Κι έτσι εμείς εδώ παρέα μείναμε χωρίς Μπρους Λη

τώρα ποιος θα πολεμάει που `μαστε όλοι μας δειλοί;

Μπρους Λη – Μ. Φακίνος - Γ. Μαρκόπουλος 1982

Μετά την κατάρρευση της διοικούσας την περιφέρεια Αττικής πλειοψηφίας, δηλαδή της ΔΥΝΑΜΗΣ ΖΩΗΣ και της Ρένας Δούρου προσωπικά, οι φιλόδοξοι καριερίστες, πρώην συνεργάτες της άρχισαν να την κάνουν για άλλους τόπους. Τέτοιοι σωτήρες άλλωστε δεν πρέπει να πάνε χαμένοι, ακόμα και αν εκείνη που τους μάζεψε για να τους αναδείξει είχε «στραβές στη βάρδια της» (κατά δική της δήλωση). Αναδείχθηκε έτσι μία ακόμα πτυχή των ανθρώπων αυτών, των διορισμένων αντιπεριφερειαρχών αλλά και των εκλεγμένων από τη βάση,  περιφερειακών συμβούλων. Εκλεγμένων  είτε λόγω πραγματικού έργου είτε ως τέκνα ενός συστήματος  βασισμένου πάνω σε ένα πλέγμα νεποτισμού και οικογενειοκρατίας.

Τα γεγονότα απλά έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα, πως η τοπική αυτοδιοίκηση και των 2 βαθμών στην Ελλάδα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα σκαλοπάτι προς ή από την κεντρική πολιτική σκηνή, εκείνων που κρατούν έστω και μία άκρη του ιστού που τη διατρέχει. Του ιστού που τελικά δεν είναι άλλος παρά ο ιστός του νεποτισμού, των προσωπικών σχέσεων και της συμμετοχής σε ένα δίκτυο παραγωγής στελεχών, που ουδεμία σχέση έχουν με τις απαιτούμενες κατά περίπτωση ικανότητες. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις αλλά όπως μονότονα λέγεται, είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Πρώτος πήδηξε ο αντιπεριφερειάρχης με το safety jacket και το JCB που καθάριζε ρέματα και καμάρωνε σε φωτογραφίες. Ο «οικολόγος» αντιπεριφερειάρχης Βόρειου Τομέα Αττικής Γιώργος Καραμέρος, ο οποίος έβαλε «πλώρη» για τον δήμο Βριλησσίων, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στην στο βόρειο κομμάτι της Δύναμης Ζωής.

Την ίδια στιγμή «την κάνει»  και  ο εκ δεξιών της Ρένας Δούρου στην Ανατολική Αττική, ο αντιπεριφερειάρχης Πέτρος Φιλίππου, ο οποίος παρά τις προσπάθειες της περιφερειάρχη και των συνεργατών της να του αλλάξουν γνώμη και να εξασφαλίσουν την συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο για τις περιφερειακές εκλογές του Μαΐου, εμμένει στην απόφασή του να στραφεί στην Αυτοδιοίκηση Α’ βαθμού, διεκδικώντας τον δήμο Σαρωνικού απέναντι στον νυν δήμαρχο Γιώργο Σωφρόνη. Άλλωστε πρόκειται για τον «δήμο του» επί σειρά ετών. Εκεί μπορεί να περάσει τον αυτοδιοικητικό του χειμώνα με ασφάλεια.

Εκτός από τους πολλούς αντιπεριφερειάρχες ή συμβούλους που όπως αναμενόταν, πέρασαν στο ψηφοδέλτιο της ΛΑΕ και τα «βαριά ονόματα» που με την αποχώρηση τους  «ελάφρυναν» το ψηφοδέλτιο της Ρ. Δουρου, έφυγαν και άλλοι που δεν διέθεταν ιδιαίτερο βάρος. Η αποχώρηση τους δεν έχει να κάνει με πολιτικούς ή αυτοδιοικητικούς  σχεδιασμούς και  είναι  αποκλειστικά ενταγμένη στις κινήσεις προστασίας της προσωπικής τους καριέρας και του πολιτικού μέλλοντος τους. Για παράδειγμα ο εκλεγμένος με τη Δύναμη Ζωής το 2014, υιός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Σπ. Πάντζας, διαβλέποντας πως η πολιτική του καριέρα (!!!) κινδυνεύει με τη Ρ. Δούρου, αποφάσισε να μεταπηδήσει στο συγκοινωνούν δοχείο. Συμμετέχει λοιπόν στο ψηφοδέλτιο του αντικαταστάτη δημάρχου Ραφήνας, προφανώς στα πλαίσια μίας ανταπόδοσης στήριξης. Μίας ανταπόδοσης που λαμβάνει χώρα δίχως όμως να δηλώνεται ρητώς, αφού επιφυλάσσει κινδύνους και για τα δύο συνεργαζόμενα μέρη. Είναι μία κίνηση που θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε και «κίνηση δείκτη». Δείκτη της εκτίμησης που έχουν οι υποψήφιοι στο πολιτικό αισθητήριο και την αντιληπτική ικανότητα των ψηφοφόρων τους.

Όπως και να είναι τελικά, η Δύναμη Ζωής φυλλορροώντας (όχι αναιτιολόγητα)  κατέδειξε  την ποιότητα συγκεκριμένων στελεχών της, που η αρχηγός της προέκρινε σε υψηλές θέσεις (αντιπεριφερειάρχες) αλλά και τον τρόπο που τελικά πολιτεύεται, δυστυχώς η πλειονότητα των υποψηφίων σε περιφερειακό επίπεδο τουλάχιστον. Το δε έργο της αποδείχθηκε τελικά στην καλύτερη περίπτωση ασήμαντο, αν όχι καταστροφικό για την Αττική.

Κρίνοντας από ότι ζήσαμε, που συνοψίζεται και στην πάνω φωτογραφία, τα πράγματα έχουν πάρει δυσοίωνη τροπή. Δεν διακρίνεται κάποια λύση σωτηρίας για την Αττική, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Τα έργα υποβάθμισης της  θα προχωρήσουν και θα ενταθούν, αφού τουλάχιστον σε περιφερειακό επίπεδο, κανείς δεν δείχνει πρόθυμος να συγκρουστεί με εξουσίες και συμφέροντα. Το παράδειγμα της Δύναμης Ζωής και της εξαπάτησης των ψηφοφόρων ας προσθέσει τουλάχιστον  κάποια ακόμα κριτήρια στην σκέψη των ψηφοφόρων. Ας μας κάνει ωριμότερους στον τρόπο που βλέπουμε και ακούμε τους υποψηφίους.  Σίγουρα μπορούμε να ανιχνεύσουμε το ψέμα στα λόγια τους, στα έργα τους. Και αν το εντοπίσουμε, μην αμφισβητήσουμε την κρίση μας. Αν δείχνει ψέμα, τότε είναι.

Ας γίνει η κακή εμπειρία των απερχομένων αυτοδιοικητικών πρώτου και δεύτερου βαθμού μία ευκαιρία για να αναβαθμίσουμε τον τρόπο που επιλέγουμε στις εκλογές και μέσω αυτού να αποτρέψουμε την υποβάθμιση του τόπου μας και να επιδιώξουμε ένα υγιές και καλύτερο αύριο.

(Τους επαγγελμαετίες αυτοδιοικητικούς, όπως και τους επαγγελματίες πολιτικούς μη τους λυπάστε. Ούτε αυτοί σας σκέφτονται άλλωστε και το ξέρετε)