«Έξι χρόνια στο Δημοτικό. Έξι χρόνια στο Γυμνάσιο, δώδεκα. Έξι χρόνια στο Πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Έξι χρόνια στο εξωτερικό, εικοσιτέσσερα. Και έξι χρόνια μέχρι που να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριανταέξι που είμαι, ακόμα άλλα έξι χρόνια. Πού πήγανε; Τι γίνανε έξι χρόνια;»…

«Μήπως έγινες κομμουνιστής παιδί μου; Πώς τη λέγαν τη γιαγιά σου; »

"Μάθε παιδί μου γράμματα". Μια ταινία του Θόδωρου Μαραγκού από το 1981. Η Ελλάδα του τότε, ίδια και απαράλλαχτη με την Ελλάδα του σήμερα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η Ελλάδα των απατεώνων που παριστάνουν τους πατριώτες για να μπορούν να τρώνε από παντού με χρυσά κουτάλια.

Μια σπαρταριστή σάτιρα με εκπληκτικές ερμηνείες από τον μεγάλο Βασίλη Διαμαντόπουλο, τον αδικημένο Κώστα Τσάκωνα, την Άννα Μαντζουράνη και τον φοβερό Νίκο Καλογερόπουλο

Ο παρακάτω διάλογος γράφτηκε πριν από σαράντα χρόνια. Θα μπορούσε όμως να είχε γραφεί σήμερα. Μόνο που τότε τη λέγανε ΕΟΚ, σήμερα τη λένε Ευρωπαϊκή Ένωση.