Τον Απρίλιο μας έλεγε ο Σωτήρης πως δεν είναι ανάγκη να φοράμε μάσκες. Το Μάιο μας είπε πως είναι υποχρεωτικό να τις φοράμε. Εντάξει, Σωτήρη, είπαμε. Τα λάθη είναι ανθρώπινα, σε συγχωρούμε

Το Σεπτέμβριο μας έλεγαν πως δεν χρειάζεται να φοράμε μάσκες σε ανοιχτούς χώρους. Τον Οκτώβριο μας υποχρέωσαν να τις φορέσουμε και εκεί. Εντάξει, Κυριάκο, είπαμε. Άμα είναι να σώσουμε τα λάθη που κάνατε, ας το κάνουμε κι αυτό

Το Σεπτέμβριο, πάλι, μας έλεγαν πως δεν θα έχουμε καθολικό lockdown, παρά μόνο εντοπισμένα μέτρα εκεί όπου θα υπήρχε πρόβλημα. Το Νοέμβριο μας ανακοίνωσαν καθολικό lockdown (με τα δημοτικά σχολεία ανοιχτά παρόλα αυτά). Εντάξει, Νίκο, είπαμε. Ας το κάνουμε κι αυτό. Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά μας διπλασίασες και το πρόστιμο, το οποίο ξεπέρασε πλέον το μισό του βασικού μισθού

Με την ανακοίνωση του καθολικού lockdown, μας έλεγαν πως δεν θα ισχύσει απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ, όπως ακουγόταν. Μέσα σε πέντε ημέρες μας ανακοίνωσαν απαγόρευση της βραδινής κυκλοφορίας (αφού προηγουμένως το παπαγαλάκι, ο Πέτσας, είχε στρώσει το έδαφος γι αυτό εδώ και δύο ημέρες)

Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη, κύριοι της κυβέρνησης. Γίνεται όλο και πιο φανερό πως δεν έχετε κανένα σχέδιο, εκτός από σπασμωδικά μέτρα πανικού. Γίνεται επίσης ξεκάθαρο πως δεν μπορεί κανείς να σας έχει εμπιστοσύνη. Τελικά, δεν κάνετε λάθη. Είσαστε όλοι μαζί ένα τεράστιο λάθος

Εγκαινιάζουμε τη νέα μας στήλη προκειμένου να καταγράφουμε στιγμές του αλλοπρόσαλλου, δεσποτικού και τραγικά αναποτελεσματικού τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση του βασιλιά Καρνάβαλου διαχειρίζεται την κρίση της πανδημίας. Στην αρχή ονομάσαμε τη στήλη "κοροναϊκά ευτράπελα". Μάλλον, όμως, για ημερολόγιο τρέλας πρόκειται

... Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακάλυψε πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι εξαρτημένοι από το μισθό τους. Πως αυτοί οι άνθρωποι δηλαδή, δεν έχουν, όπως αυτός, έναν εξασφαλισμένο, από τη γέννησή τους κιόλας, οικογενειακό κουμπαρά και πως αν δεν δουλέψουν και δεν πληρωθούν, δεν θα μπορέσουν να ζήσουν. Τελικά, οι σπουδές του Κυριάκου στο Χάαρβαρντ δεν πήγαν χαμένες. Ούτε και η εξορία του από τη Χούντα στο Παρίσι στην τρυφερή ηλικία του ενός έτους, που τον έκανε τόσο κοινωνικά ευαίσθητο

... Για τις άχρηστες μάσκες που μοιράστηκαν στα σχολεία, η υπουργός Νίκη Κεραμέως είχε δηλώσει πως δεν ευθύνεται το Υπουργείο Παιδείας, αλλά το Υπουργείο Υγείας ή το Υπουργείο Εσωτερικών ή η ΚΕΔΕ ή όποιος άλλος πλην αυτής τέλος πάντων. Για την κατάρρευση, από τις πρώτες κιόλας ώρες λειτουργίας του, του συστήματος τηλεκπαίδευσης, η υπουργός Νίκη Κεραμέως δήλωσε πάλι πως δεν ευθύνεται το Υπουργείο Παιδείας αλλά η αμερικανική εταιρεία που διαχειρίζεται το webbex. Προβλέπουμε πως στο επόμενο φιάσκο της υπουργού, θα μας πει πως δεν ευθύνεται αυτή, αλλά ο σοφός λαός που επέλεξε αυτή την κυβέρνηση

... Σε μουσικό του δρόμου, στη Θεσσαλονίκη, επιβλήθηκε τριπλό πρόστιμο συνολικού ύψους 500 ευρώ για μη χρήση μάσκας, για έλλειψη των απαραίτητων δικαιολογητικών για μετακίνηση και για παράβαση του άρθρου 48 του ΚΟΚ που αφορά στην κατάληψη πεζοδρομίου και την παρεμπόδιση της διέλευσης των πεζών. Την ίδια στιγμή, οι αδέκαστοι εκπρόσωποι του νόμου και της τάξης έδειξαν πως δεν χαρίζονται σε κανέναν και έκοψαν πρόστιμα ύψους 300 ευρώ σε τρεις ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που συμμετείχαν σε πάρτι σε ξενοδοχείο. Τώρα, αν τα 500 ευρώ που καταλογίστηκαν στη μουσικό αντιστοιχούν σε χρήματα που μπορεί να έβγαζε σε ένα μήνα παίζοντας μουσική στο δρόμο, ενώ τα 300 ευρώ που καταλογίστηκαν στους ποδοσφαιριστές μπορεί να αντιστοιχούν μόνο σε ένα κλότσημα της μπάλας, δε φαίνεται να απασχολούν κανέναν.

«Θα πω μονάχα πως το κορύφωμα που `χε το αλλόκοτο τούτο δράμα
στρίγγλιζε κλαίγοντας ο δικαστής στα διαλείμματα φώναζε μάνα
φώναζε μάνα σαν το φουκαρά που χθες καταδίκασε για ληστεία
και για κοινό παραδειγματισμό τον αποκεφάλισε στην πλατεία»

Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει μέσα στο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας και καταντάει πλέον γραφικό να μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά, καθώς είναι αλλεπάλληλα πια τα περιστατικά παραβατικότητας από τους φύλακες του νόμου και της τάξης. Χθες έγινε γνωστό πως ένας 39χρονος αστυνομικός κακοποιούσε και εκμεταλλευόταν σεξουαλικά μια 19χρονη κοπέλα.  Το νήμα άρχισε να ξετυλίγεται όταν η κοπέλα ζήτησε βοήθεια από πολίτες στην Ηλιούπολη, λέγοντας ότι δραπέτευσε από το σημείο, όπου την κρατούσε ο αστυνομικός, ο οποίος την απειλούσε και την εξέδιδε. Ταυτόχρονα έγινε γνωστό πως η κοπέλα αυτή, από την ηλικία των 11 ετών, βιαζόταν από τον πατέρα της για να ολοκληρωθεί το σκηνικό της  φρίκης.

«Έδειξα την ταυτότητά µου, σε δευτερόλεπτα έφτασε δίπλα µου ένα αυτοκίνητο χωρίς πινακίδες και ενώ ήταν εν κινήσει, µε πέταξαν στο καπό. Με έδεσαν πισθάγκωνα µε χειροπέδες, µου φόρεσαν κουκούλα και µε έβαλαν στο αυτοκίνητο µε μπουνιές και κλοτσιές. Μέχρι εκείνη την ώρα δεν ήξερα αν έχω να κάνω µε αστυνομικούς ή µε μαφιόζους. Απ’ ό,τι αποδείχθηκε, ίσως ήταν καλύτερο να έχω να κάνω µε μαφιόζους. Μέσα από την κουκούλα μπορούσα να διακρίνω αμυδρά, αλλά µε χτυπούσαν όποτε σήκωνα το κεφάλι

Στις στρατιωτικές και στις αστυνομικές σχολές, το καψόνι είναι θεσμός. Ανεπίσημος μεν, όμως είναι θεσμός τον οποίο όλοι ακολουθούν και όλοι σέβονται. Οι δόκιμοι του τελευταίου έτους έχουν το δικαίωμα να κάνουν καψόνια σε νεοσύλλεκτους δόκιμους. Όποιοι δεν αντέξουν, φεύγουν από τον πρώτο καιρό. Όσοι αντέξουν, θα σφίξουν τα δόντια και θα περιμένουν τη σειρά τους να γίνουν αυτοί οι επόμενοι που θα κάνουν τα καψόνια στους νεοσύλλεκτους. Έτσι γεννιέται ο φασισμός. Μέσα από τις σχολές. Όταν ο πρώην δόκιμος, βγει στο δρόμο, έχει ήδη υποστεί κακό και έχει ήδη προκαλέσει κακό σε άλλους. Ένας νέος υπερήφανος φασίστας έχει γεννηθεί

Ακολουθεί αναδημοσίευση από tvxs.gr

Η καθηγήτρια Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου «Παρί 11», Αναστασία Τσουκαλά, αποκάλυψε τα όσα αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια διαλέξεων στη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας τον Μάρτιο του 2013. «Είμαστε φασίστες και υπερήφανοι. Υπάρχει πρόβλημα;» της είπε ένας τριτοετής δόκιμος της σχολής κατά τη διάρκεια της διάλεξης, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε.

Η Αναστασία Τσουκαλά μιλώντας στον Real Fm και την εκπομπή των Κ. Ακριβοπούλου και Ν. Μπογιόπουλου διηγήθηκε την εμπειρία της από τη Σχολή Αξιωματικών της ΕΛΑΣ με τους τριτοετείς δόκιμους, οι οποίοι πλέον έχουν αποφοιτήσεις. «Τον Μάρτιο του 2013 έδωσα από δύο τετράωρες διαλέξεις ανά έτος, στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο έτος με θέμα τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ήταν η πρώτη φορά που εισάγονταν διαλέξεις αυτού του τύπου στη σχολή αξιωματικών της αστυνομίας.

Στο τέταρτο έτος, επειδή για παιδαγωγικούς λόγους το μάθημα βιντεοσκοπείται, δεν υπήρξαν αντιδράσεις ή σχόλια. Ωστόσο όταν επανέλαβα ουσιαστικά την ίδια διάλεξη, ελαφρά πιο απλουστευμένη στο τρίτο έτος, ολοκλήρωσα το πρώτο δίωρο και παραχώρησα ένα τέταρτο ομιλίας στους δόκιμους για να γίνει μια συζήτηση. Πήρε λοιπόν ένας δόκιμος το λόγο και μου είπε πως διαφωνούσε ριζικά με την ουσία της διάλεξης, ότι δηλαδή εξομοίωνα τους Έλληνες με τους αλλοδαπούς διότι αυτός θεωρούσε πως μια τέτοια εξομοίωση ήταν εξ ορισμού αδιανόητη.

Αντέδρασα παιδαγωγικά και είπα πως είναι αδιανόητο για μένα να θεωρούμε πως υπάρχουν ανώτεροι άνθρωποι και υπάνθρωποι και ότι σε τελευταία ανάλυση αυτού του τύπου ο διαχωρισμός παραπέμπει σε φασιστικά καθεστώτα. Τότε ο δόκιμος μου απάντησε: ‘Μα είμαστε φασίστες και είμαστε περήφανοι που είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;’. Ακολούθησε το θυελλώδες χειροκρότημα των υπόλοιπων δοκίμων, ενώ οι εκπαιδευτές που ήταν παρόντες δεν αντέδρασαν.

Εγώ συνέχισα λέγοντας πως μου είναι απολύτως αδιάφορο ποιες είναι οι πολιτικές τους πεποιθήσεις  και πως το μόνο που με ενδιαφέρει ως πολίτη είναι να γνωρίζω πως εκτελούν τα καθήκοντά τους στο δρόμο με τρόπο απρόσωπο και ουδέτερο, σύμφωνα με τις αρχές της ισονομίας. Εκεί με κοίταξε ένας άλλος δόκιμος και πήρε το λόγο και μου είπε πως θα πρέπει να ντρέπομαι ως καθηγήτρια εγκληματολογίας γιατί θα έπρεπε να γνωρίζω πως ο νόμος είναι κοινωνική κατασκευή και πως είναι απλώς μια αντανάκλαση των εκάστοτε κοινωνικών, πολιτικών και άλλων συγκυριών και άρα κατ’ επέκταση είναι αδιανόητο το ότι εγώ απαιτούσα από τους αστυνομικούς να εκτελούν έναν νόμο με τον οποίο δεν συμφωνούν. Επίσης το σχόλιο έτυχε πολλών χειροκροτημάτων.

Ομολογώ πως άρχισα να θορυβούμαι με το γεγονός πως άκουσα τους μελλοντικούς αξιωματικούς να μου λένε πως δεν δεσμεύονται από το νόμο, οπότε συνεχίζοντας τη συζήτηση προσπάθησα να καταλάβω από τι δεσμεύονται. Είπα λοιπόν πως τελικά δεν έχει σημασία αν εσείς θεωρείτε πως δεν δεσμευόσαστε από το νόμο, διότι στο βαθμό που εκτελείτε τις εντολές της ηγεσίας, στο πλαίσιο της ιεραρχίας, η οποία εκτελεί το νόμο κατά συνέπεια θα εκτελέσετε και εσείς το νόμο. Μου ανακοίνωσαν επίσης περήφανα πως δεν δεσμεύονται ούτε από την ηγεσία τους την οποία θεωρούν ανίκανη, αλλά καγχάζοντας ούτε και από τον όρκο που δίνουν στο Ευαγγέλιο γιατί θα έπρεπε να γνωρίζω πως οι φασίστες δεν είναι χριστιανοί, αλλά παγανιστές. Όλα αυτά παρουσία των εκπαιδευτών. Αυτές τις θέσεις τις χειροκροτούσε περίπου το 80% της αίθουσας».

Αυτό που δεν θα τολμούσε να κάνει ούτε ο σκληρός δεξιός Σαμαράς, φαίνεται πως είναι αποφασισμένος να πράξει ο χαζοχαρούμενος Κυριάκος. Να έχει, δηλαδή, υπό την πρωθυπουργία του, ένα θάνατο απεργού πείνας μέσα στις φυλακές. Αυτός θα είναι ο μόνος Ευρωπαίος μετά τη μισητή Μάργκαρετ Θάτσερ, που μετά το θάνατό της στήθηκαν αυτοσχέδια πάρτυ σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Αυτό θα είναι και το κοινό στοιχείο που θα τον ενώνει για πάντα με το δικτάτορα Ερντογάν. Αυτός, ο Κυριάκος δηλαδή, η Θάτσερ και ο Ερντογάν θα είναι οι ηγέτες που η θητεία τους θα έχει στιγματιστεί για πάντα από το θάνατο ενός απεργού πείνας. Όποιος και αν είναι αυτός. Ο σύγχρονος νομικός πολιτισμός τα έχει λήξει αυτά τα ζητήματα, μόνο που η συντηρητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας επιμένει να μένει προσκολλημένη σε προηγούμενους αιώνες

Πέρα από το ανθρωπιστικό μέρος του ζητήματος και πέρα από το ότι μια δημοκρατία δεν μπορεί να εκδικείται επιλεκτικά, ίσως ο ανέμελος ταξιδιώτης που έχουμε εκλέξει ως πρωθυπουργό δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι ετοιμάζεται να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου. Ασκούς που έχουν γεμίσει από τη διάχυτη αίσθηση που πλανάται στην κοινωνία πως μια μικρή ελίτ είναι που κάνει κουμάντο σ’ αυτό τον τόπο. Μια ελίτ που κάνει ό,τι γουστάρει και λογαριασμό δε δίνει σε κανέναν. Και πως αν κάποιος από την ελίτ αυτή, πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη, είναι βέβαιο πως θα την βγάλει απολύτως καθαρή

Μια τέτοια αίσθηση ήταν αυτή που γέννησε τη 17η Νοέμβρη. Όταν κάποιοι είδαν πως από τους χουντικούς πραξικοπηματίες, ελάχιστοι ήταν αυτοί που τιμωρήθηκαν. Όταν είδαν πως οι βασανιστές της χούντας κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και αλώβητοι. Και ήταν η δεύτερη φορά στη σύγχρονη ιστορία αυτού τόπου που η κοινωνία έβλεπε πως δεν υπήρχε τιμωρία. Ούτε οι δοσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών τιμωρήθηκαν ποτέ και ούτε αργότερα αυτοί που κατέλυσαν με τα όπλα τη δημοκρατία και βασάνισαν χιλιάδες συμπολίτες μας

Το εξοργιστικό είναι πως ακόμη και αυτά τα λόγια θεωρούνται απαγορευμένα από την κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης που ταΐζει. Λόγια που ερμηνεύουν τη γέννηση της 17ης Νοέμβρη, αλλά και λόγια που εξηγούν την αποδοχή της δράσης της από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ειδικά τα πρώτα χρόνια της δράσης της οργάνωσης.

Σάββατο 23/1, ώρα 5:45 περίπου. Ο πιτσιρικάς βρίσκεται στο πάρκο κοντά στις Μαρίκες, τη μεγάλη και πιο γνωστή παραλία της Ραφήνας, περιμένοντας μια φίλη του. Πριν από τη φίλη του, όμως, η τύχη του επιφύλασσε ένα άλλο ραντεβού. Δύο μηχανές ΔΙΑΣ που περνούσαν από εκεί, κατευθύνθηκαν προς το μέρος του και σταμάτησαν μπροστά του. Οι τέσσερεις αστυνομικοί που επέβαιναν στις μηχανές, ως άλλοι καουμπόηδες του Φαρ Ουέστ, ξεπέζεψαν, τον περικύκλωσαν με σκοπό να εκτελέσουν τον κλασικό «έλεγχο», στην προσπάθειά τους κατά πώς φαίνεται να εντοπίσουν τον μεγάλο τρομοκράτη της Ραφήνας.

Επί 25 λεπτά περίπου του έκαναν ανάκριση, σωματικό έλεγχο, τον ειρωνεύονταν και τον τραμπούκιζαν. «Τι κάνεις εδώ;» … «για ποιο λόγο είσαι έξω;» … «τι παράνομο έχεις πάνω σου;» … «πες μας τώρα αν έχεις παράνομες ουσίες» … «πού πηγαίνεις;». Εικοσιπέντε ολόκληρα λεπτά χαράμισαν από την υπηρεσία τους οι αστυνομικοί για να κάνουν πλάκα και να τραμπουκίσουν έναν δεκαεπτάχρονο, την ίδια στιγμή που κάποιος άλλος συμπολίτης μας μπορεί να είχε πραγματικά την ανάγκη τους

Ο πιτσιρικάς τους εξηγεί ήρεμα πως περιμένει μια φίλη του και πως δεν έχει κάτι παράνομο πάνω του. Οι αστυνομικοί, όμως, σίγουροι για το λαβράκι που θα ξετρύπωναν, άρχισαν να του κάνουν έλεγχο παντού. Άνοιξαν τις τσέπες του, άδειασαν την τσάντα του, άνοιξαν ακόμη και το τοστ που είχε πάνω του. Ο επιθεωρητής Κλουζώ θα ζήλευε τις επιδόσεις των Ελλήνων συναδέλφων του, ο δε προϊστάμενός του, ο Ντρέφους, θα τους είχε προσλάβει αμέσως στην υπηρεσία του

Όταν είδαν πως μέσα στην τσάντα του ο πιτσιρικάς είχε μία ψάθα, ένας από αυτούς, ο πιο έξυπνος υποθέτω, τον ρώτησε: «Την ψάθα τι την θες; για πικνικ θα πας;», προκαλώντας το γέλιο των συναδέλφων του. Σε όλη τη διάρκεια της έρευνας, οι αστυνομικοί δε σταματούσαν να τον ρωτούν ποιον περίμενε και γιατί; Μόλις ο πιτσιρικάς έδειξε πως εκνευρίζεται από την ανάκριση, οι αστυνομικοί Κλουζώ αγρίεψαν περισσότερο: «Γιατί αντιμιλάς; Σε εμάς δεν θα αντιμιλάς! Θα έπρεπε να χαίρεσαι που η αστυνομία κάνει τέτοιους ελέγχους, ακούς;»

Αφού δεν βρήκαν τίποτα πάνω στον πιτσιρικά, οι δαιμόνιοι αστυνομικοί συνέχισαν την έρευνα στο γύρω χώρο. Οι δύο από αυτούς άρχισαν να ψάχνουν στο χώμα δίπλα του με φακούς, ενώ οι άλλοι δύο είχαν κολλήσει πάνω του, με τον έναν από τους δύο να κρατάει τον φακό καρφωμένο στο πρόσωπό του πιτσιρικά, επί 5 σχεδόν λεπτά. Είχαν βεβαιωθεί, φαίνεται, πως είχαν απέναντί τους έναν επικίνδυνο κακοποιό.

Αφού δεν βρήκαν τίποτα ούτε στο χώμα, κάποιος από αυτούς θυμήθηκε να ρωτήσει τον πιτσιρικά εάν είχε στείλει μήνυμα μετακίνησης. Όταν ο πιτσιρικάς έβγαλε το κινητό του για τους το δείξει (δεν ήταν smartphone, ήταν ένα παλιό κινητό), άρχισαν να χασκογελάνε. «Αα, αυτός είναι παλαιάς κοπής!» είπε ο ένας από αυτούς, (ο πιο έξυπνος, που λέγαμε παραπάνω) με τους άλλους τρεις να γελάνε, με τον τρόπο που θα γέλαγαν οι θεατές μιας παράστασης του Σεφερλή

Ο πιτσιρικάς άνοιξε το κινητό του, τους έδειξε το μήνυμα που είχε στείλει και του ζήτησαν ταυτότητα. Καθώς δεν είχε ταυτότητα πάνω του, τον ρώτησαν το όνομά του και την ηλικία του. Μόλις τους είπε πως ήταν 17 χρονών ξαφνιάστηκαν και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Ο πιτσιρικάς, βλέπεις, φαινόταν μεγαλύτερος. Επειδή προφανώς δεν ήθελαν να μπλέξουν με γονείς, οι αστυνομικοί πήραν τηλέφωνο στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων και ύστερα τον άφησαν να φύγει.

Φεύγοντας, γύρισαν πίσω κάνοντας ένα κύκλο, πέρασαν ξανά από μπροστά του και τον ειρωνεύτηκαν για μια ακόμη φορά: «Μάζεψε τις τσέπες σου ρε (αυτές που του είχαν αναποδογυρίσει έξω κατά την έρευνα)» … «έτσι περιμένεις την κοπέλα;»

Και απομακρύνθηκαν γελώντας, πιθανόν για το πιο κοντινό σουβλατζίδικο. 

Δε θα γίνεις άνθρωπος ποτέ; … αστυνομικέ;

Παραλογικοί ονομάζονται οι συλλογισμοί που παρουσιάζουν εξωτερικές ομοιότητες με έγκυρα επιχειρήματα, αντιβαίνουν ωστόσο στους κανόνες του ορθού λόγου και καταλήγουν σε παράλογα συμπεράσματα

π.χ. Ο αστυνόμος είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο.  Άρα, ο αστυνόμος είναι μπουζούκι;

Αυτό το λογοπαίγνιο είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες και χρησιμοποιείται όταν κάποιος θέλει να δείξει πως οι επιφανειακές ομοιότητες δύο πραγμάτων, δεν σημαίνουν απαραίτητα και ταύτισή τους. Τώρα, βέβαια, αν αντί για μπουζούκι, χρησιμοποιούσαμε ως παράδειγμα τον μπαγλαμά, δεν ξέρουμε αν ο συλλογισμός θα ακουγόταν τόσο παράλογος.

Εν πάσει περιπτώσει, ας ξεκινήσουμε από τα σίγουρα. Ο αστυνόμος είναι σαφώς ένα όργανο. Και σαν όργανο που είναι, θα παίξει αυτό που θέλει και μπορεί ο οργανοπαίκτης, στην περίπτωσή μας ο Μητσοτάκης και ο Χρυσοχοΐδης. Βέβαια, ένα όργανο έχει από τη φύση του περιορισμούς. Γιατί, κακά τα ψέματα, με μπαγλαμά δεν μπορείς να παίξεις κλασσική μουσική

Ένα τέτοιο όργανο είναι και ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των αστυνομικών, ο Μπαλάσκας. Ένα όργανο με περιορισμένες δυνατότητες μεν, αλλά που ο οργανοπαίκτης του δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο. Αν θέλεις να δεις έναν μέσο εκπρόσωπο των αστυνομικών, αυτός δεν είναι ο σιδερόφρακτος Ράμπο του Χρυσοχοΐδη, είναι ο Μπαλάσκας. Αυταρχικός, αγενής, αναιδής, απειλητικός, απαίδευτος, κόλακας, ρατσιστής. Στο πρόσωπό του καθρεφτίζεται όχι μόνο ο μέσος αστυνομικός, αλλά – πολύ φοβούμαστε - και ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας. 

Ένας φίλος, σε μια προσπάθειά του να υπερασπιστεί τους βαλλόμενους αστυνομικούς, αντέταξε πως δεν είναι ΟΛΟΙ οι μπάτσοι κτήνη και φασίστες. Έτσι όπως το είπε βέβαια, ήταν σαν να εννοούσε πως οι ενσυνείδητοι αστυνομικοί αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα. Ας πούμε, όμως, ότι δεν είναι έτσι όπως ακούστηκε και πως οι εξαιρέσεις είναι μόνο αυτοί οι σιδερόφρακτοι τραμπούκοι που βρίζουν, ταπεινώνουν, ξυλοκοπούν άντρες, γυναίκες και παιδιά. Ο κανόνας, δηλαδή οι ενσυνείδητοι αστυνομικοί, τι κάνουν γι αυτό; Πώς το ανέχονται και δεν αντιδρούν; Γιατί, όσο το ανέχονται, θα είναι όλοι τους μπάτσοι, μπαλάσκες και μπαγλαμάδες

ΥΓ. Ακολουθούν δύο διαφωτιστικά βίντεο, ενδεικτικά της ποιότητας του ανδρός (και των εκλεκτών συναδέλφων του)

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020. Ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος και επιπλέον χλευάζει το νεκρό. Από το πρωΐ  σήμερα, χιλιάδες αστυνομικοί έχουν καταλάβει την περιοχή γύρω από τα Εξάρχεια. Λειτουργώντας ως στρατός κατοχής, έχουν δημιουργήσει μία απροσπέλαστη ζώνη γύρω από το μνημείο που έχει στηθεί ως ανάμνηση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου από έναν συνάδελφό τους, εμποδίζοντας όποιον θέλει, ακόμη και ατομικά, ακόμη και με μέσα προστασίας, να καταθέσει ένα λουλούδι. Μια ανθοδέσμη που μπόρεσε με κάποιον τρόπο να καταθέσει μια κυρία, έγινε αντικείμενο χλευασμού και ύβρεως από τους τραμπούκους που αποκαλούνται αστυνομικοί.

Με πρόφαση την προστασία της δημόσιας υγείας, έχει απαγορευθεί σήμερα η συνάθροιση πέραν των τεσσάρων ατόμων, καθώς και η προσέγγιση στο χώρο όπου δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος. Με πρόφαση την προστασία της δημόσιας υγείας, τέσσερεις χιλιάδες αστυνομικοί συνωστίζονται σήμερα πυροδοτώντας άλλη μία υγειονομική βόμβα, αντίστοιχη με αυτήν της 17^ης Νοεμβρίου, τότε που δεκάδες αστυνομικοί, χωρίς μέτρα προστασίας και αποστάσεις ασφαλείας αλληλοεκτέθηκαν και μολύνθηκαν, όπως οι ίδιοι άλλωστε έχουν καταγγείλει. Αντί η κυβέρνηση να αφήσει πεντακόσιους ή χίλιους διαδηλωτές να τιμήσουν τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, από τους οποίους οι συντριπτικά περισσότεροι είναι βέβαιο πως θα τηρούσαν τα μέτρα ασφαλείας, προτίμησε να στριμώξει στον ίδιο χώρο πολλαπλάσιους αστυνομικούς και να δημιουργήσει στο κέντρο της Αθήνας σκηνές χάους και συνωστισμού

Ο ανεκδιήγητος, όσο και κυνικός, υπουργός Δημόσιας Τάξης, που απαντά κατά το δοκούν στο εάν ο ιός μεταδίδεται σε εξωτερικούς χώρους ή όχι, αντιμετωπίζει πάλι τους λεγεωνάριούς τους ως αναλώσιμο υλικό και αυτοί, μην μπορώντας να αντιδράσουν, στρέφουν την οργή τους απέναντι σε ειρηνικό κόσμο που θέλει να τιμήσει μια εκδήλωση μνήμης. Δρώντας κυριολεκτικά σαν τραμπούκοι, τρομοκρατούν, υβρίζουν, προπηλακίζουν, χτυπούν και απειλούν δημοσιογράφους, εισβάλλουν σε σπίτια της ευρύτερης περιοχής και συλλαμβάνουν κόσμο. Δεκάδες μέχρι τώρα πολίτες έχουν συλληφθεί και οδηγούνται στοιβαγμένοι στη ΓΑΔΑ. Οδηγούνται στοιβαγμένοι, χωρίς μέτρα προστασίας και όλα αυτά υποτίθεται για λόγους προάσπισης της δημόσιας υγείας

Από υγειονομικής πλευράς, το αυριανό ζητούμενο, θα είναι πόσοι αστυνομικοί και συλληφθέντες πολίτες θα έχουν μολυνθεί από τον ιό. Και ας πάψουν οι υποκριτικές αναφορές περί καταστρατήγησης από τους πολίτες των μέτρων προστασίας και περί ατομικής ευθύνης. H κυβέρνηση έχει χάσει προ πολλού την εμπιστοσύνη του κόσμου.  Αυτή τη στιγμή μπαίνουμε στο δεύτερο μήνα lockdown και η κυβέρνηση φαίνεται ανίκανη να διαχειριστεί την κατάσταση. Κάθε μέρα έχουμε 100 νεκρούς και κάθε μέρα αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει κανένα σχέδιο και κανένα πρωτόκολλο για να τηρηθεί. Ο πρωθυπουργός, αναβάλλει από Παρασκευή σε Παρασκευή τα διαγγέλματά του, μην έχοντας τι να πει και προτιμάει να πηγαίνει για mountain bike αφήνοντας, αντί αυτού, να μας ενημερώνουν στα φιλόξενα γι αυτούς τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, ο πρώην τηλεπωλητής Άδωνις Γεωργιάδης παριστάνοντας τον υπουργό Ανάπτυξης και ο πρώην μπασκετμπολίστας Βασίλης Κικίλιας παριστάνοντας τον υπουργό Υγείας.

Από πολιτικής πλευράς, το αυριανό ζητούμενο είναι το πώς θα διαχειριστούν οι ενεργοί πολίτες την διαρκώς αυξανόμενη αντιδημοκρατική πρακτική αυτής της κυβέρνησης. Γιατί, ας μην γελιόμαστε, εμείς υποχρεωνόμαστε να μένουμε σπίτι μας ανενεργοί, αλλά αυτοί δεν σταματούν να νομοθετούν και να πριονίζουν μεθοδικά οποιοδήποτε εργασιακό και πολιτικό δικαίωμα έχει κατακτηθεί τον τελευταίο αιώνα. Και δεν σταματούν επίσης να μας υπενθυμίζουν πως δεν έχουμε ούτε καν το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας