Για τη δράση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες της Ραφήνας (και όχι μόνο), οι φίλοι της Attica Voice που παίρνουν ενεργά μέρος σε κάθε δράση αλληλεγγύης στην περιοχή, εδώ και χρόνια, έφτιαξαν την αφίσα που δημοσιεύουμε σήμερα. Σας καλούμε να την κοινοποιήσετε, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη μέγιστη συγκέντρωση ειδών που χρειάζονται αυτές οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Σημειώνουμε εδώ πως η στήριξη των προσφύγων δεν εξαντλείται στην παροχή ειδών διαβίωσης, αλλά πρέπει να έχουμε στον νου μας πάντα, το πως θα τους δώσουμε αυτά που χρειάζεται κάθε άνθρωπος για να νιώσει πράγματι καλοδεχούμενος στον τόπο μας. 

Ζούμε σε μία χώρα του «φαίνεσθαι» και τα γεγονότα –και δυστυχώς και οι άνθρωποι-  έχουν υπόσταση μόνο όσο τα φώτα της δημοσιότητας είναι εστιασμένα πάνω τους. Η διαπίστωση αυτή, η οποία κοντεύει να γίνει αξίωμα στην ελληνική καθημερινότητα, ίσχυσε και στην περίπτωση των Ουκρανών προσφύγων που μετά βαΐων, κλάδων και φωτογράφων, έγινε η υποδοχή τους στα μέσα του προηγούμενου Μαρτίου.

Με την υποδοχή, πλήθος επισήμων παρέστησαν για να προβάλλουν «τη συμπάθεια τους προς τον συνάνθρωπο», τον ικέτη, τον εκπατρισμένο. Πέρασαν όμως οι μέρες και ελλείψεις άρχισαν να εμφανίζονται. Ελλείψεις σε είδη τα οποία δεν περιλαμβάνονται στα συνηθισμένα είδη «άμεσης βοήθειας και αλληλεγγύης» στα οποία ανατρέχει ο νους μας, όταν ακούσουμε πως πρόσφυγες βρίσκονται στον τόπο μας και έχουν την ανάγκη της κοινωνίας μας. Οι ελλείψεις αυτές αφορούν σε είδη που έχουν ανάγκη μωρά, παιδιά, εγκυμονούσες γυναίκες και ηλικιωμένοι. Οι ασθενέστερες ομάδες προσφύγων δηλαδή.

Ακόμα και αν η εκκλησία φροντίζει για την καθημερινή διατροφή των ανθρώπων και τους παρέχεται υποτυπώδης στέγη σε κατασκηνώσεις, ανάμεσα στους πρόσφυγες βρίσκονται μωρά και παιδιά που έχουν ανάγκη από βρεφικές και παιδικές τροφές. Υπάρχουν ηλικιωμένοι που έχουν ανάγκη από ζεστά ρούχα για τον φετινό  παρατεταμένο χειμώνα, αλλά και αξιοπρεπή ρούχα για να μπορέσουν να βγουν και να κυκλοφορήσουν χωρίς να τραβάνε τα αδιάκριτα (και συχνά  οικτίροντα) βλέμματα.

Εδώ η κοινωνία μας καλείται να παρέμβει και να βοηθήσει, έστω από το υστέρημα της. Εκείνοι που κανονικά θα έπρεπε να φροντίσουν για τους ανθρώπους αυτούς, έχουν αποφασίσει πως μακαρόνια, ζάχαρη, γάλα εβαπορέ και χαρτί υγείας είναι τα μόνα απαραίτητα. Άντε και μερικά ρούχα που προέρχονται από ξεσκαρτάρισμα της ντουλάπας των συμπονετικών. Ζητείται αλληλεγγύη και όχι συμπόνοια

• Σας καλούμε σε μία συγκέντρωση αγαθών που είναι απαραίτητα για βρέφη (υπάρχουν και εγκυμονούσες γυναίκες στην κατασκήνωση). Ρούχα και για τις εγκυμονούσες. Είδη για την ατομική τους υγιεινή. Για τις μητέρες και τα μωρά.
• Επίσης, βρεφικά γάλατα και πάνες όλων των μεγεθών, από το 1 ως το 7. Επίσης πάνες βρακάκια για μεγαλύτερα παιδιά. Ανοιχτές πάνες, Πάνες βρακάκι, Μωρομάντηλα, Υποσέντονα
• Αφρόλουτρα και σαμπουάν για μωρά, πετσέτες. Βραστήρες για τα μπιμπερό (αν υπάρχουν) καθώς και μπιμπερό
• Παιδικές τροφές (όχι γαλακτοκομικά που χρειάζονται ψυγείο)
• Ειδικές τροφές, για παιδιά που έχουν αλλεργίες (ενδεικτικά μας είπαν οι γυναίκες και αναφέρουμε το σκεύασμα των φωτογραφιών) και μωρά με ιδιαίτερες διατροφικές ανάγκες 

Για τους ηλικιωμένους, ενδύματα, παντόφλες και παπούτσια. Υπάρχει ιατρική και φαρμακευτική μέριμνα, μέχρι στιγμής

Η συγκέντρωση της βοήθειας θα γίνει στη Ραφήνα, στην πλατεία Δημητρακού 8 (απέναντι από τον "Καίσαρα") την Κυριακή 15/5/2022 και ώρες 12:00-14:00  οπότε στο τέλος, θα πάμε να τα παραδώσουμε και να μιλήσουμε με τους ανθρώπους. Η ανθρώπινη συναναστροφή βλέπετε, ούτε αγοράζεται ούτε πουλιέται, ούτε συλλέγεται.

Στην ευτυχή περίπτωση που η προσφορά ξεπεράσει τις τοπικές ανάγκες, υλικό βοήθειας θα κατευθυνθεί προς τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται στην Ελευσίνα. Η αλληλεγγύη δεν έχει γεωγραφικούς περιορισμούς ούτε σύνορα

Τον Ιούνιο του 2020, το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την πώληση του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στην «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ» (ΕΕΣΥΠ δηλαδή το Υπερταμείο). Και οι δύο υποθέσεις (ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ) παραπέμφθηκαν προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, (του ΣτΕ).

Στο σκεπτικό των αποφάσεων, οι Σύμβουλοι Επικράτειας επικαλούνται την απόφαση 1906/2014 του ΣτΕ, που είχε κρίνει αντισυνταγματική την μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση. Μάλιστα, όπως εξηγούν, η πώληση του  50,003% της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ (Θεσσαλονίκη) είναι αντίθετη στα άρθρα 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος, όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι των Αθηνών και της συμπρωτεύουσας, αλλά και το Σωματείο των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ, που έχουν προσφύγει στο ΣτΕ.

Στην παραπάνω υπόθεση, συζητήθηκε η  προσφυγή πολιτών και του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ, με την οποία ζητείται η ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου (4389/2016, κ.λπ.). Πρόκειται για το νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο -μέσω του ΤΑΙΠΕΔ- μεταβιβάζονται οι μετοχές της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στην  ΕΕΣΥΠ. Στην προσφυγή υπογραμμίστηκε το ότι οι δύο κρατικές εταιρείες ύδρευσης πρέπει να διατηρήσουν το ιδιοκτησιακό και πραγματικό έλεγχο των επιχειρήσεων τους, προκειμένου να αποφευχθούν σημαντικές ανατιμήσεις στη χρήση του νερού και για να διασφαλιστεί η κρατική εγγύηση της ποιοτικής, ασφαλούς, συνεχούς, αδιάλειπτης και καθολικής πρόσβασης σε αυτές, αλλά και για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας της αυξημένης, 7μελούς, σύνθεσης του  Δ΄  Τμήματος του ΣτΕ, με τις υπ΄  αριθμ. 1223/2020 και 1224/2020 αποφάσεις τους έκριναν ότι είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί των προσφευγόντων κατοίκων, αναφέροντας ότι «ο έλεγχος της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. δύναται να ασκείται όχι μόνο ευθέως από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και εμμέσως από αυτό, δια της παρεμβολής άλλου νομικού προσώπου. Τούτο όμως είναι επιτρεπτό μόνο υπό την προϋπόθεση ότι το παρεμβαλλόμενο νομικό πρόσωπο έχει συσταθεί για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, υπόκειται, ως προς τις εξουσίες που διαθέτει σε σχέση με τη διαχείριση της ΕΥΔΑΠ -δια της κατοχής της πλειοψηφίας του μετοχικού της κεφαλαίου- στις ουσιαστικές δεσμεύσεις οι οποίες απορρέουν από το Σύνταγμα σε σχέση με την παρεχόμενη συγκεκριμένη υπηρεσία κοινής ωφέλειας και, επιπροσθέτως, το Ελληνικό Δημόσιο, αφενός, κατέχει το μετοχικό του κεφάλαιο και, αφετέρου, ελέγχει πλήρως τα όργανα διοίκησής του, δια του διορισμού, ιδίως, των μελών του Διοικητικού του Συμβουλίου».

Επιπλέον, κατά την ομόφωνη γνώμη του Τμήματος, «με τις ρυθμίσεις του ν. 4389/2016 δεν διασφαλίζεται ο έλεγχος του Ελληνικού Δημοσίου επί του  Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ ΑΕ, η οποία κατέχει ποσοστό 50,003% του μετοχικού κεφαλαίου της θυγατρικής της ΕΥΔΑΠ ΑΕ. Και τούτο διότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΕΣΥΠ που, αφενός, έχει το τεκμήριο αρμοδιότητας για όλα τα σχετιζόμενα με τη διαχείριση της Εταιρείας θέματα και, αφετέρου, ασκεί τα δικαιώματα ψήφου της ΕΕΣΥΠ στις θυγατρικές της, διορίζοντας, μεταξύ άλλων, τα όργανα διοίκησης της ΕΥΔΑΠ ΑΕ, δεν ορίζεται από τη Γενική Συνέλευση της ΕΕΣΥΠ, δηλαδή από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά από ειδικό συλλογικό όργανο, το Εποπτικό Συμβούλιο της ΕΕΣΥΠ».

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι δικαστές σε άλλο σημείο της απόφασης, «η παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας· υπό τις παρούσες όμως συνθήκες, ήτοι υπό συνθήκες παροχής των υπηρεσιών μονοπωλιακώς, από δίκτυα μοναδικά στην περιοχή της Αττικής και ανήκοντα, ιδιοκτησιακώς, στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ, φορέα που παρέχει τις υπηρεσίες αυτές με βάση σύμβαση παραχώρησης, ο έλεγχος της ΕΥΔΑΠ ΑΕ από το Ελληνικό Δημόσιο, όχι απλώς με την άσκηση εποπτείας επ’ αυτής, αλλά και δια του μετοχικού της κεφαλαίου, είναι συνταγματικώς επιβεβλημένος (ΣτΕ 1906/2014 Ολομ)».

Σε επιμέρους ζητήματα υπήρξε και η διατύπωση μειοψηφούσας άποψης, ενώ εξαιτίας της σοβαρότητας και της σπουδαιότητας του ζητήματος, το Δ´ τμήμα κρίνει την αναγκαιότητα παραπομπής της υπόθεσης στην Ολομέλεια για οριστική κρίση.

Στην Ολομέλεια

Τον Φεβρουάριο του 2022 συνεδρίασε η Ολομέλεια του ΣτΕ για τις υποθέσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, τις οποίες είχε παραπέμψει σε αυτήν το Δ’ τμήμα του ΣτΕ. Με πρόεδρο την επίτιμη πρόεδρο του ΣτΕ Ειρήνη Σαρπ, έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις του νόμου που ψηφίστηκε το 2016 και μεταβίβασε την πλειοψηφία των μετοχών των δύο εταιρειών ύδρευσης (Αθήνας και Θεσσαλονίκης) στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, που ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο. Επικύρωσε δηλαδή την απόφαση του Δ’ τμήματος. Το σκεπτικό της απόφασης της  Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, τον Φεβρουάριο του 2022 ήταν πως δεν αρκεί το ελληνικό Δημόσιο να έχει την εποπτεία μέσω εταιρείας που ελέγχει το ίδιο, στην οποία έχει μεταβιβαστεί το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ΕΥΔΑΠ και του αντίστοιχου φορέα για την ύδρευση της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ), αλλά πρέπει να έχει και τον έλεγχο της διοίκησής της, διότι αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα.»

Στην ίδια απόφαση, η ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε πως «Κατά το Σύνταγμα, η παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στον πληθυσμό της Αττικής δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας και, συνεπώς, δύναται να ανατίθεται σε δημόσια επιχείρηση υπό μορφή ανώνυμης εταιρείας, όπως η ΕΥΔΑΠ Α.Ε.»

Τελικά η μεταβίβαση των μετοχών των εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης κρίθηκαν αντισυνταγματικές και η σοβαρότατη εξήγηση που δόθηκε από το ΣτΕ (αλλά κάποια κρανία, κατακλυσμένα από νεοφιλελεύθερα δόγματα και αυταρχικές ονειρώξεις επιμένουν αν αγνοούν) ήταν πως «Η μεταβίβαση δυνάμει του ν. 4389/2016 από το Δημόσιο στην ΕΕΣΥΠ Α.Ε. ποσοστού μεγαλύτερου του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος, καθόσον το Δημόσιο, καίτοι είναι ο μοναδικός μέτοχος της εταιρείας αυτής, δεν ασκεί έλεγχο επί του διοικητικού συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ και δεν πληρούται, ως εκ τούτου, η συνταγματική προϋπόθεση σύμφωνα με την οποία είναι επιβεβλημένος ο έλεγχος της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. από το ελληνικό Δημόσιο, όχι απλώς με την άσκηση εποπτείας επ’ αυτής, αλλά και διά του μετοχικού της κεφαλαίου, επιπροσθέτως δε, η ΕΕΣΥΠ Α.Ε. είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου παρεμβαλλόμενο μεταξύ του Δημοσίου και της ΕΥΔΑΠ»

Τώρα, τα γνωστά, ίδια ζόμπι του νεοφιλελευθερισμού* επιστρέφουν από άλλη πόρτα και επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση του. Σήμερα (μέσω του υπουργείου του «ανιψιού» Καραμανλή, επιδιώκουν την παραχώρηση και ιδιωτικοποίηση μέσω ΣΔΙΤ του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας.

Το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ) Αθήνας

Τον Ιανουάριο του 2022 προχώρησε η εκδήλωση ενδιαφέροντος για τον διαγωνισμό-ΣΔΙΤ που αφορά το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ) της Αττικής.

Στον διαγωνισμό κατέβηκαν 3 σχήματα:

1. ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ - ΗΛΕΚΤΩΡ

2. ΙΝΤΡΑΚΑΤ ΑΕ & ΤΕΡΝΑ ΑΕ

3. ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΕ

Το κόστος του έργου με ΦΠΑ ανέρχεται σε 291 εκατ. ευρώ (ποσό χωρίς ΦΠΑ 235 εκατ. ευρώ). Η διάρκεια της σύμπραξης θα ανέρχεται σε είκοσι έτη. Το έργο είναι το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα και κινητοποίησε την αγορά. Η ΕΥΔΑΠ δεν μπόρεσε να συμμετάσχει αφού έπρεπε πρώτα να τροποποιηθεί ο ιδρυτικός της νόμος. Ούτε η γαλλική Suez δεν κατέβηκε καθώς εξαγοράστηκε από την Veolia και έχει διοικητικά ζητήματα να διευθετήσει.

Το πρόσχημα είναι πως ο διαγωνισμός του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών έχει ως στόχο τον εκσυγχρονισμό και τη βελτιστοποίηση της λειτουργίας του υδροδοτικού δικτύου της Αττικής. Ο ανάδοχος θα αναλάβει το έργο λειτουργίας, συντήρησης, επισκευής και αποκατάστασης του εξωτερικού υδροδοτικού δικτύου της Αττικής. Στο συγκεκριμένο σχέδιο ΣΔΙΤ συμπεριλαμβάνεται το σύνολο των παρεχόμενων υπηρεσιών που αφορούν στη λειτουργία, συντήρηση, επισκευή και αποκατάσταση των εγκαταστάσεων του εξωτερικού υδροδοτικού δικτύου συλλογής, αποθήκευσης και μεταφοράς του αδιύλιστου νερού. Από τις πηγές μέχρι την είσοδο των μονάδων επεξεργασίας του.

Ως επιχειρηματικό σχέδιο θα επιδιώκει και τη βελτιστοποιώντας την οικονομική του απόδοσης ενώ παράλληλα θα εξασφαλίζεται η ορθή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Αυτός ο συνδυασμός οδηγεί σε συνειρμούς που προοιωνίζονται την επερχόμενη Αττική Έρημο.

Σήμερα Τρίτη, 10/5/2022, στις 9:30 συζητείται η προσφυγή των Συλλόγων της ΕΥΔΑΠ και πολιτών κατά της παράδοσης μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιώτες του ΕΥΣ Αττικής.

Σύμφωνα με την προσφυγή, η παράδοση σε ιδιώτες του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος μέσω ΣΔΙΤ, αποτελεί περαιτέρω τεμαχισμό της ενιαίας διαχείρισης του κύκλου του νερού της Αττικής και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση των υδραγωγείων μεταφοράς νερού, στην υποβάθμιση της ποιότητας του πόσιμου νερού και στην αύξηση της τιμής του νερού όπως προκύπτει από τη διεθνή εμπειρία. Και αυτή η διεθνής εμπειρία το επιβεβαιώνει. Αλλά στην Ελλάδα, όπου ζούμε τα γεγονότα με καθυστέρηση 50 ετών, πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε. Όπως με τις διευθετήσεις, υπογειοποιήσεις, κλεισίματα  και χτισίματα ελεύθερων ποταμών, όπου σε όλον τον κόσμο τα καταργούν και επαναφέρουν ποτάμια και ρέματα στη φυσική τους κατάσταση, την ώρα που στην Κωλοπετεινίτσα της Ευρώπης πράττουμε τα ακριβώς αντίθετα, έτσι και με τη διαχείριση των εξωτερικών δικτύων υδροδότησης. Προωθούνται ενέργειες οι οποίες απέτυχαν παντού και τώρα αποκαθίστανται –όχι πάντα με επιτυχία- όπου διέπραξαν τα μεγάλα και συχνά μοιραία για τους λαούς, λάθη.

Σήμερα οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ ζητάνε άμεσα να σταματήσει η διαδικασία Εκποίησης του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ) σε ιδιωτικά συμφέροντα. «Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και συνδέεται με την ύπαρξη και την ευημερία του ανθρώπου», όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για τη δημόσια διαχείριση του νερού. Η στήριξη όλων μας είναι αναγκαία, πριν ζήσουμε χειρότερα από αυτά που ζούμε σήμερα με το ηλεκτρικό ρεύμα και τις διάφορες «ρήτρες» που μας φόρεσε ο αποκαλούμενος «υγιής ανταγωνισμός» των θηρίων της οικονομικής μας ζούγκλας.

Παραπομπές:

*Από τον Μητσοτάκη και τον Χατζηδάκη μέχρι τους ιδιώτες μετόχους, όπως ο Τζον Πόλσον, που κατέχει το 10% της ΕΥΔΑΠ, και η γαλλική SUEZ που ελέγχει το 5,46% της ΕΥΑΘ.

Πηγές:

Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ(16/6/2020)

Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (5/2/2022)

Ypodomes.gr (21/1/2022)

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του Αλέξανδρου Μπίστη, πολιτικού επιστήμονα, το οποίο γράφτηκε με αφορμή τη ρώσικη εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η φράση του συγγραφέα πως «υπό συνθήκες πώρωσης είναι αδύνατο να συνεννοηθούμε» ξεκαθαρίζει την εικόνα της υποβολιμαίας σύγχυσης που προκαλούν όσοι επιδιώκουν θυμικές αντιδράσεις από ελεγχόμενους, αδρανείς ανθρώπους. Τέλος προτείνει και έναν οδικό χάρτη προς την ειρήνη, ο οποίος έχει ως βασικούς κόμβους την άμεση κατάπαυση του πυρός, την απόσυρση των στρατευμάτων της ρωσικής εισβολής, την αποτροπή περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ καιτ η διασφάλιση της ουδετερότητας και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας.

Πώρωση (η)

του Αλέξανδρου Μπίστη, πολιτικού επιστήμονα

Ο άνθρωπος ο πωρωμένος

είναι ο αναίσθητος από ηθική άποψη,

που η συνείδησή του έχει απονεκρωθεί.

Γ. Σαραντάκος

Μετά το φιάσκο που υπέστησαν στη Βουλή η κυβέρνηση της ΝΔ και οι υποστηρικτές τής Δυτικής προπαγάνδας από την ομιλία του Ζελένσκι και των … εκλεκτών καλεσμένων του, και ενώ κορυφαία στελέχη τού κυβερνώντος κόμματος διαχώριζαν με έμφαση τη θέση τους, ο Πρωθυπουργός εξέδωσε τετράλεπτο διάγγελμα για να μας εξηγήσει τι έγινε εκείνο το βράδυ στη Βουλή, στο οποίο, όμως, δεν βρήκε να μας πει μια κουβέντα για το συγκεκριμένο περιστατικό, που μάλλον δεν συνέβη ποτέ ή, έστω, είναι ανάξιο σχολιασμού.

Η παντελής αδυναμία τού Κ. Μητσοτάκη να παραδεχθεί ότι «δεν πήγε πολύ καλά αυτό», υποδηλώνει την πεποίθηση ότι αν δεν το αναγνωρίσει μπορεί και να μη συμβαίνει, αδυνατώντας να αντιληφθεί (ή αδιαφορώντας συνειδητά για) το γεγονός πως όσο περισσότερο αποκλίνει ο λόγος του από την κοινή αντίληψη για τα πράγματα, τόσο περισσότερο φθίνει η (όποια) αξιοπιστία του. Αυτή η τυφλότητα, ως προς το πριόνισμα του κλαδιού πάνω στο οποίο κάθεται, έχει όνομα: ονομάζεται πώρωση και αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής συγκυρίας.

Σε πολύ δυσκολότερη θέση από τον Κ. Μητσοτάκη, ασφαλώς, ο Β. Ζελένσκι, ο Ουκρανός πρόεδρος μαριονέτα, περιφέρει τη δική του πώρωση ανά τις χώρες της Δύσης, εκλιπαρώντας τις να ξεκινήσουν επιτέλους τον Γ’ Παγκόσμιο. Μη ελέγχοντας στην πραγματικότητα κανέναν μηχανισμό στη χώρα του, την έχει ήδη σύρει μαζί με τον λαό της σε έναν καταστροφικό και αχρείαστο πόλεμο, εξυπηρετώντας τους επιθετικούς σχεδιασμούς της Δύσης, μετατρεπόμενος σε τραγική φιγούρα που αποδεικνύει πόσο ολέθρια είναι η ανάθεση κεντρικών πολιτικών αποστολών σε μη πολιτικά πρόσωπα και ιδίως χωρίς τη στήριξη ισχυρών κομμάτων.

Η Ε.Ε., από την άλλη, αντί να παίξει κατευναστικό ρόλο, κλιμακώνει συνειδητά την αντιπαράθεση, έχοντας παραδοθεί ολοκληρωτικά στο ΝΑΤΟ. Η πώρωση των ηγετών της υπονομεύει την οποιαδήποτε ειρηνευτική πρωτοβουλία και παρατείνει έναν πόλεμο που θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει, αλλά προτίμησαν να τον σχεδιάσουν, να τον προκαλέσουν και να τον υποκινήσουν μεθοδικά, χρησιμοποιώντας τις φασιστικές δυνάμεις της Ουκρανίας ως πολιορκητικό κριό. Αφού απέτυχαν να οδηγήσουν τον -ασφαλώς αδίστακτο, κυνικό και απολυταρχικό- Πούτιν και τη Ρωσία σε αιματοκύλισμα στις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας, επιδιώκουν να τον εγκλωβίσουν σε ένα παρατεταμένο μέτωπο φθοράς με γνώμονα το blame game, αποδεικνύοντας ότι όχι μόνο δε δίνουν δεκάρα για τον «ηρωικό Ουκρανικό λαό» και «τον δίκαιο αγώνα του», αντίθετα τον προορίζουν για πρόβατο στη σφαγή. Με απαγόρευση των ρωσικών ΜΜΕ στη «φιλελεύθερη» και «δημοκρατική» Ευρώπη, με βαριές οικονομικές και εμπορικές κυρώσεις, αλλά μέχρι και με αναστολή συμμετοχής της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΟΗΕ, αυτό που τελικά πέτυχαν ήταν να ενισχύσουν τον Βλ. Πούτιν, στο εσωτερικό της Ρωσίας, παρά τις αντίθετες δημόσια διακηρυγμένες προθέσεις τους.

Στην καθ’ ημάς πώρωση, από τις ανεκδιήγητες απαγορεύσεις καλλιτεχνικών παραστάσεων και τις μετονομασίες έργων τέχνης, μέχρι τις διπλωματικά μυωπικές απελάσεις διπλωματών και έναν ανιστόρητο αντιρωσικό φανατισμό και ρατσισμό, η κυβέρνηση της ΝΔ στοχοποίησε τη χώρα ταυτίζοντάς τη τυφλά με την παρακμάζουσα Δύση και προβάλλοντάς τη παγκοσμίως ως «πρώτο τσιράκι του νταή». Ταυτόχρονα, με πρωτοβουλία των «μενουμευρωπαίων», καλλιεργείται νέος διχασμός και νέα πόλωση, παγιδεύοντας και πάλι τον κόσμο της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής στα ψευτοδιλήμματα που θέτει το «ακραίο κέντρο» (όπως και με την πανδημία, την απαγόρευση κυκλοφορίας, τα εμβόλια κλπ), με συχνά άκριτη αποδοχή και αναπαραγωγή αφηγημάτων που είναι αδύνατον να διασταυρωθούν ένθεν και ένθεν, με αδυναμία διαφωνίας με ανοχή στη διαφορετική γνώμη χωρίς δαιμονοποίηση, ύβρεις και προσβολές. Δηλαδή, πώρωση.

Υπό συνθήκες πώρωσης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνεννοηθούμε, ακόμα και για τα βασικά. Αλλά ας το δοκιμάσουμε: δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς εγκλήματα πολέμου. Δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς αιτία κι αφορμή, χωρίς εισβολέα, χωρίς θάνατο και δυστυχία, χωρίς βαρβαρότητα, θηριωδίες, πόνο και ξεριζωμό. Γι’ αυτό, από θέση αρχής, και όχι «γενικά και αφηρημένα», όπως υποκριτικά κραυγάζει το ακραίο κέντρο που δεν χάνει αφορμή να απαιτεί δηλώσεις νομιμοφροσύνης, το ζητούμενο είναι ένα και μοναδικό: ΕΙΡΗΝΗ! Αλλά χωρίς πώρωση. Γιατί, ως γνωστόν, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Όπως δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς τη μεγάλη εικόνα, από την οποία μας απομακρύνει η περιπτωσιολογία και οι αμφισβητούμενες «πληροφορίες ζωντανά από το μέτωπο» που αντιμετωπίζουν τον πόλεμο σαν ριάλιτι.

Είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία ένας πόλεμος στον οποίο η Ρωσία επιδιώκει να κατακτήσει την Ουκρανία; Είναι, μήπως, ένας πόλεμος στον οποίο η Δύση υπερασπίζεται το «ιερό δικαίωμά των Ουκρανών στον ΝΑΤΟϊσμό»; Όχι, τίποτα από τα δύο. Είναι κυρίως ένας πόλεμος ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) – Ρωσίας (με την Κίνα στο βάθος), στο έδαφος της Ουκρανίας, για την ανακατανομή των σφαιρών γεωπολιτικής ισχύος, για έλεγχο των ροών της ενέργειας και του εμπορίου, με πρόσχημα την αυτοδιάθεση του ουκρανικού λαού.

Η  Δύση φαίνεται να νομίζει ότι μπορεί να επεκτείνεται ανεξέλεγκτα σε όλον τον πλανήτη, σαν να μην υπάρχουν άλλες δυνάμεις με συμφέροντα έξω από αυτή, παραμένοντας πωρωμένη με το δόγμα του «τέλους της Ιστορίας» και τον μονοπολικό κόσμο. Οι λαοί της, απ’ την άλλη, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τη διαιώνιση, και την εκτράχυνση, αυτού του μοντέλου. Κατά συνέπεια, δεν έχουν και κανένα συμφέρον να αυτοπαγιδεύονται στο δίλημμα «ΝΑΤΟ ή Ρωσία», υποστηρίζοντας το αφήγημα ή προβάλλοντας τα εγκλήματα που αποδίδει η μία εμπόλεμη πλευρά στην άλλη. Ειδικά, μάλιστα, όσο ο Julian Assange αργοπεθαίνει στη φυλακή αντιμετωπίζοντας απίθανες κατηγορίες, σε μια παρατεταμένη θεσμική απόπειρα φυσικής εξόντωσής του, αντιμετωπίζοντας ποινή φυλάκισης 175 χρόνων σε περίπτωση που τελικά όντως εκδοθεί στις ΗΠΑ, επειδή αποκάλυψε εγκλήματα πολέμου, κάθε ΝΑΤΟϋποκινούμενη οιμωγή περί εγκλημάτων πολέμου είναι φρικτά προσχηματική και υποκριτική και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με εξαιρετική δυσπιστία και να μην αναπαράγεται από πρόσωπα και συλλογικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής. Πολύ περισσότερο, όταν οι ΗΠΑ υποδαυλίζουν από μακριά την ένταση, με το προαναγγελθέν εξοπλιστικό πρόγραμμα της Γερμανίας να είναι το κερασάκι στην τούρτα της υποκρισίας της Δύσης, που αυτοπαρουσιάζεται ως ειρηνευτικός παράγοντας. Από όποια σκοπιά και αν το εξετάσουμε, η πώρωση οδηγεί στην αποδοχή της προοπτικής ενός γενικευμένου πολέμου μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων, στο όνομα -φυσικά- της δημοκρατίας και της ειρήνης.

Σε κάθε άλλη περίπτωση πλην της πώρωσης, αυτός δεν είναι ο πόλεμός μας. Οι δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την παράτασή του. Η εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν τον ακραίο τυχοδιωκτισμό αποτελεί έγκλημα της πολεμοχαρούς κυβέρνησης Μητσοτάκη, και πρέπει να τερματιστεί. Δεν νοείται καμία στήριξη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Δύσης, μόνο η απαίτηση για κατάπαυση των εχθροπραξιών και επιστροφή στον δρόμο της διπλωματίας για την αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και την αποτροπή περαιτέρω ξεριζωμού του ουκρανικού λαού. Βασικοί κόμβοι του δρόμου προς την ειρήνη είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός, η απόσυρση των στρατευμάτων της ρωσικής εισβολής, η αποτροπή περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ και η διασφάλιση της ουδετερότητας και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας και όχι διάφορα απλουστευτικά σχήματα περί «καταδίκης του επιτιθέμενου» και «αλληλεγγύης στον αμυνόμενο». Εκτός αν όσες/όσοι εξακολουθούμε να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε έναν δικαιότερο κόσμο προεξοφλούμε ότι δεν θα βρεθούμε ποτέ εγκαλούμενοι ως επιτιθέμενοι στο μοντέλο που διαιωνίζει τους πολέμους, την αδικία και την πώρωση.

Πηγή

Τον περασμένο Μάρτιο κυκλοφόρησε από την ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ,  η λογοτεχνική μελάτη του Κώστα Βούλγαρη, "Η δικιά μας Ελένη"- Ψηφίδες και πρόσωπα της σύγχρονης ποίησης.

Το Δελτίο Τύπου της artspr.gr  το οποίο συνοδεύει την σχετική ενημέρωση, σημειώνει μεταξύ άλλων:

Το βιβλίο του Κώστα Βούλγαρη έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό στη μελέτη αλλά και στην εικόνα της νεοελληνικής ποίησης, αφού οι παραδεδομένες Ιστορίες της λογοτεχνίας μας φθάνουν μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Έκτοτε, πολλά και σημαντικά ποιήματα γράφτηκαν, χωρίς όμως να έχουμε μέχρι τώρα μια συνολική αποτίμησή τους. Πρόκειται για μια ακυρωτική υστέρηση της λογοτεχνικής συνθήκης, αφού, σύμφωνα με τη βασική θεωρητική παραδοχή του συγγραφέα: «κάθε καινούριο ποίημα, όταν αξιώνεται αυτόν τον χαρακτηρισμό, τροποποιεί, ελάχιστα ή σημαντικά, ολόκληρη την εικόνα της νεοελληνικής ποίησης, τη διαδρομή δύο αιώνων».

Ο Κώστας Βούλγαρης εστιάζει στον ποιητικό μοντερνισμό, προτείνοντας ως αφετηρία όχι τη «γενιά του ’30», αλλά τον Καβάφη, τον Βάρναλη και τον Καρυωτάκη, για να καταλήξει στον μοντερνισμό «ως αέναη ακολουθία ρήξεων», όπως αυτός πραγματώνεται στο έργο του Νικολάου Κάλας και του Νίκου Εγγονόπουλου.

Ενώ, παράλληλα, εξετάζει πώς η ποιητική γλώσσα του Σεφέρη αναδείχθηκε σε «ποιητική κοινή», και συνεχίζει να κυριαρχεί στην ποιητική παραγωγή.

Ο συγγραφέας αναδεικνύει τις πολλαπλές, και αντιπαλεύουσες εκδοχές του ποιητικού μοντερνισμού, την περίοδο της ακμής του, και επιπλέον φωτίζει τις αντοχές αλλά και τις ρωγμές του, όπως διαπιστώνονται στο έργο των μεταπολεμικών ποιητών, και κυρίως στο έργο των ποιητών του ’70, αναζητώντας το μοντερνιστικό πρόσωπο της Ελένης, ως συλλογικό σημείο αναφοράς όλης αυτής της εποχής, ως αισθητικό απαύγασμα.

Στη συνέχεια, εξετάζει την υπέρβαση του μοντερνισμού, τη συνθήκη μέσα στην οποία γράφονται τα σύγχρονα ποιήματα, πλέον υπό το βάρος της έκπτωσης της ιστορικά βιωμένης εμπειρίας, δηλαδή, μέσα στη μεταμοντέρνα συνθήκη στην οποία ζούμε, μετά την ιστορική τομή του 1989. Υποστηρίζει, δε, ότι όντως αλλάζει «ο ρυθμός του κόσμου», στη σύγχρονη νεοελληνική ποίηση, με πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά ποιητικά έργα.

Ψάχνοντας τη δικιά μας Ελένη...

Περιεχόμενα του βιβλίου

Περιεχόμενα

Ο ρυθμός του κόσμου
1. Το κριτικό σχήμα
2. Επί της μεθόδου

- Ελένη
Η σύντομη ακμή του μοντερνισμού
3. Όταν η νεοελληνική ποίηση περνά στον μοντερνισμό

- Ελένη καιόμενη
4. Ο καθ' ημάς συντηρητικός μοντερνισμός

- Ο καιρός της Ελένης
Η κρίση του μοντερνισμού ως μακρά διάρκεια
5. Ο εφιάλτης της ιστορίας ως βίωση του κόσμου
6. Πάνω σ' ένα σκοπό χωρίς σκοπό

- Η Σπαρτιάτισσα η Ελένη
7. Αντοχές και ρωγμές του μοντερνισμού
8. Άκυρο θαύμα;

- Η Ελένη στο Χόλιγουντ
Το μάταιο της ποιητικής γενεαλογίας
9. Ο ποιητικός χρόνος
10. Ο μοντερνισμός ως αέναη ακολουθία ρήξεων

- Ελένη πυρ επελθόν
Το μεταχθές και το προαύριο
11. Η μετάβαση μέσα από την ιστορία
12. Η διαύγαση της ιστορίας μέσα από την ποίηση

- Η δικιά μας Ελένη;
Η τομή του 1989
13. Μια αλληλουχία ποιητικών πράξεων
14. Η ποιητική συνέχεια
15. Το κριτικό σχήμα: συμπέρασμα

- Η Ελένη δικιά μας;
Επίμετρο
16. Αντικρίζοντας τη συντελεσμένη τομή

- Σπαράγματα Ελένης
17. Το βλέμμα ενός άλλου
18. Λογοτεχνικά χρονικά

- Η ξένη
19. Ο άεργος συγγραφέας
20. Η λογοτεχνική συνθήκη

- Η απόξενη
Ευρετήριο
21. Η αναζήτηση της Ελένης
22. Φυσικά και λογοτεχνικά πρόσωπα

Ευχαριστίες

• Βιογραφικό του Κώστα Βούλγαρη

 Ο Κώστας Βούλγαρης είναι κριτικός λογοτεχνίας και πεζογράφος. Από το 2002 επιμελείται το ένθετο βιβλίου και ιδεών, τις «Αναγνώσεις» της κυριακάτικης Αυγής. Για είκοσι πέντε χρόνια, ασχολείται συστηματικά και δημοσιεύει κριτικές, δοκίμια και άλλα κείμενα, για τη σύγχρονη ποίηση.

Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια, ημερίδες, εκδηλώσεις και άλλες δημόσιες συζητήσεις, και έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους, για τη νεοελληνική ποίηση.

Εκδοτική Αθηνών

Σόλωνος 47, Αθήνα 106 72

Τ: 21 0360 8911, F: 2103608914, ekdotikeathenon.gr

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο δήμαρχος του Δήμου Μαρκοπούλου, ήδη από το 2020 όπως είδαμε, απέρριψε την πρόταση  να  κατασκευαστεί το διαδημοτικό (και όχι μόνον)  εργοστάσιο επεξεργασίας βιοαποβλήτων, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει κομποστοποίηση υπολειμμάτων και παραγωγή βιοαερίου, στην  περιοχή του, απεμπολώντας ..την ευκαιρία (!!!) να τεθεί ο δήμος του στην … «πρωτοπορία» της Ανατολικής Αττικής .

Ο δήμαρχος της Ραφήνας  κ. Μπουρνούς αντίθετα, δεν ….έχασε τη μεγάλη ευκαιρία ! Πρότεινε στην ΕΔΣΝΑ  να κατασκευαστεί το εργοστάσιο επεξεργασίας βιοαποβλήτων (με κομποστοποιηση και παραγωγή βιοαερίου) δίπλα στο Πικέρμι , απέναντι από την Καλλιτεχνούπολη, σε απόσταση αναπνοής  από τους οικισμούς Βουνόπολη , Αγία Τριάδα, Αγία Κυριακή , Βγένα καθώς και την υπό ένταξη περιοχή του ΑΟΟΑ. 

Ο κ. Μπουρνούς προσδιόρισε τη χωροθέτηση του εν λόγω εργοστασίου χωρίς να έχει ληφθεί σχετική απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο. Την όρισε χωρίς να  τον ενδιαφέρει η κοινωνική συναίνεση και  χωρίς να αιτιολογήσει  την επιλογή αυτής της περιοχής, όταν σύμφωνα με το Π.Δ. 199Δ’/2003 η εν λόγω περιοχή ανήκει στην ζώνη  Γ2 (γεωργική γη) και φυσικά δεν είναι  βιομηχανική ζώνη για να δεχτεί τέτοιες χρήσεις.

Σε ένα crescendo επίδειξης αυταρχισμού και αντιπεριβαλλοντικής νοοτροπίας και  αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά την αδιαφορία του για το φυσικό περιβάλλον του τόπου, ξεπερνά την ανάγκη και το συνεπαγόμενο για πολιτισμένες χώρες καθεστώς προστασίας, του -χαρακτηρισμένου ως ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος – ρέματος συνεχούς ροής, του  Βαλανάρη. Τα ίδια ισχύουν και για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας που πάνω του χωροθετήθηκαν και κατασκευάστηκαν Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων και εγκαταστάσεις τσιμεντοβιομηχανίας, σε πολύ μικρή απόσταση από τη μονάδα που έρχεται τώρα -με πρωτοβουλία δημάρχου- να επιβαρύνει περαιτέρω την περιοχή (και όχι μόνο)

Η σχεδιαζόμενη και από τον κ. Μπουρνούς επιβάρυνση, αφορά και την γειτνιάζουσα  περιοχή των παλαιοντολογικών ανασκαφών, η  οποία είναι παγκοσμίως  χαρακτηρισμένη ως  Ακρόπολη της παλαιοντολογίας. Ο κ. Μπουρνούς οραματίζεται να μετατρέψει την Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας σε μία de facto βιομηχανική ζώνη.

Η προταθείσα  χωροθέτηση αφορά μια ήδη περιβαλλοντικά επιβαρυμένη περιοχή, όπου έχει αποφασιστεί να κατασκευαστεί το τεράστιο και διαδημοτικό  Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ) και μάλιστα μέσα στην πλημμυρική ζώνη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Σε μικρή απόσταση επίσης, υπάρχει και λειτουργεί, ο  Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) που προαναφέρθηκε. Όλα αυτά σε μία περιοχή μόλις 260 στρεμμάτων περίπου και ανάμεσα σε δύο από τα σημαντικότερα ρέματα συνεχούς ροής της Αττικής

Ο δήμαρχος κ. Μπουρνούς  κομπάζει ότι «Η Ριβιέρα της Ανατολικής Αττικής έχει πλέον τοπωνύμιο συνώνυμο με τον Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου» και επαίρεται έναντι του συναδέλφου του δήμαρχου του Δήμου Μαρκοπούλου, ο οποίος για περιβαλλοντικούς λόγους και για την προστασία της υγείας των δημοτών του, απέρριψε το ενδεχόμενο η περιοχή του να γίνει "Ριβιέρα" !!! Μάλιστα ο κ. Μπουρνούς προπαγανδίζει συστηματικά το «κατόρθωμα» του ως «περιβαλλοντικό έργο». Δεν εξηγεί όμως το γιατί ο δήμος Μαρκοπούλου δεν μπόρεσε να «καταλάβει» την περιβαλλοντική (όπως διατείνεται) διάσταση των έργων αυτών, όπως και δεν εξηγεί το πως θα παρακάμψει τα προβλήματα αδειοδότησης τους, πρόβλημα που του εξέθεσε ένα χρόνο πριν, ο Αρχιτέκτονας Μηχανικός, συνάδελφός του δήμαρχος Φυλής, Δ. Μπουραΐμης. Η επίκληση της ιδιότητας του ως «δημόσιος υπάλληλος» δεν αρκεί, όσο και αν την επικαλείται, για να αδειοδοτήσει εγκαταστάσεις υποβάθμισης του δήμου  που διοικεί.

Το μόνο σίγουρο είναι πως οι ενέργειες αυτές του δημάρχου δεν έχουν στόχο το καλό του δήμου, ούτε των δημοτών, όπως δεν έχουν στόχο και την προστασία του φυσικού του περιβάλλοντος, κάτι που αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής (ακόμα και τώρα). Είναι αναγκαία η λήψη πρωτοβουλίας, πρωτίστως από τους δημότες. Τους δημότες που ούτε ρωτήθηκαν, ούτε γνωμοδότησαν για σχετικές δεσμεύσεις (αλήθεια, απέναντι σε ποιον;)

 RSF: Greek Media landscape

Greeks’ trust in the media has been consistently one of the lowest in Europe. A few large private groups like Skai coexist alongside hundreds of online media outlets, which contributes to a high fragmentation of the media landscape. The overwhelming majority of media is owned by a few individuals who are active also in other, highly-regulated business sectors. Moreover, some of them have close ties to the political elite. The press is thus very politically polarized.

https://rsf.org/en/country/greece

• Ποια είναι η χώρα που κατέκτησε το παγκόσμιο και διαχρονικό και διαχρονικό μέχρι σήμερα, ρεκόρ πτώσης των δεικτών ελευθερίας και ποιότητας του τύπου;
• Ποια χώρα στην κατάταξη για την Ελευθερία του Τύπου των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα  (Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα είναι το ακριβές όνομα) είναι 108η (από 70ή που ήταν το 2021) σε σύνολο 180 χωρών;
• Ποια χώρα αποτελεί τον δημοσιογραφικό βυθό της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ναι, την ξέρετε αυτή τη χώρα γιατί ζείτε σ’ αυτήν και είστε δέκτες πληροφοριών που διαμορφώνονται καθημερινά σε καταναλωτές ειδήσεων. Των όποιων ειδήσεων. Σοβαρών και γελοίων. Σημαντικών και ασήμαντων. Όποιες και αν είναι οι ειδήσεις που καταναλώνετε, όσες και αν είναι αυτές, τελικά δεν ενημερώνεστε αφού η ποιότητα της δημοσιογραφίας και της «δημοσιογραφίας» είναι εξαιρετικά χαμηλή, όπως προκύπτει από άλλους δείκτες και αυτής της παγκόσμιας  οργάνωσης, οι οποίοι αφορούν στην ποιότητα και το βάρος αυτών που επιλέγουν τα Μέσα να σας «πουλήσουν».

Αν συνδυάσουμε την πλήρη ανελευθερία του τύπου που επικρατεί στην Ελλάδα και τον σχεδόν απόλυτο έλεγχο της ειδησεογραφίας από τις ποικίλες εξουσίες που θέλουν να μας ελέγξουν, ένα τοπίο ζόφου και αηδίας διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας. Αποτύπωση του τοπίου αυτού με όρους στατιστικής έρευνας, αποτελούν οι σχετικές έρευνες του παγκόσμιου οργανισμού «Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα»

Ο Παγκόσμιος Δείκτης για την Ελευθερία του Τύπου απεικονίζει το επίπεδο ελευθερίας των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ, με βάση αξιολόγηση σχετικά με τον πλουραλισμό, την ανεξαρτησία των ΜΜΕ, την ποιότητα του νομοθετικού πλαισίου και την ασφάλεια των δημοσιογράφων σε κάθε χώρα. Δεν αποτελεί από μόνος του δείκτη της ποιότητας της δημοσιογραφίας. Από την άλλη, έρευνες κατατεθειμένες σε αποθετήρια μελετών, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και που το αντικείμενο τους περιστρέφεται γύρω από την απαραίτητη δημοσιογραφική έρευνα και την τεκμηρίωση της κάθε είδησης, μαρτυρούν εξαιρετικά χαμηλή ποιότητα δημοσιογραφικής δουλειάς. Η Ελλάδα κατέχει και εκεί θέση που λίγο απέχει από τον παγκόσμιο βυθό.

Όσον αφορά στην ελευθερία του τύπου, η βαθμολογία κάθε χώρας προκύπτει από τις απαντήσεις εμπειρογνωμόνων σε ερωτηματολόγιο των RSF (Reporters Sans Frontiers), σε συνδυασμό με στοιχεία σχετικά με καταχρήσεις και πράξεις βίας κατά των δημοσιογράφων. Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στο ερωτηματολόγιο είναι ο πλουραλισμός, η ανεξαρτησία και το περιβάλλον των ΜΜΕ, η αυτολογοκρισία, το νομοθετικό πλαίσιο, η διαφάνεια και η ποιότητα των υποδομών που υποστηρίζουν την παραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών.

Οι ακαδημαϊκές έρευνες από την άλλη, εκτιμούν δείκτες ποιότητας και με τον συνυπολογισμό του κοινωνικού οφέλους από την παραγόμενη ειδησεογραφία. Λόγου χάρη, lifestyle αρθρογραφία ή η αντίστοιχη του «κουτσομπολιού της γειτονιάς», αποτελούν άχρηστες πληροφορίες που μόνο θόρυβο προκαλούν, θολώνοντας έτσι τα νερά της αντικειμενικής ενημέρωσης. Ο τρόπος αυτός είναι πλάγια απόσπαση της προσοχής του κοινού από σοβαρά θέματα και είναι εξαιρετικά διαδεδομένος, τόσο σε κεντρικά media όσο και σε τοπικά. Στην Ελλάδα δε, αποτελεί προσφιλέστατη στις κυβερνήσεις και σε κάθε λογής εξουσίας, μέθοδο.

Στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό πως μετά την φετινή πτώση 38 θέσεων στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, η χώρα βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την αυταρχική Ουγγαρία του Όρμπαν, τη Μάλτα της δολοφονίας της Ντάφνι Καρουάνα Γκαλίζια και της  δίωξης της Μαρίας Εφίμοβα, που είχε αποκαλύψει σκάνδαλο διαφθοράς υψηλόβαθμων αξιωματούχων.

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι πως, όχι μόνο είμαστε τελευταίοι στην Ε.Ε. όσον αφορά στην Ελευθερία του Τύπου, αλλά βρισκόμαστε και σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία των λευκών κελιών και τη Ρωσία του καθεστώτος Πούτιν. Με μία διαφορά. Αν στην Τουρκία, τη Ρωσία, αλλά και σχεδόν στο σύνολο των αποσχισμένων πρώην σοβιετικών «δημοκρατιών», η διαφθορά και ο έλεγχος της ενημέρωσης αφορά τις κεντρικές εξουσίες, στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι καθετοποιημένο. Διατρέχει δηλαδή, κάθετα τον κοινωνικό ιστό σε όλον τον πολιτικό του βίο. Από την κεντρική εξουσία μέχρι τις τοπικές μικροεξουσίες.

Σύμφωνα με το Reporters Sans Frontiers Index, τα δεδομένα δεν είναι στατικά. Δεν αποτελούν «φωτογραφία της στιγμής». Δείχνουν και μία προοπτική εξαιρετικά αρνητική, η οποία στην περίπτωση της Ελλάδας παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Η προοπτική της χώρας είναι δυσοίωνη και αναμένεται περαιτέρω πτώση. Ίσως ένας από τους κύριους λόγους να είναι η καθετοποίηση της διαφθοράς των μέσων, ίσως και άλλοι παράγοντες, με περισσότερο ακόμα βάρος. Όπως και να είναι όμως, μην ανησυχείτε. Καταναλώστε τις ειδήσεις που σας σερβίρουν άφοβα. Κανείς δεν πέθανε καταναλώνοντας ψυχοφθόρες ειδήσεις, άχρηστες, σάπιες πληροφορίες. Μόνο φροντίστε να τα καταναλώνετε το βράδυ για να κοιμάστε πιο ήσυχοι.

Και μη ξεχνάτε: Ακόμα και αν σας σερβίρουν πληρωμένα ψέματα, "κάτι πρέπει να κάνουν και αυτοί οι άνθρωποι για να ζήσουν, όσο απαράδεκτο και αν είναι αυτό". Η επιλογή είναι δική σας

Χαρχουδούπολη 2022

O δήμαρχος Χαρχούδας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τη Λιλιπούπολη, που τώρα πια λέγεται Χαρχουδούπολη. Το συμφέρον του είναι πάνω απ’ όλα. Ο Πρίγκιπας, μορφωμένος συνεργάτης και ακόλουθός του, είναι το ίδιο πονηρός και υποκριτής. Ο Σιδερομάσας, μια μηχανή ανακύκλωσης, έπειτα από μια κλοτσιά του δημάρχου για την κακή της απόδοση, και ύστερα από μια έκρηξη, αρχίζει και ξερνάει όλα αυτά που υποτίθεται πως μασάει, ανακυκλώνει και καθαρίζει. Λύματα, σκουπίδια και κάθε λογής απόβλητα γεμίζουν  τη Χαρχουδούπολη και τα ποτάμια της που έχουν μετατραπεί σε μαύρους χειμάρρους που βρωμάνε πια σε όλη την περιφέρεια της Αττικούπολης .

Ο γνωστός δημοσιογράφος Κροκόδειλος εμφανίζεται γεμάτος αγωνία και η κάμερα κάνει ζουμ στο δάκρυ που ξέφυγε από το μάτι του

Δημοσιογράφος Κροκόδειλος: Εδώ Χαρχουδούπολη, εδώ Χαρχουδούπολη. Σας μιλάει ο δημοσιογράφος Κροκόδειλος. Τίποτα δε σκιάζει τον ασυννέφιαστο μπλε ουρανό της Χαρχουδούπολης. Τίποτα δε σκιάζει την υγεία, την ευτυχία και την αισιοδοξία μας. Όλοι οι Χαρχουδουπολίτες δουλεύουν, παίζουνε ή πάνε περίπατο με το χαμόγελο στα χείλη. Ακόμα και ο δήμαρχος της Χαρχουδούπολης, ο πολυχρονεμένος Χαρχούδας μαζί με τον αχώριστο φίλο του τον Πρίγκιπα έχουν ξεχυθεί στους δρόμους γελώντας και μαζεύουν τα σκουπίδια που εσείς πετάξατε στο ποτάμι. Ο δήμαρχος σας ο Χαρχούδας θα σας σώσει και πάλι. Αχάριστοι, ε  αχάριστοι

Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από ένα από τα επεισόδια της Λιλιπούπολης, που γράφτηκαν 40 και πλέον χρόνια από τότε που το χοντρό μπιζέλι χόρευε το τσιφτετέλι και ο Χαρχούδας απαγόρευε το τηγάνισμα ψαριών, ως μέτρο αντιμετώπισης του νέφους. Τώρα όλα είχαν αλλάξει. Προς το χειρότερο. Όλα είχαν αλλάξει εκτός από τον Χαρχούδα και τον παρατρεχάμενο του, τον Πρίγκηπα.  Δεν ήταν βέβαια οι ίδιοι οι παλιοί. Ήταν ένας νέος Χαρχούδας και ένας νέος Πρίγκηπας, αλλά όπως όλα είχαν γίνει χειρότερα, έτσι και αυτοί ήταν πάρα πολύ χειρότεροι. Και κυρίως, ήθελαν να τα χειροτερέψουν όλα, ακόμα περισσότερο….. Έτσι εμπνεύστηκαν από τις ιστορίες μυστηρίου που άκουγαν μικροί και έφτιαξαν το «τρίγωνο των Χαρχούδων»

Το τρίγωνο των Χαρχούδων

Στις 3 Ιουνίου του 2021, στον ιστότοπο pitsounicity.gr διαβάσαμε άρθρο της στήλης «Municipal Observer» με τίτλο μία εύλογη απορία: «Ο Δήμαρχος Ραφήνας Ε. Μπουρνούς, θέλει εργοστάσιο σκουπιδιών στην περιοχή του;»

Αντιπαρερχόμαστε το σφάλμα της ερώτησης η οποία αφορά λανθασμένα, το αν θέλει ο δήμαρχος το εργοστάσιο σκουπιδιών και όχι –όπως θα έπρεπε- το αν θέλουν οι κάτοικοι της περιοχής το εργοστάσιο. Θέτουμε κι άλλη μία παράμετρο στην ερώτηση και ρωτάμε αν και κυρίως που, μπορεί να εγκατασταθεί τέτοιο «διαδημοτικό» εργοστάσιο στην περιοχή. Την ίδια ερώτηση άλλωστε θέτει και το παραπάνω άρθρο, στο τέλος του.

Είναι γνωστό πως ο δήμαρχος Ραφήνας δεν συνηθίζει να ρωτά τους δημότες για τίποτα και όταν χρειάζεται ένα πρόσχημα «δημοκρατικότητας», το εξασφαλίζει μέσω των απόλυτα ελεγχόμενων από τον ίδιο, δημοτικών συμβούλων του, οι οποίοι λειτουργούν ως ο προσωπικός στρατός του, που του εξασφαλίζει την απαραίτητη συναίνεση.  Είναι η «δημοκρατία» δι’ αντιπροσώπων που φταίει γι’ αυτή την υπονόμευση της αληθινής δημοκρατίας αλλά πρόκειται για κατάσταση που έχει πια παγιωθεί σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής της χώρας. Ας μην αναμασάμε τα γνωστά προβλήματα περί ρουσφετιού, συμφέροντος, των προθύμων χηναρίων που κουνάνε τα φτεράκια τους κατά την επιθυμία του αρχηγιού τους και ας προχωρήσουμε πιο κάτω, στην όζουσα αυτή κατάσταση.

Γιατί ο δήμαρχος της Ραφήνας επέμεινε στην εγκατάσταση ΜΕΒΑ εντός των ορίων του δήμου του;

Το 2021 σε καυγά μεταξύ του δημάρχου Φυλής, Δ. Μπουραΐμη και του δημάρχου Ραφήνας Ευ. Μπουρνούς, η αιτία ήταν η δυνατότητα αδειοδότησης μίας ΜΕΒΑ σε αγροτική περιοχή. Ο «παντογνώστης» δήμαρχος Ραφήνας επιχειρηματολόγησε πως αυτό είναι εφικτό και το γνωρίζει «επειδή είναι δημόσιος υπάλληλος» (!!!). Ο κ. Μπουραΐμης, ως Αρχιτέκτονας Μηχανικός του απάντησε πως δεν μπορεί να λέει «ιστορίες για αγρίους». Φαίνεται πως ο κ. Μπουραΐμης  δεν έχει βρεθεί σε συνεδρίαση του ΔΣ της Ραφήνας όπου οι ιστορίες για αγρίους, μαζί με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές τους,  αποτελούν το κεντρικό θέμα.

Στον ίδιο ιστότοπο παρατίθενται πληροφορίες της στήλης πως ο Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ) προαλειφόταν από τον Ιούνιο του 2021, να αγοράσει οικόπεδο (πιθανόν και κάποιο εγκαταλειμμένο κτίριο) σε αγροτική περιοχή της Ραφήνας και να βγάλει άδεια, προκειμένου να κατασκευάσει Μονάδα Επεξεργασίας Βιο-αποβλήτων (ΜΕΒΑ) για να επεξεργάζεται γεωργικά απόβλητα και βιοαπόβλητα. Το αναφερθέν κτίριο θα ήταν σύμφωνα με πληροφορίες από τοπικά μέσα, ή το παλιό εργοστάσιο του οινοποιητικού συνεταιρισμού, επί της Λ. Μαραθώνος ή/και το εγκαταλελειμμένο κτίριο του Βάρδα (VARDAS) σε μικρή απόσταση από το προηγούμενο.

Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο ένθερμος υποστηρικτής της υποβάθμισης του εργοστασίου σκουπιδιών στην περιοχή, Βαγγέλης Μπουρνούς,  «επιδιώκει» όπως  αυτό στηθεί πάνω ακριβώς από τον Βαλανάρη ποταμό, ο οποίος κυλάει σε μικρή απόσταση από τα οικόπεδα που θέλει να μολύνει εγκαταστήσει τη ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ μονάδα. Εκεί θα επεξεργάζονται μαζί με τα βιοαπόβλητα και επικίνδυνα απόβλητα (όπως είναι τα γεωργικά φάρμακα που εμπεριέχουν οι συσκευασίες φυτοφαρμάκων και δηλητηρίων) στην ευρύτερη αγροτική περιοχή της Ραφήνας.

Το τρίγωνο της καταστροφής των ποταμών της περιοχής. Σημειώστε πως στην Αρίωνος, πάνω στο Μεγάλο Ρέμα και απέναντι από το ΣΜΑ λειτουργε[ και σιλό τσιμεντάδικου (Lafarge)

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, 10 μήνες μετά, όπου ο ΕΔΣΝΑ γνωστοποιεί στους ενδιαφερόμενους και μη, της «Β’ φάσης της δημοπρασίας για την αγορά ακινήτου για τη  δημιουργία της ΜΕΒΑ του δήμου Ραφήνας – Πικερμίου και όμορων δήμων» εννοώντας ως όμορους, τους δήμους Σπάτων - Αρτέμιδας, Παιανίας και Μαρκοπούλου. Η γνωστοποίηση γίνεται δια του εγγράφου από 07-04-2022 με Α.Π. 4033 του ΕΔΣΝΑ, αναρτημένου στη Διαύγεια κάτω από το ΑΔΑ 9Γ1ΠΟΡ05-ΦΣΤ. (επισυνάπτεται)

Στο παραπάνω έγγραφο, το οποίο απευθύνεται στη  ΒΑΡΔΑΣ ΑΕΒΕΕ Ανώνυμη Εμπορική και Βιομηχανική Εταιρεία Ενδυμάτων, διαβάζουμε πως «η β’ φάση της δημοπρασίας για την αγορά ακινήτου για τη δημιουργία ΜΕΒΑ δήμου Ραφήνας – Πικερμίου και όμορων δήμων» θα διεξαχθεί την Τετάρτη 27/4/2022. Δηλαδή η ΜΕΒΑ έχει χωροθετηθεί πάνω στον Βαλανάρη και δίπλα στο πλημμυρικό πεδίο του Μεγάλου Ρέματος, δηλαδή εκεί που πρόκειται να ανεγερθεί η άλλη ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ υποδομή, ήτοι το ΚΕΛ της Ραφήνας, Πικερμίου, Σπάτων, Αρτέμιδας, λίγο από Παλλήνη, λίγο από Κάντζα κλπ. Σε απόσταση 1000 μέτρων είναι και ο σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων, ακριβώς πάνω στο Μεγάλο Ρέμα!

Η αγροτική περιοχή και ο Βαλανάρης ποταμός

Κάτω από την Πεντέλη, δίπλα σε ποτάμι συνεχούς ροής και σε άμεση γειτνίαση με πλημμυρικό πεδίο ρέματος ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, στήνονται εργοστάσια επεξεργασίας –επικίνδυνων- βιοαποβλήτων και ένα ΚΕΛ, ιδιαίτερου μεγέθους και τα δύο, ως διαδημοτικά. Πάνω δε στο Μεγάλο Ρέμα, από καιρό, υπάρχει ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων του δήμου, όπως τον «τακτοποίησε» ο νόμος Χατζηδάκη. Με μελέτες επιπτώσεων βεβαίως, οι οποίες θα προβλέπουν και θα θεωρούν ως φυσικούς αποδέκτες αστοχιών τα δύο υδάτινα σώματα. Ειδικά στη διαχείριση επικίνδυνων βιοαποβλήτων (όπως φυτοφάρμακα και οι συσκευασίες τους) η ύπαρξη των φυσικών αποδεκτών είναι παραπάνω από επιθυμητή -ως οικονομική-  για τον ΕΔΣΝΑ και τον πιστό του υπηρέτη.

Την άποψη του δημάρχου Ραφήνας για τα φυσικά πλεονεκτήματα του τόπου την ξέρουμε. «Τσιμέντο να γίνουν» φωνάζει, ακόμα και στον ύπνο του και φτάνει σε οργασμό. Η ζέση του στην υποστήριξη της τσιμεντοποίησης – σκυρόστρωσης και τελικής καταστροφής, των πρανών και της κοίτης του Μεγάλου Ρέματος ήταν και παραμένει παροιμιώδης. Βλέποντας σήμερα και την συνέχεια, καταλαβαίνουμε καλύτερα γιατί θεωρεί περιττή την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής. Τι να τα κάνεις τα ποτάμια και την βιοποικιλότητα; Δεν φέρνουν κέρδη. Αντίθετα, η υποβάθμιση του τόπου, αν συναρτάται και με πολιτικές εξυπηρετήσεις απέναντι στην περιφέρεια, τον ΕΔΣΝΑ και τους υπουργούς (ασχέτως κυβερνητικής παράταξης) εξασφαλίζουν πολλά οφέλη. Παράλληλα, με την εξασφάλιση και πράσινων περιβαλλοντικών βραβείων (όπως για τη «δασική προστασία» που απονεμήθηκαν σε υπόδικο για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι) εξασφαλίζεται και ένα καλό –βιολογικό- πλύσιμο των λεκέδων που αφήνουν τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος.

Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται εδώ και 6-7 χρόνια. Δεν καταπίνεται όμως. Με τίποτα.

Γιατί το Μαρκόπουλο αρνήθηκε την εγκατάσταση ΜΕΒΑ

Στη συζήτηση που προηγήθηκε μεταξύ των δημάρχων για την εγκατάσταση της μονάδας βιοαποβλήτων, ήδη από το 2017, ο δήμαρχος Μαρκοπούλου και το δημοτικό συμβούλιο, ενώ αρχικά την είχαν δεχθεί, τελικά   αρνήθηκαν την εγκατάσταση της μονάδας στον δήμο τους.

Στην ιστοσελίδα του δήμου Μαρκοπούλου δημοσιεύεται ένα ιστορικό της υπόθεσης, το οποίο αξίζει να διαβάσουμε και να συγκρίνουμε τη στάση που τήρησαν εκείνοι, με τη στάση του δημοτικού συμβουλίου της Ραφήνας και κυρίως του δημάρχου της.

Η προηγούμενη Διοίκηση του Δήμου Μαρκοπούλου, υπό τον πρώην Δήμαρχο κ. Σωτήριο Μεθενίτη, έφερε προς ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο τον Αύγουστο του 2017 το θέμα «Συζήτηση και λήψη απόφασης για τη συμμετοχή του Δήμου Μαρκοπούλου στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΚΟΜΠΟΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΒΙΟΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΔΕΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΑΙΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΤΩΝ-ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ» (Αριθμός Απόφασης  266/2017).

Στην συγκεκριμένη συνεδρίαση, η Διοίκηση εισηγήθηκε την τοποθέτηση Μονάδας Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων εντός των ορίων του Δήμου Μαρκοπούλου, με κύριο δικαιούχο τον Δήμο Μαρκοπούλου και Φορέα Λειτουργίας τη σύμπραξη των τριών Δήμων. Η εισήγηση ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και αρκετοί Σύμβουλοι της μείζονος Αντιπολίτευσης συμφώνησαν με την παρατήρηση πως «ο Δήμος Μαρκοπούλου πρέπει να έχει περισσότερα οφέλη», ενώ η παράταξή «Κοινωνία Προοπτικής», ψήφισε «επί της Αρχής και μόνο για την συμμετοχή του δήμου στο πρόγραμμα».

Η Προγραμματική Σύμβαση του έργου, παρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 2018 στο Δημοτικό Συμβούλιο (Αρ. Απόφασης 218/2018), έχοντας ουσιαστικές αλλαγές και εγείροντας προβληματισμούς. Μεταξύ άλλων, ο Φορέας λειτουργίας άλλαξε (ΕΣΔΝΑ), δεν περιλάμβανε κανένα αντισταθμιστικό όφελος για τον Δήμου Μαρκοπούλου, ενώ προστέθηκε ακόμα ένας Δήμος (Ραφήνας-Πικερμίου). Η Προγραμματική Σύμβαση ψηφίστηκε ομόφωνα, ενώ μία παράταξη απείχε (η Κοινωνία Προοπτικής)

2020 – Το Μαρκόπουλο αρνείται υπό νέα διοίκηση 

Η νέα διοίκηση εξηγεί τους λόγους που αρνήθηκε την εγκατάσταση της ΜΕΒΑ εντός των ορίων του εκεί δήμου. Μεταφέρουμε τις εξηγήσεις που δίνει στους πολίτες, από τον ιστότοπο του δήμου, markopoulo.gr (βλ. πηγές - παραπομπές):

Τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των συμβαλλόμενων Δήμων στο πρόγραμμα της ΕΣΔΝΑ για την δημιουργία και λειτουργία Μ.Ε.Β.Α., απορρέουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ από την προγραμματική σύμβαση που υπογράφηκε το 2018. Μία σύμβαση η οποία παραδόξως δεν προβλέπει κανένα αντισταθμιστικό όφελος για τον Δήμο που θα φιλοξενήσει την Μονάδα.

Τα δε οφέλη (Δωρεάν Διαχείριση των βιοαποβλήτων για τα πρώτα τρία χρόνια και δωρεάν διάθεση ποσοτήτων κόμποστ) που διαφημίζονται παραπλανητικά, αφορούν σε ΟΛΟΥΣ τους συμβαλλόμενους Δήμους και όχι μόνο στον Δήμο που θα φιλοξενεί την Μονάδα. Εννοείται πως και ο κάθε δήμος θα επωφεληθεί από τα παραπάνω, ως ισότιμος συμβαλλόμενος.

Σε έναν Δήμο σαν το Μαρκόπουλο, όπου ακόμη και στο Βιομηχανικό Πάρκο, υπάρχουν αγροτικές ιδιοκτησίες, η εγκατάσταση μίας ΜΕΒΑ θα επιβάρυνε ποικιλοτρόπως αρκετά την περιοχή (περιβαλλοντική επιβάρυνση, όχληση, κινητικότητα δεκάδων φορτηγών ημερησίως, κ.α.).

Αυτή η επιβάρυνση, είναι αυτονόητο πως θα ενταθεί στο μέλλον, αφού στη Προγραμματική Σύμβαση αναφέρεται δυναμικότητα διαχείρισης 45,000 τόνων ετησίως για τη Μ.Ε.ΒΑ., τη στιγμή που οι τέσσερις συμβαλλόμενοι Δήμοι (Μαρκοπούλου, Σπάτων, Ραφήνας και Παιανίας) προβλέπεται, βάσει της ίδιας Σύμβασης, να φτάνουν περί τους 22,000 τόνους βιοαποβλήτων ετησίως!

Προβλέποντας πως είναι μάλλον αδύνατον να αυξηθεί τόσο τραγικά ο πληθυσμός των τεσσάρων αυτών Δήμων στο μέλλον για να δικαιολογήσει τη δυναμικότητα, το Μαρκόπουλο θεώρησε  δεδομένη τη συμμετοχή και άλλων Δήμων στο πρόγραμμα! Εξάλλου, στην προγραμματική σύμβαση αναφέρεται πως «θα εξυπηρετούνται ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ οι τέσσερεις συμβαλλόμενοι Δήμοι».

…………

Αυτός ο προγραμματισμός έγινε από την προηγούμενη Διοίκηση της Περιφέρειας και θεωρούμε δεδομένη την ευαισθησία της νέας Διοίκησης πάνω στα περιβαλλοντικά θέματα, ώστε να βελτιώσει τα «κακώς κείμενα» στην επόμενη προγραμματική σύμβαση και Μελέτη Περιβαλλοντικών Όρων του έργου.

Ο Δήμος Μαρκοπούλου, παραμένει ισότιμος συμβαλλόμενος και δηλώνει παρών προς κάθε βοήθεια και στήριξη στη λειτουργία του προγράμματος διαχείρισης βιοαποβλήτων, αλλά δεν θα δεχθεί ακόμα μία Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων εντός των ορίων του.

Αυτά το 2020. Το 2021 ακολούθησε ο καυγάς Μπουραϊμη – Μπουρνούς για τη δυνατότητα αδειοδότησης (με χωροθέτηση πάνω στον Βαλανάρη και σε πλημμυρική ζώνη ρέματος ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος αλλά και επί της Λ. Μαραθώνος με φορτηγά να εντείνουν περαιτέρω τον κυκλοφοριακό της φόρτο).  Την ίδια ώρα, ΚΤΕΟ βαρέων οχημάτων κατασκευάζεται στο απέναντι ρεύμα της λεωφόρου, η οποία θα καταστεί αδιάβατη.

Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς. Οι πολίτες δεν έχουν πια το δικαίωμα να αποφασίζουν για τον τόπο τους. Μάλιστα διαβάζοντας τους λόγους που το Μαρκόπουλο αρνήθηκε την εγκατάσταση ΜΕΒΑ εκεί, καταλαβαίνουμε πως τελικά μία τέτοια επιβάρυνση, είναι εφικτή μόνο όταν οι επιβαρυνόμενοι δεν μιλούν ή και αν μιλήσουν, δεν ακούγεται η φωνή τους. Υπάρχουν εντεταλμένοι που φροντίζουν γι’ αυτό στον δήμο Ραφήνας (και Πικερμίου όπως τον λένε).

Φωτογραφίστε την περιοχή όσο ακόμα προλαβαίνετε, πριν οι Χαρχούδες και οι Πρίγκηπες τους τις ανταλλάξουν για τα δικά τους οφέλη και σας αφήσουν μία έρημο να ζήσετε, εσείς και τα παιδιά σας

Πηγές:

pitsounicity.gr – ιστοσελίδα της δυτικής Αττικής

markopoulo.gr – ιστοσελίδα του δήμου Μαρκοπούλου

Τη μέρα που έκλεινε τη φυσική παρουσία της στην Ελλάδα και συνέτασσε την έκθεση της η επιτροπή Πόρτερ* στις 22/2/1947, ο Γιώργος Σεφέρης κάνει μία καταγραφή στο ημερολόγιο του που δημοσιεύτηκε αργότερα και συνολικά υπό τον τίτλο «Μέρες». Είναι μία καταγραφή ενδεικτική των κοινωνικών ηθών της εποχής, αλλά και τις επιβίωσης του ως τις μέρες μας.

Μεταφέρουμε την ημερολογιακή καταγραφή του ποιητή σαν ένα απόσταγμα μίας πολύ πυκνής καθημερινότητας, η οποία επιβιώνει κάτω από την τραχιά επιφάνεια της ζωής στην Ελλάδα του σήμερα. Της ελληνικής πραγματικότητας  όπως τη μάθαμε, όπως τη ζούμε και όπως σταθερά αρνούμαστε να τη γνωρίσουμε. 

Γράφει ο Γιώργος Σεφέρης στον 5ο τόμο του ημερολογίου του (Μέρες Ε’)

22 Μαρτίου 1947

Γυρίζοντας αργά χθες βράδυ σπίτι μου μέσα από το Ζάππειο, άκουσα προς τη μεριά του ραδιοφωνικού σταθμού ουρλιάσματα γυναίκας: «Με σκότωσες, με τέλειωσες, φτάνει πιά»

Έτρεξα προσπαθώντας να ιδώ από μακριά. Ένα κορμί κυλιότανε χάμω και ο άντρας χτυπούσε σκυμμένος πάνω του. Τρεις – τέσσερις αστυφύλακες και δυο – τρεις διαβάτες χάζευαν αδιάφορα. Η γυναίκα φώναζε, σπαράζοντας κατάχαμα. «Γιατί με χτυπάς με τον βούρδουλα; Αφού θεώρησα το δελτίο μου, σήμερα το πρωί»

Έγινα έξω φρενών. «Γιατί τη χτυπάτε;» είπα σε έναν αρχιφύλακα. Ήμουν αγριεμένος.

«Δεν τη χτυπάμε» αποκρίθηκε. «Ερχόμουν από πίσω σας και  δ ε ν   ε ί δ α   ν α   τ η   χ τ υ π ο ύ ν»

«Τέσσερις άνδρες δεν μπορούν να κάνουν καλά μία γυναίκα;» του είπα. «Πρέπει να τη δέρνουν;»  Μου έκανε εντύπωση η απάθεια των θεατών. Ήτανε λαϊκοί άνθρωποι.

«Μη θυμώνετε κύριε» μου είπε ένας από αυτούς. «Είναι   π ό ρ ν η»…

Η γυναίκα είχε τώρα φανερά κρίση υστερίας. Κάθε πέντε βήματα καθώς την πήγαιναν στο τμήμα χωρίς να την χτυπήσουν πιά, καθότανε κατάχαμα, ούρλιαζε, σήκωνε τα φουστάνια της ξεσκεπάζοντας τη γύμνια της για να δείξει τους μώλωπες. «Πουτάνα είμαι και γι’ αυτό πρέπει να με δέρνουν με τον βούρδουλα; Φταίει εκείνος ο μπινές, θα του δείξω εγώ»

Μου έκανε εντύπωση η   ω μ ό τ η τ α   και  η  δ ε ι λ ί α   μ α ζ ί,  των αντρών που χτυπούσαν. Μόλις άρχισα να φωνάζω έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια.

Παράξενη η ψυχολογική συμμετοχή μου  σ’ αυτή τη σκηνή.

Πηγή: Γ, Σεφέρης: Μέρες Ε’ (1/1/1945-19/4/1951,  εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1977

Από τότε που άρχισε αυτή η άνοιξη, ανέκφραστη ευαισθησία και έξαρση. Φούσκωμα της καρδιάς και των αισθήσεων· κατάσταση ακρυστάλλωτη, αρκετά χαώδης· πολλαπλασιασμός της ανθρωπιάς· θολή μανία απλωμένη παντού. Αδύνατο να βρεις λέξη, χειρονομία ή συνουσία που να μπορεί να το εκφράσει αυτό. Τα λόγια κόμπος στο λαρύγγι. Η ευαισθησία καίγεται χωρίς να ξεσπάσει. Πηγαίνει όπου με πηγαίνει, τυφλός." (απόσπασμα από την παρουσίαση του Ίκαρου)

___

Παραπομπή

*Η επιτροπή που είχε επικεφαλής τον Πωλ Πόρτερ είχε φτάσει στην Ελλάδα στις 18/1/1947 και δούλεψε στο πλαίσιο του Δόγματος Τρούμαν -12/3/47- προετοιμάζοντας την άφιξη της AMAG (Αμερικανική αποστολή Βοήθειας δια την Ελλάδα” (American Mission for Aid to Greece), γνωστής ως AMAG, δημιουργήθηκε στα πλαίσια της  συμφωνίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας για τη χορήγηση οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα)

Αλαζονεία, αναισθησία ή –πιο ωμά- κτηνωδία;

Πρωί-πρωί, από τις Ειδήσεις της Google, έναν δημοφιλή διαδικτυακό  διαμοιραστή της επικαιρότητας, έσκασε άλλο ένα ακραίο περιστατικό βουλευτικής και κυβερνητικής αλαζονείας. Ένα περιστατικό ενδεικτικό της ποιότητας μίας μεγάλης μερίδας εκπροσώπων της εξουσίας. Ο Β. Οικονόμου, γνωστός γυρολόγος της πολιτικής* ο οποίος βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση «τρούπας να τρουπώσει» όπως έλεγε και ο Κ. Βουτσάς, επέδειξε την αλαζονεία του και την πλήρη αναισθησία του μπροστά στην κοινωνική και οικονομική καταστροφή που επέβαλαν στους μη προνομιούχους της χώρας, οι κυβερνήσεις στις οποίες «τρουπώνει»

Είπε ο γυρολόγος βουλευτής:

«Τσαμπατζήδες όσοι δεν πληρώνουν το ρεύμα τους»**

Την ώρα που οι εντολές για διακοπή παροχών ενέργειας έφτασαν τις 26.000, καθώς οι πολίτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους λογαριασμούς ρεύματος, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Βασίλης Οικονόμου, ισχυρίστηκε από την ΕΡΤ ότι πρόκειται επί της ουσίας για στρατηγικούς κακοπληρωτές.

Στην ερώτηση των δημοσιογράφων της πρωινής εκπομπής της ΕΡΤ για το τι πρέπει να γίνει, όταν οι πολίτες υποχρεώνονται να επιλέξουν ανάμεσα στον λογαριασμό της ΔΕΗ και το σουπερμάρκετ, ο βουλευτής δήλωσε ότι «σε αυτή τη χώρα πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι ο τσάμπας πέθανε» και πως κάποιοι χρησιμοποιούν ως δικαιολογία το υψηλό κόστος του ρεύματος γιατί έχουν τη νοοτροπία του «δεν πληρώνω».

Παρά τις αντιδράσεις των συνομιλητών του (ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, και ο βουλευτής της Ελληνικής Λύση, Κωνσταντίνος Χήτας) και των παρουσιαστών της εκπομπής (Δημήτρης Κοτταρίδης και Γιάννης Πιταράς), που του εξηγούσαν ότι τα νοικοκυριά, οι συνταξιούχοι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν, ενώ έως τώρα το έκαναν, ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος επέμεινε.

• Έλλειψη ιδεολογίας που πηγάζει από την έλλειψη συνείδησης

Ως γνήσιος εκπρόσωπος του στρατηγικού κακοπληρωτή που του έδωσε στέγη (ΝΔ), ο Β. Οικονόμου κατηγορεί αυτούς που υποφέρουν από τις πολιτικές και την αδιαφορία του (τωρινού) κόμματος του το οποίο κυβερνά, πως είναι «τσαμπατζήδες». Καλύτερη εφαρμογή του στίχου του Μπρεχτ πως «αυτοί που μας έκλεψαν το βιβλίο από το χέρι, μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι» δεν θα μπορούσε να βρεθεί.

Απέδειξε -τρεις φορές τουλάχιστον- πως δεν διαθέτει ιδεολογικό υπόβαθρο. Τώρα μας επιδεικνύει και την φρικτή του απουσία συνείδησης.

Πηγή

Παραπομπές

*             ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ- Επικρατείας ΝΔ

**           Εφημερίδα Συντακτών, ηλεκτρονική έκδοση 28/4/2022