Πέρα από το ότι τα ρέματα είναι σημαντικά οικοσυστήματα , πέρα από το ότι επιδρούν ευεργετικά στο μικροκλίμα της περιοχής, είναι επίσης πολύ σημαντικό να τονίζουμε ότι οι ανθρώπινες επεμβάσεις που γίνονται στο όνομα μιας υποτιθέμενης αντιπλημμυρικής προστασίας, μπορεί να επιφέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Γιατί, αν το νερό καταφέρει να περάσει τα εμπόδια που συνεχώς του βάζουμε, η καταστροφή θα είναι πολύ μεγάλη.  Μια καταστροφή , η οποία δε θα είναι φυσική, αλλά ανθρώπινη. Αν, αντίθετα, δώσουμε στο νερό τον απαραίτητο χώρο να εκτονώνεται, οι επιπτώσεις θα είναι πολύ πιο ήπιες.

Από σημερινή ανάρτηση του Νίκου Μπελαβίλα, καθηγητή στο ΕΜΠ και  διευθυντή στο  Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος, με αφορμή τις πλημμυρικές καταστάσεις που βιώνει η Αττική, διαβάζουμε: « Ο Ιλισός στα κατάντη έφτασε στο επίπεδο της πόλης του Μοσχάτου και της Καλλιθέας. Το έσωσαν τα παλιά παραπέτα. Αυτό συνέβη παντού. Για αυτό πλημμύρισαν σχολεία, δρόμοι, πλατείες, η Καλών Τεχνών, η Πειραιώς, η Χαμοστέρνας, η Κηφισίας στον Φάρο Ψυχικού, η Γλυφάδα …  Ο Κηφισός αντέχει στο όριο. Λίγα εκατοστά κάτω από την πλάκα της γέφυρας της Πειραιώς και πολύ ψηλότερα από τους δρόμους του Νέου Φαλήρου και του Μοσχάτου. Πολύ ψηλότερα από τη στάθμη της πόλης καθώς φαίνονται τα αυτοκίνητα χαμηλότερα από το νερό … Ή ανοίγουμε ξανά τους δρόμους του νερού, ή το νερό μπαίνει με κολοσσιαία δύναμη παντού. Αλλιώς θα ζούμε με το 112 "τρεχάτε να σωθείτε" σε κάθε καταστροφή»

Αυτά βέβαια απαιτούν πολιτικούς με ευαισθησία και όραμα, πολίτες ώριμους να αποδεχθούν γενναίες αποφάσεις και μια κοινωνία έτοιμη για επανεκκίνηση.  

Ακολουθεί ένα πολύ μικρό, αλλά εύστοχο και κατανοητό βίντεο που εξηγεί πώς, δίνοντας  χώρο στο νερό σε ολόκληρη την λεκάνη απορροής ενός ρέματος, οι επιπτώσεις των πλημμυρών στις παραρεμάτιες κοινότητες μπορούν να μειωθούν. Την ίδια στιγμή, στο  Ρέμα της Ραφήνας, οι ημιμαθείς και πολιτικά δειλοί άρχοντες, κατέβασαν τις μπουλντόζες και το έκαναν κρανίου τόπο, αντί να κάνουν αυτό που θα έπρεπε: Να δώσουν χώρο στο νερό, ακόμη και αν αυτό απαιτεί την απομάκρυνση των δεκάδων αυθαίρετων κατασκευών δίπλα ακριβώς από αυτό, με ταυτόχρονη μέριμνα για παροχή στέγης σε όσους τις χρησιμοποιούν ως κατοικία.