Μας τη σύστησε ο φίλος Άλεξ. Και μας άγγιξε αμέσως.

Όπως η ίδια αυτοσυστήνεται στο youtube κανάλι της: Αλήτις θηλ του αλήτης

Η ποίησή μου- Πεζοποίηση γραμμένη σαν τηλεγράφημα- Η ψυχιατρική αγωγή μου πήρε τα σημεία στίξης-Αλλά μου άφησε μια παύλα- Από τότε- Η ποίησή μου και η γραφή μου-Τηλεγράφημα----

Για ένα σουτ που βρίσκει πάντα στο δοκάρι-Κι οι θεατές λυσσάνε πάνω στις κερκίδες-Για μια μπουνιά που πέφτει πάντα στο μαχαίρι-Για αγάπες που ΄ναι ουτοπίες-Για τις ματιές που λίμνες πάντα σε ένα

τζάμι-Σαν περιμένεις τη ζωή σου στις προβλήτες-Για μια σκιά-Πάντα σκυλί σε ένα σοκάκι-Φαρμακωμένο με μια φόλα που ζητάει-Να βρει μια άκρη-Να πεθάνει με ησυχία-Είναι οι στίχοι μου για τους

κατατρεγμένους-Αυτούς που ζουν σε φυλακές-Ψυχιατρεία-Σε διαμερίσματα ανήλιαγα και κρύα-Σε προαυλισμούς και σε ταράτσες-Ψάχνουν στους τοίχους τους μια αχτίδα-Και συζητάνε σε έναν κύκλο με

ένα δάκρυ-Για ένα σουτ που βρίσκει πάντα στο δοκάρι-Κι οι θεατές λυσσάνε πάνω στις κερκίδες-Για μια μπουνιά που πέφτει πάντα στο μαχαίρι-Για αγάπες που ΄ναι ουτοπίες-Για τις ματιές που λίμνες

πάντα σε ένα τζάμι-Σαν περιμένεις τη ζωή σου στις προβλήτες-