«Ακόμα αναπνέει, καυτός συνεαυτός αργόμισθος,

Ξενοφερμένος ενδοβαλτός, ώσπου να σβήσει στο φλογώδες άηχο»

Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ''Ξένο σώμα''

Από το “Εγχειρίδιο βλακείας” του Διονύση Χαριτόπουλου αντιγράφουμε ορισμένα αποσπάσματα. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

“ Ο γελοίος δεν μαζεύεται. Αν είχε κάποιος τη δυνατότητα να παρατηρήσει καταλεπτώς την καθημερινή ζωή ενός ευφυούς ανθρώπου, οι πιθανότητες να διαπιστώσει τη νοημοσύνη του είναι ελάχιστες. Με τον συνηθισμένο τρόπο ντύνεται, τρώει, οδηγεί, περπατάει, συζητάει, τα πίνει με τους φίλους του. Αντιθέτως, ο γελοίος δεν εννοεί να περάσει απαρατήρητος, δεν το επιτρέπει στον εαυτό του. Το νούμερο θορυβεί, κάνει τα λεφτά του ψιλά για να φαίνονται πολλά. Επιζητεί το «θεαθήναι», «τα μάτια του κόσμου», σαν να βρίσκεται διαρκώς επί σκηνής: η κίνηση, το ύφος, ο τόνος της φωνής, το κόρδωμα απευθύνονται πάντα σε ένα κοινό πολύ ευρύτερο του πραγματικού, στη σύμπασα κοινωνία.

Σύμφωνα με τη λαϊκή παροιμία : «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του». Για έναν τέτοιο λύκο θα μιλήσουμε σήμερα αναδημοσιεύοντας ένα άρθρο από το mavrioxia.blogspot.com.. Ένα άρθρο παλιό, πλην όμως τραγικά επίκαιρο μετά την υπουργοποίηση του γνωστού ακροδεξιού Μάκη Βορίδη. Θα παρακολουθήσουμε την πολιτική πορεία του ανθρώπου που ξεκίνησε ως διάδοχος του χρυσαυγίτη Νίκου Μιχαλολιάκου στην ηγεσία της νεολαίας της φιλοχουντικής ΕΠΕΝ και έγραψε μαύρες σελίδες στους δρόμους της Αθήνας. Ας δούμε, όμως, έναν έναν τους πολιτικούς του σταθμούς 

“Είμαι ο πιο στοχοποιημένος πολιτικός μετά το 1989. Η στήριξη, όμως, του κόσμου μετατρέπει τις κατηγορίες των άθλιων κακοποιών σε τίτλο τιμής για μένα”

Ανδρέας Λοβέρδος, πρώην υπουργός, 2019

Άστραψε και βρόντηξε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Μίλησε για συκοφάντηση, για σκευωρία, για άθλιους, για παλιανθρώπους, για ψευδομάρτυρες, για κακοποιούς που τον συκοφαντούν. Και όλα αυτά επειδή θα υποστεί ό,τι πρόκειται να υποστεί ένας απλός πολίτης όταν σε βάρος του υπάρχουν καταγγελίες από κάποιους άλλους πολίτες. Να διερευνηθεί, δηλαδή, η ενοχή του

Δε γνωρίζουμε αν ο Λοβέρδος είναι ένοχος ή αθώος. Ας αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να αποφανθεί επ’ αυτού. Επειδή, όμως, ο πρώην υπουργός αποδεικνύεται υπερευαίσθητος, ας θυμηθούμε μία από τις δικές του άθλιες πράξεις από την εποχή που ήταν Υπουργός Υγείας. Όταν κατηγορούσε, συκοφαντούσε και διαπόμπευε δυστυχισμένες και αθώες, όπως αποδείχθηκε αργότερα, γυναίκες. Αναδημοσιεύουμε από  mavrioxia.blogspot.com 

… Και ο αμετανόητος Λοβέρδος συνέχιζε το άθλιο επικοινωνιακό του παιχνίδι, στο οποίο στήριζε την προσωπική πολιτική του επιβίωση. Το Μάιο του 2012, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, έθεσε σε εφαρμογή ένα μισάνθρωπο σχέδιο δίωξης και διαπόμπευσης ανθρώπων δυστυχισμένων. 

Πιο συγκεκριμένα, το υπουργείο Υγείας του Λοβέρδου μαζί με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη του Χρυσοχοίδη (αυτού που, κατά δήλωσή του, δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο πριν το ψηφίσει) συνέλαβαν και έδωσαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες και στοιχεία 16 γυναικών (στην πλειοψηφία τους τοξικοεξαρτημένες) που βρέθηκαν μετά από υποχρεωτικό έλεγχο οροθετικές. Αλλά δεν έμειναν μόνο εκεί. Έσυραν τις γυναίκες στα δικαστήρια και από εκεί στη φυλακή με την κατηγορία της "βαριά σκοπούμενης σωματικής βλάβης". Για ποιο λόγο; ότι ήξεραν, λέει, την ασθένειά τους και συνέχιζαν να κάνουν έρωτα χωρίς προφυλακτικό θέτοντας έτσι σε κίνδυνο εν γνώσει τους τη ζωή των ¨αθώων" πελατών τους.

Μίλησε κανείς για ιατρικό απόρρητο; Μίλησε κανείς για προσωπικά δεδομένα; Μίλησε κανείς για υποχρέωση της πολιτείας για περίθαλψή τους; Μίλησε κανείς για διαπόμπευση και προσβολή ανθρώπινης αξιοπρέπειας;

Δυστυχώς, το μόνο που ενδιέφερε τους δύο αριβίστες υπουργούς ήταν να δείξουν προς τα έξω ότι παράγουν "έργο", μήπως και καταφέρουν να γλυτώσουν - αυτοί μόνοι - από το πολιτικό ναυάγιο προς το οποίο έβλεπαν ότι όδευε το ΠΑΣΟΚ. Και για να το πετύχουν αυτό δε δίσταζαν να εξευτελίσουν και να ποδοπατήσουν ανθρώπινες ψυχές.

Ήδη ο Λοβέρδος, μερικούς μήνες νωρίτερα, είχε δηλώσει ότι θα απελαύνονται όσες αλλοδαπές ιερόδουλες βρίσκονται οροθετικές, καθώς αποτελούσαν, κατ'αυτόν, κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και τον "ανυποψίαστο" Έλληνα οικογενειάρχη-πελάτη τους.

Όλη αυτή η προπαγανδιστική "εκστρατεία" από μέρους του υπουργού αλλά και η τρομολαγνεία των ΜΜΕ γύρω από το θέμα αυτό διαμόρφωνε, σιγά σιγά, στην κοινή γνώμη την πεποίθηση ότι το πρόβλημα του AIDS στην Ελλάδα είναι ένα πρόβλημα που έχει ως αιτία τους αλλοδαπούς και πως αν αυτοί εκδιώχνονταν, οι Έλληνες θα απαλλάσσονταν από τον κίνδυνο.

Τι επικίνδυνος αποπροσανατολισμός και τι μεγαλειώδης ανεπάρκεια από μέρους του! Αντί - ως όφειλε - να βοηθήσει τις δυστυχείς γυναίκες που οι περισσότερες είναι θύματα του trafficking, αυτός τις συνέλαβε και τις στιγμάτισε! Αντί να ενημερώσει τους ηλίθιους και να τους εκθέσει τον κίνδυνο που διατρέχουν αν κάνουν σεξ χωρίς προφυλακτικό, αυτός τους θεωρούσε "αθώα και ανυποψίαστα θύματα"!

Πώς, λοιπόν, ο μέσος Έλληνας να μη βλέπει το διπλανό του ξένο ως κίνδυνο; Πώς να μην τον αποστρέφεται και να μην επιθυμεί την εκδίωξή του; Πώς να μην πλησιάσει τη Χρυσή Αυγή που του το υποσχόταν;

Εν τω μεταξύ, τι κι αν αποδείχτηκε αργότερα ότι όλη αυτή η εκστρατεία στηριζόταν σε ψέματα και υπερβολές; Τι κι αν έγινε αργότερα γνωστό ότι η πλειοψηφία των γυναικών αυτών ήταν Ελληνίδες; Τι κι αν - όπως αποδείχτηκε στα δικαστήρια - οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες συνελήφθησαν στο δρόμο λόγων εμφάνισης χωρίς να έχουν συλληφθεί να συναλλάσσονται με κάποιον πελάτη; Τι κι αν - οι περισσότερες - αθωώθηκαν από τα δικαστήρια; 

Το ψεύτικο μήνυμα του τυχοδιώκτη υπουργού είχε περάσει στο υποσυνείδητο μεγάλου μέρους της κοινωνίας, ένα ακόμη βήμα προς τη μισαλλοδοξία είχε γίνει και ο Λοβέρδος εξελέγη βουλευτής. Όλα τακτοποιημένα.

Δείτε εδώ αναλυτικό ρεπορτάζ και δείτε και το παρακάτω βίντεο-trailer ενός ντοκυμανταίρ που επιγράφεται "το χρονικό μιας διαπόμπευσης"

«Ο αγωνιστής Νίκος Μπελογιάννης μας άφησε για παρακαταθήκη τον περήφανο αγώνα για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια» είπε την ατάκα της ημέρας ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας και την “τουίταρε” σύμφωνα με την τρέχουσα μόδα στο χώρο των μοντέρνων πολιτικών ανδρών. Προπαγάνδα και ατάκα στο twitter. Ίσως να έχει προσλάβει και ειδικό ατακαδόρο για το σκοπό αυτό.

Ο χαμαιλέοντας είναι ένα είδος ερπετού που το δέρμα του έχει την ιδιότητα να αλλάζει χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον. Μεταφορικά μπορεί να είναι ο άνθρωπος που αλλάζει φρονήματα, συμπεριφορά, στάση ανάλογα με τα συμφέροντά του.

«Το Γραμματικό θ’ ανοίξει. Τελεία-παύλα-παρένθεση. Η Δούρου θα χωροθετήσει και κανονίστε να είστε με τις μαύρες σημαίες. Εγώ θα είμαι απέναντι»

Έτσι απάντησε με περισσή αναίδεια και περιφρόνηση η Ρένα Δούρου σε όσους την είχαν ψηφίσει για να μην ανοίξει ο ΧΥΤΑ Γραμματικού, όπως τους είχε υποσχεθεί. Εντυπωσιάζει το θράσος με το οποίο ο πολιτικός αυτός χαμαιλέοντας απευθύνεται σε όσους μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν – ή νόμιζαν πως ήταν - συναγωνιστές της. Πόσο μάλλον όταν σκεφτεί κανείς ότι αυτή η κυρία έπρεπε να είχε πάει σπίτι της από καιρό. Μετά από τις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα, μετά από την εκατόμβη των θυμάτων από την πυρκαγιά στο Μάτι, η Δούρου όχι μόνο δεν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία να παραιτηθεί, αλλά συνέχισε να κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας ενεργώντας κόντρα στις προεκλογικές της υποσχέσεις, αυτές που την ανέβασαν σε αυτή την καρέκλα.

Εντυπωσιάζει, επίσης, και η αναφορά στον εαυτό της σε τρίτο πρόσωπο: «Η Δούρου θα χωροθετήσει» φωνάζει με στεντόρεια φωνή. Λένε πως οι βασιλιάδες μιλούσαν για τον εαυτό τους σε τρίτο πρόσωπο. Η Δούρου και οι βασιλιάδες, λοιπόν. Διώξαμε τους βασιλιάδες, διώξαμε τη δεξιά, για να έρθει το καινούργιο και μας προέκυψε η Δούρου

Δυστυχώς, οι πολιτικοί απατεώνες βρίσκουν και τα κάνουν. Ο φαύλος κύκλος της πολιτικής εξαπάτησης στηρίζεται εν πολλοίς στη βεβαιότητα από τη μεριά των πολιτικών απατεώνων ότι εμείς οι πολίτες έχουμε κοντή μνήμη και ξεχνάμε γρήγορα.

« Η χωροθέτηση του ΧΥΤΑ Γραμματικού είναι παράνομη καθώς βρίσκεται πάνω σε ρέμα […] Ο αγώνας της Κερατέας και της Φυλής μπορεί να γίνει ένα σύμβολο αντίστασης για τους κατοίκους του Γραμματικού […] Θέλω να μου υποσχεθείτε ότι στο Γραμματικό αυτή η νίκη θα επαναληφθεί. Κι εγώ να είστε σίγουροι ότι θα ξαναβγώ μπροστά όπως μπροστά ήμουνα τεσσερισήμιση μήνες»

Αυτά έλεγε η Δούρου κάποτε, προτρέποντας τους κατοίκους του Γραμματικού να συνεχίσουν το δίκαιο, όπως τον αποκαλούσε, αγώνα τους. Πέρασε όμως ο καιρός, παιχνίδι αλλιώτικο που χάθηκε στο φως. Η Δούρου ανέβηκε στην εξουσία. Άφησε στην άκρη το αγωνιστικό και συντροφικό ύφος, φόρεσε τον αυστηρό μανδύα της εξουσίας και μαζί με αυτόν άλλαξε και ιδέες

Δυστυχώς για μας και ευτυχώς για όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες, ξεχνάμε γρήγορα και εύκολα υποκύπτοντας μοιρολατρικά στις αποφάσεις της εξουσίας, όποιες και είναι αυτές

Και θα συνεχίσει να τα κάνει, όσο εμείς ξεχνάμε και δεν τιμωρούμε. Ας κάνουμε λοιπόν μια αρχή. Μπορούμε να κάνουμε τη Δούρου μια θλιβερή παρένθεση; Μπορούμε να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους νομίζουν ότι μπορούν να χτίζουν καριέρες εξαπατώντας μας; Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, έλεγε ο ποιητής. Μερικές φορές, απλή αξιοπρέπεια χρειάζεται, θα λέγαμε εμείς

"Κυριολεκτικώς ως σαλτιμπάγκος ορίζεται ο μεσαιωνικός υπαίθριος γελωτοποιός, συνήθως άσχημος και αξιολύπητος τη εμφανίσει, συνήθως τελεί υπό τας εντολάς κάποιου προύχοντος και καθήκον του είναι η διασκέδασις των συνδαιτυμόνων. Σήμερον, σαλτιμπάγκος είναι ο γελοίος τη εμφανίσει ή/και λόγω συμπεριφοράς"

Σε ξέρω καλά, Ανθρωπάκο, που παριστάνεις τον πατριώτη. Δεν αγαπάς την πατρίδα σου, Ανθρωπάκο. Στην πραγματικότητα δεν αγαπάς τίποτα, ούτε καν τον εαυτό σου. «Εσύ, στους αιώνες των αιώνων, θα κρεμάς Γιαπωνέζους κατασκόπους, Αμερικανούς αεροπόρους, Ρωσίδες χωρικές, Γερμανούς αξιωματικούς, Άγγλους αναρχικούς και Έλληνες κομμουνιστές. Θα τους τουφεκίζεις, θα τους σιγοψήνεις στην ηλεκτρική καρέκλα ή θα τους χώνεις στο θάλαμο αερίων. Τίποτα, όμως, απ΄ όλα αυτά δεν πρόκειται να βελτιώσει τη σωματική και πνευματική σου δυσκοιλιότητα, τη σεξουαλική σου ανικανότητα, τους ρευματισμούς ή τη διανοητική σου διαταραχή. Οι βανδαλισμοί δεν πρόκειται να σε βγάλουν απ’ το βούρκο. Εξέτασε βαθιά τον εαυτό σου, Ανθρωπάκο. Αυτή είναι η μόνη σου ελπίδα» ... απόσπασμα από το Άκου Ανθρωπάκο, του Β.Ράιχ

Τι είν’ η πατρίδα ; Αυτό μπορούν ίσως να το απαντήσουν καλύτερα από τον καθένα οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι που πατρίδα έχουν μόνο στο μυαλό και στην καρδιά τους. Αυτοί που όταν υψώνουν τη σημαία μιας πατρίδας που δεν έχουν, οραματίζονται πως κάποτε θα ζουν όλοι σε μια πατρίδα ελεύθερη και δίκαιη. Αυτοί που όταν υψώνουν τη σημαία, δεν το κάνουν από μίσος, αλλά για να διαδηλώσουν τη θέλησή τους να κάνουν οι ίδιοι κουμάντο στις ζωές τους και να μην είναι σκλάβοι κανενός. Κι αν όλες τις φορές που πήραν οι λαοί την πατρίδα στα χέρια τους ( ή καλύτερα που νόμισαν πως την πήραν), δεν ευοδώθηκαν οι ελπίδες τους, αυτό δεν ακυρώνει καμία προσπάθεια κανενός λαού να παλέψει για την πατρίδα του, για την ελευθερία του, για την κοινωνική απελευθέρωσή του. Γιατί, αν μη τι άλλο, είναι τουλάχιστον η αρχή

Oι τελευταίοι άνθρωποι στην Ευρώπη που πέθαναν από απεργία πείνας στις φυλακές ήταν οι αγωνιστές του IRA (ή τρομοκράτες , ανάλογα από την πλευρά που βρίσκεται ο καθένας που ερμηνεύει την ιστορία). Ο πρώτος από τους απεργούς πείνας που πέθανε ήταν ο αξέχαστος Μπόμπι Σαντς, ο οποίος θεωρείται ήρωας στη συνείδηση των Ιρλανδών. Και αυτό έγινε πριν από σαράντα ακριβώς χρόνια