'Οταν δεν φταίει κανείς, τότε φταίμε όλοι

Και ξαφνικά άρχισε η καταιγίδα.

Όχι η καταιγίδα που προβλέπει η ΕΜΥ, το Poseidon και οι υπόλοιποι φορείς μετεωρολογικών προβλέψεων και μετρήσεων αλλά η επικοινωνιακή καταιγίδα.

Η εντατική προπαγάνδα υπέρ προσώπων, κομμάτων και φορέων για την ανάδειξη της αθωότητας τους προπαντός,  αλλά και της ικανότητας τους που τους καθιστά τους μόνους ικανούς να διαχειριστούν το μέλλον μας και το μέλλον του τόπου.

Εν αρχή ην η αθωότης.

Οι εκλογές που έρχονται έχουν το χαρακτηριστικό πως τοποθετήθηκαν (από τύχη ή ατυχία) σε μία αλληλουχία συμβάντων, σε θέση που έπεται τραγικών γεγονότων.

Συγκεκριμένα ακολουθούν το γεγονός των πυρκαγιών της Αττικής και πολύ χειρότερα, ακολουθούν την εθνική τραγωδία που έλαβε χώρα στην ανατολική Αττική και την ομορφότερη ζώνη της. Τη ζώνη του ανατολικού Πεντελικού και μέχρι την γραμμή που οι υπώρειες του φιλούν κυριολεκτικά τη θάλασσα του νοτίου Ευβοϊκού.

Το τραγικό δεν μπορεί να έχει παραθετικά.

Δεν έχει νόημα να χαρακτηρίσεις ένα γεγονός τραγικότερο από ένα άλλο αφού η τραγωδία δεν έχει μέγεθος. Έχει μόνο βάθος και ένταση. Βάθος και πόνο.  Στο τέλος, έχει μόνο πόνο.

Στον κόσμο της πολιτικής ως εμπειρία, έχουμε καταλάβει πως οι ασκούντες πολιτική δεν έχουν ούτε το περιθώριο αλλά ούτε και την διάθεση για απώλεια χρόνου. Το πένθος προϋποθέτει χρόνο και ο χρόνος είναι χρήμα ή αλλιώς, ο χρόνος είναι κέρδος. Χάσιμο χρόνου σημαίνει στέρηση κέρδους. Έτσι, όλοι έχουμε καταλάβει, όλοι το ξέρουμε πως αυτοί  των οποίων η προβολή με στόχο τις επόμενες εκλογές ξεκίνησε, μας κοροϊδεύουν όταν προσποιούνται τους τεθλιμμένους. Η θλίψη είναι βίωμα και οι συγκεκριμένοι έχουν απορρίψει το βίωμα αυτό σε μια σύμβαση, σε μια συμφωνία που έκαναν με τον εαυτό τους, προκειμένου να απολαύσουν την ψευδαίσθηση της διάκρισης που τους προσφέρει η πολιτική τους ανέλιξη.

Έτσι, βλέπουμε τους κατεξοχήν συνενόχους για την εθνική τραγωδία των πυρκαγιών της ανατολικής Αττικής να τριγυρίζουν είτε στο μαύρο σκηνικό της είτε να εκπέμπουν χωρίς να ντρέπονται, λόγους περί της αθωότητας τους από δικά τους «φιλικά με το αζημίωτο»  μέσα, ηλεκτρονικά ή έντυπα. Επειδή μάλιστα συνένοχη είναι και η περιφέρεια Αττικής μαζί με τα υπουργεία προστασίας πολίτη, υποδομών, περιβάλλοντος και πάει λέγοντας, το έργο του ξεπλύματος το έχει αναλάβει η δημόσια -δυστυχώς για άλλη μια φορά- ραδιοτηλεόραση.

Οι αναλώσιμοι συνένοχοι, που δεν είναι άλλοι από τους δημάρχους Ραφήνας και Μαραθώνα, παίρνουν μία χείρα βοηθείας  από τους περιφερειακούς συνενόχους τους, αλλά λόγω της αμεσότερης επαφής με τον κόσμο, βασίζονται περισσότερο στα «φιλικά με το αζημίωτο» μέσα τους..

Ανάμεσα όμως και στους αναλώσιμους υπάρχουν διαφορές. Ο δήμαρχος Μαραθώνα, ο οποίος επί χρόνια αποτελεί τηλεοπτική περσόνα, κωμικό  χαρακτήρα της τηλεοπτικής μας ηθογραφίας, έχει εντονότερη παρουσία στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς. Είτε που τον καταδικάζουν είτε που τον ξεπλένουν. Ο έτερος συνένοχος, ο αντικαταστάτης δήμαρχος που του έκατσε στη βάρδια του το κακό (όπως λέει και το αφεντικό του η Δούρου), αναζητά τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό χρόνο όπου κι αν αυτός είναι διαθέσιμος. Ακόμα και στο περιθώριο του πίνακα συχνοτήτων ή του πίνακα τηλεθέασης ή ακροαματικότητας. Εκεί νομίζει πως πείθει, θλιβερά ψελλίζοντας για μία πλαστή αθωότητα. Νομίζει πως πείθει μιλώντας σε ήδη «πεπεισμένους»,  που δεν τον ρωτάνε για το αν είχε σχέδιο διαχείρισης της κρίσης, αν θα αποφάσιζε εκκένωση μπροστά στην απειλή της απώλειας ανθρώπινων ζωών, ακόμα ακόμα για το αν ήξερε εκείνο το βράδυ ποια είναι τα όρια του δήμου που έχει την ατυχία να διοικείται από τον συγκεκριμένο.

Πιο απλά; Δεν τον ρωτάνε αν ήταν στη θέση που έπρεπε να βρίσκεται εκείνο το βράδυ και το αν το να κάνει τον ανταποκριτή είναι μέσα στα καθήκοντα του ως δημάρχου και ως επικεφαλής της πολιτικής προστασίας του δήμου (τουλάχιστον τη συγκεκριμένη στιγμή). Υποτονθορύζει περί της ευθύνης των άλλων (όπως κάνει πάντα ο αιώνια «αθώος») και αναζητά χαμένα SMS και τηλεφωνήματα.

Με τη στάση όλων των παραπάνω, έχουμε την επιβεβαίωση της λαϊκής θυμοσοφίας που αφορίζει για τους ενόχους που όψιμα προσπαθούν να πείσουν για την ψεύτικη αθωότητα τους.

«Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι» λέει ο λαϊκός θυμόσοφος. Και έχει απόλυτο δίκιο. Ας το δούμε όπως ισχύει για τον κάθε ένα από τους συνενόχους:

Ο Τσίπρας. Μετά την πυρκαγιά υποσχέθηκε επιδόματα, διορισμούς, εισαγωγές σε ΑΕΙ με μπόνους, ανακατασκευή των καμένων κατοικιών (και των αυθαιρέτων;). Κατόπιν εορτής και αφού δεν έγινε τίποτα για την προστασία ανθρώπων, δάσους και περιουσιών  «Πάρε κόσμε»

Σπίρτζης – Φάμελλος: Στο πνεύμα του αρχηγού, από ανοικοδόμηση του οικισμού (και των αυθαιρέτων;) μέχρι διορισμούς και συνεχείς επισκέψεις ανανέωσης των υποσχέσεων. Ο Φαμελλος βέβαια ξέχασε να κανονίσει ώστε η δασική υπηρεσία να είναι παρούσα κατά τις εντατικές αποψιλωτικές υλοτομίες, αλλά αυτό ήταν μάλλον στο πνεύμα των εξαγγελιών. «Πάρε κόσμε»

Η Δούρου: Άφαντη επί σειρά ημερών, έκανε δειλή εμφάνιση με νουθεσίες για αυτά που η ίδια έκανε και μετά εμφανίστηκε στο πλάι του αρχηγού ως απλή γραμματέας του. Τι να  πει άλλωστε; Να πει για την «βάρδια» της;

Ο Φιλίππου: Ο υπεύθυνος αντιπεριφερειάρχης πολιτικής προστασίας (και ταυτόχρονα αντιπεριφερειάρχης ανατολικής Αττικής) έλειπε το κρίσιμο βράδυ και η ζημιά έγινε «στην βάρδια» της αντικαταστάτριας του. Όμως επειδή το να αρνηθεί επιπόλαια τις ευθύνες του θα τον καταστήσει γελοίο, έντεχνα και με τη βοήθεια φιλικών ΜΜΕ ρίχνει το φταίξιμο σε αυτούς που δεν μπορούν να μιλήσουν λόγω της θέσης τους. Δηλαδή στην Πυροσβεστική και την Αστυνομία, που έχουν μερίδιο ενοχής αλλά όχι το σύνολο της.

Οι δήμαρχοι.

 Ο Ψινάκης: Πράττει όπως έχει μάθει να πράττει όλα αυτά τα χρόνια. Με επικοινωνιακούς όρους, πέταξε το λουλουδάτο πουκάμισο και το εμπριμέ παντελόνι, κράτησε τα γυαλιά ηλίου και φόρεσε ύφος σοβαρού αυτοδιοικητικού. Είναι να απορεί κανείς, πως ένας έμπειρος στα «επικοινωνιακά» τύπος δεν καταλαβαίνει πως η προσπάθεια του έχει αποτύχει οικτρά. Όσο σοβαρότερος προσπαθεί να δείξει, τόσο γελοιότερος γίνεται. Μάλλον θα το φτιάξει αυτό, γιατί δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να χειριστεί επικοινωνιακά (με τραγική επιτυχία δυστυχώς) ακόμα και τη συμφορά την ίδια.

Ο Μπουρνούς: Αποτελεί πραγματικά οικτρή περίπτωση. Όπως γράφαμε για τον Ψινάκη πως όσο σοβαρότερος προσπαθεί να δείξει, τόσο γελοιότερος γίνεται, το ίδιο ισχύει και για τον Μπουρνούς.  Μάλιστα χωρίς να έχει καν τον αέρα, ή τον τρόπο να εμφανίζεται δημοσίως, όπως ο γείτονας, συνένοχος  δήμαρχος. Είναι και αυτή η φωνούλα που αγωνίζεται να πείσει πως «δεν φταίει», είναι και η ζωντανή ακόμα εμπειρία από έναν δήμαρχο τόσο μικρό,  που την ώρα που καιγόταν ο τόπος του αυτός περίμενε SMS για να κάνει κάτι*, είναι που μετά την 23η  Ιουλίου αποτελεί την εικόνα της αποτυχίας, είναι……

Είναι πολλά. Τόσα πολλά που το να πληρώνει διαφημιστές** και άλλους που του υπόσχονται να του φτιάξουν την εικόνα, είναι σαν να του υπόσχονται πως θα τον πάρουν Ταϋγέτη και θα τον επιστρέψουν Αντριάνα  Λίμα.  

Τέλος πάντων, δικαίωμα του να πετάει όπου θέλει, τα δικά του χρήματα.

Έρχονται εκλογές. Όλοι αγωνιούν να πείσουν πως δεν φταίνε για ένα σωρό λάθη, για ένα σωρό παραλείψεις, για την αμέλεια και την ανικανότητα τους που αποκαλύφθηκε -όπως συμβαίνει πάντα- στην κρίσιμη στιγμή.

Μοιράζουν λεφτά. Λεφτά που στις σημερινές συνθήκες το κέρδος του ενός είναι η ζημιά του άλλου. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε καμία περίπτωση στους πυρόπληκτους. Εκεί θέλει προσοχή γιατί η βοήθεια έχει διπλό χαρακτήρα. Αφενός ουσιαστικό, δηλαδή να βοηθήσει και αυτό είναι σωστό, αλλά αφετέρου δόλιο, γατί έτσι καλύπτει όλους όσοι οδήγησαν στην συμφορά. Με μπουκωμένο στόμα κανείς δεν μιλά και οι παραπάνω συνένοχοι το γνωρίζουν καλά. Άτομα, οικογένειες, επαγγελματίες και σύλλογοι μπουκώνονται για να διατηρήσουν αυτούς που οδήγησαν στην συμφορά και πάλι στην εξουσία και ίσως σε μία νέα, χειρότερη συμφορά, την επόμενη φορά.

Ας ευχηθούμε να λάβουν τα επίχειρα της ανικανότητας τους, για να αποδείξουμε πως η μνήμη δεν σβήνει από μερικά ευρώ που δεν δόθηκαν γι να μη γίνει το κακό και που δίνονται τώρα ως ελεημοσύνη.

Ούτε από μερικά ευρώ που δίνονται με το πρόσχημα της ενίσχυσης συλλόγων αλλά στην ουσία υποκλέπτουν συνείδηση και αξιοπρέπεια.

Ας δείξουμε εκεί που πρέπει πως και μνήμη διαθέτουμε και προπαντός αξιοπρέπεια. Ας δείξουμε πως η κοινωνία μας είναι ακόμα υγιής

* και μέχρι να έρθει το SMS  έκανε ανταπόκριση για τηλεοπτικούς σταθμούς

**Τέτοιες φήμες κυκλοφορούν αλλά με αυτά που κάνει δεν πρέπει να αληθεύουν. Αλλιώς τζάμπα τα λεφτά