«Είναι ακόμα νωρίς» . Αυτή η αναστολή, αυτή η σκέψη ακολουθεί συνειρμικά κάθε απόπειρα που κάνει το ανθρώπινο μυαλό να επεξεργαστεί  την πρόσφατη αποκάλυψη του κτήνους που γρυλλίζει μες το ανθρώπινο σώμα.

Αυτό που ετεροχρονίζει την απόπειρα ερμηνείας, αυτό που την καθυστερεί δεν είναι η πρόφαση της μικρής χρονικής απόστασης από τα γεγονότα. Δεν είναι η ανησυχία του λάθους από μία εν θερμώ ερμηνεία. Ούτε καν ο σεβασμός που διατείνονται οι κατά κανόνα ασεβέστεροι, προς το ζέον ακόμα αίμα. Αυτό που μας κάνει διαρκώς να αναβάλλουμε την απόπειρα ερμηνείας, την απόπειρα κατάδειξης και κολασμού των αιτίων και των λόγων της αποκάλυψης του ανθρωποφάγου τέρατος, είναι ο τρόμος μπροστά στο ενδεχόμενο να τα ανακαλύψουμε και στη δική μας καθημερινότητα. Ο τρόμος του να τα εντοπίσουμε στον περίγυρό μας ή ακόμα χειρότερα, σε εμάς τους ίδιους.

O Brenton Tarrant στο «μανιφέστο» που ανάρτησε στο twitter, γράφει για τον εαυτό του και μας δίνει μία εικόνα που δεν μας είναι και άγνωστη ως εικόνα του «μέσου ανθρώπου»

Ποιος είσαι;

-Είμαι ακόμα ένας κοινός, λευκός 28χρονος άνδρας. Γεννημένος στην Αυστραλία σε μία εργατική, χαμηλού εισοδήματος, οικογένεια. Οι γονείς μου έχουν Σκωτσέζικη, Ιρλανδική και Αγγλική καταγωγή.

Είχα μία κανονική παιδική ηλικία, δίχως μεγάλα θέματα.

Δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός μαθητής και ίσα ίσα περνούσα τις τάξεις

Το Μεγάλο Ρέμα απειλείται και δεν πρόκειται για καινολογία ούτε για κοινοτυπία. Πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται για κινδυνολογία.

Ένα ρέμα ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος που:

-προσφέρει καταφύγιο στην μεταναστευτικό ορνιθοπανίδα που διέρχεται από την αφιλόξενη χώρα μας,

-προσφέρει ανανέωση του αέρα στη Ραφήνα, που το καλοκαίρι πνίγεται από το ναυτιλιακό πετρέλαιο ή το ντήζελ των πιο ευσυνειδήτων,  

-προσφέρει καταφύγιο ωοτοκίας σε θαλάσσια είδη στην εκβολή του,

-προσφέρει φυσικούς σχηματισμούς, όπως ο καταρράκτης του Βαλανάρη, οι πηγές κατά μήκος των συμβαλλόντων κλάδων του, αλλά και μοναδικές οικολογικές ενότητες όπως οι συστάδες μαγκρόβιας βλάστησης (κυρίως του κλάδου Πετρέζας),  καλαμιώνες και μικτές μορφές παραθαλασσίου δάσους ή θαμνοτόπου και παραρεμάτιας βλάστησης

αλλά και αντέχει ακόμη τις αφόρητες πιέσεις από:

-τις παράνομες απορρίψεις αποβλήτων μέσα στα νερά του

-την παράνομη -  αυθαίρετη δόμηση στην ζώνη εξάπλωσης του

-την επιβουλή από τοπάρχες, περιφερειακούς, υπουργούς, στο όνομα της προσωπικής τους συνειδησιακής ελαστικότητας και για την προβολή της μηδενικής τους υπόστασης

-την υπονόμευση της ύπαρξης του από τους ίδιους τους ευεργετημένους, με σχέδια «ανάπτυξης» που στην ουσία ισοδυναμούν με αυτοκτονία, τον καιρό της κλιμάκωσης του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής.

Το ρέμα αυτό θέλουν να το χτίσουν. Με στημένες μελέτες και βρόμικες προθέσεις (δεν κάνουν κουβέντα πχ για την κάπνα που θα πνίξει τη Ραφήνα αν εγκιβωτιστεί ο μοναδικός της φυσικός απαγωγός της αέριας ρύπανσης). Αυτές είναι οι μεγάλες απειλές που δεν πρέπει να κουραστούμε να τις αναφέρουμε, σε κάθε ευκαιρία.

Είναι όμως και κάποιες μικρές απειλές, που τις συνηθίσαμε και γι΄αυτό τις θεωρούμε ανύπαρκτες. Έστω αθέατες (;). Τόσο καθημερινές που μοιάζουν αθώες. Τρώνε όμως τη ζωή. Καταπίνουν το ρέμα,

Υποβαθμίζουν τον τόπο και εμείς τα κοιτάμε καθημερινά.

Τα κοιτάμε χωρίς να τα βλέπουμε.

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος είχε αναρτήσει φωτογραφίες της συμβολής των κλάδων που σχηματίζουν το Μεγάλο Ρέμα. Του κλάδου Πετρέζας, του Βαλανάρη κλπ. Πολύ όμορφος τόπος πράγματι.

Λίγο πιο κάτω όμως βρίσκει κανείς μερικά από τα «μικρά». Τα μικρά καρκινώματα που ο άνθρωπος εμφύτευσε στο σώμα του Μεγάλου Ρέματος, σε ακόμα μία αυτοκτονική του κίνηση.

Παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες από την περιοχή, για να θαυμάσουμε την αυτοκτονική διάθεση του ανθρώπου που μπροστά στο δικό του μικρό, δεν βλέπει το μεγάλο κοινό.

Η μετατροπή του ρέματος σε οχετό 

 Ο σωρός κοσκινισμένης φυτικής γης εντός της ζώνης ανάπτυξης του ρέματος

Ο σωρός των αγνώστου ταυτότητας προϊόντων εκσκαφής εντός της ζώνης ανάπτυξης του ρέματος. Και ένα οξειδωμένο βαρέλι, η λεπτομέρεια

Η πρόσβαση των απορριμματοφόρων προς τον χώρο στάθμευσης τους. Κια υτός πάνω στο ρέμα. Δημοτικά "μικρά" περιβαλλοντικά εγκλήματα

Δύο σωροί από εκσκαφές (ένας φυτικής γης και ένας άγνωστης ταυτότητας) μέσα στη φυσική ζώνη του ρέματος

Ας αναλογιστούμε τι κακό εχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια και ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Αυτά για αρχή, γιατί αν αποφασίσουμε πως είμαστε με το μέρος της Ζωής και της Φύσης,  θα πρέπει να το καταστήσουμε σαφές προς όλους με τον αγώνα μας. Απέναντι σε κάθε απειλή που δέχεται το Μεγάλο Ρέμα.

Μικρή ή Μεγάλη

Ξημερώματα της 17ης Δεκεμβρίου 2018. Ένα μπουμ στο Φάληρο έδωσε το σήμα εκκίνησης της σειράς εντατικών μαθημάτων με τίτλο «Η επίθεση κατά των ΜΜΕ αποτελεί επίθεση κατά της Δημοκρατίας». Απορημένοι έως αποσβολωμένοι στέκουν οι καταναλωτές ειδήσεων στα ράφια των καταστημάτων της είδησης. Των μεγάλων και των μικρών. Των σοβαρών και των ελαφρών.

Στο μάθημα «Η Δημοκρατία και οι εχθροί της» διδάσκουν και εντεταλμένοι καθηγητές, πολιτικοί στο κυρίως επάγγελμα τους, πρόθυμοι και με «διείσδυση» opinion makers κατά το εδώ και χρόνια γνωστόν. Όλοι συμφωνούν. Η τρομοκρατική επίθεση κατά του ΣΚΑΪ αποτελεί επίθεση  κατά της Δημοκρατίας. αποτελεί επίθεση κατά της ενημέρωσης πρωτίστως και γι’ αυτό αποτελεί και επίθεση κατά της Δημοκρατίας.

Παρά την εντατική επιβολή της παραπάνω θέσης, ως πολιτικά ορθή τοποθέτηση και τη συγκατάβαση μερίδας του κόσμου που το αντιμετωπίζει ως σημαντικό γεγονός (το οποίο καλύπτει την τρέχουσα ζοφερή ειδησεογραφία) ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού προτιμά να σιωπήσει. Ναι. Σε συναντήσεις, συζητήσεις, παρέες και εκδηλώσεις των δύο αυτών ημερών, πέρα από τους «επαΐοντες» της επικαιρότητας και τους πολυλογάδες των παρεών, κανένας δεν θέλει να συζητήσει το θέμα. Μπορεί λόγω υπερβολικής έκθεσης  στο θέμα από τα φροντιστήρια των ΜΜΕ, μπορεί από αδιαφορία μπροστά στο τόσο συνηθισμένο πια γεγονός. Χίλια «μπορεί» χωρούν στην περίπτωση. Όμως…

Ζούμε τα τελευταία χρόνια μία ζοφερή κατάσταση. Ζούμε δυστυχισμένοι και καταπιεσμένοι από τις συνθήκες που επέβαλλαν στη χώρα οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις της χώρας, της Ευρώπης και του πλανήτη. Ζήσαμε και ζούμε τον εφιάλτη του οικονομικού αδιεξόδου, την ίδια ώρα που οι κυβερνήτες επέβαλλαν την αναγκαιότητα του εξανδραποδισμού μας μέσω των ΜΜΕ. Είδαμε να παραβιάζεται το δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη στην ενημέρωση. Είδαμε να παραλύουν συνειδήσεις και να σβήνουν πολιτικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από αυτά τα ΜΜΕ που σήμερα περνούν τη γραμμή τους πως «αποτελούν έκφραση και ταυτόχρονα θεμέλιο δημοκρατίας». Ακόμα και σαν όψη ενός πολυφωνικού ειδησεογραφικού τοπίου δεν μπορούμε να δούμε αυτά τα ΜΜΕ που έχουμε σήμερα στον τόπο. Η κατασκευή της είδησης δεν αποτελεί ειδησεογραφική όψη, ούτε καν άποψη. Αποτελεί παραμόρφωση της αλήθειας. Από πότε η παραμορφωμένη αλήθεια αποτελεί άποψη, γνώμη, θέση ή όψη της ενημερωτικής πολυφωνίας;

Η ποιότητα των προγραμμάτων της ελληνικής τηλεόρασης θα μπορούσε να αποτελέσει πιο προφανή λόγο για μία βομβιστική επίθεση εναντίον τους αλλά ένα τηλεοπτικό τοπίο σαν το σημερινό στην Ελλάδα, προϋποθέτει θεατές που αδιαφορούν για την ποιότητα του προγράμματος, άρα και δεν έχουν λόγο να δράσουν τόσο ριζοσπαστικά διεκδικώντας τη βελτίωση του.

Προκειμένου να ενταχθεί η παραπάνω εκπεφρασμένη απορία, για τη σιωπή που επιλέγουν οι σοβαρότεροι άνθρωποι να τηρήσουν απέναντι στο θεατρικό «Χτύπημα κατά της Δημοκρατίας» σε ένα πλαίσιο πολιτικής ορθότητας, καλό είναι να επισημανθεί πως η περίπτωση είναι επιβεβαίωση της πεποίθησης πως «η βία γεννά βία». Η βόμβα στον ΣΚΑΪ δεν είναι πρωτογενής βία. Είναι βία γεννημένη από την βία που ασκούν τα ίδια τα ΜΜΕ και πρώτος και καλύτερος ο ΣΚΑΪ. Δεν νομιμοποιείται να μιλάει για τη βία του αντιπάλου του, όταν πρώτος ο ίδιος έχει ασκήσει βία με τη προπαγάνδιση των θέσεων του ΔΝΤ στην Ελλάδα, την υποστήριξη της μείωσης μισθών και συντάξεων, τον εκθειασμό της πτώσης του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού και της ταυτόχρονης αύξησης της κερδοφορίας των μεγαλοκεφαλαιούχων (που αποτελούν και μετόχους του κάποιοι εξ αυτών). Ο ΣΚΑΪ, κατ’ επιλογή του  υπήρξε και είναι ακόμη σύμβολο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, πουλώντας  χαλκευμένες ειδήσεις και προβάλλοντας τα γεγονότα μέσα από τον δικό του παραμορφωτικό φακό. Αυτό δεν τον καθιστά Μέσο Ενημέρωσης και επιπλέον τον μετακινεί από τη θέση της 4ης εξουσίας στη θέση των μαύρων προπαγανδιστικών παρακρατικών κέντρων.

Δεν πρόκειται να στεναχωρηθεί κανείς για τον ΣΚΑΪ. Ούτε και αυτοί που προσποιούνται τους ανησυχούντες για τη δημοκρατία που απειλείται από την επίθεση σε έναν ραδιοτηλεοπτικό σταθμό και την έντυπη παραλλαγή του (τι ντροπή για την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Βλάχου). Αυτή είναι η αλήθεια. Όλοι ξέρουν τι έγινε και γιατί έγινε. Αλλά πρέπει το έργο να παιχτεί κανονικά. Όπως επίσης είμαι αλήθεια το ότι για να εξαλειφθεί η βία της βόμβας πρέπει να εξαλειφθεί και η βία που τη γέννησε.

Έρμη Δημοκρατία. Εκεί κατάντησες. Εκεί σε καταντήσαμε. Να αποτελεί εικόνα σου ένα αδιαφανές μέσο που ούτε προάγει την ενημέρωση, ούτε ακολουθεί τους κανόνες που Εσύ θέτεις. Ακόμα και αν θα υπήρχε μία πιθανότητα να ξεκινήσει κάτι μαζικό για την κατάργηση του εφιάλτη που έχουν επιβάλλει, σε καταδικάζουν στα αιώνια δεσμά σου καθιστώντας μας όλους αδιάφορους, πνιγμένους από την αηδία που φροντίζουν να μας καλλιεργούν στην καθημερινότητα μας. Έτσι, αγαπητή Δημοκρατία μένεις μία επίφαση, ένα πρόσχημα, Μία ανάμνηση που δεν πρόκειται να υπάρξεις ποτέ ξανά ως σύστημα στον τόπο ή στον πλανήτη. Το μέλλον σου, όπως και το δικό μας είναι εδώ και δυστυχώς είναι και αυτό ζοφερό

Σε τοπικό επίπεδο, το πως αντιλαμβάνεται την ενημέρωση ο ΣΚΑΪ και η έντυπη εκδοχή του, το είδαμε πρόσφατα σε άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Οι επιλογές της εφημερίδας βαφτίζονται «φαβορί» δίχως τεκμηρίωση. Δίχως καμία αναφορά έστω σε πηγή. Φτηνή προπαγάνδα που προσπαθεί  να ψαρέψει ανεγκέφαλους θα πείτε, αλλά δείχνει πως δουλεύει το συγκρότημα (με το αζημίωτο;)

Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από τον δάσκαλο του κυνισμού, το στήριγμα της αυθαιρεσίας και της παρανομίας. Απλά επιβεβαίωσε ακόμα μία φορα το ταπεινό του ποιόν. Όλα τσιμέντο λοιπόν και με υπουργική βούλα με χρώμα Οικολόγων Πρασίνων

Αν οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν έχουν πρόβλημα, τότε ας καταλάβυν πως ο δικός τους υπουργός είναι το αποκρουστικότερο πρόσωπα στην άθλια υπόθεση των οικιστικών πυκνώσεων και της πολεοδόμησης των δασών που πέμειναν στην Αττική και ας του ζητήσουν τουλάχιστον εξηγήσεις για τον χώρο που πέταξε την καμμένη οικολογική του συνείδηση, Να μάθουν το χώρο και να πάνε να φροντίσουν να γίνει υγειονομική ταφή της γιατί ρυπαίνει το περιβάλλον όσο και ο ίδιος ο "οικολόγος¨" υπουργός

Ήταν ένα ήσυχο απόγευμα Δευτέρας. Ήσυχο βέβαια, αν εξαιρούσε κανείς  τον πολύ δυνατό αέρα που είχε αρχίσει να σηκώνεται

Ο κύριος Χ. βρισκόταν έξω, στο μπαλκόνι του σπιτιού του και καθάριζε ένα έπιπλο, ενώ ο δυνατός αέρας είχε αρχίσει να τον εκνευρίζει. Η τηλεόραση από το σαλόνι αλλά και το fb  έπαιζαν εικόνες από τη φωτιά στην Κινέτα “ Τίποτα δε θ' αφήσουν όρθιο, θα τα κάψουν όλα” μονολόγησε για μια στιγμή και συνέχισε τη δουλειά του βρίζοντας παράλληλα τον αέρα που του χαλούσε την ηρεμία

Κάποια στιγμή, κοιτάζοντας προς τον Βουτζά, είδε τα πρώτα σημάδια καπνού.  “Κοίτα να δεις, σύμπτωση” είπε και μια ελάχιστη υποψία ανησυχίας πέρασε από το μυαλό του. Φρόντισε, όμως, να τη διώξει γρήγορα, δεν ήθελε άλλες σκοτούρες εκείνη τη στιγμή.