Τα πρόσωπα του τέρατος είναι πολλά. Του τέρατος της αδιαφορίας, της εξουσιολαγνείας, του χυδαίου αυτοθαυμασμού και της αλαζονείας.

Σε έναν διαρκή βομβαρδισμό χυδαιότητας, που όπως γράφαμε πριν μερικές μέρες, βομβαρδισμό  χυδαιότητας του ενόχου που προσπαθεί να καλύψει τις ευθύνες του υποκρινόμενος τον συμπάσχοντα, κατόπιν εορτής.

 

ΜΑΤ και Βία, μια συνήθεια που έγινε λατρεία για την “αριστερή κυβέρνηση” και είναι η μόνιμη απάντησή της απέναντι σε οποιαδήποτε διεκδίκηση οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας

(εισαγωγή από το site ΚΑΤΙΟΥΣΑ σε ανάρτηση αναφερόμενη στα όσα συμβαίνουν στη Λευυκίμμη της Κέρκυρας).

 Στην Λευκίμμη της Κέρκυρας σήμερα  διαδραματίζονται γεγονότα και αναπαράγονται εικόνες  από το παρελθόν (Κερατέα) και από το μέλλον (Γραμματικό;). Στο παρελθόν (στην Κερατέα), οι σημερινοί κυβερνώντες ήταν «στο πλευρό» των κατοίκων που αντιδρούσαν στην κατασκευή ΧΥΤΑ δίπλα στα σπίτια τους.  Μάλιστα ο σημερινός πρωθυπουργός, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε για τις προσπάθειες επιβολής διαχείρισης των απορριμμάτων στην περιοχή, πως  «ο τρόπος με τον οποίο ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. προσπάθησαν να επιβάλλουν το δικό τους μοντέλο διαχείρισης,  θύμιζε τις  «χούντες της Λατινικής Αμερικής». Εδώ το δημοσίευμα.

Η σημερινή περιφερειάρχισσα Αττικής., Ρ. Δούρου δήλωνε πως «Η Κερατέα είναι πλέον συνώνυμο με την αντίσταση των πολιτών, με την αμφισβήτηση των κεντρικών, κυβερνητικών σχεδιασμών που είχαν επιλέξει τον… αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου για εγκατάσταση ΧΥΤΑ. Έναν χώρο που η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων δεν είχε δει… Τον είδαν όμως οι πολίτες. Γιατί Κερατέα σημαίνει ενεργοί πολίτες. Κερατέα σημαίνει ανατροπή των κεντρικών αποφάσεων. Κερατέα σημαίνει, με λίγα λόγια, 'Δύναμη Ζωής'».  Βέβαια σήμερα, η δική της ΜΠΕ στο Γραμματικό δεν έχει δει το ρέμα που βρίσκεται καταμεσής στο χώρο που θέλει να στήσει την χωματερή της, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.

 

Όταν μπορούσε

Σήμερα, πρωθυπουργός ο  ένας και περιφερειάρχισσα Αττικής η άλλη, ξεχνούν τα πάντα και σε μία κατεύθυνση ίδια με των προκατόχων τους, τους οποίους κατηγορούσαν –όχι άδικα- για τα εγκλήματα που σχεδίαζαν, στέλνουν ΜΑΤ και κάνουν δηλώσεις όπως εκείνη της Δούρου που έλεγε πως «το Γραμματικό θα ανοίξει και θα ανοίξουν μαζί και άλλοι 4 ΧΥΤΑ κλπ»  

Ο αγώνας των κατοίκων εργαλειοποιήθηκε, για την αναρρίχηση στην εξουσία αυτών που τον εκμεταλλεύτηκαν, αυτώ που διεκδικούσαν ρόλους πρωτοστατούντων στις λαϊκές κινητοποιήσεις, Αυτών που ήταν μέλη και οργανικό ρευστό του  Συνασπισμού της Αριστεράς, της Προόδου της Οικολογίας και των Κινημάτων, εννοιών που ξεχάστηκαν και ρίχτηκαν στον πράσινο κάδο. Στον κάδο,  που ως σύμμικτα απορρίμματα, κατέληξαν μαζί με ιδέες  και διακηρύξεις  των πιο στυγνών εξουσιαστών, όπως αποδεικνύεται πια καθημερινά.

Ο δήμαρχος της Κέρκυρας, επίσης εκλεγμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε παράλληλη τοποθέτηση και πορεία σε σχέση με τον ΧΥΤΑ της Λευκίμμης, έχει φτάσει να διατηρεί δυνάμεις ασφαλείας 650 αστυνομικών και ΜΑΤ, προκειμένου να ανοίξει η Λευκίμμη.

Μπροστά στις αντιδράσεις των κατοίκων επιστρατεύουν το αγαπημένο όπλο του πάλαι ποτέ ιδεολογικού προγόνου τους, του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980 και του 1990, δηλαδή τον κοινωνικό αυτοματισμό. Στο άλλο πεδίο που ενεργοποιείται ο κοινωνικός αυτοματισμός, δηλαδή στον εμπαιγμό και την κοροϊδία ενός ολόκληρου λαού, αδιαφορούν. Όποιος τους αποκαλεί ψεύτες, γίνεται αυτόματα «φασίστα» και υπάνθρωπος.

Τα πρόσωπα του κυνισμού

Κατηγορούσαν (για την Κερατέα) τον Πάγκαλο για τον κυνισμό του και την εφαρμογή του κοινωνικού αυτοματισμού αλλά σήμερα αποδεικνύονται άξιοι και αξεπέραστοι συνεχιστές του. Ειδικά η Δούρου θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως φυσική ιδεολογική διάδοχος του Πάγκαλου. 

 

Τα λόγια του π.μ. (προ μετάλλαξης) Τσίπρα «Στην Κερατέα, μπροστά σε ένα «γαλατικό χωριό» αποφασισμένο να υπερασπιστεί τη ζωή και την αξιοπρέπειά του, αυτή η πολιτική έφαγε τα μούτρα της»  και ότι «πρόκειται για ένα δίδαγμα για το πώς μια κοινωνία ενωμένη και πεισματάρικη μπορεί να αλλάξει το μέλλον που της έχουν ετοιμάσει» είναι σωστά. Μόνο ο ίδιος και η παρέα του δεν το βλέπουν.

 

Σήμερα στη Λευκίμμη

Μετά από τα χθεσινά γεγονότα, είναι σαφές πλέον πως οι δυνάμεις καταστολής δε βρίσκονται εκεί για να επιβάλουν την τάξη, αλλά για να εφαρμόσουν με κάθε τρόπο το δόγμα “νόμος και τάξη”, καταστέλλοντας άγρια και προκλητικά όσους διαμαρτύρονται. Να επιδείξουν και να αποδείξουν την απόλυτη κυριαρχία ενός σχεδιασμού που δεν περιλαμβάνει την κοινωνία ή κάποιο ενδεχόμενο όφελος γι’ αυτή, αλλά μόνο την αυστηρή εφαρμογή ακόμα και των πιο  καταστροφικών επιλογών του δήμου, της περιφέρειας και της κυβέρνησης. Την επιβολή της βούλησης της συμπαγούς εξουσίας δηλαδή.

Η Κερατέα ξαναζεί. Το αστυνομοκρατούμενο κράτος του ΣΥΡΙΖΑ και των ανθρώπων του σε περιφέρεια και δήμο, έχουν στείλει 13 διμοιρίες ΜΑΤ και άνδρες της  ΟΠΚΕ για να αντιμετωπίσουν τον “εχθρό λαό”, που χρειάζεται άδεια από την αστυνομία ακόμα και για να πάει στα χωράφια του ή στο σπίτι του.

Όλα τα παραπάνω είναι εικόνες από το μέλλον της Αττικής, Στο Γραμματικό θα εκτυλιχθούν οι ίδιες σκηνές. Εκεί που κάποτε οι σημερινοί διοικούντες αντιδρούσαν στη δημιουργία χωματερής, εκεί θα βρουν το επόμενο πεδίο που θα εξαντλήσουν τον αυταρχισμό τους. Η Δούρου μας έδωσε μία ιδέαγια το τι μας περιμένει.

Με μελέτες που δεν γίνονται με γνώμονα την χρηστή περιβαλλοντικά διαχείριση των απορριμμάτων, αλλά την οικονομικά επωφελέστερη για τον ανάδοχο διαχειριστή μέθοδο, τα εξουσιαστικά κόμματα εξασφαλίζουν  συμμαχίες για τη βιωσιμότητα τους. Θύματα ήταν και είναι οι κάτοικοι. Όχι μόνο των νέων ΧΥΤΑ αλλά και των παλαιών που βλέπουν μία εξουσία να χρησιμοποιεί τα σκουπίδια σαν μοχλό για να διατηρεί διαιρεμένη την κοινωνία. Η εξουσία αρνείται να δώσει λύση, σε μία εποχή που η τεχνολογία διαχείρισης απορριμμάτων, έχει δημιουργήσει έλλειμμα και αντίστοιχη αύξηση της ζήτησης αποβλήτων από το εξωτερικό, στις σοβαρότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες,

Για μία ιδέα του τι προμηνύεται διαβάστε επίσης: Χαμός στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής για το Γραμματικό – Κάτοικοι άρπαξαν τα μικρόφωνα και κατήγγειλαν την Ρένα Δούρου

Από τα χθεσινά και σημερινά ΜΜΕ, η καταγραφή της  πρώτης είδησης

Εφημερίδα των Συντακτών:  Μετά από αρκετούς μήνες, συνελήφθη το απόγευμα στο Πόρτο Ράφτη ο φυγόδικος χρυσαυγίτης Σωτήρης Δεβελέκος, κατηγορούμενος για την επίθεση στη «Φαβέλα».

Zougla.gr: Συνελήφθη στο Πόρτο Ράφτη το απόγευμα της Πέμπτης ο Σωτήρης Δεβελέκος, μέλος της Χρυσής Αυγής και «πρωτοπαλίκαρο» του Ν. Μιχαλολιάκου, καταζητούμενος για την επίθεση στον κοινωνικό χώρο «Φαβέλα» στον Πειραιά.

Tvxs.gr: Συνελήφθη το απόγευμα της Πέμπτης στο Πόρτο Ράφτη ο καταζητούμενος χρυσαυγίτης οδηγός και πρωτοπαλίκαρο του Νίκου Μιχαλολιάκου, Σωτήρης Δεβελέκος

Protagon.gr:…. Ο συλληφθείς δεν είχε απολογηθεί στο πλαίσιο της ανάκρισης και ο ανακριτής είχε εκδώσει ένταλμα σύλληψης. Το πρωί της Πέμπτης εντοπίστηκε και συνελήφθη στη Ραφήνα από αστυνομικούς της υποδιεύθυνσης κρατικής ασφάλειας.

Τελικά δεν έχει σημασία που συνελήφθη ο Δεβελέκος, στο Πόρτο Ράφτη ή στη Ραφήνα, αλλά το ότι συνελήφθη. Αν όμως η σύλληψη έγινε στη Ραφήνα, είναι αρκετά πιθανό στο ίδιο μέρος να κρύβονται και οι άλλοι δύο καταζητούμενοι, Παππάς και Θεοδώρου. Η Ραφήνα δυστυχώς, μαζί με τη γειτονική Αρτέμιδα, υπήρξε άλλοτε φιλόξενος τόπος για τους χρυσαυγίτες. Σε μικρή απόσταση άλλωστε, βρίσκεται και το Πόρτο Ραφτη. Άλλος ένας ενδεχόμενος τόπος εντοπισμού και σύλληψης του Δεβελέκου

Από τα σημερινά ΜΜΕ, η καταγραφή και της  επόμενης είδησης. Η πηγή της είναι κοινή, η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, αλλά αναφέρουμε εδώ και την εφημερίδα Sport time, που δημοσίευσε την είδηση στην ηλεκτρονική της έκδοση, ταυτόχρονα

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Αυτός είναι ο... παράγοντας που κατήγγειλε η Σοφία Μπεκατώρου

Sport time: Σοφία Μπεκατώρου: Αυτός είναι ο παράγοντας που κατήγγειλε για σεξουαλική κακοποίηση

Η είδηση υπάρχει πλέον παντού και φυσικά και στα τοπικά μέσα, ως αναπαραγωγές του πρωτοτύπου του πρώτου θέματος

Πρόκειται για σοβαρότατο θέμα, που αναδεικνύει τη ζούγκλα της νεοελληνικής κοινωνίας και το πως τα ισχυρά σαρκοφάγα  της,  επιβάλλουν τον νόμο τους.

Εδώ, στα δικά μας μέρη, η ζούγκλα έχει πιο ιδιαίτερο χαρακτήρα. Πρόσωπα και τόποι γνωστά και μέσα στη φρίκη τους, οικεία. Μας αφήνει με ανοιχτό το στόμα να απορούμε πως η αμέσως ακόλουθη τοπική αρθρογραφία επί του απαίσιου θέματος, ήταν η συνεδρίαση της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας για την αποπομπή του καταγγελλόμενου, ή η θέση της προέδρου και άλλα άσχετα και μάλλον προσβλητικά για τη νοημοσύνη του αναγνώστη. Καμία καταγγελία, καμία αποστροφή από την πρόεδρο, η οποία αρκείται και καλύπτεται από  ό,τι δήλωσε ο …αρχηγός. Δηλαδή μία πλήρη κοινοτοπιών και κενή περιεχομένου και καταδίκης, πρόταση

Είναι σαν να τινάζουν τις ψείρες από τα πέτα του σακακιού και να αισθάνονται καθαροί. Δηλαδή τώρα που απέπεμψαν τον αντιπρόεδρο τους (με αναπαραγωγή  της αγχωμένης δήλωσης αυτού που παριστάνει τον πρωθυπουργό για να μη ξεχνιόμαστε), αισθάνονται πιο καθαροί; Αισθάνονται πως βρίσκονται σε απόσταση ασφαλείας από αυτόν που καταχράστηκε θέση και δύναμη, για να εγκληματήσει;   

Αφού οι ίδιοι τον εξέλεξαν. Αφού αυτό είναι ο νόμος τους. Ο νόμος του ισχυρού και του πλούσιου. Ο νόμος τους είναι που εξέθρεψε το φαινόμενο και με τον ίδιο άγραφο νόμο κανοναρχούνται και οι ίδιοι.  Και τέλος γιατί νομίζουν πως ενδιαφέρεται η κοινωνία -έστω η τοπική- για την προσπάθεια τους να μ πείσουν, μυκτηρίζοντας «εγώ δεν έχω σχέση»

Ισχυροί, βύσματα, μέσα, ρουσφέτια. Η δύναμη και η διαπλοκή όλα τα ρυθμίζουν. Από τον έλεγχο της ενημέρωσης μέχρι τον ορισμό προέδρου της Διεθνούς και Ελληνικής Ολυμπιακής Ομοσπονδίας και του  εκπροσώπου της Ελληνικής Ολυμπιακής επιτροπής. Τα δημιουργήματα εκφράζουν πάντα τον δημιουργό, ο οποίος διατηρεί στην διακριτική του ευχέρεια την αποπομπή και αποδόμηση τους. Αλλά ο δημιουργός ποτέ δεν αλλάζει. Είναι έτοιμος να φτιάξει τον επόμενο «δικό του άνθρωπο». Μέχρι να βγει και αυτός σκάρτος.

Και η κοινωνία; Τι είδους κοινωνία είναι αυτή που καλύπτει φυγόποινους χρυσαυγίτες (αν ισχύει η αναφορά στη Ραφήνα ως τόπος σύλληψης του Δεβελέκου) ή αναγορεύει σε παράγοντες τύπους, που φέρουν ταυτόχρονα τον τίτλο του μέλους της Ελληνικής Ολυμπιακής Ομοσπονδίας και παράλληλα καταγγέλονται ως βιαστές;

Ειδικά για τη δεύτερη και αηδιαστική περίπτωση, ακόμα και αν η θεσμική δικαιοσύνη δεν έχει αποφασίσει, διατηρούμε το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράσουμε την αποστροφή, την καταδίκη μας για τον βιαστή (να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους), για την πράξη του.  Είμαστε μέλη μίας κοινωνίας που σε μία μόνο μέρα αποδείχτηκε απάνθρωπη.  

Η τοπική μας κοινωνία, που πίσω από τα χαμογελάκια και τις πεταχτές ή εγκάρδιες καλημέρες, ασθενεί βαριά. Και είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι γι’ αυτό. Είμαστε μέλη μίας κοινωνίας που είναι πάντα έτοιμη να αναδείξει -έως εικαζόμενης φιλίας- παράγοντες, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, που θεωρούν δικαίωμα τους το να εγκληματούν*. Είναι η αλήθεια και όσο νωρίτερα το εννοήσουμε τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες να σώσουμε την παρτίδα

*Προς κάθε κατεύθυνση και υποψήφιο θύμα, άνθρωπο, περιβάλλον, ζώο ή δέντρο

Primum, non nocere.

–          Πρώτα απ’ όλα, μην προκαλέσεις κακό [εφαρμόζοντας μια θεραπεία].

Ιπποκράτης, 460-370 π.Χ., Πατέρας της Ιατρικής (από λατινικό ανάτυπο)

Η ευαισθησία του θέματος είναι μεγάλη. Πρόκειται για θέμα δημόσιας υγείας και γι΄αυτό δεν μπορούμε να παίζουμε. Φυσικά μπορούμε να προβληματιστούμε, ακόμα και να μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας με τους συνανθρώπους μας. Απροκατάληπτα και με τον νου προσανατολισμένο στην ανάγκη να προστατευτεί ο άνθρωπος από τη βιολογική απειλή, που οι ειδικοί ονόμασαν SARS-CoV-2 και την πανδημία που προκάλεσε και ονομάστηκε COVID-19. Η παρεμπόδιση του ανοιχτού και καλοπροαίρετου διαλόγου, όπως και της ανταλλαγής σκέψεων και προβληματισμών, συνιστά παραβίαση θεμελιωδών ελευθεριών, τις οποίες χώρες με δημοκρατική παράδοση και αντίστοιχη παιδεία, διασφαλίζουν.

Μπορεί να είμαστε πτυχιούχοι πανεπιστημίου, αλλά γιατροί και μάλιστα ειδικοί ερευνητές, δεν είμαστε. Έτσι, πριν διατυπώσουμε τις σκέψεις μας για το εμβόλιο που μας φέρνει η καλή πολυεθνική Pfizer σε συνεργασία με την Biontech, ή η άλλη αγαθή Astra Zeneca ή όποιος άλλος εργάστηκε σε αυτή την κατεύθυνση, είναι απαραίτητο να θέσουμε κάποιες σταθερές στη σκέψη μας. Κάποια κριτήρια αξιολόγησης που βρίσκονται στον πυρήνα του δυτικού τουλάχιστον, πολιτισμού, από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα.

Είναι θεμελιώδης η ανάγκη προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Στα Συντάγματα της πλειονότητας των αποκαλούμενων «πολιτισμένων» κρατών, η εγγύηση της ζωής και της περιουσίας των πολιτών, είναι διατυπωμένη στα πρώτα κιόλας άρθρα.

Η Black Friday, αυτό το πρωτόγνωρο για τη χώρα, καταναλωτικό πάρτι, είναι εδώ. Μετά από χρόνια αγοραστικής ύφεσης, οι περισσότερες επιχειρήσεις ήταν επιφυλακτικές στο να συμμετάσχουν στο πανηγυράκι αλλά τελικά, όπως δείχνει η αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων, η Black Friday ενσωματώθηκε στα καταναλωτικά ήθη της χώρας. Όπως και το μεγαλύτερο μέρος των καπιταλιστικών πρακτικών, όπως και ο εξανδραποδισμός των εμποροϋπαλλήλων, οι οποίοι δεν αποκομίζουν συνήθως τίποτα, προς αποζημίωση του επιπλέον κόπου που καταβάλλουν για να γιορτάσει τόσο το κατάστημα όσο και ο πελάτης. Για την ακρίβεια, για να γιορτάσει το πολυκατάστημα, ή η εμπορική αλυσίδα και λιγότερο το απλό κατάστημα ή ο πελάτης.

Πολλές είναι οι πληροφορίες, αληθινές ή πλαστές, σχετικά με την Black Friday. Αλήθειες και ψέματα κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια, προκειμένου να προσφέρουν μία ρίζα «παράδοσης», ή μία ιστορική αναφορά για ένα πανηγυράκι που δεν έχει άλλο στόχο εκτός από την προώθηση του στοκ των μαγαζιών.

Πρόσφατα, μία ιστορία που διαδόθηκε αρκετά, ήταν και το ότι οι βιομηχανικοί κολοσσοί του εξωτερικού παραγγέλνουν και εμπορεύονται "Black Friday" προϊόντα. Η ιστορία αυτή λοιπόν, θέλει τα Black Friday προϊόντα, να είναι δεύτερης ή και τρίτης ποιότητας, ώστε να έχουν εξαιρετικά χαμηλή τιμή παραγωγής και συνεπώς να βγαίνουν στην λιανική με τιμή πολύ πιο κάτω από την τιμή που θα είχαν αν παράγονταν από την κανονική παραγωγική γραμμή και υφίσταντο τον προκαθορισμένο για τα «κανονικά»  αδελφά προϊόντα, ποιοτικό έλεγχο. Μέσα στον κόσμο μας σήμερα, η διάδοση αληθινών πληροφοριών έχει αποκτήσει οδούς και διαδικασίες πανομοιότυπες με εκείνες μέσω των οποίων κυκλοφορούν μύθοι ή και απλή διαφημιστική προπαγάνδα. Αυτό καθιστά τον έλεγχο αυτών των πληροφοριών, σχεδόν αδύνατο. Το αν είναι αλήθεια ή ψέματα αφήνεται στην κρίση του καταναλωτή, με ό,τι αυτό σημαίνει για την καταναλωτική του συμπεριφορά και τις επιλογές του.

Άλλες πληροφορίες ή μυθεύματα, που κυκλοφορούν για την Black Friday, σχετίζονται με την προέλευση της. Είναι αυτά που προσπαθούν να δώσουν μία σταγόνα κύρους και παράδοσης σε μία αμιγώς προωθητική της κατανάλωσης ενέργεια. Γιατί δίχως κατανάλωση δεν υπάρχει ζήτηση, άρα χαλάει η ισορροπία της «ελεύθερης» αγοράς. Η κατανάλωση είναι και μέτρο ανάπτυξης (καπιταλιστικής πάντα ανάπτυξης) άρα αν δεν την προωθήσει με κάθε τρόπο το σύστημα, θα προκαλέσει αναπηρία και στο κομμάτι της προσφοράς. Έτσι,  η μαύρη Παρασκευή τιμάται στις δυτικές οικονομίες (και στην Ελλάδα που ανήκει στην Ανατολή) από συνεπείς καταναλωτές, που καταναλώνουν για να καταναλώσουν. Όχι γιατί χρειάζονται αυτό που αγοράζουν.

Τέλος πάντων, η μαύρη Παρασκευή λέγεται πως έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του ‘50, όταν οι εγγραφές στα λογιστικά βιβλία ήταν χειρόγραφες, οι λογιστές σημείωναν με κόκκινο μελάνι το παθητικό και με μαύρο τα κέρδη, που για τα εμπορικά μαγαζιά της εποχής εκείνης ξεκινούσαν από αυτή τη μέρα και συνεχίζονταν μέχρι τα Χριστούγεννα [1].

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο όρος «Μαύρη Παρασκευή» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τροχονόμους στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, προκειμένου να περιγράψουν τη μεγάλη κίνηση που είχε στους δρόμους εκείνη την ημέρα και το φόρτο εργασίας για τους ίδιους, λόγω των εκπτώσεων και της έναρξης της χριστουγεννιάτικης περιόδου [2].

Μία νεώτερη ερμηνεία που κυκλοφόρησε μέσω διαδικτύου το 2013, θέλει την ημέρα αυτή να γίνονταν αγοραπωλησίες δούλων, όταν στην Αμερική ίσχυε ο θεσμός της δουλείας, πριν από τον Εμφύλιο Πόλεμο. Η άποψη αυτή καταρρίφθηκε σχεδόν αμέσως από τους ιστορικούς.[3]

Πάντως, η πρώτη γνώμη που διατυπώθηκε για την προέλευση της ονομασίας Μαύρη Παρασκευή εμφανίστηκε στο περιοδικό «Factory Management and Maintenance» το Νοέμβριο του 1951. Αναφερόταν στην πρακτική των υπαλλήλων να κάνουν κοπάνα από την εργασία τους την Παρασκευή μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών, προφασιζόμενοι ασθένεια, προκειμένου να απολαύσουν την τετραήμερη αργία. [4]

Άσχετα με το ποια εκδοχή είναι αληθινή (αν είναι καμία), το σίγουρο είναι πως αυτή η Παρασκευή είναι σίγουρα μαύρη και άραχλη για μία κατηγορία εργαζομένων, που δεν φτάνει το εξοντωτικό βασικό ωράριο, έχουν και την επέκταση του σε χρόνους Black Friday,  συνήθως δίχως τη στοιχειώδη προσαύξηση αποδοχών. Τι θα ΄ταν άραγε τελικά η Black Friday δίχως τον φόβο της πραγματικά μαύρης ανεργίας;

Και τα ήθη συνεχίζουν να εξελίσσονται, ακόμα πιο καπιταλιστικά

Μετά την Μαύρη Παρασκευή έρχεται η Κυβερνοδευτέρα (καμία σχέση με την γνωστή και παραδοσιακή Τσαγκαροδευτέρα)

Η Κυβερνο-Δευτέρα (Cyber Monday) είναι εμπορικός όρος με προέλευση τις ΗΠΑ και αναφέρεται στην Δευτέρα μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών και την Μαύρη Παρασκευή (Black Friday), κατά την οποία οι καταναλωτές ενθαρρύνονται να κάνουν τις αγορές τους μέσω διαδικτύου (online shopping). Καθιερώθηκε το 2005 (Δευτέρα 28 Νοεμβρίου) και γρήγορα απέκτησε διεθνείς διαστάσεις. [ό.π.]

Το ακτιβίστικο αντίπαλο δέος της Black Friday είναι η Buy Nothing Day.

Τουλάχιστον είναι πιο συνειδητοποιημένη πράξη η άρνηση κατανάλωσης

Με το μαύρο μας το χάλι να ντύνει μαύρες και τις Παρασκευές μας βιώνουμε την αμερικάνικη εκδοχή του «Η φτώχια θέλει καλοπέραση» αλλά αυτή η καταναλωτική έκρηξη τελικά αφαιρεί μέρος της αγοραστικής δυνατότητας του κόσμου, το οποίο θα πορούσε να διοχετευθεί στην αγορά χρήσιμων και αναγκαίων, σε άλλες χρονικές στιγμές. Επίσης δημιουργεί μία αγορά «της ευκαιρίας». Μία ασταθή και ανίκανη να συντηρήσει βιοποριζόμενους στον τομέα του εμπορίου, εργαζόμενους,

Αλλά τελικά, ποιος τους υπολογίζει αυτούς;

Πηγές-Παραπομπές

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1191

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1319

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1191

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1191

 *Γράφει η Phyllis

Δημοκρατία και παγκοσμιοποίηση είναι δύο αλληλοσυγκρουόμενες έννοιες. Εθνική κι ατομική ελευθερία, δημοκρατικός έλεγχος και παγκοσμιοποίηση είναι επίσης ολοκληρωτικά αντίθετες έννοιες.

Τα υπερεθνικά σχήματα όπως η ΕΕ, είναι η ενσάρκωση της παγκοσμιοποίησης, πάντα διοικούνται από σκοτεινά διευθυντήρια απρόσιτα, απροσπέλαστα και ανεξέλεγκτα  που δεν δέχονται το αξιακό σύστημα της δημοκρατίας και της κοινωνικής ευημερίας. Συνεπώς δεν προκαλεί απορία ή εντύπωση ότι στα υπερεθνικά διευθυντήρια έννοιες όπως: φύση, περιβάλλον, ιστορία, πολιτισμός και ατομικά ή θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι περιττές, παλιομοδίτικες και αντιπαραγωγικές.

Ό,τι ο Ελληνικός πολιτισμός  δίδαξε στις προηγούμενες γενιές ως δημοκρατική αξία, το σύστημα τώρα πανίσχυρο από την εξάρτηση του κάθε πολίτη από τα ΜΜΕ και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και κοινωνικοποίησης,  αμφισβητεί και λοιδορεί με το newspeak και την παραποίηση λέξεων και ιδεών. Τα υπερεθνικά σχήματα αποκυήματα σκοτεινών συναλλαγών και σχεδιασμών μυστικών υπηρεσιών ενσαρκώνουν στρατηγικές και σχεδιασμούς που δεν μπορεί να λεχθούν δημόσια και πραγματώνονται μέσα από διεθνείς συμβάσεις, συνθήκες, οργανισμούς  και fora. Όλοι αυτοί οι υπερεθνικοί σχηματισμοί επικαλούνται σαν στόχο τους ότι ακριβώς πολεμούν αυτές τις χθόνιες συνδιαλλαγές και το κάνουν  με πρόδηλο φαρισαϊσμό και άκρατη υποκρισία.

Αυτό που μηχανικά οι διαδηλωτές της αόμματης αυτής χώρας φώναζαν τόσες δεκαετίες ως ψυχοθεραπευτικό δρώμενο «ΕΞΩ από το ΝΑΤΟ και ΕΟΚ , Έξω οι βάσεις του θανάτου» κ.ά. δεν ήταν παρά μια εναντίωση σε διεθνείς συνθήκες και οργανισμούς που πληρώνουμε χρυσάφι για να επιταχύνουν την παρακμή και εξαθλίωση μας.

Η «Καποδιστριακή» Ελβετία. Η εμπειρία που δεν ζήσαμε

Η Ελβετία μια μικρής έκτασης χώρα με δημοκρατικούς θεσμούς βασισμένους στο Σύνταγμα της, δεν τρέχει σαν παιδούλα περιχαρής να δεθεί σε κάθε τέτοια διεθνή λούμπα που γεννιέται. Δεν ανήκει στην ΕΕ αν και είναι στην καρδιά της και δεν είναι στο ΝΑΤΟ αν και έχει πολύ κακούς γείτονες. Δεν αφήνει ΜΚΟ να φυτρώνουν σαν μανιτάρια σκορπώντας χίμαιρες στη κοινή γνώμη.

 Αυτό το επιτυγχάνει με δημοκρατικές δικλείδες στο Σύνταγμα της και έναν λαό που έχει τον κοινό νου, αλλά και καλά εργαλεία δημοκρατικής έκφρασης στο πολίτευμα του παρά τις διαφορετικές γλώσσες και εθνότητες που οδήγησαν τον διαχωρισμό της σε 26 καντόνια. Το καθένα από αυτά έχει δική του κυβέρνηση και μεγάλη αυτονομία. Οι αντιπρόσωποι των καντονίων σχηματίζουν το κεντρικό ομοσπονδιακό συμβούλιο, που ο πρόεδρός του είναι και πρόεδρος της ομοσπονδιακής δημοκρατίας. Το δημοψήφισμα διενεργείται τακτικά και με λαϊκή πρωτοβουλία για πολλούς και ποικίλους λόγους, ανάκληση αιρετών και νόμων, δίνοντας την δυνατότητα στο λαό μέσω λαϊκών δημοψηφισμάτων να διαφυλάσσει τη δημοκρατία το μόνο πολίτευμα που οδηγεί σε ακμή και ευημερία ένα κράτος και το περιβάλλον (φυσικό και κοινωνικό). Ένα κράτος που ήταν διαλυμένο (Ελβετικό ζήτημα) στο παρελθόν με το Σύνταγμα του Καποδίστρια μπόρεσε να έχει σήμερα ένα άριστο σύστημα παιδείας και μια αξιοθαύμαστη προστασία του περιβάλλοντος και της φύσης παρά την βιομηχανική ανάπτυξη. Η Ελβετία παρά τα προβλήματα στο τρόπο που δρα το τραπεζικό της σύστημα,  καταφέρνει να μακροημερεύει με 3 διαφορετικές γλώσσες και παρά τις αντιθέσεις των καντονιών, μακριά από διεθνείς οργανισμούς και «παγκόσμια» παραγγέλματα.

Η ελληνική αντιδημοκρατική εμπειρία

Η άμεση επαφή διοικούμενου και διοικητή είναι η μάνα της δημοκρατίας (καντόνια, δήμοι, κοινότητες) . Γι αυτό, η διασπορά των Ελλήνων στα ορεινά χωριά και στα νησιά θεωρήθηκε πηγή δεινών για την περαιτέρω αποδημοκρατικοποίηση της χώρας μεταπολεμικά. Με άνωθεν εντολές, εκκενώθηκαν αυτοί οι οικισμοί είτε άμεσα και βίαια είτε μέσω του Αθηνοκεντρισμού για να προκληθεί μια στείρα και καταστροφική για τη φύση, την οικονομία, το πολιτικό σκηνικό και τον πολίτη, εσωτερική μετανάστευση που οδήγησε σε μια ανισόρροπη ανάπτυξη του Ελλαδικού χώρου, την καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής και την αυταρχική και έξωθεν ελεγχόμενη διακυβέρνηση με τα σημερινά διαλυτικά και ταπεινωτικά αποτελέσματα.

Ο μισός πληθυσμός ζει στην Αττική αναπνέει την αιθαλομίχλη, μπαζώνει ποτάμια, υγροτόπους και παραλίες  και στον 21 ο αιώνα καιγόμαστε σαν ζώα κλεισμένα στα κλουβιά και αυτό είναι μόνον η αρχή. Ο μόνος Νόμος στην χώρα που εφαρμόστηκε ήταν της αντιπαροχής και της νομιμοποίησης αυθαιρέτων.

Τα ΜΜΕ αντικατέστησαν το βίωμα και την προσωπική άποψη, η κρίση μας και οι ιδέες μας εκχωρήθηκαν στους προπαγανδιστές. Τα δικαιώματα πλέον σχετίζονται με την κρεβατοκάμαρα του καθενός και όχι με την δωρεάν παιδεία, την προστασία της φύσης, την αξιοπρέπεια, κα.

Τα δικαιώματα δεν απορρέουν από την ικανότητα, άρα και  την ταυτότητα και το ήθος του πολίτη αλλά από την υποταγή του, πνευματική και ηθική, στον ορθό πολιτικά λόγο που χρίζει ηγέτες και κατατάσσει ολόκληρα κράτη σε ευλογημένα ή σε καταραμένα, με κριτήρια θολά συνδεδεμένα με τη κούρσα των πολεμικών ανταγωνισμών και κυρίως το μαύρο χρήμα που ρέει τόσο άφθονο, όσο και εικονικό, ξένο προς την παραγωγή και την υγιή οικονομία, στα χέρια των τραπεζιτών, των διακινητών ανθρώπων και ναρκωτικών  και των ολιγαρχών.

Η κακοδιοίκηση οδηγεί σε περαιτέρω απώλειες

Η προστασία του περιβάλλοντος και του πολίτη είναι στενά και στατιστικά συνδεδεμένη με την δημοκρατική του διακυβέρνηση άρα σήμερα στην Ελλάδα η προστασία της φύσης και της δημόσιας υγείας δεν επιτυγχάνεται γιατί ποτέ δεν έτρεξε ένα κάρο που ήταν μπροστά από τα άλογα.

Για να μην μιλήσουμε για την δικαστική εξουσία που ο τρόπος λειτουργίας της, όπως και της νομοθετικής ευνοεί, στηρίζει και επιβάλλει το δόγμα: η παρανομία είναι δικαίωμα και η τιμωρία του εγκληματία αχρείαστη και ανέφικτη.

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Ημεροδρόμου και το περιεχόμενο σε αυτό, άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου που αν και εκτενές, αποτελεί εξαιρετική πηγή αλήθειας για ένα θέμα το οποίο αποτελεί εμβόλιμο εμπόδιο στη συνεννόηση και την ομόνοια στα Βαλκάνια. Ειδικά για εμάς τους Έλληνες που παλεύουμε να ξεχωρίσουμε την αλήθεια πίσω από τα ιστορικά γεγονότα που συστηματικά συσκοτίζονται από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, αποτελεί πολύτιμη πηγή γνώσης. Μίας γνώσης που αν την χρησιμοποιήσουμε για να καταλάβουμε το βάθος της συσκότισης την οποία υφιστάμεθα για χρόνια, τότε μπορεί ακόμα και ο Ρήγας ο Βελεστινλής να χαμογελάσει στον άγνωστο τάφο του και να ελπίσει πως το όραμα του μπορεί και να γίνει αληθινό κάποια στιγμή.

Ο λόγος στον Ημεροδρόμο και τον Ν. Μπογιόπουλο

Η πολιτική και κοινωνική ζωή ταλαιπωρείται για μια ακόμα φορά γύρω από το λεγόμενο «μακεδονικό»,το οποίο οι κυρίαρχες δυνάμεις έχουν υποβιβάσει σε πρόβλημα «ονοματολογίας».  

   Με τον τρόπο αυτό, οι αντιμαχόμενοι τόσο από την πλευρά της «προόδου» όσο και οι της πλευράς της «συντήρησης», τόσο οι εκπρόσωποι της «αριστερής» όσο και της δεξιάς ΝΑΤΟσύνης, με τον πολιτικαντισμό τους ποτίζουν την ίδια γλάστρα του εθνικισμού, παραδίδουν μεγάλα κοινωνικά στρώματα βορά στον ανιστόρητο παροξυσμό, εμπλέκουν περαιτέρω τη χώρα σε επικίνδυνα γεωστρατηγικά παιχνίδια.  

 Σήμερα στις συμπληγάδες αυτής της αντιπαράθεσης απειλείται να βρεθεί ίσως το πιο ευαίσθητο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας: τα παιδιά μας. Οι ίδιοι που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην διδάσκονται οι μαθητές στα σχολεία την πραγματική Ιστορία εμφανίζονται σαν «προστάτες» εκείνης της «ιστορίας» που τους επιτρέπει να ψαρεύουν σε θολά νερά. 

   Το κείμενο που αναδημοσιεύουμε («Από την «Βαρντάσκα» στη ΝΑΤΟφροσύνη» – του Νίκου Μπογιόπουλου/δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στον «Ημεροδρόμο» στις 3 Φεβρουαρίου 2018) επιχειρεί να σταθεί σε όσο γίνεται περισσότερα ζητήματα που άπτονται του λεγόμενου «σκοπιανού» με αφορμή τις τρέχουσες διεργασίες και με φόντο τόσο το ιστορικό υπόβαθρο του ζητήματος όσο και τον προσδιορισμό των παραγόντων που θα συνιστούσαν τις παραμέτρους μιας πραγματικής λύσης. 

(*Το σκίτσο στο σημερινό δημοσίευμα είναι από την ιστοσελίδα του σκιτσογράφου John Antóno [εδώ])

Εθνικισμός – κοσμοπολιτισμός

   Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην FYROM, από τη μια αντιμάχονται δυο εξίσου ΝΑΤΟφρονες εθνικισμοί και από την άλλη επιχειρούν να συμπορευθούν δυο εξίσου ΝΑΤΟφρονες κοσμοπολιτισμοί.

Οι πρώτοι, οι εθνικιστές, ομοίως επικίνδυνοι και εκεί και εδώ, ανασκολοπίζουν την Ιστορία. Κονιορτοποιούν τον ορθολογισμό. Συναγωνίζονται σε ευφυΐα τον Βουκεφάλα. Ο «πατριωτισμός» τους δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πατριωτισμό των αλόγων του ιππικού στις παρελάσεις. Και φυσικά ο σοβινισμός τους μασκαρεμένος στα «εθνικά» χρώματα ψαρεύει στα θολά νερά της πατριδοκαπηλίας και προσπαθεί να κρύψει την ακροξεξιίλα, τη ναζιστίλα, την χουντίλα και την κάθε λογής μαυρίλα του πίσω από την περικεφαλαία του Μεγαλέξανδρου.

   Οι άλλοι, οι δεύτεροι, οι εκπρόσωποι του δήθεν «ρεαλισμού», ως οι τρέχοντες διαχειριστές των υποθέσεων της άρχουσας τάξης των δυο χωρών, έχουν αναλάβει αυτοί να υλοποιήσουν την πολιτική του «ανήκομεν εις την Δύσιν». Να ευαρεστήσουν τον Τραμπ, Να λειτουργήσουν ως βαποράκια του ιμπεριαλισμού, κουκουλώνοντας τα προβλήματα και ανοίγοντας έτσι πόρτες και παράθυρα στην τακτική του «διαίρει και βασίλευε» για λογαριασμό των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή (άλλωστε και όσον αφορά την ελληνική πλευρά τι «γεωπολιτικός μεντεσές» – κατά την ορολογία του Αμερικανού πρέσβη – θα ήταν η Ελλάδα;)…

Ο ρόλος του ΝΑΤΟ και οι «μακεδονομάχοι»

   Οι πάντες γνωρίζουν ότι στην παρούσα φάση το «Σκοπιανό» άνοιξε «άνωθεν» και η πρεμούρα σε Αθήνα και Σκόπια οφείλεται στο γεγονός ότι οι Αμερικάνοι θέλουν να ενσωματώσουν στο ΝΑΤΟ την FYROM. Ο λόγος: Να εκμηδενιστεί η όποια επιρροή έχει απομείνει να ασκεί η Ρωσία στην περιοχή και να θωρακιστούν τα οικονομικά συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε αυτό τον κρίσιμο δρόμο της ενέργειας, στον οποίο φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει και η Κίνα.

   Η αιτία, δηλαδή, του «χαμού» είναι το ΝΑΤΟ. Πρόκειται δηλαδή για

• το ίδιο ΝΑΤΟ που παρέα με την ΕΕ, βομβάρδισε και διέλυσε την Γιουγκοσλαβία και με αυτό τον τρόπο δημιούργησε το πρόβλημα εδώ και 27 χρόνια.
• Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ που κανοναρχείται από τους ίδιους εκείνους Αμερικανούς οι οποίοι το 1995 ανακοίνωναν μια ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ Αθήνας – Σκοπίων που περιείχε τον όρο «Μακεδονία».
• Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του έχει αναγνωρίσει την γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία».
• Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ των ίδιων Αμερικανών που από το 2004 έχουν αναγνωρίσει την γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία».
• Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ των ίδιων Αμερικανών που τον Μάρτη του 1949 – και ενώ ο Βαν Φλιτ έριχνε ναπάλμ στην Ελλάδα – υποδείκνυαν στους υποτακτικούς τους, τον Πιπινέλη και τον Τσαλδάρη, να προχωρήσουν σε πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων της μοναρχοφασιστικής Ελλάδας με την τότε Γιουγκοσλαβία – η οποία περιείχε μια δημοκρατία στο εσωτερικό της με το όνομα «Μακεδονία» – και εκείνοι, όπως και οι Πλαστήρας και Γεώργιος Παπανδρέου, υπάκουσαν.

   Ποια είναι η θέση, λοιπόν, τόσο των «ρεαλιστών» μας, όσο και των διαφόρων ρητών ή άρρητων εκπροσώπων του εθνικισμού στην Ελλάδα απέναντι στον βασικό υπαίτιο του προβλήματος με τα Σκόπια; Ποια είναι η θέση τους για το ΝΑΤΟ; Έχουν ψελλίσει μια λεξούλα για το ρόλο του όλο αυτό το διάστημα; «Κιχ»!

   Όλοι τους μπορεί να διαφωνούν για όλα με τους καθεστωτικούς πολιτικούς αντιπάλους τους. Μπορεί να έχουν γίνει μαλλιά κουβάρια στο ίδιο το εσωτερικό τους για το Σκοπιανό. Υπάρχει ένα θέμα όμως, υπάρχει ένα ζήτημα, στο οποίο ομονοούν και δεν τολμούν ούτε κατά διάνοια να θίξουν: Το ΝΑΤΟ…

ΣΥΡΙΖΑ

   Οι μεν του ΣΥΡΙΖΑ (αυτοί που θα έδιωχναν τη Σούδα και τάσσονταν υπέρ διάλυσης του ΝΑΤΟ…) θέλουν να παρουσιάσουν σαν «λύση» του Σκοπιανού,τι; Την ένταξη της γειτονικής χώρας σε έναν οργανισμό θανάτου και εγκλήματος!

   Αντί σαν… «αριστεροί» που είναι, όχι μόνο να μη θέλουν την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αλλά να επιδιώκουν την έξοδο και της Ελλάδας από αυτό, εκείνοι τι κάνουν; Θέλουν να μας παρουσιάσουν σαν «εγγυητή» μιας κάποιας «λύσης» στις σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας με την FYROM – ποιόν; – τον βασικό αίτιο γέννησης του προβλήματος. Το ΝΑΤΟ!

   Αφού δηλαδή «ξέπλυναν» τα Μνημόνια, τώρα, σε ρόλο εκλεκτού του «αγγελικού» Τραμπ ξεπλένουν και τον ιμπεριαλισμό, τρέχουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία των ΗΠΑ και θέλουν να μας πείσουν ότι η εξομάλυνση της σχέσης με τη γειτονική χώρα περνά μέσα από το ΝΑΤΟ.

   Βεβαίως δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν γιατί αφού το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ είναι παράγοντες επίλυσης προβλημάτων δεν το έχουν δείξει στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, ή στις σχέσεις της Κύπρου με την Τουρκία κοκ. 

ΑΝΕΛ / Καμμένος

   Για τον εταίρο του κ.Τσίπρα, τον κ.Καμμένο, δεν χρειάζονται πολλά λόγια:

• Είναι ο μόνος υπουργός Άμυνας της μόνης κυβέρνησης μετά το 1974 που τόλμησε να μιλήσει για δημιουργία νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Ελλάδα!
• Είναι ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης που κάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα ότι παριστάνει τον… ναυαγοσώστη των προσφύγων!

    Έτσι, ο κ.Καμμένος- και για λόγους εκλογικής επιβίωσης μετά την μνημονιακή κωλοτούμπα – αλλάζει θέση για το «Μακεδονικό» όσον αφορά και τις αντίθετες θέσεις που επευφημούσε ως υπουργός του Κώστα Καραμανλή το 2008, αλλά και τη θέση του όσον αφορά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης που στηρίζει. Προγραμματικές δηλώσεις τις οποίες ψήφισε και οι οποίες κάνουν λόγο για «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό» (Τσίπρας, 8/2/2015, προγραμματικές δηλώσεις κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ).

   Ο κ.Καμμένος, όμως, σε ένα πράγμα δεν αλλάζει θέση: Στην αγάπη του για το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό, για το ΝΑΤΟ – που δημιουργεί το πρόβλημα με τα Σκόπια – «κιχ».  

Η Νέα Δημοκρατία των Μητσοτάκη – Γεωργιάδη

   Η ΝΔ,το κόμμα των Μητσοτάκη – Γεωργιάδη, δέκα χρόνια μετά τη γνωστή θέση του Κώστα Καραμανλή το 2008, κρατάει σήμερα τη γνωστή στάση της στα συλλαλητήρια «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Η ΝΔ είναι αυτή που έλκει την καταγωγή της από την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

   Θυμίζουμε ότι:

• Ο Καραμανλής ήταν που υπέγραψε στο ΦΕΚ 238/5-11-1959 το νομοθετικό διάταγμα 4009, δηλαδή τη συμφωνία αμοιβαιότητας μεταξύ Ελλάδας – Γιουγκοσλαβίας, όπου στο άρθρο 7 (σελίδα 2.041) εγένετο λόγος για την «Λαική Δημοκρατία Μακεδονίας» και δίπλα στην δική του υπογραφή – ως πρωθυπουργός – ήταν και εκείνες των υπουργών του Αβέρωφ, Κανελλόπουλου, Τσάτσου και Κεφαλογιάννη.
• Επί Καραμανλή ήταν όταν το 1977, στην διάσκεψη του ΟΗΕ στην Αθήνα μάλιστα, αναγνωρίστηκε στον ΟΗΕ η «Μακεδονική γλώσσα».

   Επιπλέον: Η ΝΔ των Μητσοτάκη – Γεωργιάδη είναι αυτή που δεν έκρυψε την ικανοποίησή της για την εκλογή του (τοσοεπίμονου όσον αφορά την είσοδο στο ΝΑΤΟ των Σκοπίων) κυρίου Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.

   Η ΝΔ είναι που νιώθει σαν απατημένη σύζυγος κάθε φορά που βλέπει η ΝΑΤΟφροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ να συναγωνίζεται την δική της. 

   Ευεξήγητο, λοιπόν, και το δικό της μεγαλοπρεπές, και το δικό της… στεντόρειο «κιχ» για το ρόλο του ΝΑΤΟ στο Σκοπιανό.

Τα ναζί της Χρυσής Αυγής

   Ποια είναι, όμως, η θέση των ναζί για το ΝΑΤΟ; Ποια είναι η θέση των μεγαλύτερων μαζί με την Κου Κλουξ Κλαν θαυμαστών του Τραμπ για την «Συμμαχία», η οποία επιδιώκει την ένταξη των Σκοπίων και παροξύνει το πρόβλημα που το ίδιο δημιούργησε διαλύοντας την Γιουγκοσλαβία;

   Εδώ ας αφήσουμε να μιλήσουν τα ίδια τα χιτλεροειδή, δια του πλέον προβεβλημένου ευρωβουλευτή τους. Το όνομά του Επιτήδειος. Η πρώην ιδιότητά του στρατηγός. Και τι στρατηγός: Διατελέσας και επιτελάρχης του ΝΑΤΟ!

   Αυτός, λοιπόν, ο Γ.Επιτήδειος, σε συνέντευξη (22/5/2014) παραμονές των ευρωεκλογών (ΕΔΩ) και στη ερώτηση «πιστεύετε ότι η παραμονή μας στο ΝΑΤΟ εξυπηρετεί το έθνος;», έδωσε την ακόλουθη «αντισυστημική» απάντηση:

   «Βεβαίως. Άλλωστε εάν δεν το εξυπηρετούσε δε θα γινόμασταν μέλος του(…). Εφόσον είμαστε μέλος μια συμμαχίας οφείλουμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στα πλαίσια της συμμαχίας αυτής. Εάν αυτό δε συμβεί δεν εξυπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα». 

   Το «έθνος» και το ΝΑΤΟ αποτελούν ένα πράγμα, όπως βλέπετε, για τους… «μακεδονομάχους» χρυσαυγίτες. Παρακάτω, δε, στην ίδια συνέντευξη, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, προσθέτει: 

   «Είμαι υπέρ της Ε.Ε. Για την ευρωπαϊκή ένωση ισχύει αυτό που είχε πει ο Αμερικάνος Άρθουρ Κέσλερ: «Όσες κηλίδες και αν έχει ο ήλιος είναι προτιμότερος από το σκοτάδι»(…) Η χώρα μας (…) έχει ανάγκη να συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε». 

   Τόσο… ηλιόλουστη η «αντισυστημικότητά τους» και ο «πατριωτισμός» τους…

Άλλο πατριωτισμός, άλλο πατριδεμπόριο

   Ως εκ τούτου επανερχόμαστε πάλι στα γνωστά.

   Η αγάπη για την πατρίδα, μια αγάπη που οικοδομείται πάνω στο σεβασμό για τις πατρίδες των άλλων, είναι ένα από τα πιο αγνά, ένα από τα πιο όμορφα, ένα από τα πιο βιωματικά και ανορθωτικά συναισθήματα που κυλά στις καρδιές των ανθρώπων.

• Η αγάπη για την πατρίδα μπορεί να γεννήσει θρύλους όπως εκείνο το «οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες» του Β’ παγκοσμίου Πολέμου.
• Μπορεί να γεννήσει το θεμέλιο όλου του οικοδομήματος, όπως το γέννησε η Επανάσταση του ’21.
• Η αγάπη για την πατρίδα μπορεί να γίνει οξυγόνο για να κρατηθεί όρθιος ο άνθρωπος απέναντι στο κτήνος, όπως έγινε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του Κόκκινου Στρατού απέναντι στον ναζισμό.
• Η αγάπη για την πατρίδα ανεβάζει ψηλότερα την έννοια αξιοπρέπεια, όπως γίνεται δεκαετίες τώρα στην Παλαιστίνη και στην Κούβα του «Πατρίδα ή θάνατος».

   Ένα τόσο όμορφο συναίσθημα,όμως, δεν θα μπορούσε να περνάει απαρατήρητο από κάπηλους, από σφετεριστές, από καθάρματα, από εγκληματίες, από πολιτικούς σαλτιμπάγκους, από καριερίστες και από προδότες που παριστάνουν τους πατριώτες.

• Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα και στο «Ντόιτσλαντ ούμπερ άλες» βρήκε πάτημα το κτήνος του ναζισμού για να προκαλέσει το μεγαλύτερο έγκλημα που έζησε η ανθρωπότητα στον 20οαιώνα.
• Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα ήρθαν να αποπατήσουν οι προδότες της Κύπρου, οι χουνταίοι του «Ελλάς – Ελλήνων» το 1967.
• Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα και με πρόσχημα τη σωτηρία της πατρίδας έρχονται να λαϊκίσουν, να δημαγωγήσουν, να πλιατσικολογήσουν και να ποντάρουν στο θυμικό των ανθρώπων οι συνεταίροι του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ, της τρόικας ή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.

   Καθότι οι Τζουμπέδες και οι Δηλιγιάννηδες αποτελούν φρούτα που ευδοκιμούν σε όλες τις εποχές.

Συλλαλητήρια

   Ακούμε ότι μια μεγάλη παρουσία ανθρώπων, πόσο μάλλον ένα συλλαλητήριο, είναι κάτι το θετικό. Κατ’ αρχάς ποιοι άρχισαν οψίμως να το λένε αυτό; Εκείνοι που δεν κρύβουν την αλλεργία τους στα απεργιακά συλλαλητήρια. Εκείνοι που τα συλλαλητήρια των εκατοντάδων χιλιάδων το 2010,  το 2011, το 2012 τα έπνιξαν στα χημικά και στην προβοκάτσια.

   Όμως, να είμαστε ορθολογιστές. Ένα κριτήριο είναι το μεγάλο μάζεμα. Ένα άλλο κριτήριο είναι το προς τα πού κινιούνται αυτοί που μαζεύονται.

• Γιατί αυτοί που έκαναν συλλαλητήρια στα τέλη του 19ουαιώνα οδήγησαν στη τραγωδία της ήττας του 1897.
• Γιατί αυτοί που μάζευαν εκατομμύρια για το Σκοπιανό το 1992 εκείνο που έκαναν, τελικά, είναι να έχει αναγνωρίσει η υφήλιος τους γείτονες με τον όνομα Μακεδονία.
• Γιατί αν κρίναμε τα πράγματα μόνο από τις μεγάλες μάζες των συναθροισμένων, τότε μεγαλύτερη μάζωξη από αυτή που παρατηρείται μεταξύ εμπόλεμων κρατών δεν υπάρχει. Να καταλήξουμε, μήπως, στο συμπέρασμα, εξ αυτού του λόγου ότι ο πόλεμος είναι καλό πράγμα;

Οι διοργανωτές 

   Μια από τις γνώριμες καραμέλες όσων ψαρεύουν μέσω των συλλαλητηρίων (και πριν πάμε στα συνθήματα αυτά καθ’ αυτά των συλλαλητηρίων) είναι πως πρόκειται για «ακομμάτιστα» και «αχρωμάτιστα», χρωματισμένα μόνο με «το χρώμα των εθνικών χρωμάτων». 

   Λοιπόν, τέρμα τα παραμύθια. Ούτε «αχρωμάτιστοι», ούτε «ακομμάτιστοι» οι διοργανωτές. Το αποδείξαμε με όλους τους τρόπους  (Ιδού ποιοι διοργανώνουν το συλλαλητήριο (και μια κουβέντα για τον Μίκη) – των Νίκου Μπογιόπουλου/Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου). 

   Τα συνθήματα, οι θέσεις, οι απόψεις τους είναι τόσο «εθνικές» και τόσο «πατριωτικές» ώστε να χωράνε εκεί μέσα ναζί, χουντικοί, πατριδέμποροι και κάθε λογής πολέμιοι της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Η ταυτότητά τους, ο προσανατολισμός τους, ο «πατριωτικός» σοβινισμός τους, έχουν χρώμα. Και είναι το φαιό της ακροδεξιάς, του φασισμού και της πατριδοκαπηλίας. 

   Οσο για τη διαχρονική ΝΑΤΟφροσύνη τους; Ε, αυτή θα είναι πάντα το διαρκές και ανομολόγητο σημείο συνάντησης του εθνικισμού τους με τους «αριστερούς» ντελιβαράδες των ΗΠΑ (και στο Σκοπιανό), με τα βαποράκια του «αγγελικού» Τραμπ και με τον «κοσμοπολιτισμό» της «αριστερής» ευρωΝΑΤΟσύνης.

   Καραμέλα δεύτερη:  «Γιατί λέτε ακροδεξιούς όσους πάνε στα συλλαλητήρια;», μας λένε ορισμένοι που παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. «Και τι σημασία έχει ποιος το διοργανώνει το συλλαλητήριο, όποιος κι αν το διοργανώνει εμείς πάμε για την Μακεδονία», ρωτούν όλο αθωότητα κάποιοι άλλοι.

   Παρατήρηση 1η: Πατριώτη, μάλλον πρέπει να σε απασχολήσει περισσότερο ποιος το διοργανώνει, ειδάλλως μπορεί εσύ να νομίζεις ότι πάς για τη Μακεδονία, αλλά τελικά να πηγαίνεις αλλού.

   Αν δεν δεις ποιος είναι ο διοργανωτής τότε μπορεί και να μην αντιληφθείς τι κρύβεται πίσω από όσα (ψέματα) σου λέει διότι ενδέχεται όσα σου λέει περί Μακεδονίας να έχουν τόση σχέση με την πατρίδα όση σχέση έχει για παράδειγμα το αρχαίο πνεύμα με τις φασιστοσυνάξεις της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες ή όση σχέση μπορεί να έχει η πατρίδα και ο χαμός των τριών παιδιών στα Ιμια με τις ετήσιες ναζιστοσυνάξεις – ύβρη στη μνήμη τους που πραγματοποιούν οι δολοφόνοι του Φύσσα στο όνομά τους.

   Παρατήρηση 2η: Μπα! Ώστε πατριώτη δεν σε βάζει σε σκέψεις ότι εσύ ως πατριώτης πάς σε ένα συλλαλητήριο στο οποίο φωνάζεις το ίδιο σύνθημα με έναν χιτλερικό; Η’ μήπως δεν ξέρεις την σχέση του χιτλερικού με την πατρίδα σου;

   Αν δεν την ξέρεις να την μάθεις. Αλλά αν την ξέρεις, τότε δεν θα έπρεπε να σου περνάει στοιχειωδώς από το μυαλό ότι για να φωνάζεις το ίδιο σύνθημα με τον ναζί, τότε κάποιο λάκκο μπορεί να έχει η φάβα στο σύνθημα που φωνάζεις και που νομίζεις ότι είναι πατριωτικό;

Πατριώτη, άσε τα «σάπια»

   Επομένως, πατριώτη, ας αφήσουμε τα «σάπια». Το ποιοι κρύβονται πίσω από τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό είναι πρόδηλο. Ότι χρησιμοποιούν τους χιλιάδες ανθρώπους σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, ότι αξιοποιούν σαν προκάλυμμα τους χιλιάδες ανθρώπους που δεν είναι φασίστες ή ακροδεξιοί για να προωθήσουν τα δικά τους φασιστικά και ακροδεξιά παιχνίδια, είναι ακόμα πιο πρόδηλο.

   Επομένως, πατριώτη, δεν είναι ώρα ούτε για υπεκφυγές, ούτε για δικολαβισμούς, ούτε για σοφιστείες. Δεν είναι η ώρα να παίζεις  κρυφτούλι εσύ πίσω από το δάκτυλό σου και οι φασίστες πίσω από εσένα. Τουτέστιν, καθαρές κουβέντες.

   Πρώτον: Εσύ που θέλεις να διαδηλώσεις την όποια άποψή σου για το Μακεδονικό – και επειδή δεν είσαι φασίστας – εσύ πρώτος θα έπρεπε να ζητάς τον διαχωρισμό των ναζί από τον υπόλοιπο κόσμο στα συλλαλητήρια. Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην αποδέχεσαι το ξέπλυμά τους με μάσκα τον δικό σου πατριωτισμό.

   Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην επιτρέπεις να σε χρησιμοποιούν σαν φερετζέ για να κρύβουν το ποιοί είναι. Εσύ πρώτος θα έπρεπε να επικροτείς οτιδήποτε βοηθά στην αποκάλυψη του ψευτοπατριωτισμού των ναζήδων και να μην αντιδράς λες και μιλάει κανείς για σένα όταν μιλάει για τους ναζί. Γιατί αυτό ακριβώς θέλουν οι ναζί, οι απόγονοι των γερμανοντυμένων και οι συνεργάτες των Βούλγαρων κομιτατζήδων επί κατοχής. Να σε χρησιμοποιήσουν σαν προκάλυμμα. Κι εσύ πρέπει να τους το απαγορεύσεις. Σαφές; Σαφές.  

   Δεύτερον: Διάφοροι το «γυρίζουν» λέγοντας «ας ήσασταν εσείς εκεί (σσ: οι κομμουνιστές), για να περιφρουρήσετε εσείς την διαδήλωση από τους ναζί, τους φασίστες, τους ακροδεξιούς κλπ».

   Απάντηση: Όχι, αδερφέ. Δεν θα είμαστε εμείς εκεί για να περιφρουρήσουμε τη δική σου διαδήλωση. Και δεν θα είμαστε γιατί έχουμε άλλη άποψη για την αντιμετώπιση του Μακεδονικού. Και την έχουμε εξηγήσει χίλιες φορές. Δεν σου αρέσει; Δεν συμφωνείς; Δικαίωμα σου. Και εμάς δικαίωμά μας να μην μας αρέσει και να μην συμφωνούμε με τη δική σου άποψη. Δικαίωμά μας να μην συμβαδίζουμε με ό,τι συνιστά αναποδογύρισμα της έννοιας πατριωτισμός σε εθνικισμό και σοβινισμό.

   Αλλά όπως εμείς δεν σε λέμε «προδότη» για την άποψή σου – με την οποία διαφωνούμε και δεν θα παραιτηθούμε από την προσπάθεια να σε πείσουμε γι’ αυτό – έτσι κι εσύ μην τολμήσεις να μιλήσεις με τέτοιους (χρυσαυγίτικους, τελικά) όρους απέναντί μας.

   Επομένως: Δικαίωμά σου να διαδηλώσεις για την (λαθεμένη όπως θα δεις παρακάτω) άποψή σου. Αλλά και υποχρέωσή σου – ταυτόχρονα – εσύ να περιφρουρήσεις την άποψή σου και τις εκδηλώσεις σου από τους φασίστες εφόσον δεν είσαι φασίστας. Το γεγονός, όμως, ότι δεν τα καταφέρνεις, μήπως πρέπει να σε προβληματίσει για την ορθότητα των απόψεών σου; Σαφές; Σαφές. 

   Τρίτο: Εσύ που ακόμα παριστάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Τι δεν καταλαβαίνεις; Λοιπόν, τέρμα τα ήξεις αφίξεις, τέρμα τα «σάπια». Πάρτε θέση στο συγκεκριμένο: Οι ναζί, οι εθνικιστές, οι ακροδεξιοί, καπελώνουν τον πατριωτισμό των ανθρώπων. Οι διοργανωτές είναι συγκεκριμένοι. Δεν είναι ο Μίκης Θεοδωράκης του «Επιτάφιου» και των λαικών αγώνων. Είναι οι ακροδεξιοί που καθορίζουν το πλαίσιο, τα συνθήματα, το κλίμα, είναι οι Αμρόσιοι που δίνουν τον τόνο των συλλαλητηρίων και στην Αθήνα.

   Όπως ακριβώς έγινε στη Θεσ/νικη με τους εκεί διοργανωτές, με τον καραβανά ομιλητή, με τις ιαχές κατά των «γυφτοσκοπιανών», με τα συνθήματα του σοβινισμού, με τους εμπρησμούς στο κτίριο της πόλης, με τον βανδαλισμό στο μνημείο του Ολοκαυτώματος.

   Και το ερώτημα είναι συγκεκριμένο: Το «ποιόν» των διοργανωτών αυτών των συναθροίσεων αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα. Το «ποιόν» της συμμορίας, των φασιστικών ομάδων και της ακροδεξιίλας του κοινοβουλευτικού «συνταγματικού δημοκρατικού τόξου» που καθορίζουν τον χαρακτήρα τέτοιων εκδηλώσεωνκαι επιχειρούν να σερφάρουν πάνω στην ανησυχία χιλιάδων ανθρώπων είναι δεδομένο. Θα πάρετε, λοιπόν, θέση; Τους θέλετε αυτούς δίπλα σας; Θα γίνετε το υπόστρωμα για να πετύχουν το ξέπλυμά τους; Πάρτε θέση! Σαφές; Σαφές.

Η Μακεδονία είναι «μία»;

   «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό» μας δίδαξε ο Διονύσιος Σολωμός.

   Και αληθές είναι ότι η Μακεδονία -ως ευρεία γεωγραφική περιφέρεια και όσον αφορά τον τρόπο που κατανεμήθηκε στα κράτη της περιοχής μετά την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού – δεν είναι όλη ελληνική.

   Αυτή η αλήθεια καταγράφεται στην Ιστορία από τον Σβορώνο μέχρι τον Καστελάν. Αυτή την αλήθεια έβαψαν με το αίμα τους οι πραγματικοί Μακεδονομάχοι. Πράγμα που δεν φαίνεται να σέβονται ιδιαίτερα όσοι παριστάνουν τους σύγχρονους «Μακεδονομάχους».

   Το τέλος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου επικυρώνεται στη συνθήκη του Βουκουρεστίου (Αύγουστος 1913), όπου με βάση τον αποδεκτό στην διεθνή διπλωματία από τον 19ο αιώνα ορισμό του γεωγραφικού χώρου «Μακεδονία» (από τον Όλυμπο και την Πίνδο μέχρι τον Αίμο κι από την Οχρίδα μέχρι τη Ροδόπη) τα εδάφη της Μακεδονίας περνούν στην Ελλάδα (κατά 51%), Σερβία (39%), Βουλγαρία (10%).

   Έτσι κατανεμήθηκε η Μακεδονία. Ο,τι κι αν λένε οι… «ψεκασμένοι» που σε λίγο θα φτάσουν στο σημείο να ζητούν και την Οχρίδα ανατρέχοντας στον μύθο του Φοίνικα και στον πρίγκιπα Κάδμο μνημονεύοντας τη Λύχνιδο και ξαναβλέποντας στην Οχρίδα την αρχαιοελληνική Λυχνίτις…

   Έτσι λύθηκε το «Μακεδονικό Ζήτημα». Ο,τι κι αν λένε οι επίδοξοι «νονοί» του γειτονικού κράτους που εδώ και 25 χρόνια αναμασούν εκείνο το «Βαρντάσκα». Τι δεν λένε; Ότι στο πλαίσιο του τότε κράτους που μέχρι να το διαλύσει το ΝΑΤΟ εμείς το γνωρίσαμε ως Γιουγκοσλαβία, μέχρι το 1941,

• όταν η σημερινή FYROM λεγόταν «Βαρντάσκα» (εκ του Βαρδάρη),
• η Σερβία λεγόταν… Μόραβσκα (εκ του Μόραβα ποταμού),
• η Βοιβοντίνα λεγόταν «Ντούναβσκα» (εκ του Δούναβη),
• η Κροατία λεγόταν «Σάβσκα» (εκ του ποταμού Σάββα),
• η Σλοβενία λεγόταν «Ντράβσκα» (εκ του ποταμού Ντραβα),
• η Βοσνία λεγόταν «Βρμπασκα» (εκ του ποταμού Βρμπας),
• o χώρος μεταξύ Σερβίας – Βοσνίας λεγόταν «Ντρίνσκα» (εκ του ποταμού Ντρίνα),
• το Μαυροβούνιο «Ζέτσκα» (εκ του ποταμού Ζέτσκα) και
• η νοτιοδυτική περιφέρεια «Πρίμορσκα» που σημαίνει «παραθαλάσσια» (γιατί ήταν δίπλα στη θάλασσα…).

   Με άλλα λόγια δεν ήταν μόνο η FYROM που είχε το όνομα ενός ποταμού, ήταν όλες οι διοικητικές περιφέρειες του κράτους που ανήκε η «Βαρντάσκα» που είχαν ονόματα ποταμών.

   Άραγε μήπως οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων, που θέλουν να λέγονται οι γείτονες «Βαρντάσκα», έχουν και την απαίτηση να λέγονται και οι Σέρβοι… «Μοραβσκανοί», ή οι Κροάτες… «Σαβσκανοί» ή οι Σλοβένοι… «Ντραβσκανοί»; 

   Εν ολίγοις: Για την πατρίδα μας – και ο νοών νοείτω – ο σεβασμός των συνθηκών, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στον σύγχρονο κόσμο και όχι με όρους Βουκεφάλα, ο σεβασμός όλων των συνθηκών που αντανακλούν στην εποχή του έθνους – κράτους και όχι στην εποχή της μάχης του Γρανικού, ο σεβασμός όλων των συνθηκών από τη Λωζάνη και το Βουκουρέστι μέχρι των Παρισίων, δεν μπορεί να γίνεται αλα καρτ.

   Συνεπώς: Μια και ελληνική είναι η ελληνική Μακεδονία. Και αλλοίμονο του σε όποιον απλώσει χέρι πάνω της. Κι αν ο αλυτρωτισμός όταν έρχεται από τα Σκόπια είναι κακός (και είναι) εξίσου κακός είναι ο αλυτρωτισμός των μέσα, ο αλυτρωτισμός που κρύβεται πίσω από το «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» ώστε να βγαίνει ο Ανθιμος και δηλώνει ότι θα ήθελε και ένα κομμάτι από την FYROM που κάποιοι από τους φίλους των διοργανωτών των συλλαλητηρίων το προσδιορίζουν μάλιστα στο 20% του εδάφους της γειτονικής χώρας… 

Υπάρχει απειλή και από πού; 

   Τι γίνεται, όμως, με τους αλυτρωτισμούς και με τα παιχνίδια που θέτουν σε αμφισβήτηση τα σύνορα στην περιοχή; Τι γίνεται με τις δυνάμεις που ανακινούν ζητήματα μειονοτήτων για να αλλάζουν τον χάρτη κατά τα συμφέροντά τους, αλλά όλα αυτά μένουν έξω από την «οπτική» των θερμοκέφαλων της ονοματολογίας;

   Αυτά είναι τα καίρια ζητήματα και τούτο διότι

α) οι τάχα «εγγυητές» των συνόρων, όπως το ΝΑΤΟ, είναι αυτοί που τα έχουν ανατρέψει – ήδη – τα σύνορα, γεγονός για το οποίο οι «ονοματολόγοι» κάνουν γαργάρα,

β) το Κόσσοβο, πράγμα που διαφεύγει των «ονοματολόγων», δεν λεγόταν και δεν χρειάστηκε να λέγεται… «αλβάνοβο» για να γίνει ό,τι έγινε,

γ) τα Σκόπια με ΑΕΠ το 1/20 του ελληνικού, με στρατό 15.000 οπλιτών και με μηδέν (αριθμός: 0) αεροπορία έναντι 150.000 οπλιτών της διαθέτουσας σύγχρονης αεροπορίας Ελλάδας, προφανώς δεν συνιστούν απειλή, επομένως κάπου αλλού βρίσκεται η απειλή…

   Για να δούμε που πραγματικά βρίσκεται η απειλή ας πάμε (όχι πολύ) λίγο πίσω:

• Το Νοέμβρη του 2006, οι ΗΠΑ, διά του επιτετραμμένου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τόμας Κάντριμαν, τάσσονταν ευθέως υπέρ της αναγόρευσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε «τουρκική μειονότητα». Με τις ίδιες εκείνες δηλώσεις (στην «Ελευθεροτυπία»), το στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας ζητούσε να τεθεί η συνθήκη της Λοζάνης στο «μουσείο»…
• Το Νοέμβρη του 1996 στην έκθεση με τίτλο «Ημιτελής Ειρήνη» (!), που συντάχτηκε από τη «Διεθνή Επιτροπή για τα Βαλκάνια» – που με τη σειρά της δημιουργήθηκε από το αμερικανικό ίδρυμα «Κάρνεγκι» και το Ινστιτούτο «Ασπεν» – η Ελλάδα κατηγορείται ότι δεν αναγνωρίζει μακεδονική μειονότητα και αρνείται το δικαίωμα των μουσουλμάνων να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Μια «λεπτομέρεια»: Η παρουσίαση της έκθεσης έγινε στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με προεδρεύοντα τον επίτροπο Βαν ντε Μπρουκ…
• Στις 8/11/2006 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει: «Υπάρχουν εθνικής καταγωγής Μακεδόνες και Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ έχουν μια διαφορετική ερμηνεία του όρου μειονότητα από αυτήν που έχει η Ελλάδα. Σεβόμεθα τη Συνθήκη της Λοζάνης, η οποία αποτελεί τη νομική βάση για την ελληνική ερμηνεία, αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος της αμερικανικής ερμηνείας. Νομίζουμε ότι θα είναι σωστό γι’ αυτές τις μειονότητες να έχουν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, που δεν τους επιτρέπεται στην Ελλάδα…».
• Στις 17/4/2008 πραγματοποιείται στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, με τη στήριξη των «Πράσινων και της «Ομοσπονδιακής Ενωσης των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων» εκδήλωση με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες»…

   Αυτοί είναι οι «σύμμαχοί μας»! Αυτοί είναι οι «εταίροι μας»! Με αυτούς πορεύονται και συμπορεύονται και οι «μακεδονομάχοι» των συλλαλητηρίων και οι «ρεαλιστές» των ΝΑΤΟφρονων διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια.

   Να γιατί πραγματική παράμετρος λύσης του θέματος με τα Σκόπια είναι η μη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ, αφού μια τέτοια εξέλιξη αποτελεί πρόσκληση στους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα, είναι παράγοντας ανασφάλειας που επιτείνει την αποσταθεροποίηση και τους κινδύνους των πολεμικών εμπλοκών.

Η απάντηση

   Με αφορμή την εκδήλωση στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω, με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες», η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ είχε προχωρήσει σε ανοιχτή επιστολή – καταγγελία προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τους προέδρους των Πολιτικών Ομάδων και όλους τους ευρωβουλευτές, όπου γίνονταν χρήσιμες επισημάνσεις για τότε αλλά και σήμερα:

   «Το έθνος – σημείωνε το ΚΚΕ –είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού. Με βάση αυτή μας την αντίληψη δεν υπάρχει γενικά μακεδονικό έθνος (και αντίστοιχα ύπαρξη μακεδονικής εθνικής μειονότητας, σαν κομμάτι αυτού του έθνους που έμεινε έξω από τα σύνορά του). Η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε πολλά έθνη. Το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει σήμερα στην ΠΓΔΜ δημιουργήθηκε ως τέτοιο μόνο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν συνέτρεξαν οι παραπάνω όροι στα πλαίσια της αυτόνομης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Από την άποψη αυτή δεν έχει καμία σχέση με τους σλαβόφωνους της Ελλάδας. Είναι ολοφάνερο πως το μόνο κοινό που έχουν οι Έλληνες σλαβόφωνοι πολίτες με το κυρίαρχο έθνος που κατοικεί στην ΠΓΔΜ είναι η γλώσσα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό ώστε να τους χαρακτηρίζουμε μειονότητα του συγκεκριμένου έθνους στη χώρα μας. Η γλώσσα από μόνη της δεν προσδιορίζει το έθνος, αν λείπουν και τα άλλα στοιχεία που προαναφέραμε. Πολύ περισσότερο που οι σλαβόφωνοι δεν έχουν ταυτόσημη εθνική συνείδηση. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων άλλοι από αυτούς πολέμησαν στο πλευρό της Ελλάδας, κι άλλοι της Βουλγαρίας. Σήμερα πολλοί από αυτούς είναι πλέον δίγλωσσοι, στην πορεία σε μεγάλο βαθμό ζούνε διάσπαρτοι σ’ ολόκληρη τη χώρα λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, των μεικτών γάμων, κτλ. (…).

    »Το ΚΚΕ – συνέχιζε η επιστολή – θεωρεί, λοιπόν, πως γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια από κάποιους «κύκλους» και στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των σλαβόφωνων να δημιουργηθεί θέμα «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Πρόκειται για προσπάθεια που συνειδητά επιδιώκει να προκαλέσει προβλήματα, στα πλαίσια της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» προς όφελος των σχεδιασμών που έχουν οι ΗΠΑ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

    »Καταγγέλλουμε αυτές τις επιδιώξεις και την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί και το Ευρωκοινοβούλιο σε αυτές τις μεθοδεύσεις!Καλούμε τους λαούς των Βαλκανίων , πρώτα απ’ όλα τον ελληνικό, σε επαγρύπνηση και σε πάλη για να ανατρέψουμε τους αρνητικούς διεθνείς συσχετισμούς, να εμποδίσουμε τις κυβερνήσεις να συμμετάσχουν σταιμπεριαλιστικά σχέδια, να βάλουμε φραγμό σε αυτές τις μεθοδεύσεις και στη δημιουργία προτεκτοράτων, στην αλλαγή των συνόρων».

Η λύση

   Λύση, επομένως, του ζητήματος με τα Σκόπια δεν μπορεί να υπάρξει αν στη συμφωνία δεν γίνεται ξεκάθαρο ότι ο εθνοτικός, ο γλωσσικός ή άλλος αυτοπροσδιορισμός της γειτονικής χώρας δεν έχει καμία σχέση με δήθεν «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδαστα πλαίσια κάποιου ανύπαρκτου έθνους που επεκτείνεται τάχα εντός των ελληνικών ή των βουλγαρικών συνόρων.

   Λύση σημαίνει εγγυήσεις για εξάλειψη του αλυτρωτισμού, του εθνικισμού, των διεκδικήσεων, εξασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων μέσα από καθαρές και ρητές προβλέψεις στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας και όλα αυτά τώρα και όχι ως έκφραση πρόθεσης που «θα» πραγματοποιηθεί κάποτε στο μέλλον.

   Εγγύηση λύσης είναι όχι η ένταξη, αλλά η μη ένταξη της FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Εγγύηση όσον αφορά το όνομα σημαίνει πως η όποια σύνθετη ονομασία θα πρέπει να ορίζεται με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό ώστε να αποκλείεται κάθε επεκτατική, αλυτρωτική σκέψη στο όνομα του έθνους ή της γλώσσας.

   Συνεπώς, σύνθετη ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του, με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό, προϋποθέτει: Προηγούμενη επίλυση όλων των προβλημάτων που αφορούν αλυτρωτισμούς. Ρητή και επικυρωμένη σε όλα τα διεθνή φόρα δέσμευση σεβασμού των συνόρων. Ρητή και επικυρωμένη σε όλα τα διεθνή φόρα δέσμευση μη ανακίνησης εθνικιστικών επιδιώξεων. Ξεκαθάρισμα πως θα πρόκειται για όνομα για όλες τις χρήσεις.

   Πριν από κάθε συζήτηση για το όνομα: Συμφωνία, εγγυήσεις και δεσμεύσεις για καμία αλλαγή και επαναχάραξη συνόρων. Συμφωνία, εγγυήσεις και δεσμεύσεις για το απαραβίαστο των συνόρων. Συμφωνία, εγγυήσεις και δεσμεύσεις σε όλα τα διεθνή φόρα για καταδίκη του αλυτρωτισμού και του εθνικισμού με έμπρακτη αναγνώριση από πλευράς FYROM ότι δεν διεκδικεί τίποτα από την ελληνική Μακεδονία (συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στο Σύνταγμά της, σε σύμβολα και της ρητής παραίτησής της από κάθε εθνολογικού τύπου ανιστόρητες αναφορές).

   Καμία υποχώρηση από όλα τα παραπάνω που συνιστούν θέσεις αρχών στην πίεση των ΗΠΑ για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.

   Και αφού, λοιπόν, ΠΡΩΤΑ εξασφαλιστούν ΟΛΑ αυτά, τότε η έναρξη της όποιας συζήτησης για τυχόν χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγου της θα γίνεται αποδεκτή μόνο εφόσον επικυρωθεί ρητά και κατηγορηματικά (με διακοίνωση και επικύρωση σε όλα και από όλα τα διεθνή φόρα) ότι εξετάζεται αποκλειστικά ως γεωγραφικός προσδιορισμός. 

   Είναι προφανές από τα προηγούμενα ότι φορείς μιας τέτοιας λύσης δεν μπορεί να είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ που δημιούργησαν το πρόβλημα διαλύοντας την Γιουγκοσλαβία, δεν μπορεί να είναι εκείνοι από τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις που εμφανίζουν τους παραπάνω σαν παράγοντες ή εγγυητές της «λύσης», που τους βαφτίζουν σαν «πυροσβέστες» όταν πρόκειται για τους εμπρηστές.

 

Στον ιστότοπο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας διαβάζουμε:

Ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Δημήτρης Παπαστεργίου ενημέρωσε  ότι η Ένωση σε συνεργασία με τους Δήμους της χώρας και το Κεντρικό Κράτος, αλλά και με τη συνδρομή ιδιωτών χορηγών, θα υλοποιήσει το επόμενο διάστημα μια σειρά από «πράσινες δράσεις», που στόχο θα έχουν αφενός την αποκατάσταση των φυσικών καταστροφών. Αφετέρου τη θωράκιση των πόλεων  απέναντι στις συνέπειες της Κλιματικής Αλλαγής.

Μια από τις δράσεις αυτές είναι η πρωτοβουλία  «ΔΕΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ» , μέσα από την οποία θα επιδιωχθεί να συγκεντρωθούν πόροι από Δήμους , προγράμματα αλλά και ιδιώτες χορηγούς, με τους οποίους θα χρηματοδοτηθούν αναδασώσεις πληγέντων περιοχών, με στόχο την όσο το δυνατόν συντομότερη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος.

Η Κ.Ε.Δ.Ε. στο επόμενο Διοικητικό της Συμβούλιο θα πάρει απόφαση και θα καταθέσει ένα σημαντικό ποσό, για την υλοποίηση της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας.

Όπως είναι γνωστό, από τη θεωρία και ως παροιμία και βίωμα, ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Όπου ο απλός, λαϊκός άνθρωπος αντικρύζει ή βιώνει την καταστροφή, ο νεοφιλελεύθερος βλέπει την ευκαιρία. Έτσι, ενώ το καλοκαίρι του περιβαλλοντικού ολοκαυτώματος δεν έχει ακόμα φύγει και βρισκόμαστε πάνω στα αποκαΐδια της Εύβοιας, της Αττικής, της Ζήρειας, της Κοζάνης, των Γρεβενών, της Αρκαδίας, της Ηλείας, της Μεσσηνίας, της Μάνης κ.ά. η ΚΕΔΕ, λειτουργεί σαν λαγός των κυβερνητικών σχεδιασμών για την παραχώρηση και του τελευταίου τετραγωνικού δημόσιας γης. Των δασών και της δημόσιας δασικής γης εν γένει (περιλαμβανομένων βραχωδών, ασκεπών εκτάσεων, αλυκών, παραλιών κλπ).

 

 

Ο Άϊ Ραφήνας –μεγάλη η χάρη του- σήμερα, 23/7/2021, μας πληροφορεί όπως πάντα έγκαιρα και κυρίως έγκυρα πως: