Παρακαλούμε θερμά τους πρωθυπουργούς αυτής της χώρας να μην επισκέπτονται τα νησιά της και προπαντός να μην τα χρησιμοποιούν για τις πολιτικές τους παπάτζες. Είδαμε τι έγινε. Το Καστελλόριζο στο μάτι των Τούρκων, η Ιθάκη στο μάτι του κυκλώνα. Η Σαντορίνη τι; Σαντορινιοί, προλαβαίνετε, δεν προλαβαίνετε

Πολύς λόγος έγινε τελευταία για το νέο λογότυπο του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για το άστρο που υπάρχει μεν, είναι αόρατο δε. «Αυτό το αστέρι είναι για όλους», αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας στο βίντεο παρουσίασης του νέου σήματος του κόμματος.

«Ποιο άστρο;» αναρωτήθηκα. Παρατηρητικός φίλος με καθοδήγησε ώστε να μπορέσω να το διακρίνω. «Από το πάνω μέρος του αριστερού κομματιού του Ύψιλον», μου λέει, «τραβάς γραμμή και το ενώνεις με το πάνω και δεξιό μέρος του Σίγμα. Στη συνέχεια, από το κάτω δεξιά μέρος του Σίγμα τραβάς γραμμή και το ενώνεις με το χαμηλότερο σημείο του Ύψιλον». Πράγματι, μόλις έφερα τις γραμμές, το άστρο εμφανίστηκε μπροστά μου, ως δια μαγείας

«Είναι για έξυπνους αυτό το σήμα» σκέφτηκα, «δεν είναι για όλους». Ένας μάλιστα από τους πιο έξυπνους κατοίκους αυτής της χώρας, ο Κωνσταντίνος ο Μπόγδανος, ήταν από τους πρώτους που το είχε εντοπίσει. Δεν έχασε μάλιστα την ευκαιρία να το καταδικάσει λέγοντας : « Αν στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν για νέο σήμα τη σημαία του Βιετνάμ, δικαίωμά τους. Το ότι το νέο σήμα τους, όμως, είναι ίδιο και με εκείνο της 17 Νοέμβρη, κλείνοντας το μάτι σε δολοφόνους, δεν είναι ούτε αστείο, ούτε επιτρεπτό». Πάνω στη βιασύνη του βέβαια ο Κωνσταντίνος ο Μπόγδανος, ξέχασε να καταδικάσει τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα 50 και τα 27 αστέρια που έχουν πάνω στις σημαίες τους αντίστοιχα. Ξέχασε, επίσης, να καταδικάσει τη Heineken για το κόκκινο αστέρι της αλλά και όλα τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, μαζί με το άστρο της Βηθλεέμ

Αποτελεί ευτύχημα για το ΣΥΡΙΖΑ που οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι αυτού του διανοητικού ύψους. Αποτελεί δυστύχημα όμως για το λαό αυτής της χώρας – τουλάχιστον για αυτό το κομμάτι του που οραματίζεται την κοινωνική ισότητα – να υπάρχει στο τιμόνι της χώρας μια τόσο ανόητη, ανίκανη και αυταρχική κυβέρνηση και από την άλλη το κόμμα που θέλει να λέει πως ανήκει στη Ριζοσπαστική Αριστερά να μην κάνει τίποτα ριζοσπαστικό και τίποτα αριστερό, και να επιδίδεται σε φτηνά και κλισέ λεκτικά παιχνίδια εντυπώσεων στη Βουλή και στις συνεντεύξεις Τύπου. Να προσπαθεί να ισορροπήσει τις ετερόκλητες και τυχοδιωκτικές πολιτικές δυνάμεις που έχει μαζέψει από τα αζήτητα και να περιμένει να πέσει αυτή η άθλια κυβέρνηση σαν σάπιο φρούτο ώστε να έρθει αυτός στην εξουσία. 

του Θεμιστοκλή Λαζαρή

Μία κούκλα ανασύρεται πνιγμένη στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος.

Το γεγονός λαμβάνει χώρα το δειλινό της Πέμπτης.

Στο βάθος, η αιώνια Ραφήνα συνεχίζει αμέριμνη – ίσως - τη ζωή της.

Ο χθεσινός εθελοντικός καθαρισμός απέδωσε πρωτόγνωρα ευρήματα εν όψει της επέλασης του «Ιανού».

Στρώματα, σύρματα και μπαταρίες, συσκευασίες κάθε λογής ...

Μάσκες και γάντια με το κιλό να δίνουν τον τόνο της εποχής, τον τόνο της βεβιασμένης και σύντομης χρήσης τους από τους απρόσεκτους ιδιοκτήτες.

Όλα μέσα στα λύματα ... Η παράνομη απόρριψή τους έχει πολλαπλασιαστεί από την έναρξη της καραντίνας του Μαρτίου, λόγω της απουσίας ελέγχου και της γενικότερης οικονομικής στενότητας.

Οι ανοξικές συνθήκες προχωρούν. Δύο χέλια νεκρά, ασυνήθιστο και θλιβερό θέαμα, ενδεικτικό ενός περιβάλλοντος που αρχίζει να τα βρίσκει σκούρα.

Όμως η μάχη του νερού συνεχίζεται και καμιά φορά κερδίζεται.

Τα νέα καλάμια θεριεύουν στα πλαϊνά της κοίτης καλύπτοντας λίγο-λίγο τα τσιμέντα των πρανών. Κάτω από τη γέφυρα του Πάρκου, νεαρά αρμυρίκια σκάβουν με τις ρίζες τους τον πυθμένα. Δεν τα λυπεί η πραγματικότητα, γνωστή τοις πάσι: Οι βροχές του χειμώνα θα τα σαρώσουν ένα προς ένα.

Το πιο παράξενο: Μια πεπονιά υψώθηκε πάνω στο τσιμέντο και ένα ώριμο πεπόνι λιάζεται σουρεαλιστικά στον ήλιο.

Η βλάστηση υπακούει τους μεγάλους κανόνες της ζωής κι εκμεταλλεύτηκε αυτό το καλοκαίρι για να στολίσει την εκβολή όσο καλύτερα μπορούσε, να κρύψει στην αγκαλιά της τα μαύρα νερά.

Μια κούκλα πνιγμένη είναι βέβαια μια γκροτέσκα τραγικότητα, μια μαύρη κωμωδία, ένα σκοτεινό παιχνίδι.

Κι αυτό γιατί είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε αν όντως πνίγηκε ή είναι απλώς λιπόθυμη. Αν το ποτάμι αργοπεθαίνει στην εντατική ή είναι αυτή η εποχή που το καταθλίβει, η αδιαφορία και η σιωπή που διαβρώνει από μέσα τη Ραφήνα, αμείλιχτα και σταθερά.

Πουλιά απελπισμένα δεμένα με σκληρές

άσπρες κλωστές

φριχτά παιχνίδια [...]

στην προκυμαία πλάι πλάι το βαπόρι

και παρακάτω η τρικυμία

και παρακάτω ο πνιγμένος

        Μίλτος Σαχτούρης

Όσο η Αριστερά παραμένει φοβική και ενοχική και δειλιάζει να αντιπαρατεθεί στα ίσα με τη μισάνθρωπη, ψευδοπατριωτική και ψευδοσύννομη ρητορεία της Δεξιάς, αυτοαναιρείται και αφήνει τη Δεξιά μόνη της να κάνει παιχνίδι και να διαμορφώνει τη ρητορική του μίσους γνωρίζοντας πολύ καλά να παίζει με τα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα

Αυτά με αφορμή τις αντιδράσεις που ξεσήκωσε από την Ιερά Εξέταση της Δεξιάς η τοποθέτηση του Αντώνη Λιάκου σχετικά με τον εμπρησμό του κολαστηρίου της Μόριας: "Αν ήμουν 16-17 χρονώ, είχα περάσει από χίλια μύρια κύματα για να φτάσω σε ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας και βρισκόμουν στην κόλαση της Μόριας, κι εγώ φωτιά θα έβαζα. Να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες. Να οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση. Να μην τους εγκαταλείψουμε στα χέρια του Χρυσοχοϊδη. Είναι και δημοκρατικό και ανθρωπιστικό καθήκον" δήλωσε ο ιστορικός και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ

H ΝΔ ζήτησε αμέσως τη διαγραφή του Λιάκου από το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο γνωστός σαλτιμπάγκος πωλητής των επιστολών του Ιησού Χριστού, Βελόπουλος, αξίωσε την επέμβαση του εισαγγελέα. Μπορούμε, πάντως, να συστήσουμε στους δεξιούς και ακροδεξιούς ιεροεξεταστές, ψευδοπατριώτες, ψευδοχριστιανούς και ψευδοσύννομους να καταγγείλλουν μετά θάνατον και το Μάνο Χατζιδάκι που είπε πως ανάμεσα σε έναν νεαρό που πετά μολότωφ και σε έναν αστυνομικό που τον πυροβολεί πισώπλατα, αυτός είναι με τον νεαρό: " Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ' ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότοφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού " είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις με αφορμή τη δολοφονία του 16χρονου Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα το 1985.

Στην Ιταλία αποφάσισαν να ανοίξουν 3.000 επιπλέον σχολικές μονάδες και να προσλάβουν 50.000 παραπάνω εκπαιδευτικούς ώστε ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα να μην ξεπερνά τους 15. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά η Ιταλίδα Υπουργός Παιδείας «δεν γίνεται να γυρίσουμε πίσω σε αίθουσες – κοτέτσια». Η επένδυση για την εκπαίδευση θα φτάσει τα 2,5 δις για να μπορέσουν οι μαθητές να κάνουν μάθημα με ασφάλεια, με απόσταση τουλάχιστον ενός μέτρου μεταξύ τους. Η λύση που επέλεξε η κυβέρνηση της Ιταλίας είναι: λιγότεροι μαθητές ανά τμήμα, μεγαλύτερη ασφάλεια, καλύτερη εκπαίδευση για όλους, περισσότερα έξοδα για την εκπαίδευση.

 

Κανείς δεν αντιλέγει ότι υπάρχει μείζον θέμα με την Τουρκία, η οποία νιώθει πως έχει μεγαλώσει και πως μπορεί να παίζει το ρόλο του χωροφύλακα σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και να επιβάλλει τις θέσεις της μέσω της στρατιωτικής ισχύος  

Η Μόρια καίγεται. Η ντροπή της Ελλάδας, της Ευρώπης και του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου καίγεται. 13.000 κολασμένοι βρίσκονται στο έλεος άφιλων και ανηλεών. 13.000 άνθρωποι, θύματα των πολέμων και της φτώχειας αντιμετωπίζονται ως εισβολείς από έναν αποχαυνωμένο και αποπροσανατολισμένο λαό που υποκρίνεται πως είναι χριστιανός και καμώνεται πως έχει ευαισθησία σε προσφυγιές και γενοκτονίες 

'Επρεπε να πιάσουν πάτο για να αντιδράσουν; Αν, δηλαδή, αυτός ο ανόητος και αηδιαστικός τύπος από το Big Brother δεν μίλαγε για βιασμό, όλα θα ήταν καλά; Είμαστε ok, δηλαδή, με την ανοησία, το κουτσομπολιό, το ξεκατίνιασμα, τις ίντριγκες,  τα ρουφιανιλίκια, τους τσαμπουκάδες και άλλες τόσες "ευγενείς" συμπεριφορές που καλλιεργεί, προάγει και επιβραβεύει το τηλεοπτικό κανάλι που θέλει ντε και καλά να μας ενημερώνει και να μας ψυχαγωγεί; Πόση πια ξεφτίλα μπορεί να γεννήσει το πάθος για το κέρδος; Πόση ξεφτίλα μπορεί να ανεχθεί το ΕΣΡ; Πόση ξεφτίλα μπορεί να καταπιεί το τηλεοπτικό κοινό;  

Μετρίου αναστήματος, όπως θα ξεκινούσε ένας συγγραφέας την περιγραφή του ήρωά του. Ένας Μικρός Ναπολέων που, σε αντιστάθμισμα, ποζάρει με κορδωμένο ύφος και βλέμμα που ατενίζει στο άπειρο – ή στο πουθενά.

Επιτυχημένος, καπάτσος, καταφερτζής, έχει κατορθώσει να έχει την αποδοχή του μεγαλύτερου μέρους της τοπικής κοινωνίας. Ο λαός ξέρει, λένε κάποιοι. Ο λαός ξέρει την τύφλα του, λένε κάποιοι άλλοι

Επικοινωνιακός, με άνεση στη χρήση των social media, με επιμελές ντύσιμο, του αρέσουν οι φωτογραφίες, οι χειραψίες και οι φιέστες. Κατά την περίοδο της καραντίνας δεν παρέλειπε να υπενθυμίζει την υποχρέωση των συμπολιτών του ­για κοινωνική ευθύνη και τήρηση των μέτρων κοινωνικής απόστασης. Μόνο όταν έπρεπε να βγάζει τις απαιτούμενες για την προσωπική του προβολή φωτογραφίες, έκανε ειδική συμφωνία κατάπαυσης πυρός με τον Covid-19 ώστε να μπορεί να έρχεται κοντά στους συνεργάτες του και να ανταλλάσσει μαζί τους χειραψίες

Όλα καλά πήγαιναν για το μικρό μας άρχοντα. Ακόμη και ο κορονοϊός δεν πλησίαζε το νησί του. Άλλωστε, το είδος του τουρισμού που υπηρετεί το νησί του, δεν ευνοούσε τη διασπορά του ιού. Όλα καλά για τον άρχοντα. Μέχρι χθες …

Μέχρι χθες που έμαθε πως κάποιοι απολίτιστοι έγραψαν συνθήματα στο παλιό σχολείο του χωριού. Κάποιοι comme il faut συμπολίτες του, από αυτούς που μπορούν να καταπιούν την κάμηλο, αλλά θα διυλίσουν τον κώνωπα, από αυτούς που είναι ακριβοί στο πίτουρο αλλά φτηνοί στο αλεύρι, τον ενημέρωσαν για την αποτρόπαια πράξη των βάνδαλων συμπολιτών του.

Η μήνυση που κατέθεσε εναντίον των εγκληματιών συνθηματογράφων συγκέντρωσε την επιδοκιμασία και τα likes των υποτακτικών ακόλουθών του. Κάποιοι - λιγότεροι είναι αλήθεια - είπανε πως ο άρχοντας θα μπορούσε να ενεργήσει διαφορετικά και με πραγματική αρχοντιά. Με σύνεση, κατανόηση και αποτελεσματικότητα μαζί. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, την επόμενη μέρα να πάει να βάψει το κτίριο. Κάτι, λένε, που θα έπρεπε να είχε κάνει ήδη από πολύ καιρό, ώστε το κτίριο να μη δίνει την εντύπωση πως είναι εγκαταλειμμένο και αφημένο στην έρημη τύχη του

Κάποιοι άλλοι λένε, μάλιστα, πως ανάλογη ευαισθησία έπρεπε να είχε δείξει και όταν κάποιοι, πριν από λίγους μήνες, έκοψαν τα πεύκα που στόλιζαν την αυλή του παλιού σχολείου. Εκτός αν τα πεύκα τα έκοψε ο ίδιος, οπότε όλα καλά. Κάποια καλή δικαιολογία θα είχε

ΥΓ1. Είμαστε βέβαιοι πως αν τα συνθήματα ήταν γηπεδικού ή ερωτικού περιεχομένου, δεν θα έτρεχε κάστανο. Αυτό που ενόχλησε ήταν το περιεχόμενό τους

ΥΓ2. Απευθυνόμενοι προς τους συνθηματογράφους, θα τους συμβουλεύαμε να προσέξουν την αισθητική πλευρά της δουλειάς τους, ώστε να μη δίνουν την ευκαιρία στους άσχημους να μιλάνε για ασχήμια.

ΥΓ3. Προχθές η αστυνομία εκδίωξε από μια παραλία του νησιού τους κατασκηνωτές επικαλούμενη το σχετικό νόμο κλπ κλπ κλπ. Την ίδια στιγμή, όλα τα κότερα που ήταν αγκυροβολημένα μπροστά ακριβώς από την παραλία έμεναν στο απυρόβλητο, ελεύθερα να ρίχνουν πετρέλαια, λάδια, λύματα και απορρυπαντικά στους υπόλοιπους λουόμενους. Άλλοι πάλι λένε πως τα κότερα δε ρίχνουν ποτέ τίποτα. Οk. Τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας

Είπανε, λέει, στη γριά να κλ@σει κι αυτή ξεκολι@στηκε. Είπανε και στον Mr Bean που παριστάνει τον πρωθυπουργό να βγάλει ένα διάγγελμα κι αυτός νόμισε πως του είπαν να βγάζει ένα διάγγελμα την ημέρα. Σήμερα μάλιστα απευθύνθηκε στους νέους και είπε πως αντιλαμβάνεται μεν την ανεμελιά που τους χαρακτηρίζει, τους ζήτησε δε να επιδείξουν αυτή την κρίσιμη στιγμή τη δέουσα σοβαρότητα και να τηρήσουν τα μέτρα. Αυτά τα μέτρα που αλλάζουν κάθε ώρα και στιγμή.

Γιατί μπορεί η ανεμελιά να είναι πράγματι ένα χαρακτηριστικό των νέων, η ανοησία όμως είναι ανεξάρτητη της ηλικίας. Άμα την έχεις, την κουβαλάς μαζί σου εφ’ όρου ζωής. Αφού μετά από μερικούς μήνες η κυβέρνηση του Mr Bean αποφάσισε πως πρέπει να φοράμε μάσκες και αφού, μετά από άλλους τόσους, ο ίδιος ο Mr Bean έμαθε πώς να τη φοράει σωστά, η εμπιστοσύνη έχει πάει περίπατο και όλα επαφίενται πλέον στην ωριμότητα και υπευθυνότητα καθενός από εμάς. Γιατί, δυστυχώς, το μόνο σχέδιο που είχε αυτή η κυβέρνηση ήταν το lockdown του Μαρτίου. Πέραν τούτου, ουδέν

Εδώ, στην Ιθάκη, τα πράγματα είναι ακόμη ήσυχα παρόλο που ο Αύγουστος έφερε πολύ κόσμο στο νησί, σε αντίθεση με όσα προμήνυε ο πολύ υποτονικός Ιούλιος. Επειδή, όμως, αυτό που προσφέρει το νησί απέχει πολύ από το συνωστισμό του ξεσαλώματος άλλων νησιών, υπάρχει σχετική αισιοδοξία. Μια αισιοδοξία όμως που στηρίζεται απλά και μόνο στις πιθανότητες και την στατιστική, καθώς οι ντόπιοι γνωρίζουν πολύ καλά τις τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές του δημόσιου συστήματος υγείας στο νησί.

Γι αυτό το λόγο, οι ντόπιοι είναι οι μόνοι που ανησυχούν. Οι υπόλοιποι περνούν ειδυλλιακές και ανυποψίαστες στιγμές στο όμορφο νησί που πιθανό να αποτελεί και ένα παράδειγμα για το είδος του τουρισμού που θα έπρεπε να επιδιώξουμε να έχουμε συνολικά ως χώρα. Και όχι μόνο λόγω κορονοϊού, αλλά για πολύ περισσότερους λόγους