Σήμερα εγκαινιάζουμε μία νέα κατηγορία στη θεματολογία της Attica Voice. Πρόκειται για την ενότητα που παρουσιάζονται δουλειές φίλων και συνεργατών που έχουν κάτι να πουν και το λένε με σοβαρό και καθαρό λόγο, είτε αυτός αφορά αναφορές στην καθημερινότητα είτε δομεί ένα λογοτεχνικό έργο. Με αυτή τη δεύτερη (και ομορφότερη) κατηγορία θα ξεκινήσουμε σήμερα.

Ο Όσκαρ Ουάιλντ αφόριζε πως η καλύτερη δουλειά στη λογοτεχνία γίνεται από αυτούς που δεν στηρίζονται σ’ αυτή για να βγάλουν το ψωμί τους, δηλαδή από τους ερασιτέχνες, δηλωμένους εραστές της τέχνης της. Μία τέτοια εράστρια (κατά τον Σούτσο*) και σε μόνιμη εκστρατεία κατάκτησης των ηδονών της γραφής, είναι η φίλη μας, η Γκέλυ Τουλή. Με δικά της έργα θα ξεκινήσουμε τη νέα αυτή ενότητα της Attica Voice και την ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη της και την παραχώρηση τους,

Ξεκινάμε με το διήγημα «Τα τηλεφωνήματα» το οποίο βραβεύτηκε  στον διαγωνισμό του Ιανού (Οκτώβριος 2020)  και συμπεριλήφθηκε  στην  συλλεκτική έκδοση :  “Ημερολόγια Καραντίνας

Τα τηλεφωνήματα

(Γκέλυ Τουλή)

Πήρα τηλέφωνο την Χον Τσου στην Κίνα και μου είπε πως στη δουλειά δε γαζώνουν πια ρούχα, μόνο μάσκες. Πήρα και τη φίλη μου τη Μύριαμ στο Λονδίνο κι είπε να πάνε να γαμηθούν όλοι. Δεν έκλεισαν την εταιρεία κι είναι αναγκασμένη να εξακολουθεί να πηγαίνει στο γραφείο. Εγώ φόρεσα μάσκα και γάντια και πήγα στο περίπτερο. Προμηθεύτηκα πολλές μονάδες για το κινητό μου. Ο ιός κυκλοφορεί έξω ανεμπόδιστος και ο παγκόσμιος χάρτης κοκκινίζει. Όλα αυτά τα βλέπω στην τηλεόραση. Όταν τελειώνουν οι βραδυνές ειδήσεις παίρνω τηλέφωνα. Βάζω την απόκρυψη και πατώ νούμερα στην τύχη. Τις πιο πολλές φορές δεν το σηκώνουν. Όταν κάποιοι απαντούν ρωτάω: “Φοβάστε;”. Συνήθως ρωτούν: “Ποιος είναι;”. Εγώ επαναλαμβάνω: “Φοβάστε;” και μου το κλείνουν.

Θα ήθελα να πω: “Φοβάμαι” αλλά αντί γι' αυτό ρωτάω: “Φοβάστε;”.

Ένας μου είπε: “Τι θες βραδιάτικα, Χριστιανέ μου;” και μετά άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο της κλήσης που διακόπηκε.

Σήμερα είναι η δέκατη ένατη ημέρα της καραντίνας και, καθώς πέφτει το σκοτάδι, η σιωπή της γειτονιάς με πνίγει. Πιάνω το κινητό.

Έξι, εννιά, επτά, οκτώ και ...

Η φωνή είναι γυναικεία και ανήσυχη: “Ναι;”

-Φοβάστε; ρωτάω.

-Φοβάμαι. Εσείς; λέει ξέπνοα.

-Όσο δεν πάει άλλο, της απαντώ.

-Να σκέπτεστε πως δεν θα είναι για πάντα, μου αντιγυρίζει λίγο πιο ζωηρά.

-Κι αν είναι; της λέω κι είναι η σειρά μου να βγάλω τις κουβέντες ξέπνοα.

-Τότε να με παίρνετε κάθε βράδυ τηλέφωνο μέχρι να πεθάνουμε.

Η Γκέλυ Τουλή για τη Γκέλυ Τουλή

Η Γκέλυ Τουλή γεννήθηκε στην Αθήνα.

Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Εργάζεται ως καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης κι ασχολείται με θέματα σύγχρονης και συμπαντικής φυσικής.

Από μικρή κιόλας ηλικία, ο διττός εαυτός της, αυτός της λογικής, της επιστήμης και του ορθολογισμού συνδυαζόταν με τον άλλον, τον ευαίσθητο, λυρικό και εκφραστικό. Ακροβατώντας πάντα ανάμεσα στους δύο πόλους της, ψάχνει και βρίσκει  με τις συγγραφικές της αναζητήσεις την ισορροπία.

Το 2014 κυκλοφόρησε η  ποιητική  συλλογή της “Τα Σημάδια Της Λου”.

Το 2019 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα "2ΑΒ63-Νέοι Άνθρωποι" από τις εκδόσεις Δυάς.

Τον Οκτώβριο του 2020 το διήγημά της “Τα τηλεφωνήματα” βραβεύτηκε  στον διαγωνισμό του Ιανού και συμπεριλήφθηκε  στην  συλλεκτική έκδοση :  “Ημερολόγια Καραντίνας”.  Έχει λάβει μέρος με διηγήματά της στα συλλογικά έργα των εκδόσεων Βακχικόν : «Αθήνα  - Μόναχο» 2020, «Τόσο Μακριά, Τόσο Κοντά» 2021 και «Σε δωμάτια που ζουν λέξεις» 2022.

--------------------------

* Αλ. Σούτσος: «ἡ ψυχή σου ἡ τόσον ἐράστρια ὡραίων πράξεων» (Ο απόμαχος Ρουμελιώτης)