“Στο έσχατο βάθος η αισθητική και η ηθική συμπίπτουν”,  σύμφωνα με τον Αυστριακό φιλόσοφο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν. Θα προσθέταμε, δε, ότι και τα δύο προϋποθέτουν μια πνευματικότητα. Αισθητική χωρίς ηθική και χωρίς πνευματικότητα, δεν νοείται· όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, η τηλεόραση και η σύγχρονη βιομηχανία ομορφιάς.

Άλλοι τρεις νεκροί προστέθηκαν χθες στη μακάβρια λίστα των θυμάτων μιας διαρκώς κλιμακούμενης και διαχεόμενης βίας. Είναι τόσο συχνές πλέον οι επιθέσεις με όπλα και οι δολοφονίες, ώστε είδηση θα αποτελέσει αν υπάρξει κάποια ημέρα χωρίς ένα τέτοιο έγκλημα

 Χθες ήταν Πρωταπριλιά σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ελλάδα είναι κάθε μέρα.

Στην Ελλάδα που έχει πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και υπουργό Ανάπτυξης τον Άδωνι Γεωργιάδη, γιατί να μην παριστάνει το δημοσιογράφο ένας Φουρθιώτης; Στην Ελλάδα που έχει υπουργό Προστασίας του Πολίτη το Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, γιατί να μην απασχολούνται πέντε αστυνομικά περιπολικά προκειμένου να προσέχουν έναν Φουρθιώτη; Στην Ελλάδα που αθωώνει τους Μαρινάκηδες και δέρνει τα παιδιά της στους δρόμους και στις πλατείες, γιατί να μη διατάζει ένας Φουρθιώτης τους αστυνομικούς να συλλάβουν ένα φωτογράφο που προσπαθούσε να κάνει τη δουλειά του; Στην Ελλάδα που η μόνη αξία που αναγνωρίζει είναι το χρήμα, γιατί μην κάνει μηνύσεις ένας Φουρθιώτης εναντίον οποιουδήποτε; 

Και, τέλος πάντων, ποιος είναι αυτός ο Φουρθιώτης; Σε μιαν άλλη Ελλάδα, δε θα υπήρχε ο Φουρθιώτης και ούτε θα χαραμίζαμε το χρόνο μας για να μιλήσουμε γι‘ αυτόν. Δυστυχώς, αυτή είναι η Ελλάδα μας. Δεν είν΄ οι κάμποι, ούτε τα ψηλά βουνά, όπως έλεγε κάποτε ο ποιητής. Αυτά μας άφησαν χρόνους. Τους κάμπους τους μολύναμε και τα ψηλά βουνά τα γεμίζουμε με ανεμογεννήτριες. Η σημερινή Ελλάδα είναι ο Φουρθιώτης, είναι ο Χρυσοχοΐδης, είναι ο Άδωνις, είναι ο Κυριάκος. Η σημερινή Ελλάδα είναι τα σκουπίδια που παράγει. Άχρηστα ακόμη και για ανακύκλωση, κάτι σαν τα σύμμεικτα απορρίμματα.

Και όλοι γνωρίζουμε πως δείγμα του επιπέδου πολιτισμού μιας κοινωνίας είναι και τα σκουπίδια της

Το ημερολόγιο μπορεί να γράφει Νοέμβριος του 2020, αλλά η μηχανή του χρόνου της σημερινής κυβέρνησης δουλεύει ακατάπαυστα και μας πηγαίνει πίσω ολοταχώς. Αυτή τη στιγμή πρέπει να βρισκόμαστε γύρω στο 1978. Είναι απόγευμα, γύρω στις 6. Όλη η οικογένεια βρίσκεται γύρω από την τηλεόραση. Σε λίγο θα αρχίσει να προβάλλεται η εβδομαδιαία εκπομπή του Στρατού «Επί των Επάλξεων». Σήμερα θα μάθουμε για μια ακόμη νίκη του εθνικού στρατού στο Γράμμο και στο Βίτσι έναντι των αναρχοκομμουνιστοσυμμοριτών. Τώρα, πόσο εθνικός ήταν ένας στρατός που καθοδηγούνταν και εξοπλιζόταν από Αμερικανούς και από Εγγλέζους και είχε στις τάξεις του χιλιάδες ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Γερμανών, μόνο οι δεξιοί εθνικόφρονες μπορούν να μας το εξηγήσουν. Όπως, επίσης, καλό θα ήταν να μας εξηγήσουν γιατί ανακατεύουν την Παναγία και τη χριστιανική διδασκαλία της αγάπης με στρατούς, με πολέμους και εθνικιστικές ονειρώξεις

Και, όμως, ούτε τρολιά είναι, ούτε fake news. Η είδηση που κυκλοφορεί αυτές τις ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ένα κωμικό βίντεο που μπλέκει την Παναγία με τον Κολοκοτρώνη και με τον Ίκαρο, όσο και να μην το πίστευαν οι περισσότεροι, είναι αληθινή. Το βίντεο είναι πραγματικό και προβλήθηκε πάνω στην πρόσοψη του κτηρίου της Βουλής στα πλαίσια, λέει, του εορτασμού της ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων

Ένα πολεμοχαρές αλλά συνάμα κωμικό, μέσα στην κακογουστιά του, βίντεο  που μας γύρισε πίσω στις παλιές καλές μέρες της ΥΕΝΕΔ με τις αλήστου μνήμης στρατιωτικές εκπομπές της, με μία αισθητική βγαλμένη απευθείας από τις γιορτές της Χούντας στο καλλιμάρμαρο Στάδιο. Στο βίντεο αυτό παρακολουθήσαμε , μη δυνάμενοι να πιστέψουμε πως είναι αληθινό, να ανακατεύονται γλυκά, ανέμελα και απροβλημάτιστα η αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, η Βρεφοκρατούσα Παναγιά, οι καμπάνες, τα αμερικανικά F16, οι γαλλικές φρεγάτες και τα γερμανικά Leopard.

«Εθνικό, είναι ό,τι είναι αληθινό» έγραψε ο ποιητής. Και δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο αληθινό από την απέραντη βλακεία μας

Σήμερα οι Τούρκοι δεν θα εκδώσουν νέα Navtex, αλλά ούτε και εμείς θα απαντήσουμε με αντι-Νavtex. Σήμερα δεν θα βγει το Oruc Reis να κάνει βόλτες, αλλά και ούτε κάποια ελληνική φρεγάτα θα το παρακολουθεί. Σήμερα οι Τούρκοι δεν θα κάνουν δηλώσεις για τη Γαλάζια Πατρίδα, αλλά ούτε και εμείς για το ελληνικότητα του Αιγαίου. Σήμερα δε θα γίνουν παραβιάσεις του εναέριου χώρου, αλλά και ούτε και αερομαχίες. Σήμερα δε θα μιλήσει κανείς ούτε για δώδεκα μίλια, ούτε για υφαλοκρηπίδα, ούτε για ΑΟΖ

Σήμερα, κλαίνε αυτοί που έχασαν τους ανθρώπους τους και από τις δύο μεριές και οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, έστω και για λίγο, θα το βουλώσουν. Θα κάνουν πως λυπούνται για τις απώλειες των ανθρώπων τους και θα στείλουν τους Χαρδαλιάδες στις πληγείσες περιοχές για να δείξουν πως νοιάζονται και πως έχουν τον έλεγχο. Θα στείλει συλλυπητήρια τηλεγραφήματα η μία κυβέρνηση στην άλλη και θα δηλώσει πρόθυμη να αποστείλει βοήθεια στο γείτονα. Θα βγούνε οι δημοσιογράφοι και θα πουν περίλυποι πως η συμφορά δεν έχει σύνορα.

Ας μη γελιόμαστε όμως. Αυτή η αβροφροσύνη δε θα κρατήσει  για πολύ. Μόλις κλείσουν οι τάφοι, τα σκυλιά του πολέμου θα βρεθούν και πάλι στην αγαπημένη τους θέση. Στρατιωτικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ειδικοί αναλυτές θ’ αρχίσουν πάλι να γαβγίζουν. Η μια μεριά θα κατηγορεί την άλλη για προκλητικότητα, για παραβιάσεις, για παράλογες απαιτήσεις. Κι οι δυο μεριές μαζί θα κατηγορούν αυτόν που θα προτείνει διάλογο και συμβιβασμό για ενδοτισμό και προδοσία. Και, βέβαια, καμία μεριά δε θα φταίει. Θα φταίει η άλλη μεριά

Οι κυβερνήσεις των χωρών, αντί να ασχοληθούν με το πώς θα κάνουν τη ζωή των λαών τους καλύτερη, θα παραγγείλουν νέα όπλα συνεχίζοντας το φαύλο κύκλο. Ο αφιονισμένος όχλος, αντί να αναζητήσει την ειρήνη, θα κραυγάζει για πόλεμο. Οι παπάδες κι από τις δύο μεριές, αντί να παλέψουν για την ειρήνη και την αγάπη, θα ρίχνουν λάδι στη φωτιά

Θεριό είν’ ο άνθρωπος, λέει ο Καζαντζάκης. Μερικές φορές όμως, μάλλον με ένα ασήμαντο μυρμήγκι μοιάζει

Πολλοί συμπολίτες μας βρήκαν κάπως θολά τα χθεσινά μέτρα που ανακοινώθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Για να διευκολύνουμε τους συμπολίτες μας αυτούς στην κατανόηση των μέτρων αλλά και για να συμβάλλουμε κι εμείς στην προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνησή μας, αποφασίσαμε να τα εκλαϊκεύσουμε μέσω ενός καθημερινού παραδείγματος, ώστε να μην επιδέχονται πλέον καμίας παρερμηνείας

Ας πούμε, λοιπόν, ότι πεινάσατε και θέλετε να αγοράσετε ένα κουλούρι από το φούρνο. Βγαίνετε λοιπόν από το σπίτι και αμέσως φοράτε τη μάσκα. Μπαίνετε στο αυτοκίνητο και βγάζετε τη μάσκα. Βγαίνετε από το αυτοκίνητο, βάζετε τη μάσκα. Με τη μάσκα μπαίνετε στο φούρνο, αγοράζετε το κουλούρι και βγαίνετε έξω.

Εδώ υπάρχουν δύο ενδεχόμενα.

Α) Αν δεν πεινάτε τόσο πολύ, μπορείτε να φάτε το κουλούρι στο σπίτι σας. Μπαίνετε λοιπόν στο αυτοκίνητο, βγάζετε τη μάσκα και βάζετε μπρος τη μηχανή. Βγαίνετε από το αυτοκίνητο, βάζετε τη μάσκα και μπαίνετε στο σπίτι σας. Βγάζετε τη μάσκα και τρώτε το κουλούρι. Μια χαρά

Β) Αν πεινάτε πολύ, πάλι υπάρχει λύση: Μπαίνετε στο αυτοκίνητο, βγάζετε τη μάσκα και τρώτε άφοβα το κουλούρι μέσα στο άσυλο που σας προσφέρει το αυτοκίνητό σας, το οποίο εκτός από όχημα μεταφοράς και χώρος ερωτικών περιπτύξεων μετατρέπεται πλέον και σε free mask zone, σε χώρο άμασκης, αν μας επιτρέπετε το νεολογισμό, αναπνοής

Αν, τώρα, δεν έχετε αυτοκίνητο, τότε πρέπει όλες οι κινήσεις σας να γίνουν με μάσκα. Εκτός αν, μόλις βγείτε από το σπίτι, αρχίσετε να τρέχετε μέχρι το φούρνο. Αν σας σταματήσει κάποιος έλεγχος της αστυνομίας, μπορείτε να πείτε πως εκείνη τη στιγμή αθλείστε. Για να γίνετε βέβαια πιστευτοί, καλό είναι να φοράτε ανάλογη αθλητική περιβολή

Αν, παρόλα αυτά, είστε άτυχοι και σας βρει η 12η και 30’ στο δρόμο, υπάρχει λύση και γι αυτό. Σταματάτε αμέσως εκεί που βρίσκεστε. Κατασκηνώνετε και διανυκτερεύετε ελπίζοντας να μην κινήσετε την προσοχή. Στην τελική, κάντε τον άστεγο. Και μην ανησυχείτε, κανείς δεν έρχεται να βοηθήσει και να περιμαζέψει έναν άστεγο. Μόλις τώρα πάει 5 η ώρα, μπορείτε να τα μαζεύετε και να αρχίσετε να τρέχετε αν δεν έχετε ή δε θέλετε να φορέσετε μάσκα

Απλό δεν είναι; Προς τι η γκρίνια και η κοροϊδία, λοιπόν;

 Αν αποσυνθέσεις την Ελλάδα,

στο τέλος θα δεις να σου απομένουν

μια Κεραμέως, μία Μενδώνη,

ένας Ιερώνυμος, ένας Κυριάκος,

ένας Άδωνις, ένας Βελόπουλος και μια Παναγιωταρέα.

Που σημαίνει: Αλίμονο  (helas στα γαλλικά)

Κωλοτούμπα. Όρος που χρησιμοποιείται μεταφορικά στην πολιτική για να υποδηλώσει την άτακτη υποχώρηση από κάποια προεκλογική δέσμευση ενός πρωθυπουργού. Κάποιοι άλλοι, πιο εκλεπτυσμένοι, εραστές του καλλιτεχνικού πατινάζ και των περιγραφών του Αλέξη Κωστάλα, προτιμούν να μιλούν για τριπλό άξελ στον αέρα ή για διπλό τόλουπ. Νομίζουμε πάντως πως το πιο κοντινό στις υπαναχωρήσεις ενός πρωθυπουργού από τις αρχικές θέσεις του - πόσο μάλλον όταν αυτές τις προέτασσε ως θεμελιώδεις στην προεκλογική του εκστρατεία – είναι ο, δανεισμένος από την αυτοκίνηση, όρος του τετ-α-κε

Τετ-α-κε, λοιπόν. Πρόκειται για την απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ενός οχήματος, που κάνει στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών με πλαγιολίσθηση. Τα τελευταία χρόνια είχαμε την τύχη να βιώσουμε δύο από τα πιο εντυπωσιακά τετ-α-κε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.

Το πρώτο ήταν η εκκωφαντική αγνόηση του δημοψηφίσματος και του «ΟΧΙ» από τον Αλέξη Τσίπρα και το δεύτερο ήταν η αποδοχή - ως ιστορικής μάλιστα – της Συμφωνίας των Πρεσπών από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Για το πρώτο κλαίμε, αλλά για το δεύτερο γελάμε. Γελάμε για όλους αυτούς τους Μεγαλέξανδρους, τους Λεωνίδες και τους Κολοκοτρώνηδες της συμφοράς, που για μια ακόμη φορά μας υπενθύμισαν πως η γελοιότητα σ’ αυτή τη χώρα δεν έχει όρια και τους τιμούμε με ένα από τα πιο επιτυχημένα βίντεο του LUBEN TV

ΥΓ1. Προτείνουμε στο LUBEN να κάνει update στο video και να προσθέσει σε αυτό και την κυρία από τη Θεσσαλονίκη που χορεύει το χορό του πολέμου πάνω από τις μάσκες

ΥΓ2. Τη σύνθεση της φωτογραφίας του άρθρου δε θα μπορούσαν να τη συλλάβουν ούτε οι Ουντερζό και Γκοσινί, οι δημιουργοί του Αστερίξ. Και αναρωτιέται κανείς: Ποια μπορεί να είναι πιο αστεία; Η πραγματική ζωή ή η τέχνη; Μάλλον η τέχνη προσπαθεί ασθμαίνοντας να πλησιάσει την πραγματικότητα, αλλά δεν …

Το κόστος κατασκευής μίας κλίνης Εντατικής Θεραπείας είναι μεγάλο. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, κυμαίνεται από 50.000 έως 150.000 ευρώ. Ας δεχθούμε το μέσο όρο των εκτιμήσεων και ας υποθέσουμε ότι είναι 100.000 ευρώ. Μεγάλο ποσό θα μου πείτε. Όντως είναι.