Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Το καλλιτεχνικό της όνομα είναι Αλκυόνη. Το πραγματικό της είναι Μαρία (Μαρία Ζλατάνη για την ακρίβεια) και ζει, εργάζεται και δημιουργεί στην Έδεσσα. Την μάθαμε (εμείς τουλάχιστον) πριν από μερικούς μήνες όταν διασκεύασε το παραδοσιακό ηπειρώτικο "Ξενιτεμένα μου Πουλιά", το οποίο έγινε viral στο youtube σύμφωνα με την τρέχουσα ορολογία.
Όπως όλα δείχνουν, η Αλκυόνη αναμένεται να μας απασχολήσει πολύ στα επόμενα χρόνια. Μουσικός, τραγουδοποιός και σπουδαία ερμηνεύτρια, η Αλκυόνη διάλεξε λέει το όνομα αυτό γιατί στα όνειρά της βλέπει συχνά ότι είναι πουλί και το μπλε είναι το αγαπημένο της χρώμα. Ίσως λοιπόν δεν ήταν τυχαίο που η εντυπωσιακή είσοδός της έγινε με ένα τραγούδι για πουλιά, παρόλο που είχε προηγουμένως κάνει και άλλες παρουσίες με διασκευές σε τραγούδια όπως το "Society" του Eddie Veder και το "The Wolves (Act I and II)" των Bon Iver
Λίγο αργότερα την ακούσαμε να διασκευάζει το «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και μαγευτήκαμε. Το ίδιο όμως φαίνεται πως μαγεύτηκε και ο δημιουργός του τραγουδιού , ο οποίος την πήρε τηλέφωνο και της ζήτησε να τον συνοδεύσει στις καλοκαιρινές του περιοδείες. Την είδαμε και στο «Μουσικό Κουτί» και θαυμάσαμε για μια ακόμη φορά την αισθαντική της φωνή, τις φωνητικές της δυνατότητες αλλά και την απλότητά της. Διαβάσαμε και μια συνέντευξή της στην athensvoice όπου, μιλώντας για την αγάπη, λέει:
“ … η αγάπη είναι θυσία, λιγότερος εγωισμός, τρυφερότητα, ευγένεια, μια θάλασσα ζεστή που σε αγκαλιάζει και που δεν σε βουλιάζει ποτέ […] Υπάρχει μια φράση σε μια πολύ αγαπημένη μου ταινία, το «Interstellar», η οποία με εκφράζει πλήρως. Λέει, σε ελεύθερη μετάφραση, ότι η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που ξεπερνάει τα όρια του χρόνου και του χώρου”
Μετά από όλα αυτά, δε θέλαμε πολύ για να την αγαπήσουμε κι εμείς
Πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος της, το «Exit Sign». Πρόκειται για έντεκα αγγλόφωνα τραγούδια σε στίχους και μουσικές δικές της. Κάποια τραγούδια θυμίζουν το ιδιαίτερο και άκρως γοητευτικό μουσικό σύμπαν της Loreena Mc Kennit. Όπως και να έχει , η Αλκυόνη φαίνεται πως δεν μένει σε μουσικά στεγανά. Κινείται με ιδιαίτερη άνεση και ικανότητα ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, αλλά και ανάμεσα στην ελληνική και στην ξένη μουσική παράδοση
Εμείς ετοιμάσαμε για το Jukebox της Attica Voice μια playlist που αναδεικνύει την πολυσυλλεκτικότητα των μουσικών επιλογών της Αλκυόνης, αλλά και τη μοναδική ερμηνευτική της ικανότητα. Θ’ ακούσουμε το «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το παραδοσιακό ηπειρώτικο «Ξενιτεμένα μου πουλιά», το «Βασίλεψες αστέρι μου» του Μίκη Θεοδωράκη, το «Aremu rindineddha» της Κάτω Ιταλίας, το παραδοσιακό Μακεδονίτικο «Απάνω στην τριανταφυλλιά», το "Society" του Eddie Veder, το «The Wolves» (Bon Iver) καθώς και τραγούδια από τον πρόσφατο δίσκο της
Μια playlist που αποτελείται από δώδεκα τραγούδια, ικανά να μας ταξιδέψουν και να μας μεταφέρουν -έστω και για λίγο- μακριά από την περιρρέουσα ασχήμια. Όσο, δε, για την Αλκυόνη όλα δείχνουν ότι είναι ικανή να πετάξει πολύ ψηλά
1. Αερικό (Θ. Παπακωνσταντίνου)
2. Ξενιτεμένα μου πουλιά (παραδοσιακό της Ηπείρου)
3. Βασίλεψες αστέρι μου (Μίκη Θεοδωράκη-Γ.Ρίτσου)
4. Aremu rindinedda (παραδοσιακό της Κάτω Ιταλίας)
5. Απάνω στην τριανταφυλλιά (παραδοσιακό της Μακεδονίας)
6. Mine (από το δίσκο της Exit sign)
7. Genesis (από το δίσκο της Exit sign)
8. Rivers (από το δίσκο της Exit sign)
9. Hold on (από το δίσκο της Exit sign)
10. Mother (από το δίσκο της Exit sign)
11. Society (Eddie Webber)
12. The Wolves (Bon Iver)
Αυτό είναι το μέλλον που έχει ήδη έρθει, απειλητικό και τρομακτικό μέσα στο γιγάντωμά του. Απλώνεται σιγά-σιγά με μεθοδεύσεις και υπόγειες συναλλαγές και αποκαλείται ανάπτυξη. Πρόκειται για all-inclusive εκτάσεις που θα λειτουργούν ως κράτος εν κράτει μέσα στην υπόλοιπη χώρα. Μια χώρα που θα εξασφαλίζει φτηνούς εργάτες προσφέροντας καλοπέραση σε πλούσιους τουρίστες. Μια χώρα που αφήνει να τσιμεντώνονται και να φράσσονται παραλίες, που επιτρέπει φεουδαρχικά καθεστώτα σε νησιά όπως η Ίος και διευκολύνει funds να εξαγοράσουν ολόκληρα νησιά
Και όλα αυτά όταν σε ανεπτυγμένες χώρες έχει αρχίσει ήδη ένας έντονος προβληματισμός και μια συζήτηση για το πώς οι τοπικές κοινωνίες θα αντισταθούν στον ανεξέλεγκτο τουρισμό που καταστρέφει μια για πάντα το φυσικό περιβάλλον και αλλοιώνει συνειδήσεις. Αλλά, είπαμε. Κάθε τόπος, έχει το μπόι των ανθρώπων του.
Αντιγράφουμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για μια τέτοιου τύπου βίαιη επέμβαση στο κάποτε ανέγγιχτο και παρθένο νησί της Τζιάς
....................................................................................................................................................................................
Θέλετε να δείτε με μια εικόνα τι σημαίνει επέλαση της τουριστικής βιομηχανίας για το φυσικό τοπίο της χώρας; Συγκρίνετε τις δύο φωτογραφίες από την - κάποτε - υπέροχη παραλία Βρόσκοπος στην Τζια.
Πριν μια πενταετία ο Βρόσκοπος ήταν ένα παρθένο κυκλαδίτικο τοπίο. Μια παραλία στην οποία έφτανες μέσω μονοπατιού και μπορούσες να κάνεις το μπάνιο σου ήσυχα ή/και να διανυκτερεύσεις κάτω από τα αρμυρίκια της.
Σήμερα ο Βρόσκοπος είναι ένα απέραντο εργοτάξιο. Δεκάδες υπερπολυτελείς κατοικίες του project One&Only Kéa Island έχουν ξεπηδήσει και στις δύο πλαγιές που πλαισιώνουν την παραλία. Το μονοπάτι έχει κλείσει και θα παραμείνει κλειστό τουλάχιστον μέχρι την Άνοιξη του 2024 όταν θα αρχίσει η λειτουργία του ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Πιθανόν όμως να έχει κλείσει για πάντα.
Για ποιον προορίζονται όμως αυτές οι κατοικίες; Για εκείνους που έχουν να δώσουν τουλάχιστον 1.750 ευρώ (ναι, καλά διαβάσατε) για μια διανυκτέρευση, με ελάχιστο τις δύο διανυκτερεύσεις. Άρα, 3.500 ευρώ για δύο άτομα. Αυτή ήταν η φθηνότερη τιμή που μπορέσαμε να βρούμε για τον Απρίλιο του 2024.
Με αυτό τον τρόπο, η "ανάπτυξη" της τουριστικής βιομηχανίας πετάει εμάς, τους απλούς ανθρώπους, εκτός και φέρνει τους ζάμπλουτους παραθεριστές εντός. Ταυτόχρονα αλλοιώνει εγκληματικά το φυσικό τοπίο μετατρέποντας το "ανοιχτό", "παρθένο" και "δημόσιο" σε "ιδιωτικό", "οικοδομημένο" και "μη - προσβάσιμο".
Η Τζια είναι ένα νησί ιδανικό, πολύ κοντά στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Είναι (ή μάλλον ήταν) ιδανικό για απόδραση τα Σαββατοκύριακα αλλά και για μεγαλύτερης διάρκειας διακοπές. Η λογική της ανάπτυξης που κυριαρχεί, η παράδοση των πάντων στο μεγάλο κεφάλαιο μετέτρεψε έναν δικό μας τόπο σε "άβατο" για την κοινωνική πλειοψηφία καθώς οι τιμές των καταλυμάτων θυμίζουν πλέον Μύκονο και Σαντορίνη.
Με αυτούς τους ρυθμούς, δεν απέχει πολύ η στιγμή που κάθε πέτρα, κάθε κόκκος άμμου, κάθε σπιθαμή γης θα ανήκει σε αυτούς που έχουν λεφτά. Εμείς στην καλύτερη περίπτωση θα προσεγγίζουμε τα υπερπολυτελή θέρετρά τους ως υπάλληλοί τους και μόνο.
Γκρέμισμα και ξανά από την αρχή. Τα θέλουμε πίσω όλα.
« Θα μιλήσω το απόγευμα στο Περιστέρι. Τι έγινε στις λαϊκές συνοικίες; Στήριξαν με πρωτόγνωρα ποσοστά τη ΝΔ. Γιατί το Πέραμα στήριξε τη ΝΔ; Γιατί βάλαμε σε τάξη τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και δώσαμε δουλειές στον κόσμο. Διότι πήγαμε και τους μιλήσαμε για τα προβλήματά τους» δήλωνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Mega
Λίγες ώρες μετά, είχαμε ένα νεκρό και δύο τραυματίες ακριβώς σε αυτή την, «τακτοποιημένη» κατά τον Μητσοτάκη, ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Τραγική ειρωνεία θα το έλεγε κανείς αν δεν είχε επίγνωση της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, της κατάλυσης των εργασιακών σχέσεων και τη μη τήρησης των αναγκαίων μέτρων ασφάλειας
«Εδώ και έξι μήνες έχουμε κάνει τέσσερις 24ωρες απεργίες, δεκάδες μικρές στάσεις και κινητοποιήσεις στον κλάδο της Ναυπηγοεπισκευής. Έχουμε στείλει εκατοντάδες χαρτιά στα υπουργεία και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς στα οποία επισημαίναμε τον κίνδυνο θανατηφόρου ατυχήματος, μόνο η μέρα και η ώρα έλειπε.
Το λέγαμε αυτό γιατί έχει αυξηθεί κατακόρυφα η δραστηριότητα, οι μηχανισμοί ελέγχου από την πολιτεία είναι ανύπαρκτοι, δεν γίνονται έλεγχοι, υπάρχουν σφιχτά χρονοδιαγράμματα εντατικοποίησης της δουλειάς, συνεχώς υπάρχει απαίτηση για υπερωριακή απασχόληση και αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε θανατηφόρα ατυχήματα.
(…) Σήμερα για ένα εξάρτημα που άξιζε 10-20 ευρώ, μια ασφάλεια στον έναν γάντζο του γερανού, έφυγε όλο το πτερύγιο και καταπλάκωσε 3 συναδέλφους» λέει ο Ακ. Αντωνίου από το Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών.
Δεν ήταν λοιπόν ατύχημα το χθεσινό. Μια παράπλευρη απώλεια υπολογισμένη και ένα ρίσκο αποδεκτό μέσα στην πρόταξη της κερδοφορίας των αφεντικών είναι. Αυτή ακριβώς είναι η τάξη για την οποία μιλάει ο Μητσοτάκης. Είναι εργάτες σκλάβο, με επισφαλείς συνθήκες εργασίας, με επικρεμάμενη από πάνω τους τη δαμόκλεια σπάθη της ανεργίας, με εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους να περιμένουν στην ουρά να πάρουν τη θέση τους στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο
Και αυτό βέβαια δεν είναι μια νέα κατάσταση. Αυτό που είναι νέο και προκαλεί τρόμο, είναι η πλήρης ιδεολογική επικράτηση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και η έκπτωση ενός πειστικού αριστερού λόγου και μιας πειστικής αντίστασης
Γράφει η Μαρία Ταταράκη στο ποίημά της «Άει Ρόζα Λούξεμπουργκ» από τη συλλογή Ηρωικά Κορίτσια: Ποιήματα, 1997- 2010 (Ακυβέρνητες Πολιτείες, 2017).
«Αλλά ο εργάτης που θάφτηκε ζωντανός
στη ζώνη του Περάματος
και τα μωρά που έμειναν,
κι ο νεαρός σπουδαστής του πρώην Τεχνικού (νυν Ενιαίου)
που εργάζεται ευελικτότατα
τις είκοσι πέντε από τις είκοσι τέσσερις ώρες της ζωής του,
για να ειδικευθεί στη συνέχεια στην ανεργία
(ή να μην ειδικευθεί αν προτιμά)
κι εκείνος ο μικρούλης,
(τον Παναγιώτη του νυχτερινού εννοώ)
που σάλταρε από εγκατάλειψη
κι έγειρε γλυκά-γλυκά,
δεν είναι ένα "φαντασιακό προλεταριάτο".
Αλλά ένα πραγματικό που τρίζει σαν εφιάλτης,
και υπόσχεται ανατροπές αυτοκυριαρχούμενο»
Προς το παρόν πάντως, οι ανατροπές αναβάλλονται. Στο δήμο Περάματος, στις πρόσφατες εκλογές, η Νέα Δημοκρατία πλησίασε το 40%, από 32% που είχε το 2019 και 18% που είχε το 2015. Η νέα τάξη θριαμβεύει με τη συναίνεση των θυμάτων της
Σοκ και δέος προκάλεσαν τα προχθεσινά αποτελέσματα των εθνικών εκλογών. Και το πιο συνταρακτικό ήταν η απρόβλεπτη κατάρρευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πιο συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να χάνει σχεδόν το 40% της δύναμης που είχε από τις προηγούμενες εκλογές. Θα περίμενε κανείς από την πλευρά του να κάνει μια έντιμη και ρεαλιστική αυτοκριτική. Αντί αυτού, ούτε 24 ώρες μετά από το απρόσμενο αποτέλεσμα, ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να αποδώσει τις ευθύνες για την συντριπτική ήττα του στα κόμματα της Αριστεράς
Στην πρώτη δημόσια απεύθυνσή του προς τους πολίτες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε μεταξύ άλλων : «Οι προοδευτικές δυνάμεις στις οποίες τείναμε το χέρι της συνεργασίας, καθ’ όλη τη προεκλογική περίοδο, είχανε μέτωπο σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ. Και χθες την ώρα μιας ιστορικής εκλογικής νίκης της δεξιάς αυτοί πανηγυρίζανε περισσότερο από τους Νεοδημοκράτες για τη πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς κοιτάζαμε τη χώρα. Εκείνοι το δικό τους χωράφι»
Πριν όμως ο Αλέξης Τσίπρας βιαστεί να αποδώσει τις ευθύνες εκεί που ελαφρά τη καρδία τις απέδωσε, καλό θα ήταν να εξέταζε πιο προσεκτικά τις διαρροές που είχε το κόμμα του στα υπόλοιπα κόμματα. Αν το έκανε αυτό, θα διαπίστωνε πως τα 3/4 σχεδόν των διαρροών πήγαν προς τα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο το 1/4 κινήθηκε πιο αριστερά. Σύμφωνα με τη MARC, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απώλειες προς τη ΝΔ που αγγίζουν το 10,8%, το 9,9% προς το ΠΑΣΟΚ, το 5% προς το ΚΚΕ, το 3,4% προς Ελληνική Λύση, το 3,3% προς Μέρα25 και το 7,5% προς άλλο κόμμα
Είναι προφανές λοιπόν πως το μόνο που δεν έφταιξε στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα αριστερά κόμματα. Είναι επίσης προφανές για όσους έχουν ελάχιστο πολιτικό αισθητήριο πως τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν πιο πολύ ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, παρά νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Τι έφταιξε λοιπόν;
Απλήρωτοι λογαριασμοί
Θα τολμούσαμε να πούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ εξοφλεί ένα λογαριασμό που ήδη είχε αρχίσει να πληρώνεται με τις εκλογές του 2019 και ξεπληρώθηκε (οριστικά;) στις πρόσφατες εκλογές. Και μιλάμε βέβαια για το λογαριασμό που έφερε η αψήφηση του ΟΧΙ από τον ΣΥΡΙΖΑ στο περίφημο δημοψήφισμα που ο ίδιος είχε θέσει στους πολίτες και ο ίδιος στη συνέχεια ακύρωσε τη βούλησή τους.
Σε ένα δημοψήφισμα στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καλέσει το λαό για μάχη και ενώ ο λαός ανταποκρίθηκε με θέρμη στο κάλεσμα (αιφνιδιάζοντας ακόμη και τον Αλέξη Τσίπρα), την ύστατη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ ανέκρουσε πρύμνα, προδίδοντας τους στρατιώτες του και συκοφαντώντας και εκδιώκοντας ατιμωτικά τους στρατηγούς που θα τον οδηγούσαν στη μάχη. Τι μπορεί να κάνει πια ένας προδομένος από τον ηγέτη του στρατός; Το πιο εύλογο. Να παραδοθεί άνευ όρων στον κατακτητή του για να γλιτώσει τα χειρότερα και προφανώς να μην εμπιστευτεί ξανά τον επιπόλαιο και ανεύθυνο ηγέτη. Ο φόβος είναι τώρα που κυβερνάει το θυμικό και ορίζει τις αποφάσεις. Μόνο ένας δυνατός ηγέτης θα μπορούσε να ξεσηκώσει ένα φοβισμένο στρατό και να τον βάλει να πολεμήσει ξανά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε δύναμη έκτοτε, ούτε ως κυβέρνηση ούτε ως αντιπολίτευση.
Δεν μπορούσε λέει, να κάνει πολλά ως κυβέρνηση. Αυτό όμως υποδηλώνει αδυναμία και οπωσδήποτε χρεώνεται. Αλλά και ως αντιπολίτευση, τι έκανε; Ποιες ήταν οι παρεμβάσεις και ποιες οι δράσεις του στα πλήγματα που δεχόταν σωρηδόν η κοινωνία από την κυνική και αδίστακτη κυβέρνηση του Μητσοτάκη; Όχι μόνο δεν ανέπτυσσε δράσεις, αποκομμένος εντελώς πια από τα πάσης φύσεως κινήματα που τον είχαν βοηθήσει στη μνημονιακή περίοδο να γιγαντωθεί, αλλά κάθε προσεκτικός παρατηρητής θα διαπίστωνε πως έβαζε συνεχώς νερό στο ιδεολογικό κρασί του, πως τα κάποτε δυνατά συνθήματα γίνονταν μισόλογα, πως είχε εγκολπώσει τα στελέχη του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ και συνέχιζε τη διεύρυνσή του με παραδοσιακούς δεξιούς, όπως ο Αντώναρος
Κάποιοι προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδοντάς την στη μεγάλη αποχή. Μόνο που η πραγματικά τεράστια αποχή στις εκλογές του 2023 δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται. Δεν είναι καν η μεγαλύτερη. Στην πραγματικότητα, η έκρηξη της αποχής παρατηρείται στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν και ξεπερνά το 40% και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτές ότι είναι οι πρώτες εκλογές μετά την ακύρωση - από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Αυτή η αποχή - από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 - ήταν η μεγαλύτερη που έχει παρατηρηθεί. Έκτοτε, η αποχή διατηρείται σε τρομακτικά και ανησυχητικά ύψη. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Πως και για την τεράστια αποχή, ευθύνεται η αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ και η τεράστια απογοήτευση που σκόρπισε στους ψηφοφόρους του η προδοσία του δημοψηφίσματος.
Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να αμβλύνει τις επιπτώσεις από την διαστρέβλωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, άρχισε να θολώνει την εικόνα εκ των υστέρων επιμένοντας στην «ακριβή διατύπωση της ερώτησης του δημοψηφίσματος» και περιγράφοντας ως «ιστορική τομή» τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Αυτό όμως δεν ήταν τίποτα άλλο από μετάθεση της πραγματικής ιστορικής τομής, η οποία είχε λάβει χώρα νωρίτερα, στις 5 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς και ήταν το ΟΧΙ στο σχετικό δημοψήφισμα, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τη «χαλαρή αντιπολίτευση» της κρίσιμης περιόδου 2019-2023, γίνεται ξεκάθαρο το γιατί χάθηκε κάθε εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Επειδή όμως πλήθος αναλύσεων έχουν αρχίσει ήδη να γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται για πολύ καιρό και επειδή εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί αναλυτές, δεν θα επεκταθούμε άλλο σε γενικόλογες αιτιάσεις και θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σε όσα εισπράξαμε εμείς, ως πολίτες της Ραφήνας και του Πικερμίου από την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στην τοπική πολιτική ζωή. Αυτή η εστίαση είναι βέβαιο πως θα βοηθήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων, σε όσους τουλάχιστον έχουν ανοιχτό μυαλό. Γιατί αν η παρέμβαση στην τοπική κοινωνία είναι ανύπαρκτη ή ακόμη χειρότερα συνδέεται με όσα κακά ως κόμμα υποτίθεται πως στα λόγια καταδικάζεις, δεν θα μπορέσεις να πείσεις τον κόσμο ότι πρώτον είσαι κάτι διαφορετικό και δεύτερον και πιο σημαντικό πως είσαι ειλικρινής.
Σε τοπικό επίπεδο
Στο δήμο αυτό λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ «κατόρθωσε» να χάσει πάνω από το 30% της δύναμής του συγκεντρώνοντας τελικά λιγότερο από 18%, τρεις μονάδες σχεδόν κάτω από τον ήδη πολύ χαμηλό πανελλαδικό μέσο όρο του. Και αυτό δεν προκαλεί καμία έκπληξη σε όσους ζουν στην περιοχή και βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένος με τον Ευάγγελο Μπουρνούς, ένα δήμαρχο απίστευτης ωμότητας και κυνισμού. Έναν μικρό Μπέο θα μπορούσαμε να πούμε, προκειμένου να καταλάβουν το ποιόν του όσοι δεν τον γνωρίζουν.
Δύο αντιδήμαρχοι αυτού του μικρού Μπέου είναι μέλη της τοπικής Ο.Μ του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχοντας σε ένα ευκαιριακό, υπερκομματικό, συστημικό, δημοτικό σχήμα που περιλαμβάνει ακόμη και ακροδεξιούς (εκτός αν θεωρούμε ότι οι πολιτικοί φίλοι και οπαδοί του Βορίδη δεν είναι ακροδεξιοί).
Ένα δημοτικό σχήμα που πορεύεται με απευθείας αναθέσεις, με τραμπουκισμούς σε δημοτικά συμβούλια και σε μαθητικές καταλήψεις, με επιδίωξη ή προώθηση της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Του φυσικού περιβάλλοντος που στα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως προασπίζεται ακόμα. Ακόμα και σήμερα, όταν υπουργοί του, όπως ο Φάμελλος ή συνεργαζόμενοι «οικολόγοι πράσινοι» όπως ο Τσιρώνης, προώθησαν τις οικιστικές πυκνώσεις, τη μετατροπή της δημόσιας δασικής γης σε ιδιωτική οικοπεδική.
Σε τοπικό λοιπόν επίπεδο, χαρακτηριστικές μένουν οι περιπτώσεις που υπερασπίστηκε και προώθησε η στηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ, δημοτική αρχή:
- Μπουλντόζες εισέβαλαν (με πρόσχημα τον καθαρισμό) στο Μεγάλο Ρέμα,
- Μπουλντόζες εισέβαλαν παράνομα στην παραλία στο Μπλε Λιμανάκι,
- Μπουλντόζες εισέβαλαν αδιάκριτα μέσα στο δασάκι του Οχυρού εκχερσώνοντας δάσος για να εγκαταστήσουν άρματα και κανόνια,
- Συνεχείς αναίτιες καρατομήσεις δέντρων.
Αξίζει να αναφερθεί και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε ένα δημοτικό σχήμα που υποστηρίζει και προωθεί τον συστηματικό περιορισμό του δημόσιου χώρου και την παράδοση του σε ιδιώτες. Όλα αυτά σε πλήρη ταύτιση και συμπόρευση με στρατηγικές επιλογές κυβέρνησης και περιφέρειας, εξόφθαλμα προσανατολισμένες στην εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο εξακολουθούν να επιβάλλονται στην τοπική κοινωνία μέσω χειραγωγημένων αποφάσεων και αδιαφανών διαδικασιών, αμαύρωσε περαιτέρω την εικόνα του ριζοσπαστικού κόμματος που κάποτε διατεινόταν πως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα και στην τελευταία προεκλογική περίοδο, είχε σύνθημα «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης», πρόδιδε τον εαυτό του υποστηρίζοντας τις πολιτικές επιλογές του … Μητσοτάκη (παραχωρήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, ασύδοτη, άμετρη και δίχως όρους ανάπτυξη έργων και άλλα προτάγματα του νεοφιλελευθερισμού). Ο ΣΥΡΙΖΑ που καλούσε για «Δημοκρατία Παντού» στήριζε εδώ και χρόνια σχήματα που αποδεδειγμένα είχαν καταργήσει στην πράξη τη δημοκρατία.
Στον ζόφο που αποπνέει η κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο σχήμα που επέλεξε να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, ήδη πριν από το 2019, προστέθηκε και ο προσεταιρισμός «αδέσποτων» του παλιού κομματικού συστήματος με την φρούδα ελπίδα της «διεύρυνσης», παραβλέποντας τη σκληρή πραγματικότητα που ισχύει, πως «όταν πέσεις στον βούρκο, ο βούρκος θα σε πάρει μέσα του». Όταν λοιπόν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στην Ανατολική Αττική, στις πρόσφατες εκλογές ήταν ένας αχταρμάς γραφικών, πρώην πασόκων και πρώην νεοδημοκρατών που διεξάγουν προσωπικές πολιτικές εκστρατείες, γιατί ψάχνουμε κάπου αλλού να βρούμε τις αιτίες της καταβαράθρωσης;
Ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για την αποπολιτικοποίηση και την απαξίωση, ακόμα και του ίδιου του κεντρικού πολιτικού σχηματισμού, στην κοινωνία. Στην κλίμακα που του αναλογεί. Όπως αναλογεί σε κάθε τοπική οργάνωση μελών που ακολούθησε ίδια ασυνάρτητη και απαράδεκτη πορεία με τον κεντρικό πολιτικό σχηματισμό.
Τι κάνουμε;
Ας σταματήσουμε λοιπόν να στέλνουμε τον Κεμάλ για ύπνο, όποτε γίνεται η στραβή. Καλό θα ήταν για το ΣΥΡΙΖΑ να δει με καθαρό μάτι τις αιτίες της ήττας και να πάψει να στρουθοκαμηλίζει. Όσο για εμάς, τους πολίτες που ακόμη νοιαζόμαστε, ας ανασκουμπωθούμε και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και εμείς, χωρίς να περιμένουμε το σωτήρα που πότε δεν έρχεται και πότε μας προδίδει. Τα αποκρουστικά αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών μας δείχνουν ολοκάθαρα το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την οργάνωση, τη συμμετοχή, την αλληλεγγύη και την αντίσταση όσων πιστεύουν πως δεν μας αξίζει – για μας και τα παιδιά μας - το μέλλον που μας ετοιμάζουν οι κυνικές και αδίστακτες δράκες που κυβερνούν αυτή τη χώρα σε μεγάλη κλίμακα αλλά και τον μικρό τόπο της Ραφήνας και του Πικερμίου σε μικρότερη
Μουσική Θάνος Μικρούτσικος, Στίχοι Κώστας Τριπολίτης
Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμεείμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματακαι επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμεστο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα
Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμεάλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντεςμας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμετώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες
Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμετις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικαόνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμεκαι τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα
Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκεείμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματοςο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκεκι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος
Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματατώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλοτην παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματατην κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο
Ειπώθηκαν πολλά για τον Σαββόπουλο. Στην πραγματικότητα, αυτή η κολώνια βαστάει χρόνια, δεκαετίες για να είμαστε πιο ακριβείς. Σίγουρα ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να μετανοεί και να επανατοποθετείται. Να πετάει τις παλιές του ιδέες - αν ποτέ είχε - και να φοράει καινούργιες. Ας το κάνει. Καλό θα ήταν βέβαια να είχε το θάρρος να παραδεχθεί πως όσα πίστευε και έλεγε κάποτε, πλέον δεν τον αντιπροσωπεύουν. Κι εμείς όμως από τη μεριά μας, θεωρούμε πως έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τη στάση του, έτσι δεν είναι; Πόσο μάλλον όταν το κάνουν τα ίδια τα τραγούδια του. Εμείς, προσωπικά, έχουμε λύσει αυτή την αντίφαση εδώ και πολύ καιρό. Έχουμε πετάξει το Σαββόπουλο και έχουμε κρατήσει τα τραγούδια του
«Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ’ το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί / στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή / στα παιδιά και τους εργάτες, στους πολίτες, στους οπλίτες, στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά / Η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά»
Αύριο έχουμε εκλογές. Και οι πλατείες δεν είναι γεμάτες. Ούτε αχνοφαίνεται ελπίδα καμιά. Και νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που το κυρίως ζητούμενο δεν είναι το ποιος θα βγει, αλλά το ποιος ΔΕΝ θα βγει. Και είναι και αυτό μια κατάντια, μαζί με τις τόσες άλλες
Ακούμε τη «συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», σε στίχους και μουσική του παλιού Διονύση. Θα το ακούσουμε όμως από τη Δήμητρα Γαλάνη και το δίσκο «Τραγούδια έγραψα για φίλους» του 1998
Διανύουμε ίσως την πιο βουβή και ξενέρωτη προεκλογική περίοδο της μεταπολίτευσης, ακριβώς τη στιγμή που θα έπρεπε να έχουν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Φαίνεται πραγματικά οξύμωρο το γεγονός πως η παράταξη που μας έφερε στη χρεοκοπία και στα μνημόνια, εξελέγη ξανά το 2019 για να μας σώσει. Και βέβαια, όχι μόνο δεν μας έσωσε, αλλά κατόρθωσε, ενώ ξεπούλησε και συνεχίζει να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία για ψίχουλα, να ανεβάσει το εθνικό χρέος ακόμη πιο ψηλά. Την ίδια στιγμή, για τα Μέσα Ενημέρωσης δεν υπάρχει καν θέμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βαδίζουμε στις εκλογές με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πως η Νέα Δημοκρατία θα πάρει την πρώτη θέση. Η κοινωνία φαίνεται να βυθίζεται αργά και σταθερά σε μια παραίτηση και μια παραδοχή ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ο λαός όντως κατελήφθη από το σύνδρομο της Στοκχόλμης και άρχισε να ταυτίζεται και να υπερασπίζεται τον κακοποιητή του ή όλα αυτά είναι μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης ώστε αυτή να καταληφθεί από ηττοπάθεια και να πιστέψει πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει; Εντάξει, δεν έχουμε ιδιαίτερη εκτίμηση για το πολιτικό αισθητήριο αυτού του λαού, γνωρίζουμε για τη μνήμη χρυσόψαρου που διαθέτει, έχουμε σαφή επίγνωση του τρόπου δούναι και λαβείν με τον οποίο αντιλαμβάνεται την όποια συμμετοχή του στα κοινά, αλλά αδυνατούμε να πιστέψουμε πως δεν έχει ούτε καν το ελάχιστο ένστικτο αυτοσυντήρησης
Ακόμη και αν αυτός ο λαός δεν μπορεί να δει το ζοφερό μέλλον που ξημερώνει για τα παιδιά του, δεν μπορεί να μην έχει αντιληφθεί πως όχι μόνο η αξιοπρεπής διαβίωσή του, αλλά ακόμη και αυτή η ίδια η επιβίωσή του τίθεται σε αμφισβήτηση. Την ίδια στιγμή που δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί σπιτιών, διαλυμένο σύστημα υγείας, αποσαθρωμένο εργασιακό περιβάλλον, ανεξέλεγκτοι λογαριασμοί ρεύματος, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και παρακολουθήσεις αρχηγών κομμάτων πλασάρονται όχι ως ατυχήματα αλλά ως κανονικότητα και αναγκαία βήματα για την πρόοδο και την ανάπτυξη.
Οι δημοσκοπήσεις όμως επιμένουν. Και φέρνουν αυτή την κυβέρνηση, ίσως την πιο χυδαία, την πιο ακροδεξιά, την πιο κατασταλτική, την πιο αντιαισθητική, την πιο ανίκανη, την πιο γκροτέσκο, την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης, να προηγείται με άνεση έναντι του δεύτερου και καταϊδρωμένου ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες πως οι εκλογές από μόνες τους μπορούν ν αλλάξουν τα πράγματα και χωρίς να έχουμε ιδιαίτερη εκτίμηση για το επίπεδο αυτής της αντιπροσωπευτικής αστικής δημοκρατίας, θα συμμετέχουμε ως ψηφοφόροι και θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον τα αποτελέσματα των εκλογών ελπίζοντας να απαλλαγούμε από το καθεστώς του Μητσοτάκη και όλη τη φαιδρή και επικίνδυνη παρέα του
Με ενδιαφέρον θα παρακολουθήσουμε επίσης για το αν οι κατά παραγγελίαν δημοσκοπήσεις θα επαληθευθούν ή όχι. Ίσως αυτές οι εκλογές να αποτελούν μια ευκαιρία όχι μόνο για ένα χτύπημα ενάντια στο καθεστώς του Μητσοτάκη, αλλά και ενάντια στην οργανωμένη προσπάθεια των κυρίαρχων Μέσων Ενημέρωσης να κατευθύνουν την κοινή γνώμη εκεί που θέλουν
Για το σκοπό αυτό, δημοσιεύουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις περιμένοντας να δούμε αν αυτή που αποκαλείται από τα Μέσα απρόβλεπτη και σιωπηρή πλειοψηφία (που για όποιον ζει μέσα στην κοινωνία δεν είναι καθόλου σιωπηρή) θα εκφρασθεί τελικά στις κάλπες
Ελπίζουμε βέβαια να διαψευσθούν και μαζί με την κυβέρνηση του Μητσοτάκη, να περάσουν και αυτές στην έσχατη απαξίωση και περιφρόνηση.
Ο 2ος μεγαλύτερος ποταμός της Αττικής απειλείται να εξαφανιστεί από τον χάρτη. Το Μεγάλο Ρέμα που εκβάλλει στη Ραφήνα, με κλάδους από την Πεντέλη και τον Υμηττό, διατρέχει τα Σπάτα, την Παλλήνη και το Πικέρμι. Ένα πλημμυρικό έργο το απειλεί, σκοτώνει το οικοσύστημά του και επιτείνει τις πλημμύρες. Το έργο ξεκίνησε με τις μπουλντόζες της INTRAKAT να εισβάλλουν στην κοίτη του Μεγάλου Ρέματος στις 24/4/2023. Η άμεση κινητοποίηση των κατοίκων ματαίωσε την εισβολή την επόμενη μέρα —προς το παρόν.
Πρόκειται για την 3η πράξη στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος.
1η πράξη. Η COSCO απαιτεί χώρο για την επέκτασή της στο λιμάνι του Πειραιά και μεταφορά των επιβατηγών πλοίων στo λιμάνι της Ραφήνας. Το κράτος-υπηρέτης (της κάθε COSCO) αναλαμβάνει την υλοποίηση του σχεδίου, επιβάλλοντάς το με όποιο κόστος σε εμάς από τη θέση τού κράτους-αφέντη. Φορέας υλοποίησης το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, με το οποίο συντάσσεται η δήθεν αυτοδιοίκηση —η Περιφέρεια Αττικής και ο Δήμος Ραφήνας. Η καραμπόλα της καταστροφής ξεκινά.
2η πράξη. Υπερμεγέθυνση του λιμανιού της Ραφήνας, κατασκευή επέκτασης της Αττικής Οδού και του Προαστιακού Σιδηρόδρομου που θα «εκβάλλουν» στη Ραφήνα. Εκεί όπου εκβάλλει και το Μεγάλο Ρέμα. Τον απαιτούμενο χώρο τον κλέβουν από τα πλημμυρικά πεδία του ρέματος στην πεδιάδα των Σπάτων και στις παραρεμάτιες περιοχές στην Παλλήνη, το Πικέρμι, τη Ραφήνα.
Παράπλευρες συνέπειες: Υποβαθμίζουν τη ζωή στη Ραφήνα, μετατρέπουν χωμάτινες γεωργικές αδόμητες εκτάσεις σε δομημένες (βιομηχανίες, φαραωνικό εργοστάσιο λυμάτων, νέα εμπορικά κέντρα, logistics κ.λπ.). Τσιμέντα που καταργούν την απορρόφηση των υδάτινων όγκων των ρεμάτων. Ο κίνδυνος πλημμυρών εκτοξεύεται για τη Ραφήνα.
3η πράξη. Επιχείρηση καταστροφής του ίδιου του ποταμού με τη μετατροπή του σε οχετό ομβρίων, εγκιβωτίζοντας 17 χλμ. κοίτης και πρανών με τσιμέντα και συρματοκιβώτια (διευθέτηση). Στις 24/4/2023 ήταν η πρώτη μέρα υλοποίησης του έργου. Δίνεται αγώνας να είναι και η τελευταία. Ήδη εκκρεμεί προσφυγή κατοίκων και φορέων στο ΣτΕ για την οριοθέτηση της πλημμυρικής ζώνης (ο καθορισμός της οποίας οφείλει να προηγείται των τεχνικών έργων διευθέτησης).
Παράπλευρες απώλειες: Αφανίζουν το οικοσύστημα της εκβολής (χιλιάδες δέντρα, 150 είδη πουλιών, ψάρια και χέλια —κάποια είδη υπό εξαφάνιση), ένα θεσμικά προστατευόμενο υδατόρεμα: «Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος» (με Π.Δ.) ενταγμένο στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60/ΕΚ ως «περιοχή που προορίζεται για την προστασία οικοτόπων και ειδών». Εντείνουν τον κίνδυνο πλημμυρών για τους παραρεμάτιους κατοίκους, αφού θα φτάνει στη Ραφήνα μεγαλύτερος όγκος νερού (λόγω εξαφάνισης της βλάστησης και των χωμάτινων επιφανειών που απορροφούν τα νερά) και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα (αφού το ποτάμι θα μετατραπεί σε χτισμένο οχετό).
Είναι φανερό ότι τα ποτάμια δεν χωρούν στον χάρτη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η φύση και οι άνθρωποι —ως μέρος της— είναι αναλώσιμα για την καπιταλιστική κερδοφορία. Όμως, οι αντιστάσεις μας θα στέκονται εμπόδιο, μέχρι την κατάργηση αυτού του συστήματος που εξολοθρεύει τα οικοσυστήματα και τις ζωές μας.
Να σταματήσει το πλημμυρικό έργο που θα πνίξει τη Ραφήνα, με πρώτα θύματα ντόπιους και μετανάστες στις παρόχθιες αυθαίρετες κατοικίες. Απομάκρυνση και μετεγκατάσταση των παραρεμάτιων κατοίκων που κινδυνεύουν —ακόμη περισσότερο μετά από τα έργα διευθέτησης.
Επαναφορά του δέλτα της εκβολής στη φυσική του κατάσταση και μόνο σημειακές τεχνικές παρεμβάσεις στις στενώσεις του ποταμού λόγω των ανθρωπογενών παρεμβάσεων.
Προστασία των δασικών εκτάσεων στα ορεινά και αναδασώσεις για να συγκρατούνται οι υδάτινοι όγκοι.
Έξω οι μπουλντόζες από το οικοσύστημα του ρέματος.
Η γη δεν είναι φέουδο του καπιταλισμού. Δίνουμε χώρο στο νερό.
Επαναφορά ρεμάτων και ποταμών στη φυσική τους κατάσταση.
13/5/2023
ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών Δασαμάρι S.O.S.
Η Περιφέρεια Αττικής σε πλήρη συνεργασία και συνενοχή με το δήμο Ραφήνας-Πικερμίου σχεδιάζει να εξαφανίσει ένα ποτάμι με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο - το δεύτερο μεγαλύτερο ποτάμι της Αττικής μετά τον βιασμένο Κηφισό - και να το υποκαταστήσει με ένα τσιμεντένιο κανάλι συλλογής ομβρίων υδάτων. Ετοιμάζεται με άλλα λόγια να καταστρέψει ένα πλούσιο οικοσύστημα μήκους 17 χιλιομέτρων και να το μετατρέψει σε αγωγό συλλογής νερού και μεταφοράς του στη θάλασσα. Το οικολογικό έγκλημα συμπληρώνεται με την κοπή χιλιάδων δέντρων που βρίσκονται στις όχθες του ποταμού. Η βαρβαρότητα αυτή συντελείται στο όνομα μιας υποτιθέμενης αντιπλημμυρικής προστασίας, επικαλούμενοι μάλιστα οι εμπνευστές του σχεδίου και την κλιματική αλλαγή αντιστρέφοντας το αίτιο με το αποτέλεσμα, υιοθετώντας πρακτικές που επιτείνουν ακριβώς αυτό το πρόβλημα και κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε αν είναι οι ίδιοι τόσο ηλίθιοι ή αν περνούν εμάς για ηλίθιους.
Πολίτες της Ραφήνας και του Πικερμίου αντιστέκονται σε αυτή τη βάρβαρη και οπισθοδρομική πρακτική και προσπαθούν εδώ και πολλά χρόνια και με κάθε τρόπο – κινηματικό, δικαστικό, επικοινωνιακό – να το ματαιώσουν. Χθες, στις 11/5/2023, πέτυχαν μια μικρή προσωρινή νίκη που δίνει κουράγιο σε όσους αγωνίστηκαν, δίνει μια ανάσα ζωής στο ποτάμι και στους οργανισμούς που διαβιούν σε αυτό και τσαλακώνει το θράσος και την υπεροψία των τοπικών αρχόντων.
Πιο συγκεκριμένα, με προσωρινή διαταγή της προέδρου του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Μαργαρίτας Γκορτζολίδου, «πάγωσε» προσωρινά η τσιμεντοποίηση του ποταμού. Όπως αναφέρει σε Δελτίο Τύπου η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας « το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε δεκτό το αίτημα φορέων και κατοίκων για προσωρινή διαταγή αναστολής των πράξεων οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας μέχρι την έκδοση της απόφασης της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ επί της αίτησής τους κατά του Προεδρικού Διατάγματος οριοθέτησης του ρέματος που εκκρεμεί από το 2019»
Ας χαρούμε αυτή την - έστω και προσωρινή - νίκη και ας απολαύσουμε μερικές πολύ όμορφες εικόνες από τις περιηγήσεις σε αυτό το θαύμα της φύσης που προσπαθεί με θαυμαστό τρόπο να επιβιώσει κόντρα στην ανθρώπινη αυθαιρεσία
Ο Βαρόνος Μινχάουζεν (Hieronymus Carl Friedrich von Münchhausen, 1720 - 1797) είναι ιστορικό πρόσωπο, αλλά ταυτόχρονα και ο πρωταγωνιστής του γνωστού βιβλίου του Ροδόλφου Ράσπε, που γράφτηκε στα 1785. Υπήρξε μισθοφόρος αξιωματικός του ρωσικού ιππικού, που πολέμησε κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου. Μετά την αποστρατεία του, συνήθιζε να διηγείται με εμφατικό έως και υπερβολικό τρόπο τα (συχνά φανταστικά) στρατιωτικά του και άλλα επιτεύγματα, κάτι που τον κατέστησε πασίγνωστο.
Ο Ράσπε, βέβαια, φρόντισε να διασκευάσει και να διανθίσει με μεγάλη φαντασία τις έτσι κι αλλιώς υπερβολικές διηγήσεις του βαρόνου και από τότε το όνομα του βαρόνου Μινχάουζεν έγινε συνώνυμο του καθ’ έξιν ψεύτη. Αυτού του είδους ο ψεύτης είναι δύσκολο να εντοπιστεί μόνο από τη γλώσσα του σώματος. Είναι τόσο συνηθισμένος να λέει ψέματα, ώστε μπορεί να μη νοιάζεται ή να μη συνειδητοποιεί πλήρως ότι ψεύδεται. Έχει εξασκηθεί τόσο πολύ στα ψέματά του, που η συμπεριφορά του δεν τον προδίδει.
Και μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή, ας πάμε στο κυρίως θέμα
Σε σειρά εκδηλώσεων με ομιλητές ειδικούς σε θέματα περιβάλλοντος, καθώς και υδραυλικών έργων, έχει παρουσιαστεί η μελέτη την οποία ανέλαβε ο ανάδοχος να εφαρμόσει, για τη διευθέτηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Δηλαδή έχει γίνει αντικειμενική παρουσίαση της μελέτης την οποία ο αυταρχικός δήμαρχος της πόλης είχε φέρει σε προσχηματική διαβούλευση όπου ελέγχοντας τους δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας, τους έβαλε να υπερψηφίσουν τη θετική γνωμοδότηση που ο ίδιος (και για άγνωστους λόγους) επιδίωξε.
Παραθέτοντας την πλήρη οριζοντιογραφία του έργου μαζί με το επεξηγηματικό υπόμνημα της στο κοινό, κάνοντας παρουσίαση των βασικών αρχών του έργου, των κατασκευαστικών προτάσεων ανά θέση και αναλύοντας τη μελέτη με τις παραδοχές της, αποδεικνύεται πως η ακατάσχετη ροή ασυναρτησιών που εκστομίζει συστηματικά ο δήμαρχος, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα.
Ένας δήμαρχος οφείλει να προστατεύει τον τόπο του. Ο συγκεκριμένος, μετά και από την πρόσφατη καταιγίδα ασυναρτησιών που ουδεμία σχέση έχουν με το συγκεκριμένο έργο, δείχνει πως δεν αντιλαμβάνεται αυτή του την υποχρέωση. Δεν θα αναζητήσουμε τους λόγους που τον κάνουν να στρέφεται κατά της ίδιας του της πόλης αλλά θα παραθέσουμε τους ισχυρισμούς του απέναντι στην ίδια τη μελέτη, η οποία είναι διαθέσιμη για όποιον ενδιαφέρεται εδώ και εδώ για όποιον θέλει αναλυτικά τεύχη και σχέδια του έργου
Πάμε λοιπόν, απαντώντας αναλυτικά σε κάθε σημείο της παραληρηματικής ανάρτησης του δημάρχου στο facebook, το οποίο έχει αναδειχθεί σε λαμπρό πεδίο διάδοσης της πολιτικής του αλλά και σε πηγή των άρθρων των τοπικών μέσων ενημέρωσης που αβασάνιστα αναπαράγουν τις δηλώσεις του.
Με πλάγια γράμματα και με διαφορετική γραμματοσειρά παρατίθενται οι ισχυρισμοί του δημάρχου και κάτω από αυτές οι απαντήσεις που δίνονται από την ίδια την οριστική μελέτη του έργου
Ένα μήνα πίσω πάει το εορταστικό ημερολόγιο του δημάρχου ο οποίος αποφάσισε να γιορτάσει την 1η Μαίου με έωλες κατηγορίες που η σκληρή πραγματικότητα της οριστικής μελέτης για τη διευθέτηση του Μεγάλου Ρέματος τις καταρρίπτει και μάλιστα με μεγάλο κρότο. Κρότο που ξεπερνά τον θόρυβο που κάνουν οι φίλοι του που ελέγχουν τι θα μάθει ο κόσμος και τι όχι.
Εδώ κάνει αναφορά στο Ληθαίο, ποτάμι μήκους 30 χιλιομέτρων με μόνο διευθετημένο και διαμορφωμένο τμήμα εκείνο, εντός της πόλης. Στο ποτάμι αυτό η λειτουργία των βασικών του πλημμυρικών πεδίων είναι ανεμπόδιστη. Πλημμυρικά πεδία τα οποία εντοπίζονται σχεδόν στο σύνολο τους, σε αγροτικές περιοχές. Όπως και το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας που το κύριο πλημμυρικό του πεδίο βρίσκεται στην αγροτική περιοχή της Πετρέζας, στον κάμπο των Σπάτων και η υπερχείλιση του συγκρατεί το νερό που αλλιώς θα έφτανε στη Ραφήνα και μάλιστα με ορμή. Είναι ο φυσικός προστάτης του τόπου εδώ και χιλιετίες. Αυτό το πλημμυρικό πεδίο των χωραφιών θέλει να τσιμεντώσει η μελέτη που υπερασπίζεται ο δήμαρχος. Γιατί; Του παραπονέθηκαν οι αγρότες των Σπάτων πως πλημμυρίζουν τα αμπέλια τους; Ή μήπως κάποιος άλλος και ποιος;
Η «άθλια εικόνα» που βλέπει ο δήμαρχος υπάρχει στα σημεία που εντοπίζονται αυθαίρετες κατασκευές και ρυπογόνες εγκαταστάσεις. Όλα αυτά είναι αυθαίρετα, όχι μόνο κατά τη σχετική νομοθεσία αλλά και απέναντι στο ίδιο το Σύνταγμα. Η ανοχή που επέδειξε η ελληνική διοίκηση και περισσότερο η τοπική αυτοδιοίκηση, που επέτρεψε την εγκατάσταση αυθαιρέτων και ρυπογόνων μονάδων, πρέπει τώρα να πληρωθεί από την ίδια τη διοίκηση, η οποία πρέπει να τα αποζημιώσει και να τα απαλλοτριώσει επιβάλλοντας παράλληλα τη λειτουργία τους σε άλλο μέρος, με αυστηρό έλεγχο των εκροών τους. Όταν βρίσκεις 100 εκατομμύρια για να καταστρέψεις είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις λιγότερα για να αποκαταστήσεις τον τόπο. Αλλά η επιλογή της καταστροφής από έναν δήμαρχο, εκτός από παράλογη είναι και ατιμωτική. Πολιτικά και κοινωνικά απαράδεκτη.
Απλώνοντας σκοτάδι ισχυρίζεται πως κάνει τη αλήθεια να λάμψει. Μετά και από αυτό η αξιοπιστία του ανδρός ελέγχεται σοβαρότατα.
Διαβάζοντας την οριζοντιογραφική αποτύπωση, δηλαδή μετρώντας πάνω στο σχέδιο και χαρακτηρίζοντας τις μετρήσεις από τα δεδομένα της μελέτης και του υπομνήματος γίνεται φανερό πως πρόκειται:
Να σκυροδετηθούν (τσιμεντωθούν για όσους δεν κατάλαβαν) τα 3,5 km
Το 20% του συνολικού μήκους μετατρέπεται σε κλειστό οχετό
Η εκβολή από το σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτη και κάτω, υπογειοποιείται μερικώς (μέρος της μετακινείται κάτω από την οδό Ευβοϊκού)
Να σκυροδετηθούν (να τσιμεντωθούν) άλλα 7 km περίπου κοίτης (σε πλάτος 3m) σε άλλα σημεία . Εδώ τα πρανή επενδύονται με συρματοκιβώτια (40% στο συνολικό μήκος)
Να επενδυθούν με συρματοκιβώτια (gabions ή κατά τους εμπόρους Serasanetti) άλλα 7 km σε κοίτη και στα πρανή (40% του συνολικού μήκος)
Όλα τα παραπάνω αν τα αθροίσουμε μας κάνουν 20+40+40=100% του συνολικού μήκους του Μεγάλου Ρέματος που μαζί με συμβάλλοντες κλάδους ανέρχεται σε 3,5+7+7= 17,5 χιλιόμετρα). Δηλαδή η φυσική κοίτη που μένει από τα 15 περίπου χιλιόμετρα του κυρίου ποταμού είναι μηδέν
Τα «ζαρζανέτια» του δημάρχου είναι άγνωστη λέξη για το έργο. Για τον σωστό όρο Serasanetti ή gabion ή συρματοκιβώτιο βλέπε την πιο πάνω αναφορά.
Όσο για το ψέμα της ανάπλασης, αυτή δεν αφορά το Μεγάλο Ρέμα αλλά το έργο της σκληρής διευθέτησης, όταν δηλαδή δεν θα υπάρχει ρέμα για να «αναπλαστεί»
Ή θεωρεί τον κόσμο χαζό ή μόνο τους ακροατές του ηλίθιους. Να το ξαναγράψουμε;
Θα σκυροδετηθούν (θα τσιμεντωθούν) τα 3,5 km
Το 20% του συνολικού μήκους μετατρέπεται σε κλειστό οχετό
Η εκβολή από το Σκλαβενίτη και κάτω, υπογειοποιείται μερικώς (μέρος της μετακινείται κάτω από την οδό Ευβοϊκού)
Επίσης θα σκυροδετηθούν άλλα 7 km περίπου κοίτης (σε πλάτος 3m) με πρανή που επενδύονται με συρματοκιβώτια (40% στο συνολικό μήκος).
Μαζί και το ήδη σκυροδετημένο σε ορθογωνική διατομή (το γνωστό στην εκβολή)
Ποια εκβολή θα μείνει ελεύθερη; Αυτή που η μελέτη την προβλέπει ως στόμιο οχετού; Αλλά είπαμε, απευθύνεται σε φανατικούς υποστηρικτές του που δεν διαβάζουν τίποτα που να αφορά τον τόπο (ίσως μόνο τα τοπικά «κοσμικά»). Αλλιώς δεν ξέρουμε πως άνθρωποι με νοημοσύνη μπορούν να ανεχτούν τέτοια κοροϊδία και μάλιστα από έναν …δήμαρχο
Ο «ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ» ο «ΖΗΛΕΥΤΟΣ» θα αναπτυχθεί επί του σκυροδέματος και επί των συρματοκιβωτίων. Εδώ σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και σκίζουμε τα πανεπιστημιακά μας πτυχία, ειδικά όσοι έχουν πτυχία σχολών που ασχολούνται με τη γη, τα έμβια όντα και τους παράγοντες με τους οποίους αλληλεπιδρούν. Η κοροϊδία εδώ αποκτά ουρανομήκεις διαστάσεις, αφού η οπισθοδρόμηση του οικοσυστήματος και η αντικατάσταση των θεμελιωδών, πρωταρχικών παραγόντων του με τεχνητά, σκληρά υλικά, καθιστά αδύνατη την επαναφορά του. Ίσως επιβιώσουν βακτήρια, μύκητες, έντομα και μικρά θηλαστικά (ποντίκια) αφού οι θηρευτές τους (τα πουλιά και τα ερπετά θα έχουν εκλείψει, αλλά αυτό δεν θα θέλει να το ζήσει ο κάτοικος της Ραφήνας. Μία επίσκεψη στο Μοσχάτο και συζήτηση με τους εκεί κατοίκους θα σας προσφέρει μία εικόνα από το μέλλον που οραματίζεται ο … δήμαρχος και οι φίλοι του
Το μεγάλο επίτευγμα του δημάρχου είναι το πώς χώρεσε 9 μέτρα σε μόνο 4 από αυτά. Και πάλι από τα σχέδια, η ζώνη που συνολικά έχει πλάτος 9 μέτρα, εμφανίζεται να έχει πλάτος μόνο τέσσερα και το μήκος της είναι το πολύ 800 μέτρα.
Το μεγάλο ρέμα Ραφήνας πρέπει να κερδίσει τη μάχη απέναντι στον φανατισμό του δημάρχου που θέλει να το καταστρέψει αντικαθιστώντας το με έναν τσιμεντένιο αγωγό ομβρίων. Χωρίς τις παρεμβάσεις που φανατικά στηρίζει ο δήμαρχος και που θα το μετατρέψουν σε παράγοντα υψηλού κινδύνου για την πόλη της Ραφήνας και εστία υποβάθμισης του συνόλου της ανατολικής Αττικής.
Προστατεύοντας τον εξελιγμένο οικοσύστημα που φιλοξενεί και που ακόμα αντέχει στην ανθρώπινη πίεση και βαναυσότητα.
" ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙΓΡΆΦΕΙ Η ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΙΑΔΙΔΟΝΤΑΣ ΨΕΥΔΗ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΈΡΓΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ να υλοποιήσει για όλους εμάς.
Για όλα αυτά η δημοτική αρχή δεσμεύεται ότι θα γίνουν όπως τα περιγράφει η μελέτη και ακόμα καλύτερα.
Αυτή είναι η αλήθεια απέναντι στα ψεύδη περί δήθεν εγκιβωτισμού, όπως και για δήθεν σκεπάσματος του μεγάλου ρέματος Ραφήνας.
Η Αττική οδός η οποία ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΕΛΘΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΌΜΩΣ πάνω από το ρέμα, αλλά μόνο δίπλα και σε απόσταση από αυτό.
οποιαδήποτε επικοινωνία της Αττικής οδού με τη Λεωφόρο Φλέμινγκ θα γίνεται μέσω γεφυρών πάνω από το μεγάλο ρέμα Ραφήνας.
Στο μεγάλο ρέμα Ραφήνας δίνουμε τον αναγκαίο χώρο για να δεχθεί τον όγκο νερών που έχουν εκτρέψει σ’αυτό ,ώστε να μπορεί να λειτουργήσει και να είναι ασφαλείς οι πολίτες οι περιουσίες τους.
Για όλα αυτά έχουμε δεσμευτεί απέναντι στους πολίτες.
Και τηρούμε το λόγο μας.
Αυτή είναι η αλήθεια απέναντι στα ψεύδη που διαδίδουν σκόπιμα κάποιοι, πλέον γνωστοί σε όλους μας, είτε από τυφλό φανατισμό, είτε για μικροπολιτική εκμετάλλευση.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ με ΑΛΗΘΕΙΕΣ "
Η μελέτη μας λέει πως ό,τι ξεφούρνισε ο δήμαρχος είναι όλα ψέματα και αποδεικνύεται εύκολα για τον καθένα αν διαβάσει την οριστική μελέτη.
Όσον αφορά στην Αττική Οδό, καλό θα είναι να μην αρχίζει τις προφητείες από τώρα, αφού είναι γνωστή η σχέση εξάρτησης των έργων οδοποιίας με λάθος σχεδιασμό, με την ύπαρξη του ρέματος και των ευεργετικών για την κοινωνία, πλημμυρικών του πεδίων. Αλλά ο δήμαρχος όπως είπαμε δεν ντράπηκε να παρουσιάσει μία παραμορφωμένη εικόνα μίας μελέτης που είναι διαθέσιμη στον καθένα, θα ντραπεί να «το πάει και παραπέρα»;
Όπως και για τον χώρο που ισχυρίζεται ότι δίνει στο ρέμα. Από τα στοιχεία της μελέτης υπάρχει μόνο μία διαπλάτυνση της κοίτης ενώ σε ποσοστό άνω του 95% αυτή στενεύει και παύει να είναι φυσική, όπως είδαμε και παραπάνω. Σα να μπαίνω στο σπίτι του δημάρχου, να του κουβαλάω πέτρες, τούβλα και τσιμέντα στο σαλόνι και να του λέω «Δες πόσο σου άνοιξα τον χώρο»
Όσο νερό και αν έχει πέσει πρόσθετα στο Μεγάλο Ρέμα, αυτό συμπεριφέρθηκε σωστά και εμπόδισε πλημμύρες μόνο γιατί έχει βλάστηση που αναχαιτίζει τη ροή του νερού και πλημμυρικά πεδία που εκτονώνουν την ορμή της. Αν αντί αυτών των φυσικών προστατευτικών μηχανισμών, υπήρχε σκυρόδεμα και συρματοκιβώτια, το νερό θα έτρεχε γρήγορα προς την εκβολή, δεν θα εκτονωνόταν σε κανένα πλημμυρικό πεδίο (χωράφια) και θα κατέληγε στη Ραφήνα με μεγάλη ορμή και συνέπειες απρόβλεπτες. Αυτό μπορεί να θέλει ο δήμαρχος αλλά εμείς ως δημότες και κάτοικοι το θέλουμε;
Περισσότερες πληροφορίες στις πρόσφατες παρουσιάσεις που έγιναν στο πάρκο Καραμανλή και βρίσκονται αναρτημένες στο Youtube και τις συγκεντρώσαμε εδώ. Εκεί μπορείτε να ενημερωθείτε και για τις παραβιάσεις νομοθεσίας, νομολογίας και οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγιναν για να εγκριθεί ένα παράνομο, καταχρηστικό και εντελώς παρωχημένης αντίληψης και φιλοσοφίας έργο για συμφέροντα που καμία σχέση δεν έχουν με το κοινό καλό
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
