Την Πέμπτη 9/2 και ώρα 20:00 συνεδριάζει ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας (και Πικερμίου ήθελε ο πάλαι ποτέ Καλλικράτης). Μετά από χρόνια σκοτεινά, που οι αποφάσεις λαμβάνονταν από την κουζίνα ή το μπάνιο των σπιτιών των συμβούλων, δίχως εισηγήσεις ή με ελλιπή πληροφόρηση  και με συστηματική χειραγώγηση αποφάσεων και διαδικασιών, την Πέμπτη γίνεται κανονικό Δ.Σ. 

Κανονικό ή μήπως όχι; Και εξηγούμαστε:

Όπως φάνηκε και από το τελευταίο συμβούλιο που είχε θέμα τον χώρο ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων  (ΧΑΔΑ) που θέλει ο δήμαρχος να φορτώσει στο Πικέρμι, υπήρξε ομοφωνία στο να φορτώσουν άλλη μία ρυπογόνα δραστηριότητα στην πλάτη του Πικερμίου. Θα γινόταν δηλαδή το κακό είτε το συμβούλιο συνεδρίαζε από το σαλόνι του είτε μέσα σα αίθουσα δημοτικού συμβουλίου. Ο καταλύτης που θα πίεζε για απόσυρση της πρότασης για τον ΧΑΔΑ θα μπορούσε να είναι μόνο ο κόσμος που θα έδινε το δυναμικό ΠΑΡΩΝ. Έτσι σε ένα "δια ζώσης" συμβούλιο αν θέλουν να αποφύγουν τον κόσμο και την πίεση που τους χαλάει τη διάθεση και τις προκατασκευασμένες αποφάσεις, θα προχωρήσουν είτε σε απαγόρευση παρακολούθησης από τον κόσμο (με ποια δικαιολογία άραγε;) ή θα αφήσουν μόνο ΕΝΑΝ εκπρόσωπο να παρακολουθήσει. Το απώτερο όριο του φασισμού είναι το γελοίο.

Ξέρουμε, αυτό πράγματι είναι γελοίο, αλλά μήπως δεν έχουν κάνει και χειρότερα και με περίσσιο θράσος, οι συγκεκριμένοι διοικούντες;

Δεν μένει παρά να δούμε σε ποιο σημείο εξευτελισμού μπορεί να πέσει το χειρότερο δημοτικό συμβούλιο που είχε ποτέ ο τόπος. Ένα συμβούλιο εικονικό. Μία προσχηματική συνέλευση   που αποφασίζει πάντα προκατασκευασμένα, δίχως διαβούλευση και δίχως να δίνει αναφορά σε κανέναν. Μπορεί να το χειραγωγεί συστηματικά ο δήμαρχος αλλά και οι ευθύνες του προέδρου του είναι βαρύτατες, Μόνη απάντηση είναι η συμμετοχή και παρέμβαση των δημοτών.

Τέλος πάντων, δυο είναι τα θέματα που καίνε και θα αποκαλύψουν τελικά πολλά για το μέλλον

Θέση μας είναι πως στα μείζονα θέματα η παρουσία, παρέμβαση και συμμετοχή των δημοτών είναι επιβεβλημένη. Και δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία για να αφήνουμε άλλους (η εκπροσώπηση δυστυχώς αποτελεί έναν μύθο) να αποφασίζουν για εμάς, τον τόπο και το μέλλον μας

Συνημμένη η πρόσκληση