Ο Ανδρέας Βασιλόπουλος και η παράταξη του "Δύναμη Ανάπτυξης" εξέδωσαν το ακόλουθο δελτίο τύπου σχετικά με τον έξαλλο "σερίφη" Μπουρνούς, όπως τον έχει βαφτίσει η πάντα εύστοχη στις περιγραφές της, ένθετη της Attica Voice, η RAF-WEST Journal.

Ο Ευ. Μπουρνούς κάνει και πάλι ό,τι μπορεί για να δικαιολογήσει και να υπερασπιστεί τον τίτλο του σερίφη. Ακολουθεί το δελτίο τύπου της παράταξης "Δύναμη Ανάπτυξης"

Δημοσιεύουμε δελτίο τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης του δήμου Ραφήνας Πικερμίου,  αναφορικά με τη συνάντηση που είχε στις 25/8 στο χώρο της κατασκήνωσης «Μελτέμι» στα πλαίσια των συζητήσεων με τους υποψηφίους δημοτικούς συνδυασμούς στις επερχόμενες τοπικές εκλογές της 8 Οκτώβρη, Τη συνάντηση και συζήτηση οργάνωσε ο Συνεταιρισμός των κατασκηνωτών,

Την παρουσίαση των θέσεων της παράταξης έκανε ο επικεφαλής και υποψήφιος δήμαρχος κ. Παναγιώτης Ευαγγέλου.

Μετά τη συμφορά και του φετινού καλοκαιριού μετράμε κοντά 3.000.000 στρέμματα καμένης γης, ως επί το πλείστο δασικής, μέσα στα μόλις 3 τελευταία χρόνια. Και αν θέλουμε να αποδώσουμε ευθύνες για την κακή μας μοίρα, έχουμε τον εύκολο εχθρό, άυλο και απροσδιόριστο αλλά και -για τους ίδιους λόγους- τρομακτικό, που αποκαλούμε κλιματική αλλαγή ή «κλιματική κρίση» ή ακόμα και «κακοτυχία», «συγκυρία». Έχουμε εσχάτως  και το ακόμα πιο συνωμοσιολογικό, αυτό του, υβριδικού πολέμου και άλλα εξίσου γελοία. Γιατί μόνο γελοίες μπορεί να είναι οι δικαιολογίες αυτές όταν ό,τι ζούμε γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρησης, προτεραιοποίησης των καλούμενων «στρατηγικών επιλογών για την οικονομία» και εν γένει σε ένα τοπίο που ακόμα και το φυσικό περιβάλλον ρευστοποιείται, για να γίνει καύσιμο μίας θνησιγενούς οικονομικής δραστηριότητας.

Δεν είναι μόνο τα καμένα δάση τα θύματα της ρευστοποίησης. Είναι και οι κατακρεουργημένες παραλίες, το ολοένα και πιο τσιμεντένιο αστικό τοπίο, οι σκληρές διευθετήσεις ρεμάτων και γενικότερα η μονότονη επιλογή των «γκρίζων λύσεων» της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι μία κεντρική στρατηγική του ελληνικού κράτους το οποίο  δεν ντρέπεται να παριστάνει τη «βαρυπενθούσα χήρα» σε κάθε καταστροφή και είκοσι τέσσερεις ώρες μετά και πίσω από τους προβολείς, να εγκρίνει καταστροφικές επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον. Το ίδιο περιβάλλον για το οποίο «σκούπιζε τα δάκρυα του» ο κροκόδειλος της εξουσίας. Νομοθετικής, εκτελεστικής αλλά και δικαστικής όπως έχει επανειλημμένα αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια. Εξουσία που όχι μόνο εγκρίνει και προωθεί την καταστροφή αλλά παράλληλα τη διαφημίζει,  την παρουσιάζει  ως «ανάπτυξη» και καμαρώνει χωρίς αιδώ,  αποδεικνύοντας πως πέρα από το όριο του τραγικού, αρχίζει το γελοίο.

Παράλληλα με τον «ενεργητικό βιασμό του φυσικού περιβάλλοντος, το ίδιο αυτό εξουσιαστικό σύμπλεγμα, φροντίζει να εξαφανίσει ό,τι προστατευτικό είχε απομείνει από την παλαιότερη νομοθεσία, με κύριους στόχους την προστατευτική νομοθεσία για τα δάση αλλά και το φυσικό περιβάλλον, που περιεχόταν σε νόμους όπως ο 998/79. Γενικά ο κροκόδειλος της εξουσίας που κλαίει μπροστά στις κάμερες (ή τάχα οργίζεται όπως πρόσφατα ο «υπουργός Κικίλιας») έχει ήδη ανοίξει το στόμα του και ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε από το Σύνταγμα του 1975 και τους νόμους για την προστασία της Φύσης που απέρρευσαν από αυτό. Και το κάνει χοντροκομμένα και με τον άθλιο τρόπο που χαρακτηρίζει τους κροκόδειλους. Από τη μία η εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων με αυθαιρετούχους, καταπατητές, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, εργοστασίων ή βιομηχανικών ΑΠΕ και άλλα αδηφάγα και από την άλλη οι σχεδιασμοί «στο γόνατο» και πάντα στην υπηρεσία των «επενδυτών» δεν αφήνουν περιθώρια για να ελπίσουμε πως θα υπάρξει ποτέ αποκατάσταση της καταστροφής. Αντίθετα, η καταστροφή που έχει ξεκινήσει ήδη 30 χρόνια πριν, βρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα τώρα αρχίζει η απόλυτη κορύφωση της. Τα τρία τελευταία χρόνια το κάνουν ξεκάθαρο αυτό.

Το κράτος -κροκόδειλος κλαίει σε εθνικό δίκτυο. Κλαίει και υπόσχεται πως θα αποκαταστήσει τις καταστροφές. Το έχει ξανακάνει. Ποιος δεν θυμάται το 2007 όταν ο Καραμανλής επαναλάμβανε μονότονα το «Όπου δάσος πάλι δάσος». Ποιος δεν θυμάται και το ότι πέρα από κάτι «κηποτεχνικά» που έγιναν στην αρχαία Ολυμπία και κάτι μικροαναδασώσεις σε παλαιότερα καμένα, τίποτα άλλο και ουσιαστικό  δεν έγινε. Αλλά ούτε και οι προσχηματικές αναδασώσεις είναι το θέμα αφού συνήθως αυτές γίνονται βεβιασμένα και για διαφημιστικούς λόγους. Όπως πέρυσι ο δήμαρχος της Ραφήνας πήγε και έκανε «δενδροφυτεύσεις» και «σβωλορίψεις»(!!!!) στα φρεσκοκαμένα του ανατολικού Πεντελικού, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στα καμένα εδάφη και προωθώντας έτσι την περαιτέρω διάβρωση τους. Το θέμα λοιπόν είναι η φυσική αναδάσωση, η βλάστηση των σπόρων που βρίσκονται στο έδαφος και η αναβλάστηση των ζωντανών  πρέμνων ή των ριζών, για τα είδη που έχουν αυτή την ικανότητα. Ακολουθεί υποχρεωτικά η απόλυτη προστασία τους από τον άνθρωπο και τις εντεταλμένες γι’ αυτό υπηρεσίες του.  Αλλά ακόμα και αν το καμένο δάσος ξαναγεννηθεί, πως θα προστατευτεί από υπηρεσίες που είναι μεν εντεταλμένες αλλά όχι στελεχωμένες;

Γι’ αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό πως ό,τι κάηκε χάθηκε ανεπιστρεπτί. Με δασική υπηρεσία «φάντασμα» που δεν έχει ούτε ανθρώπους ούτε μέσα για να προστατέψει το δάσος που αναγεννιέται, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει δάσος. Οι πιέσεις είναι αφόρητες. Είτε παράνομες, από καταπατητές, εκχερσωτές που λειτουργούν ως άτομα ή ως οικοδομικοί συνεταιρισμοί, είτε «νόμιμες» όπως απεδείχθη από τις «οικιστικές πυκνώσεις» (sic) και κυρίως με το «νέο δάσος» του Μπένου στην Εύβοια που αποσκοπούσε σε εγκατάσταση νέων χρήσεων με τη συνέργεια ανυστερόβουλων(;;; ) «μεγάλων χορηγών». Αλλά και σε μικρότερη κλίμακα, με την προώθηση «Ειδικών Πολεοδομικών» στην Αττική. Στο Μάτι και σε γειτονικές του περιοχές. Και όλα αυτά με την έγκριση ή την ανοχή μίας δασικής υπηρεσίας «μαριονέτα», εξαρτημένης, υποστελεχωμένης και γι’ αυτό ανίκανης πια να δράσει και να υπερασπιστεί το καμένο δάσος. Παρηκμασμένης και οδηγούμενης σταθερά στην απαξίωση* και τον θάνατο (την κατάργηση, για να μη γινόμαστε μακάβριοι).

Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της και μέσα σε αυτές δεν βρίσκεται ούτε το δάσος ούτε το φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Αυτά είναι τα αναλώσιμα για μία αδιέξοδη πορεία προς την καταστροφή των πολλών στο όνομα του κέρδους των ολίγων και εκλεκτών της. Κάθε μέρα το αποδεικνύει άλλωστε στην πράξη και όσα λόγια και αν εκφωνήσει από το auto-cue ο κυβερνητικός κροκόδειλος, θα είναι για να πείσει τους ευκολόπιστους πως «το δάσος ξαναγίνεται».

Όπως ξαναδασώθηκε η Πεντέλη, ο Υμηττός και τόσα άλλα -κάποτε υπέροχα- βουνά.

_

*Ενδεικτική ήταν η έλλειψη κάθε αντίδρασης το 2018, όταν μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τη Νταού,τον Βουτζά, το Κόκκινο Λιμανάκι, αλαλάζοντα πλήθη είχαν ξεχυθεί με πριόνια εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των πεύκων. Λες και τα δέντρα ήταν υπεύθυνα για την καταστροφή. Έκοβαν ζωντανά και καμένα αδιακρίτως χωρίς καμία επίπληξη έστω. Σήμερα η έρημος που απλώνεται στην περιοχή είναι αδιάψευστος μάρτυρας πως το φυσικό περιβάλλον απειλείται κυρίως από τον άνθρωπο που ακόμα και μετά την πυρκαγιά και την ολοκλήρωση της καταστροφής που προκαλεί, θα έρθει ο ανθρωπος να ολοκληρώσει το έγκλημα

Αναζητώντας τις ρίζες του πογκρόμ που έχει εξαπολυθεί στην Αλεξανδρούπολη κατά μεταναστών και προσφύγων, πέσαμε πάνω στις δημοσιεύσεις του Γιάννη Λασκαράκη, εκδότη της εφημερίδας "Γνώμη" της Αλεξανδρούπολης, ο οποίος έχει ασχοληθεί με το θέμα αναλυτικά.

Ενσωματώνουμε σε ξεχωριστό άρθρο μία από τις τελευταίες του αναρτήσεις, στην οποία μπορείτε να βρείτε απαντήσεις για τα αίτια και τους πρωταγωνιστές που γέννησαν το πογκρόμ, χωρίς να είναι ούτε η πρώτη φορά ούτε τα αίτια που θα διαπιστώσετε να είναι τα μόνα. Οι λούμπεν αυθαίρετοι, παράνομοι οικιστές του υγροτόπου του Δέλτα του Έβρου (!!!)  έχουν συστήσει εδώ και χρόνια ακροδεξιά εθνικιστική, ρατσιστική ομάδα που δρα αυτόνομα μέσα στον περίφημο βιότοπο του Έβρου. Δρα όχι απλά με την ανοχή του επίσημου κράτους αλλά και με την επιβράβευση του για τις κτηνωδίες που διαπράττει. Το αποκαλούμενο "Έπος" του Έβρου ήταν ένα από τα ορόσημα της δράσης της ομάδας αυτής.

Αρχηγός των ιδιότυπων αυτών ταγμάτων δίωξης δυστυχισμένων και κατατρεγμένων και ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων τους, είναι ο Πάρης Παπαδάκης, βουλευτής της "Ελληνικής Λύσης" του κόμματος του Βελόπουλου και ...δικηγόρος (όπως και οι ομοϊδεάτες του Βορίδης και Πλεύρης), με όσα αυτό μπορεί να σημαίνει για τη συνολική πνευματική, ηθική υποβάθμιση και πολιτική καταρράκωση της χώρας γενικά. Αλλά αποτελεί και απόδειξη του ότι -εκτός από τους Κασιδιάρηδες Σπαρτιάτες, ο φασισμός και ο ρατσισμός που υποτίθεται πως καταδικάστηκαν μαζί με τη ΧΑ, επιβιώνουν και κρύβονται μέσα στα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα που αποτελούν σήμερα μεγάλο μέρος του ελληνικού Κοινοβουλίου. Κρύβονται και ξεπροβάλλουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο μόλις τους δοθεί η ευκαιρία.

Η δικαστική καταδίκη του φασισμού και του ρατσισμού τελικά αποτελεί άλλοθι για ένα σύστημα αδικίας που είναι από τα θεμέλια του αντιδημοκρατικό και συντηρεί τους φασίστες είτε στο "σαλόνι" του (όπως τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη, τον Πλεύρη) είτε στην "πίσω αυλή" του όπως οι Σπαρτιάτες,  η Ελληνική Λύση ή  η "βυζαντινή" Νίκη.  Ο φασισμός και ο ρατσισμός δεν καταδικάζονται στις δικαστικές αίθουσες αλλά μέσα στη συνείδηση μας και μέσα στην ίδια την κοινωνία

Ρεπόρτερ Alpha εν ώρα ανταπόκρισης από Αλεξανδρούπολη (από video του e-evros που βιντεοσκοπούσε παράλληλα και του οποίου απόσπασμα δημοσιεύουμε παρακάτω)

 -Εκεί λοιπόν είχαμε το θάνατο χθες στη Λευκίμμη, ενός [λα-] [μετά-] [με-] μετανάστη, σήμερα μάθαμε αυτό, ότι υπάρχουν δεκάδες απανθρακωμενοι. Δεν ξέρουμε τον ακριβή αριθμό [παύση ακούγεται φωνή από πίσω]

-Δεκαοχτώ. Δεκαοχτώ είναι

[ακούγεται άλλη φωνή]

-Ναι, αλλά δεν ενδιαφέρουν την Ελλάδα….

[ακούγεται ένα σσσς από την προηγούμενη φωνή, μάλλον του εικονολήπτη]

-Όχι, τι σουτ. Περίμενε ρε φίλε

-Θέλω τη δουλειά μου να κάνω

-Όχι, αυτό δεν είναι δουλειά. Τι ενδιαφέρουν οι μετανάστες…

-Τι θέλεις τώρα…

-Τι θέλω κι εγώ να πω; … ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ

 Σε μένα γιατί το λες

-Εκεί το λέω

-Κι όμως δεν θέλω να το πεις

-Γιατί, φοβάστε; ΧΑΧΑΧΑ. Φοβάστε να πείτε για….

Η ρεπόρτερ: Μπορεί να μην είναι καταγεγραμμένοι, να μην έχουν καταγραφεί

-Δεν μας ενδιαφέρουν οι λαθρομετανάστες

(μάλλον ο εικονολήπτης) Εσύ μη φωνάζεις, γίνεται;

-Ό,τι γουστάρω θα κάνω. Κι άμα θες πάμε εδώ να το λύσουμε. Εντάξει;

Πετάγεται άλλος ομόχνωτος του τσαμπουκά με κάμερα με τηλεφακό: Εδώ καίγεται ο κοσμάκης, τα σπίτια του κι εσύ ασχολείσαι με τους λαθρομετανάστες; ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΩ! ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΤΩΡΑ….[κενό] Αλλά φυσικά τα ακούω και τώρα. Αλλά εκεί ΝΑ ΣΚΑΣΕΙΣ. ΝΑ ΜΗ ΒΓΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Οι φωνές των -όπως τελικά προέκυψε- απεσταλμένων κάποιου τοπικού καναλιού γίνονται πιο επιθετικές προς το συνεργείο του ALPHA και ακολουθούν τα εξής -όπως περίπου τα καταλάβαμε:

"Γαμήθηκε το σύμπαν κι εσείς στη ζωντανή σύνδεση μιλάτε για τους λαθρομετανάστες;

Οι δικοί μας δε σας νοιάζουν";

Είναι η περιγραφή μίας χώρας που ούσα προτεκτοράτο, συμμετέχει στους μηχανισμούς που δημιουργούν τη δυστυχία και την προσφυγιά. Συμμετέχει στους πολέμους και οι πολίτες της, αυτοί που κατά την αστυνομική τους ταυτότητα είναι Έλληνες υπήκοοι και κατά την βιολογία θεωρούνται άνθρωποι, εξανίστανται όταν αντικρύζουν τα αποτελέσματα εγκλημάτων στα οποία η χώρα τους είναι συνεργός. Και αντί απλά, να τους αφήσει (έστω) άφωνους ο θάνατος δίπλα τους, αυτοί επιλέγουν με φανατισμό να μην ασχολούνται με  τον θάνατο ανθρώπων αλλά και επιπλέον  θεωρούν πως κανείς άλλος δεν πρέπει να ασχολείται με τον φρικτό θάνατο των ικετών, ούτε "δημοσιογραφικά". Και αυτοί οι τύποι βιοπορίζονται ως δημοσιογράφοι.

Άλλοι πάλι, της ίδιας νοοτροπίας με τους παραπάνω αλλά όχι της ίδιας καταγωγής, είναι ακόμα φανατικότεροι και ακόμα πιο φρικαλέοι. Όπως ο αλβανικής καταγωγής ελληναράς με το αρχαιοελληνικό όνομα Απόστολος Τότα, ο οποίος συνελήφθη γιατί αιχμαλώτισε και κρατούσε παράνομα μετανάστες σε ένα τρέιλερ. Μάλιστα καλούσε μέσω των ΜΚΔ τον κόσμο σε πογκρόμ κατά των μεταναστών.  Βλέπετε ο ρατσισμός και φασισμός δεν έχουν σύνορα, ούτε εθνικότητα και φυλή. Δεν είναι ιδεολογίες. Είναι τρόπος ζωής και καθημερινής πρακτικής. Το ανδραγάθημα του, ο «γενίτσαρος κεφαλοκυνηγος» το δημοσίευσε στα ΜΚΔ με το παρακάτω βίντεο

Ένας Αλβανός στην καταγωγή, ο Απόστολος Τότα που ζει στην Αλεξανδρούπολη και Κύριος οίδε, πως και πότε ήρθε στην Ελλάδα για να γίνει κι αυτός ελληναράς, να είναι θηρευτής και δεσμώτης ανήμπορων και κατατρεγμένων. Στο τρέιλερ-φυλακή του Τότα βρέθηκαν 13 Σύριοι και Πακιστανοί μετανάστες. Μαζί του συνελήφθησαν άλλοι δυο Έλληνες («γνήσιοι» αυτοί) που φέρονται ότι τον συνέδραμαν στο δύσκολο έργο του.

Ο κεφαλοκυνηγός είναι και άνθρωπος της Εκκλησίας

Φίλος από την Αλεξανδρούπολη που συζητούσαμε για το τερατώδες βίντεο του κεφαλοκυνηγού,  είπε χαρακτηριστικά πως βλέποντας το, του ήρθε να βάλει τα κλάματα, ειδικά όταν είδε το νέο παιδί με τα γυαλιά στο δεύτερο πλάνο του καρέ με την πόρτα ου τρέιλερ-φυλακή να ανοίγει και το ανθρωπόμορφο τέρας να επιδεικνύει τη «λεία» του λέγοντας : Βλέπετε (δείχνοντας τα θύματα του), κλείσε (εντολή στον παρατρεχάμενο του να κλείσει την πορτα του τρέιλερ). Εικο(υ)σπέντε κομμάτια τα μπάσταρδα.

Και όλα αυτά τα τερατώδη δεν συμβαίνουν μόνο στην Αλεξανδρούπολη, ούτε συμβαίνουν μόνο τώρα, που η πόλη θυμίζει τοπίο από το Mad Max. Όλα αυτά είναι η εκδήλωση του φαινομένου που υπάρχει χρόνια σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Τι άλλο ήταν οι δολοφονίες μεταναστών από τη ΧΑ και τους μαχαιροβγάλτες της; Τι άλλο ήταν η επιδοκιμασία της ΧΑ στις εκλογές του 2015, με 390.000 ψήφους και ενώ έχει διαπράξει τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβριο του 2013, δείχνοντας το τι ακριβώς είναι αυτή η εγκληματική οργάνωση; Τι είναι η είσοδος του μορφώματος Κασιδιάρη στη βουλή στις τελευταίες εκλογές της 25/6/2023με ένα μόνο νεύμα του αρχηγού του μέσα από τη φυλακή; Τι είναι τα υψηλά ποσοστά του Βελόπουλου; Τι είναι η συστηματική υπουργοποίηση των ορφανών του Καρατζαφέρη, όπως ο πρόεδρος της ΕΠΕΝ και ο πάλαι ποτέ συμπορευόμενος με τη ΧΑ Πλεύρης; Τι είναι και τι δείχνουν όλα αυτά; Δείχνουν μία κοινωνία – αγέλη. Αγέλη λύκων που έχει απεμπολήσει κάθε έννοια ανθρωπιάς.

Και περνάμε πάλι στο σήμερα. Τα όσα διαδραματίστηκαν μπροστά στις κάμερες, τηλεοπτικές ή απλά κάμερες κινητών (γιατί τίποτα πια δεν υπάρχει αν δεν το δείξει η κάμερα) ήταν πά το προοίμιο όσων έρχονται. Η παρακάτω αθλιότητα κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες (ή και μέρες, ποιος ξέρει; ) στο διαδίκτυο 

Και μαζί με την αθλιότητα κυκλοφορεί και κάλεσμα εναντίον του «υβριδικού πολέμου» που επικαλείται ο Μητσοτάκης για να καλύψει την ανικανότητα του «επιτελικού του κράτους».

Βίντεο The Press Project

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κρατούσας αθλιότητας, της πολιτικής, πνευματικής, ηθικής και οικονομικής φτώχειας και των αθλιότερων ακόμα διαχειριστών της τύχης μας.

Πόσο πιο βαθιά στα σκατά θα πέσουμε;

Του Αλέξη Κροκιδά*

H ελευθερία είναι το άλυτο μυστήριο της φιλοσοφίας. Όχι το μόνο βέβαια. Ίσως κιόλας και με κάποια γενναιόδωρη δόση υπερβολής, η φιλοσοφία είναι αυτή ακριβώς η συστηματική προσπάθεια να παραμείνει το μυστήριο άλυτο. Κάπως διαφορετικά ειπωμένο από κάποιο τυπάκι τον 19ο αιώνα, δεν εχει σημασία ποιο, Οι φιλόσοφοι έχουν απλά ερμηνεύσει τον κόσμο. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε. Θες προφητεία, θες σύμπτωση, θες το κάρμα, ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ από τότε. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, έχει γίνει πιο ανελεύθερος. Πιο βάρβαρος. Πιο αμείλικτος.

Για τους παλιούς, φανατικούς ή απλά εθισμένους, αναγνώστες της Ελευθεροτυπίας η στήλη «Απόψεις¨» του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου ήταν κάτι σαν το πέπλο της νύφης. Όχι αναγκαίο αλλά συμβολικό της αγνότητας της ερχόμενης εις γάμου κοινωνία, παρθένου. Ήταν μία αγαπημένη στήλη, τόσο για το περιεχόμενο όσο και για τη γλώσσα του συντάκτη της. Μπορούσε κάλλιστα να λάβει τη δεύτερη (και άκρως τιμητική) θέση στο διάδημα της εφημερίδας, ίσως κάτω από τον «Ιό» και βέβαια κάτω από τους παλαιότερους και λαμπρούς συντάκτες της. Ήταν μία πολύ ωραία στήλη.

Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος κάπου στα 2008 έγινε εκδότης της LiFO, εφημερίδα που χρειάστηκε χρόνο για να αποκτήσει το μέγεθος του εκδότη της αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως το πέτυχε. Είναι μερικοί άνθρωποι που γράφουν με τέτοιο τρόπο που εθίζουν τον αναγνώστη τους στα ακριβά. Και είναι λίγοι αυτοί. Λίγοι αλλά ευτυχώς υπάρχουν και δρέπουν την εκτίμηση ακόμα και αυτών που βρίσκονται στο απέναντι πεζοδρόμιο. Όχι, δεν μας ήρθε ξαφνικά η ανάγκη να εκφράσουμε θαυμασμό για τον συγκεκριμένο συντάκτη και εκδότη αλλά διαβάζοντας (από κακή τύχη) πονήματα συντακτών της αποκαλούμενης «τοπικής δημοσιογραφίας», κάτι σαν πικρή ανάμνηση άρχισε να γεμίζει τα κελιά της μνήμης μας. Είναι πραγματικά τρομερό. Άλλα να διαβάζεις και άλλα να εμφανίζονται στην οθόνη του μυαλού σου. Για να μη το επεκτείνουμε περισσότερο, αυτή ήταν μία εισαγωγή σε ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι για τους αναγνώστες μας που είχαν την ίδια κακή τύχη με εμάς να διαβάσουν  ηλεκτρονικό τύπο της γειτονιάς μας, δηλαδή της Ραφήνας.  

Το παιχνίδι μας αυτό καλεί τους αναγνώστες μας να εντοπίσουν τα μέλη της τοπικής αυλής των μέσων εξημέρωσης, όπως την έχει ορίσει και εγκαταστήσει η τοπική εξουσία με το ελάχιστο μέγεθος της. Μέγεθος που έχει ανάγκη το παραμορφωτικό πρίσμα των μέσων για να δείξει πιο μεγάλη. Μία σχέση δούναι και λαβείν που της επιτρέπουμε να υπάρχει χάρις την ανοχή μας, για να μη πούμε και την αδιαφορία μας.

Στις 15/7/2019 έγραψε ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος μετέφερε στη LiFO ένα άρθρο με τίτλο  «Ο δημοσιογράφος που γλείφει χειρουργικά την εξουσία». Το αναδημοσιεύουμε αφού η κακή μας τύχη, της ανάγνωσης δοξολογιών σε τοπικό «μέσο» δεν έπαψε στιγμή να μας θυμίζει αυτόν τον κομψό, δίκαιο και δικαιολογημένο λίβελλο ενός εραστή της γραφής.

«Ο δημοσιογράφος που γλείφει χειρουργικά την εξουσία»

Εμφάνιση: Λιμοκοντόρου που ξεροσταλιάζει κάτω από τα φωτισμένα παράθυρα της εξουσίας (παντός είδους). Πάνω μαίνεται η γιορτή, κάτω οργιάζουν οι φαντασιώσεις και τα συμπλέγματα. Ευελπιστεί ότι κάποια μέρα θα ανέβει κι αυτός, να του δώσουν ένα μεζεδάκι. Να του πετάξουν στον αέρα ένα κόκκαλο - Όρμα Τζακ!

Χαϊδευτικό: Ρία Κούρτη (της δημοσιογραφίας). Ικέτης του παντεσπανιού.

Προς τι τόση χολή; Είναι υπαίτιος για την κρυπτογαμία δημοσιογραφίας και δημοσίων σχέσεων.  Σ’ αυτά που γράφει είναι αδύνατον να διακρίνεις το ρουσφέτι από την προσωπική κρίση, την κρίση από την «ισορροπία του (υπολογιστικού) τρόμου», τον έπαινο από το γλείψιμο. Η φτωχοπροδρομική εικόνα του, είναι η πιο θλιβερή εκδοχή δημοσιογραφίας και ένας από τους βασικούς λόγους που το επάγγελμα διασύρεται ιστορικά.

Χρόνια συμπτώματα: Πακτωλός κοσμητικών επιθέτων, ενθουσιασμός που αφρίζει και τρέχει απ' τα μπατζάκια για ψύλλου πήδημα, ούρα με τη σέσουλα ― μια γενική ακράτεια χειροκροτημάτων ως προς εκείνα τα σημεία που θα χαϊδέψουν τα αυτιά του «στόχου» και θα τον κάνουν τύφλα (κυριολεκτικά) από αυτοθαυμασμό, μια φρενήρης προσπάθεια να γνωρίσει τον έναν και τον άλλον για να του πει δια ζώσης πόσο τον εκτιμά και πόσο θα ήθελε να δουλέψει στο Υπουργείο του, προσφέροντας τον εμετό της γνώσης του, εξόφθαλμος βρογχοκήλη από το πολύ γούρλωμα των ματιών. Κάτι σκυφτό που υποδύεται το άνετο. Κάτι φτωχό που υποδύεται το περπατημένο. Κάτι πεινασμένο που υποδύεται το χορτάτο. Κάτι λυπηρό εντέλει που μόλις βολεύεται, κορδώνεται και δίνει πόνο σε όσους ομόσταυλους δεν βολεύτηκαν ακόμα (με πλατύ χαμόγελο).

Δοξασία No 1: Ο δημοσιογράφος που χρησιμοποιεί με στοχοπροσήλωση τη  δημοσιογραφία με μάτι αλλήθωρο, για να γραπωθεί από την πολιτική, τα Ιδρύματα, τα υπουργικά γραφεία, το Δημόσιο, τα φανερά και αφανέρωτα payroll, είναι ένα όνειδος για την δημοσιογραφία και θα έπρεπε να εξορίζεται από τους κόλπους της μια ώρα αρχύτερα.

Αρχαιολογία: Ερείπια πολλά σε στήλες και στηλίτσες. Ο Ίακχος και ο Τήλεφος ήταν μπροστάρηδες. Η «Μαντάμ φακελάκι». Μη πικράνουμε κόσμο ονομαστικά.

Γιατί έχει όμως τόση πέραση; Γιατί η δημοσιογραφία δεν έχει τόσο χρήμα, όσο θέλουν ορισμένοι. Γιατί είναι τεμπέλης, βαριέται να δουλεύει και θέλει τη ζωάρα του παράγοντα― ταξίδια, αραλίκι, ρουσφετάκια. Γιατί εφάπτοντας την εξουσία, νομίζει ότι γίνεται κι αυτός σημαντικός.

Μα υπάρχουν άνθρωποι που επιβραβεύουν τόση γλίτσα; Φυσικά. Οι άνθρωποι της δύναμης χάνουν συχνά την ευθυκρισία και το μέτρο, ζώντας σε μια παράλληλη πραγματικότητα. Θέλουν την κολακεία και υπάκουες αμοιβάδες στην αυλή τους. Κορδώνονται όταν διαβάζουν ένα χαλκευμένο έπαινο για κατορθώματα που δεν έκαναν, αγαθοεργίες που τελικά δεν έγιναν, βραβεία που δεν πήραν.  Δεν έχουν χρόνο για κριτική, συμβουλές και αλήθεια. Θέλουν η σπονδυλική στήλη να είναι νερουλή και τα μάτια έκθαμβα μπροστά στη σαπιοκοιλιά τους.

Ο δημοσιογράφος που γλείφει χειρουργικά και δαγκώνει αδιακρίτως κάθε εχθρό είναι ο άνθρωπος που ονειρεύονται, ο άνθρωπος -σκυλί τους. Βυθίζονται αγκαλιά στην ανυποληψία, κουφοί κι ευτυχισμένοι, ενώ το σύμπαν γύρω τους καγχάζει και τους περιφρονεί.

Δοξασία No 2: Ο δημοσιογράφος που γλείφει χειρουργικά δεν είναι δημοσιογράφος. Είναι ένας υβριδικός απατεώνας που χρησιμοποιεί τις εφημερίδες ως ιδιωτικό κοπρώνα.

Κι οι εφημερίδες δεν φταίνε; Φυσικά. Δική τους είναι η κύρια ευθύνη. Αλλά συνήθως η κατεργαριά είναι κοινή, συμφωνημένη. Οικονομικοί επιφυλλιδογράφοι δουλεύουν ταυτόχρονα σε Τράπεζες, καλλιτεχνικοί συντάκτες πωλούν την ευαισθησία τους σε Υπουργεία Πολιτισμού.

Τι θά 'πρεπε να γίνει:  Τίποτα. Ο καθένας έχει την κόλαση που τού αξίζει.

Ελευθεροτυπία, 1999. Στήλη Επιλογές

Το άρθρο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου αντλήθηκε από τη LiFO

Κυκλοφορεί το φύλλο διακοπών της RAF-WEST Journal με πλούσια και σοβαρή, όπως πάντα ύλη.

Στο φύλλο #20 της RAF-WEST Journal οι 4 παράγοντες του τόπου και παράλληλα υποψήφιοι για παράγοντες εκ νέου, μας δίνουν τις ευχές τους για καλή ξεκούραση και μας εκφράζουν και τη θλίψη τους που για 25 ολόκληρες ημέρες, δεν θα ασχοληθεί η RAF-WEST Journal μαζί τους και με τα όσα ευτράπελα φροντίζουν να τροφοδοτούν την ύλη μας.

Μαζί με τους παράγοντες, μας δίνουν τις ευχές τους, η δημοτική κίνηση "Γη & Ελευθερία" και η Λαϊκή Συσπείρωση του τόπου μας, παρά τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό αγωνιστικό φόρτο τους.

Από την Attica Voice ευχόμαστε καλή ξεκούραση στη RAF-WEST και καλές διακοπές. Διακοπές που χρειάζεται λόγω της κοπιαστικής και ανθυγιεινής εργασίας της στην ανάδειξη των όσων επικίνδυνων αλλά και ευτράπελων συμβαίνουν στη Ραφ Τάουν και το Πέκος Χάιτς και ανυπομονούμε να φιλοξενήσουμε τα φύλλα της νέας περιόδου που λόγω εκλογών, αναμένεται πολλαπλασιασμός των γελοίων και ευτράπελων της καθημερινότητας μας. Άρα και πολλή  δουλειά για τη RAF-WEST Journal και τους συντάκτες της.

Καλή ξεκούραση στους συντάκτες και τις συντάκτριες  Χρ. Φακιόλη, Αρ. Μπακιρτζή, Φρύνη Μπαρμπούνη, Μιράντα Χαλβά, Β. Δεμεχέζη, Ντέμη Κουραμάνα, Ονούφριο Δοξαπατρη, Κλέωνα Χαμενοπατρίδη, Σώτο Κουμαρτζή, Σπύρο Παπάντζα, Ματίνα Γάζα, Λεωνίδα Τριακόσιο, Γραμματική Στούρνου και φυσικά στους έκτακτους συνεργάτες από τη συνεργασία με το protagon.gr  Δ. Ευθυμάκη, Αλ. Παπαναστασίου και Ματίνα Δελή.

Κυκλοφορεί σήμερα το πανηγυρικό φύλλο #19 της RAF-WEST JΟURNAL με πλούσια και σοβαρή ύλη όπως πάντα. Διαβάστε σήμερα:

• Έρχεται το Ράδιο Μπλάκμαν στη Ραφ Τάουν. Αναζητώντας έναν στιβαρό και διάσημο ραδιοφωνικό παραγωγό, για την προώθηση του, ο σερίφης της πόλης ανεβάζει τον πολιτιστικό του πήχη επιλέγοντας τον Μάριο τον Μπλάκμαν για την προβολή της πόλης και του ίδιου. Πανηγυρική έναρξη της συνεργασίας με τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου με σολίστ στο κλαρίνο τον ίδιο τον σερίφη και κονφερασιέ τον διάσημο ραδιοφωνικό παραγωγό

Επιπλέον, εγκαινιάζοντας τη συνεργασία με τον καθηγητή Alex Crock (PhD στην ψυχολογία και τη ψυχανάλυση) η RAF WEST Journal προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις για τα υπονοούμενα των όσων παρουσιάζουν κι δεν παρουσιάζουν οι υποψήφιοι των δημοτικών εκλογών 2023

• Ο Δρ. Alex Crock αναλύει για τη RAF-WEST Journal 
  • Γιατί ο σερίφης της Ραφ Τάουν δεν έχει εγκαινιάσει εκλογικό κέντρο; Του αρκεί το δημαρχείο; Γιατί;
  • Ποια είναι τα κρυμμένα νοήματα πίσω από τις αφίσες της Δήμητρας Τσεβά;

Μόνο στη RAF WEST που κυκλοφορεί σήμερα.

Μήνυμα 112: Σας υπενθυμίζουμε πως ο σερίφης έχει απαγορεύσει τον απόπλου όσων προτίθενται να πλεύσουν μπροστά. Ο απόπλους επιτρέπεται μόνο με την όπισθεν και με προορισμό τον ίδιο

Δημοσιεύουμε δελτίο τύπου της οργάνωσης της Λαϊκής Συσπείρωσης Μαραθώνα που εκδόθηκε στις 22/7/2023