Η Ρόζα είναι από εκείνα τα τραγούδια που ταυτίζονται τόσο πολύ με τον πρώτο ερμηνευτή τους, ώστε κάθε επόμενος ερμηνευτής να φέρει το πολύ μεγάλο βάρος να ανταποκριθεί επάξια. Είναι τέτοια η συγκλονιστική ερμηνεία του Δημήτρη Μητροπάνου στη Ρόζα, ώστε οι αναπόφευκτες συγκρίσεις φορτώνουν στους ώμους κάθε επόμενου ερμηνευτή αυτό το βάρος που είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί.

Με αφορμή την πρόσφατη επέτειο θανάτου του, στις 17 Απριλίου του 2012, θελήσαμε κι εμείς να γράψουμε μία μικρή σημείωση γι’ αυτόν τον πολύ μεγάλο ερμηνευτή που ήταν όμως εξίσου μεγάλος και ως άνθρωπος. Αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε που ο Δημήτρης Μητροπάνος τιμήθηκε και αγαπήθηκε από όλους. Λιτός, λαϊκός, αυθεντικός είναι ίσως αυτός που μετά τον Καζαντζίδη και τον Μπιθικώτση συμπληρώνει την αγία τριάδα των μεγάλων ερμηνευτών του λαϊκού μας τραγουδιού

Και, για να μιλήσουμε λίγο και για το τραγούδι, η Ρόζα είναι πλέον ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και συγκλονιστικά ζεϊμπέκικα. Είναι ένα τραγούδι στο οποίο συναντήθηκαν τρεις μεγάλες μορφές του ελληνικού τραγουδιού. Ο Θάνος Μικρούτσικος στη μουσική, ο Άλκης Αλκαίος στους στίχους και ο Δημήτρης Μητροπάνος στην ερμηνεία

Όσο για το ποια είναι η Ρόζα του τραγουδιού, ο Άλκης Αλκαίος δεν αποκάλυψε ποτέ αν ήταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η φλογερή επαναστάτρια με το τραγικό τέλος. Θεωρούμε πως μάλλον μικραίνουμε την ποίηση του Αλκαίου στην προσπάθειά μας να ερμηνεύουμε τα κύματα εικόνων που συνέθετε (το ίδιο ακριβώς νιώθουμε και για την ποίηση του Μάνου Ελευθερίου). Αν σε μια στροφή ο Αλκαίος έγραψε για αυτή τη Ρόζα, σε κάποια άλλη στροφή θα έγραψε για κάποια άλλη. Για όλες τις Ρόζες που ματαιώθηκαν

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό