Αναδημοσιεύουμε από το libre.gr το κάλεσμα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και άλλων αριστερών οργανώσεων, σε συγκέντρωση στα γραφεία της Hellenic Train το απόγευμα στις 18:30 για το έγκλημα στα Τέμπη

«Βράζει» από οργή η ελληνική κοινωνία για το χθεσινοβραδινό τραγικό συμβάν στα Τέμπη, με δεκάδες νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους μετά τη μετωπική σύγκρουση των δύο τρένων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με άλλες αριστερές οργανώσεις και φορείς, καλεί σε συγκέντρωση στα γραφεία της HellenicTrain (Λ. Συγγρού 41 & Πετμεζά 13) σήμερα το απόγευμα στις 6.30 μ.μ. και στη συνέχεια πορεία προς τη Βουλή.

Επειδή η φράση "ανθρώπινο λάθος" προσβάλλει κάθε πολίτη αλλά και κάθε έννοια λογικής το 2023, ας δούμε την επιβεβαίωση αυτού που ισχυριζόταν ο υπουργός Καραμανλής (Liberal 20/2/23) πως "δεν παίζουν με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα". 

Παίζουν. Και με την ασφάλεια των επιβατών και με τη λογική το κόσμου όλου και οι δηλώσεις του (ακόμα υπουργού) είναι απλά γελοίες (και τώρα τραγικές) προφάσεις 

Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών (ηλεκτρονική έκδοση 01.03.2023, 13:27)

Η ΕΕ είχε ήδη παραπέμψει στο Δικαστήριο την Ελλάδα για μη τήρηση των κανόνων για τους σιδηροδρόμους

Με χρονικό ενός προκαθορισμένου εγκλήματος μοιάζει η πολύνεκρη τραγωδία με τη μετωπική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη όσο περνούν οι ώρες και βγαίνουν στην επιφάνεια περισσότερες πληροφορίες και «ευαίσθητες» αποκαλύψεις για το περιστατικό και τους υπευθύνους. 

Στην προκειμένη, η ΕΕ «καρφώνει» την Ελλάδα για το ζήτημα της υποβάθμισης των σιδηροδρόμων, αναδεικνύοντας τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες, αφού παρά τα εκατομμύρια ευρώ με τη μορφή επιχορηγήσεων από τα ευρωπαϊκά ταμεία για την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, η κατάσταση παρέμενε ίδια μέχρι και σήμερα. Χαρακτηριστικά, ευρωπαϊκές πηγές αναφέρουν ότι η ΕΕ «έσυρε» τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μία εβδομάδα νωρίτερα, για μη τήρηση των κανόνων αναφορικά με τις σιδηροδρομικές μεταφορές.

Πηγές από την αρμόδια διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία πριν από μία εβδομάδα, στις 15 Φεβρουαρίου, ανακοίνωσε την απόφαση της να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ε.Ε. λόγω μη τήρησης των κανόνων για τις σιδηροδρομικές μεταφορές στην Ε.Ε. κάνουν λόγω για εγκληματική ευθύνη των εποπτικών αρχών και επισημαίνουν ότι η Ε Ε. έχει πληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να γίνει ασφαλής η διπλή σιδηροδρομική γραμμή όπου δεν θα κατευθύνεται  το ένα  τρένο ο απέναντι στο άλλο.

«Είναι εξωφρενικό να μη λειτουργεί η τηλεματική, για την οποία η Ένωση έχει δώσει εκατομμύρια και κανείς να μην το ελέγχει αυτό» αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές. 

πηγή

Από τη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. 28/2/2023 Καταθέτει ο πραγματογνώμονας Δημήτρης Λιότσος.

Πρόεδρος: Πότε θα έπρεπε να απομακρυνθούν οι κάτοικοι στο Μάτι;

Μάρτυρας: Όλα τα δεδομένα προϋπήρχαν πριν από τις 17.30, το ΕΣΚΕ γνώριζε και από την ενημέρωση του ελικοπτέρου που είχε πετάξει ότι η φωτιά έφτανε στα σπίτια. Υπήρχαν όλες οι πληροφορίες και εκείνη την ώρα έπρεπε να είχε δοθεί η εντολή απομάκρυνσης.

Ακολουθεί το στιγμιότυπο από το βίντεο του ΣΚΑΪ και σε σύνδεση με τον δήμαρχο Ραφήνας Μπουρνούς:

Ώρα 17:58. (ένδειξη ώρας τηλεοπτικού καναλιού ΣΚΑΪ και ενώ κατά τον πραγματονώμονα Δ. Λιότσο το ελικόπτερο έχει ενημερώσει για την πορεία της πυρκαγιάς)

Ευ. Μπουρνούς: Χαμηλά δεν θα υπάρξει πρόβλημα.

Παρουσιάστρια: Έχετε κάποιες οδηγίες προς τους πολίτες της περιοχής… τους κατοίκους… καθώς είναι…

Ευ. Μπουρνούς: Πρώτα απ’ όλα…πρώτα απ’ όλα να μη δημιουργούν (…) με τα οχήματα τους για να πάνε να δούνε. Δημιουργούν κυκλοφοριακό κομφούζιο, δυσκολεύουν την κίνηση και εμποδίζουν το να επεμβαίνουν πιο γρήγορα….

Παρουσιάστρια: Δήμαρχε μας είπατε στην αρχή της σύνδεσης μας ότι….

Ευ. Μπουρνούς: Ενημερώνουμε μέσω των μέσων…εσάς…πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί εκκένωση….πιο χαμηλά η φωτιά δεν φαίνεται να επηρεάζει γιατί ο άνεμος βοηθάει και τη σπρώχνει βόρεια… η φωτιά επειδή οι άνεμοι την οδηγούνε προς τον Διόνυσο

(ο διάλογος γίνεται τουλάχιστον 28 λεπτά μετά την ενημέρωση του ελικοπτέρου πως η φωτιά πάει προς τα σπίτια)

Κανένα άλλο σχόλιο

Πηγή μαρτυρίας Δ. Λιότσου: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Newsroom 28/2/2023)

Πηγή βίντεο: Κανάλι πυρόπληκτων 23July στο Youtube

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση ήταν παρατήρηση - σχόλιο σε σχετική ανάρτηση του ιστολογίου Δασαμάρι SOS

Στη χώρα του  «μη σου τύχει» που το κλήμα ήταν στραβό, ήρθε και ο γάιδαρος των επενδυτικών συμφερόντων και το έφαγε.

Ακόμα και αν όλα τα πλυντήρια εγκεφάλων και οι πλουμιστοί παπαγάλοι τους κράξουν για το «ανθρώπινο σφάλμα» δεν θα μπορέσουν να σβήσουν το  ότι δεν πρόκειται για σφάλμα αλλά για εγκληματική πολιτική επιλογή. Για νεοφιλελεύθερη εγκληματική πολιτική που ακόμα και η μετα-Θατσερική Αγγλία που ιδιωτικοποίησε τους σιδηροδρόμους, αναγκάστηκε το 2020 να τα επανακρατικοποιήσει.

Τίποτα άλλο. Μόνο μία βουβή φωτογραφία, οι δηλώσεις των αιώνια αθώων υπευθύνων και τα πρώτα σχόλια

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και από τους πιο διακεκριμένους λόγιους του 20ου αιώνα, αντιδρώντας στην κατάργηση της ελευθερίας του λόγου και του Τύπου που επέβαλε ο Χίτλερ, εγκαταλείπει τη χώρα. Μαζί του φεύγει από τη χώρα και ο Χάινριχ Μαν.

Διαβάζουμε από την ιστοσελίδα διαδραστικών σχολικών βιβλίων "Φωτόδεντρο":

Άνθρωπος με δική του θεατρική άποψη, ο Μπρεχτ δημιούργησε το λεγόμενο «Επικό θέατρο», που έρχεται να κλονίσει τις αρχές του κλασικού θεάτρου: Για τη σκηνή πιστεύει ότι δεν είναι ο χώρος όπου εκτυλίσσεται η δράση αλλά ο χώρος όπου ο συγγραφέας αφηγείται και παραθέτει ορισμένα δραματικά γεγονότα. Για τα δρώμενα πιστεύει ότι δεν πρέπει να αποβλέπουν στη συναισθηματική κινητοποίηση και συμμετοχή του θεατή αλλά στην κινητοποίηση της κριτικής του σκέψης και στη διαμόρφωση μιας προσωπικής στάσης. Το θέατρο του Μπρεχτ έχει κοινωνικό περιεχόμενο και πολιτικούς στόχους. Το έργο Τρόμος και αθλιότητα του τρίτου Ράιχ περιλαμβάνει 24 σκηνές (μονόπρακτα) που έγραψε ο Μπρεχτ, εξόριστος από το ναζιστικό καθεστώς κατά την περίοδο 1935-1939. Η κάθε σκηνή παρουσιάζει μια ιδιαίτερη περίπτωση και όλες μαζί συνθέτουν αυτό που λέει ο τίτλος: τον τρόμο και την αθλιότητα που επικρατεί στη Γερμανία με την επιβολή του ναζισμού.

Εδώ παρουσιάζουμε το μονόπρακτο "Ο σπιούνος" σε μετάφραση Αγγέλας Βερυκοκάκη. Μέσα στις λίγες γραμμές ενός μονόπρακτου ο Μπρεχτ δίνει καθαρά την εικόνα της αθλιότητας που είχε εγκαταστήσει ο Χίτλερ στη Γερμανία, ήδη από το 1933. Δεν είναι όμως ένα μονόπρακτό που αφορά αποκλειστικά τη ναζιστική Γερμανία. Οι αναγνώστες μπορούν να το μεταφέρουν σε όλες τις εποχές και σε όλες τις χώρες που ο φασισμός απλώνει ρίζες, στην κοινωνία και  βαθιά μέσα σε όλα τα στρώματα της.

Να και οι καθηγητές,

απ' τ' αυτί οι μαθητές

τους αρπάζουν και τους στήνουν προσοχή.

Κάθε μαθητής κατάσκοπος.

Η μόρφωση, η γνώση είναι άσκοπος.

Μα ποιος γνωρίζει τίποτα στη σημερινή εποχή;

Ύστερα να τα νιάτα τα χρυσά

που με το δήμιο τα 'χουνε καλά.

Τον παίρνουν και τον φέρνουν σπίτι.

Καρφώνουν τον πατέρα τους με μια καταγγελία

και τον κατηγορούν για εσχάτη προδοσία·

δεμένος βγαίνει ο πατέρας απ' το σπίτι.

(Κολωνία, 1935. Βροχερό κυριακάτικο απόγευμα. Ο άντρας, η γυναίκα και το αγόρι μετά το γεύμα. Μπαίνει η υπηρέτρια).

Η ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ: Ο κύριος και η κυρία Κλιμπτς ρωτούν αν οι κύριοι είναι σπίτι.

Ο ΑΝΤΡΑΣ (απότομα): Όχι.

(Η υπηρέτρια βγαίνει)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Έπρεπε να πας στο τηλέφωνο. Αφού ξέρουν πως δεν μπορεί να 'χουμε βγει ακόμα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί δεν μπορεί να 'χουμε βγει;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Επειδή βρέχει.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτός δεν είναι λόγος.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και πού θα μπορούσαμε να 'χουμε πάει: Θ' αναρωτηθούν αμέσως.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Υπάρχουν ένα σωρό μέρη.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τότε γιατί δε βγαίνουμε;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Για να πάμε πού;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τουλάχιστον αν δεν έβρεχε.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και πού θα πηγαίναμε αν δεν έβρεχε;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τουλάχιστον άλλοτε μπορούσε κανείς να βρεθεί με κάποιον.

(Παύση)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν ήταν σωστό που δεν πήγες στο τηλέφωνο. Τώρα ξέρουν πως δεν τους θέλουμε 'δω.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Το ξέρουν δεν το ξέρουν!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Είναι άσχημο που τους αποφεύγουμε τώρα που τους αποφεύγουν όλοι.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν τους αποφεύγουμε.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τότε γιατί να μην έρθουν να μας δουν;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί αυτόν τον Κλιμπς τον βαριέμαι φοβερά.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Άλλοτε, δεν τον βαριόσουνα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Άλλοτε! Μου δίνουν στα νεύρα τα «άλλοτέ» σου!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πάντως, άλλοτε δεν θα τον απόφευγες επειδή εκκρεμεί εναντίον του μια δίκη του σχολικού επιθεωρητή.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δηλαδή θες να πεις πως φοβάμαι;

(Παύση)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τότε τηλεφώνησε και πες τους πως μόλις γυρίσαμε, εξαιτίας της βροχής.

(Η γυναίκα μένει καθισμένη)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Να πούμε στους Λέμκε, αν θέλουν να 'ρθουν;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Για να μας κάνουνε πάλι παρατήρηση ότι δεν αγαπάμε αρκετά την αεράμυνα;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ (στο αγόρι): Κλάους-Χάινριχ, άφησε ήσυχο το ραδιόφωνο!

(Το αγόρι αρχίζει να ξεφυλλίζει τις εφημερίδες)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Καταστροφή αυτή η βροχή σήμερα. Όμως σε μια χώρα που η βροχή είναι καταστροφή, δεν μπορεί κανείς να ζήσει.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Νομίζεις πως είναι πολύ λογικό να λες δυνατά τέτοιες σκέψεις;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου θα λέω ό,τι θέλω. Δεν πρόκειται μέσα στο ίδιο μου το σπίτι ν' αφήσω να...

(Τον διακόπτει η είσοδος της υπηρέτριας, που φέρνει το σερβίτσιο του καφέ. Όσο είναι στο δωμάτιο, δεν μιλάει κανείς).

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Είναι ανάγκη να 'χουμε για υπηρέτρια την κόρη του θυρωρού;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Αυτό το συζητήσαμε αρκετά, νομίζω. Το τελευταίο πράγμα που είπες ήταν πως αυτό είχε και τα υπέρ του.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και τι δεν έχω πει εγώ. Πες μονάχα κάτι τέτοιο στη μητέρα σου και γινόμαστε αμέσως σαλάτα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Όταν μιλάω με τη μητέρα μου...

(Μπαίνει η υπηρέτρια με τον καφέ)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Άσε, Έρνα, εσύ μπορείς να φύγεις, το κάνω 'γω αυτό.

Η ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ: Ευχαριστώ πολύ κυρία. (Βγαίνει)

ΤΟ ΑΓΟΡΙ (σηκώνοντας το κεφάλι από την εφημερίδα): Τα κάνουν όλα αυτά όλοι οι παπάδες μπαμπά;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ποια;

ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Αυτά που γράφει εδώ.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι διαβάζεις εσύ;

(Του αρπάζει από τα χέρια την εφημερίδα)

ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Μα ο ομαδάρχης μας μας είπε πως μπορούμε όλοι να διαβάζουμε όλα όσα γράφει αυτή η εφημερίδα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δε μ' ενδιαφέρει τι 'πε ο ομαδάρχης σας. Τι επιτρέπεται να διαβάζεις και τι όχι, τ' αποφασίζω εγώ.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Να, πάρε δέκα πφέννιγκ, Κλάους-Χάινριχ, και πήγαινε απέναντι κι αγόρασε ό,τι θέλεις.

ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Μα βρέχει.

(Τριγυρίζει αναποφάσιστος κοντά στο παράθυρο)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αν δεν σταματήσουνε τα άρθρα αυτά για τις δίκες των παπάδων θα την σταματήσω αυτή την εφημερίδα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και ποιαν θα παίρνεις; Αυτά τα γράφουν όλες.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αν όλες οι εφημερίδες γράφουνε τέτοιες αηδίες, θα σταματήσω να διαβάζω εφημερίδα. Έτσι κι αλλιώς δε θα μαθαίνω λιγότερα για το τι γίνεται στον κόσμο.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν είναι και τόσο κακό να ξεκαθαρίζουν αυτά.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ξεκαθαρίζουν! Αυτά είναι μόνο πολιτική.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πάντως εμάς δεν μας ενδιαφέρει, αφού είμαστε προτεστάντες.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Το λαό όμως τον ενδιαφέρει, να μη μπορεί να σκεφτεί το δωμάτιο ενός παπά, χωρίς να σκέφτεται κι αυτά τα αίσχη.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι να κάνουνε αφού αυτά συμβαίνουν;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι να κάνουνε; Να κοιτάζουν τα δικά τους. Και στο δικό τους «φαιό σπίτι» δεν θα πρέπει να είναι όλα εντελώς καθαρά, όπως ακούω.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα αυτό είναι μια απόδειξη της εξυγιάνσεως του λαού μας, Καρλ!

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Εξυγίανση. Ωραία εξυγίανση. Αν η υγεία είναι έτσι, τότε εγώ προτιμώ την αρρώστια.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Είσαι πολύ νευρικός σήμερα. Έγινε τίποτα στο σχολείο;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι να 'γινε στο σχολείο; Και σε παρακαλώ, σταμάτα να μου λες πως είμαι νευρικός, μου χτυπάει στα νεύρα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν θα 'πρεπε να τσακωνόμαστε συνέχεια. Καρλ. Άλλοτε...

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό μου 'λειπε τώρα! Άλλοτε! Ούτε άλλοτε ήθελα, ούτε σήμερα θέλω να δηλητηριάζεται η φαντασία του παιδιού μου!

H ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα πού είναι το παιδί;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Πού θες να ξέρω;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τον είδες να φεύγει;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όχι.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν καταλαβαίνω πού μπορεί να 'χει πάει. (Φωνάζει): Κλάους-Χάινριχ!

(Τρέχει έξω από το δωμάτιο. Την ακούμε να φωνάζει. Ξαναγυρίζει)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Έφυγε στ' αλήθεια

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί να μη φύγει;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα χαλάει ο κόσμος απ' τη βροχή!

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί νευριάζεις τόσο πολύ επειδή το παιδί βγήκε έξω;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Για τι πράγμα μιλούσαμε;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τι σχέση έχει αυτό;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν συγκρατιέσαι καθόλου τον τελευταίο καιρό.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό δεν είν' αλήθεια, αλλά ακόμα κι αν ήτανε, τι σχέση έχει με τ' ότι έφυγε ο μικρός;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα ξέρεις ότι βάζουν αυτί.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ε, και;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ε, και; Κι αν το συζητήσει; Ξέρεις τι τους μαθαίνουν τώρα στη Χιτλερική Νεολαία. Τους λένε στα ίσια να τα μαρτυράνε όλα. Είναι περίεργο που έφυγε τόσο αθόρυβα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ανοησίες.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν είδες πότε έφυγε;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Τριγύριζε αρκετή ώρα στο παράθυρο.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ήθελα να 'ξερα τι πρόλαβε ν' ακούσει.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα ξέρει τι συμβαίνει στους ανθρώπους που τους καταγγέλλουν.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και το παιδί που μας έλεγαν οι Σμούλκες; φαίνεται πως ο πατέρας του είναι ακόμα στο στρατόπεδο. Αν ξέραμε πόσο έμεινε στο δωμάτιο.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όλ' αυτά είναι κουταμάρες.

(Τρέχει στα άλλα δωμάτια φωνάζοντας το αγόρι)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορώ να καταλάβω πώς φεύγει χωρίς να πει λέξη. Δεν είναι τέτοιο παιδί.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μήπως πήγε σε κανένα συμμαθητή του;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μόνο στο Μούμμερμαν μπορεί να 'χει πάει. Θα τηλεφωνήσω.

(Τηλεφωνεί.)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Νομίζω πως άδικα αναστατωθήκαμε.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ (στο τηλέφωνο): Εδώ η σύζυγος του καθηγητού Φούρκε. Καλημέρα, κυρία Μούμμερμαν. Μήπως είναι 'κει ο Κλάους-Χάινριχ; — Όχι; Δεν καταλαβαίνω πού μπορεί να πήγε αυτό το παιδί. — Πέστε μου, κυρία Μούμμερμαν, την Κυριακή είναι ανοιχτά τα γραφεία της Χιτλερικής Νεολαίας; —Ναι;— Ευχαριστώ πολύ, τότε θα ρωτήσω κι εκεί.

(Κλείνει το τηλέφωνο. Κι οι δυο τους κάθονται σιωπηλοί)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα τι μπορεί ν' άκουσε;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μίλησες για την εφημερίδα. Και δεν έπρεπε να πεις εκείνο για το «φαιό σπίτι». Έχει τόσο εθνικιστικά αισθήματα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και τι είπα δηλαδή για το «φαιό σπίτι»;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορεί να μη θυμάσαι! Πως εκεί δεν είναι όλα τόσο καθαρά.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί κατηγορία. Δεν είναι όλα καθαρά, ή μάλλον όπως είπα, δεν είναι όλα εντελώς καθαρά, πράγμα που διαφέρει, και μάλιστα ουσιαστικά, αυτό είναι μάλλον μια χιουμοριστική παρατήρηση λαϊκού τύπου, δηλαδή στην καθομιλουμένη, αυτό δε σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι εκεί μερικά πράγματα δεν φαίνονται να είναι πάντα και υπό όλες τις συνθήκες ακριβώς όπως τα θέλει ο Φύρερ. Πάντως εξέφρασα με απόλυτη επίγνωση τον υποθετικό χαρακτήρα, λέγοντας, όπως θυμάμαι πολύ καλά, «δεν πρέπει» —το πρέπει εδώ με την υποθετική του έννοια— να είναι όλα εντελώς καθαρά. Δεν θα πρέπει να είναι! Όχι: δεν είναι! Δεν μπορώ να πως πως υπάρχει κάτι το όχι καθαρό, δεν υπάρχει καμιά απόδειξη. Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν ατέλειες. Δεν εννοούσα τίποτε περισσότερο. Και πέρα απ' αυτό, σε κάποια περίπτωση, ο ίδιος ο Φύρερ εξαπέλυσε μια πολύ πιο αυστηρή κριτική προς την ίδια κατεύθυνση.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν σε καταλαβαίνω. Σ' εμένα δεν είναι ανάγκη να μιλάς έτσι.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν είναι ανάγκη, θέλω να σου μιλάω έτσι. Δεν είμαι σίγουρος για το πόσο εσύ η ίδια φλυαρείς γι' αυτά που ίσως λέγονται κάποτε μέσα σ' αυτούς τους τοίχους, σε μια στιγμή εκνευρισμού. Κατάλαβέ με, δεν προσπαθώ να σου προσάψω οποιεσδήποτε επιπολαιότητες εις βάρος του συζύγου σου, ακριβώς όπως δεν πιστεύω στιγμή ότι ο μικρός θα κάνει κάτι εναντίον του πατέρα του. Αλλά ανάμεσα στο κακό και στην επίγνωσή του, υπάρχει, δυστυχώς, τεράστια διαφορά.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Για σταμάτα τώρα! Καλύτερα θα 'κανες να πρόσεχες τη γλώσσα σου. Όλη αυτή την ώρα σπάω το κεφάλι μου, αν είπες πριν ή μετά από κείνο για το φαιό σπίτι, ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς στη χιτλερική Γερμανία.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό δεν το είπα καθόλου.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Εσύ κάνεις σαν να 'μουνα εγώ η αστυνομία! Εγώ απλώς βασανίζω το μυαλό μου τι μπορεί ν' άκουσε ο μικρός.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Η λέξη χιτλερική Γερμανία δεν υπάρχει καν στο λεξιλόγιό μου.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Κι αυτό για το θυρωρό, κι ότι οι εφημερίδες είναι γεμάτες ψέματα, κι αυτό που είπες μετά για την αεράμυνα, το παιδί δεν ακούει απολύτως τίποτα θετικό. Αυτό δεν είναι καθόλου καλό για μια νεανική ψυχή, την καταστρέφει, κι ο Φύρερ που λέει πως το μέλλον της Γερμανίας είναι η νεολαία της. Στ' αλήθεια δεν είναι τέτοιο παιδί να πάει εκεί να καταδώσει κάποιον. Δεν αισθάνομαι καλά.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Είναι όμως εκδικητικός.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Και γιατί θα 'θελε να εκδικηθεί;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ο Θεός ξέρει, όλο και κάτι θα 'χει. Ίσως επειδή του πήρα το βάτραχό του.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα αυτό έγινε εδώ και μια βδομάδα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όμως αυτά τα θυμούνται τα παιδιά.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Κι εσύ γιατί να του τον πάρεις;

ο ΑΝΤΡΑΣ: Γιατί δεν του έπιανε μύγες. Τον άφηνε να πεθάνει της πείνας.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα είναι αλήθεια πως έχει πολλά μαθήματα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ο βάτραχος όμως δεν έφταιγε τίποτα γι' αυτό.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα δεν μίλησε καθόλου γι' αυτό, και μόλις του 'δωσα δέκα πφέννιγκ. Του παρέχουμε ό,τι ζητήσει.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, αυτό είναι δωροδοκία.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι εννοείς;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Θα πούνε αμέσως ότι δοκιμάζαμε να τον δωροδοκούμε για να κρατάει τη γλώσσα του.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δηλαδή, τι νομίζεις ότι μπορούν να σου κάνουν;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Οτιδήποτε, δεν υπάρχουν όρια! Θεέ μου! Και να 'σαι και δάσκαλος! Εκπαιδευτής της νεολαίας: Τη φοβάμαι!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα ένα παιδί δεν μπορεί να 'ναι αξιόπιστος μάρτυρας. Ένα παιδί δεν ξέρει τι λέει.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Αυτό το λες εσύ. Μα από πότε χρειάζονται μάρτυρες για οτιδήποτε;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι εννοούσες με τις παρατηρήσεις σου; Θέλω να πω ότι μπορεί απλώς να σε παρεξήγησε.

Ο ΑΝΤΡΑΣ:Τι είπα; Δεν μπορώ ούτε να θυμηθώ. Για όλα φταίει αυτή η άτιμη η βροχή. Γίνεσαι κακοδιάθετος. Τελικά είμαι ο τελευταίος, που θα 'λεγα κάτι εναντίον της ψυχικής ανατάσεως που ζει σήμερα ο γερμανικός λαός. Εγώ τα είχα προβλέψει όλ' αυτά από το τέλος του 1932.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ, δεν έχουμε τώρα καιρό να μιλάμε γι' αυτά. Πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε όλα με ακρίβεια, και αμέσως μάλιστα. Δεν πρέπει να χάνουμε καιρό.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό από τον Κλάους-Χάινριχ.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Λοιπόν πρώτα αυτό για το «φαιό σπίτι» και τα αίσχη.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα δεν είπα λέξη για αίσχη.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Είπες πως η εφημερίδα είναι γεμάτη αίσχη και θα την σταματήσεις.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, η εφημερίδα! Όχι όμως το φαιό σπίτι!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν μπορεί να 'πες πως αποδοκιμάζεις αυτά τα αίσχη των παπάδων; Κι ότι το θεωρείς πολύ πιθανόν ότι αυτοί οι άνθρωποι που είναι κατηγορούμενοι σήμερα, έβγαλαν τα απαίσια παραμύθια για το φαιό σπίτι κι ότι εκεί δεν είναι όλα καθαρά; Κι ότι καλύτερα θα 'καναν να κοίταζαν τα δικά τους; Κι ότι είπες στο παιδί ν' αφήσει το ραδιόφωνο και να πάρει καλύτερα την εφημερίδα, γιατί έχεις τη γνώμη ότι η νεολαία του Τρίτου Ράιχ πρέπει να παρατηρεί μ' ανοιχτά μάτια τι γίνεται γύρω της.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όλ' αυτά δεν βοηθάνε σε τίποτα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ, δεν πρέπει τώρα να σκύψεις το κεφάλι. Πρέπει να 'σαι δυνατός, όπως λέει κι ο Φύρερ...

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μα δεν μπορώ να παρουσιαστώ στο δικαστήριο, και σαν μάρτυρας κατηγορίας να καταθέσει η ίδια η σάρκα από τη σάρκα μου.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν πρέπει να το παίρνεις έτσι.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Οι σχέσεις με τους Κλιμπτς ήταν μεγάλη επιπολαιότητα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μα αυτονών δεν τους έκαναν τίποτα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, αλλά οι έρευνες συνεχίζονται.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Αν απελπίζονταν όλοι που γίνονται γι' αυτούς έρευνες...

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ο θυρωρός, λες να 'χει τίποτα εναντίον μας;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Εννοείς αν τον ρωτήσουν; Του κάναμε δώρο ένα κουτί πούρα για τα γενέθλιά του, και το δώρο του της Πρωτοχρονιάς ήταν αρκετό.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Οι Γκάουφς από δίπλα του 'δωσαν δεκαπέντε μάρκα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ναι, μα αυτοί διάβαζαν ως το '32 το «Εμπρός» και το Μάη του '33 είχαν βάλει σημαία μαύρη – άσπρη – κόκκινη!

(Χτυπάει το τηλέφωνο)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Το τηλέφωνο!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Να πάω;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν ξέρω.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Ποιος μπορεί να 'ναι;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Περίμενε. Αν χτυπήσει ξανά πηγαίνεις.

(Περιμένουν. Το τηλέφωνο σταματάει)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Δεν είναι πια ζωή αυτή!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ!

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Έναν Ιούδα μού γέννησες. Κάθεται στο τραπέζι, τρώει το φαΐ που του δίνουμε και στήνει αυτί και θυμάται όλα όσα λένε οι γονείς του ο χαφιές.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν πρέπει να μιλάς έτσι!

(Παύση)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Νομίζεις πως θα πρέπει να κάνουμε τίποτα προετοιμασίες;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Λες να τους φέρει μαζί του αμέσως;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν είναι απίθανο, ε;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μήπως πρέπει να φορέσω το παράσημό μου;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Οπωσδήποτε, Καρλ!

(Εκείνος φέρνει το παράσημο και το φοράει με τρεμάμενα χέρια)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πάντως στο σχολείο δεν υπάρχει τίποτα εναντίον σου;

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Και πού θες να ξέρω; Είμαι πρόθυμος να διδάξω ό,τι θέλουν, αλλά τι θέλουν να διδάξω; Μακάρι να 'ξερα! Πού να ξέρω πώς θέλουν να ήταν ο Μπίσμαρκ; Αφού αργούν τόσο να βγάλουν τα σχολικά βιβλία! Δεν μπορείς να κάνεις αύξηση άλλα δέκα μάρκα στην υπηρέτρια; Κι αυτή κρυφακούει συνέχεια.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ (γνέφει καταφατικά): Και τη φωτογραφία του Χίλτερ, να την κρεμάσουμε πάνω απ' το γραφείο σου; Φαίνεται καλύτερα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Ναι, να το κάνεις αυτό.

(Η γυναίκα πάει να της αλλάξει θέση)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Όμως, αν το παιδί τους πει ότι της αλλάξαμε θέση επίτηδες, θα συμπεράνουν ένοχη συνείδηση.

(Η γυναίκα ξανακρεμάει τη φωτογραφία στην παλιά της θέση).

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Η πόρτα δεν ήταν αυτή;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Δεν άκουσα τίποτα.

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Κι όμως!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Καρλ!

(Τον αγκαλιάζει)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Μη χάνεις την ψυχραιμία σου. Ετοίμασέ μου μερικά εσώρουχα.

(Άλλη πόρτα ακούγεται. Ο άντρας κι η γυναίκα στέκουν ο ένας δίπλα στον άλλο, κοκαλωμένοι, στη γωνιά του δωματίου. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει το αγόρι με μια χαρτοσακούλα στο χέρι. — Παύση).

ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Μα τι έχετε;

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Πού ήσουνα;

(Το αγόρι δείχνει τη σακούλα με τις σοκολάτες.)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ: Μόνο σοκολάτες αγόρασες;

ΤΟ ΑΓΟΡΙ: Τι άλλο; Φυσικά.

(Διασχίζει το δωμάτιο μασουλώντας.
Οι γονείς του τον κοιτάζουν ερευνητικά.)

Ο ΑΝΤΡΑΣ: Νομίζεις πως λέει αλήθεια;

(Η γυναίκα σηκώνει τους ώμους)

Ποτέ δεν είναι αργά για ένα ημερολόγιο τρέλας, ειδικά σ αυτή τη χώρα όπου η γελοιότητα είναι η κανονικότητά της. Συνέχεια λοιπόν στα Ημερολόγια τρέλας από την Attica Voice. Το σημερινό ημερολόγιο, λόγω της ημέρας, είναι αφιερωμένο στο βασιλιά καρνάβαλο και δεν θα ξεκινάει από τον Ιανουάριο όπως τα υπόλοιπα ημερολόγια, αλλά από το Φεβρουάριο, τον κατεξοχήν μήνα των καρναβαλικών εκδηλώσεων.

Ο δικός μας ο καρνάβαλος βέβαια, δεν έχει εποχές, είναι παντός καιρού και πανταχού παρών. Είναι μάλιστα και υπουργός και - γιατί όχι - μεθαύριο πρωθυπουργός. Ο Καναδός συγγραφέας & εκπαιδευτικός Πήτερ Λώρενς είχε πει κάποτε: “Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά”. Αν έβλεπε τον δικό μας καρνάβαλο, θα έπαυε να αναρωτιέται. Ένα δεύτερο ερώτημα, όμως, αναδύεται αυτόματα. Ποιοι τον ψηφίζουν αυτόν τον καρνάβαλο και γιατί; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ένα άλλο απόφθεγμα: “Μερικές φορές «πλειοψηφία» σημαίνει ότι όλοι οι ηλίθιοι είναι από την ίδια πλευρά”

Και, κάπως έτσι, ο βασιλιάς καρνάβαλος, από τηλεμπακάλης πατριδέμπορος και πλασιέ νανογιλέκων, έγινε υπουργός και μας προσφέρει απλόχερα καλάθια τίγκα στην ανοησία και στην κοροϊδία. Έχουμε, χωρίς να έχουμε, το καλάθι του νοικοκυριού, το καλάθι των Χριστουγέννων, το καλάθι του Άι Βασίλη, το καλάθι της Αποκριάς.

Όπως ήδη ψιθυρίζεται μάλιστα, εν όψει εκλογών, ετοιμάζεται και το καλάθι του μεγάλου μαλάκα. Αυτό θα είναι αποκλειστικά για όσους έκαναν αίτηση για το market pass και πρόκειται να ψηφίσουν τον καρνάβαλο υπουργό. Θεωρούμε πως το δικαιούνται

Μπορείτε να ρίξετε μία γρήγορη ματιά στο βίντεο του ημερολογίου ή

να το απολαύσετε κατεβάζοντας το για κάθε χρήση

Μέσα στο χρονικό διάστημα των τεσσάρων ημερών, συμπεριλαμβάνεται Σαββατοκύριακο,

καθώς και μία ημέρα επίσημης αργίας

• Έντονες αντιδράσεις από οργανώσεις.

Τάσος Σαραντής (από την ΕΦΣΥΝ .24.02.23)

Παραβιάζοντας τη σχετική νομοθεσία, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σήμερα νωρίς το πρωί (στις 07:30) σε δημόσια διαβούλευση σχέδιο νόμου με τίτλο «Διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την προστασία του φυσικού και χωροταξικού περιβάλλοντος», με προθεσμία υποβολής σχολίων από το ενδιαφερόμενο κοινό μόλις τεσσάρων (4) ημερών!

Αυτή η απαράδεκτη ενέργεια, που έγινε παραμονή του τριήμερου της Καθαράς Δευτέρας, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη 11 περιβαλλοντικών οργανώσεων, λόγος για τον οποίο ζητούν από τον αρμόδιο υπουργό να παρατείνει άμεσα την καταληκτική ημερομηνία της δημόσιας διαβούλευσης.

Πρόκειται για ένα εκτενέστατο σχέδιο νόμου, με 16 επιμέρους μέρη / κεφάλαια και 143 άρθρα αναφορικά με μία πληθώρα κρίσιμων ενεργειακών και περιβαλλοντικών ζητημάτων που δεν επηρεάζουν άμεσα μόνο το περιβάλλον, αλλά συνολικά την κοινωνία και την οικονομία της χώρας μας. Θα περίμενε κανείς πως μια τέτοια σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία θα προέβλεπε ένα επαρκές χρονικό διάστημα διαβούλευσης, προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο απαραίτητος και ουσιαστικός διάλογος με την κοινωνία.

Για τους λόγους αυτούς, ζητούν από τον αρμόδιο υπουργό να παρατείνει άμεσα την καταληκτική ημερομηνία της δημόσιας διαβούλευσης, παρέχοντας επαρκή χρόνο τουλάχιστον ενός μήνα στους ενδιαφερόμενους πολίτες, προκειμένου να επεξεργαστούν και να σχολιάσουν ένα τόσο σημαντικό σχέδιο νόμου.

Την καταγγελία υπογράφουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ΑΝΙΜΑ, ΑΡΧΕΛΩΝ, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, Καλλιστώ – Περιβαλλοντική Οργάνωση για την άγρια ζωή και τη φύση, Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, Greenpeace, MEDASSET και WWF Ελλάς.

Πηγή

Η Αποκριά ανέκαθεν εορταζόταν στην Ελλάδα. Με έντονες κατά τόπους παραλλαγές, τόσο στις εκδηλώσεις και το θέαμα που προσέφεραν όσο και στο περιεχόμενο τους, στο βαθύτερο τους νόημα θα λέγαμε σήμερα. Με λίγα λόγια, η απόσταση από τις Διονυσιακές γιορτές μέχρι τα σύγχρονα καρναβάλια μπορεί να είναι μεγάλη ως προς το περιεχόμενο αλλά παραμένει μικρή ως προς τους στόχους τους οποίους εξυπηρετούσαν οι ανθρώπινες αυτές εκδηλώσεις.

Οι μεγάλες γιορτές δεν έπαψαν ποτέ να είναι απεικόνιση του αιώνιου κύκλου της Φύσης, της βλάστησης  της γης και της αναπαραγωγής της ζωής. Από τις γιορτές περί την Αποκριά, στοιχεία και δρώμενα από τις αρχαίες παγανιστικές τελετές,  διαδόθηκαν ευρέως και ρίζωσαν στις κοινωνίες που αναπτύχθηκαν. Τα στοιχεία της αθυροστομίας και του αποκαλούμενου «άσεμνου» επέζησαν ακόμα και της συντέλειας της κάθε θρησκείας και της ακόλουθης υποκατάστασης της από άλλη. Επέζησαν και γλίτωσαν ακόμα και από τις πιο βάρβαρες εξουσίες, θρησκευτικές ή κοσμικές, που θέλησαν να καθυποτάξουν τις συνειδήσεις με χαλινάρια  σεμνοτυφίας. Επιβιώνουν ακόμα και σήμερα, στην εποχή της ανόδου του πουριτανισμού και της -καλβινικής προέλευσης- πολιτικής ορθότητας. Γενικά ακόμα και τώρα που οι εξουσίες επιβάλλουν έναν απαραίτητο για την επιβίωση τους  συντηρητισμό-κοινωνικό καθωσπρεπισμό, έρχεται η  περίοδος της Αποκριάς που επιβεβαιώνει πως δεν έχουμε ακόμα αποβάλλει τη φυσική μας υπόσταση, εκείνη του ανθρώπου που έχει ανάγκες, επιθυμίες, πόθους.

Ας επιστρέψουμε στις απαρχές των σύγχρονων καρναβαλιών. Από τον Μεσαίωνα κι εξής τα παγανιστικά στοιχεία και οι τελετές ενσωματώθηκαν στο δυτικοευρωπαϊκό καθολικό Καρναβάλι και αντίστοιχα στις νεοελληνικές, ορθόδοξες Αποκριές. Από την άλλη μεριά, οι προτεσταντικές εκκλησίες δεν διαθέτουν τέτοιες επιβιώσεις αφού δεν διέθεταν ούτε κεντρικές εκδηλώσεις, όπως τα καρναβάλια. Ακόμα και οι αρχαιότερες παγανιστικές τελετές των λαών της κεντρικής Ευρώπης εξαφανίστηκαν με την επικράτηση του χριστιανικού προτεσταντικού δόγματος, το οποίο απαλλαγμένο από φαντασιοπληξίες και λοιπά  οράματα, επικρατεί πλέον στον κόσμο. Η επικράτηση του φαίνεται άλλωστε από το politically correct που δεν επιβάλλεται λόγω της προόδου της κοινωνίας και της εμπέδωσης του αλληλοσεβασμού μεταξύ των μελών της, αλλά επιβάλλεται μέσω ενός ιδιότυπου συρμού, σχεδόν δογματικά.

Απόκριες και Καρναβάλι/Carnival* έχουν την ίδια ετυμολογική σημασία: αποχή από το κρέας. Στο πλαίσιο της καθολικής και της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης συμβολίζουν την εγκατάλειψη της αμαρτίας και τον εξαγνισμό του σώματος και της ψυχής, ένα συγκεκριμένο διάστημα πριν από το Πάσχα και τον εορτασμό της Ανάστασης του Χριστού.  Σε αυτό το μεταίχμιο του ετήσιου κύκλου ανήκει  και ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης, σύμβολο της χειμωνιάτικης νάρκης και της  ανοιξιάτικης αφύπνισης της Φύσης.  Στους αρχαίους πολιτισμούς όσο και στις σύγχρονες κοινωνίες, η ιδέα και η πραγμάτωση των μαζικών εορτασμών με ξέφρενο και άναρχο  γλέντι, γέλιο, μεταμφίεση, ανταλλαγή ρόλων και σάτιρα λειτουργούν εκτονωτικά και ως εκ τούτου θεραπευτικά για τις κοινωνίες.

Το Αθηναϊκό καρναβάλι

Οι πρώτες αποκριάτικες δημόσιες εκδηλώσεις, μεταμφιέσεις και σατιρικές δραστηριότητες στην Αθήνα εμφανίστηκαν όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της η βαυαρική αντιβασιλεία του Όθωνα. Η Αποκριά εορταζόταν και παλαιότερα αλλά με έναν χαρακτήρα πιο «ιδιωτικό» ο οποίος έφτανε μέχρι την κλίμακα της γειτονιάς. Την εποχή της έναρξης της αντιβασιλείας του Όθωνα οι γιορτές γίνονται πια δημόσιες με κοινές εκδηλώσεις για όλη την πόλη.

Το επίκεντρό τους βρισκόταν στη συμβολή των οδών Αιόλου και Μητροπόλεως. Εκεί υπήρχαν τα κεντρικά καφενεία και η πλατεία Δημοπρατηρίου, το παζάρι. Τα πολιτικά πρόσωπα της επικαιρότητας είχαν πάντα την τιμητική τους.

Στα τότε δρώμενα περιλαμβανόταν μία αναπαράσταση υπουργικού συμβουλίου, το οποίο «συνεδρίαζε» πάνω σε κάρο (άρμα της εποχής) και αλληγορικά πρωταγωνιστούσαν ένας σχοινοπλέκτης και ένας ζωγράφος (παραπομπή στους Κωνσταντίνο Σχινά και Κωνσταντίνο Ζωγράφο, αμφότεροι υπουργοί της τότε κυβέρνησης). Διάφοροι απευθύνονταν προς εκείνους με ιδιαίτερα καυστικά ή ακόμη και υβριστικά σχόλια. Ανταλλάσσονταν χυδαίοι υπαινιγμοί που αφορούσαν την εμφάνιση και τα φυσικά χαρακτηριστικά των δύο υπουργών Σχινά και Ζωγράφου, πάντα όμως προς τους δύο σατιριστές, τον σχοινά, δηλαδή τον κατασκευαστή σχοινιών και τον ζωγράφο. Ένα τέτοιο θέαμα και ακρόαμα, με ύβρεις και χυδαιολογίες κατά υπουργών –έστω και ρόλων επί κάρου- δεν θα ήταν αποδεκτή σήμερα (βλ. Άδ, Γεωργιάδη κατά του κωμικού Χρ. Ζαραλίκου)

Οι ονειδισμοί τους ήταν σκληροί προς κάθε κατεύθυνση. Περιλάβαιναν τον βασιλιά, τους πολιτικούς αλλά και την Εκκλησία. Αυτοσχέδια στιχάκια όπως

«Κακό χρόνο να ‘χουν όλ’ οι βαυαροί

πού ‘λθαν στην Ελλάδα κ’ ήπιαν το κρασί»

προκαλούσαν. Το γεγονός ότι είχαν διαλέξει την πλατεία Ανακτόρων ζέσταινε ακόμη περισσότερο τα πνεύματα. Μέχρι που το 1843 οι αστυνομικές αρχές αποφάσισαν να «αποπέμψουν διοικητικά», δηλαδή να εξορίσουν τον επικεφαλής των αδόντων καρναβαλιστών στο Ναύπλιο για να ησυχάσουν! Για να αποφεύγονται τα αποκριάτικα… έκτροπα εκδίδονταν πλέον αστυνομικές διατάξεις της μάσκας, της μεταμφίεσης ή των αποκριάτικων εκδηλώσεων στο σύνολό τους.

Στο γύρισμα του αιώνα

Από τον 19^ο προς τον 20^ο αιώνα, η Αθηναϊκή αποκριά γίνεται κεντρική αποκριάτικη εκδήλωση. Σε αυτό συντελεί και η λογοτεχνική παρέα του Γ. Σουυρή, δηλαδή οι Παλαμάς, Δροσίνης, Λάσκαρης,  Βελιανίτης, Άννινος, Τσοκόπουλος, Πωπ Στρατήγης, Σκόκος και  Νιρβάνας που παράγουν ευτράπελα αλλά και στίχους που διαδίδονται παντού ανάμεσα στους καρναβαλιστές. Σκωπτικοί στίχοι, είτε σατιρίζουν είτε κατακεραυνώνουν την εξουσία αλλά και μέρος των αστών της εποχής. Ενδεικτικά το απόσπασμα:

«………………

Στους τωρινούς καιρούς της Ρωμιοσύνης,

τραγούδια δεν μας πρέπουν σοβαρά

ούτε κλωνάρια δαφνης και μυρσίνης,

μας φθάνει μουσική του ταμπουρά.

Γυναίκες, άνδρες όλοι στο χορό,

Και σας κρατώ το ίσο … τιριρό.

Όλο το χρόνο είμαστε μπερλίνες,

κι όμως βαστούμε ύφος σοβαρό,

και για τις δόξες σκούζουμε εκείνες,

που άλλοτε τις είχαμε σωρό.

Όπ! Όπ! πηδάτε όλοι σας ψηλά

Οι φτέρνες σας ν’ ανάψουν… τραλαλά.

Όλοι σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν,

Ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

Οι μοίρες μας μουτσούνες εγινήκαν,

Δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

Όπ! Όπ! στο γύρο όλοι… τραλαλό…

Κι εγώ μασκαρεμένος σας γελώ….»

Δεκαετία του 1930

Από τις πρώτες εκδηλώσεις που ο ΕΟΤ έθεσε υπό την αιγίδα του ήταν και η Αθηναϊκή Αποκριά και μάλιστα και μετά το 1936 που υποτίθεται πως έκλεισε μετά τη συγχώνευση του στο λεγόμενο «Υπουργείο Τύπου» του διαβόητου Νικολούδη.

Με επίκεντρο την Πλάκα και τις πέριξ περιοχές, οι αθηναϊκές αποκριάτικες εκδηλώσεις άκμασαν (με διάλειμμα την τραγική δεκαετία του 1940) μέχρι το αποκορύφωμα τους στη δεκαετία του 1960. Αξίζει να σημειώσουμε τη στάση του Γ. Σεφέρη, κατοίκου της οδού Κυδαθηναίων,  ο οποίος παρατηρώντας μεθυσμένους και οργιάζοντες καρναβαλιστές γίνεται επικριτικός και καυστικός, δηλώνοντας την αηδία του στα ημερολόγια του (Μέρες Γ’).

Ο ποιητής δεν έκανε κάτι διαφορετικό από το να εκφράσει τον τρόπο που έβλεπε η μεγάλη αστική τάξη της εποχής την λαϊκή Αποκριά. Ο Παλαμάς, ο Δροσίνης ή οι άλλοι ποιητές φίλοι του Σουρή, στις αρχές του αιώνα δεν γνώριζαν την έννοια της "αστικής τάξης". Ήταν παλαιοελλαδίτες και μόνο αυτόν τον τρόπο γνώριζαν εκείνη την εποχή. Ο σμυρνιός Σεφέρης όμως, ήδη στη δεκαετία του 1930, ήταν μέλος της πραγματικά μεγαλοαστικής τάξης της χώρας. Οι αστοί προέκριναν μία πιο εκλεπτυσμένη μορφή γιορτής για την Αποκριά αλλά ενώ κατάφεραν να επιβάλουν την άποψη τους σε πολλά, δεν μπόρεσαν να της στερήσουν τον Βακχικό της χαρακτήρα. Αυτό το κατάφεραν οι υπερατλαντικοί πολιτιστικοί μας επικυρίαρχοι κατά τις τελευταίες 3 δεκαετίες. Αλλά αυτό που γράφουμε εδώ είναι politically incorrect και γι’ αυτό δεν επεκτεινόμαστε.

Τα άλλα σημερινά καρναβάλια

Το καρναβάλι της Πάτρας είναι μάλλον το μεγαλύτερο και ίσως το παλαιότερο στον ελλαδικό χώρο. Επειδή έλκει την καταγωγή του μερικώς και από τα Επτάνησα τα οποία είχαν και έχουν τον δικό τους τρόπο να γιορτάζουν την Αποκριά, ανήκει σε άλλη κατηγορία από αυτή στην οποία ανήκουν οι εορτές της Αθήνας. Σταδιακά όμως εξαλείφθηκαν οι διαφορές και η ανάπτυξη κι άλλων καρναβαλιών κατά τον τρόπο και το πνεύμα του πατρινού (βλ. Μοσχάτο ή της Ξάνθης)  εξομοίωσαν τον τρόπο που γιορτάζονται οι Αποκριές σε μεγάλο βαθμό.

Εξαιρέσεις μάλλον είναι ο Τύρναβος και οι γύρω περιοχές που διατηρούν τον διονυσιακό τους χαρακτήρα αλλά και τα πρώιμα καρναβάλια της Δυτικής Μακεδονίας που όμως είναι αμέσως μετά την πρωτοχρονιά και δεν ακολουθούν το Τριώδιο.

Να μην επεκταθούμε όμως περισσότερο. Τα καρναβάλια είναι έξω και μας περιμένουν και ακόμα καλύτερα, μας περιμένουν τα Κούλουμα για τα οποία οι προγνώσεις της ΕΜΥ είναι εξαιρετικές. 

Καλή Αποκριά λοιπόν στη χώρα που το καρναβάλι κυβερνά και τις 365 μέρες του χρόνου.

-----

Καρναβάλι: δάνειο από την ιταλική λέξη carnevale, η οποία ανάγεται στο υστερολατινικό carnem (το κρέας) levare (σηκώνω, αφαιρώ) (Ν. Σαραντάκος Μάρτιος 2011)

Αποκριά (από+κρέας) της Απόκρεω

Παραπομπή:

Τα Γαμοτράγουδα, αγαπημένες απαγγελίες των ημερών

Στις 20/2/2023 έληξε η δημόσια διαβούλευση επί του νομοσχεδίου με τίτλο «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή». Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο επιβολής σκληρής καταστολής στα σχολεία, κατ’ εικόνα και ομοίωση της καταστολής όπως εφαρμόζεται από την αστυνομοκρατία του Μητσοτάκη σε όλη την Ελλάδα. Δεν εστιάζει στα πραγματικά προβλήματα, δεν λύνει τίποτα, παράγει φανταστικές έννοιες και λειτουργίες που τις υποχρηματοδοτεί (άρα είναι θνησιγενείς ή ψεύτικες). Όλα είναι ένα προκάλυμμα για να περάσει από κάτω του η σκληρή καταστολή στις πιο ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι επόμενες γενιές ως πειθήνια ζόμπι, ενεργούμενα της κάθε εξουσίας. Και ποια είναι η σύνοψη όλων αυτών σε μία εικόνα όπως το αντελήφθη η συντάκτρια της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ (πηγή πληροφοριών για το παρόν); Η φωτογραφία του δημάρχου της Ραφήνας Μπουρνούς με τον οικοδομικό κόφτη, όταν πήγε να «σπάσει» την κατάληψη στο Γυμνάσιο Πικερμίου στις 6 Δεκεμβρίου του 2018. (ΣτΣ Θαυμάστε δημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ ποιον στηρίζετε για δήμαρχο)

Από τις 9/2/2023  είχε ξεκινήσει η  διαβούλευση επί του νομοσχεδίου για την ενδοσχολική βία και τον εκφοβισμό. Ο τίτλος του είναι «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή» και ο σύνδεσμος για τη συμμετοχή στη ληγμένη πια (20/2) δημόσια διαβούλευση ήταν (και παραμένει αλλά η διαβούλευση έχει κλείσει)  εδώ.

Διαβάζοντας τα σχόλια που έγιναν από όσους συμμετείχαν στη διαβούλευση βλέπουμε πως μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων εντόπισε το μεγάλο κενό που υπάρχει στην ευρύτερη οπτική της ζωής των παιδιών ως μέλη της σχολικής κοινότητας. Δηλαδή οι όποιες «μέριμνες» προσδιορίζονται επάνω στη σχολική ζωή, παραβλέποντας πως το παιδί διαμορφώνεται πρώτα από το οικογενειακό περιβάλλον. Προφανώς το εξωσχολικό περιβάλλον συμμετέχει εξίσου με το σχολικό στη διάπλαση των παιδιών αλλά και αυτό παραγνωρίζεται από το σχέδιο νόμου. Αλλά αυτά είναι θέματα που μία σοβαρή διαβούλευση -και υπό τον όρο της επίσης σοβαρής διαχείρισης της- μπορεί να τα λύσει. Η σχολική συμπεριφορά δεν είναι ανεξάρτητη από την οικογενειακή ζωή και εμπειρία  ούτε από το σύνολο των εμπειριών και των άλλων δραστηριοτήτων ενός παιδιού. Όλα αυτά οφείλουν να παραμετροποιηθούν. πρωτίστως επιστημονικά, στο πλαίσιο της πρόληψης και  αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού. Η αντιμετώπιση κοινωνικών φαινομένων απαιτεί πολυεπίπεδη και επίπονη εργασία και αυτό δεν φαίνεται να ισχύει για το νέο νομοσχέδιο.

Αντίθετα, σε άλλα θέματα, το νομοσχέδιο είναι πιο «σκληρό». Δείχνει ξεκάθαρα πως δεν είχε επιστημονική επεξεργασία αλλά κυριως στυνομική. Προφανώς ισχύει αυτό που γράφει στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ, η Γιούλα Γκεσούλη (βλ. πηγές της παρούσας ανάρτησης στο τέλος). Δηλαδή πως δεν είναι τόσο αθώο και ακίνδυνο όσο θέλει να φαίνεται.

Τζάμπα εξαγγελίες

Η Γιούλα Γκεσούλη χαρακτηρίζει τον εξαγγελθέντα από το νομοσχέδιο, διπλασιασμό των ψυχολόγων-κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία, τις επιμορφώσεις εκπαιδευτικών, τον σύμβουλο σχολικής ζωής, τις σχετικές θεματικές στο πλαίσιο των εργαστηρίων δεξιοτήτων και των νέων προγραμμάτων σπουδών και την ενίσχυση υποστηρικτικών θεσμών όπως τα  Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής & Υποστήριξης (ΚΕΔΑΣΥ) ως φανφάρες. Κινήσεις εντυπωσιασμού για να φανεί ότι τάχα το υπουργείο καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας μεταξύ μαθητών.

Πράγματι. Η ακατάσχετη αναφορά μερών ενός "προγράμματος", αποσιωπά τον βασικό υπαίτιο της γέννησης φαινομένων βίας και εκφοβισμού, που είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Μαζί και η αγριότητα  του, που ιδιαίτερα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης γνώρισε και γνωρίζει τεράστιες διαστάσεις. Εκεί δεν γίνεται καμία αναφορά και φυσικά δεν υπάρχει καμία σχετική μέριμνα. Η Γ. Γκεσούλη αναφέρει: Η φτώχεια, η ανεργία, το γκρέμισμα των ονείρων για σπουδές, για επαγγελματική αποκατάσταση, για ένα καλύτερο μέλλον, η αποθέωση του ατομισμού και η υποχώρηση της συλλογικότητας μαζί με τη βία που ξερνά το σύστημα μέσα απ’ όλους τους μηχανισμούς του, ωθούν τη νεολαία ιδιαίτερα των εργατικών συνοικιών, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε «παραβατικές» συμπεριφορές.

Στο άρθρο της Γ. Γκεσούλη επισημαίνεται άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα του νομοσχεδίου. Εκείνο της σταθερής κρατικής υποχρηματοδότησης. Αυτό το πρόβλημα αναδεικνύει την αληθινή υπόσταση του νομοσχεδίου, που δεν είναι άλλη από εκείνη της «φούσκας». Μία κίνηση για το «θεαθήναι» προεκλογική, προορισμένη για διαφήμιση της κυβέρνησης μέσω της διάχυσης της «ευχάριστης είδησης» από τις γνωστές, πετσωμένες οδούς παραπληροφόρησης και προπαγάνδας. Σε αυτά τα κανάλια άλλωστε δεν γίνονται και πολλές ερωτήσεις όπως οι παραπάνω που εκφράζει η Γ. Γκεσούλη, ερωτ'ησειος στις οποίες δεν θα άντεχε το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου..

Το κυρίως πιάτο. Η καταστολή

Γράφει η Γ. Γκεσούλη: «Ο διάβολος, όμως, λέει μια γνωστή ρήση, κρύβεται στις λεπτομέρειες και εν προκειμένω πίσω από γενικόλογες φράσεις. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτές, οι μαθητικές καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις των μαθητών εντός του σχολείου (π.χ. αποχή από τα μαθήματα) θεωρούνται άσκηση ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού εναντίον όσων τυχόν αντιδρούν. Άλλωστε, είναι γνωστές οι κραυγές όλου του αστικού εσμού όταν ξεσπούν μαθητικοί αγώνες και ιδίως μαθητικές καταλήψεις, που αποτελούν οξυμμένη μορφή αντίστασης, ότι κάποιες μειοψηφίες με το έτσι θέλω βάζουν λουκέτο στα σχολεία και παρεμποδίζουν τους «υγιώς σκεπτόμενους» και «φιλομαθείς» μαθητές να μπουν στο σχολείο τους και να παρακολουθήσουν τα μαθήματα»

Αντιγράφουμε τώρα από το σχέδιο νόμου: «Κάθε μορφή σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής, συναισθηματικής, κοινωνικής, ρατσιστικής, σεξουαλικής, ηλεκτρονικής ή άλλης βίας και παραβατικής συμπεριφοράς, που πλήττει τη σχολική κοινότητα και διαταράσσει την εκπαιδευτική διαδικασία συνιστά ενδοσχολική βία και εκφοβισμό και ιδίως:

δ) η παρεμπόδιση της ομαλής διεξαγωγής των μαθημάτων και ο βίαιος αποκλεισμός μαθητών είτε από την εκπαιδευτική διαδικασία είτε από τη συμμετοχή τους στην καθημερινή σχολική ζωή, καθώς και ο εν γένει κοινωνικός αποκλεισμός, οι απειλές και η ψυχολογική βία στις επαφές των μαθητών με τους συμμαθητές τους,

ε) η επιβολή με τη βία και ο εξαναγκασμός σε πράξεις ή παραλείψεις παρά τη θέληση των μαθητών,

στ) οποιαδήποτε μορφή βίαιης ή απαξιωτικής συμπεριφοράς ή η ενθάρρυνση σε διάπραξη βίαιων εκδηλώσεων που διαταράσσουν τη σχολική γαλήνη και πλήττουν το κύρος της εκπαιδευτικής κοινότητας…» (άρθρο 4).

Καλούνται, δε, όσοι αντιδρούν στην κατάληψη του σχολείου να γίνουν καταδότες των αγωνιζόμενων συμμαθητών τους. Η ρουφιανιά θεωρείται καλοδεχούμενη γι’ αυτό και δημιουργείται ηλεκτρονική πλατφόρμα, όπου οι καταδότες-μαθητές μπορούν να φορέσουν την κουκούλα της ανωνυμίας. Ωραία, λοιπόν, μαθήματα ηθικής και ανθρωπιστικής κοινωνικής συμπεριφοράς παραδίνονται στους μαθητές με τη σφραγίδα του υπουργείου της υποτιθέμενης Παιδείας.

Καταδότες, βεβαίως, καλούνται να γίνουν και οι αυτόκλητοι σωτήρες των παιδιών, οι μονίμως «ανησυχούντες» και «αγανακτισμένοι» γονείς, οι καταγγελίες των οποίων στην σχετική πλατφόρμα πρέπει να είναι επώνυμες.

Μπορούν επίσης να στρέφονται εναντίον όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας της σχολικής μονάδας (εκπαιδευτικών, μαθητών, υποστηρικτικού διοικητικού προσωπικού, κ.λπ.).

«Στην ειδική ψηφιακή πλατφόρμα που δημιουργείται και λειτουργεί, με την ευθύνη του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων (Ι.Τ.Υ.Ε.) «Διόφαντος», για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας και των φαινομένων εκφοβισμού, πρόσβαση έχουν οι μαθητές και οι γονείς, καθώς και όσοι έχουν την επιμέλεια μαθητών. Η πρόσβαση διασφαλίζεται με τη χρήση ατομικών κωδικών εισόδου στην ψηφιακή πλατφόρμα και διευκολύνεται με τη δημιουργία ψηφιακού ιστότοπου που υποδέχεται επώνυμες και ανώνυμες αναφορές. Οι μαθητές δύνανται να υποβάλουν επώνυμες ή ανώνυμες αναφορές.

Οι γονείς και όσοι έχουν την επιμέλεια των μαθητών υποβάλλουν μόνο επώνυμες αναφορές.

Η ανωνυμία της αναφοράς ισχύει έναντι όλων των χρηστών της πλατφόρμας και αντιτάσσεται έναντι όλων των εκπαιδευτικών και του προσωπικού της σχολικής μονάδας» (άρθρο 6 ό.π.).

Δημιουργείται επίσης ένα ολόκληρο δίκτυο αποδοχής, και χειρισμού αυτών των αναφορών.

Συμπέρασμα

Γενικά το νομοσχέδιο αναφέρεται στους χειρισμούς εντός της σχολικής μονάδας (παρακολούθηση, απομόνωση, απειλές τρομοκρατία μαθητών που κινητοποιούνται) έρχεται να συμπληρώσει το ισχύον κατασταλτικό νομικό πλαίσιο εναντίον των μαθητικών καταλήψεων και αποτελεί το πρώτο βήμα, ώστε στη συνέχεια τη σκυτάλη να παίρνουν οι εισαγγελείς, τα μαθητοδικεία και τα ΜΑΤ.

Μπορείτε να θαυμάσετε τον νέο κόσμο σχολικής καταστολής που έρχεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση που προσλαμβάνει μπάτσους ενώ απολύει καθηγητές και γιατρούς στις πηγές που αναφέρουμε στο τέλος της ανάρτησης.

Πηγές:

Ηλεκτρονική έκδοση εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ

Διαβούλευση «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή» στο  opengov.gr

Αγαπάμε τη μικρή φόρμα στη λογοτεχνία, αγαπάμε εξίσου τη γραφή της Γκέλυς Τουλή και όταν αυτά τα δύο συναντιούνται δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τον ενθουσιασμό μας. Μπορούμε όμως να τον μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας και να ευχαριστήσουμε τη δημιουργό για την προσφορά της

(Attica Voice)

Μικρός χώρος (της Γκέλυς Τουλή)

Πολλά email. Ας δω τα σημερινά. Και τι λέει αυτό; Μην ξεχάσω σήμερα τέσσερις και μισή Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Τι λέει αυτός ο τρελάρας της παλιοπαρέας μας; Μεσημεριάτικα; Μέσα στον καύσωνα; Έτσι τα κανονίζουν αυτοί, ξαφνικά γιατί τους ήρθε η όρεξη. Οι παλιοί συμφοιτητές. Καιρό έχουμε να τα πούμε. Σχεδόν μισό χρόνο; Αλλά το τσιπουράκι δεν το ξεχνάνε. Κι ας εξηνταρίσαμε βρε.  Ο Μίμης λέει στο μήνυμα: μην ξεχάσεις.  Ξεχνάω εγώ; Ο μπαγάσας της παρέας είναι αυτός…, ο χωρατατζής. Όλοι από τους ηλεκτρολόγους του Πολυτεχνείου κι αυτός βρήκε να ανοίξει επιχείρηση με είδη υπολογιστών. Άσχετο. Όλοι οι άλλοι καλά το υπηρετήσαμε το επάγγελμα. Ειδικά ο Θέμης που συνέχισε το διδακτορικό κι έγινε καθηγηταράς.  Πιστεύω να τα καταφέρει να έρθει σήμερα κι ο Αριστείδης ο δίκαιος. Μελετητής αυτός και άξιος για το παρατσούκλι του. Κι η Μίνα η όμορφη. Αιώνιος έρωτάς μου. Ευθύνες πολλές. Διευθυντικό στέλεχος στην εταιρεία ηλεκτρισμού. Η Μίνα! Και τι δεν περάσαμε. Κυλιόμασταν στις μαξιλάρες της φοιτητικής μου γκαρσονιέρας. Μικρός χώρος, μεγάλες ελπίδες. Συζητήσεις, Μαρξ, πολλά μαλλιά. Έρωτες, σχέσεις.

Εκείνη παντρεύτηκε μετά. Εγώ πάντα γεροντοπαλίκαρο. Μαγκούφης δηλαδή. Νομίζω το έχω όρεξη αυτό το τσίπουρο σήμερα. Μα ήμουν και χαζός τότε.  Δεν ήξερα από  γυναίκες. Να την βουτήξω και να μην την αφήσω. Σάμπως ξέρω και τώρα; Γέρασα και μυαλό δεν έβαλα.

Άντε να ετοιμαστώ. Περνάει κι η ώρα. Μην πάω σαν λέτσος.

Πολλή ζέστη. Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Δεν βλέπω μαγαζί. Τι είναι εδώ; Να πάρω στο κινητό τον λεχρίτη τον Μίμη.

-Ρε Μίμη. Είμαι εδώ. Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Ένα νεκροταφείο μόνο βλέπω. Πού είστε;

-Έλα μέσα. Εδώ είμαστε. Σου έστειλα τρία email. Δεν τα είδες;

-Τι;

-Η Μίνα.

Μικρός χώρος, καμία ελπίδα.