Η  καταστροφή της πόλης ή η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ως η μεγεθυμένη έκφραση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς να του γινόμαστε εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του

Αμήχανοι μπροστά στο τέρας

Αρχικά, στην Attica Voice  πιστεύαμε πως δεν θα σχολιάζαμε τίποτα για το δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας, πολύ περισσότερο για αυτό της 9ης Φεβρουαρίου 2023. Κι αυτό επειδή πιστεύουμε ακράδαντα (λόγω εμπειρίας και ισχυρών τεκμηρίων) πως πρόκειται για ένα εικονικό «συμβούλιο», μία κακόγουστη θεατρική παράσταση σε μια πόλη, με έναν δήμαρχο-καίσαρα, που ασκεί δυναστική εξουσία πάνω σε μία άλλη, μικρότερη πόλη, οδηγώντας την  στη δεινή θέση που έχουν πάντα οι ευρισκόμενοι υπό τη δεσποτεία των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Όποιος δεν βλέπει πως το Πικέρμι, το μικρό κεντρικό Πικέρμι, έχει καταντήσει η «πίσω αυλή» της γραφειοκρατίας της Ραφήνας, εθελοτυφλεί ή αγνοεί την πραγματικότητα ή –ακόμα χειρότερα- θέλει να επιδείξει δουλοπρέπεια παρέχοντας υπηρεσίες στον εξουσιαστή.  Με αυτή τη μαύρη εικόνα  εντυπωμένη στη σκέψη, ισχυρότερα από κάθε άλλη φορά μετά το δημοτικό συμβούλιο της 9/2/2023, ήταν αδύνατο να μη σχολιάσουμε τον τραγέλαφο που εκτυλίχθηκε χθες το βράδυ στη Ραφήνα και να μην διατυπώσουμε την αηδία μας από τις αλγεινότατες εντυπώσεις που μας προκάλεσε η κακοπαιγμένη παράσταση. Αφενός η εχθρότητα και το πάθος ενός ελλειμματικού δημάρχου προς τον τόπο που υποτίθεται πως φροντίζει και αφετέρου η τυφλή υπακοή μίας δράκας μεταλλαγμένων ανθρωπόμορφων όντων προς αυτόν, συνέστησαν (όπως συνιστούν σε κάθε παράσταση τους) το δίπολο της εκτροπής. Και για το κακό και την καταστροφή, είναι απαραίτητο αυτό το δίπολο. Αν δεν υπήρχαν τα ανθρωπόμορφα δεν θα είχε ο οδηγός τους, όπως δεν υπάρχουν αφεντικά αν δεν υπάρχουν δούλοι. Δεν θα είχε τη δύναμη ο επικεφαλής του εσμού  να καταστρέψει έναν τόπο που ποτέ δεν ήταν τόπος του και που η υποβάθμιση του ενδεχομένως να τον ωφελήσει κιόλας. Αλλά αυτό είναι μία μεγάλη ιστορία, με κοινωνικές, βιολογικές και συχνότατα οικονομικές παραμέτρους.

Έχει άραγε επίγνωση της αυτογελοιοποίησης του;

Ας επιστρέψουμε στο θέαμα ενός παθιασμένου αυτογελοιοποιούμενου, που την ώρα που  αυτογελοιοποιείται τα πειθήνια  ενεργούενα του τον χειροκροτούν με οσκαρικό πάθος. Και μάλιστα ρητορεύοντας με κούφιο αυτοθαυμασμό, αποκαλύπτει και τη γύμνια του λόγου και της σκέψης του. Ανάμεσα στα ευτράπελα της χθεσινής «συνεδρίασης για έναν ρόλο» ήταν και η οίηση με την οποία ο δήμαρχος-καίσαρας παρουσίαζε τη βαθιά του γνώση για το Πικέρμι,  αποκαλώντας από τη μία μέλος της οικογένειας Ξηντάρα ως Βασιλιά και μάλιστα με οδό στο όνομα του (Βασιλέως Ξηντάρα) και από την άλλη προσφωνόντας πρώην νομάρχη ως «κύριε υπουργέ». Και αυτά ήταν μόνο μικρά χαλίκια στους πρόποδες του όρους της αυτογελοιοποίησης του «καίσαρα».

Ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος όταν μιλάει ακατάπαυστα, η γλώσσα του σίγουρα θα γλιστρήσει κάποια στιγμή. Θα γλιστρήσει είτε σε κάποια λέξη είτε σε κάποιο νόημα, αλλά στις 9/2/2023 ο εξουσιαστής της περιοχής της Ραφήνας και του Πικερμίου, ξεπέρασε ακόμα και τους πιο επηρμένους κομπορρήμονες της Ιστορίας. Τους ξεπέρασε σε έπαρση ενώ παράλληλα άφηνε πίσω του τους καλύτερους επιθεωρησιογράφους, με υψηλή πυκνότητα χρήσης σολοικισμών και εξεζητημένων φράσεων, προκαλώντας πικρό γέλιο σε όσους δεν έχουν κάποιου τύπου εξαρτήσεις από τον «ρήτορα». Πικρό αλλά πνιχτό γέλιο προκαλούσε και σε όσες και όσους τον άκουγαν πρώτη φορά. Και όσο επέμενε να μιλάει ακατάπαυστα, τόσο μεγάλωνε η έπαρση και άλλο τόσο αυξάνονταν οι σολοικισμοί και ο βιασμός γλώσσας και νοημοσύνης ταυτόχρονα, κορυφώνοντας το γέλιο και το γελοίο του πράγματος. Αν ο ζόφος τελείωνε στο επιθεωρησιακό νούμερο «διοίκηση» θα ήταν καλά. Δυστυχώς στη χώρα μας το γελοίο πάντα εύρισκε τρόπο να συνυπάρξει και να κορυφωθεί σε τραγικό ή αντίστροφα. Και το τραγικό στη συνεδρίαση της 9/2/2023 είχε πολλές όψεις αλλά και μεγάλη ένταση της κάθε μίας από αυτές.

Όψεις του τραγικού, προσωπεία του γελοίου

Κατ’ αρχάς ήταν η  εύλογη απορία που είχε παγώσει πάνω στα πρόσωπα των επισκεπτών της συνεδρίασης, των μελετητών της εταιρίας ΑΞΩΝ ΜΕΛΕΤΑΙ ΑΤΕ. Ενώ βρίσκονταν στην αίθουσα του Δ.Σ. για να εξηγήσουν και να λύσουν απορίες σχετικά με τη μελέτη που αποκαλούσαν «οριστική» -άσχετα αν το copy/paste επέμενε να την τοποθετεί στη Θέρμη Θεσσαλονίκης ακόμα- ήταν προφανής η αμηχανία τους για την τοποθέτηση τους ως «κούκλες βιτρίνας» από τον επαρμένο εξουσιαστή. Αν και άρχισαν να το ξεπερνάνε όταν η ειδική μελετήτρια άρχισε να παρουσιάζει –κάπως υποτονικά είναι αλήθεια- τη μελέτη της, ξαφνιάστηκαν εκ νέου όταν ο πορφυροντυμένος της άρπαξε τον λόγο με απαξιωτικό τρόπο και ισχυριζόμενος πως είναι ο ίδιος ο ειδικός  για να συνεχίσει την παρουσίαση. Είναι ένα από τα σημεία που το χαλίκι της άγνοιας, της ανοησίας και της αγένειας αρχίζουν και γιγαντώνονται σε βράχο έπαρσης και αηδίας. Για όσους τα έχουμε ξαναζήσει, τα γνωρίζουμε και τα περιμένουμε σαν σκηνή από ελληνική ταινία που έχουμε δει χίλιες φορές. Για την άτυχη μελετήτρια όμως, αυτή ήταν μία πολύ αμήχανη στιγμή. Πλήθος οι παρόμοιες στιγμές που ακολούθησαν και οι βιντεοσκοπήσεις των   «εντεταλμένων» αποτελούν τεκμήρια της κατάντιας. Τεκμήρια αλήθειας για μερικούς, τεκμήρια βαρβαρότητας για τους περισσότερους.

Η βαρβαρότητα, νήμα που διατρέχει αυτές τις συνεδριάσεις για χρόνια

Η βαρβαρότητα είναι μία συνθήκη που πάγια διατρέχει κάθε συνεδρίαση του κατ’ ευφημισμόν «δημοτικού συμβουλίου» της Ραφήνας. Η τυπική της έκφραση εντοπίζεται στον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετωπίζονται οι γυναίκες δημοτικοί σύμβουλοι. Οι γυναίκες δημοτικοί σύμβουλοι γίνονται αντικείμενα ειρωνείας και κακοπροαίρετου, σχεδόν πάντα σεξιστικού, σχολιασμού από τους έμπλεους  τεστοστερόνης άνδρες συμβούλους του ΔΣ, όταν ανήκουν στην ίδια παράταξη ή απλά είναι διακριτικές ή άφωνες. Αντίθετα, εκφοβίζονται, φιμώνονται και απαξιώνονται εξόφθαλμα, όταν πρόκειται για γυναίκες συμβούλους της αντιπολίτευσης ή αν είναι ενεργές και με έντονη συμμετοχή. Αυτό αποτελεί κανόνα σ’ αυτό το sui generis συμβούλιο και μάλιστα υπήρξαν και εποχές που γυναίκες σύμβουλοι επιδίδονταν σε αυτό το απαράδεκτο bullying εναντίον άλλων γυναικών δημοτικών συμβούλων, φερόμενες ακόμα και χειρότερα από τους άνδρες macho συναδέλφους τους. Όταν και χθες, στις 9/2/2023, δημοτική σύμβουλος που τελευταία εγκατέλειψε τον «καίσαρα» της επιθεώρησης για να περάσει στην αντιπολίτευση, δέχτηκε φραστικό εκφοβισμό από τους πραιτοριανούς του και μάλιστα από τους πιο χυδαίους εξ αυτών. Θεατές του συμβουλίου, οι οποίοι προκλήθηκαν από το χυδαίο bullying των μόνιμων πραιτοριανών, άρχισαν να τους αποδοκιμάζουν για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους απέναντι σε μία γυναίκα.  Εκεί άρχισαν οι αντεγκλήσεις και βέβαια άνοιξε και ο συνηθισμένος οχετός με τις κατηγορίες που είχε απευθύνει ξανά ο δήμαρχος σε συγκεκριμένο πολίτη αλλά επανειλημμένα αποδείχθηκαν ψευδείς. Αυτό που εντυπώθηκε από το χθεσινό περιστατικό, είναι πως για πρώτη φορά σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο των macho και των χυδαίων εκφοβιστών, υψώθηκε γενναία φωνή εναντίον τους προς υπεράσπιση γυναίκας δεχόμενης τον εκφοβισμό τους.  Μπορεί να την πει κανείς και καλή στιγμή για τον άνθρωπο και κακή για τις μαριονέτες  που κρατούν το μόνο ρόλο που έμαθαν στη ζωή τους. Τον ρόλο του υποχείριου ή στην πιο απαίσια εκδοχή, εκείνον του  πραιτοριανού.

Ο κοινός παρονομαστής της σκαιότητας

Μπορεί οι ίδιοι οι πραιτοριανοί να σώπασαν μετά το περιστατικό, βλέποντας τι μπορεί τελικά να προκαλέσει η άθλια συμπεριφορά τους, ο επικεφαλής τους όμως δεν πτοήθηκε. Ως πρώτος διδάξας του bullying σε δημοτικά συμβούλια, διατήρησε τη σκαιά στάση του απέναντι στις συμβούλους της αντιπολίτευσης αλλά και προς τους πολίτες που παρακολουθούσαν. Βέβαια όχι χωρίς απάντηση, ευτυχώς. Μάλιστα όταν γυναίκα κάτοικος Πικερμίου διαμαρτυρήθηκε για τις επιλογές της αποκαλούμενης «διοίκησης» στα κυκλοφοριακά – συγκοινωνιακά που επιδιώκει  για την περιοχή του Πικερμίου, αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και απαξία με αποτέλεσμα να υπάρξει πάλι εκνευρισμός και αντεγκλήσεις.

Κοινός παρονομαστής σε κάθε φασαρία, σε κάθε χυδαιότητα , σε κάθε υπερχείλιση οχετού εντός της αίθουσας, ο …δήμαρχος και τα «πρωτοπαλίκαρά» του. Αν αντί για τους συνηθισμένους εικονολήπτες, κινηματογραφούσε ένας Φρ. Φ. Κόπολα, το αποτέλεσμα θα ξεπερνούσε ακόμα και τον οσκαρικό «Νονό» ακόμα και χωρίς να υπάρχει ένα καλό σενάριο.

Ως προς τις επιλογές της «διοίκησης» είναι προφανές πως επιδιώκει την περαιτέρω υποβάθμιση του Πικερμίου. Τη διαδικασία την έχει ήδη ξεκινήσει μεταφέροντας επιβαρυντικές και ρυπογόνες δραστηριότητες ακριβώς στα όρια και δίπλα στον οικισμό. Επιπλέον επιδιώκει την εγκατάσταση ΒΙΠΕ στην περιοχή με την εξαίρεση από το πολεοδομικό βιομηχανίας φαρμάκων που λειτουργεί για πενήντα χρόνια, επιτρέποντας έτσι την ανάπτυξη και επιβαρυντικότερης δόμησης ή δραστηριότητας. Όλα αυτά με πρόσχημα έναν εκβιασμό που υποτίθεται πως κάνει η φαρμακοβιομηχανία, εκβιασμό όμως που δεν αρμόζει στη συγκεκριμένη  βιομηχανία και παράλληλα προσβάλλει τη νοημοσύνη των κατοίκων. Έτσι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως μάλλον πρόκειται για άλλη μία επινόηση του δημάρχου για να πετύχει κάτι, όμως  άγνωστο  ακόμα τι.

Η κατάλυση της δημοκρατίας στον δήμο οδηγεί στην υποβάθμιση του Πικερμίου

Η παρεούλα που καταστρέφει συστηματικά το Πικέρμι δεν θα μπορούσε να το κάνει αν πρώτα δεν είχε καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας στο δημοτικό συμβούλιο. Αν δηλαδή δεν είχε επιβάλλει μία δικτατορία του «αρχηγού και των αυλικών του» που όλα τα ελέγχουν με την ανοχή της χειμαζόμενης και άλαλης  αντιπολίτευσης, που έχει σοβαρές ευθύνες για τη σημερινή κατάντια.

Πρώτα η «παρεούλα» διέλυσε τις δημοκρατικές δομές που προωθεί ο νόμος του Κλεισθένη.  Για παράδειγμα, υπονόμευσε τη δημοτική επιτροπή διαβούλευσης με την συστηματική προσθήκη  ενεργούμενων  της εξουσίας ως μέλη της, Αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει διαβούλευση αφού τα ενεργούμενα εμφανίζονταν μόνο για να λιβανίσουν το αφεντικό τους και να γνωμοδοτήσουν «επί της αγιοσύνης του». Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό, τα μέλη της επιτροπής αντέδρασαν σ’ αυτόν τον ευτελισμό, αποχώρησαν και τελικά η Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης έγινε ένα ζόμπι, ανίκανο να σκεφτεί, πολύ περισσότερο ανίκανο να διαβουλευτεί και ικανό μόνο να επαναλαμβάνει ως ομιλούσα κούκλα τη θέση του αφεντικού της. Μετά την κατάλυση κάθε δημοκρατικής λειτουργίας στον δήμο Ραφήνας, η άβυσσος άνοιξε και περίμενε το Πικέρμι (και όχι μόνο)  να πέσει στα σκοτεινά της βάθη.

Η άθλια συγκυρία

Η συγκυρία της πίεσης για αλλαγές στο σύνολο της Αττικής, με νέες υποδομές, νέες χρήσεις, αποδάσωση, υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και έντονη αστικοποίηση, συνέπεσε με την παρουσία των συγκεκριμένων στη διοίκηση του δήμου. Αυτός ο τοξικός συνδυασμός  δημιούργησε τις χειρότερες συνθήκες για περιοχές όπως το Πικέρμι. Περιοχές που καταδικάστηκαν από μία ανισοβαρή και παράλογη διοικητική  δομή, να γίνουν η «πίσω αυλή του δήμου», εκεί δηλαδή που μαζεύονται όλα τα σκουπίδια της «μεγάλης πόλης» ακόμα κι αν ως μεγάλη πόλη καταχρηστικά θεωρείται η Ραφήνα. Το βλέπουμε καθημερινά.

Όλα δείχνουν πως στα χρόνια που έρχονται θα δούμε την καταστροφή του τόπου να κλιμακώνεται. Με την υπόδειξη των χειρότερων επιλογών από πλευράς της εχθρικής προς το Πικέρμι διοίκησης προς τους μελετητές, η υποβάθμιση του τόπου είναι μονόδρομος. Δεν είναι οι πλατείες, δεν είναι οι εκκλησίες ή τα σχολεία το μόνο που χρειάζεται ο άνθρωπος. Περισσότερο απ’ όλα, σήμερα στον 21^ο αιώνα χρειάζεται δημοκρατία για να έχει και τη φύση και την υγεία του. Ήδη οι λιγότερο ψύχραιμοι, ενόψη του συγκεκριμένου νέου πολεοδομικού, αναζητούν νέο τόπο εγκατάστασης.

Αν και η εκδίωξη της παρεούλας του καίσαρα από τον δήμο θα έπρεπε να θεωρείται  ευκολότερη, η ανάπτυξη μίας αηδιαστικής συνδιαλλαγής της παρεούλας με τοπικούς «παράγοντες», έτοιμους να πουλήσουν τον τόπο τους για απροσδιόριστα ανταλλάγματα, της δίνει το απαράδεκτο δικαίωμα να πιστεύει πως διοικεί τη δική της, αιώνια  αυτοκρατορία. Ακόμα και να μην είναι έτσι, κανείς δεν μπορεί να πείσει γι’ αυτό.

Όσα έγιναν στο δημοτικό συμβούλιο της 9^ης Φεβρουαρίου 2023 ήταν τραγικά. Τραγικά ως προς το περιεχόμενο, τραγικά και ως προς τη διαδικασία. Μία διαδικασία που ήταν εκτός από τραγική και λίαν γελοία. Το τραγικό όμως και το γελοίο είναι τα δύο άκρα  ενός ευθύγραμμου τμήματος που αποτελείται από πρόσωπα και καταστάσεις. Ο δε εντοπισμός του στην καθημερινότητα της πόλης και το πως την επηρεάζει, θα μπορούσε να είναι ένας λόγος για να ντρεπόμαστε κάθε μέρα για την αδιαφορία μας και το που μας έχει αυτή οδηγήσει.

Διατύπωσε τη θλίψη του και τον προβληματισμό του ο Νίκος Σίμος

«Έχουμε την πικρή πείρα από τις μεγάλες τραγωδίες και καταστροφές στην Ελλάδα, όπου όμως η αλληλεγγύη, η οργάνωση και η δράση των συνδικάτων και του λαού αποτέλεσε ασπίδα προστασίας και ουσιαστικής βοήθειας στα θύματα των καταστροφών, ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Κανείς μόνος!», αναφέρει η ανακοίνωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

Κι εμείς εδώ στην Attica Voice, σε Ραφήνα και Πικέρμι ανταποκρινόμαστε και ενισχύουμε την μεγάλη προσπάθεια αλληλεγγύης.

Σας καλούμε για να υποστηρίξετε κι εσείς μαζί μας, ο καθένας και η καθεμία με τον τρόπο σας, τον αδελφό λαό της Τουρκίας, της Συρίας και του Κουρδιστάν που δοκιμάζονται από τους σεισμούς. προσφέροντας είδη πρώτης ανάγκης που θα παραδοθούν στο Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής προκειμένου να κατευθυνθούν με ασφάλεια στους πάσχοντες.

Τα υλικά (είδη πρώτης ανάγκης) που συγκεντρώνονται είναι τα εξής: Κουβέρτες, γάλα σε σκόνη, πάνες ενηλίκων/μωρών, σερβιέτες, απορρυπαντικά ρούχων, οροί, γάζες, χανζαπλάστ, είδη ατομικής υγιεινής.

Όλα τα αγαθά που θα συλλεχθούν, θα προωθούνται στο Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής προκειμένου να φτάσουν με ασφάλεια στους σεισμόπληκτους

Η παράδοση τους θα μπορεί να γίνεται 6-8 μ.μ. καθημερινά εκτός Δευτέρας, στο κατάστημα Beery – Beery της πλατείας Δημητρακού στη Ραφήνα

Πρόσφατα (24/1/2023) το δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας (και κατ’ όνομα  Πικερμίου) αποφάσισε την ίδρυση ενός νέου ΧΑΔΑ στη Ζώνη Αστικού Αναδασμού, σε έκταση παραχωρημένη στον Αυτόνομο Οικοδομικό Οργανισμό Αξιωματικών (ΑΟΟΑ). Περιοχή δίπλα στο Πικέρμι, για την οποία γράφαμε σε πρόσφατη ανάρτηση μας (1/2/2023 Και ΧΑΔΑ στο Πικέρμι). Η επίσημη αιτιολογία για την απαράδεκτη αυτή ενέργεια, είναι η συγκέντρωση και διαχείριση (θρυμματισμός;) των καμένων της πυρκαγιάς της 19/20 Ιουλίου 2022 που έκαψε το Ντράφι, τη Διώνη, το Πανόραμα Παλλήνης, την Ανθούσα και άλλα μέρη του ανατολικού  Πεντελικού.

Επισημαίναμε πως η αποκαλούμενη "Διαχείριση" είναι στην ουσία ταφή των καμένων, μαζί με απορρίμματα και μπάζα, χωρίς κανόνες. Λειτουργίες παράνομες, αντιπεριβαλλοντικές, εγκληματικές για τους κατοίκους. Εργασίες ανεξέλεγκτες, χωρίς πρωτόκολλα ελέγχου και καταγραφής της κάθε επιμέρους δραστηριότητας.

Προς επίρρωση των ανωτέρω και προκειμένου να μην αρχίσουν οι αμφισβητήσεις, όπως πολλές όμοιες περιπτώσεις που έχουν καταλήξει ως καταγγελίες στον συνήγορο του πολίτη, θα αναφέρουμε τα παρακάτω χαρακτηριστικά σημεία της όζουσας αυτής υπόθεσης:

Αρχικά ας δούμε πως ορίζεται ένας Χώρος Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων (ΧΑΔΑ)

Ως ΧΑΔΑ εννοείται ο χώρος στον οποίο συντελείται ανεξέλεγκτη απόρριψη στερεών αποβλήτων. Οι ΧΑΔΑ λειτουργούν χωρίς προδιαγραφές υγειονομικής διάθεσης αποβλήτων και χωρίς αρμόδια αδειοδότηση, κυμαίνονται δε από τοπικές σημειακές απορρίψεις στερεών αποβλήτων έως εκτάσεις πολλών δεκάδων στρεμμάτων.

Σύμφωνα με τα δεδομένα της σχετικής απόφασης που ανάρτησε στη Διαύγεια ο δήμαρχος Μπουρνούς (βλ. περασμένη ανάρτηση) και με την παράγραφο του συμφωνητικού εκμίσθωσης του χώρου, που επιτρέπει την υποδοχή αστικών απορριμμάτων και μπάζων, ορίζει πως ο χώρος θα είναι ένας ΧΑΔΑ, ακριβώς δίπλα στο φορτωμένο με σκουπίδια από τον ίδιο δήμαρχο, Πικέρμι.

Αλλά υπάρχουν και μερικά ακόμα σκοτεινά σημεία, τοπικού ενδιαφέροντος

Πρώτον: το απόσπασμα από τη σύμβαση εκμίσθωσης της έκτασης μεταξύ δήμου και ΑΟΟΑ όπου αναγράφεται πως στην περιοχή θα γίνεται "εναπόθεση και επεξεργασία της καμένης δασικής ξυλείας αλλά και κάθε άλλης χρήσης που τυχόν προκύψει π.χ. από εναπόθεση μπάζων απορριμμάτων κτλ από οπουδήποτε και αν προέρχονται"

Δεύτερον: αναφέρουμε την επισήμανση αναγνώστη του ιστολογίου Δασαμάρι SOS που αναδημοσίευσε την ανάρτηση μας και όπου επισημαίνεται πως ενώ στο ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ δήμου και ΑΟΟΑ ορίζεται με ακρίβεια η θέση του παραχωρημένου οικοπέδου στο ενσωματωμένο συμφωνητικό, το αναρτημένο στη Διαύγεια, απουσιάζει η δεύτερη σελίδα (φαίνεται και στην αρίθμηση) όπου προσδιορίζεται η θέση του μισθίου (του χώρου υποδοχής των καμένων, των απορριμμάτων και των μπάζων). Μάλιστα τελειώνει το σχόλιο του αναρωτώμενος: «Τι λαμογιές σκαρώνουν πάλι;»

Τρίτον: Άλλος ανώνυμος σχολιαστής (ενδεχομένως και ο προηγούμενος) παρατηρεί πως ενώ στην αρχή της σχετικής απόφασης, της αναρτημένης στη Διαύγεια, αναφέρεται ως εισηγητής ο αντιδήμαρχος Πάντζας, στο τέλος της ίδιας απόφασης  αναφέρεται ως εισηγητής ο αντιδήμαρχος(;) Μπουράνης. Προχειρότητα, ανικανότητα ή πρόθεση;

Οι καίριες επισημάνσεις του (των) ανώνυμου(-ων) σχολιαστή(-ών)

Δεν είναι λίγες οι φορές που στο πλαίσιο της διαμεσολάβησης του Συνηγόρου του Πολίτη έχουν τεθεί ζητήματα ως προς τις αυθαίρετες χωματερές των δήμων αλλά ακόμα και την έννοια του όρου ΧΑΔΑ ιδίως όταν αναφύονται θέματα υποχρεωτικής αποκατάστασης αυτών από τους Δήμους. Έτσι για να μην προκύψουν δικολαβίστικες αντιρρήσεις από την παρεούλα που έχει καταντήσει το Πικέρμι σε «πίσω αυλή» της Ραφήνας, με τη χωροθέτηση όλων των ρυπογόνων και επιβαρυντικών δραστηριοτήτων εκεί, αποσαφηνίσαμε τι είναι αυτό που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν στη ΖΑΑ. Δηλαδή τι είναι ένας ΧΑΔΑ.

Η δημιουργία μιας χωματερής, σχεδόν ιστορικά,  ξεκινάει από την ανεξέλεγκτη διάθεση Αποβλήτων Εκσκαφών Κατασκευών και Κατεδαφίσεων (ΑΕΚΚ) ή κλαδεμάτων και εξελίσσεται σε χώρο απόρριψης κάθε είδους αποβλήτων. Αυτό δηλαδή που σχεδιάζει να κάνει ο Μπουρνούς στη μισθωμένη έκταση του ΑΟΟΑ, στη Ζώνη Αστικού Αναδασμού του Πικερμίου. Από τον Συνήγορο του Πολίτη ανατρέχουμε σε περιπτώσεις δήμων που εγκατέστησαν ΧΑΔΑ και καταγγέλθηκαν από πολίτες στην ανεξάρτητη αρχή και διαπιστώνουμε πως σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, οι δήμοι αρνήθηκαν το προφανές!!! Μερικοί από αυτούς δε, υποστήριξαν αφενός ότι η ανεξέλεγκτη απόρριψη αποβλήτων δε δημιουργεί χωματερή (ακόμα και αν συνυπάρχουν και άλλες ροές αποβλήτων), αφετέρου ότι δεν είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τον εν λόγω ΧΑΔΑ. (Μάλλον τα ίδια υποτιμητικά για τη νοημοσύνη μας θα ακούσουμε και από τον συγκεκριμένο δήμαρχο)

Όλα αυτά τα γράφουμε γιατί θα χρειαστεί κι εμείς να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες όταν καταγγέλλουμε τη χωματερή του Μπουρνούς (χωματερή με ονοματεπώνυμο).

Το εξωφρενικό είναι πως στο όνομα της «εκτάκτου ανάγκης» για τον «πυρόπληκτο δήμο» (για πόσα χρόνια ακόμα θα είναι πυρόπληκτος για να αποφεύγει τις διαδικασίες ελέγχου;) καταστρέφεται το βουνό πέριξ του Πικερμίου. Συνδυαζόμενο δε με ΜΕΒΑ, ΚΕΛ, ΣΜΑ και τις βιομηχανικές περιοχές και το ΚΤΕΟ βαρέων οχημάτων, που πάλι ο Μπουρνούς εγκατέστησε, αποδεικνύεται πως αποτελεί τον ολετήρα της περιοχής. Μίας περιοχής που βρέθηκε να τον έχει δήμαρχο.

Εντάξει. Οι κάτοικοι του Πικερμίου δεν είναι αυτοί που θα ξεσηκωθούν για να διεκδικήσουν την απομάκρυνση επιβαρυντικών για την υγεία δραστηριοτήτων από τον τόπο τους. Ούτε καν την εξυγίανση του τόπου τους και μάλλον οι «παραδόσεις» και η οικογενειοκρατία «των ολίγων» θα μιλήσουν στις ερχόμενες εκλογές. Αλλά για πρώτη ίσως φορά, τόσο επιτακτικά, οι Πικερμιώτες πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά όλα αυτά που τους έχει φορτώσει ο δήμαρχος Ραφήνας, που ποτέ δεν ήταν Πικερμίου. Και να τα εγκρίνουν ή να τα απορρίψουν χωρίς να επηρεαστούν από συγγένειες, παρεούλες ή …υποσχέσεις.

Στοιχεία αντλήθηκαν και από την ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για τη διαχείριση των απορριμμάτων του 2020

Αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα της "Ταξικής Αντεπίθεσης" για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους σεισμόπληκτους λαούς σε Τουρκία - Συρία - Κουρδιστάν. Σας προτρέπουμε στην ενδεχόμενη επίσκεψη σας το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας, να μη ξεχάσετε να περάσετε από την οδό Καλλιδρομίου 49 στα ΅Εξάρχεια για να αφήσετε κι εσείς αυτό που μπορείτε (δείτε τα απαιτούμενα είδη πρώτης ανάγκης στο κάλεσμα της οργανώτριας συλλογικότητας). Οι λαοί σώζουν τους λαούς και στις κρίσιμες στιγμές η αλληλεγγύη μας με τους πάσχοντες πρέπει να εκφραστεί  και να πραγματωθεί με κάθε δυνατό τρόπο.

Ταξική Αντεπίθεση - Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών: Η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών. 

Ο πολιτικός χώρος της Ταξικής Αντεπίθεσης καλεί  σε συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους σεισμόπληκτους λαούς της Τουρκίας -Συρίας -Κουρδιστάν

Η συλλογή θα γίνει στον χώρο της Ταξικής Αντεπίθεσης Καλλιδρομίου 49 στα Εξάρχεια, το Σάββατο 11/2 15:00-18:00

Εφόδια που συγκεντρώνονται Κουβέρτες - Sleeping Bag, γάλα σε σκόνη, πάνες, γάζες, παυσίπονα, φακούς κλπ.

#antireport #σεισμος #earthquake #Turkey

Καταπληκτική παρουσίαση από την κονφερασιέ Πόπη, του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη.

Από τις κορυφαίες στιγμές της προεκλογικής περιόδου. Προτείνουμε να βρεθούν κι άλλα ταλέντα  για να καλύψουν τις παρουσιάσεις των υποψηφίων που στηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στις δημοτικές εκλογές ανά την Ελλάδα.

Δύσκολο μεν αλλά κάτι θα βρεθεί έστω και σε Γ' Εθνική κατηγορία

Μάθαμε πως κυκλοφόρησε ένα βίντεο από συνέντευξη του δημάρχου Ραφήνας στο κανάλι του Καρατζαφέρη, που το λένε ΑΡΤ (απλά ομόηχο και καμία σχέση δεν έχει με τέχνη = art).

Επειδή εμείς στην Attica Voice κάνουμε ερευνητική δημοσιογραφία και όχι τρίχες, αναζητήσαμε τα αμοντάριστα πλάνα της συνέντευξης για να διαβάσουμε "ανάμεσα στις γραμμές". Ο συνεργάτης της Attica Voice, φωτογράφος, μετεωρολόγος, δημοσιογράφος, ερευνητής, τσακάλι της ασφάλτου, Χρ. Φακιόλης, έφυγε από τη Γενική Δυστοπία Πολιτικής Προστασίας απ' όπου μας είχε στείλει το προηγούμενο ρεπορτάζ, έψαξε, ρώτησε και μας έφερε την αληθινή συνέντευξη, άκοπη και αμοντάριστη την οποία σας την παρουσιάζουμε εδώ και σήμερα.

Την Πέμπτη 9/2 και ώρα 20:00 συνεδριάζει ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας (και Πικερμίου ήθελε ο πάλαι ποτέ Καλλικράτης). Μετά από χρόνια σκοτεινά, που οι αποφάσεις λαμβάνονταν από την κουζίνα ή το μπάνιο των σπιτιών των συμβούλων, δίχως εισηγήσεις ή με ελλιπή πληροφόρηση  και με συστηματική χειραγώγηση αποφάσεων και διαδικασιών, την Πέμπτη γίνεται κανονικό Δ.Σ. 

Κανονικό ή μήπως όχι; Και εξηγούμαστε:

Όπως φάνηκε και από το τελευταίο συμβούλιο που είχε θέμα τον χώρο ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων  (ΧΑΔΑ) που θέλει ο δήμαρχος να φορτώσει στο Πικέρμι, υπήρξε ομοφωνία στο να φορτώσουν άλλη μία ρυπογόνα δραστηριότητα στην πλάτη του Πικερμίου. Θα γινόταν δηλαδή το κακό είτε το συμβούλιο συνεδρίαζε από το σαλόνι του είτε μέσα σα αίθουσα δημοτικού συμβουλίου. Ο καταλύτης που θα πίεζε για απόσυρση της πρότασης για τον ΧΑΔΑ θα μπορούσε να είναι μόνο ο κόσμος που θα έδινε το δυναμικό ΠΑΡΩΝ. Έτσι σε ένα "δια ζώσης" συμβούλιο αν θέλουν να αποφύγουν τον κόσμο και την πίεση που τους χαλάει τη διάθεση και τις προκατασκευασμένες αποφάσεις, θα προχωρήσουν είτε σε απαγόρευση παρακολούθησης από τον κόσμο (με ποια δικαιολογία άραγε;) ή θα αφήσουν μόνο ΕΝΑΝ εκπρόσωπο να παρακολουθήσει. Το απώτερο όριο του φασισμού είναι το γελοίο.

Ξέρουμε, αυτό πράγματι είναι γελοίο, αλλά μήπως δεν έχουν κάνει και χειρότερα και με περίσσιο θράσος, οι συγκεκριμένοι διοικούντες;

Δεν μένει παρά να δούμε σε ποιο σημείο εξευτελισμού μπορεί να πέσει το χειρότερο δημοτικό συμβούλιο που είχε ποτέ ο τόπος. Ένα συμβούλιο εικονικό. Μία προσχηματική συνέλευση   που αποφασίζει πάντα προκατασκευασμένα, δίχως διαβούλευση και δίχως να δίνει αναφορά σε κανέναν. Μπορεί να το χειραγωγεί συστηματικά ο δήμαρχος αλλά και οι ευθύνες του προέδρου του είναι βαρύτατες, Μόνη απάντηση είναι η συμμετοχή και παρέμβαση των δημοτών.

Τέλος πάντων, δυο είναι τα θέματα που καίνε και θα αποκαλύψουν τελικά πολλά για το μέλλον

Θέση μας είναι πως στα μείζονα θέματα η παρουσία, παρέμβαση και συμμετοχή των δημοτών είναι επιβεβλημένη. Και δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία για να αφήνουμε άλλους (η εκπροσώπηση δυστυχώς αποτελεί έναν μύθο) να αποφασίζουν για εμάς, τον τόπο και το μέλλον μας

Συνημμένη η πρόσκληση

Υποχρεωνόμαστε από τις εξελίξεις να διακόψουμε τις πολύτιμες ασχολίες μας για να προχωρήσουμε σε έκτακτη έκδοση, αφού ο συνεργάτης μας στη Γενική Δυστοπία Πολιτικής Προστασίας, Χ. Φακιόλης μας έστειλε επείγον ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο αυτή τη στιγμή διεξάγεται σύσκεψη με θέμα την προετοιμασία για την πολική εισβολή που βρίσκεται επί θύραις. Ήδη έφτασαν τα πρώτα μηνύματα του 112

Όπως μεταδίδει ο Χ. Φακιόλης:

Υψηλόβαθμα στελέχη του τομέα πολιτικής προστασίας, απ’ όλη την ανατολική Αττική είναι συγκεντρωμένα και ζεσταίνονται με εντριβές και καυτό τσάι με κονιάκ για να είναι έτοιμοι για δράση. Η αποστολή όμως του δήμου Ραφήνας έκλεψε τις εντυπώσεις αφού περιλαμβάνει και 4 εκσκαφείς με κουβά των 13 κυβικών μέτρων, 2 φορτωτές  966F και 22 Dumpers των 120 τόνων. «Είναι η χρυσή εφεδρεία», όπως περιέγραψε την ομάδα ο δήμαρχος Ραφήνας. Η ομάδα των βαρέων μηχανημάτων θα ξεκινήσει από απόψε να μειώνει την κλίση των 70 μοιρών που πήγαν και έχτισαν τις κατοικίες τους οι άνθρωποι, όπως συμπλήρωσε ο δήμαρχος.

Επίσης, θα υπάρχουν διαθέσιμα ταξί με ερπύστριες, αλατιέρες, σαλατιέρες, εκχιονιστικά και τζισιμπί ώστε να μεταφέρουν τους κατοίκους του Ντραφιού και της Διώνης στα Πατήσια, σε ειδικό ξενώνα που ενοικίασε από τον δήμαρχο Αθηναίων στην προνομιακή τιμή των 3.500.000 ευρώ τη βραδιά.

Για τα εκχιονιστικά μηχανήματα ο αντιδήμαρχος Πάντζας  δήλωσε ικανοποιημένος, ο αντιδήμαρχος Μπατάλης δήλωσε πως θα δηλώσει ικανοποημένος όταν θα βγει για έλεγχο σωτηρίας και ο δήμαρχος δήλωσε πως δεν έχουν οι οδηγοί αλυσίδες και θα φταίνε αυτοί αν δεν αλλάξει τελικά η κλίση των 70 μοιρών που πήγαν και έχτισαν τις κατοικίες τους οι άνθρωποι.

Για τις διακοπές ρεύματος θα φταίει όπως πάντα ο ΔΕΔΔΗΕ. Δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι γι' αυτό, το σώμα των ειδικών

Η σύσκεψη ολοκληρώθηκε πριν από λίγο και όλοι αποχώρησαν τραγουδώντας «δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα». Φήμες λένε πως εθεάθη ο περιφερειάρχης να φεύγει για το αεροδρόμιο αλλά ελέγχονται ως ανακριβείς αφού κανείς δεν πήγε να ρωτήσει τον ταξιτζή που πάει και αν θα μπορούσε να τον πάρει μαζί του.

Είχαμε ψέξει τον δήμαρχο γιατί είχε προκηρύξει θέση αστρολόγου για τον δήμο και όπως πάντα, με απευθείας ανάθεση. Να όμως που τώρα χρειάζεται η ειδικότητα και δυστυχώς δεν τον έχουμε τον ειδικό. Ευτυχώς, ο δήμαρχος ξέρει και από αστρολογία (PhD του ΙΕΚ Litsa Patera) και θα υποστηρίξει την πολιτική άμυνα απέναντι στον χιονιά

Μέσα στα οχήματα οι αρμόδιοι δίνουν τον δικό τους αγώνα

Καλό Σαββατοκύριακο και ας είμαστε αισιόδοξοι πως οι μετεωρολόγοι θα έχουν αστοχήσει στις προγνώσεις τους

Άλλη μία λογοτεχνική προσφορά, της Γκέλυς Τουλή συτή τη φορά. Μία προσφορά τέχνης στους αναγνώστες της Attica Voice για το Σαββατοκύριακο.

Εκείνη. Εκείνη που μπορεί να ρυθμίζει χωρίς να ξέρει ή να διαλύσει με πλήρη επίγνωση του εγκλήματος. Τη ζωή της ή τη ζωή των άλλων. Και οι άλλοι ξέρουν το δικαίωμα που έχει πάνω τους εκείνη. Όπως και κάθε μία, μοναδική "εκείνη" της ζωής μας.

Εκείνη

 Γκέλυ Τουλή

«Πριν τη γνωρίσω ήμουν σαν και σας. Αυτή πριν με γνωρίσει αισθανόταν σίγουρα μισή. Οι άλλοι την έβλεπαν χωρίς να την καταλαβαίνουν πλήρως. Περνούσαν από δίπλα της και την κοιτούσαν από αριστερά προς τα δεξιά και πότε από τα δεξιά προς τα αριστερά».

Εκείνη την ημέρα ήμουν αποφασισμένος  να μιλήσω μπροστά στο ακροατήριο και στους κριτές μου χωρίς φόβο. Αν  τους έπειθα ή όχι, αυτό ήταν δικό τους θέμα στην πραγματικότητα. Αυτοί θα έβγαιναν ζημιωμένοι ή κερδισμένοι. Εγώ  θα πιστεύω σ' αυτήν ότι κι αν της κάνουν.

 Μπήκα στην αίθουσα και όλοι ήταν έτοιμοι να με δικάσουν. Η αίθουσα ήταν μια μη αμφιθεατρική τάξη του Κεντρικού Πανεπιστήμιου. Μετά από όλα τα προκαταρκτικά ανέβηκα στο βήμα για να απολογηθώ. Η κατηγορία ήταν πώς της είχα φερθεί άπρεπα και δευτερευόντως ότι άλλαξα την πορεία και τη δική μου και τη δική της, σκορπώντας ψευδοεπιστήμη γι΄ αυτήν που ήταν γνωστή και διάσημη, αγαπημένη πολλών.

«Πριν την γνωρίσω ήμουν σαν και σας και πριν εκείνη με γνωρίσει είμαι σίγουρος ότι ήταν μισή». Κάπως έτσι ξεκίνησα.

Στην αίθουσα μπροστά μου υπήρχε μία μακριά έδρα και καθισμένοι σ’ αυτήν  ήταν τρεις σοβαροί άνθρωποι. Κοίταξα  επίμονα τον μεσαίο. Στρογγυλό  κεφάλι, καραφλός, τα γυαλιά του μυωπικά ή μάλλον διπλοεστιακά, αν κρίνω από την ηλικία του. Χοντρά  και ολοστρόγγυλα σαν το κεφάλι του. Είχα μάθει το όνομά του. Ήταν  ο Δόκτωρ Πενσέογλου. Μπροστά  και στους τρεις υπήρχαν στοίβες χαρτιά.

-Αν μέσα σε αυτή την αίθουσα  με δικάσετε σαν τον Γαλιλαίο, θα σας πω και εγώ: «Κι όμως γυρίζει!» και θα σας το πω μπροστά σας.

-Ας αφήσουμε τις πολλές εισαγωγές, αγαπητέ, μου απηύθυνε  τον λόγο ο Πενσέογλου και τα γυαλιά του ανεβοκατέβηκαν γιατί καθώς μιλούσε όλο το πρόσωπό του έκανε μορφασμούς.

Πίσω  μου υπήρχε ένας πίνακας στημένος σε ένα τρίποδο, όπως το είχα ζητήσει. Κοίταξα  το ακροατήριο. Στα  καθαρά έδρανα διέκρινα μερικούς φοιτητές μου, σε μία άκρη την αδελφή μου- δεν ήθελα να έρθει - και μερικούς φοιτητές από άλλα τμήματα. Ξαναγύρισα  στους τρεις κριτές μου. Είχα διακρίνει στα πρόσωπά τους τη σφραγίδα που τους πάτησαν με τη λέξη «κύρος». Σχεδόν αντίκρυσα μέσα από τα κρανία τους τα τακτοποιημένα μυαλά τους και σίγουρα είδα τις δύο γραβάτες των δύο ανδρών και το κλασικό ταγιέρ της μιας γυναίκας που ήταν στα δεξιά του στρογγυλού. Το φουλάρι στο λαιμό μου θα ήταν σίγουρα κατά μου.

- Το συμπέρασμα είναι διασκεδαστικό και δελεαστικό. Μπορεί  όμως κάλλιστα ο παντοδύναμος Θεός να γελά με όλο το θέμα και απλώς να με τραβάει από τη μύτη. Αυτό  είχε πει ο Άλμπερτ. Το  ίδιο λέω κι εγώ. Ερωτεύτηκα  κύριοι  και κυρίες! Αυτό είναι όλο κι όλο.  Κάποια  γελάκια ακούστηκαν από το ακροατήριο.

- Σας επαναλαμβάνω: Ας αφήσουμε τους αστεϊσμούς. Στο  προκείμενο, παρακαλώ, με διέκοψε ο στρογγυλός. Η  διαδικασία είναι απλή. Δώστε  μας τις εξηγήσεις σας. Θα σας κάνουμε έπειτα μερικές ερωτήσεις και τέλος. Έχουμε  στη διάθεση μας είκοσι λεπτά ακριβώς ακόμη.

-Ωραία λοιπόν, όπως το ζητάτε, ξεκινώ. Την  έπλασε ένας μικρός θεός ονόματι  Άλμπερτ. Η  μορφή της είναι κομψή και απλή. Αποτελείται  ακριβώς από τέσσερα στοιχεία.   Γύρισα  στον πίνακα Και έγραψα Ε = m×c²

-Δεν είμαστε φοιτητές ξέρετε, με διέκοψαν πάλι τα στρογγυλά γυαλιά.

-Θα σας παρακαλέσω να μην με διακόψετε άλλο, είπα.

Εκείνος  πήρε το στυλό στα χέρια του και το χτυπούσε νευρικά στην παλάμη του. Ακριβώς  δίπλα του είδα την αξιότιμη κυρία Σαββίδου. Σταμάτησα  να κοιτώ τον Πενσέογλου και στράφηκα αποκλειστικά σε αυτήν. Είχε  πρόσωπο παγωμένο. Μόνο  τα μάτια της ανοιγόκλεινε πότε πότε. Μου φάνηκε σαν μία μηχανή που είχε προγραμματιστεί για περιοδικό άνοιγμα και κλείσιμο του διακόπτη. «Ηλίθιοι  πανέξυπνοι άνθρωποι» σκέφτηκα. Η  ακινησία της Σαββίδου με προκαλούσε. Έτσι λοιπόν συνέχισα:

 -Όπως κάθε άνδρας που τον ξετρελαίνει κάποια, θέλει να τη ρίξει στο κρεβάτι, να την δει όχι μόνο όρθια αλλά ξαπλωτή κι ανάποδα, έτσι κι εγώ ήθελα  τα μάτια μου στα πόδια της και  το κεφάλι της στα δικά μου πόδια. Να την έχω. Έτσι την επιθυμούσα  εγώ. Ανάποδα.

 Ούτε με αυτά τα λόγια η Σαββίδου  έκανε κάποια σύσπαση του προσώπου  της. Ήθελα  να δω κάτι σε αυτήν. Μίαν  ενόχληση, ένα πιο γρήγορο πετάρισμα των βλεφάρων. Έστω   έναν εκνευρισμό στο στόμα.

-Αυτό, αγαπητοί μου, θέλησα κι εγώ και το πέτυχα. Την  αντέστρεψα. Την  έριξα στο κρεβάτι.

Ακούστηκαν  μερικά δειλά χειροκροτήματα στο ακροατήριο άλλα ο στρογγυλός έριξε βλοσυρά βλέμματα και απέπνευσαν γρήγορα οι ήχοι. Ήξερα  πως μερικοί από τους φοιτητές μου ήταν φανατικοί για μένα. Ήταν  όμως και κάποιοι εχθροί.

-Θα γίνω πιο σαφής. Ο  Αϊνστάιν απέδειξε ότι μπορούμε την ύλη να την κάνουμε ενέργεια. Δεν το  πίστευε και ο ίδιος και απορούσε με αυτό που είχε ανακαλύψει. Κι  εγώ απορώ, κύριοι και κυρίες, γιατί μπορούμε την ενέργειά μας να την κάνουμε ύλη,  να την κάνουμε μία πραγματικότητα όπως εμείς την επιθυμούμε. Την αντέστρεψα, σας λέω. Τι πιο λογικό;

-Χρειαζόμαστε πειράματα, πετάχτηκε επιτέλους η Σαββίδου. Και  αποδείξεις παρακαλώ.

Επιτέλους είχα πάρει αυτό που ήθελα. Την  αντίδραση της. Χοροπηδούσα μέσα μου. Πάνω σε αυτήν την αντίδρασή της, αλληλοεπίδρασα. Ακαριαία  καβάλησα το ενεργειακό της σώμα με όλη μου τη ζωντάνια, όλη μου την βεβαιότητα με την οποία είχα ξυπνήσει από το πρωί. Η  ενέργειά μου έσφυζε μέσα μου και την  εκσφενδόνισα εστιασμένη προς την κυρία Σαββίδου. Την  πλησίασα, την κοίταξα στα μάτια. Ξαφνιάστηκε  και απλά  ανοιγόκλεισε τρεις φορές συνεχόμενες τα βλέφαρά της. Καμία  άλλη αντίδραση. Τα  κάστανα ολόισια καρέ μαλλιά της αυστηρά έφταναν στους ώμους της. Αυτοί  οι ώμοι έγερναν ελαφρά προς τα εμπρός από το βάρος των εξήντα χρόνων της.

 «Καταλαβαίνεις. Είσαι η ατράνταχτη απόδειξή μου» της είπα από μέσα μου και το πίστεψα χωρίς καμιά αμφιβολία. Έκανα  μεταβολή και γύρισα μπροστά στον πίνακα.

-Έτσι λοιπόν αποδεικνύεται ότι η ενέργειά μας θα δημιουργήσει εν τέλει την πραγματικότητα μας αν την εστιάσουμε ώστε να καμπυλώσει τον χωροχρόνο.  Και  σας έχω καταθέσει την αποδεικτική μου διαδικασία. Αν  έχετε αντιρρήσεις θα έπρεπε κανονικά να μιλήσουμε πάνω σε αυτές και όχι να μου ζητάτε μία απολογία με βάση τη φτηνή σας κατηγορία για αντιεπιστημονική συμπεριφορά.

 Αν  ένας ψήφιζε από τους τρεις τους υπέρ μου, θα παρέμενα. Η απόφαση της αποπομπής μου από το Πανεπιστήμιο χρειαζόταν να είναι ομόφωνη.

-Ο Θεός με τραβά από την μύτη αλλά τον τραβάω κι εγώ. Γιατί μπορούμε να κατευθύνουμε τα πράγματα, γύρισα προς το ακροατήριο. Γεννηθήτω το θέλημά του, αναφώνησα. Είμαστε κατ’ εικόνα και ομοίωση.

Κάποιοι  χειροκρότησαν πάλι με περισσότερο θάρρος. Στράφηκα χορευτικά προς την έδρα. Πλησίασα  τη Σαββίδου  αδιάφορα αλλά  κοιτούσα επίμονα τον στρογγυλό.

-Μη με παρεξηγήσετε, συνέχισα.

Στερέωσα το ένα χέρι μου όρθιος καθώς ήμουν στην έδρα ακριβώς μπροστά από τη Σαββίδου κοιτώντας αλλού. Το  χέρι μου έβγαζε φλόγες που κατευθύνονταν κάτω από τα καστανά μαλλιά της. Παρότι  την συναντούσα από κοντά για πρώτη φορά, είχα μάθει και για αυτήν. Ήταν διαπρεπής  φυσικός με σπουδές στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και  διδακτορικό στο Στάνφορντ. Είχε ζήσει στην Αμερική για οκτώ συναπτά έτη και  πριν μία πενταετία ήταν διδάκτωρ της θεωρητικής φυσικής στην πατρίδα μας πια. Ελεύθερη,  μόνη και αυστηρή. Αξιοσέβαστη  στην επιστημονική κοινότητα.

Κρακ  άκουσα μέσα στο μυαλό μου κι είδα το καβούκι της να σπάζει. Όπως ακριβώς το είχα αποδείξει: m=E/c². Μάζα,  ύλη, πραγματικότητα από την ενέργειά μου.

Μα φυσικά παρέμεινα στο Πανεπιστήμιο. Ήξερα  ν’ αναποδογυρίζω αυτήν που ερωτευόμουν.

© Γκέλυ Τουλή 27/1/2023

Το κείμενο προσφέρεται και σε PDF για ανάγνωση είτε σε χαρτί είτε ως e-book