Οι Πανελλήνιες τελείωσαν και ,μαζί μ αυτές , η αγωνία χιλιάδων υποψηφίων και των δικών τους ανθρώπων. Σε μια κοινωνία όμως , στρεβλά δομημένη και με λάθος προτεραιότητες, η αγωνία δεν θα τελειώσει ποτέ. Κι αν μερικά πράγματα δεν είναι στο χέρι του ανθρώπου να τα λύσει, τα περισσότερα όμως, όσα αφορούν στην καθημερινότητά του, είναι στο χέρι του. Αρκεί να δει λίγο έξω από το κουτί. Για το τι αξίζει πραγματικά στη ζωή. Κι αν μερικά πράγματα δεν μπορεί μόνος του να τα αλλάξει, να προσπαθήσει να το κάνει μαζί με άλλους

«Η Ζεϊμπεκιά του μικρού» είναι σε μουσική και στίχους του Παναγιώτη Δρίζου

Ο γερασμένος μικρός στο παιδικό του δωμάτιο.

Οι γονείς αγωνιούν που αγωνιά το παιδί

Μοναξιά και βροχή η ζωή του ληγμένο γραμμάτιο.

Mια καλύτερη τύχη θα μπορούσε να έχει βρεθεί

Τα πτυχία του κορνίζες κοσμούν το σαλόνι.

Οι γονείς αγωνιούν που αγωνιά το παιδί

Τόσα χρόνια δουλειάς σαν φουσκωμένο μπαλόνι.

Με ένα μέσον θα μπορούσε να έχει κι αυτό βολευτεί

Μικροαστέ φουκαριάρη, πάρτο πλέον χαμπάρι, σε κορνίζα η ζωή σου μοστράρει

Υπομονή και κουράγιο, η ζωή σου ναυάγιο, έξι οροφών το κενό σε φλερτάρει

Μικροαστέ μου ξερόλα, σου τα πήρανε όλα, άδειο πιάτο κι εμαγιέ κατσαρόλα

ξενιτιάς διαβατήριο, το δικό σου εισιτήριο, των ονείρων σου η στυγνή καρμανιόλα

ξενιτιάς διαβατήριο, το δικό σου εισιτήριο, των ονείρων σου η στυγνή καρμανιόλα

Ο πατέρας εργάτης, μια ζωή στο λιμάνι. Η μητέρα μια ζωή, να μεγαλώνει παιδιά

Σου δίδαξαν μονάχα, τι δεν πρέπει να κάνει, ένας νέος με προσόντα από τη δική σου γενιά

Νεαρέ καυχησιάρη, των γονιών σου καμάρι, σφίξε κι άλλο όσο μπορείς το ζωνάρι.

Η ζωή αγριεύει και ο χρόνος θεριεύει, αγαπάς μόνο κι όταν βολεύει

Μικροαστέ μου ξερόλα, σαν γριά κουτσομπόλα, τρως αμάσητη και πάλι την φόλα.

Σου πουλάνε μια θέση, προσκυνάς και σ' αρέσει, απ' την πλάνη του μυαλού σου ξεκόλλα

Σου πουλάνε μια θέση, προσκυνάς και σ' αρέσει, των ονείρων σου η στιγμή καρμανιόλα