Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Κυκλοφορεί σήμερα το φύλλο 16 της RAF-WEST Journal, για το Σαββατοκύριακο 8-9/7/2023, με ειδήσεις της τελευταίας στιγμής που για να τις συγκεντρώσουμε και να τις παρουσιάσουμε σε πραγματικό χρόνο, καθυστερήσαμε την έκδοση
Διαβάστε:
Περιθωριακοί οικολόγοι θέλουν να μετατρέψουν το κάστρο του σερίφη σε δημαρχείο
Μόνο στη RAF WEST που κυκλοφορεί. Μην τη χάσετε
J Invad pegh vIchenmonmen jIghHa'wI' ήτοι «τον εχθρό του εχθρού μου θα τον σκοτώσω τελευταίο», ισχυρίζονταν στη γλώσσα τους οι Κλίνγκον, η διάσημη φυλή εξωγήινων του Star Trek («Διαστημόπλοιο Enterprise» για τους Έλληνες τηλεθεατές όταν προβάλλονταν η σειρά). Οι διακεκριμένοι για τη σκληρότητα τους Κλίνγκον δύο δεκαετίες μετά το 1967, έγιναν σύμμαχοι των γήινων (Star Trek the next Generation) και έχοντας περίπου τις ίδιες αντιλήψεις, προσπαθούσαν ακόμα να κάνουν τους γήινους να τις καταλάβουν. Ήταν εκείνη η αρχαία παροιμία αγγλικής προέλευσης (Enemy Of My Enemy Is My Friend) που φτιάχνει τα χρήσιμα και εύπεπτα δίπολα και που είχε στοιχειώσει για τα καλά τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι πείθονταν εύκολα από το σχήμα ενός διπόλου παρά από πιο σύνθετες ιδέες όπως τα υπονοούμενα του αρχαιότερου Σουν Τζου και την πιο ξεκάθαρη αλλά δύσπεπτη διατύπωση των ακόμα αρχαιότερων Ηράκλειτου και Ομήρου, πως ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι κατ’ ανάγκη φίλος μου. Προεκτείνοντας τη σκέψη αυτή, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο εχθρός του εχθρού μου, αν δεν μου είναι αδιάφορος, μπορεί να είναι και δικός μου εχθρός. Πως μπορεί να ξέρει κανείς άλλωστε, ποιους άλλους εχθρούς μπορεί να έχει ο δικός μας ο εχθρός;
Είναι αδιαμφισβήτητο πως στην παγκόσμια πολιτική σκηνή στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού οι ανισότητες έχουν οξυνθεί, μαζί με την καλπάζουσα βαρβαρότητα. Μία βαρβαρότητα που στρέφεται από τους ισχυρούς κατά των αδυνάμων και κατά του ίδιου του πλανήτη. Και αυτό συμβαίνει σε κάθε γωνία της γης και σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και της πολιτικής ζωής. Ο ατομισμός και η ιδιοτέλεια που αποτελούν θεμέλιο της «ελεύθερης» αγοράς, δεν είναι τίποτα άλλο από την αντανάκλαση των ίδιων αρχών που διέπουν τις κατακερματισμένες κοινωνίες μας. Το ατομικό συμφέρον βρίσκεται πάνω από την κοινωνική ωφέλεια, ο ιδιωτικός χώρος (άρα και επί οικονομικό αντάλλαγμα προσπελάσιμος από τους ανθρώπους) έχει επικρατήσει επί του δημόσιου. Είναι ο στόχος του μοντέρνου καπιταλισμού το να μην επιτρέπει τίποτα δημόσιο γιατί τα πάντα «πρέπει» να αποδίδουν οικονομικό όφελος. Προς εμπέδωση της φρικτής αυτής κατάστασης από τις μάζες, τους εμφυτεύεται υποδόρια και η πεποίθηση πως «ο δημόσιος χώρος δεν ανήκει σε κανέναν» αντί του ορθού πως «ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους». Έτσι οι μάζες (αφού είναι μάζες) αποστασιοποιούνται από τη διεκδίκηση αυτού που του οποίου είναι συμμέτοχοι και ικανοποιούνται όταν τους κλέβουν την περιουσία τους, με την έγκριση τους. Όταν δηλαδή το κοινό κτήμα «παραχωρείται» σε ιδιώτη για να το συντηρήσει και να το αξιοποιήσει. Οι μάζες βλέπουν στο κοινό κτήμα οπισθοδρόμηση και στο ιδιωτικό πρόοδο. Αλλά όλα αυτά είναι ένα άλλο θέμα, με το οποίο θα ασχοληθούμε σε επόμενη ανάρτηση μας. Ας επιστρέψουμε στον «εχθρό του εχθρού» μας γιατί απομακρυνθήκαμε.
Στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο που έχει διαβρώσει κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής και δράσης και που οι ατομικότητες οδηγούνται σε ακραίες καταστάσεις λόγω και της αδιαφορίας των πολιτών, γεννιούνται πολλά αντίπαλα στρατόπεδα τα οποία όμως έχουν αποδεχθεί και δήθεν συμφωνήσει, για έναν «politically correct» αγώνα μεταξύ τους. Ειδικά στο πεδίο των εκλογών και δη των τοπικών και περιφερειακών, οι αντίπαλοι στρατοί αποτελούν και οργανωμένα γκρουπ κυνηγιού ψήφων (συγγενών κυρίως) με βοηθούς αλαλάζοντα ηχεία που διαλαλούν την αποτελεσματικότητα, το όραμα, την ικανότητα του κάθε υποψηφίου. Διαλαλούν και το «έργο» του κάθε υποψηφίου ή τις «προθέσεις» του. Και αν για τον αδιάφορο ψηφοφόρο αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως προτροπή για να πάρει το μέρος κάποιου υποψηφίου, για έναν σκεπτόμενο αποτελεί απλά θόρυβο που καλύπτει την σκληρή αλήθεια που περιμένει στη γωνία για να βγει στο φως, πάντα μετά τις εκλογές και μετά την απομάκρυνση των ψηφοφόρων από το ταμείο της κάλπης ή «κάλπικο ταμείο» όπως πρόσφατα το εκφώνησε σε λόγο του, ένας υποψήφιος δήμαρχος, αναδεικνύοντας τη γλωσσική του ανεπάρκεια μαζί με το γέλιο που προσέφερε. Δεν ήταν ο μόνος. Όποιος έχει τη διαστροφή να παρακολουθεί το δημόσιο λόγο των υποψηφίων, θα διαπιστώσει πως στην πλειονότητα τους είναι δηλωμένοι εχθροί της γλώσσας.
Ποια είναι όμως η σκληρή αλήθεια που ακόμα κρύβεται στη γωνία και περιμένει τη Δευτέρα των εκλογών (πρώτου ή δεύτερου γύρου) για να αποκαλυφθει; Μα το γεγονός πως οι αντίπαλοι πριν τις εκλογές μπορούν να είναι και φίλοι καρδιακοί μετά από αυτές. Γιατί; Επειδή τους ενώνει η κοινή αντίληψη στα βασικά ζητήματα και η προσχηματική αντιπαλότητα είναι το απαραίτητο στοιχείο για να κάνει ο καθένας την υποψηφιότητα του διακριτή και ξεχωριστή.
Υποψήφιοι που έχουν την υποστήριξη (κρυφά ή φανερά) πολιτικών κομμάτων και κυρίως, κομμάτων εξουσίας, δύσκολα έχουν διαφορές μεταξύ τους. Δεν το επιτρέπει το ίδιο το σύστημα που τους αναδεικνύει. Είναι γνωστές οι δημοσιεύσεις φωτογραφιών από «παρεούλες» πολιτευτών, βουλευτών όλων των κομμάτων εξουσίας, μαζί με δημάρχους όλων των ηθικών διαβαθμίσεων. Είναι η εικόνα του μεγαλοκτηνοτρόφου που ελέγχει τους τσοπάνηδες του αν του φυλάνε καλά το κοπάδι. Φυσικά στις φωτογραφίες αυτές περιλαμβάνονται και οι παρατρεχάμενοι, οι παραγιοί δηλαδή που ετοιμάζουν το κοπάδι για να δείχνει καλά.
«Δημόσιες σχέσεις» τις βαφτίζουν αλλά σκεφτήκατε ποτέ αν μπορεί να κάνει «δημόσιες σχέσεις» το αφεντικό με τον τσοπάνη του; Προφανώς οι «δημόσιες σχέσεις» τους είναι κινήσεις ενταγμένες στην ολοκλήρωση ενός σχεδιασμού που σκοπό έχει να εξυπηρετεί τις κυβερνητικές επιλογές (κυρίως) και σε κάποιες περιπτώσεις την καλλιέργεια των απόψεων της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Με αυτό κατά νου, όλοι οι υποψήφιοι των τοπικών εκλογών κινούνται σε μία και μόνη κατεύθυνση, αυτήν που επιβάλει το «μεγάλο αφεντικό» δηλαδή οι ισχυροί κεντρικής διοίκησης, της από πάνω εξουσίας.
Παρόλα αυτά, οι υποψήφιοι της καταχρηστικά αποκαλούμενης αυτοδιοίκησης επιμένουν πως έχουν «το δικό τους πρόγραμμα» που μπορεί στα λόγια, να έρχεται σε αντιπαράθεση με τις κεντρικές επιλογές, όμως τη «Δευτέρα της Αποκάλυψης» η σκληρή αλήθεια θα εμφανιστεί στο προσκήνιο με το ψευδώνυμο «πολιτικός πολιτισμός». Δυστυχώς, τότε οι παραπλανημένοι δημότες δεν θα έχουν χρόνο ν’ ασχοληθούν με αυτά τα πράγματα. Θα είναι απασχολημένοι με τα του οίκου τους κυριολεκτικά, μέχρι να περάσει και αυτή περίοδος, οπότε θα ασχοληθούν και πάλι. Οι νικητές θα κάνουν πάρτι και η ζωή θα συνεχιστεί εκεί που την είχαμε αφήσει.
Μέχρι τις εκλογές λοιπόν, ένα τοπίο θα συνεχίσει να διαμορφώνεται με πεφωτισμένους, με ικανούς, με εχθρούς, εχθρούς των εχθρών, φίλους, φίλους των φίλων και εχθρούς των φίλων αλλά σκεφτείτε και λίγο παραπέρα από τα τετριμμένα και προπαντός, έξω από το κουτί μέσα στο οποίο σας βάζουν. Σκεφτείτε ποιο είναι το κοινό καλό (το οποίο εξελίσσεται και σε προσωπικό καλό) και ποιο είναι το ατομικό (που δεν θα γίνει ποτέ κοινό) και που θα προβάλλουν με ρουσφετάκια, εξυπηρετήσεις, με προσφορές ηλεκτρικών συσκευών ενδεχομένως ή άλλες αμαρτωλές «έκτακτες καρπώσεις». Σκεφτείτε το μέλλον που σας επιφυλάσσουν κρατώντας σας στο σκοτάδι αλλά κυρίως ενδιαφερθείτε για τα κοινά και τα μεγάλα, που οικονομικά συμφέροντα ετοιμάζονται να τα κατασπαράξουν. Ενδιαφερθείτε για τις καταστροφές που σας βαφτίζουν «ανάπτυξη». Φανταστείτε τον τόπο σας σε λίγα χρόνια από σήμερα, αλλοιωμένο. Μαζί σκεφτείτε και τον εαυτό σας, αν μπορείτε να τον δείτε σε αυτό το αύριο.
Σκεφτείτε, μιλήστε, δράστε γιατί όπως επισήμανε και στην πρόσφατη συναυλία του, στο "ιδιωτικό – δημοτικό"* κολυμβητήριο της Ραφήνας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η αδιαφορία είναι θάνατος.
*Θα μείνει στην Ιστορία η γελοία απόπειρα δικαιολόγησης του καταφανούς ξεπουλήματος της περιουσίας των δημοτών με την αντιφατική πρόταση "δημοτικός - ιδιωτικός χώρος". Ντρέπονται να πουν "παραχωρημένος δημοιτκός χώρος" αλλά δεν ντρέπονται να τον παραχωρήσουν
Κυκλοφορεί σήμερα το φύλλο 15 της RAF-WEST Journal, για το Σαββατοκύριακο 1-2/7/2023, με πλούσια και σοβαρή ύλη όπως πάντα.
Διαβάστε:
Μόνο στη RAF WEST που κυκλοφορεί. Μην τη χάσετε
του συνεργάτη μας κοινωνιολόγου, Αλέξη Κροκιδά
Ψηφίζετε; Τι ερώτηση. Βεβαίως και ψηφίζουμε. Τι είμαστε, αναρχικοί; Ζαμανφουτίστες; Δεν ντρέπονται αυτοί. Δεν σέβονται τη δημοκρατία.
Εμείς τη σεβόμαστε γι' αυτό ψηφίζουμε τα Αδέρφια (μας) της Ιταλίας (FdI), την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), τους Σουηδούς Δημοκράτες, το Vox στην Ισπανία, την παλιά αγαπημένη Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, τον αφοσιωμένο φίλο μας τον Όρμπαν στην Ουγγαρία και το φιλαράκι του βέβαια τον Μοραβιέτσκι στην Πολωνία. Αμέ, εμείς τους ψηφίσαμε. Έτσι είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία και να μη ξεχνάμε βέβαια Αυστρία, Φινλανδία, Εσοθνία, και προσεχώς - παραμείνετε στο ακουστικό ή ακόμα καλύτερα στις οθόνες σας - Ρουμανία, Συμμαχία για την Ενωση Ρουμάνων (AUR).
Εδώ ας μας επιτραπεί να εκφράσουμε και την εθνική συγκίνηση μας, μέρα που είναι, για τους Σπαρτιάτες μας που εμείς τους βάλαμε στη βουλή (ο Κασιδιάρης κωλυόταν γαρ, αλλά το λύσαμε αυτό) να πολεμάνε δίπλα στους Μακεδονομάχους μας, τους χριστιανούς της Νίκης μας (σιγά μη ψηφίζαμε Μουσουλμάνους ή άθεους) και φυσικά τον Κούλη μας που ακόμα τον εκπαιδεύουμε βέβαια, αλλά να το πούμε, ο μπαγάσας μαθαίνει πολύ γρήγορα. Φτου να μην τον ματιάσουμε.
Ολους και όλες αυτές, εμείς τους ψηφίσαμε και σημειωτέον, μιλάμε εδώ μόνο για την Ευρώπη για να μη πλατειάζουμε. Έτσι είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία και σ' όποιον αρέσει. Σ' όποιον δεν αρέσει ας πάει στη Κούβα, στη Βενεζουέλα κι άμα δεν θέλουν να φύγουν, θα τους στείλουμε εμείς και καλά τσακίδια.
Τι είπατε; Ακροδεξιά, νεο και παλαιο ναζί, φασίστες και φασιστόφιλοι; Ψηφίζουμε ή δεν ψηφίζουμε; Ψηφίζουμε, Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία ή δεν έχουμε; Έχουμε. Μη ξεχνάτε ότι και το ΚΚΕ χωράει στη βουλή μας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Καλά σπρώχνονται λίγο, αλλά χωράνε. Δημοκρατία γαρ.
Πάντως εμείς συνεχίζουμε. Και φράχτες θα φτιάξουμε στα σύνορα μας και γυναικόπαιδα θα αφήσουμε να πνίγονται στη Μεσόγειο ή τέλος πάντων αν δεν πνίγονται μόνοι τους θα τους βοηθάμε εμείς. Πώς αλλιώς να το πούμε; Δεν γουστάρουμε φτωχούς αφρικανο-συριο-αφγανο- πακιστανο-μπαγκλαντεσιανούς στην Ευρώπη. Τελεία. Τι δεν καταλαβαίνετε; Έχουμε τους δικούς μας φτωχούς στην Ευρώπη. Θα 'ρθουν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα δηλαδή;
Εν κατακλείδι - α ρε φίλε Μπαμπινιώτη, αν αποφασίσεις να κατέβεις κι εσύ σε εκλογές, σε ψηφίζουμε αβλεπί - νενικήκαμεν.
Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε και στην Εφημερίδα των Συντακτών της 26ης Ιουνίου 2023
Το δημοσιογραφικό επιτελείο της RAF-WEST Journal επιχειρεί να εξιχνιάσει μία πολύ σκοτεινή υπόθεση που βασίζεται όμως σε αληθινά γεγονότα.
Πριν από καιρό ένα γατόσπιτο (ή τουλάχιστον ένα παράξενο αντικείμενο αξίας 8.060 ευρώ, που -άγνωστο γιατί- έφερε την επίσημη ονομασία «γατόσπιτο», έκανε την εμφάνιση του κοντά στην εκβολή του μεγάλου ποταμού της Αττικής. Μάλιστα τα «επίσημα μέσα» του δήμου του επιφύλαξαν διθυραμβική υποδοχή, μιλώντας για «υπερπαραγωγή». Αμέσως μετά τις υπερβολές αυτές άρχισαν να εκδηλώνονται ανεξήγητα φαινόμενα, όπως καταιγίδες μέσα στο καλοκαίρι, οι οποίες άρχισαν να λιώνουν τον σκελετό της «υπερπαραγωγής» αλλά και καταγγελίες του σερίφη της πόλης για «βανδαλισμό» της με όπλα φωτογραφικές μηχανές, βιντεοκάμερες και κινητά τηλέφωνα. Το φερόμενο ως «γατόσπιτο» έγινε αίφνης μία μαγική εικόνα. Άρχισε να εξαφανίζεται και να ξαναεμφανίζεται, πάντα σε διαφορετικό μέρος, χωρίς κανείς να το δει και χωρίς κανείς να εξηγεί το πως έγινε η τηλεμεταφορά του.
Η RAF-WEST Journal και οι ερευνητές της, Β. Δεμεχέζης και Dino Trejo Machette το αναζήτησαν. Τελικά το ανακάλυψαν και πήραν συνεντεύξεις από μάρτυρες του θαύματος της διαρκούς μυστηριώδους αλλαγής των θέσεων του, αλλά οι πληροφορίες που έδωσαν ήταν διφορούμενες. Ο κάθε μάρτυρας είχε εντοπίσει το φερόμενο ως «γατόσπιτο» αλλά ο καθένας του είχε αποδώσει διαφορετική ονομασία, λειτουργία, χρήση, σκοπό αλλά και τρόπο περαιτέρω αξιοποίησης.
Είναι τα ντοκιμαντέρ της RAF-WEST Journal. Τίτλος 4ου επεισοδίου: «Αναζητώντας το χαμένο γατόσπιτο». Η επιμέλεια του ντοκιμαντέρ είναι των Δ. Ευθυμάκη και Ανδρ. Στασινού, συνεργατών από το Protagon.gr και του Dino Trejo Machette.
Κυκλοφορεί εκτάκτως λόγω εκλογών, το φύλλο 14 της RAF-WEST Journal με πλούσια ύλη και κυρίως, με έγκυρες συνεργασίες
Η RAF-WEST Journal εγκαινίασε τη συνεργασία της με τους έμπειρους συντάκτες του έγκυρου και σοβαρού ειδησεογραφικού ιστότοπου Protagon.gr και πιο συγκεκριμένα με τον Δ. Ευθυμάκη, ο οποίος συνέταξε το κύριο άρθρο της RAF-WEST που κυκλοφορεί, τη Ματίνα Δελή η οποία εξηγεί γιατί πρέπει να στηριχθεί ο τοπικός, έντυπος Τύπος και τον Αλέκο Παπαναστασίου, ο οποίος δημοσιεύει άρθρο τοπικού χαρακτήρα, το οποίο αφορά αντιδήμαρχο της Ραφ-Τάουν και το νέο συγγραφικό του πόνημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κ. Χούντα
Διαβάστε, μόνο στη RAF-WEST Journal που κυκλοφορεί::
Δ. Ευθυμάκης: Γαία πυρί μειχθήτω!!!
Ματίνα Δελή: Στηρίζουμε τον τοπικό, έντυπο Τύπο
Αλ. Παπαναστασίου: Paulo Bataglio: Όποιος στη θάλασσα ουρεί, στο αλάτι θα το βρει
Η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Νηρέας Ραφήνας και ο Πολιτιστικός, Εξωραϊστικός και Οικολογικός Σύλλογος ΗΜΕΡΟ ΠΕΥΚΟ, οργανώνουν εκδήλωση στις 29/6/2023 και ώρα 20:00 στην πλατεία του Νηρέα (μεταξύ των οδών Δωρίδος, Σύρου, Ναυτίλου και Τρίτωνος -βλ. χάρτη και στίγμα googlemaps) με θέμα "Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας: Η Εναλλακτική Λύση"
Στο τρίτο ντοκιμαντέρ της Raf-West Journal οι ερευνητές της καλής εφημερίδας αναζητούν και καταγράφουν την ιστορία ενός άρματος Μ-24 Chaffee που εμφανίστηκε πάνω από την πόλη της Ραφ Τάουν
Η έρευνα της RAF-WEST Journal φέρνει στο φως ιστορίες και μνήμες από τον πόλεμο της Κορέας, του Βιετνάμ, των αποικιοκρατικών πολέμων στην Αλγερία και την Ινδοκίνα. Ένα τανκ που έρχεται κατευθείαν από αυτούς τους πολέμους, δεσπόζει πάνω από την πόλη και το σχολείο της. Στέκει ως προειδοποίηση για τους κατοίκους και πιο πολύ για τους μαθητές, διδάσκοντας και εμπεδώνοντας την υπακοή στον νόμο, που ως γνωστόν είναι ο ίδιος ο σερίφης, αφού και ο σερίφης είναι ο ίδιος ο νόμος.
Ο παλιός χειριστής του τανκ, απόστρατος συνταγματάρχης σήμερα, περιγράφει και τη μοναδική στην ιστορία περίπτωση που το άρμα κλήθηκε να πολεμήσει, στο πλευρό των Απριλιανών, το 1973. Η εμπειρία του 1973 έγινε μάθημα και γι' αυτό ο σερίφης το έθεσε σε ετοιμότητα, ακριβώς πάνω από το σχολείο. Επιπλέον το τανκ ετοιμάζεται να παρελάσει στους δρόμους της πόλης την 28η Οκτωβρίου, με τον σερίφη στον πύργο του και με τη συνοδεία των βρακοφόρων προστατών του.
Μία παραγωγή της RAF-WEST Journal για την Attica Voice
Και αυτό το Σαββατοκύριακο η RAF-WEST Journal, κυκλοφορεί με πλούσια και ενδιαφέρουσα ύλη, για όλα όσα σημαντικά συμβαίνουν στη Ραφ Τάουν, στο Πέκος Χάιτς και στη χώρα
Διαβάστε στην RAF-WEST #13 που κυκλοφορεί το Σαββατοκύριακο 17-18 Ιουνίου 2023 :
Το ξέραμε πριν ακόμα κυκλοφορήσουν οι έρευνες του Ινστιτούτου Reuters, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (βλ. διαΝΕΟσις) ή των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα) πως ο Τύπος στην Ελλάδα βρίσκεται στην πιο άθλια περίοδο του. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία του αλλά ακόμα και σε ό,τι αφορά στην ποιότητα του λόγου που χρησιμοποιεί ή την επιλογή των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται. Με λίγα λόγια στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει ενημέρωση. Υπάρχει άφθονη προπαγάνδα και μάλιστα στην υπηρεσία της μίας μόνο άποψης. Εκείνης που πληρώνει είτε γιατί έχει τους δικούς της πόρους είτε γιατί διαχειρίζεται δημόσιους ή δημοτικούς πόρους, δηλαδή κοινούς πόρους όλων των πολιτών που ακούσια χρηματοδοτούν την αποχαύνωση τους (βλ. Λίστα Πέτσα, διαφημιστική προβολή δήμων κλπ). Αν ένας επισκέπτης από άλλη χώρα ή από άλλο πλανήτη (!) έπεφτε στην Ελλάδα και διάβαζε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο για μία μόνο μέρα, θα καταλάβαινε πως "κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας" κατά την Σαιξπηρική. Τη δεύτερη μέρα ανάγνωσης, ο υποθετικός επισκέπτης μας θα αναχωρούσε αηδιασμένος.
Αφορμές για την παρούσα ανάρτηση ήταν δύο δημοσιεύματα (μπορεί και παραπάνω). Κυρίως ήταν ένα που αποδίδεται στην ΕΣΗΕΑ που καλεί σε στήριξη του έντυπου Τύπου, δημοσίευμα που αναπαράχθηκε με πάθος κυρίως από μικρά τοπικά free press και ιστοτόπους. Ήταν όμως και το δημοσίευμα της διαΝΕΟσις που αναφέρεται πιο πάνω. Μαζί μπορούμε να πούμε πως αποτέλεσαν αφορμές και οι έρευνες των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα που κατέτασσαν την Ελλάδα στις θέσεις 108 πέρυσι και 107 φέτος ως προς την ελευθερία του Τύπου στη χώρα. Το ερώτημα που τίθεται αυτόματα είναι ένα: Με τι μούτρα μπορούν να ζητάνε οι υπηρέτες της αποδεδειγμένα ελεγχόμενης ενημέρωσης, να τους εμπιστευτούμε; Και αν τα μεγάλα ΜΜΕ το κάνουν με θράσος μία φορά, τα τοπικά ΜΜΕ διαθέτουν αυτό το θράσος επί 100 αφού λειτουργούν ως διαφημιστικά φυλλάδια όπως τα γνωστά που μοιράζουν τα σούπερ μάρκετ ή τα πολυκαταστήματα
Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 14/6/2023 άρθρο με τίτλο "Κατρακυλά η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τα ΜΜΕ" προς περαιτέρω επίρρωση των παραπάνω.
Κατρακυλά η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τα ΜΜΕ
Η μεγαλύτερη μείωση εμπιστοσύνης σημειώθηκε ανάμεσα στους ερωτηθέντες που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί που μπορεί να οφείλεται εν μέρει στη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου ή με την κάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών η οποία αφορούσε και δημοσιογράφους.
Ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάζει η ετήσια έκθεση για την Ενημέρωση στο Διαδίκτυο (Digital News Report) του Ινστιτούτου Reuters για τη Μελέτη της Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που δημοσιεύει η διαΝΕΟσις.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση, μεταξύ 46 χωρών, σε ό,τι αφορά στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα ΜΜΕ, ενώ την ίδια στιγμή το 57% του δείγματος απαντά πως αποφεύγει ενεργά μερικές φορές ή συχνά την ενημέρωση.
Ανάμεσα στις 46 χώρες του δείγματος, η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ποσοστό ερωτηθέντων που απαντούν πως εμπιστεύονται «τις περισσότερες ειδήσεις τις περισσότερες φορές» (19%). Σε σχέση με τη μέτρηση του 2022, υπάρχει μείωση 8 ποσοστιαίων μονάδων.
Τα χαμηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης παρατηρούνται διαχρονικά στους ερωτηθέντες οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή σε αυτούς που δεν θέλουν ή δεν γνωρίζουν πώς να τοποθετηθούν στον πολιτικό άξονα (αριστερά/δεξιά) -κατά κανόνα πολίτες με χαμηλό ενδιαφέρον για την πολιτική.
Η μεγαλύτερη όμως μείωση σημειώθηκε ανάμεσα στους ερωτηθέντες που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί (από 42% το 2022 σε 28% το 2023). H μείωση στην εμπιστοσύνη μπορεί να οφείλεται εν μέρει στη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου με αφορμή την έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα ή με την κάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών η οποία αφορούσε και δημοσιογράφους.
Αποφυγή ενημέρωσης
Αρκετά υψηλά είναι και τα ποσοστά αποφυγής ενημέρωσης. Το 57% του δείγματος στην Ελλάδα απαντά πως αποφεύγει ενεργά μερικές φορές ή συχνά την ενημέρωση, το μεγαλύτερο ποσοστό στο δείγμα 46 χωρών μαζί με τη Βουλγαρία.
Στη φετινή έρευνα ρωτήθηκαν αυτοί που αποφεύγουν τις ειδήσεις: α) ποια θέματα συνήθως αποφεύγουν και β) τι είδους ειδήσεις.
Τα θέματα με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποφυγής έχουν να κάνουν με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (38%) και τα αθλητικά (35%). Ακολουθούν ειδήσεις που σχετίζονται με το αστυνομικό ρεπορτάζ και εγκλήματα (34%), τη στιγμή που έχει αυξηθεί ο χώρος που αφιερώνεται σε αυτές τις ειδήσεις στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τα θέματα με τη λιγότερη ενεργή αποφυγή σχετίζονται με την επιστήμη και την τεχνολογία (7%) και τις τοπικές ειδήσεις (7%). Τα ευρήματα δεν σημαίνουν πως αυτά τα θέματα είναι απαραίτητα και τα πιο δημοφιλή, αλλά πως είναι λιγότερο πιθανό να τα αποφεύγει ενεργά το κοινό.
Το μέρος του δείγματος που αποφεύγει ενεργά την ενημέρωση ενδιαφέρεται λιγότερο για τις ειδήσεις σχετικά με τις εξελίξεις της ημέρας (47%) και περισσότερο για θετικές ειδήσεις (64%), ειδήσεις για ανθρώπους σαν και εκείνους (59%), και δημοσιογραφία που προτείνει λύσεις σε προβλήματα (58%) (solutions journalism), η οποία δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης
Η αδιαμεσολάβητη ενημέρωση απευθείας από τις ιστοσελίδες και τις εφαρμογές μέσων ενημέρωσης έχει μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, ενώ έχει αυξηθεί η ενημέρωση μέσω ψηφιακών πλατφορμών, όπως τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και οι μηχανές αναζήτησης. Μόλις το 20% των χρηστών του διαδικτύου άνω των 35 ετών προτιμούν να ενημερώνονται διαδικτυακά απευθείας από τα μέσα ενημέρωσης (με επίσκεψη στην κεντρική τους σελίδα ή στην εφαρμογή τους), ενώ στους νεότερους χρήστες (18-35 ετών) αυτό το ποσοστό έχει μειωθεί στο 8% από το 24% του 2016.
Τα στοιχεία βασίζονται σε μια μεγάλη διαδικτυακή δημοσκόπηση δείγματος μεγαλύτερου των 2.000 ατόμων ανά χώρα. Το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού κάθε χώρας που διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο (στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι 79%) και όχι αντιπροσωπευτικό του συνολικού πληθυσμού. Στην Ελλάδα το δείγμα φέτος ήταν 2.023 άτομα.
H δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε από τα μέσα του Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου του 2023. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου στην επικαιρότητα βρίσκονταν οι προεκλογικές συζητήσεις, η πτώση του αεροπλάνου Φάντομ, ο θάνατος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και ο σεισμός στην Τουρκία. Η δημοσκόπηση ολοκληρώθηκε πριν από το δυστύχημα των Τεμπών και πριν από την προκήρυξη των εκλογών της 21ης Μαΐου.
► Αναλυτικά η έρευνα
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
