Μια ταινία-γροθιά σε μια κοινωνία που έχει πεθάνει και προσπαθεί να πείσει και να πειστεί η ίδια ότι είναι ζωντανή πίσω από τις πατρίδες, τις θρησκείες και τις οικογένειες. Αυτό το τρίπτυχο που συνεχίζει να θρέφει με υποκρισία γενιές και γενιές, καλύπτοντας κάτω από αυτό εγκλήματα, βία και καταπίεση

Η ταινία «Πίσω από τις Θημωνιές» διαδραματίζεται το 2015 στην λίμνη της Δοϊράνης, όταν χιλιάδες πρόσφυγες έχουν εγκλωβιστεί στα σύνορα Ελλάδας και Β. Μακεδονίας σε μία περίοδο όπου πολλές ευρωπαϊκές χώρες είχαν κλείσει τα σύνορά τους. Η σκηνοθέτης της ταινίας, Ασημίνα Προέδρου, ρίχνει μια τολμηρή ματιά χωρίς φόβο στην υποκριτική, διεφθαρμένη, βίαιη και παγιδευμένη από τις αλληλοεξαρτήσεις ελληνική επαρχία. Η εξιστόρηση της ιστορία γίνεται αργά μέσα από τρεις διαδοχικές και διαφορετικές οπτικές γωνίες, που κάθε μία συμπληρώνει τα κομμάτια από το παζλ που λείπει και αναδεικνύει όλο και πιο ξεκάθαρα τις γνώριμες παθογένειες μιας καθυστερημένης και συντηρητικής κοινωνίας

Το τέλος της ταινίας, τραγικό και ειρωνικό μαζί. Τα μέλη της κοινότητας, υπεύθυνοι θανάτων, συνενοχής και συγκάλυψης, τραγουδούν μεθυσμένοι και αγκαλιασμένοι το «Φάτε πιέτε και γλεντάτε, όλοι βρε παιδιά / όποιος πάει στον κάτω κόσμο, δεν ξαναγυρνά», σα να μην τους έχει αγγίξει τίποτα. Την ίδια στιγμή, η αθωότητα αποχωρεί. Δεν υπάρχει χώρος γι αυτήν, εκτός αν δεχτεί να γίνει συνένοχη στο έγκλημα

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Ασημίνα Προέδρου

Πρωταγωνιστούν: Στάθης Σταμουλακάτος, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα, Χρήστος Κοντογεώργης, Ντίνα Μιχαηλίδου και ο Πασχάλης Τσαρούχας

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σίμος Σαρκετζής

Μοντάζ: Ηλέκτρα Βενάκη

Μουσική: Μάριος Στρόφαλης

Ηχοληψία: Νίκος Παπαδημητρίου

Μοντάζ Ήχου: Ηλέκτρα Βενάκη, Περσεφόνη Μήλιου

Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης

Σκηνικά: Εδουάρδος Γεωργίου

Κοστούμια: Κική Μήλιου

Μακιγιάζ: Δώρα Νάζου

VFX Supervisor: Αντώνης Κοτζιάς

Casting: Σωτηρία Μαρίνη, Σοφία Δημοπούλου, Φραγκίσκος Ξυδιανός, Άκης Γουρζουλίδης

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εδρεύει στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Πρόκειται για τον πρώτο σε διεθνές επίπεδο δικαστικό μηχανισμό προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρέχει τη δυνατότητα τόσο διακρατικής όσο και ατομικής προσφυγής, μετά την εξάντληση των εσωτερικών ένδικων μέσων. Οι αποφάσεις του δικαστηρίου είναι δεσμευτικές. Η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης επιμελείται της πιστής εφαρμογής και εκτέλεσης των αποφάσεων του ΕΔΑΔ εκ μέρους των κρατών μελών.

Αποτελείται από περισσότερους από 40 δικαστές που εκλέγονται για μη ανανεώσιμες θητείες εννέα ετών. Συνολικά, το Δικαστήριο αποτελείται από 5 τμήματα, όπου το καθένα έχει έναν πρόεδρο, έναν αντιπρόεδρο και επτά δικαστές. Σε υποθέσεις μικρότερης βαρύτητας αναλαμβάνει μια επιτροπή τριών δικαστών, ενώ σε υποθέσεις μεγαλύτερης βαρύτητας μπορεί να συγκληθεί μια επιτροπή ευρείας σύνθεσης 17 δικαστών. Κάθε κράτος μέλος της Σύμβασης διαθέτει στο Δικαστήριο από έναν δικαστή. Από ελληνικής πλευράς, μετέχει ο Ιωάννης Κτιστάκις (2021-2030)

Πριν από λίγες ημέρες, στις 16 Ιανουαρίου του 2024, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα για θανάσιμο τραυματισμό πρόσφυγα από πυρά Λιμενικού. Το Δικαστήριο επιδίκασε από κοινού στους προσφεύγοντες Σύρους υπηκόους, οι οποίοι έχασαν, ανάλογα με την περίπτωση, τον σύζυγό τους ή τον πατέρα τους, το ποσό των 80.000 ευρώ, για ηθική βλάβη.

Όσο και αν πολλοί συμπολίτες μας δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται, ο άνθρωπος στην ιστορική του πορεία, προσπαθώντας να καταπολεμήσει την ενστικτώδη βαρβαρότητά του, έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν νομικό πολιτισμό, ο οποίος παρά τα όσα πολλές φορές ορθά του καταλογίζονται, είναι πολύ πιο μπροστά από μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας που αδυνατεί να αντιληφθεί τη συζήτηση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επειδή της λείπει ακριβώς η ανθρωπιά και η παιδεία. Υποδαυλιστικό ρόλο σε αυτό βέβαια παίζει η ακροδεξιά, η οποία ποντάρει και εγείρει τα ταπεινά ένστικτα του ανθρώπου. Και δε μιλάμε μόνο για τη Χρυσή Αυγή, που θεωρείται πλέον εγκληματική οργάνωση. Δεν ξεχνάμε ότι εν ενεργεία πολιτικοί που έχουν διατελέσει υπουργοί και μπορεί να ξαναδιατελέσουν, όπως ο Θάνος Πλεύρης, έχουν ταχθεί ανοιχτά και ξεκάθαρα υπέρ της δολοφονίας  (δείτε το φρικιαστικό βίντεο με τον υπάνθρωπο υπουργό και τους υπανθρώπους - άντρες και γυναίκες - που τον χειροκροτούν) 

Λεπτομέρειες για την καταδίκη της Ελλάδας μπορούμε να διαβάσουμε στο παρακάτω άρθρο της news 24/7

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέτασε προσφυγή κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας από τρεις Σύρους υπηκόους, τους Douaa Alkhatib , Nourredin Tello και Lana Tello, σύμφωνα με την οποία αιτούνταν να τεθεί υπόψη του Δικαστηρίου ο θανάσιμος τραυματισμός που υπέστη συγγενής των αιτούντων στις 22 Σεπτεμβρίου 2014, κοντά στη νήσο Ψέριμο, μετά από πυροβολισμό του Λιμενικού, κατά τη διάρκεια επιχείρησης αναχαίτισης σκάφους που μετέφερε παράνομα άτομα στην Ελλάδα. Πρόκειται για την υπόθεση υπόθεση Alkhatib κ.α. εναντίον Ελλάδας.

Κατόπιν εξέτασης των γεγονότων, το δικαστήριο κηρύσσει το αίτημα παραδεκτό, ότι πράγματι δηλαδή χρησιμοποιήθηκαν όπλα εναντίον του πλοιαρίου και πως έγινε αλόγιστη χρήση. Συγκεκριμένα, κρίθηκε πως ο εν λόγω πρόσφυγας έχασε τη ζωή του μετά από δεκατρείς πυροβολισμούς λιμενικών στη μηχανή της λέμβου, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης που αποσκοπούσε στην ακινητοποίηση του σκάφους και τη σύλληψη του οδηγού και των πιθανών διακινητών.

Όπως σημειώνει και η οργάνωση Refugee Support Aegean, βάσει της απόφασης οι ελληνικές αρχές δεν είχαν θεσπίσει σαφείς κανόνες για την (εν δυνάμει θανάσιμη) οπλοχρησία στις επιχειρήσεις του Λιμενικού, καθώς οι λιμενικοί επικαλέστηκαν αδημοσίευτους, παρωχημένους και ανεπαρκείς “κανόνες εμπλοκής” του 1992 για τη χρήση όπλων κατά του πλοιαρίου.

Παρατηρείται ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση του Λιμενικού δεν είχε τύχει επαρκούς σχεδιασμού και προετοιμασίας, ενώ η “εξαιρετικά επικίνδυνη” ρίψη δεκατριών (13) βολών στη μηχανή του σκάφους συνιστά δυσανάλογη χρήση βίας και εξέθεσε τους επιβάτες σε κίνδυνο ζωής, τον οποίο έπρεπε να έχουν προβλέψει οι λιμενικοί.

Η καταδίκη αφορά επίσης και την αναποτελεσματική έρευνα του περιστατικού από την πλευρά των ελληνικών αρχών, πρακτική που έχει επαναληφθεί με αποκορύφωμα το πρόσφατο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.

Η υπόθεση είχε μπει στο αρχείο στην Ελλάδα από την Εισαγγελία του Ναυτοδικείου Πειραιά και την Εισαγγελία του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου.

Στην ποινική διαδικασία, ουδέποτε κλήθηκαν να καταθέσουν οι δύο τραυματίες πρόσφυγες, οι καταθέσεις των μαρτύρων στην προανάκριση φαίνονται πανομοιότυπες και εναρμονισμένες με τις δηλώσεις των λιμενικών, ενώ η Εισαγγελία Ναυτοδικείου δεν ζήτησε νέα ακρόαση των μαρτύρων. Παρέλειψε επίσης να εξετάσει ενδελεχώς σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία όπως η ιατροδικαστική έκθεση του θύματος και οι πλημμέλειες της βαλλιστικής έκθεσης, καταλήγοντας έτσι στο ίδιο συμπέρασμα με την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) και την εκδοχή του Λιμενικού για το περιστατικό.

Όπως σχολιάζει η Refugee Support Aegean, η υπόθεση, που εκπροσωπήθηκε από τις οργανώσεις Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) και PROASYL, καταδεικνύει για άλλη μία φορά τις καταγεγραμμένες συστημικές ελλείψεις στον σχεδιασμό και την υλοποίηση των επιχειρήσεων του Λιμενικού αλλά και στην έρευνα των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη θάλασσα.

Το Δικαστήριο κρίνει ότι είναι σκόπιμο να επιδικαστεί από κοινού στους προσφεύγοντες, οι οποίοι έχασαν, ανάλογα με την περίπτωση, τον σύζυγό τους ή τον πατέρα τους, το ποσό των 80.000 ευρώ, για ηθική βλάβη.

Τι υποστηρίζει η ελληνική πλευρά

Σημειώνεται πως ο πρόσφυγας κατέληξε στις 17 Δεκεμβρίου 2015 μετά από πολύμηνη νοσηλεία στη Σουηδία όπου και είχε μεταφερθεί, με την ελληνική πλευρά να αμφισβητεί σθεναρά πως ο θάνατός του οφείλεται στον τραυματισμό του στην αναχαίτιση κοντά στη Ψέριμο. Αναφέρεται δε πως οι άνδρες του λιμενικού άνοιξαν πυρ μετά από επικίνδυνους ελιγμούς του πλοιαρίου και απόπειρα εμβολισμού του δικού τους σκάφους, ρίχνοντας στοχευμένες βολές προς τη μηχανή. Διαπίστωσαν ότι πράγματι ο διακινητής μετέφερε άτομα που τα είχε κρύψει σε μη ορατά σημεία, ορισμένους στην καμπίνα και άλλους ξαπλωμένους στο κατάστρωμα, καλυπτόμενους από την υπερκατασκευή του ταχυπλόου.

Η επιχείρηση καταδίωξης είχε ως αποτέλεσμα, εκτός από τον τραυματισμό ενός εκ των δύο βαθμοφόρων Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ. που μετείχαν στην επιχείρηση, τον τραυματισμό δύο εκ των δώδεκα παράνομων μεταναστών και τη σύλληψη των δύο διακινητών, οι οποίοι, κατά δήλωσή τους, ήταν Τουρκικής Υπηκοότητας.

Από τα έγγραφα που υπέβαλαν οι προσφεύγοντες στο Δικαστήριο προκύπτει ότι μετά τα επίμαχα γεγονότα, ο τραυματίας πρόσφυγας παρέμεινε στην εντατική στο Νοσοκομείο Ρόδου μέχρι τις 13 Μαρτίου 2015, οπότε και μεταφέρθηκε στη γενική κλινική του ίδιου νοσοκομείου όπου υποβλήθηκε σε τραχειοτομή και γαστροτομή. Αφού έγινε δεκτό το αίτημά του για άσυλο με οικογενειακή επανένωση, μεταφέρθηκε στις 20 Αυγούστου 2015 στη Σουηδία, όπου διέμεναν η σύζυγος και τα παιδιά του και μεταφέρθηκε σε μονάδα νευρο-αποκατάστασης.

Σύμφωνα με τις σουηδικές αρχές ο πρόσφυγας πέθανε ως αποτέλεσμα επιπλοκών από σοβαρή εγκεφαλική βλάβη που προκλήθηκε από τον πυροβολισμό που είχε δεχθεί.

Το σκίτσο είναι του Ιρανού καρτουνίστα Alireza Pakdel

Επειδή πολλά λέγονται από διάφορους – άλλοτε υποκριτικά και άλλοτε από άγνοια - περί απειλούμενης αλλοίωσης του πολιτισμού μας και της εθνολογικής σύνθεσης της χώρας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, ας διαβάσουμε μια διδακτική ιστορία από το χρονολόγιο της Μαρίας Δεδούση. Μια ιστορία που αναδεικνύει μια αλήθεια που δεν προβάλλεται και τόσο πολύ. Πως δηλαδή στην Ελλάδα μπορεί να έρθει και να ζήσει όποιος ξένος θέλει, αρκεί να πληρώσει 250 χιλιάρικα. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό, όπως γράφει δημοσίευμα της Καθημερινής , παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον από ξένους για την απόκτηση της λεγόμενης «χρυσής βίζας» καθώς προβλέπεται σε λίγους μήνες διπλασιασμός της τιμής της.

Που σημαίνει πως το ελληνικό κράτος δε βλέπει ξένους μπροστά του. Βλέπει πλούσιους ή φτωχούς. Οι πλούσιοι βαφτίζονται επενδυτές και ζουν με τιμές, ενώ οι φτωχοί βαφτίζονται λαθρομετανάστες και πνίγονται υβριζόμενοι

Καλό θα είναι επίσης και ο μέσος Έλληνας ν’ ανοίξει επιτέλους τα μάτια του και να καταλάβει πως αυτοί οι πλούσιοι ξένοι, μέσω των μαζικών αγορών ακινήτων που πραγματοποιούν και τη μετατροπή τους σε airbnb, ανεβάζουν στα ύψη τις τιμές των ακινήτων και κατ’ επέκταση των ενοικίων και γενικότερα του κόστους ζωής του Έλληνα.

Δε σου φταίει ο φτωχός ο ξένος, φίλε Έλληνα. Από αυτόν δεν κινδυνεύεις. Από τα κοράκια κινδυνεύεις – ελληνικά και ξένα. Κι εξαιτίας τους κάποια στιγμή θα γίνεις κι εσύ μετανάστης. Ας διαβάσουμε όμως τη Μαρία Δεδούση

...............................................................................................................................................................................................................

Μια μέρα που επέστρεφα από το πινγκ πονγκ, με τη ρακέτα στο χέρι, βλέπω στο δρόμο τη Λάουρα με τη φίλη της την Εμ.

- Α, μου λέει η Εμ, πινγκ πονγκ, ο μπαμπάς μου (ξυλουργός ο μπαμπάς της) ανακαίνισε τα σπίτια κάτι Κινέζων που είναι πρωταθλητές στο πινγκ πονγκ.

- Λέω, παιδί μου, στο Πεκίνο μένει ο μπαμπάς σου, πότε πήγε;

- Όχι καλέ, γελάει, στη Γλυφάδα είναι τα σπίτια, τα αγοράσανε για τη βίζα.

Με 250.000 ευρώ ή 500.000 ευρώ, (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) ο Κινέζος πινγκπονίστας, ή ο Σαουδάραβας πετρελαιΐστας, ή ο Σύρος καθαρματίστας - απ' αυτούς που τρώνε τις σάρκες του κόσμου εκεί πέρα παρέα με τον Άσαντ - μπορεί χωρίς καν να έρθει αυτοπροσώπως - να μην κουράζεται κιόλας ο άνθρωπος - να πάρει από την οικεία προξενική αρχή άδεια παραμονής στην Ελλάδα και κατ' επέκταση ελεύθερο σούρτα φέρτα στην Ευρώπη.

Άμα, πάλι, δεν θέλει να αγοράσει σπίτι, επειδή έχει πολλή υγρασία στη Γλυφάδα, μπορεί να κλείσει και να προπληρώσει για δύο χρόνια ένα κατάλυμα σε ξενοδοχείο ή ερμπιενμπί της αρεσκείας του. Πάλι την παίρνει την άδεια. Πενταετής η άδεια και μετά ανανεώνεται.

Κανείς δεν ασχολείται αν αυτός έχει μια ή σαράντα μία γυναίκες, αν προσεύχεται εβδομήντα φορές τη μέρα στον Αλλάχ ή το Βούδα, αν τα λεφτά του είναι νόμιμα ή παράνομα και κυρίως, αν έχει πάρει στο λαιμό του και 5-6 μεσαίου μεγέθους πόλεις στην πατρίδα του, περίπτωση που είναι η πιθανότερη αν όχι απόλυτα βέβαιη στη Συρία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής.

Και φέρνουν και τους συγγενείς τους και το προσωπικό τους, καταδείχθηκε στην πανδημία αυτό που δεν είχαν ΑΜΚΑ όλοι αυτοί και δεν είχε γίνει πρόβλεψη να εμβολιαστούν, άλλη ιστορία αυτή.

Μέχρι το '20 είχαν δοθεί 8.000 άδειες, do the math.

Το ίδιο συνέβαινε και με τους Ρώσους και θα ξανασυμβεί μόλις τελειώσει η σφαγή στην Ουκρανία.

Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια άνθρωποι που αυτός με την golden visa τους έχει διαλύσει τις ζωές, παλεύουν να ξεφύγουν από την αθλιότητα ή και το θάνατο, αλλά δεν μπορούν, διότι δεν έχουν 250 χιλιάρικα να ψωνίσουν σπίτι στη Γλυφάδα ή ερμπιενμπί στο Δερβένι Κορινθίας. Είναι γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, φοιτητές, εργάτες, δημοσιογράφοι ενδεχομένως, ή και ξυλουργοί σαν τον μπαμπά της Εμ. Κάτι είναι όλοι αυτοί, δεν μπορεί να ξεσπιτώθηκαν, από τη Συρία μόνο, 12 εκατομμύρια άνεργοι τεμπέληδες, το 50% του πληθυσμού, επειδή ένα πρωί τους είπαν ότι στην Ευρώπη δίνουμε επιδόματα...

Όπου Συρία, βάλτε ότι θέλετε: Σουδάν, Αφγανιστάν, Ιράκ, Υεμένη, χώρες της κεντρικής Αφρικής, έχει μάκρος η λίστα.

Σε όλες αυτές τις χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι μακελεύουν τους υπόλοιπους. Στo Ιράν, την Κίνα και άλλες πολλές χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι συνεργάζονται με τα καθεστώτα που βρίζουμε εμείς από το πρωί ως το βράδυ ως απολυταρχικά, ή θεοκρατικά, κάτι παλιοκουμμουνιστές, κ.λπ..

Όταν ακουμπάνε τα 250-500 χιλιάρικα, όμως, σφυρίζουμε αδιάφορα.

Δεν είναι ότι δεν θέλουμε τους ξένους, λοιπόν. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μουσουλμάνους. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μαύρους.

Δεν είναι ηθικό το θέμα, δεν είναι εθνικό, δεν είναι τίποτε, όλα αυτά αγοράζονται και πωλούνται. Η ανθρώπινη ζωή επίσης.

QED: 250-500 χιλιάρικα (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) για έναν Σύρο κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.

Τα λέω όλα αυτά, για την επόμενη φορά που θα αναρωτηθεί κάποιος «πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή».

Τόσο.

Και 16 ευρώ η αίτηση.

Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,

ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,

ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με,

γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με,

ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με

(κατά Ματθαίον κε’ 41-43)

«Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από το σημερινό τραγικό ναυάγιο στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου, νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Εκφράζω τη θλίψη μου για την απώλεια τόσων αθώων ζωών. Και, ήδη, οι δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας είναι στη διάθεση της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης.

Είναι στιγμές αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Τώρα προέχει η σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων ζωών. Το νέο περιστατικό, ωστόσο, αναδεικνύει με τρόπο δραματικό ότι το Μεταναστευτικό παραμένει πρόβλημα το οποίο απαιτεί συνεκτική ευρωπαϊκή πολιτική. Ώστε τα άθλια δίκτυα των εγκληματιών που διακινούν απελπισμένους ανθρώπους να βρουν, επιτέλους, την αποφασιστική απάντηση που τους αξίζει»

Αυτά ξεστόμισε χθες το κωμικό ανθρωπάκι που παριστάνει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας εκτοξεύοντας την υποκρισία σε δυσθεόρατα ύψη, προσπαθώντας παράλληλα να αποσείσει την ευθύνη από πάνω του λέγοντας πως το ναυάγιο έγινε στα «διεθνή ύδατα της Μεσογείου». Μα, το πλοίο έπλεε στα διεθνή ύδατα ακριβώς γιατί το ελληνικό λιμενικό δεν θα του επέτρεπε να κινείται στα ελληνικά χωρικά ύδατα και θα το απωθούσε. Και επιπλέον, στο συγκεκριμένο κομμάτι της θάλασσας, παρόλο που ανήκει σε διεθνή ύδατα η Ελλάδα είναι το κράτος που έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση για την έρευνα και τη διάσωση

Από την άλλη μεριά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοντόφθαλμα, υποκριτικά και αποπροσανατολιστικά επιμένει πως το πρόβλημα εντοπίζεται απλά στα «άθλια δίκτυα των εγκληματιών που διακινούν απελπισμένους ανθρώπους» . Μα , αν είναι εγκληματίες αυτοί που διακινούν με τη θέλησή τους και επ’ αμοιβή αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους, τότε τι είναι αυτοί που τους αφήνουν να πεθαίνουν αβοήθητοι; Και τι είναι οι κυβερνήσεις των χωρών που βομβάρδισαν και διέλυσαν τις πατρίδες αυτών των ανθρώπων;

Όπως εξηγεί ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος, εδώ και 2 χρόνια, οι πρόσφυγες προκειμένου να αποφύγουν τα ελληνικά pushbacks (επαναπροωθήσεις) επιλέγουν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές, προσπαθώντας να φτάσουν απευθείας στην Ιταλία. Έτσι, επιχειρούν να διασχίσουν τη μισή Μεσόγειο αόρατοι, απαρατήρητοι από το ελληνικό λιμενικό, το οποίο αν τους εντοπίσει, θα τους ξυλοκοπήσει, ληστέψει, βασανίσει και εγκαταλείψει στα τουρκικά ύδατα μέσα σε πλωτές σκηνές.

Αν τελικά οι πρόσφυγες πνιγούν στην προσπάθεια τους, θα φταίνε αυτοί οι ίδιοι που ναυάγησαν, ενώ η ελληνική κυβέρνηση θα χύσει κροκοδείλια δάκρυα και δε θα της κοστίσει τίποτα να κηρύξει και τριήμερο εθνικό πένθος.

Η πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Αριστερά σε λειτουργικό mode "εθνικά υπερήφανη", δεξιά σε mode "είμαστε όλοι άνθρωποι"

Δεν πρόκειται για ατύχημα, ούτε για ανικανότητα. Και ναι, τα δάκρυα που χύνονται είναι κροκοδείλια. Όσα συμβαίνουν, γίνονται από την ελληνική κυβέρνηση με πλήρη συνείδηση και ακριβή σχεδιασμό. Στην ουσία έχει υιοθετηθεί σιωπηρά η γραμμή Πλεύρη, ο οποίος το 2011, στα πλαίσια εκδήλωσης του ακροδεξιού περιοδικού Patria, δήλωνε εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων από το ακροδεξιό κοινό του πως δύο είναι οι τρόποι αντιμετώπισης της μετανάστευσης. Η φύλαξη των συνόρων και τα "αντικίνητρα" , όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, παραμονής των μεταναστών στη χώρα τους.

Για τη φύλαξη των συνόρων, ο νυν υπουργός Υγείας και άλλοτε σύμβουλος του Άδωνι Γεωργιάδης όταν διατελούσε και εκείνος υπ. Υγείας ήταν ανατριχιαστικά ξεκάθαρος "η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός, αν δεν υπάρχουν νεκροί!".

Ενώ για τα αντικίνητρα δήλωνε με απέραντη ωμότητα : "Όταν είσαι εδώ δεν θα υπάρχουν κοινωνικές παροχές, δεν θα μπορείς να φας, να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο. […] Πρέπει να περνάνε χειρότερα - από τις χώρες τους-. Η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος σε αυτό που θα ζουν εδώ!"

Δείτε το εν λόγω βίντεο και ανατριχιάστε ελεύθερα. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο υπουργός Υγείας. Να χαιρόμαστε αυτόν και τις επιλογές μας

 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις,

οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.

οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.

(κατά Ματθαίον κγ’ 27-28)

«Φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται, εάν δεν υπάρχουν απώλειες. Και για να γίνω κατανοητός, εάν δεν υπάρχουν νεκροί, η φύλαξη των συνόρων θέλει νεκρούς». Αυτά δήλωνε πριν από 12 χρόνια ο Θάνος Πλεύρης. Ο Θάνος Πλεύρης ανταμείφθηκε για τις ιδέες του και οι νεκροί άρχισαν να έρχονται. Στη Λέσβο, στη Σάμο, στην Πύλο και οπουδήποτε αλλού προσπαθούν αυτοί οι βασανισμένοι άνθρωποι να βγουν από την κόλαση στην οποία βρέθηκαν. Η πολιτική Πλεύρη φέρνει τους νεκρούς, το ποτάμι όμως των κολασμένων δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν πάψουν να υπάρχουν οι αιτίες που γέννησαν την κόλασή τους. Και γι’ αυτές τις αιτίες ευθύνεται και η χώρα μας

Ακούμε το τραγούδι «Ο μετανάστης» σε στίχους και μουσική του Γιώργου Αετόπουλου

Από ποιάς γης τα μέρη βρέθηκες εδώ

Μικρό πουλί, ντυμένο μετανάστης

Να ταξιδεύεις με κορμί που κουρελιάσαν οι ανέμοι

Να μαστιγώνουν την ψυχή σου κακοί και άδικοι καιροί

Μέσα σε τρύπες, σε λαγούμια μεσ' το χώμα να χωρέσεις τη ζωή σου

Και να θυμάσαι μια πατρίδα, που ίσως ποτέ δεν ξαναδείς.

Από ποιάς γης τα μέρη βρέθηκες εδώ

Μικρό πουλί, ντυμένο μετανάστης.

Απ' τα φανάρια της ζωής στους υπονόμους

Στα σαπιοκάραβα του πόνου, λαθραίος ποντικός

Να αναρωτιέσαι σαν περνάς, μπροστά απ' τους αστυνόμους

Αν θα γυρίσεις στην πατρίδα...

Αν θα γυρίσεις στην πατρίδα ζωντανός.