Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Της συνεργάτιδος μας και μέλους της Κίνησης για την Προστασια και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας Εμμανουέλας Τερζοπούλου
Θα βρείτε στο τέλος του άρθρου και τη σχετική ραδιοφωνική εκπομπή - αφιέρωμα ατη Φωνή της Ελλάδας και στη Νικόλ Λιακοσταύρου (Η μικρή Θαάσσίνή 3/12/2021)
Στις 28/11/2021, αναρτήσεις στα ΜΚΔ(μέσα κοινωνικής δικτύωσης) αλλά και σε διάφορους άλλους ιστοτόπους, καλούν σε μαζική διαμαρτυρία και συμπαράσταση εναντίον ενός ακόμα περιβαλλοντικού εγκλήματος που εξελίσσεται στην ανατολική Αττική. Ο λόγος είναι η εισβολή χωματουργικών μηχανημάτων στους προστατευόμενους υγροτόπους και στην περιοχή Natura 2000 του ποταμού Ερασίνου στη Βραυρώνα. Εισβολή στον βιότοπο των εκβολών του αρχαίου ποταμού Ερασίνου, δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνος. Εισβολή και καταστροφή του βιότοπου του ενδημικού και «εμβληματικού» (κατά το ΕΛΚΕΘΕ) είδους ψαριού pelasgus parathonicus. Εισβολή σε μία περιοχή χαρακτηρισμένη «Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλους-ΤΙΦΚ» γιατί έχει παραμείνει αναλλοίωτη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ένα έγκλημα περιβαλλοντικό, πολιτιστικό, οικονομικό και εν κατακλείδι πολιτισμικό, αφού αποτελεί μία ακόμα έκφανση του νεοελληνικού πολιτισμού της καταστροφής, της ισοπέδωσης και της παράδοσης του φυσικού περιβάλλοντος και του τόπου γενικότερα στα αχόρταγα στόματα αυτών που οι σχεδιασμοί τους ποτέ δεν υπολόγισαν την κοινή ωφέλεια παρά μόνο τα κέρδη των εργολάβων και των επενδυτών που προσβλέπουν στην ...«ανάπτυξη» της περιοχής.
Τα προσχήματα είναι πάντα, μονότονα τα ίδια. Η διευθέτηση (που συνοδεύεται πάντα με μία εικονική και ψευδεπίγραφη οριοθέτηση) των τελευταίων φυσικών ρεμάτων, εν προκειμένω της Αττικής. Αφού εγκιβωτίστηκαν, θάφτηκαν και «εξαφανίστηκαν» 700 φυσικά ρέματα που διέθετε κάποτε η Αττική, τώρα η καταστροφή ολοκληρώνεται με τα τελευταία πενήντα. Και επαναλαμβάνουμε: όχι για το κοινό καλό, αλλά για το ιδιωτικό. Για το όφελος αυτού που έχει χτίσει αυθαίρετα στην κοίτη του ρέματος. Για το όφελος των εργολάβων. Για το όφελος αυτών που λιγουρεύονται real estate με τις εκτάσεις που αποσπώνται από τη δημόσια περιουσία (ρέματα και όχθες) και οι οποίες με τις κατάλληλες «αλλαγές χρήσης» αργά ή γρήγορα θα παραχωρηθούν προς οικοδόμηση. Για το όφελος των δημάρχων που υπόσχονται «ανάπτυξη» στους αφελείς και ανοίγουν business για τους ίδιους. Ίδιο όφελος, εκείνο του ξεροκόμματου έχει κάθε διοικητικός που συναυτουργεί σε τέτοιες ενέργειες. Ενέργειες που η ελληνική και διεθνής εμπειρία τις έχει καταστήσει παράδειγμα προς αποφυγή. Ενέργειες που στο εξωτερικό αποτελούν λόγο δημοπράτησης έργων αναίρεσης των καταστροφών που προκάλεσαν όταν «δεν ήξεραν», έργων επαναφοράς των ρεμάτων στη φυσική τους κατάσταση. Σήμερα όμως κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί ότι «δεν ήξερε».
Ας επανέλθουμε όμως στον Ερασίνο και τα εγκλήματα που η κυβέρνηση δια του Υπουργείου Υποδομών επιχειρεί πάνω του.
Όψη του Ερασίνου σήμερα
Περιβαλλοντικό Έγκλημα με τη χρηματοδότηση Ευρωπαϊκών Φορέων
Το έργο της «Διευθέτησης του ρέματος Ερασίνου ανατολικής Αττικής -ανάδοχος εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΔΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΕ» συγχρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ 2014-2020 και μαζί με άλλα 10 αντιπλημμυρικά έργα έχουν κάνει χρήση πόρων (δάνεια) της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και της Αναπτυξιακής Τράπεζας του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Οι ευρωπαϊκοί χρηματοδοτικοί φορείς έχουν σαν αρχή τους μεταξύ άλλων να μη χρηματοδοτούν έργα τα οποία επιτείνουν/επιταχύνουν την κλιματική αλλαγή και τα οποία αντίκειται σε Ευρωπαϊκές Οδηγίες και εθνικές νομοθεσίες.
Ο αφανισμός λοιπόν μίας περιοχής Natura και τριών σημαντικότατων υγροτόπων Α’ προτεραιότητας του ποταμού Ερασίνου δεν έχει επιπτώσεις στη κλιματική αλλαγή;;; Για να χρηματοδοτείται μάλλον δεν θα έχει, θα υποθέσει κάποιος. Αμ δε! Οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά καταφέρνουν να εξαπατήσουν ακόμη και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς!!! Με μία Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων(ΜΠΕ) της συμφοράς, των αρχών του 2000, που δεν αναφέρει καν την ύπαρξη υγροτόπων ούτε το ισχύον καθεστώς προστασίας (Ειδική Ζώνη Διατήρησης) που επιβάλλει εντελώς διαφορετικές μελετητικές προδιαγραφές, η Ελλάδα κατάφερε τη χρηματοδότηση ενός από τα πιο αντιπεριβαλλοντικά έργα που εκτελούνται στην Αττική, ίσως και στην Ελλάδα.
Άλλη μια «κατά παραγγελία» ΜΠΕ, ανάμεσα στις πάμπολλες που γίνονται στην Ελλάδα! Μία ΜΠΕ που δεν καταγράφει την πραγματική κατάσταση, τα είδη, τα καθεστώτα προστασίας, παρά μόνο διογκώνει τους κινδύνους πλημμύρας μίας εντελώς ακατοίκητης περιοχής, η οποία μάλιστα απαγορεύεται να χτιστεί με βάση τις ισχύουσες χρήσεις γης!!! Ένα αντιπλημμυρικό έργο στη μέση του πουθενά! Μία ΜΠΕ που όχι μόνο αποκρύπτει τις προφανείς αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αντίθετα εφευρίσκει και θετικές!!!
Οι κοινωνικές και νομικές αντιδράσεις κατά του έργου, εξαφανίζονται ως δια μαγείας
Οι χρηματοδοτικοί φορείς ενδιαφέρονται (ή κάνουν πως ενδιαφέρονται) και για το αν υπάρχει κοινωνική αντίδραση για το κάθε έργο που θα χρηματοδοτήσουν. Ξέρουν πως διαχειρίζονται λαϊκό χρήμα και είναι ανεπίτρεπτο η ίδια η κοινωνία να αντιδρά σε αυτό που χρηματοδοτούν.
Και όμως. Οι αντιδράσεις σβήνουν, αφού οι «αρμόδιοι» ή δεν θα τις αναφέρουν καθόλου, ή θα «εξηγήσουν» στους φορείς πως οι αντιδρώντες δεν είχαν καταλάβει σωστά τις τεχνικές παραμέτρους του έργου, ή ακόμη χειρότερα θα συκοφαντήσουν τις αντιδράσεις ως προερχόμενες εκ προσωπικών συμφερόντων.
Έτσι έγινε και με το δόλιο τον Ερασίνο. Και ύστερα από αυτά, ευτυχισμένοι όλοι έβαλαν τις υπογραφές για να ξεκινήσει το έγκλημα που θα μας φέρει πιο κοντά στα ακραία φαινόμενα και την καταστροφή. Με χρήματα των Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτών, αλλά και δανεικά που θα αυξήσουν το δημόσιο χρέος μιας ήδη καταχρεωμένης χώρας.
Φαραωνικά έργα στη μέση του πουθενά
Δεν θα πιστέψει κανείς στα μάτια του αν κάνει μία βόλτα να δει το …αντιπλημμυρικό έργο που ξεκίνησε για ένα τόσο δα ποταμάκι.
Σύμφωνα με τη μελέτη, το έργο προβλέπει την κατασκευή:
α. Δύο τεράστιων φραγμάτων (κυρίως φράγμα και πρόφραγμα). Το κυρίως φράγμα θα έχει ύψος 21,5 μέτρων δλδ ύψος μίας επταόροφης πολυκατοικίας και πλάτος (μήκος στέψης) 300 μέτρα!!!
β. Έργων διευθέτησης του ρέματος Ερασίνου με επένδυση της κοίτης και των πρανών από συρματοκιβώτια (ανάντη και κατάντη του φράγματος), συνολικού μήκους περίπου 9 χιλιομέτρων, από την Αττική οδό μέχρι τις εκβολές
γ. Έργων διευθέτησης του ρέματος Αγίου Γεωργίου(ρέμα που συμβάλλει στον Ερασίνο) με επένδυση της κοίτης και των πρανών από συρματοκιβώτια, συνολικού μήκους περίπου 8,5 χιλιομέτρων
δ. Έργων διευθέτησης τμημάτων συμβαλλόντων ρεμάτων (Μαλέξη, Κοιλάδα Βασιλέων, Μαρκοπούλου)
ε. Εκτροπή του ρέματος Ερασίνου στην περιοχή Natura των εκβολών, δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο
Ο χρόνος ολοκλήρωσης του έργου υπολογίζεται το Μάιο του 2023 και ο προϋπολογισμός του είναι περίπου 49.000.000,00 €.
Οριζοντιογραφική αποτύπωση των έργων στον Ερασίνο στις προστατευόμενες περιοχές. Αποτύπωση: Πρωτοβουλία για την Προστασία του Ερασίνου και Μη Κυβερνητική Οργάνωση ΟΖΟΝ
Ποτέ δεν είναι αργά
Τα έργα ξεκίνησαν δημιουργώντας μία λυπηρή εικόνα, προπομπό του μέλλοντος που επιφυλάσσεται για εμάς. Με μηχανήματα να αλωνίζουν, με εργοτάξια σε χώρους που κάποτε βασίλευε η ειρήνη, φώλιαζαν και αναπαράγονταν υδρόβια και παρυδάτια είδη πανίδας και ορνιθοπανίδας και άνθρωποι απολάμβαναν ένα χαρακτηριστικό δείγμα του σπάνιου αττικού τοπίου. Με αποψιλώσεις, μπαζώματα και εκσκαφές των φυσικών υγροτοπικών πεδίων του ποταμού που απειλούν προστατευόμενα και απειλούμενα είδη.
Έτσι προχωρούν για να καταστρέψουν το δημόσιο αγαθό της Φύσης και να το αποδώσουν ως οικόπεδα και «αξιοποιήσιμη γη» σε «φιλικά» συμφέροντα και μετρητό σε όσους δραστηριοποιούνται στην αγορά των έργων.
Η ανατολική Αττική καταγράφει στις μέρες μας το δικό της χρονικό καταστροφής. Το αύριο δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτό που κάποτε δεν χορταίναμε να απολαμβάνουμε, αυτό που είναι το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα του τόπου μας.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά για να σταματήσουμε το έγκλημα. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε έστω και τώρα αυτό που χάνουμε και το μέλλον που προδιαγράφεται για εμάς και τα παιδιά μας...
Εμμανουέλα Τερζοπούλου
του συνεργάτη της Attica Voice Θεοδόση Βρανά
Μαίνεται η διαμάχη εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων (εκ του πονηρού μετονομαζόμενων σε αντιεμβολιαστές από τα εξωνημένα ΜΜΕ).Τα νέα είναι προσδοκώμενα, για όσους τουλάχιστον έχουν μια ιδέα από βιολογία. Ο ιός μεταλλάσσεται διαρκώς – τι ασυνήθιστο!... Πόσο τρομακτικό ακούγεται με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση στα δελτία ειδήσεων! Ωστόσο η επιστήμη γνωρίζει ότι όλοι οι ιοί μεταλλάσσονται στην ιστορία των ιών και αποκτούν συνήθως δύο χαρακτηριστικά:
1. Γίνονται μεταδοτικότεροι και
2. Γίνονται ηπιότεροι, δηλ. λιγότερο θανατηφόροι.
Γιατί άραγε; Διότι απλά καθώς εξελίσσονται «θέλουν» να επιβιώσουν και αυτοί είναι οι τρόποι να επιβιώσουν. Γεννιούνται λοιπόν, πολλά ερωτήματα για όσα συμβαίνουν διεθνώς και στη χώρα μας αυτή την περίοδο:
- Εφόσον συμβαίνει το παραπάνω φυσικό φαινόμενο, πού είναι το πρόβλημα;;;
- Πώς είναι δυνατό ολόκληρη η ανθρωπότητα με την τεχνογνωσία-τεχνολογία του 21ου αιώνα να χορεύει πανικόβλητη στο ρυθμό του κορωνοϊού και των ατέλειωτων μεταλλάξεών του;;;
- Πότε θα τελειώσει όλο αυτό, αν είναι πρόδηλο ότι οι μεταλλάξεις θα συνεχιστούν επ’ άπειρον και τα εμβόλια πάντα θα είναι ένα βήμα πίσω από την εκάστοτε νέα μετάλλαξη;;;
- Είναι δυνατό στο εξής η ανθρώπινη κοινωνία να πορευτεί μπαίνοντας κάθε λίγο και λιγάκι στο γύψο των συνεχιζόμενων λοκ-ντάουν;;;
- Γιατί υπάρχει αυξανόμενη δυσπιστία στο επίσημο αφήγημα, άρα δυσπιστία-φόβος για τα προτεινόμενα ως μονόδρομο €μβόlia;;;
- Γιατί υποβαθμίζονται οι παρενέργειες και οι θάνατοι από τα παραπάνω σκευάσματα, αλλά υπερτονίζονται οι θάνατοι και τα επακόλουθα από την κόβιντ;;;
- Γιατί σχεδόν εξαφανίστηκαν τα νέα για όλες τις άλλες χρόνιες σοβαρές ασθένειες που θερίζουν την ανθρωπότητα, όπως καρδιοαγγειακά και αυτοάνοσα, όσον αφορά τους κατοίκους δυτικών χωρών, AIDS, φυματίωση, ελονοσία, έμπολα, χολέρα, τύφος, κλπ. όσον αφορά κατοίκους τρίτου λεγόμενου κόσμου;;;
- Γιατί εξαφανίστηκαν ξανά από τα συστημικά ΜΜΕ οι υπόλοιπες ειδήσεις, ακόμα και οι καλές ειδήσεις (ναι, υπάρχουν και τέτοιες!);;; Η κατάσταση θυμίζει έντονα την πρώτη μνημονιακή περίοδο 2011-2014 όπου οι τηλεοράσεις βομβάρδιζαν νυχθημερόν τους ανθρώπους με κακές ειδήσεις και οδήγησαν χιλιάδες συνανθρώπους μας στα ψυχοφάρμακα και σε αυτοκτονία.
- Είναι άραγε τα λοκ-ντάουν μια εξελιγμένη λύση που προέκυψε τον 21ο αιώνα; Γιατί δεν έκαναν οριζόντια λοκ-ντάουν και στις αρχές του 20ου αιώνα για αντιμετώπιση μεταδοτικότατων και άκρως θανατηφόρων ασθενειών, όπως η φυματίωση (θνησιμότητα 10-15%!!! των νοσούντων σε σχέση με την κόβιντ 0,15%);;;
- Είναι άραγε συνωμοσιολογία (η νέα μας καραμέλα!) να σκεφτεί κανείς ότι κάποιοι μεγάλοι συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών και αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς;;;
- Είναι συνωμοσιολογία να σκεφτεί κανείς ότι πίσω από όλο αυτό που βιώνουμε με φρίκη βρίσκονται τα κέρδη της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας, γερά διαπλεκόμενης με κυβερνήσεις και Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας;;;
- Είναι συνωμοσιολογία να σκεφτεί κανείς ότι η περίφημη Μεγάλη Επανεκκίνηση (άφτερ κόβιντ) σηματοδοτεί ιστορικά το πέρασμα στη Νέα Εποχή, δηλ. την εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης που θα αλλάξει δραματικά την ανθρώπινη ζωή που ξέραμε μέχρι τώρα;;; (5G, A.I. τεχνητή νοημοσύνη & κβαντικοί υπολογιστές ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής, εικονικές πραγματικότητες, ανεργία σε απίστευτα ύψη, κλπ.)
- Και μετά από όλα αυτά τα ερωτήματα, το μέγιστο για μένα ερώτημα (ρητορικό μάλλον): ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΥΓΕΙΑΣ;;;
Όταν το πρώτιστο ζήτημα είναι η διατήρηση της καλής κατάστασης υγείας και η ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας, γιατί δεν ακούμε τίποτα για όλα αυτά από επίσημα χείλια; Θα περίμενε κανείς η ιατρική επιστήμη σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις να οργανώσουν μια μακροχρόνια καμπάνια (τύπου «Μένουμε σπίτι») με στόχο την αλλαγή βλαπτικών καθημερινών συνηθειών, την υγιεινή διατροφή, την εμπέδωση της ιπποκράτειας έννοιας της Πρόληψης. Θα περίμενε κανείς ακόμα, η επιστήμη της οικολογίας να βγεί δυναμικά στο προσκήνιο (και λόγω κλιματικής αλλαγής) και να ξεκινήσει με τις κυβερνήσεις επίσης μακροχρόνια καμπάνια ενημερώνοντας τους πολίτες για θέματα περιβαλλοντικής προστασίας, βιοποικιλότητας, ανακύκλωσης, μόλυνσης, κλπ., αφού είναι αποδειγμένο ότι η περιβαλλοντική επιβάρυνση και αλόγιστη εκμετάλλευση οδηγεί στην αύξηση θερμοκρασίας τον πλανήτη και στην εμφάνιση επιδημιών-πανδημιών.
Αντ’ αυτών βλέπουμε μια επέλαση φοβικής προπαγάνδας η οποία εκτός των άλλων ρίχνει την ανθρώπινη ψυχολογία και μαζί το ανοσοποιητικό μας σύστημα λόγω του διαρκούς στρες. Βλέπουμε ενοχοποίηση τεράστιων κομματιών της κοινωνίας για ό,τι συμβαίνει, το ανεκδιήγητο «επιδημία ανεμβολίαστων» και άλλα φαιδρά. Βλέπουμε μια κάκιστη διαχείριση από την πλευρά των κυβερνήσεων σε ότι αφορά πρωτοβάθμια περίθαλψη, πολιτική επιδοτήσεων, απανωτά λοκ-νταουν, κλπ. Βλέπουμε την προπαγάνδιση των €μβοlion ως μονόδρομο για τη λύση του προβλήματος. Εδώ δε μπορώ να μην αναφερθώ στον Νόαμ Τσόμσκι, στο κείμενό του για τις τεχνικές χειραγώγησης των ανθρώπων, όπου λέει ότι το σύστημα σου δημιουργεί ένα πρόβλημα, το αφήνει να πάρει διαστάσεις και να σε πιέζει αφόρητα και μετά σπεύδει να σου το λύσει.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι δεν εμβολιάζονται προφανώς και δεν είναι όλοι αντιεμβολιαστές. Επίσης δεν είναι όλοι ακροδεξιοί ή θρησκόληπτοι, μια απλή κουβέντα με ανθρώπους της γειτονιάς σας θα σας πείσει. Άλλη μια αλήθεια είναι ότι τα €μβόlia, έστω και αυτά που όντως δεν έχουν οριστική έγκριση από τις κατασκευάστριες εταιρίας, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις επιβαρυμένης υγείας να είναι σωτήρια, γιατί μια απλή σύγκριση της πιθανότητας νόσησης από τον κορωνοϊο και πιθανότητας νόσησης από το σκεύασμα είναι υπέρ του σκευάσματος. Αλλά αυτό απέχει αστρική απόσταση από το να δεχτούμε ως μονόδρομο για όλους ανεξαίρετα τους πολίτες κάθε ηλικίας, χωρίς καμία έμφαση στην πρόληψη υγείας, τα σκευάσματα αυτά.
Καταλήγοντας, απλά και πρακτικά, με τη γνώση που έχω αποκομίσει τα τελευταία τριάντα χρόνια ασχολούμενος με θέματα υγείας, άσκησης και διατροφής, μπορώ να κάνω τις ακόλουθες (ελάχιστες) συστάσεις σε όποιον/αν πραγματικά θέλει να έχει ισόβια καλή υγεία:
1.Καθημερινή άσκηση και δη περπάτημα (τουλάχιστον μισή ώρα τη μέρα και γρήγορα!) Πάρτε διαζύγιο από την καρέκλα!
2.Γέλιο και χαρά. Κλείστε τις τηλεοράσεις, επιλέξτε εσείς την ποσότητα και ποιότητα του προϊοντος που λέγεται «είδηση»! Χορέψτε μόνοι/ες σας, κάντε ό,τι σας κατέβει χωρίς να δίνετε λογαριασμό όλη την ώρα σε αόρατους κριτές.
3.Αποφύγετε τσιγάρο και αλκόολ! Η απώλεια του μέτρου είναι ένδειξη κατάθλιψης.
4.Πίνετε άφθονο νερό! Τουλάχιστον 2 λίτρα τη μέρα, για να λειτουργεί καλά το σώμα σας.
5.Αποφύγετε επεξεργασμένα τρόφιμα! δηλ. …τα περισσότερα απ’όσα καταναλώνουμε. Περάστε σε υγιεινή μεσογειακή διατροφή (φρέσκα λαχανικά & φρούτα, ξηρούς καρπούς & σπόρους, ζώα & προϊοντα τους βιολογικής εκτροφής)
6.Συμπληρώματα διατροφής καθημερινά! Τα φυσικά συμπληρώματα διατροφής είναι μονόδρομος αφού έχει χαθεί το μεγαλύτερο μέρος της θρεπτικής αξίας των τροφών μας λόγω μονοκαλλιεργειών, χημικών λιπασμάτων & φυτοφαρμάκων, ορμονών & αντιβιοτικών στα εκτρεφόμενα ζώα, κλπ. Καθημερινά ΒΙΤΑΜΙΝΗ C και Ω3 ΛΙΠΑΡΑ ΟΞΕΑ, μας λείπουν και τα δύο. ΒΙΤΑΜΙΝΗ D που είναι ο ρυθμιστής των πάντων στο σώμα (ιδίως το χειμώνα που δεν καθόμαστε στον ήλιο.
Σκοπός των παραπάνω (ελάχιστων)συστάσεων είναι η ενδυνάμωση του οργανισμού και ιδιαίτερα του ανοσοποιητικού μας συστήματος το οποίο είναι κυριολεκτικά ο φύλακας-άγγελός μας! Ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα εμποδίζει τους εισβολείς να μπουν στο φρούριο αλλά και αν τελικά μπουν, τους αντιμετωπίζει με θάρρος και αποτελεσματικότητα.
Καλή δύναμη φίλοι μου!!!
Θ.Β. 3/12/2021
Μία εβδομάδα μένει μέχρι τη δίκη του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου
Το ιστορικό της ίδρυσης του ΠΠΠΣ και της υπόθεσης που οδήγησε στις 3 αγωγές, συνολικού ύψους άνω των €3.000.000, από την ΟΝΕΞ εναντίον του συλλόγου και 2 μελών του. Το ιστορικό έχει οπτικοποιηθεί σε ένα τρίλεπτο βίντεο.
Όποιος έχει μάτια, βλέπει, όποιος έχει αυτιά ακούει και όποιος έχει συνείδηση δεν κλείνει μάτι μέχρι η Δικαιοσύνη να σταθεί στο ύψος της και να στείλει όλες τις παρεμφερείς δίκες #SLAPP στο καλάθι των σκουπιδιών, αφού αν πάνε σε κάποιο αρχείο μπορεί να βρυκολακιάσουν, σαν αυτούς που τις έστησαν.
#Δικαιοσύνη #SLAPP #Δίκαιο #egosgr
SLAPP (Strategic lawsuits against public participation)= Ο όρος Στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής του κοινού αποτελεί απόδοση του αγγλικού και αναφέρεται στις αγωγές που κατατίθενται από κάποιο ισχυρό πρόσωπο ή οργανισμό (για παράδειγμα μια επιχείρηση ή έναν υψηλά ιστάμενο αξιωματούχο) ενάντια σε μη κυβερνητικά πρόσωπα ή οργανισμούς, που εκφράζουν κριτική απέναντί τους, σχετικά με κάποιο ζήτημα κοινωνικού ή πολιτικού ενδιαφέροντος. Σκοπός τέτοιων αγωγών δεν είναι να κερδηθεί η δικαστική υπόθεση, αλλά ο εκφοβισμός όσων ασκούν κριτική μέσω της ηθικής και οικονομικής εξουθένωσής τους. (σας θυμίζει κάτι κοντινό;)
Αν ήταν είδηση, ίσως και να μην την αναρτούσαμε. Άλλωστε δεν αποτελεί είδηση η κατρακύλα της χώρας, μαζί με όλον τον πληθυσμό της, σαρωμένοι όλοι από αρρώστιες, βιολογικές και πνευματικές και με επικεφαλής τον πατριάρχη, πάπα και προκαθήμενο της διαφθοράς και της εξαγοράς συνειδήσεων. Αναρτούμε λοιπόν το θλιβερό περιστατικό, σαν άλλο ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει την διαρκή και ιλιγγιώδη πτώση μας. Την πτώση που σήμερα δείχνει όσο ποτέ άλλοτε πως είναι οριστική και μη αναστρέψιμη. Άλλωστε επενδύθηκαν εκατομμύρια στην πτώση μας αυτή και δεν πρέπει να πάνε χαμένα για κανέναν λόγο και καμία αφορμή.
Όταν αγοράζεις πραγματικότητα από αυτούς που εξουσιοδότησες για να την παράγουν, είσαι ικανός να διαμορφώσεις και τάγματα της δικής σου, της προσωπικής σου πολιτοφυλακής. Και να παρεμβαίνεις βάρβαρα, ρυπαίνοντας παντού. Στους δρόμους, στα σπίτια, στους χώρους δουλειάς και στου χώρους τέχνης. Δεν αντέχεις την τέχνη, δεν αντέχεις τη σάτιρα και δεν έχεις και το θάρρος ή το φιλότιμο να διαμαρτυρηθείς ο ίδιος. Στέλνεις τα αναλώσιμα τσιράκια σου γι' αυτό. Φοβάσαι τη ξεφτίλα σου αλλά δεν ντρέπεσαι να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη σου.
Επειδή φοβάσαι την ξεφτίλα σου σε τηλεοπτικό και δημοσιοσχετίστικο πάντα επίπεδο και όχι σε προσωπικό, (κάτι που θα αποτελούσε ίχνος ντροπής, μαγιά συνείδησης) και επειδή διαθέτεις και έναν στρατό ανεγκέφαλων υπαλλήλων, εξαρτώμενο από εσένα, αποφασίζεις να φερθείς ως στρατηγός του παρασκηνίου. Ως ο τελευταίος του υποκόσμου δηλαδή.
Στέλνεις λοιπόν τον στρατό σου, πρησμένο στα αναβολικά και στη βλακεία, άδειο από όλα τ’ άλλα, να καθαρίσει για εσένα. Και διακόπτεις παραστάσεις και δείχνεις και πυγμή «πολιτισμένου»
Όπως μας πληροφορεί το The Press Project,
«Μπράβοι εισέβαλαν στο θέατρο για να σταματήσουν την παράσταση» του Χρ.Ζαραλίκου»
Ένα αδιανόητο περιστατικό έλαβε χώρα στην παράσταση του κωμικού Χριστόφορου Ζαραλίκου, στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», όταν μία «ομάδα θεατών», μεταξύ των οποίων φαίνεται να είναι και η παρουσιάστρια Σάσα Σταμάτη, εισέβαλε στην σκηνή. Αυτόπτης μάρτυρας που δημοσίευσε το βίντεο στο twitter αναφέρει ότι το «ντου» έγινε μετά από αστείο του κωμικού για τον Βαγγέλη Μαρινάκη. «Στην χώρα που είσαι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης μπαίνουν μπράβοι σε θέατρο για να σταματήσουν την παράσταση και τους πετάει έξω το κοινό. Δεν αντέχουμε τόσο φιλελευθερισμό πια» έγραψε ο κωμικός στο twitter.
Το βίντεο του @saggelos90 (twitter) στο τέλος του κειμένου
Μπράβο στους μπράβους λοιπόν. Μπράβο στους μπροστινούς της κάθε εξουσίας που κρυμμένη πίσω από αξιώματα και διακρίσεις, χρησιμοποιεί τους ηλίθιους για στρατό εναντίον όσων θέλει να αντιδράσει. Μπράβο στους πιστούς υπηρέτες των αφεντικών τους. Αυτοί θα κληρονομήσουν τον κόσμο.
Ελλάδα 2021. Το παρακράτος είναι ζωντανό και διατρέχει πια κάθετα όλο, το της ζωής το πλέγμα τώρα πια.
ΥΓ: Το κοινό πάντως τους πέταξε έξω. Είναι κι αυτό μια ελπίδα που γεννιέται
Στα τέλη του Νοέμβρη που μας πέρασε αναρωτιόματαν, σαν τον τελευταίο άνθρωπο επί της γης, για το τελευταίο δέντρο του πλανήτη. Σκεφτόμασταν σαν τον τεέυταίο ανθρωπο που στεκόταν μπροστα στο τελευταίο δέντρο και εκείνη τη στιγμή καταλάβαινε την αλήθεια. Καταλάβαινε πως η αλήθεια του δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ψέμα. Χιλιοειπωμένο και γι' αυτό προσοδοφόρο στους ψεύτες και ζημιογόνο σε όλους τους άλλους. Ήταν ο άνθρωπος που έβλεπε το τελευταίο δέντρο να περιμένει τη μαύρη μοίρα του, σε έναν κόσμο που μισεί το χώμα και τα λασπωμένα δέντρα του και αγαπά τα στρωμένα καθαρά τσιμέντα.
Σήμερα το μοναχικό δέντρο απέκτησε παρέα. Απέκτησε φίλους και γονείς. Συγγενείς και αδέλφια.Έφτασε μία ανακοίνωση - κάλεσμα από τους ανθρώπους που κατοικούν διπλα του, στο μπλε λιμανάκι της Ραφήνας, οι οποίοι οργανώνουν μία γιορτούλα για την υιοθεσία του μοναχικού, τελευταίου δέντρου. Την πρόσκληση που λάβαμε τη μοιραζόμαστε με όλους όσοι ανταποκριθήτε και έρθετε μαζί μας για να πάρετε μέρος στο στόλισμα και στη δημιουργία μίας ανθρώπινης ασπίδας που θα το προστατεύσει από τα δίποδα αρπακτικά.
!!)
Το να απομονώσει κανείς το συμφωνικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη, προκειμένου να φτιάξει ένα στοιχειώδες αφιέρωμα για έναν κύκλο παρουσίασης αυτής της πολύπλευρης, ασύλληπτα μεγάλης μουσικής ευφυίας, είναι κάτι φοβερά δύσκολο. Όχι μόνο για τον όγκο δεδομένων που ο συντάκτης του εγχειρήματος, πρέπει να βάλει σε μία σειρά στο χαρτί (διάβαζε στην οθόνη) και στο μυαλό του, αλλά κυρίως γιατί είναι πολύ δύσκολο να σταθεί στην κατάλληλη απόσταση ασφαλείας για να μην τον απορροφήσει το ίδιο το έργο, από το οποίο διαλέγει αποσπάσματα και για το οποίο προσπαθεί να γράψει.
Με αυτή την απειλή να επικρέμεται πάνω από το υπό σύνταξη κείμενο και ακούγοντας παράλληλα αποσπασματικά, το συμφωνικό έργο του Μίκη, προτιμήσαμε να θέσουμε ως βάση για το αφιέρωμα μας τα όσα έχουν γραφεί ήδη στα εξώφυλλα των συμφωνικών έργων ή των συλλογών του, όπως και όσα αναφέρονται σε 2 ιστότοπους αφερωμένους στο έργο του. Έχοντας αυτά ως βάση και με την παράλληλη ακρόαση του ίδιου, του ζωντανού έργου του συνθέτη, είπαμε να ξεχωρίσουμε και να παρουσιάσουμε εδώ τα έργα που μας εντυπωσιάζουν για χρόνια.
Δεν συμπεριλάβαμε στο μικρό μας αφιέρωμα ορατόρια, όπερες και καντάτες ή άλλα ολοκληρωμένα έργα όπως τα πασίγνωστα, βραβευμένα και αγαπημένα κινηματογραφικά μουσικά έργα και βέβαια ούτε το λαϊκό ορατόριο «Αξιον Εστί» ή τα «Επιφάνια Αβέρωφ», την «Κατάσταση Πολιορκίας», το«Canto General». Εξαίρεση κάναμε με το κοντσέρτο «Λόρκα» και παρακάτω εξηγούμε γιατί.
Πολλά έργα των οποίων η δημιουργία δεν έχει συμφωνικό χαρακτήρα, επίσης δεν περιελήφθησαν στις επιλογές μας εδώ. Όσο και αν κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό ακούγοντας απομονωμένη τη μουσική του κάθε έργου και χωρίς να εστιάζει αποκλειστικά στα μορφολογικά της χαρακτηριστικά, η δομή ενός συμφωνικού έργου είναι συγκεκριμένη. Ο μεγάλος Μίκης κατάφερε να διατρησει την αυστηρή φόρμα και να επιβάλλει τη δική του αισθητική, αλλά εμείς δεν έχουμε τα εφόδια να ακολουθήουμε τη σκέψη του και έτσι στεκόμαστε στα έργα του, τα οποία διατηρούν λίγο ή πολύ τη φόρμα σονάτας, το χαρακτηριστικό του συμφωνικού έργου.
.Έτσι με γνώμονα τον ορισμό που θέλει μία συμφωνία (sinfonia) να περιγράφει ορχηστρικά έργα μεταβαλλόμενης μορφής και με επικρατέστερη σημασία εκείνη της κλασικής συμφωνίας, δηλαδή «έργου για συμφωνική ορχήστρα σε τέσσερα συνήθως μέρη, που ακολουθεί το μορφολογικό πρότυπο της κλασικής σονάτας», αρχίσαμε να κάνουμε μία επιλογή για να την παρουσιάσουμε εδώ και με τη βοήθεια του Youtube, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις δεν ήταν αρκετό.
Για τον Μίκη τα έργα αυτής της φόρμας δεν είναι τα περισσότερα, αλλά σε μία διασταλμένη έννοια που θα διαλέγαμε ανάμεσα στα ορατόρια, τις καντάτες και τις όπερες του, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ίσως ο μεγαλύτερος και παραγωγικότερος συνθέτης του κόσμου για την κλασική μουσική του 20ου αιώνα.
Ακόμα και αν υπερβάλουμε, η άγνοια κινδύνου για τη φωτιά που προσεγγίζουμε και η αγάπη για το έργο του Μίκη,μας δικαιολογούν
Εξώφυλλα δίσκων (CD) συμφωνικής μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη (2007)
Αλλά ας ξεκινήσουμε την επιλογή - αφιέρωμα στα συμφωνικά του έργα, σύμφωνα με τα καθορισμένα και παγκοσμίως αποδεκτά πρότυπα.Συνολική playlist ακολουθεί μετά την επιγραμματική παρουσίαση των έργων
Όπως μας πληροφορεί και ο αφιερωμένος στον Μίκη ιστότοπος, αναφερόμενος στην εργογραφία του, τα συμφωνικά του έργα διαιρούνται σε δύο περιόδους.
Α. Τα έργα έως το 1953:
«Τρίο» για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο,
«Έρως και Θάνατος», Μέρος 1ο Μέρος2o
«Πρώτη Συμφωνία», Συμφωνία Νο 1., ΄
Β. Τα έργα μετά το 1953:
Σουίτες Νο 1, 2 και 3 για ορχήστρα,
Σονατίνες Νο1 και 2 για βιολί και πιάνο,
1981: Συμφωνία Νο 2. (Το τραγούδι της Γης, Ποίηση: Μίκη Θεοδωράκη),
1982: Συμφωνία Νο. 3 (Ο πόνος της μάνας)
1983: Συμφωνία Νο 7 («Εαρινή», Ποίηση: Γιάννης Ρίτσος, Γιώργος Κουλούκης),
1986/7: Συμφωνία Νο 4 («Των Χορικών») για σοπράνο, μέτζο, αφηγητή, χορωδία και συμφωνική ορχήστρα χωρίς έγχορδα,
Και στη συμφωνική δημιουργία του Μίκη Θεοδωράκη θ α μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και τα
«Κονσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα», Ενδεικτικά: «Ευτέρπη»
«Κονσέρτο για κιθάρα και ορχήστρα» (Lorca)
Πληρέστερο κατάλογο του απέραντου συμφωνικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη, μπορείτε να βρείτε εδώ
Ο Μίκης ως συνθέτης συμφωνικής μουσικής, είτε αναφερόμαστε στα έργα του που υπακούουν στην κλασική φόρμα της διαίρεσης σε τέσσερα μέρη, που ακολουθεί το μορφολογικό πρότυπο της κλασικής σονάτας είτε αναφερόμαστε στα έργα του που χαρακτηρίζονται από ενισχυμένο lead (ασματικό) μέρος ή αναφερόμαστε στα έργα του με άλλες παραλλαγές της κλασικής φόρμας, αποτελεί μία υψηλότατη κορυφή στη μουσική τέχνη του 20ου αιώνα.
Η ευφυΐα και το ταλέντο του εκφράζονται ήδη από το 1953 με το τρίο για πιάνο, βιολί και τσέλο με τους πρωτότυπους διαλόγους και ρόλους των τριών οργάνων. Φυσικά το ταλέντο και η ευφυΐα αυτή ήταν παρούσα σε όλο το έργο του. Με ορόσημα για το λιγότερο εξοικειωμένο με τη συμφωνική μουσική κοινό, την 3η Συμφωνία (ο πόνος της μάνας), την 7η (Εαρινή σε ποίηση Ρίτσου - Κουλούκη) και την μοναδικής έμπνευσης 4η (των Χορικών – με συμφωνική ορχήστρα δίχως …έγχορδα). Δεν παραβλέπουμε καθόλου το έργο του Μίκη “Lorca” το οποίο μορφολογικά θεωρείται κοντσέρτο για κιθάρα και ορχήστρα, αλλά το ασματικό μέρος του δίνει μία δύναμη μεγαλύτερη από ένα κοντσέρτο γκρόσο και μία επιδραστικότητα που το καθιστά απόλυτη εμπειρία για τον ακροατή.
Επανερχόμαστε στην γενικά αποδεκτή διαίρεση του συμφωνικού έργου του Μίκη, σε πέντε περιόδους
Τέλος κατά την πέμπτη περίοδο (1989 και μετά) συνθέτει βασικά τις όπερές του (λυρικές τραγωδίες) Μήδεια, Ηλέκτρα και Αντιγόνη. Την Τριλογία αυτή συμπληρώνει η καινούρια του 'Οπερα Λυσιστράτη. Με τα έργα αυτά ο Θεοδωράκης εγκαινιάζει την εποχή του Λυρικού Βίου, δηλαδή την ολοκληρωτική στροφή του προς τον λυρισμό και την τελειοποίηση της λυρικής μουσικής έκφρασης σε όλο το φάσμα της μουσικής του δημιουργίας.
Γράφοντας για τον «συμφωνικό Μίκη» είναι αδύνατο να μη γράψει κανείς για τον λυρικό, τον κινηματογραφικό, τον λαϊκό Μίκη. Είναι αδύνατο να διαχωρίσεις τις όψεις του έργου του Μίκη Θεοδωράκη γιατί η δύναμη της μουσικής του ξεπερνά τις μορφολογικές, υφολογικές ή θεματικές διαχωριστικές και αποκτά διαχρονικά, ξεχωριστή θέση στην παγκόσμια μουσική δημιουργία. Όπως και ο ίδιος που –τουλάχιστον για εμάς τους Έλληνες- ήταν, είναι και θα μείνει «Μίκης». Δεν χρειάστηκε ποτέ άλλωστε κανέναν προσδιορισμό επιθέτου, προκειμένου να τον αναγνωρίσεις. Είτε βλέποντας τον είτε ακούγοντας τον. Τον ίδιο ή τη μουσική του.
Σε προηγούμενο δημοσίευμα μας, στις 30/11, αναφερόμασταν στην εξαφάνιση των ΕΛΠΕ από το πεδίο των έργων προστασίας και αποκατάστασης των καένων περιοχών του Σχίνου, για τις οποίες είχε μάλιστα ανακηρυχθεί "Ανάδοχος Αποκατάστασης"
Σήμερα τα ΕΛΠΕ απάντησαν στα σχετικά δημοσιεύματα ξεκαθαρίζοντας πως "λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων του έργου, ενημέρωσε εξαρχής ότι από την στιγμή που δεν υπάρχουν προ-εγκεκριμένοι εργολάβοι με τους οποίους μπορεί να συνεργαστεί, θα ακολουθήσει συγκεκριμένη διαδικασία για την εξεύρεση και επιλογή των αναδόχων του έργου. Για τον λόγο αυτό εκτιμήθηκε ότι για την ολοκλήρωση του έργου, απαιτείται το χρονικό περιθώριο των 5 μηνών από την ημερομηνία έναρξης εκτέλεσης των εργασιών και όχι από την έκδοση της απόφασης ορισμού αναδόχου. "
Άρα δεν έχουν εξαφανστεί αλλά απλά κινούται σε προγραμματισμό πενταμήνου. Όμως δεν ξέρουμε αν στον προγραμματισμό που τροποποίησε το υπουργείο κατλά τις επιθυμίες της εταιρείας - αναδόχου είναι και προγραμματισμός του καιρού. Αν τα δύο προγράμματα συμφωνούν, πάει καλά. Αν όμως διαφωνούν, θαθέλαμε να ξέρουμε ποιος θα έχει την ευθύνη στις απευκταίες πλημμύρες και τη μεγάλη στερεοπαροχή που θα πνίξει τον Σχίνο και τα κατάντη με νερό και λάσπη.
Είναι αλήθεια πως η ελληνική κυβέρνηση χορεύει στον ρυθμό των χορηγών και ευεργετών (της;) Τα σύννεφα και ο καιρός όμως;
Ελπίζουμε να μη γίνει τίποτα και να περάσει το πεντάμηνο (που δεν έχει αρχίσει ακόμα σύμφωνα με τα ΕΛΠΕ) χωρίς μεγάλα ύψη ραγδαίας βροχής, διαβρώσεις και έντονη στεροπαροχή, Αν όμως δεν συμβεί έτσι, τότε μάλλον θα φταίει και πάλι ένας άγνωστος ηλικιωμένος που ξεκίνησε τη φωτιά
Σημείωση: Στο αναφερθέν προηγούμενο άρθρο τονίζουμε την παράγραφο
"Ιδού τα σχετικά αποσπάσματα από τις δύο αποφάσεις Γκουντούφα:
Κρατήστε την για να μην ψάχνετε ηλικωμένους ενενηντάρηδες μετά
Στις 3 Φεβρουαρίου του 2021, σε άρθρο του Κ. Ζαφειρόπουλου στην Εφημερίδα των Συντακτών με τίτλο «Κραυγή αγωνίας για τα βαρέα μέταλλα στο λιμάνι της Ερμούπολης» γράφτηκε πως το θέμα της ρύπανσης το έφεραν στη Βουλή 26 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, για να ακολουθήσει (λίγες μέρες πριν τη δημοσίευση του άρθρου) άκρως απαξιωτική και επιθετική κατά του βουλευτή Νίκου Συρμαλένιου ανακοίνωση από το Εργοστασιακό Σωματείο Ναυπηγείων Σύρου.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η -σχεδόν παρακρατικού τύπου- επίθεση κατά του βουλευτή αποτελεί ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, αλλά ακόμα πιο ανησυχητικό όμως είναι το γεγονός ότι, παρά τις σχετικές αναφορές της οργάνωσης Aegean Rebreath, (η οποία είχε συλλέξει δείγματα από τον βυθό και τα είχε στείλει στο ΕΛΚΕΘΕ), αλλά και του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου και παρότι τα όρια που θέτει ο νόμος, διαπιστώθηκε πως έχουν κατά πολύ ξεπεραστεί (Ν. 3983/2011) δεν είχε προχωρήσει η σχετική διαδικασία διαπίστωσης και κολασμού της αυθαιρεσίας ή κάτι συγκεκριμένο, ήδη επί δωδεκάμηνο. Ούτε από την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου έγινε κάτι επ’ αυτού, ούτε έγιναν έλεγχοι από τους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, όπως συνέστησε το ΥΠΕΝ σε συνεννόηση με το ΕΛΚΕΘΕ.
Στις 5 Φεβρουαρίου του 2020, σε άρθρο του Γ. Λιάλιου στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα ανάλυσης δειγμάτων από τον πυθμένα του λιμανιού της Σύρου. Οι τιμές δέκα βαρέων μετάλλων όχι μόνο ξεπερνούν τις φυσιολογικές, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι έως και
π έ ν τ ε φ ο ρ έ ς μ ε γ α λ ύ τ ε ρ ε ς.
Διατυπώθηκε (στο ίδιο άρθρο) και το ακόλουθο εύλογο ερώτημα:
- Αν οι τιμές αυτές μπορεί να οφείλονται στη φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ ή δραστηριότητα ενός λιμανιού ή είναι κάποια άλλη, «βαριά» δραστηριότητα στο νησί, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Στη δεύτερη περίπτωση, η υπόθεση γίνεται πιο πολύπλοκη καθώς τα απόβλητα με υψηλή περιεκτικότητα σε βαρέα μέταλλα δύσκολα θα επιτρεπόταν από την πολιτεία να απορριφθούν στη θάλασσα. Αν τα απόβλητα έχουν απορριφθεί χωρίς άδεια, τότε με βάση την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», θα πρέπει να κινηθεί η διαδικασία απορρύπανσης του βυθού με το κόστος να μεταβιβάζεται στον υπαίτιο, που προφανώς δεν είναι ο Δήμος Σύρου.
Δεν ξέρουμε τι πόνεσε την ιδιοκτήτρια εταιρεία, το κόστος απορρύπανσης ή η υγεία των Συριανών (και όλων των Αιγαιοπελαγιτών στην πραγματικότητα), αλλά σε λίγους μήνες και μέχρι τον Απρίλιο του 2021, η ιδιοκτήτρια εταιρεία των Ναυπηγείων Σύρου, ο Όμιλος ONEX, έβαλε μπροστά τη βιομηχανία μηνύσεων. Την ανά τα χρόνια προτιμώμενη μέθοδο για την οικονομική εξόντωση του «απεναντι». Δεν είναι και λίγες οι φορές που η σκιά πως η βιομηχανία μηνύσεων στήθηκε από συγκεκριμένα συμφέροντα, ρίχνει ακόμα το βάρος της σε παρεμφερείς υποθέσεις.
Η βιομηχανία μηνύσεων στήθηκε εναντίον του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου (ΠΠΠΣ) και μελών του. Όπως σημειώνεται στο δελτίο Τύπου του ΠΠΠΣ, οι αξιώσεις του Ομίλου εναντίον του σωματείου ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια ευρώ έως σήμερα, ενώ πρόσφατες πληροφορίες μας λένε πως η ΟΝΕΧ απέστειλε και 3η αγωγή στο ΠΠΠΣ, διεκδικώντας ακόμη €1.000.000 για όσα λέχθηκαν από πλευράς του προέδρου του Παρατηρητηρίου, κ. Ζολώτα σε δύο ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του.
«Είναι πραγματικά άξιο ιδιαίτερης αναφοράς ότι ο όμιλος της ONEX υποστηρίζει πως η ραδιοφωνική συνέντευξη του μέλους μας καθώς και οι δημοσιεύσεις μας ήταν ικανές να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά στις εταιρείες του με ακυρώσεις συμβολαίων», σημειώνει το Παρατηρητήριο στην ανακοίνωσή του, ενώ σε άλλο σημείο της γίνεται λόγος για «το κλίμα τρομοκρατίας και εκβιασμού εναντίον των πολιτών που αγωνιούν για την υγεία τους και το περιβάλλον που ζουν και βλέπουν τις αρχές να μην αντιδρούν στα συνεχή και επαναλαμβανόμενα επεισόδια ρύπανσης που λαμβάνουν χώρα σε κοινή θέα, αλλά και στη δίωξη πολιτών με εξοντωτικά ποσά».
Μετά την εισαγωγή στο θέμα, δημοσιεύουμε στην Attica Voice την ανακοίνωση του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου, σχετικά με την απόπειρα εκφοβισμού και φίμωσης που προσπαθεί να επιβάλλει η η ιδιοκτήτρια εταιρεία των Ναυπηγείων Σύρου με όπλο την οικονομική εξόντωση πολιτών και συλλογικοτήτων που ανησυχούν για την αποδεδειγμένη εργαστηριακά, υποβάθμιση του τόπου και ζητούν απλά την εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου
Στις 24.09.2021 είχε ορισθεί η συζήτηση των δύο από τις τρεις αγωγές που άσκησε η ΟΝΕΧ κατά του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου και μελών του, με τις οποίες αξιώνει αποζημίωση συνολικού ποσού άνω των 3.000.000€.
Σε αντίθεση με ό,τι έχει δημοσιευτεί σε κάποια τοπικά ΜΜΕ, οι δικηγόροι των δύο πλευρών είχαν αποφασίσει από κοινού να υποβάλουν αίτημα αναβολής, προκειμένου να συζητηθούν και οι τρεις αγωγές τον Δεκέμβριο.
Η τυπική διαδικασία της αναβολής συνοδεύτηκε από μια θορυβώδη φιέστα διχασμού (στο όνομα, βεβαίως, της «αρμονικής συνύπαρξης» και του σεβασμού του «ιερού δικαιώματος λόγου») από τους εκφραστές των «ΣΚΑΣΤΕ!», οι οποίοι, ενώ γνώριζαν ότι δεν θα συζητηθούν οι αγωγές, θεώρησαν ότι είναι κατάλληλη ευκαιρία να σκηνοθετήσουν μια εκδήλωση «αγανάκτησης», για να συνεχίσουν να υβρίζουν και να συκοφαντούν όσους ενάγονται από την εταιρεία – εργοδότη τους. Και αυτό, στο όνομα της υπεράσπισης του δικαιώματος στην εργασία. Βέβαια, οι ίδιοι δεν μπήκαν στον κόπο να μας εξηγήσουν, για ποιο λόγο, η τήρηση της νομοθεσίας και των όρων λειτουργίας του Ναυπηγείου -την επιβεβαίωση των οποίων ζητάμε από τις αρμόδιες αρχές- συνεπάγεται το κλείσιμο της επιχείρησης και την απώλεια της εργασίας και του μεροκάματού τους. Εκτός εάν θέλουν να δηλώσουν ότι η λειτουργία του Ναυπηγείου είναι αδύνατη, αν τηρηθούν οι ισχύοντες όροι προστασίας της δημόσιας υγείας και του φυσικού περιβάλλοντος.
Στεκόμαστε δίπλα στους εργαζόμενους που αγωνιούν για τις θέσεις εργασίας τους και που ασφαλώς γνωρίζουν ότι είναι οι πρώτοι που εκθέτουν την υγεία τους σε σοβαρό κίνδυνο, αν δεν τηρούνται οι προβλεπόμενοι όροι. Ταυτόχρονα, όμως, στεκόμαστε δίπλα σε όλη τη συριανή κοινωνία –της οποίας είμαστε μέλη- που αγωνιά για την προστασία της δημόσιας υγείας και του φυσικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει, εργάζεται και μεγαλώνει τα παιδιά της. Και αξιώνουμε από τις Αρχές να ασκήσουν τα νόμιμα και να μας επιβεβαιώσουν ότι η περιβαλλοντική νομοθεσία τηρείται και ότι η περίφημη μελέτη για τα βαρέα μέταλλα, που όλο εξαγγέλλεται και όλο αναβάλλεται, επιτέλους θα πραγματοποιηθεί.
Όσο οι Αρχές κωλυσιεργούν, αναλαμβάνουν και την ευθύνη για την ενίσχυση του διχασμού.
Ο εκφοβισμός, οι απειλές, οι προπηλακισμοί, τα ψέματα, η προσπάθεια να μας ταυτίσουν με «σκοτεινά συμφέροντα», που ποτέ δεν κατονομάζονται, και οι επικοινωνιακές φιέστες δεν συμβάλλουν στην αρμονική συνύπαρξη. Προϋπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης είναι ο -πραγματικός και όχι στα λόγια- σεβασμός στο δικαίωμα της έκφρασης γνώμης.
Η συστηματική αγνόηση ή, ακόμη, η διαστρέβλωση των θέσεων και των δράσεων του Παρατηρητηρίου από κάποια από τα τοπικά μέσα "ενημέρωσης" δεν μπορεί να αποκρύψει αυτό που όλοι γνωρίζουν, ούτε αποτρέπει όσες και όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την αρμονική συνύπαρξη και την ευημερία όλων μας, να αγωνιστούν μαζί μας για να εφαρμόζονται οι νόμοι στο νησί μας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΠΠΣ
Το ιστορικό της υπόθεσης από το ΠΠΠΣ και σε PDF
Επίλογος της Attica Voice
Για ακόμα μία φορά βρισκόμαστε ενώπιοι μίας απόπειρας εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης. Γι’ αυτό όμως δεν φταίει η Δικαιοσύνη τελικά αλλά μία νομοθετική εξουσία που έχει βάλει στο τέλος των ιεραρχήσεων της την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Τον ίδιο τον λαό και τις ανάγκες του, τα έχει ιεραρχήσει τελευταία εδώ και χρόνια, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερες νομοθετικές ρυθμίσεις ή προφάσεις.
Η αγωνία των πολιτών διώκεται και οι υπεύθυνοι κωφεύουν.
Άλλη μία υπόθεση εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης και η ώρα που η ίδια η Δικαιοσύνη πρέπει να αξιώσει την απαγκίστρωση της από το γαϊτανάκι αυτό που την έχει εμπλέξει ένα σύστημα που καμία σχέση με το Δίκαιο δεν έχει. Ούτε και είχε ποτέ.
Σχεδόν αναμενόμενο. Δεδομένης της αναξιοπιστίας και της ελαφρότητας του «επιτελικού κράτους» του πρωθυπουργού που φέρει ξεκάθαρα την ευθύνη, για την απανθράκωση σχεδόν 1.500.000 στρεμμάτων δασικού πλούτου της χώρας, δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς.
Πριν από έναν μήνα, φερέφωνα και μαριονέτες διατυμπάνιζαν και παιάνιζαν την είδηση πως μεγάλες επιχειρήσεις στη χώρα και το εξωτερικό αναλαμβάνουν την ευθύνη του «αναδόχου αποκατάστασης» των καμένων περιοχών. Στην Αττική, την Εύβοια, την Πελοπόννησο και όπου αλλού οι «άχρηστες» υπηρεσίες δεν θα μπορούσαν να επέμβουν προς όφελος της χώρας και των πολιτών της.
Οι «σωτήρες»
Από την αρχή βρώμισε η υπόθεση, με τις ανεξήγητες καθυστερήσεις των ίδιων των αναδόχων στην εγκατάσταση τους, στις περιοχές και την έναρξη των εργασιών. Αλλά καλοπροαίρετα πάντα, περιμέναμε. Περιμέναμε ανησυχώντας και βλέποντας την περίοδο των βροχών να έρχεται και να μην εκτελούνται αντιδιαβρωτικά έργα. Ταυτόχρονα πικρό γέλιο μας έπνιγε ακούγοντας κομπορρήμονες φελλούς να διακηρύσσουν την ανάθεση μελετών «αντιπλημμυρικών», αγνοώντας (ή αποκρύπτοντας πονηρά) το τι περιλαμβάνεται στην διεσταλμένη ερμηνεία του όρου αυτού. Η απουσία αντιδιαβρωτικών και η εξαγγελία «αντιπλημμυρικών» στη χώρα μας, δηλώνει συνήθως την επερχόμενη τσιμεντοποίηση, πολεοδόμηση μεγάλων επιφανειών με την παράλληλη απώλεια μεγάλων κομματιών δασικής γης.
Πριν από ένα μήνα τα γνωστά πετσωμένα φερέφωνα διαλαλούσαν πως «μέχρι το τέλος Ιανουαρίου του 2022 θα έχουν ολοκληρωθεί έργα αντιπλημμυρικής και αντιδιαβρωτικής θωράκισης». Όσον αφορούσε στα καμένα της Κορινθίας, στον Σχίνο, το ύψος της αναδοχής είχε προϋπολογισμό 1,5εκ.€ ο οποίος θα καλυπτόταν από την ανάδοχο εταιρεία, δηλαδή τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) (ΑΔΑ Ψ8ΘΓ4653Π8-9Ψ2 21-10-21 βλ. ενσωματωμένο PDF)
Η πιο πάνω ανάθεση έγινε αφού τα ΕΛ.ΠΕ είχαν εκδηλώσει τη σχετική πρόθεση τους στο ΥΠΕΝ, για τη χρηματοδότηση και υλοποίηση αντιπλημμυρικών και αντιδιαβρωτικών έργων σε περιοχές της συνολικής καμένης έκτασης 17.214 στρεμμάτων στην Κορινθία
Το ΥΠΕΝ ανταποκρίθηκε άμεσα και η Γενική Γραμματεία Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων όρισε, με σχετική της πράξη, τα ΕΛΠΕ ανάδοχο αποκατάστασης για την εκτέλεση του έργου.
Η αποκατάσταση αφορούσε τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα σε καμένες εκτάσεις από την πυρκαγιά που ξέσπασε στις 19 Μαΐου 2021 στην περιοχή του οικισμού Σχίνου της Τ.Κ. Πισίων του Δήμου Λουτρακίου – Περαχώρας – Αγίων Θεοδώρων Π.Ε. Κορινθίας.
Η σχετική μελέτη ολοκληρώθηκε στα τέλη Ιουνίου και (ακόμα) προβλέπει την κατασκευή:
α) κορμοδεμάτων στο 20% της καμένης επιφάνειας των υδρολογικών λεκανών όπως αυτές προσδιορίζονται στα συνημμένα διαγράμματα της μελέτης και εκατέρωθεν του επαρχιακού δρόμου Σχίνου – Αλεποχωρίου για την προστασία του και την αύξηση της προστασίας των διερχόμενων από αυτόν από κατολισθήσεις λίθων όπου αυτό είναι εφικτό και
β) ξυλοφραγμάτων (με κορμούς και κορμίδια) στις κοίτες των ρεμάτων των υδρολογικών λεκανών όπως αυτά προσδιορίζονται στα συνημμένα διαγράμματα της μελέτης με την αξιοποίηση των καμένων κορμών για την αποτροπή ή μείωση της διάβρωσης και την μείωση πλημμυρικών φαινομένων.
Τα έργα, ο προϋπολογισμός των οποίων ανέρχεται σε 1.490.926,84 ευρώ άνευ ΦΠΑ, επρόκειτο να ολοκληρωθούν πριν το τέλος του Ιανουαρίου 2022.
Μία εβδομάδα μετά την ανάθεση, η εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ δημοσιεύει εμπεριστατωμένο άρθρο με τίτλο Kαρκινοβατεί η έναρξη των έργων στις περιοχές των καμένων δασών όπου τεκμηριώνει το αδιέξοδο των διαδικασιών και τα γραφειοκρατικά εμπόδια για την πρόοδο των ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΝ προστατευτικών επεμβάσεων. Πέρα από τη γραφειοκρατία επισημαίνεται και η απροθυμία που επικρατεί ανάμεσα στους αναδόχους για την έναρξη των εργασιών. Μαζί επισημαίνονται κα οι εκταμιεύσεις δημοσίου χρήματος για την υλοποίηση τους.
Απορία μας είναι το που βρίσκονται οι διαφημισμένοι ανάδοχοι.
Οι ανάδοχοι είναι μόνο στα χαρτιά, την ώρα που εκταμιεύονται δημόσιοι πόροι που θα καλύψουν τις χρηματοδοτήσεις που –υποτίθεται πως- θα κάλυπταν οι ….ανάδοχοι;
Η περίπτωση του Σχίνου Κορινθίας (Ανάδοχος αποκατάστασης ΕΛΠΕ)+
Στο προαναφερθέν άρθρο της ΚΟΝΤΡΑ, ειδικά για τον Σχίνο Κορινθίας αναφέρεται
Στις 19 Οκτώβρη δημοσιεύσαμε το αποκαλυπτικό άρθρο με τίτλο: Κραυγή κατοίκων Σχίνου: Καήκαμε χθες, να μην πνιγούμε αύριο – Αλλά ο Στυλιανίδης οργανώνει φιέστες στο Αλεποχώρι. Τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης είχαν αποσιωπήσει τις καταστροφές που προκλήθηκαν στον Σχίνο από τις βροχοπτώσεις. Το γεγονός ότι βγάλαμε στη φόρα τις καταστροφές, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό θορύβησε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που έσπευσε και βρήκε τα ΕΛΠΕ για να αναλάβουν ως «ανάδοχος» να κατασκευάσουν τα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα με βάση τη μελέτη της Διεύθυνσης Δασών Κορίνθου.
Με βάση την απόφαση που υπέγραψε ο Γκουντούφας στις 21 Οκτώβρη, το έργο αυτό θα έπρεπε να ολοκληρωθεί στις 21 Γενάρη. Η προθεσμία φαίνεται πως δεν άρεσε στα ΕΛΠΕ, γι’ αυτό και ο Γκουντούφας έσπευσε, με άνωθεν εντολή φυσικά, να εκδώσει νέα απόφαση στις 26 Οκτώβρη, με την οποία αύξησε το χρόνο που πρέπει να κατασκευαστεί το έργο. Ιδού τα σχετικά αποσπάσματα από τις δύο αποφάσεις Γκουντούφα:
21 Οκτώβρη: «Ως καταληκτική προθεσμία ολοκλήρωσης των εργασιών ορίζεται η 21η Ιανουαρίου 2022».
26 Οκτώβρη: «Ως καταληκτική προθεσμία ολοκλήρωσης των εργασιών ορίζεται διάστημα 5 μηνών από την έναρξη εκτέλεσης των εργασιών».
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ο «ανάδοχος» έπρεπε να επικοινωνήσει με το Δασαρχείο Κορίνθου, υπάλληλος του οποίου θα επιβλέπει την κατασκευή του έργου. Το Δασαρχείο, προκειμένου να εξασφαλίσει την καλή εκτέλεση του έργου, θα θέσει μια σειρά προϋποθέσεων και θα ελέγχει περιοδικά την ορθή εκτέλεσή τους. Ομως μέχρι τις 27 Οκτώβρη δεν είχε επικοινωνήσει κανένας εκπρόσωπος των ΕΛΠΕ με το Δασαρχείο. Είναι, λοιπόν, άγνωστο πότε τα ΕΛΠΕ θα επικοινωνήσουν με το Δασαρχείο και πότε θα ξεκινήσουν το έργο. Το σίγουρο είναι ότι αποκλείεται το έργο να ξεκινήσει την πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη. Έτσι, η προθεσμία παράδοσης του έργου θα πάει στον Απρίλη του 2022.
Και εδώ γελάνε (πικρά).
Ενώ οι χρηματοδοτήσεις και οι αναθέσεις των έργων προστασίας έχουν κολλήσει παντού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενέκρινε τη χρηματοδότηση για μερικά απ’ αυτά τα έργα,. Στην πραγματικότητα όμως μόνο στην περίπτωση του Σχίνου Κορινθίας είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία για τη μεταφορά της χρηματοδότησης έτσι ώστε να αρχίσει το Δασαρχείο Κορίνθου, σύμφωνα με απόφαση του υφυπουργού Περιβάλλοντος Αμυρά, τις διαδικασίες για την κατακύρωση του διαγωνισμού σε εργολάβο.
Μόλις ένα μήνα μετά την πράξη ορισμού «Αναδόχου» και ενώ ο Σχίνος έχει υποστεί καταστροφές από τις βροχές στις 21 και στις 26 του Νοεμβρίου (πέρα από εκείνες των βροχών του Οκτωβρίου) ο «ανάδοχος» εξαϋλώθηκε. Εξαφανίστηκε. Τα ΕΛΠΕ, αθέτησαν την υποχρέωσή τους να κατασκευάσουν τα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα. Αυτός είναι ο «εθελοντισμός» και η «εταιρική κοινωνική ευθύνη» αυτών των επιχειρήσεων, αυτός είναι και ο ρόλος των φερέφωνων τους, των ΜΜΕ. Οι καταστροφές αποσιωπήθηκαν και φυσικά κανείς δεν επέρριψε ευθύνες σε αυτόν που ήταν ανάδοχος της προστασίας των καμένων περιοχών.
Ευθύνες δεν ζητήθηκαν ούτε από τον Στυλιανίδη ή τον απίθανο Αμυρά που δήλωνε στις 19/10, μέσα στα μαύρα σκοτάδια του «Καμία καθυστέρηση στην έναρξη των αντιδιαβρωτικών έργων σε όλες τις πληγείσες περιοχές»
Οι εκκλήσεις των κατοίκων του Σχίνου, που κάηκαν και πλημμύρισαν στη συνέχεια είναι διαρκείς αλλά αποσιωπημένες από τα ΜΜΕ (γιατί άραγε;)
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Koρίνθου αφού κατάλαβε την κοροϊδία με τον «ανάδοχο αποκατάστασης», αποφάσισε να ενεργοποιηθεί η πρόταση του Δασαρχείου Κορίνθου της 15ης Οκτώβρη, την οποία ανέκοψε βίαια το υπουργείο Περιβάλλοντος με την απόφαση ανακήρυξης των ΕΛΠΕ σε “ανάδοχο αποκατάστασης”. (ΑΔΑ Ω3Υ5ΟΡ1Φ-Ω4Κ - επισυνάπτεται)
Ο Παναγιώτης Καλλίρης, δασολόγος και προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δασών Koρίνθου δηλώνει στην εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ -29/11/21
«Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, σύμφωνα με προφορική ενημέρωση του Δασαρχείου, δεν έχει εμφανιστεί η παραπάνω εταιρία (ΕΛΠΕ) για την έναρξη των εργασιών παρά την άμεση και επιτακτική ανάγκη άμεσης εκτέλεσης του έργου και επειδή δεν πρέπει να χαθεί και άλλος πολύτιμος χρόνος για το ξεκίνημα της διαδικασίας της ανάδειξης αναδόχου για την κατασκευή των έργων”!»
Το επιτελικό κράτος Μητσοτάκη αφού έκαψε τον Σχίνο μεταξύ άλλων 1.500.000 στρεμμάτων, τον έπνιξε και δεν τόλμησε καν να ενοχλήσει τον «ανάδοχο» μη και τον δυσαρεστήσει.
Βλέποντας την απαράδεκτη ξεφτίλα των ΕΛΠΕ, ο άλλος ανάδοχος, η 3Ε με την οποία τα ΕΛΠΕ μοιράζονται την αναδοχή της αποκατάστασης σε Βαρυμπόμπη και Τατόι, έσπευσε να ανακοινώσει δια του τύπου, πρόοδο εργασιών και επιπλέον δωρεά, στις 30/11. «Ταχεία αποκατάσταση της περιοχής Βαρυμπόμπης – Τατοΐου και επιπλέον δωρεά 800 χιλιάδων ευρώ»
Οι άλλοι ανάδοχοι, EREN (θυγατρική της TOTAL που δραστηριοποιείται στον τομέα των αιολικών με αναδοχή900.000 ευρώ στην Β. Ευβοια και Lidl με αναδοχή 300.000(!!!) στην ίδια περιοχή, δεν έχουν ανακοινώσει ακόμα πρόοδο. Η σιωπή δεν είναι καλό προμήνυμα πάντως.
Ένα παιχνίδι μεταξύ «επιτελικού κράτους» και των υποστηρικτών του, που θέλουν να κάνουν δημόσιες σχέσεις δωρεάν, να κάνουν χορηγίες χωρίς έξοδο. Και ένα κράτος που δεν τολμά να ζητήσει το προφανές και υπεσχημένο. Και στη μέση ο τόπο και ο κόσμος που αφού κάηκε, ετοιμάζεται και να πνιγεί, μέσα στην επιβεβλημένη από τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ της πιο επιτελικά ανίκανης κυβέρνησης όλων των εποχών
Πηγές
Κάπως έτσι περιγράφει ο Άγγλος συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας (και όχι μόνο), Arthur Clark, στο μυθιστόρημα του Childhood’s End (ελληνικός τίτλος «Οι Επικυρίαρχοι») τη δραματική στιγμή της αλληγορικής συνειδητοποίησης του τέλους του κόσμου. Όχι του τέλους του κόσμου «όπως τον ξέραμε» όπως επιμένει ένα μονότονα επαναλαμβανόμενο κλισέ των καιρών μας, αλλά του οριστικού τέλους του κόσμου. Όπως τον ξέραμε και όπως δεν θα έχουμε προλάβει να τον μάθουμε, αφού ποτέ δεν το θελήσαμε αυτό.
Ο τελευταίος άνθρωπος είναι αντιμέτωπος με το τέλος του αγώνα του, τις δικές του τελευταίες στιγμές, αφού πρώτα έχει προκαλέσει τον αφανισμό εκείνου του μέρους του πλανήτη που αποτελούσε το σπίτι του. Αφού αντικατέστησε το σπίτι του με έναν δικό του τεχνητό «τόπο» ο οποίος ως θνητή ανθρώπινη επινόηση, ακολούθησε τη μοίρα της εξαφάνισης. Τώρα και ο ίδιος ο εφευρέτης άνθρωπος, προ του δικού του τέλους, καταλαβαίνει το λάθος του. Γνώση άχρηστη πια.
Αυτές οι σκέψεις πλημμυρίζουν τον νου και την ψυχή όποιου στέκεται μπροστά στο τελευταίο δέντρο που έμεινε ανέγγιχτο από το χέρι του «ανθρώπου κατασκευαστή» του δυσοίωνου μέλλοντος. Του τελευταίου δέντρου που περιμένει πια τη μαύρη μοίρα του, σε έναν κόσμο που μισεί το χώμα και τα λασπωμένα δέντρα του και αγαπά τα στρωμένα καθαρά τσιμέντα.
Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την επιλογή αυτή και ως κριτήριο πολιτισμού. Η επιλογή πολιτισμού τελικά θα χαρακτηρίσει και αυτόν τον κάποιο.
Ο καθένας μας είναι ο τελευταίος άνθρωπος του Clark. Ο καθένας μας μπορεί να νιώσει όπως ο τελευταίος άνθρωπος του Clark, αρκεί να σταθεί μπροστά σε ένα δέντρο που κόβεται, ένα ποτάμι που εγκιβωτίζεται, σε μία πόλη που αυξάνει, σε μία οικογένεια που πεινάει, σε ένα παιδί που πεθαίνει.
Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να γίνει ο τελευταίος άνθρωπος, αρκεί πρώτα να έχει υπάρξει ως άνθρωπος. Αυτοί που δεν ήταν ποτέ τους άνθρωποι δεν θα καταλάβουν τίποτα, είτε είναι μπροστά στο ποτάμι που χτίζεται είτε είναι μπροστά στο τέλος της ανθρωπότητας. Η αλαζονεία τους τους κάνει να πιστεύουν πως οι ίδιοι θα παραμείνουν άθικτοι από το μακελειό. Πιο πλούσιοι και πιο μακάριοι. Αποτελούν την επιτομή της ανοησίας
Έχουμε εξελιχθεί άραγε τόσο πολύ, που μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε εκείνο που οι ανεκπαίδευτοι και τραχείς Ινδιάνοι της Αμερικής προσπαθούσαν να μεταφέρουν στους Ευρωπαίους εισβολείς, πως «Μόνο όταν θα έχετε κόψει και το τελευταίο δέντρο. Μόνο όταν θα έχετε δηλητηριάσει και το τελευταίο ποτάμι. Μόνο όταν θα έχετε ψαρέψει και το τελευταίο ψάρι. Μόνο τότε θα καταλάβετε ότι τα λεφτά δεν τρώγονται»
Είναι βέβαιο πως αδυνατούμε γιατί και γι’ αυτό θα πρέπει να έχουμε υπάρξει κάποτε ως άνθρωποι.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
