Η Αττική υπήρξε –ήδη από την αρχαιότητα- η μήτρα της τραγωδίας, με τον ίδιο τρόπο που αποτελεί και τη γενέθλια γη της κωμωδίας.  Ο βραχώδης  Αττικός τόπος, από την αρχαιότητα υπήρξε το  φυσικό σκηνικό  της συνύπαρξης και άνθησης των δύο  βασικών ειδών της ερμηνευτικής τέχνης του θεάτρου.

Η παράδοση που γεννήθηκε τότε, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τόσο στην Τέχνη, όσο και στην αληθινή ζωή. Ζούμε το (Αττικό επίσης) παράδοξο, η Ζωή να μιμείται την Τέχνη.  Να την αντιγράφει και να την καθιστά πρότυπο της. Να ενσωματώνει  στην εμπειρία των ζώντων το δίπολο «Ύβρις – Νέμεσις» με τέτοιο τρόπο που να είναι σαν να θέλει να δοκιμάσει τους «εχέφρονες» ανθρώπους, μέχρι ποιου σημείου θα κλιμακώσουν την Ύβρη και αν ποτέ θα καταλάβουν το μάθημα που θα τους διδάξει η πάντα επερχόμενη –λόγω της ύβρεως τους- Νέμεσις.

Μέχρι σήμερα, παρακολουθούμε μία μαζική καταστροφή να εξελίσσεται στην ανατολική Αττική. Ένας κλοιός από τερατώδη εγχειρήματα, όπως ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων στο Γραμματικό, τα διάσπαρτα θηριώδη Κέντρα Επεξεργασίας Λυμάτων, τα τσιμεντένια κουφάρια της κληρονομιάς του 2004, τα εκτεταμένα οδικά έργα και συγκοινωνιακές παρεμβάσεις κλίμακας (μεγέθυνση λιμανιών και αντίστοιχη κλιμάκωση υποδομών) περισφίγγει την Αττική. Αυτός ο απαίσιος κλοιός αναπτύσσεται δίχως να υπολογίζει το πολιτιστικό, το κοινωνικό, το περιβαλλοντικό κόστος. Διατεταγμένες μελέτες, συνταχθείσες με τη μέθοδο copy/paste, παράγουν δεδομένα απαλλακτικά για τα εγκλήματα που σχεδιάζονται. Τα σχέδια τους αγνοούν προκλητικά την διαχρονικότητα των μακάβριων επιπτώσεων τους στη ζωή και τον τόπο .

Φυσικά δεν θα σχεδίαζαν τίποτα αν πρώτα δεν είχαν διαβρώσει την κοινωνία κατάλληλα, κατασκευάζοντας  ένα αδηφάγο κοινό, το οποίο εξαρτάται από τα ρουσφέτια και τις διευκολύνσεις των επισπευδόντων. Ένα κοινό που  είναι έτοιμο να πειστεί, να ψηφίσει και να χειροκροτήσει το έγκλημα και τον εγκληματία. Ίσως όμως αυτό το κοινό να αποτελέσει και την Νέμεση τους. Ποιος ξέρει;

Η Ύβρις (ένα ηθικό έγκλημα που πέρασε στα «ψιλά»)

Όταν την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου του 2005 το Boeing 737 της Helios Airways συντριβόταν στον ορεινό όγκο του Γραμματικού, εκτός από τις 121 ζωές που έπαιρνε μαζί του, σηματοδοτούσε σε ένα μακάβριο συμβολισμό την σφαίρα που έμελλε να πάρει στο θάνατο και την ανατολική Αττική.

Το αεροπλάνο της Helios Airways,  έπεσε στο Γραμματικό Αττικής,  μερικές δεκάδες μέτρα από τον χώρο που η Περιφέρεια Αττικής είχε προκρίνει το 2003 για χωματερή.

Το μνημείο των 121 θυμάτων, μέρος της εικόνας της χωματερής που σχεδιάζουν στο Γραμματικό 

 Ο συμβολισμός θα μπορούσε να ήταν άστοχος ή άκαιρος πλέον, αν η Περιφέρεια Αττικής δεν επέμενε στον αισχρό σχεδιασμό της. Αν από υποκριτική έστω ευαισθησία είχε παρατηρήσει έστω το ότι σε πρώτο πλάνο από το μνημείο των 121 θυμάτων της πτήσης HCY 522 βρίσκεται η χωματερή που σχεδιάζει.  

Ένας σωρός από σοβαρούς λόγους, όπως

• τα υφιστάμενα ρέματα της περιοχής πάνω στην οποία χωροθετήθηκε η χωματερή τους (μη γελιέστε με νεολογισμούς τύπου ΧΥΤΥ αφού και η ίδια η Περιφέρεια Αττικής ομολογεί πως αρχικά θα χρησιμοποιηθεί ως ΧΥΤΑ)
• ο διαρκής κατακερματισμός της «μεμβράνης» με την οποία κάλυψαν τη χωματερή και ο συνεχής εντοπισμός των κομματιών της στη θάλασσα του Σέσι
• Η ανυπαρξία μεθόδων διαλογής στην πηγή και η ανικανότητα παραγωγής υπολειμμάτων για ταφή ενώ αντίθετα ο όγκος των σύμμικτων συνέχεια μεγαλώνει
• Η απόληξη των στραγγισμάτων -μέσω της τρύπιας μεμβράνης- στη θάλασσα του νότιου Ευβοϊκού, που σε συνδυασμό με τις απολήξεις των ΚΕΛ που καταλήγουν εκεί, αλλά και τη ρύπανση που έρχεται από το βορά, θα τον οδηγήσουν στην νέκρωση

αλλά και άλλοι, περισσότεροι λόγοι (φερ’ ειπείν η παρεμπόδιση της ανάπτυξης μεθόδων διαλογής στην πηγή, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι «φίλοι και ημέτεροι» επιχειρηματίες των Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών που χρειάζονται χώρους ταφής για να πλουτίζουν), θα έπρεπε να έχουν σταματήσει κάθε απόπειρα λειτουργίας του απαίσιου έργου.

Όμως

Στην χώρα του πλαστικού savoir vivre και της πλαστικής σακούλας,  ακόμα και η μνήμη η ίδια και ο σεβασμός απέναντι της,  είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό. Το πλαστικό.

Το μνημείο που ανεγέρθη για να θυμίζει και να αποτίνει ένα είδος τιμής, ένα είδος μεταφυσικής συγγνώμης προς τα θύματα του άδικου  δυστυχήματος, αποτελεί και τοπόσημο, μπαλκόνι στη χωματερή που θα καταδικάσει την ανατολική Αττική και τη θάλασσα του νότιου Ευβοϊκού σε θάνατο. Δίχως μνημεία να θυμίζουν τι είναι αυτό που χάθηκε.

Και δίπλα στη νεκρή γη, το μνημείο των νεκρών της πτήσης 522, σε μία φριχτή αντίστιξη, να θυμίζει στις επόμενες γενιές τη μοίρα που επιφυλάσσει αυτός ο τόπος για τους νεκρούς και τα μνημεία τους.

Η χωματερή του Σγουρού, της Δούρου και του ηλιοκαμένου με τη χρυσή ρόμπα Πατούλη,  δεν είναι χώρος ταφής απορριμμάτων ή υπολειμμάτων. Είναι χώρος ταφής κάθε αξιοπρέπειας και σοβαρότητας που απέμεινε στην πλαστική μας χώρα.

Πλαστική η χώρα, πλαστικές και οι αξίες της, θα μείνουν ενταφιασμένες στην Αττική γη, να τη ρυπαίνουν  για χιλιάδες χρόνια ακόμα.

(In a blue mood.....)

Όταν υπουργοποιήθηκε ο Θανάσης Θεοχαροπουλος από τον Αλέξη Τσίπρα, η ενέργεια αυτή δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η κατάβαση κατά ένα ακόμα σκαλί στην κλίμακα της απαξίωσης του κόσμου των ιδεολογικών σχημάτων.  Της απαξίωσης της ίδιας της πολιτικής, ως διαδικασία βασισμένη στις παντοτινές αξίες, που αντιμάχονται μεταξύ τους. Δεν ήταν ο πρώτος ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος και φυσικά ούτε και ο τελευταίος. Απλά σατιρίστηκε υπερβολικά και όχι αδίκως.

Ο Αρκάς δεν χαριζόταν, κατά περίπτωση βέβαια (ala Carte)

Πολλές οι μετακινήσεις των φιλόδοξων πολιτικών υποκειμένων*. Από τα χρόνια του μεσοπολέμου, της μετεμφυλιακής περιόδου, των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων και ακόμα περισσότερα τον καιρό των μνημονίων.

Κορυφαίες στιγμές οι αναγκαστικές οικουμενικές ή οι κυβερνήσεις συνεργασίας, που  περιλάμβαναν τον Καρατζαφέρη μαζί με τον Σκανδαλίδη (πχ) στην ίδια πλειοψηφική βάση ή τον Κουβέλη με τον Μπαλτάκο. Αυτός ο χυλός, αυτή η ιδεολογική κατρακύλα ονομάστηκε «συναίνεση» και ανάλαβαν τα γνωστά πλυντήρια συνειδήσεων να την αναδείξουν ως απαραίτητη για τον τόπο και τον λαό. Δεν θα αναφερθούμε βέβαια και σε ψηφοφορίες που στηρίχθηκαν σε ψήφο ανοχής ή αποχή του εκτρωματικού κατασκευάσματος της Χ.Α. γιατί θα πρέπει να γράψουμε μόνο γι’ αυτά.

Εν ολίγοις, ένα σύστημα απέδειξε πως διαθέτει πάντα τις εφεδρείες του, όταν η κατάσταση πάει να του ξεφύγει ή απλά όταν απειλούνται συμφωνίες και προγραμματισμένες «δουλειές». Δεν τα επιτρέπει αυτά το δικό μας σύστημα. Είτε πρόκειται για την κεντρική κυβέρνηση, την ευρωπαϊκή επιτροπή, την περιφερειακή διοίκηση, τον δήμο και τις επιμέρους δημοτικές ενότητες του.

Η διοίκηση έχει συνέχεια φωνάζουν και καμαρώνουν κοροϊδεύοντας ευθέως τον ψηφοφόρο που προεκλογικά του πετούσαν συνθήματα τύπου «Ως Εδώ! Ώρα να αλλάξουμε σελίδα» ή «Νέο Ξεκίνημα» κλπ. Μετά τις εκλογές οι αντιπολιτεύσεις της «συναίνεσης» φοράνε ένα κοστουμάκι και με δήθεν σοβαρό ύφος (που τους καθιστά συνήθως γελοίους) μιλάνε για την συνέχεια που πρέπει να έχει η διοίκηση, για αποφάσεις ευθύνης και άλλα χιλιομασημένα. Και ενώ αναμασούν, ταυτόχρονα φτύνουν τους ψηφοφόρους τους. Τουλάχιστον τους συνειδητά και όχι επ’ ανταλλάγματι ψηφοφόρους τους.

Τελικά, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, οι στόχοι που το σύστημα που μας διοικεί έχει θέσει, θα πραγματωθούν στανικά και με κάθε τρόπο. Η πραγμάτωση των στόχων αυτοών  περνά πρώτα από την ικανοποίηση των αναγκών των διεκπεραιωτών τους. Οι ανάγκες αυτές είναι πάντα ίδιες και τις ικανοποιεί με απόλυτο τρόπο η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Η συμμετοχή στη νομή, μεταφράζεται συνήθως σε αξιώματα, ή κατά την διαδεδομένη μεταφορά, σε παραχώρηση «καρέκλας». Αυτή η καρέκλα είναι ο μεγαλύτερος πόθος και συχνά ο μοναδικός στόχος των «οραματιστών» της πολιτικής πρακτικής, δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα και σε όλο τον πλανήτη, όπως διαπιστώνουμε συνέχεια.

Στον δήμο που ζούμε, στον «δήμο της καρδιάς μας» όπως λέμε στην AtticaVoice (αν και διαγκωνίζεται με τον δήμο Σπάτων – Αρτέμιδας για την «καρέκλα» αυτή) πρόσφατα το ζήσαμε και αυτό. Η έλλειψη πλειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο για την παράταξη του δημάρχου, του δημιούργησε την ανάγκη για μία επιπλέον ενίσχυση σε συμβούλους. Και βέβαια, τα πράγματα έδειξαν πως τίποτα δεν είχε αφεθεί στην τύχη. Και το έδειξαν πριν ακόμα τη δεύτερη εκλογική Κυριακή.

Κατά τα εμπορικά ήθη του δυτικού κόσμου αυτές οι πράξεις δεν μπορεί να είναι μονσήμαντες, να περιγράφονται δηλαδή μόνο ως «δούναι» ή μόνο ως «λαβείν». Αυτές οι πράξεις περιέχουν την αμοιβαιότητα εξορισμού. Έτσι ο παρέχων πολιτική στήριξη λαμβάνει τα σχετικά επίχειρα, τα οποία συνοψίζονται σε ένα …έπιπλο. Μία καρέκλα, κατά το διαδεδομένο μεταφορικό σχήμα.

Και δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε μία συμφωνία που υπακούει στις επιταγές της ελεύθερης οικονομίας και στους κανόνες της αγοράς, αν πρόκειται για ένα εμπόρευμα όπως είναι ένα αυτοκίνητο, ένα αεροπλάνο ή ένας καφές. Αν η συνδιαλλαγή όμως αφορά έναν δήμο;  Αν αφορά την κοινωνία του, τον τόπο, την υγεία των κατοίκων του; Αν αφορά τα βουνά του και τα δάση του; Αν συνορεύει με υποδομές κλίμακας οι οποίες επιβαρύνουν την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων; Μπορεί η συνδιαλλαγή και η «συμφωνία για την καρέκλα» να ίσταται υπεράνω αυτών των αξιών, ως ρυθμιστικός παράγοντας τους;

Η προηγούμενη δημοτική αρχή με τα καθημερινά τα έβγαζε πέρα με αρκετά προβλήματα που επιβάρυναν την κατάσταση. Τα διεκπεραίωνε. Εκεί που ήταν οικτρή ήταν στα μεγάλα. Στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, τα οποία έδειξε πως δεν τα θέλει γιατί θέλει να μετατρέψει τον δήμο σε αθηναϊκό προάστιο. Έδειξε πως θέλει να υποβαθμίσει τον τόπο για τους κατοίκους του και να τον καταστήσει αναλώσιμο επιχειρηματικό στόχο προς εκμετάλλευση. Άσχετα αν οι τόποι δεν καταναλώνονται και οι άνθρωποι δεν μπορεί να μετατραπούν σε εποχιακούς υπαλλήλους μεγαλοεπενδυτών ετσιθελικά.

«Απρίλης - Μάης, κοντά το θέρος» λέει η παροιμία και άσχετα αν το θέρος μόλις έφυγε, η ώρα της κρίσης είναι κοντά. Η ώρα που θα φανεί το μέγεθος της συνδιαλλαγής είναι σχεδόν τώρα. Αν και έχουμε τις δικές μας εκτιμήσεις, δεν θέλουμε να τις δούμε να επιβεβαιώνονται και  προτιμούμε να περιμένουμε τα γεγονότα και βέβαια τις αγαπημένες κατηχήσεις των συνδιαλλασσομένων περί "πολιτικού πολιτισμού". Εννοείται πως ο  πολιτικόες πολιτισμός εκτός εισαγωγικών δενταυτίζεται επουδενί με την κοροϊδία. Για να μη μπερδευόμστε.

Σεπτέμβρης – Οκτώβρης, κοντά και ο χειμώνας.

*Τα υποκείμενα αυτά που δυστυχώς υποκαθιστούν με τέτοιες ενέργειες, το πραγματικό υποκείμενο της πολιτικής, που είναι ο ίδιος ο λαός.

Μετά το  «τακτικό» συμβούλιο της 27ης Αυγούστου 2019, που στόχος ήταν το ξεφόρτωμα του άγους της πρωτόγονης χωματερής κυρίως και  της λιμενικής ρύπανσης δευτερευόντως  από τον Πατούλη, η διοίκηση  Δούρου συγκαλεί σήμερα, 30/8  νέα συνεδρίαση. Την συγκαλεί λίγες ώρες πριν αποχωρήσει η πρώην περιφερειάρχισσα  και ενώ έχει ορκιστεί ο νέος περιφερειάρχης  Πατούλης. ‘Ηδη  έχει κυκλοφορήσει η σχετική  καταγγελία από τους συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Αττική.

Προχθές (27/8) αλλά και σε προηγούμενες κινητοποιήσεις τους, τα  σωματεία και οι φορείς της Δυτικής Αττικής κατήγγειλαν  την απαράδεκτη απόφαση που πήρε η πλειοψηφία του ΕΔΣΝΑ την 1η Αυγούστου, σε έκτακτη,  μυστική συνεδρίαση για καινούργια  επέκταση του ΧΥΤΑ Φυλής, που στην ουσία της είναι η δημιουργία μιας νέας τεράστιας χωματερής τεσσάρων  εκατομμυρίων κυβικών μέτρων σε απόσταση αναπνοής από τις εργατικές κατοικίες.

Την ίδια ώρα, στη συνεδρίαση του Ενιαίου Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ), του φορέα διαχείρισης των απορριμμάτων, αναμένεται να επικυρωθεί η προκήρυξη του διαγωνισμού για την κατασκευή της νέας χωματερής στη Φυλή και να αποφασιστεί η "αποκατάσταση λατομικών χώρων", διαδικασία που συνδέεται με την αξιοποίηση ανενεργών λατομείων ως χωματερών!  Αναπαράγεται δηλαδή η ντροπή των χωματερών από την απερχόμενη  διοίκηση  Δούρου, η οποία  όχι μόνο δεν έκλεισε τη χωματερή, όπως διατυμπάνιζε, όχι  μόνο έφτιαξε καινούργια χωματερή και σχεδιάζει κι άλλη (Γραμματικό - Κορωπί), αλλά λίγες μέρες πριν τη λήξη της θητείας της ανέλαβε να βγάλει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό και σε συνεννόηση με τη νέα περιφερειακή αρχή του Πατούλη. Ο  Πατούλης την ίδια ώρα οργανώνει φιέστες  ορκωμοσίας και διακηρύττει πνεύμα ομονοίας με τον ….Σγουρό.

Δούρου – Πατούλης  και Σγουρός, όλοι μαζί, με πλήρη σύμπνοια, θέλουν  να ξεμπερδεύουν με τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει αρχικά ο τελευταίος και χρησίμευσαν σαν πάτημα για να αναρριχηθεί στην θέση της περιφερειάρχη η δεύτερη. Τώρα με τους δύο λερωμένους από το ψέμα τους και την χυδαία αντιλαϊκή στάση τους,  να περνούν στο περιθώριο, έρχεται ο «άσπιλος και αμόλυντος»  να εξυπηρετήσει τον τελικό σκοπό. Και μέχρι να βγάλει τη θητεία του θα έχει όλο τον καιρό να διεκπεραιώσει  νέες απαράδεκτες πολιτικές. Γιατί, τι άλλο μπορεί  να προμηνύει η «Ιερή-ανίερη Συμμαχία» ;

Η καταγγελία των συμβούλων της Λαϊκής Συσπείρωσης της Περιφέρειας Αττικής το επισημαίνει ξεκάθαρα:

«Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, η Δούρου και ο Πατούλης δρουν σε συνεργασία. Υλοποιούν αποφάσεις της ΕΕ για να ταΐζουν από ένα υπαρκτό και μεγάλο πρόβλημα, όπως είναι η αποκομιδή των απορριμμάτων, με ζεστό χρήμα μια χούφτα ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους που λυμαίνονται και δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο ζήτημα, καταδικάζοντας το λαό της Δυτικής Αττικής να συνεχίσει να ζει όχι πια δίπλα, αλλά μέσα στα σκουπίδια.»

Η καταγγελία μιλάει μόνο για τη συμμαχία Δούρου – Πατούλη. Εδώ πρέπει να προσθέσουμε και τον Σγουρό, ο οποίος με χαρά ανακοίνωσε την επίσημη συνεργασία του με τον Πατούλη. Βέβαια θα πρέπει να προσθέσουμε και το ότι η μπίζνα των χωματερών δεν αφορά μόνο την δυτική Αττική, αλλά και την ανατολική, με τη μεγάλη πληγή του Γραμματικού, να απειλεί να την καταστρέψει.  Το πεδίο πρέπει να μεγαλώσει. Η συμμαχία που ανατέλλει χρειάζεται χώρο εργασίας και μεγέθυνση του φριχτού αντικειμένου της, για να είναι οικονομικά επιτυχημένη.

Και ο τελικός στόχος;

Μεγέθυνση υποδομών, αύξηση δικτύων μεταφορών, κατάληψη βιοτικού χώρου από επιχειρήσεις και υποδομές και άλλα τέτοια υπέροχα. Όλα απαιτούν χώρους φτηνής απόθεσης των απορριμμάτων τους. Η ανάπτυξη τους πεινάει για φτηνές  χωματερές.  Θέλουν να αποφύγουν με κάθε τρόπο την αύξηση του λειτουργικού τους κόστους, με την ανάπτυξη λειτουργιών όπως η διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή κα η ανακύκλωση τους. Θέλουν να αποκομίσουν και το κέρδος που παράγεται από τα σύμμικτα και τις πρωτόγονες μεθόδους που επικρατούν στη διαχείριση των σκουπιδιών. Όλα στην πλάτη του πληθυσμού, ο οποίος είναι απλά καταναλωτής γεγονότων, ειδήσεων και εσχάτως και φτηνής «οικολογίας» με «εθελοντικές αναδασώσεις», υποτιθέμενες «οικολογικές δράσεις» και «πάρκα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης». Όλα κενά περιεχομένου και μηδενικής πολιτικής στόχευσης.

Το πράγμα πάει όλο και χειρότερα. Στην Αττική, στην Ελλάδα, στον κόσμο που ανήκουμε όσοι σεβόμαστε τον συνάνθρωπο, τη ζωή και την κοινωνία.  Και τα αναισθητικά που μας ταΐζουν είναι τόσο δυνατά που κοντεύουν να καταργήσουν την ίδια τη ζωή πριν τον θάνατο.

Δελτίο τύπου της Πρωτοβουλίας Κατοίκων για ένα λιμάνιου θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη της Ραφήνας

για το Περιφερειακό Συμβούλιο της 27ης Αυγούστου 2019

Απαίτηση του κόσμου της Ραφήνας, του Πικερμίου αλλά και άλλων περιοχών, είναι η ματαίωση του τερατώδους σχεδίου που θα μετατρέψει τη Ραφήνα σε μια πόλη χωρίς θάλασσα πια. Σε μία πόλη που θα βρίσκεται  δίπλα σε ένα λιμάνι που θα υποβαθμίσει δραστικά και δραματικά τη ζωή και τον τόπο.

Αυτή ήταν η κεντρική διεκδίκηση της χθεσινής «επίσκεψης» κατοίκων περιοχών της ανατολικής Αττικής στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο της θητείας Δούρου. Διατρανώθηκε προς κάθε κατεύθυνση η αντίθεση των κατοίκων προς  το «Monster Plan», όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται το προγραμματικό αναπτυξιακό σχέδιο του λιμανιού της Ραφήνας και τα συνοδά έργα του, που θα αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία της πόλης και θα αποκόψουν κυκλοφοριακά τις γειτονιές της.

Η έγκαιρη αποκάλυψη του προγράμματος του συμβουλίου από την Πρωτοβουλία Κατοίκων  και η κινητοποίηση των κατοίκων σε Ραφήνα και Πικέρμι, πέτυχαν την απόσυρση των θεμάτων από τον πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου Θ. Σχινά.

Απαίτηση του κόσμου της Ραφήνας, του Πικερμίου αλλά και άλλων περιοχών, η ματαίωση του τερατώδους σχεδίου που θα μετατρέψει τη Ραφήνα σε μια πόλη χωρίς θάλασσα πια. Σε μία πόλη που θα βρίσκεται  δίπλα σε ένα λιμάνι που θα υποβαθμίσει δραστικά και δραματικά τη ζωή και τον τόπο.

Αυτή είναι η κεντρική διεκδίκηση της χθεσινής «επίσκεψης» κατοίκων περιοχών της ανατολικής Αττικής στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο της θητείας Δούρου και της κυριαρχίας της παράταξης της. Στο τελευταίο αυτό περιφερειακό συμβούλιο δόθηκαν περισσότερες αποδείξεις πως και η ατζέντα της επερχόμενη περιφερειακής αρχής, αποτελεί συνέχεια της ατζέντας της απερχόμενης. Δηλαδή με λάβαρο την διαστρεβλωμένα εννοούμενη  «ανάπτυξη», η οποία στην ουσία είναι η οικονομική μεγέθυνση των λίγων και μεγάλων, μέσα από την ασύστολη κατανάλωση των πόρων, του περιβάλλοντος  και της ποιότητας ζωής των μικρών. Χαρακτηριστική η καυστική επισήμανση από τον κόσμο της κίνησης της Δυτικής Αττικής για την βιασύνη της Δούρου να παραδώσει στον Πατούλη, αφού πρώτα περάσει η ίδια την επέκταση του ΧΥΤΑ, για να μην έχει ο δεύτερος πολιτικό κόστος. Ακριβώς το ίδιο φωνάζαμε πριν από λίγες ημέρες και για το Monster Plan –όπως έχει επικρατήσει να λέγεται- του λιμανιού της Ραφήνας.

Δολίως, με συνοπτικές διαδικασίες και κάτω από πλήρη αδιαφάνεια κυκλοφόρησαν η πρόσκληση και η ατζέντα του τελευταίου για την προηγούμενη περίοδο, περιφερειακού συμβουλίου Αττικής. «Στα μουλωχτά» φώναζε η δυτική Αττική, προσπάθησαν να περάσουν την επέκταση της πηγής του καρκίνου στον τόπο τους. Και φώναξαν πως είναι στο πλευρό των κατοίκων της Ανατολικής Αττικής που δεν θέλουν τον ΧΥΤΑ της Δούρου και του Σγουρού, δηλαδή τον ΧΥΤΑ Γραμματικού. Και μέρος των κατοίκων της ανατολικής Αττικής που βρισκόμασταν εκεί διαμαρτυρόμενοι για το λιμάνι ενωθήκαμε με εκείνους που διαμαρτύρονταν για τον ΧΥΤΑ. Είναι ντροπή αλήθεια, σήμερα το 2019 να υπάρχουν ακόμα ΧΥΤΑ, να είναι ανίκανοι δήμοι και περιφέρεια να λειτουργήσουν την ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή και να τα αναθέτουν σε εργολάβους που τελικά δεν κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται.

Είναι σχεδόν σίγουρο πως με την τροπή που πήραν τα πράγματα στο περιφερειακό συμβούλιο της 27ης Αυγούστου, η επόμενη απόπειρα για την προώθηση του τερατουργήματος που αποκαλείται Master Plan λιμένα Ραφήνας αλλά και η επόμενη επέκταση της ντροπής των χωματερών στην Αττική, θα γίνουν πάλι «στα μουλωχτά». Ξέρουν πως δεν είμαστε ηλίθιοι ούτε αδιάφοροι για τη ζωή μας και δεν έχουν τη γενναιότητα να συζητήσουν και να εγκρίνουν την καταδίκη του μέλλοντος του τόπου στο φως της ημέρας.

Τα απαίσια πρόσωπα τους που συσπώνται από την αγωνία της χαμένης ψήφου (και όχι της ζωής που κλέβουν) το μαρτυρούν.

Η περιφερειακή αρχή έχει συνέχεια. Συνέχεια στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της καταστροφής, συνέχεια στην ανηθικότητα και στις αποφάσεις σε απόλυτο σκοτάδι και αδιαφάνεια.

Κανένας εφησυχασμός απέναντι στους ά-βουλους που το ίδιο το σύστημα τους έχρισε συμ-βούλους και φυσικά και περισσότερο, απέναντι στους  φιλόδοξους επικεφαλής τους. Και κάποτε πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε αυτύς που βούλονται και όχι αυτούς που διεκπεραιώνουν εντολές ως εκπαιδευμένα σκυλάκια.

 Στην παραπάνω εικόνα τα θέματα του Περιφερειακού Συμβουλίου της 27ης Αυγούστου 2019. Μέσα σε διαμαρτυρίες και φωνές των διαμαρτυρόμενων, ο πρόεδρος Σχινάς εκτέλεσε την υποχρέωση του και ανακοίνωσε πως τα θέματα 1 έως 4 συζητήθηκαν ενώ τα θέματα από το 4 και κάτω αποσυρονται ή αναβάλλονται. Ο απελθών "πρόεδρος" Σχινάς είναι εκείνος που διεκπεραίωσε ψηφοφορία με ψήφους μόνο των επικεφαλής των παρατάξεων το 2018, όταν φοβήθηκε πως θα υπήρχαν διαρροές συμβούλων που θα καταψήφιζαν την πρόταση της "Δύναμης Ζωής" της Ρ. Δούρου.

Η αναγγελία από μικροφώνου που έκανε ο πρόεδρος Σχινάς δεν αντέχει σε κμία δοκιμασία, τόσο του νομότυπου, όσο και του πολιτικού ή του ηθικού της περιεχομενου

ΥΓ Αλγεινότατη εντύπωση προκάλεσε η αυθάδεια και η αντιδημοκρατική νοοτροπία της υπερφίαλης και αδικαιολόγητα πολυθεσίτισσας περιφερειακής γυρολόγου, Κ. Αδαμοπούλου. Σε μία από τις συνήθεις παρεμβάσεις της, ζήτησε τον λόγο γιατί δεν πίστεψαν οι κάτοικοι την ΑΝΕΠΙΣΗΜΗ «πληροφορία» κάποιου ελεγχόμενου για την αναξιοπιστία του μέσου, της επισημάνθηκε αυτό ακριβώς. Πως δεν υπήρχε τίποτα αξιόπιστο. Άλλωστε ένας επιπλέον λόγος  της διαμαρτυρίας των κατοίκων της Φυλής ήταν η ανυποληψία και η αναξιοπιστία της περιφερειακής αρχής και των «πληροφοριών» που διέδιδε.

Η Κ. Αδαμοπούλου απάντησε με το θράσος που την χαρακτηρίζει πως δεν χρωστάει ενημέρωση στον «πάσα ένα» ή την «πάσα μία» και μετά ειρωνεύτηκε τους διαμαρτυρόμενους  δήθεν χαριτολογώντας και στέλνοντας «Φιλάκια». Η αυθάδεια της ξεχείλισε το ποτήρι και βέβαια θερμόαιμη διαμαρτυρόμενη που αισθάνθηκε σφόδρα προσβεβλημένη (όπως και όλοι μας) της επισήμανε την αμετροέπεια της σε τόνο τόσο υψηλό που δεν χρειαζόταν καν μικρόφωνο για να ακούει όλο το αμφιθέατρο.

Η Κ. Αδαμοπούλου και η συμπεριφορά της αυτή αποτελούν -όπως έχει διαφανεί τα τελευταία χρόνια- δείκτη της εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας του απερχόμενου περιφερειακού συμβουλίου. Τίποτα δεν εγγυάται πως το επόμενο θα είναι καλύτερο αφού φάνηκε πως έχει αναλάβει την διεκπεραίωση όσων δεν πρόλαβε η απελθούσα διοίκηση να υλοποιήσει.

Προς όφελος των ολίγων και οικονομικά ισχυρών και εις βάρος των κατοίκων της Αττικής και του περιβάλλοντος δυστυχώς

Η ατζέντα του συμβουλίου της 27/8/19 ακολουθεί για όσους θέλουν το πρωτοτυπο της πρόσκλησης:

ΦΗΜΕΣ ΠΕΡΙ ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ  ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ! ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΙΜΑΝΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Σχετικά με τις φήμες που κυκλοφορούν από εχθές το μεσημέρι περί αναβολής των θεμάτων για το λιμάνι Ραφήνας στο Περιφερειακό Συμβούλιο της 27/8, έχουμε να πούμε οτι:

Οι αναβολές κατά κανόνα δεν προαποφασίζονται αλλά ανακοινώνονται την ημέρα της συνεδρίασης.  Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη ενημέρωση. Φυσικά δεν είναι απίθανο να αναβληθούν μετά από τον ξεσηκωμό όλης της Ραφήνας , τη συγκέντρωση εκατοντάδων υπογραφών μέσα σε λίγες ημέρες και τη δημοσιότητα  που πήρε το θέμα που πήγε να περάσει «εν κρυπτώ». Αυτό όμως  θα εξαρτηθεί και από την παρουσία όσο το δυνατό περισσότερου κόσμου στη σημερινή συνεδρίαση. 

Η παρουσία μας εκεί είναι απαραίτητη και για άλλον ένα λόγο. Ακόμη κι αν τα θέματα αναβληθούν, η παρουσία μας εκεί δηλώνει την πρόθεσή μας να μην αφήσουμε να υλοποιηθούν τέτοια (ή παρόμοια) καταστροφικά σχέδια.

Είναι πιθανό μάλιστα, στόχος της «διαρροής πληροφοριών» να είναι η απουσία των πολιτών από τη σημερινή συνεδρίαση.

Αυτή τη φορά όμως θα είμαστε εκεί, γιατί  δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε κανένα!  Τόσα χρόνια που ο κόσμος ζητούσε να βγει στη δημοσιότητα το επικαιροποιημένο masterplan του λιμανιού,  όχι μόνο κανείς δεν  φρόντισε να μας ενημερώσει, αντίθετα  δρομολογούσαν  την έγκριση ενός τερατώδους σχεδίου για την πόλη μας.   Από εδώ και στο εξής θα είμαστε παρόντες στις εξελίξεις!

Τρίτη 27/8/2019,

Πρωτοβουλία Κατοίκων Ραφήνας

για ένα λιμάνι που θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σήμερα που η ανθρώπινη ζωή δεν κοστίζει, πάλι, μια δεκάρα,

που η φύση υφίσταται τη μεγαλύτερη στην ιστορία της καταστροφή,

που πλήθη ολόκληρα τρέχουν σαν σκυλιά πίσω απ’ τον αφέντη τους, τον εύκολο πλουτισμό,

ενώ άλλα πλήθη, ακόμα μεγαλύτερα, πεθαίνουν μέσα στην ανέχεια,

είναι παρήγορο να βλέπεις στα γραπτά νέων παιδιών, προβληματισμό για τα μέλλον αυτού του κόσμου. […]

Ωστόσο, ποιήματα δε γράφουμε μόνο για να γίνουμε ποιητές,

αλλά για να φωτίσουμε τον μέσα μας κόσμο και, κατά συνέπεια, τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που συγκινούνται, αγαπούν και συμπάσχουν, υπάρχει ελπίδα.

(Αργύρης Χιόνης, Μάιος 1999)

Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα,

να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα.

Με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι

να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι.

(Ξύλινα σπαθιά 1995, Πέρα από τις πόλεις της ασφάλτου)

Σε ΦΕΚ το νομοσχέδιο για την παραχώρηση των 10 περιφερειακών λιμανιών - 1 Μαρτίου 2019 - 18:40

Από την 1η Μαρτίου του 2019, η πρακτική της παραχώρησης των ελληνικών λιμανιών αποτελεί νόμο του κράτους και ως αποτέλεσμα αυτού, 10 «περιφερειακά» -όπως ονομάζονται- λιμάνια οδεύουν προς παραχώρηση. Το μοντέλο της παραχώρησης και οι πιο εξειδικευμένοι όροι δεν υφίστατο κατά την ψήφιση του σχετικού νόμου.

Στα τέλη Ιουλίου, επανεξετάστηκε το μοντέλο της παραχώρησης των λιμανιών και προκρίθηκε για κάποια, ο τύπος της πλήρους παραχώρησης. Συγκεκριμένα η κατεύθυνση της πλήρους αποκρατικοποίησης προτείνεται για ορισμένα από τα δέκα περιφερειακά λιμάνια. Εκείνα που είναι διεθνούς ενδιαφέροντος.

Το σχέδιο προβλέπει

-για κάποια λιμάνια να προκριθεί η πώληση μετοχών,

-σε άλλα η παραχώρηση του συνόλου των δραστηριοτήτων και

-σε κάποια άλλα η παραχώρηση επιμέρους δραστηριοτήτων.

«Καλάθια με τσαμπιά από σταφύλια, στις εγκαταστάσεις της νέας οινοβιομηχανίας της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Αττικής, της οποίας πραγματοποιούνται τα εγκαίνια. Κόσμος συγκεντρωμένος στην είσοδο της οινοβιομηχανίας. Ο Υπουργός Γεωργίας Ιωάννης Παπαβλαχόπουλος, με την παρουσία και άλλων επισήμων, εγκαινιάζει το εργοστάσιο. Μηχανικό πατητήρι σταφυλιών, σε λειτουργία, στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Μηχάνημα εμφιάλωσης κρασιού, σε λειτουργία. Ο Ι. Παπαβλαχόπουλος και οι λοιποί επίσημοι ξεναγούνται στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Τα εμφιαλωμένα κρασιά, τοποθετημένα σε κιβώτια.»

{youtube}_EQNGoYnIiQ{/youtube}

(από τα επίκαιρα της εποχής)

Το εργοστάσιο της Ένωσης Γεωργικών (Αγροτικών το θέλει η σπασμένη πια πινακίδα του) Συνεταιρισμών στο Πικέρμι, στέκει ακόμα, κουφάρι άδειο. Σύμβολο της Αττικής Αγροτικής Οικονομίας που έχει απεμπολήσει προ πολλού την παραγωγή και  ζει παρέχοντας υπηρεσίες, αφού πλούτισε εφημερα πουλώντας τον ίδιο του τον εαυτό. Το 1969, στα χρόνια της Χούντας  που είχε εγκαινιαστεί, εν μέσω περιόδου τρύγου (21/9), κατέβηκε και υπουργός της τότε κυβέρνησης για να το κόψει την κορδέλα και η τηλεόραση τράβηξε πλάνα από τα τσαμπιά στα καλάθια και από το εμφιαλωτήριο που δούλευε -για τα δεδομένα της εποχής και του τόπου- πυρετωδώς, Σηματοδοτώντας πως η παραγωγή κρασιού είχε ήδη ξεκινήσει. Μέρος της παραγωγής που διαφήμιζε η ανάπτυξη των συνταγματαρχών, που δεν ήταν τίποτα άλλο αλλά ανάπτυξη λόγω αδρανείας, που ερχόταν από τα περασμένα χρόνια. Ήταν η εποχή της παραγωγής, αλλά όχι απαραίτητα και της ποιότητας.