27 του Φλεβάρη 1933, ώρα 9 μ.μ. Εκδηλώνεται πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ, το κτήριο του Γερμανικού  Κοινοβουλίου. «Συμπτωματικά» εκείνο το βράδυ ο επιθεωρητής του κτιρίου, μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, άφησε όλους τους υπαλλήλους, που είχαν υπηρεσία, να φύγουν νωρίτερα. Οι δράστες, είναι ολοφάνερο, έπρεπε να μπορούν να εισδύσουν ανενόχλητοι από έναν υπόγειο διάδρομο, που βρισκόταν στο σπίτι του προέδρου της Βουλής (Γκέρινγκ), και να μείνουν ασύλληπτοι.

«Συμπτωματικά» και πάλι, ακριβώς εκείνη την ημέρα  ο Χίτλερ, ο Γκαίμπελς και ο Γκέρινγκ έμειναν στο Βερολίνο, αν και ο εκλογικός αγώνας βρισκόταν στο αποκορύφωμά του. Δεν πήραν μέρος εκείνη τη βραδιά σε καμιά προεκλογική συγκέντρωση, προφανώς για να μπορούν να δώσουν αμέσως από τον τόπο της πυρκαγιάς, το σύνθημα για το κυνηγητό των κομμουνιστών και των σοσιαλδημοκρατών. Ο Χίτλερ, μάλιστα, δεν περίμενε τα αποτελέσματα της ανάκρισης του μισότυφλου Ολλανδού Βαν ντερ Λούμπε, που συνελήφθη στο Ράιχσταγκ, και δήλωσε πριν την έναρξη του πογκρόμ που ακολούθησε: «Αυτό είναι ένα σημάδι απ' το θεό. Κανείς δε θα μας εμποδίσει να εξαφανίσουμε τους κομμουνιστές, με σιδερένια γροθιά».

Σημάδι από τον Θεό ονόμασε και ο ανεκδιήγητος Αμβρόσιος, πριν από λίγες ημέρες, τις πυρκαγιές της Αττικής που κατέστρεψαν -ανισοβαρώς είναι η αλήθεια- τόσο την Δυτική, όσο και την Ανατολική  Αττική. Άνισα κατανεμήθηκαν και οι ανθρώπινες απώλειες στις δύο πυρκαγιές της Αττικής. 100 νεκροί στην Ανατολή, κανείς στην Δύση. Αυτό δεν ήταν θεϊκό σημάδι αλλά απλά εμπειρία, γνώση και ικανότητα των ιθυνόντων στη Δύση, ασχετοσύνη και ανικανότητα των ιθυνόντων στην ανατολή και την περιφέρεια.  Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία

Πυρκαγιές – θεϊκά σημάδια λοιπόν, σύμφωνα με δύο πρόσωπα που δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου μεταξύ τους, στο  όραμα τους για τον κόσμο. Εκεί θα μπορούσε να πει κανείς πως εξαντλούνται οι ομοιότητες μεταξύ των γεγονότων, αν δεν μπαίναμε στον πειρασμό να τα αξιολογήσουμε ως αφετηριακά γεγονότα. Ως αφετηρίες εξελίξεων οι οποίες, όπως αποδείχθηκε στην πρώτη περίπτωση, είχαν τραγικές συνέπειες για έναν λαό. Τραγικές συνέπειες για έναν λαό αρχικά και για τον κόσμο αργότερα, αλλά  εκεί τα γεγονότα αποσυνδέονται πλέον.

Φυσικά και δεν έχουν καμία σχέση η τρομερή προβοκάτσια που ανέβασε τους ναζί στην εξουσία στη Γερμανία του 1933 και οι καταστροφικές πυρκαγιές της Αττικής.  Το Ράιχσταγκ κάηκε σαν προβοκάτσια που θα έστρεφε την κοινή γνώμη εκεί που ήθελαν οι ναζί, οι πραγματικοί εμπρηστές του Ράιχσταγκ δηλαδή. Στην περίπτωση της Αττικής Τραγωδίας, οι πυρκαγιές μπορεί να ξέσπασαν από αμέλεια* ή από εμπρησμό αλλά δεν ήταν μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου. Ο πρωθυπουργός της χώρας βέβαια, από την πρώτη στιγμή αναρωτιόταν για τις εστίες ανάφλεξης, τους χρόνους και την γεωγραφική τους κατανομή. Αναρωτιόταν με έναν τρόπο που εμφύτευε στον νου του ακροατή του μία σοβαρή αμφιβολία περί του τυχαίου της ανάφλεξης. Είναι τουλάχιστον επιπόλαιο το να ισχυριστεί κανείς πως οι πυρκαγιές ξεκίνησαν με πρόθεση και στόχο την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης. Βέβαια όπως εξελίχθηκαν οι πυρκαγιές, λόγω της μη ετοιμότητας και της ανικανότητας της αυτοδιοίκησης και των δύο βαθμών, αλλά και της κεντρικής κυβέρνησης, επιτεύχθηκαν  πολύ περισσότερα από ότι θα ήθελε να πετύχει ο επίδοξος αποσταθεροποιητής – εμπρηστής.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός λοιπόν, καταλαβαίνοντας, έστω και όψιμα πως για να μιλήσει για προβοκάτσια θα πρέπει να έχει σοβαρότερες ενδείξεις, αν όχι αποδείξεις. Όμως η όλη φιλολογία περί προβοκάτσιας, μπορεί να είναι άστοχη στην περίπτωση της επίκλησης απειλών προς την κυβέρνηση αλλά αν την αντιστρέψουμε ίσως και να εντοπίσουμε ψήγματα κρυμμένης αλήθειας, ενδείξεις της έλλειψης συνείδησης των κυβερνώντων και των παρατρεχάμενων τους.

Τι θα έλεγε η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αν του εξέφραζε κάποιος την απορία του, γιατί τώρα μετά από καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική, πυρκαγιές που μείωσαν φυσικό περιβάλλον από έναν τόπο που ήδη είναι υποβαθμισμένος, προχωράει με γοργούς ρυθμούς τις πολεοδομήσεις δασών και δασικών εκτάσεων;

Γιατί ενώ προσποιείται τον άτεγκτο και αδέκαστο, που θα γκρεμίσει τα αυθαίρετα που «φταίνε για όλα», επιλέγει μία κατηγορία αυθαιρέτων μέσα σε δάση, που τα ονόμασαν οι δικοί του λεξιπλάστες, με την πασοκική τους έμπνευση  «οικιστικές πυκνώσεις» και τα γλιτώνει από κατεδάφιση;

Κατεδαφίζει μέσα σε δρυμούς και σε παραλίες, θεωρώντας σημαντικότερη και περισσότερο αξιόποινη την ανέγερση αυθαιρέτων εκεί, παρά στα υπόλοιπα δάση και τις δασικές εκτάσεις της Αττικής και όπου αλλού. Τους ισχυρισμούς αυτούς δεν τους στηρίζει καμία επιστήμη. Ούτε η νομική επιστήμη αλλά ούτε  καμία άλλη επιστήμη που να ασχολείται με το φυσικό περιβάλλον, Τι είναι αυτό που καθιστά ένα αυθαίρετο σε έναν δρυμό, περισσότερο αυθαίρετο από το αυθαίρετο που βρίσκεται στο δάσος στα Περιβολάκια Ραφήνας π.χ.;  Δεν υπάρχει κάποιο κριτήριο αναλογικότητας.

Πως επιτρέπει στους υπουργούς του να περιφέρονται και να  «κερνάνε σχέδια πόλης» σε δάση (εκεί που εντοπίζονται οι οικιστικές πυκνώσεις) ανερυθρίαστα και δίχως ίχνος ντροπής, την ώρα που καταστρατηγούν το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας και του λαού που πρέπει να υπηρετούν;

Πρώτη φορά κυβέρνηση του επί χρόνια καμένου κράτους, στο όνομα της ασφάλειας και του ρεαλισμού εμφανίζεται ως ο αποτελεσματικότερος  δασοφάγος καταπατητής. Καταπατητής γης, δάσους, νόμων και πάνω απ’ όλα, καταπατητής του μέλλοντος, που το καταπατά και το ρευστοποιεί για να εισπράξει ψήφους στην πιο δύσκολη συγκυρία για τα κυβερνώντα κόμματα.

Σίγουρα η κυβέρνηση αυτή, των μνημονίων και της ανομολόγητης δυστυχίας,  δεν θα μπορούσε να τα κάνει αυτά αν δεν άρπαζε την ευκαιρία που της έδωσαν οι καταστροφικές πυρκαγιές. Εκεί που χάθηκαν 100 ζωές και κάηκαν συνολικά 70.000 στρέμματα δάσους, η κυβέρνηση είδε τη μεγάλη ευκαιρία για την παράκαμψη ή την κατάργηση της τελευταίας και ισχνότατης, δασοπροστατευτικής νομοθεσίας, του ελαχίστου αναχώματος μπροστά στις ορέξεις των λύκων της γης. Σαν γνήσιοι νεοφιλελεύθεροι, εκεί που πέθαναν 100 άνθρωποι, εκεί που καταστράφηκαν ζωές, εκεί που σκόρπισε η απέραντη θλίψη, εκεί βρήκε την ευκαιρία. Βρήκε το  διαμάντι της που αξίζει μία νέα θητία ενδεχομένως, μέσα στο κάρβουνο της καμένης  ζωής.

Ήταν ένα βολικό ελληνικό Ράιχσταγκ που διευκόλυνε τον ηθικό και πολιτικό κατήφορο μας και τον οριστικό αφανισμό και των τελευταίων δασών που κάλυπταν, έστω και μερικώς, το φαιό μας νταμάρι.

_______________________________________

*Οι δασικές πυρκαγιές δεν προκύπτουν ποτέ από απλή αμέλεια. Προκύπτουν από εγκληματική αμέλεια που ποιοτικά εν διαφέρει από την εγκληματική πρόθεση

Εδώ και μερικά χρόνια, ειδικά με την είσοδο της χώρας στη μνημονιακή στενωπό και με μηδενικές προοπτικές εξόδου ακόμα και σήμερα, η εργασία και πιο συγκεκριμένα η αξία της εργασίας, βρίσκεται στο ναδίρ. Βρίσκεται στην απόλυτη απαξίωση και επιπλέον στην διαλυμένη (απορρυθμισμένη τη λένε) οικονομική διαδικασία, η εργασία έφτασε να είναι «ελαστικό κόστος». Ένα λάστιχο δηλαδή, που ο αιώνια άεργος υπουργός εργασίας, Χατζηδάκης το κατάντησε την μικρότερη δαπάνη στο σύνολο εκείνων που διαμορφώνουν τις τιμές  αγαθών και υπηρεσιών. Αφού δεν έχουν τον τρόπο, τη δύναμη, τη σκέψη ή τελικά την πρόθεση να παρέμβουν σε μία συμπίεση του κόστους πρώτων υλών ή άλλων υλικών (πως να συμπιέσεις χρηματιστηριακές αξίες σε περίοδο άγριου καπιταλισμού;), το μέγεθος που την πληρώνει είναι η εργασία. Δηλαδή το λαϊκό εισόδημα.

Σε αντίστιξη με την απαξίωση της εργασίας και τον εξευτελισμό του λαϊκού εισοδήματος, μία αόριστη έννοια «εργασίας» ακμάζει. Έχουμε βαρεθεί τη ζωή μας να ακούμε από τα  φερέφωνα των εξουσιαστών παντός τύπου, πως «ο πρωθυπουργός δουλεύει νυχθημερόν», «ο υπουργός ξενυχτάει στο υπουργείο» και ένα σωρό κλισέ και παπαρολογίες. Και βέβαια επειδή η κεντρική πολιτική σκηνή διαμορφώνει μόδες και τελικά παγιώνει ήθη, ακόμα και στον μικρόκοσμο των δήμων και φυσικά και των περιφερειών, όλοι οι «υπεύθυνοι» (και πάντα αναρμόδιοι) «δουλεύουν 24/7» Που σημαίνει στην αργκό των «υπεραπασχολημένων» 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα! Τρομάρα τους. Αυτό που αποκαλούν δουλειά, δεν είναι τίποτα άλλο από  κακής ποιότητας lobbying αρχαρίων (για να χρησιμοποιήσουμε λέξη της διαλέκτου τους). Διαδρομισμός και δημόσιες σχέσεις δηλαδή, του φαίνεσθαι. Πράξεις κενές περιεχομένου και ειδικού βάρους.

Επειδή γίνεται πολύς λόγος για την αναγκαία «ομοψυχία» και την «εθνική συνεννόηση» που κάλεσε ο ανεκδιήγητος Κούλης, που δεν αξίζει να ονομάζεται πρωθυπουργός της δύστυχης χώρας, είπαμε να ρίξουμε μία ματιά στην ουσία. Όχι στις ανοησίες περί ομοψυχίας αλλά στην πικρή αλήθεια που είναι το ότι σε αυτόν τον τόπο, αυτοί που κυβερνούν, βρίσκονται πάντα φορτωμένοι στην πλάτη ενός λαού που δεινοπαθεί. Και δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη όσο δεν υπάρχει Δικαιοσύνη και αυτό το ξέρουν ακόμα και οι πέτρες.

Αφορμή μας δόθηκε από ένα έξυπνο γραφιστικό που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο και προέρχεται από έναν/μία  χρήστη του twitter με το όνομα Nickher@. O/Η  Nickher στην δημιουργία του αναρωτιέται

«Και πότε ήμαστε ενωμένοι δηλαδή; Εμείς με τον ΕΛΑΣ,αυτοί με τους ναζί. Μετά τον πόλεμο, εμείς σε διωγμό και αυτοί να τρώνε το σχέδιο Μάρσαλ. Το 67 εμείς στα ξερονήσια και αυτοί με τον Παττακό. Το ‘15 εμείς με τον λαό, αυτοί «βάστα Σόιμπλε». Ποτέ δεν ήμασταν μαζί»

Η ανάρτηση του/της  Nickher

Πολύ εύστοχη ανάρτηση, αλλά μας άφηνε την αίσθηση πως κάτι έλειπε. Σκεφτήκαμε λοιπόν να συμπληρώσουμε την περίοδο που λείπει από την ανάρτηση, όσο γίνεται πιο συμπυκνωμένα.

Δεν αποτελεί είδηση. Χρόνια τώρα, όλοι σχεδόν οι Έλληνες ξέρουμε πως για να πληροφορηθούμε έγκυρα (ή σχεδόν έγκυρα), θα πρέπει να ανατρέξουμε σε ιστοσελίδες ξένων μέσων. Από τη μία η δημοσιογραφική δεοντολογία, η οποία επιβιώνει όπως-όπως ακόμα, σε αρκετά μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού και από την άλλη το γνωστό πια μπούκωμα με χρήμα, των ελληνικών ΜΜΕ, μας έχουν στρέψει σχεδόν ολοκληρωτικά, στα μέσα του εξωτερικού για να μάθουμε ό,τι διαδραματίζεται στη χώρα μας. Δυστυχώς.

Από κοντά και η αποκαλούμενη «κρίση» που επικρατεί στα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία ξεπουλώντας την αξιοπιστία τους, ξεπούλησαν και το μέλλον τους.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα, ευρέως στην Ελλάδα, η δημοσίευση του Politico (ηλεκτρονική έκδοση) για την προκλητική ποδηλατάδα του Κούλη Μητσοτάκη (του petit Koulis της ελληνικής εξουσιαστικής  δυναστείας κατά την έγκυρη Liberation). Το Politico εισάγει το δημοσίευμα του  χρησιμοποιώντας και τη διατύπωση πως (ο Κούλης) «…has come under fire for apparently breaking his own government’s lockdown rules…». Ήταν προφανής δηλαδή η παραβίαση του «δικού του « lockdown κατά το Politico. Αυτό δηλαδή που δεν είναι προφανές για τα καλοταϊσμένα, ελληνικά μέσα. Τα ελληνικά μέσα που διαδίδουν  πως «οι περιορισμοί δεν ισχύουν για πολιτικά πρόσωπα» (ακούστηκε από τον Ρ/Σ Παραπολιτικά FM το απόγευμα της 2/12/2020.

ΑΠΕ λοιπόν (Άμα Πιάσει Έπιασε)

Αναδημοσιεύουμε από την ηλεκτρονική έκδοση της ΚΟΝΤΡΑ ένα άρθρο – απάντηση στους Γκαιμπελίσκους, που έχουν αμοληθεί στα καλοπληρωμένα και ικανά χορηγούμενα ΜΜΕ, για να σκορπίσουν τη διχόνοια και τη χολή σε μία κοινωνία που δοκιμάζεται από την ασθένεια και αυτούς που –δυστυχώς για όλους μας- κλήθηκαν να την αντιμετωπίσουν στρατηγικά. Οι κολαούζοι και οι φτηνοί απολογητές - προπαγανδιστές του Κούλη και της παρέας του, αποδομούνται στο πρόσωπο (;;;) του πάντα πρόθυμου υπηρέτη των Κούληδων, Πρετεντέρη. Του «καθώς πρέπει» εκτοξευτή μπουκαλιών, φραπέδων και ύβρεων, της κερκίδας, που νουθετεί τα πλήθη αποδίδοντας απρεπείς χαρακτηρισμούς στους ….Ιταλούς!

Είναι τέτοια η αγωνία και η πρεμούρα των Χατζηαβάτηδων της ενημέρωσης, να πουλήσουν εκδούλευση στον ποδηλάτη, τον ορειβάτη, τον petit Koulis και στην παρέα του, που δεν σκέφτονται πριν γράψουν τη μπαρούφα τους. Αλλά και οι πελάτες τους δεν νοιάζονται αν τους πουλάνε σκάρτη εκδούλευση. Τι τον νοιάζει τον Κούλη, τον Άδωνη, τον Κικίλια, τον Βρούτση, τον Βορίδη, τον Πέτσα-Ζήκο και την υπόλοιπη παρέα, για το αν οι βρισιές και τα ψέματα του κολαούζου τους, τους ξεφτιλίζουν έτι περεταίρω; Προπαγάνδα είναι. Υλικό για την πλύση του εγκεφάλου των αγωνιούντων, των ενδεών, των πτωχευμένων και απογοητευμένων. Λόγια για να φάνε αφού το ψωμί δεν περισσεύει

Ο γιατρός μας πληροφορεί (στις 4/11/2020), με ανάρτηση του στο twitter

«Σε πολύ λίγες μέρες οι διασωληνωμένοι μπορεί να είναι 300 και οι νοσηλευόμενοι 3000. Η κυβέρνηση που τόσους μήνες ΔΕΝ ενίσχυσε ουσιαστικά το ΕΣΥ και ΔΕΝ φρόντισε για σωστή πρόληψη - ιχνηλάτηση ΝΑ ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΤΩΡΑ να κάνει με ΠΝΠ άνευ όρων επίταξη των ιδιωτικών θεραπευτηρίων.»

Συνήθως μετά από σχετικές αναρτήσεις, εκτός από τους επαγγελματίες κυβερνητικούς εκπροσώπους και αντιπροσώπους, ορμάνε οι αυτόκλητοι  απολογητές με «αποστομωτικές απαντήσεις» (λες και τους ρώτησε κανείς) τύπου «αφήστε τη γκρίνια και φέρτε προτάσεις» ή καταγγελίες τύπου «δεν είστε ειδικοί» ή «μη κάνετε μικροπολιτική σε τόσο κρίσιμα θέματα» και άλλα ευφάνταστα, αλλά κενά.  Λες και αν τους προτείνουν λύσεις, οι διοικούντες είναι πρόθυμοι να τις συζητήσουν. Ποιους κοροϊδεύουν; Γιατί δεν εφάρμοσαν αυτά που τους προτείνει ο γιατρός Παπανικολάου, που στο κάτω κάτω είναι και αυτονόητα;

Και δεν υπάρχουν πιο κουραστικοί άνθρωποι, από τους αυτόκλητους απολογητές (π.χ. αυτοί που πρόσφατα  έβλεπαν «πρόνοιες» και «πρόοδο» στον βιασμό της Ακρόπολης και του λιθόστρωτου του Πικιώνη από την «αρχαιολόγο» Τσι-Μενδώνη).

Το θέμα τελικά δεν είναι το τι θα κάνει μία αποτυχημένη κυβέρνηση, η οποία κινείται και ενεργεί με πρώτο κριτήριο  και απόλυτη προτεραιότητα το όφελος των «ημετέρων», των μεγαλοεπιχειρηματιών και των επιχειρήσεων τους, ενώ αντίθετα δείχνει έμπρακτα, απόλυτη αδιαφορία για τους υπόλοιπους. Μία κυβέρνηση που αποκαλεί «στήριξη» των άνεργων – πρώην εργαζομένων, τα 534 ευρώ ενώ «κουρεύει» δάνεια εκατομμυρίων σε εφοπλιστές. Αυτά τα ξέρουμε και –ακόμα χειρότερα- τα ξέρουν και αυτοί που την ψήφισαν και ενδεχομένως επιμένουν να τη στηρίζουν (εξαιρούνται όσοι ενθυλάκωσαν τα πρώτα 20 εκατομμύρια του πακέτου  Πέτσα και ανυπομονούν να ενθυλακώσουν και τα επόμενα)

Το βαρύ και αδικαιολόγητο σήμερα, είναι το θέμα που θίγει ο γιατρός Παπανικολάου, δηλαδή η πλήρης αποτυχία στην λήψη πρόνοιας για το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Το δεύτερο κύμα το περίμεναν όλοι. Το ήξεραν όλοι και το περίμεναν. Όλοι, εκτός από τους αρμόδιους για την λήψη πρόνοιας για την άμβλυνση των δυσμενών επιπτώσεων. Συμπτωματικά (!!!) αυτοί είναι αυτοί που άνοιξαν ανεξέλεγκτα τον τουρισμό, αυτοί που έκαναν «δειγματοληπτικά τεστ» στις πτήσεις, αυτοί  είναι που δεν έλαβαν μέριμνα για την αποσυμφόρηση των ΜΜΜ, αυτοί είναι που σήμερα ισχυρίζονται αδιάντροπα, πως η υγεία αποτελεί την προτεραιότητα τους.  Στα λόγια, γιατί τα έργα τους αποδεικνύουν το μεγάλο ψέμα τους.

Ο νέος αποκλεισμός (καθολική απαγόρευση κατά Μπαμπινιώτη), το νέο lockdown βρίσκεται επί θύραις. Με κόστος κοινωνικό, οικονομικό, ψυχολογικό για τον κόσμο και πολιτικό (υποτίθεται) για τους διοικούντες. Αλλά στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, η κυβέρνηση θεωρεί πως όλα τα έχει καλώς καμωμένα.....

Αυτό πιστεύει και αυτό δηλώνει χωρίς να ντρέπεται.

Δεν ντρέπεται για τους βανδαλισμούς στην Ακρόπολη,

δεν ντρέπεται για την ανεπάρκεια που επιδεικνύει στην αντιμετώπιση της πανδημίας,

δεν ντρέπεται για την φτώχια που θεσμοθέτησε στην χώρα,

δεν ντρέπεται για τα προκλητικά  κουρέματα και τα δώρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες,

δεν ντρέπεται για την ανεργία που παγιώθηκε πια στη χώρα,

δεν ντρέπεται για τον ανεκδιήγητο Βρούτση τις αντεργατικές διατάξεις που προώθησε,

δεν ντρέπεται για την χούντα που επέβαλλε δια χειρός «Χρυσοχουντίδη» και δια των όπλων των πραιτοριανών του,

δεν ντρέπεται για τα αντιπεριβαλλοντικά και αντισυνταγματικά της νομοθετήματα,

δεν ντρέπεται για τίποτα.

Οι απολογητές του petit Koulis* και της κυβέρνησης του τελικά, έχουν ένα δίκιο. Πρέπει να σταματήσει η γκρίνια και να κινητοποιηθούμε άπαντες για την απομάκρυνση αυτής της αποτυχημένης και τόσο επικίνδυνης κυβέρνησης.

Αν δεν το κάνουμε, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Το ότι αξίζουμε αυτή την μοίρα, τελικά δεν είναι και τόσο περίεργο, αρκεί να αναλογιστούμε τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουμε, την ανοχή που δείχνουμε στις αποτυχημένες κυβερνητικές επιλογές, τουλάχιστον για μία 15ετία και τον χρόνο που τελικά τους πιστώνουμε, στερώντας τον όμως από τις ίδιες μας τις ζωές

Αν δεν μπορούμε να δικεδικήσουμε, ας μην έχουμε απαιτήσεις από κυβερνήσεις κατώτερες των ιστορικών περιστάσεων, ακόμα και από καλοαναθρεμμένους απογόνους μεγάλων δυναστειών

*Liberation Ιούλιος  2019

Δελτίο Τύπου 15/9/21

ΡΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του συναγωνιστή Σταύρου Γανωτή

Μετά τις  πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού που κατέκαψαν πάνω από 1.300.000 στρέμματα δάσους, η προστασία δασών, ρεμάτων και όλων των οικοσυστημάτων που ακόμη επιβιώνουν  αποκτά βαρύνουσα σημασία, ιδιαίτερα σε μία περιφέρεια περιβαλλοντικά επιβαρυμένη όπως η Αττική. Η προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενός από τα μεγαλύτερα φυσικά  ποτάμια της Αττικής είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ!

Σας καλούμε το Σάββατο 18/9 σε εκδήλωση με θέμα «Ρέματα και Βιοποικιλότητα μετά τις πυρκαγιές»,  αφιερωμένη στη μνήμη του συναγωνιστή Σταύρου Γανωτή  που έφυγε από κοντά μας στις 2 Αυγούστου. Την εκδήλωση διοργανώνουν η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας σε συνεργασία με την ΑΝΙΜΑ-σύλλογος Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής , οι δύο σύλλογοι στους οποίους ο Σταύρος υπήρξε ενεργό μέλος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει πεζοπορία/περιήγηση και ανοιχτή συζήτηση, ενώ θα κλείσει με μουσική εκδήλωση. Αναλυτικά το πρόγραμμα της ημέρας:

4μμ: Περιήγηση σε σημεία περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος της Ραφήνας

Μαρίκες-Ασκηταριό-Οχυρό-Μεγάλο Ρέμα

Σημείο συνάντησης: πλατεία Νηρέα (Δωρίδος & Ναυτίλου)

6μμ: Ανοιχτή Συζήτηση με θέμα «Ρέματα και Βιοποικιλότητα μετά τις πυρκαγιές»

Θεατράκι  Πάρκου Καραμανλή

Ομιλητές:

-Μαρία Γανωτή,

  ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής

-Σταμάτης Ζόγκαρης, 

  Γεωγράφος-Βιολόγος

-Εμμανουέλα Τερζοπούλου,

  Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

8μμ: Μουσική εκδήλωση

Τιμούμε το συναγωνιστή  Σταύρο Γανωτή, συνεχίζοντας τον αγώνα για τη διάσωση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας από τα σχέδια που απειλούν να το μετατρέψουν από φυσικό οικοσύστημα σε αγωγό ομβρίων υδάτων. Μετά τις πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού, η υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος της Αττικής είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Παραθέτουμε απόσπασμα των πρακτικών της Βουλής, από τη χθεσινή ψηφοφορία (25/11/2019) όπου ετέθη υπό ψήφιση η αναθεώρηση

• του άρθρου 3 του Συντάγματος, περί θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους και
• του άρθρου 5 περί απαγόρευσης διακρίσεων με βάση το φύλο, την ταυτότητα φύλου, τον σεξουαλικό προσανατολισμό

Τη συνεδρίαση παρακολουθούν, όπως λέει και ο πρόεδρος της Βουλής, μαθητές και μαθήτριες οι οποίοι και οι οποίες ενημερώθηκαν για τον τρόπο λειτουργίας της Βουλής και συνεπώς μαθαίνουν τη δημοκρατία εκεί που ασκούνται οι λειτουργίες της και γεννιούνται οι θεσμοί της.

Ο πρόεδρος όμως θα έπρεπε να εξηγήσει στα παιδιά πως θα παρακολουθήσουν τις διαδικασίες μία δημοκρατίας  που δεν τους χωράει όλους. Μία δημοκρατία που δεν σέβεται την σεξουαλική επιλογή και προσανατολισμό. Μία δημοκρατία που δεν είναι ανεξίθρησκη, γιατί εκ των προτέρων έχει επίσημο και προτιμητέο θρήσκευμα και το επιβάλλει σε κάθε περίπτωση. Μία ανάπηρη δημοκρατία, σαν την ελευθερία που  βλέπει ο ποιητης να μας τάζουν*. Μία δημοκρατία ου δεν έχει θεραπευτεί από την αρρώστια.

Τόσα χρόνια άρρωστη, ανάπηρη δημοκρατία. Έτσι τη μάθαμε και έτσι τη διατηρούμε. Δεν αντέχουμε την υγεία. Είναι επικίνδυνη για το «σταθερό πολιτικό κλίμα».

Οι μαθητές που έμαθαν από πρώτο χέρι πως η δημοκρατία χρειάζεται να κάνει τις επιλογές της και τις διακρίσεις της για να δουλέψει, παρακολούθησαν τα κάτωθι «ευρωπαϊκά» και πολιτισμένα:

<Απόσπασμα Πρακτικών της Βουλής>

Ο πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας διαβάζει τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας):  Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής των Ελλήνων, τριάντα τρεις μαθήτριες και μαθητές και τρεις συνοδοί εκπαιδευτικοί από το 8ο Γυμνάσιο Λαμίας.

Πριν από λίγες μέρες γράφαμε για το άδικο της σύνδεσης μία πόλης με την παράνομη δραστηριότητα που έχει γίνει σκοτεινός συρμός τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Η ανάρτηση αφορούσε τη λειτουργία 4 παράνομων και κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενων «κυνοκομείων» στην Ραφήνα, υπό την ανοχή του δήμου, αλλά και της κοινωνίας. Μίας κοινωνίας η οποία δεν είχε μάθει ποτέ πως προέκυψαν αυτά τα κολαστήρια και κάτω από ποια νομοθεσία λειτουργούσαν. Αυτό ήταν υποχρέωση, άρα και εγκληματική αμέλεια του δήμου, οποίος έδειξε ύποπτη ανοχή και ακόμα μέχρι σήμερα δεν έχει εξηγήσει τίποτα για αυτό το αίσχος που έφερε στο φως η δημοσιογραφική έρευνα(1) και κανένας άλλος.

 Μία χώρα με ελλιπείς υποδομές στον τομέα της περίθαλψης και φροντίδας των αδέσποτων ζώων. Μία χώρα που η ζωοφιλία δεν ανήκει στην κουλτούρα του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της. Μία χώρα, που μέχρι χθες τα παιδιά της μεγάλωναν ελεύθερα, παίζοντας στους δρόμους και τις αλάνες και είχαν σαν ένα συνηθισμένο παιχνίδι τον βασανισμό ζώων, για πλάκα(....) Ποιος αλήθεια, μεσήλικας, δεν θυμάται παιδιά να παίζουν τραβώντας μία γάτα από την ουρά και το κεφάλι ή τα πόδια για να βγάζει αυξομειούμενες σε ύψος και ένταση στριγκλιές, ή να της ανάβουν φωτιά στην ουρά; Ποιος δεν έτυχε να δει να κρεμάνε κονσέρβες ή μπουκάλια στο λαιμό ή την ουρά σκυλιών; Ποιος δεν έχει πετύχει στο δρόμο του ζώομε ακρωτηριασμένα αυτιά ή ουρά; Δεν θα αναφέρουμε τη φρίκη του Μοσχάτου το 2018 ή της Κρήτης φέτος. Αυτές άλλωστε είναι περιπτώσεις που χρειάζονται ψυχιατρική ανάλυση.

Μία τέτοια χώρα αποτελεί ιδανικό τόπο ανάπτυξης του pet trafficking (του ιδιαζόντως απεχθούς εμπορίου ζώων) και μάλιστα κατέχοντας τη θέση της «χώρας αρχικής προέλευσης». Της χώρας - «πηγής» ζώων. Και τα αδέσποτα καθιστούν την Ελλάδα ανεξάντλητη πηγή πλουτισμού του αισχρού εμπορίου.

H Πρωτοβουλία Κατοίκων για ένα λιμάνι που θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη της Ραφήνας   εξέδωσε το ακόλουθο δελτίο τύπου για

• τα σχεδιαζόμενα από την αποχωρούσα περιφερειακή αρχή, σχετικά με το νέο MASTER PLAN του λιμανιού και
• τις επίσης σχεδιαζόμενες από τους ίδιους, κυκλοφοριακές παρεμβάσεις στην Διαταύρωση Ραφήνας