Το ημερολόγιο μπορεί να γράφει Νοέμβριος του 2020, αλλά η μηχανή του χρόνου της σημερινής κυβέρνησης δουλεύει ακατάπαυστα και μας πηγαίνει πίσω ολοταχώς. Αυτή τη στιγμή πρέπει να βρισκόμαστε γύρω στο 1978. Είναι απόγευμα, γύρω στις 6. Όλη η οικογένεια βρίσκεται γύρω από την τηλεόραση. Σε λίγο θα αρχίσει να προβάλλεται η εβδομαδιαία εκπομπή του Στρατού «Επί των Επάλξεων». Σήμερα θα μάθουμε για μια ακόμη νίκη του εθνικού στρατού στο Γράμμο και στο Βίτσι έναντι των αναρχοκομμουνιστοσυμμοριτών. Τώρα, πόσο εθνικός ήταν ένας στρατός που καθοδηγούνταν και εξοπλιζόταν από Αμερικανούς και από Εγγλέζους και είχε στις τάξεις του χιλιάδες ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Γερμανών, μόνο οι δεξιοί εθνικόφρονες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Όπως, επίσης, καλό θα ήταν να μας εξηγήσουν γιατί ανακατεύουν την Παναγία και τη χριστιανική διδασκαλία της αγάπης με στρατούς, με πολέμους και εθνικιστικές ονειρώξεις

Και, όμως, ούτε τρολιά είναι, ούτε fake news. Η είδηση που κυκλοφορεί αυτές τις ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ένα κωμικό βίντεο που μπλέκει την Παναγία με τον Κολοκοτρώνη και με τον Ίκαρο, όσο και να μην το πίστευαν οι περισσότεροι, είναι αληθινή. Το βίντεο είναι πραγματικό και προβλήθηκε πάνω στην πρόσοψη του κτηρίου της Βουλής στα πλαίσια, λέει, του εορτασμού της ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων

Ένα πολεμοχαρές αλλά συνάμα κωμικό, μέσα στην κακογουστιά του, βίντεο  που μας γύρισε πίσω στις παλιές καλές μέρες της ΥΕΝΕΔ με τις αλήστου μνήμης στρατιωτικές εκπομπές της, με μία αισθητική βγαλμένη απευθείας από τις γιορτές της Χούντας στο καλλιμάρμαρο Στάδιο. Στο βίντεο αυτό παρακολουθήσαμε , μη δυνάμενοι να πιστέψουμε πως είναι αληθινό, να ανακατεύονται γλυκά, ανέμελα και απροβλημάτιστα η αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, η Βρεφοκρατούσα Παναγιά, οι καμπάνες, τα αμερικανικά F16, οι γαλλικές φρεγάτες και τα γερμανικά Leopard.

«Εθνικό, είναι ό,τι είναι αληθινό» έγραψε ο ποιητής. Και δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο αληθινό από την απέραντη βλακεία μας

Σήμερα οι Τούρκοι δεν θα εκδώσουν νέα Navtex, αλλά ούτε και εμείς θα απαντήσουμε με αντι-Νavtex. Σήμερα δεν θα βγει το Oruc Reis να κάνει βόλτες, αλλά και ούτε κάποια ελληνική φρεγάτα θα το παρακολουθεί. Σήμερα οι Τούρκοι δεν θα κάνουν δηλώσεις για τη Γαλάζια Πατρίδα, αλλά ούτε και εμείς για το ελληνικότητα του Αιγαίου. Σήμερα δε θα γίνουν παραβιάσεις του εναέριου χώρου, αλλά και ούτε και αερομαχίες. Σήμερα δε θα μιλήσει κανείς ούτε για δώδεκα μίλια, ούτε για υφαλοκρηπίδα, ούτε για ΑΟΖ

Σήμερα, κλαίνε αυτοί που έχασαν τους ανθρώπους τους και από τις δύο μεριές και οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, έστω και για λίγο, θα το βουλώσουν. Θα κάνουν πως λυπούνται για τις απώλειες των ανθρώπων τους και θα στείλουν τους Χαρδαλιάδες στις πληγείσες περιοχές για να δείξουν πως νοιάζονται και πως έχουν τον έλεγχο. Θα στείλει συλλυπητήρια τηλεγραφήματα η μία κυβέρνηση στην άλλη και θα δηλώσει πρόθυμη να αποστείλει βοήθεια στο γείτονα. Θα βγούνε οι δημοσιογράφοι και θα πουν περίλυποι πως η συμφορά δεν έχει σύνορα.

Ας μη γελιόμαστε όμως. Αυτή η αβροφροσύνη δε θα κρατήσει  για πολύ. Μόλις κλείσουν οι τάφοι, τα σκυλιά του πολέμου θα βρεθούν και πάλι στην αγαπημένη τους θέση. Στρατιωτικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ειδικοί αναλυτές θ’ αρχίσουν πάλι να γαβγίζουν. Η μια μεριά θα κατηγορεί την άλλη για προκλητικότητα, για παραβιάσεις, για παράλογες απαιτήσεις. Κι οι δυο μεριές μαζί θα κατηγορούν αυτόν που θα προτείνει διάλογο και συμβιβασμό για ενδοτισμό και προδοσία. Και, βέβαια, καμία μεριά δε θα φταίει. Θα φταίει η άλλη μεριά

Οι κυβερνήσεις των χωρών, αντί να ασχοληθούν με το πώς θα κάνουν τη ζωή των λαών τους καλύτερη, θα παραγγείλουν νέα όπλα συνεχίζοντας το φαύλο κύκλο. Ο αφιονισμένος όχλος, αντί να αναζητήσει την ειρήνη, θα κραυγάζει για πόλεμο. Οι παπάδες κι από τις δύο μεριές, αντί να παλέψουν για την ειρήνη και την αγάπη, θα ρίχνουν λάδι στη φωτιά

Θεριό είν’ ο άνθρωπος, λέει ο Καζαντζάκης. Μερικές φορές όμως, μάλλον με ένα ασήμαντο μυρμήγκι μοιάζει

Πολλοί συμπολίτες μας βρήκαν κάπως θολά τα χθεσινά μέτρα που ανακοινώθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Για να διευκολύνουμε τους συμπολίτες μας αυτούς στην κατανόηση των μέτρων αλλά και για να συμβάλλουμε κι εμείς στην προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνησή μας, αποφασίσαμε να τα εκλαϊκεύσουμε μέσω ενός καθημερινού παραδείγματος, ώστε να μην επιδέχονται πλέον καμίας παρερμηνείας

Ας πούμε, λοιπόν, ότι πεινάσατε και θέλετε να αγοράσετε ένα κουλούρι από το φούρνο. Βγαίνετε λοιπόν από το σπίτι και αμέσως φοράτε τη μάσκα. Μπαίνετε στο αυτοκίνητο και βγάζετε τη μάσκα. Βγαίνετε από το αυτοκίνητο, βάζετε τη μάσκα. Με τη μάσκα μπαίνετε στο φούρνο, αγοράζετε το κουλούρι και βγαίνετε έξω.

Εδώ υπάρχουν δύο ενδεχόμενα.

Α) Αν δεν πεινάτε τόσο πολύ, μπορείτε να φάτε το κουλούρι στο σπίτι σας. Μπαίνετε λοιπόν στο αυτοκίνητο, βγάζετε τη μάσκα και βάζετε μπρος τη μηχανή. Βγαίνετε από το αυτοκίνητο, βάζετε τη μάσκα και μπαίνετε στο σπίτι σας. Βγάζετε τη μάσκα και τρώτε το κουλούρι. Μια χαρά

Β) Αν πεινάτε πολύ, πάλι υπάρχει λύση: Μπαίνετε στο αυτοκίνητο, βγάζετε τη μάσκα και τρώτε άφοβα το κουλούρι μέσα στο άσυλο που σας προσφέρει το αυτοκίνητό σας, το οποίο εκτός από όχημα μεταφοράς και χώρος ερωτικών περιπτύξεων μετατρέπεται πλέον και σε free mask zone, σε χώρο άμασκης, αν μας επιτρέπετε το νεολογισμό, αναπνοής

Αν, τώρα, δεν έχετε αυτοκίνητο, τότε πρέπει όλες οι κινήσεις σας να γίνουν με μάσκα. Εκτός αν, μόλις βγείτε από το σπίτι, αρχίσετε να τρέχετε μέχρι το φούρνο. Αν σας σταματήσει κάποιος έλεγχος της αστυνομίας, μπορείτε να πείτε πως εκείνη τη στιγμή αθλείστε. Για να γίνετε βέβαια πιστευτοί, καλό είναι να φοράτε ανάλογη αθλητική περιβολή

Αν, παρόλα αυτά, είστε άτυχοι και σας βρει η 12η και 30’ στο δρόμο, υπάρχει λύση και γι αυτό. Σταματάτε αμέσως εκεί που βρίσκεστε. Κατασκηνώνετε και διανυκτερεύετε ελπίζοντας να μην κινήσετε την προσοχή. Στην τελική, κάντε τον άστεγο. Και μην ανησυχείτε, κανείς δεν έρχεται να βοηθήσει και να περιμαζέψει έναν άστεγο. Μόλις τώρα πάει 5 η ώρα, μπορείτε να τα μαζεύετε και να αρχίσετε να τρέχετε αν δεν έχετε ή δε θέλετε να φορέσετε μάσκα

Απλό δεν είναι; Προς τι η γκρίνια και η κοροϊδία, λοιπόν;

 Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα,

στο τέλος θα δεις να σου απομένουν

μια Κεραμέως, μία Μενδώνη,

ένας Ιερώνυμος, ένας Κυριάκος,

ένας Άδωνις, ένας Βελόπουλος και μια Παναγιωταρέα.

Που σημαίνει: Αλίμονο  (helas στα γαλλικά)

Κωλοτούμπα. Όρος που χρησιμοποιείται μεταφορικά στην πολιτική για να υποδηλώσει την άτακτη υποχώρηση από κάποια προεκλογική δέσμευση ενός πρωθυπουργού. Κάποιοι άλλοι, πιο εκλεπτυσμένοι, εραστές του καλλιτεχνικού πατινάζ και των περιγραφών του Αλέξη Κωστάλα, προτιμούν να μιλούν για τριπλό άξελ στον αέρα ή για διπλό τόλουπ. Νομίζουμε πάντως πως το πιο κοντινό στις υπαναχωρήσεις ενός πρωθυπουργού από τις αρχικές θέσεις του - πόσο μάλλον όταν αυτές τις προέτασσε ως θεμελιώδεις στην προεκλογική του εκστρατεία – είναι ο, δανεισμένος από την αυτοκίνηση, όρος του τετ-α-κε

Τετ-α-κε, λοιπόν. Πρόκειται για την απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ενός οχήματος, που κάνει στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών με πλαγιολίσθηση. Τα τελευταία χρόνια είχαμε την τύχη να βιώσουμε δύο από τα πιο εντυπωσιακά τετ-α-κε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.

Το πρώτο ήταν η εκκωφαντική αγνόηση του δημοψηφίσματος και του «ΟΧΙ» από τον Αλέξη Τσίπρα και το δεύτερο ήταν η αποδοχή - ως ιστορικής μάλιστα – της Συμφωνίας των Πρεσπών από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για το πρώτο κλαίμε, αλλά για το δεύτερο γελάμε. Γελάμε για όλους αυτούς τους Μεγαλέξανδρους, τους Λεωνίδες και τους Κολοκοτρώνηδες της συμφοράς, που για μια ακόμη φορά μας υπενθύμισαν πως η γελοιότητα σ’ αυτή τη χώρα δεν έχει όρια και τους τιμούμε με ένα από τα πιο επιτυχημένα βίντεο του LUBEN TV

ΥΓ1. Προτείνουμε στο LUBEN να κάνει update στο video και να προσθέσει σε αυτό και την κυρία από τη Θεσσαλονίκη που χορεύει το χορό του πολέμου πάνω από τις μάσκες

ΥΓ2. Τη σύνθεση της φωτογραφίας του άρθρου δε θα μπορούσαν να τη συλλάβουν ούτε οι Ουντερζό και Γκοσινί, οι δημιουργοί του Αστερίξ. Και αναρωτιέται κανείς: Ποια μπορεί να είναι πιο αστεία; Η πραγματική ζωή ή η τέχνη; Μάλλον η τέχνη προσπαθεί ασθμαίνοντας να πλησιάσει την πραγματικότητα, αλλά δεν …

Το κόστος κατασκευής μίας κλίνης Εντατικής Θεραπείας είναι μεγάλο. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, κυμαίνεται από 50.000 έως 150.000 ευρώ. Ας δεχθούμε το μέσο όρο των εκτιμήσεων και ας υποθέσουμε ότι είναι 100.000 ευρώ. Μεγάλο ποσό θα μου πείτε. Όντως είναι.

Παρακαλούμε θερμά τους πρωθυπουργούς αυτής της χώρας να μην επισκέπτονται τα νησιά της και προπαντός να μην τα χρησιμοποιούν για τις πολιτικές τους παπάτζες. Είδαμε τι έγινε. Το Καστελλόριζο στο μάτι των Τούρκων, η Ιθάκη στο μάτι του κυκλώνα. Η Σαντορίνη τι; Σαντορινιοί, προλαβαίνετε, δεν προλαβαίνετε

Πολύς λόγος έγινε τελευταία για το νέο λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για το άστρο που υπάρχει μεν, είναι αόρατο δε. «Αυτό το αστέρι είναι για όλους», αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας στο βίντεο παρουσίασης του νέου σήματος του κόμματος.

«Ποιο άστρο;» αναρωτήθηκα. Παρατηρητικός φίλος με καθοδήγησε ώστε να μπορέσω να το διακρίνω. «Από το πάνω μέρος του αριστερού κομματιού του Ύψιλον», μου λέει, «τραβάς γραμμή και το ενώνεις με το πάνω και δεξιό μέρος του Σίγμα. Στη συνέχεια, από το κάτω δεξιά μέρος του Σίγμα τραβάς γραμμή και το ενώνεις με το χαμηλότερο σημείο του Ύψιλον». Πράγματι, μόλις έφερα τις γραμμές, το άστρο εμφανίστηκε μπροστά μου, ως δια μαγείας

«Είναι για έξυπνους αυτό το σήμα» σκέφτηκα, «δεν είναι για όλους». Ένας μάλιστα από τους πιο έξυπνους κατοίκους αυτής της χώρας, ο Κωνσταντίνος ο Μπόγδανος, ήταν από τους πρώτους που το είχε εντοπίσει. Δεν έχασε μάλιστα την ευκαιρία να το καταδικάσει λέγοντας : « Αν στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν για νέο σήμα τη σημαία του Βιετνάμ, δικαίωμά τους. Το ότι το νέο σήμα τους, όμως, είναι ίδιο και με εκείνο της 17 Νοέμβρη, κλείνοντας το μάτι σε δολοφόνους, δεν είναι ούτε αστείο, ούτε επιτρεπτό». Πάνω στη βιασύνη του βέβαια ο Κωνσταντίνος ο Μπόγδανος, ξέχασε να καταδικάσει τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα 50 και τα 27 αστέρια που έχουν πάνω στις σημαίες τους αντίστοιχα. Ξέχασε, επίσης, να καταδικάσει τη Heineken για το κόκκινο αστέρι της αλλά και όλα τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, μαζί με το άστρο της Βηθλεέμ

Αποτελεί ευτύχημα για το ΣΥΡΙΖΑ που οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι αυτού του διανοητικού ύψους. Αποτελεί δυστύχημα όμως για το λαό αυτής της χώρας – τουλάχιστον για αυτό το κομμάτι του που οραματίζεται την κοινωνική ισότητα – να υπάρχει στο τιμόνι της χώρας μια τόσο ανόητη, ανίκανη και αυταρχική κυβέρνηση και από την άλλη το κόμμα που θέλει να λέει πως ανήκει στη Ριζοσπαστική Αριστερά να μην κάνει τίποτα ριζοσπαστικό και τίποτα αριστερό, και να επιδίδεται σε φτηνά και κλισέ λεκτικά παιχνίδια εντυπώσεων στη Βουλή και στις συνεντεύξεις Τύπου. Να προσπαθεί να ισορροπήσει τις ετερόκλητες και τυχοδιωκτικές πολιτικές δυνάμεις που έχει μαζέψει από τα αζήτητα και να περιμένει να πέσει αυτή η άθλια κυβέρνηση σαν σάπιο φρούτο ώστε να έρθει αυτός στην εξουσία. 

του Θεμιστοκλή Λαζαρή

Μία κούκλα ανασύρεται πνιγμένη στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος.

Το γεγονός λαμβάνει χώρα το δειλινό της Πέμπτης.

Στο βάθος, η αιώνια Ραφήνα συνεχίζει αμέριμνη – ίσως - τη ζωή της.

Ο χθεσινός εθελοντικός καθαρισμός απέδωσε πρωτόγνωρα ευρήματα εν όψει της επέλασης του «Ιανού».

Στρώματα, σύρματα και μπαταρίες, συσκευασίες κάθε λογής ...

Μάσκες και γάντια με το κιλό να δίνουν τον τόνο της εποχής, τον τόνο της βεβιασμένης και σύντομης χρήσης τους από τους απρόσεκτους ιδιοκτήτες.

Όλα μέσα στα λύματα ... Η παράνομη απόρριψή τους έχει πολλαπλασιαστεί από την έναρξη της καραντίνας του Μαρτίου, λόγω της απουσίας ελέγχου και της γενικότερης οικονομικής στενότητας.

Οι ανοξικές συνθήκες προχωρούν. Δύο χέλια νεκρά, ασυνήθιστο και θλιβερό θέαμα, ενδεικτικό ενός περιβάλλοντος που αρχίζει να τα βρίσκει σκούρα.

Όμως η μάχη του νερού συνεχίζεται και καμιά φορά κερδίζεται.

Τα νέα καλάμια θεριεύουν στα πλαϊνά της κοίτης καλύπτοντας λίγο-λίγο τα τσιμέντα των πρανών. Κάτω από τη γέφυρα του Πάρκου, νεαρά αρμυρίκια σκάβουν με τις ρίζες τους τον πυθμένα. Δεν τα λυπεί η πραγματικότητα, γνωστή τοις πάσι: Οι βροχές του χειμώνα θα τα σαρώσουν ένα προς ένα.

Το πιο παράξενο: Μια πεπονιά υψώθηκε πάνω στο τσιμέντο και ένα ώριμο πεπόνι λιάζεται σουρεαλιστικά στον ήλιο.

Η βλάστηση υπακούει τους μεγάλους κανόνες της ζωής κι εκμεταλλεύτηκε αυτό το καλοκαίρι για να στολίσει την εκβολή όσο καλύτερα μπορούσε, να κρύψει στην αγκαλιά της τα μαύρα νερά.

Μια κούκλα πνιγμένη είναι βέβαια μια γκροτέσκα τραγικότητα, μια μαύρη κωμωδία, ένα σκοτεινό παιχνίδι.

Κι αυτό γιατί είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε αν όντως πνίγηκε ή είναι απλώς λιπόθυμη. Αν το ποτάμι αργοπεθαίνει στην εντατική ή είναι αυτή η εποχή που το καταθλίβει, η αδιαφορία και η σιωπή που διαβρώνει από μέσα τη Ραφήνα, αμείλιχτα και σταθερά.

Πουλιά απελπισμένα δεμένα με σκληρές

άσπρες κλωστές

φριχτά παιχνίδια [...]

στην προκυμαία πλάι πλάι το βαπόρι

και παρακάτω η τρικυμία

και παρακάτω ο πνιγμένος

        Μίλτος Σαχτούρης