Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Διαβάστε στο 6ο φύλλο της RAF-WEST Journal που κυκλοφορεί με σημαντικές ειδήσεις
Διαβάστε:
Πόσες φορές χρειάζεται να δείξουμε το έγκλημα που πάνε να διαπράξουν με τις απηρχαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές τους; Πόσες φορές θα πρέπει να αντικρούσουμε ψευδολογίες και έωλα επιχειρήματα; Γνωρίζοντας πως πρόκειται για την ίδια την ύπαρξη του τόπου που δέχεται τρομερές πιέσεις από μεγάλα συμφέροντα που έρχονται για να τον καταναλώσουν και να φύγουν, αφήνοντας πίσω τους μία έρημο, δεν θα κουραστούμε να το παλεύουμε. Όσο και αν μας κοστίζει σε κόπο, χρόνο και χρήμα.
Τελευταία περίπτωση, τοπικής εμβέλειας αλλά ενδεικτική του τρόπου που σκέφτεται ένας εργολάβος οικοδομών που καλείται (από ποιον; ) να υποστηρίξει ένα απηρχαιωμένης αντίληψης έργο που όπως έχουμε πλειστάκις αποδείξει θα ζημιώσει τον τόπο και θα ωφελήσει μόνο οικονομικά και άλλα μεγάλα συμφέροντα. Ας δούμε τι μας λέει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος Ραφήνας με το κείμενο που έντυσε με «δάφνες αυθεντίας» τις οποίες όμως μάρανε ο ίδιος του ο λόγος. Δεν θα ασχοληθούμε βέβαια με τον τίτλο «Όλη η επιστημονική αλήθεια για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας» αφού και από μόνος του φαντάζει αστείος μετά από τόσες «Όλες» αλήθειες του δημάρχου που αποδείχθηκαν ψεύδη από την ίδια τη μελέτη του έργου αλλά και από το γεγονός πως η αλήθεια δεν κατατάσσεται σε «επιστημονική», «φιλολογική» ή ακόμα και ιστορική. Η αλήθεια είναι αλήθεια και τα προσδιοριστικά επίθετα που της αποδίδονται απλά προϊδεάζουν πως θα ακολουθήσει ψέμα.
Με πλάγια γράμματα παραθέτουμε την «επιστημονική» αλήθεια του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου και ακολούθως την ακτινογραφούμε για να δούμε πόσο αλήθεια είναι ή τελικά τι κρύβει πίσω του ο κάθε ισχυρισμός ξεχωριστά.
Γράφει λοιπόν ο αντιδήμαρχος:
Στη Μάνδρα, για όσους θυμούνται αλλά και όπως είχε εξηγήσει και ο καθηγητής του ΑΠΘ Κ. Βουβαλίδης σε σχετική συζήτηση που είχε οργανωθεί στο πάρκο της εκβολής, πριν από 2 χρόνια, η πλημμύρα προήλθε από 2 ρέματα, εκ των οποίων το ένα ήταν διευθετημένο(!). Αυτό μάλιστα κατέβασε με μεγάλη ταχύτητα το νερό από τα ανάντη και χωρίς να μπορέσει το έδαφος να το απορροφήσει (λόγω σκληρών υλικών της κοίτης και λόγω ταχύτητας) αυτό πλημμύρισε την άναρχα δομημένη και γεμάτη αυθαίρετα (ακόμα και του δήμου) Μάνδρα. Άρα το παράδειγμα της Μάνδρας είναι αν όχι ατυχές και λάθος, τουλάχιστον ελεγχόμενο.
Για τις κατοικημένες περιοχές, θα επισημάνουμε πως είναι βιωμένη εμπειρία, αλλά και τεκμηριωμένο επιστημονικά, ότι οι υδάτινοι όγκοι συμβάλλουν στην ελάττωση της θερμοκρασίας της περιοχής που διατρέχουν. Μετριάζουν επίσης τις συνέπειες μιας πλημμύρας, καθώς το νερό της βροχής βρίσκει κάπου διέξοδο. Και, φυσικά, ποιος τόπος χτισμένος στις όχθες ενός ποταμού ή μιας λίμνης δεν αναβαθμίζεται αισθητικά και δεν βελτιώνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων; Ο Bièvre, στο Παρίσι άνοιξε στο πνεύμα αυτό. Η Ζυρίχη έχει ξεθάψει μέχρι σήμερα τα περισσότερα ποτάμια, αποκαθιστώντας τη ροή τους μέσα στον αστικό ιστό και προσαρμόζοντάς τα στην αρχιτεκτονική του τοπίου. Οι Ελβετοί θεωρούνται οι πλέον ειδήμονες στο θέμα. Στο Λονδίνο ο ποταμός Lea και ολόκληρο το δίκτυο των ποταμών Bow Back. Στο Shefield ο ποταμός Sheaf, στο Manchester ο Medlock. Στις ΗΠΑ ο Saw Mill στην Νέα Υόρκη (η αποκάλυψη του κόστισε 130.000.000 δολάρια). Άφθονα ακόμα τα παραδείγματα. Εμείς που έχουμε ένα ελεύθερο ποτάμι, γιατί να το εγκιβωτίσουμε όταν παντού στονν πολιτισμένο κόσμο τα ποτάμια ελευθερώνονται και τους δίνεται χώρος;
Μα αυτό που μας λέει ο εργολάβος είναι και η δική μας απορία. Γιατί το Μεγάλο Ρέμα μετατρέπεται σε τσιμεντένιο κανάλι στην Πετρέζα, φυσικό πλημμυρικό πεδίο και κατεξοχήν αγροτική περιοχή και δεν αφήνεται η φυσική του κοίτη ελεύθερη; Ο πλημμυρισμός των αγροτικών εκτάσεων στην Πετρέζα είναι η πραγματική θωράκιση για τις κατάντη περιοχές. Δηλαδή είναι ο προστάτης της Ραφήνας από πλημμύρες. Εκεί εκτονώνεται η πίεση του νερού, φυσικά και το νερό κυλάει πιο αργά και σε πολύ μικρότερες παροχές προς την εκβολή. Αντί να αξιοποιηθεί αυτή η φυσική προστασία, ο εργολάβος οικοδομών διαφημίζει τη δημιουργία τσιμεντένιου καναλιού που παραμένει αμφίβολο το αν θα χωρέσει το νερό που θα κατεβαίνει. Αυτό μας το λέει το ίδιο το ποτάμι(αλλά και η μελέτη μέσω των ορίων απόκλισης των εκτιμήσεων) αφού στην Πετρέζα το ποτάμι απλώνεται και δημιουργεί πολλές φυσικές κοίτες που εκεί εκτονώνεται η ορμή του. Φανταστείτε το νερό που κανονικά απλώνεται σε μία έκταση 17.000 στρεμμάτων και σε πολλούς φυσικούς κλάδους ανάμεσα στα αμπέλια και τα χωράφια, να μπαίνει με το ζόρι σε ένα κανάλι φτιαγμένο από σκληρά υλικά (μπετό και συρματοκιβώτια). Τι πιστεύετε; Πόσο νερό θα χωρέσει το κανάλι και αν το χωρέσει με τι ταχύτητα θα κατέβει αυτό το νερό προς τη Ραφήνα;
Με λίγα λόγια ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος μας δικαιώνει όταν ζητάμε να μείνει το πλημμυρικό πεδίο της Πετρέζας αλώβητο από τον άνθρωπο. Βέβαια οι άφρονες θέλουν να κατασκευάσουν και Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων μέσα στο πλημμυρικό πεδίο. Αυτό το κτίσμα είναι καταδικασμένο να καταστραφεί από πλημμύρες που δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει με καμία δύναμη, ακόμα και με την καναλοποίηση του ποταμού. Αλλά για ακατανόητους λόγους η διοίκηση επιμένει. Δεν προσπαθεί να αποφύγει το κακό αλλά πάει κατευθείαν πάνω του.
Στο πλαίσιο αυτό, προτείνονται από την υδραυλική μελέτη διευθέτησης και επιλέγονται υλικά επενδύσεως πρανών και πυθμένα με κατά το δυνατόν μικρότερο συντελεστή τριβής από άλλα έτσι ώστε η εξίσωση manning οπού V η μέση ταχύτητα, R η υδραυλική ακτίνα και S η κλίση ενέργειας να δίνει μεγαλύτερη ταχύτητα επομένως μεγαλύτερη παροχετευτικό ήτα για την ίδια διατομή»
Πέρα του ότι πρόκειται για αντιγραφή από τη μελέτη προς άγραν εντυπωσιασμού, το κομμάτι αυτό μας λέει κατάμουτρα πως το έργο είναι ακριβώς αυτό που λέμε και ο δήμαρχος Ραφήνας λέει πως είναι αλλιώς. Η χρήση των σκληρών υλικών με σκοπό την ανάπτυξη μεγαλύτερης ταχύτητας του νερου, θα οδηγήσει στην ταχύτερη συσσώρευση νερού στα κατάντη. Και όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα και όσο μεγαλώνει και η ποσότητα του νερού που μαζεύεται σε μικρότερο χρόνο, τόσο θα γεννιούνται και θα μεγαλώνουν τα πλημμυρικά φαινόμενα. Αυτό είναι κανόνας στην υδραυλική. Δηλαδή τι μας λέει σε απλά ελληνικά; «Θα σας πνίξουμε στη Ραφήνα» Όταν δεν καταλαβαίνεις τι λέει μία μελέτη, καλό είναι να μη χρησιμοποιείς αποσπάσματα άκριτα, γιατί αυτοπροσβάλλεσαι και κοροϊδεύεις και τον κόσμο που σε διαβάζει. Τώρα αν ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται και δεν εννοεί τι του γράφει, όπως το γράφει ο αντιδήμαρχος , αυτό είναι άλλο θέμα. Το τραγικό είναι πως ο εργολάβος οικοδομών το πάει ακόμα παραπέρα κάνοντας αναφορά στους συντελεστές τριβής (μικρός συντελεστής=μεγάλη ταχύτητα και μεγάλος συντελεστής =μικρότερη ταχύτητα)
Χαρήκαμε. Ένα από αυτά που χρειαζόμαστε για να μη πνιγούμε είναι το νερό να επιβραδύνεται μέσα στη φυσική, γαιώδη κοίτη αντί να τρέχει με φόρα και σε μεγάλες ποσότητες προς την πόλη για να την πνίξει. Αλλά μάλλον άλλο είναι το θέμα. Και προφανώς επιδίωξη του έργου είναι το να κατεβαίνει το νερό με μειωμένη στερεοπαροχή (φερτά υλικά) που μαζεύει με την τριβή για να μην αποτίθενται στη θάλασσα, αφού το λιμάνι θα επεκταθεί προς την εκβολή. Δεν θέλουν να κατεβαίνει χώμα στο μελλοντικό λιμάνι του masteplan και ας πνιγεί η πόλη. Αλλά λέγονται τέτοια πράγματα δημοσίως; Όχι, προφανώς.
Όπως παρουσιάζεται στην ΥΠΟΜΕΔΙ - ΟΜΟΕ 2013 Πίνακας 10.6-1 οι μέγιστες επιτρεπόμενες ταχύτητες ροής είναι <1,0 μ/sec για το αργιλώδες έδαφος, <7,0 μ/sec για τα συρματοκιβώτια και <10,0 μ/sec για το σκυρόδεμα.»
Φυσικά όταν προκαλείς το νερό να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα θέλεις και υλικά που να αντέχουν τις τριβές που προκαλούνται και την πίεση του ίδιου του νερού. Όμως γιατί να κάνεις το νερό να τρέχει σε τσιμεντένια κοίτη αντί να το αφήσεις να εκτονώνεται στα πλημμυρικά πεδία και την φυσική του κοίτη ώστε να κόβει ταχύτητα (με τους μεγάλους συντελεστές τριβής) και να καταλήγει πιο ήπια στα κατάντη; Δεν μπορείτε να το καταλάβετε; Ούτε εμείς, γι’ αυτό θεωρούμε πως τελικά το έργο δεν αφορά την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης αλλά μόνο την εξυπηρέτηση της επέκτασης του λιμανιού και ας εκθέτει με όλα αυτά μία πόλη σε πραγματικά υψηλό κίνδυνο πλημμύρας.
Ο καθαρισμός γίνεται συνήθως με μηχανικά μέσα (π.χ. φορτωτής). Η διατομή θα πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη και μετά τον καθαρισμό δηλαδή η κατά μήκος κλίση πρέπει να μείνει ως έχει (ιδιαίτερα αν είναι μικρή π.χ. 0,50% - 1,50%). Το ίδιο και η γεωμετρία της διατομής.
Αλλοίωση της διατομής σημαίνει ανεπάρκεια στην διοχέτευση της πλημμυρικής απορροής. Δηλαδή φαινόμενα πλημμύρας στην περιοχή διέλευσης.»
Κα ο παραλογισμός σιγά σιγά κορυφώνεται. Τα φερτά υλικά είναι και αυτά που προσδιορίζουν την εξέλιξη ενός ποταμού στον χρόνο. Όλα τα ποτάμια με τον χρόνο αποκτάνε μορφή μαιάνδρου και αυτό λόγω των αποθέσεων των φερτών σε διάφορα σημεία (απόθεση της στερεοπαροχής). Είναι μία φυσική διαδικασία που κανέναν δεν ενοχλεί εκτός αν έχει χτίσει ή δραστηριοποιείται μέσα σε ένα ποτάμι(!!). Επίσης αυτή η φυσική γήρανση κάνει το ποτάμι ολοένα και πιο ήπιο, χωρίς υψηλές ταχύτητες νερού και με μεγάλη ικανότητα συγκράτησης της απορροής. Εδώ, με την τσιμεντοποίηση, όχι μόνο θα «ευθυγραμμίσουν» το ποτάμι αλλά και θα εξασφαλίσουν πως οι παράγοντες αύξησης και διατήρησης του πλημμυρικού κινδύνου, δεν θα απαλειφθούν ποτέ!
Δεν θα αφήσουν το τσιμεντένιο κανάλι τους να ζήσει ως ποτάμι που γερνάει αλλά θα είναι πάντα εκεί, κανάλι δήθεν καθαρό και πηγή κινδύνου για την πόλη, όσο αυτό θα εξυπηρετεί τους λόγους που επιβάλλουν την τσιμεντοποίηση – καναλοποίηση του . Αν δεν το καταλάβατε από ότι σας γράφει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος, μην ανησυχείτε. Μάλλον ούτε ο ίδιος το καταλαβαίνει ή το γράφει γιατί ήξερε πως κανείς δεν θα το καταλάβει. Θυμίζει κάτι παλιούς δικολάβους που με ακατάληπτες ελληνικούρες κέρδιζαν τον θαυμασμό των θαμώνων του καφενείου.
Από πλημμύρα που προκαλείς ο ίδιος, προστατεύεσαι μόνο αν δεν την προκαλέσεις με παράλογες -όπως η συγκεκριμένη- επεμβάσεις. Αυτό διαπίστωσαν και στις προηγμένες χώρες και άλλαξαν τη συνολική φιλοσοφία του σχεδιασμού τους. Έτσι, ο εργολάβος οικοδομών μας ομολογεί πως αφού επιταχύνουν το νερό και επιτύχουν τη συσσώρευση του σε μικρό χρόνο, μέσα στην πόλη λόγω της επιτάχυνσης που θα του δώσουν με τους μικρούς συντελεστές τριβής, θα προστατεύσουν δήθεν το τερατούργημα τους, με σκληρά υλικά. Δηλαδή κάτι σαν το φίδι που τρώει την ουρά του. Ένας φαύλος κύκλος πέρα από κάθε λογική και ακόμα μακρύτερα από κάθε σύγχρονη αντίληψη. Μία τσιμεντοποίηση άνευ λόγου και αιτίας. Και αν όπως λέει "οι διευθετήσεις δεν είναι εφικτό να παραμένουν χωμάτινες" ας ρωτήσει τους Ελβετούς, τους Αμερικανούς, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Άγγλους ή τους Γερμανούς
Πρώτον δεν παρουσίασαν εναλλακτική λύση για τα υλικά η την γεωμετρία διευθέτησης του ρέμματος που οδηγεί την τεράστια ποσότητα νερού 480 μ3/ sec με ταχύτητες 10 μ /sec στην πλημμύρα της 50ετίας… πάρα μόνο γενικόλογους σχολιασμούς ότι σε άλλες χώρες διαχειρίζονται αλλιώς τα ποτάμια αφήνοντας χωμάτινες τις όχθες.. … σε ποιες χώρες όμως και ποια ποτάμια? Μέσα στις πόλεις? Με τι διατομές, υδραυλικές παροχές και ταχύτητες? Για ενημέρωση παραθέτω φωτογραφίες από τους ποταμούς που διασχίζουν την Φλωρεντία, το Παρίσι και το Λονδίνο που φαίνονται οι όχθες τους επενδεδυμένες με σκληρά υλικά και όχι χώμα .Πόλεις που διακρίνονται για την υψηλή περιβαλλοντική τους ενσυναίσθηση.» (διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη του πρωτοτύπου)
Εναλλακτικές προτάσεις παρουσιάστηκαν αλλά ήταν μάλλον άβολες για έναν εργολάβο οικοδομών που αποτιμά τα πάντα σε τιμές οπλισμένου σκυροδέματος. Και η ίδια η ΜΠΕ περιλάμβανε τη μηδενική λύση (που δεν εξετάστηκε καθόλου) με μικρές σημειακές επεμβάσεις σε γέφυρες και τεχνικά ώστε το φυσικό ποτάμι να συνεχίσει να κυλά ανενόχλητο, προστατεύοντας τον τόπο. Ανενόχλητο και μετά την αναγκαία απαλλοτρίωση και καθαίρεση όλων των αυθαίρετων κτισμάτων και δραστηριοτήτων που εντοπίζονται μέσα στη ζώνη οριοθέτησης. Η εναλλακτική αυτή δεν εξετάστηκε καθόλου. Αν δεν το κατάλαβε αυτό ο εργολάβος οικοδομών οφείλεται σε λόγους άγνωστους σε εμάς. Τα αστικά ποτάμια σήμερα ελευθερώνονται. Με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ολλανδία να βρίσκονται έτη φωτός μακριά από τη λογική του εργολάβου της αντιπαροχής. Φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί σωρηδόν από τις πόλεις αυτές και τον παραπέμπουμε και σε σχετικό βίντεο που αναρτήσαμε πριν από μερικές μέρες. Δε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια επειδή ένας εργολάβος βαριέται να παρακολουθήσει ένα βίντεο.
Για την ανθρώπινη ζωή ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Το εξηγήσαμε και παραπάνω πως αυτή είναι που κυρίως απειλείται από τα ψευδεπίγραφα "αντιπλημμυρικά" έργα. Οπότε ας μην αναφέρεται σ' αυτήν ο αντιδήμαρχος και υποστηρικτής μίας διοίκησης που ελέγχεται δικαστικά για ευθύνες στην καταστροφή του Ματιού και ηθικά και διοικητικά για την πυρκαγιά του 2022 στο ανατολικό Πεντελικό.
Η επιστήμη (την οποία επικαλείται ο επιστήμονας εργολάβος οικοδομών) έχει και έναν κώδικά ηθικής που φαίνεται πως ο συγκεκριμένος αγνοεί. Το να ειρωνεύεται το ενδιαφέρον ανθρώπων για τη βιοποικιλότητα ένας που ονειρεύεται τσιμέντα είναι λογικό. Ανήθικο αλλά λογικό αφού δεν περιμένει κανείς από τα οπίσθια της μυλωνούς καλλιγραφίες, όπως διδάσκει η λαϊκή παροιμία. Τέλος σε μία επιχείρηση Οργουελικής αντιστροφής της πραγματικότητας επιχειρεί να πείσει πως η κλιματική κρίση επιβάλλει τα έργα ενώ η αλήθεια -όπως έχει διεθνώς διαπιστωθεί, είναι ακριβώς η αντίθετη. Η κλιματική κρίση και οι επιπτώσεις της κλιμακώνονται με αυτά τα έργα και μόνο η συμπόρευση του ανθρώπου με τη Φύση μπορεί να μετριάσει -με την ελπίδα ακόμα και να αντιστρέψει- την κατηφόρα στην οποία έχουμε οδηγηθεί και η οποία θα έχει μάλλον άσχημο τέλος.
Αλλά δε βαριέσαι, τσιμέντο να γίνει, που θα έλεγε και ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος
Παρατήρηση: Αξίζει να σημειώσουμε πως η ομολογία του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου Καλφαντή περί της πλήρους διευθέτησης του ρέματος με σκληρά υλικά, εκθέτει το αφεντικό του που είχε ισχυριστεί πως σταδιακά στα τσιμέντα θα αναπτυχθεί νέος υδροβιότοπος!!!! (με δ παρακαλώ)
Επίσης η άλλη τρομερή επιμονή του δημάρχου της Ραφήνας πως το έργο δεν είναι εγκιβωτισμού, επειδή το κιβώτιο θα είναι ανοιχτό από πάνω, εγγράφει νέα ρεκόρ στο πεδίο της συγγραφής ανεκδότων
Τερατολογίες και ελληνικούρες που αν δεν ήταν πραγματικά επικίνδυνες θα γελούσε ο κόσμος για χρόνια με αυτές
Η Λαϊκή Συσπείρωση Μαραθώνα με ανακοίνωση της, καταγγέλλει την ευκαιριακή σύμπλευση δημοτικών παρατάξεων και στον Βαρνάβα εναντίον της, για να απαλλαγούν από τον Κομμουνιστή Πρόεδρο της Κοινότητας. Η ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης ακολουθεί, σε μορφή αρχείου PDF με δυνατότητα μεταφόρτωσης, εκτύπωσης και διαμοιρασμού της.
Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας καταγγέλλει τη βάρβαρη έναρξη του έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος. Οι μπουλντόζες της αναδόχου εταιρείας ΙΝΤΡΑΚΑΤ εισέβαλαν στις 24/4 στην κοίτη του ρέματος και εκχέρσωσαν τμήμα της εκβολής. Όμως η άμεση κινητοποίηση των κατοίκων εμποδίζει έκτοτε την είσοδό τους, κλείνοντας καθημερινά το πέρασμα μεταξύ εργοταξίου και ρέματος τις εργάσιμες μέρες και ώρες.
Το έργο αυτό του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών σχεδιάζει να μετατρέψει το δεύτερο μεγαλύτερο ποτάμι της Αττικής σε «Κηφισό», έναν οχετό ομβρίων, αντικαθιστώντας τη γη και τη φυσική βλάστηση (που απορροφούν όγκους νερού) με τσιμέντα και συρματοκιβώτια επί 17 χλμ. Εξολοθρεύει ένα πολύτιμο, για την περιβαλλοντικά υποβαθμιζόμενη Αττική, οικοσύστημα, το οποίο διαθέτει πλούσιους υγροτόπους και πλημμυρικά πεδία, πάνω από 150 είδη πουλιών (αρκετά απειλούμενα), με ψάρια και χέλια που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, με βλάστηση που περιλαμβάνει πάνω από 2500 δέντρα. Βανδαλίζει το Μεγάλο Ρέμα που έχει χαρακτηριστεί «Υδατόρεμα Α’ προτεραιότητας», ρέμα «Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος» με Π.Δ. και έχει ενταχθεί στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τα νερά, ως «περιοχή που προορίζεται για την προστασία οικοτόπων και ειδών». Οι εργασίες ξεκίνησαν εν μέσω αναπαραγωγικής περιόδου των πουλιών, παραβιάζοντας την Ευρωπαϊκή Οδηγία (2009/147) για τη διατήρηση των άγριων πουλιών, που απαγορεύει καταστροφή ή βλάβη των φωλιών και των αυγών.
Παρόλες τις καταπατήσεις, τα κατά τόπους μπαζώματα και τις στενώσεις σε γέφυρες, το Μεγάλο Ρέμα έχει σώσει μέχρι σήμερα τη Ραφήνα από καταστροφικές πλημμύρες τύπου «Μάνδρας», επειδή έχει παραμείνει φυσικό (με κάποιες εξαιρέσεις, πχ την κραυγαλέα κατάργηση του δέλτα στην εκβολή) και οι πλημμυρικές του ζώνες στην πεδιάδα των Σπάτων, που απορροφούν τα πλεονάζοντα νερά, είναι ακόμη άχτιστες. Το έργο διευθέτησης αποκόπτει το ρέμα από αυτές τις υγροτοπικές εκτάσεις, τις παραδίδει στην εμπορική εκμετάλλευση, αυξάνοντας έτσι τον όγκο νερού που θα φθάνει στην πόλη και θα πλημμυρίζει τους παρόχθιους συμπολίτες μας ντόπιους και μετανάστες.
Αυτό το έργο, που διαφημίζεται σαν αντιπλημμυρικό, είναι ουσιαστικά ένα πλημμυρικό έργο, καθώς μεγεθύνει τον όγκο και την ταχύτητα του νερού που φτάνει στη Ραφήνα. Έχει προϋπολογισμό 101 εκ. €, ακολουθεί απαρχαιωμένες και επικίνδυνες μεθόδους, που έχουν παγκόσμια αποδειχθεί καταστροφικές και εγκαταλείπονται. Στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, σε Ευρώπη, Ασία, Αμερική δαπανώνται εκατομμύρια για την επαναφορά των ποταμών στη φυσική τους κατάσταση (renaturalisation). Στην Ευρώπη έχει τεθεί ως στόχος η επαναφορά της φυσικής ροής σε 25.000 χλμ. ποταμών μέχρι το 2030.
Το έργο στο Μεγάλο Ρέμα ξεκίνησε μολονότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν έχει αποφανθεί για τη νομιμότητα της οριοθέτησής του, η οποία από το 2019 έχει προσβληθεί από κατοίκους και φορείς της Ραφήνας, που επικαλούνται κατάφωρη παραβίαση του ενωσιακού και εθνικού περιβαλλοντικού δικαίου. Η συζήτηση της υπόθεσης στο ΣτΕ έχει οριστεί για τις 4.10.2023.Ήδη έχει ασκηθεί και αίτηση αναστολής με αίτημα προσωρινής διαταγής, που θα εξεταστεί από το ΣτΕ τις επόμενες ημέρες.
Εφαλτήριο του βανδαλισμού του ρέματος είναι δημοτικός χώρος 12 στρεμ. Ζώνης Α' (πρασίνου) και μέσα στην οριογραμμή του ρέματος, που ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου σκανδαλωδώς παραχώρησε/μίσθωσε στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ για απαγορευόμενη χρήση εργοταξίου για (5+2=) 7 χρόνια. Σύσσωμη η αντιπολίτευση του Δήμου, κάτοικοι και μέλη της Κίνησης για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας έχουν προσφύγει διοικητικά και δικαστικά κατά της παραχώρησης αυτής.
Η καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας δεν αποτελεί μια ακόμη άστοχη ενέργεια, αλλά προσχεδιασμένο οικολογικό έγκλημα με πολλαπλές συνέπειες για τη ζωή… Ας μη το επιτρέψουμε!
Καλούμε κάθε πρωί στις 8:00, τις εργάσιμες μέρες, στην είσοδο του εργοταξίου στην οδό Αύρας, μέχρι την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων που έχουν κατατεθεί στο ΣτΕ από Συλλόγους και Πολίτες.
Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
web: https://www.facebook.com/KPAMRR/, https://megalo-rema.blogspot.com/, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου σε PDF μορφή για εκτύπωση και/ή περαιτέρω διαμοιρασμό
Τι να περιμένουμε όταν ένα ρέμα ή ένα ποτάμι καναλοποιείται μερικώς ή πλήρως; Ένα ελληνικό παράδειγμα. Η τραγική διευθέτηση στον Νέστο ποταμό το 1952 με τις καταστροφικές συνέπειες της, κατέστησε τάση στην Ελλάδα, ήδη από τη δεκαετία του 1990, αυτά που ίσχυαν τότε και ισχύουν ακόμα στον λεγόμενο "πολιτισμένο κόσμο". Η επαναφυσικοποίηση ρεμάτων και ποταμών που είχαν γνωρίσει την ανθρώπινη παρέμβαση και καναλοποιήθηκαν μερικά ή συνολικά, είναι πια επιβεβλημένη. Στο εξωτερικό γνωρίζουν πως η επανάληψη των λαθών που έγιναν 70 ή 100 χρόνια πριν, πρέπει να αποφεύγεται. Στην Ελλάδα υπάρχει μεν η τάση εδώ και 30 χρόνια αλλά κάποιοι άλλοι λόγοι ωθούν εξουσίες, κυβερνητικές ή τοπικές να υπονομεύουν τον τόπο και να μας καθιστούν αποσυνάγωγους των σύγχρονων αντιλήψεων.
Καναλοποίηση - Η ελληνική εμπειρία - Η τραγική περίπτωση του Νέστου - Τι προτείνει η διεθνής επιστημονική κοινότητα και εμπειρία
Κηφισός, Μοσχάτο. Καναλοποιημένο και "Ημιϋπογειοποιημένο", ποτάμι 2010 - (πηγή:ΚΗΦΙ-SOS)
Καναλοποίηση είναι η πρακτική της ευθυγράμμισης των οχθών ενός ποταμού, κατασκευάζοντας αναχώματα, τοιχώματα, επιχωματώσεις ή ακόμα μεγαλώνοντας το βάθος και το πλάτος του. Έτσι θεωρητικά μεγαλώνει η ικανότητα του ποταμού να συγκρατεί το περίσσιο νερό της πλημμύρας.
Μια άλλη πρακτική που χρησιμοποιείται είναι η καθοδήγηση των ποταμών σε κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ώστε, καθώς περνούν μέσα από τις πόλεις, να δίνεται η δυνατότητα κατασκευής δρόμων και πάρκων στις όχθες τους, χωρίς να υπάρχει φόβος καταστροφής τους εξ αιτίας του ποταμού. Το ίδιο γίνεται και εκεί που για κάποιον λόγο, συνήθως οικονομικό, περιορίζεται το πλάτος της οριοθέτησης δεξιά και αριστερά της όχθης, για να νομιμοποιηθούν χρήσεις που με τη φυσική οριοθέτηση θα απαγορεύονταν. Αν για παράδειγμα υπάρχει ένα κτίσμα στα 30 μέτρα από την βαθιά γραμμή του ρέματος και η γραμμή της οριοθέτησης βρίσκεται στα 50 μέτρα από την ίδια γραμμή, το κτίσμα είναι παράνομο. Αν το ρέμα διευθετηθεί με σκληρά υλικά και η οριοθέτηση της διευθετημένης κοίτης μετακινηθεί στα 20 μέτρα από την βαθιά γραμμή, το κτίσμα είναι εκτός οριοθετημένης κοίτης άρα νόμιμο. Νόμιμο αλλά αποδεδειγμένα πια, ουδόλως ασφαλές.
Τα καναλοποιημένα ποτάμια πετυχαίνουν το σκοπό για τον οποίο έχουν κατασκευαστεί μόνο σε περιορισμένο μήκος της διαδρομής τους. Τις περισσότερες φορές δημιουργούν νέα και μεγαλύτερα προβλήματα. Όπως όταν υπερχειλίζουν από ροή που τρέχει στο κανάλι με πολλαπλάσια ταχύτητα από αυτή που είχε όταν έτρεχε μέσα σε φυσική κοίτη. Και αυτό είναι κανόνας αφού στη φυσική κοίτη υπήρχε βλάστηση που ανέκοπτε την ταχύτητα ενώ στο κανάλι δεν υπάρχει κανένας ανασχετικός παράγοντας. Η ορμή λοιπόν του νερού δεν ανακόπτεται και η ποσότητα δεν μειώνεται αφού δεν υπάρχει κατείσδυση στο έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα. Έτσι στα κατάντη τα προβλήματα πλημμυρών αντί να μειωθούν σε ένταση και εμφανίσεις όπως είναι ο ισχυρισμός, αυτά διογκώνονται περαιτέρω..
Ένα άλλο, αλλά από τα πιο μεγάλα προβλήματα (ειδικά σε καιρούς κλιματικής κρίσης) είναι ότι με τη μετατροπή ρεμάτων και ποταμών σε κανάλια, μειώνονται τα φυσικά καταφύγια ζωντανών οργανισμών μέσα στο ποτάμι, ή στις όχθες του, μειώνοντας έτσι την ποικιλία των οργανισμών που ζουν σ’ αυτό. Μειώνεται δηλαδή η βιοποικιλότητα. Ταυτόχρονα μειώνεται η δυνατότητα αυτοκαθαρισμού του νερού (Karen Arms, 1994).
Η ομοιομορφία της διατομής του καναλιού που προκύπτει και η επιβεβλημένη τακτική διακοπή του νερού για λόγους συντήρησης και καθαρισμού των καναλοποιημένων ποταμών είναι πρόσθετες αιτίες για την εξαφάνιση των τοπικών ειδών. Η δομή της καναλοποιημένης κοίτης και το περιβάλλον μέσα στον πρώην ή τον εναπομείναντα ποταμό, μεταβάλλονται δραματικά. Επίσης οι παρακάμψεις και οι διάφορες συνοδές εγκαταστάσεις κάνουν τα κανάλια (τα καναλοποιημένα ποτάμια και ρέματα) πιο ρηχά, πιο ομοιόμορφα σε βάθος, πιο στερεά και αδιαπέραστα σε υπόστρωμα. Παράλληλα με τις τεχνικές παρεμβάσεις, η απουσία αιχμής πλημμυρών επηρεάζει έως αφανισμού πληθυσμούς ψαριών που αναπαράγονται στην εκβολή και χρειάζονται μία κανονικότητα στον πλημμυρισμό της, με δυσμενείς επιπτώσεις και στην αλιεία. Αυτά -για ανεξήγητους λόγους- δεν αναφέρονται στη σχετική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το έργο της διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος. Αναφέρονται μόνο "πρόσκαιρες επιπτώσεις από την αύξηση της θολότητας στη φάση κατασκευής.....
Με τη δημιουργία φραγμάτων, επιχωματώσεων, όπως το προτεινόμενο φράγμα στην περιοχή Πετρέζα, πάνω στον ρου του Μεγάλου Ρέματος, η πλημμύρα απλά αναβάλλεται ή μετατοπίζεται προς τα κατάντη του ποταμού, με μεγαλύτερη ισχύ αυτή τη φορά, προκαλώντας μεγαλύτερα προβλήματα εκεί όπου δεν έχει ληφθεί η απαραίτητη μέριμνα. Όταν πλημμυρίζει το ποτάμι, μειώνεται η ορμή του. Όταν όμως το αναγκάζουμε να παραμείνει σε κάποια στενά όρια, τα νερά του επιταχύνονται, μεγαλώνει η ορμή του ποταμού και ξεσπά κάπου αλλού στο κατάντη και στην εκβολή του. Για την περίπτωση του εγκιβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος, το αναμενόμενο ξέσπασμα προβλέπεται να αφορά την περιοχή της Ραφήνας
Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, εκβολή μετά τα τελευταία έργα εγκιβωτισμού μικρού μέρους της πριν από μερικές δεκαετίες.
Το ελληνικό παράδειγμα, από το 1952
Το 1952 έγιναν αντιπλημμυρικά και εγγειοβελτιωτικά έργα στην κοίτη του πεδινού Νέστου, που είχαν ως αποτέλεσμα τη συντόμευση της διαδρομής του και τις μεγαλύτερες κλίσεις (επιτάχυνση της ροής). Ταυτόχρονα εκχερσώθηκε το παραποτάμιο δάσος Κοτζά Ορμάν στο Δέλτα του ποταμού. Το νερό πια θα κατέβαινε ανενόχλητο προς τη θάλασσα, με μεγαλύτερη ορμή και επιπλέον δεν υπήρχε ο ανασχετικός παράγοντας, ο ρυθμιστής (buffer) του παραποτάμιου δάσους, το οποίο θα συγκρατούσε νερό και θα υποστήριζε την διήθηση και κατείσδυση του προς τον υδροφόρο ορίζοντα.
Τα αντιπλημμυρικά στο Δέλτα του Νέστου απέδωσαν 180.000 πλημμυρισμένα στρέματα το 2018 και το 2019
Πριν την ανθρώπινη επέμβαση – Τα πεδία εκτόνωσης του ποταμού
Στην πεδινή περιοχή κατάντη της λεκάνης απορροής, όπου οι κλίσεις του εδάφους είναι μικρές, η κεντρική κοίτη διακλαδιζόταν σε πολλούς βραχίονες, και όταν ο ποταμός πλημμύριζε, τα νερά του απλώνονταν στο Δέλτα, τροφοδοτώντας τα υπόγεια νερά και δημιουργώντας έλη. Είχε δημιουργηθεί έτσι ένας εκτεταμένος υγροβιότοπος με ιδιότυπη χλωρίδα και πανίδα. Τα υλικά του ποταμού που έφταναν στο Δέλτα, επέκτειναν συμμετρικά και ομοιόμορφα τις ακτές προς το εσωτερικό της θάλασσας. Η έκταση του δέλτα αυξανόταν και υπερυψωνόταν, ενώ οι αποθέσεις υλικών είχαν αρχίσει να εισέρχονται και στην περιοχή της λεκάνης απορροής.
Μετά τα έργα διευθέτησης
Με τα έργα διευθέτησης (τα εγγειοβελτιωτικά του πεδινού τμήματος) τα νερά δεν προλάβαιναν πλέον να διεισδύσουν και να διηθηθούν στο έδαφος, λόγω της μικρότερης εσωτερικής επιφάνειας της κοίτης και της μεγαλύτερης ταχύτητας. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει η στάθμη του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα σ’ όλη την περιοχή, με επιπτώσεις στη φυσική βλάστησή της.
Πριν τη διευθέτηση, το 70% των φερτών υλικών παρέμεναν στην επιφάνεια του εδάφους του Δέλτα, και μόνο το πιο λεπτόκοκκο υλικό, (περίπου το 30% του συνόλου), εισερχόταν στη θάλασσα. Αυτή η ποσότητα, λόγω της ύπαρξης πολλών κλάδων του ποταμού (βραχιόνων), διασπειρόταν σε όλο το μήκος της ακτής του δέλτα, με αποτέλεσμα το φαινόμενο της πρόσχωσης να εξελίσσεται ομοιόμορφα.
Με την κατασκευή των έργων όμως, πάνω από το 80% των υλικών, χονδρών και λεπτών, εκφορτίζεται ταχύτατα και διασπείρεται στη θάλασσα, ενώ τα υπόλοιπα αποτίθενται στη θέση εκβολής της νέας κοίτης του ποταμού. Συνέπεια όλων αυτών είναι, στη θέση εκβολής της νέας κοίτης να εξελίσσεται ταχύτατα ένα νέο Δέλτα, που προωθείται περίπου 80m/έτος μέσα στη θάλασσα. Τα αιωρούμενα υλικά που εκχύνονται, εξαπλώνονται με τον κυματισμό και τα ρεύματα προς τις γύρω ακτές. Τα υλικά φτάνουν ακόμη και μέχρι το λιμάνι της Κεραμωτής της Καβάλας σε απόσταση 18-20 χιλιομέτρων από την εκβολή. Αυτά τα στερεά που εξαπλώνονται ακόμα και 20 χιλιόμετρα μακριά (για τον Νέστο μιλάμε) κατασκευάζουν προσχώσεις ταχύτατα. Ταυτόχρονα η νέα κοίτη του ποταμού προσχώνεται το ίδιο γρήγορα από αποθέσεις, μειώνεται το βάθος της και η περιοχή κινδυνεύει τώρα από περισσότερες και ισχυρότερες πλημμύρες.
Σήμερα επιδιώκεται (εδώ και 20 χρόνια και αυτό είναι απαράδεκτο) η αναδημιουργία της παλαιάς κατάστασης και ο επανασχηματισμός πολλών φυσικών βραχιόνων – φυσικών διακλαδώσεων στο Δέλτα.
Με λίγα λόγια, το παράδειγμα του Νέστου αποτελεί λόγο αποτροπής της επανάληψης του ίδιου λάθους στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, έστω και σε μικρότερη κλίμακα. Βέβαια στην περίπτωση του Μεγάλου Ρέματος δεν έχουμε παρέμβαση μόνο στο πεδινό τμήμα αλλά στο σύνολο του και αυτό μας προδιαθέτει για μεγαλύτερη ακόμα κλίμακα των δυσμενών επιπτώσεων της παρέμβασης Επίσης, η εμμονή στο λάθος, αποδεικνύει περίτρανα πως αφού υπάρχει ελληνική εμπειρία για τις αρνητικές επιπτώσεις της καναλοποίησης ποταμών και ρεμάτων, οι λόγοι που ωθούν προς την κατεύθυνση της υλοποίησης αυτού του εγκληματικού έργου δεν έχουν σχέση με την αντιπλημμυρική προστασία, δεν έχουν επιστημονικό έρεισμα αλλά ούτε και κάποιο υποστηρικτικό παράδειγμα. Φοβόμαστε πως η εγκληματική επιλογή γίνεται προς εξυπηρέτηση οικονομικών και μόνο συμφερόντων, όπως άλλωστε ανάφερε και ο νομικός, ειδικευμένος στο περιβαλλοντικό Δίκαιο και καθηγητής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Γ, Μπάλιας στις 23/4/2023 στη σχετική του ομιλία σε εκδήλωση με θέμα τις παρεμβάσεις αυτές.
Η τοποθέτηση του κ. Μπάλια στις 23/4/2023. Αξιοσημείωτο είναι το τέλος της τοποθέτησης του
Ποια είναι τα διαχειριστικά μέτρα που λαμβάνονται σήμερα στο εξωτερικό για την αποκατάσταση των ρεμάτων και ποταμών που έχουν υποστεί τεχνικές επεμβάσεις
Όπως αναφέρει η σχετική διεθνής βιβλιογραφία (Brookes, 1998, 1989) οι απαραίτητες παρεμβάσεις σε ποταμούς των οποίων οι κοίτες τροποποιήθηκαν στο παρελθόν με αποξήρανση, αφαίρεση εμποδίων και άλλα σχέδια καναλοποίησης, αποσκοπούν στην έμμεση μεταβολή της ροής. Για το σκοπό αυτό, γίνονται τεχνικές τροποποιήσεις του ποταμού έχοντας ως οδηγό γεωμορφολογικές και οικολογικές αρχές, ώστε το σχέδιο της κοίτης να γίνει όσο το δυνατόν περισσότερο φυσικό και να δημιουργηθεί μια ποικιλία μικρο-βιοτόπων.
Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας - Φυσικό πλημμυρικό πεδίο. Οι βιότοποι υπάρχουν. Αν τους εξαφανίσουμε δεν θα μπορέσουμε να τους ανασυστήσουμε, τουλάχιστον σε ορίζοντα ανθρώπινης ζωής
Τα ίδια, αλλά με περισσότερες λεπτομέρειες και με πιο οικείο στο κοινό, τρόπο μεταφέρει και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Oklahoma Dr. Jason Vogel, ειδικός στη φυσική αποκατάσταση και διαχείριση ρεμάτων και ποταμών. Ο Dr. Jason Vogel μάλιστα είχε ασχοληθεί με την περίπτωση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και είχε σκοπό να το εντάξει σε ακαδημαϊκό πρόγραμμα για τους φοιτητές του. Μία συνοπτική παρουσίαση από τον Dr. J. Vogel υπάρχει με ελληνικούς υπότιτλους εδώ
Για την απαραίτητη δημιουργία ποικιλίας μικρο-βιοτόπων που θα προωθήσουν την επαναφυσικοποίηση διευθετημένων ρεμάτων και ποταμών ο Wesche 1985 μας λέει πως είναι απαραίτητος ένας αριθμός φυσικών δομών σχεδιασμένων να βελτιώσουν τα ενδιαιτήματα των ψαριών και των εντόμων με τα οποία τρέφονται τα ψάρια. Η καθοδηγητική αρχή όλων αυτών των προσπαθειών είναι να μεταβάλουμε τα ποτάμια ενδιαιτήματα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη ξεφύγουν κατά το δυνατόν από τις λειτουργίες ενός φυσικού ρέματος, και αυτές οι προσπάθειες συνήθως έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση της βιοποικιλότητας. Αυτό είναι εφικτό με την προϋπόθεση της φυσικής αποκατάστασης των ρεμάτων και των ποταμών όπως περιγράφεται από τον Vogel και αναφέραμε στην προηγούμενη παράγραφο
Από όλον τον πλανήτη έρχεται το μήνυμα πως αυτό που πάει να γίνει στο Μεγάλο Ρέμα είναι ένα εγκληματικό λάθος. Η λογική και η σύνεση επιβάλλουν την αναστολή όλων των εργασιών και την επανεξέταση των απαιτούμενων επεμβάσεων υπό το πρίσμα της διεθνού εμπειρίας και πρακτικής, όπως έχουν διαμορφωθεί με τα σημερινά δεδομένα και όχι με αντιλήψεις του 1952 ή ακόμα και του 1980 για την πάντα τελευταία στη διαχείριση και τα περιβαλλοντικά ζητήματα, Ελλάδα
Πηγές:
-Κωτούλας Δ., αρθρογραφία 1991 Καθηγητής τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος
-Wesche, T.A. 1985. Stream channel modifications and reclamation structures to enhance fish habitat. Από το J.A. Gore (ed.) The Restoration of Rivers and Streams. Butterworth Publishers, Boston MA
-Jason Vogel: Natural Streams Restoration (Oklahoma State University 2010 ελληνικός υποτιτλισμός ΚΠΑΜΡ)
-Δημοσιεύματα σε εφημερίδες
Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας εξέδωσε το ακόλουθο δελτίο τύπου για τη μεγάλη συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας για την αντιεπιστημονική, αντιπεριβαλλοντική, αναχρονιστική και επικίνδυνη τσιμεντοποίηση του Μεγάλου Ρέματος, της 29ης Απριλίου 2023 στη Ραφήνα
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ
Δελτίο Τύπου 29/4/23
«Δε θα αφήσουμε το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας να γίνει οχετός. Άμεσο σταμάτημα του έργου που θα εγκιβωτίσει 17χλμ φυσικού ποταμού, θα αφανίσει το οικοσύστημα, θα υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής σε ολόκληρη την Αττική και εν τέλει θα πνίξει τη Ραφήνα».
Αυτό ήταν το μήνυμα εκατοντάδων πολιτών, που πήραν μέρος στη συγκέντρωση και πορεία που οργανώθηκε από την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και κατοίκους της Ραφήνας.
Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Ραφήνας. Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων, συλλογικοτήτων και τοπικών φορέων (ΑΝΙΜΑ, Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, MedINA, ΡΟΗ, Ρεματτική, Δίκτυο Πολιτών και Φορέων από το Βαρνάβα έως τον Βουτζά, Εξωραϊστικός Σύλλογος Νηρέας, Δασαμάρι S.O.S., Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών, Πρωτοβουλία Κατοίκων Πεντέλης-Μελισσίων, Μικρογεωγραφίες, Δυτικό Μέτωπο, ΕΟΣ Σπάτων, Πεζοπορικός Σύλλογος Αρτέμιδας, Οικολογική Συμμαχία), δημοτικών παρατάξεων (Λαϊκή Συσπείρωση και Δύναμη Ανάπτυξης), της περιφερειακής παράταξης Αντικαπιταλιστική Ανατροπή για την Αττική-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΚΚΕ μ-λ, κ.α.
Στην εκδήλωση μίλησαν οι καθηγητές Αντώνης Λαζαρής και Νίκος Δάρδαλης* από το ΓΕΛ Ραφήνας και οι σκηνοθέτες των ντοκιμαντέρ «Σταγόνες» και «Σχέδιο» Νέλλη Ψαρρού και Ιωάννης Λαζάρου.
Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, πραγματοποιήθηκαν δραστηριότητες ευαισθητοποίησης για παιδιά, ενώ στο σταντ της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας συγκεντρώθηκαν υπογραφές για τη διάσωση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (επισυνάπτεται το σχετικό κείμενο).
Ακολούθησε πορεία με πρωτοφανή συμμετοχή, που πέρασε από το Δημαρχείο και στη συνέχεια, βαδίζοντας δίπλα στο ποτάμι, κατέληξε στο εργοτάξιο της ΙΝΤΡΑΚΑΤ και στο σημείο επέμβασης στην κοίτη του ρέματος. Εκεί ο κόσμος είχε την ευκαιρία να δει την καταστροφή που επιτελέστηκε από τους εκσκαφείς και τα ερπυστριοφόρα. Η πορεία τελείωσε στην κεντρική πλατεία της Ραφήνας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ ΤΗΣ ΙΝΤΡΑΚΑΤ
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 2/5 ΣΤΙΣ 08.00 Π.Μ. ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΕΣ.
ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΝΤΑΙ:
Α) η ανακοίνωση της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας στη συγκέντρωση
.
Β) Το κείμενο συγκέντρωσης υπογραφών
Σύνδεσμος για εικόνες και άλλα από τη διαμαρτυρία
*Δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης στον δήμο Σπάτων Αρτέμιδας αι στέλεχος του ΚΚΕ
Πάνω από 400 άτομα και πολλά παιδιά, μαθητές-μαθήτριες δήλωσαν ξεκάθαρα και δυνατά την αντίθεση τους στο έγκλημα που συντελείται στη Ραφήνα. Μία κραυγαλέα παράνομη επέμβαση στο Μεγάλο Ρέμα από υπουργείο. περιφέρεια και δυστυχώς και από τον δήμο. Μία επέμβαση που όπως αποδείχθηκε προωθήθηκε από ξένα προς το κοινό καλό, συμφέροντα και που θα εγκαταστήσει μία μεγάλη απειλή πάνω από την ανατολική Αττική εξαφανίζοντας παράλληλα ένα πολύτιμο και σε καιρούς κλιματικής κρίσης, αναγκαίο για τη ζωή, οικοσύστημα.
Ο κόσμος μαζεύτηκε και φώναξε ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ και ΚΑΤΩ ΑΧΕΡΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΑΣ προς κάθε εξουσία που προωθεί οικονομικά και άλλα συμφέροντα υπονομεύοντας την ίδια την κοινωνία και το μέλλον της.
Ακολουθούν φωτογραφίες και βίντεο με πλάνα από την συγκέντρωση και την πορεία, που αποδεικνύουν το πρωτοφανές για ην περιοχή, μέγεθος της, τον παλμό της και την ένταση των διεκδικήσεων της. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μίλησαν στελέχη του ΚΚΕ, της περιφερειακής παράταξης Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική, του ΚΚΕ (μ-λ), της ΑΝΙΜΑ - Σύλλογος περίθαλψης Άγριας Πανίδας, μέλη του Συλλόγου ΡΟΗ - Πολίτες υπέρ των ρεμάτων, καλλιτέχνες όπως η Νέλλη Ψαρρού, σκηνοθέτιδα των ντοκιμαντέρ ΣΤΑΓΩΝΕΣ και ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ και πλήθος εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων και ΜΚΟ.
Παρατήρηση: Θλιβερό γεγονός που γεννάει και πολλές απορίες μαζί, ήταν η περιγραφή της μεγάλης κινητοποίησης από τοπικό μέσο που δηλώνει και "ενημερωτικό". Αφενός το "μέσο" αυτό "είδε" 100 άτομα να διαμαρτύρονται, πράγμα που προκαλεί θλίψη για το πόσο χαμηλά έχει πέσει η αποκαλούμενη "ενημέρωση" στον τόπο. Αφετέρου απορούμε γιατί με τη στάση αυτή του συγκεκριμένου μέσου τεκμηριώνεται πως δεν το ενδιαφέρει ο τόπος και το μέλλον του αλλά η εξυπηρέτηση και προώθηση των σχεδίων της κάθε εξουσίας που επιβουλεύεται τον τόπο και τις τύχες των ανθρώπων του. Γιατί άραγε κάποιοι να προδίδουν με αυτόν το τρόπο, τον ίδιο τους τον τόπο;
Μερικές φωτογραφίες
Πληρέστερο φωτογραφικό άλμπουμ θα σας προσφέρουμε σε επόμενη ανάρτηση
Ακολουθούν βιντεοσκοπημένα πλάνα από τη συγκέντρωση και κυρίως από την πορεία που αποδεικνύουν το πρωτοφανές για την περιοχή μέγεθος της και παράλληλα δείχνουν την αντίθεση στα σχέδια καταστροφής του ποταμού και του τόπου στον βωμό της εξυπηρέτησης συμφερόντων
Επιπλέον πληροφορίες μπορείτε να βρείτε και σε μεγαλύτερους ιστοτόπους όπως
και από τοπικά μέσα, στο Kirkinews.gr
Επαναλαμβάνουμε πως είναι θλιβερή και γεννά απορίες η στάση άλλων τοπικών ιστοσελίδων
Κυκλοφόρησε το 5ο φύλλο της RAF-WEST Journal με σημαντικές ειδήσεις
Διαβάστε:
Η Κίνηση για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας απευθύνει κάλεσμα σε όλους τους πολίτες που αντιτίθενται στις βάρβαρες, ανωφελείς, επικίνδυνες και λίαν επιζήμιες και για τον άνθρωπο, επιθέσεις στο περιβάλλον. Επιθέσεις που δέχεται το φυσικό περιβάλλον από κυβέρνηση, περιφέρεια και δήμο, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν ξένα προς το κοινό καλό, οικονομικά συμφέροντα, Η επίθεση αυτή τη φορά έχει στόχο το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και πρόσχημα την δήθεν "αντιπλημμυρική θωράκιση" του τόπου με απαράδεκτους και επιζήμιους τρόπους, όπως αποδεικνύεται από τα διεθνή δεδομένα της επιστήμης, της εμπειρίας και της πρακτικής. Αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα και καλούμε κι εμείς, από την Attica Voice, όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή στη δημιουργία μίας μεγάλης ασπίδας προστασίας του περιβάλλοντος, του μέλλοντος και των επόμενων γενεών.
Η Κίνηση για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας καταγγέλλει την παράνομη έναρξη του βάρβαρου έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Οι μπουλντόζες της αναδόχου εταιρείας ΙΝΤΡΑΚΑΤ εισέβαλαν στην κοίτη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας στις 24/4/2023 και αποψίλωσαν την περιοχή της εκβολής στο πλαίσιο του έργου διευθέτησής του με φορέα το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Οι εργασίες επιλέχθηκε ν’ αρχίσουν εν μέσω αναπαραγωγικής περιόδου. Τα πουλιά φεύγουν πανικόβλητα από τις φωλιές τους, τα αυγά, τα νεογνά και οι φωλιές καταστρέφονται. Κι αυτό, παρότι η σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία (2009/147) για τη διατήρηση των άγριων πουλιών, ορίζει ότι απαγορεύεται κάθε καταστροφή ή βλάβη των φωλιών και των αυγών των πουλιών. Ως εκ τούτου, η ζημιογόνος επέμβαση στην κοίτη κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου των πουλιών, δεν είναι απλώς μία απαράδεκτη πράξη αλλά επιπλέον είναι και παράνομη. Τα χέλια, ένα κρισίμως κινδυνεύον παγκοσμίως, απομακρύνονται προς τη θάλασσα. Το έργο εκτελείται σε περιοχή που έχει καταγραφεί το Αττικόψαρο, ενδημικό προστατευόμενο είδος.
Το δεύτερο μεγαλύτερο ποτάμι της Αττικής απειλείται να μετατραπεί με τσιμεντοποίηση στον «Κηφισό» της Ανατολικής Αττικής, έναν οχετό ομβρίων. Σήμερα είναι ένα πλούσιο οικοσύστημα, μοναδικό για την ταλαιπωρημένη περιβαλλοντικά περιφέρεια Αττικής. Με πλούσιους υγροτόπους και πλημμυρικά πεδία, με πάνω από 150 είδη πουλιών (πολλά από αυτά απειλούμενα) να ζουν ή να το επισκέπτονται, με ψάρια που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, με βλάστηση που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει πάνω από 2500 δέντρα, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας έχει δίκαια χαρακτηριστεί από το κράτος υδατόρεμα Α προτεραιότητας, ρέμα «Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος» με Προεδρικό Διάταγμα και δίκαια έχει ενταχθεί στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τα νερά, ως «περιοχή που προορίζεται για την προστασία οικοτόπων και ειδών».
Παρόλες τις καταπατήσεις, τα κατά τόπους μπαζώματα και τα απαρχαιωμένα και ανεπαρκή έργα διέλευσης (γέφυρες), το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας έχει σώσει μέχρι σήμερα τη Ραφήνα από καταστροφικές πλημμύρες τύπου «Μάνδρας» γιατί έχει παραμείνει φυσικό (με εξαίρεση κάποιες τοπικές παρεμβάσεις πχ .στην εκβολή του) και οι πλημμυρικές του ζώνες στην πεδιάδα των Σπάτων που απορροφούν τα πλεονάζοντα νερά είναι ακόμη άχτιστες. Το έργο διευθέτησης θα αποκόψει το ρέμα από αυτές τις υγροτοπικές εκτάσεις και θα επιτρέψει την … αξιοποίηση και εκμετάλλευση όλων αυτών των άχτιστων εκτάσεων.
Το έργο διευθέτησης του ρέματος προϋπολογισμού 101 εκ. Ευρώ με ενωσιακή συγχρηματοδότηση και δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ακολουθεί απαρχαιωμένες και επικίνδυνες μεθόδους τσιμεντοποίησης, που στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο έχουν αποδειχθεί καταστροφικές για τη φύση (και τον άνθρωπο ως μέρος της) και έχουν εδώ και χρόνια εγκαταλειφθεί. Τουναντίον, ενόψει της κλιματικής αλλαγής στην Ευρώπη δαπανώνται εκατομμύρια Ευρώ για την επαναφορά των ποταμών στη φυσική τους κοίτη (renaturalization) και έχει τεθεί ως στόχος μέχρι το 2030 η επαναφορά της φυσικής ροής σε 25.000 χιλιόμετρα των ποταμών της Ευρώπης.
Το έργο ξεκίνησε, ενώ επιμελώς αποκρύπτεται το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν έχει αποφανθεί για τη νομιμότητα της οριοθέτησης του ποταμού, η οποία από το 2019 έχει προσβληθεί από κατοίκους και φορείς της Ραφήνας, που επικαλούνται κατάφωρη παραβίαση του ενωσιακού και εθνικού μας περιβαλλοντικού δικαίου. Η συζήτηση της υπόθεσης στο ΣτΕ έχει προσδιοριστεί για τις 4.10.2023.
Εφαλτήριο της επέμβασης ήταν δημοτικός χώρος 12 στρεμμάτων Ζώνης Πρασίνου Α και μέσα στην οριογραμμή του ρέματος, που ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου σκανδαλωδώς παραχώρησε/μίσθωσε στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ για απαγορευόμενη χρήση εργοταξίου για (5+2=) 7 χρόνια. Σύσσωμη η αντιπολίτευση του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου και κάτοικοι-μέλη της Κίνηση για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας έχουν προσφύγει διοικητικά και ήδη και δικαστικά κατά της παραχώρησης αυτής.
Σας καλούμε σε διαμαρτυρία κάθε μέρα, από ώρα 8:00 το πρωί στην οδό Αύρας, έναντι του εργοταξίου της ΙΝΤΡΑΚΑΤ, για να εμποδιστεί το έγκλημα και σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ το ΣΑΒΒΑΤΟ 29 Απριλίου και ώρα 11:00 στην Κεντρική Πλατεία της Ραφήνας (Πλατεία Πλαστήρα)
Η καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, που ξεκίνησε στις 24 Απριλίου δεν αποτελεί μια ακόμη άστοχη ενέργεια, αλλά προσχεδιασμένο οικολογικό έγκλημα…
Ας μη το επιτρέψουμε.
Θα είναι το φετινό «το πιο θερμό καλοκαίρι» για την Αθήνα; Αυτός είναι ο τίτλος ανάρτησης του Newsroom του ελληνικού CNN, με ημερομηνία 26 Απριλίου 2023.
Που απευθύνεται αυτή η ερώτηση; Μα που αλλού, παρά στους ειδικούς, οι οποίοι στη συνέχεια της ανάρτησης δίνουν και την απάντηση:
«Με βάση τα έως τώρα δεδομένα και τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στην Ευρώπη ήδη από τον χειμώνα, αλλά ειδικά το τελευταίο διάστημα, φαίνεται πως οι πιο δυσοίωνες προβλέψεις θα επιβεβαιωθούν», όπως ανέφερε σε συνέντευξή του στο Mega ο καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών Ευθύμιος Λέκκας. Με το ρεκόρ θερμοκρασίας στην Αθήνα να είναι οι 44,8°C, πόσο πιθανό είναι να δούμε θερμοκρασίες Αφρικής και πιο συγκεκριμένα, θερμοκρασίες Σαχάρας, στη χώρα μας; Ο λογικός άνθρωπος αναρωτιέται αν αυτή η αναμενόμενη κόλαση είναι ένα φυσικό φαινόμενο, ένα μεταφυσικό φαινόμενο ή αν έχουμε βάλει το χεράκι μας και εμείς οι άνθρωποι για την εμφάνιση του. Ας το σκεφτούμε λίγο σοβαρά.
Ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν πως ο φυσικός κλιματισμός της επιφάνειας της γης είναι οι δίοδοι των ρευμάτων αέρα, τα κανάλια που δημιουργούνται φυσικά από το ανάγλυφο της γήινης επιφάνειας. Ο ήλιος και η θάλασσα δημιουργούν μία διαφορά δυναμικού, όσον αφορά στην ατμοσφαιρική θερμοκρασία και η κίνηση του θερμού αέρα προς τα πάνω (αφού είναι ελαφρύτερος) με την ταυτόχρονη υποκατάσταση του στον χώρο που καταλάμβανε, με ψυχρές αέριες μάζες, γεννά τα αέρια ρεύματα. Τα ρεύματα αυτά, κατά τη διέλευση τους πάνω από τη θάλασσα, μέσα από δάση, μέσα απο ποτάμια ή μέσα από τις πόλεις, θερμαίνονται ή ψύχονται ανάλογα. Όταν το ρεύμα θερμαίνεται κατά τη διέλευση του από το μέρος μας, σημαίνει πως απορροφά τη ζέστη, όπως θα λέγαμε «λαϊκά». Άρα η περιοχή από την οποία διέρχεται δροσίζεται. Αν έρθει ένα θερμό ρεύμα, ένας λίβας όπως συνηθίζουμε να λέμε δεν μπορεί να «τραβήξει τη ζέστη» που έχει φορτώσει ο ήλιος την επιφάνεια της γης και έτσι αυτή παραμένει ζεστή ή γίνεται ακόμα θερμότερη.
Η αύξηση των δομημένων επιφανειών στις πόλεις, με την μεγάλη θερμοχωρητικότητα των οικοδομικών υλικών, αλλά και η αποβολή θερμότητας από τις εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών και τις μηχανές εσωτερικής καύσης, προστίθενται στην επίδραση του ήλιου και δημιουργεί μία τεράστια εστία θέρμανσης του αέρα, ο οποίος ανυψώνεται και εφόσον υπάρχει ψυχρός αέρας που θα αναπληρώσει το κενό, θα γεννηθεί ένα δροσερό ρεύμα. Με την καταστροφή των περιαστικών δασών, αυτός ο αέρας που θα αναπληρώσει το κενό όμως δεν έχει ψυχθεί παρά ελάχιστα. Έτσι η μέση θερμοκρασία μέσα στην πόλη διαρκώς θα ανεβαίνει, χειμώνα - καλοκαίρι. Ακόμα και οι αγωγοί των αερίων ρευμάτων, δηλαδή τα ρέματα, τα ποτάμια και οι άλλες πτυχώσεις του ανάγλυφου, έχουν πάψει να υφίστανται και έχουν αντικατασταθεί με σκυροδετημένες επιφάνειες υψηλής θερμοχωρητικότητας ή έχουν σκεπαστεί και είναι πια επίπεδες, με αποτέλεσμα να μην ρέει πια το αέριο ρεύμα που θα έψυχε, έστω και αργά την πόλη. Και όσο η αστικοποίηση προχωρά και εκτείνεται, τόσο οι συνθήκες θα σκληραίνουν και θα γίνονται ακόμα πιο αβίωτες.
Η ετήσια αύξηση της μέσης θερμοκρασίας (πηγή: meteoblue)
Αυτά με απλά λόγια, είναι όσα διδάσκει η κλιματολογία, τουλάχιστον σε ένα μικρό της μέρος.
Γνωρίζοντας το που ζούμε, είναι να απορούμε για το τι συνθήκες θα επικρατούν το κάθε καλοκαίρι που θα πλησιάζει; Και -ειδικά για την ανατολική Αττική- είναι δυνατόν να προσδοκάμε καλύτερες συνθήκες όταν μπροστά στα μάτια μας αχρηστεύουν τα σπουδαιότερα συστήματα φυσικού κλιματισμού των ανατολικών εκθέσεων της Αττικής, που είναι ο Ερασίνος ποταμός και το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας; Όσοι δυσανασχετούν για τη ζέστη αλλά κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν όταν συντελούνται αυτά τα εγκλήματα, είναι ή αδαείς ή συνένοχοι.
Είναι τουλάχιστον προσβλητικό για τη νοημοσύνη μας το να ακούμε τους φερόμενους ως "σοφοί" να μας περιγράφουν τις δυσοίωνες προβλέψεις τους όταν δεν έχουν κάνει το παραμικρό για να εμποδίσουν, στο μέτρο που μπορούν, τα τεράστια εγκλήματα που μας έχουν οδηγήσει εδώ αλλά και όσα συντελούνται στις μέρες μας. Πρόκειται για ακόμα μία πιστή εφαρμογή του αφορισμού του Λίνκολν πως «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου» και δυστυχώς, ακόμα και αυτό το δικαίωμα της ψήφου, μας το έχουν καταργήσει στην πράξη οι δημοκρατικές τους -υποτίθεται- διαδικασίες.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
