Δελτίο Τύπου 15/9/21

ΡΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του συναγωνιστή Σταύρου Γανωτή

Μετά τις  πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού που κατέκαψαν πάνω από 1.300.000 στρέμματα δάσους, η προστασία δασών, ρεμάτων και όλων των οικοσυστημάτων που ακόμη επιβιώνουν  αποκτά βαρύνουσα σημασία, ιδιαίτερα σε μία περιφέρεια περιβαλλοντικά επιβαρυμένη όπως η Αττική. Η προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενός από τα μεγαλύτερα φυσικά  ποτάμια της Αττικής είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ!

Σας καλούμε το Σάββατο 18/9 σε εκδήλωση με θέμα «Ρέματα και Βιοποικιλότητα μετά τις πυρκαγιές»,  αφιερωμένη στη μνήμη του συναγωνιστή Σταύρου Γανωτή  που έφυγε από κοντά μας στις 2 Αυγούστου. Την εκδήλωση διοργανώνουν η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας σε συνεργασία με την ΑΝΙΜΑ-σύλλογος Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής , οι δύο σύλλογοι στους οποίους ο Σταύρος υπήρξε ενεργό μέλος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλαμβάνει πεζοπορία/περιήγηση και ανοιχτή συζήτηση, ενώ θα κλείσει με μουσική εκδήλωση. Αναλυτικά το πρόγραμμα της ημέρας:

4μμ: Περιήγηση σε σημεία περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος της Ραφήνας

Μαρίκες-Ασκηταριό-Οχυρό-Μεγάλο Ρέμα

Σημείο συνάντησης: πλατεία Νηρέα (Δωρίδος & Ναυτίλου)

6μμ: Ανοιχτή Συζήτηση με θέμα «Ρέματα και Βιοποικιλότητα μετά τις πυρκαγιές»

Θεατράκι  Πάρκου Καραμανλή

Ομιλητές:

-Μαρία Γανωτή,

  ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής

-Σταμάτης Ζόγκαρης, 

  Γεωγράφος-Βιολόγος

-Εμμανουέλα Τερζοπούλου,

  Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

8μμ: Μουσική εκδήλωση

Τιμούμε το συναγωνιστή  Σταύρο Γανωτή, συνεχίζοντας τον αγώνα για τη διάσωση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας από τα σχέδια που απειλούν να το μετατρέψουν από φυσικό οικοσύστημα σε αγωγό ομβρίων υδάτων. Μετά τις πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού, η υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος της Αττικής είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Παραθέτουμε απόσπασμα των πρακτικών της Βουλής, από τη χθεσινή ψηφοφορία (25/11/2019) όπου ετέθη υπό ψήφιση η αναθεώρηση

• του άρθρου 3 του Συντάγματος, περί θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους και
• του άρθρου 5 περί απαγόρευσης διακρίσεων με βάση το φύλο, την ταυτότητα φύλου, τον σεξουαλικό προσανατολισμό

Τη συνεδρίαση παρακολουθούν, όπως λέει και ο πρόεδρος της Βουλής, μαθητές και μαθήτριες οι οποίοι και οι οποίες ενημερώθηκαν για τον τρόπο λειτουργίας της Βουλής και συνεπώς μαθαίνουν τη δημοκρατία εκεί που ασκούνται οι λειτουργίες της και γεννιούνται οι θεσμοί της.

Ο πρόεδρος όμως θα έπρεπε να εξηγήσει στα παιδιά πως θα παρακολουθήσουν τις διαδικασίες μία δημοκρατίας  που δεν τους χωράει όλους. Μία δημοκρατία που δεν σέβεται την σεξουαλική επιλογή και προσανατολισμό. Μία δημοκρατία που δεν είναι ανεξίθρησκη, γιατί εκ των προτέρων έχει επίσημο και προτιμητέο θρήσκευμα και το επιβάλλει σε κάθε περίπτωση. Μία ανάπηρη δημοκρατία, σαν την ελευθερία που  βλέπει ο ποιητης να μας τάζουν*. Μία δημοκρατία ου δεν έχει θεραπευτεί από την αρρώστια.

Τόσα χρόνια άρρωστη, ανάπηρη δημοκρατία. Έτσι τη μάθαμε και έτσι τη διατηρούμε. Δεν αντέχουμε την υγεία. Είναι επικίνδυνη για το «σταθερό πολιτικό κλίμα».

Οι μαθητές που έμαθαν από πρώτο χέρι πως η δημοκρατία χρειάζεται να κάνει τις επιλογές της και τις διακρίσεις της για να δουλέψει, παρακολούθησαν τα κάτωθι «ευρωπαϊκά» και πολιτισμένα:

<Απόσπασμα Πρακτικών της Βουλής>

Ο πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας διαβάζει τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κωνσταντίνος Τασούλας):  Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής των Ελλήνων, τριάντα τρεις μαθήτριες και μαθητές και τρεις συνοδοί εκπαιδευτικοί από το 8ο Γυμνάσιο Λαμίας.

Πριν από λίγες μέρες γράφαμε για το άδικο της σύνδεσης μία πόλης με την παράνομη δραστηριότητα που έχει γίνει σκοτεινός συρμός τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Η ανάρτηση αφορούσε τη λειτουργία 4 παράνομων και κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενων «κυνοκομείων» στην Ραφήνα, υπό την ανοχή του δήμου, αλλά και της κοινωνίας. Μίας κοινωνίας η οποία δεν είχε μάθει ποτέ πως προέκυψαν αυτά τα κολαστήρια και κάτω από ποια νομοθεσία λειτουργούσαν. Αυτό ήταν υποχρέωση, άρα και εγκληματική αμέλεια του δήμου, οποίος έδειξε ύποπτη ανοχή και ακόμα μέχρι σήμερα δεν έχει εξηγήσει τίποτα για αυτό το αίσχος που έφερε στο φως η δημοσιογραφική έρευνα(1) και κανένας άλλος.

 Μία χώρα με ελλιπείς υποδομές στον τομέα της περίθαλψης και φροντίδας των αδέσποτων ζώων. Μία χώρα που η ζωοφιλία δεν ανήκει στην κουλτούρα του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της. Μία χώρα, που μέχρι χθες τα παιδιά της μεγάλωναν ελεύθερα, παίζοντας στους δρόμους και τις αλάνες και είχαν σαν ένα συνηθισμένο παιχνίδι τον βασανισμό ζώων, για πλάκα(....) Ποιος αλήθεια, μεσήλικας, δεν θυμάται παιδιά να παίζουν τραβώντας μία γάτα από την ουρά και το κεφάλι ή τα πόδια για να βγάζει αυξομειούμενες σε ύψος και ένταση στριγκλιές, ή να της ανάβουν φωτιά στην ουρά; Ποιος δεν έτυχε να δει να κρεμάνε κονσέρβες ή μπουκάλια στο λαιμό ή την ουρά σκυλιών; Ποιος δεν έχει πετύχει στο δρόμο του ζώομε ακρωτηριασμένα αυτιά ή ουρά; Δεν θα αναφέρουμε τη φρίκη του Μοσχάτου το 2018 ή της Κρήτης φέτος. Αυτές άλλωστε είναι περιπτώσεις που χρειάζονται ψυχιατρική ανάλυση.

Μία τέτοια χώρα αποτελεί ιδανικό τόπο ανάπτυξης του pet trafficking (του ιδιαζόντως απεχθούς εμπορίου ζώων) και μάλιστα κατέχοντας τη θέση της «χώρας αρχικής προέλευσης». Της χώρας - «πηγής» ζώων. Και τα αδέσποτα καθιστούν την Ελλάδα ανεξάντλητη πηγή πλουτισμού του αισχρού εμπορίου.

H Πρωτοβουλία Κατοίκων για ένα λιμάνι που θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη της Ραφήνας   εξέδωσε το ακόλουθο δελτίο τύπου για

• τα σχεδιαζόμενα από την αποχωρούσα περιφερειακή αρχή, σχετικά με το νέο MASTER PLAN του λιμανιού και
• τις επίσης σχεδιαζόμενες από τους ίδιους, κυκλοφοριακές παρεμβάσεις στην Διαταύρωση Ραφήνας

 Από τον "διάλογο" με θέμα το γιατί δεν εστάλη το τεχνικό πρόγραμμα (αντικείμενο της "διαβούλευσης" της 25ης Ιουλίου) κλικ

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγαλου Ρέματος Ραφήνας, αποχώρησε από την υποβαθμισμένη -με αποκλειστική ευθύνη του δημάρχου- δημοτική επιτροπή διαβούλευσης. Ο δήμαρχος, ο οποίος εδώ και 3 χρόνια έχει ευτελίσει κάθε έννοια δημοκρατίας και διαβούλευσης, αντί να αναγνωρίσει την ευθύνη του και να αναβάλει τη συνεδρίαση κατέφυγε και στους συνήθεις χυδαίους αστεϊσμούς του, όταν στην αλληλογραφία επί της πρόσκλησης για την επιτροπή, του επισημάνθηκε πως το τεχνικό πρόγραμμα (το οποίο ήταν το θέμα της διαβούλευσης) δεν είχε αποσταλεί στα μέλη της Δ.Ε.Δ.. Με γνήσια προσβλητικό θράσος παρενεβη ως "Γραφείο Δημάρχου" για να πει πως το πρόγραμμα ήταν εκεί για όποιον το ήθελε, προσβάλλοντας κάθε έννοια σοβαρότητας κι νομιμότητας. Το γιατί, θα το διαβάσετε στην επιστολή με την οποία συνόδεψε την αποχώρηση της η εκπρόσωπος της Κίνησης γα την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Ακολουθεί η επιστολή της Εμμανουέλας Τερζοπούλου, εκπροσώπου της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας στην Επιτροπή Διαβούλευσης του δήμου Ραφήνας Πικερμίου

Η δημοκρατία γιόρτασε και πάλι

Διαβάζουμε στο kirkinews (ενημερωτική ιστοσελίδα της Ραφήνας) στις 3/6/2019 πως:

«Πριν καλά – καλά κατακαθίσει η σκόνη των πανηγυρισμών για την κατάληψη του δημαρχιακού θώκου του δήμου Ραφήνας-Πικερμίου απ’ τον κο Μπουρνούς, τιτιβίσματα αναφέρουν ότι «θυσιάζονται» δύο νέοι δημοτικοί σύμβουλοι, ο τελευταίος εκλεγμένος κι ο πρώτος επιλαχών, για να μπορέσει να πάρει την έδρα ο δεύτερος επιλαχών που ανήκει στους ΑΝΕΛ, ώστε να εκπληρωθεί προεκλογική συμφωνία»

Έχοντας ζήσει μία προεκλογική περίοδο που έσφυζε από εξόφθαλμα ψέματα, τυπικές προεκλογικές υποσχέσεις, ανταλλαγές, πουλήματα, συμφωνίες και ότι άλλο υποθέτει ένας κλασικός διεστραμμένος και αδίστακτος  νους, δεν είναι να απορεί κανείς για την υποδοχή της ολοκλήρωσης της εκλογικής διαδικασίας, εντός των αποδεκτών πλαισίων, από την ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών Δασαμάρι SOS, με τους επικολυρικούς Ιάπωνες Pyramidos να υμνούν τον «Έλληνα λαό» και τις για άλλη μια φορά, σοφές επιλογές του

Στην πρόσφατη γιορτή του Μεγάλου Ρέματος στη Ραφήνα, μία γιορτή που οργάνωσε η Κίνηση για την Προστασία του και την Ανάδειξη του, περιλαμβανόταν και μία έκθεση φωτογραφίας με θέμα το ίδιο το ρέμα ή διάφορες όψεις του. Εικόνες της ζωής που σαλεύει μέσα του ή της ζωής που το ίδιο το ρέμα γεννά, αναγεννά και συντηρεί.

Φωτογράφοι από την περιοχή της Ραφήνας, του Πικερμιού ή της υπόλοιπης εγγύς περιοχής, πρόσφεραν φωτογραφίες. Πρόσφεραν τις εικόνες που ρούφηξαν τα μάτια τους και αιχμαλώτισαν οι φακοί τους. Μάτια νέων  ή μεγαλύτερων, ματιές ανήσυχες, διερευνητικές, νεανικές σε κάθε περίπτωση. Φωτογραφίες μοναδικές, προϊόντα πηγαίου  ταλέντου και μεστής αισθητικής.

Το Μέγα Ρέμα μέσα από τα μάτια των μεγάθυμων και ταλαντούχων δεν θυμίζει σε τίποτα τον οχετό που σχεδιάζουν και θέλουν να επιβάλουν στην κοινωνία οι θηρευτές του κέρδους, τα μωροφιλόδοξα ανθρωπάρια με τις μικροσκοπικές συνειδήσεις.

Η Τσαντίπ Καούρ, μαθήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε σχολείο της Ραφήνας πρόσφερε στην έκθεση μία φωτογραφία της, που απεικόνιζε έναν βάτραχο στο ρέμα.

Έναν βάτραχο που παρά το φυσικό του καμουφλάζ, η παρουσία του δεν ξέφυγε από την παρατηρητική Τσαντίπ. Την Τσαντίπ, η οποία και τον αιχμαλώτισε στο φωτογραφικό καρέ και μαζί και στον χρόνο. Η αισθητική της φωτογραφίας της ξεπερνά την αισθητική των φωτογράφων φύσης, οι οποίοι επιδιώκουν και πετυχαίνουν την τεχνική ευκρίνεια και την πιστή απόδοση. Η Τσαντίπ φωτογραφίζει τη ζωή ευκρινώς, με τον δικό της τρόπο. Με τρόπο που καθιστά σαφές πως ο βάτραχος της πάλλεται, αναπνέει και είναι έτοιμος να πηδήξει. Ο τρόπος της Τσαντίπ δείχνει πως φωτογραφίζει ζωή μέσα στο κέλυφος της, ζωή στην σπαργή της.

Όλοι οι φωτογράφοι που εξέθεσαν στη γιορτή του ρέματος είχαν τον τρόπο τους και την αισθητική τους. Η Τσαντίπ απλά έδωσε το σφρίγος της νεανικής της ματιάς στην φωτογραφία της, στο θέμα της. Έδωσε το νεανικό σφρίγος που έχει κι  αυτό ως ενδιαίτημα το Μέγα Ρέμα και αυτό φάνηκε όταν μας μίλησε γι’ αυτό.

Σε ευχαριστούμε Τσαντίπ. Όπως σε ευχαριστεί η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος και σου υπόσχεται να παλέψει για να μη χαθεί το ρέμα, η ζωή του και το σφρίγος του που επιβιώνει στη ματιά σου, έτσι σου υποσχόμαστε και εμείς, οι συντάκτες της Attica Voice πως παλεύουμε και θα παλέψουμε με περισσότερο πάθος και ορμή, για τον ίδιο ακριβώς σκοπό.

Μία ματιά σου και η εικόνα του κόσμου να ζει μέσα τους, θα είναι η ανταμοιβή μας.

Σε ευχαριστούμε Τσαντίπ

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Η Συντακτική ομάδα της Attica Voice

 Δεν πάνε πολλές μέρες που γράφαμε για το ΜΑΚΕΛΕΙΟ και την εμετική γραφή του που στην ουσία αποτελεί τροφή για ένα κοινό που πεινάει για το χυδαίο,  που  διψάει για το φτηνό.  Αν όμως το ΜΑΚΕΛΕΙΟ και κάθε φυλλάδα εκπέμπουν σταθερά λύματα με πανελλαδική εμβέλεια, την ίδια ώρα η βρωμιά γεμίζει τη γειτονιά μας και τη ζωή μας, συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όταν εμφανίζεται ένα ΜΑΚΕΛΕΙΟ, έχει ήδη προηγηθεί ένα μικρότερης εμβέλειας μέσο, που εκπέμπει, με την ίδια αναίδεια την ίδια βρωμιά στη δική του κλίμακα. Την εκπέμπει ως μέλος μίας κοινωνίας που ανέχεται ή αντέχει τον ρυπαρό λόγο, την ψεύτικη είδηση, την ίντριγκα που έλκει περίεργους και αδιάκριτους αναγνώστες προκειμένου για έντυπο μέσο, ακροατές ή τηλεθεατές προκειμένου για ηλεκτρονικό ή «επισκέπτες» προκειμένου για το πιο σύγχρονο τύπο μέσων, τους ενημερωτικούς (εντός η εκτός εισαγωγικών) ιστοτόπους.

Aς κοιτάξουμε τα πιο κοντινά σε εμάς, τα πιο κοτινά στην καθημερινότητα μας Μέσα και ας παρατηρήσουμε τα χαρακτηριστικά τους

Η γλώσσα

 Η γλώσσα που χρησιμοποιείται για την επικοινωνία είναι κατά κανόνα μια γλώσσα φτηνή, απλοϊκή που συχνά περιέχει υπονοούμενο αυτοθαυμασμό  για την απλότητα της (βαφτίζοντας απλότητα την απλοϊκότητα). Ο καιρός των μεγάλων δημοσιογράφων που παράλληλα ήταν και δάσκαλοι της γλώσσας, παρήλθαν ανεπιστρεπτί

Η είδηση ως υλικό

 Η επικοινωνία δεν περιλαμβάνει δημοσίευση πρωτογενούς δημοσιογραφικού υλικού, ή αν περιέχει πρωτογενείς ειδήσεις – καρπούς δημοσιογραφικής ανταπόκρισης (ρεπορτάζ), αυτό είναι συνήθως ειδήσεις της γειτονιάς ή της συνοικίας. Συχνά μάλιστα είναι  απλά κουτσομπολιά. Για καρπούς δημοσιογραφικής έρευνας, ούτε λόγος. Η έρευνα απαιτεί πόρους και οι πόροι είναι δυσεύρετοι ακόμα και για τα μεγάλα Μέσα. Τα μικρά Μέσα αντλούν έσοδα από τους αναγνώστες, τους ακροατές, τους τηλεθεατές, του επισκέπτες, το πλήθος των οποίων δεν εξαρτάται από την ποιότητα των Μέσων αλλά από τις τεχνικές αύξησης του κοινού τους και μόνο. Ειδικά όταν αναδημοσιεύουν και δεν δημοσιεύουν, δεν υπάρχει κανείς λόγος να τα παρακολουθήσει κάποιος, εκτός αν εξαπατηθεί πως πρόκειται για δημοσιογραφικό υλικό

Η διαμεσολαβημένη είδηση

Παντού στον κόσμο οι εργολάβοι της ενημέρωσης διαφέρουν από τους δημοσιογράφους ως προς τη διαμεσολάβηση της είδησης. Αν διαβάσουμε μία είδηση από ένα πρακτορείο ειδήσεων, στεγνά και πέρα από τοποθετήσεις λαμβάνουμε είδηση αλλά δεν «απολαμβάνουμε» ενημέρωση.

Μα το ζητούμενο αυτό είναι, θα πει κανείς και θα συμφωνήσουμε πως αυτό είναι αλήθεια. Η είδηση γυμνή από οποιαδήποτε διαμεσολάβηση είναι το ζητούμενο από τον πολίτη αλλά όχι από το Μέσο. Η στεγνή είδηση δεν έχει κέρδος, δεν προσπορίζει κέρδος στο Μέσο και Μέσο χωρίς έσοδα είναι καταδικασμένο να κλείσει. Έτσι γίνεται μια επιλογή ειδήσεων που προσαρμόζονται και στην παρουσίαση τους με τέτοιο τρόπο που να γαργαλήσουν την περιέργεια ή την αδιακρισία του κοινού και να το μετατρέψουν σε πελάτη του Μέσου. Κάποτε το «γαργάλημα» αυτό γινόταν με teasers αν μιλάμε για ηλεκτρονικά η προδημοσιεύσεις αν μιλάμε για έντυπα Μέσα. Σήμερα ο ηγέτης στο γαργάλημα (και κατόπιν στο χάιδεμα) του κοινού είναι το Internet. Σχεδόν όλα τα διαδικτυακά Μέσα χρησιμοποιούν τεχνικές clickbait ή συναφείς, για να εμφανίζουν αυξημένα κλικ, άρα και περισσότερη διαφήμιση.

Το αποτέλεσμα είναι η είδηση να φτάνει στον τελικό δέκτη διαμεσολαβημένη και με τέτοιο τρόπο παραμορφωμένη, που να εξυπηρετεί ένα σωρό άλλους λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με την ενημέρωση του κοινού. Όμως η παραπάνω δεν είναι παρά η πιο αθώα περίπτωση χειρισμού των ειδήσεων.

Η δις διαμεσολαβημένη είδηση

Μία άλλη περίπτωση που μοιάζει κι αυτή κάπως αθώα, είναι η αναμετάδοση ειδήσεων από άλλο Μέσο (συχνά χωρίς αναφορά στην πηγή) όπου το Μέσο- αναμεταδότης εξυπηρετεί εν αγνοία του ή εκουσίως, τους στόχους του αρχικού Μέσου, εκτός από το ενδεχόμενο οικονομικό όφελος, το οποίο το υφαρπάζει ο αναμεταδότης, ο οποίος βρίσκει την είδηση δωρεάν. Πάντως με την αναδημοσίευση συντελεί στην εξάπλωση της  εκδοχής του πρώτου διαμεσολαβητή,

Όπως και να είναι, η διαμεσολαβημένη είδηση δοκιμάζεται ακόμα περισσότερο όσον αφορά στην διατήρηση του αρχικού περιεχομένου της και την περιεκτικότητα της σε αλήθεια.

Η κατασκευασμένη  είδηση

Εδώ έχουμε να κάνουμε με την επιτομή της δημοσιογραφικής εργαλειοποίησης. Γενικά μιλώντας, όποιος αρνηθεί πως τα Μέσα δεν ελέγχονται και δεν εργαλειοποιούνται, συχνά πρόθυμα όταν το αντάλλαγμα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα τους, μάλλον θα ζει σε άλλο πλανήτη. Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς τα Μέσα που θέτουν εαυτόν στη διάθεση της Εξουσίας. Η εικόνα της Χατζηαβατικής αντιμετώπισης της Εξουσίας σε αντίθεση με την διαχείριση της εκάστοτε αντιπολίτευσης, βγάζει μάτι. Εκεί παράγονται και οι «κατασκευασμένες» ή «προσαρμοσμένες»  ειδήσεις. Προσαρμοσμένες σε έναν βολικό χρόνο, σε μία βολική (έστω και ψευδή) πραγματικότητα, σε μία θεμιτή (έστω και ανύπαρκτη) προϊστορία, κλπ. Είναι το πεδίο που γεννιέται το βολικό φαντασιακό για την επιβίωση των πιο ανερμάτιστων εξουσιών, που όμως παρουσιάζονται ως «οι πιο αποτελεσματικές για το καλό του τόπου», ως οι «καταλληλότερες»

Μπορεί να μοιάζει παράδοξο αλλά είναι καλό να υπάρχουν αυτοί οι παραμορφωτικοί της πραγματικότητας καθρέφτες. Είναι καλό γιατί εκπαιδεύουν το νοήμον κοινό στην αναγνώριση της προπαγάνδας. Επίσης, το ίδιο νοήμον κοινό εξασκούμενο στο παιχνίδι της κρυμμένης αλήθειας διψάει για αδιαμεσολάβητη αλήθεια και τελικά στρέφει την κεφαλή στους πιο αξιόπστους, Μένουν τελικά οι προπαγανδιστές με τη ρετσινιά (αλλά και το χρήμα που μαζεύουν ως αποζημίωση) που όταν αποφασίσουν πως πρέπει να την ξεπλύνουν ανακαλύπτουν πως αυτές οι ρετσινιές δεν φεύγουν με το νέφτι.

Μη μιλάτε - Μην αγγίζετε

Εδώ αξίζει να υπογραμμίσουμε πως το να στηλιτεύσει κανείς τα χειραγωγούμενα και προπαγανδιστικά Μέσα είναι ανώφελο και μάλιστα αρκετά επικίνδυνο για την ψυχική υγεία και την πνευματική ηρεμία του. Αυτά τα Μέσα όταν αντιληφθούν πως δέχονται κριτική  για τη στάση τους, αντιδρούν με πολύ άσχημο τρόπο που δεν μπορεί να διαχειριστεί ένας σοβαρός άνθρωπος.

Αξίζει να θυμηθούμε την επίθεση της Κουρικού ήθους «Αυριανής» στον Μάνο Χατζιδάκι πριν από 30 χρόνια, όταν ο μεγάλος συνθέτης και διανοούμενος, γράφοντας στο  περιοδικό «Τέταρτο», ζητούσε από τον Α. Παπανδρέου να κόψει τον λώρο που τον συνέδεε με την εφημερίδα. Η  Αυριανή τον διαπόμπευσε ως φοροφυγά και συνεργάτη της Χούντας.

Το  1987, σε διάλειμμα συναυλίας στο Καλλιμάρμαρο, ο Χατζιδάκις πήρε το μικρόφωνο και κατήγγειλε δημόσια την «ανενδοίαστη ύπαρξη και κυκλοφορία της πιο βρωμερής, φασιστικής φυλλάδας που γνώρισε ο τόπος, της “Αυριανής”. Της φυλλάδας που μολύνει τον ελλαδικό χώρο με αναίδεια, χυδαιότητα, τραμπουκισμό και κολακεία συμπολιτών μας χαμηλής νοημοσύνης».

Ο αλήστου μνήμης Κ. Διακογιάννης της Αυριανής, την άλλη μέρα ενημέρωνε ότι «χθες εμφανίσθηκε ένας χαμερπής ομοφυλόφιλος, να σε αποκαλέσει, φίλε αναγνώστη, φασίστα! Μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους και με μια εμπάθεια που διακρίνει τους παθητικούς ανώμαλους, εδήλωσε ότι η εφημερίδα που διαβάζεις είναι φασιστική και συνεπώς εσύ, ο αναγνώστης, φασίστας!».

«Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον απαίσιο εκμαυλιστή νέων, που ακούει στα ονόματα Μάνια, Μανωλία, Μινού Χατζηδού, ποιος επέτρεψε σ’ αυτό το απόβρασμα να παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια του...». Το άρθρο τελείωνε με την έκκληση «να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από το ηθικό ΑIDS αυτού του βρωμερού υποκειμένου».

«Φτύστε τον πούστη», κραύγαζε η Αυριανή, εναντίον του Μάνου Χατζιδάκι το φθινόπωρο του 1987. Μία κραυγή, χυδαίο επιστέγασμα ενός εξωνημένου λόγου, μίας ξεπουλημένης φυλλάδας που η κιτρινίλα της έμεινε κληρονομιά για τις επόμενες γενιές εμπόρων της καταχρηστικά αποκαλούμενης δημοσιογραφίας. Της δημοσιογραφίας «επάγγελμα» της δημοσιογραφίας που προσπορίζεται κέρδη, που αντλεί βιοπορισμό με αντάλλαγμα την ίδια της την ψυχή, την ίδια της την αξιοπρέπεια.

Καιροί που πέρασαν μα δεν ξεχάστηκαν. Καιροί που άφησαν ανεξίτηλο σημάδι βαθύ και αιμάσσον. Αιμορροούσα πληγή που πνίγει με το αίμα της μέχρι σήμερα και τις δικές μας μέρες.

Το παράδειγμα χρησιμοποιήθηκε για να επιστήσει την προσοχή και να γίνει κατανοητή η αναμενόμενη αντίδραση προπαγανδιστικών μέσων αν τύχει και δεχτούν κριτική. Γι΄ αυτό  χρειάζεται σύνεση και αντοχή απέναντι στο φαινόμενο που κατακλύζει την χώρα και το σύνολο του πλανήτη. Το μόνο όπλο απέναντι στα παιχνίδια που παίζει η εξουσία για να εξασφαλίζει μόνιμα την πελατεία της είναι η ανάπτυξη του διαλόγου μέσα στην ίδια την κοινωνία των πολιτών. Η μετάδοση της αδιαμεσολάβητης είδησης, η ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των μελών της κοινωνίας και η εδραίωση δεσμών εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Ας δουλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση και ας αφήσουμε τους «Επικοινωνιολόγους» και τα «Μέσα» να νομίζουν πως μες έδεσαν.

«Είναι ακόμα νωρίς» . Αυτή η αναστολή, αυτή η σκέψη ακολουθεί συνειρμικά κάθε απόπειρα που κάνει το ανθρώπινο μυαλό να επεξεργαστεί  την πρόσφατη αποκάλυψη του κτήνους που γρυλλίζει μες το ανθρώπινο σώμα.

Αυτό που ετεροχρονίζει την απόπειρα ερμηνείας, αυτό που την καθυστερεί δεν είναι η πρόφαση της μικρής χρονικής απόστασης από τα γεγονότα. Δεν είναι η ανησυχία του λάθους από μία εν θερμώ ερμηνεία. Ούτε καν ο σεβασμός που διατείνονται οι κατά κανόνα ασεβέστεροι, προς το ζέον ακόμα αίμα. Αυτό που μας κάνει διαρκώς να αναβάλλουμε την απόπειρα ερμηνείας, την απόπειρα κατάδειξης και κολασμού των αιτίων και των λόγων της αποκάλυψης του ανθρωποφάγου τέρατος, είναι ο τρόμος μπροστά στο ενδεχόμενο να τα ανακαλύψουμε και στη δική μας καθημερινότητα. Ο τρόμος του να τα εντοπίσουμε στον περίγυρό μας ή ακόμα χειρότερα, σε εμάς τους ίδιους.

O Brenton Tarrant στο «μανιφέστο» που ανάρτησε στο twitter, γράφει για τον εαυτό του και μας δίνει μία εικόνα που δεν μας είναι και άγνωστη ως εικόνα του «μέσου ανθρώπου»

Ποιος είσαι;

-Είμαι ακόμα ένας κοινός, λευκός 28χρονος άνδρας. Γεννημένος στην Αυστραλία σε μία εργατική, χαμηλού εισοδήματος, οικογένεια. Οι γονείς μου έχουν Σκωτσέζικη, Ιρλανδική και Αγγλική καταγωγή.

Είχα μία κανονική παιδική ηλικία, δίχως μεγάλα θέματα.

Δεν ήμουν ιδιαίτερα καλός μαθητής και ίσα ίσα περνούσα τις τάξεις