Μια κατηγορία μόνο του. Αυτό είναι το LUBEN.tv. Ένας ιστότοπος (sic), ένας διαδικτυακός τόπος που φέτος συμπλήρωσε 10 χρόνια ανάδειξης της φαιδρότητας όλων αυτών που αποτελούν την φερόμενη ως «πολιτική», εικονική  μας καθημερινότητα. Αυτή η καθημερινότητα δεν αποτελεί και πραγματικότητα, ενώ ως εικονική και παράλληλα φερόμενη ως «πολιτική», αποτελεί επιτομή της κωμωδίας. Αποκτά μάλιστα την δοκιμότερη της έκφραση στο LUBEN και τις τεχνικές του.

Το LUBEN συνεχίζει και αναβαθμίζει μία παράδοση λίγο παλαιότερων sites που αναδείκνυαν τη γελοιότητα της νεοελληνικής ακροδεξιάς καθημερινότητας, όπως το funEL ή το JUNGLE-Report αλλά ενώ χρησιμοποιούν σχεδόν τα ίδια τεχνικά μέσα, εκείνα είχαν περίπου «αποκλειστική πελατεία» όπως ο Λιακόπουλος το πρώτο και το ΛάΟΣ και οι νεοφασίστες του, το δεύτερο. Επιπλέον το LUBEN δημιουργεί πάνω στο καλλιτεχνικό ρεύμα του νέο-υπερρεαλισμού. Αυτή είναι και μία αναγκαστική συνθήκη, αφού η Ελλάδα σήμερα αποτελεί τη σουρεαλιστική φαντασίωση αγνώστου ταυτότητας υποκειμένου. Μήπως όμως έτσι δεν ήταν από συστάσεως της;

Στην Attica Voice αποφασίσαμε να ορίσουμε μία γωνιά που θα φιλοξενούμε (θα αναδημοσιεύουμε) επιλεγμένες αναρτήσεις του LUBEN.tv για να προσθέσουμε κι εμείς ένα μικρό λιθαράκι στη διάδοση του. Και στο κάτω κάτω, αν είναι να κάνουμε αναδημοσιεύσεις, να τις κάνουμε με επιλεγμένο υλικό.

Ξεκινάμε σήμερα με την ανάρτηση της 26^ης Ιανουαρίου για το μόνοιασμα δύο ελληνόπουλων, του Καρανίκα και του Άδωνι, γνωστών «ηρώων» κωμικών έως γελοίων επεισοδίων της νεοελληνικής φάρσας.

«Σόρι για αυτό με τους μπάφους» είπε ο Άδωνις από τον Καρανίκα του ΣΥΡΙΖΑ live στον αέρα

Μια γλυκιά στιγμή πολιτικού πολιτισμού ευγενική χορηγία της φαρμακευτικής κάνναβης

LUBEN.tv - THE NEWSROOM · 26 Ιανουαρίου 2023

Την πιο weird εκδοχή της εθνικής συμφιλίωσης έζησε σήμερα το πανελλήνιο, αγαπητές φίλες και φίλοι. Το πρόσωπο κλειδί στα σημερινά γεγονότα ήταν φυσικά ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος μιλούσε το πρωί στα εγκαίνια της TIKUN OLAM Europe στα Εξαμίλια Κορίνθου, της πρώτης μονάδας φαρμακευτικής κάνναβης που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα.

Εκεί, ο Άδωνις Γεωργιάδης απολογήθηκε (ξανά) δημόσια για  τα σχόλια για τις προσπάθειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να μπει η χώρα στην αγορά της φαρμακευτικής κάνναβης. Ο Καρανίκας είχε διατελέσει ειδικός σύμβουλος στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού και είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη θεσμοθέτηση της φαρμακευτικής κάνναβης, κάτι που του έχει αναγνωρίσει και παλαιότερα ο αγαπημένος μας τηλεπλασιέ.

Μας κοινοποιήθηκε προς δημοσίευση και τη δημοσιεύουμε εδώ, επιστολή της ΚΠΑΜΡΡ προς το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Ραφήνας. Η ΚΠΑΜΡΡ απευθύνει με την επιστολή, αίτημα να αναγνωστεί από τον πρόεδρο προς τους δημοτικούς συμβούλους. Η εμπειρία έχει διδάξει την Κίνηση πως, στην επίφαση δημοκρατίας που έχει σκεπάσει τα πάντα στην πόλη, δεν υπήρχε καμία περίπτωση ακρόασης της από αυτούς που αποφασίζουν πάντα μόνοι και πάντα αυτό που τους επιβάλλει ο "αρχηγός" τους, σε ένα δημοτικό συμβούλιο παρωδία, πάντα πίσω από κλειστές πόρτες που επιβάλλονται από το παρωχημένο πια εκ των πραγμάτων και εντελώς γελοίο πρόσχημα, εκείνο της ...."πανδημίας". 

Η μόνη πανδημία που υφίσταται εντός του δήμου της Ραφήνας, είναι εκείνη της αντιδημοκρατικότητας, της φίμωσης των πολιτών και της χειραγώγησης του συνόλου τους από μία "παρεούλα" και έναν τοπικό Κιμ Γιονγκ Ουν. Ακολουθεί το κείμενο της ΚΠΑΜΡΡ και η επιστολή προς το ΔΣ

Ραφήνα, 24/1/23

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ Α.Α.15 ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ 24/1/23

(με αίτημα να διαβαστεί από τον πρόεδρο του Δ.Σ.,  σε περίπτωση που δε μας επιτραπεί η συμμετοχή και παρέμβασή μας σε αυτό)

Με την από 7.12.2022 αίτησή μας 68 κάτοικοι και σύλλογοι της περιοχής είχαμε ζητήσει την ανάκληση της απόφασης 174/2022 του Δημοτικού Συμβουλίου για παραχώρηση 12 στρεμμάτων δημοτικών εκτάσεων στην εταιρία ΙΝΤΡΑΚΑΤ για χρήση εργοταξίου.

• ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

Κατ΄ αρχήν διαμαρτυρόμαστε για το γεγονός ότι δεν ικανοποιήθηκε το αίτημά μας για σύγκληση Δημοτικού Συμβουλίου δια ζώσης και με τη συμμετοχή των κατοίκων και φορέων που υπογράφουν την αίτηση προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στην τοπική κοινωνία να εκφράσει την άποψή της για μία απόφαση που θα επηρεάσει αρνητικά τη ζωή όλων των κατοίκων της Ραφήνας  για τα επόμενα τουλάχιστον 7 χρόνια. Αυτή η στοιχειώδης δημοκρατική απαίτηση, που αποτελεί και υποχρέωση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, δεν έγινε σεβαστή. Τουναντίον, το Δ.Σ. συγκλήθηκε με το σύστημα της τηλεδιάσκεψης, κατ’ επίκληση της νομοθεσίας για τον Covid, ενώ βέβαια η πανδημία δεν εμπόδισε να γίνει στο Δημαρχείο η κοπή της πίτας δια ζώσης.

Καταγγέλλουμε επίσης την σκόπιμη καθυστέρηση της σύγκλησης του Δημοτικού Συμβουλίου πολύ πέραν της προθεσμίας του ενός μήνα (5/1/2023)  από την υποβολή της σχετικής αίτησής μας. Αυτό έγινε προφανέστατα προκειμένου η απόφαση παραχώρησης να χρησιμεύσει εν τω μεταξύ ως «κάλυμμα» για την εκτέλεση των παράνομων και αυθαίρετων εργασιών που έγιναν από τότε μέχρι σήμερα στις εκτάσεις αυτές.

• ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

Κατ’ αρχήν η σημερινή ανάκληση, εφόσον ψηφιστεί από το ΔΣ,  δεν ικανοποιεί την ουσία του αιτήματος  των 68 κατοίκων και φορέων που ήταν ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΙ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ ΣΕ ΖΩΝΗ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ 6 ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΓΕΙΤΝΙΑΣΗ ΜΕ ΟΙΚΙΣΜΟ (Αύρα). Η απόφαση αυτή δεν αίρεται με τη διενέργεια διαγωνισμού για εκμίσθωση των ίδιων δημοτικών εκτάσεων για την ίδια χρήση(εργοταξίου).

Η απόφαση 174/2022 παραχώρησης των επίμαχων εκτάσεων στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ είναι παράνομη επειδή: α) οι παραχωρούμενες εκτάσεις αποτελούν κατά το μεγαλύτερο τμήμα τους ζώνη Πρασίνου Α της Ζ.Ο.Ε. Μεσογείων χαρακτηρισμένη με Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ 199/Δ/2003), στην οποία επιτρέπεται η χρήση μόνο για καθιστικά και όχι βέβαια για εργοτάξιο και β) γιατί έγινε απευθείας μίσθωση χωρίς τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας δημοπράτησης. Για τους λόγους αυτούς έχει προσβληθεί με προσφυγή στον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης.

Μετά την άσκηση της προσφυγής μας και της αίτησής μας, το Δ.Σ. με την υπ’ αρ. 191/2022 απόφασή του αποφάσισε τη διενέργεια διαγωνισμού εκμίσθωσης των ίδιων ακριβώς εκτάσεων και για την ίδια ακριβώς διάρκεια, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ. Αποφασίστηκε δηλαδή από το ΔΣ διαγωνισμός εκμίσθωσης των ΗΔΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΝΤΡΑΚΑΤ ΕΚΤΑΣΕΩΝ!!! Και η απόφαση αυτή προσβλήθηκε από σύσσωμη την αντιπολίτευση, φορείς και κατοίκους της περιοχής στο Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης επειδή: α)πρόκειται για ζώνη πρασίνου Α, β)η συνεδρίαση του Δ.Σ. μη νόμιμα έγινε δια περιφοράς και εκτός ημερήσιας διάταξης με επίκληση δήθεν κατεπείγοντος γ)βασίστηκε σε μη νόμιμη απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ και δ) πρόκειται για κατάχρηση εξουσίας/διαδικασίας.  Ήδη ο Δήμος έχει κληθεί από το Συντονιστή της Αποκεντρωμένης να στείλει χωρίς καμία καθυστέρηση τις απόψεις του.

Εν τω μεταξύ με κάλυμμα την ήδη υπό ανάκληση παράνομη παραχώρηση, η εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ έχει ήδη εγκατασταθεί στις επίμαχες εκτάσεις, όπου έχουν γίνει παράνομες και αυθαίρετες εργασίες:

• πλήρης αποψίλωση των εκτάσεων και παράνομη διάνοιξη δρόμου προς το νεκροταφείο
• δύο παράνομες τσιμεντοστρώσεις που έγιναν χωρίς ανάρτηση αριθμού οικοδομικής αδείας στο χώρο
• εγκατάσταση τουλάχιστον 4 κοντέινερ της εταιρίας ΙΝΤΡΑΚΑΤ
• εναπόθεση των βλαστικών που βρίσκονταν στο χώρο διαχείρισης βλαστικών του Δήμου σε παρακείμενο οικόπεδο (συμβολή οδών Αύρας και Αφροδίτης) που δεν ανήκει στις παραχωρημένες εκτάσεις, προκειμένου να αρχίσει η εκτέλεση εργασιών από την ΙΝΤΡΑΚΑΤ στο χώρο διαχείρισης βλαστικών του Δήμου.

Η ανάκληση της παράνομης απόφασης 174/2022 σήμερα, δεν απαλλάσσει όσους την ψήφισαν από τις πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες παράβασης καθήκοντος, αφού βάσει αυτής ήδη εκτελέστηκαν παράνομες εργασίες και έχει ήδη προκληθεί δύσκολα επανορθώσιμη περιβαλλοντική βλάβη.

Πολλώ δε μάλλον, που ακόμη διατηρείται σε ισχύ η δεύτερη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (191/2022) εκμίσθωσης των ίδιων επίμαχων εκτάσεων ΓΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΧΡΗΣΗ (εργοταξίου) σε περιοχή που η εν λόγω χρήση απαγορεύεται από δύο Προεδρικά Διατάγματα (ΦΕΚ199/Δ/2003 ΖΟΕ Μεσογείων και ΦΕΚ498/Δ/2021 οριοθέτησης ρέματος Ραφήνας). Βάσει δε της απόφασης αυτής μεθοδεύθηκε η διαδικασία του «φωτογραφικού» διαγωνισμού εκμίσθωσης,  που ήδη κηρύχθηκε δύο φορές άγονος προκειμένου να ακολουθήσει στη συνέχεια απευθείας ανάθεση στην επωφελούμενη εταιρεία.

Ως προς το κοινωνικό σκέλος της υπόθεσης, η επιλογή των συγκεκριμένων δημοτικών εκτάσεων για κατασκευή εργοταξίου στο κέντρο της Ραφήνας, ανάμεσα σε 6 σχολεία, σε άμεση γειτνίαση με τον οικισμό Αύρα, δίπλα στο κοιμητήριο και στην οδό Ευβοϊκού που αποτελεί  βασικό οδικό άξονα προς το λιμάνι, ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, πρόκειται :

• να δημιουργήσει κυκλοφοριακό πρόβλημα στην πόλη, ιδιαίτερα στην πρόσβαση των περιοχών της νότιας Ραφήνας προς το κέντρο αλλά και στην πρόσβαση των γονέων ολόκληρης της Ραφήνας που καθημερινά μεταφέρουν με αυτοκίνητα τα παιδιά τους στα πέριξ του εργοταξίου σχολεία
• να θέσει σε κίνδυνο τροχαίων ατυχημάτων τους πλέον των 1000 μαθητών που καθημερινά θα διέρχονται με τα πόδια από την οδό Χρ.Σμύρνης ανάμεσα σε δεκάδες αυτοκίνητα, φορτηγά και μηχανήματα έργου
• να υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής των πολιτών και ιδιαίτερα των μαθητών και των κατοίκων του παρακείμενου οικισμού Αύρα από τα καυσαέρια, το θόρυβο, τη σκόνη (στο ΚΑΕΚ δίπλα στην εκκλησία της Παναγίτσας θα γίνεται και εναπόθεση χωματουργικών) και από την μετατροπή μίας από τις λίγες πλέον περιοχές πρασίνου στο κέντρο της Ραφήνας σε άσφαλτο και τσιμέντο
• να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια των πολιτών από πλημμύρες, αφού οι επίμαχες εκτάσεις δίπλα στο νεκροταφείο βρίσκονται ολόκληρες ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ και ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΠΛΗΜΜΥΡΑΣ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ που θεσμοθετήθηκαν με το «ΠΔ οριοθέτησης ρέματος Ραφήνας» στα πλαίσια του έργου ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ-ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗΣ ΡΕΜΑΤΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ, οριοθέτηση που ο ίδιος ο εργολάβος του έργου καταπατά με τη συναίνεση του Δήμου!!!

Σας εφιστούμε την προσοχή ότι α)η έναρξη του έργου διευθέτησης του ρέματος Ραφήνας ξεκινά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΡΙΘΕΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣτΕ, ενώπιον του οποίου έχει προσβληθεί από συλλόγους και κατοίκους της περιοχής και εκδικάζεται στις 26/4/23 και β)οποιαδήποτε παρέμβαση στο ρέμα πριν από την κρίση του ΣτΕ, καθίσταται εξαιρετικά επικίνδυνη για την ασφάλεια πολιτών και περιουσιών σε περίπτωση πλημμύρας.   

Ενημερώνουμε το Δ.Σ. ότι έχουμε ήδη προβεί και θα προβούμε έτι περαιτέρω σε καταγγελίες ενώπιον και άλλων δημόσιων αρχών και δικαστηρίων.

Με επιφύλαξη κάθε δικαιώματός μας

ΖΗΤΑΜΕ

1. Να ανακληθούν και οι δύο αποφάσεις (174/2022 και 191/2022) του Δημοτικού Συμβουλίου για την παραχώρηση/εκμίσθωση των επίμαχων εκτάσεων για μη επιτρεπόμενη χρήση εργοταξίου.
2. Να αποδοθεί ο χώρος στον Δήμο Ραφήνας και να αποκατασταθεί η προτέρα κατάσταση (απομάκρυνση των κοντένειρς, τσιμεντοστρώσεων κλπ.)

Επισυνάπτουμε στιγμιότυπο οθόνης της ηλεκτρονικής αποστολής προς τον πρόεδρο του ΔΣ

Την επιστολή όπως απεστάλη ως συνημμένο

Αναδημοσιεύουμε μία συνέντευξη της ομότιμης καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κοινωνιολόγου και συγγραφέως Άννας Φραγκουδάκη, στον Γιάννη Πανταζόπουλο (LiFO 22/1/2023 βλ πηγή στο τέλος), Η διακεκριμένη και εμβληματική προσωπικότητα μιλά, με αφορμή το νέο της βιβλίο, για τον «ορατό και αόρατο ρατσισμό», τους βολικούς εθνικούς μύθους αλλά και τον «ακροδεξιό ανδρισμό από ατσάλι». Κρίναμε πως τέτοιες συνεντεύξεις αποτελούν πολύτιμες παρακαταθήκες και μαθήματα προς την κοινωνία μας, τοπική ή ευρύτερη. Παρακαταθήκες για την υποστήριξη της προσπάθειας να προχωρήσουμε μπροστά, προς το μέλλον, με μία υψηλότερη ταχύτητα και μία στέρεα συνείδηση του εαυτού μας και της της κοινωνίας μας.

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, Άννα Φραγκουδάκη, ανήκει στις εμβληματικές μορφές του χώρου των κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα. Με το επιστημονικό της έργο και τις μεταρρυθμιστικές της παρεμβάσεις άνοιξε νέους ορίζοντες στον χώρο της εκπαίδευσης αλλά και στο ακανθώδες πεδίο των διακρίσεων, του ρατσισμού και των ανισοτήτων στην κοινωνία μας.

Τη συναντώ στο σπίτι της με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου που φέρει τον τίτλο «Ορατός και αόρατος ρατσισμός τον 21ο αιώνα - Η δυτική μυωπία, η ισχύς του σεξισμού και η άρνηση του αντισημιτισμού» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.

Το αστικό διαμέρισμά της στην περιοχή του Κολωνακίου είναι γεμάτο από βιβλιοθήκες, πίνακες ζωγραφικής και ξενόγλωσσα περιοδικά. Στο τραπέζι διακρίνω το «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ, κάποια πανεπιστημιακά συγγράμματα και μερικές διάσπαρτες σημειώσεις. Απέναντι μου έχω μια σπουδαία προσωπικότητα, βαθιά και ευρύτατα καλλιεργημένη. Μια γυναίκα που όλα αυτά τα χρόνια παραμένει ένα οξυδερκές, ελεύθερο και ανυπότακτο πνεύμα.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα τα κείμενά της στον ημερήσιο Τύπο δημιουργούσαν συζητήσεις, ενώ για τις τολμηρές απόψεις της βρέθηκε αρκετές φορές στο στόχαστρο επιθέσεων ακραίων στοιχείων αλλά και της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή».

Λίγο πριν ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας μου λέει ότι σκοπός του βιβλίου της είναι να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα, π.χ. στο γιατί οι ιδέες επιστημονικά, ηθικά και πολιτικά καταδικασμένες πλανώνται ξανά τον 21ο αιώνα πάνω από την ενωμένη Ευρώπη και όλη τη Δύση. Με τη διεισδυτική της ανάλυση χαρτογραφεί όλες τις αθέατες πλευρές κοινωνικών φαινομένων και εστιάζει στον αόρατο ρατσισμό που διαχέεται στον κόσμο, ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για την εποχή μας και τις αλλαγές στις διεθνείς ισορροπίες, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, την Ιστορία και τους βολικούς μύθους, το κίνημα MeΤoo και τον «ακροδεξιό ανδρισμό από ατσάλι» αλλά και τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή.

— Τι εποχή είναι αυτή που ζούμε;

Αρχικά, είναι μια εποχή που εγκυμονεί μεγάλες αλλαγές σε γεωπολιτικό και παγκόσμιο επίπεδο, κάτι σαν σεισμός, αλλά μικρής προς το παρόν ισχύος. Ωστόσο, δείχνει απειλητικός γιατί κανένας δεν μπορεί να προβλέψει εάν θα ανατραπούν αύριο οι δοσμένες διεθνείς ισορροπίες.

Ο φόβος δημιουργεί τάσεις καταφυγής σε μύθους, με ισχυρότερο τον ξεπερασμένο και βλαβερό εθνικιστικό μύθο του 19ου αιώνα. Είναι ξεπερασμένος επειδή είναι επεκτατικός, άρα έχει προοπτική τους πολέμους και την υπεροπλία. Βλαβερός, επειδή τυφλώνει αναιρώντας τον δρόμο προς την εθνική αυτογνωσία.

Σχετικά με την αναγκαιότητα να είναι τα σύνορα των εθνών-κρατών απαραβίαστα καθώς και με την αναγκαιότητα να κατακτηθεί η εθνική αυτογνωσία, το πιο σημαντικό δεδομένο στην εποχή μας είναι η επίδραση που ασκεί η κυριαρχία μιας τάσης μιμητισμού στη μακρόχρονη πάλη με την τάση αναγνώρισης της πολιτισμικής ιστορίας και της αξίας της.

Tο να είσαι γυναίκα στην Ελλάδα πάντοτε σε έφερνε σε δεύτερη μοίρα απέναντι στους άνδρες και το βίωσα σε όλη μου την πανεπιστημιακή διαδρομή. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Με ποια έννοια το λέτε;

Από την πρώιμη εποχή, οπότε διανοούμενοι στα νότια οθωμανικά Βαλκάνια συνέλαβαν την ιδέα της εξέγερσης με στόχο την ανεξαρτησία του έθνους των Ελλήνων από την αυτοκρατορία, εμφανίστηκαν δύο εθνικά κινήματα, το ένα μιμητικό του αρχαιοελληνικού πολιτισμικού «θαύματος» (στο οποίο υποκλίνονται έως σήμερα οι μεγάλες δυνάμεις της δυτικής Ευρώπης) και το άλλο αφενός επαναστατικό, αφετέρου διεκδικητικό της ισότητας των πολιτισμών ανάμεσα στα ευρωπαϊκά έθνη. Επαναστατικό γιατί, αντίθετα με το αντίπαλό του αρχαιολατρευτικό εθνικό κίνημα, το υπέρ της ισότητας πάλεψε να μετατρέψει το ανεξαρτησιακό όραμα σε πολιτική πράξη με στόχο την ίδρυση εθνικού κράτους.

Αργότερα, από την τελευταία εικοσαετία του 19ου αι., οι διανοούμενοι φορείς των διαφωτιστικών ιδεών που αυτοαναγνωρίζονται ως Έλληνες διεκδικούν ως αναφαίρετο το δικαίωμα της κρατικής οντότητας του έθνους τους. Το δικαίωμα αυτό δεν οφείλεται στον αμέριστο θαυμασμό των Ευρωπαίων για τους υπέρλαμπρους προγόνους. 

— Αυτό το προγονικό μεγαλείο ποια προβλήματα δημιουργεί;

Πριν από έναν ολόκληρο αιώνα διατυπώθηκε μαχητικά η αναγκαιότητα να αναγνωρίσουν οι Έλληνες την πολιτισμική τους ιστορία, δηλαδή τις ανατολικές επιδράσεις που φέρει και την αξία της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς με τη μορφή πολιτισμικής επίδρασης και όχι ως βιολογικής συνέχειας. Αυτή η αναγνώριση ως δικαίωμα αναφαίρετο προβάλλει την πολιτισμική ιστορία ως τον ιδιαίτερο, δικό μας νεότερο ελληνικό πολιτισμό.

Παράλληλα, η αναγνώριση αυτόματα αποκαλύπτει ότι η διεκδίκηση της ισότητας στο όνομα του προγονικού μεγαλείου καλλιεργεί και διαιωνίζει μια συνεχή λανθάνουσα σύγκριση του παρελθόντος με το παρόν. Η σύγκριση από μόνη της συνθλίβει την αξία του πολιτισμικού παρόντος κάτω από το βάρος του θαύματος.

— Τι είναι αυτό που τροφοδοτεί το μίσος απέναντι σε άλλους ανθρώπους;

Ας υπογραμμίσω ότι μόλις ορίσατε τον ρατσισμό ως μίσος απέναντι σε άλλους ανθρώπους, ορισμός που είναι πολύ χρήσιμος. Χρήσιμος για την κατανόηση του αντισημιτισμού στη σημερινή ελληνική κοινωνία, που δεν αναγνωρίζεται και θεωρείται «πολιτική κριτική» και μάλιστα «δίκαιη» προς τους ισχυρούς, καταπιεστές, συγχρόνως αλαζόνες και ρατσιστές (Ισραήλ).

Το 2013 κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο «Η ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι» (εκδ. Πόλις) του Saul Friedländer. Παρέχει τα ισχυρότερα τεκμήρια για το αβυσσαλέο μίσος που έτρεφαν για τους Εβραίους οι ναζί ηγέτες με τη μορφή μανιοκαταδιωκτικής εμπάθειας, ιδίως από τον Χίτλερ.

Στην Ελλάδα, η ταύτιση των Εβραίων γενικά με τον κίνδυνο και το κακό είναι αντισημιτική θέση που απαιτεί προσοχή και ερμηνείες. Θυμηθείτε το παράδειγμα της επίθεσης στον Γ. Μπουτάρη το 2014 ή την αντισημιτική ανοχή της Εκκλησίας, της Βουλής των Ελλήνων και του δικαστικού σώματος.

— Τι ισχύει με τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα;

Σε διεθνή έρευνα του 2014 της αμερικανικής ΜΚΟ Anti-Defamation League ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα ξεχωρίζει έντονα απ’ όλες τις χώρες της δυτικής Ευρώπης (με υψηλότερο μ.ό. στη Γαλλία που είναι 37%), επίσης απ’ όλες τις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης (με υψηλότερο μ.ό. στην Πολωνία στο 45%) και φτάνει στην Ελλάδα με το τεράστιο 69% (όσο της Τουρκίας και ψηλότερο από το 65% στο Ιράν).

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πιστεύουν ότι «οι Εβραίοι ελέγχουν ολόκληρη την οικουμένη», 8 στους 10 πιστεύουν ότι «ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία (τις επιχειρήσεις και το χρηματιστικό κεφάλαιο)», ενώ 7 στους 10 ότι «ελέγχουν την πολιτική (τα παγκόσμια γενόμενα, την εκάστοτε κυβέρνηση των ΗΠΑ) και τη διεθνή πληροφόρηση».

Ως προς τα λοιπά στερεότυπα, 60% πιστεύει ότι είναι «υπερβολικά συχνή από τους Εβραίους η μνεία στο Ολοκαύτωμα. Η ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτς», για παράδειγμα, αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατό η «χώρα-λίκνο της δημοκρατίας» να έχει τέτοια ποσοστά αντισημιτισμού, για να καταλήξει στην υπόθεση ότι για μέρος τουλάχιστον του δείγματος ενδέχεται να οφείλεται σε «άγνοια» περισσότερο απ’ ό,τι σε εχθρική προκατάληψη. Ελληνική έρευνα του 2017 επαληθεύει την άγνοια.

Το μορφωτικό επίπεδο είναι αντιστρόφως ανάλογο με τον αντισημιτισμό (σε υψηλότερο ποσοστό στους αποφοίτους δημοτικού και σε χαμηλότερο σε αποφοίτους ανώτατης εκπαίδευσης). Επίσης, αντιστρόφως ανάλογη είναι η άγνοια της ιστορίας των Ελλήνων Εβραίων, του σημερινού αριθμού τους στη χώρα, οι ιλιγγιώδεις αριθμοί των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Η άγνοια υπάρχει και για τον αριθμό των Ελλήνων Εβραίων στη χώρα σήμερα και πριν από το Ολοκαύτωμα.

Αγαπώ την πατρίδα δεν σημαίνει αγαπώ τα νιάτα μου. Το παρελθόν δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος πατριωτισμού. Άλλωστε, ο «πολύς πατριωτισμός» βλάπτει. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Στις μέρες μας πιστεύετε ότι είμαστε θεατές της συρρίκνωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων;

Στις μέρες μας η θέση αυτή είναι κυρίαρχη πεποίθηση. Δεν είναι εσφαλμένη. Η εξουσία και σχετική αυτοδυναμία των εθνών-κρατών μειώνονται εδώ και δεκαετίες. Όπως έγραφα πριν από δώδεκα χρόνια σε βιβλίο με τίτλο «Ο εθνικισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς»: «Οι μεμονωμένες εξουσίες των εθνών-κρατών αποδυναμώνονται με τάση μείωσης της σχετικής τους αυτοδυναμίας, ιδίως στο οικονομικό πεδίο».

Μειώνεται η ελευθερία των κυβερνήσεων στην άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής. Οι διεθνείς θεσμοί αποκτούν όλο και ισχυρότερη παρεμβατική ισχύ και η ανασφάλεια των πολιτών αυξάνεται.

Στην ελληνική κοινωνία ανατρέπεται μια παραδοσιακή ισορροπία, η πλατιά συναίνεση στο πελατειακό κράτος (έως και ο τελευταίος πολίτης, τις προσδοκίες για την επίλυση των οικονομικών του προβλημάτων ή τον διορισμό των παιδιών του τις εναποθέτει στη μέρα που το κόμμα του και ο τοπικός του βουλευτής θα κυβερνήσουν). Η ανασφάλεια μεγαλώνει και σταδιακά καλλιεργεί δεκτικότητα σε αξίες παλιές και δοκιμασμένες. Ο κοινωνικός κόσμος παίρνει στα μάτια των πολιτών διάσταση εκφοβιστικά «παγκόσμια» και το περιχαρακωμένο έθνος άλλων εποχών εμφανίζεται ως το μοναδικό καταφύγιο.

Παράλληλα, συρρικνώνεται το κράτος πρόνοιας, το μόνο που διαθέτει μηχανισμούς που μειώνουν τις οικονομικές ανισότητες, επιβάλλεται η οικονομική πολιτική του φιλελευθερισμού και καταλήγει στον εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας που ταλαντεύεται από το τέλος του 2011 στην άκρη του γκρεμού της πτώχευσης.

Συνοψίζοντας, έγραφα το 2012 ότι το οικονομικό πρόβλημα και η αποτυχημένη διαχείρισή του με κριτήριο το πολιτικό κόστος άλλαξε την κρίση νομιμότητας των κομμάτων εξουσίας σε κρίση νομιμότητας του «συστήματος», δηλαδή του κοινοβουλευτισμού, που είναι βασική θέση της ακροδεξιάς.

— Ποια είναι η δική σας εξήγηση όσον αφορά την αναβίωση του ρατσισμού, όπως επισημαίνετε και στο βιβλίο σας;

Δεν έχουμε αναβίωση, δεν αναιρέθηκε ποτέ γιατί είναι εσωτερικευμένος, άρα μόλις η συγκυρία αλλάξει, ξαναπλανιέται και ο φόβος που προκαλεί ξανακάνει κοινοτοπίες το μίσος και την πολιτική εξαφάνισης.

— Γιατί στη χώρα μας θαυμάζουμε τον Έλληνα Αντετοκούνμπο, αλλά σε άλλους λέμε «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ».

Η απάντηση κρύβεται στο γεγονός ότι στη χώρα μας δεν θαυμάζαμε τον νιγηριανής καταγωγής αστέρα του μπάσκετ ούτε τον θέλαμε Έλληνα προτού τον αναδείξει μεγάλο ταλέντο του αγωνίσματος η αμερικανική ομάδα, όπου ακόμα θριαμβεύει.

Υπάρχει και κάτι άλλο. Αν μετρήσει κανείς πόσοι Γάλλοι (γαλλικής καταγωγής) ανήκουν στις εθνικές ομάδες στίβου, μπάσκετ, ποδοσφαίρου κ.λπ. της Γαλλίας, πόσοι Γερμανοί στης Γερμανίας, δεν μπορεί να μη διακρίνει κραυγαλέα ασυνέπεια: την εθνική ομάδα συνθέτουν αλλοεθνείς ή αλλοεθνούς καταγωγής και συγχρόνως η νίκη είτε ήττα της ομάδας συνοδεύεται από ακραίο εθνικιστικό πάθος και μίσος για τους αντιπάλους σε όλα τα γήπεδα και όλες τις χώρες.

Πώς γίνεται, άραγε, τα ταλέντα στον αθλητισμό να εμφανίζονται πολύ συχνότερα στους ανατολικούς, στους αφρικανικούς λαούς και τόσο σπανιότερα στους δυτικοευρωπαίους και «καυκάσιους» Αμερικανούς; Μήπως αυτό αποδεικνύει ότι κανένας δεν «γεννιέται» αυθεντικό μέλος σε κανένα έθνος; Μήπως, όπως και οι Αλβανοί για τους Έλληνες, όλοι ανεξαιρέτως «γίνονται» Άγγλοι - Γάλλοι - Πορτογάλοι;

— Πώς παράγεται ο ρατσισμός; Τι θα μας λέγατε;

Καταρχάς, υπάρχουν ερευνητικά δεδομένα από τα οποία διαπιστώνουμε ότι οι Έλληνες συχνά δεν κατανοούν τι είναι ρατσισμός. Μάλιστα, τον αντιλαμβάνονται ως τη δημόσια αναγνώριση μιας κατωτερότητας που συναντάμε αντικειμενικά. Αναπαράγουν δηλαδή το κεντροευρωπαϊκό στερεότυπο του ρατσισμού που διαιρεί λαούς και πολιτισμούς σε ανώτερους και κατώτερους.

Όπως επισημαίνω και στο βιβλίο, παρά την αποδοχή της καταδίκης των διακρίσεων από τους πολίτες, σταδιακά πείθουν αυξανόμενα ποσοστά πολιτών. Και παρά το γεγονός ότι διαδίδονται από ακροδεξιές ομάδες και κόμματα, ο σεξισμός, ο φυλετισμός, ο αντισημιτισμός, η ξενοφοβία, η μισαλλοδοξία, φαίνεται ότι απλώνονται ανησυχητικά στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες.

— Η ελληνική κοινωνία είναι ρατσιστική;

Όλες οι δυτικές κοινωνίες είναι ρατσιστικές. Ειδικότερα, τα σχολικά μας βιβλία αναπαράγουν άμεσα και έμμεσα το στερεότυπο που αποδίδει κατωτερότητα σε όλους τους λαούς και πολιτισμούς εκτός Ευρώπης. Στο σχολείο περιγράφεται το ελληνικό έθνος με τα ερμηνευτικά εργαλεία και τις αντιφάσεις του εθνικιστικού λόγου του 19ου αιώνα. Κι έτσι, ουσιαστικά ο ρατσισμός μας αντικατοπτρίζει την ανωτερότητα που θέλουμε να αναγνωρίζουμε στο δικό μας πρόσωπο. Έχουμε ανάγκη δηλαδή έναν κατώτερο από μας.

Όπως θα διαβάσετε και στο βιβλίο, αναφέρομαι και στον αόρατο ρατσισμό που αναπαράγουμε στα σχολεία, έχοντας ως εθνικό προσωπείο την ανιστόρητη αρχαιολατρία, η οποία όμως αποτελεί και μια αναγνώριση της υποτίμησης της Ελλάδας και του λαού της, βλάπτοντας παράλληλα την εθνική μας ταυτότητα. Μια ατελείωτη προγονολατρεία που στέκεται εμπόδιο στην εθνική μας αυτογνωσία, διαιωνίζοντας έναν κακώς εννοούμενο πατριωτισμό, ο οποίος παράγει φοβικά σύνδρομα, καλλιεργεί τον συντηρητισμό, ενώ παράλληλα εμποδίζει την αξιοποίηση της αρχαίας ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς.

Παρά το γεγονός ότι διαδίδονται από ακροδεξιές ομάδες και κόμματα, ο σεξισμός, ο φυλετισμός, ο αντισημιτισμός, η ξενοφοβία, η μισαλλοδοξία, φαίνεται ότι απλώνονται ανησυχητικά στις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Γνωρίζουν Ιστορία οι Έλληνες ή ακόμα γοητευόμαστε από τους μύθους;

Γοητευόμαστε από τους μύθους γιατί είναι βολικοί, αλλά ετεροχρονισμένα αποδεικνύονται εντελώς καταστροφικοί. Στο παρελθόν είχα υποστηρίξει ότι η αναβίωση των μύθων, ειδικά στον χώρο της εκπαίδευσης, οδηγεί σε υποτίμηση της εθνικής κουλτούρας και ταυτότητας. Εάν το ελληνικό έθνος έχει ιδιότητες ίδιες και αναλλοίωτες από την αρχαιότητα έως σήμερα και εάν αυτή η αρετή της «διατήρησής» τους και της «αντοχής» απέναντι στις επιδράσεις είναι βασικό συστατικό της ύπαρξής του, αναπόφευκτα προκύπτει το συμπέρασμα ότι το έθνος κινδυνεύει να πάψει να υπάρχει.

Έρευνες που έχουν γίνει αποτυπώνουν ότι οι Έλληνες δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως Ευρωπαίο. Ας καταλάβουμε ότι η αρχαιότητα δεν είναι τίτλος ευγενείας, είναι μέρος ενός ευρύτερου μωσαϊκού που δημιούργησε την ελληνική ταυτότητα στη «μεγάλη διάρκεια» της Ιστορίας.

Η ίση θέση των Ελλήνων στην Ε.Ε. κατακτιέται με τη μάχη για να διατηρηθεί αυτό το μωσαϊκό που αποτελεί την ελληνική ταυτότητα. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ζυμωμένος με επιδράσεις οθωμανικές, σεφαρδίτικες, σλαβικές, τουρκικές, μεσανατολικές και αραβικές μαζί με άλλες ευρωπαϊκές, βυζαντινές και αρχαίες.

— Έλληνας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Έλληνες γινόμαστε, δεν γεννιόμαστε.

— Ποιοι παράγοντες δυσκολεύουν τα παιδιά Ρομά να ενταχθούν στο σχολείο;

Κάποτε είχε γίνει μια επιστημονική έρευνα από το Πανεπιστήμιο Πατρών για τους Ρομά της Κάτω Αχαΐας. Τα δεδομένα είχαν δείξει ότι οι γονείς αρνούνται την εγγραφή των παιδιών Ρομά στο σχολείο εδώ και δεκαετίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν έδωσαν σε κάποιους απ’ αυτούς κάποια μικρά διαμερίσματα για να μείνουν έβαζαν πατάτες για τον χειμώνα μέσα στις μπανιέρες, γιατί προφανώς δεν γνώριζαν τη χρησιμότητά τους. Βέβαια, μετά προσαρμόστηκαν στις δεδομένες συνθήκες.

Ξέρετε, οι γονείς αυτών των παιδιών είναι αμόρφωτοι και αναλφάβητοι. Κατοικούν σε καταυλισμούς χωρίς ύδρευση και αποχέτευση. Προτιμούν, λοιπόν, να δίνουν προτεραιότητα σε άλλα προβλήματα, τα οποία είναι καίρια για την επιβίωσή τους. Επομένως, πιστεύουν ότι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι στέλνοντας τα παιδιά τους στο σχολείο, δεν αναγνωρίζουν καν την κοινωνική χρησιμότητα ενός απολυτηρίου που αποδεικνύει ότι δεν είσαι αναλφάβητος.

— Πώς βλέπετε σήμερα το κίνημα MeΤoo; Στο βιβλίο σας αναφέρεστε και στον ακροδεξιό «ανδρισμό από ατσάλι».

Όσον αφορά το τελευταίο, επεξηγώ τη σχέση ακροδεξιάς και ανδρισμού, μια τάση που εμφανίστηκε στην Ιταλία του Μουσολίνι. Όπως μπορείτε να διακρίνετε, οργανώσεις και κόμματα της ακροδεξιάς έχουν μέλη ή οπαδούς που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι άνδρες. Να σας θυμίσω επίσης ότι ο Μουσολίνι μιλούσε τότε για τον «πραγματικό και δυνατό άνδρα» ο οποίος κατηγοριοποιείται στο πρότυπο του «αγρότη» και όχι στον «θηλυπρεπή διανοούμενο».

Από την άλλη, σήμερα βλέπουμε την κρίση του ανδρικού κοινωνικού φύλου. Ο καθένας μπορεί να αναζητήσει στο βιβλίο περισσότερες πληροφορίες που αναλύουν το φαινόμενο, αλλά διαπιστώνουμε ότι ο λευκός και χριστιανός άνδρας, ειδικά στις ΗΠΑ, νιώθει ξένος, αδύναμος και παραγκωνισμένος. Αδυνατεί να τα βγάλει πέρα με το νέο είδος γυναίκας που τον καταστρέφει και τον ευνουχίζει. Αισθάνεται μια «ταπείνωση» επειδή δεν μπορεί να προσφέρει άνετη ζωή στην οικογένειά του, ενώ ταυτόχρονα νιώθει ότι έχει απωλέσει την αξιοπρέπεια του «πραγματικού άνδρα».

Συνεπώς, εξελίσσεται σε πηγή αντίδρασης εναντίον των γυναικών, των μειονοτήτων και των θεσμών.  

— Ποιο θα αξιολογούσατε ως το βασικότερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας;

Τον σεξισμό. Το να είσαι γυναίκα στην Ελλάδα πάντοτε σε έφερνε σε δεύτερη μοίρα απέναντι στους άνδρες και το βίωσα σε όλη μου την πανεπιστημιακή διαδρομή.  

— Σε μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική εποχή, τι θα συμβουλεύατε έναν νέο;

Αν όλα γύρω σου τα βλέπεις ανταγωνιστικά, εσύ φρόντισε να μην καλλιεργείς τον ανταγωνισμό.

— Τι σημαίνει για σας η λέξη «πατρίδα»;

Υπάρχουν άνθρωποι που, νοσταλγώντας τις παλιές εποχές, νιώθουν περισσότερο πατριώτες. Προσωπικά, θεωρώ ότι παλιότερα ήταν χειρότερα. Αγαπώ την πατρίδα δεν σημαίνει αγαπώ τα νιάτα μου. Το παρελθόν δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος πατριωτισμού. Άλλωστε, ο «πολύς πατριωτισμός» βλάπτει.

— Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία και σας ενθουσίασε;

Διάβασα την «Κοινοτοπία του καλού - Ένα εβραιόπουλο στην Ελλάδα της Κατοχής» του καθηγητή Ευρωπαϊκής Ιστορίας Αντώνη Μόλχο, ο οποίος εξιστορεί τις περιπέτειες που έζησε από τα τέσσερα μέχρι τα έξι του, όταν οι γονείς του, με αξιομνημόνευτη αυτοθυσία, τον διέσωσαν από τα εγκληματικά σχέδια των Γερμανών κατακτητών.

— Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;

Θεωρώ πρώτιστο να μην κρίνουμε τους ανθρώπους, ξεχνώντας την ταξική διάσταση των κοινωνικών ομάδων. Να μη μένουμε στα στερεότυπα και τις διακρίσεις, αλλά να κοιτάμε τον άνθρωπο στον πυρήνα του.

(πηγή)

Έχει αρχίσει πλέον η αντίστροφη μέτρηση για τις Δημοτικές Εκλογές και οι θίασοι έχουν αρχίσει να στελεχώνονται με πάσης φύσεως ηθοποιούς, με πτυχίο ή αυτοδίδακτους. Ειδικά στο Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου, ο βασικός θίασος που έδινε μοναδικές παραστάσεις τα τελευταία χρόνια, έχει διασπαστεί σε τρία μπουλούκια και κάθε ένα από αυτά ετοιμάζεται να δώσει τη δική του παράσταση στο ίδιο έργο

Το δεύτερο Ημερολόγιο της σειράς «Ημερολόγια Τρέλας 2023» είναι αφιερωμένο σε αυτό το μεγάλο θίασο και τον αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή του, Ευάγγελο Μπουρνούς. Μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου, οι δημότες της περιοχής Ραφήνας-Πικερμίου θα έχουμε την ευκαιρία να θυμηθούμε ορισμένες από τις κορυφαίες στιγμές αυτού του μεγάλου θεατρανθρώπου, ώστε την κρίσιμη ώρα να μη διστάσουμε να τον ξαναψηφίσουμε όπως το κάναμε άλλωστε λίγους μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, επιβραβεύοντας τις άοκνες και αποτελεσματικές προσπάθειες του

Είναι τέτοιες οι ικανότητες του δημάρχου που δεν μπορεί, όσο σεμνός και αν είναι ο ίδιος, να μην τις παραδέχεται σε πλήθος ρεπορτάζ τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών που γίνονται για να αναδείξουν το μεγαλειώδες μεγαλείο του. Ένα μεγαλείο που έχει πάρει πλέον θηριώδεις διαστάσεις ύστερα από τον πολυήμερο αποκλεισμό του Ντραφιού και της Διώνης από τα χιόνια τον Ιανουάριο του 2022 και την καταστροφική πυρκαγιά στην ίδια περιοχή τον περασμένο Ιούλιο. Δεν είναι δα και μικρά επιτεύγματα για ένα δήμαρχο δύο καταστροφικές πυρκαγιές και ένας πολυήμερος αποκλεισμός ενός μεγάλου τμήματος του δήμου. Πόσοι δήμαρχοι έχουν να υπερηφανεύονται για κάτι τέτοιο; Νομίζουμε πως ο δήμαρχος δικαιούται πλέον ένα άγαλμα σε κάθε είσοδο του Δήμου και επιπλέον θα προτείνουμε να δοθεί το όνομά του στα δημόσια ουρητήρια και στα αντλιοστάσια ακαθάρτων που ετοιμάζει στις Μαρίκες και στο Μεγάλο Ρέμα

Επιστρέφοντας όμως στο Ημερολόγιο, θα έχουμε την ευκαιρία ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του, να θαυμάσουμε την άνεση με την οποία ασκεί ο δήμαρχος το δημόσιο διάλογο και επικοινωνεί με τους πολίτες. Να θυμηθούμε πώς ανοίγει με το δικό του μοναδικό και πανηγυρικό τρόπο τα σχολεία. Πώς παλεύει καθημερινά ενάντια στη φύση, δίνοντας πραγματικό αγώνα με τις μπουλντόζες και τα αλυσοπρίονα. Πώς η Αγία Φιλοθέη τον βοήθησε , ώστε να αλλάξουν οι συντελεστής δόμησης. Πώς παρακολουθεί, ως άγρυπνος Batman, τους παρανομούντες και τους παραδίδει στην τσιμπίδα του Νόμου

Θα έχουμε ακόμη την ευκαιρία να γνωρίσουμε τα πρόσωπα της ενημέρωσης στη Ραφήνα και στο Πικέρμι και το σκληρό αγώνα που δίνουν για αλήθεια και διαφάνεια , κόντρα στα συμφέροντα, στις ειρωνείες και στους λασπολογούντες

Μαζί με αυτά, παραδοσιακές και ξεχασμένες συνταγές όπως τα αμελέτητα, θα κάνουν το δεύτερο Ημερολόγιο Τρέλας 2023 έναν πολύτιμο σύντροφο για κάθε νοικοκυρά και κάθε νοικοκύρη που περιμένει διακαώς να έρθει η ανάπτυξη στην πόλη του και να της φέρει αεροπλάνα, πλοία, αυτοκίνητα, δρόμους και σιδηροδρόμους.

Και όπως είπαμε … σε όποιον δεν αρέσει, να πάει αλλού. Σε άλλο δήμο. Μέχρι να έρθει και εκεί η ανάπτυξη

Το ημερολόγιο του δημάρχου Ραφήνας σε pdf, όπως ταιριάζει σε έναν "ευρωπαϊκό" δήμο και έναν ακόμα πιο "ευρωπαίο" δήμαρχο

Και μία σύντομη παρουσίαση σε video του ημερολογίου με μουσική επένδυση από εκδήλωση για τη βράβευση  του του δημάρχου στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου, απ' όπου και η φωτογραφία του εξωφύλλου

Αυτό αναφέρει στην κατάθεση της η μητέρα των δίδυμων κοριτσιών και νύφη του ζευγαριού ηλικιωμένων που έχασαν τη ζωή τους από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, κυρία  Γεωργία Ξυραφάκη. Η κυρία Ξυραφάκη  περιέγραψε τις ώρες και τις ημέρες αγωνίας μέχρι τελικά να ταυτοποιηθούν οι σοροί των παιδιών της και των πεθερικών της.  Μία τραγωδία πάνω στην τραγωδία δηλαδή. Ανευθυνοϋπεύθυνοι παντού, από την πρόληψη, στην καταστολή  αλλά κυρίως στην αντιμετώπιση του ανθρώπινου πόνου. Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 19ης Ιανουαρίου μέρος της κατάθεσης της κας Ξυραφάκη:

«Εκείνο το Σαββατοκύριακο ήμουν με τα ανήλικα τέκνα μου και τα πεθερικά στη Νέα Μάκρη. Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018 έπρεπε να γυρίσουμε προς Αθήνα, γιατί έπρεπε τα πεθερικά μου να κάνουν κάτι υποχρεώσεις. Γυρίσαμε Αθήνα, φτάσαμε στο σπίτι μας στην Καλλιθέα και αφού κάνανε τις δουλειές που είχαν, έφυγαν και κατευθυνθήκανε στη Νέα Μάκρη σε μία οικία που μισθώνανε. Ήταν όλα ήσυχα. Τα παιδιά παίζανε και τα πεθερικά μου ετοιμάζονταν να γυρίσουν στη Νέα Μάκρη. Τους χαιρετήσαμε και ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε», είπε η κυρία Ξυραφάκη στην έναρξη της κατάθεση της.

Στη συνέχεια, περιέγραψε τις ώρες που ακολούθησαν μετά τις πρώτες πληροφορίες για την πυρκαγιά στην περιοχή: «Μίλησα επτά παρά με την κουνιάδα μου. Μου είπε ότι μίλησε με την μητέρα της και είναι στο δρόμο. Με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι είχαν επικοινωνία. Πήρα τηλέφωνο τον σύζυγο μου να τον ρωτήσω που βρισκόταν και του είπα πως οι γονείς σου και τα παιδιά μας έχουν ξεκινήσει για Νέα Μάκρη. Μου λέει "εντάξει έρχομαι κι εγώ σπίτι". Ξεκίνησα να παίρνω τηλέφωνο την πεθερά και τον πεθερό μου αλλά δεν μπορούσα να τους πιάσω. Εκεί άρχισα να ανησυχώ. Ήθελα να δω τι συνέβαινε. Με πήρε ξανά τηλέφωνο ο σύζυγος μου. Μιλήσαμε και πάλι με την αδελφή του. Είχε επικοινωνία με την μητέρα της, ήταν στη λεωφόρο Μαραθώνος στη στάση Ραφήνας και της είπε ότι είχανε φωτιές. Τότε αρχίσαμε να ανησυχούμε πραγματικά. Ανοίξαμε ειδήσεις. Παίρναμε τηλέφωνο τα πεθερικά συνεχόμενα. Δεν πιάναμε γραμμή. Παίρναμε την αστυνομία, τους λέγαμε ότι τα παιδιά και τα πεθερικά μου πήγαιναν προς Νέα Μάκρη, μας είπαν ότι ακόμα δεν είχαν εικόνα. Τότε ο σύζυγος μου πήρε το μηχανάκι και μου είπε "θα πάω προς τα εκεί να τους ψάξω"».

Όμως, εκείνος δεν κατάφερε να βρει τα οικεία τους πρόσωπα, όπως σημείωσε η ίδια. «Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο. Μου είπε ότι είναι στο δρόμο, "έχει φωτιές δεξιά αριστερά δεν μπορώ να προχωρήσω, είναι παντού σκοτάδι και φωτιά". Του λέω "σε παρακαλώ γύρνα πίσω αν έχει γίνει κάτι κακό μη χάσω κι εσένα". Η αγωνία άρχισε να φουντώνει. Αρχίσαμε να παίρνουμε τηλέφωνο την πυροσβεστική. Μπορεί και ανά πέντε λεπτά. Είχαν μάθει τα ονόματα όλων. Τότε ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε στα νοσοκομεία. Δεν βρήκαμε άκρη, γυρίσαμε σπίτι. Θυμάμαι ότι δούλευε την επόμενη ημέρα, του είπα "θα έρθω κι εγώ μαζί σου αλλιώς θα τρελαθώ"» είπε η μάρτυρας, και συμπλήρωσε: «Ξεκινήσαμε προς Ανάβυσσο και παίρναμε τηλέφωνο την πυροσβεστική. Μετά από πάρα πολλά τηλεφωνήματα, μας είπαν "δεν έχουμε να σας πούμε κάτι, εφόσον δεν έχουμε βρει κάτι θα πρέπει να ψάξετε στους πεθαμένους, θα πρέπει να πάτε στο Γουδί να δώσετε γενετικό υλικό και ίσως βρεθεί κάτι". Πήγαμε, δώσαμε γενετικό υλικό και περιγραφή του τι φορούσαν».

Η ίδια περιέγραψε τη φρίκη αυτής και του συζύγου της όταν είδαν βίντεο με δύο κοριτσάκια που μοιάζανε στα παιδιά της, αλλά και με το τηλεφώνημα αγνώστων που τους έλεγαν ότι έχουν τα παιδιά τους. «Φύγαμε και κατευθυνθήκαμε στο Σχιστό όπου είχαν σορούς. Καθώς περιμέναμε εκεί, μπήκαμε στο ίντερνετ και είδαμε ένα βίντεο με ένα αλιευτικό με κάτι παιδάκια που μοιάζανε πάρα πολύ με τα κορίτσια μας, μας έδωσαν ελπίδες. Ήμασταν σχεδόν σίγουροι ότι ήταν αυτές. Φύγαμε και πήγαμε προς Άλφα που είχαμε δει αυτό το βίντεο. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να το δούμε και φύγαμε. Βγάλαμε φωτογραφία που φαίνονται τα κορίτσια και κατευθυνθήκαμε στις 24/7 στο λιμενικό, μήπως μάθουμε πληροφορίες. Μας είπαν πως υπήρχαν πολλά παιδάκια όντως στο πρώτο αλιευτικό, αλλά δεν είχαν καταγράψει ονόματα. Εκεί αναπτερώθηκε το ηθικό μας, είπαμε θα τα βρούμε τα παιδιά μας, κάποιος θα τα έχει φροντίσει. Πήγαμε στο αστυνομικό τμήμα και προσπαθούσαμε να μάθουμε κι εκεί πληροφορίες. Μετά κατευθυνθήκαμε σε κάποια γήπεδα. Εγώ πήγα στο δημαρχείο Ραφήνας όπου υπήρχαν δημοσιογράφοι και μου λέει ο σύζυγος μου "θα μιλήσω μήπως κάποιος έχει κάποια πληροφορία". Δώσαμε το τηλέφωνο του συζύγου. Ξεκίνησε άλλο μαρτύριο, μας έπαιρναν τηλέφωνο και μας έλεγε τα παιδιά σας είναι εδώ, τρώνε παγωτό, άλλοι μας έλεγαν ότι ήταν εκεί δίπλα τους και καίγονταν. Λέγαμε "αποκλείεται", οι παππούδες θα έκαναν τα πάντα για να είναι σώα και αβλαβή», είπε η μάρτυρας.

πηγή ΕΦΣΥΝ

Το διαχρονικό και παγκόσμιο ερώτημα παραμένει: Οι φύλακες υπάρχουν για την προστασία ή για την καθυπόταξη της κοινωνίας; Και στη δεύτερη περίπτωση, ποιος είναι αυτός που θα μας φυλάξει από τους φύλακες;

Κάποιοι φίλοι μας είπαν – και τους ακούσαμε με προσοχή - πως με μερικά πράγματα όπως η αστυνομική βαρβαρότητα δεν μπορείς να κάνεις πλάκα. Καταλαβαίνουμε το σκεπτικό τους, όμως είναι βαθιά μας πεποίθηση πως η σάτιρα αποτελεί ένα πολύ μεγάλο όπλο για την αποδόμηση κάποιων, πολύ καλά στερεωμένων στη συνείδηση του κόσμου, θεσμών και αυτό το όπλο δεν θέλουμε να μην το χρησιμοποιήσουμε. Άλλωστε η σάτιρα στην πραγματικότητα βγαίνει από μόνη της, με απίθανα σουρεαλιστικές εικόνες υπέρμετρα ηλίθιας και αλόγιστης αστυνομικής βαρβαρότητας.

Μια βαρβαρότητα που διαχρονικά ασκούν οι αστυνομικοί γιατί γνωρίζουν πως θα μείνουν ατιμώρητοι. Γιατί γνωρίζουν πως μόνο αν σκοτώσουν κάποιον άνθρωπο, θα ασκηθεί εναντίον τους δίωξη. Και αυτή η ποινή, τελικά θα είναι μικρή. Και αυτή η μικρή ποινή θα εξαρτηθεί από το ποιος είναι αυτός που σκότωσαν. Όσο πιο κάτω είναι το θύμα στην απάνθρωπη κοινωνική πυραμίδα που έχει χτίσει ο καπιταλισμός, τόσο πιο μικρή θα είναι η ποινή τους. Και θα γίνει τελικά ακόμη πιο μικρή στην πορεία, όταν θα έχουν ξεχαστεί τα γεγονότα. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό το έργο και το ξέρουμε καλά

Πριν από λίγους μήνες, την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου, δίπλα από μια από τις πολλές διμοιρίες των ΜΑΤ που είχαν καταλάβει τα Εξάρχεια, πέρασε ένας από αυτούς τους γραφικούς γεράκους που ούτε φοβούνται , ούτε και ντρέπονται να πουν τη γνώμη τους. Είπε λοιπόν σε αυτούς τους αγέρωχους λεβέντες που πόζαραν με ύφος κατακτητή : «Μη νομίζετε πως εσείς θα γλιτώσετε τελικά. Μαζί με μας θα βρεθείτε στον πάτο». Ο επικεφαλής της διμοιρίας δεν κατάλαβε το βαθύτερο νόημα της κουβέντας του γέροντα και απάντησε σε άλλη ερώτηση, λέγοντας όμως μια μεγάλη αλήθεια : «Εμείς πάντοτε υπήρχαμε και πάντοτε θα υπάρχουμε. Όποιος κι αν είναι πάνω».

Το είδαμε άλλωστε κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί οι αστυνομικοί να έδερναν λιγότερο και περισσότερο διακριτικά, μέχρι εκεί όμως. Το είδαμε πρόσφατα κατά την κατάπτυστη χορήγηση του έκτακτου επιδόματος των 600 ευρώ στους αστυνομικούς. Ένα επίδομα που ξεδιάντροπα ανακοινώθηκε από τον Μητσοτάκη την ημέρα της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ψηφίστηκε τελικά την ημέρα που ανακοινωνόταν πως υπέκυψε τελικά ο δεκαεξάχρονος Κώστα Φραγκούλης από τα πισώπλατα πυρά των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ.

Είδαμε πως αυτό το προκλητικό επίδομα ψηφίστηκε από ΟΛΑ τα κόμματα της Βουλής, με εξαίρεση το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού προηγουμένως είχε αμφιταλαντευθεί, τελικά το ψήφισε θολώνοντας τα νερά λέγοντας πως θα καταθέσει τροπολογία ώστε το επίδομα αυτό να επεκταθεί και στους υγειονομικούς και στους εκπαιδευτικούς. Το ΚΚΕ από την άλλη μεριά, αφού ψήφισε τη χορήγηση του επιδόματος, μέσω του Δ.Κουτσούμπα θέλησε να λειάνει τις εντυπώσεις και μίλησε για κάποιες «ομάδες» που δεν αξίζουν το επίδομα και πως οι ομάδες αυτές πρέπει να καταργηθούν. Μα ποιες ομάδες εννοούσε, δεν μας έδωσε να καταλάβουμε. Για τα ΜΑΤ, την ΔΙΑΣ, την ΔΕΛΤΑ, την ΟΠΚΕ; Αυτές δεν είναι μικρές ομάδες, μα αποτελούν ένα πολύ μεγάλο μέρος της Αστυνομίας που εκδηλώνει τη βαρβαρότητά του στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων

Ξέρουν λοιπόν πολύ καλά όλες αυτές οι «ομάδες» πως στην πραγματικότητα δεν κινδυνεύει η θέση τους. Ξέρουν πως θα μένουν ατιμώρητοι επικαλούμενοι διαχρονικά τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις, ανωμαλίες του οδοστρώματος, σκοντάμματα σε ζαρντινιέρες και άλλα τέτοια γελοία και συνάμα προκλητικά επιχειρήματα. Και για αυτό ακριβώς, φέρονται όπως φέρονται

Εμείς από τη μεριά μας, σκεφτήκαμε να μαζέψουμε κάποιες από τις εικόνες αυτής της αστυνομικής βαρβαρότητας σε ένα ημερολόγιο και να τις αντιμετωπίσουμε με μάλλον σκωπτικό τρόπο καθώς, όπως εξηγήσαμε παραπάνω, θεωρούμε πως και η σάτιρα αποτελεί ένα δυνατό όπλο στα χέρια αυτού που ξέρει πώς να το χρησιμοποιεί

Δε θα μπορούσαμε βέβαια να σατιρίσουμε τις δολοφονίες που έχουν προέλθει από τα αστυνομικά πυρά. Αυτές τις δολοφονίες τις αναφέρουμε με κόκκινα γράμματα στις αντίστοιχες ημερομηνίες που συνέβησαν. Και αν κάποιος βλέπει μια ανίερη ισορροπία μεταξύ τραγικού και γελοίου, δεν είμαστε εμείς αυτοί που την προκαλέσαμε. Η δράση της αστυνομίας είναι τέτοια και εμείς απλά την αναδεικνύουμε

Οι εικόνες που επιλέξαμε για αυτό, το πρώτο από τη σειρά των Ημερολογίων Τρέλας του 2023, προέρχονται από διάφορες φάσεις καταστολής αγώνων και διεκδικήσεων. Προέρχονται από τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, από τις αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, από τους αγώνες ενάντια στα ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική και από διάφορες άλλες εκδηλώσεις μαζικής αντίστασης. Σε όλες αυτές τις εικόνες κυριαρχεί η ίδια γελοία και ογκώδης βαρβαρότητα που μένει διαχρονικά ατιμώρητη και μας βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα

Χθες μόλις, ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» Τ. Θεοδωρικάκος ανακοίνωσε την πρόσληψη 600 ειδικών φρουρών. Η ανακοίνωση έγινε μάλιστα, σαν να ήθελε ο υπουργός να προκαλέσει το κοινό αίσθημα, μέσα από το αμαρτωλό ΑΤ Ομονοίας, ένα άντρο βασανισμών, βιασμών και δολοφονιών  

Φαίνεται πως ο αριθμός 600 είναι ο γούρικος αριθμός του συγκεκριμένου υπουργού. 600 ευρώ ήταν το έκτακτο επίδομα στους αστυνομικούς, 600 είναι οι νέες προσλήψεις ειδικών φρουρών. Μπορούμε να φανταστούμε την πρόσληψη 600 γιατρών στο πολύπαθο και στα πρόθυρα διάλυσης Δημόσιο Σύστημα Υγείας; Ούτε για αστείο. Μπορούμε να φανταστούμε τις χιλιάδες απαραίτητες προσλήψεις που απαιτούνται στα Δημόσια Σχολεία; Μα τι λέμε τώρα; Χθες, μόλις, η ΔΕΔΔΗΕ έκοψε το ρεύμα από δημόσιο σχολείο .

Για να επανέλθει το παλιό ερώτημα πιο σωστό αυτή τη φορά. Όχι «ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα», αλλά «σε ποιον ανήκει αυτή η χώρα». Γι αυτό ακριβώς χρειάζονται οι φύλακες. Για να είμαστε φρόνιμοι.

Χρόνια πολλά, λοιπόν …. και προπαντός φρόνιμα !! 

  Το ημερολόγιο αστυνομικής βίας σε pdf για όποιον θέλει να το έχει διαθέσιμο στον υπολογιστή του ή εκτυπωμένο 

Βιντεοπαρουσίαση του ημερολογίου αστυνομικής βίας 

Ανοιχτή επιστολή του συνεργάτη μας Αλέξανδρου Κροκιδά

Όποιος καταλαβαίνει το νοητικό πείραμα του Σρέντιγκερ* με τη γάτα, ας σηκώσει το χέρι του. Ο Αϊνστάιν παρεμπιπτόντως δεν χώνεψε ποτέ την κβαντομηχανική και δεν το έκρυψε ποτέ. Του καθόταν στο στομάχι σαν υπερλαδωμένο ιμάμ μπαϊλντί. Οι υπόλοιποι ας περάσουν από ένα καινούργιο μαγαζί-ποτάδικο στη Ραφήνα το Beery Beery, όπου μπορούν να δουν την εξίσωση του Σρέντιγκερ γραμμένη στον τοίχο από έναν ντόπιο φυσικό και να προβληματιστούν για το πώς είναι δυνατον ή γάτα να είναι και νεκρή και ζωντανή ταυτόχρονα. Ισως μετά από τρία τέσσερα ουισκάκια, ρούμια ή μπύρες να μπορέσουν να αποφανθούν γι αυτό το παράδοξο που στοιχειώνει την ανθρώπινη σκέψη, όσο ίσως και τη γατίσια, από το 1935 μέχρι σήμερα.

Για όσους δεν δίνουν δυάρα για τα παράδοξα της πραγματικότητας και την κβαντική δι-εμπλοκή, υπάρχει μια εξαιρετική αναπαραγωγή ενός εμβληματικού πίνακα του Όττο Ντιξ στον απέναντι τοίχο. Μπορούν να στρέψουν τα βλέμματα τους εκεί. Όπου και να κοιτάξουν πάντως, κάποια στιγμή θα αντικρίσουν το βλέμμα της Νάντιας, της τύπισσας που έφτιαξε αυτό το ποτάδικο και που σερβίρει ποτά πίσω από τη μπάρα. Αυτά που διάλεξε αυτή. Αυτά που γουστάρει. Η εντιμότητα της σπάει κόκκαλα. Εμένα με συγκινεί αυτό. Πολύ. Για αυτό άρχισα να πηγαίνω εκεί.

Όχι δεν είμαι μπαρόβιος. Απλά μένω στη Ραφήνα και είμαι και ψιλο-αλκοολικός. Άλλα μπαρ, στην πλατεία και αλλού  -να ναι καλά τα παιδιά που σερβίρουνε ΄σε όλα τα μπαρ του κόσμου  βέβαια και το λέω από την καρδιά μου- έχουν γίνει κάτι σαν θεσμοί. Απρόσωπα, εμπορικά, ξενέρωτα και θορυβώδη όσο δεν πάει. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει επιχειρηματικά το μπαράκι της Νάντιας. Εγώ πάντως δεν τη κόβω για «σκληρή» επιχειρηματία. Ίσως κιόλας είναι ένα contadictio in adjecto, εννοώ επιχειρηματίας και έντιμη. Ναι, τα λατινικά προσδίδουν μια αίσθηση σοβαρότητας στις μαλακίες που λέει ο καθένας, αλλά τέλος πάντων ελπίζω για καθαρά εγωιστικούς λόγους να επιβιώσει αυτό το μπαράκι στη Ραφήνα.

Tο “mainstream” (ή αυτό που καταχρηστικά θεωρείται κυρίαρχο)  στη Ραφήνα,  μπορεί και να μην το γουστάρει. Κι εγώ δεν το γουστάρω το mainstream, αυτήν τη θεσμική παρωδία . Καθόλου.  Παράδειγμα λειτουργίας του mainstream μπορούν να θεωρηθούν και κάποιες άθλιες μεθοδεύσεις που αφορούν στο ρέμα της Ραφήνας. Είναι ένας λόγος που τελευταία κυριαρχεί. Όχι ο μοναδικός.

Ομολογώ πως δεν μπορώ να μιλήσω για τη Νάντια και δεν θα το κάνω. Μπορεί κάλλιστα να μιλήσει μόνη της. Δεν χρειάζεται νταβατζήδες. Για όσους τέλος αγαπάτε τη ροκ μουσική αλλά και χιπ-χοπ και ψαγμένη τζαζ, ελάτε. Ελάτε.

Όχι δεν πληρώθηκα για να διαφημίσω το μπαράκι της Νάντιας. Ίσως κιόλας, αν διαβάσει τούτες τις λίγες γραμμές, να μου πει και ένα τρυφερό  «Αντε γαμίσου».

Ραφήνα 13/1/2023

Αλέξης Κροκιδάς - κάτοικος Ραφήνας

* Erwin Schrödinger - Αυστριακός φυσικός 12/8/1887 – 4/1/1961)

*Beery Beery

Η κύρωση της AEWA (μετά από 28 χρόνια) επιβάλλει ένα προστατευτικό πλαίσιο για τους σημαντικότατους υγροτόπους της Αττικής που ανατρέπει πολλά δεδομένα γι΄ αυτούς που σχεδιάζουν καταστρεπτικές επεμβάσεις (εγκιβωτισμούς, συρματοκιβώτια, εντατικούς μηχανικούς καθαρισμούς) σε ρέματα, ποτάμια και άλλους Αττικούς υγροτόπους. Είναι μείζον θέμα πολιτισμού η τήρηση των όρων του προστατευτικού πλαισίου αφού επί 28 χρόνια η μη υπογραφή του από την τριτοκοσμική χώρα μας, επέτρεψε την καταστροφή σημαντικών βιοτόπων στην Αττική και αλλού. Δημοσιεύουμε την ευχάριστη είδηση, με την ελπίδα πως έστω και τώρα, θα μπει ένα τέλος στα σχέδια όσων επιβουλεύονται τη Φύση και μάλιστα στην απογυμνωμένη από τα δάση και τα ποτάμια της, Αττική. Το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε το προστατευτικό πλαίσιο και δεν του μένει τίποτα άλλο από το να το εφαρμόσει επιτέλους.

Όπως πληροφορηθήκαμε από την ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ, μετά από 28 χρόνια αναμονής, η χώρα μας προχώρησε στην κύρωση της σημαντικής Διεθνούς Συμφωνίας για τη Διατήρηση των Μεταναστευτικών Υδρόβιων Πουλιών και των βιοτόπων τους (AEWA)

Την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2023, ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο η κύρωση της Συμφωνίας για τη Διατήρηση των Μεταναστευτικών Υδρόβιων Πουλιών Αφρικής και Ευρασίας (AEWA), η οποία είχε υπογραφεί στη Χάγη στις 16 Ιουνίου 1995 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοεμβρίου 1999. Η Ελλάδα, ενώ είχε πρωτοστατήσει τότε μεταξύ των κρατών στην υπογραφή της Συμφωνίας, δεν είχε προχωρήσει στην κύρωσή της μέχρι σήμερα.*

Η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ τονίζει ότι παρά το γεγονός ότι η απόφαση έρχεται σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, η κύρωση της AEWA έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτελεί το πρώτο βήμα για την εφαρμογή και από τη χώρα μας των δεσμεύσεων που απορρέουν από την εν λόγω Συμφωνία η οποία όχι μόνο αναγνωρίζει τη σημασία της διασυνοριακής συνεργασίας για την προστασία των μεταναστευτικών διαδρόμων αλλά επιπλέον προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή της επιστημονικής κοινότητας στη λήψη αποφάσεων που έχουν άμεση επίδραση στην προστασία των υδρόβιων πουλιών και των βιοτόπων τους.

Ο Εκτελεστικός Γραμματέας της AEWA, Dr. Jacques Trouvilliez με αφορμή την κύρωση της Συμφωνίας δήλωσε ότι «η Ελλάδα είναι μια χώρα-κλειδί για την προστασία των υδρόβιων πουλιών και αποτελεί προπύργιο για μερικά από τα πιο απειλούμενα είδη όπως η Νανόχηνα και ο Αργυροπελεκάνος. Η Γραμματεία της UNEP/AEWA συγχαίρει το Ελληνικό Κοινοβούλιο και την Ελληνική Κυβέρνηση για την απόφασή τους να ενταχθούν στην οικογένεια της AEWA και, ως εκ τούτου, να δεσμευτούν περισσότερο για τη διατήρηση των υδρόβιων πουλιών και των ενδιαιτημάτων τους κατά μήκος της αφρο-ευρασιατικής μεταναστευτικής διαδρομής!»

Όπως δήλωσε η Κωνσταντίνα Ντεμίρη, Διευθύντρια της Ελληνικής ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ Εταιρείας, «Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την πολυαναμενόμενη ψήφιση της AEWA, αποτέλεσμα κυρίως των άοκνων και συστηματικών προσπαθειών της ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία στο πλαίσιο των προγραμμάτων LIFE για την κρισίμως απειλούμενη Νανόχηνα. Διατηρούμε, ωστόσο, επιφυλάξεις εάν η Συμφωνία αυτή θα εφαρμοστεί στην πράξη και δεν θα αποτελέσει απλώς μια τυπική εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας μας. Την ίδια στιγμή, αναμένουμε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να θέσει αντίστοιχα ένα τέλος και στην παρομοίως αδικαιολόγητη καθυστέρηση**  της έκδοσης των Προεδρικών Διαταγμάτων και των Σχεδίων Διαχείρισης για τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000».

Η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ  επισημαίνει πως είναι εξαιρετικά κρίσιμο η ψήφιση αυτή να μεταφραστεί σε δράσεις για την πλήρη προστασία όλων ανεξαιρέτως των περιοχών στις οποίες απαντούν μεταναστευτικά υδρόβια πουλιά, με χαρακτηριστικότερο το πιο απειλούμενο υδρόβιο πουλί της Ευρώπης, τη Νανόχηνα (Anser erythropus), που κάθε χρόνο διανύει χιλιάδες χιλιόμετρα από τη Σκανδιναβία έως τους υγροτόπους της Βόρειας Ελλάδας για να διαχειμάσει.

Η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ υποστηρίζει ότι θα παρακολουθεί στενά την εφαρμογή της Συμφωνίας AEWA για τη Διατήρηση των Μεταναστευτικών Υδρόβιων Πουλιών Αφρικής και Ευρασίας και, στο πλαίσιο των σκοπών και δραστηριοτήτων της, θα ασκήσει όλες τις αναγκαίες πιέσεις ώστε η κύρωση της Συμφωνίας αυτής να μην μείνει ένα «κενό γράμμα», αλλά να συνοδευτεί από όλα τα απαραίτητα βήματα για την ορθή και άμεση εφαρμογή της.

• Τι σημαίνει η κύρωση της Συμφωνίας για τη Διατήρηση των Μεταναστευτικών Υδρόβιων Πουλιών και των βιοτόπων τους (AEWA) για την ανατολική Αττική

Η εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η AEWA δεν πρόλαβε την πρώτη καταστροφή  αλλά προλαβαίνει την ολοκλήρωση της

Σύμφωνα με το τεύχος του προγράμματος παρακολούθησης ορνιθοπανίδας στους υγροτόπους της Αττικής του 2011, «οι υγρότοποι της Αττικής είναι από τους πλέον σημαντικούς βιοτόπους για τα πουλιά» και «οι υγρότοποι της Αττικής χρησιμοποιούνται  ως τόποι αναπαραγωγής, τόποι διαχείμασης ή απλά ως στάσεις ανεφοδιασμού κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης». Αυτό είναι που περιλαμβάνεται στην AEWA και που το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε πως πρέπει να εφαρμοστεί. Τι γίνεται όμως στους υγρότοπους που σχεδιάζονται επεμβάσεις που θα καταστρέψουν τα ενδιαιτήματα αυτά, όπως το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας; Η λογική (και ο νόμος πλέον) λένε πως πρέπει να αναθεωρηθεί ο άθλιος σχεδιασμός και να εναρμονιστεί στα δεδομένα που απαιτούν προστασία των ενδιαιτημάτων. Στην Ελλάδα όμως που θάβει τα ποτάμια της, καίει τα δάση της και μπαζώνει τις παραλίες της, όλοι αυτοί που επιζητούν το κέρδος (τους) σίγουρα θα αντιπαλέψουν και αυτό το προστατευτικό πλαίσιο. Αλλά αυτοί θέλουν να κερδίσουν από την ανάλωση των οικοσυστημάτων. Το θέμα είναι το τι θα κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι που είμαστε αυτοί που μας κλέβουν το μέλλον μας.

Το πρόγραμμα παρακολούθησης υγροτόπων της Αττικής και η ορνιθοπανίδα (Ορνιθολογική Εταιρεία)

Σημειώσεις - παραπομπές

*          και σίγουρα οι λόγοι της καθυστέρησης δεν ήταν ούτε η γραφειοκρατία ούτε η αμέλεια κάποιου αργόσχολου υπαλλήλου.

**        πίσω από τον όρο «αδικαιολόγητη» κρύβεται σχεδόν πάντα το επίθετο «ύποπτη». Είναι πολλά τα συμφέροντα που αντιτίθενται στις συνθήκες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος