Βλέποντας το «σχέδιο Δρυάδες» της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας να ξεκινά, δεν μπορεί ο λογικός άνθρωπος να μην αισθανθεί ένα πνίξιμο. Μία απογοήτευση για το μέλλον αυτού εδώ του τόπου -της Αττικής. Μία μελαγχολία και μία έντονη στεναχώρια για την εξόφθαλμη απόπειρα αφανισμού κάθε έννοιας λογικής. Την καταστρατήγηση  κάθε έννοιας δασικής διαχείρισης και την έλλειψη κάθε επιστημονικής γνώσης και διαχειριστικής ικανότητας στην εκτέλεση των σχετικών εργασιών.  Γνώσης και ικανότητας που αποτελούν συστατικά στοιχεία της υπηρεσίας που κάποτε είχε την ευθύνη της διαχείρισης του δασικού περιβάλλοντος και γι’ αυτό καλούταν «Δασική Υπηρεσία». Της Υπηρεσίας που έχει απομακρυνθεί από το πεδίο δράσης της εδώ και χρόνια.

Οι "Δρυάδες" του Χαρδαλιά 

Ένα γιουρούσι «Χαρδαλιάδων» και όμοιας ποιότητας μελών της αγέλης τους, ορμά σε δάση και δασικές εκτάσεις της Αττικής για να κάνει πράξη ένα σχέδιο «Αντιπυρικής Προστασίας». Ένα σχέδιο που φέρει ως όνομα, τον ευφημισμό «Δρυάδες». Είναι γνωστοί οι ευφημισμοί που αποδίδονται στα σχέδια καταστροφής, από την δεκαετία του 80. Πρόσφατα είχαμε την πασοκικής έμπνευσης μετονομασία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε «Προστασίας του Πολίτη». Έμοιαζε σαν να μετονομάστηκε για να κορυφωθεί στα χρόνια του η αστυνομική βία κατά του πολίτη που υποτίθεται πως προστατεύει.

Άλλος ευφημισμός ήταν ο «Ξένιος Δίας» του Δένδια, που αν δεν έπνιγε πρόσφυγες μέσα στις βάρκες τους, τους υποδεχόταν σε κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζας. Τόσο ξένιος ο Ξένιος.

Ας επιστρέψουμε στις «Δρυάδες». Αυτές οι δρυάδες όπως φανερώνουν φωτογραφίες από την εφαρμογή του σχεδίου, εξαφανίζουν τη φυσική αναγέννηση, δέντρα στη φάση των κορμιδίων,  ξυλώδη βλάστηση, τα φρύγανα και ό,τι βρεθεί μπροστά στους απεσταλμένους των Χαρδαλιάδων, σε πλάτος 30 έως 50 μέτρων, κατά μήκος οδών. Φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με διαχείριση του δάσους ή της δασικής έκτασης, αλλά θυμίζουν πιο πολύ εκχέρσωση (που είναι δηλαδή) και διαπλάτυνση της όμορης τους οδού. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να πει κανείς πως βρέθηκε ο τρόπος να παρακαμφθεί το Σύνταγμα και οι νόμοι, προκειμένου να τακτοποιηθούν οι «απαραίτητες» αλλά εκκρεμούσες εκχερσώσεις. Το μόνο που λείπει για να συμπληρωθεί η εικόνα, είναι η άρση του χαρακτήρα της εκχερσωμένης περιοχής, εκεί που είναι δασική ή δάσος ή δασωμένος αγρός. Δεν έχει σημασία αν ήταν ΔΔ ΑΔ ή όπως αλλιώς τα βαφτίζει το Κτηματολόγιο. Σημασία έχει να γυμνωθούν, να ξυριστούν και να αποκτήσουν τον (κατ’ ευφημισμόν κι αυτόν) αποκαλούμενο, προστατευτικό χαρακτήρα.

Όχι προστατευτικό του δάσους, του βουνού ή της φύσης, αλλά «της περιουσίας» αυτού που έφυγε «από την πολυκατοικία» της Κυψέλης π.χ. για να φτιάξει την πολυκατοικία του δίπλα στο δάσος. Αυτού που ήξερε που πηγαίνει, αλλά τώρα «ανακάλυψε» πως το μέρος μπορεί και να πάρει και φωτιά και αντί να ζητήσει ένταση της διαχείρισης και της προστασίας ζητάει εκχέρσωση. Ζητάει άσφαλτο και να του φέρουν την «πόλη» που άφησε για να έρθει να μείνει στο βουνό.

Οι "Δρυάδες" Ούτε οι αναδασωτέες εκτάσεις γλιτώνουν. Το μηχάνημα θερίζει αναγέννηση και ξυλώδη βλάστηση σε δασική και αναδασωτέα έκταση. Ο χαρακτηρισμός "αναδασωτέα" φαντάζει πια γελοίος

Και οι «Χαρδαλιάδες» ως γνήσιοι κατσαπλιάδες, του φέρνουν κάτι που νομίζει πως είναι «ασφάλεια», άσχετα αν αυτό είναι που θα τον καταστρέψει στο τέλος. Δεν το βλέπει. Βλέπει μόνο ότι του λένε οι Χαρδαλιάδες και ο στρατός τους από υποτακτικούς  και πάνω απ’ όλα το «συμφέρον» του. Γιατί τους Χαρδαλιάδες δεν τους ενδιαφέρει το βουνό, το δάσος, η Φύση. Κανέναν Χαρδαλιά και κανέναν βλαχοδήμαρχο δεν ενδιαφέρει το μεγάλο. Αυτούς τους ενδιαφέρει το εφήμερο, το προσωρινό γιατί από εκεί θα πάρουν ψήφους. Τα δέντρα, τα βουνά και τα δάση δεν ψηφίζουν άλλωστε και όταν το έκαναν, είδαμε «τα χαΐρια μας» όλοι.

Και η δασική υπηρεσία;

Πουθενά. Αρκείται να βλέπει από μακριά. Ίσως και να μη θέλει να βλέπει. Απλά διεκπεραιώνει αλληλογραφία. Προς και από τους Χαρδαλιάδες και τα μειράκια τους. Σαν καλή γραμματειακή υποστήριξη

-«Σε απάντηση του από ……..   ….εγγραφου σας…κλπ Εγκρίνουμε»

 Μοιάζει να είναι κάποιοι αμίλητοι λόγω  των ιδιαίτερων σχέσεων τους με την εξουσία ή την ιεραρχία και κάποιοι να έχουν παραλύσει μπροστά σε τόσο ογκώδη βία που περιέχεται στις πράξεις των Χαρδαλιάδων, οι οποίοι παίρνουν τον μπαλτά, μοιράζουν μπαλτάδες και στα μειράκια τους και αρχίζουν το θεάρεστο έργο τους, επί του όρους.

Στο σημείο αυτό (στο γήπεδο της Διώνης) στις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου του 2021, το δασαρχείο Πεντέλης έστειλε μηνυτήρια αναφορά για την εκχέρσωση που έκανε ο δήμος με τα συνεργεία του, για να φτιάξει πάρκινγκ σε δασική περιοχή.  Δείτε και τα σχευικά δημοσιεύματα. Σήμερα οι Χαρδαλιάδες και τα τσιράκια τους το ξύρισαν, καταφανέστατα παράνομα, αφού καμία διοικητική πράξη δεν αναστέλλει το άρθρο 24 του Συντάγματος, εκτός αν πρόκειται για δικτατορική κυβέρνηση. Διαφωνείτε;; Και αφού το θυμθήκαμε, το δασαρχείο Πεντέλης που είναι;;

Όλα αυτά θα είναι μία αποτυχία. Το ξέρουμε. Οι φωτιές, όταν ξεκινούν, ειδικά στην Αττική, καμία ερημοποιημένη ζώνη δεν τις σταματά. Βουνά με ασφάλτινη οδοποιία και προσβάσεις από παντού, κάηκαν. Ακόμα και στον Αττικό νότο, σε Κερατέα και τα γυμνά από δέντρα βουνά της Λαυρεωτικής, κάθε χρόνο οι φωτιές δίνουν το παρών. Τώρα, μαζί με τα καμένα της χρονιάς θα προστεθούν και τα εκχερσωμένα από τους Χαρδαλιάδες που κάνουν ομοιοκαταληξία με την επιχείρηση τακτοποίησης και χαρακτηρισμού ορεινών περιοχών, που λέγεται «Δρυάδες».

Ακόμα και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σε άρθρο του Γ. Λιάλιου στις 15/6 γράφει, για τη δράση των εκεί "Χαρδαλιάδων", την αδειοδότηση της καταστροφής

"Στην αποψίλωση έκτασης στην καρδιά του Εθνικού Πάρκου Σχινιά προχώρησε χθες ιδιώτης εργολάβος, κατ’ εντολήν της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας. Ο φορέας διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής προσπάθησε και τελικά κατάφερε να σταματήσει την καταστροφή, αφού όμως κόπηκαν δεκάδες δενδρύλλια κουκουναριάς, που είναι το κύριο προστατευόμενο είδος στην περιοχή. Το ερώτημα είναι πώς αδειοδοτήθηκαν τέτοιου είδους εργασίες χωρίς τη γνωμοδότηση του φορέα και πώς θα αποκατασταθεί η ζημιά που συντελέστηκε.

Σχινιάς, πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πονάει χέρι; Κόψει χέρι

Μετρώντας αδρομερώς πάνω στον δασικό χάρτη της Αττικής, αξίζει να κρατήσουμε κατά νου τις δασικές εκτάσεις και τα δάση:

Το 2008 (μετά την Πάρνηθα) οι οποίες ανέρχονταν σε 1.645.860 στρ. (δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς να βάζουμε μέσα τα χορτολιβαδα)

Σήμερα:

Στην δυτική Αττική (με τα Γεράνεια που κάηκαν μέσα) 606.000 στρέμματα

Στη Βόρεια και Ανατολική 190.000 στρέματα

Στον Νότο 45.000 στρέμματα

Δεν περιλάβαμε τα νησιά του νομού Αττιικής

Σύνολο περίπου 840.000 στρέμματα. Η αποδάσωση της Αττικής  βρίσκεται στην αιχμή της

Και όλα αυτά με αδρομερείς μετρήσεις επί του χάρτη. Λεπτομέρειες και ακριβέστερες μετρήσεις των περιοχών που θα διαμορφώσουν την Νέα Τάξη Περιβάλλοντος (Και Δασικών Πραγμάτων) στην Αττική, του χρόνου, μετά την ολοκλήρωση του έργου των Χαρδαλιάδων.

Έργου απαίσιου  που έρχεται να προστεθεί στους μαύρους πίνακες των δασικών πυρκαγιών της Αττικής

..... χαρά γεμάτο. Ναι, πρόκειται για τον υφυπουργό του "Εθνικού Σχεδίου Αναδασώσεων"

Στο ρεπορτάζ στα «ΝΕΑ» του Πρ. Γιόγιακα στις 12 Δεκεμβρίου του 2020 και ενώ έτρεχε  η κατάρτιση και υποβολή προς ψήφιση του αντιπεριβαλλοντικού και δασοκτόνου (με όλη τη σημασία της λέξης) νομοσχεδίου  του γνωστού εκτελεστή Χατζηδάκη, διαβάζαμε πως «Πρασινίζει η Ελλάδα» με ένα «δεκαετές πρόγραμμα αναδάσωσης 500.000 στρεμμάτων που έχουν καεί, αποψιλωθεί ή υποβαθμιστεί».  Η δε χρηματοδότηση του θα ήταν «ύψους 310 εκατ. Ευρώ» και θα καλυπτόταν «από το Ταμείο Ανάκαμψης».

Ψάξαμε για μία φωτογραφία του υπουργού ειδικών αποστολών, που να τον δείχνει κάπως συμπαθητικό

Πως να κρύψει ο εκτελεστής ένα από τα εγκλήματα που εκτελούσε εκείνον τον καιρό; Βρήκε ένα μισοψέμα – μισοαλήθεια και το εκτόξευσε. Όπως έκανε κατόπιν, στην άλλη αποστολή του ως φονιά,  με την κατάργηση του οκταώρου και το κολοσσιαίο ψέμα περί διαφύλαξης του μέσω της ….ηλεκτρονικής κάρτας εργασίας. Κάποιο ψέμα, κάποια μπαρούφα «για τα γίδια» θα βρει και για το ασφαλιστικό, το οποίο ετοιμάζεται ήδη να σκοτώσει. Αλλά δεν είναι αυτό -προς το παρόν-  το θέμα μας.

Ο μηχανισμός προπαγάνδας του Μητσοτάκη διαφήμιζε λοιπόν πως, «Πρασινίζει η Ελλάδα με 30 εκατομμύρια δέντρα» μέσω του μεγαλύτερου προγράμματος αναδασώσεων στην Ελλάδα» που θα ξεκινούσε  με την έναρξη της φυτευτικής περιόδου του 2021 (αυτή αρχίζει τον Σεπτέμβρη όπως κάθε χρόνο ) και με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2026. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια (έως το 2030) προβλέπονταν εργασίες παρακολούθησης και συντήρησης.

310 εκατομμύρια ευρώ θα δάσωναν 500.000 στρέμματα και σύμφωνα με τον προϋπολογισμό υλοποίησης, τότε, 703.998.000 ευρώ θα ήταν οι δαπάνες της δεκαετίας. 309 εκατομμύρια θα ήταν από το Ταμείο Ανάκαμψης και 391 από ΕΣΠΑ, από πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης και άλλους πόρους. Τι και αν 309+301 κάνουν 700 και όχι 703,998. Με 3,998 εκατομμύρια θα ασχολούμαστε τώρα;

Με την επέλαση των κάθε λογής, κατ' ονομα "προστατών" των οικιστών πρώην δασικών ή γειτνιαζόντων με δάσος περιοχών και προ του ορατού πια κινδύνου να εκχερσωθούν τα τελευταία δάση της Αττικής (όσα γλίτωσαν από τις πυρκαγιές και τις καταπατήσεις), αποκαλύπτεται πως ανέκαθεν όταν οι εξουσίες μιλούσαν για "προστασία", ποτέ δεν αναφέρονταν στο δάσος. Αναφέρονταν στους οικιστές του, παράνομους ή νομότυπους και τις περιουσίες τους. Άγρα ψήφων και υπηρετών, ο σκοπός τους και ποτέ το δάσος. Αυτό που ούτε κατανόησαν, ούτε το χρειάστηκαν ως υπάρξεις. Το δάσος, το βουνο, τα φυσικά αποθέματα ήταν πάντα το "αντάλλαγμα". Αντάλλαγμα σε συνεταιριστές, συλλόγουε, αυτόνομους οικοδομικούς συνεταιρισμούς κλπ. Αντάλασσαν το μεγάλο και το αιώνιο Δάσος για το μικρό, το ασήμαντο. Σαν να ήταν οι ιδιοκτήτες του. Σαράφηδες της γης. 

Επακόλουθο ήταν να απαξιωθεί και η δασική υπηρεσία, ως θεράποντας και προστάτης του μεγάλου και του αιωνίου (οι εξαιρέσεις παραμένουν εξαιρέσεις γι' αυτό και επιβεβαιώνεται ο κανόνας). Σήμερα, με τη χυδαιότητα που δικρίνει κάθε εξουσία, χρηματοδοτούνται νομότυπες εκχερσώσεις και σκληρές παρεμβάσεις, έξω από κάθε διαχειριστική λογική. Η διαχείριση έδωσε τη θέση της στον χασάπη και τον μπαλτά του. Ειδικά τώρα που ανακάλυψαν ακόμα μία ωφέλεια, ως καλοί νεοφιλελεύθεροι που εκεί που ο λαός ζει την καταστροφή, αυτοί βλέπουν τη μεγάλη ευκαιρία.

Αναδημοσιεύουμε από το euronews.gr ένα άρθρο που θέτει ένα αναπάντητο ερώτημα, το οποίο απαγορεύεται να απαντηθεί αφού αν υπήρχε δασική υπηρεσία θα έμπαιναν παράμετροι όπως πρόληψη, διαχείριση, χερσαία σώματα δασοπυρόσβεσης, καταστολή με αντίπυρα, γνώση της φυσιογραφίας, προσλήψεις και εκπαίδευση  κ.ά  Αυτά δεν μπορούν να προκριθούν στο μεγάλο σχέδιο της πολιτικής προστασίας, αφού -όπως λέει και ο υφυπουργός-  " κομβικό ρόλο παίζουν τα εναέρια μέσα" και βέβαια "προβλέπεται η αγορά συνολικά 36 νέων αμφίβιων αεροσκαφών Air-Tractor"  Γι' αυτό ο τίτλος "η δασική υπηρεσία δεν συμφέρει" θα ήταν συντομότερος, περιγρφικότερος, ακριβέστερος

Aντιπυρική Προστασία: Εξοπλιστικό πρόγραμμα 1,76 δισ. ανακοίνωσαν Χρυσοχοϊδης - Χαρδαλιάς -euronews.gr

Για τομή στον τομέα της αντιπυρικής προστασίας στη χώρα μας και πρότυπη δουλειά, μακριά από «εκ των υστέρων μεμψιμοιρία» και για να προλάβουμε νέες τραγωδίες, χαρακτήρισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τον φετινό σχεδιασμό της Πολιτικής Προστασίας για την αντιπυρική περίοδο, τις λεπτομέρειες της οποίας ανακοίνωσε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε το μεσημέρι στο Κτίριο «Φάρος» στο Μαρούσι.

Οι «παγκόσμιες μέρες» που καθιερώνει ασταμάτητα ο ΟΗΕ από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μοιάζουν με εξορκισμό των τύψεων που γεμίζουν τη συνείδηση της ανθρωπότητας (ή του μέρους της που διαθέτει συνείδηση). Μοιάζουν και με μικρές επαναλαμβανόμενες τελετουργικές εμβαπτίσεις, των όσων επιδιώκουν να αποτινάξουν μέρος τουλάχιστον, των ανοσιουργιών που διαπράττουν, εναντίον του κεντρικού θέματος κάθε παγκόσμιας μέρας. Για παράδειγμα: Η Διεθνής Ημέρα για την Εκπαίδευση είναι η  24η Ιανουαρίου κάθε έτους, όπως όρισε η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η αναφορά και η θέσπιση της παγκόσμιας μέρας εκπαίδευσης αποσκοπεί  στην ανάδειξη της συμβολής της εκπαίδευσης στην ειρήνη και την ανάπτυξη.

Αυτή τη μέρα, η UNESCO καλεί τις κυβερνήσεις των μελών της και όλους τους εταίρους της να θέσουν την ποιοτική εκπαίδευση ως κύρια προτεραιότητα παγκοσμίως. Και η παγκόσμια μέρα κλείνει με τις ετήσια επαναλαμβανόμενες δηλώσεις αυτών  (Κεραμέως, Μακρή, και λοιπά λουλούδια) που τον προϋπολογισμό για τη δημόσια δωρεάν παιδεία ή την Παιδεία γενικότερα, τον έχουν καταστήσει από ανέκδοτο έως μυθικό πλάσμα. Βέβαια μπορούν να απαντήσουν (και το κάνουν) πως προωθούν την εκπαίδευση (καμία αναφορά στο ζητούμενο της Παιδείας). Προωθούν την εκπαίδευση, αποδεδειγμένα, αλλά μόνο και σταθερά την ιδιωτική, που κάνει και τζίρο.

Αυτοί οι τύποι λοιπόν, συμμετέχουν ανερυθρίαστα στην παγκόσμια μέρα της εκπαίδευσης. Αυτό ήταν ένα μικρό παράδειγμα. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τη 15η Μαρτίου, την ημέρα του καταναλωτή, που την εορτάζουν καταναλωτές και μαζί τραπεζίτες, εμπορικά τραστ και όσοι γενικά έχουν μία σχέση BDSM εις βάρος του καταναλωτή πάντα.

Η πιο θλιβερή ημέρα

Η μέρα που πνίγει στη θλίψη  τον πλανήτη δεν είναι η παγκόσμια μέρα θλίψης ή δακρύων, αλλά η 5η Ιουνίου, η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος.  Είναι μία μέρα δίχως περιεχόμενο. Είναι η κατεξοχήν ημέρα, η αφιερωμένη στις τύψεις μία ανθρωπότητας, που δεν σταματάει να επελαύνει κατά του φυσικού (και όχι μόνο) περιβάλλοντος. Είναι η μέρα που οι αθώοι θα κατέβουν με ένα τύμπανο να το χτυπήσουν φωνάζοντας συνθήματα και οι ένοχοι θα «τιμούν» την ημέρα με κούφια λόγια. Σαν τα λόγια μίας κουβέντας με θέμα το σε εξέλιξη γεύμα. Μία κουβέντα που κάνουν οι συνδαιτημόνες, πριν κάτσουν στο τραπέζι που θα κατασπαράξουν το θύμα τους. Αυτό που οι συνδαιτημόνες το αποκαλούν «γεύμα»

 Είναι γελοίο να διαβάζει κανείς δηλώσεις περιβαλλοντικών εγκληματιών, όπως ο ανεκδιήγητος εκτελεστής βρώμικων αποστολών, Χατζηδάκης, που ως υπουργός περιβάλλοντος, το εκτέλεσε με τον διαβόητο νόμο του, που φέρει το εξίσου διαβόητο όνομα του, αλλά δήλωνε με εμετικό θράσος «Το περιβάλλον θα είναι προτεραιότητά μας».  Ή «Εμείς για το περιβάλλον μιλάμε με έργα» και «Το περιβάλλον είναι ο πλούτος μας και συνεχίζουμε». Τις δηλώσεις μπορείτε να τις αναζητήσετε σε όλα τα μέσα, στις ημερομηνίες 4 και 5 Ιουνίου 2020

Οι σημερινοί Σκρέκας, Αμυράς και Ταγαράς, αποτελούν εγγύηση για τον αφανισμό και του τελευταίου τετραγωνικού εκατοστού φυσικού περιβάλλοντος στον τόπο. Γιατί το να είσαι ποδηλάτης, δεν σε καθιστά και σχετικό με τις μάχες που θα έπρεπε να δώσει ένας σοβαρός υπουργός περιβάλλοντος. Ούτε το να είσαι γέννημα – θρέμμα του κομματικού σωλήνα. Όσο για τον υφυπουργό Ταγαρά, έχει εγνωσμένο παρελθόν και βεβαρυμμένο «ποινικό μητρώο» σε περιβαλλοντικά θέματα. Οι δηλώσεις των εορταζόντων υπουργών και υφυπουργών, μόνο αηδία προκαλούν.

Είναι και ο περιφερειάρχης Αττικής, που «προωθεί» το ποδήλατο, αλλά όταν καλείται να πάρει θέση σε θέματα επί της επαπειλούμενης περιβαλλοντικής υποβάθμισης στην Αττική, είτε δεν παίρνει θέση είτε παίρνει την ακριβώς αντίθετη. Το θέαμα με τα ποδήλατα να παίξει και τα υπόλοιπα……

Δεν έχει και ενδοιασμούς να ποζάρει ο «ευαίσθητος» περιφερειάρχης με ένα αρπακτικό σε αιχμαλωσία ή σε αδυναμία. Εικόνα που επιβεβαιώνει τον «δυναμικό» χαρακτήρα του (μόνο για δημοσιοσχεσίτες σαν τον ίδιο)

Όπως ωμά το λέει και η δικιά του «περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εντεταλμένη σύμβουλος τεχνικών έργων» Ε. Κοσμίδη σε πρόσφατη συνέντευξη της «Δηλαδή τι νομίζετε; Πως θέλουμε να καταστρέψουμε το περιβάλλον;» και διάφορα άλλα «σοβαρά» επιχειρήματα, την ώρα που Περιφέρεια Αττικής ετοιμάζει τη μεγάλη οικολογική καταστροφή στην ανατολική Αττική.

Εκεί που το κοντέρ της υποκρισίας χτυπάει κόκκινα και που ξεπερνά σε ένταση αηδίας το ψέμα του Χατζηδάκη και των διαδόχων του στο υπουργείο περιβάλλοντος ή του υποτιθέμενου ποδηλάτη και περιβαλλοντικά αφυπνισμένου περιφερειάρχη και των λοιπών, είναι οι περιβαλλοντικοί διθύραμβοι του συνενόχου των προαναφερθέντων, αλλά και των προκατόχων τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο έγκλημα εις βάρος του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Ο συνένοχος τους στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά των Αττικών υγροτόπων, δήμαρχος Ραφήνας, έκανε δήλωση για την ημέρα περιβάλλοντος (να μη …χάσει ο οικολόγος!!) και έφτυσε στα μούτρα του κόσμου, μεταξύ άλλων απαράδεκτων αναμεμιγμένων με άσχετα  και το εξής:

«…..Η προστασία του περιβάλλοντος είναι υποχρέωση όλων και, χρόνο με το χρόνο, γίνεται ολοένα και περισσότερο επιτακτική ανάγκης επιβίωσης καθώς η κλιματική αλλαγή, απόρροια της υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων επί δεκαετίες σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση των ρύπων, είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον άνθρωπο.

 Ο Δήμος Ραφήνας Πικερμίου έχει θέσει ως βασικό πυλώνα την προστασία του περιβάλλοντος και εργάζεται σκληρά, σε καθημερινή βάση για να κάνει την περιοχή μας, υπόδειγμα στο συγκεκριμένο τομέα….»

Από τη δήλωση για την Ημέρα Περιβάλλοντος του δημάρχου Ραφήνας 5/6/2021

Δηλαδή, δεν του φτάνει που προσβάλλω την ίδια η μέρα περιβάλλοντος, πρέπει να προσβάλλει και την ίδια την ανθρώπινη λογική. Θλίψη για το κατάντημα ενός πανέμορφου τόπου κι φόβος για το αύριο του τόπου αλλά κυρίως του φυσικού περιβάλλοντος στην περιοχή ανάμεσα στην Πεντέλη και τον Ευβοϊκό

Κοίτα ποιοι μιλάνε όπως γράφανε και πέρυσι

Αυτός που πέταξε μπάζα στον Βαλανάρη και που παρά το ότι του έδωσε εντολή η Περιφέρεια να τα μαζέψει, αυτός την αγνόησε και τα μπάζα είναι ακόμα εκεί

Αυτός που αμφισβητεί με λογικά άλματα τη διοικητική του ευθύνη για την πυροπροστασία στην περιοχή της δασικής και αναδασωτέας περιοχής Δασαμάρι

Αυτός που έχει βάλει σκοπό του την καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ότι απέμεινε δηλαδή από τα ρέματα και τα ποτάμια της Αττικής

Αυτός που βρίσκει ανύπαρκτους οικισμούς, που δεν στοιχειοθετούν καν τον όρο οικιστική πύκνωση και τους προσδιορίζει σε αναδασωτέες εκτάσεις.

Αυτός που εκχέρσωσε δασική έκταση στη Διώνη για «να φτιάξει πάρκινγκ»

Αυτός που επαιρόταν για την καθημερινή μάχη που δίνει με τη……. Φύση

Μέρα Περιβάλλοντος είναι αυτή και ό,τι θέλει ο καθένας λέει..  Μπορεί να βαφτίσει τα πυροτεχνήματα περί δήθεν ηλέκτροκίνησης (ανύπαρκτων οχημάτων) και περί φυσικού αερίου (που δεν θα εμφανιστεί πριν από 4-5 χρόνια και εφόσον συμφέρει την εταιρεία) «περιβαλλοντική ανησυχία» αλλά εάν ήταν όντως έτσι γιατί καταστρέφει ρέματα, ποτάμια και δάση; Από την υπερβολική του ανησυχία;

Το μόνο καλό φέτος ήταν πως δεν έβγαλε και ανακοίνωση εκείνος ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και ΠεριΒΑΝΤΟΛΟΥ που διαπίστωσε την απαράδεκτη έλλειψη …θερμοπρόσοψης σε ένα επικίνδυνο  σχολείο που καταρρέει

Και του χρόνου, αν έχει μείνει πια περιβάλλον όρθιο, φυσικό περιβάλλον και λόγος ύπαρξης σχετικής παγκόσμιας μέρας.

Οι εξουσίες γιορτάζουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Ακόμα και αν ζούμε τα χρόνια του MAD MAX, οι Χατζηδάκηδες, οι Ταγαράδες, οι Πατούληδες και οι δήμαρχοι  της ελεεινής τραπέζης, θα βρίσκουν πάντα λόγο για μία «παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος»

Και θα τη γιορτάζουν

ΥΓ Το πάντρεμα αισθητικής και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, στη Ραφήνα ειδικά,  είναι μοναδικό στον κόσμο

Μετά τις καταγγελίες μας και την επιστολή [βλ. 1/5/2021 και 23/5/2021] που στείλαμε σε φορείς Πολιτικής Προστασίας σχετικά με την διοικητική ευθύνη του Δήμου για την αντιπυρική προστασία της δασικής έκτασης Δασαμάρι, η γραφειοκρατική αδιαφορία και αβελτηρία των φορέων Πολιτικής Προστασίας μας αναγκάζει να επανέλθουμε στο ζήτημα με δεύτερη επιστολή.

Την επιστολή συνόδευαν τα ακόλουθα 4 συνημμένα

1. Η διαβίβαση της πρώτης επιστολής  από την ΓΓ Πολιτικής Προστασίας προς τους δήμους Ραφήνας και Πεντέλης

2. Η απάντηση της Δ/νσης Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών

3. Απάντηση μέσω email του Αντιπεριφερειάρχη Πολιτικής Προστασίας και Περιβάλλοντος

4. Οι απόψεις του δήμου Ραφήνας

 Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και η πυρκαγιά στα Γεράνεια, η οποία ανέδειξε, ακόμα μία φορά την αδράνεια των υπευθύνων (οι οποίοι πάντα αρνούνται την ευθύνη που έχουν)  δεν αποτελεί και τον καλύτερο οιωνό για την εξέλιξη του

Το πιο δύσκολο πράγμα για κάποιον ο οποίος πολιτεύεται, σε μικρή η μεγαλύτερη κλίμακα, είναι το ότι αισθάνεται την υποχρέωση να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Μπορεί όχι ο ίδιος, αλλά μία φράση του, μία δράση του. Καλή ή κακή, δεν έχει σημασία.

«Any publicity is good publicity» (κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα), λένε οι στοχαστές αλλά και οι διαφημιστές της Αγγλοσαξονικής σχολής. Ακόμα και εκείνοι που δεν ακολουθούν την κλασική της βάση, αλλά βρίσκονται στην πρωτοπορία της διαφήμισης, όπως οι Αμερικάνοι. Μας είναι οικείες οι εικόνες πολιτικών όλων των βαθμίδων αναγνώρισης ή αποστροφής, να κάνουν δηλώσεις, ειδικά μετά από οδυνηρά συμβάντα. Σαν τον Μητσοτάκη, ο οποίος μετά τις πυρκαγιές στα Γεράνεια, θυμήθηκε να μιλήσει για σχέδια της πολιτικής προστασίας ενόψει θέρους (!!!). Αμέσως μετά την καταστροφή 52.000 στρεμμάτων μοναδικού δάσους και 19.000 στρεμμάτων, δασικών και άλλων εκτάσεων, μήπως εκμεταλλευτεί και πάλι την κοντή μνήμη του ελληνικού λαού. Δεν έχει σημασία (για τον Μητσοτάκη, τον Χαρδαλιά ή όλους τους άλλους του θιάσου) το ότι καταστράφηκαν σε μία και μόνο πυρκαγιά, 71.000 στρέμματα Αττικής γης. Σημασία έχει να αναδειχθεί ως ο «πρωθυπουργός του νοιάζομαι». Ακόμα και κατόπιν «εορτής», όπως όλοι αυτοί που συνήθως δεν νοιάζονται για τίποτα, παρά μόνο για την εικόνα τους.

Το ίδιο και στον μικρόκοσμο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Διαβάζουμε «αυτοδιαφημιστική» ανάρτηση αντιδημάρχου καμένης περιοχής, σε τοπικό μέσο.  Εκφράζει ο αντιδήμαρχος Βασιλόπουλος  τη «λύπη» του, για την αναποτελεσματικότητα της Πολιτείας στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Από την άλλη, ως αντιδήμαρχος (που θεωρεί εαυτόν εκτός του σχήματος «Πολιτεία»), στηρίζει έναν δήμαρχο που με δηλώσεις του αποποιείται την ευθύνη που έχει για την προστασία των δασικών εκτάσεων εντός των ορίων αρμοδιότητας του. Και πως το κάνει; Αερολογώντας και αμφισβητώντας τα εδώ και δεκαετίες, υφιστάμενα όρια διοικητικής ευθύνης. Τα όρια που δέχονται ακόμα και οι όμοροι δήμοι. Αντί λοιπόν ο «λυπημένος» αντιδήμαρχος, να προωθήσει την προστασία των δασικών εκτάσεων, μέσα στο σύστημα διοίκησης του δήμου  και να τιμήσει την ευθύνη που και ο ίδιος έχει, μένει άφωνος πίσω από έναν δήμαρχο, που απλά θέλει να αποφύγει τα …τρεχάματα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 25/4/21

ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΡΑΦΗΝΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΡΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Την Πέμπτη 22/4 πραγματοποιήθηκε η διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσε η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας  με θέμα: «Ρέμα Ραφήνας SOS: Διευθέτηση που απειλεί τη ζωή, την ιστορία και το μέλλον μας;»

Το πάνελ 9 ομιλητών, αποτελούμενο από τους

1. 1. Ηλίας Ταρναράς, μελετητής Υδραυλικών Έργωn
   2. Κωνσταντίνος Λουπασάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ
   3. Νίκος Σίμος, Δασολόγος ΑΠΘ
   4. Jason Vogel, Καθηγητής Πανεπιστημίου Οκλαχόμα
   5. Θεμιστοκλής Λαζαρής , φοιτητής, τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ
   6. Κωνσταντίνος Βουβαλίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΠΘ
   7. Ευάγγελος Νικολόπουλος, διδάκτωρ αρχαιολογίας, Εφορία Αρχαιοτήτων Αν.Αττικής
   8. Σπύρος Σκαρέας, γεωπόνος, φωτογράφος Άγριας Φύσης
   9. Εμμανουέλα Τερζοπούλου, Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

έδωσε μια σφαιρική εικόνα για τα παράδοξα του «αντιπλημμυρικού» έργου που προγραμματίζεται από το Υπουργείο Υποδομών,  για το φυσικό και ιστορικό πλούτο του ρέματος  που πρόκειται να χαθεί σε περίπτωση υλοποίησης του έργου, για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και τον αγώνα που δίνεται από τοπικούς φορείς,  περιβαλλοντικούς φορείς και κατοίκους για τη διάσωσή του.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο https://fb.watch/53NoZ0ITel/

Εν όψει της δεύτερης προσφυγής φορέων και κατοίκων στο ΣτΕ στις 14/6 κατά της οριοθέτησης του ρέματος,  που αποτελεί προϋπόθεση  για την υλοποίηση του έργου μετατροπής  17 χιλιομέτρων φυσικού ρέματος σε  τεχνητό  αγωγό ομβρίων υδάτων, αλλά και όλων των κινήσεων που γίνονται  προκειμένου να αποτραπεί αυτό το εγκληματικό έργο…

 Δελτίο Τύπου, 6/2/2021

 «ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ» ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ…

Παρά τις συχνότατες πλημμύρες που βιώνουμε τα τελευταία 3 χρόνια με ανυπολόγιστο κόστος σε περιουσίες και ανθρώπινες ζωές, οι οποίες οφείλονται στο συνδυασμό ραγδαίων  βροχοπτώσεων μαζί με τη συστηματική πολιτική  κακοποίησης και εξαφάνισης ρεμάτων, το ΣτΕ με  την απόφαση 2145/20 δίνει το τελειωτικό  χτύπημα στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, σε ένα από τα μεγαλύτερα ρέματα της Αττικής!

Η διευθέτηση του ρέματος Ραφήνας  που κρίθηκε νόμιμη και Συνταγματική από το ΣτΕ:

• Αυξάνει τον κίνδυνο για καταστροφικές πλημμύρες, ειδικά μέσα στην επόμενη 10 ετία
• Νομιμοποιεί καταπατήσεις και αυθαίρετα που δημιουργούν στενώσεις στην κοίτη, τα οποία μάλιστα εκθέτει σε άμεσο κίνδυνο
• Καταστρέφει ένα από τα τελευταία πολύτιμα οικοσυστήματα της Αττικής

Εναλλακτικές λύσεις βελτίωσης της αντιπλημμυρικής λειτουργίας  του ρέματος με παράλληλη διατήρηση της φυσικής του κοίτης δεν εξετάστηκαν ποτέ.

Tο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας εμφάνισε πλημμυρικά φαινόμενα 3 φορές μέσα στα τελευταία 50 χρόνια. Οφείλονταν σε τοπικές στενώσεις που προκλήθηκαν από ανεπαρκείς  γέφυρες διέλευσης,  αυθαίρετα κτίσματα και επιχώσεις,   μεταφορά φερτών από παρακείμενες εμπορικές  δραστηριότητες κλπ.  Δημιούργησαν τοπικές υπερχειλίσεις,  που σε ορισμένες περιπτώσεις  είχαν ήπιες επιπτώσεις σε ΛΑΘΟΣ χωροθετημένες δημόσιες υποδομές, όπως  δρόμους και σχολεία (Ραφήνα- Παλλήνη)  χτισμένα μέσα στην ιστορική κοίτη του ρέματος.

Δυστυχώς, η  προαποφασισμένη τύχη της περιοχής των Μεσογείων  που προβλέπει επέκταση/πώληση λιμανιού, επέκταση Αττικής Οδού και Προαστιακού, ανάπτυξη μεγάλων εμπορικών δραστηριοτήτων στην πεδιάδα των Σπάτων,  μεγάλου Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων  κλπ,   επέβαλλαν τη μη εξέταση ήπιων λύσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντιπλημμυρική επάρκεια  το ρέμα Ραφήνας.   Τέτοιες θα ήταν,  ενδεικτικά,  η μελέτη και ανακατασκευή ανεπαρκών γεφυρών(Ευβοϊκού, Βελανιδιάς, Ανδριώτη κλπ), η απομάκρυνση αυθαίρετων κτισμάτων και επιχώσεων που στενεύουν την κοίτη, η απομάκρυνση κρίσιμων δημόσιων υποδομών από την ιστορική κοίτη, η στήριξη ευπαθών πρανών με επιστημονικά άρτιες φυσικές και σύγχρονες μεθόδους όπως αυτές της  Βιώσιμης(SFM)  ή Φυσικής(NFM)  Διαχείρισης Πλημμύρας .

Αντίθετα,  η μελέτη επέλεξε να εξετάσει 4 χειρότερες περιβαλλοντικά λύσεις με πιο εκτεταμένη τσιμεντοποίηση. Έτσι,  η προτεινόμενη λύση που μετατρέπει 17Km  φυσικού ρέματος  σε ένα τεχνητό αγωγό ομβρίων  επενδεδυμένο με σκυρόδεμα και συρματοκιβώτια εμφανίστηκε συγκριτικά ως η πιο φιλο-περιβαλλοντική λύση!

Στην πραγματικότητα δεν αποτελεί καν λύση, αφού αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο μιας καταστροφικής πλημμύρας τύπου Μάνδρας, Εύβοιας, Κρήτης κλπ, ιδιαίτερα μέσα στην επόμενη 10ετία.

Κι αυτό γιατί:

α/ Το αδειοδοτημένο έργο είναι πολύ κατώτερο των νόμιμων προδιαγραφών που επιβάλλουν σχεδιασμό για περίοδο επαναφορά  Τ50, δλδ για προστασία από πλημμύρα που στατιστικά εμφανίζεται μία φορά στην 50ετία. Ακόμη και οι νόμιμες προδιαγραφές του Τ50 σήμερα θεωρούνται εξαιρετικά ανεπαρκείς , όταν μέσα στην τελευταία τριετία έχουν συμβεί πάνω από 6 φορές πλημμύρες 300ετίας, 500ετίας, ακόμη και 1000ετίας! Διαβάζουμε  στην απόφαση του ΣτΕ (Σκ.5):  «Κύριο κριτήριο για την επιλογή των έργων Α΄ φάσης είναι η εξασφάλιση διοχετευτικότητας καθ’ όλο το μήκος του ρέματος, έστω και για μικρότερη περίοδο από την περίοδο επαναφοράς σχεδιασμού, που θεωρείται κατ’ αρχήν ίση με Τ=50 έτη. Το κρισιμότερο τμήμα είναι το τμήμα εντός πόλεως και μάλιστα στην περιοχή της πεζογέφυρας Ευβοϊκού όπου υπάρχει έντονη στένωση. Ολοκλήρωση της αντιπλημμυρικής προστασίας θα επιτευχθεί με την κατασκευή του φράγματος ανάσχεσης στην πεδιάδα των Σπάτων και την ολοκλήρωση των λοιπών έργων διευθέτησης. Εκτιμάται ότι το φράγμα μπορεί να μελετηθεί σε οριστικό στάδιο και να κατασκευαστεί μετά από 10 χρόνια περίπου από την περαίωση των έργων διευθέτησης του ρέματος.»

Στην πραγματικότητα, το έργο που αδειοδοτήθηκε, βάσει των στοιχείων της μελέτης είναι περίπου Τ20.   Αν λοιπόν, μέσα στην επόμενη δεκαετία συμβεί μία βροχόπτωση μεγαλύτερη της Τ20  που μπορεί να αντέξει το έργο διευθέτησης (πράγμα πολύ πιθανό, όταν βλέπουμε να συμβαίνουν  Τ300 ή Τ500 σε μεγάλη συχνότητα πλέον!), η πλημμύρα που θα πλήξει τη Ραφήνα θα είναι δραματικά χειρότερη από αυτή που θα συνέβαινε αν δεν είχε γίνει καθόλου το έργο!  Γιατί λόγω της διευθέτησης με σκληρά υλικά (τσιμέντα και συρματοκιβώτια) η ορμή του νερού θα είναι κατά πολύ αυξημένη και καταστροφική, όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα σε Εύβοια, Κρήτη, Καρδίτσα κλπ.  Τον κίνδυνο από την αύξηση της ταχύτητας του νερού στο διευθετημένο ρέμα, την παραδέχεται άλλωστε και το ίδιο το ΣτΕ (Σκ.16):  «Προκύπτει, τέλος, ότι ο πλημμυρικός κίνδυνος δεν είναι μόνον αποτέλεσμα της αύξησης της ταχύτητας ροής του ύδατος, η οποία πράγματι είναι σημαντική εξαιτίας των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν στο έργο.»

β/ Νομιμοποιεί καταπατήσεις και αυθαίρετα, τα οποία μάλιστα εκθέτει σε άμεσο κίνδυνο πλημμύρας.  Επειδή με την κατασκευή έργων διευθέτησης  οι γραμμές οριοθέτησης του ρέματος   τοποθετούνται δίπλα στα έργα, αυτό στενεύει το χώρο που φυσικά ανήκει στο ρέμα. Το αποτέλεσμα είναι πλήθος αυθαίρετων κατασκευών  και παράνομων επιχώσεων  να βρίσκονται πλέον εκτός γραμμών οριοθέτησης και να νομιμοποιούνται!  Αυτά είναι τα πρώτα που θα πάρει μια ενδεχόμενη πλημμύρα.

Στην περίπτωση του ρέματος Ραφήνας, που το έργο που θα υλοποιηθεί είναι για πλημμύρα 20ετίας, ενώ οι γραμμές οριοθέτησης έχουν σχεδιαστεί για πλημμύρα 50ετίας, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα.  Καθόλου σύμπτωση λοιπόν, που  στη μελέτη οριοθέτησης  οι γραμμές πλημμύρας όπως διαμορφώνονται μετά την κατασκευή του αδειοδοτημένου έργου  δεν επισημαίνονται καν στο χάρτη, όπως επιβάλλει η νομοθεσία για την οριοθέτηση!

γ/Ακυρώνει  τη σωτήρια αντιπλημμυρική λειτουργία που επιτελούν τα  φυσικά πλημμυρικά πεδία της πεδιάδας των Σπάτων και της εκβολής, παρόλο που αναγνωρίζει τον ευεργετικό αντιλημμυρικό τους ρόλο αναφέροντας : «Η περιοχή αυτή (πεδιάδα των Σπάτων) αποτελεί πεδίο ανάσχεσης πλημμυρών, πολύ ευνοϊκό για την αντιπλημμυρική προστασία της Ραφήνας».

Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι η απόφαση του ΣτΕ (Σκ.16),  αντιμετωπίζει το πλημμυρικό πεδίο ως «εκφυλισμένη κοίτη» που πρέπει να…αποκατασταθεί: « …… Πλέον σημαντική είναι η κακή κατάσταση της κοίτης του ρέματος, όπως περιγράφεται στη μελέτη και δεν αμφισβητείται από τους αιτούντες, και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του δεν διαθέτει διαμορφωμένη διατομή ή διαθέτει ανεπαρκή για την ασφαλή διοχέτευση των υδάτων διατομή. Η αποτροπή κατάκλυσης εξασφαλίζεται με τη δημιουργία ελεγχόμενου και συγκεκριμένου χώρου για τη διέλευση του ύδατος, δυνάμει των επίδικων έργων…… »

Το αποτέλεσμα της «δημιουργίας ελεγχόμενου και συγκεκριμένου χώρου για τη διέλευση του ύδατος» σημαίνει με απλά λόγια ότι θα ακυρωθεί η φυσική εκτόνωση της πλημμύρας στην αδόμητη περιοχή της πεδιάδας και όλο το νερό θα διοχετευθεί στα κατάντη δλδ στην κατοικημένη Ραφήνα!

Επιπλέον, το έργο διευθέτησης που ενέκρινε το ΣτΕ, καταστρέφει το οικοσύστημα του ρέματος Ραφήνας και τον υγρότοπο της εκβολής του,  καταστρατηγώντας το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ν.4277/2014) και το ν.4559/2018 που ορίζει τα όρια του υγροτόπου και απαγορεύει  «κάθε δραστηριότητα που  υποβαθμίζει  την οικολογική του κατάσταση».  Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ(Σκ.18), το έργο διευθέτησης, που προβλέπει τις πλέον βαριές κατασκευές σκυροδέτησης στα τελευταία 800μ του,… «Δεν αδειοδοτεί δραστηριότητα απαγορευόμενη από τις ανωτέρω διατάξεις»!

Το ΣτΕ, χωρίς καν να ελέγξει αν αληθεύουν τα  αναφερόμενα στη ΜΠΕ  δλδ αν είναι σύμφωνη με το ν.4559/2018 και τις συντεταγμένες  οριοθέτησης του υγροτόπου της εκβολής, αναφέρει (Σκ.18)  « Σε κάθε περίπτωση, όπως προκύπτει από την Α.Ε.Π.Ο και την Μ.Π.Ε. του έργου, δεν προβλέπεται στην περιοχή των εκβολών του ρέματος Ραφήνας ούτε δόμηση ούτε επιχωμάτωση ούτε άσκηση οχλουσών δραστηριοτήτων»!!!

Τέλος η ΜΠΕ και η απόφαση του ΣτΕ,  εισάγοντας την έννοια του τμηματικού χαρακτηρισμού του ρέματος Ραφήνας   ως Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος(!!!),  παραβλέπουν  την ουσία της προστατευτικής νομοθεσίας  που αναφέρεται σε ολόκληρες τις υδρολογικές λεκάνες των ρεμάτων .

Τα συμπεράσματα δικά σας!

        Περαιτέρω μπορείτε να διαβάσετε:

        Αναλυτική Κριτική Αξιολόγηση της Απόφασης ΣτΕ2145/20

        Απόφαση  2145/2020 Ε’ Τμήματος του ΣτΕ .

«Ας έμενε η Πεντέλη ανέγγιχτη από τους ανθρώπους, κι ας μην είχαμε ποτέ τον Παρθενώνα», εύχεται το ανέφικτο, σε ένα δραματικό δίλημμα -λυμένο από χρόνια- ο συγγραφέας του τρίτομου, μνημειώδους για την εποχή μας  έργου, με τον κεντρικό τίτλο «ΠΕΝΤΕΛΗ». Είναι ένα έργο εμπνευσμένο από την Πεντέλη, το μικρότερο, αλλά ταυτόχρονα το πιο επιβλητικό βουνό της Αττικής γης. Είναι έργο – αποτέλεσμα της αγάπης για το βουνό, που νιώθει όποιος το επισκεφθεί και ίσως μέρος των δεινών του οφείλονται σε αυτή, τη διεστραμμένη κατά κάποιο τρόπο, αγάπη.

Από τα αρχαία χρόνια, μόλις τα εργαλεία των ανθρώπων της κλασικής αρχαιότητας το επέτρεψαν, εγκαταλείφθηκε η εξόρυξη πωρόλιθου από τα υψώματα του Πειραιά και τα νέα σιδερένια και πιο ισχυρά εργαλεία χτύπησαν πάνω στο αψεγάδιαστο λευκό, το ανέγγιχτο και λαμπερό, πεντελικό μάρμαρο. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο διαμελισμός του βουνού.

Σήμερα εκχερσώσεις «νόμιμες», νομότυπες και παράνομες, πυρκαγιές, αναδασμοί υπέρ των «αξίων της πατρίδας τέκνων» -λες και η κάθε πατρίδα οφείλει «δώρα» στα τέκνα της- συνεταιρισμοί, οικοπεδικοί και οικοδομικοί, σύλλογοι εισβολέων με τη μηχανοκίνητη βαρβαρότητα, σχέδια χωροταξικά, πολεοδομικά, ρυμοτομικά και άλλα, φύσης και ανθρώπου εξευτελιστικά, έχουν υποβαθμίσει μεγάλο μέρος του βουνού. Ακόμα και εκεί που το βουνό αντιστέκεται, έρχεται η «φυσιολατρία της κατανάλωσης»  να σπρώξει προς την περεταίρω υποβάθμιση.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά για κάθε περίπτωση της καταναλωτικής φυσιολατρίας. Ο ποταμός Βαλανάρης με τους καταρράκτες του, το ρέμα και οι καταρράκτες της Ραπεντώσας, η Σπηλιά (παρά τα όσα έχει υποστεί από το 2004), ο Άγιος Πέτρος κ.ά είναι τα μέρη που υποφέρουν από τους εκδρομείς τα Σαββατοκύριακα και από τους δημοτικούς άρχοντες όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Αυτά είναι κάποια από τα ειδυλλιακά μέρη. Μέρη που άξεστοι και αμόρφωτοι στα περί της ύπαρξης και της αισθητικής, τα ονειρεύονται «αναπτυγμένα» που σημαίνει απογυμνωμένα από φύση και ενδεδυμένα οικονομικά προσοδοφόρο, σκυρόδεμα.

Eκτός από τα απαστράπτουσας  ωραιότητας μέρη, υπάρχουν και άλλα. Όμορφες πλευρές του Πεντελικού, φορτωμένες Ιστορία και Μύθο. Μέρη που, κάποια από αυτά,  κουβαλούν το ανθρώπινο αποτύπωμα μίας άλλης εποχής. Τα αρχαία λατομεία, ή τα εναπομείναντα, υψηλής συγκόμωσης δάση του Πεντελικού, είναι τέτοιοι τόποι.  

Στον άνθρωπο, ειδικά τον κάτοικο της Αττικής  αρέσει η ασχήμια. Είτε είναι συνεπαγόμενο της χρηστικής θεώρησης της καθημερινότητας (πχ τα γνωστά απαίσια διώροφα με τις αναμονές, οι πολυκατοικίες χωρίς ελεύθερο χώρο) είτε η ασχήμια είναι εγγενής μας άποψη (πχ η ομορφιά που βρίσκουμε π.χ. στο μπιτσόμπαρο και τις φωταψίες, στη δυνατή μουσική στην παραλία τις καλοκαιρινές νύχτες). Οι  οικονομικοί ανεγκέφαλοι, παίρνουν την κακογουστιά και μας τη σερβίρουν αφειδώς, ωφελούμενοι από την κακογουστιά μας. Η ασχήμια που επιβάλλουμε στον πλανήτη, είναι πάντα στα πλαίσια της άποψης μας, πως όλα μας ανήκουν, αφού είμαστε το κυρίαρχο είδος. Στο πνεύμα και τη λογική αυτή, τα δάση της Πεντέλης έχουν γεμίσει με «ορειβατικές διαδρομές» ή το χειρότερο ακόμα, πίστες μότο κρος κα εσχάτως, σε μία βόλτα στο Πεντελικό πουθενά, στα αρχαία λατομεία, διαπιστώσαμε πως οι ιδέες «αξιοποίησης» δεν στέρεψαν. Δεν εξαντλήθηκαν..

Μέσα στην "καρδιά" των αρχαίων λατομείων, κάποιοι «εξωραΐζουν», ανακαινίζουν ή αναπαλαιώνουν, παλιό νταμαροκάλυβο (=πρόχειρο τόπο διαμονής λατόμων).  Οι σφραγισμένες πόρτες τα ολόκλειστα παράθυρα μαρτυρούν πως η χρήση του παλιού νταμαροκάλυβου είναι αυστηρά ιδιωτική. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για μία νέα αντίληψη περί αναψυχής ή αποτελεί βάση περεταίρω αξιώσεων διακατοχής, αλλά με όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια στο Πεντελικό βουνό, είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί ως καχύποπτοι. Οι φωτογραφίες που πήραμε, ελπίζουμε να σας δώσουν μία εικόνα της κατάστασης στην οποία αναφερόμαστε.

Και αν αξιώσεις περί διακατοχής, γης και χρήσης, είναι ενδεχομενες, μία άλλη χρήση που σταθερά υποβαθμίζει επί χρόνια το Πεντελικό και τη φύση του, έδινε το παρόν μπροστά μας. Ή καλύτερα, δίπλα μας. Η βοσκή και μάλιστα η βοσκή από κοπάδια γιδιών, τα οποία δεν αφήνουν τίποτα να φυτρώσει και να μεγαλώσει, αφού δεν κόβουν την τροφή τους, αλλά την ξεριζώνουν αποκλείοντας κάθε πιθανότητα αναγέννησης.

Το κοπάδι των γιδιών δεν έχει μόνιμη «έδρα» τα αρχαία λατομεία. Σαν κοπάδι που είναι, περιφέρεται και εκχερσώνει τη φτωχή αναγέννηση που συναντάμε στο Πεντελικό. Περιφέρεται  Και όχι μόνο αυτό το κοπάδι. Είναι και άλλα κοπάδια με επικεφαλής κάποιον ιδιοκτήτη ή τον τσοπάνη τους, στον ρόλο του επικεφαλής τράγου. Από Ανατολή, Νταού, Μαυρηνόρα, Δασαμάρι και όπου τολμήσει η γης και βλαστήσει. Άδικα παλεύουν τα -κηρυγμένα ως αναδασωτέες εκτάσεις- καμένα να ξεπεταχτούν και να ξαναγεννήσουν το δάσος που κάηκε, το δάσος που έκλεψαν από το μέλλον και από τα παιδιά. Τα γίδια εκτιμούν πολύ ως μεζέ τα αρτίφυτρα του μέλλοντος μας. Μαζί και ο ιδιοκτήτης τους, ο οποίος σίγουρα πιστεύει πως το βουνό, τα γίδια και το μέλλον είναι ιδιοκτησία του, βεβαιωμένη με συμβολαιογραφική πράξη, στο υποθηκοφυλακείο του άρρωστου μυαλού του

.

Δεν συνηθίζουμε να «δίνουμε φόρα παρτίδα» τα προσωπικά στοιχεία κανενός. Στις φωτογραφίες έχει θολώσει ο αριθμός κυκλοφορία του αυτοκινήτου του βοσκού – ιδιοκτήτη. Δεν είναι αυτός το θέμα. Το θέμα είναι το διπλό ή και τριπλό έγκλημα του. Και η δική μας ανοχή και σιωπή. Όπως απέναντι σε κάθε έγκλημα που ενώ το βλέπουμε να συμβαίνει, κλείνουμε τα μάτια και μετά, όταν πια τίποτα δεν διορθώνεται ….πέφτουμε από τα σύννεφα.

Αλλά είπαμε, ο τσοπάνης, ο ιδιοκτήτης, ο κάθε βιαστής του βουνού, θεωρεί εαυτόν ιδιοκτήτη και ασκεί δικαίωμα ιδιοκτήτη επί της γης τουA. Επί της Πεντέλης του παρελθόντος, του ανάπηρου παρόντος και του αμφίβολου μέλλοντος μας.

 Η Πρωτοβουλία Κατοίκων Πεντέλης – Μελισσίων, εξέδωσε το παρακάτω κάλεσμα, στις 2/2/2021, με αφορμή την απαράδεκτη τροπολογία για τη δημιουργία Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων σε παραρεμάτιο χώρο, δίπλα στο νεκροταφείο των Μελισσίων. Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, ο απαράδεκτος νόμος Χατζηδάκη, είχε φορτώσει και στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας.

Συνηθίζονται από την κυβερνητική «πλειοψηφία» των Κούληδων, των Χατζηδάκηδων, των Βορίδηδων και των Αδώνιδων, τα περιβαλλοντικά πραξικοπήματα. Η Πρωτοβουλία κατοίκων Πεντέλης Μελισσίων καλεί σε αντίσταση απέναντι στα σχέδια καταστροφής.

Ως Attica Voice καλούμε σε συμμετοχή στην συνάντηση στις 11 πμ στην πλ. Αγ. Γεωργίου Μελισσίων ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.

Η Πεντέλη είναι το βουνό μας και κάθε πληγή που του ανοίγουν, σύντομα θα καταλάβουμε πως είναι και δική μας πληγή. Να βάλουμε φρένο στην παράνομη χωματερή στην Πεντέλη 

(σημείωση της Attica Voice: Σε μία ακόμα παράνομη χωματερή στο βουνό μας)

Με εκπρόθεσμη τροπολογία και με τη γνωστή πλειοψηφία πέρασε πρόσφατα από τη βουλή απόφαση «αξιοποίησης» χώρου στην Πεντέλη για δημιουργία ΣΜΑ (σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων), συγκεκριμένα παραρεμάτιου χώρου που εφάπτεται στο νεκροταφείο Μελισσίων.

Με μια πρωτοφανή καταχρηστική διαδικασία, χωρίς επίσημη μελέτη, χωροθέτηση, ούτε καν επίσημη ανάθεση, παρακάμπτοντας κατοίκους και δημοτικό συμβούλιο, περιφέρεια και δημοτική αρχή επιχειρούν να φτιάξουν χωματερή στην Πεντέλη.

Παρότι όλες οι υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις έχουν καταδικάσει δημόσια το γεγονός και πλείστες συλλογικότητες και σύλλογοι  της περιοχής έχουν από κοινού αντιταχθεί με κάθε πρόσφορο μέσο, περιφέρεια και δημοτική αρχή έχουν ξεκινήσει –ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ- τα έργα, με μπουλντόζες να δουλεύουν νύχτα κα σαββατοκύριακα!

Για την ιστορία, ο χώρος, που -σημειωτέον- ανήκει στην α΄ ζώνη προστασίας του Πεντελικού, χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια από το Δήμο σαν χώρος απόθεσης-μεταφόρτωσης κλαδιών, αλλά ουδέποτε υπήρξε χωροθέτησή του ως ΣΜΑ, όπως –πάλι ψευδώς και καταχρηστικά- αναφέρει η τροπολογία. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι χώρος που εφάπτεται στο νεκροταφείο και διασχίζεται από το ρέμα. Με απλά λόγια, πρόκειται για χώρο απολύτως ακατάλληλο για οποιουδήποτε τύπου σκουπίδια, πολύ δε μάλλον για σύμμικτα ή υγρά! Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου είναι εγκληματική και περιβαλλοντοκτόνα.

Καθώς η διαδικασία που πονηρά ακολούθησαν δεν επιτρέπει προσφυγή στο ΣΤΕ και καθώς δεν υπάρχει μέχρι στιγμής επίσημη ανάθεση από τη δημοτική αρχή, η οποία να μπορεί να προσβληθεί, είμαστε στο έλεος αυτής της παράνομης πρακτικής και διαδικασίας. Μόνο ο συντονισμένος αγώνας μας μπορεί να τους σταματήσει!

Συντονιζόμαστε με τις συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται για τον ίδιο σκοπό και καλούμε τους κατοίκους της περιοχής να αγωνιστούμε μαζί για να ματαιώσουμε το εγκληματικό σχέδιο!

Στο πλαίσιο αυτό σκεφτόμαστε να πραγματοποιήσουμε μια επιτόπια επίσκεψη την ερχόμενη την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου. Για όποιον επιθυμεί, υπάρχει ραντεβού συνάντησης στις 11 πμ στην πλ. Αγ. Γεωργίου Μελισσίων, εννοείται ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΕΝΤΕΛΗΣ-ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ

1/2/2021

Περισσότερο υλικό από το διαδίκτυο, στους παρακάτω συνδέσμους

SOS Ρεματιά

ΣΜΑ Μελισσίων - Δήμου Πεντέλης (facebook page)

Η «Αμαρυσία» για τις παρανομίες στο νεκροταφείο

Η ΠΕΝΤΕΛΗ ΜΑΣ: «Παράνομες εργασίες για ΣΜΑ στο Κοιμητήριο Μελισσίων»

Αντίθετος στην νομοθέτηση ΣΜΑ ο Σύλλογος Ρεματιάς Πεντέλης - Χαλανδρίου