Με έδρα τη Βαρκελώνη, η Tanya Beyeler (Ελβετία) και ο Pablo Gisbert (Ισπανία) συναποτελούν το καλλιτεχνικό ζευγάρι El Conde de Torrefiel. Τα έργα τους είναι μια σύνδεση κειμένου, χορογραφίας και εικαστικών τεχνών. Στο τέταρτο κατά σειρά έργο τους με τίτλο La chica de la agencia de viajes nos dijo que había piscina en el apartamento [Η κοπέλα από το ταξιδιωτικό γραφείο μας είπε ότι υπήρχε πισίνα στο διαμέρισμα] (2013), υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο λαό, αυτό το υποκείμενο που από άλλους αγιοποιείται ή και θεοποιείται ακόμη και θεωρείται το εργαλείο της κοινωνικής επανάστασης και ανατροπής, ενώ από άλλους υποτιμάται και λοιδωρείται ως μια μάζα χυδαία και εύκολα εξαγοράσιμη και ως εκ τούτου χειραγωγούμενη από την εξουσία.

Ο Σολωμός μιλούσε πατρικά γι αυτόν και τον συμπονούσε «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε / Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε», ο δε Βάρναλης τον θεοποιούσε παρόλο που αναγνώριζε τη μη συνειδητοποίησή του «Αυτός πατρίδα κι ανθρωπιά, το σήμερα και τ’ αύριο και το μεγάλο χτες» αλλά και «Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο / αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς». Οι El Conde de Torrefiel όμως, δεν χαρίζονται στο λαό.

Ποια είναι η αλήθεια; Όλα μαζί είναι η αλήθεια, γιατί έτσι τελικά είναι ο άνθρωπος. Ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Ικανός για στιγμές εξαιρετικού μεγαλείου, αλλά και απέραντης ντροπής. Και είναι καλό να έχουμε πλήρη επίγνωση και των δύο πλευρών του

Ας διαβάσουμε όμως το κείμενο των El Conde de Torrefiel

Δυο φίλες συζητούν, και η μια λέει στην άλλη: Εδώ και καιρό βλέπω μεγάλους συγγραφείς, πολιτικούς όλων των τάσεων, ποιητές, μουσικούς, κινηματογραφιστές, σημαντικούς και επιφανείς διανοούμενους, να εκθειάζουν την έννοια του λαού, την έννοια του προλεταριάτου.

Να ξέρεις πως όλοι αυτοί, όλοι αυτοί που τον δοξολογούν, τον λατρεύουν και τον χειροκροτούν ανελλιπώς, δεν έζησαν ποτέ με τον λαό, δεν έζησαν ποτέ με το προλεταριάτο. Πέρασαν τη ζωή τους κάνοντάς τον ποίηση, τραγούδια, θεωρίες, θεάματα, θεοποιώντας τον, αλλά μακριά του. Γιατί αυτοί οι καλλιτέχνες, οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι στην πραγματικότητα δεν έχουν δει την αηδία που κρύβει ο λαός, την ευτέλεια των συγκινήσεών του, τη θλίψη του προλεταριάτου, τη διαστροφή στη ζωή του. Γιατί αυτοί που κάνουν ποίηση, πολιτική και διανόηση με θέμα τον λαό δεν έφαγαν ποτέ στα τραπέζια του, δεν κοιμήθηκαν ποτέ στα κρεβάτια του, δεν περπάτησαν εκεί που αυτός περπατά, δεν έχεσαν στις χέστρες του, δεν μαγείρεψαν στις κουζίνες του, και, κυρίως, δεν του μίλησαν ποτέ. Γιατί αν είχαν κάνει ένα από αυτά τα πράγματα θα ήξεραν ότι του λαού, με το να είναι δωροδοκήσιμος και διεφθαρμένος, του αξίζει ολόκληρος ο πόνος που μπορεί να αντέξει.

Όσοι προερχόμαστε από τον λαό, όσοι ανατραφήκαμε και εκπαιδευτήκαμε από αυτόν, από το προλεταριάτο, όσοι κοιμηθήκαμε σε ράντσα, ζήσαμε σε μικρά σπίτια και φορέσαμε ρούχα αλλονών, ξέρουμε ότι εκεί δεν υπάρχει τίποτα ποιητικό ούτε καλλιτεχνικό ούτε εγκάρδιο, ούτε υγιές, ούτε καλό. Υπάρχει μια νοσταλγική και συναισθηματική προβολή, μια χαλαρότατη συγκίνηση που μπάζει νερά από παντού και δεν σ’ αφήνει να σκεφτείς. Η έννοια του λαού είναι θλιβερή, και κυρίως, είναι πολύ κοινότοπη. Όλος ο κόσμος μιλά γι’ αυτήν και τη χρησιμοποιεί, όπως κάνω κι εγώ τώρα δα. Το προλεταριάτο είναι ό,τι χειρότερο συνέβη στην Ιστορία. Το προλεταριάτο είναι αυτό που γεμίζει τις παραλίες, τους στρατούς, τα εμπορικά κέντρα, τα κωλόμπαρα, τις εκκλησίες και τα εργοστάσια. Τι μπορεί να βγει απ’ όλα αυτά; Κι έπειτα τους ακούς με τι τρόπο μιλάνε, τους βλέπεις με τι τρόπο γελούν, πώς μεθάνε, πώς εκφράζουν την τρυφερότητά τους, και τα καταλαβαίνεις όλα.

Και έχω αποφασίσει να απομακρυνθώ απ’ δαύτους, γιατί δεν μου κάνουν καθόλου καλό· σκέψου πως όταν γυρίσει ο τροχός θα τους συμβεί, και πάλι, εκείνο που τους συνέβη και στην αρχή, και από πολίτες θα γίνουν, και πάλι, σκλάβοι. Και λυπάμαι γι’ αυτό.

Με αφορμή την επιθυμία για δημιουργία μιας λίστας με τραγούδια από τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας, ταξιδέψαμε στο χώρο και στο χρόνο και μέσα από τη Μουσική συναντηθήκαμε με την Ιστορία, τη Γεωγραφία, την Πολιτική και την Κοινωνιολογία. Και έτσι, χωρίς να έχει πάει ποτέ το σώμα σ’ αυτά τα μέρη, πήγε το μυαλό και η καρδιά μας και ίσως να έφτασαν και πιο μακριά από εκεί που φτάνουν οι οργανωμένες εκδρομές των tour operators.

Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας γιατί, μέχρι να φτάσουμε στη λίστα, έχουμε να πούμε πολλά. Τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας συγκεντρώνονται σε δύο κεντρικούς πυρήνες, στην Απουλία και την Καλαβρία, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από γεωφυσική και οικονομική άποψη, σε απόσταση 600 χλμ. μεταξύ τους, χωρίς κάποια εμπορική ή πολιτιστική ανταλλαγή. Το μόνο κοινό τους είναι το εντυπωσιακό φαινόμενο της χρήσης μιας ελληνικής διαλέκτου που έχει επιβιώσει επί εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια στην περιοχή. Πιο συγκεκριμένα, τα ελληνόφωνα χωριά εντοπίζονται στη μεν Απουλία, στην περιοχή του Salento (Grecia Salentina), κοντά στην πόλη Lecce, ενώ στην Καλαβρία, στο νότιο τμήμα της στην περιοχή Bovesia.

Στην Καλαβρία, οι ελληνόφωνοι πληθυσμοί ζουν κυρίως στα χωριά της Μπόβα Σουπεριόρε, Μπόβα Μαρίνα, Ροκκαφόρτε ντελ Γκρέκο, Κονδοφούρι, Παλίτσι, Γκαλλιτσιανό, Ρογκούντι και Μέλιτο ντι Πόρτο Σάλβο. Η ελληνική διάλεκτος που ομιλείται στην Καλαβρία, ονομάζεται γκρεκάνικα (grecanica). Η περιοχή αυτή είναι μια από τις πιο φτωχές της Ευρώπης. Η καλλιεργήσιμη γη είναι λιγοστή και οι κάτοικοι ασχολούνται πε­ρισ­σό­τε­ρο με την κτη­νο­τρο­φί­α ενώ, βέβαια, ο πληθυσμός μειώνεται συνεχώς λόγω της εσωτερικής μετανάστευσης προς τα αστικά κέ­ντρα.

Στην περιοχή της Απουλίας, οι ελληνόφωνοι πληθυσμοί ζουν κυρίως στα χωριά της Καλημέρα, Μαρτιγκνιάνο, Μαρτάνο, Στερνατία, Ζολλίνο, Κοριλιάνο ντ'Οτραντο, Σολέτο, Μελπινιάνο και Καστρινιάνο ντέι Γκρέκι, αν και φαίνεται πως σε κάποια από τα χωριά αυτά, η γλώσσα εξαφανίζεται. Η ελληνική διάλεκτος που ομιλείται εκεί, ονομάζεται γκρίκο (grico) και δεν είναι ίδια με τα γκρεκάνικα. Η περιοχή αυτή είναι πιο πλούσια από την Καλαβρία. Παράγει κα­πνό, κρα­σί και λά­δι, ενώ υπάρ­χουν λί­γες βιο­τε­χνί­ες και μι­κρά ερ­γο­στά­σια χει­ρο­τε­χνί­ας και κε­ρα­μο­ποι­ί­ας.

Εκτός από τις δύο ελληνικές διαλέκτους, τόσο στο Σαλέντο όσο και στην Καλαβρία, χρησιμοποιείται και μία άλλη διάλεκτος, η ρομανική, η dialetto, κατά την τοπική ορολογία. Η ρομανική διάλεκτος προέρχεται από τη λατινική γλώσσα, αλλά είναι διακριτή από την επίσημη ιταλική. Αξίζει να σημειώσουμε πως στις ίδιες περιοχές που μιλιούνται τα γκρεκάνικα καθώς και στη Σικελία, ζουν και αλβανόφωνοι πληθυσμοί που μιλούν τη γλώσσα αρμπερές. Οι αλβανόφωνοι αυτοί πληθυσμοί προέρχονται από αλβανικούς πληθυσμούς που μετανάστευσαν στις ιταλικές ακτές κατά την ύστερη Βυζαντινή περίοδο αλλά και κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ένα μεγάλο , δε, μέρος αυτών των Αλβανών μεταναστών προέρχονταν από την Πελοπόννησο, όπου ζούσαν πάνω από δύο αιώνες

Η προέλευση των grico

Ας επιστρέψουμε όμως στην ελληνική διάλεκτο. Σχετικά με την προέλευσή της υπάρχουν βασικές θεωρίες σχετικά με την προέλευσή της:

α) Η θεωρία του Μορόζι (1870) και άλλων Ιταλών γλωσσολόγων (κυρίως του Ορόντσο Παρλανγκέλι), σύμφωνα με την οποία η Κατω-ιταλική διάλεκτος προέρχεται από τη γλώσσα των Βυζαντινών εποίκων που εγκαταστάθηκαν στη νότια Ιταλία τον 9ο αιώνα

β) Η θεωρία του Γερμανού γλωσσολόγου Γκέρχαρντ Ρολφς και Ελλήνων γλωσσολόγων (Χατζιδάκι, Καρατζά, Καραναστάση, Τσοπανάκη, Μηνά κ.ά.), σύμφωνα με την οποία οι ρίζες της διαλέκτου ανάγονται πολύ παλαιότερα, και συγκεκριμένα στον αποικισμό της νότιας Ιταλίας από τους Έλληνες τον 8ο αιώνα π.Χ. Τη θεωρία αυτή ενισχύει η ύπαρξη στοιχείων της Δωρικής διαλέκτου

Το παρόν της ελληνικής διαλέκτου

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως η ελληνική διάλεκτος κατάφερε να επιβιώσει μέχρι σήμερα, παρά την έλλειψη γραφής της και την αποκλειστικά προφορική μετάδοσή της και παρά τις διώξεις που δέχτηκε από το Μουσολινικό καθεστώς. Σήμερα πάντως με τον νόμο 482 του 1999, το ιταλικό κοινοβούλιο αναγνώρισε τις κοινότητες των Γκρίκο της Καλαβρίας και του Σαλέντο ως ελληνική εθνική και γλωσσική μειονότητα

Η γλώσσα βέβαια έχει επιβιώσει κυρίως μέσω των τραγουδιών, καθώς μόνο κάποιοι μεγάλοι σε ηλικία κάτοικοι των περιοχών αυτών την μιλούν ακόμη. Όμως, τα τραγούδια που είναι γραμμένα στη γλώσσα αυτή την κρατούν ακόμη ζωντανή

Ένας από τους ανθρώπους που γεννήθηκαν στα ελληνόφωνα χωριά, και συγκεκριμένα στο χωριό Καλημέρα του Σαλέντο είναι ο Luigi Garrisi, ο οποίος είχε μητρική γλώσσα τη διάλεκτο Grico και γράφει και ο ίδιος καινούργια τραγούδια στη γλώσσα αυτή.

Για τα grico λέει πως : «Η διάλεκτος δεν αποτελεί απλώς κώδικα αλλά βρίσκεται στο αίμα εκείνων που τη μιλούν. Ισως γι' αυτό δεν είναι η γλώσσα που ζει στα τραγούδια αλλά είναι τα τραγούδια που κατοικούν στη γλώσσα».

Ενώ, στην ερώτηση που του έγινε αν νιώθει Έλληνας, ο Garrisi είπε πως «Περισσότερο από Έλληνας νιώθω Γκρεκάνος, και όχι απαραίτητα όταν τραγουδάω σ' αυτή τη διάλεκτο. Κατά βάθος, όπως λέει ένα παλιό παρτιζάνικο τραγούδι, "πατρίδα μας είναι ο κόσμος όλος και νόμος μας η λευτεριά". Όμως, όποιος γεννήθηκε στην Ελλάδα του Σαλέντο πριν από σαράντα χρόνια, σίγουρα νιώθει Ελληνας. Κι ύστερα, στην τέχνη πάντα ισχύει ο κανόνας: "Οταν μιλάς για το χωριό σου, μιλάς για τον κόσμον όλο"».

Τα γκρεκάνικα τραγούδια

Πλούσια είναι η μουσική παράδοση των πληθυσμών αυτών, μια παράδοση που έβγαλε πραγματικά μουσικά διαμάντια. Η θεματολογία των τραγουδιών είναι ποικίλη και συναντούμε μοιρολόγια, τραγούδια του έρωτα, του γάμου, της εργατιάς, θρησκευτικά, νανουρίσματα και τραγούδια του χορού.

Μια από τις πρώτες επαφές του ελληνικού κοινού με τα γκρεκάνικα τραγούδια έγινε το 1977, όταν η Μαρία Φαραντούρη στο δίσκο «Τραγούδια διαμαρτυρίας από όλον τον κόσμο», τραγούδησε το «Άντρα μου πάει», ένα τραγούδι που μιλάει για τη μετανάστευση και το κλάμα της γυναίκας, η οποία αποχωρίζεται το ταίρι της. Το τραγούδι αυτό γράφτηκε από τον Franco Corliano στο χωριό Καλημέρα του Σαλέντο και μιλάει για τις δύσκολες στιγμές της οικογένειας που μένει πίσω, αλλά και για τον ιδρώτα του μετανάστη στα μεταλλεία και τα κάρβουνα «για να παχύνει τα αφεντικά με τη δουλειά του».

Η ταραντέλα

Πολλά από τα γκρεκάνικα τραγούδια είναι γραμμένα στο ρυθμό της ταραντέλας. H ταραντέλα ήταν ένας οργιαστικός χορός που , σύμφωνα με την παράδοση, χόρευε η γυναίκα που την είχε τσιμπήσει η αράχνη ταραντούλα. Η γυναίκα, που με το τσίμπημα της αράχνης έχανε την επαφή της με τον κόσμο, επιδιδόταν σε έναν οργιαστικό χορό μέχρι τελικής εξαντλήσεως. Οι μουσικοί πήγαιναν στο σπίτι του αρρώστου και έπαιζαν μέχρι που εκείνος, εξουθενωμένος από το εκστατικό χορευτικό παραλήρημα στο οποίο έμπαινε, έπεφτε στο πάτωμα θεραπευμένος από το «κακό». Μια τέτοια τελετή μπορούσε να διαρκέσει μέχρι και δύο μέρες συνεχώς. Πρόκειται για μία αρχαία παγανιστική δραστηριότητα, η οποία κυνηγήθηκε από την Εκκλησία

Πραγματικότητα ή μύθος η αράχνη ταραντούλα; Ενδιαφέρουσα είναι η κοινωνιολογική ερμηνεία που δίνει ο Βαγγέλης Παπαγεωργίου των Encardia, του ελληνικού συγκροτήματος που δημιουργήθηκε το 2004 και κατάφερε να γνωρίσει τα τραγούδια αυτά στο ευρύ ελληνικό κοινό.

Λέει λοιπόν : «Δεν υπάρχουν τέτοιες αράχνες κι αυτή η αράχνη δεν υπήρξε μάλλον ποτέ. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν οι επιστήμονες. Η αράχνη ήταν ένα κοινό μυστικό των γυναικών και αυτός ο χορός αποτελούσε έναν τρόπο εξωτερίκευσης του λαβύρινθου που είχε η κάθε μία μέσα στο κεφάλι της, μία κραυγή μετουσιωμένη σε χορό. Η γυναίκα δεν μπορούσε να εκφράσει με λόγια τον πόνο που ένιωθε γιατί την άφησε ο άντρας της για να πάει στην ξενιτιά, τον πόνο που δεν παντρεύτηκε αυτόν που αγάπησε ή που έχασε το παιδί της, γιατί ζούσε σε μία ισχυρά ανδροκρατούμενη κοινωνία. Οπότε για να εκφραστούν οι γυναίκες δημιουργήθηκε η ταραντέλα»

Ακολουθεί η λίστα με τις επιλογές μας. Τα τραγούδια της λίστας ερμηνεύονται από το ελληνικό συγκρότημα των Encardia που αναφέραμε παραπάνω και από το συγκρότημα των Ghetonia, ένα ελληνόφωνο συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής από το Σαλέντο. Δημιουργήθηκε το 1992 από τους: Ρομπέρτο Λίτσι, Σαλβατόρε Κοτάρντο και Πιεράντζελο Κολούτσι, με σκοπό την διατήρηση και αναβίωση της μουσικής, της γλώσσας και της πολιτιστικής παράδοσης της περιοχής.

Ας ακούσουμε αυτά τα υπέροχα τραγούδια και ας αναλογιστούμε πώς αυτοί οι μειονοτικοί πληθυσμοί μέσα σε μια χώρα μπορούν να αποτελέσουν στοιχεία πλούτου μιας χώρας και γέφυρες πολιτισμού και φιλίας μεταξύ των χωρών, αντί για πεδία αντιπαράθεσης, διακρίσεων και διώξεων

1. Kalinifta – Ghetonia

2. Is oriamu – Εncardia

3. Agapi mu fidela protini – Ghetonia

4. Νανούρισμα Ταχτάρισμα – Εncardia

5. Άντρα μου πάει – Encardia

6. To tragoudi tis douleias - Encardia

7. Are mou rindineddha – Ghetonia

8. Talassa Cardia – Εncardia

9. Agapiso – Ghetonia

10. Ninna nanna – Ghetonia

11. Ceserina – Ghetonia

12. Oriamu pisulina – Ghetonia

13. Santu Paulu - Encardia

14. Mavro Ce Skotinò - Ghetonia

15. To miristo t' asteri - Εncardia 

16. Pizzicarella Mia - Εncardia

Στη ρωμαϊκή μυθολογία, η θεά της Δικαιοσύνης ήταν η Γιουστίτια και στα αγάλματά της που κοσμούν πολλά δικαστήρια σε όλο τον κόσμο, απεικονίζεται με ένα μαντίλι στα μάτια, το οποίο θέλει να δείξει την αντικειμενικότητά της προς όλους. Γι’ αυτό άλλωστε έχει επικρατήσει να λέμε πως η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Στη σύγχρονη Ελλάδα όμως, όλοι γνωρίζουν πως η Δικαιοσύνη δεν είναι καθόλου τυφλή, ενώ πολλοί την παρομοιάζουν με τα φίδια. Που δαγκώνουν μόνο τους ξυπόλητους

Με αφορμή τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά που έχουμε παρατηρήσει πρόσφατα σε πολλές αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό άρθρο του γνωστού δικηγόρου Κώστα Παπαδάκη

Μία αδιάκοπη σειρά περίεργων αποφυλακίσεων, κατηγορουμένων όμως συγκεκριμένου ταξικού και κοινωνικού φάσματος, θέτει άλλη μία φορά το ερώτημα για τον τρόπο λειτουργίας μέρους της δικαστικής εξουσίας και δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για την μονομέρειά της και την ταύτισή της με τον τρόπο που η οικονομικοκοινωνική ελίτ και η κυβέρνηση της χώρας αντιλαμβάνεται την λειτουργίας της τόσο ως μηχανισμού επιλεκτικής καταστολής, όσο και ως μηχανισμού επιλεκτικής έννομης προστασίας ιδιαίτερων κατηγοριών κατηγορουμένων και διαδίκων.

1) Πασίγνωστος ηθοποιός κατηγορούμενος για βιασμούς και παρενοχλήσεις εξαρτώμενων από αυτών νεότερων γυναικών υποψήφιων ηθοποιών και συναδέλφων του, προφυλακισμένος εδώ και ένα χρόνο περίπου, αποφυλακίζεται στις 1.7.2022, μεσούσης της πολύμηνης δίκης του και ενώ εξελίσσεται η αποδεικτική διαδικασία και επίκειται η έκδοση της απόφασης με το σκεπτικό (όπως διαρρέει από τα δημοσιεύματα) όχι την οποιαδήποτε βλάβη της υγείας του, αλλά την διαπίστωση για έλλειψη επικινδυνότητάς του για τέλεση νέων πράξεων, αφού η δημοσιοποίηση αυτών για τα οποία δικάζεται αποκλείει την πιθανότητα μετάβασης του στο θέατρο για εργασία ή άλλο λόγο, κάτι που πάντως δεν περιλαμβάνεται στους περιοριστικούς όρους που του τίθενται με την απόφαση.

«Είναι ηθοποιός που δραστηριοποιήθηκε στο θέατρο και την τηλεόραση μέχρι την προσωρινή κράτησή του. Όλες οι επιθέσεις είχαν κοινό τόπο το θέατρο και την τηλεόραση. Ο κατηγορούμενος δεν είναι ευπρόσδεκτος σε αυτό το χώρο. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι καταγγελλόμενες πράξεις έλαβαν χώρα πριν πολλά χρόνια και δεν έχουν περιέλθει σε γνώση του δικαστηρίου σας ίδιες συμπεριφορές. Είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη ; Η προσωρινή κράτηση έχει προληπτικό σκοπό. Στο παρόν στάδιο κρίνεται ότι η επιβολή περιοριστικών όρων είναι επαρκής και ικανή για να το αποτρέψει από ίδιες πράξεις και να εξασφαλίσει την παρουσία του στο δικαστήριο». 

Αυτά σύμφωνα με τα δημοσιεύματα υποστήριξε ο εισαγγελέας και υιοθέτησε το δικαστήριο. Αφού δεν είναι ευπρόσδεκτος λοιπόν εκεί που φέρεται ότι διέπραξε όσα κατηγορείται, δεν θα τα ξαναδιαπράξει. Αφού δεν μπορεί να ξαναπάει στον «τόπο του εγκλήματος», δεν είναι επικίνδυνος. Προφανώς σε άλλον τόπο δεν μπορεί να «εγκληματίσει»

Αυτό είναι το κριτήριο ! Νέες διαστάσεις στη δικονομία.

Σημαίνει, λοιπόν, ότι ενώ αναμένεται σύντομα η έκδοση οριστικής απαλλακτικής ή καταδικαστικής απόφασης μία παρεμπίπτουσα απόφαση ουσιαστικά δημιουργεί πρόκριμα για την έκδοσή της (ιδίως για την κρίση περί ανασταλτικού αποτελέσματος σε περίπτωση καταδίκης) και βέβαια να σημειωθεί ότι είναι κάτι το οποίο ουδέποτε έχει συμβεί στα χρονικά, ιδίως όταν ο κατηγορούμενος δεν ανήκει στον χώρο των επωνύμων.

2) Λίγες μέρες πριν, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας αναγνωρίζει το ελαφρυντικό του συννόμου βίου στον δολοφόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τον αποφυλακίζει στις 28.6.2022 με ποινή κάθειρξης 13 χρόνια παραβιάζοντας το σκεπτικό της απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου 2/2022 που αναίρεσε την προηγούμενη παρόμοια απόφαση λόγω ελλιπούς και αντιφατικής αιτιολογίας. Η απόφαση του Μ.Ο.Ε. φέρεται να έχει εκδοθεί κατά πλειοψηφία με τις ψήφους των ενόρκων 4 και μειοψηφούντες τους τακτικούς δικαστές, αλλά οι συνήγοροι παράστασης κατηγορίας καταγγέλλουν άλλα. Ανάμεσα σε όσα και το γεγονός ότι η μετ’ αναίρεση δίκη προγραμματίστηκε και οργανώθηκε στις 11.5.2022 χωρίς να κλητευθεί η παριστάμενη προς υποστήριξη της κατηγορίας μητέρα του Γρηγορόπουλου και οι συνήγοροι της στην δίκη, πράγμα που ήταν υποχρεωτικό δικονομικά, έστω και αν δεν είχαν δικαίωμα λόγου για τα ελαφρυντικά και για τις ποινές, πράγμα το οποίο αντιλήφθηκαν ιδιωτικά, μετέβησαν στο δικαστήριο, το κατήγγειλαν και έτσι διακόπηκε η δίκη, προκειμένου να αποκατασταθεί η κλήτευση και η παρουσία τους.

Αντί οποιασδήποτε θεσμικής φωνής συμπαράστασης προς αυτούς, ο Δικηγορικός Σύλλογος Λαμίας εκδήλωσε απροκάλυπτη εχθρότητα από το γεγονός ότι η αναταραχή της δίκης χάλασε την ησυχία της λειτουργίας των δικαστηρίων της πόλης και κήρυξε αποχή στις 9.6.2022, δημιουργώντας απαράδεκτα ένα πολιτικό κλίμα σε βάρος των παρισταμένων προς υποστήριξη της κατηγορίας σε αυτήν την πόλη, στην οποία ζουν και εργάζονται και οι ένορκοι της δίκης.

«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Λαμίας με δεδομένη την εξέλιξη της διαδικασίας και τις μεγάλες καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν στην εκδίκαση της υπόθεσης λόγω δημιουργηθεισών εντάσεων, προς αποφυγή περαιτέρω ταλαιπωρίας συνηγόρων και πολιτών που μετέχουν στις υπόλοιπες υποθέσεις αποφάσισε ομόφωνα την αποχή των μελών του από αυτές κατά τη σημερινή διαδικασία».

Αυτή ήταν η υποδοχή μιας απροκάλυπτης δικονομικής αυθαιρεσίας από τον θεσμικό φορέα των δικηγόρων της πόλης. Και δυστυχώς κανείς δεν αντέδρασε.

Όπως καταγγέλλουν και οι συνήγοροι, η απόφαση στις 28.6.2022 εκδόθηκε ύστερα από διάσκεψη μιάμισης ώρας, στο μεγαλύτερο διάστημα της οποίας η δικογραφία με τα χιλιάδες έγγραφα ήταν αφημένα στην έδρα και οι τακτικοί δικαστές που κληρώθηκαν για πρώτη φορά στην μετ’ αναίρεση δίκη, δεν είχαν την δυνατότητα να τα διαβάσουν, ούτε άλλωστε να παρακολουθήσουν ακροαματική διαδικασία και οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματολογία, εκτός από αυτήν των συνηγόρων των κατηγορουμένων.

Όλα αυτά καταγγέλθηκαν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και ο απελθών Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου χρέωσε την αίτηση των συνηγόρων σε εισαγγελέα με ερώτημα εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις άσκησης αναίρεσης, η οποία και αναμένεται.

3) Ακολουθεί στις 4.7.2022 άλλη μία προκλητική αποφυλάκιση, του ακροδεξιού μεσίτη που καταδικάστηκε για την κακουργηματική θανατηφόρα σωματική βλάβη σε βάρος του Ζακ Κωστόπουλου απόφαση του Μ.Ο.Δ. Αθηνών, η οποία εκδόθηκε μόλις πριν από δύο μήνες (3.5.2022), τον έκρινε ένοχο και του επέβαλε ομόφωνα ποινή κάθειρξης 10 ετών χωρίς ελαφρυντικό. Ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος δεν είχε προφυλακιστεί καθ όλο το χρονικό διάστημα της υποδικίας και οδηγήθηκε στις φυλακές μετά την έκδοση της απόφασης. Δύο μήνες αργότερα και ενώ η απόφαση δεν έχει καν καθαρογραφεί, η τριμελής αμιγής σύνθεση δικαστών του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, εντελώς αιφνιδιαστικά αποφάσισε την αποφυλάκιση του, καταργώντας στην πράξη την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών και περιφρονώντας την πολύμηνη διαδικασία (έναρξη 20.10.2021 και 17 συνεδριάσεις μέχρι τη λήξη), της οποίας η απόφαση υπήρξε εποικοδόμημα. Μία ολιγόλεπτης και μονομερούς διαδικασίας απόφαση χλευάζει επιδεικτικά στην πράξη την πολύμηνη διαδικασία και απόφαση δικαστών και ενόρκων πριν “στεγνώσει το μελάνι της” αφού ανατρέπει την κρίση τους χωρίς να μπεί στον κόπο να περιμένει να τη διαβάσει.

Παρά τον θόρυβο και την κατακραυγή δεν έχει εκδηλωθεί πρωτοβουλία από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου (που στο μεταξύ απέκτησε νέα ηγεσία από 1.7.2022) για να ελεγχθεί αναιρετικά η απόφαση, όπως είχε συμβεί με τις προηγούμενες αποφυλακίσεις Κορκονέα και Πατέλη που αναιρέθηκαν.

4) Στο τέλος της ίδιας εβδομάδας (8.7.2022) αποφασίστηκε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Χαλκίδας, που έκανε δεκτή την προσφυγή τους παρά την απορριπτική εισαγγελική πρόταση, η αποφυλάκιση των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του εμβληματικού αντιδικτατορικού αγωνιστή Σήφη Βαλυράκη που είχαν μόλις πριν από ένα μήνα (3.6.2022) προφυλακιστεί με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα και έτσι είναι ελεύθεροι και πάλι να κουμαντάρουν τις θάλασσες της Ερέτριας, όπως και πριν. Το κριτήριο της «δυνατότητας πρόσβασης στον τόπο του εγκλήματος» δεν ίσχυσε για αυτούς. Παρά το γεγονός ότι το σχετικό βούλευμα αναφέρει ότι δεν αμφισβητεί την κρίση ότι υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ενοχής εναντίον τους για το αδίκημα που κατηγορούνται (τους είδε αυτόπτης μάρτυρας να χτυπούν το θύμα), τους έκρινε με επιείκεια επειδή δεν είναι ύποπτοι φυγής.

5) Μόλις στις 13.7.2022 ένας άλλος επώνυμος κατηγορούμενος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, καταδικάστηκε στο Μ.Ο.Δ. Αθηνών για δύο βιασμούς ανηλίκων που τελέστηκαν το 2015. Παρά το γεγονός ότι δεν του αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, έλαβε για τους δύο αυτούς βιασμούς ποινή 12 ετών (ενώ για κάθε βιασμό ανηλίκου προβλέπεται η ποινή ισόβιας κάθειρξης) και γεννάται το ερώτημα ποια ποινή θα του είχε επιβληθεί εάν του είχε καταγνωστεί η οποιαδήποτε των ελαφρυντικών περιστάσεων που ζήτησε. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι αποφυλακίστηκε και αυτός, αφού, έστω και οριακά, με ψήφους 4 προς 3, έγινε δεκτό το αίτημα του για χορήγηση ανασταλτικής δύναμης της έφεσης με περιοριστικούς όρους. όπως σημειώνει σε δηλώσεις του ο Συνήγορος του, «Οι τακτικοί δικαστές τον έκριναν αθώο». Και φαίνεται αυτό να επιβεβαιώνεται από τα δημοσιεύματα που αναφέρουν τα πρόσωπα τα οποία πλειοψήφησαν και μειοψήφησαν σε κάθε απόφαση. Ξέσπασε και πάλι ο γνωστός καυγάς αν φταίει (που δεν φταίει) για αυτό ο νέος Ποινικός Κώδικας, έτσι για αποπροσανατολισμό και μικροκομματική εκμετάλλευση.

Ευτυχώς εδώ εκδηλώθηκε άμεσα το ενδιαφέρον της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, που ζήτησε τη δικογραφία για να ερευνηθεί το ενδεχόμενο εισαγγελικών εφέσεων.

6) Λίγους μήνες πριν, ξεκίνησε από τις 13.10.2021 να διεξάγεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών η δίκη για την υπόθεση Σεπολίων, με κατηγορούμενους συλληφθέντες στις 17.11.2020 στα πλαίσια της απαγόρευσης των συναθροίσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Οι συλληφθέντες είχαν ξυλοκοπηθεί, είχαν βασανιστεί, είχαν κρατηθεί αυθαίρετα και επιπλέον τους φόρτωσαν τον μισό Ποινικό Κώδικα. Μέσα από μία δίκη πολλών δικασίμων, αναδείχθηκαν οι αντιφάσεις των καταθέσεων των αστυνομικών και η έλλειψη βασιμότητας του υλικού της δικογραφίας. Στις 17.05.2022 οι κατηγορούμενοι και οι συνήγοροι τους πήγαν στο δικαστήριο για να πληροφορηθούν την δικαστική απόφαση. Αντί αυτού, πληροφορήθηκαν ότι η Πρόεδρος του δικαστηρίου μεταξύ και άλλων δικαστών παύθηκε λίγες μέρες πριν, ύστερα από διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου εξαιτίας καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων, και ότι η δίκη η οποία διεξήχθη δεν θα τελειώσει, αλλά θα ξαναγίνει από την αρχή (προσδιορίστηκε ήδη για τον Δεκέμβριο 2022 με άλλη σύνθεση). Οι μάρτυρες κατηγορίας (που είχαν την υποστήριξη ένστολων και μη συναδέλφων τους με πληθωρική παρουσία στο ακροατήριο της δίκης και ενεργή πρόκληση προς τα θύματα) θα έχουν την ευκαιρία να επανεξετάσουν τις καταθέσεις τους και να αποφύγουν νέες αντιφάσεις, ενώ οι κατηγορούμενοι θα δικαστούν ξανά από την αρχή, αφού η πολύμηνη βασανιστική διαδικασία «εξαφανίστηκε».

Για την σωρεία των ερωτηματικών που προκύπτουν σχετικά με τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής από την πλευρά των αρμόδιων θεσμικών αρχών, καμία από αυτές δεν είχε την τσίπα να δώσει εξηγήσεις και να βγει να απαντήσει στην κοινωνία και στα δημοσιεύματα.

7) Λίγους μήνες πριν, στις 22.10.2021, αστυνομικοί πυροβόλησαν επανειλημμένα μετά από ένοπλη καταδίωξη τους εποχούμενους σε κλεμμένο ΙΧ δράστες κλοπών, και αποτέλεσμα των πυροβολισμών αυτών ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός του συνοδηγού 18χρονου Νίκου Σαμπάνη. Ανάμεσα στους πρώτους που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους αστυνομικούς ήταν ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, η δε απολογία τους στον Ανακριτή έγινε εν μέσω προστατευτικού κλοιού από αστυνομικούς, ενώ συνδικαλιστές εκπρόσωποι του κλάδου είχαν γεμίσει τους διαδρόμους του Πρωτοδικείου Πειραιά, και φυσικά οι δράστες δεν προφυλακίστηκαν.

8) Ένας αναρχικός κρατούμενος, ο Γιάννης Μιχαηλίδης, έχοντας εκτίσει 8,5 κάθειρξης, ζητά την αποφυλάκιση του με τα 3/5, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία. Βρίσκεται σε απεργία πείνας από 23/05/2022, ενώ η αίτηση του έχει απορριφθεί από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας (20.6.2022), μετά και απορριπτική πρόταση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λαμίας με το σκεπτικό ότι λόγω της αναρχικής ιδεολογίας του είναι επικίνδυνος για την τέλεση νέων αδικημάτων. Λες και δεν φτάνει που αυτή η ιδεολογία του απετέλεσε αιτία βασανισμών, απόδοσης πλειάδας αβάσιμων κατηγοριών από τις οποίες αθωώθηκε και μεροληπτικής αντιμετώπισης στις φυλακές. Τώρα πρέπει να αποτελέσει και την αιτία της απόρριψης του αιτήματός του. Το σκεπτικό αυτό επαναλαμβάνει εμπλουτισμένα η πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών Λαμίας (6.7.2022), ενώ το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας, που είναι αρμόδιο να αποφασίσει, με πολύ μεγάλη ραθυμία όρισε δικάσιμο στις 25.07.2022, ενώ έφεση έχει ασκηθεί από 20.6.2022, όταν δηλαδή θα έχει συμπληρώσει 63 ημέρες απεργίας πείνας και η ζωή του θα βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο. Γενικά παρατίθενται όλες οι σχετικές ημερομηνίες για να διαπιστωθεί με πόση αδιαφορία και έλλειψη αίσθησης επείγοντος, πέραν όλων των άλλων, «λειτουργούν» οι αρμόδιες δικαστικές αρχές. Είναι αυτό που έλεγε ένα παλιό σλόγκαν «Πρόχειρα ναι, γρήγορα όχι».

9) Ένας καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και έγκλειστος στις φυλακές Δομοκού για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος, νόσησε τους προηγούμενους μήνες από κορωνοϊό και μεταφέρθηκε αμέσως στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας. Παρέμεινε εκεί για όσο χρόνο χρειάσθηκε να νοσηλευθεί, και στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο καλύτερο κέντρο αποκατάστασης της χώρας, όπου και παραμένει μέχρι να ανακάμψει.

Ένας άλλος κρατούμενος των ίδιων φυλακών, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μετά από εξαντλητική απεργία πείνας 66 ημερών τους πρώτους μήνες 2021, η οποία, σύμφωνα με τους γιατρούς, προκάλεσε σοβαρά μυοσκελετικά και νευρολογικά προβλήματα, δεν μεταφέρθηκε ποτέ πουθενά εκτός από το περιορισμένων δυνατοτήτων Νοσοκομείο της Λαμίας, και δεν μεταφέρθηκε ποτέ μετά τη νοσηλεία σε κέντρο αποκατάστασης, παρά την ρητή εκφρασμένη ανάγκη προς τούτο των θεραπόντων ιατρών του. Εκτός αυτού, και ενώ προβλέφθηκε να παραμείνει στις φυλακές Δομοκού, δεν του δόθηκε ατομικό κελί – αναρρωτήριο, ώστε να προστατευτεί τουλάχιστον από την μετάδοση του κοροναϊού, αλλά εγκλείστηκε με άλλους δύο κρατούμενους και, όπως ήταν φυσικό, νόσησε. Δεν μεταφέρθηκε σε κανένα νοσοκομείο για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, παρά τα υποκείμενα νοσήματα και την ευαλωτότητα του, αλλά παρέμεινε στις φυλακές Δομοκού, όπου και ευτυχώς την γλύτωσε.

Σαν πολλά δεν μαζεύονται ; Τι άλλο θα δούμε ;

Τα παραπάνω είναι καταλυτικά κάθε έννοιας ισονομίας και δικαιοσύνης, και δείχνουν ότι η δικαιοσύνη «του άλλου άκρου», εκείνη η δικαστική εξουσία που γνωρίσαμε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες σε αυτήν την χώρα, με την μονομέρεια της, με την απροκάλυπτη εύνοια σε όσους υπηρέτες του συστήματος και της άρχουσας τάξης περνούν από το εδώλιο του κατηγορουμένου και με την αμείλικτη εκδικητικότητα της σε όσους φέρονται σαν εχθροί του κατεστημένου, φαίνεται να επανέρχεται και να διεκδικεί δυναμικά το παρόν στην πρώτη γραμμή του μετώπου εξουσίας. Ούτως ή άλλως, τα δικαστήρια έχουν παύσει προ πολλού να λειτουργούν ως μηχανισμός έννομης και δικαστικής προστασίας, αφού η αύξηση του κόστους, η γραφειοκρατικοποίηση και η καθυστέρηση στην έκδοση των αποφάσεων αποτρέπουν οποιαδήποτε μικρή και μέση υπόθεση από την καταφυγή της στα δικαστήρια.

Ως μηχανισμός επιλεκτικής καταστολής όμως πρωτοπορεί, αποφυλακίζει βιαστές και δολοφόνους και κρατά στη φυλακή ανθρώπους που έχουν όλες τις προϋποθέσεις να αποφυλακιστούν, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους. Τα μηνύματα που παίρνει από την κυβέρνηση, της οποίας η αλαζονεία και η έπαρση επαυξάνεται όσο αισθάνεται πραγματικά ότι παίζει σε γήπεδο χωρίς αντίπαλο, σε συνδυασμό και με τα μηνύματα της πρόσφατης εναλλαγής των συσχετισμών των συνδικαλιστικών δυνάμεων στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αλλά και την απραξία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και άλλων σχετικών φορέων είναι προφανή. Βρήκαν τελευταία έναν νέο εχθρό, τις «τηλεδίκες», συνυπέγραψαν μια αόριστη διακήρυξη και εξήγγειλαν διώξεις. Λίγες μέρες μετά τους είδαμε να επιβραβεύουν βασικούς πρωταγωνιστές των τηλεδικών της περιόδου με την παρουσία τους σε συνέδριο ποινικολόγων. Και η επιβράβευση παρήγαγε τη δυναμική της.

Μερικών ανθρώπων η ζωή είναι πολύ φτηνή στη χώρα μας, ιδίως αν είναι θύματα αστυνομικών επιθέσεων, πρόσφυγες, θύματα εργατικών ατυχημάτων. Ελπίζουμε όχι και απεργοί πείνας.

Μερικών βιαστών και δολοφόνων η αντιμετώπιση είναι ένα χάδι. Αρκεί να είναι «στη σωστή πλευρά της ιστορίας».

Και μερικών άλλων κρατουμένων η θέση τους είναι πάντα έξω από την υφ όρον απόλυση, έξω από την απαιτούμενη υγειονομική περίθαλψη, έξω ακόμα και από την εφαρμογή φωτογραφικών νόμων που έγιναν για αυτούς, όταν η εξουσία αλλάξει τακτική. Αρκεί να είναι πάντα στην απέναντι πλευρά.

Στους λίγους αυτούς μήνες έχει διαμορφωθεί ένα δικαστικό σκηνικό το οποίο κινδυνεύει να ανατρέψει τον σεβασμό στις ελευθερίες και στα δημοκρατικά δικαιώματα, που κατακτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια με αγώνες στα δικαστήρια, και οδήγησε στην έκβαση πολύ σημαντικών αποφάσεων, αντίθετων στα νεύματα των φορέων των άλλων εξουσιών. Η υποκρισία της τακτικής «Πρώτα μας λέτε σπάστε την σιωπή και ύστερα καλύπτετε τον κακοποιητή», που δίκαιο καταγγέλλεται από φεμινιστικές οργανώσεις και συλλογικότητες είναι απροκάλυπτη. Η δικαιοσύνη «του άλλου άκρου» δείχνει να διεκδικεί την δυναμική της επάνοδο. Ας μην το επιτρέψουμε.

Η εξέλιξη αυτή εκθέτει και προκαλεί βάναυσα όσους αγωνιζόμαστε μέσα από το θεσμό των δικαστηρίων για να απαιτήσουμε κοινωνική δικαιοσύνη. Τα μηνύματα από τη μία ατιμωρησίας και ενθάρρυνσης στην ρατσιστική βία και τα αντίστοιχα εγκλήματα και από την άλλη ρεβανσισμού και εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων είναι πολλαπλά και ογκούμενα.

Η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει άμεσα και να αποβάλει αυτή τη «δικαιοσύνη» σαν έναν κακοήθη όγκο από τον οργανισμό της. Να επιβάλει την ανατροπή της ατιμωρησίας, την ισονομία, την προστασία από δολοφόνους και βιαστές, την λήξη των φρονηματικών αντιμετωπίσεων. Γιατί η δικαιοσύνη δεν χαρίζεται, κατακτιέται. Και δεν την χρωστάμε σε κανέναν.

Αθήνα, 14.7.2022

Κώστας Παπαδάκης

Μια ιστορία που αναδεικνύει το ζόφο του λεγόμενου σωφρονιστικού συστήματος και του λεγόμενου δημοσιογραφικού κόσμου

Για τους πολλούς, ο Βασίλης Δημάκης είναι γνωστός ως ο «ληστής με το καλάσνικοφ», έχοντας εισπράξει συνολική ποινή κάθειρξης 44 ετών για ληστείες, παράνομη οπλοφορία και πλαστογραφία. Για τους λιγότερους, ο Βασίλης Δημάκης είναι αυτός που μέσα στη φυλακή πήρε απολυτήριο λυκείου ενώ βρισκόταν στις φυλακές Γρεβενών και αποφοίτησε με 19,9 ως αριστούχος. Έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και πέτυχε την εισαγωγή του στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Για ακόμη λιγότερους, ο Βασίλης Δημάκης, κόντρα στο αναχρονιστικό και εκδικητικό σωφρονιστικό σύστημα, είναι αυτός που κατόρθωσε να αποκτήσει μόρφωση και κώδικα τιμής που πολλοί από αυτούς που ζουν ελεύθεροι έξω, δεν έχουν αναπτύξει

Σε βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, ο Βασίλης Δημάκης με έναν συγκρατούμενό του εμφανίζονται να παίζουν μπουζούκι μέσα στο κελί της φυλακής. Ενώ οι πρωταγωνιστές του βίντεο ήταν γνωστοί, εν προκειμένω ο Δημάκης, ο Γιώργος Λιάγκας και η Φαίη Σκορδά στην τηλεοπτική εκπομπή τους υποστήριξαν πως αυτό συνέβαινε στο κελί του Δημήτρη Λιγνάδη. Ήταν πραγματικά τόσο ανενημέρωτοι ή ήθελαν να προκαλέσουν; Με όλα αυτά, βρήκε την ευκαιρία και ο Αλέξης Κούγιας για άλλο ένα επικοινωνιακό show

Η Ελληνική Αστυνομία από τη μεριά της στηλίτευσε το «έγκλημα» των κρατουμένων να διασκεδάσουν και να έχουν κινητό τηλέφωνο. Ο γενικός γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής, Κωνσταντίνος Παπαθανασίου, προχώρησε στη λήψη άμεσων πειθαρχικών μέτρων και διέταξε α) επείγουσα πειθαρχική και προκαταρκτική εξέταση του συμβάντος β) άμεση διενέργεια έρευνας σε δύο συγκεκριμένες πτέρυγες που σχετίζονται με το συμβάν και στις οποίες βρέθηκαν και κατασχέθηκαν τρεις συσκευές κινητών τηλεφώνων και γ) άμεση απομάκρυνση και αντικατάσταση του προσωπικού που έφερε την ευθύνη της φύλαξης και επόπτευσης των εν λόγω χώρων του Καταστήματος.

Εμείς δημοσιεύουμε την απάντηση του Βασίλη Δημάκη για το περιστατικό. Μια απάντηση που έχει ως σκοπό να αθωώσει και να ελαφρύνει τη θέση του έτερου «εγκληματία» του συμβάντος με το μπουζούκι, τον Φίλιππο, μιας και ο ίδιος ο Δημάκης, όπως λέει, δεν έχει να χάσει τίποτα περισσότερο από όσα έχει ήδη χάσει. Είναι ήδη 43 χρονών και έχει μείνει στη φυλακή 23 χρόνια έχοντας καταδικαστεί σε συνολική ποινή 44 χρόνων. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο Κορκονέας, ο δολοφόνος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αποφυλακίστηκε μετά από φυλάκιση 11 χρόνων. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, πολύ απλά δεν είναι δικαιοσύνη. Και, προφανώς, αυτό που κάνει ο Λιάγκας δεν είναι δημοσιογραφία

Ακολουθεί η απάντηση του Βασίλη Δημάκη

Μπράβο σου γυμνοσάλιαγκα εσένα κ της γυμνοσαλιαγκαρίνας σου που είναι τόσο γάτα που κατάλαβε ακριβώς τι έγινε εδώ. Θυμόμαστε όλοι, όσοι δεν θυμούνται ας μπούνε You Tube πατώντας « Αίγιο Πέλαγος»...

Πρώτα από όλα θα σου πω τι κατάφερες μπαίνοντας στον έναν από τους δύο προσωπικούς μου λογαριασμούς στο fb και αναπαράγοντας την πτωχευμένη από νούμερα εκπομπή σας ένα από τα τέσσερα βίντεο όπου τραγουδάω εγώ και παίζει ο δύσμοιρος ο Φίλιππος που όταν έπαιρνα το κινητό και του έδειχνα τα σχόλια έκανε σαν μικρό παιδί από τη χαρά του που του δίνουν ζαχαρωτό... χωρίς ίχνος υπερβολής!!!

Όσον αφορά εμένα, άντε να με διώξουν με καμία μεταγωγή ενώ έχω ένα μάθημα για Σεπτέμβριο και να μπαίνω για άλλη μία φορά στην τετριμμένη και πεπατημένη διαδικασία για μένα αυτή της απεργίας πείνας κ δίψας... Κατά τα άλλα τίποτα. Είμαι 23 χρόνια εδώ κ ό,τι κατάφερα το κατάφερα από δω. "Έχει σπάσει η χολή μου" από χρόνια!!!.

Πάμε στον Φίλιππα και στο προσωπικό του δράμα "ευαίσθητε" γυμνοσάλιαγκα κ "ευαίσθητη" γυμνοσαλιγκαρίνα που έχετε κάνει έναν άνθρωπο 55 χρόνων να κλαίει σαν μικρό παιδί κ να έχουμε το νου μας να μη βάλει καμία θηλιά, τηλεοπτικά αποσκούπιδα...

Ο Φίλιππος λοιπόν, δούλευε χρόνια μπουζουξής κ την εποχή του φουλ κορονοϊού με κλειστά τα μαγαζιά δεν είχε που να παίζει κ έτρωγε από τα κοινωνικά συσσίτια.

Ώσπου μια ωραία πρωία τον προσέγγισαν κάποιοι αλλοδαποί από έτερη χώρα βαλκανική κ του πρότειναν να ταξιδέψει στο Εκουαδόρ ντυμένος ως ραβίνος κουβαλώντας 2-3 εικόνες.

Η μια με τον Μυστικό Δείπνο όπου περιείχε επιμελώς κρυμμένα ένα κιλό κοκαΐνης με αντάλλαγμα μόλις έρθει 2000 ευρώ.

Όπερ κ εγένετο!

Στο αεροδρόμιο από τον φόβο του έτρεμε, τον πήραν χαμπάρι κ βρίσκεται με 7 χρονια κάθειρξη, δίχως να πάρει φράγκο. Του βάζει η "φιλεύσπλαχνη" κοινωνική υπηρεσία 10 ευρώ τον μήνα στην καρτέλα του ξυραφάκια, σαπούνι κ απορρυπαντικό. Κατά τα άλλα, του δίνουμε όσοι από μας βρισκόμαστε σε λίγο καλύτερη οικονομική κατάσταση, όταν μαγειρεύουμε, κάτι για να φάει. Καφέ κ τσιγάρα, δεν έχει ο έρημος (και τίποτα απαιτήσεις) και σου λέει χίλια ευχαριστώ μόλις του δώσεις κάτι!!!.

Αυτόν τον πραγματικά ταλαιπωρημένο άνθρωπο , ο «κύριος" Αρχιανθρωποφύλακας Λαμπρόπουλος Κωνσταντίνος , αυτός ο "αδιάφθορος" του Κ1 κορυδαλλού καλώντας τον στο γραφείο του, ενώ δούλευε καφετζής των υπαλλήλων τον ρώτησε πότε τα ανέβασαν αυτά.

-Ξέρω ‘γώ λέει το παιδί χθες-προχθές.

-Φύγε κ τράβα στην πτέρυγα τώρα, μη σου γαμήσω τίποτα.

Μπράβο σου γαμιά Λαμπρόπουλε. Δεν μας είπες βέβαια με τι έχεις σκοπό να μας γαμήσεις... Όλα αυτά, ενώπιων συν των άλλων, κ του αδερφού του υπεύθυνου διαχείρισης του λογιστηρίου που για αυτόν θα τα πούμε στην παρακάτω ανάρτηση που θα σταλεί υπόψιν του ΣΔΟΕ, Υπουργείου ΠΡΟΠΟ, Δικαιοσύνης και άλλων.

Πάμε τώρα, Γαστερόποδα, Πνευμονοφόρα μαλάκια "η επιστημονική σας ονομασία', στον Λιγνάδη, όπου στοχευμένα σε διατεταγμένη υπηρεσία από το Μαξίμου εν όψη της δικαστικής του απόφασης, την Τρίτη όπου κ σας ενδιαφέρει- ανακατεύοντάς τον Λιγνάδη- ο οποίος από άλλη πτέρυγα, τη Ζ1, με τον θάλαμο 3 που είμαστε εμείς, η ΣΤ πτέρυγα στις 22:00 η ώρα μ.μ. το βράδυ με κλειστές πόρτες κ κιγκλίδες κ.λπ. εφόσον η φυλακή κλείνει στις 20:00 μ.μ.

Είναι τόσο γελοίο κ προφανές αυτό που στήσατε που γελάνε όλοι όσοι γνωρίζουν τον χώρο, τα ωράρια κ.λπ. Με απόλυτο κιτρινισμό , λίβελλους, θέλετε, τέλος καταδικάζοντας τον Λιγνάδη να αθωώσετε τις επιλογές της Ιεράς Μενδώνης του Κούλη.

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!!!!!

Ο Λιγνάδης ό,τι έκανε να τα πληρώσει. Ήρθαν κ βρήκαν σε δημόσιο χώρο τρία κινητά 3 επι 1700 ίσον 5100 εκ των οποίων από δοκιμή που κάναμε στο παρελθόν συσκευές των 100 galaxy ευρώ, αλλά και 5- 6-7 ή 8 ξέρω ‘γω τα αγοράζατε κύριοι βάζοντας 1600 ευρώ στην τσέπη κ τα ίδια τα πουλάτε ξανά γιατί τα έχουμε οι ίδιοι ξαναγοράσει αναγνωρίζοντάς τα από το EMI της συσκευής ηλίθιοι κ διεφθαρμένοι... Αλλά, όταν το Υπουργείο δεν ενδιαφέρεται στην καλύτερη, στη χειρότερη σας καλύπτει, είναι φυσική συνέπεια η αποθράσυνση...

Καταλάβατε «κύριε» - όπως σας έχω ξαναπεί «κύριε» διακοσμητικέ Αχυράνθρωπε Παπαθανασίου; ή να το ζωγραφίσω;

Αν δεν υπάρχει κομμάτι πίτας που αναγράφει το όνομά σας, όπως γράφει του Λαμπρόπουλου , του Μαρκάκου (Αρχιφύλακες), Μαρίας Στέφης (Διευθύντριας) κ.λπ. Αποδείξτε το χθες, αλλά το απέδειξε η προκάτοχός σας με τον Διευθυντή Ζήκο που «διέρρεε» το πετρέλαιο εκτός φυλακής και τα καλοριφέρ δυόμιση χρόνια στην Πάτρα ήταν κλειστά .

Ε, λοιπόν η υποψήφια σμέρνα της Νέας βουλής Σοφάκι Νικολάου ή Μις Χλωρίνα ή Μις ανάθεση ενεργώντας αξιοκρατικά από απλό γραφιά τον ξανάκανε Διευθυντή εκείνη την αποφράδα ημέρα που διόρισε τα φασιστοκομματόσκυλα της Ν.Δ.

Επίσης, μας πήραν το μπουζούκι, να μην παίζουμε, να μην τραγουδάμε κ να μπορούμε να ασχολούμαστε με αυτά που υπάρχουν παντού πρέζα, κόκα, χασίσι, αλλά και η χωρίς φειδώ διανομή κατασταλτικών χαπιών από το ανύπαρκτο φαρμακείο του Κ1.

Το μπουζούκι, όπως η γνώση, σε αυτοσωφρονίζουν «κύριε» Παπαθανασίου, αλλά σπεύσατε να καλέσετε τον πουλέν σας, τον Λαμπρόπουλο εγκαλώντας τον, "τι είναι αυτά", λες κ μας πιάσατε να κάνουμε νταραβέρια. Πόσο σιχαμεροί έχετε γίνει!!!.

Αν όχι, τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο τότε στην εξάντληση της 4ετιας με αυτά που κάνετε θα σας διώξει ο κόσμος δια λιθοβολισμού όπως στις Αραβικές χώρες τις μοιχαλίδες. Θα υπάρξουν πολλοί αναμάρτητοι να είστε σίγουροι όπου θα βάλουν πρώτοι τη λίθο. Αλλά αυτοί είστε όλοι οι προαναφερόμενοι κ σας πήρε χαμπάρι ο κόσμος. Εντός κ εκτός των τειχών!

Και εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε και προσπαθούμε παρά τα χιλιάδες τοποθετούμενα εμπόδια να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Νιώθουμε υπερήφανοι που δεν είμαστε ίδιοι με εσάς ούτε σε παρανυχίδα! Ευτυχώς! ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΙ, ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΚΟΙ της» Δημοσιογραφίας», της «Πολιτικής», της «Δημόσιας Διοίκησης» κ του «Σωφρονισμού».

Σας παρακαλώ παιδιά κοινοποιήστε μήπως κ ο Φίλιππας ξαναπάει στη δουλειά του κ αποφυλακιστεί μια ώρα αρχύτερα.

Σας ευχαριστώ από καρδίας!

Βασίλειος Δημάκης

Το jukebox της atticavoice μεγαλώνει συνεχώς με δυο νέες playlists. «Είναι το καλοκαίρι» είναι η πρώτη λίστα και περιλαμβάνει, όπως ο τίτλος υποννοεί άλλωστε, τραγούδια που μιλούν για το καλοκαίρι. Και «Εδώ είναι το ταξίδι», η δεύτερη, ένα ταξίδι ερωτικό και μαραθώνιο με τραγούδια από όλο τον κόσμο.

Για να μην χάνονται αυτές οι λίστες που δημιουργούμε μέσα στη ροή των άρθρων, τις εντάσσουμε στη λίστα jukebox στο δεξιό άκρο της οριζόντιας μπάρας, από όπου μπορείτε να βρείτε γρήγορα όλες τις λίστες που έχει δημιουργήσει και έχει ανεβάσει η atticavoice

Καλή ακρόαση!!

Αφιερωμένο στους ψηφοφόρους του Μητσοτάκη, σε όσους υποστηρίζουν το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα στα κοράκια του καπιταλισμού, σε όσους νόμιζαν πως ήταν ο κομμουνισμός αυτός που θα έπαιρνε τα σπίτια τους, αλλά και σε όσους δουλεύουν από το πρωΐ μέχρι το βράδυ για να πληρώνουν ενοίκιο ή ΕΝΦΙΑ, ΔΕΗ, τηλέφωνο και νερό

Άνοιξε την πόρτα, πέταξε το τσαντάκι στον καναπέ και πάτησε το κουμπί του ραδιοφώνου όπως έκανε κάθε φορά που έφτανε στο σπίτι. Αυτή τη φορά όμως, το ραδιόφωνο δεν έπαιζε.

– Ρε τους μαλάκες, είπε. Πάλι διακοπή ρεύματος, πάλι θα κάψουμε τα μηχανήματά μας. Θέλανε και ρήτρα αναπροσαρμογής τρομάρα τους. Εμείς φταίμε που σκύβουμε το κεφάλι και τους πληρώνουμε όσα μας ζητάνε κάθε φορά

Είχε ξεχάσει βέβαια πως είχε αφήσει δυο συνεχόμενους λογαριασμούς απλήρωτους. Είχανε μαζευτεί 400 ευρώ, από τα οποία τα 240 ήταν η περιβόητη πλέον ρήτρα αναπροσαρμογής. Άκουγε αυτός για ρήτρα αναπροσαρμογής το καλοκαίρι και γέλαγε. Πού να ήξερε τι τον περίμενε

- Ρε τις κουφάλες, έλεγε, τι σκεφτήκανε πάλι τα golden boys για να συντηρούν τους χρυσούς μισθούς τους και τις βίλες τους.

Ο CEO της ΔΕΗ, σε πόζες αυτοθαυμασμού (όλο το μυστικό είναι στο πώς θα φανεί το ρολογάκι)

Δεν είχε καταλάβει, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, τι σήμαινε αυτή η καινούργια χρέωση. Άλλο ένα κερατιάτικο, σκέφτηκε για τη ρήτρα αναπροσαρμογής. Πού να ήξερε όμως πως ο λογαριασμός θα του ερχόταν πια διπλός και τριπλός

Άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια είχε παραιτηθεί από την προσπάθεια να καταλάβει τι στο καλό πλήρωνε μέσα στο λογαριασμό της ΔΕΗ και τι στο διάολο ήταν όλες αυτές οι περίεργες χρεώσεις. Όσο μπορούσε να πληρώνει, θα πλήρωνε. Με πόνο ψυχής βέβαια και τη σχετική γκρίνια, αλλά αδιαμαρτύρητα.

Ανυποψίαστος ακόμη ο ήρωάς μας, καταπιάστηκε με κάποιες δουλειές στο σπίτι, ώσπου άρχισε να συνειδητοποιεί πως το ρεύμα αργούσε να έρθει. Άνοιξε την πόρτα, χτύπησε στο κάτω διαμέρισμα και διαπίστωσε πως αυτό είχε ρεύμα. Αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Το πρόβλημα πλέον ήταν μόνο δικό του και έπρεπε να αφήσει ό,τι δουλειά έκανε και να κινητοποιηθεί. Πήγε στον πίνακα του σπιτιού, άλλαξε την κεντρική ασφάλεια, τίποτα όμως. Άρχισε στη συνέχεια να ψάχνει για ηλεκτρολόγους, αλλά κανείς δεν ήταν διαθέσιμος άμεσα. Κάποια στιγμή, άρχισαν να τον ζώνουν τα φίδια

- Μήπως η ΔΕΗ μου έκοψε το ρεύμα; αναρωτήθηκε και αμέσως μετά έσπευσε να καθησυχάσει τον εαυτό του

- Αδύνατον, σκέφτηκε. Ήξερε πως η ΔΕΗ δεν έκοβε το ρεύμα για καθυστερήσεις δύο λογαριασμών, αλλά αρκετά περισσότερων. Και στην τελική, δεν θα ειδοποιούσε; Δεν θα άφηνε τουλάχιστον μία ειδοποίηση, έστω εκ των υστέρων, στο ρολόι, πως έκοψε το ρεύμα; Πώς είναι δυνατόν ολόκληρη «Δημόσια» επιχείρηση να φέρθηκε τόσο ανεύθυνα και να λειτούργησε τόσο τυχοδιωκτικά;

Με αυτές τις σκέψεις, κατέβηκε στο ρολόι της ΔΕΗ, είδε πως δεν υπήρχε κάποια σχετική ειδοποίηση και αναθάρρησε. Η ώρα περνούσε όμως, ηλεκτρολόγο δεν έβρισκε και αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο τη ΔΕΗ

- Καλησπέρα, είπε. Επειδή δεν έχω ρεύμα στο σπίτι και έχω ήδη δύο λογαριασμούς απλήρωτους, θα ήθελα να ρωτήσω πριν φωνάξω ηλεκτρολόγο, εάν είστε εσείς που μου έχετε κόψει το ρεύμα

Μια μάλλον ευγενική φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής, του ζήτησε τον αριθμό της παροχής, το όνομα του παρόχου, τη διεύθυνση του ακινήτου και άλλα σχετικά. Έδωσε τα στοιχεία και περίμενε

- Ναι, κύριε, πράγματι. Εδώ βλέπουμε μία οφειλή των 400 ευρώ και, ναι, το ρεύμα έχει διακοπεί

- Μα, δεν έπρεπε προηγουμένως να με ειδοποιήσετε;

- Υπήρχε, κύριε, ειδοποίηση στο δεύτερο λογαριασμό. Μια προειδοποίηση που εξηγούσε πως αν δεν πληρωθεί η οφειλή σας εμπρόθεσμα, η ΔΕΗ θα διακόψει την παροχή

- Πράγματι, υπήρχε μια τέτοια ειδοποίηση. Όμως αυτή η ειδοποίηση υπήρχε πάντοτε στους καθυστερημένους λογαριασμούς της ΔΕΗ και γνωρίζαμε πως η ΔΕΗ, σε αντίθεση με τους ιδιώτες πάροχους, έδειχνε μια αρκετά μεγάλη ανοχή στις καθυστερήσεις και δεν έκοβε το ρεύμα για δύο μόλις απλήρωτους λογαριασμούς. Γι αυτό και την προτιμούσα άλλωστε μέχρι τώρα και δεν έψαξα να βρω άλλον πάροχο. Τι άλλαξε τώρα;

- …………..

- Και εν πάσει περιπτώσει, αφού η ΔΕΗ αποφάσισε να κόψει το ρεύμα, γιατί δεν άφησε κάποια ειδοποίηση εκ των υστέρων, έστω πάνω στο ρολόι, πως έκοψε το ρεύμα για να μην τρέχω να ψάχνω ηλεκτρολόγο πανικόβλητος;

- ………

- Και, τέλος πάντων, τόσο εύκολα κόβει η ΔΕΗ απροειδοποίητα το ρεύμα; Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως κάποιος εκείνη τη στιγμή, μπορεί να δουλεύει από τον υπολογιστή του; Πως κάποια οικογένεια μπορεί εκείνη τη στιγμή να μαγειρεύει το φαγητό της; Πως κάποιο βρέφος ή κάποιος ηλικιωμένος εκείνη τη στιγμή μπορεί να δροσίζεται από κάποιον ανεμιστήρα; Πως τα φαγητά που υπήρχαν στο ψυγείο θα χαλάσουν και θα πεταχτούν;

- …………….

- Αφού δεν απαντήσατε στις προηγούμενες ερωτήσεις μου, μπορείτε τουλάχιστον να μου πείτε τώρα τι πρέπει να κάνω;

- Μάλιστα, είπε η μέχρι τότε άλαλη υπάλληλος και άρχισε να λέει το ποίημα που φαινόταν πως είχε πει πολλές φορές και το είχε μάθει απέξω και ανακατωτά … Αρχικά, πρέπει να εξοφλήσετε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το ποσό της οφειλής. Στη συνέχεια, να στείλετε με mail στη ΔΕΗ την απόδειξη πληρωμής και μετά να μας ξανακαλέσετε σε αυτό το τηλέφωνο για να δώσουμε στη συνέχεια την εντολή στη ΔΕΔΔΗΕ ώστε να επαναφέρει το ρεύμα

Έκλεισε το τηλέφωνο βλαστημώντας. Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά και το τηλέφωνό του άρχισε να χτυπά. Είδε πως η κλήση γινόταν από τη γραμμή «εξυπηρέτησης» της ΔΕΗ και απόρησε.

- Τι να θέλουνε τώρα; Λες να τους έπιασαν οι τύψεις και να μου συνέδεσαν το ρεύμα; είπε γελώντας

Σήκωσε το τηλέφωνο και από την άλλη άκρη της γραμμής, άκουσε μια αυτοματοποιημένη φωνή που τον καλούσε να απαντήσει σε τρία ερωτήματα

- Θα συστήνατε σε κάποιον γνωστό σας τη ΔΕΗ;

- Ναι, οπωσδήποτε, είπε βρίζοντας και έκλεισε το τηλέφωνο. Δε φτάνει που σου κόβουνε το ρεύμα, σε δουλεύουνε κι από πάνω.

Χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι καταναλωτές της ΔΕΗ σε χαιρετούν

Τώρα είχε δουλειά. Ευτυχώς γι αυτόν, το ποσό που χρειαζόταν για να εξοφλήσει τη ΔΕΗ, το είχε. Το προόριζε βέβαια για άλλα πράγματα, που τώρα πια του φαινόταν πολυτέλειες. Αφού έκανε όλες τις απαραίτητες κινήσεις, κάλεσε ξανά τη ΔΕΗ

- Καλησπέρα σας … Σε τι μπορώ να εξυπηρετήσω;

- Ναι … η ΔΕΗ μου έχει διακόψει το ρεύμα, έκανα όλες τις απαραίτητες κινήσεις και θα ήθελα να κάνετε επανασύνδεση

- Μάλιστα, μισό λεπτό κύριε να το ελέγξω

Ζήτησε πάλι τα στοιχεία, τα έλαβε, έκανε έλεγχο της απεσταλμένης απόδειξης πληρωμής και είπε

- Ωραία … είναι όλα έτοιμα. Καλώ τώρα τη ΔΕΔΔΗΕ και της ζητώ να κάνει επανασύνδεση

- Πότε θα έχω ρεύμα;

- Εντός 48 ωρών

- Δηλαδή, θα είμαι χωρίς ρεύμα για 48 ώρες;

- Τι να σας πω; Μπορεί να έχετε και σε λίγες ώρες, οι 48 ώρες είναι το μέγιστο της αναμονής

- Μάλιστα … θα χρεωθώ τέλη επανασύνδεσης;

- Αυτό δεν το γνωρίζω

- Μα είναι δυνατόν να μην το γνωρίζετε;

- Αυτό θα το διαπιστώσετε εσείς, όταν θα σας έρθει ο επόμενος λογαριασμός

- Αυτό που μου λέτε είναι προφανές. Απλά θα ήθελα να το γνωρίζω εκ των προτέρων

- Δυστυχώς, δεν μπορώ να σας δώσω απάντηση σε αυτό. Δώστε μου μόνο και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας, ώστε σε περίπτωση που η ΔΕΔΔΗΕ δεν έχει πρόσβαση στο ρολόι, να σας ειδοποιήσει

- Μα τι μου λέτε τώρα; Για να κόψει το ρεύμα μπόρεσε να το κάνει χωρίς ειδοποίηση, αλλά για να μου το επανασυνδέσει μπορεί να με χρειαστεί;

- ………

Είχε σταματήσει πλέον να περιμένει λογικές απαντήσεις. Δεν περίμενε όμως και αυτό που θα άκουγε στο κλείσιμο της συνομιλίας

- Ωραία … χρειάζεστε τίποτε άλλο από εμένα;

- Όχι, κύριέ μου, είστε εντάξει. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε και θα είναι χαρά μας να σας εξυπηρετήσουμε ξανά

- Βέβαια, απάντησε αυτός αδυνατώντας να πιστέψει αυτό που άκουγε. Κι εμένα θα είναι πολύ μεγάλη μου χαρά να με εξυπηρετήσετε την επόμενη φορά που θα μου ξανακόψετε το ρεύμα

- (γελώντας) … Όχι, κύριε, δεν το εννοούσα έτσι

- Και πώς το εννοούσατε; Τι να πω; Δε φταίτε εσείς. Ή μήπως φταίτε κι εσείς, φταίμε κι εμείς … για όλα όσα αφήνουμε να μας κάνουν. Χαίρετε

Εν ολίγοις

Η ΔΕΗ πλέον κόβει το ρεύμα άμεσα και τσεκουράτα. Χωρίς προσωπική ειδοποίηση ούτε εκ των προτέρων, ούτε εκ των υστέρων. Η στάση της έχει σκληρύνει τη στιγμή που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η αγωγή χιλιάδων οικογενειών ενάντια στο αυθαίρετο και καταχρηστικό χαράτσι που αποκαλείται ρήτρα αναπροσαρμογής. Ή, μάλλον, εξαιτίας αυτού, η ΔΕΗ έχει αποφασίσει να περάσει στην τελική επίθεση. Είναι πλέον μια ιδιωτικοποιημένη εταιρεία, που δε διαφέρει σε τίποτα από τα υπόλοιπα κοράκια της αγοράς ενέργειας. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρακολουθεί αμέτοχη, και άρα με πλήρη ευθύνη, την απαράδεκτη επίθεση που δέχονται χιλιάδες νοικοκυριά, τα οποία εν έτει 2022, κινδυνεύουν να μείνει το σπίτι τους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Οι πολίτες από τη μεριά τους προσπαθούν να οργανωθούν, μέσω των συλλογικών αγωγών. Δεν αρκεί όμως αυτό. Είναι και χρονοβόρο και κοστοβόρο. Και να κερδηθεί η υπόθεση, αυτό θα αφορά μόνο σε όσους έχουν κάνει την αγωγή. Στην ουσία, παίζεις μπάλα στο γήπεδο του αντιπάλου, οποίος έχει άπλετο χρόνο, χρήμα και μέσα. Κι εσύ δεν έχεις τίποτα. Αλλού πρέπει λοιπόν να παιχτεί το παιχνίδι. Αυτό όμως προϋποθέτει οργάνωση και διάθεση για δράση. Δύσκολα πράγματα στην εποχή της απόλυτης ιδιώτευσης

Αυτή η λίστα δεν ετοιμάστηκε όπως όλες οι υπόλοιπες λίστες της atticavoice που είχαν μια κεντρική ιδέα και δημιουργήθηκαν μέσα σε μία-δύο ημέρες. Αυτή η λίστα χτίστηκε κομμάτι-κομμάτι, μέρα με την ημέρα. Ξεκίνησε ένα βράδυ του Οκτώβρη με τη «Βόλτα» του Φοίβου Δεληβοριά, ένα μελωδικό ερωτικό κάλεσμα που ερμηνεύει εξαιρετικά η Νεφέλη Φασούλη. Από εκεί και πέρα, η λίστα άρχισε να κινείται μέσα στο χρόνο. Αλληλεπιδρούσε με τις εποχές και με τους ανθρώπους και άλλαζε διάθεση συνεχώς. Ερωτευόταν, έλπιζε, απογοητευόταν, χαιρόταν, χόρευε, λυπόταν, ξαναέλπιζε. Μα, πάνω απ‘ όλα, προχωρούσε και γέμιζε συνεχώς με τραγούδια απ’ όλο τον κόσμο. Ελληνικά, αγγλόφωνα, γαλλικά, ιταλικά, γκρεκάνικα της Κάτω Ιταλίας, ισπανικά, καταλανικά, πορτογαλλικά, αλβανικά, ορχηστρικά, κλασσικά

Ώσπου κάποια στιγμή, η λίστα αποφάσισε να μαζέψει τα κομμάτια της και να εκτεθεί προς τα έξω. Μαζεύτηκαν λοιπόν εξηνταέξι τραγούδια που σχεδόν όλα έχουν ως κοινό παρονομαστή τον έρωτα και ως αρχή το ερωτικό κάλεσμα του Φοίβου Δεληβοριά με τη Νεφέλη Φασούλη.

Όπως όμως συμβαίνει στη ζωή, ενώ η αρχή είναι σαφώς προσδιορισμένη, το τέλος δεν είναι σε καμία περίπτωση προδιαγεγραμμένο. Εμείς πάντως, σαν τους σκηνοθέτες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, επιλέξαμε να δώσουμε ένα happy end στην ιστορία και να κλείσουμε τη λίστα με το Κοκτέιλ της Nalyssa Green, ένα τέλος που θεωρούμε ιδανικό για ένα ερωτικό κάλεσμα. Παρόλο που ξέρουμε πως τέλος δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, πως κάθε φιλί μπορεί να είναι το τελευταίο και πως κάθε τέλος μπορεί να σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή.

Μ΄αυτές τις σκέψεις στο μυαλό, δεν γινόταν να μη θυμηθούμε τον μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή και την Ιθάκη του και πως αυτό που ίσως έχει μεγαλύτερη αξία από το σκοπό, είναι το ίδιο το ταξίδι

«Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι
Χωρίς αυτήν δεν θα’βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν»

Ακολουθεί η λίστα των τραγουδιών. Είναι 66 τραγούδια πάνω-κάτω. Λέμε πάνω-κάτω, επειδή δύο από αυτά είναι "διπλά", έτσι όπως παίχτηκαν στο Μουσικό Κουτί. Και άλλο ένα, το Νανούρισμα, υπάρχει δύο φορές μέσα στη λίστα, όχι εκ παραδρομής, αλλά επειδή εκτός από την κλασσική ερμηνεία της Μαρίζας Κωχ, δεν μπορούσαμε να μην συμπεριλάβουμε και τη μοναδική ερμηνεία της Σαββίνας Γιαννάτου. Καλή ακρόαση!

01  Βόλτα - Νεφέλη Φασούλη

02 Ο Κόσμος Σου - Νεφέλη Φασούλη

03 - El testament d’Amèlia (Official Video) - Barcelona Gipsy balKan Orchestra (BGKO)

04 Lule Lule - Barcelona Gipsy balKan Orchestra

05 Spring Waltz (Mariage d'Amour) - Paul de Senneville

06 Fado Perdicao - Cristina Branco

07 Adagio - Secret Garden

08 Feeling Good - Nina Simone

09 The Princess - Parov Stelar

10 The heart asks pleasure first - Michael Nyman

11 Αλλιώτικη μέρα - Τάνια Τσανακλιδου

12 Lady Jane - Rolling Stones

13 While My Guitar Gently Weeps – Beatles

14 Tougher Than the Rest - Bruce Springsteen

15 Να γελάς - Υπόγεια Ρεύματα

16 Εισαγωγή ( Φευγιό της Άννας ) - Γ.Θεοδωράκης

17 Σαν Χουάν - Σταύρος Σιόλας, Ρένα Μόρφη

18 Άι Γαρούφαλλό Μου - Ελένη Βιτάλη

19 Qué vendrá – Zaz

20 Me llaman calle - Manu Chao

21 Je Veux – Zaz

22 Una notte a Napoli - Pink Martini

23 She's a Rainbow - Lola Marsh

24 Μια βραδιά στο λούκι - Χ. & Π.Κατσιμίχας

25 Adagio in G Minor – Albinoni

26 Νανούρισμα - Μαρίζα Κωχ

27 Nights in White Satin - The Moody Blues

28 Σε ποια θάλασσα αρμενίζεις - Σαββέρια Μαργιολά

29 Μ' αρέσει να μη λέω πολλά - Υπόγεια Ρεύματα

30 Ν' αντέχουμε μόνο μας μένει - Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας

31 Diamonds and Rust - Joan Baez

32 Πάρε με και Σ΄ ακολουθώ - Μ.Παπαγεωργίου, Β.Παπακωνσταντίνου

33 Girl with no eyes -It's a beautiful day

34 Νανούρισμα - Σαβίνα Γιαννάτου

35 Αστέρι μου, φεγγάρι μου - Μελίνα Μερκούρη

36 Pure Feeling - Florence + The Machine

37 Κοκκιν' αχειλι - Αλκίνοος Ιωαννίδης

38 Friday Ι'm in love – Cure

39 Θέλω να σε δω - Ελευθερία Αρβανιτάκη

40 Waltz No2 - Dmitri Shostakovich

41 Έλα ήλιε μου - Poll

42 Non è Francesca - Lucio Battisti

43 Is oria mu - Encardia & Roberto Licci

44 Agapimu fidela protini - Ghetonia

45 Dance With Me - Nouvelle Vague

46 Απόψε Είμαι Κοντά Σου - Φοίβος Δεληβοριάς

47 Τόσα καλοκαίρια & Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά – Δάκης

48 Η Στιγμή - Monsieur Minimal & Δάκης

49 Καλοκαίρι - Nalyssa Green

50 Θα Σπάσω Κούπες - Μαρίνα Σάττι

51 Χαράματα η ώρα τρεις – Τρίφωνο

52 Μια καλημέρα - Χάρις Αλεξίου

53 The Tango - Scent of a Woman

54 Summerwine - Lana del Rey

55 Κλείσε τα μάτια σου - Νίκος Πορτοκάλογλου & Μ.Κανά

56 Πάστα φλόρα - Monsieur Minimal

57 Αγκαλιά - Monsieur Minimal

58 Κοντούλα λεμονιά – Αρλέτα

59 Η Φυλακή Της Αντιγόνης - Μυρτώ Βασιλείου

60 Να μ' αγαπάς - Π. Σιδηρόπουλος

61 Honey Bee – Madrugada

62 Wish you were here - Pink Floyd

63 Black magic woman – Santana

64 Golden Brown – Stranglers

65 Μπαλάντα - Φοίβος Δεληβοριάς

66 Cocktail - Nalyssa Green

Έφυγε σήμερα από τη ζωή η συνθέτης και στιχουργός Βάσω Αλαγιάννη, δημιουργός πολλών σημαντικών τραγουδιών, όπως το «Αχ Ελλάδα, σ’αγαπώ», ο «Υδροχόος», το «Απόψε σιωπηλοί» και άλλα πολλά τραγούδια που ερμήνευσαν ο Νίκος Παπάζογλου, ο Μανώλης Λιδάκης, η Χαρούλα Αλεξίου, ο Δημήτρης Μπάσης και άλλοι πολλοί μεγάλοι τραγουδιστές

Εμείς, ως αποχαιρετισμό, επιλέξαμε να ακούσουμε το «Απόψε σιωπηλοί». Οι στίχοι και η μουσική είναι της Βάσως Αλαγιάννη και η μοναδική ερμηνεία του πρόωρα χαμένου Νίκου Παπάζογλου

Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί
ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη
το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι

Δώσ’ μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
δε θέλω να με βλέπεις να πονάω

Δε θέλω να `μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να `ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι

Εικόνες ντροπής για την ανθρωπότητα μας έρχονται από τα σύνορα Ισπανίας και Μαρόκου, όπου τουλάχιστον 23 άνθρωποι έχουν χάσει μέχρι τώρα τη ζωή τους και εκατοντάδες άλλοι έχουν τραυματιστεί. Αυτός είναι ο εγκληματικός απολογισμός της δολοφονικής καταστολής που υπέστησαν Αφρικανοί μετανάστες που προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα Μαρόκου – Ισπανίας. Η ντροπή όμως είναι για όσους έχουν ενσυναίσθηση. Έτσι, ο σοσιαλδημοκράτης Ισπανός πρωθυπουργό Π. Σάντσεθ , αντί για έκκληση αυτοσυγκράτησης και επίδειξης ανθρωπισμού, έσπευσε να μοιράσει συγχαρητήρια στις δυνάμεις καταστολής της Ισπανίας και του Μαρόκου, για την αντιμετώπιση μιας «καλά οργανωμένης, βίαιης επίθεσης στην εδαφική μας ακεραιότητα», που όπως ισχυρίστηκε οργανώθηκε από «μαφίες διακίνησης ανθρώπων».

Εμείς, στην ανάρτηση αυτή, δε θα σταθούμε στην επαναλαμβανόμενη χρησιμοποίηση των οργουελιανών εκφράσεων για «οργανωμένη επίθεση» και για «μαφίες διακίνησης ανθρώπων». Είναι οι ίδιες κλισέ εκφράσεις που χρησιμοποιούν και οι άνθρωποι της δικής μας κυβέρνησης και σκοπός είναι να αποστρέψουν το βλέμμα των λαών τους από τη δυστυχία των ανθρώπων που θαλασσοπνίγονται και διακινδυνεύουν τη ζωή τους στην προσπάθεια να βγουν από την κόλαση μέσα στην οποία έτυχε να γεννηθούν (και ας αναρωτηθούμε ειλικρινά αν δε θα κάναμε κι εμείς το ίδιο, εάν βρισκόμασταν στη θέση τους)

Δε θα σταθούμε επίσης στο ότι οι πλούσιες χώρες δεν κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν την κόλαση στις χώρες αυτών των ανθρώπων, ώστε να μην αναγκάζονται οι άνθρωποί τους να τις εγκαταλείπουν. Ούτε στο ότι τις περισσότερες φορές, οι πλούσιες χώρες είναι αυτές οι ίδιες υπεύθυνες γι αυτή την κατάσταση, τόσο με τη διαχρονική καταλήστευση των χωρών αυτών όσο και για τη διάλυσή τους, όπως συνέβη στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στη Συρία και σε τόσες άλλες χώρες που βίωσαν με αίμα και πόνο τη δυτική άποψη περί Διεθνούς Δικαίου

Δε θα σταθούμε επίσης στο ότι πρωθυπουργός της Ισπανίας είναι ένας «προοδευτικός» σοσιαλδημοκράτης που κυβερνά με τη στήριξη των πάλαι ποτέ ριζοσπαστών Podemos

Θα σταθούμε μόνο στο πώς γίνεται να υπάρχουν χερσαία σύνορα μεταξύ Ισπανίας και Μαρόκου και να διαπιστώσουμε για μια ακόμη φορά πως η Ιστορία εκδικείται και πως γελοιοποιεί όσους με υποκρισία επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο

Για τη Θέουτα και τη Μελίγια ο λόγος, δυο αυτόνομες ισπανικές πόλεις που βρίσκονται όμως … στο Μαρόκο! Πιο συγκεκριμένα, η Θέουτα βρίσκεται απέναντι από το Γιβραλτάρ (που είναι βρετανικό έδαφος μέσα στην Ισπανία!) με έκταση 18,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και η Μελίγια σε απόσταση διακοσίων πενήντα χιλιομέτρων ανατολικά, με έκταση 12,3 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι πόλεις αυτές ιστορικά αποτελούσαν κέντρα εμπορίου αλλά και λιμάνια εισόδου και εξόδου του Μαρόκου, που συνέδεαν την Βόρεια και τη Δυτική Αφρική με την Ευρώπη. Η Ισπανία κατέχει από το 1496 τη Μελίγια και από το 1580 τη Θέουτα Επειδή οι δύο πόλεις αποτελούν μέρος του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολλοί υπήκοοι τρίτων χωρών προσπαθούν να εισβάλουν σε αυτές κάθε χρόνο. Γι' αυτό, γύρω από την Θέουτα και την Μελίγια, υπάρχουν πανύψηλοι φράχτες, δημιουργώντας ένα εφιαλτικό σκηνικό. 

Οι Μαροκινοί θεωρούν τα εδάφη αυτά δικά τους, αλλά οι Ισπανοί δεν το συζητούν. Την ίδια στιγμή, οι Ισπανοί ζητούν από τους Βρετανούς την παραχώρηση του Γιβραλτάρ σε αυτούς. Και, βέβαια, οι Βρετανοί ούτε που το συζητάνε. Σ αυτό τον κόσμο της αφάνταστης υποκρισίας, το μόνο δίκαιο τελικά είναι αυτό του ισχυρού.