«Πλέουμε όπου φυσάει ο άνεμος για μία πορεία από τα ίδια» γράφαμε στις 20 του περασμένου Αυγούστου στην Attica Voice, έξι μέρες μετά την ανακοίνωση της κοινής καθόδου στις εκλογές του Οκτωβρίου, της παράταξης του Κ. Ξηντάρα (Πλέουμε μπροστά) και της Δ. Τσεβά (Νέα πορεία)  στο υβριδικό σχήμα «Πλέουμε μπροστά σε μια νέα πορεία». Το σχήμα αυτό κέρδισε τις εκλογές στον δεύτερο γύρο, σηματοδοτώντας δύο πράγματα. Αφενός την αποστροφή του εκλογικού σώματος για την αλαζονεία και την έπαρση  του πρώην δημάρχου που δεν ήταν άλλο από προκάλυμμα της ανεπάρκειας αλλά και των απαράδεκτων μεθόδων και επιλογών του και αφετέρου, την καταλυτική για το αποτέλεσμα, συμπεριφορά των ψηφοφόρων του Πικερμίου, που με κοντά 67% έδωσαν  τη νίκη στη Δ. Τσεβά και τον Κ. Ξηντάρα. Φυσικά το αποτέλεσμα κρίθηκε σε σημαντικό βαθμό από τη συμπαράταξη του Α. Βασιλόπουλου στον δεύτερο γύρο με τους Τσεβά – Ξηντάρα, αλλά και από τη  στήριξη που παρείχε και η νεοπαγής παράταξη «Γη & Ελευθερία» μετά από δημόσια  γραπτή δέσμευση της σημερινής δημάρχου για επικείμενη παραίτηση του νέου δημοτικού συμβουλίου από κάθε αναρμόδια παρέμβασή του στο θέμα του έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος, την προώθηση ενδεδειγμένων ενεργειών για  την επανεξέταση της παραχώρησης δημοτικής έκτασης 12 στρεμμάτων (με Χρήση Γης: Α Πράσινο), στην εταιρεία INTRAKAT για χρήση εργοταξίου, για τον έλεγχο των εργασιών που μεταβάλλουν τον χαρακτήρα του λόφου του Οχυρού και για την προτεραιοποίηση της προστασίας των υγροτόπων της περιοχής. Δεσμεύσεις υψηλής σημασίας για τον τόπο που  τελικά έκριναν την αξιοπιστία και τη σοβαρότητα της νικήτριας των εκλογών.

Τίποτα από αυτά για τα οποία είχε δεσμευτεί η τότε υποψήφια και σημερινή δήμαρχος δεν τηρήθηκε. Μάλιστα το γεγονός πως η δήμαρχος χωρίς δεύτερη σκέψη, αθέτησε τις δεσμεύσεις της με δικαιολογίες που αβίαστα θα της απέδιδαν τον χαρακτηρισμό του ασπόνδυλου, αφού δεν αντέταξε έναν λόγο απέναντι στις πιέσεις που ισχυρίστηκε πως δέχτηκε, προκειμένου να διασώσει κάτι ελάχιστο από την αξιοπρέπεια της.  Αντίθετα λοιπόν από τις δεσμεύσεις της ίδιας αλλά και διαθέτοντας  στελέχη που επέδειξαν παροιμιώδη άγνοια στα όσα εγκληματικά συμβαίνουν στον δήμο στου οποίου το τιμόνι βρέθηκε, συνεχίζει την κατηφορική πορεία του εκδιωχθέντα Μπουρνούς και μάλιστα με ταχύτητα που πράγματι κάνουν τον προκάτοχο της να ζηλεύει.

Η σημερινή καταστροφή κλίμακας που έλαβε χώρα στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, με την εκρίζωση (δίχως παρουσία και έλεγχο ειδικών και αρμόδιων) των δέντρων που υποτίθεται θα "μεταφυτεύονταν",  έχει ταυτότητα και ονοματεπώνυμο. Θα είχε αποκλειστικά το ονοματεπώνυμο του προκατόχου της, ο οποίος δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το περιβάλλον, το μέλλον της πόλης και του δήμου αλλά μόνο για  μικροσυμφέροντα και την προσωπική του ανάδειξη (!!!), όμως η νέα δήμαρχος τον προσπέρασε και έδωσε αυτή το όνομα της στην καταστροφή. Έτσι, μαζί με τη συνάφεια (ή την ταυτότητα αν προτιμάτε)  που απέκτησε το όνομα της με την έννοια της αναξιοπιστίας, τώρα το όνομα της έγινε και συνώνυμο της καταστροφής.

Δεν είναι η ίδια ο εκτελεστικός βραχίονας. Δεν θα μπορούσε να είναι άλλωστε. Είναι όμως η ηθική αυτουργός και επιπλέον η αποδεδειγμένα πιο ανεπαρκής στην εξυπηρέτηση της προστασίας του τόπου και του μέλλοντος του.

Αν βλέπουμε σήμερα να παραδίδεται αμαχητί η πόλη, στις ορέξεις και τους σχεδιασμούς ενός υπουργείου που είναι ταγμένο σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το δημόσιο συμφέρον, είναι γιατί μία άβουλη και απερίσκεπτη δήμαρχος ανάλαβε την τύχη του τόπου. Με την έγκριση των κατοίκων και αυτό είναι ακόμα πιο πικρό, γιατί ενώ η γνώση πως αυτά τα έργα δεν προστατεύουν αλλά καταστρέφουν και κλιμακώνουν τον κίνδυνο -γνώση που έρχεται από σοβαρούς ακαδημαϊκούς και τεχνικούς- η δήμαρχος αντί να συνταχθεί υπέρ της προστασίας, συμπεριφέρεται ως μαριονέτα που ελέγχεται πλήρως από ξένα προς το καλό του τόπου, συμφέροντα. Ίσως πάλι να το κάνει γιατί το πιστεύει, όπως δηλώνει για τον εαυτό του και ο εκδιωχθείς προκάτοχος της. Αλλά τότε ποια είναι η διαφορά της με αυτόν; Καμία τελικά. Και ας παριστάνουν πως έχουν διαφορές, σε κάθε ευκαιρία. Μαζί δούλευαν άλλωστε επί χρόνια και ο προκάτοχος της, είναι γνωστό, πως όποιον συνεργάστηκε μαζί του, του μετάδωσε και το μικρόβιο της κενοδοξίας και της ελαστικής συνείδησης

ΥΓ1 Περιμέναμε μία κάποια αντίδραση από δημοτικούς συμβούλους της υβριδικής παράταξης Τσεβά – Ξηντάρα αλλά φαίνεται πως η μόλυνση με το μικρόβιο της ελαστικής συνείδησης έχει ήδη εξαπλωθεί ανάμεσα τους.

ΥΓ2: Επειδή θα αρχίσουν οι προσβλητικοί για την κοινή λογική και κάθε επιστημονική γνώση, ισχυρισμοί περί μεταφύτευσης (όπου να 'ναι) οι φωτογραφίες δείχνουν και τον απαραίτητο σεβασμό στο ριζικό σύστημα των δέντρων που θα ...μεταφυτευθούν

πηγή οπτικού υλικού: Μέλη της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Η στερεότυπη αντίληψη ενός νεοφιλελεύθερου, είναι το ότι οι κρίσεις έχουν πάντα και την όψη της ευκαιρίας και επιτυχημένος στη ζωή, είναι πάντα αυτός που παραβλέποντας τις κρίσεις, εστιάζει στις ευκαιρίες, πλουτίζοντας. Τα θύματα των κρίσεων είναι ασήμαντα για τον νεοφιλελεύθερο. Αν δεν τα χαρακτηρίσει όλα, συλλήβδην «τεμπέληδες» και «άχρηστους», στην καλύτερη περίπτωση τα αντιμετωπίζει με επιδερμική  συγκατάβαση και μία επωδό στα σχόλια του  για αυτά, την γνωστή και αηδιαστική επωδό: «Ας πρόσεχαν».

Βλέπουμε αυτές τις ημέρες της υγειονομικής κρίσης του κορωνοϊού (SARS-CoV-19) ή της επιδημίας με το όνομα COVID-19, πως έχει επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας και προπαγανδίζεται σθεναρά το «Μένουμε Σπίτι». Η αιχμή της προπαγάνδας είναι η έγερση της ατομικής ευθύνης, η οποία αποτελεί (σύμφωνα με την προπαγάνδα πάντοτε) τη Λυδία λίθο της πολιτικής ταυτότητας μας. Αυτό θέλει η προπαγάνδα στήριξης του συστήματος υγείας, αυτό οφείλουμε να κάνουμε.

Την ίδια ώρα που ως πολίτες πειθαρχούμε και «Μένουμε Σπίτι», δηλαδή μένουμε μακριά από τις εξελίξεις και βουβοί μπροστά τους, οι κυβερνώντες έχουν αρπάξει τη χρυσή ευκαιρία της κοινωνικής παράλυσης και  (με τη σειρά που τα ζήσαμε)

• Αυξάνουν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης
• Ανοίγει η δυνατότητα μείωσης των μισθών, ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων, σχεδόν στο μισό
• Εντάσσει σε αναπτυξιακό νόμο την κατασκευή 9οροφου ξενοδοχείου στην περιοχή της Ακρόπολης. Η σχετική οικοδομική άδεια είχε ακυρωθεί με απόφαση του ΣτΕ το Νοέμβριο, πράγμα που σημαίνει όπως καταγγέλλεται ότι από τα 11,2 εκατομμύρια ευρώ της επένδυσης, ο Έλληνας φορολογούμενος θα κληθεί να πληρώσει 3,37 εκ. ευρώ
• Ετοιμάζεται να καταθέσει προς ψήφιση νομοσχέδιο που φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» και που για το οποίο 23 περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν ζητήσει με επιστολή τους μετάθεση της διαδικασίας, μετά την περίοδο της κρίσης και πάντως όχι σε πρακτικά κλειστή Βουλή. Σημειωτέο πως στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται

α.  η κατάργηση στην ουσία της προστασίας των περιοχών Natura, ορίζοντας χρήσεις γης που τις καθιστούν επέκταση του αστικού χώρου,

β. η κατάργηση της αυτοτέλειας των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ) που μέχρι τώρα ήταν ανεξάρτητοι επιστημονικοί/περιβαλλοντικοί  φορείς που επόπτευαν τις προστατευόμενες περιοχές και γνωμοδοτούσαν για τυχόν δραστηριότητες μέσα σε αυτές.

γ. η μεταφορά  των αρμοδιοτήτων των ανεξάρτητων επιστημονικών φορέων  αυτών στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, (η απόλυτη κυβερνητική χαλιναγώγηση των διαδικασιών)

δ. η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων εντός δασικών εκτάσεων  και σε ορισμένες περιπτώσεις και εντός υγροτόπων και ρεμάτων.

ε.  η επαναφορά του απαράδεκτου, περιβαλλοντικά και πολιτικά, ορισμού των «οικιστικών πυκνώσεων» που έχει απορριφθεί από το  Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) νομιμοποιώντας τα αυθαίρετα εντός αυτών για 30 χρόνια, ενώ με την διατήρηση αυθαίρετων και καταπατήσεων αυξάνει τον πλημμυρικό κίνδυνο και καθιστά “απαραίτητα” τα έργα διευθέτησης των υδατορεμάτων, δηλαδή περαιτέρω καταστροφές.

στ. η ψευδεπίγραφη επιτάχυνση  των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων , που στην ουσία είναι η παγίωση της ασυδοσίας  των «επενδυτών» ακραίων έργων, όπωψς πχ η καύση σκουπιδιών κλπ

ζ.  η απλοποίηση των  διαδικασών  διαχείρισης στερεών αποβλήτων και η κατάργηση της άδειας μεταφοράς αποβλήτων, αντικαθιστώντας την από μια απλή εγγραφή σε ένα μητρώο.

η. η συστηματική παραβίαση του  Συντάγματος, Ευρωπαϊκών οδηγιών και Διεθνών Συμβάσεων, στις πλείστες των περιπτώσεων που υποτίθεται πως «εκσυγχρονίζει» Κάνει δηλαδή τη βρώμικη δουλειά που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα νεκροταφείο, μία απέραντη υποβαθμισμένη ζώνη

και άλλα πολλά που δεν μας παίρνει ο χώρος να τα παραθέσουμε.

Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη που ετοιμάζουν αυτοί που «νοιάζονται για την υγεία μας», αποτελούν ενέργειες που στρέφονται ευθέως κατά του λαϊκού συμφέροντος. Είναι ενέργειες εχθρικές προς την ίδια τη χώρα. Όσο εμείς «μένουμε σπίτι» και «φροντίζουν αυτοί για τα υπόλοιπα», προετοιμάζεται η καταστροφή που θα αλώσει τη χώρα τα επόμενα 50 χρόνια και θα προκαλέσει τεράστιες αλλοιώσεις και ζημιές στο οικονομικό, το κοινωνικό, το πολιτικό, το φυσικό περιβάλλον. Θα καταστρέψει, όχι μόνο τη ζωή  μας, όπως τη ζούμε εμείς σήμερα, αλλά και τη ζωή των επόμενων γενεών. Καταστροφές που θα είναι μη αναστρέψιμες, τουλάχιστον στον ορατό για την ανθρώπινη ζωή, ορίζοντα.

Μένουμε σπίτι λοιπόν, σημαίνει μένουμε αδρανείς. Και αν πρόκειται για την ευθύνη μας απέναντι στην κοινωνία, τα πράγματα αποδεικνύουν πως τελικά το να μείνουμε αδρανείς, στο σπίτι μας, είναι το πλέον ανεύθυνο γιατί θα βαρυνόμαστε πάντα με την καταστροφή της χώρας και της ζωής που σαλεύει μέσα της.

Αν οι διοικούντες ήταν έντιμοι, θα φρόντιζαν η αδράνεια την οποία μας έχουν επιβάλει, να ήταν και δική τους αδράνεια. Τουλάχιστον σε ότι αφορά την εξυπηρέτηση των φίλων τους και των όσων αντιλαϊκών ρυθμίσεων σκοπεύουν να επιβάλουν. Όμως από τα αρχαία χρόνια η αδράνεια αποτελούσε χαρακτηριστικό του ιδιώτη. Του ενδεούς ιδιώτη και όχι του ελεύθερου πολίτη. Έτσι, μπροστά στα όσα σχεδιάζουν, ενώ εμείς «μένουμε σπίτι», πρέπει, ως πολίτες που διαθέτουμε πολιτική κουλτούρα και αίσθημα ευθύνης απέναντι σε αυτούς που το αξίζουν, να ετοιμάσουμε την αντίδραση μας,

ΥΓ:Ένα παλιό απόφθεγμα που μας είχαν μάθει μερικοί φωτισμένοι καθηγητές στο σχολείο έλεγε, πως υπάρχουν μερικοί καλοί λόγοι να είσαι υπάκουος, αλλά το να μην έχεις την ικανότητα να είσαι ανυπάκουος δεν είναι ένας από τους καλύτερους λόγους.