Δεν είμαστε σίγουροι αν υπήρξαν ποτέ οι ληστές απ’ το Αμύνταιο που έκλεψαν το βίντεο. Γνωρίζουμε όμως ότι κλέψαν την τοστιέρα απ΄τη Λίτσα την Πατέρα, όπως έγκυρα και έγκαιρα μας ενημέρωσε  η Νο1 ενημερωτική ιστοσελίδα της Ανατολικής Αττικής.  Αλλά και όταν η πεινασμένη αλεπού έμπαινε στο κοτέτσι του Σάκη του Ρουβά, η Νούμερο 1 ήταν εκεί και μας έδειχνε καρέ καρέ την αγωνιώδη προσπάθεια της Κάτιας της Ζυγούλη να σώσει τουλάχιστον τα αυγά παίρνοντάς τα στη ζεστή αγκαλιά της. «Γιατί αν γλιτώσουν τα αυγά υπάρχει ελπίδα» μας είπε

Εκτός από τη Νούμερο 1 όμως, υπάρχουν πολλά άλλα νούμερα που μας ενημερώνουν. Μάθαμε για παράδειγμα από ένα άλλο νούμερο που μετέφερε τη γνώμη γνωστού και έγκριτου ιχθυολόγου-σαργολόγου πως το καλό τηγάνισμα γίνεται μόνο με καλό αντισηπτικό. Το κατάλληλο αντισηπτικό μπορούμε να προμηθευτούμε δωρεάν από τα ψαράδικα της περιοχής, αλλά και από τα τοπικά συνεργεία αυτοκινήτων χάρη στην ευγενική χορηγία του ιχθυολόγου-σαργολόγου αλλά και την αμέριστη συμπαράσταση του δημιουργικού, ακάματου και φωτογενούς δημάρχου της Ραφήνας (και Πικερμίου μας είπανε) Ευάγγελου Μπουρνού

Γιατί όμως χαρίζουμε τόση γνώση και πληροφορία που θα μπορούσε επιπόλαια να θεωρηθεί μια φτηνή και άσχετη ασυναρτησία; Γιατί η ζωή είναι άδικη και αντί αυτά τα υψηλά νούμερα της πληροφόρησης να χρηματοδοτηθούν ανάλογα με την αξία τους, στη θέση τους χρηματοδοτήθηκαν  άλλα νούμερα. Νούμερα από τα τάρταρα της λίστας της ενημερωτικής παλαίστρας, πολύ ψηλά όμως στη Λίστα Φίλων Πέτσα (και Κυριάκου Μητσοτάκη)

Άτιμη κενωνία, που άλλους τους κατεβάζεις και άλλους τους ανεβάζεις στα Τάρταρα της κρατικής χρηματοδότησης. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και άλλες πηγές χρηματοδότησης για όλα τα νούμερα

 

Ξαναπιάνοντας τον μίτο της Αριάδνης μετά από δύο εβδομάδες, ακολουθήσαμε το μονοπάτι πίσω από τη Μαραθώνος. Στο τέλος του τα γνωστά πλέον σκαλάκια άνοιγαν πύλη προς το ποτάμι που έχασκε ακριβώς από κάτω τους. Ο κόσμος της συμβολής.

Με τους δύο κλάδους που σμίγουν στο Μεγάλο Ρέ(υ)μα, η θέση θα έμοιαζε ιδανική για σήμανση σταυροδρομίου. Κάτι που απουσιάζει, εφόσον ο μόνος που διασχίζει αυτές τις υγρές λεωφόρους είναι το ίδιο το νερό, κι αυτό γνωρίζει άπταιστα τη διαδρομή.

Εμείς ακολουθήσαμε τον κλάδο της Πετρέζας, στο δρόμο για το δικό μας Φαρ Ουέστ. Αν μέχρι τούτου υπήρχαν δυσκολίες στη διάσχιση, εν τούτοις η Φύση έμοιαζε εν πολλοίς υποταγμένη. Τώρα αφήνει τη φαντασία της ελεύθερη και, μέσα στον χώρο των σκληρότερων παρεμβάσεων, προετοιμάζεται να μας υποδεχτεί μειδιώντας.

Κόκκινες και μπλε λιβελούλες παρουσιάζονται κατά δεκάδες στα πρώτα μέτρα, θυρωροί και τελωνοφύλακες του τμήματος αυτού. Η στάθμη ανεβοκατεβαίνει σε πυκνές γούρνες, διαμορφωμένες από την αυξανόμενη πίεση του νερού λόγω της στένωσης των πρανών. Το έδαφος που πατάμε είναι ασταθές. Πρόκειται για παχύρευστη άργιλο, πάλαι ποτέ βασικό εκμεταλλεύσιμο προϊόν της περιοχής. Η περιπέτεια διαδέχεται την χαλαρή οδοιπορία, απρόσκλητη μα πάντα συναρπαστική.

Στο αριστερό μας χέρι ψηλά πεύκα. Απότομη κοίτη, βραχώδης. Και λίγο πιο πέρα ο παράνομος Σταθμός Οχημάτων του δήμου. Στο δεξί μας χέρι ένα τσιμεντένιο μεγαθήριο με αντηρίδες εισβάλλει στον χώρο του ποταμού πασχίζοντας να περάσει απαρατήρητο. Δεν τα καταφέρνει. Από χαμηλά μοιάζει πιο τερατώδες. Κάποια εγκατάσταση της LAFARGE ή ίσως και του τουβλάδικου που δεν λειτουργεί βέβαια πια.

Αριστερό, δεξί. Κάθε προσδιορισμός ισχύει αντίστροφα στην πραγματικότητα. Εμείς πηγαίνουμε ανάποδα απ’ τη ροή, σαν τους σολωμούς. Ή σαν αυτούς που επιστρέφουν στις ρίζες.

Πλούσια η βλάστηση. Πλατάνια, καλάμια άπειρα. Κι η πανίδα βέβαια. Εδώ και ώρα τσαλαβουτάμε ανάμεσα σε κοπάδια από ενδημικά αττικόψαρα. Ευαίσθητα πλάσματα, πορεύονται μόνο σε καθαρά νερά. Περίεργο γιατί δεν φαίνεται να είναι αυτή η περίπτωση. Μια μεγάλη λίμνη αλλόκοτα αφρισμένη μας φράζει το δρόμο. Απάνω κρέμονται πυκνά κλαδιά. Ολίγον Αμαζόνιος.

Τα μπάζα στην όχθη δημιουργούν μια ωραία σκάλα. Σκαρφαλώνοντας στο Belvedere η εικόνα αλλάζει. Γίνεται πολλαπλότερη. Κάτι ανάμεσα σε χωματερή, δάσος, εργοστάσιο, μνημείο, σταύλος και εστία μόλυνσης. Σίγουρα γοητευτικό. Ο κόσμος της συμβολής. Ποιος ξέρει τι κόσμοι συμβάλλουν, συγκρούονται, γίνονται ομελέτα μπροστά στα μάτια μας, στη νησίδα μεταξύ δύο ποταμών και της Οδού Αρίωνος.

Πάλι μπαίνουμε μέσα στο ρέμα. Κάποιος εργάτης βρίζει πίσω από τα πεύκα. Δεν θα μας προσέξει, προστατευμένοι καθώς είμαστε στη φωλιά της κοίτης. Εδώ κανείς δεν βλέπει το ρέμα, ούτε ότι το συνοδεύει.

Το τοπίο ανοίγει, στο βάθος φαίνεται ήδη η γέφυρα. Ένας κόκκινος λόφος στοιβαγμένο χώμα γκρεμίζεται σιγά σιγά στο νερό.

Δύο καταρράκτες (τεχνητοί έστω) χύνονται αντικριστά. Η γαλότσα που βυθίζεται μέσα στη λάσπη, η στάθμη που κάνει πάλι κόλπα δεν αφήνουν περιθώρια επιλογής. Τέρμα πορείας.

Έξω λοιπόν. Και πίσω απ΄ την Αρίωνος που δε σταματά να κατεβάζει αυτοκίνητα, μια νέα εικόνα. Αμπέλια ως εκεί που φτάνει το μάτι. Θα ήταν γαλήνη, αν ένα προφητικό πτηνό δεν διαλαλούσε τη διάνοιξή της Αττικής Οδού, κεντρικό σταθμό του Προαστιακού και μεγάλο παρκινγκ, όλα σ’ αυτή τη θέση. Τα άλλα πτηνά τ’ αληθινά όμως δεν δίνουν σημασία και αφήνουν το μέλλον στις αναπτυξιακές Κασσάνδρες.

Η υπόλοιπη διαδρομή θα γίνει στην ξηρά. Το ρέμα πάντα δίπλα μας, απροσπέλαστο όμως μέσα στην ιδιαιτερότητά του. Όλος ο κάμπος εδώ είναι ένα απέραντο πλημμυρικό πεδίο, ενίοτε βάλτος τον καιρό των βροχών. Η κοίτη πλατειά και χαμηλή, γεμάτη πυκνές καλαμιές δεν αφήνει χώρο σε δίποδα, έστω και περιπατητές. Κάθε έρευνα βρίσκει συχνά το φυσικό της όριο.

Πίσω οι λόφοι που χωρίζουν τις βόρειες συνοικίες της Λούτσας, Βουνούπολη, Βένια, Αγία Κυριακή από τα Σπάτα. Άχτιστοι περιέργως, δασικοί περιέργως. Εντυπωσιακά ισορροπώντας μεταξύ εύφορων εκτάσεων, του πολύτιμου νερού και της κοντινής θάλασσας, με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα κι η καταλληλότερη νεολιθική θέση. Ποιος ξέρει τι θα δείξει η ιστορία. Ή τι έχει ήδη δείξει και δεν το ξέρουμε εμείς. Τ’ αρβανίτικο τους όνομα είναι Γκουρί-Λιάκι. Αν έχει κάποια σημασία.

 Πανοραμική λήψη με πρώτο πλάνο τον αμπελώνα, στο βάθος το λοφώδες όριο της Λούτσας και στο ύψος του ορίζοντα η Πετρέζα

Θα τερματίσουμε αυτή τη φορά στο Πλατύ Χωράφι. Η έκταση του μελλοντικού ΚΕΛ (Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων) ήδη περιφραγμένη. Ουδέν σχόλιο επ’ αυτού και έχουν γνώσιν οι φύλακες.

Κάτω Πετρέζα λοιπόν, Σκέμφθι και συμβολή. Ίσως είναι δύσκολο οι λέξεις να λειτουργήσουν όπως θέλουμε. Μάλλον ο αναγνώστης δεν θα μπορέσει να αρκεστεί στην ανωτέρω περιγραφή για να νιώσει πόσο μαγικό και θλιβερό και υπέροχο και αισθησιακό και δύσκολο κι εξαίσιο μπορεί να είναι ένα ταξίδι μέσα στο Ρέμα μες στα Μεσόγεια, μέσα στην πόλη και έξω στην άπλα των χωραφιών, μετά από τόσες αλλαγές μα προτού ακόμα μεταβληθεί κάτι καθοριστικά σ’ αυτήν την αιωνιότητα. Τούτο δεν είναι δημοσιογραφία.

Εις το επανιδείν για τη συνέχεια.

Το οδοιπορικό μας

Για να υπάρχει μια καλύτερη εικόνα του τι είδαμε στο τρίτο αυτό οδοιπορικό, παραθέτουμε μια σειρά από φωτογραφίες. Φωτογραφίες που δείχνουν και τα καλά και τα άσχημα. Από τη μία θα βλέπουμε την ομορφιά της φύσης και από την άλλη την ασχήμια της ανθρώπινης αυθαιρεσίας. Θα δούμε ένα ποτάμι που παλεύει να ζήσει  κόντρα στην ανθρώπινη αυθαιρεσία αλλά και κόντρα στο μέλλον που του επιφυλλάσσουν τα σχέδια της Περιφέρειας και του Δήμου 

Στα προηγούμενα οδοιπορικά είδαμε τα σκουπίδια, τα μπάζα, τις παράνομες υδροληψίες, τις παράνομες αποχετεύσεις, το χωρίς περίσκεψη χτίσιμο σπιτιών πάνω στην όχθη του ρέματος. Σήμερα θα δούμε και κάτι χειρότερο. Πως στην ασχήμια αυτή συμμετέχει και ο Δήμος Ραφήνας - Πικερμίου με τον αυθαίρετο σταθμό  οχημάτων του, ο οποίος είναι χτισμένος πάνω ακριβώς από το ρέμα

Δυστυχώς, όμως, είδαμε και πολλή ασχήμια που δεν γίνεται να την κρύψουμε. Τσιμεντένια μπλόκια που αιωρούνται πάνω από το κεφάλι μας, το τεράστιο κουφάρι ενός εγκαταλειμμένου κεραμουργείου, τόνους χωμάτων που στενεύουν την πλημμυρική περιοχή και, σα να μην έφταναν τα παραπάνω, τις αυθαίρετες κατασκευές του Δήμου Ραφήνας - Πικερμίου

Σε κάποιο σημείο της πορείας μας παρατηρήσαμε έντονα σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας. Είδαμε λάστιχα φορτηγών πεσμένα μέσα στο ρέμα, έναν αγωγό αποχέτευσης ακριβώς πάνω από το κεφάλι μας έτοιμο να ξεράσει το βρώμικο φορτίο του, μια σιδερένια σκάλα χωνεμένη στο χώμα έχοντας γίνει ένα με το τοπίο. Ακούσαμε ανθρώπινες ομιλίες και θόρυβο από οχήματα και αποφασίσαμε να ανέβουμε πάνω να δούμε περί τίνος πρόκειται. Και - ω του θαύματος - ανακαλύψαμε πως πρόκειται για το σταθμό οχημάτων του Δήμου Ραφήνας - Πικερμίου. Ένα άθλιο τριτοκοσμικό συνονθύλευμα από παραπήγματα, πεταμένα μηχανήματα και οχήματα, χτισμένο ακριβώς πάνω από το ρέμα, που μολύνει με την παρουσία του το περιβάλλον και την αισθητική

            

Στο πρώτο οδοιπορικό μας στο Μεγάλο Ρέμα καταγράψαμε όσα είδαμε. Καταγράψαμε τις πολύ όμορφες εικόνες που μας πρόσφερε απλόχερα η φύση, αλλά και τις άσχημες εικόνες που σχετίζονται με την ανθρώπινη παρέμβαση.

Το δεύτερο μέρος του οδοιπορικού ξεκίνησε από τη γέφυρα της Βελανιδιάς και κατέληξε, μετά από 1,5 περίπου χιλιόμετρο, λίγο μετά από τη γέφυρα της Ναρκίσσου, εκεί που σμίγουν τα νερά του Βαλανάρη και της Πετρέζας. Είδαμε μια φύση που αντιστέκεται, αλλά παράλληλα είδαμε την αδιαφορία και την απαξίωση στην οποία οδηγούν οι τοπικές αρχές το Ρέμα, ώστε όποια παρέμβαση και να κάνουν, αυτή να γίνει αποδεκτή χωρίς αντιδράσεις.

Ο Τόπος, ο Χρόνος κι εμείς

Ανεβαίνοντας λοιπόν, κόντρα στο ρεύμα. Στα δεξιά μας, η Διασταύρωση και ο θόρυβος της Μαραθώνος και της Φλέμινγκ στο βάθος, ήδη πολύ αδυνατισμένος από την απόσταση και τον ήχο της ροής του νερού. Στα αριστερά, τα τελευταία σπίτια απ’ τα Περιβολάκια δίνουν τη θέση τους σε αδόμητο ελεύθερο πεδίο, όπου σαν κακό όνειρο μοιάζει ακόμα η χάραξη της Αττικής Οδού, αν και το νοητό βέλος της ήδη διαπερνά τα χωράφια. Προς το παρόν, οι ελιές και τα πεύκα μπορούν να λιάζονται ήσυχα γύρω απ’ τους χωματόδρομους –Μακεδονίας κι Αμπελώνα.

Εδώ το ποτάμι συστρέφεται και κατά τόπους φαρδαίνει, οριοθετώντας με το απότομο τόξο του την έξοδο από την πόλη της Ραφήνας, τόξο που ούτε λίγο ούτε πολύ ανέκαθεν καθόριζε άλλωστε την πορεία των εκάστοτε γειτονικών οδών. Το 1836, πριν η Ραφήνα γίνει Ραφήνα κι οι Ραφηνιώτες γίνουν Ραφηνιώτες, ο περιηγητής Finley σημείωνε λακωνικά: «Αφήνουμε πίσω το Πικέρμι και κατηφορίζουμε την όχθη του ποταμού...». Βέβαια με τα χρόνια, η μορφή του χώρου άλλαξε ριζικά, τόσο που οι περισσότεροι να μην υποψιάζονται καν την ύπαρξη του ρέματος εδώ, καθώς διασχίζουν καθημερινά τη Μαραθώνος.

 Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας είναι ένα από τα τελευταία εναπομείναντα φυσικά ρέματα της Αττικής με συνεχή ροή νερού καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους. Η σημασία του για την περιοχή είναι πολύ σημαντική, επιτελώντας έναν πολύ σημαντικό υδραυλικό και αντιπλημμυρικό ρόλο, αλλά και περιβαλλοντικό καθώς αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο και σημαντικό οικοσύστημα.

Και όλα αυτά τα καταφέρνει ακόμη, παρά τις επιθέσεις που δέχεται από την ανθρώπινη αυθαιρεσία και την αδιαφορία των τοπικών αρχών. Δεν ξέρουμε, όμως, για πόσο καιρό ακόμη θα αντέχει, ειδικά εάν γίνει πράξη η απόφαση για εγκιβωτισμό του και μετατροπή του σε έναν αγωγό ομβρίων υδάτων όπως προβλέπει η μελέτη της Περιφέρειας Αττικής. Ένα τσιμέντωμα, δηλαδή, που θα συνοδευθεί από το κόψιμο χιλιάδων δέντρων που βρίσκονται στις όχθες του

Αποφασίσαμε να περπατήσουμε το Μεγάλο Ρέμα σε όλο το μήκος του και να το καταγράψουμε κομμάτι-κομμάτι. Σήμερα ξεκινήσαμε από τις εκβολές του Ρέματος και διανύσαμε γύρω στα 2,5 χιλιόμετρα. Αντικρίσαμε πολύ όμορφα πράγματα. Αντικρίσαμε όμως και την ασχήμια της ανθρώπινης παρέμβασης και θυμώσαμε τόσο για τους συμπολίτες μας που το αντιμετωπίζουν ως έναν σκουπιδότοπο, όσο και για την αδιαφορία του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου που το αντιμετωπίζει όχι σαν ευχή αλλά σαν κατάρα που πρέπει να απαλλαγεί από αυτήν.

Θα τα δείξουμε όλα καρέ-καρέ, όπως πρέπει. Και τα όμορφα και τα άσχημα. Καλή περιήγηση και καλή σκέψη

 

Τα όμορφα

Περπατήσαμε 2,5 χιλιόμετρα μέσα στο ρέμα. Αριστερά και δεξιά μας ορθώνονταν οι καλαμιές. Κάθε τόσο, μέσα από τις καλαμιές πεταγόντουσαν τρομαγμένοι οι ιπτάμενοι κάτοικοι του ρέματος. Είχαμε την τύχη να δούμε ερωδιούς και μια αλκυόνη. Είδαμε βατράχους και αποικίες γυρίνων. Το νερό ήταν άφθονο και σε αρκετά σημεία ξεπερνούσε τα 80 εκατοστά, καθιστώντας τις γαλότσες άχρηστες. Συναντήσαμε έναν μικρό καταρράκτη που σχημάτιζε μια κολυμπήθρα, όπου άνετα θα μπορούσε κανείς να κάνει μπάνιο. Η παρέα μας ήταν μεγάλη και χαρούμενη και αυτό ομόρφυνε ακόμη περισσότερο τη διαδρομή.  

Ερωδιός (πάνω) και Καλαμοκανάδες (κάτω)

Αποικία γυρίνων (πάνω) και Αλκυόνη (κάτω)

Τα άσχημα

Είδαμε όμως και πολλά άσχημα που μας πλήγωσαν. Είδαμε έντονο ευτροφισμό, σαφές δείγμα απόρριψης απορρυπαντικών, λιπασμάτων και λυμάτων.  Είδαμε τον άσχημο τρόπο με τον οποίο οι τοπικές αρχές τσιμέντωσαν σε αρκετά σημεία το ρέμα. Είδαμε πως πολλοί συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν το ρέμα σαν έναν σκουπιδότοπο. Είδαμε να πέφτουν σαπουνόνερα, συναντήσαμε πετρελαιοειδή στο ύψος της ΕΚΟ, είδαμε αντλίες άντλησης νερού σε λειτουργία, είδαμε μεγάλα αντικείμενα να έχουν πεταχτεί στο ρέμα. Τα είδαμε και τα φωτογραφήσαμε

Ευτροφισμός (πάνω) και Αντλία (κάτω)

Σαπουνόνερα (πάνω) και Πετρελαιοειδή (κάτω)

Αγνώστου ταυτότητας ογκώδες αντικείμενο (πάνω) και δεύτερη αντλία (κάτω)

 

Η τελευταία φωτογραφία δείχνει το ζοφερό μέλλον που ετοιμάζουν στο Μεγάλο Ρέμα

ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου και η Περιφέρεια Αττικής.

Τσιμέντο να γίνουν όλα

Η Ραφήνα βρίσκεται πλεόν σε αναμονή της δεύτερης φάσης «ανάπτυξης». Η επέκταση του λιμανιού της Ραφήνας και η απόδοση του παραλιακού μετώπου της πόλης από τον Οργανισμό Λιμένος στα αρπακτικά, είναι προ των πυλών. Ο νέος τύπος τουρισμού «υψηλού επιπέδου» έρχεται με τις ευλογίες και τη βοήθεια των δημοτικών αρχών αλλά και την ανοχή και την αδιαφορία των πολιτών που εξακολουθούν να πιστεύουν ακόμη στο αφήγημα της "ανάπτυξης", χωρίς να συνειδητοποιούν πως αυτός ο νέος τύπος τουρισμού θα είναι μια πόλη μέσα σε μια άλλη. Μια κοινωνία χωρίς ώσμωση με την κοινωνία που θα την φιλοξενεί και που δε θα προσφέρει σχεδόν τίποτα σε αυτήν, αλλοιώνοντας οριστικά και αμετάκλητα το τοπίο. Το κείμενο που ακολουθεί, όπως και οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν, είναι του Αλέξη Σταθόπουλου

Τέλη δεκαετίας '60, μπλέ λιμανάκι Ραφήνας. Όταν το νερό ήταν κοινόχρηστο από τον κοινοτικό κρουνό της περιοχής. Μετά ήρθε η τσιμεντοποίηση των βράχων στο λιμανάκι για να μπορεί ο λαός να κάνει τα μπάνια του, οι τσιμεντένιες σκάλες, τα τσιμεντένια σπίτια χωρίς κήπο και αισθητική, η άσφαλτος, οι ορδές λουόμενων με τα σκουπίδια τους και φυσικά η φωτιά που έκαψε το Μάτι που φαίνεται στο βάθος. Άντε, να παραχωρηθεί τώρα και σε κανέναν ιδιώτη να τελειώνουμε και με αυτό το κομμάτι της Αττικής.

Θέλουν όλοι σπίτι στην θάλασσα και η ακτογραμμή αλλοιώνεται ανεπανόρθωτα. Θέλουν όλοι σπίτι στο δάσος και στο τέλος μόνο μερικά πεύκα στους κήπους των σπιτιών θυμίζουν ότι κάποτε το μέρος ήταν δάσος. Όπως βλέπουμε, τα σπίτια που χτίζονται δεν είναι απλά σπιτάκια. Μεγάλη εδώ η ευθύνη του κράτους που δίνει υψηλούς συντελεστές δόμησης και που ανέχεται την αυθαίρετη δόμηση.

 Ο Οργανισμός Λιμένος Ραφήνας (ΟΛΡ)  είναι υπεύθυνος για τη Διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Ο Οργανισμός τα προηγούμενα καλοκαίρια εξοπλίστηκε με μηχανικά μέσα και ρίχτηκε στον αγώνα για την καθαριότητα των ακτών.

Μέχρις ενός σημείου, η κίνησή του φαντάζει λογική. Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η οργανωμένη παραλία της Ραφήνας γειτνιάζει με το οικοσύστημα της εκβολής του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Στην πραγματικότητα η παραλία αποτελεί και αυτή τμήμα του οικοσυστήματος του Μεγάλου Ρέματος. Και, βέβαια, όλοι γνωρίζουμε πως η παραλία αυτή είναι δημιούργημα του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Τριάντα τόσα χρόνια πριν η παραλία ήταν κατά πολύ μικρότερη.

Υπάρχουν φυτά επί της παραλίας, υπάρχουν φωλιές επί της κοίτης του Ρέματος, υπάρχουν και άλλα πλάσματα επί της Γης πλην του ανθρώπου. Και όλα αυτά τα υπόλοιπα πλάσματα δεν τα έλαβε καθόλου υπόψη του όποιος έστειλε τα μηχανοκίνητα μέσα για να επιτελέσουν τον καθαρισμό της παραλίας.

Από τον αντιδήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου, Ανδρέα Βασιλόπουλο και το ενημερωτικό του Newsletter που ακούει στο όνομα  "Τα νέα της αντιδημαρχίας" λάβαμε την ακόλουθη ενημέρωση

" Συνεδρίασε το ΔΣ της επιτροπής για το Βιώσιμο Περιβάλλον της Ραφήνας και του Πικερμίου για να θέσει προτεραιότητες και στόχους για την θερινή περίοδο. Προτεραιότητα της επιτροπής μας η αντιμετώπιση της ρύπανσης από τα πλοία του λιμανιού Ραφήνας και η δημιουργία ομάδων φιλόζωων ανά γειτονιά για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των αδέσποτων σκύλων και γατών"

Ακολουθεί σχετικό βίντεο

Το γράμμα του νόμου υπάρχει για να υπηρετεί το πνεύμα του νόμου. Όταν όμως η τήρηση του γράμματος του νόμου γίνεται χωρίς κρίση και συνείδηση, τότε μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην παραβίαση του πνεύματος του νόμου. Γιατί, τι άλλο από άκριτη τήρηση του γράμματος του νόμου χωρίς να υπηρετείται το πνεύμα του, είναι η επιβολή προστίμου σε μοναχικό κολυμβητή ή σε μητέρα που περπατούσε σε ερημική παραλία μαζί με το γιο της ή σε άνθρωπο που πήγε να ψωνίσει στο φούρνο απέναντι από το σπίτι του χωρίς να στείλει το απαραίτητο sms ή σε έναν πατέρα που παίζει μπάλα σε ένα άδειο γήπεδο μαζί με το μικρό του γιο;

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε το δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου, σε ρόλο Ηρακλή Πουαρώ ή καλύτερα επιθεωρητή Κλουζώ, να φωτογραφίζει εν αγνοία τους έναν γονιό με το μικρό του γιο – την ώρα που εντελώς μόνοι τους παίζουν σε κάποιο δημοτικό γήπεδο - και να τους διαπομπεύει αναρτώντας δημόσια τη φωτογραφία τους χωρίς έστω να καλύψει με κάποιον τρόπο την εικόνα του ανήλικου παιδιού.

Ας παρακολουθήσουμε μία διδακτική ιστορία για το πώς σχηματίζεται μια ανύπαρκτη είδηση από ένα τοπικό μέσο ενημέρωσης για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την ποιότητα της ενημέρωσης που λαμβάνουμε καθημερινά.

Την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, γύρω στις 2 το μεσημέρι, η συνέλευση των μαθητών του Λυκείου Ραφήνας αποφασίζει να λήξει την κατάληψη που πραγματοποιούσε επί δύο ημέρες. Μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, τοπικό ενημερωτικό site δημοσιεύει τη λήξη της κατάληψης εντυπωσιάζοντας ακόμη και τους μαθητές για την ταχύτητα της πληροφόρησης που είχε. Μέχρι εδώ, όλα καλά. Το πρόβλημα ξεκινά από το πώς καταλήγει το ρεπορτάζ του site. Καταλήγει λοιπόν η είδηση ως εξής:

“ Ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου θα αναλάβει να διορθώσει τις υλικές ζημιές, που όμως δεν είναι πολύ εκτεταμένες”

Ας προσπαθήσουμε όλοι να αντιληφθούμε την ποιότητα της ενημέρωσης. Η είδηση λέει πως μόλις λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση των μαθητών από το σχολείο, έχει διαπιστωθεί πως έγιναν ζημιές και πως την αποκατάστασή τους θα την αναλάβει ο Δήμος Ραφήνας- Πικερμίου. Από ποιον έγινε αυτοψία μέσα σε λίγα λεπτά; Προφανώς από κανέναν. Οι ίδιοι οι μαθητές, μάλιστα, δηλώνουν πως δεν έχει γίνει η παραμικρή ζημιά. Σαν να μην έφτανε αυτό, σε σχόλια των μαθητών που έγιναν στη σελίδα fb του συγκεκριμένου site όπως και στο messenger, ο διαχειριστής του site προχώρησε σε απειλές για μηνύσεις κατά των μαθητών (Οι συνομιλίες βρίσκονται στη διάθεσή μας)

Μετά από τις συνεχόμενες διαμαρτυρίες των μαθητών, το site δήλωσε πως η πληροφόρηση προέρχεται από το περιβάλλον του δημάρχου. Είναι πολύ πιθανό, αυτή να είναι και η αλήθεια. Όμως, τώρα, το ατόπημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Τώρα έχουμε τον ίδιο το δήμαρχο να ψεύδεται ενώ, από την άλλη μεριά, το site πουθενά δεν αναφέρει από πού προέρχεται αυτή η πληροφόρηση, κάτι που αποτελεί σαφή παραβίαση κάθε δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Το αλαλούμ έρχεται να συμπληρώσει και η διπολική τοποθέτηση του αντιδήμαρχου Ραφήνας-Πικερμίου. Πρόκειται για δύο διαφορετικές αναρτήσεις που έκανε στο fb με διαφορά τριών ωρών μεταξύ τους. Στην πρώτη ανάρτησή του, ο αρεσκόμενος να αυτοαποκαλείται Καθηγητής  - με Κάππα κεφαλαίο - τοποθετείται υπέρ της κατάληψης των μαθητών, ενώ στη δεύτερη την καταδικάζει. Το ενδιαφέρον, πάντως, για τους μαθητές είναι πως και στις δύο αναρτήσεις του, ο Καθηγητής παραδέχεται πως δεν έχουν γίνει ζημιές από τους μαθητές

Αυτό που έχουμε λοιπόν εδώ και πλασσάρεται ως έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια στημένη «καθεστωτική» είδηση. Μια είδηση που κατά βάθος θέλει να μας πει πως μπορεί οι ανόητοι υπήκοοι να παρεκτράπησαν, όμως ο πολυχρονεμένος μας πασάς, ως στοργικός πατέρας, τους συγχωρεί για μια ακόμη φορά και μπορούν πάλι οι μακάριοι υπήκοοί του να συνεχίσουν τον μακάριο ύπνο τους.

Το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι το μοναδικό γεγονός κατασκευασμένης είδησης, ούτε είναι μόνο το συγκεκριμένο site που μετέδωσε ψευδή είδηση. Δύο μέρες νωρίτερα, το έτερο ανταγωνιστικό site της περιοχής μετέδιδε πως η κατάληψη στο Λύκειο Πικερμίου είχε λήξει, ενώ κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε στην πραγματικότητα. Αυτή η ψευδής είδηση καταγγέλθηκε έντονα από τους μαθητές. 

Αυτή ακριβώς είναι η ποιότητα της ενημέρωσης που δεχόμαστε από τα αυτοαποκαλούμενα Μέσα Ενημέρωσης που το μόνο που τους νοιάζει είναι να γεμίζουν τον εικονικό χώρο τους με διαφημίσεις και νομίζουμε πως πιο σωστό θα ήταν να ονομάζονταν «Μέσα Συλλογής Διαφημίσεων». Μια είδηση περιτριγυρισμένη από διαφημίσεις σας φαίνεται αξιόπιστη; Αποφασίστε αγαπητοί συμπολίτες. Γιατί δε φταίει μόνο αυτός που μας παραπλανά. Φταίμε κι εμείς που καταπίνουμε αμάσητο το κάθε τι

«Κάτω τα χέρια από τους μαθητές μας!», τονίζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» (ΑΣΕ) της Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, απευθυνόμενη προφανώς και στο δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου Ευάγγελο Μπουρνού, ο οποίος ξεπερνώντας τα εσκαμμένα παρεμβαίνει με προκλητικό και τραμπούκικο τρόπο στις κινητοποιήσεις των μαθητών δυναμιτίζοντας το κλίμα. Καλό θα είναι, επιτέλους, ο άνδρας αυτός να σκεφθεί και να πράξει ώριμα και υπεύθυνα όπως η θέση του επιβάλλει.

Παραθέτουμε ολόκληρη την ανακοίνωση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» ελπίζοντας πως η έκκλησή της θα εισακουστεί ώστε κανένας δήμαρχος, αστυνομικός ή εξωσχολικός παράγοντας να μην επιχειρήσει να ασκήσει βία κατά των διαμαρτυρόμενων μαθητών. Γιατί όποιος τα βάζει με τους νέους είναι ήδη ένα βαρίδι του παρελθόντος

«Καλούμε όλους να αναλογιστούν ότι η στάση μας απέναντι στους μαθητές που κινητοποιούνται πρέπει να είναι στάση συμπαραστάτη, συναγωνιστή, να μη σηκώνουμε το δάκτυλο, αλλά να ανοίγουμε τα αυτιά μας», τονίζει η ΑΣΕ στην ανακοίνωσή της σημειώνοντας:

 

«Χιλιάδες μαθητές τις τελευταίες μέρες κινητοποιούνται πολύμορφα κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ για την Εκπαίδευση, με κορύφωση τη μαζική, μαχητική μαθητική πορεία στις 10 Φλεβάρη στο κέντρο της Αθήνας. Ανάμεσά τους και πολλοί μαθητές από σχολεία της περιοχής (Παλλήνη, Γέρακας, Σπάτα, Αρτέμιδα κ.ά.) κινητοποιούνται για τις ελλείψεις και τα κενά στα σχολεία τους, ενάντια στο σχολείο που μετατρέπεται σε εξεταστικό κέντρο - πολύ περισσότερο τώρα με την Τράπεζα Θεμάτων. Ενάντια σε ένα σχολείο που αναγκάζει τις οικογένειες να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση των παιδιών τους, καθώς και ενάντια στο νόμο της κυβέρνησης της ΝΔ για την εξίσωση των πτυχίων των ΑΕΙ με τα κάθε λογής ιδιωτικά κολέγια, που ενισχύει ακόμα περισσότερο την κατηγοριοποίηση πτυχίων και αποφοίτων.

Παράλληλα ένα τεράστιο ποσοστό εκπαιδευτικών εργάζεται με προσωρινές συμβάσεις λίγων μηνών εκεί που χρειάζονται μόνιμοι εκπαιδευτικοί πλήρους απασχόλησης. Οι μαθητές με μαθησιακές ανάγκες αφημένοι στην τύχη τους. Το δε περιεχόμενο του σχολείου μακριά από τις λαϊκές ανάγκες. Οι κινητοποιήσεις των μαθητών είναι φως σε αυτό το σκοτάδι.

Καλούμε όλους να αναλογιστούν ότι η στάση μας απέναντι στους μαθητές που κινητοποιούνται πρέπει να είναι στάση συμπαραστάτη, συναγωνιστή, να μη σηκώνουμε το δάκτυλο, αλλά να ανοίγουμε τα αυτιά μας. Είναι αδιανόητο το πρόσφατο περιστατικό στο 2ο Λύκειο Γέρακα, όπου επενέβη o υποδιευθυντής του σχολείου για να κόψει τις αλυσίδες και να "σπάσει" τη μορφή αγώνα που επέλεξαν οι μαθητές ή η ίδια η διευθύντρια να έρχεται στο σχολείο στις έξι το πρωί μαζί με την Αστυνομία η οποία μάλιστα πήρε τα στοιχεία των μαθητών!

Αντίστοιχα φαινόμενα είχαμε και στο Λύκειο του Πικερμίου, την Τετάρτη 12 Φλεβάρη όπου οι μαθητές έκαναν κατάληψη κρεμώντας πανό στο σχολείο με αίτημα την εναντίωση στο νόμο της κυβέρνησης για τα κολέγια. Ο διευθυντής του σχολείου ενημέρωσε τον δήμαρχο Ραφήνας για το γεγονός ο οποίος κατέφτασε μαζί με ομάδα ανθρώπων του δήμου που κρατούσαν κόφτη και επιχείρησαν να σπάσουν τον αγώνα των μαθητών. Ο δήμαρχος πολλές φορές κάλεσε την Αστυνομία να "μαζέψει" τους μαθητές, χωρίς η Αστυνομία να προβεί σε κάποια κίνηση.

Καταδικάζουμε τα φαινόμενα του αυταρχισμού, της τρομοκρατίας από την κυβέρνηση και την προσπάθεια ποινικοποίησης που παρατηρείται από ορισμένους διευθυντές, αλλά και εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας ενάντια στις δίκαιες διεκδικήσεις των μαθητών και των γονιών τους. Καλούμε τους συναδέλφους να προασπίσουν το δικαίωμα των μαθητών μας να αγωνίζονται συλλογικά για το μέλλον και τα δικαιώματά τους, μέσα και έξω από τη σχολική τάξη.

Τα μέτρα για την εκπαίδευση δεν πρέπει να περάσουν. Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές πρέπει τώρα να αγωνιστούν με κοινό σχέδιο και κοινά αιτήματα για το σχολείο που μορφώνει και δεν εξοντώνει. Καμία ανοχή στο σχολείο εξεταστικό κέντρο, που σπρώχνει τα παιδιά μακριά από τη μόρφωση που έχουν ανάγκη στο σχολείο και υποβαθμίζει τις τριτοβάθμιες σπουδές τους. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς ενωμένοι στον κοινό αγώνα!

Είμαστε μαζί με τα παιδιά μας! Δεν θα τα αφήσουμε μόνα τους στο στόμα του λύκου! Η μάχη τους είναι απέναντι στον κοινό αντίπαλο που τσακίζει τις ζωές όλων μας!».