«Το βαθύτερο νόημα της σιχαμερής μπουρζουαζικής  φιλανθρωπίας είναι διπλός: Γυρεύει να εξιδανικέψει, να περιβάλλει με το στεφάνι του ανθρωπιστή ,του φιλάνθρωπου του ευεργέτη  τους λύκους  της πλουτοκρατικής εκμετάλλευσης. Κι ακόμα γυρεύει να ταπεινώσει  ψυχικά το προλεταριάτο, να το εξευτελίσει να το ρίξει στο βούρκο του ψυχικού ξεπεσμού και της αδυναμίας, να του δημιουργήσεις συνείδηση δουλική, παρασιτική για να το κρατήσει σε πολιτική και οικονομική καταπίεση και εκμετάλλευση»

Από το μακρινό 1935 και το «Ριζοσπάστη» της εποχής εκείνης, αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο για την αστική φιλανθρωπία. Ένα άρθρο που θα μπορούσε να έχει γραφεί και σήμερα. Θα άλλαζαν μόνο τα ονόματα.

«Η αστική φιλανθρωπία μέθοδος ταπείνωσης και διαφθοράς»

« Η γενική Συνομοσπονδία των Εργατών κάλεσε προ ημερών συνδιάσκεψη για το ζήτημα της ανεργίας, σαν ένα βασικό ζήτημα. Και κάλεσε τους ανθρώπους που καθοδηγούν την κεφαλαιοκρατία, τους πολιτικούς εκπροσώπους της για να ζητήσει απ΄αυτούς  και απ’ την τάξη τους ελεημοσύνη για το προλεταριάτο. Και οι εκπρόσωποι των εκμεταλλευτών, γενναιόδωροι και ελεήμονες, καταδέχτηκαν να αποφασίσουν να μαζέψουν εράνους  για να θρέψουν τους άνεργους προλετάριους.

Ο φοροκλέπτης Βουρλούμης προσέφερε επιδεικτικά 5 χιλιάρικα για να τον μιμηθεί ο αντιδραστικός δολοφόνος των εργατών Τσαλδάρης που πρόσφερε και αυτός άλλα 5 χιλιάρικα! Το άθλιο και αισχρό αυτό παιχνίδι συνεχίστηκε. Οι Καλομοίρηδες, η σπείρα αυτή των προαγωγών της προλεταριακής συνείδησης να κάνει έκθεση της πλουτοκρατικής   γενναιοδωρίας με το αζημίωτο εννοείται.

Η πλουτοκρατία σαν τάξη είναι μόνο άχρηστη μα και βλαβερή. Η τάξη των Βουρλούμηδων και των Τσαλδάρηδων είναι  κοινωνικό παράσιτο που ζει και θρέφεται  βυζαίνοντας σα βόμπιρας το ηράκλειο κορμί του προλεταριάτου. Για να μη νοιώσει το προλεταριάτο αυτή τη μεγάλη αλήθεια, η μπουρζουαζία  προσπαθεί να το κρατεί όχι μόνο σκλαβωμένο ολικά  και τυφλωμένο πνευματικά μα και δουλωμένο, ταπεινωμένο ψυχικά. Μια τέτοια  μέθοδο ηθικής ταπείνωσης, ψυχικής διαφθοράς, συναισθηματικού εκφυλισμού είναι η μπουρζουαζική φιλανθρωπία,  η σιχαμερή αυτή  ελεημοσύνη που συνδέεται με απεριόριστη υποκρισία, ψευτιά και αγυρτεία. 

Ο μπουρζουάς ληστεύοντας άτομα και λαούς ολόκληρους, οι Βουρλούμηδες εκφυλίζοντας και ξεκληρίζοντας με την  ανείπωτη εκμετάλλευση πλήθος εργαζομένους, πωρωμένοι και ανάλγητοι   βρικόλακες, παρασταίνουν τον ευεργέτη, το φιλάνθρωπο. Λύκοι στη σκέψη, στην καρδιά και στα στομάχια παρασταίνουν τον πονόψυχο, που ενδιαφέρεται τάχα για τις συμφορές που οι ίδιοι δημιουργούν  και το  γενναιόψυχο που διαθέτει απ΄τον πλούτο του, τον πλούτο τον κλεμμένο  και ζυμωμένο με το αίμα και τις σάρκες των  εργαζομένων.

Το βαθύτερο νόημα αυτής της σιχαμερής μπουρζουαζικής  φιλανθρωπίας είναι διπλός: Γυρεύει να εξιδανικέψει, να περιβάλλει με το στεφάνι του ανθρωπιστή ,του φιλάνθρωπου του ευεργέτη  τους λύκους-  Βουρλούμηδες  της πλουτοκρατικής εκμετάλλευσης. Κι ακόμα γυρεύει να ταπεινώσει  ψυχικά το προλεταριάτο, να το εξευτελίσει να το ρίξει στο βούρκο του ψυχικού ξεπεσμού και της αδυναμίας, να του δημιουργήσεις συνείδηση δουλική, παρασιτική για να το κρατήσει σε πολιτική και οικονομική καταπίεση και εκμετάλλευση»

Ο Δημήτρης Γληνός δίνει τη δική του απάντηση στο πώς ο λαός θα σωθεί. Δεν χρειάζεται φιλανθρωπία, αλλά αλληλεγγύη. Από άρθρο του Δ.Γληνού το 1932, με τίτλο «Αλληλεγγύη και φιλανθρωπία» διαβάζουμε

«…Δεν πρέπει να περιμένουν τη σωτηρία τους από την άλλη πλευρά. Και του πιο αδύνατου η δύναμη διπλασιάζεται, όταν ενώσει τη λιγοστή του μπόρεση με την προσπάθεια των συντρόφων του. Όταν ο εργάτης , ο αγρότης, ο φτωχός εργαζόμενος λαός νιώσει μιαν ολοκληρωτική αλληλεγγύη να τον ενώνει με όλους τους συντρόφους του στη δυστυχία και μέσα στα σύνορα της χώρας κι όξω απ’ αυτή σ’ όλες τις χώρες της γης, και όταν κινηθεί ομόψυχα και ολόψυχα να βοηθήσει τον εαυτό του και τους άλλους, τότε θα βρει το δρόμο της ανακούφισης και της σωτηρίας.

Αλληλεγγύη των δυστυχισμένων! Να το σύνθημα μιας καινούργιας δράσης, που μπορεί να φέρει τα πιο χειροπιαστά αποτελέσματα. Αλληλεγγύη οργανωμένη, ενεργητική ζωντανή, θετική και έμπρακτη, είναι ο πρώτος όρος της σωτηρίας… Αλληλεγγύη και ενότητα.

Και μαζί με τον εργαζόμενο φτωχό λαό πρέπει να βαδίσουν όσοι νιώθουν τον εαυτό τους αλληλέγγυο με κείνους, που αγωνίζονται για την απολύτρωση, όσοι νιώθουν και όσοι πονούν. Ελάτε να βοηθήσουμε τα παιδιά! Ελάτε να οργανώσουμε την αλληλεγγύη σε τούτο τον τομέα. Να βοηθήσουμε το ξύπνημα και τη συνειδητοποίηση της αλληλεγγύης, να βοηθήσουμε να φανερωθεί έμπρακτα στο πρόβλημα του φτωχού παιδιού. 

Η αλληλεγγύη των εργαζομένων κάνει θάματα. Μα και το πιο μικρό βήμα που μπορεί να γίνει απάνω σε τούτο το σωστό δρόμο, θα έχει τεράστια σημασία. Γιατί θα ξυπνήσει τη συνείδηση του σκοτεινού δρόμου σε χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπους. Όσοι μπορούν, όσοι θέλουν, όσοι νιώθουν, ας κινηθούν. Τώρα είναι η στιγμή. Κάθε μέρα που περνάει θέτει τα προβλήματα οξύτερα και επιτακτικότερα. Ο αγώνας για τα δικαιώματα του παιδιού του εργαζόμενου λαού είναι ένας ευγενικός αγώνας….»

Πηγή: atexnos.gr

1. Όταν βρίσκεστε στο σπίτι, καλό είναι να έχετε μόνιμα ανοιχτή την τηλεόραση και να ακούτε το δελτίο ειδήσεων … του ΣΚΑΪ κατά προτίμηση, αν και τα υπόλοιπα δεν είναι και άσχημα

2. Αν δεν είναι απαραίτητο, καλό είναι να μη βγαίνετε καθόλου από το σπίτι σας .

3. Αν βγείτε, καλό είναι να πρόκειται είτε για δουλειά είτε για ψώνια … και μετά, γρήγορα σπίτι

4. Αν παρόλα αυτά, αποφασίσετε να βγείτε από το σπίτι σας για κάποιο άλλο ακατανόητο λόγο, προσπαθείστε να κρατηθείτε μακριά από διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες

5. Αν παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις μας, βρεθείτε κοντά ή μέσα σε διαδήλωση, όταν η αστυνομία κάνει έφοδο, καλό είναι να αρχίσετε να τρέχετε. Δεν είναι σώφρον να δείχνετε εικόνα ανυπακοής

6. Αν κατά τη διάρκεια του κυνηγητού συλληφθείτε, καλό είναι να μην αντιμιλήσετε, γιατί θα διωχθείτε για εξύβριση

7. Αν φάτε καμιά ψιλή, μη διανοηθείτε να αντισταθείτε γιατί θα διωχθείτε για αντίσταση κατά της αρχής

8. Αν φάτε και καμιά χοντρή, πάλι μη διανοηθείτε να αντισταθείτε, γιατί θα διωχθείτε για βία κατά υπαλλήλων και δικαστικών προσώπων

9. Αν φάτε στο κεφάλι κροτίδα κρότου-λάμψης, καλό είναι να μην αντιδράσετε και να μην γκρεμίσετε από τη μηχανή του τον άνθρωπο που σας την πέταξε, γιατί θα συλληφθείτε για απόπειρα ανθρωποκτονίας

10. Αν, παρόλα αυτά, καταφέρετε να επιστρέψετε ζωντανός στο σπίτι, να ευχαριστήσετε το Μεγαλοδύναμο για την καλοτυχία σας και να ανοίξετε πάλι την τηλεόραση. 

Στις τελευταίες θέσεις, ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ό,τι αφορά την ελευθερία του Τύπου, παραμένει η Ελλάδα, σύμφωνα με τον δείκτη των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα. Συγκεκριμένα, η χώρα μας, από όλες της χώρες της ΕΕ, βρίσκεται στην τέταρτη θέση από το τέλος. Μόνο η Μάλτα, η Ουγγαρία και η Βουλγαρία βρίσκονται σε χειρότερη θέση

Πιστεύουμε πως κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα, έτσι δεν είναι; Ας παρακολουθήσουμε, όμως, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο χώρο του Τύπου, που απλά επιβεβαιώνουν απλά αυτό που όλοι γνωρίζουμε

Πριν από μερικές ημέρες, η δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα παραιτήθηκε από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ επειδή ένα άρθρο της, αυτό που έλεγε πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί, πως με άλλα λόγια δεν δικαιούται να μιλά για τη νοικιασμένη βίλα του Τσίπρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τα 32 ακίνητα, λογοκρίθηκε και κόπηκε.

Σε ανάρτησή της στο fb, η Έλενα Ακρίτα αναφέρει «Χτες το πρωί έστειλα επιστολή παραίτησης στον κ. Γιώργο Μαντέλα διευθυντή των Νέων. Ακόμα δεν έχει γίνει δεκτή, δεν έχει καν απαντηθεί

… Στα Νέα ξεκίνησα πριν είκοσι χρόνια με διευθυντή τον Λέοντα Καραπαναγιώτη κι αποχωρώ με σύμβουλο έκδοσης τον Γιώργο Παπαχρήστο»

Αυτό που αποδεικνύει όμως περισσότερο τη διάβρωση των συνειδήσεων στο χώρο του Τύπου ήταν η αντίδραση μιας «συναδέλφου» της Έλενας Ακρίτα, της Λένας Κλείτου, κόρης παλιού βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, η οποία σε σχόλιό της έδειξε όχι μόνο να επιχαίρει αλλά και να ειρωνεύεται τη λογοκριθείσα συνάδελφό της, αποκαλώντας την «καταθλιπτική» ως αυτό να αποτελεί μομφή για κάποιον άνθρωπο

Για να διαπιστώσουμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη χώρα των άθλιων και πολλαπλά διαπλεκόμενων συμφερόντων, ας παρακολουθήσουμε το νήμα για να βρούμε την άκρη του. Σύμβουλος έκδοσης των ΝΕΩΝ είναι ο Γιώργος Παπαχρήστος, αυτός που σήκωσε ψηλά το θέμα της βίλας του Τσίπρα και αυτός που δικαιολόγησε τον Μητσοτάκη για την ποδηλατάδα του στην Πάρνηθα. Χρήσιμο είναι να αναφέρουμε, επίσης, πως ο Γιώργος Παπαχρήστος είναι σύζυγος της Όλγας Μπαλαούρα, της κυρίας που από νηπιαγωγός έγινε γραμματέα βουλευτή και στη συνέχεια διοικητής νοσοκομείων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη διόρισε την Όλγα Μπαλαούρα διοικητή του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας» και ένα πρόσφατο επίτευγμα της νηπιαγωγού-διοικητή ήταν να διατάξει ΕΔΕ εναντίον γιατρών και νοσηλευτών του νοσοκομείου επειδή μολύνθηκαν με κορονοϊό.

Ας συνεχίσουμε όμως να ξετυλίγουμε το νήμα της αλληλοδιαπλοκής. Τα ΝΕΑ αποτελούν ιδιοκτησία του μεγαλοεφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, αυτού που έχει αγοράσει τον πρώην Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (με τις εφημερίδες ΒΗΜΑ, ΝΕΑ και την ιστοσελίδα in.gr), αυτού που ελέγχει το πρακτορείο διανομής τύπου «Άργος», που είναι παράλληλα πρόεδρος του Ολυμπιακού, ιδιοκτήτης του ΜΕGA, που ελέγχει και διοικεί τον Πειραιά μέσω του αχυράνθρωπού του, Γιάννη Μώραλη. Παράλληλα, είναι κουμπάρος της Ντόρας Μπακογιάννη, αδελφής του Κυριάκου, ενώ τον τελευταίο καιρό έχει μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη, για δύο υποθέσεις. Μία για στημένα ποδοσφαιρικά παιχνίδια και μία για ένα καράβι που πιάστηκε με 2.5 τόνους ηρωΐνη στο Πέραμα. Δεν αμφιβάλλουμε, βεβαίως, για τα αποτελέσματα των δικαστικών ερευνών

Όπως διαπιστώνετε, τα νήματα της διαπλοκής είναι πολυδαίδαλα και μας απομάκρυναν από το θέμα μας. Επιστρέφουμε λοιπόν τάχιστα σε αυτό

Λίγες μέρες μετά την παραίτηση της Έλενας Ακρίτα από τα ΝΕΑ για λογοκρισία, ήρθε η σειρά της διευθύντριας σύνταξης της αδελφής εφημερίδας, του ΒΗΜΑΤΟΣ, Δήμητρας Κρουστάλλη, να παραιτηθεί. Η Δήμητρα Κρουστάλλη κατήγγειλε «ασφυκτική πίεση από το Μέγαρο Μαξίμου», μετά τη δημοσίευση του ρεπορτάζ για τις παράλληλες καταγραφές των κρουσμάτων κορονοϊού στον ΕΟΔΥ, που είχαν ως αποτέλεσμα την ελλιπή ή πλασματική επιδημιολογική εικόνα.

Το άρθρο αυτό ενόχλησε σφόδρα τον Μητσοτάκη και τον περίγυρό του. Με ανάρτησή της στο fb η πρώην πλέον διευθύντρια σύνταξης του ΒΗΜΑΤΟΣ καταγγέλλει τις παρεμβάσεις του Μεγάρου Μαξίμου:

«Την Δευτέρα αποχώρησα από το Βήμα και ομολογώ ότι αυτό ήταν ένα ενδεχόμενο που δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό. Έπειτα από τη δημοσίευση του ρεπορτάζ για το παράλληλο και ατελέσφορο σύστημα καταγραφής των κρουσμάτων κορωνοιού από την ΗΔΙΚΑ και τον ΕΟΔΥ ασκήθηκε ασφυκτική πίεση από το Μέγαρο Μαξίμου. Αυτή μετατράπηκε σε εσωτερική ένταση και με έφερε ενώπιον του διλήμματος: προσωπικός και επαγγελματικός ευτελισμός ή παραίτηση»

Πριν από δύο ημέρες τρεις εργαζόμενοι στον κλάδο της εστίασης σήκωσαν πανώ που έγραφε "ΠΕΙΝΑΜΕ" έξω από το Μέγαρο Μαξίμου και συνελήφθησαν. Την ίδια μέρα, δύο μέλη του Ρουβίκωνα πέταξαν χαρτάκια στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι της Σοφίας Νικολάου και συνελήφθησαν. Τα Μέσα παρουσίασαν τα γεγονότα και τις συλλήψεις ως παραβίαση των υγειονομικών κανόνων και άσκοπη μετακίνηση το πρώτο και ως τρομοκρατική  και καταδρομική επίθεση το δεύτερο.

Κάπως έτσι διαμορφώνεται η αλήθεια στο τηλεοπτικό κοινό και κάπως έτσι ο «κυρίαρχος» λαός αποκοιμιέται. Με τον Παπαχρήστο, με την Κοσιώνη, με τον Πορτοσάλτε. Είναι λάθος όμως να περιοριζόμαστε σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Εδώ υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα δομημένο για να δουλεύει αυτόματα. Όποιος βρεθεί μέσα σε αυτό, είναι υποχρεωμένος να παίξει το ρόλο που θα του δοθεί. Λίγοι θα έχουν τα κότσια και την άνεση για να παραιτηθούν. Οι υπόλοιποι, εκόντες άκοντες, θα τρέφουν το τέρας

Η περίπτωση Πρετεντέρη, αλλά και της κάποτε ιστορικής εφημερίδας των ΝΕΩΝ, είναι χαρακτηριστική αφενός του εξευτελιστικού ξεπεσμού ενός πολύ μεγάλου μέρους της σημερινής δημοσιογραφίας και αφετέρου της ολοκληρωτικής παράδοσης του πάλαι ποτέ πολιτικού Κέντρου στην υπηρεσία του σημερινού συμπλέγματος Δεξιάς και Ηλιθιότητας που κυβερνάει αυτή τη χώρα .

Ας δούμε λοιπόν την εκδοχή του Γιάννη Πρετεντέρη σχετικά με το πώς έγινε και είχαμε τόσους πολλούς νεκρούς στο Μπέργκαμο της Ιταλίας κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας

Γράφει λοιπόν ο Πρετεντέρης στα ΝΕΑ : «Είχαμε νεκρούς διότι σαράντα χιλιάδες κάτοικοι της πόλης (το 1/3 του πληθυσμού της…) πήγαν στο Μιλάνο να δουν το ματς της Αταλάντα, της ομάδας του Μπέργκαμο, με τη Βαλένθια για το Τσου Λου. Είχαν και πριν κάποια κρούσματα. Αλλά από τότε, 19 Φεβρουαρίου, το πράγμα ξέφυγε και κατέρρευσαν οι υποδομές υγείας… Με άλλα λόγια, το μάθημα του Μπέργκαμο δεν είναι ότι κατέρρευσαν οι υποδομές υγείας. Απεριόριστες υποδομές δεν υπάρχουν πουθενά. Αλλά ότι εν μέσω κορωνοϊού σαράντα χιλιάδες στόκοι στοιβάχτηκαν σε ένα γήπεδο για να δουν μπάλλα»

Αυτά λέει ο Πρετεντέρης σε άλλη μια προφανή προσπάθεια να περάσει την άνωθεν άποψη περί ατομικής ευθύνης, μεταβιβάζοντας για μια ακόμη φορά και αποκλειστικά το θέμα της ευθύνης στον πολίτη και αθωώνοντας με αυτό τον τρόπο τα εγκληματικά λάθη, καθυστερήσεις και παραλείψεις των κυβερνήσεων και, κατ'επέκταση, και της ελληνικής. Και το κάνει με έναν απαράδεκτα αντιδεοντολογικό τρόπο, υποστηρίζοντας πως η εξάπλωση της επιδημίας οφείλεται απλά σε «40.000 στόκους» που πήγαν να δουν έναν επίσημο αγώνα σε μία περίοδο που δεν υπήρχε καμία απαγόρευση. Μια πρώτη απάντηση από το twitter ήρθε από τον συνάδελφο δημοσιογράφο Θέμη Καίσαρη

Για να δούμε, όμως, τι έγινε πραγματικά στο Μπέργκαμο, ας διαβάσουμε και την άποψη ενός ανθρώπου από το Μπέργκαμο. Του Φραντσέσκο Μακάριο, πρώην αντιδήμαρχου Πολεοδομίας του Μπέργκαμο, υποψήφιου δήμαρχου της λίστας Bergamo in Comune και γραμματέα της τοπικής Κομμουνιστικής Επανίδρυσης

« Το Μπέργκαμο έφτασε σ' αυτή την κατάσταση για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί έχουμε μια εγκληματική, ανίκανη και ανεύθυνη επιχειρηματική τάξη και δεύτερον, γιατί έχουμε μια πολιτική τάξη που αποτελεί το προϊόν της επιχειρηματικής αυτής τάξης, για να μην αναφερθώ στα τραγικά λάθη της κυβέρνησης»

Σχετικά με τις ευθύνες της επιχειρηματικής τάξης λέει: «Γιατί κάποιοι επιμένουν να έχουν ανοιχτά τα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες. Υπήρξαν πολλοί που τα έκλεισαν. Μέχρι χθες μας έλεγαν οι επιχειρηματίες: "Η επιχείρησή μου είναι η δική σας επιχείρηση, γιατί κερδίζουμε όλοι". Σήμερα ο επιχειρηματίας δίνει τις οδηγίες από τη βίλα του στο βουνό και ο εργαζόμενος πεθαίνει για την «κοινή» επιχείρηση στο βάθος της κοιλάδας. Απειλούν μάλιστα με απολύσεις, και πολύ περισσότερο τους μετανάστες, γιατί εάν απολυθούν, θα χάσουν το δικαίωμα του πιστοποιητικού διαμονής και θα βρεθούν στον δρόμο σαν να είναι παράνομοι»

Σχετικά με τις ευθύνες της κυβέρνησης λέει: «Αυτοί που μας κυβερνούν και αποφασίζουν είναι ασυνείδητοι. Γιατί μας λένε ότι δεν μπορεί κάποιος να βγει να κάνει ποδήλατο, ενώ υποχρεώνουν δεκάδες χιλιάδες να πάνε στα  εργοστάσια και τις βιοτεχνίες να κολλήσει ο ένας τον άλλο και μετά αυτοί την οικογένειά τους. Στο Μπέργκαμο ζούμε όπως και στην Ελλάδα, με πολλές οικογένειες να ζουν πάρα πολύ κοντά εάν όχι στο ίδιο κτίριο. Καταλαβαίνεται λοιπόν πόσο εύκολη είναι η διασπορά. Στα εργοστάσια δεν δίνουν ούτε μάσκες, για να μην αναφερθώ στα γάντια»

Και συνεχίζει σε μια συνέντευξη που μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη εδώ : «Η Κοιλάδα Βαλσεριάνα ήταν από το 1800 μια περιοχή με πολλές κλωστοϋφαντουργίες. Αυτές μετέφεραν τις δραστηριότητές τους στην Κίνα και την Ινδία, αλλά στην περιοχή κατασκευάζουν ακόμη μηχανήματα που τα πουλούν στην Κίνα και τις άλλες ασιατικές χώρες. Έτσι έχουμε μια μόνιμη μετακίνηση πάρα πολλών επιχειρηματιών προς την Κίνα. Η κυβέρνηση έκανε το λάθος να διακόψει τα δρομολόγια με την Κίνα, όπου θα ήταν πιο εύκολο να ελέγξει τις αφίξεις κάνοντας το τεστ και βάζοντας αυτούς που χρειαζόταν σε καραντίνα. Άλλες χώρες δεν μπλόκαραν τις πτήσεις με την Κίνα. Τότε όλοι πήραν πτήσεις με ενδιάμεσους σταθμούς και ήρθαν από την Κίνα με τον κορωνοϊό ανενόχλητοι, με αποτέλεσμα να τον διασπείρουν παντού στο πέρασμά τους. Σήμερα η Βαλσεριάνα αποδεκατίζεται στην κυριολεξία, γιατί έφεραν τον ιό διαμέσου της Μόσχας και της Μπανγκόγκ. Για αυτό δεν μπορούν να κάνουν ούτε ένα κατάλογο με τα άτομα που ήρθαν από την Κίνα.

Παράλληλα η λιτότητα και οι περικοπές που εφαρμόστηκαν στην Υγεία από τη δεξιά που ελέγχει την Περιφέρεια, αλλά και όλες τις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις, που προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις και έκλεισαν πολλά δημόσια νοσοκομεία, δεν αφήνει καμιά εναλλακτική λύση σωτηρίας ακόμη και σε μια από τις πιο πλούσιες πόλεις της Ιταλίας. Στο νοσοκομείο του Αλζάνο, που είναι δίπλα στη Βαλσεριάνα, όταν έφθασαν οι πρώτοι ασθενείς με τον κορωνοϊό κανείς δεν είχε ειδοποιήσει για τον κορωνοϊό και τους έβαζαν για δεκαπέντε μέρες κανονικά μέσα στις πτέρυγες για να μολύνουν τους άλλους ασθενείς και σχεδόν όλο το προσωπικό. Σήμερα το νοσοκομείο στέκεται όρθιο μόνο χάρη στην αυτοθυσία του προσωπικού. 

Η διασπορά του κορωνοϊού στο Μπέργκαμο και τις πρώην κλωστοϋφαντουργικές περιοχές είναι πολύ μεγαλύτερη από το Λόντι. Τα οικονομικά συμφέροντα όμως δεν επέτρεψαν να χαρακτηριστεί «κόκκινη ζώνη» για να σωθούν πολλές ζωές. Προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ήταν μια περιοδική γρίπη, ακόμη και όταν είδαμε τους πρώτους νεκρούς. Προσπαθούσαν να μας καθησυχάσουν με κάθε τρόπο.

Ο Γκόρι, ο δήμαρχος του Μπέργκαμο, που ανήκει στο Δημοκρατικό Κόμμα, πριν από δύο Κυριακές είχε καλέσει τον κόσμο να πάει στα εστιατόρια την Κυριακή, λέγοντας ότι βρίσκεται στις παραδόσεις μας, και καλούσε τον κόσμο να βγει κανονικά στα πάρκα και τις πλατείες και να κάνει βόλτες με τα ποδήλατα. Ο ίδιος με τους δημοτικούς συμβούλους του φωτογραφίστηκε σε εστιατόριο της Άνω Πόλης για δείξουν πρώτοι απ’ όλους ότι δεν συμβαίνει τίποτα»

Αυτά λέει ο Φραντσέσκο Μακάριο κάνοντας μια πλήρη ανάλυση του θέματος, ενώ ο Πρετεντέρης νιώθει πως μας ενημέρωσε μιλώντας απλά για «40000 στόκους» που πήγαν να δουν έναν επίσημο αγώνα σε μία περίοδο που δεν υπήρχε καμία απαγόρευση. Ο καθένας μπορεί να επιλέγει την ενημέρωση που θα δέχεται αλλά και να την κρίνει παράλληλα. Και η ενημέρωση που προσφέρει ο Πρετεντέρης είναι κατάπτυστη και χυδαία. Τόσο χυδαία όσο και οι πανηγυρισμοί του Αδώνιδος για τους μόλις 100 νεκρούς την ημέρα, όσο και οι εκκλήσεις του ποδηλάτη και τουρίστα Κυριάκου για επίδειξη ατομικής ευθύνης, τη στιγμή που ο ίδιος γράφει τη δική του ατομική ευθύνη στα παλιά του τα παπούτσια.

Είναι κανείς που πιστεύει πως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα το ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών  που αναφέρει πως τα μέλη της αποστολής της ομάδας μπάσκετ της Φενερμπαχτσέ πέρασαν κανονικά από το αεροδρόμιο και μπήκαν στη χώρα, κατόπιν εντολής του «μεγάλου», παρόλο που τέσσερα μέλη της αποστολής είχαν πυρετό;

 Τρία χρόνια AtticaVoice! Τρία χρόνια πλεύσης στις ελληνικές θάλασσες των αδηφάγων.

Ένα ταξίδι χωρίς πρόβλεψη επιστροφής σε ασφαλή λιμάνια, με τα πανιά φουσκωμένα από δίψα για ύπαρξη, με την καρδιά και το μυαλό γεμάτα όνειρα που μοιάζουν ουτοπίες σ’ αυτή τη λεηλατημένη, καμένη φλούδα γης.

Ένα ταξίδι που έχει τη μοναδική γοητεία πως εμείς οι ίδιοι χαράσσουμε τη διαδρομή του, με μοναδικό μας κίνητρο τη συμμετοχή, κόντρα στο ρεύμα και μακριά από τα ρηχά της απάθειας και της αδιαφορίας

Ένα ταξίδι-πρόκληση για όλους εμάς τους επιβαίνοντες, που βάζει σε μια δημιουργική δοκιμασία τις αντοχές μας, ψυχικές και πνευματικές.

Ένα ταξίδι-κάλεσμα στους απροσάρμοστους αυτού του κόσμου, σ’ αυτούς που δε μπορούν να αναπνεύσουν, σ’ αυτούς που δε μπορούν να είναι καλά όταν οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι καλά.

Η μοναξιά είναι πιο υποφερτή με μια καλή παρέα μοναχικών. Χρόνια μας πολλά!!!

του Νίκου Κάρλου

Έξι μέρες την εβδομάδα, δώδεκα ώρες την ημέρα. Στο εργοστάσιο. Με το μηχανάκι.

Κάθε βράδυ γύριζε με ένα ψωμί και ένα γάλα, προσφορά της Βιοχάλκο. Και μια εφημερίδα. Ή ένα περιοδικό. Ή ένα βιβλίο. Από εκείνα που πουλούσαν τα περίπτερα. Τα Βίπερ. Μια φορά την εβδομάδα, ένα τεύχος κάποιας σειράς. Με υπομονή και επιμονή, κάποια στιγμή, τα τεύχη γίνονταν τόμοι. Ξεχείλιζαν την βιβλιοθήκη.

Τα σαββατόβραδα, πηγαίναμε μαζί στο περίπτερο. Μίκυ Μάους, Τεν Τεν, Μικρός Ήρωας ... Τις Κυριακές, οι εφημερίδες ήταν αθλητικές. Πότε το "Φως", πότε η "Ηχώ". Ολυμπιακός, μεν, αλλά με μέτρο.

Οι Κυριακές είχαν και βόλτες. Κολλημένος πάνω του, στο μηχανάκι, γυρνούσαμε την πόλη. Και μου έδειχνε. Την Αθήνα απ' τον Λυκαβηττό. Το Μοναστηράκι. Την Αρχαία Αγορά. Το Πασαλιμάνι. Την οδό Αθηνάς. Το Ζάππειο... Τον "Γύρο του θανάτου" στα λούνα παρκ. Και τα θηρία σε κάποιο τσίρκο. Κλεφτές ματιές στις πρόβες των κλόουν, στις μισάνοιχτες τέντες.

Καταλήγαμε σε ένα καφενείο στον Κολωνό. Ένα καφεδάκι ή ένα ουζάκι, στα γρήγορα, με τον φίλο τον Θανάση ή τον ξάδερφο τον Δημοσθένη, και πίσω στο κυριακάτικο τραπέζι.

Τις Κυριακές που το οικογενειακό πρόγραμμα ήταν γεμάτο, οι βόλτες ήταν στην πλατεία Χαλανδρίου. Στις βιτρίνες με τα βιβλία και τα παιχνίδια. Καθένας με τους κρυφούς του πόθους.

Γυάλισμα των παπουτσιών σε κάποιον απ' τους λούστρους, πίσω από τον ναό. Παπούτσια γυαλισμένα, ήδη, από την μάνα.

Ένα δελτίο Προπο ή ένα Λαϊκό. Οι χίλιες δραχμές που κέρδισε μια φορά, έγιναν, επιτέλους, παράσταση στο μεγάλο τσίρκο στην Συγγρού. Με διευρυμένη οικογένεια. Όσους χώραγε το χιλιάρικο.

Και το καφενείο του Οδυσσέα. Μικρό και απόκεντρο. Ο "Αφεντούλης" στην πλατεία, για τις οικογενειακές εξόδους. Ο Οδυσσέας για τους δυο μας. Μέτριο ελαφρύ για εκείνον, σοκολάτα για μένα. Πηχτή, γλυκιά, σε ποτηράκι του κονιάκ. Μία γουλιά.

Τις Κυριακές το μεσημέρι, ξαπλώναμε μαζί στο μεγάλο κρεβάτι. Το ράδιο στο κομοδίνο. Γιούτσος, Δομάζος, Παπαϊωάννου...

Όλες μου οι Κυριακές ήταν του πατέρα.

Ψάξαμε και βρήκαμε τα εορταστικά προγράμματα των ιδιωτικών καναλιών για το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Και δεν εκπλαγήκαμε καθόλου. Αυτοί οι μοναδικοί παραγωγοί και πομποί πολιτισμού που διαθέτει η χώρα δε θα μπορούσαν να μας παρουσιάσουν κάτι κατώτερο των περιστάσεων

Πιο αναλυτικά: Το STAR θα μεταδώσει την «εποχή των παγετώνων Νο2». Μια επίκαιρη ταινία για προβληματισμό και εσωτερική αναζήτηση, καθώς η κλιματική αλλαγή ήδη συντελείται και απειλεί με εξαφάνιση τους πολικούς παγετώνες. Ο Alpha θα πάρει τα πρωϊνάδικα και τα μεσημεριανάδικά του και θα τα μεταφέρει το βράδυ – για να μπορέσουμε κι εμείς οι άνθρωποι να κάνουμε χωρίς άγχος τα ψώνια μας και να μη χάσουμε τις ψηφίδες πολιτισμού που μας προσφέρει καθημερινά το κανάλι. Εκεί θα παρακολουθήσουμε τους Χρήστο Φερεντίνο, Αννα Πρέλεβιτς, Σταματίνα Τσιμτσιλή, Κώστα Φραγκολιά να προσπαθούν να μας μεταφέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως με το δικό τους χαχανιστό τρόπο.

Εκεί που θα καεί το πελεκούδι, όμως, και θα αναστενάξουν τα πατώματα, είναι στο Mega, στον Antenna και στο ΣΚΑΪ.

Αναλυτικότερα, το Μεγάλο Κανάλι του Βαγγέλη Μαρινάκη θα μεταδώσει το «Πάσχα με το MEGA», με τον τραγουδιστή Νίκο Κουρκούλη και τη σύζυγό του, επίσης τραγουδίστρια, Κέλλυ Κελεκίδου. Ο Antenna της οικογένειας Κυριακού θα μεταδώσει μαγνητοσκοπημένη συναυλία του επίσης τραγουδιστή Νίκου Βέρτη. Και, τέλος, ο ΣΚΑΪ του Γιάννη Αλαφούζου, θα παίξει με το μεγάλο του χαρτί , το Σπύρο Παπαδόπουλο, που κατάφερε τα τελευταία χρόνια να βρει τη γραμμή που ενώνει τον Καζαντζίδη με τον Γονίδη και το Θεοδωράκη με το Μαζωνάκη. Οι πρωταγωνιστές της εκπομπής του Σπύρου - «Μένουμε Σπίτι» - Παπαδόπουλου θα είναι οι Κώστας Καραφώτης και Γωγώ Τσαμπά, επίσης τραγουδιστές και αυτοί. Προβλέπεται, επίσης, να παρελάσουν από την εκπομπή και να μας διασκεδάσουν με τα λικνίσματά τους ηθοποιοί, μάγοι, ταχυδακτυλουργοί, αλλά και πλήθος φίλων και γνωστών

Όλα είναι έτοιμα λοιπόν για το Αναστάσιμο βράδυ. Η μόνη εκκρεμότητα που έχει απομείνει είναι η διευθέτηση των τελευταίων λεπτομερειών για τη διακαναλική απευθείας μετάδοση του Αναστάσιμου μηνύματος από το Μένιο Φουρθιώτη και τη φυλακή όπου κρατείται. ΑΥΤΗ η τηλεόραση δεν ξεχνάει τα παιδιά της – και καλά κάνει

Για όσους αρμενίζουν σήμερα στο Διαδίκτυο και αναρωτιούνται ποιος είναι ο αυτός ο τενεκένας. Και να' ταν μόνο ένας ... Τενεκεδυο, τενεκετρεις, τενεκεχίλιοιδεκατρείς .... Λένε πως όταν ο Τιτανικός βούλιαζε, η ορχήστρα δε σταμάτησε να παίζει. Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, θα βουλιάζουμε και θα κρατάμε την κοιλιά μας απ' τα γέλια. 

Έχουμε γράψει πολλές φορές πως ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους του μεγάλου θυμού που φωλιάζει στην ελληνική κοινωνία και που δεν επιτρέπει την κοινωνική ειρήνευση, είναι η αίσθηση της ατιμωρησίας που ολοφάνερα και προκλητικά απολαμβάνουν ορισμένα προνομιούχα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας

«Γιατί δε φοράς κράνος;» … αυτό βρήκε μόνο να πει ο αστυνομικός που επέβλεπε την κυκλοφορία των οχημάτων στο χώρο γύρω από τη Βουλή όταν εμφανίστηκε ένας αυτόπτης μάρτυρας, ένας οδηγός μιας μηχανής, που δήλωνε πως ο Ιάσονας είχε περάσει με πράσινο όταν χτυπήθηκε θανάσιμα από ένα αυτοκίνητο που έστριψε - όπως όλα δείχνουν - αντικανονικά, για να μπει στον προαύλιο χώρο της Βουλής

«Μη λες χαζομάρες …» προσπαθούσε να συνετίσει το μάρτυρα ο αρχιφύλακας της Τροχαίας … «Άντε φύγε από ‘δω… εξαφανίσου» … του φώναζε εμφανώς εκνευρισμένος, αντί να ζητήσει από αυτόν να καταθέσει τη μαρτυρία του. Μια μαρτυρία που θα πήγαινε χαμένη αν δεν υπήρχε η κινητοποίηση χιλιάδων πολιτών που άρχισαν να κοινοποιούν το γεγονός και να το αναδεικνύουν, την ώρα που από τα υποτιθέμενα Μέσα Ενημέρωσης επικρατούσε σιγή ιχθύος

Βλέπετε, το αυτοκίνητο το οδηγούσε αστυνομικός που ανήκε επιπλέον στην ασφάλεια της Ντόρας Μπακογιάννη, της γνωστής Αγίας Οικογένειας που νέμεται αυτό τον τόπο. Το σύστημα της προστασίας των ανθρώπων αυτών που - όπως όλα δείχνουν - είναι πιο ίσοι από εμάς τους υπόλοιπους, λειτούργησε στην εντέλεια. Δεν χρειάστηκαν άνωθεν παρεμβάσεις. Ο αρχιφύλακας απέδειξε πως ήταν άριστα εκπαιδευμένος και αφοσιωμένος στα αφεντικά του, όπως είναι ένας πιστός σκύλος και δε θα άφηνε σε καμία περίπτωση να πληγούν.

«Γιατί δε φοράς κράνος;» … Κάποτε ήταν ανέκδοτο. Και θα ήταν και τώρα, αν δε συνοδευόταν από το θάνατο του 23χρονου παλικαριού

Χορτάσαμε από «μεμονωμένα» περιστατικά, δε νομίζετε;