Το χρώμα της εξαλλοσύνης

Δύσκολους καιρούς διανύουμε. Οι δυσκολίες απανωτές. Φτώχεια, υποβάθμιση ζωής και περιβάλλοντος, επιθετικές γειτονικές κυβερνήσεις, κορωνοϊοί και πανδημίες και στο τέλος, πάλι περισσότερη φτώχεια.

Τίποτα δεν είναι ευοίωνο, και δεν περιμέναμε άλλωστε να είναι.

Πάνω λοιπόν στα ζόρια μας, μετά τις δεκαετείς δοκιμασίες που περάσαμε, μετά την υποβάθμιση της ζωής και του περιβάλλοντος μας και πριν από τις σκληρότερες που ήδη ξεπροβάλλουν μπροστά μας, παρουσιάστηκαν έξαφνα με αξιώσεις, οι τοπικοί παράγοντες. Οι αιρετοί αλλά και επιφορτισμένοι από την κεντρική εξουσία με τη φροντίδα της καθημερινότητας, δήμαρχοι. Θυμήθηκαν λοιπόν οι δήμαρχοι, πως πρέπει να «δειχτούν», να «πουλήσουν μούρη» κατά το κοινώς λεγόμενο. Θυμήθηκαν πως το τελευταίο τρίμηνο τους έχει επισκιάσει το πανδημικό δίδυμο «Τσιόδρα - Χαρδαλιά» περιορίζοντας τους σε ρόλο ακολούθου και τοποτηρητή του Χαρδαλιείου  κώδικα. Της «Χαρδαλιείου νομολογίας» και της εφαρμογής της.

Έτσι, προκειμένου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, άρχισαν να «εκρήγνυνται» ήδη από τις τελευταίες μέρες ισχύος των αντιπανδημικών μέτρων.

Άρχισαν μάλιστα ως άλλοι «Μαινόμενοι Ομπράντοβιτς» να διαφημίζουν την έκρηξη τους, με τη βοήθεια των δικών τους -ή των λιγότερο δικών τους.

Δια μιας  έγιναν όλοι «έξαλλοι». Ο ιός της εξαλλοσύνης, αν και δεν ανήκει στην εστεμμένη οικογένεια των κορωνοϊών, αλλά σε εκείνη των «ψευδοϊών», πρόσβαλλε τους αιρετούς της τοπικής –κατ’ ευφημισμό αυτοδιοίκησης.

Ο άνθρωπος δεν κωλώνει πουθενά.

Μπορεί να ψήφισε (με τα δανεικά παλλόμενα φτεράκια των χηναρίων του) την κατάργηση κάθε προστατευτικής για το περιβάλλον,  νομοθετικής διάταξης.

Μπορεί να νομιμοποίησε τα αυθαίρετα σε δάση και δασικές εκτάσεις, επιβραβεύοντας την αυθαιρεσία.

Μπορεί να διαλύει αιγιαλούς και να τους κατατεμαχίζει, προσφέροντας τους δωρεάν σε «επενδυτές»

Μπορεί να κατατεμάχισε περιοχές Natura για να τις προσφέρει και αυτές στο πιάτο του «επενδυτή» και στην πραγματικότητα καταναλωτή φύσης

Μπορεί να διέλυσε τους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, για να φτιάξει το δικό του «κατάστημα» και να βολέψει τη δική του πελατεία

Μπορεί να είναι ο χειρότερος υπουργός, σε όλα τα ελληνικά υπουργεία, όλων των εποχών, αφού απ’ όπου περνάει σπέρνει όλεθρο και καταστροφή, ξεπουλώντας δομές και «ασημικά» της χώρας

Αλλά έχει το θράσος να αυτοδιαφημίζεται και μάλιστα με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα περιοχών Natura 2000. Επιλέγει μάλιστα ως τίτλο της «αυτοδιαφήμισης» του –με κραυγαλέο θράσος και αναισχυντία- τη φράση «Νοιαζόμαστε για τη Φύση»

Ένας υιός από μεγάλο τζάκι, όταν ήρθε και η δική του ώρα να «σώσει τη χώρα» εμπνεύστηκε το «επιτελικό κράτος» ή τέλος πάντων, κάτι που το ονόμασε έτσι. Τι ήταν το επιτελικό κράτος του υιού, αδελφού και θείου  των προσώπων που κυβερνούν αυτόν τον τόπο αδιαλείπτως εδώ και 55 χρόνια (κατ’ άλλους 80), από το προσκήνιο ή το σκοτεινό παρασκήνιο;

Το επιτελικό κράτος αρχίζει και άρχεται (τουλάχιστον στα χαρτιά) από την Προεδρία της Κυβέρνησης. Η Προεδρία της Κυβέρνησης και η Εθνική Αρχή Διαφάνειας, ελέγχουν και  εποπτεύουν την τήρηση της νομιμότητας δημοσίων φορέων, δημοσίων υπηρεσιών  και την διαφάνεια στο δημόσιο χρήμα, μέχρι το τελευταίο χωριό της Ελλάδος, σε ολόκληρη την χώρα.

Θεσμοθετήθηκε η εξουσία-εποπτεία από πάνω προς τα κάτω. Σύμφωνα με το νόμο, το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών του πολίτη με το Κράτος, θα διεξάγεται ηλεκτρονικά μέσω διαδικτύου, σε λίγους μήνες. Δημιουργείται μια αυτοτελής δημόσια υπηρεσία, η «Προεδρία της Κυβέρνησης» η οποία υπάγεται τον Πρωθυπουργό. Στη νέα υπηρεσία συγχωνεύονται 6 διαφορετικές Γραμματείες, συν η ΕΥΠ. Η λογική της δημιουργίας της υπηρεσίας είναι εκείνη ενός «Cabinet Office». Αυτές οι υπηρεσίες δεν αποτελούν, όμως, μια επιπλέον δομή της κυβέρνησης αλλά μια υπερ-δομή που επικαθορίζει την κυβερνητική δομή. Γι’ αυτό και οι υπουργοί αποτελούν ένα υποσύνολο αυτής της υπερδομής. Είναι “secretaries” του Προέδρου. Η σκέψη του συγκεκριμένου νομοθετήματος είναι η δημόσια πολιτική να παράγεται πλέον, κατά ένα μεγάλο μέρος, από πάνω προς τα κάτω.

Τα παραπάνω αφορούν τον εκτελεστικό και μόνο βραχίονα της κυβέρνησης. Η παραγωγή νομοχεδίων και η υποβολή τους στην νομοθετική εξουσία για ψήφιση παρέμεινε πως ήταν. Δηλαδή παρέμεινε η διάθεση στην υπηρεσία των εκλεκτών, αναλώσιμων ανθρώπων οι οποίοι εξυπηρετούν το αφεντικό θυσιάζοντας ως συνήθως, το δημόσιο συμφέρον. Θυσιάζοντας συστηματικά οτιδήποτε δημόσιο

Και ο κορυφαίος ειδικός για την σφαγή  του δημοσίου συμφέροντος και την ικανοποίηση τωμ ιδιωτικών επιδιώξεων, είναι ο ίδιος, δέκα και πλέον, χρόνια τώρα. Ο Χατζηδάκης. Η μαριονέτα που εκτελεί συγκεκριμένες αποστολές. Το ενεργούμενο που δεν νοιάζεται ακόμα και να τον προπηλακίσουν δημοσίως, αρκεί να έχει εκτελέσει τις εντολές του αφεντικού, όπως στην αρχή της μεγάλης, δραματικής, μνημονιακής περιπέτειας της χώρας.

Το φετινό πόθεν έσχες του άλλωστε έδειξε πως μάλλον δεν πήγαν τζάμπα οι προσπάθειες του

Ανακαλύψαμε στο info war μία έρευνα, ένα μάζεμα της δράσης του Χατζηδάκη από το 2009 μέχρι σημερα, αφού ξεπούλησε και το φυσικό περιβάλλον στις «δυνάμεις της αγοράς». Το βίντεο που ανακεφαλαιώνει τη δράση του, επικεντρώνεται στη μεγάλη μπίζνα  με το ξεπούλημα της Ολυμπιακής και τη μετατροπή του δημόσιου μονοπωλίου σε ιδιωτικό. Φτάνει και στο σήμερα που θέλει πάλι να σώσει το ιδιωτικό μονοπώλιο (που υπεξαίρεσε τις παραγωγικές μονάδες του δημοσίου με τη βοήθεια του «υπουργού»). Θέλει να το σώσει με πόρους του θύματος της ληστείας.

Από τους δικούς του κανένας δεν μιλάει. Γνωρίζουν ποιος ηγείται του «επιτελικού κράτους» και ποιος δίνει εντολές. Ποιος κινεί τα νήματα. Και δεν θέλουν να χάσουν τη βολή των μερικών χιλιάδων ευρώ το μήνα, ούτε και να ακρωτηριάσουν  τη μωροφιλοδοξια τους. Έτσι οι Χατζηδάκηδες συνεχίζουν το βρώμικο έργο τους, μέχρι να μην έχουν να πουλήσουν τίποτα άλλο

Δεν είναι λόγος να πανηγυρίζει κανείς εκτός αν τον εξυπηρετεί η απουσία των πολιτών ή των δημοτών

Όρος που έχει επικρατήσει τα τελευταία 30 χρόνια και αποτελεί μονολεκτική περιγραφή της στρεβλωμένης δημοκρατικής επίφασης . Της αλλοιωμένης από τα εξωνημένα και απόλυτα ταγμένα στην υπηρεσία οικονομικών συμφερόντων, μέσα μαζικής εν(ξ)ημέρωσης, δημοκρατία.

Απλωμένη σε όλο το εύρος της και κάθετα κυρίαρχη στην σύγχρονη κοινωνία, η τηλεδημοκρατία δεν αποτελεί πια μεμπτή κατάσταση για τα πολιτικά μας ήθη. Έχει φτάσει στο σημείο εκείνο που να θεωρείται τοτέμ και αποδεικτικό μαζί, της ύπαρξης πολυφωνίας στην ενημέρωση.  Με μία φτηνή αλλά έξυπνη τακτική, η προπαγάνδα γίνεται η κρατούσα αλήθεια. Ο Ζυλ Ρενάρ παρότρυνε τους επαγγελματίες ψεύτες του καιρού του, να «γράφουν κάπου-κάπου την αλήθεια για να τους πιστεύουν όταν γράφουν ψέματα». Αυτό δεν έχει αλλάξει, εκτός από το «κάπου-κάπου», αφού ακόμα και οι μεγαλύτερες αλήθειες τους, από την ένταση και την επανάληψη της προβολής τους μοιάζουν με ελεεινά ψέματα.

Η απάντηση των τηλεδημοκρατών, στην αξίωση όσων θεωρούν ακόμα στοιχείο εξυγίανσης της ενημέρωσης, το κλείσιμο ρυπαρών εκδόσεων και εξόφθαλμα προπαγανδιστικών μέσων, είναι πως αυτή η αξίωση τους «στρέφεται κατά της δημοκρατίας και της πολυφωνίας». Λες και η βρόμικη προπαγάνδα αποτελεί δομικό στοιχείο της πολυφωνίας. Ας μην επεκταθούμε άλλο στα θέματα αξιοπιστίας της ενημέρωσης και ας δούμε την σημερινή, την εξελιγμένη  νοηματοδότηση του όρου «τηλεδημοκρατία».

Η πρόσφατη πανδημία και η «ανάγκη» του social distancing από τη μία και η ανάπτυξη πολλαπλών επιλογών σε διαδικτυακές πλατφόρμες τηλεδιάσκεψης, επέβαλαν και στην ελληνική πραγματικότητα μία μορφή επικοινωνίας και διαβούλευσης, που στο εξωτερικό είναι ήδη από χρόνια διαδεδομένη. Την τηλεδιάσκεψη. Έτσι, διοικητικά συμβούλια, περιφερειακά συμβούλια, δημοτικά συμβούλια, ακόμα και το εθνικό κοινοβούλιο συνεδρίαζαν με τηλεδιάσκεψη στον καιρό της πανδημίας, που διανύουμε ακόμη. Η μόδα της τηλεδιάσκεψης επικράτησε παντού. Παντού και αδιακρίτως. Ακόμα και εκεί που η τηλεδιάσκεψη σηματοδοτεί την κατάργηση της δημοκρατίας, μέσα από την κατάργηση της δυνατότητας συμμετοχής και παρέμβασης κοινού. Των πολιτών ή των δημοτών.

Σε δημοτικά, περιφερειακά συμβούλια ή άλλα σώματα που διεξάγεται συζήτηση -  διαβούλευση με ξεκάθαρα δημόσιο χαρακτήρα, η τηλεδιάσκεψη καταργεί τη δυνατότητα ελέγχου και παρέμβασης από τους πολίτες. Δηλαδή από αυτούς που η ζωή τους θα επηρεαστεί αμεσότερα και εντονότερα από την απόφαση επί της οποίας διεξάγεται η συζήτηση. Η δημοκρατία δεν βασίζεται απλά στην συζήτηση που προηγείται της απόφασης. Βασίζεται στον έλεγχο και την δυνατότητα άμεσης παρέμβασης των θιγόμενων. Είναι η δυνατότητα του να μην μπορούν να αποφασίζουν συγκεκριμένοι για εμάς, χωρίς εμάς. Αυτό, η τηλεδιάσκεψη το καταργεί και ως εκ τούτου, οι διοικήσεις που δεν χαρακτηρίζονταν ποτέ από τις δημοκρατικές ευαισθησίες τους, την έχουν εργαλειοποιήσει ως μέσο επιβολής. Ταυτόχρονα φροντίζουν να την εκθειάζουν ως πρωτοπορία και μέσο εξασφάλισης της «λειτουργίας της δημοκρατίας».

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από την «συζήτηση» 25 μόλις βουλευτών επί ενός περιβαλλοντοκτόνου νομοσχεδίου, που τελικά ψηφίστηκε «δι’ αλληλογραφίας». Η τηλεδιάσκεψη έδωσε χρόνο παρέμβασης σε φορείς και συλλογικότητες που αντιδρούσαν στο απαράδεκτο νομοσχέδιο και στην ακόμα πιο απαράδεκτη διαδικασία. Έδωσε χρόνο, αλλά τους φίμωσε τις στιγμές που η παρέμβαση ήταν απαραίτητη. Τους φίμωσε επίσης καταστρέφοντας την ποιότητα επικοινωνίας, με δήθεν «τεχνικά ζητήματα» όταν οι εξέφραζαν αλήθειες, άβολες για την κυβέρνηση.

Ολομέλεια σε κοινοβούλιο ευνομούμενου κρατους. Ελλάδα 2020

Πέρα από το εθνικό κοινοβούλιο, η τηλεδιάσκεψη που εφαρμόζεται και στους δήμους, πάσχει από αυτή την άποψη. Οι συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων διεξάγονται κρυφά από τους δημότες. Μόνο μεταξύ των μελών του δημοτικού συμβουλίου και δίχως δυνατότητα παρέμβασης των άμεσα θιγόμενων και ενδιαφερομένων. Δηλαδή των δημοτών.

Ο επικρατών αλλά νοηματικά εσφαλμένος νεολογισμός «δια περιφοράς» που χρησιμοποιείται για να αποδώσει την «τηλεδιάσκεψη» (λες και ο όρος αυτός δεν είναι ελληνικός) προέρχεται από την διαδικασία υπογραφής των πρακτικών διοικητικών συμβουλίων (by way of circulation). Τα πρακτικά (μετά από τηλεφωνική ή άλλη εξ αποστάσεως συνεννόηση) περνάνε από σύμβουλο σε σύμβουλο για υπογραφή. Η διαδικασία της υπογραφής έτσι, ονόμασε καταχρηστικά και όλη την διαδικασία, στην ελληνική περίπτωση.

Πέρα από το λεξιλογικό ολίσθημα, το οποίο μάλλον κρίνεται μικρό, υπάρχει το τεράστιο ολίσθημα της ταπείνωσης της ποιότητας της δημοκρατίας στα συμβούλια με τηλεδιάσκεψη. Ειδικά σε δήμους που έχουν δώσει κραυγαλέες αποδείξεις για το ότι θεωρούν τη δημοκρατία στα συμβούλια, ένα μεγάλο πρόβλημα και έχουν έντονη αλλεργία στις παρεμβάσεις των πολιτών. Αυτά τα συμβούλια είναι που διαφημίζουν περισσότερο την τηλεδιάσκεψη (το «δια περιφοράς συμβούλιο») ως δημοκρατική κατάκτηση και αποδεδειγμένη πρόοδο. Ειδικότερα δε στον δήμο της Ραφήνας, αυτή πανδημία ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της διοίκησης και των καμαρότων της.

Ένα ακόμα μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum  δολοφονήθηκε  από τον δικτάτορα Ερντογάν,  Ο Ibrahim Gökçek μετά την -επίσης απεργό πείνας-  Helin Bolek , που κατέληξε στις αρχές Απριλίου. Στιε 25 Απριλίου είχε αφήσει την τελευταία του πνοή και ο Mustafa Koçak, επίσης απεργός πείνας με αίτημα μία δίκαια δίκη.

Το καθεστώς Ερντογάν δολοφονεί εν ψυχρώ. Μέσα σε έναν μήνα εκτέλεσε 3 νέους ανθρώπους που κατέβηκαν σε απεργία πείνας για το δικαίωμα τους στην καλλιτεχνική έκφραση ή για το -προφανές στις δημοκρατίες- δικαίωμα για δίκαιη δίκη

Δολοφόνησε την Helin Bolek μετά από 288 μέρες απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενη για τις διώξεις των τουρκικών αρχών και τις φυλακίσεις μελών του συγκροτήματος Grup Yorum, καθώς και για την καταστροφή του πνευματικού τους κέντρου.

Δολοφόνησε τον Mustafa Koçak   γιατί ζητούσε , αλλά κνα καταργηθούν τα ειδικά δικαστήρια για τους πολιτικούς κρατούμενους και οι νόμοι που αναγνωρίζουν τις καταθέσεις των "καρφιών" της αστυνομίας. Ζητούσε να γίνει έρευνα και να τιμωρηθούν οι βασανιστές αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας

Δολοφόνησε σήμερα  7/5 τον  Ibrahim Gökçek μετά από 323 μέρες απεργία πείνας με αίτημα του την παύση των διώξεων κατά των μελών του συγκροτήματος και την ελεύθερη διοργάνωση συναυλιών

σκίτσο του LATUFF

Η Φωτεινή Βελεσιώτου, στις 28 Απριλίου  είχε αναρτήσει στο FB προφιλ της ένα βίντεο που τραγουδάει το βαθιά αντιφασιστικό τραγούδι του Μάνου Λοΐζου και του Γιάννη Νεγρεπόντη «Το Ακορντεόν» αφιερωμένο στον Ibrahim

Συνεπέστατος στο πολιτικό του ήθος, αλλά κυρίως στα πολιτικά ήθη της ομάδας των νεοφιλελευθέρων οραματιστών, ο Χατζηδάκης υλοποίησε τις εξαγγελίες του, της 9ης του Οκτωβρίου του 2019, δηλαδή 7 μήνες πριν. Αναβάθμισε τους φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, μεταξύ άλλων ωραίων που πέτυχε με το νομοθέτημα που φέρει το όνομα του και ήρθε να υλοποιήσει τις εξαγγελίες του στην ημερίδα διαβούλευσης για τους Φορείς Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ), που διοργάνωσε το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Δηλαδή το ίδιο του το υπουργείο

Τι εξήγγειλε τότε ο υπουργός ειδικών, υπογείων και συνήθως βρώμικων αποστολών;

Ας το δούμε από το site ypodomes.com.

Με τίτλο «Χατζηδάκης: Αναβαθμίζουμε τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών» παρουσιάζει τις εξαγγελίες του πολιτικού ανδρός, όπου μεταξύ άλλων διακηρύττει και εξαγγέλει:

-Το περιβάλλον βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας όχι μόνο του δικού μας υπουργείου, αλλά και του πρωθυπουργού προσωπικά*. Δεν είναι τυχαίο ότι διάλεξε το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να μιλήσει για την πολιτική απολιγνιτοποίησης της χώρας, για την οποία θέλω να υπογραμμίσω ότι εμείς είμαστε η πρώτη κυβέρνηση η οποία όχι μόνο μιλάει, αλλά ξεκινάει να την κάνει πράξη.

«Για το κράτος και τους επενδυτές, αυτές οι μέρες δεν σημαίνουν παύση, σημαίνουν επιτάχυνση – Όχι στη λεηλασία της φύσης» έγραφε το πανό της Συνέλευσης για την Υπεράσπιση των Βουνών, στην διαμαρτυρία για το έκτρωμα Χατζηδάκη χθες, 4/5/2020 στο Σύνταγμα

Αυτή ήταν η αγωνιώδης κραυγή για τη σωτηρία της φυσικής ισορροπίας, όχι μόνο στον ελληνικό χώρο αλλά στην παγκόσμια σφαίρα, που βίωσε –λόγω της πανδημίας και για πρώτη ίσως φορά οι περισσότεροι άνθρωποι- πως λειτουργεί το δίπολο «Άνθρωπος – Περιβάλλον» στον καπιταλισμό. Αυτό που διαλαλούν τα συστημικά μέσα και φερέφωνα ως «κανονικότητα» είναι η βάρβαρη καθημερινότητα του δεσπότη. Του ανθρώπου που δεσπόζει επί της γης.

Οι κυβερνήσεις, ειδικά οι πιο αντιλαϊκές και πιο ακραίες, διαθέτουν αναλώσιμα «στελέχη», βγαλμένα μέσα από τον ιδεολογικό τους βόρβορο, προκειμένου να μένουν στον αφρό οι επίλεκτοι, αυτοί που προορίζονται για τις ηγετικές θέσεις. Οι αναλώσιμοι ταΐζονται επαρκώς, όπως τα σφάγια τον Μάρτη, για να μην χάσουν την προθυμία τους να εκτελέσουν τις αρχηγικές επιθυμίες ή να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των χρηματοδοτών και πραγματικών αφεντικών τους. Μάλιστα είναι τόσο «πιστά σκυλιά» όπως θα λέγαμε χαριτωμένα, που αγνοούν κινδύνους ή ηθικές αναστολες και στοχεύουν μόνο στην ικανοποίηση της επιθυμίας του αφεντικού τους. Δεν τους νοιάζει αν συγκεντρώνουν τη λαϊκή οργή στο πρόσωπο τους. Έχουν έτοιμη μία στρατιά από ΜΜΕ και άλλη μία από δικηγόρους -των ίδιων εργοδοτών- για να τος ξεπλύνουν. Αρκεί αυτοί να είναι τα καλά και πιστά μειράκια των αφεντικών.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, που ο σημερινός υπουργός Ενέργειας (το Περιβάλλοντος μοιάζει με ειρωνεία στο όνομα του) Χατζηδάκης, έπαιξε βρώμικο μεν, πρωταγωνιστικό δε ρόλο. Παραπλανούσε την κοινή γνώμη ισχυριζόμενος πως με  τα χρήματα που θα εξοικονομούσε το δημόσιο από το κλείσιμο της Ολυμπιακής, θα έκτιζε κάθε μήνα από ένα νοσοκομείο και δεν θυμάμαι πόσα σχολεία. ΄Δεν χρειάζεται βέβαια να πάμε να δούμε αυτά τα νεόδμητα νοσοκομεία και σχολεία, γιατί δεν υπάρχουν.

Απλά, ο Χατζηδάκης λειτούργησε προς όφελος των αφεντικών του, που δια χειρών Βγενόπουλου (ο μέγας Βγενόπουλος) μετέτρεψαν το μονοπώλιο του Δημοσίου, σε μονοπώλιο ιδιωτικής αεροπορικής εταιρίας, ανταγωνίστριας της Ολυμπιακής. Κανείς δεν του ζήτησε τον λόγο του «υπουργού- υπαλλήλου»

Ο Χατζηδάκης έχοντας πάλι άγνοια κινδύνου και πέτσα χοντρή σαν  μουσαμάς, είχε πρωταγωνιστήσει και στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Και στην εκκίνηση αλλά κυρίως σήμερα, που  «ξεκαθαρίζει»  ότι «οι καταναλωτές δεν θα βάλουν το χέρι στην τσέπη για τη σωτηρία της ΔΕΗ», προετοιμάζοντας το ολοκληρωτικό της ξεπούλημα με μία προπαγάνδα που θυμίζει τα «νοσοκομεία και τα σχολεία» που θα έφτιαχνε με την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής. Βέβαια κάθε άνθρωπος που θα είχε λίγο φιλότιμο θα ντρεπόταν να ισχυριστεί τα ίδια δεύτερη φορά. Αλλά ο Χατζηδάκης απέδειξε επανειλημμένα πως δεν διαθέτει ούτε φιλότιμο ούτε συνείδηση.

Μαζί με τα παραπάνω προχωράει πραξικοπηματικά και με καταφανή παραβίαση σημαντικότατων Συνταγματικών διατάξεων στο εκτρωματικό «Νομοσχέδιο Χατζηδάκη» ή όπως παραπλανητικά το βάφτισε «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας», ένα σχέδιο νόμου φτιαγμένο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών και πατρώνων του και ουδόλως υποστηρικτικό του δημοσίου συμφέροντος, όπως διατείνεται ο κατ’ εξακολούθηση ψευδόμενος «υπουργός - εκτελεστής». Είναι ψέμα ότι «το νομοσχέδιο είναι προς όφελος των πολιτών γιατί ανοίγει το δρόμο προς την ανάπτυξη», όπως ισχυρίζεται ο Χατζηδάκης.  Μόνο ότι προστατεύει το περιβάλλον υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Ότι προωθεί την κατανάλωση περιβάλλοντος προωθεί αλλότρια, σκοτεινά συμφέροντα.

Αυτοί που θα επωφεληθούν από τις...επενδυτικές ευκαιρίες εις βάρος της φύσης είναι μόνο μία μειοψηφία. Αντίθετα, η πλειοψηφία των πολιτών μόνο να χάσει μπορεί από την περαιτέρω λεηλασία του περιβάλλοντος. Αν ήταν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος θα άντεχε και τη συζήτηση στην κανονική λειτουργία της Βουλής και δεν θα το έφερνε προς ψήφιση εν μέσω πανδημίας και σε βουλή 25 βουλευτών. Αλλά όπως με την Ολυμπιακή, όπως με τη ΔΕΗ, έτσι και τώρα ταϊζει με ψέμα τον λαό για να του κλέψει το φυσικό περιβάλλον και να το προσφέρει στο πιάτο των αφεντικών του που φυσικά δεν έχουν καμία αναστολή για να το καταναλώσουν.

Αυτό που προκαλεί απορία πάντως  στους τύπους αυτούς, είναι η αδιαφορία τους μπροστά στην άσχημη παρακαταθήκη που θα αφήσουν στην οικογένεια ρους, που θα κουβαλάει ένα όνομα λερό, μαύρο από την καταισχύνη. Βλέποντας βέβαια κανείς την κοντή μνήμη του ελληνικού λαού, θα έλεγε πως μάλλον αισθάνονται ασφαλείς.

Η πολλή ασφάλεια που νιώθουν καμιά φορά δεν τους βγαίνει σε καλό. Ποιος θα ξεχάσει τον Χατζηδάκη που ήθελε να περάσει μέσα από την συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ τον Δεκέμβρη του 2010 αγέρωχος και ατάραχος; Ήταν μία κακοζυγισμένη απόφαση του (όπως όλες άλλωστε). Ενώ περνούσε λοιπόν έγινε δέκτης της λαϊκής οργής για το μνημόνιο που άλλαζε τη χώρα και που είχε αδιάντροπα συνεργήσει και ο ίδιος για να επιβληθεί

 Η επίθεση ήταν αναιτιολόγητη, σύμφωνα  με την ειδησεογραφία, αλλά μάλλον οι λόγοι και τα αίτια της επίθεσης ήταν καλά γνωστά, τόσο στους επιτιθέμενους όσο και στον δέκτη. Μόνο αυτοί ξέρουν

Η χώρα υφίσταται σημαντικό πλήγμα, τόσο περιβαλλοντικό με την εκποίηση του φυσικού της περιβάλλοντος σε επενδυτικά σχέδια αμφιβόλου ποιότητας και περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Δέχεται πλήγμα με την αφαίρεση χιλιάδων στρεμμάτων δάσους από το δασολόγιο της. Δέχεται πλήγμα με την επιβράβευση της παρανομίας και της αυθαιρεσίας. Αλλά δέχεται και ισχυρό θεσμικό πλήγμα με την αισχρή παραβίαση του ίδιου του Συντάγματος από έναν τύπο που ορκίστηκε (με θρησκευτικό όρκο παρακαλώ) να το προστατεύει και να το υπηρετεί.

Οι 25 που θα ψηφίσουν για όλους μας πρέπει να ξέρουν καλά τι κάνουν γιατί άσχετα αν θα ισχύσει το έκτρωμα ή θα καταπέσει λόγω των αμέτρητων αντισυνταγματικών ρυθμίσεων αλλά και της ίδιας της διαδικασίας, τα ονόματα τους θα τα συνοδεύει η ντροπή για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους.

Μνημειώδες τερατούργημα με το όνομα «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» κατατέθηκε στην ελληνική βουλή, από τον υπουργό που ξεπούλησε την Ολυμπιακή στον ανταγωνιστή της, δημιουργώντας έτσι ένα νέο μονοπώλιο στις αεροπορικές συγκοινωνίες της χώρας. Από τον άνθρωπο που υπονόμευσε και εξακολουθεί να υπονομεύει την Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, πάντα υπέρ των ανταγωνιστών της.

Αφού σπέρνει τον όλεθρο, απ΄ όπου κι αν περνά, τον επέλεξε και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης για να εκτελέσει το ενοχλητικό για το σινάφι του, φυσικό περιβάλλον.

Έτσι αφού,

Εξευτέλισε τον θεσμό της δημόσιας διαβούλευσης, αγνοώντας παντελώς και επιδεικτικά τις θέσεις που εκφράστηκαν από αρμόδιους φορείς, επιστήμονες και πολίτες

Κατέθεσε προς ψήφιση νομοσχέδιο με 129 άρθρα, όταν στη διαβούλευση είχε παρουσιάσει το ίδιο νομοσχέδιο με 66 άρθρα. Πράγμα που σημαίνει πως 63 άρθρα δεν γνώρισαν ποτέ το φως της δημόσιας διαβούλευσης και εμφανίστηκαν προς ψήφιση.

Κατέθεσε ένα νομοσχέδιο για το περιβάλλον ερήμην της επιτροπής περιβάλλοντος, αλλά το έθεσε προς συζήτηση στην επιτροπή εμπορίου της βουλής, δείχνοντας έτσι πόσο υπολογίζει το φυσικό περιβάλλον.

Πέρα από τα όσα περιβαλλοντικά απαράδεκτα υπάρχουν μέσα στα 66 πρώτα άρθρα του προς ψήφιση νομοσχεδίου, στα υπόλοιπα «αδιαβούλευτα» υπάρχουν άλλα τόσα απαράδεκτα, ίσως και χειρότερα, αφού υπάρχουν άπειρες, σχεδόν φωτογραφικές διατάξεις, που εξυπηρετούν συγκεκριμένους.

Επιπλέον, μέσα στα αδιαβούλευτα άρθρα, εκτός από αντιπεριβαλλοντικές, υπάρχουν και αντικοινωνικές διατάξεις, όπως η εγκαταστάσεις μεταφόρτωσης σκουπιδιών με το «έτσι θέλω» και το «όπου θέλω».

Και μέσα σε όλη αυτή την πανούκλα των καιρών, οι πολίτες παρακολουθούν αδρανείς από τον φόβο του κορωνοϊού και των καθ’ εσπέρα ανακοινώσεων  μέτρων, θανάτων και ασθενειών.

110 περιβαλλοντικά κινήματα και οργανώσεις αντιδρούν μετά από σοβαρή μελέτη του τερατουργήματος και με παράθεση στιβαρών επιχειρημάτων. Με σοβαρότατο αντίλογο απέναντι σε ένα ανοσιούργημα που δεν θα άντεχε στην κριτική, σε κανένα πολιτισμένο κράτος.

Ο λόγος είναι στους πολίτες και τους βουλευτές. Αλλά τι μπορεί να ελπίζει κανείς από πολίτες που φρόντισαν να τους παραλύσουν με το γνωστό διαβρωτικό συνειδήσεων, τα εξωνημένα ΜΜΕ;

Τι να περιμένει κανείς από βουλευτές, που αν είχαν συνείδηση, δεν θα ήταν βουλευτές;

Από όλον αυτό τον εσμό είναι εμπνευσμένο και το διαχρονικό σκίτσο του Altan, που αποτελεί το αληθινό συμπύκνωμα των αθλίων καιρών που διανύουμε.

Το αύριο, αν έρθει ποτέ, θα μας χρωστάει τις χειρότερες σελίδες στην ιστορία της ανθρώπινης εξαθλίωσης.

Στις 10 Απριλίου μάθαμε πως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ESM) θα παίξει τον  καθοριστικό ρόλο στον σχεδιασμό για την αποκατάσταση των ζημιών από τον κορωνοϊό και την διπλή υγειονομική και οικονομική κρίση που έπληξε την Ευρώπη.

Ιταλία και Ισπανία και βέβαια η ηττημένη από καιρό Γαλλία, αποδείχθηκαν πολύ μικρές και εξαιρετικά αδύναμες για να αντισταθούν στο αδηφάγο ευρωγερμανικό τέρας που διαρκώς πεινά για φρέσκο κρέας. Η Ολλανδία, διατηρώντας τον αηδιαστικό ρόλο του δορυφόρου του ισχυρού, συνετάχθη στη γερμανική γραμμή. Μάλιστα διατύπωσε και τη λογικοφανή άποψη πως ο μοναδικός όρος για την προσφυγή μιας χώρας στα κεφάλαια του ESM θα είναι η δέσμευσή της ότι τα χρήματα θα τα χρησιμοποιήσει για τις υγειονομικές ανάγκες, τις ανάγκες περίθαλψης και πρόληψης, άμεσα ή έμμεσα, λόγω του νέου ιού και ως εκ τούτου δεν θα υφίσταται καμία αναφορά σε «Μνημόνιο».  Ο υπουργός της των Οικονομικών όμως, ο Χούκστρα, ανάμεσα στις γραμμές ομολόγησε  πως τα μνημόνια έρχονται, αφού αργότερα και κάτω από την επίπλαστη χαρά του, υποστήριξε ότι το Eurogroup κατέληξε σε μια «λογική συμφωνία», υπογραμμίζοντας όμως ότι  θα εξακολουθήσουν να υφίστανται όροι για τον δανεισμό από τον ESM....... Πως τους λένε τους όρους; Θυμάστε; Μνημόνιο τους λένε 

Βέβαια ο Σταϊκούρας έμεινε ικανοποιημένος!! (και ποιος τον ρώτησε;) 

Ειπώθηκαν φανφαρονισμοί, από αυτούς που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν όταν θέλουν να  κοιμίσουν τον κόσμο που αναρωτιέται αν αυτό το τέρας που βλέπει μπροστά του είναι η Ευρώπη των λαών ή η ευρώπη των τραπεζών. Μίλησαν για δεξαμενές μοχλευμένου (πέτσινου) χρήματος όπως  το ταμείο SURE της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το οποίο αποτελεί ένα ταμείο 100 δισ. Ευρώ και θα βοηθήσει τους εργαζομένους να διατηρήσουν τα εισοδήματά τους και τις επιχειρήσεις να επιβιώσουν. Ο κυνηγός δηλαδή, βάζει τσιρότο στην πληγή του ζώου που πυροβόλησε πριν το κομματιάσει για να το φάει.

Είπαν ακόμα και για την άλλη επινόηση, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Που βέβαια δεν χαρίζει αλλά δανείζει με αντάλλαγμα συμμετοχές και τελική αφαίμαξη πλούτου από τις χώρες τις οποίες «ευγενώς βοηθά»

Όλοι έφυγαν ικανοποιημένοι αφού δεν τόλμησαν να αρθρώσουν λέξη απέναντι στο αφεντικό, που λέγεται Γερμανία, αλλά στην ουσία είναι το ζευγάρι των μεγάλων γερμανικών πολυεθνικών με το μεγάλο χρηματοπιστωτικό τέρας της χώρας, Το ζευγάρι αυτό, κατέστησε την παρουσία του στην  ΕΕ αναγκαία -αφού αν κάνει πως φεύγει θα πάρει μαζί του και τα χρέη, στα οποία υποχρέωσε τους «εταίρους» του ονομάζοντας τα «αλληλεγγύη».

Αφού λοιπόν έρχεται το μνημόνιο (δεν ξέρουμε πια αν είναι το 5ο, το 6ο ή το 10ο, αλλά τι σημασία έχει πια αυτό;) και ο petit Koulis με την κυβέρνηση του θέλει νωπή εντολή για να το εφαρμόσει (πάντα τα μνημόνια θέλουν νωπές εντολές βλ. ΓΑΠ, Σαμαράς, Τσίπρας και τώρα petit Koulis) ξεκίνησε μαζί με τη λαμπάδα, τη μαγειρίτσα, τη μάσκα και το αντισηπτικό, το μασάζ στους ιθαγενείς. Μετά δεν θα μπορεί κανείς να πει πως δεν ήξερε. Άλλωστε και οι προκάτοχοι του  ζήτησαν νωπή εντολή για να δουλέψουν ως τελώνες των αφεντικών τους.

Αυτό είναι και το περιεχόμενο του βιντεο του γραφείο τύπου της Νέας Δημοκρατίας που αναρτούμε (πηγή Twitter).

Οι δικαιολογίες πάντα υπάρχουν και πάντα θα φταίει ο «προηγούμενος» ό «ηγούμενος» ή ο κορωνοϊός ή τα Νεφελίμ κλπ. Δικαιολογίες κατασκευασμένες, που η ελπίδα, η φτώχεια και συχνά η άγνοια, βοηθούν τα πλυντήρια εγκεφάλου να τις ριζώσουν μέσα στην κοινωνία. Άλλωστε κανείς από τους κρατούντες δεν απείλησε ποτέ, καμία κοινωνία πως θα της στερήσει την τηλεόραση.