Η «εκτός σχεδίου δόμηση» είναι μια νεοελληνική πατέντα και ένας απόλυτος παραλογισμός, όπου παρέχεται από το κράτος η δυνατότητα να χτίσεις εκεί που δεν επιτρέπεται να χτίσεις!!
Όσο και αν μας φαίνεται περίεργο, καθώς έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα σε αυτό τον απόλυτο παραλογισμό, μόνο στην Ελλάδα από όλο τον πολιτισμένο κόσμο (εάν η Ελλάδα υποτεθεί ότι ανήκει σε αυτόν) επιτρέπεται να χτίσεις όπου θέλεις, αρκεί το χωράφι σου να πληροί κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις εμβαδού , αρτιότητας και προσώπου σε δρόμο
Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε ένα γιαπί να ορθώνεται μέσα σε ένα πανέμορφο κυπαρισσόδασος, το οποίο θυμάμαι να στέκει όμορφο και επιβλητικό εδώ και τουλάχιστον πενήντα χρόνια, όταν πρόσφερε την ευεργετική σκιά του στο μονοπάτι που οδηγούσε στην πίσω μεριά του βουνού
Ένα μονοπάτι που πλέον έχει περιέλθει σε αχρηστία, καθώς έχει φτιαχτεί δίπλα του ένας τσιμεντένιος δρόμος, ο οποίος παρεμπιμπτόντως είναι στενός και επικίνδυνος, χωρίς μπάρες ασφαλείας – με μεγάλο γκρεμό ακριβώς από κάτω - και σε πολλά σημεία του έχει υποστεί μεγάλες φθορές. Αυτό όμως είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης
Αυτό το κυπαρισσόδασος λοιπόν βρίσκεται σε περιοχή που σήμερα είναι αποχαρακτηρισμένη από δασική και έχει χαρακτηριστεί ως αγροτική. Όχι φυσικά για να φυτέψει πατάτες ή κρεμμύδια ο ιδιοκτήτης της, αλλά για να χτίσει ένα σπίτι (ή και περισσότερα).
Τι πιο σύνηθες, θα μου πείτε; Μια περιοχή να χαρακτηρίζεται ως αγροτική όχι για να καλλιεργηθεί, αλλά για να οικοδομηθεί (!). Αυτά, δυστυχώς, μόνο στην Ελλάδα γίνονται
Και προφανώς δεν θα πρόκειται για ένα σπίτι πρώτης κατοικίας που θα καλύπτει το απαράβατο δικαίωμα κάθε πολίτη στη στέγαση, αλλά για μια ακόμη (μάλλον περισσότερες από μία) από τις luxury villas, που εξαπλώνονται ραγδαία σαν μεταδοτική ασθένεια και κατατρώγουν σιγά-σιγά τα βουνά της όμορφης Ιθάκης, προσφέροντας στους ευκατάστατους πελάτες τους πολυτέλεια, ιδιωτικότητα, απεριόριστη θέα αλλά και δροσιά στις πισίνες τους σε ένα νησί παρεμπιμπτόντως που χρειάζεται τρεις μονάδες αφαλάτωσης για να καλύψει τις ανάγκες σε νερό κατά τους θερινούς μήνες (αλλά κι αυτό θα είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης)
- Και τι σε νοιάζει εσένα; ακούω τη φωνή του κυρ Παντελή να με ρωτάει. Ζηλεύεις μήπως το επιχειρηματικό δαιμόνιο και την εργατικότητα των συμπολιτών σου; Την ώρα που εσύ κολυμπάς και σκέφτεσαι αυτές τις αμπελοφιλοσοφίες, αυτοί εργάζονται σκληρά και προκόβουν
- Δεν είναι ζήλεια, κυρ Παντελή. Πόνος ψυχής είναι, καθώς βλέπω αυτό το πανέμορφο βουνό που έχει συνδεθεί με τις αναμνήσεις μου τόσων και τόσων δεκαετιών, να κατατρώγεται σιγά-σιγά από μπουλντόζες και φορτηγά. Και μαζί μ’ αυτό τρώγεται και η ψυχή μου

Προφανώς, όλα τα παραπάνω είναι βέβαιο πως γίνονται σύμφωνα με το γράμμα του νόμου. Ο νόμος όμως αυτός πρέπει ν’ αλλάξει. Είναι χρέος μας προς τις επόμενες γενεές.
Για αυτή την ελληνική ιδιαιτερότητα που θρέφει και αναπαράγει διαρκώς τη διαπλοκή, την απάτη, τον χρηματισμό, το ρουσφέτι και τον ραγιαδισμό και καταστρέφει την ελληνική ύπαιθρο, αλλά και για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε η Ελλάδα να περάσει επιτέλους στη σφαίρα του πολιτισμένου κόσμου γράφει ο συνεργάτης της Attica Voice, Δημήτρης Βελαώρας
Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε πει πως: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει, με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Δεν μας είπε όμως δυστυχώς με ποια συστατικά μπορείς να φτιάξεις μια Ελλάδα χωρίς ρουσφέτια, χωρίς πολιτικάντηδες - κοτζαμπάσηδες, μια Ελλάδα σύγχρονη, δίκαιη, ευνομούμενη, μια Ελλάδα περιβαλλοντικά και οικονομικά βιώσιμη, μια Ελλάδα με κανόνες που να ισχύουν για όλους και που οι πολίτες της μπορεί να σχεδιάζουν με καθαρό βλέμμα το μέλλον των ίδιων και της χώρας. Συστατικά που δεν εξαρτώνται ούτε από την ΕΕ, ούτε από κάποιον ξένο παράγοντα, αλλά είναι αποκλειστικά δική μας, προσωπική και κοινωνική ευθύνη.
Ας με συγχωρέσει λοιπόν ο Νομπελίστας και ας τολμήσω να καταθέσω εδώ τα συστατικά για το χτίσιμο μιας τέτοιας Ελλάδας. Αυτά είναι:
1. ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ με ξεκάθαρους και πλήρως καθορισμένους τίτλους ιδιοκτησίας, όπου ο κάθε πολίτης γνωρίζει οριστικά τι κατέχει και τι όχι, όπου καινοφανείς παγκοσμίως νεοελληνικές έννοιες όπως αυτή της «χρησικτησίας» δεν θα έχουν καμία θέση, όπως δεν θα έχουν θέση όροι και διαδικασίες καταπάτησης του δημόσιου χώρου. Εδώ ίσως είμαστε σε σχετικά καλό δρόμο καθώς κουτσά – στραβά το Κτηματολόγιο φαίνεται ότι έχει μπει σε πορεία ολοκλήρωσης.
2. ΔΑΣΟΛΟΓΙΟ με οριστική και αμετάκλητη καταγραφή και οριοθέτηση των δασικών εκτάσεων, ώστε και οι πολίτες να νοιώθουν ασφάλεια δικαίου σε σχέση με την ιδιωτική τους περιουσία και το δημόσιο να βρίσκεται εξασφαλισμένο απέναντι σε ιδιωτικές καταπατήσεις. Οι όροι και οι προϋποθέσεις για τον χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δασικής θα πρέπει να συμφωνηθούν από την κοινωνία και το κράτος με οριστικό τρόπο έπειτα από σοβαρή διαβούλευση και οι χαρακτηρισμοί τέτοιων εκτάσεων να πάψουν πια να είναι αντικείμενο συναλλαγής ανάμεσα σε πολίτες, δασάρχες και τοπικούς πολιτευτές. Η προσπάθεια που ξεκίνησε από προηγούμενες κυβερνήσεις για την κατάρτιση Δασολογίου έχει παγώσει επ’ αόριστον.
3. ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ώστε να υπάρχουν ξεκάθαρες χρήσεις γης. Να ξέρουν όλοι ποιες περιοχές είναι για οικιστική ανάπτυξη, ποιες για τουριστικές εγκαταστάσεις, ποιες για αγροτικές ή άλλες οικονομικές δραστηριότητες, και ποιες προορισμένες να παραμείνουν ως ζώνες μερικής ή απόλυτης περιβαλλοντικής προστασίας. Εδώ δεν έχει γίνει ουσιαστικά τίποτα με μεμονωμένες μόνο εξαιρέσεις.
4. ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΔΟΜΗΣΗΣ. Ας σημειώσω ότι η «εκτός σχεδίου δόμηση» είναι μια υπέροχη νεοελληνική πατέντα, βασίζεται στην έλλειψη όλων των παραπάνω και ουσιαστικά πρόκειται για έναν απόλυτο παραλογισμό όπου παρέχεται από το κράτος η δυνατότητα να χτίσεις εκεί που δεν επιτρέπεται να χτίσεις!!
Όλα τα παραπάνω δεν είναι μια ουτοπία. Είναι μια πραγματικότητα σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο εδώ και δεκαετίες ή ακόμα αιώνες. Στην Ελλάδα η έλλειψή τους είναι ένα πολύ καλοφτιαγμένο σύστημα που θρέφει διαρκώς τη διαπλοκή, την απάτη, τον χρηματισμό, το ρουσφέτι και τον ραγιαδισμό, ένα θλιβερό σφιχταγκάλισμα πολιτικού αμοραλισμού και μικρότερων ή μεγαλύτερων ιδιωτικών συμφερόντων. Είναι το συστηματάκι που δημιούργησε τα αυθαίρετα, τις καταπατήσεις δασών, τις βίλες ακόμα και μέσα σε Εθνικούς Δρυμούς, την ανέγερση π.χ. μεγαλοξενοδοχείου στο Σαρακήνικο (που προς τα παρόν μάλλον σταμάτησε) και φυσικά το συστηματάκι που έφτιαξε πολιτικές καριέρες και πολίτες που εκλιπαρούν, πιέζουν και λαδώνουν για ένα ρουσφέτι
Κακά τα ψέματα. Χωρίς τα παραπάνω η νεοελληνική μπανανία θα ζει και θα βασιλεύει.