-Κύριε, βοήθησε με, του λέω, χάνομαι.

-Μα αυτή είναι η βοήθεια μου - να χαθείς....

Για να σε ψάχνουν στους αιώνες!

(Κι εγώ χρειάζομαι τη βοήθεια του Θεού - Εγχειριδιο αθανασίας - Τάσος Λειβαδίτης 1979)

- Μία ημέρα σαν σήμερα, πριν 33 χρόνια ο Θεός έδωσε τη βοήθεια του στον ποιητή και έδωσε καιi σε εμάς την αγωνία της αναζήτησης του

Μουσικοί παίζουν για το ραφηνιώτικο ποτάμι, το Μέγα Ρέμα, αναγνωρίζοντας τον προστατευτικό - αντιπλημμυρικό και άκρως ευεργετικό του ρόλο, για τον τόπο. Για τους ανθρώπους και την πόλη.

Απέναντι στους στρατευμένους εχθρούς του, που είναι και εχθροί της Φύσης γενικότερα. Που με ψέμματα αγοράζουν και πουλάνε το μέλλον, για να κερδίσουν

Απέναντι στα τσιμέντα που απειλούν να πνίξουν την πόλη όπως πρόσφατα έπνιξαν το Μοσχάτο, την Καλλιθέα, το Δέλτα Φαλήρου, τη Νέα Φιλαδέλφεια και το Μοναστηράκι  και όπου τσιμέντωσαν και φυλάκισαν τα ποτάμια μέσα σε τοίχους και συρματικιβώτια ,  υψώνεται μία ασπίδα από νότες και ήχους που ενώνουν.

Ενώνουν εμάς, όλους τους ανθρώπους για το κοινό καλό. Ενώνουν εμάς όλους τους ανθρώπους για να υπάρχει και αύριο

Πλατεία Πλαστήρα (κεντρική πλατεία Ραφήνας) 29/10/2021, στις 7:30 μ.μ.

Διοργάνωση: Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Αγνοούμε ποιο είναι το παγκόσμιο ρεκόρ αυτοδιάψευσης, αλλά η Ραφήνα μπορεί εδώ και 2 μέρες να καμαρώνει τον δήμαρχο της, ο οποίος για ακόμα μία φορά, βρίσκεται στις πρώτες θέσεις ανακολουθίας λόγου και έργου και μάλιστα διαπράττοντας ντροπιαστικό ατόπημα.

Δεν είναι ασυνήθιστες οι αντιφάσεις του συγκεκριμένου ή η κατά το δοκούν παρουσίαση της πραγματικότητας. Είναι μάλλον ο αγαπημένος του  τρόπος άσκησης διοίκησης. Το είδαμε και πρόσφατα, όταν ενώπιον δημοτικού συμβουλίου και όλης της τοπικής κοινωνίας, διαστρεβλωσε κατά τις προτιμήσεις του την εγκύκλιο του υπουργείου εσωτερικών για τις παρελάσεις. Όταν αυτό καταδείχθηκε τεκμηριωμένα από το site kirkinews.gr, ο πανηγυρικά (με φωτογραφίες και χαμόγελα) υπογράφων την «Ευρωπαϊκή Χάρτα για την Ισότητα των δύο φύλων στις Τοπικές Κοινωνίες», με μία αήθη επίθεση στην συντάκτρια (και όχι στο άρθρο - απόδειξη του ψεύδους του) δημοσίευση του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, απέδειξε πως η υπογραφή του κατέστησε τη συγκεκριμένη διακήρυξη, τη συγκεκριμένη Χάρτα, απλό χαρτί υγείας. Μία διακήρυξη περί ισότητας των φύλων, που φέρει την υπογραφή ενός σεξιστή.

Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω. Απλά παραθέτουμε τα σχετικά στιγμιότυπα οθόνης, για να δείτε -για ακόμη μία φορά- πόσο προσβάλλει και μειώνει την αξία της συγκεκριμένης διακήρυξης, η υπογραφή ενός τέτοιου σεξιστή και ρατσιστή χυδαιολόγου, που την συνυπογράφει μόνο για  τη φωτογραφία, δίχως να την καταλαβαίνει, δίχως να τη σέβεται, δίχως να την εφαρμόζει.

Στα λόγια ο καθένας μπορεί να είναι ό,τι θέλει. Οι πράξεις του όμως τελικά μαρτυρούν την αληθινή του υπόσταση. Μικρή ή ελάχιστη. Πάντως ο σεξιστής και ρατσιστής δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. «Τόσος ήταν» που θα σημείωνε και ο ποιητής.

22/10/2021: Η υπογραφή της Ευρωπαϊκής Χαρτας για την Ισότητα των δύο φύλων. Χαρές, πανηγύρια και προβολή

26/108/2021: Τρεις μέρες μετά την υπογραφή. Ρατσισμός, σεξισμός και χολή

Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια έχει σηκωθεί ένα τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Τρέχουν οι εξουσίες, οι ντόπιες διοικήσεις και αυτοδιοικήσεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις) να παραχωρήσουν, να ξεπουλήσουν τα πάντα. Να μετατρέψουν την κοινή περιουσία του ελληνικού λαού σε ιδιωτική. Κατά κανόνα έναντι ευτελούς ανταλλάγματος. Είναι όρος της ελεύθερης (διάβαζε ασύδοτης) αγοράς που «αυτορυθμίζεται, πάντα προς όφελος του πλουσίου και εις βάρος του φτωχού. Μαζί με την δημόσια περιουσία στον πάγκο του χασάπη (ΤΑΙΠΕΔ) έχουν μπει και αγαθά, όπως το νερό. Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει ήδη μπει και οι τηλεπικοινωνίες είχαν μπει πρώτες - πρώτες. Οι (πρώην) εθνικές οδοί πήραν τον ίδιο δρόμο. Στον ίδιο πάγκο, ο χασάπης επιδεικνύει στην πελατεία του και λιμάνια, παραλίες, φυσικά αποθέματα, δάση και δρυμούς, ποτάμια λίμνες και γενικά ό,τι μπορεί να προσφερθεί  έναντι ταπεινού τιμήματος, σε φίλους και συμφέροντα, αγαπημένους ασυνεργάτες και συνεταίρους ενίοτε.

Στην Αττική που οι αξίες γης είναι υψηλότερες μάλιστα, έχει εφευρεθεί ένας πιο πονηρός τρόπος για την ιδιωτικοποίηση των παραπάνω. Πέρα από τους καινοφανείς  «σωτήρες αναδόχους αποκαταστάσεων» που εμφανίστηκαν μετά τις τελευταίες καταστροφές σε Αττική και Εύβοια, υπάρχουν και οι ήδη εγκατεστημένοι παραχωρησιούχοι των μεγάλων υποδομών, που απαιτούν επεκτάσεις των υποδομών αυτών και εντατικοποίηση της αγοράς, εξυπηρέτηση του real estate, το οποίο θα αρχίσει να ρευστοποιεί την υψηλή αξία της Αττικής γης. Ένας αναπτυξιακός εφιάλτης δηλαδή. Σαν εκείνον της Περσεφόνης του Θριασίου, πριν 50 χρόνια. Ίσως και χειρότερος. Ήταν όμως πάντα έτσι; Ήταν όμως παντού έτσι;

Η λίμνη της Ζαραβίνας. Μία ιστορία παράδειγμα, απέναντι στο σημερινό ξεπούλημα

Η λίμνη της Ζαραβίνας όπως φαίνεται από ττον δρόμο που κατεβαλινει από το Κρυονέρι

Πριν από 15 χρόνια, το 1996 ένα φυσικό απόθεμα της Ηπείρου, η λίμνη Ζαραβίνα στη Δ.Ε. Πωγωνίου Ιωαννίνων, ήταν αντικείμενο διαμάχης ως διεκδικούμενο περιουσιακό στοιχείο,  μεταξύ ιδιωτών και του ελληνικού δημοσίου. Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα  zaravina.gr

Tο 1860, για τον Στούπη, η Ζαραβίνα και το Κρυονέρι αποτελούν τα φτωχότερα χωριά της περιοχής 43 ενώ ήδη από το 1875, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει αρχίσει και βάζει πωλητήρια σε διάφορες περιοχές της. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η Ζαραβίνα ως αυτοκρατορικό τμήμα (τσιφλίκι) βγαίνει στο... σφυρί (και την ακολουθεί το Κρυονέρι)! Στον πλειστηριασμό που γίνεται πλειοδοτούν, κατά τα φαινόμενα, οι Βησσανιώτες Γεώργιος Μέντζος, Μιχαήλ Μέντζος (τροφοδότης του οθωμανικού στρατού κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-78, τιμημένος με παράσημο για τη συνεισφορά του και -εκ των πραγμάτων- πανίσχυρος για τα δεδομένα της περιοχής 44), Νικόλαος Μέντζος και Αθανάσιος Κοκκάλης αποκτώντας την, κατά πλήρη συγκυριότητα 1/4 εξ αδιαιρέτου. Αργότερα ο Κοκκάλης, φαίνεται, ότι πούλησε το μερίδιό του στους Αδελφούς Μέντζου. Η αγοραπωλησία του χωριού, βάσει των ισχυρισμών τους, ολοκληρώνεται με το υπ. αρίθμ. 9999/1885 κτηματικό συμβόλαιο (ταπί) ενώ το "αγρόκτημα" της Ζαραβίνας (μαζί με τη λίμνη) οριοθετείται μετέπειτα με το υπ. αρίθμ. 11233/1888 αυτοκρατορικό τίτλο του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β'.

Η αγοραπωλησία ολόκληρων χωριών, μαζί μα τους κατοίκους τους, δεν ήταν κάτι σπάνιο τότε στην Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως και στο πρόσφατα (τότε) ελευθερωμένο νεοελληνικό κράτος, το οποίο δεν είχε εντάξει ακόμη στην επικράτεια του την περιοχή. Έτσι τα χωριά, οι κάτοικοι τους και η λίμνη έγιναν ιδιοκτησία των αδελφών Μέντζου, αποκτημένα από τον Σουλτάνο συνεργάτη τους. Το ελληνικό κράτος, μετά το 1912-1913 δεν άλλαξε κάτι στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των Μέντζων ή στη σύσταση του τσιφλικιού.

Εκατό και πλέον χρόνια (1990) μετά την παραχώρηση προς τους Μέντζους και ενώ δε νοείται πια ιδιοκτησία επί χωριών και κατοίκων (τσιφλίκι), το ελληνικο δημόσιο δια της ΚΕΔ συντάσσει πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής των Μέντζων, από τη λίμνη. Μαζί με το ελληνικό δημόσιο (την ΚΕΔ) συμπαρατάσσονται ο δήμος Δελβινακίου με πρωτεργάτη τον δήμαρχο Θ . Μποζιάρη.  Δόθηκε σκληρός αγώνας από τον δήμαρχο για την απόδοση της λίμνης στο Δημόσιο. Η ένσταση επί των άρθρων του Αστικού Κώδικα (αρ. 967-968ΑΚ) ήταν  αν η Ζαραβίνα είναι μικρή ή μεγάλη, βάλτος ή λίμνη. Το 2009, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων (απόφ.110/2009), απέδωσε μεν τη λίμνη στο Δημόσιο, χαρακτηρίζοντάς την όμως μικρή, (βασιζόμενο σε γνωμάτευση του ΙΓΜΕ). Λογικό ήταν να εφεσιβληθεί η απόφαση. Τελικά, το Εφετείο Ιωαννίνων δικαίωσε το Ελληνικό Δημόσιο και κατέστησε τη λίμνη κοινόχρηστη, χαρακτηρίζοντας την «μεγάλη» (απόφ. 209/2011). Το 1996 μάλιστα είχε  ψηφιστεί και ο Ν. 2386 ΦΕΚ 43 Α'/07.03.1996 που (με καθυστέρηση) έκλεινε αυτά τα θέματα, αλλά έπρεπε να φτάσουμε στο 2011 για να κλείσει η συγκεκριμένη υπόθεση.

Ήταν μία μικρή ιστορία για το πως ένα φυσικό υδάτινο απόθεμα που με τα γνωστά οθωμανικά ταπιά, είχε αποσπαστεί από την περιουσία του ελληνικού λαού, ξαναγύρισε σ’ αυτόν μετά από αγώνες δήμου, δημάρχου και του ίδιων των κατοίκων. Αντιπαραθέστε την ιστορία της λίμνης της Ζαραβίνας με την ιστορία που ζούμε σήμερα με τη διευθέτηση του ποταμού της Ραφήνας, από την οποία θα εξαιρεθούν δια της διευθέτησης,  τεράστιες δημόσιες εκτάσεις, οι οποίες θα παραχωρηθούν στην ανάπτυξη του Real Estate, των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, των εμπορικών πάρκων, της οικοδόμησης της πεδιάδας των Σπάτων και της επέκτασης υποδομών για την εξυπηρέτηση των παραπάνω.

Όπως με τα ταπιά και τα χοτζέτια οι Οθωμανοί ή με διοικητικές πράξεις το νεοελληνικό κράτος του 19^ου αιώνα, παραχωρούσε φύση, γη και ανθρώπους σε τσιφλικάδες, έτσι και σήμερα το πράττει με πιο κομψές διαδικασίες. Διαδικασίες που τελικά εκπαιδεύουν και τους υποψήφιους νέο – κολίγους, να τις ζητούν μετ’ επιτάσεως. Γυρνάμε ολοταχώς 200 χρόνια πίσω και μάλιστα, με τη δική μας θέληση.

Από τη Σελίδα της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, της ΚΠΑΜΡΡ, διαβάζουμε το πρωί της 23ης Οκτωβρίου και ενώ έχει προηγηθεί η ισοπεδωτική και δίχως μελέτη και σχεδιασμό, επέλαση των ερπυστριών της περιφέρειας με φανατικό υποστηρικτή και συναυτουργό, τον Δήμο Ραφήνας. Όχι τον δήμο,  που σημαίνει την κοινωνία, αλλά τον Δήμο, που όπως έχουμε ξαναγράψει αποτελεί τον γραφειοκρατικό εσμό που νέμεται τη διοίκηση (και που το κεφαλαίο Δ είναι και δηλωτικό ματαιοδοξίας αλλά τέλος πάντων)

Γράφει λοιπόν η ανάρτηση της ΚΠΑΜΡΡ

Δενδροφύτευση από τα παιδιά του νηπιαγωγείου εχθές στην όχθη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας!!!

Η εκβολή του ρέματος, που μέχρι εχθές είχε μετατραπεί σε εργοτάξιο από το Δήμο και την Περιφέρεια, γέμισε εχθές από φωνές παιδιών που φύτεψαν και πότισαν πικροδάφνες!

Η όμορφη αυτή δράση μείωσε την ασχήμια που δημιούργησαν Δήμος κ Περιφέρεια από την παράνομη αποψίλωση του προστατευόμενου υγροτόπου  της εκβολής το τελευταίο 15μερο.

Ένα μεγάλο μπράβο στους δασκάλους και τα παιδιά που αγαπούν το ρέμα μας!!!

Και δημοσιεύει δύο φωτογραφίες της ίδιας περιοχής. Μία κατά τη διάρκεια της άτακτης επέλασης των ερπυστριών και μία με τα παιδιά να έχουν αποκατστήσει την αποψιλωμένη βλάστηση με τα χεράκια του;. Φύτεψαν πικροδάφνες, ένα από τα χαρακτηριστικότερα είδη των ελληνικών και γενικά μεσογειακών, ρεμάτων.

 Εκεί που η τσάπα (πάνω) ξήλωσε την βλάστηση, τα παιδιά φύτεψαν πικροδάφνες (κάτω)

Πέρα από το ότι προσθέτουμε και τα δικά μας συγχαρητήρια στα παιδιά και τους αποδεδειγμένα υπεύθυνους (και γι’ αυτό πέρα από κάθε γραφειοκρατική αξιολόγηση) δασκάλους, θα πρέπει να κάνουμε και την εξής παρατήρηση. Απέναντι σε έναν τερατώδη μηχανισμό, ο οποίος προάγει την καταστροφή για τους δικούς του ακατανόητους λόγους, βρίσκονται παιδιά. Πολίτες του μέλλοντος το οποίο μας δάνεισαν για να το χρησιμοποιήσουμε ως δικό μας παρόν. Οφείλουμε να τους το επιστρέψουμε υγιές, αλώβητο από άστοχες παρεμβάσεις, στο όνομα μίας αγοραίας και μόνο, λογικής.  Παρεμβάσεις δίχως μελέτες ή σοβαρές προτάσεις, απέχουσες έτη φωτός από τη διεθνή εμπειρία, γνώση και πρακτική.

Λάβαμε το ακόλουθο δελτίο τύπου από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, την οποία δημοσιεύουμε και επισυνάπτουμε και το αρχείο PDF προκειμένου να μπορεί να μεταφορτωθεί στον υπολογιστή κάθε αναγνώστη 

Η ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ  ΟΣΩΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΣΣΩΜΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Η παρακάτω ανακοίνωση της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας  αφορά  στα σημερινά δημοσιεύματα σε δύο τοπικά ΜΜΕ της Ραφήνας (https://rpn.gr/megalo-rema-rafinas-agnostos-epitethike-ston-cheiristi-toy/ και https://www.irafina.gr/rafina-epitethike-kai-travmatise-cheiristi-michanimatos-pou-katharize-to-megalo-rema-foto/) καθώς και στην ανάρτηση του δημάρχου στην προσωπική του σελίδα στο fb στην οποία αναφέρει:

«Δυστυχώς η αλητεία κάποιων γνωστών επιβεβαιώθηκε.

Η “οικολογία” δεν δικαιολογεί τα πάντα.

Δυστυχώς προφητικώς στη χθεσινή μου ανακοίνωση είχα προειδοποιήσει ότι αυτοί θα καταλήξουν στη δικαιοσύνη.

Και φυσικά η τιμωρία θα είναι παραδειγματική γιατί τέτοιες συμπεριφορές γαλουχούν επόμενες γενιές.

Ως δημοτική αρχή μαζί με την Περιφέρεια Αττικής δεν σταματάμε.

Η προστασία των ανθρωπίνων ζωών από πλημμυρικά φαινόμενα πρωταρχικό μας μέλημα.»

Εχθές το πρωί πληροφορηθήκαμε από τα παραπάνω δημοσιεύματα ότι … «άγνωστος άντρας, πιθανότατα κάποιας οικολογικής οργάνωσης»  (κατά το rpn), «δράστης που φαίνεται να ανήκει σε ομάδα που αντιτίθεται στους καθαρισμούς του ρέματος» (κατά το irafina) και με βεβαιότητα «οικολόγος»  (κατά το δήμαρχο),  επιτέθηκε και τραυμάτισε χειριστή του μηχανήματος που εκτελεί καθαρισμό στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, με αποτέλεσμα ο χειριστής να μεταφερθεί στο νοσοκομείο με βγαλμένο ώμο, καθώς επίσης και ότι ο δράστης αναζητείται από την αστυνομία ύστερα από την κατάθεση του τραυματία.

Καταρχήν  είναι  άξιο απορίας το γεγονός ότι  ο "μυστηριώδης" άγνωστος άνδρας δεν έγινε αντιληπτός από κανέναν, κάτι πρωτοφανές στην εποχή μας, ούτε καν από τον χειριστή που δούλευε στη μπουλντόζα λίγη ώρα μετά, όπως μας δήλωσε ο ίδιος.  Επίσης άξιο απορίας είναι το αυθαίρετο συμπέρασμα  των παραπάνω ότι ο «δράστης» ήταν μέλος κάποιας οικολογικής οργάνωσης που αντιτίθεται στους καθαρισμούς, ακόμη δε περισσότερο η βεβαιότητα του δημάρχου επ’αυτού!!! 

Επειδή τυγχάνει η μόνη οικολογική οργάνωση στη Ραφήνα που αντιτάχθηκε στον καθαρισμό/βανδαλισμό του ρέματος να είναι η «Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας», ακόμη και ο πιο αφελής καταλαβαίνει ότι η ανάρτηση του δημάρχου και των  τοπικών ΜΜΕ (που για μία ακόμη φορά αναλαμβάνουν  ρόλο γραφείου  τύπου του δημάρχου),  φωτογραφίζει  εμάς.  Οφείλουμε λοιπόν να επισημάνουμε τα παρακάτω:

Ο  καθαρισμός/βανδαλισμός  Δήμου και Περιφέρειας  που εδώ και 15 ημέρες εκχερσώνει τη βλάστηση και απομακρύνει το αμμοχάλικο του ρέματος με την ανοχή(ευγενικά!) της αστυνομίας,  σε συνδυασμό με τις πρόσφατες πλημμύρες που απέδειξαν την επικινδυνότητα των εγκιβωτισμένων ποταμών σε σύγκριση με τα φυσικά ποτάμια,  έχει ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων όχι μόνο στους οργανωμένους οικολόγους, αλλά και σε πολλούς  ευαισθητοποιημένους πολίτες που βλέπουν τον κίνδυνο που επιφυλάσσουν οι παράνομες  παρεμβάσεις στο ρέμα μας  για τους κατοίκους της Ραφήνας.

Στην περίπτωση του φετινού καθαρισμού/βανδαλισμού, ως Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας από την πρώτη στιγμή αντιταχθήκαμε στην καταστροφική παρέμβαση . Στις 6/10/2021 καταθέσαμε  μήνυση κατά παντός υπευθύνου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του καθαρισμού/βανδαλισμού ήμασταν παρόντες δημοσιοποιώντας το γεγονός με ανακοινώσεις στο blog, τη σελίδα μας στο fb,  με δελτία τύπου σε τοπικές /κεντρικές εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.  Χρησιμοποιήσαμε συνεπώς όλα τα νόμιμα δημοκρατικά μας δικαιώματα προκειμένου να αποφευχθεί η οποιαδήποτε καταστροφή στον προστατευόμενο υγρότοπο, αφού οι δίχως μελέτη παρεμβάσεις στα ρέματα δυσχεραίνουν τη δυνατότητα των ποταμών να παροχετεύσουν με ασφάλεια  το νερό στη θάλασσα και επομένως αυξάνουν την πιθανότητα μιας καταστροφικής πλημμύρας.

 Απέναντι σε αυτή την καθόλα νόμιμη δράση μας, ο δήμαρχος διάλεξε να πολώσει την τοπική κοινωνία. Από τη μία με κινήσεις εντυπωσιασμού (χωματουργικές εργασίες για το «θεαθήναι» μέσα  στον υγρότοπο) και από την άλλη με συνεχείς απειλές και συκοφαντίες απέναντι σε πολίτες και φορείς που αντιστάθηκαν στο βανδαλισμό και την παρανομία εις βάρος του προστατευόμενου υγροτόπου της εκβολής.  Με αυτή την τακτική ο δήμαρχος,  σε συνδυασμό με την ανοχή της αστυνομίας που επέτρεψε την εκτέλεση καταφανώς παράνομων εργασιών μέσα στο ρέμα, ενίσχυσε τις αντιδράσεις!

Η  δράση της «Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του  Μεγάλου Ρέματος» είναι γνωστή από το 2015 στην κοινωνία της Ραφήνας, στους εκάστοτε δημοτικούς συμβούλους, στα τοπικά ΜΜΕ,  στο περιβαλλοντικό κίνημα στην Ελλάδα, σε κοινοβουλευτικά κόμματα, Περιφερειακές παρατάξεις  και φυσικά… και στον ίδιο το δήμαρχο.

Όλα αυτά τα χρόνια η δράση μας στοχεύει στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας προκειμένου να διασωθεί  το Μεγάλο Ρέμα  προς όφελος των ανθρώπων και του οικοσυστήματος  που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα. Ο αγώνας μας αυτός αναπόφευκτα έρχεται σε αντίθεση με δήμο, περιφέρεια και κυβέρνηση που θεωρούν ότι το όφελος των ανθρώπων βρίσκεται  σε αντιπαλότητα με την προστασία του περιβάλλοντος, ότι για να σωθεί ο άνθρωπος από τις πλημμύρες πρέπει να «πολεμάει να νικήσει» τη φύση  κατασκευάζοντας «οχυρωματικά έργα» που υποτίθεται θα μας προφυλάξουν  από την κλιματική αλλαγή . Μία θεωρία όχι μόνο επιστημονικά αλλά και εμπειρικά ξεπερασμένη εδώ και πολλά χρόνια, αφού είναι πια ολοφάνερο ότι η αντικατάσταση των φυσικών ρεμάτων με τεχνικά έργα, όσο φαραωνικά κι αν είναι, όχι μόνο δεν παρέχουν προστασία στον άνθρωπο, αλλά επιτείνουν την κλιματική αλλαγή δημιουργώντας φαύλο κύκλο.

Η δράση της Κίνησης είναι γνωστό σε όλους πως δεν εμπεριέχει βία, εκτός κι αν βία μπορεί κανείς να θεωρήσει τη μαζική αντίσταση του κόσμου που φυσικά θεωρούμε  βασική παράμετρο για να ανατραπούν  τα σχέδια εγκιβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος. Ενός παράλ(ν)ογου σχεδίου που κινδυνεύει να μετατρέψει τη Ραφήνα σε νέα Μάνδρα και θα καταστρέψει ανεπίστρεπτα το οικοσύστημα και τη βιοποικιλότητα, η οποία μαζί με την κλιματική κρίση αποτελεί βασική απειλή κατά της διατήρησης οποιασδήποτε μορφής ζωής επάνω στον πλανήτη. 

Επίσης γνωστό σε όλους είναι ότι η Κίνηση από το 2018 έχει προχωρήσει σε προσφυγές στη δικαιοσύνη για το εν λόγω θέμα  που δεν έχουν ακόμη τελεσιδικήσει, παραθέτοντας  επιστημονικά επιχειρήματα στηριγμένα σε συνεργασίες με ανεξάρτητους επιστήμονες,  επιστημονικούς φορείς και περιβαλλοντικές ΜΚΟ, οι οποίοι μάλιστα έχουν επανειλημμένα συμμετάσχει ως ομιλητές σε ανοιχτές εκδηλώσεις, ημερίδες και δράσεις που έχουμε οργανώσει.

 Η στοχοποίηση συνεπώς της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος από το δήμαρχο και τα τοπικά ΜΜΕ/γραφεία τύπου του δημάρχου ΑΠΟΤΕΛΕΙ  ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ  της συλλογικότητάς  μας και καθενός μέλους της ξεχωριστά.  Γι’αυτό το λόγο ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΝΟΜΙΜΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ, αν ο δήμαρχος και τα τοπικά ΜΜΕ/γραφεία τύπου του δεν ξεκαθαρίσουν ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ότι οι κατηγορίες που εκτόξευσαν δεν αφορούν την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΣΣΩΜΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ :

• Να καταδικάσει την αβάσιμη στοχοποίηση της Κίνησης, βάζοντας φρένο σε μεθόδους που θυμίζουν τίποτε λιγότερο από ολοκληρωτικά και διεφθαρμένα καθεστώτα
• Να συστρατευθεί έστω και τώρα στο δίκαιο αγώνα μας για να αποτρέψουμε το καταστροφικό έργο εγκιβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας που βρίσκεται προ των πυλών.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΧΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ

 Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, 22/10/2021

megalorema@gmail.com, https://megalo-rema.blogspot.com/, https://www.facebook.com/KPAMRR

Είναι μία περίεργη μέρα σήμερα, Ζούμε μία πολιτική, μία κοινωνική πραγματικότητα που δεν ακροβατεί πλέον στο όριο της δημοκρατίας.

Έχει πέσει από το σχοινί πάνω στο οποίο ισορροπούσε και  έχει χτυπήσει άσχημα, ενώ εμείς κοιτάμε τη δουλειά μας και περνάμε καλά. 

Ας τραγουδήσουμε λοιπόν το τραγούδι της πραγματικότητας που ζούμε γιατί ακόμα την ανεχόμαστε. Και ας MHN την ξεχάσουμε

Της πόλης μας οι αφέντες

αγαπάνε όλα τα ζωάκια

μα πιο πολύ τα γουρουνάκια.

Τα ταΐζουν, τα φροντίζουν

και ελεύθερα τα αφήνουν

στους δρόμους να περιτριγυρίζουν.

Γέμισε λοιπόν η πόλη

χοντρά και αστεία γουρουνάκια

που γρυλίζουνε στους δρόμους

χτυπώντας τις οπλές τους στα πλακάκια.

Της πόλης μας οι αφέντες

αγαπάνε όλα τα ζωάκια

ιδίως τα παπαγαλάκια.

Τα ταΐζουν, τα φροντίζουν

και ελεύθερα τα αφήνουν

στις γειτονιές να φτερουγίζουν.

Γέμισε λοιπόν η πόλη

κίτρινα μικρά παπαγαλάκια

που τιτιβίζουν στον αέρα

λόγια καθώς πρέπει και στιχάκια.

Της πόλης μας οι αφέντες

αγαπάνε όλα τα ζωάκια

μα πάνω από όλα τα αρνάκια.

Τα αρμέγουν, τα κουρεύουν

και στο μαντρί τους τα βολεύουν

νυχθημερόν να μην σαλεύουν.

Άδειασε λοιπόν η πόλη

από τα ελαφρόμυαλα αρνάκια

που βελάζανε στους δρόμους

και έβοσκαν χορτάρι στα παρκάκια.

Της πόλης μας οι αφέντες

που αγαπάνε όλα τα ζωάκια

έχουν δόντια και κοφτερά νυχάκια.

Ορέγονται και τρώνε

όλo το μέλι απ’ την κυψέλη

κι όλα τα σταφύλια από τ’ αμπέλι.

Ρήμαξε λοιπόν η πόλη

από τα αχόρταγα αρκουδάκια

που έχουν για συντροφιά τους

τα γουρουνάκια και τα παπαγαλάκια.

Της πόλης μας οι αφέντες

αγαπάνε όλα τα ζωάκια

μα πάνω από όλα τα αρνάκια

μα πάνω από όλα τα αρνάκια…

Στο μεγάλο ταξίδι γνωριμίας και εξερεύνησης του Μεγάλου Ρεματος Ραφήνας μάθαμε πολλά, ίσως πολύ περισσότερα από όσα θα μαθαίναμε στην σχολική αίθουσα.
Με συνοδοιπόρους μαθητές από το 1ο ΓΕΛ Ραφήνας.
Μύηση στον μαγικό κόσμο του ποταμού.

Οι μαθητές μας ξεπέρασαν σε όλα. Μπόρεσαν να νιώσουν πολλά περισσότερα από μας. Οι ρόλοι αντιστράφησαν.
Αντικρύσαμε το θαύμα της ζωής να αναδύεται στο φως...

Μάθαμε πολλά για το πώς λειτουργεί ένα ποτάμιο οικοσύστημα.
Είδαμε οργανισμούς πολλούς να περνούν μπροστά από τα έκπληκτα κάθε φορά μάτια μας. Καταλάβαμε τι ακριβώς σημαίνει η φράση του Καζαντζάκη «Το θάμα είναι ο σίγουρος ανθός της ανάγκης». Όμως, βιώσαμε και τι σημαίνει ανθρώπινη άγνοια, αδιαφορία και βλακεία. 

Είδαμε τα αστικά λύματα να πέφτουν στο ποτάμι μέσα από παράνομες συνδεσεις.
Είδαμε μπουλντόζες να ισοπεδώνουν την κοίτη του ποταμού για να την «καθαρίσουν», υποτίθεται.
Είδαμε την αδιαφορία και την απαξίωση του τοπικού Δήμου στην ημερίδα που διοργανώσαμε στις 11 Μαϊου 2019.

Μέσα από το ρέμα μάθαμε τη ζωή από την καλή και την ανάποδη.
Χρωστάμε πολλά και στο Ρέμα και στους μαθητές που χρόνια τώρα μας ακολουθούν σε αυτές τις ποτάμιες εξερευνήσεις. Και ποτέ δεν ξεχνάμε τα λόγια που μας είπε ο μεγάλος Ράφφι Ζερουνιάν, λίγους μήνες πριν φύγει από τον μάταιο αυτό κόσμο:

«Στην αρχή σε αγνοούν.
Μετά σε γελοιοποιούν.
Μετά σου επιτίθενται και θέλουν να σε καταστρέψουν.
Και μετά σε τιμούν και σου φτιάχνουν τον ανδριάντα».

Αυτή είναι η πραγματική ζωή... Πέρα από μικρόκοσμους...
Και αν αξίζει σε κάτι το σχολείο είναι να δείξει στους μαθητές τον πραγματικό κόσμο.

Με τα καλά και τα κακά.
Με τα όμορφα και τα άσχημα.

Αντώνης Λαζαρής

Με αφορμή την απόφαση του εισαγγελέα του δικαστηρίου αναστολών, το οποίο αποφάσισε την αποφυλάκιση του χρυσαυγίτη Πατέλη με περιοριστικούς όρους μέχρι να τελεσιδικήσει η απόφαση στο Εφετείο, με την προκλητική αιτιολογία πως «δεν υπάρχει σοβαρά μεγάλη πιθανότητα τέλεσης νέας πράξης καθώς το συγκεκριμένο αδίκημα (σ.σ. η συνέργεια στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα) τελέστηκε για συγκεκριμένους λόγους εν όψει συγκεκριμένων συνθηκών», ο Διονύσης Τεμπονέρας γράφει στη Μάγδα Φύσσα

Ξέρω πως νοιώθεις. Θες να πάρεις μια πέτρα και να την πετάξεις πάνω του, με όλη σου τη δύναμη. Να φτύσεις, όσο πιο δυνατά μπορείς, μέχρι να μην σου μείνει σάλιο στο στόμα. Να τον κάνεις κομμάτια.

Πάντα σκεφτόμουν, τι θα του έλεγα εγώ, αν τον συναντούσα μπροστά μου.

Πέρασαν 30 χρόνια, μα τώρα ξέρω: «Σε λυπάμαι και τώρα όπως και τότε…» και θα συνέχιζα, στο δρόμο μου. Έμαθα να μην μισώ, αλλά και να μην αλλάζω δρόμο.

Στον ίδιο δρόμο, βαδίσαμε πριν λίγες ημέρες μαζί και κουβαλήσαμε, τους νεκρούς μας. Ένα ποτάμι δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης που ξεκίνησε, όπως κάθε χρόνο, από τον τόπο της θυσίας και κατέληξε στο μπλόκο της Κοκκινιάς, εκεί που ο θάνατος του ενός, γίνεται ζωή για τον άλλο.

Γιατί οι δικοί μας νεκροί, φεύγουν για να δώσουν ζωή και αξιοπρέπεια, σε όσους έμειναν πίσω.

Ξέρω ότι, ο πόνος είναι αβάσταχτος και θα γίνει χειρότερος. Πως είναι δυνατόν να ακούς ότι, ήταν «υποδειγματικός κρατούμενος»; Ότι το αδίκημα «τελέστηκε εν όψει συγκειμένων συνθηκών» όταν, πριν λίγες μέρες, τα ίδια χέρια, υψώνονταν ναζιστικά, μέσα στο σχολείο; Όταν τα απομεινάρια των φασιστοειδών, ξεμύτησαν πάλι και διεκδικούν ρόλο, όχι στην πολιτική ζωή, αλλά στην καθημερινότητα των ανθρώπων, βάζοντας συχνά και την ατζέντα;

Και ποια δικαιοσύνη είναι αυτή, που έγινε τώρα ξαφνικά, «πονόψυχη» με το φταίχτη, ενώ είναι κόλαφος, για κάθε αδύναμο;

Στα στενά της Αμφιάλης, ο κόσμος ανασαίνει ελεύθερα, μα χρειάστηκε το παλληκάρι σου, για να σταματήσει, το στιλέτο της μαυρίλας και του μίσους.

Πριν ένα χρόνο όμως, εσύ και το παλληκάρι σου, τους νικήσατε. Δώσατε τη μάχη για όλους μας. Γίνατε φάρος και οδηγός, κρίκος μια αλυσίδας, που στην άλλη άκρη, οδηγεί με σιγουριά, σε ένα δικαιότερο και καλύτερο κόσμο.

Από τότε χιλιάδες νέα παιδιά και μεγάλοι, ζουν με το σύνθημα «Ο Παύλος Ζει». Μαζί με το σύνθημα ζουν με τις αξίες και τα ιδανικά του Παύλου, αυτά που του έμαθες εσύ και συνεχίζεις να μας διδάσκεις, με την στάση σου, όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Παύλος δεν έμεινε εκεί, για τους φίλους του. Έμεινε εκεί για όλους μας.

Για όλα αυτά σε ευγνωμονούμε, σου στέλνουμε την αγάπη μας και να ξέρεις ότι, δεν εφησυχάζουμε.

Δεν θα τους χαρίσουμε, ούτε μια σπιθαμή δημοκρατίας.

Ξέρουμε άλλωστε.

«Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια, που αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο

δεν έχουμε ελπίδα.» (Μπέρτολτ Μπρέχτ)

Κράτα…

Από ένα γιο, στη μάνα όλου του κόσμου…

Ήταν ένα υπέροχο απόγευμα και το ακολούθησε ένα ακόμα πιο υπέροχο βράδυ. Οι φίλοι, οι γνωστοί και αρκετός ακόμα κόσμος, που ενδεχομένως να μη γνώριζε τον Σταύρο, αλλά θέλησε να τον γνωρίσει από την εκδήλωση – αφιέρωμα του χθεσινού Σαββάτου, ενώθηκαν σε μία κοινή εμπειρία.

Από τις 4 το απόγευμα συγκεντρώθηκαν όλοι στην πλατεία του Νηρέα Ραφήνας, δίπλα στο σπίτι του Σταύρου και ξεκίνησε ένας περίπατος προς τις Μαρίκες  και μέσω αυτών, στο ακρωτήριο του Ασκηταριού.  Δύο τόποι αγαπημένοι για τον τιμώμενο φίλο μας, αλλά και για όλο τον κόσμο.  Στο Ασκηταριό σταθήκαμε και απολαύσαμε τη θέα, τη συμπυκνωμένη ζωντανή Ιστορία και τους μοναδικούς φυσικούς σχηματισμούς. Συζητήσαμε επί τόπου  για το πως συνέδεσε ο καθένας, λιγότερο ή περισσότερο την παραλία, τον αρχαιολογικό τόπο αυτόν με τον Σταύρο. Κοινές εμπειρίες που είναι αποτυπωμένες  δυνατά στη μνήμη μας, όπως τελικά ξέραμε πως είναι για όλους μας.

Εκεί μιλήσαμε και για την ιστορία και την ανεκτίμητη αρχαιολογική αξία του Ασκηταριού. Για τον εξαιρετικά σπάνιο οικότοπο των αμμοθινών στις Μαρικες και του παραθαλασσίου δάσους αρκεύθου. Για τη μάχη που δίνει η θάλασσα να κατακτήσει τη στεριά την οποία προστατεύσει σαν πέτρινη ασπίδα η ακτολιθική γραμμή. Γελάσαμε και με τα όσα λέγονται από «γνώστες» που βαφτίζουν τον ακτόλιθο «γερμανικά τσιμέντα» αφού η ύπαρξη του καταγράφεται και μαρτυρείται για τις Μαρίκες, πολλά χρόνια πριν την Κατοχή. Ανησυχήσαμε με όσα βάρβαρα και επικίνδυνα επιφυλάσσουν αλαζόνες εξουσιαστές για τον τόπο.