Με αφορμή την 8η Μαρτίου, παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, ο αρχαιολόγος Κώστας Πασχαλίδης ένιωσε την ανάγκη να μοιραστεί μια συγκλονιστική εμπειρία από την εποχή που ως φοιτητής συμμετείχε σε μια αρχαιολογική ανασκαφή στην Ιθάκη.

Μια εμπειρία που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως η εικόνα που έχουμε για μια όμορφη και αγνή παλιότερη κοινωνία είναι βαθύτατα και στρεβλά εξιδανικευμένη.

Μα είναι τώρα καλύτερη η κοινωνία; Δεν είμαστε σίγουροι. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι είναι διαφορετική και πως οι μορφές βίας έχουν αλλάξει. Ίσως αυτό είναι το γραφτό του ανθρώπου, να παραμένει άγριος

Μεσημέρι Αυγούστου, 1995. Πέντε φοιτητές στην όμορφη Ιθάκη, ανοίγουμε προσεκτικά μέσα στην ησυχία μια μικρή ανασκαφική τάφρο στα θεμέλια του ελληνιστικού πύργου του Αγίου Αθανασίου.

Λίγο πιο κάτω από το έδαφος, σε δυο παλάμες βάθος δηλαδή, εντοπίζουμε και φέρνουμε στο φως μια ανθρώπινη ταφή. Έναν σκελετό κάτασπρο και καθαρό, που δεν ήταν αρχαίος.

Δυο ώρες μετά κι ενώ η είδηση είχε κάνει το γύρο του νησιού, έφτασε ανήσυχη μια ηλικιωμένη γυναίκα από το διπλανό χωριό. Δυο τρία πλαστικά κουμπιά ανάμεσα στα κόκκαλα ήταν αρκετά για ν' αναγνωρίσει το φόρεμα της αδελφής της, που την άρπαξε μια νύχτα του 1950 ο πατέρας τους και δεν την είδανε ποτέ ξανά.

Ήταν όπως μας είπαν ένα "έγκλημα τιμής", μια παιδοκτονία που θάφτηκε στη σιωπή και δεν εξιχνιάστηκε ποτέ πραγματικά.

Απόγευμα Αυγούστου του 1995, πριν το ηλιοβασίλεμα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα φεύγει δακρυσμένη από το σκάμμα στο χωριό, με μια αγκαλιά από κόκκαλα.

Και πέντε φοιτητές μαθαίνουν μέσα στα επόμενα χρόνια πως δεν υπάρχει "έγκλημα τιμής", αλλά γυναικοκτονία και πως η 8η Μαρτίου δεν είναι Ημέρα Γιορτής της Γυναίκας, αλλά επέτειος ντροπής για όλα τα πλαστικά κουμπιά, για την σιωπή, για τις γυναίκες και τα κορίτσια που γίνανε λευκά κόκκαλα σε δακρυσμένη αγκαλιά.

Χρόνια και χρόνια μετά, οι φοιτητές του 1995, θα βγουν στους δρόμους για τις γυναίκες και τους άνδρες και τους φοιτητές που χάθηκαν και γίναν κόκκαλα και δάκρυα στην αγκαλιά και υλικό γενετικό, από ένα ΕΓΚΛΗΜΑ που είπαν "λάθος"

Μέρες οργής και λύπης και οξυγόνου.

Καλησπέρα σας.

Λίγες ώρες μετά το τραγικό δυστύχημα, άρχισε μια απίστευτη επικοινωνιακή διαχείριση από τα παπαγαλάκια του συστήματος. Μια διαχείριση που συνεχίζεται αμείωτη και που υπερβαίνει κατά πολύ όσα έχουμε συνηθίσει αγγίζοντας τα όρια της ύβρης.

Η Μαρία Σαράφογλου στον ΑΝΤΕΝΝΑ, δημοσιογράφος ούσα, δεν είχε λέει ποτέ της ακούσει για τις κραυγές αγωνίας των εργαζομένων σχετικά με την έλλειψη των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας καθώς και για τα εξώδικα που έχουν αποστείλει για το λόγο αυτό  προς το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, τη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων και την Hellenic Train .

Ο Προκόπης Παυλόπουλος και ο Δημήτρης στον ΣΚΑΪ ανακαλύπτουν και εκθειάζουν την άμεση ανταπόκριση του κρατικού μηχανισμού (μετά το δυστύχημα, όχι πριν). Θαυμάζουν ακόμη το σεβασμό με τον οποίο διαχειρίζεται η κυβέρνηση την κατάσταση (δεν ξέρω αν εννοούν το ξυλοφόρτωμα που ρίχνουν τα αδέσποτα σκυλιά τους στον κόσμο που ΄χει βγει στο δρόμο). Βεβαιώνουν μάλιστα πως τα δάκρυα του Πλεύρη και του Καραμανλή του Γ’ είναι πραγματικά

Ο Άρης Πορτοσάλτε διαπιστώνει πως πρέπει να πεθαίνουν νέοι άνθρωποι για να εκσυγχρονίζεται το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας. Κάτι ανάλογο διατυπώνει και ο Παύλος Τσίμας για το ίδιο θέμα

Ο Βασίλης Χιώτης, διευθυντής του ΣΚΑΪ, δίνει οδηγίες στην κυβέρνηση για το πώς θα διαχειριστεί επικοινωνιακά το θέμα συμβουλεύοντάς την να το συγκρίνει με τη φωτιά στο Μάτι.

Ο Κώστας Πρετεντέρης ( ο γνωστός και ως great pretender) απορεί ποιος άλλος πιο ψηλά από το σταθμάρχη μπορεί να φταίει, λέγοντας ειρωνικά στη Ράνια Τζίμα που άρθρωνε τα αυτονόητα «Μήπως φταίει και ο Θεός;».

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, σε μια αντιστροφή των ρόλων, υπερασπίζεται τον Άρη Πορτοσάλτε και το Βασίλη Χιώτη

Διαβάσαμε το απίστευτο σκονάκι που έδωσαν οι επικοινωνιολόγοι στον Καραμανλή τον Γ’ για το πώς θα αποφύγει τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Μάθαμε ότι η παραίτηση του Καραμανλή του Γ’ δεν σημαίνει απώλεια της βουλευτικής του έδρας, ούτε επίσης του στερεί το δικαίωμα της υποβολής υποψηφιότητας στις επερχόμενες εκλογές. Με άλλα λόγια, μάθαμε πως είναι μια παραίτηση που δεν του κόστισε τίποτα.

Είδαμε τον Μητσοτάκη τον Β’ σε απευθείας μετάδοση να βγάζει πόρισμα για τραγικό ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη και δυο μέρες μετά να ζητάει συγγνώμη μέσω facebook, όχι μόνο για λογαριασμό του αλλά και για όλους όσοι κυβέρνησαν τη χώρα. Για τέτοια ειλικρινή συγγνώμη μιλάμε. Φταίμε κι εμείς, αλλά φταίνε κι οι άλλοι, άρα δε φταίει κανείς

Η προχθεσινή εκπομπή του Ράδιο Αρβύλα ήταν μια δυνατή σφαλιάρα στα παπαγαλάκια, που αποτελούν το μεγάλο δεκανίκι του σάπιου συστήματος που τους ταΐζει. Και έχει μεγάλη αξία το ότι αυτή η κλωτσιά έρχεται από τα μέσα, γιατί έτσι πονάει πιο πολύ

Ο Βάρναλης κάποτε έγραφε:

“Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη/της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα/και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι/του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!”

Κάποιοι άλλοι το λένε πιο απλά : “Aλήτες – Ρουφιάνοι – Δημοσιογράφοι”

Δεν έχουν περάσει ούτε δύο χρόνια, όταν ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κωστής Χατζηδάκης έκοβε την τούρτα γενεθλίων του με έναν ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, ενδεικτικό του θράσους που μπορεί να δώσει η εξουσία ακόμη και σε ένα τιποτένιο ανθρωπάκι. Η τούρτα παρίστανε τον Χατζηδάκη ως Superman που καμάρωνε για τα μέχρι τότε επιτεύγματά του. Για την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, της ΔΕΗ και του ΟΣΕ.

Στην περίπτωση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, είδαμε ξεκάθαρα το πώς αντιλαμβάνονται τις ιδιωτικοποιήσεις οι νεοφιλελεύθεροι. Καταλάβαμε δηλαδή πως όταν η ιδιωτική εταιρεία έχει κέρδη, θα είναι δικά της, ενώ όταν έχει ζημίες, θα την επιδοτεί το κράτος. Αμ πώς, όπως θα έλεγε και ο Χατζηχρήστος. Κατά τα άλλα, η Ολυμπιακή Αεροπορία ξεπουλήθηκε γιατί ήταν ζημιογόνα

Στην περίπτωση της ΔΕΗ, είδαμε τη δεύτερη παράμετρο της ιδιωτικοποίησης και την εκτόξευση του κόστους της ενέργειας σε εντελώς παράλογα ύψη, κάτι που ανάγκασε την κυβέρνηση, προκειμένου να συγκρατήσει την οργή του κόσμου, να αποφασίσει και σε αυτή την περίπτωση την επιδότηση της ιδιωτικοποιημένης και πρώην κρατικής εταιρείας, αλλά και των άλλων ιδιωτικών εταιρειών.

Είδαμε ακόμη την τρίτη παράμετρο, την με κάθε τρόπο και πέρα κάθε ηθικού φραγμού διεκδίκηση του κέρδους από τον ιδιώτη. Είδαμε την αναλγησία της ιδιωτικής πλέον ΔΕΗ – αλλά και των υπόλοιπων κορακιών που έχουν μπει στο καζίνο της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας - να κόβουν το ρεύμα απροειδοποίητα, ακόμη και σε δημόσια σχολεία, χωρίς να υπολογίζουν τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και σε ανθρώπινες ζωές.

Στην περίπτωση των σιδηροδρόμων δε, είδαμε την τέταρτη και πιο σκοτεινή παράμετρο των ιδιωτικοποιήσεων, αυτήν της μείωσης του κόστους λειτουργίας της επιχείρησης με κάθε τρόπο, αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες ζωές. Για τους ανθρώπους αυτούς, οι ανθρώπινες ζωές ίσως είναι κάποια εκατομμύρια που θα τα πληρώσει η ασφαλιστική εταιρεία τους και τα έχουν ίσως συμπεριλάβει στο λειτουργικό κόστος

Όλα αυτά τα χρόνια, η πλειοψηφία των πολιτών βιώνει με κάθε τρόπο τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων στο πετσί της, ενώ την ίδια στιγμή, η πρώτη γραμμή των δημοσιογράφων διαμορφώνει μια τεχνητή πραγματικότητα 

Ακόμη και τώρα, μία μόλις ημέρα μετά το πολύνεκρο δυστύχημα, αντί να το βουλώσουν, οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης εξακολουθούν χωρίς ντροπή να παίζουν το βρώμικο παιχνίδι τους διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Ίσως νομίζουν ότι ακόμη τους παίρνει. Ίσως όμως το ποτήρι να έχει ξεχειλίσει

Κατά τα άλλα, όλοι αυτοί αλλά και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διαμαρτύρονται για τις δηλώσεις του Πολάκη, γιατί δεν είναι φαίνεται και πολύ comme il faut. Δεν έχουν ίσως αντιληφθεί ότι τα λόγια του Πολάκη απηχούν το κοινό αίσθημα. Και το τραγικό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν το έχει αντιληφθεί ούτε ο ίδιος

Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Νότη Μαυρουδή, η Attica Voice ετοίμασε ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτό τον ξεχωριστό συνθέτη που υπήρξε ταυτόχρονα ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες που έβγαλε η χώρα μας αλλά και ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος. Μια όαση πραγματική τα τραγούδια του αλλά και η στάση ζωής του μέσα στον πολιτικό, πολιτιστικό, αισθητικό και κοινωνικό ζόφο

«Όμως αποδείχτηκε, για άλλη μια φορά, στη ζωή δεν υπάρχουν δεδομένα· αυτά ανατρέπονται εύκολα, όταν οι άνθρωποι δεν προστατεύουν τους εαυτούς τους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, μέσα από πράξεις που ενδυναμώνουν τη συνείδηση και τη συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Να γίνουν δηλαδή αλληλέγγυοι και συνοδοιπόροι, να συμπλεύσουν μέσα στο κύμα της εκπαίδευσης, της γνώσης, της ελευθερίας και των συλλογικών οργάνων»

Αυτά έγραφε ο Νότης Μαυρουδής δύο ημέρες μόλις πριν φύγει από τη ζωή. Πέρα από την τραγική ειρωνεία, μπορούμε να δούμε στα λόγια αυτά την κοινωνική ευαισθησία του και την αγωνία του για μια δίκαιη κοινωνία. Και πώς να μη συμβαίνει αυτό όταν ο ίδιος γεννήθηκε στη φυλακή και πέρασε τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του σε ένα κελί, τιμωρημένος από ένα εκδικητικό κράτος

«Εγώ δεν πήγα ποτέ φυλακή ή εξορία, αλλά όλο μου το περιβάλλον ήταν αγωνιστές που έφαγαν τα νιάτα τους στα ξερονήσια. Η μητέρα μου ήταν μια γυναίκα αγία, μοδίστρα που δούλευε νύχτα- μέρα. Δεν έχω καμία ανάμνηση από τη μητέρα μου να κοιμάται.

Τουλάχιστον εγώ δεν την είδα ποτέ. Ξύπναγα τα ξημερώματα να πάω στο μπάνιο και την έβλεπα στο δωμάτιο να ράβει. Ήταν άνθρωπος αγαθός με έμφυτη αίσθηση του δικαίου. Όταν ήταν έγκυος σε μένα, κάποια στιγμή χρειάστηκε να κρύψει έναν αντιστασιακό στο πατάρι του σπιτιού.

Κάποιος την κάρφωσε, μαθεύτηκε, τη συνέλαβαν και την έκλεισαν σε κελί με συνοπτικές διαδικασίες. Όταν ήρθε η ώρα να με γεννήσει, τη μετέφεραν στο σπίτι, εκεί με γέννησε φρουρούμενη και μετά από 2-3 μέρες την ξαναπήγαν μέσα μαζί με μένα.

Έτσι, σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου έζησα για περίπου δύο χρόνια σ’ ένα κελί. Αλλά αυτό δεν με καθιστά ήρωα. Ηρωίδα ήταν η μητέρα μου»

Όσοι τον γνώριζαν, μιλούν για έναν ιδαίτερα προσηνή, πράο και ευγενή άνθρωπο με βαθιά κοινωνική ευαισθησία

«Λυπάμαι πολύ να βλέπω περιοχές της Αττικής που ήταν «κατακόκκινες», όπως η Δραπετσώνα, η Κοκκινιά, το Πέραμα κ.λπ., σήμερα να έχουν καταντήσει προπύργια της ΧΑ. Το αποδίδω στις απανωτές κρίσεις και τη φτωχοποίηση.

Η απελπισία παγώνει τη σκέψη. Πάντως, δεν είμαστε λίγοι αυτοί που ονειρευόμαστε ακόμη την πιο δίκαιη κοινωνία και την επιδιώκουμε»

Ο Νότης Μαυρουδής ξεκίνησε να παίζει με μια κιθάρα που ξετρύπωσε η μητέρα του – αυτή που τον γέννησε μέσα στη φυλακή «την πρώτη μου κιθάρα την πήρα μέσα από μία ντουλάπα στο σπίτι μου. Την είχε βάλει η μητέρα μου και την ξετρύπωσε για να μάθω εγώ κιθάρα. Αυτό το όργανο είχαμε, δεν μπορούσαμε να πάρουμε άλλο. Προέρχομαι από πολύ φτωχή οικογένεια, η μητέρα μου μοδίστρα, ο πατέρας τσαγκάρης».

Το 1958, ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Δημήτρη Φάμπα. Από πολύ μικρός, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60, βρέθηκε να δουλεύει στις μπουάτ της Πλάκας, ενώ πολύ γρήγορα, χωρίς να έχει καν κλείσει τα είκοσί του χρόνια, μπήκε στη δισκογραφία, δίνοντας τα πρώτα τραγούδια του (σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη), τα οποία τραγούδησε ο Γιώργος Ζωγράφος. Τα τραγούδια ήταν το «Άκρη δεν έχει ο ουρανός» και «Τα γιορτινά σου φόρεσε». Με αυτά τα τραγούδια, αλλά και πολλά άλλα που ακολούθησαν εκείνη την περίοδο, ο Νότης Μαυρουδής θεωρείται αυτοδίκαια ως ένας από τους πρωτεργάτες του Νέου Κύματος

Από το 1970 ως το 1975, έζησε και δίδαξε στην Ιταλία. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, δίδαξε κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο και ξεκίνησε μια πλούσια συνθετική σταδιοδρομία, με 25 προσωπικούς δίσκους, έργα για κλασική κιθάρα αλλά και συνθέσεις για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Ο Νότης Μαυρουδής έγραψε εκατοντάδες τραγούδια σε στίχους των Άκου Δασκαλόπουλου, Τάσου Σαμαρτζή, Οδυσσέα Ελύτη, Δημήτρη Μανθόπουλου, Γιάννη Κακουλίδη, Ηλία Κατσούλη, Ηλία Πετρόπουλου, Νανάς Νικολάου, Μάνου Χατζιδάκι, Μαίρης Φασουλάκη και άλλων πολλών ακόμη στιχουργών.

Τραγούδια του ερμήνευσαν κορυφαίοι ερμηνευτές: Αρλέτα, Πόπη Αστεριάδη, Ελένη Βιτάλη, Νένα Βενετσάνου, Μαρία Φαραντούρη , Τάνια Τσανακλίδου, Χάρις Αλεξίου, Έλλη Πασπαλά, Αναστασία Μουτσάτσου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γλυκερία, Γιώργος Ζωγράφος, Πέτρος Πανδής, Ηλίας Λιούγκος, Κώστας Θωμαΐδης, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Μανώλης Μητσιάς, Γιώργος Νταλάρας, Παντελής Θαλασσινός, Μίλτος Πασχαλίδης, Σταμάτης Κραουνάκης, Διονύσης Τσακνής, Σωκράτης Μάλαμας κ.ά

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η σειρά δίσκων «Cafe de l’ art» που ξεκίνησε το 1999 μαζί με τον μαθητή του στην κιθάρα Παναγιώτη Μάργαρη, διασκευάζοντας και ηχογραφώντας σε μορφή κιθαριστικού ντουέτου διάφορα μουσικά είδη και εποχές, φτάνοντας τους έξη δίσκους.

Εμείς, ως φόρο τιμής, ετοιμάσαμε μια μικρή λίστα από αντιπροσωπευτικά τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, τόσο από την πρώτη του νεοκυματική περίοδο , όσο και από την ύστερη.

Τη λίστα ανοίγει το «Πρωϊνό τσιγάρο», ίσως το πιο εμβληματικό και αναγνωρίσιμο τραγούδι του, που από ένα παιχνίδι της τύχης έλαχε στο Νότη Μαυρουδή να το μελοποιήσει. Και αυτό γιατί οι στίχοι του τραγουδιού είχαν γραφτεί από τον Άλκη Αλκαίο με σκοπό να τους μελοποιήσει ο Μάνος Λοΐζος, ένα σχέδιο όμως που ακύρωσε ο άδικος και πρόωρος θάνατός του

Τελικά, το μελοποίησε ο Νότης Μαυρουδής, ο οποίος το αφιέρωσε στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου και το κυκλοφόρησε το 1984 στο δίσκο «Στην όχθη της καρδιάς μου». Το τραγούδι αυτό παίχτηκε λίγο αργότερα στη μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, στις 13 του Σεπτέμβρη 1985, στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από τον θάνατό του.

Η στιγμή εκείνη ήταν συγκλονιστική για όλους, μα πιο πολύ για το Νότη Μαυρουδή. Όταν άρχισε να το ερμηνεύει η Χαρούλα Αλεξίου με τον Γιώργο Νταλάρα, έσβησαν όλα τα φώτα του σταδίου και αμέσως άναψαν οι αναπτήρες από τους θεατές. 

Όπως δήλωσε αργότερα ο Νότης Μαυρουδής : «Να βλέπεις αυτό το θέαμα… 80.000 άνθρωποι με έναν αναπτήρα… Να βλέπεις τις φλογίτσες… Είχα συγκλονιστεί. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτή η δοξασία με παίρνει κι εμένα μέσα» διηγείται ο συνθέτης. «Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Τόσο που έβαλα τα κλάματα και δεν μπορούσε να με συνεφέρει η παρέα μου… Η ιστορία του “Πρωινού τσιγάρου” είναι και δική μου ιστορία…» 

Ακολουθεί η λίστα των τραγουδιών με τους ερμηνευτές και τους στιχουργούς

1. Πρωϊνό τσιγάρο (Στίχοι Άλκης Αλκαίος)

2. Ίσως φταίνε τα φεγγάρια (Ελένη Βιτάλη - Στίχοι Τάσος Σαμαρτζής)

3. Ο ραγισμένος σου καθρέφτης ( Τάνια Τσανακλίδου - Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής)

4. Ο παλιάτσος (Παιδική χορωδία Τυπάλδου – Στίχοι Μέλπω Ζαρόκωστα)

5. Ερωτικό (Γλυκερία – Στίχοι Άρης Δαβαράκης)

6. Εμπιστευτικόν ( Αρλέτα - Στίχοι: Άλκης Χριστοφέλλης )

7. Αμαχητί ( Έλλη Πασπαλά- Στίχοι Αγαθή Δημητρούκα)

8. Κάθε μια νύχτα (Αναστασία Μουτσάτσου - Στίχοι Τάσος Σαμαρτζής

9. Θα βρεθούμε ξανά (Θ. Γκαϊφύλλιας – στίχοι Τ.Σαμαρτζής)

10. Τριάντα και κάτι ( Ελευθερία Αρβανιτάκη – στίχοι Τ.Λύγαρη)

11. Άκρη δεν έχει ο ουρανός (Γιώργος Ζωγράφος – Στίχοι Γιάννης Κακουλίδης)

12. Ήταν μεγάλη η νύχτα (Σούλα Μπιρμπίλη – Στίχοι Γιάννη Κακουλίδη)

13. Ποιος είδε την αγάπη μου (Γιώργος Ζωγράφος – Στίχοι Γιάννης Κακουλίδης)

14. Φώναξέ με αγάπη (Αρλέτα – Στίχοι Άκος Δασκαλόπουλος)

15. Μια μέρα (Πόπη Αστεριάδη – Στίχοι Άκος Δασκαλόπουλος)

16. Μια ιστορία από τον πόλεμο (Αρλέτα – Στίχοι Γιάννης Κακουλίδης)

17. Δάφνις και Χλόη (Αλέξης Γεωργίου – Στίχοι Γιάννης Κακουλίδης)

18. Φέρτε γλυκό κρασί (Πέτρος Πανδής – Στίχοι Γιάννης Κακουλίδης)

Αύριο, Παρασκευή 24/2 και ώρα 9.00 π.μ , μετά την πρώτη αναβολή της δίκης, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, κτήριο 7 , δικάζονται 79 άνθρωποι, με καταγέλαστα και μεγεθυμένα κατηγορητήρια συλλογικής ευθύνης ναζιστικού τύπου. Πρόκειται για ανθρώπους που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια επίθεσης στρατιωτικού τύπου της αστυνομίας  στα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στις 22/11/2022

Για το λόγο αυτό, η Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών, με ανακοίνωσή της καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης και συμπαράστασης

Τις δύο προηγούμενες φορές, την πρώτη κατά την προσαγωγή τους στα δικαστήρια  μία ημέρα μετά τη σύλληψή τους και τη δεύτερη κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας της δίκης , οι ένστολοι υπάνθρωποι της ΕΛΑΣ χτύπησαν βίαια και απρόκλητα τους αλληλέγγυους συγκεντρωμένους

Το σχεδόν βέβαιο είναι ότι αυτό αναμένεται να γίνει και αύριο. Το πιο εξοργιστικό όμως είναι πως αυτή η κοινωνία έχει μάθει να αντιμετωπίζει ως κανονικότητα τη βαρβαρότητα της αστυνομίας.

Λένε πως ακόμη δεν έχουμε χούντα και πως είναι ντροπή για τους χιλιάδες βασανισμένους της επταετίας να το ισχυριζόμαστε.

Όχι, λοιπόν, δεν έχουμε ακόμη χούντα. Ούτε οι παρακολουθήσεις, ούτε οι ξυλοδαρμοί, ούτε ο έλεγχος των Μέσων Ενημέρωσης, ούτε το ξεπούλημα αυτού του τόπου συνιστούν χούντα.

Όχι, λοιπόν, δεν έχουμε ακόμη 100% χούντα. Ας περιμένουμε πρώτα να ολοκληρωθεί ο μετασχηματισμός. Και μετά βλέπουμε τι θα κάνουμε

Ακολουθεί το κείμενο των συλληφθέντων μετά την σύλληψη:

"Είμαστε καλά και στέλνουμε σινιάλο αλληλεγγύης στους εκτός των τειχών, με το πρόταγμα να στηριχθεί έμπρακτα η κοινότητα των κατειλημμένων προσφυγικών. Κυβέρνηση και κράτος επανέφεραν τα σχέδια επίθεσης στις καταλήψεις στο δημόσιο διάλογο και πρακτικά.

Από τη δική μας πλευρά, σχεδόν εκατό άτομα, διαμένοντα και μη, αλληλέγγυοι/ες/α γνωστοί και άγνωστες, επιλέξαμε να σταθούμε απέναντι στην εισβολή υπερασπιζόμενοι/ες/α τα σπίτια του αγώνα. Παρόλη την πρωινή επίθεση και την περικύκλωση της γειτονιάς για ώρες, συνεχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε παρά τη μειονεκτική θέση που βρισκόμασταν και κόντρα στο φόβο και την παραίτηση. Σταθήκαμε με αξιοπρέπεια κάνοντας τη δουλειά της καταστολής όσο πιο δύσκολη γινόταν. Αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν ΜΑΤ, Δέλτα, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ, απέναντι σε ανθρώπους, που δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο πέρα από τις αλυσίδες τους.

Έχοντας την ευθύνη της πολιτικής μας συνείδησης υπερασπιζόμαστε τα εδάφη του αγώνα μέσα στη μητρόπολη και παντού. Γι' αυτό και επιλέξαμε τη μαχητική υπεράσπιση της γειτονιάς των προσφυγικών.

Είναι σαφής η επιλογή του κράτους να χτυπά τις φτωχές και τους ταξικά καταπιεσμένους, όπως έγινε χθες με την Ιωάννα Κολοβού, που για 15.000 ευρώ της έσπασαν την πόρτα και εισέβαλαν στο σπίτι της για να επιβάλουν τη βίαιη έξωσή της.

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ .ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

10 100 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

Το κράτος της καταστολής χρησιμοποίησε τη σύλληψη του συντρόφου μας για να επεκτείνει την επίθεση του συνολικα στη γειτονιά. Ο σύντροφος δεν είναι μόνος. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ενάντια στην κρατική τρομοκρατία."

Συλληφθέντα & αλληλέγγυα

Στα πλαίσια ενός μαθήματος που λέγεται Εργαστήρια Δεξιοτήτων και της ενότητας «Γνωρίζω τα επαγγέλματα», οι δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου Λουτρόπολης Θέρμης στη Λέσβο θεώρησαν χρήσιμο και παιδαγωγικό να φέρουν στο σχολείο στελέχη του Λιμενικού Σώματος για να διδάξουν στα παιδιά πώς να περνάνε χειροπέδες και πώς να χρησιμοποιούν το κλομπ

Πριν παραθέσουμε την πλήρη ανακοίνωση της διεύθυνσης του σχολείου, θα σταθούμε - πέρα από το ίδιο το γεγονός - και σε άλλα δύο πράγματα που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και μας δημιούργησαν εύλογες απορίες

Το πρώτο είναι ότι ο σκύλος του Λιμενικού Σώματος φέρει το βαθμό του σημαιοφόρου. Δεν μάθαμε όμως αν αμείβεται το ίδιο με τους ανθρώπους συναδέλφους του ή υφίσταται κάποιου είδους μισθολογικές διακρίσεις. Δεν μάθαμε επίσης για το αν του έχουν ανοίξει ειδικό σκυλο-λογαριασμό

Το δεύτερο είναι ότι, φεύγοντας οι συμπαθείς παιδαγωγοί λιμενικοί, δέχτηκαν ως δώρο από δύο βαζάκια ο καθένας– ένα με γλυκό πορτοκάλι και ένα με λικέρ πορτοκάλι. Ίσως για να κερνούν με αυτά τους πρόσφυγες. Τουλάχιστον να τους γλυκαίνουν λίγο, πριν τους ξυλοκοπήσουν και τους πετάξουν στη θάλασσα.

Ακολουθεί η πλήρης ανακοίνωση και αν απορεί κανείς για την αλήθεια της είδησης ή για την αυθεντικότητα της ανακοίνωσης, δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι σε αυτή τη χώρα το γελοίο είναι το standard mode λειτουργίας

«Μια από τις καλύτερες παρουσιάσεις είχαν την τύχη να απολαύσουν την Παρασκευή οι μαθητές μας στα πλαίσια του μαθήματος των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων και της Ενότητας «Γνωρίζω τα επαγγέλματα».

Πέντε στελέχη του Λιμενικού Σώματος και ο σκύλος ανεύρεσης ουσιών ο “Κυμ” έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους απαντώντας σε ερωτήσεις, παρουσιάζοντας μοναδικές βιωματικές δράσεις , επιτρέποντας στα παιδιά να υποδυθούν για λίγο το ρόλο του λιμενικού και να κάνουν ό,τι και εκείνοι.

Προηγήθηκε ενημέρωση σε αίθουσα διδασκαλίας με προβολή power point για το ρόλο και τις δραστηριότητες του Λ.Σ. στις μεγάλες τάξεις και στη συνέχεια όλες οι τάξεις βγήκαν στην αυλή, όπου άρχισε η επίδειξη των δράσεων.

Πως γίνεται η επικοινωνία με τον ασύρματο, πώς είναι το κράνος ενός λιμενικού της τροχαίας, πώς περνάμε χειροπέδες σε έναν παραβάτη, πώς χρησιμοποιούμε το κλομπ, τι είναι τα αλεξίσφαιρα γιλέκα που φοράνε οι λιμενικοί, ήταν μερικά από αυτά που παρουσιάστηκαν και εντυπωσίασαν τους μαθητές.

Εκείνος όπως που απογείωσε την παρουσίαση (και καταχειροκροτήθηκε) ήταν ο “Κυμ”, ο σκύλος ανεύρεσης ουσιών (με βαθμό σημαιοφόρου-παρακαλώ ) που μύρισε και βρήκε ένα σακουλάκι με τέτοιες ουσίες κάτω από ένα κώνο.

Θερμές ευχαριστίες σε όλα τα στελέχη του σώματος, που μας επισκέφθηκαν (τον Μπάμπη, τον Μιχάλη, τον Θοδωρή, τον Νικόλα και ιδιαίτερα την αξιωματικό κ.Ελένη Κέλμαλη, που συνεργάστηκε μαζί μας με μεγάλη υπομονή και προετοίμασε το εκπαιδευτικό σενάριο της παρουσίασης).

Τους αποχαιρετήσαμε δίνοντας τους σαν αντίδωρο από μια ατζέντα – ημερολόγιο του σχολείου για το 2023 με τεκμήρια από το πρόγραμμα “Ψηφιοποιώ την ιστορία του τόπου μου” μαζί με δύο βαζάκια – ένα με γλυκό πορτοκάλι και ένα με λικέρ πορτοκάλι -από τα εσπεριδοειδή της σχολικής μας αυλής.»

Πηγή: https://stonisi.gr/post/51487/epideiksh-xrhshs-klomp-se-mathhtes-dhmotikoy-sxoleioy

Οι εκβολές του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας.

Βλέπουμε καθαρά πώς η πόλη είναι αυτή που έπνιξε το ποτάμι. Ιδιώτες - με την ανοχή και τα στραβά μάτια των αρχών - αλλά και οι ίδιες οι δημοτικές αρχές στρίμωξαν και στραγγάλισαν επί δεκαετίες το ποτάμι και τώρα φοβούνται, λέει, πως θα τους πνίξει.

Η δημοτική αρχή, όπως και όλες οι αρχές άλλωστε, ξέρει καλά πως ο φόβος είναι το πιο φτηνό και το πιο αποτελεσματικό φάρμακο για να κατευθύνει και για να αποκοιμήσει τον κόσμο. Πουλάει λοιπόν φόβο με αφθονία στους πολίτες, για να δικαιολογήσει τη μετατροπή του ποταμιού σε έναν τσιμεντένιο αγωγό.

Τα έργα είναι προ των πυλών. Ετοιμάζονται να καταστρέψουν το ποτάμι, να κόψουν χιλιάδες δέντρα και να εξοβελίσουν τα εκατοντάδες είδη που βρίσκουν εκεί μόνιμο ή προσωρινό καταφύγιο.

Και όλα αυτά, χωρίς να πείθουν σε καμία περίπτωση πώς θα προσφέρουν πραγματική αντιπλημμυρική προστασία. Λίγες στοιχειώδεις γνώσεις αρκούν για να καταλάβει κανείς πως η πραγματική αντιπλημμυρική προστασία επιτυγχάνεται με το να δώσει κανείς χώρο στο ποτάμι και όχι με το να το στριμώξει σε τσιμεντένιους τοίχους που θα πολλαπλασιάσουν την ορμή του και θα φέρουν την κρίσιμη στιγμή πολλαπλάσια καταστρεπτικά αποτελέσματα

Κάποιοι ενεργοί πολίτες επιμένουν να αγωνίζονται για τη διάσωσή του, την ίδια στιγμή που αντιμετωπίζονται απαξιωτικά ως γραφικοί ή περιθωριακοί από το σύστημα που ελέγχεται από το δήμαρχο Ραφήνας – Πικερμίου.

Έτσι, την Κυριακή 19/2 και ώρες 12:00-14:30 στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος (στο πάρκο το αποκαλούμενο Καραμανλή),  κάτοικοι της Ραφήνας σε συνεργασία με την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας προσκαλούν όλους τους συνδημότες και συμπολίτες

1. σε μία μουσική εκδήλωση με τη συμμετοχή μαθητών του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης

2. σε απελευθέρωση πουλιών που θα γίνει με την υποστήριξη και συνδρομή της ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής

Τόσο η μουσική εκδήλωση όσο και η γιορτή της απελευθέρωσης, της επιστροφής των πουλιών στο φυσικό περιβάλλον, είναι αφιερωμένες στη διάσωση:

του ρέματος Ραφήνας από την άμεση έναρξη του έργου που θα το μετατρέψει από ένα ζωντανό οικοσύστημα σε τσιμεντένιο αγωγό 

της ζώνης πρασίνου 12 στρεμμάτων δίπλα στα σχολεία της Ραφήνας από την μετατροπή της σε εργοτάξιο του έργου για τουλάχιστον 7 χρόνια

To 1960, η Αλίκη Βουγιουκλάκη τραγούδησε τη «Θάλασσα πλατιά» του Μάνου Χατζιδάκι για τις ανάγκες της ταινίας «Μανταλένα» που γυρίστηκε στην Πάρο και στην Αντίπαρο

Εξήντα τρία χρόνια μετά, ο Γερμανός τραγουδοποιός Christian Ronig διασκευάζει το τραγούδι αυτό, βάζοντάς του αγγλικούς στίχους και γυρίζει ένα μαγευτικό video clip στα κρυστάλλινα νερά της Πάρου

Πέντε χρόνια μετά το εντυπωσιακό άλμπουμ «Greece is mine», όπου ο Christian Ronig διασκευάζει στα αγγλικά γνωστά ελληνικά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια, επιστρέφει με το νέο του διπλό άλμπουμ «Heavy seas at the cape of good hope»

Το album αυτό περιλαμβάνει δικές του συνθέσεις, αλλά και νέες διασκευές τραγουδιών Ελλήνων συνθετών, όπως του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίμη Πλέσσα. Σε αυτό το album βρίσκεται και το "Deep and Silent Sea", μια πολύ όμορφη διασκευή της «Θάλασσας πλατιάς»

Ο ίδιος ο Ronig λέει για το τραγούδι: “Το τραγούδι του Χατζιδάκι ήταν το αγαπημένο της μητέρας μου και το δικό μου. Όταν ήμουν παιδί έβγαζα από τη δισκοθήκη του πατέρα μου αυτό το βινύλιο και μάλιστα έχω βάλει και μια τέτοια φωτογραφία μέσα στο άλμπουμ μου που θα κυκλοφορήσει.

... Δυστυχώς η μητέρα μου δεν θα είναι εδώ στην κυκλοφορία του αγαπημένου της κομματιού, γιατί πέθανε αναπάντεχα πέρυσι. Είμαι σίγουρος ότι θα της άρεσε, και θα είναι ένας ωραίος τρόπος να διατηρώ την ανάμνησή της”

Εδώ και πολύ καιρό, ηθοποιοί και σπουδαστές των δραματικών σχολών δίνουν έναν εντυπωσιακό αγώνα  κόντρα στο προεδρικό διάταγμα που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνών με απολυτήρια Λυκείου, διδάσκοντας μαχητικότητα και αλληλεγγύη. Στο πλαίσιο αυτής της αλληλεγγύης, παραιτήθηκαν την Πέμπτη 8/2 όλοι οι καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου και την επόμενη ημέρα έπραξαν το ίδιο και 21 καθηγητές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας.

Στο πλαίσιο αυτής της αλληλεγγύης, ήρθε επίσης μια δυναμική δήλωση του Αλκίνοου Ιωαννίδη που ενόχλησε τόσο πολύ τα παπαγαλάκια της εξουσίας, ώστε να ξιφουλκήσουν από κοινού και να του επιτεθούν. Οι άνθρωποι που δεν ενοχλούνται από την ελεύθερη πτώση μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ενοχλήθηκαν από τα λόγια του Αλκίνοου. 'Ενας μάλιστα από αυτούς, ο Δοξιάδης της Καθημερινής, έσπευσε να τα παρομοιάσει με αυτά του Χίτλερ περί Αρίας Φυλής. Στο παιχνίδι έχουν μπει συντεγμένα και το protagon.gr  και το capital.gr. Ο Χωμενίδης έσπευσε να τοποθετήσει τον Αλκίνοο δίπλα στο Νότη Σφακιανάκη, ενώ ο Πανούτσος στο protαgon κινήθηκε πάλι σε ένα από τα γνωστά  επαναλαμβανόμενα μοτίβο του περί διεκδικήσεων θέσεων στο Δημόσιο κλπ. Ποιος; Αυτός που διορίστηκε ως μετακλητός υπάλληλος στη δημόσια ΕΡΤ όταν λίγο καιρό πριν μιλούσε για όργιο μετακλητών υπαλλήλων από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και πως «Το δημόσιο έχει δεινοσαυρικό χαρακτήρα» 

Το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη για τις κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών αναφέρει:

«Η καρδιά μου αγκαλιά με τις αδερφές και τους αδερφούς μου στην Τέχνη. Αυτά τα ψώνια, οι χασομέρηδες, οι αχαΐρευτοι, οι αιθεροβάμονες, οι εξώλης και προώλης, αυτοί οι ιερείς της ανθρωπιάς και της αγάπης, παντοδύναμοι και ευάλωτοι, ανασφαλείς και ατρόμητοι, αυτοί πληρώνουν εκ μέρους όλων μας το πανάκριβο τίμημα για έναν κόσμο λιγότερο μάταιο. Όχι μόνο οι διάσημοι και οι "πετυχημένοι". Μα κυρίως όσες και όσοι παλεύουν να βγάλουν την κάθε μέρα, χωρίς χρήματα για το νοίκι αλλά με πίστη, με όνειρο, με ευθύνη, με ακούραστη, απλήρωτη εργασία. Χωρίς εγγυήσεις, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, χωρίς στήριξη, χωρίς επιβράβευση.

Ανυπεράσπιστοι, φτωχοί, απαξιωμένοι και κυνηγημένοι από ένα κράτος-εχθρό κάθε σπίθας που μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι του, κρατάνε, χρόνια τώρα, κάτι ζωντανό και πολύτιμο σε μια χώρα που βουλιάζει. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, φωτογράφοι, κινηματογραφιστές, εικαστικοί, συγγραφείς, ποιητές. Άνθρωποι που σκύβουν πάνω στη λέξη, στη νότα, στην κίνηση, στη λεπτή απόχρωση του αισθήματος. Που βαθαίνουν στην κάθε έννοια, στην κάθε αλήθεια, που τολμούν να αντικρίσουν τα σκοτάδια τους για να ξορκίσουν τα δικά μας. Κάθε ιδέα, κάθε προσχέδιο, κάθε μελέτη, κάθε πρόβα, κάθε άσκηση, κάθε επιτυχία, κάθε απόρριψη, κάθε ματαίωση, κάθε έκθεση, κάθε από ψυχής μοιρασιά, μια προσευχή στο φως.

Μας γεννά η θυσία των ωραιότερων ανθρώπων που πάτησαν τη γη. Ερχόμαστε από τους αιώνες. Κι εσείς, προσωρινοί διαχειριστές της αθλιότητας, ακαλλιέργητοι δούλοι της ασχήμιας, νομίζετε πως ορίζετε τις ζωές μας…»

Κυριάκος Μητσοτάκης σε περιγραφή Αντώνη Πανούτσου.

Στο τέλος του αγώνα, θα μας πει και το γνωστό του ανέκδοτο πως στην Ανατολική Γερμανια πιο εύκολα έβρισκες πυρηνικό φυσικό, παρά υδραυλικό

“ Αύγουστο σε γνώρισα.
Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο.
Ο μπαμπάς μου, ο καλύτερος του κόσμου, μου χαμογελά.
Για της Μυρσίνης την ποδιά, μια Παναγιά.
Σου ’στειλα γράμμα και γραφή, κι απόκριση δεν πήρα.

Έτσι μιλάμε πια.
Με τα τραγούδια σου, που παίζονται και ξαναπαίζονται.
Πειραγμένα κι απείραχτα, μα πάντα φρέσκα.
Σαράντα χρόνια τώρα.
Από τότε που έγειρες στη γη να κοιμηθείς.
Κανένας δε μου μίλησε, στη μοναξιά.
Σ` ακολουθώ, στους έρωτες.
Όλα σε θυμίζουν, στους χωρισμούς.
Τίποτα δεν πάει χαμένο, στους δρόμους.
Τέλι τέλι, στα κέφια.
Λίγα γαρούφαλλα, στη λύπη.
Έχω έναν καφενέ, στα όνειρα.

Πόσο πολύ θα ‘θελα να καπνίζαμε μαζί ένα τσιγάρο, μπαμπά.

Αύγουστο σε είδα τελευταία φορά, στα γενέθλιά μου, βγάλαμε και φωτογραφίες. Απ` αυτές που κρεμάν οι φοιτητές στην καρδιά τους” 

Με αυτά τα συγκινητικά λόγια προλογίζει η Μυρσίνη Λοΐζου, η κόρη του Μάνου, το διπλό άλμπουμ με τίτλο «ΜΑΝΟΣ ΛΟΙΖΟΣ – ΜΕΤΑ» που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2022, με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του τόσο χαρισματικού και τόσο αγαπητού συνθέτη.

Το album αυτό περιλαμβάνει τριάντα δύο διασκευές τραγουδιών του Μάνου Λοΐζου από νέους καλλιτέχνες και συγκροτήματα και είναι η τρανταχτή απόδειξη για το πόσο η μουσική του Μάνου εξακολουθεί να αγγίζει και να επηρεάζει τις νεότερες γενιές.

Δεν θα μπούμε στον μάταιο κόπο να κάνουμε συγκρίσεις με τις πρώτες εκτελέσεις. Αυτά που θα ακούσουμε σε αυτό το δίσκο είναι εντελώς άλλα πράγματα. Σε κάποια από τα τραγούδια μάλιστα, έχουν προστεθεί νέοι στίχοι και μουσικές φράσεις, με αποτέλεσμα μερικά από αυτά να είναι δύσκολα αναγνωρίσιμα.

Η ζωή προχωράει. Κάποιος μπορεί να μείνει στα πρώτα ακούσματα, κάποιος άλλος μπορεί να πάρει μαζί του και τα καινούργια. Όλα θεμιτά, όλα κατανοητά. Όπως και η προσπάθεια αυτών των νέων ανθρώπων να δώσουν μια δική τους εκδοχή σε τραγούδια που τα άκουγαν από μικροί ως ακούσματα των γονιών τους

Εμείς ακούσαμε το δίσκο και επιλέξαμε δώδεκα από αυτά τα τραγούδια για τη συλλογή του Jukebox της Attica Voice. Και ποτέ δε θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε για το πόσα ακόμη υπέροχα τραγούδια θα μπορούσε να μας είχε χαρίσει ο Μάνος Λοΐζος, αν δεν έφευγε τόσο νωρίς.

Καλή ακρόαση!

1. Κι αν τα μάτια σου ( Άκος Δασκαλόπουλος ) - Κατερίνα Duska

2. Δεν θα ξαναγαπήσω ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Μυρτώ Βασιλείου

3. Ο δρόμος ( Κωστούλα Μητροπούλου / Πρόσθετοι στίχοι: Αργύρης Χιόνης ) - Sophie Lies

4. Σ’ ακολουθώ ( Μάνος Λοΐζος ) - George Gaudi

5. Όλα σε θυμίζουν ( Μανώλης Ρασούλης ) - Nalyssa Green

6. Νανούρισμα (Θα κεντήσω) ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Ocean Hope

7. Πόσο σ’ αγαπώ ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Λευτέρης Σαμψών, Idra Kayne

8. Μη με ρωτάς ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Joanna Drigo

9. Κι εγώ σαν πόλη ( Μανώλης Ρασούλης ) - Μαρία Αλαμανή Ναθαναηλίδου

10. Αυτό το αγόρι με τα μάτια τα μελιά ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Εβελίνα Μεγαλοοικονόμου

11. Τίποτα δεν πάει χαμένο ( Μανώλης Ρασούλης ) - Δραμαμίνη

12. Ο αρχηγός (Il capitano) ( Λευτέρης Παπαδόπουλος / Ιταλικοί στίχοι: Vasco Brondi ) - Vasco Brondi