Το Μεγάλο Ρέμα απειλείται και δεν πρόκειται για καινολογία ούτε για κοινοτυπία. Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται για κινδυνολογία.

Ένα ρέμα ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος που:

-προσφέρει καταφύγιο στην μεταναστευτικό ορνιθοπανίδα που διέρχεται από την αφιλόξενη χώρα μας,

-προσφέρει ανανέωση του αέρα στη Ραφήνα, που το καλοκαίρι πνίγεται από το ναυτιλιακό πετρέλαιο ή το ντήζελ των πιο ευσυνειδήτων,  

-προσφέρει καταφύγιο ωοτοκίας σε θαλάσσια είδη στην εκβολή του,

-προσφέρει φυσικούς σχηματισμούς, όπως ο καταρράκτης του Βαλανάρη, οι πηγές κατά μήκος των συμβαλλόντων κλάδων του, αλλά και μοναδικές οικολογικές ενότητες όπως οι συστάδες μαγκρόβιας βλάστησης (κυρίως του κλάδου Πετρέζας),  καλαμιώνες και μικτές μορφές παραθαλασσίου δάσους ή θαμνοτόπου και παραρεμάτιας βλάστησης

αλλά και αντέχει ακόμη τις αφόρητες πιέσεις από:

-τις παράνομες απορρίψεις αποβλήτων μέσα στα νερά του

-την παράνομη -  αυθαίρετη δόμηση στην ζώνη εξάπλωσης του

-την επιβουλή από τοπάρχες, περιφερειακούς, υπουργούς, στο όνομα της προσωπικής τους συνειδησιακής ελαστικότητας και για την προβολή της μηδενικής τους υπόστασης

-την υπονόμευση της ύπαρξης του από τους ίδιους τους ευεργετημένους, με σχέδια «ανάπτυξης» που στην ουσία ισοδυναμούν με αυτοκτονία, τον καιρό της κλιμάκωσης του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής.

Το ρέμα αυτό θέλουν να το χτίσουν. Με στημένες μελέτες και βρόμικες προθέσεις (δεν κάνουν κουβέντα πχ για την κάπνα που θα πνίξει τη Ραφήνα αν εγκιβωτιστεί ο μοναδικός της φυσικός απαγωγός της αέριας ρύπανσης). Αυτές είναι οι μεγάλες απειλές που δεν πρέπει να κουραστούμε να τις αναφέρουμε, σε κάθε ευκαιρία.

Είναι όμως και κάποιες μικρές απειλές, που τις συνηθίσαμε και γι΄αυτό τις θεωρούμε ανύπαρκτες. Έστω αθέατες (;). Τόσο καθημερινές που μοιάζουν αθώες. Τρώνε όμως τη ζωή. Καταπίνουν το ρέμα,

Υποβαθμίζουν τον τόπο και εμείς τα κοιτάμε καθημερινά.

Τα κοιτάμε χωρίς να τα βλέπουμε.

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος είχε αναρτήσει φωτογραφίες της συμβολής των κλάδων που σχηματίζουν το Μεγάλο Ρέμα. Του κλάδου Πετρέζας, του Βαλανάρη κλπ. Πολύ όμορφος τόπος πράγματι.

Λίγο πιο κάτω όμως βρίσκει κανείς μερικά από τα «μικρά». Τα μικρά καρκινώματα που ο άνθρωπος εμφύτευσε στο σώμα του Μεγάλου Ρέματος, σε ακόμα μία αυτοκτονική του κίνηση.

Παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες από την περιοχή, για να θαυμάσουμε την αυτοκτονική διάθεση του ανθρώπου που μπροστά στο δικό του μικρό, δεν βλέπει το μεγάλο κοινό.

Η μετατροπή του ρέματος σε οχετό 

 Ο σωρός κοσκινισμένης φυτικής γης εντός της ζώνης ανάπτυξης του ρέματος

Ο σωρός των αγνώστου ταυτότητας προϊόντων εκσκαφής εντός της ζώνης ανάπτυξης του ρέματος. Και ένα οξειδωμένο βαρέλι, η λεπτομέρεια

Η πρόσβαση των απορριμματοφόρων προς τον χώρο στάθμευσης τους. Κια υτός πάνω στο ρέμα. Δημοτικά "μικρά" περιβαλλοντικά εγκλήματα

Δύο σωροί από εκσκαφές (ένας φυτικής γης και ένας άγνωστης ταυτότητας) μέσα στη φυσική ζώνη του ρέματος

Ας αναλογιστούμε τι κακό εχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια και ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Αυτά για αρχή, γιατί αν αποφασίσουμε πως είμαστε με το μέρος της Ζωής και της Φύσης,  θα πρέπει να το καταστήσουμε σαφές προς όλους με τον αγώνα μας. Απέναντι σε κάθε απειλή που δέχεται το Μεγάλο Ρέμα.

Μικρή ή Μεγάλη