Στις 26/8/2020, ο δήμαρχος Ραφήνας, διακατεχόμενος από «ιερή αγανάκτηση», ανάρτησε στο facebook την παρακάτω φωτογραφία, συνοδευμένη με σχετικό σχόλιο, στο οποίο έκανε λόγο για «προσωπική επιλογή» μέτρων που έλαβε,  αλλά «με ευθύνη της διοίκησης» !!!!

Αρχικά να σημειώσουμε εδώ,  πως μας εκπλήσσει η «μεταφυσική» αντίστιξη, όπου ένας δήμαρχος επιλέγει προσωπικά τα μέτρα που θα λάβει, δίχως όμως να φέρει την ευθύνη, ούτε για αυτά τα ίδια ούτε για την υλοποίηση τους. Την ευθύνη φέρει (κατά τον ανεύθυνο κατά δήλωση του) δήμαρχο, η απρόσωπη «διοίκηση». Έτσι, υπεύθυνη και αρμόδια, είναι κάποια απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, με το ασαφές όνομα «διοίκηση». Ο (ανεύθυνος κατά δήλωση του) δήμαρχος, ούτε είναι μέρος της διοίκησης, ούτε και φέρει ευθύνη για όσα αυτή πράττει (!!!). Ούτε βέβαια και για τις προσωπικές του επιλογές.

Πλατεία Πικερμίου. Διαθέσιμη πια μόνο σε Street View από την Google

Η βαρβαρότητα, η ανυπαρξία ήθους και δημοκρατικών ευαισθησιών, είναι τα βασικότερα χαρακτηριστικά μίας δημοτικής αρχής και του επικεφαλής της, ο οποίος έχει βαλθεί να επιβάλλει την ασχήμια ως μέτρο της τοπικής αισθητικής, και  τον αυταρχισμό ως μέσο διοίκησης. Επίσης το ψέμα ως μέσο επικοινωνίας και τη διασπορά «ψιθύρων» από έμμισθα όργανα του, για τη δημιουργία κλίματος.

Ζόφος, που τον ζούμε καθημερινά, σε διάφορες όψεις της τοπικής καθημερινότητας μας. Όπως χθες, στην πλατεία στο Πικέρμι, όταν -έτσι ξαφνικά- έφτασαν συνεργεία του δήμου για να ξεριζώσουν τη Magnolia grandiflora που είχε φυτευτεί πριν δεκαετίες στο «πρόσωπο» της πλατείας προς τη Λ. Μαραθώνος. Για να εγκαταστήσουν κάδο της εταιρείας Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ. Σε ένα μέρος στο οποίο, όταν υπήρχαν μπλε κάδοι ανακύκλωσης (ΕΕΕΑ) , είχε καταντήσει αληθινή χωματερή και «καθάρισε» όταν οι κάδοι μεταφέρθηκαν αλλού.

Δημοτικοί σύμβουλοι -της μάλλον περιποιητικής  και άνευρης-  αντιπολίτευσης που ήταν παρόντες στην βαρβαρότητα, διαμαρτυρήθηκαν υπερασπιζόμενοι τη λογική και την νομιμότητα. Χαρακτηριστική είναι η διαμαρτυρία της Αγγ. Ξηντάρα, η οποία εστίαζε -πέρα από το θέμα αισθητικής της πλατείας- στο γεγονός πως,  «ενώ η επιτροπή ποιότητας ζωής συνεδριάζει για αυτό το θέμα την Τρίτη 1η Σεπτεμβρίου 2020, ο δήμαρχος από ότι φαίνεται διατάζει (την υλοποίηση της παρέμβασης) χωρίς απόφαση»

[φωτο απο https://dasamarisos.blogspot.com/2015/06/blog-post_36.html]

Τα κλαδιά της κράτησαν κάποτε ένα πανό.

Eνα απ' τα δικά μας πανό

που λένε για τη γη... που δεν είναι εμπόρευμα.

Κάποιοι δεν της το συγχώρησαν ποτέ.

Μία μανόλια (Magnolia grandiflora) μεγάλωνε στο Πικέρμι. Σημείο χαρακτηριστικό, κάτι σαν τοπόσημο, σαν landmark θα λέγαμε υιοθετώντας μία πιο τουριστική γλώσσα. Μαζί με το φοινικοειδές, την πανύψηλη Washingtonia robusta που μεγαλώνει πολλά-πολλά χρόνια, δίπλα στον φούρνο «Πρίφτη», ίσως και με τα δύο τεράστια πλατάνια της πλατείας, να αποτελούσαν δέντρα – ταυτότητες του τόπου.

Σήμερα, 29/8/2020, η Μανόλια η μεγανθής δεν υπάρχει πια. Η μεγανθής έπεσε θύμα των μικρόθυμων και μικροπρεπών. Αυτών που σχεδιάζουν βλέποντας τι τους βολεύει, ή τι τους μειώνει τις δαπάνες ή ακόμα και έτσι, χωρίς άλλη σκέψη, αλλά επιπόλαια και βιαστικά «για να ξεμπερδεύουν».

 Το Λύκειο της Ραφήνας προβάλλει ως ένας εξαιρετικά φιλόξενος, για τον SARS-CoV2 και την πανδημία που προκάλεσε και πήρε το όνομα COVID 19.

Σε αντίστιξη με τα μέτρα ου λαμβάνονται σε άλλες χώρες, που πήραν το μάθημα τους πέρυσι, όπου τα σχολεία ετοιμάζονται να ανοίξουν με εφαρμογή σειράς ειδικών μέτρων αποφυγής της εξαπλωσης, εδώ έχουμε έναν τοπικό και ιδιαίτερα γραφικό «χαβά».

Στη Ραφήνα ανατέλλει ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Aldus Huxley

Η παρωδία συνεχίζεται, όσο βολεύει τον αυταρχισμό της διοίκησης του δήμου Ραφήνας (κάποιοι επιμένουν να λένε «και Πικερμίου»)

Σκοτάδι έχει πλακώσει σε συνεδριάσεις, συμβούλια, διαβούλια. Οι πολίτες, από την παρασκιά των γεγονότων παρακολουθούν (τρόπος του λέγειν πια) αμέτοχοι στα γεγονότα, εικονικές πλειοψηφίες να διατείνονται πως αποφασίζουν για τη ζωή και την καθημερινότητα. Σε ακόμα πιο αθέατες και πιo αμφισβητούμενες διαδικασίες.

Τα παραδείγματα άφθονα. Τελευταίο κρούσμα η πρόσκληση για ην σύγκληση της επιτροπής ποιότητας ζωής «δια περιφοράς», δηλαδή εν κρυπτώ και δίχως να υπάρχει καμία δυνατότητα διαβούλευσης, εξακρίβωσης της συμμετοχής, ακόμα και παρέμβασης από τους δημότες, για την ποιότητα της ζωής των οποίων, υποτίθεται πως φροντίζει η επιτροπή. (ο βαρβαρισμός «δια περιφοράς συνεδρίαση» οσονούπω θα παγιωθεί στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής)

Ένας δήμαρχος  συμπεριφερόμενος ως δικτατορίσκος, αντιδήμαρχοι και σύμβουλοι της πλειοψηφίας καμωμένοι από το ίδιο φύραμα, δεν αντιδρούν. Αντιπολίτευση που δεν αντιδρά επίσης, μοιάζοντας με …συμπολίτευση. Διοικούντες εραστές του αυταρχισμού, βρήκαν στην σχεδόν αδιάφορη (ή στη συνεργαζόμενη αντιπολίτευση) και στην αναγκαστική -λόγω πανδημίας- νομοθεσία, τη χρυσή ευκαιρία.

Στη νομοθεσία  του υπουργού Θεοδωρικάκου και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη, βρήκαν τη λύση στο πρόβλημα τους. Τη δυνατότητα νομότυπης φίμωσης κάθε αντίθετης φωνής. Τη φίμωση κάθε πολίτη που ζητά δημοκρατικές διαδικασίες και διαφάνεια στον δήμο.

Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου και οι κυρωτικοί της νόμοι δίνουν την ευκολία της συνεδρίασης εν κρυπτώ και της λήψης αποφάσεων στα βολικά, για την αυθαιρεσία, σκοτάδια. Σε ένα περιβάλλον το οποίο είναι νομικίστικα προστατευμένο, αλλά  πολιτικά αθεμελίωτο, αστήρικτο.

Δεν ελπίζουμε τίποτα. Δεν περιμένουμε καμία δημοκρατική αναλαμπή από ένα δήμο που αποδεδειγμένα πια, κακοδιοικείται. Σίγουρα το μέλλον θα αποκαλύψει πολλά άσχημα. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει εσαεί θαμμένο και μακριά από το φως της αλήθειας. Το κρίσιμο στην όλη κατάσταση είναι το να μπορούν αυτά που θα βγουν στον ήλιο κάποτε, να διορθωθούν. Να είναι δηλαδή, τουλάχιστον μερικώς, αναστρέψιμα.

Η διαβούλευση επί των θεμάτων που απασχολούν έναν δήμο σήμερα (ή τον Δήμο στην αρχαιότητα) είναι ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας.

13 μέλη της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης, ενόψει της εικονικής σύγκλησης της 25ης Ιουλίου, διατύπωσαν δύο πολύ συγκεκριμένα αιτήματα.

Πανελλαδικές 2020… Τα κυλικεία των σχολείων είναι κλειστά λόγω … κορονοϊού. Φαίνεται πως στο περιβάλλον του κυλικείου, ο ιός έχει υψηλή μεταδοτικότητα, σε αντίθεση με τις στενές και πολλές φορές ελλιπώς αεριζόμενες σχολικές αίθουσες.

Όπως και να έχει, όμως, οι μαθητές που έδιναν εξετάσεις έπρεπε να είναι εκεί και, δυστυχώς, όσοι από αυτούς δεν προνόησαν να φέρουν μαζί τους νερό, δοκιμάστηκαν για τα καλά. Εκτός από την πρώτη ημέρα, τη μέρα των εντυπώσεων, της βιτρίνας και των δηλώσεων. Εκείνη τη μέρα, ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου έφερε στο σχολείο μπουκαλάκια με νερό για να δοθούν στους μαθητές. Ως συνήθως, δεν επρόκειτο για δικά του έξοδα. Ειπώθηκε ότι χορηγός ήταν γνωστό μαγαζί της πλατείας της Ραφήνας. Δόθηκε επίσης η υπόσχεση από τους ανθρώπους του Δήμου, πως κάθε μέρα θα ερχόταν ένα φορτίο με νερά στο σχολείο

Παρά την αρχική υπόσχεση όμως, νερά δεν ξαναήρθαν. Κανείς δεν ξέρει το γιατί. Το μετάνιωσε ο χορηγός; Υπήρξε κακή συνεννόηση μεταξύ του Δήμου και του χορηγού; Είπε ψέματα ο εκπρόσωπος του Δήμου; Το θέμα είναι πως τα νερά δεν ήρθαν. Ο δήμαρχος του τζάμπα φαίνεται πως δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει χορηγό για τα νερά. Ας γινόταν  τουλάχιστον να πίνονταν τα αντισηπτικά που ξεφόρτωσε στο δημαρχείο ο φίλος ιχθυολόγος-σαργολόγος

Κάποιοι μπορεί να πουν πως το θέμα δεν είναι σημαντικό. Θα πουν, επίσης, πως ο δήμαρχος δεν είχε καμία υποχρέωση να φέρει νερά στα σχολεία και δε θα έχουν άδικο  σύμφωνα με  το γράμμα του νόμου. Από ένα δήμαρχο, όμως, που όποτε γίνεται  κατάληψη στα σχολεία τρέχει με μια ψαλίδα να κόψει τις αλυσίδες φωνάζοντας «το σχολείο είναι δικό μου», θα περίμενε κανείς κάτι  περισσότερο από αδιαφορία, ειδικά αυτή την περίοδο κατά την οποία τα παιδιά καλούνται να δώσουν εξετάσεις κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες.

Γιατί, βρε Λουδοβίκε των κατωγείων, εκτός από το να λες αλήτες τους μαθητές όταν  κάνουν κατάληψη και γράφουν συνθήματα στους τοίχους των σχολείων, μπορείς να κάνεις και κάτι καλό γι αυτούς. Μπορείς;

 Σε κάθε πόλη της Ελλάδας θα υπάρχει πάντα ένας Βενιζέλος, ένας Πλαστήρας, ένας Παπανδρέου, ένας Καραμανλής, είτε ως δρόμος, είτε ως πλατεία. Τέτοια είναι η έλλειψη φαντασίας και τέτοια είναι η μηδαμινή σημασία που δίνουν οι τοπικοί άρχοντες στην ιστορία του τόπου τους. Ιστορία που αν την γνώριζαν, είναι σίγουρο πως θα έβρισκαν πολύ πιο σημαντικούς ανθρώπους από τους παραπάνω για να τιμήσουν. Πολύ πιο σημαντικούς και σε ήθος και σε πραγματική προσφορά

Ο αρχαιολόγος Δημήτριος Θεοχάρης, είναι ο πρώτος που εντόπισε και ανέσκαψε τη δεκαετία του ’50, μέρος ενός ιδιαίτερα σημαντικού προϊστορικού οικισμού που χρονολογείται από το 2500 έως το 1200 π.Χ. Είναι η ίδια μεγάλη μορφή που ανέσκαψε το Ασκηταριό στις Μαρίκες και τα χαλκουργεία της ίδιας περιόδου, βάζοντας την άγνωστη έως τότε Ραφήνα στον χάρτη της προϊστορίας με χρυσά γράμματα.

Η μικρή πλατεία Ταχυδρομείου, μετά την νέα ανασκαφή και διαμόρφωσή της, μας δίνει την ευκαιρία να θαυμάσουμε ένα καινούριο τμήμα του οικισμού αυτού. Δεν αξίζει λοιπόν να δοθεί σε αυτήν την πλατεία το όνομα εκείνου που πρώτος τον ερεύνησε;

Εθελοντικός καθαρισμός της εκβολής του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας πραγματοποιήθηκε σήμερα από τη δημοτική επιχείρηση ΔΟΠΑΠ Ραφήνας-Πικερμίου, σε συνεργασία με την  “Επιτροπή για τη βιώσιμη ανάπτυξη  και προστασία του αστικού  και φυσικού περιβάλλοντος” (με την ευκαιρία δεν πρέπει η «επιτροπή» να μας εξηγήσει  κάποια στιγμή με ποιο τρόπο η ανάπτυξη του αστικού περιβάλλοντος βοηθάει τη φύση???)

Ο καθαρισμός διαφημίστηκε ως «οικολογική-περιβαλλοντική δράση ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ» . Στην πραγματικότητα πρόκειται για δράση υποκρισίας και εξωραϊσμού του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου, ενός δήμου  που διεκδικεί την πρώτη θέση στους υπερασπιστές  της καταστροφής και εξαφάνισης  του Μεγάλου Ρέματος, πλάι στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και την Περιφέρεια Αττικής.

Ενός Δήμου που:

α/Έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ του εγκιβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με γνωμοδότηση υπέρ του έργου που θα αφανίσει το πλούσιο οικοσύστημα ενός προστατευόμενου ρέματος,  προκειμένου να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα και να ανοίξει το δρόμο στην πολεοδόμηση όλων των πεδινών και ορεινών περιοχών  του Δήμου.

β/Έχει παρέμβει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των συλλόγων και πολιτών που έχουμε προσφύγει κατά του έργου,  για την ακύρωση της απόφασης εγκιβωτισμού του ρέματος. Ενός  έργου που, ενώ  παρουσιάζεται ως «αντι-πλημμυρικό» στην παραγματικότητα θα πνίξει τη Ραφήνα.

γ/Είναι ένας από τους κύριους ρυπαντές του Μεγάλου Ρέματος.  Διατηρεί εδώ και χρόνια παράνομα χώρο στάθμευσης (και καθαρισμού) των απορριμματοφόρων στο φρύδι του ρέματος . Δεν έχει πάρει κανένα μέτρο ούτε καν έχει διενεργήσει έρευνα για τις  παράνομες εκροές λυμάτων στο ρέμα που αποτελούν βασική πηγή ρύπανσης (πρόκειται για μια απλούστατη διαδικασία με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτει η ΕΥΔΑΠ).