Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Όπως μας έχουν δυστυχώς, συνηθίσει, σε μία σχεδόν εικονική διαβούλευση, μόνο και μόνο για να τηρηθούν τα προσχήματα, κατατέθηκε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για την κατασκευή του παραλιακού πεζόδρομου και τις επεμβάσεις στην ακτογραμμή και στον πυθμένα .
Διαβάσαμε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), διαβάσαμε και σχετική ανάρτηση του Εξωραϊστικού Συλλόγου "Μάτι" και αποφασίσαμε -έστω και με μικρή καθυστέρηση- να γράψουμε τις εντυπώσεις μας, οι οποίες επιβεβαιώνουν τους φόβους μας πως πρόκειται για μία εντατική και εκτατική επέμβαση που απειλεί να αλλοιώσει οριστικά μία από τις ομορφότερες φυσικές και αντιπροσωπευτικές του Αττικού τοπίου, περιοχές. Φυσικά οι ήπιες εναλλακτικές που στο εξωτερικό προτιμώνται και αποδεδειγμένα λειτουργούν, δεν τέθηκαν καν ως πιθανή επιλογή. Συνηθισμένο φαινόμενο εκεί όπου ο τζίρος έχει προτεραιότητα έναντι της αισθητικής, της λειτουργίας αλλά και της ουσιαστικής προστασίας του τόπου.
Οι προτεινόμενες επεμβάσεις.
Οι επεμβάσεις που προτείνονται είναι η αποθέωση της ανθρώπινης αλαζονείας και της εχθρικής προς τη φυσικά συμβατή διαχείριση. Πρόκειται για επεμβάσεις που απαιτούν εκτατική και εντατική χρήση σκυροδέματος και ξένων προς τον τόπο υλικών, επιδιώκοντας την πλήρη και μη αναστρέψιμη, αλλοίωση έως καταστροφή, του υπάρχοντος φυσικού τοπίου και των λειτουργιών του.
1. Προτείνεται η αφαίρεση σε όλο το μήκος του παραλιακού μετώπου και σε πλάτος 3,5 μέτρων του εδαφικού υλικού σε βάθος 50 εκατοστών. Προτείνεται δηλαδή η καταστροφή του φυσικού προστατευτικού μανδύα, την άρση της φυσικής προστασίας, του φυσικού «οπλισμού» των εδαφικών και υπεδαφικών στρώσεων. Το ριζικό πλέγμα που έχει αναπτυχθεί επί σειρά ετών είναι ο φυσικός προστατευτικός μανδύας της ακτογραμμής και ο μόνος που -αποδεδειγμένα στην πάροδο του χρόνου- λειτουργεί. Εδώ σημειώνουμε πως στη ΜΠΕ παραλείπεται η αναφορά του συνόλου των ειδών της χλωρίδα της περιοχής, ειδικά του προστατευτικού Carpobrotus eduliw και γίνεται αναφορά (και αυτή αόριστα) μόnο στο σχίνο (Pistacia lentiscus. Λάθος ή παράλειψη με στόχο;
2. Προτείνεται να αφαιρεθεί από τις 3 παραλίες του Ματιού, παραλία Γαβριήλ , παραλία κάτω από ξενοδοχείο «Μάτι» και την παραλία Αργυράς Ακτής, η άμμος σε βάθος 25εκ. Συνολικά 190 κυβικά, περίπου 20 μεγάλα φορτηγά. Στη θέση της άμμου θα μπει γεωύφασμα και υποδομή από οπλισμένο σκυρόδεμα. Πρόκειται για υποδομή ξύλινου deck. Διαδρόμου δηλαδή από ξύλινες σανίδες οι οποίες σε μερικά χρόνια θα έχουν αλλοιωθεί ή/και καταστραφεί. Οι δε μεταλλικές δοκίδες πάνω στις οποίες θα διαστρωθούν τα ξύλα πολύ σύντομα θα σκουριάσουν, δεδομένης της έκθεσης στις συνθήκες της θαλάσσιας ακτής. Πρόκειται για επέμβαση η οποία δεν εντάσσει τη διαδρομή στο περιβάλλον παρά μόνο οπτικά και μάλιστα για παρατηρητές που θέλουν να παραβλέψουν πως πρόκειται για διατάραξη της περιβαλλοντικής ισορροπίας με την προσθήκη ξένων προς το περιβάλλον στοιχείων.
Στη συνέχεια της διαδρομής, στο Κόκκινο Λιμανάκι ο πεζόδρομος (η όδευση) βγαίνει και συνεχίζει στο πεζοδρόμιο. Αντίθετα στο Μάτι για κάποιο ακατανόητο λόγο, η διαδρομή πρέπει να είναι ακριβώς δίπλα στην θάλασσα. Ακόμα και αν καταστρέφεται η ακτή.
Η ακόμα χειρότερη εναλλακτική
Η δεύτερη προτεινόμενη «λύση», εναλλακτική πρόταση, είναι η έμπηξη κατά μήκος της όδευσης, μεταλλικών πασσάλων διαμέτρου 30 εκατοστών σε βάθος δύο μέτρων. Επί των πασσάλων θα κατασκευαστεί εξέδρα από σκυρόδεμα. Και πάλι οι συνθήκες του θαλασσίου μετώπου θα προσδώσουν ελάχιστο χρόνο ζωής σε υποδομή και επιδομή, αλλά το χειρότερο είναι οι επιπτώσεις από τη φάση κατασκευής.
Οι οπές στην άμμο θα γίνουν με πασσαλομπήχτη, δηλαδή μηχάνημα (ή μηχανήματα) τα που σίγουρα δεν χωράνε στο παραλιακό μέτωπο και η καταστροφή που θα προκαλέσουν με την είσοδο τους θα είναι σοβαρότατη.
Το τσιμεντένιο μέτωπο
Η σταθεροποίηση των κλίσεων του παραλιακού μετώπου προτείνεται να γίνει με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα (shotcrete ή gunite) .Το εκτοξευόμενο σκυρόδεμα χρησιμοποιείται στη διάνοιξη σηράγγων για την σταθεροποίηση της διανοιχθείσας διατομής, η οποία κατόπιν επενδύεται με προκατασκευασμένα στοιχεία (προφίλ) γιατί το gunite είναι αντιαισθητικό και δεν εξασφαλίζει μόνιμη σταθεροποίηση. Αν στις σήραγγες το gunite είναι πρακτικά αόρατο για τους διερχόμενους, σε μία ακτή θα είναι σε θέση βιτρίνας. Θα αποτελεί κυρίαρχο τοπιακό χαρατηριστικό. Ο ψεκασμός ενός παραλιακού μετώπου με gunite θα εξαφανίσει το φυσικό τοπίο, αυτό που χαρακτήριζε μέχρι σήμερα την παραλία, με αμφίβολη αποτελεσματικότητα. Οι κοιλότητες των βράχων θα γεμίσουν με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι επιεικώς απαράδεκτο. Επιπλέον, μέρος του σκυροδέματος θα καταλήξει στις παραλίες και τη θάλασσα προκαλώντας έντονη ρύπανση του θαλασσίου περιβάλλοντος.
Το πρότυπο για το θαλάσσιο μέτωπο στο Μάτι
Μία ακόμα φρικτή αλλοίωση θα είναι η «λείανση» του μετώπου με κοπή ή αφαίρεση των βραχωδών εξάρσεων. Δηλαδή αφανισμό αυτού που γνωρίσαμε ως κύριο τοπίο των παραλιών της Αττικής. Ακόμα η αφαίρεση βραχώδους υλικού θα αποκαλύψει επιφάνειες τρωτές στη διάβρωση καθιστώντας το όλο εγχείρημα μία αποτυχία, που η αποκατάσταση της ίσως και να μην είναι πλέον εφικτή.
Για όλες τις παραπάνω εργασίες απαιτείται χώρος κίνησης των μηχανημάτων, ο οποίος δεν υπάρχει. Συνεπώς θα αυξηθούν οι παρεμβάσεις σε μεγαλύτερη έκταση από την έκταση του έργου, προκαλώντας καταστροφές, μη αποκαταστάσιμες οι περισσότερες εξ αυτών
Η φύση προσφέρει λύσεις
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να διαφωνεί στο ότι η ίδια η Φύση λύνει τα προβλήματα. Αρκεί και οι άνθρωποι να συνεργαστούν μαζί της.
Σχετικά κοντά στις παραλίες του Ματιού βρίσκεται η παραλία Μαρίκες. Η παραλία αυτή έχει στην πλάτη της ένα θαυμάσιο αμμοθινικό σύστημα που γέννησαν οι αποθέσεις άμμου από τη θάλασσα. Η προστασία της παραλίας Μαρίκες από τη θαλάσσια διάβρωση (και με τη θάλασσα να προσφέρει άμμο αντί να την παρασέρνει) οφείλεται στον beachrock σχηματισμό, δηλαδή έναν επιμήκη ύφαλο μπροστά στην αμμώδη παραλία. Όσοι δέρνονται από άγνοια έχουν βαφτίσει τον σχηματισμό αυτόν ως «τσιμέντα των Γερμανών» έχοντας φτιάξει στο φαντασιακό τους και μία ιστορία που θέλει τους Γερμανούς στην κατοχή να το έχουν εγκαταστήσει για να αποβιβάζονται στρατιώτες και πολεμικό υλικό στη Ραφήνα. Τόσο βαθιά στο υποσυνείδητο τους έχει εισχωρήσει αυτό το μύθευμα που κάποιοι έχουν και ψευδείς μνήμες των κατοχικών στρατευμάτων να σκυροδετούν την ακτή. Φυσικά τα ιστορικά και επιστημονικά στοιχεία τους διαψεύδουν με κρότο αλλά είπαμε. Πιο εύκολα περνάμε καμήλα από μάτι βελόνας παρά τους πείθουμε πως πρόκειται για παραμύθι που κάποιος, κάποτε και για άγνωστο λόγο, κυκλοφόρησε στο καφενείο. Μάλιστα οι πιο φανατικοί της ανοησίας θέλουν και να απομακρύνουν αυτόν τον προστατευτικό μανδύα ως «αντιτουριστικό» ή «αντικολυμβητικό»
Η μίμηση της Φύσης με την κατασκευή ύφαλων κυματοθραυστών στο Μάτι, όχι μόνο θα προστατεύσει τις παραλίες από τη διάβρωση αλλά θα τους προσφέρει και επιπλέον άμμο ως φερτό υλικό από τα κύματα, το οποίο θα συγκρατείται. Έτσι αμβλύνεται έως εκμηδενισμού το πρόβλημα της παράκτιας διάβρωσης σε συνεργασία με την ίδια τη Φύση. Κάθε επέμβαση εχθρική προς τη φυσική εξέλιξη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και δεν χρειάζεται να λάβουμε τα επίχειρα της αλαζονείας μας για να το καταλάβουμε. Όπως το gunite ή η εκσκαφή και επανεπίχωση με ….άμμο.
Διατομή του εμπλουτισμού με άμμο (ΜΠΕ)
Η εκβολή του ρέματος Παππά (Αργυρά Ακτή) - Η ανθρωπογενής ζημιά
Ο ισχυρισμός πως η μελέτη δεν είναι πλήρης βρίσκει έρεισμα (ενδεικτικό των στόχων της μελέτης) στην περίπτωση της Αργυράς Ακτής. Εκεί οι ζημιές και οι διαβρώσεις δεν έχουν προκληθεί από φυσικά αίτια (πλημυρίδα, κυματισμός κλπ) αλλά είναι ανθρωπογενείς. Τα ανθρωπογενή αίτια που έχουν προκαλέσει τη διάβρωση δεν αναφέρονται καν και φυσικά δεν προτείνεται και η ακύρωση τους (όπως η ταβέρνα στην Αργυρά Ακτή, η απαραίτητη κατεδάφιση της και η ακόλουθη απελευθέρωση του χώρου). Παρόλα αυτά η μελέτη θέλει να αντιμετωπίσει τις «φυσικές απειλές….»
Η ταβέρνα Αργυρά Ακτή στην εκβολή του ρέματος Παππά
Η παραλία της Αργυράς Ακτής είναι το σημείο εκβολής του ρέματος Παππά. Έχει μεγάλο εύρος παραλίας αλλά καταλαμβάνεται το 70% από κατασκευή με επεκτάσεις και τσιμεντένιες βεράντες. Οι κατασκευές φτάνουν μέχρι την ακτογραμμή σε βαθμό που αν θες να περπατήσεις κατά μήκος της παραλίας πρέπει να το κάνεις μέσα από τη θάλασσα. Κανονικά και λογικά θα πρέπει να κατεδαφιστεί η κατασκευή η οποία είναι παράνομη και βρίσκεται μέσα στη ζώνη Θ1 της ΖΟΕ Μεσογείων. Επίσης είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στην εκβολή του ρέματος Παππά εμποδίζοντας και τη στερεομεταφορά δηλαδή εμποδίζει τον εμπλουτισμό της παραλίας. Αν η κατασκευή αυτή κατεδαφιστεί τότε θα ελευθερωθεί η ζώνη του αιγιαλού και της παραλίας σε όλο της το πλάτος (πάνω από 10μ από τη ακτογραμμή προς τη λ. Δημοκρατίας) και θα αποκαλυφθεί ελεύθερη, η ζώνη αιγιαλού και παραλίας. Και φυσικά θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται με φερτά υλικά από το ρέμα οπότε δεν θα είναι απαραίτητος ο εμπλουτισμός της. Οι δε κυματοθραύστες που προτείνονται δεν θα χρειαστούν (αφού είναι παράλογο να υποστηρίξουν μία παράνομη κατασκευή αφενός και δεν απαιτούνται για να δημιουργήσουν μεγαλύτερη αμμουδιά ενώ μπορεί να δημιουργηθεί φυσικά άρα και πιο σταθερά). Και αυτό ήταν ένα μόνο παράδειγμα της ανεπάρκειας της μελέτης (εκτός αν η αυτή η ανεπάρκεια εξυπηρετεί άλλους σκοπούς)
Η συντονισμένη επίθεση στον τόπο
Το παραλιακό μέτωπο της ανατολικής Αττικής αποτελεί ένα ιδιαίτερο τοπίο, φυσικά σχηματισμένο αλλά και σημειακά κατεστραμμένο από την ανθρώπινη αλαζονεία και την κακώς εννοούμενη «ανάπτυξη». Μάθαμε να θεωρούμε ως ανάπτυξη όσα θέλουν να επιβάλλουν στην αισθητική, την κοινωνία και τις λειτουργίες της, οι ανάγκες των κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων, «επενδυτών» και των αρπακτικών που παρασιτούν γύρω τους. Οι επιτήδειοι που συχνά είναι οι ίδιοι με αυτούς που αναφέραμε στην προηγούμενη πρόταση, προωθούν μία αντίληψη «μεγαλοϊδεατισμού» περί του οικιστικού ιδεώδους, το οποίο το συνοψίζουν με εκφράσεις που μόνο πικρό γέλιο προκαλούν. Εκφράσεις όπως «Ματιώτικη Ριβιέρα» ή «εκσυγχρονισμός τουριστικού προϊόντος» αντιδιαστέλλονται με έννοες συμβατές με το μέτρο που επιβάλλει η φύση και η λογική, οι οποίες συμπυκνώνονται σε δήθεν ευφυολογήματα τύπου «δεν θα μείνουμε ένα ψαροχώρι» ή «η περιοχή αναπλάθεται προς όφελος της κοινωνίας» και άλλα τέτοια φαιδρά. Ακόμα και η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης έχει γίνει παιχνίδι στα χέρια των ίδιων συμφερόντων Η αλήθεια όμως που προσπαθούν να κρύψουν με ψέματα και φανφάρες δεν μπορεί να μείνει στο σκοτάδι πια.
Και ποιος ο λόγος όλων αυτών των τερατωδών σχεδιασμών;
Όλοι οι σχεδιασμοί αποτελούν τα επιμέρους βήματα για την κατασκευή μίας νέας Αττικής. Μίας Αττικής που θα διαμορφωθεί όπως ζητούν αυτοί που διαθέτουν δύναμη και πλούτο. Η επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας για να δεχτεί την επιβατική κίνηση που δεν θέλει ο παραχωρησιούχος του Πειραιά, θα αυξήσει την πίεση για την υποδοχή περισσότερου κόσμου στις γύρω περιοχές και μαζί την πίεση για αναδιαμόρφωση και αναδιανομή των χώρων αυτών. Η φωτιά που κατέκαψε το Μάτι ήταν η ευκαιρία που έψαχναν για να εδραιώσουν τη νέα κατάσταση και δεν ορρωδούν προ ουδενός. Η περιοχή από το Κόκκινο Λιμανάκι και βόρεια, στον σχεδιασμό τους πρέπει να αποκτήσει χαρακτηριστικά τόπου υποδοχής χρηστών των μεγάλων μεταφορικών και συγκοινωνιακών υποδομών. Έστω κι αν καταστραφεί ο τόπος και το περιβάλλον, με έργα εκτός του μέτρου που ορίζει ο ίδιος ο τόπο και οι αντοχές του. Του μέτρου που τον χαρακτήριζε κάποτε. Ήδη το ανατολικό Πεντελικό οικοδομείται εντατικά με μοντέλο τους οικισμούς που εγκαταστάθηκαν εκεί, ακόμα και λίγο πριν την επταετία. Τώρα νέες περιοχές (καμένου) δάσους αποκτούν σχέδιο πόλης. Το ίδιο και η παραλία. Ειδικά χωρικά και «προτάσεις» τύπου «Ριβιέρας» πλημμυρίζουν την καθημερινότητα μας.
Χρειάζεται η κοινή δράση όλων των κατοίκων που αγαπούν τον τόπο, είτε ζουν στα ορεινά (ακόμα και στις περιοχές των διαβόητων οικοδομικών συνεταιρισμών) είτε ζουν στα παράλια. Αν δεν υπάρξει κοινή δράση που να αξιώνει το μέτρο στην αισθητική και την ανάπτυξη των πόλεων και των οικισμών, είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε τον θάνατο αυτού που κάποτε θεωρούσαμε το πιο όμορφο κομμάτι της Αττικής και των παιδικών μας χρόνων.
Θα επανέλθουμε στο θέμα, μόλις συγκεντρώσουμε περισσότερες πληροφορίες γιατί πρόκειται για ακόμα μία κραυγαλέα περίπτωση επιλογής της χειρότερης λύσης, αντίθετα στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της πρόκρισης των επιλογών εκείνων που έχουν ελάχιστες ως μηδενικές επιπτώσεις σε ευπαθή συστήματα.
Στοιχεία αντλήθηκαν από
Παρουσίαση θέσεων που αναρτήθηκαν στη σελίδα του Εξωραϊστικού Συλλόγου «Μάτι»
Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων έργων που προβλέπονται στο ρυμοτομικό σχέδιο εφαρμογής στο Μάτι
Με περισσή χαρά ανακοινώνουμε στο φιλοθεάμον κοινό την κυκλοφορία της νέας ηλεκτρονικής εφημερίδας RAF-WEST JOURNAL. Από εδώ θα μαθαίνουμε όλα τα σημαντικά θέματα που θα ενσκήπτουν στην άγρια πλευρά της πόλης. Όποιος θέλει, μπορεί να την εκτυπώνει και να την κολλάει όπου θέλει. Προσοχή μόνο, μην τον δει ο σερίφης που πασχίζει να κρατήσει την πόλη καθαρή από τις αφίσες των άλλων.
Ένα κείμενο του Αντώνη Λαζαρή εις μνήμην της Ρένας Κουμιώτη
Χθες 3/4/2023 έφυγε από τη ζωή η Ρένα Κουμιώτη, η φωνή του λιμανιού της Ραφήνας και του "Αγία Κυριακή". Το 1973 τραγούδησε το περίφημο τραγούδι "Αγία Κυριακή" σε στίχους του Κώστα Βίρβου και σε μουσική του Μίμη Πλέσσα.
Η Ρένα Κουμιώτη (Νέα Ιωνία, 3 Μαΐου 1941 - Αθήνα 3 Απριλίου 2023) ήταν τραγουδίστρια του νέου κύματος. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες, ο πατέρας της από τη Σμύρνη και η μητέρα από την Κωνσταντινούπολη.
Το λιμάνι της Ραφήνας γνώρισε πολύ μεγάλες στιγμές κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Από εδώ πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες αποδράσεις αντιστασιακών κάτω από τη μύτη των Γερμανών. Μέρες δόξης λαμπρές που σιγά-σιγά σβήνονται από το σβηστήρα της λήθης του πανδαμάτορα χρόνου.
Στην Κατοχή το λιμάνι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαφυγή πολυάριθμων πατριωτών, ελλήνων και ξένων, προς τη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με αφηγήσεις παλιών κατοίκων της Ραφήνας, οι διαφυγές ήταν πολύ καλά σχεδιασμένες και γίνονταν κάτω από τη μύτη των Γερμανών. Ένα καλά οργανωμένο δίκτυο εξασφάλιζε την επιτυχία των επιχειρήσεων αυτών. Η μεταφορά τους γινόταν, συνήθως, μέχρι το Φελλό της Άνδρου ή τον Πλατανιστό της Καρύστου. Από εκεί τους παραλάμβανε κάποιο συμμαχικό υποβρύχιο για να τους προωθήσει προς την Τουρκία, ή την Αλεξάνδρεια. Άλλοτε πάλι τα καΐκια έφθαναν μέχρι τη Σμύρνη.
Το θρυλικό καΐκι "Αγία Κυριακή" έχει μείνει βαθιά ριζωμένο στη συλλογική μνήμη των ανθρώπων. Το καΐκι ανήκε στον Καρυστινό καπετάνιο Καδή. Πέρασε στην ιστορία γιατί τραγουδήθηκε από τη Ρένα Κουμιώτη σε ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσα σε στίχους του Κώστα Βίρβου. Το γνωστό τραγούδι αποτυπώνει με το δικό του τρόπο μια ηρωϊκή εποχή για τη Ραφήνα και την Ελλάδα. Στη Ραφήνα το Ε.Α.Μ. διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτής της ιστορίας.
Στη φωτογραφία εξωφύλλου βλέπουμε το "Αγία Κυριακή" στο λιμάνι της Ραφήνας στα μέσα της δεκαετίας του '50 σε μια σπάνια φωτογραφία από το Αρχείο του Στάθη του Δημητρακού.
Το λέγαν "Άγια Κυριακή"
εκείνο το καΐκι
που στη σκλαβιά, στην κατοχή
δούλευε στη διαφυγή,
πάλευε για τη νίκη.
Αλεξάνδρεια Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλληκάρια.
Τώρα η "Άγια Κυριακή"
στην αμμουδιά σαπίζει
κι όταν τη βλέπω στο γιαλό
τρέχει το δάκρυ μου θολό
και η καρδιά ραγίζει.
Αλεξάνδρεια Ραφήνα
πήγαινε τα χρόνια εκείνα
και για μπάρκο μες στ' αμπάρια
είχε όλο παλληκάρια.
Στο κείμενο του Στάθη του Δημητρακού για τον Σίμο Φραγκουλάκη και το Μπλόκο της Ραφήνας διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
«Με εντολή του συντάγματος πάμε στο λιμάνι των Τσακαίων, προς τη μεριά του νησιού που βλέπει στην Τουρκία. Εκεί έρχονταν Εβραίοι που τους έστελνε ο Έβερτ, διοικητής της Αστυνομίας από την Αθήνα και με το καΐκι "Αγία Κυριακή" περνούσαν στην Τουρκία ή έφευγαν για την Αίγυπτο. Είχαν χρήμα και χρυσό και άμα ήθελες γινόσουν πλούσιος»[...]
Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο της ποίησης του Νίκου Καββαδία.
Ένα ονειρικό ταξίδι στον μελοποιημένο κόσμο των ποιημάτων του Μαραμπού από τον Θάνο Μικρούτσικο.
Ένα ταξίδι φυγής στο όνειρο με τον Στάθη Μπίρμπα.
To μουσικό ταξίδι έλαβε χώρα στο φιλόξενο στέκι Beery-Beery στην πλατεία Δημητρακού της Ραφήνας.
Το όμορφο μαγαζί της Νάντιας αγκαλιάζει όλες τα είδη μουσικής έκφρασης και πολιτιστικής δημιουργίας σε έναν τόπο όπου ο πολιτισμός στερείται χώρων έκφρασης της δημιουργίας.
Ο Στάθης ο Μπίρμπας, έξι χρόνια πριν, είχε παρουσιάσει τα τραγούδια του Μαραμπού στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας.
Τότε ήταν μαθητής.
Σήμερα, ως φοιτητής που πλησιάζει προς την ολοκλήρωση των σπουδών του, συνέχισε το ταξίδι στον μαγικό θαλασσινό κόσμο του ποιητή.
Κόσμος πολύς ήρθε να τιμήσει τον Μαραμπού, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Στάθη και την Νάντια.
Όλα έμοιαζαν μαγικά.
Σας σκηνές από ένα υπέροχο όνειρο.
Η μουσική, τα τραγούδια, ο όμορφος κόσμος, οι φίλοι οι καλοί, ο Στάθης και ο μοναδικός του τρόπος να αποδίδει αυτά τα τραγούδια.
Μας είπε πως δύο από τα τραγούδια που έπαιξε, η "Εσμεράλδα" και το "Επτά νάνοι στο s/s Cyrenia", τον έχουν βαθιά επηρεάσει στη ζωή του.
Η κόρη «ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα» είναι η ανιψιά του ποιητή, η Έλγκα Καββαδία.
Σε αυτήν είναι αφιερωμένο το ποίημα «¨Επτά νάνοι στο s/s “CYRENIA”.
Oι στίχοι του γράφτηκαν εν πλω στο s/s “CYRENIA”, ενώ πλησίαζε το λιμάνι Φρεμαντλ της Δυτικής Αυστραλίας, κοντά στο Περθ.
Ήταν στα 1954-1955 όταν ο ποιητής ταξίδευε με το «CYRENIA” στην μακρινή γραμμή που ένωνε την Ελλάδα με την Αυστραλία.
Της αφιερώνει του στίχους λέγοντας της πως «είναι ένα ποίημα που βρωμά πετρέλαιο και ελπίζει να της χαρίσει κάποτε ένα πραγματικά ωραίο ποίημα».
Οι στίχοι του περιγράφουν την ζωή του ίδιου του Μαραμπού με αναφορές στους ήρωες ενός βιβλίου που ο ίδιος συνήθιζε να διαβάζει στην μικρή Έλγκα.
Η Έλγκα Καββαδία μίσεψε πέρυσι για το στερνό ταξίδι της ζωής για να σμίξει ξανά με τον αγαπημένο της θείο.
Από μακριά φάνηκε ένα καράβι μέσα στην νύχτα.
Καράβι ολόφωτο να σχίζει να θάλασσα.
Ίσως, μέσα να ήταν ο Μαραμπού, η Έλγκα, ο Θάνος και να άκουγαν όλα αυτά τα υπέροχα.
Ο ίδιος ο Νίκος Καββαδίας δεν άκουσε ποτέ τη μελοποίηση των ποιημάτων του από τον Θάνο Μικρούτσικο.
Τα τραγούδια που αργότερα αποτέλεσαν τον περίφημο δίσκο "Ο Σταυρός του Νότου" πρωτογράφτηκαν του για μία εκπομπή στην τηλεόραση που καλά-καλά δεν πρέπει να προβλήθηκε ποτέ, ή αν προβλήθηκε κατέληξε στα αζήτητα.
Η εκπομπή είχε τον τίτλο "Πορεία 090".
Τα τραγούδια ακολούθησαν τελικά το δικό τους ταξίδι και έγιναν κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Στάθη, την Νάντια, τον Νίκο, τον Αλέξη, τον Αριστείδη και όλους τους φίλους που παραβρέθηκαν στο φιλόξενο "Βeery-Beery" της Ραφήνας...
Η γλυκιά πρωταπριλιάτικη βραδιά μας έκλεινε το μάτι καθώς ετοιμαζόμασταν να πάμε στο Beery Beery, το μπαρ - μπυραρία της Ραφήνας για το αφιέρωμα στη μελοποιημένη ποίηση του Νίκου Καββαδία, που θα ξεκινούσε στις οχτώ το βράδυ. Ο αρχικός προγραμματισμός της εκδήλωσης για την Κυριακή είχε αλλάξει λόγω της πρόγνωσης της ΕΜΥ, η οποία μιλούσε για βροχές εκείνη τη μέρα. Η εκδήλωση θα γινόταν Σάββατο, μία μέρα νωρίτερα και αυτό μας έκανε να αναρωτιόμαστε για το αν αυτό θα επηρέαζε το τελικό αποτέλεσμα. Την ανησυχία μας αυτή την απάλυνε η ελπίδα που γεννούσε η γλυκύτητα του πρωταπριλιάτικου απογεύματος και προμήνυε ένα ακόμα καλύτερο βράδυ. Και δεν έπεσε έξω το προαίσθημα. Ήταν μία απόλυτα επιτυχημένη μουσική και ποιητική βραδιά. Το μόνο που επηρεάστηκε από την αλλαγή προγράμματος ήταν και το λιγότερο σημαντικό, όπως κάποια σκεύη που δεν είχαν προλάβει να παραληφθούν.
Η ποιότητα του προγράμματος ήταν εξαιρετική. Ο Στάθης Μπίρμπας στο πιάνο, στο τραγούδι αλλά και σε μέρος των αφηγήσεων και περιγραφών, που συνέδεαν τα ποιήματα με τη ζωή του ποιητή, έγινε το μέσο, η φωνή του ποιητή. Το δε μεγάλο του μουσικό ταλέντο και το ήθος του έγιναν ο αγωγός από τον οποίο πέρασαν οι μουσικές των μελοποιημένων ποιημάτων και έφτασαν στα αυτιά μας και την ψυχή μας.
Καίριες στάθηκαν και οι εμβόλιμες αφηγήσεις του λάτρη και μελετητή του ποιητή και των πλοίων, του Αντώνη Λαζαρή, ο οποίος εμπλούτισε το αφιέρωμα με άγνωστα -στο ευρύτερο κοινό- περιστατικά και άλλα παραλειπόμενα από τη ζωή του ποιητή των θαλασσινών.
Ο όμορφος χώρος, με τον συνδυασμό των εικαστικών προτάσεων του εσωτερικού χώρου του και την ποιητική και μουσική παλίρροια του εξωτερικού του, έμοιαζε να είναι η καλύτερη επιλογή για τη φιλοξενία της χθεσινής βραδιάς.
Με λίγα λόγια, ήταν μία υπέροχη βραδιά για τα δεδομένα της Ραφήνας, που μεγάλωσε τόσο τον πολιτιστικό ορίζοντα της πόλης αλλά και εκείνον της ψυχής μας
Λόγω πρόγνωσης βροχής την Κυριακή το βράδυ, η ημερομηνία αλλάζει σε Σάββατο 1 Απριλίου στις 20:00 Επιβιβαζόμαστε στο πλεούμενο του Μαραμπού, που δεν είναι άλλος από τον ποιητή Νίκο Καββαδία που με τη μελοποιημένη ποίηση του θα μας ταξιδέψει από τη Ραφήνα, ίσως και στο "αλαργινό λιμάνι του Γκαμπέζ".
Η εκδήλωση αφιέρωμα στον ποιητή θα περιλαμβάνει παρουσίαση της
μελοποιημένης ποίησης του. Στο πιάνο και το τραγούδι θα είναι ο εξαιρετικός μουσικός Στάθης Μπίρμπας
Η επιβίβαση θα γίνει από το στέκι των αυτόκλητων, το beer bar Beery Beery της πλατείας Δημητρακού στη Ραφήνα και θα ξεκινήσει στις οχτώ το βράδυ. Θέσεις διαθέσιμες για όλους, σε καμπίνα αλλά το ταξίδι είναι καλύτερο στο φιλόξενο κατάστρωμα, όπου θα μάθουμε αν "ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;"
Beery Beery Πλατεία Δημητρακού, Ραφήνα 19009
Αρχικά οφείλουμε να δηλώσουμε ως Attica Voice πως είμαστε κατά των παρελάσεων και ιδιαίτερα των μαθητικών. Οι παρελάσεις εμφυσούν ένα μιλιταριστικό, ένα στρατοκρατικό πνεύμα στα παιδιά και θεωρούμε πως επιπλέον τα εξαναγκάζει σε κατάθεση νομιμοφροσύνης και υποταγής στην εξουσία. Παράλληλα είναι και ένας αισχρός τρόπος εκμετάλλευσης από την ίδια την εξουσία, του αγώνα και της θυσίας κάποιων ανθρώπων με σκοπό τη νομιμοποίησή της στα μάτια των υπηκόων της.
Η συγκεκριμένη υπόθεση με την οποία ασχολείται το άρθρο, θεωρούμε πως επιβεβαιώνει στο έπακρο τον ισχυρισμό μας. Αποδεικνύει πως η εξουσία αντιλαμβάνεται τις παρελάσεις σαν ένα εργαλείο για ίδιον όφελος και γι' αυτό ακριβώς όταν οσμίζεται πως οι παρελάσεις θα γίνουν εστίες αμφισβήτησής της, είτε τις απαγορεύει είτε τις προσαρμόζει με κάποιες «διορθωτικές» κινήσεις, όπως έγινε στη Ραφήνα κατά τη διάρκεια των εορτασμών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή
Στις 24/3/2023 αναρτήσαμε ένα άρθρο σχετικό με το ενδιαφέρον που θα παρουσίαζε η μαθητική παρέλαση στη Ραφήνα, ειδικά η παρουσία του 1ου ΓΕΛ Ραφήνας. Πρόκειται για το σχολείο που γνώρισε από πρώτο χέρι τη μήνη του σερίφη της πόλης, όταν ο δεύτερος αποπειράθηκε να σπάσει την κατάληψη που έκαναν οι μαθήτριες και οι μαθητές, διαμαρτυρόμενοι για την κρατική δολοφονία των Τεμπών.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο σερίφης αποπειράθηκε να εφαρμόσει τον νόμο του στην επικράτεια του (στην περιοχή που νομίζει πως αποτελεί «επικράτεια του»). Τα ίδια είχε κάνει και στο Πικέρμι, ανήμερα της επετείου μία άλλης ιστορικής, κρατικής δολοφονίας, εκείνης του Αλέξη Γρηγορόπουλου, όταν με τον οικοδομικό του κόφτη -εργαλείο που αποτέλεσε από τότε και σύμβολο της εξουσίας του- στις 6/12/2018, αποπειράθηκε να κόψει λουκέτα και αλυσίδες με τα οποία οι μαθητές του Πικερμίου είχαν προχωρήσει σε κατάληψη του Γυμνασίου τους, υπενθυμίζοντας στην κοινωνία εκείνο το ειδεχθές έγκλημα.
Ο αυταρχισμός δηλαδή που επέδειξε ο αυτόκλητος σερίφης της πόλης δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά κανόνα, κάτι που γνωρίζουν καλά οι κάτοικοι της περιοχής. Στην πρόσφατη περίπτωση μάλιστα, αυτή του ΓΕΛ της Ραφήνας, ο σερίφης με τους deputies του, την αυλή του θα λέγαμε καλύτερα, επιδόθηκε και σε συστηματική κατασυκοφάντηση των μαθητών, όταν δεν δίστασε να κοινοποιήσει και άσχετες φωτογραφίες από άλλο σχολείο, για να τους κατηγορήσει για «βανδαλισμούς». Οι μαθητές αντέδρασαν δημοσιοποιώντας φωτογραφίες του σχολείου που εξέθεταν τόσο τον σερίφη, όσο και την αυλή του. Αυτά όλα έλαβαν χώρα από τις 13/3 μέχρι τις 23/3. Γι' αυτό στις 24/3 γράφαμε πως «αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον η μεγάλη μαθητική παρέλαση στη Ραφήνα».
Τελικά, ο σερίφης (και κατά δήλωση του δήμαρχος) φοβούμενος ενδεχόμενες αντιδράσεις από τους μαθητές και τις μαθήτριες κατά τη διάρκεια της παρέλασης, φρόντισε να απαγορεύσει την παρέλαση του συγκεκριμένου σχολείου. Όχι όμως απροκάλυπτα, πράγμα που θα τον εξέθετε ακόμα μία φορά (από τις απειράριθμες). Αξιοποίησε άλλες οδούς που θα μπορούσε να τις επικαλεστεί προκειμένου να πείσει πως «δεν είναι αυτό που νομίζουμε» όταν καταγγέλθηκε η ιδιότυπη αυτή απαγόρευση. Έτσι, κατόπιν της επόμενης απόπειρας κατασυκοφάντησης με δημοσιεύματα για «συντονισμένες επισκέψεις επιτροπής που θα διαπίστωνε τις φθορές που προκάλεσαν οι βάνδαλοι» - αυτή τη φορά δίχως εικόνες και τεκμηρίωση αφού οι όποιες εικόνας θα αποδείκνυαν το ψέμα των φωτογραφιών που είχε δημοσιεύσει την πρώτη φορά- επέβαλε δια της πλαγίας οδού και την απαγόρευση της παρουσίας των μαθητών σε δημόσιο χώρο μαζί του. Δηλαδή με τον νου του, αφενός «τιμωρούσε» τους μαθητές και αφετέρου απέφευγε την άβολη για τον ίδιο συνάντηση με αυτούς που αντιμετώπισε με βία και που τους είχε παράλληλα κατασυκοφαντήσει.
Φυσικά αυτό έγινε αμέσως αντιληπτό, τόσο από την κοινωνία, όσο και από τα μέσα που δεν ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του.
 |
 |
Η άμεση αντίδραση στην απαγόρευση της παρέλασης, τόσο από την κοινωνία, όπως αποτυπώνεται σε ανάρτηση γονέα και μέλους του Συλλόγου γονέων του ΓΕΛ Ραφήνας, όσο και από ένα μέσο που δεν ανήκει στην αυλή του δημάρχου. Προφανώς και δεν πρόκειται για ...παρεξήγηση. Ο δήμαρχος ήταν ο μόνος που εξυπηρετήθηκε από τη μη συμμετοχή των μαθητών και των μαθητριών του ΓΕΛ
Όπως κάνει πάντα, ο σερίφης της πόλης άρχισε αμέσως, ως συλληφθείς κλέπτων οπώρας τις κοινοτοπίες όπως «Δεν είναι αυτό που νομίζετε» , «αλήθειες και ψέματα» κλπ. Ο βίος και η πολιτεία όμως του σερίφη είναι δεδομένα. Οι πλαστές συκοφαντίες που είχε ήδη εκτοξεύσει, στέκουν ως αδιάψευστοι μάρτυρες. Αυτός που λέει ξεδιάντροπα ψέματα μία, δύο, τρείς και κανείς δεν ξέρει πόσες ακόμα φορές, δεν διστάζει να το πράξει, ξανά και ξανά. Έχει πάψει να πείθει, Τόσο ο ίδιος όσο και η αυλή του.
Οι απολογητές της αυλής έσπευσαν να λάβουν θέση παραστάτη του δημαρχοσερίφη
Την Πέμπτη 23/3 οι μαθητές λήγουν την κατάληψη και τους ανακοινώνεται ότι η μαθητική παρέλαση δεν θα γίνει επειδή, όπως τους εξήγησαν, δεν έγιναν οι απαραίτητες πρόβες και πως η προγραμματισμένη για την επόμενη ημέρα γιορτή δεν θα γίνει δια ζώσης, αλλά διαδικτυακά (!!!). Όπως πάλι τους εξήγησαν, θα έμπαινε συνεργείο εκείνη την ημέρα για να αποκαταστήσει τις φθορές που έγιναν κατά τη διάρκεια της κατάληψης. Φυσικά και οι δύο δικαιολογίες ήταν προφάσεις εν αμαρτίαις, κάτι που αποδεικνύεται από όσα επακολούθησαν
Σχετικά με τη γιορτή που δεν έγινε, οι φθορές ήταν μάλλον ασήμαντες, κάτι που αναφέρει άλλωστε σε ανάρτησή του μέλος του Συλλόγου Γονέων του σχολείου και που ενισχύεται και από το γεγονός πως είτε δεν μπήκαν καθόλου συνεργεία στο σχολείο, είτε η παρουσία τους στο χώρο κράτησε ελάχιστα. Συνεπώς, οι φθορές, εάν υπήρξαν, δεν ήταν μεγάλες, η γιορτή θα μπορούσε να γίνει και ο λόγος που δεν έγινε είναι γιατί φοβήθηκαν τη συνεύρεση των μαθητών
Σχετικά με την παρέλαση, παρ' όλο που ανακοινώθηκε στους μαθητές πως δεν θα πραγματοποιηθεί, αμέσως μετά εκλήθησαν τηλεφωνικά στο σχολείο ο σημαιοφόρος και οι παραστάτες, σε διαφορετικό χρόνο ο καθένας ώστε να μην συμπέσουν μεταξύ τους και εκεί τους ανακοινώθηκε πως αυτοί θα παρελάσουν. Έξι άτομα δηλαδή θα συμμετείχαν στην παρέλαση και αυτό άσχετα από το ότι δεν είχαν κάνει πρόβες, όπως ήταν η δικαιολογία που προβλήθηκε στους μαθητές. Έξι άτομα είπαμε; Λάθος. Τα άτομα τελικά ήταν επτά, καθώς θα υπήρχε και ένα έβδομο άτομο που θα προηγείτο των έξι κρατώντας την ταμπέλα του σχολείου. Η κοπέλα αυτή, πρέπει να αναφέρουμε για την ακρίβεια του ρεπορτάζ, πως είναι η κόρη του δήμαρχου της πόλης
Ο συγγραφέας Πολύβιος Δημητρακόπουλος συνήθιζε να λέει «Εάν επιθυμείς την ειρήνη, μη χτυπάς το τύμπανο ούτε για γιορτή», αλλά ο σερίφης δεν έχει σταματήσει να χτυπάει το τύμπανο του πολέμου κατά της μαθητικής κοινότητας. Και όχι μόνο κατά της μαθητικής κοινότητας, αλλά και κατά του κάθε ζωντανού και υγιούς τμήματος της κοινωνίας
Με αφορμή την απαγόρευση στους μαθητές του Λυκείου να πάρουν μέρος στην παρέλαση, θυμηθήκαμε μια άλλη παρέλαση που έγινε στην πόλη μας πριν από τεσσεράμισι χρόνια, στις 28 Οκτωβρίου του 2018, τρεις μόλις μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι με τους 103 νεκρούς, όπου ο δήμαρχος της πόλης επέτρεψε να πάρει μέρος σε αυτήν ένα απροσδιόριστης ταυτότητας, ιδιότυπο σώμα από άντρες στρατιωτικά ενδεδυμένους, που δεν ξέρουμε αν μπορούμε να το αποκαλέσουμε κάπως αλλιώς εκτός από παραστρατιωτικό σώμα
Ποιοι είναι αυτοί που παρέλασαν το 2018 στη Ραφήνα ως στρατιώτες;
Η Attica Voice έγραφε τότε «... Δυστυχώς, οι ομάδες αυτές δεν παρέλασαν μόνο στην Αργυρούπολη, αλλά και σε άλλες περιοχές. Παρέλασαν και στη Ραφήνα, καλεσμένοι ενός δημάρχου που έπρεπε - αν διέθετε έστω και ένα ελάχιστο ψήγμα ευαισθησίας και αξιοπρέπειας - να είχε παραιτηθεί αμέσως μετά τη φονική φωτιά του Ιουλίου. Αντί αυτού, παραμένει στη θέση του σα να μην έχει συμβεί τίποτε, ανεβαίνει με θράσος και αναισθησία στην εξέδρα των επισήμων, φωτογραφίζεται με καμάρι και στήνει ένα βολικό γι’ αυτόν «πατριωτικό» σκηνικό, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα αποσπάσει την προσοχή του κόσμου από τις τρομερές ευθύνες του. Άλλωστε σ' αυτή τη χώρα το εμπόριο πατρίδας και η πλειοδοσία σε πατριωτική ρητορική ανέκαθεν αποτελούσαν το καλύτερο διαβατήριο για την πρόσβαση στην εξουσία και την κοινωνική ανέλιξη»
Εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς; Τρεις μήνες μετά το Μάτι
Τι άλλο εκτός από εργαλειοποίηση της παρέλασης μπορεί να δει κανείς σε όλους αυτούς τους χειρισμούς; Την απάντηση την έχει δώσει ο Βρετανός συγγραφέας Σάμιουελ Τζόνσον λέγοντας πως «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων»
..................................................
ΥΓ1. Παρά τις - βέβαιες για εμάς - παρεμβάσεις του δήμαρχου, δεν μπορούμε να μην καταλογίσουμε ευθύνες και στη Διεύθυνση του σχολείου που δεν μπόρεσε ούτε να βρει φόρμουλα επικοινωνίας με τα παιδιά, ούτε να έχει το σθένος να υπερασπιστεί την αυτοτέλεια της σχολικής κοινότητας
ΥΓ2. Εάν προσπαθήσει κάποιος να ενημερωθεί από τα «επίσημα» Μέσα Ενημέρωσης της πόλης (ο όρος προέρχεται από τους ίδιους και γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει θα προσθέταμε εμείς) θα διαπιστώσει ότι το μόνο που κάνουν αυτά τα Μέσα, είναι να αναπαράγουν τις facebook αναρτήσεις του δήμαρχου. Μέσω facebook επικοινωνεί ο δήμαρχος με τους πολίτες και μέσω του facebook ενημερώνονται τα Μέσα Ενημέρωσης ώστε να αναπαράξουν τις δηλώσεις του. Δυστυχώς γι' αυτά, μαζί με την αποκαθήλωση του σερίφη, έχει έρθει και η δική τους απαξίωση
ΥΓ3. Ο δήμος Ραφήνας-Πικερμίου ίσως είναι ο μοναδικός δήμος της χώρας που επιμένει να κάνει διαδικτυακές συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου επικαλούμενος τα μέτρα ασφαλείας περί covid (φοβούμενος στην ουσία τις παρεμβάσεις των ενεργών πολιτών). Επίσης, μόνο στο δήμο Ραφήνας-Πικερμίου έγινε στις 25 Μαρτίου διαδικτυακή σχολική γιορτή, άσχετα αν την ίδια μέρα καταργήθηκαν από το υπουργείο Υγείας, τα μέτρα ακόμα και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Προβλέπουμε ότι αν δεν φύγει ο σερίφης με τις ερχόμενες εκλογές (πράγμα που εύχεται κάθε δημοκρατικός πολίτης) πιθανόν ο δήθεν πρωτοποριακός δήμος, ηγέτης και πρωτοπόρος όπως όλα δείχνουν της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, να διοργανώσει και διαδικτυακή παρέλαση.
...........................................
*Τίτλος ποιήματος του Μανόλη Αναγνωστάκη: Δεν έφταιγεν ο ίδιος
Είναι μια επίθεση που την περιμέναμε, όλος ο κόσμος το ήξερε ότι ο Μακρόν θα το φέρει. Δεν είναι απλά αύξηση του ορίου συντάξεων από τα 62 στα 64, αυτό είναι βέβαια συμβολικό, πρόκειται για ιδιωτικοποίηση του συνταξιοδοτικού όπου η σύνταξη θα εξαρτάται από την εταιρεία που δουλεύει. Ήδη το 25% των πιο φτωχών δεν καταφέρνει να πάρει ποτέ σύνταξη, και ο περισσότερος κόσμος παίρνει μειωμένες συντάξεις 600-700 ευρώ που είναι τίποτα στη Γαλλία (από το κανονικό 1200-1300 το οποίο θα είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί αν πρέπει κανείς να δουλεύει συνεχόμενα χωρίς διακοπές λόγω ανεργίας, στη ζωή του.
Κάπως έτσι άρχισε η αντίδραση από τα συνδικάτα που ακόμα και αυτά που είναι συνδεδεμένα με το Σοσιαλιστικό Κόμμα από όπου προέρχεται ο Μακρόν δεν καταφέρνουν πλέον να μιλήσουν μαζί του, ο «Βασιλιάς» έτσι όπως τον αναφέρει εδώ ο κόσμος έχει σπάσει όλες τις σχέσεις με αυτόν τον κόσμο. Τα μεγαλύτερα από αυτά CGT, CFDT, FSU, CGC-UGC, Solidaires βγάζουν από τις 7 Μαρτίου κοινές αποφάσεις για συνεχόμενες απεργίες. Ξέραμε ότι θα αντιδράσουν, ξέραμε ότι θα είναι δύσκολο να το περάσει ο Μακρόν, αυτό που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε είναι ότι επί τις 7 τελευταίες μέρες η πόλη θα κατοικηθεί κανονικά από ανθρώπους οι οποίοι ήταν σαν φυλακισμένοι στα σπίτια τους και εξεγέρθηκαν από αυτή τη φυλακή.
Από τις 7 Μαρτίου λοιπόν είδαμε να κατεβαίνουν στο δρόμο οι πάντες. Φάνηκε εξ αρχής πως δεν ήτανε απλώς μια απεργία με την συνηθισμένη συνδικαλιστική έννοια στη Γαλλία. Φοιτητές και φοιτήτριες που για πάρα πολύ καιρό τρώνε τεράστια καταστολή από το τέρμα ιεραρχικό και ανταγωνιστικό γαλλικό πανεπιστήμιο, φεμινιστικές συλλογικότητες, εργαζόμενοι σε οτιδήποτε τομέα μπορεί να φανταστεί κανείς, εργάτες καθαριότητας, σεξεργάτριες, πυροσβέστες, νοσοκόμες, ντελιβεράδες, οι χωρίς χαρτιά, οικογένειες με τα παιδιά τους, μεγάλα μπλοκ στις πορείες από Κούρδισες μετανάστριες με χορό και μουσική, με αντάρτικα τραγούδια, άνθρωποι από όλες τις ηλικίες, πάρα πολλοί Έλληνες που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι υπάρχουν τόσοι στο Παρίσι, όλα τα συνδικάτα με τα χρώματά τους και τα αμάξια που μπαίνουν μπροστά στις πορείες, τα μπλακ μπλοκ διστακτικά μπροστά-μπροστά, δεν πετούσαν ούτε πετρούλα.
Στις 8 Μάρτη λίγο πιο ήρεμα λιγότερη καταστολή αλλά μια πορεία – Λαός, απέραντος, με φεμινιστικά και LGBTQ μπλοκ. Όλες οι «φυλές», όλα τα χρώματα. Ασταμάτητη βροχή κόβει κάπως τη πορεία, αλλά ο περισσότερος κόσμος μένει μέσα, γίνεται πιο πολύχρωμη γιατί οι πιο παριζιάνες/οι ξέραν τον καιρό, τον ψάξανε, είχαν βγάλει πολύχρωμες ομπρέλες. Μια τεράστια ομπρελοπορεία με έντονα συνθήματα, ένας ασφαλής δρόμος εκεί που συνήθως επικρατεί μια κεκαλυμμένη μάτσο πόλη. Τα καφέ τριγύρω που συνήθως είναι γεμάτα με κόσμο από τη δουλειά, γεμίζουν με πανκιά, με ροζοκοκκινομπλέ μαλλιά, κορίτσια με μπούργκες και μέικαπ από κάποιο πολύ φουτουριστικό μέλλον, γαλλίδες φινετσάτες και θυμωμένες, γεροδεμένες καθαρίστριες, ομάδες γυναικών από διάφορες αφρικανικές χώρες, κάποιες θηλυκότητες γυμνές κράζουν τα γκαρσόνια, οι μαγαζάτορες δεν ξέρουν τι να κάνουν. Σιωπούν και κάνουν τη δουλειά τους. Κοπέλες από διάφορα συνδικάτα μοιράζουν καλέσματα για φεμινιστικές πορείες. Ο νόμος για το συνταξιοδοτικό θίγει πρώτα και απ’ όλα αυτές.
Στη Γαλλία καταλήψεις σε εργοστάσια, πυρηνικά εργοστάσια, διυλιστήρια, λιμάνια, αποθήκες
Ήταν η αρχή αυτή, ένα μεγάλο αναθάρρεμα με 500.000 κόσμο Παρίσι και πολύ μεγάλες πορείες σε όλη τη χώρα. Η καταστολή εκεί, η γαλλική αστυνομία δρα σαν τις λεγεώνες χωρίς υπερβολή, κάμερες υπάρχουν παντού, παίρνουν εντολή από κεντρικά σημεία παρακολούθησης εντοπίζουν έναν διαδηλωτή που θεωρείται επικίνδυνος και ορμάνε πάνω του κυριολεκτικά 40 μπάτσοι για να τον ακινητοποιήσουν. Αυτό κάνανε συνέχεια τις πρώτες μέρες. Τo κατάφερναν αυτό ακόμα και με βουλεβάρτα τεράστια γεμάτα από δεκάδες χιλιάδες, γιατί αυτές οι ομάδες που το κάνουν έχουν εκπαιδευτεί σε πόλεμο.
Με τις μεγάλες πορείες να συνεχίζονται, όλα άλλαξαν στις 15 Μαρτίου. Ο Μακρόν κατάλαβε ότι το πολλοί βουλευτές του συντηρητικού Rennaissance κόμματος στα δεξιά του δεν θα αφήσουν να περάσει το νομοσχέδιο στη Βουλή και ο Μακρόν το επέβαλε χωρίς ψηφοφορία με το άρθρο 49.3 – το έχει ξαναχρησιμοποιήσει – κάτι σαν τις ΠΝΠ στην Ελλάδα. Τη ίδια μέρα στη Place de la Concorde κάλεσμα σε «απαγορευμένη» πορεία από χύμα κόσμο, από συνδικαλιστές, περικυκλώνεται με ατσαλένια τείχη και κλούβες, χωρίς καμία φυσική διέξοδο. Αυτό εδώ λέγεται «nasse» και απαγορεύεται στη Γαλλία. Είναι αποικιοκρατικό «έθιμο». Η κατάσταση ξεφεύγει ο κόσμος γίνεται βίαιος, σπάνε το πλακόστρωτο του δρόμου της πλατείας, κάνουν παντού οδοφράγματα με τις λαμαρίνες για τα έργα των ολυμπιακών αγώνων, γίνονται πολλές συλλήψεις. Η αστυνομία δρα ακόμα μεθοδικά όπως και τις προηγούμενες μέρες.
Την επόμενη στις 16 έχουν αλλάξει όλα. Υπάρχουν πολλά καλέσματα παντού, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, πως θα πετύχει αυτό. Με το που βραδιάζει στο 13ο διαμέρισμα χωρίς να υπάρχει κάλεσμα κόσμος περπατάει στη μέση των λεωφόρων και σταματάει τη κυκλοφορία, φωνάζουν ότι θα πάρουν το κεφάλι του Μακρόν, καίνε ότι σκουπίδια βρουν. Το 13ο κάτω από το place d’Italie έχει πάρα πολλές κοινωνικές κατοικίες και εκεί ενώθηκε η γειτονιά με ανθρώπους που έρχονταν από παντού. Τα κάνανε όλα λαμπόγιαλο ! Μια άλλη πορεία από place d'italie ενώνεται με τα νότια του 13ου.
Πολύ περίεργη αίσθηση. Δεν ήτανε ακριβώς ότι βγήκαν να κάνουν αυτό. Δεν μπορούσαν αλλιώς, ήθελαν απλώς να είναι έξω στο δρόμο και να φωνάζουν συνθήματα όχι γιατί έχει απλά κάποια πορεία την οποία και ακολουθούν, αλλά γιατί απλώς η αστυνομία δεν τους αφήνει να είναι έξω στο δρόμο. «Παρίσι ξεσηκώσου!», φωνάζουν. Ένας 70αρης Γάλλος προχωράει μόνος του και βάζει φωτιά σε όλα τα συσσωρευμένα σκουπίδια που βλέπει, σπάει ζαρντινιέρες δρόμου, κάτι Ασιάτες από το China town στο 13ο τον ακολουθούν. Τριγύρω κλειστά όλα τα μετρό. Η γειτονιά κάνει αυθόρμητες μικρές πορείες παντού. Στα νότια του 13ου στα όρια με τα προάστεια ο κόσμος μπλοκάρει τα τραμ που λειτουργούν ακόμα, καίνε τις στάσεις του τραμ, συγκεντρώνονται έξω από τα κατειλημμένες μονάδες των εργατών καθαριότητας. Η αστυνομία ακολουθεί παντού. Ο κόσμος τρέχει δεν τους νοιάζει να αντιπαρατεθούν, κάνουν κύκλους σε όλη τη περιοχή. Πορείες συνενώνονται και σπάνε συνέχεια, συνθήματα παντού στους τοίχους, ειδικά στις εταιρείες ακινήτων που μοστράρουν στις βιτρίνες τους διαμερίσματα 25 τετραγωνικών για αγορά με 1 εκατομμύριο ευρώ. Επί 5 ώρες συνέχεια τρέξιμο, συνθήματα, σε ομάδες των δέκα, των εκατό, των χιλίων, αναλόγως του αν καταφέρνουν να συγκροτηθούν λόγω των επιθέσεων από την αστυνομία.
Οι πορείες σπάνε λίγο και ο κόσμος φεύγει από το 13ο και πάει στη Βαστίλη με μετρό και στη περιοχή γύρω από το μετρό Opera. Στη Βαστίλη άλλη μια nasse κρατάει τον κόσμο κλεισμένο χωρίς να μπορεί να φύγει. Η αστυνομία θέλει να στείλει τον κόσμο στα σπίτια του, να τον κουράσει. Δεν τα καταφέρνει. Στο Opera χαμός. Παντού στη περιοχή σε όλα τα δρομάκια άπειρος κόσμος στο δρόμο περπατάει και φωνάζει «Παρίσι ξεσηκώσου !, μην κοιμάσαι !» 12 η ώρα το βράδυ, μέχρι τις 3 το πρωί το σκηνικό της περιοχής έχει γίνει αγνώριστο. Παντού οδοφράγματα για να μην περνάνε οι κλούβες, όλα με τις λαμαρίνες από τα έργα των επερχόμενων Ολυμπιακών αγώνων. Ο κόσμος τραγουδάει «Είμαστε εδώ, ακόμα κι αν ο Μακρόν δεν το θέλει, εμείς είμαστε εδώ !» μπακάληδες και μινιμάρκετ που πολύ συχνά είναι Αιγύπτιοι, μαροκινοί, αλγερινοί κτλ, που είναι ανοιχτά μέχρι αργά τους κερνάνε φαγητά, μπύρες, οτιδήποτε. Στα στενά η αστυνομία περνά με τους αντίστοιχους ΔΙΑΣ. Και πάλι τρέξιμο.
Την επόμενη από το πρωί μικρές συγκεντρώσεις παντού μικρές πορείες στα πεζοδρόμια ανάμεσα σε κόσμο που πάει στη δουλειά. Κορναρίσματα στο δρόμο για τον κόσμο που διαδηλώνει. Συνδικάτα κλείνουν τις οδικές αρτηρίες προς το Παρίσι. Φρακάρουν όλοι οι προαστιακοί δρόμοι. Σκουπιδιάρικα βγαίνουν και αδειάζουν σκουπίδια στις πλούσιες περιοχές. Σε 5 πόλεις της Γαλλίας γίνονται επιχειρήσεις «νέκρωσης πόλεων», φράσσονται από τα συνδικάτα όλες οι είσοδοι προς τις πόλεις. Δεν μπαίνει τίποτα δεν βγάνει τίποτα. Σε ένα βίντεο μια κυρία 60-70 χρονών σε καροτσάκι και μαζί με 5-6 συνδικαλίστριες κάθεται με το καροτσάκι πάνω στις ράγες τρένου μπροστά από ένα τούνελ για να μην περάσει όποιο τρένο έρθει.
Ο αγώνας των εργατών καθαριότητας είναι συμβολικός. Δεν φαίνονται ποτέ. Πάντα σχεδόν άντρες μαύροι ή «Άραβες» από τα προάστεια, πάντα μου έκανε εντύπωση γιατί όταν τους έβλεπα να αδειάζουν τα σκουπίδια από τα σπίτια στο δρόμο για δουλειά βρίζανε τους κατοίκους. Λένε: δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε καν που πάει η ανακύκλωση και που τα σκουπίδια, οι κάτοικοι του Παρισιού είναι σνομπ και μαλάκες», «είμαστε αόρατοι» λέγανε. «Τώρα φαινόμαστε παντού». Κάθε βράδυ καίγονται από τον κόσμο τα σκουπίδια που συσσωρεύονται από τους διαδηλωτές. Η δήμαρχος Anne Hidalgo λέει ότι στηρίζει την απεργία τους αλλά στα μουλωχτά στέλνει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ή φαντάρους για να τα μαζέψουν. Ένας από τους «σκουπιδιάρηδες» μας λέει έξω από το εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών στο 13ο διαμέρισμα στις 21 Μαρτίου το μεσημέρι: «Είναι πολύ καλό που έχουμε 1000 φοιτητές και φοιτήτριες απέξω αυτή τη στιγμή. Κρατάνε τους μπάτσους απασχολημένους. Οι μπάτσοι δεν μπορούν να είναι ταυτόχρονα παντού. Σήμερα έγινε επίταξη κάποιων από εμάς, είναι πάρα πολύ εκνευρισμένοι που πρέπει να μαζεύουν τα σκουπίδια. Για αυτό το βράδυ πάμε και τα ξανά αδειάζουμε.» Απέξω από το εργοστάσιο ό,τι αμάξι περνάει κορνάρει στη στήριξη των απεργών, των φοιτητών. Δέκα κλούβες βαν λίγο αρκετά πιο κάτω υπενθυμίζουν στον κόσμο ότι παρακολουθείται. Αρχίζει μια παράνομη πορεία φοιτητών, με καλέσματα από πολιτικές οργανώσεις της εξ. Κοιν.Αριστεράς.
Στις πλούσιες περιοχές ο κόσμος ενοχλείται, λέει πως δεν γίνεται να μυρίζει έτσι η πόλη. Η αλήθεια είναι πως το Παρίσι μύριζε και πριν, και χειρότερα. Μούχλα, υγρασία, ποντίκια παντού. Χειρότερα γιατί η τέχνη της πολεοδομίας εδώ είναι να ομορφαίνει τα πάντα. Μέσα τα σπίτια είναι σάπια, οι δημόσιοι χώροι για να κάθεσαι συγκεκριμένες ώρες, πέτρες και στενά παγκάκια για να μην κοιμούνται οι 300.000 άστεγοι του Παρισιού δίπλα στις όμορφες πλατείες, ό,τι κατώφλι υπάρχει έχει κλειστεί με κάγκελα. Μόνο το καλοκαίρι αλλάζει αυτό. Συνήθως μετανάστες οικειοποιούνται παρτέρια πεζούλια που είναι φτιαγμένα ακριβώς για να μην μπορείς να αράξεις.
Από τις 18 και μετά αρχίζουν και μπαίνουν μέσα στην απεργία καθηγητές πανεπιστημίων και μαζικότατα τα φοιτητά (ΣτΣ φοιτήτριες και φοιτητές). 400 λύκεια και 80 πανεπιστήμια κατειλημμένα.
Οι πορείες συνεχίζονται αντίστοιχα έτσι σε πάρα πολλές πόλεις Nantes, Rennes, Caen, Lyon (τρομερές συγκρούσεις), Μασσαλία (το αντιφα μπλοκ της Μασσαλίας είναι τεράστιο και αξιοζήλευτο). Τη Κυριακή 18 είχε έτσι κι αλλιώς διοργανώσει καρναβάλι. Ο δήμος το απαγορεύει, το καρναβάλι γίνεται έτσι κι αλλιώς, αλλά πνίγεται στα χημικά.
Έτσι μέχρι και σήμερα. Υπάρχει ένα μεγάλο άγχος για το αν θα συνεχίσει όλο αυτό. Ο κόσμος δεν μπορεί αλλιώς, έτσι φαίνεται. Πιθανότατα είναι παροδικό. Ωστόσο αυτή τη στιγμή νιώθουμε ότι όλα είναι δυνατά με την έννοια ότι μπορούμε να σκεφτόμαστε ότι μπορεί να υπάρξει κάποια προοπτική. Τώρα όλα είναι στη θέση τους. Η πραγματικότητα είναι η διαδήλωση, οι άνθρωποι που βλέπω στις πορείες κατοικούν τη πόλη εκτός του κανονικού τυποποιημένου βασανιστηρίου, η εξαίρεση είναι η δουλειά. Πολύς κόσμος δουλεύει ασφαλώς. Αλλά πολύς κόσμος το αντιλαμβάνεται σαν εξαίρεση από κάτι άλλο στο οποίο θέλει να συμμετάσχει.
Εχθές διαψευστήκαν οι φόβοι. 800.000 στο Παρίσι. Όλη η εβδομάδα έχτισε τη χθεσινή πορεία. Τόσο κόσμο δεν έχω ξαναδεί ποτέ ούτε ξέρω αν θα ξαναδώ στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα πολλά από τη πορεία. Είχε τόσο κόσμο που δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Πορεία από τη Βαστίλη στη πλατεία της République και από εκεί στο Opéra. Παράλληλες μικρότερες πορείες παντού τριγύρω. Κλειστές λεωφόροι με 100 κλούβες-βαν της αστυνομίας και αμέτρητοι μπάτσοι. Έγιναν πάρα πολλά. Το πλήθος έσπασε τράπεζες και πολυεθνικές που συνήθως είναι φυλαγμένες, κόσμος στα μπαλκόνια χαιρετάει και ρίχνει βεγγαλικά. Στη Bordeaux κάψανε το δημαρχείο, κόσμος πέταξε σκουπίδια μέσα στα σπίτια βουλευτών, κάηκε αστυνομικό τμήμα στη Lyon. Στις πιο μπουρζουά πόλεις δηλαδή, που είναι οι «όμορφες πόλεις». Η Μασσαλία που είναι και λιμάνι είχε πρόσφατα 200.000 κόσμο σε πορείες.
Στο Παρίσι μέσα στο πλήθος όλοι οι πιθανοί τρόποι να διαδηλώσει κανείς. Μαχητικά, με πλακάτ, με αυτοσχέδιες κούκλες, συνθήματα με λογοπαίγνια, αυτοσχέδια φέρετρα, γελοιογραφίες του Μακρόν, κόσμος με ομπρέλες και λέιζερ για να τυφλώνουν την αστυνομία, μουσική, ένα φοιτητικό μπλοκ απέραντο, τα συνδικάτα επίσης, η πορεία είχε ουσιαστικά το μέγεθος της διαδρομής της. Δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή.
Ευχόμαστε να συνεχίσει, σήμερα υπάρχουν πάλι καλέσματα. Όλα είναι δυνατά αλλά και πιθανότατα να είναι παροδικό. Κάθε μέρα που κατεβαίνει κανείς αξίζει. Κόσμος από την Ελλάδα μας λένε ότι θέλουν να έρθουν μόνο γι’ αυτό. Έλληνες, από άλλες χώρες το ίδιο. Τρεισήμισι εκατομμύρια σε όλη τη Γαλλία στους δρόμους. Δεν είναι Μάϊος του 68 δεν είναι κίτρινα γιλέκα. Είναι κάτι καινούριο, διαφορετικό, δεν είχε σημασία αν είναι μεγαλύτερο η μικρότερο. Ήταν όμως τόσο απρόσμενο που συνέβαινε μπροστά μας και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι ή πιστέψει μέχρι πριν μια εβδομάδα.
Ο Μακρόν ετοιμάζει ολομέτωπη επίθεση. Επιτάξεις εργαζομένων στα διυλιστήριά της TOTAL. Θέλει να αποτρέψει την έλλειψη καυσίμων στη χώρα πάση θυσία και να λυγίσει τη CGT που παραδοσιακά είναι πιο αριστερό συνδικάτο (1 εκατομμύριο μέλη) με όλα τα προβλήματα που έχει αυτό. Αν το καταφέρει η CFDT το επόμενο μεγαλύτερο συνδικάτο θα κάνει αυτό που έκανε πάντα: θα αρχίσει να διαπραγματεύεται μόνο για τον εαυτό του, κάποιες παραχωρήσεις στην μετά μεταρρύθμισης εποχή. Οι αστυνομικές δυνάμεις στη χώρα, επί μια βδομάδα στο πόδι δεν μπορούν πια να τρέχουν. Ο Μακρόν ετοιμάζει νέα σώματα για την αστυνομία. Υπάρχει η ανάγκη να γίνουν οι κατειλημμένοι χώροι απεργίας κέντρα αντίστασης, πέρα από τη δράση στο δρόμο. Θα είναι κρίσιμο αυτό, στο επόμενο διάστημα.
Μια σημείωση. Το συνδικάτο της Sud Solidaires Rail (σιδηροδρομικοί), μας έκανε τη τιμή να μπει μπροστά σε μια από της πορείες το πανό μας για τη δολοφονία στα Τέμπη, μας συγκίνησαν, είχαν χάσει κόσμο σε άλλο « ατύχημα» το 2013. Είχαν ήδη βγάλει ανακοίνωση για τη τα Τέμπη πριν μιλήσουμε μαζί τους. Τους είπαμε τα συνθήματα που θα γράφαμε στο πανό, είχαν σκεφτεί ακριβώς τα ίδια…
Παρίσι, 24 Μάρτη 2023
Φ.Κ.
Χρονικό των τεράστιων κινητοποιήσεων στη Γαλλία από τα μέσα, όπως το λάβαμε σε ηλεκτρονική επιστολή από τον τόπο των γεγονότων. Το δημοσιεύσαμε για να καταλάβουμε όλες και όλοι πως η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού στις ζωές μας είναι παγκόσμια. Δεν αφορά κράτη αλλά είναι μια επίθεση αυτών που κρατούν την οικονομία και τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους εναντίον όλων μας. Είναι μια επίθεση ταξική που επιτέλους στη Γαλλία βρίσκει απάντηση. Στην Ελλάδα οι κινητοποιήσεις για την κρατική δολοφονία των Τεμπών, ήταν μία πρώτη απάντηση στην καπιταλιστική, ταξική επίθεση των παρασίτων του κάθε είδους εξουσιαστή και της παρέας τους, αλλά ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί γιατί έχει το μέλλον που μας ετοιμάζουν έχει πολύ πόνο μπροστά
Οι υπογραμμίσεις είναι της Attica Voice όπως και οι περιφράσεις τύπου "φοιτήτριες - φοιτητές" αντί του συμπεριληπτικού τύπου που χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο "φοιτητά" για λόγους κατανόησης του κειμένου από περισσότερους αναγνώστες - αναγνώστριες
Η ακόλουθη ένσταση κατά της Πολεοδομικής Μελέτης Πικερμίου που θεσμοθετεί την υποβάθμιση του ποταμού Βαλανάρη, κατατίθεται από κατοίκους του Πικερμίου στο κτίριο της Κοινότητας Πικερμίου μέχρι τη Δευτέρα 27 Μαρτίου (Ημερομηνία λήξης της προθεσμίας για υποβολή ενστάσεων). Κάθε ενδιαφερόμενος/η να υποβάλει την ένσταση, μπορεί να κατεβάσει το έντυπο της ένστασης σε PDF format, να το τυπώσει και να το υποβάλλει στην κοινότητα, (1ος όροφος) .
Ε, Χρόνια Πολλά να ζήσεις τότες, εργαζόμενε συνέλληνα, νά 'χεις τέτοια ωραία να γιορτάζεις!!!
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
