Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό1976
Μοντεβιδέο
«Πρέπει να είστε υπάκουοι», διδάσκουν τα νέα
επίσημα κείμενα στους μαθητές της Ουρουγουάης
Η ύπαρξη πολιτικών κομμάτων δεν είναι υποχρεωτική σε μία δημοκρατία. Έχουε το σαφές παράδειγμα του Βατικανού, όπου δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα και όμως υπάρχει δημοκρατία…
Η ισότητα της γυναίκας, κακώς ερμηνευμένη, σημαίνει προτροπή της σεξουαλικότητας και της πνευματικότητας της και αναστολή του προορισμού της ως μητέρας και συζύγου. Αν από νομικής απόψεως ο άνδρας και η γυναίκα είναι σαφώς ίσοι, δεν συμβαίνει το ίδιο και από βιολογικής απόψεως. Η γυναίκα υπόκειται στη δικαιοδοσία του άνδρα και κατά συνέπεια του οφείλει υπακοή. Είναι απαραίτητο να υπάρχει σε κάθε κοινωνία ένας ηγέτης, που να χρησιμεύει ως καθοδηγητής, και η οικογένεια είναι μία κοινωνία…
Της Κατερίνας Κοφφινά, αναδημοσίευση από toperiodiko.gr
Ο Joeren van Aken, αργότερα γνωστός ως Ιερώνυμος Μπος, από το όνομα του τόπου όπου έζησε, το Χερτόχενμπος γεννήθηκε γύρω στο 1450 ή 1453 πιθανότατα στις 2 Οκτωβρίου. Το Χερτόχενμπος ιδρύθηκε το 1185 και στα τέλη του 15ου αιώνα ήταν μια από τις τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις της Βραβάντης η οποία ανήκε στην επικράτεια του δούκα της Βουργουνδίας. Πλούσια εμπορική πόλη, με αγροτική και υφαντουργική παραγωγή και επίσης γνωστή για την κατασκευή καμπανών και μουσικών οργάνων. Το Χερτόχενμπος ξεχώριζε για την έντονη πολιτιστική και θρησκευτική του ζωή η οποία οφειλόταν στο μεγάλο αριθμό μοναστηριών και θρησκευτικών ιδρυμάτων στην ευρύτερη περιοχή που ασπάζονταν τις ιδέες της Αδελφότητας της Κοινής Ζωής. Η αδελφότητα αυτή ιδρύθηκε στις Κάτω χώρες στα τέλη του 14ου αιώνα και στόχευε στην επιστροφή σε μια πιο απλή και πιο προσωπική μορφή θρησκευτικότητας.
Ήταν ευρύτατα διαδεδομένη συνήθεια το να είναι κάποιος μέλος μιας θρησκευτικής κοινότητας ή ενός τάγματος, κυρίως ανάμεσα στους ευγενείς και τους πλούσιους αστούς. Η αδελφότητα της Παναγίας είχε πολύ σημαντικό ρόλο, ιδρύθηκε το 1318 και συγκέντρωνε λαϊκούς και ιερωμένους αφοσιωμένους στη λατρεία της Παρθένου Μαρίας. Η οικογένεια του van Aken ήταν καταχωρημένη στα μητρώα της αδελφότητας. Το όνομα του Ιερώνυμου αναφέρεται ήδη από το 1486 – 1487 και ιδιαίτερα το 1488, λόγω της κοινωνικής και οικονομικής του θέσης ως «εξέχον» μέλος μιας επίλεκτης ομάδας εκατό αδελφών, οι οποίοι ανήκαν στην ανώτερη μεσαία τάξη.
Ο Μπος φιλοτέχνησε αρκετά έργα για λογαριασμό των μελών από το 1488 και μετά και παρέμεινε στην αδελφότητα μέχρι το θάνατό του το 1516. Η αδελφότητα επηρέασε καθοριστικά τη ζωή του Μπος με τις ιδέες και τον πνευματικούς της στόχους, εκτός από τη λατρεία της Παναγίας η ελεημοσύνη ήταν μέσα στα μελήματά της, εμπνεόμενη από τη διδασκαλία των Αδελφών της Κοινής Ζωής. Η νέα θρησκευτική αντίληψη είχε μία κριτική στάση απέναντι στην επίσημη Εκκλησία, η οποία θεωρείτο το επίκεντρο της διαφθοράς. Το πνεύμα του ουμανισμού και οι κλασικές σπουδές διαδίδονταν από την αδελφότητα της Κοινής Ζωής, με την έκδοση βιβλίων και την ίδρυση σχολών και ιδρυμάτων που ήταν αφιερωμένα στη διδασκαλία της κλασικής γραμματείας. Στο Χερτόχενμπος άνοιξαν δύο τέτοιες σχολές στα έτη 1424 και 1480. Ο Έρασμος φοίτησε σε μια από αυτές τις σχολές και εμπνεύστηκε το έργο του Μωρίας Εγκώμιον από το Πλοίο των τρελών του Σεμπάστιαν Μπραντ ένα σατιρικό ποίημα που εκδόθηκε στη Βασιλεία το 1494 και κυκλοφόρησε στα ολλανδικά το 1500 στο Παρίσι. Το ίδιο έργο στάθηκε πηγή έμπνευσης και για το Πλοίο των τρελών του Μπος.
Πολλοί μελετητές προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το έργο του Μπος μέσα από διαφορετικά πρίσματα. Ουσιαστική είναι η συνεισφορά του Box όσον αφορά στο τοπικό φολκλόρ, δηλαδή τα έθιμα, το θέατρο, τα πανηγύρια και γενικότερα τη λαϊκή λογοτεχνία. Επίσης, ο Tolnay ήταν ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά το θέμα των συμβολισμών και των αλληγοριών του κόσμου των ονείρων του Μπος. Ακολούθησαν και άλλες θεωρίες που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το έργο του Μπος με βάση τις αιρέσεις, τον εσωτερισμό, την αλχημεία και τον αποκρυφισμό. Ο ιστορικός τέχνης Fraenger υποστήριξε το 1947 τη σχέση του ζωγράφου με τη σέκτα των Αδαμιτών η οποία βασιζόταν στην παράνομη αίρεση της Αδελφότητας του Ελεύθερου Πνεύματος. Οι Αδαμίτες υποτίθεται ότι επιδίδονταν σε σεξουαλικά όργια μέσα στα πλαίσια των τελετών τους αναζητώντας την αγνότητα και τον ερμαφροδιτισμό του Αδάμ πριν το προπατορικό αμάρτημα εξού και η ονομασία τους. Είναι γεγονός ότι οι απόψεις του Fraenger είχαν μεγάλη απήχηση στο ευρύ κοινό, όμως τα ιστορικά στοιχεία δεν επαρκούν ώστε να υποστηριχθεί αυτή η άποψη. Παρ’ όλα αυτά ορισμένοι μελετητές συνέχισαν την έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση, η Linda Harris υποστήριξε το 1995 ότι ο Μπος συνδεόταν με έναν πυρήνα από την αίρεση των Καθαρών.
Το 1488 ο Ιερώνυμος Μπος έγινε δεκτός στα εξέχοντα μέλη της Αδελφότητας της Παναγίας. Ήρθε τότε σε επαφή με το καλλιεργημένο και οικονομικά εύρωστο περιβάλλον που υπήρχε στην πόλη. Τα μέλη της Αδελφότητας της Κοινής Ζωής ήταν οι πρώτοι που τον βοήθησαν να γίνει δεκτός σε αυτό το περιβάλλον. Θαυμαστές του έργου του ήταν η Μαργαρίτα της Αυστρίας, ο Ερρίκος Γ’ του Νασάου, και ο Φίλιππος Β’. Σε επιστολή στις κόρες του ο Φίλιππος Β’ το 1581 αναφέρει: «Λυπάμαι που εσείς και ο αδελφός σας (ο μετέπειτα Φίλιππος Γ’) δεν καταφέρατε να δείτε τη λιτανεία όπως γίνεται εδώ (στη Λισαβόνα) έχει και ορισμένους δαίμονες, παρόμοιους με εκείνους οι οποίοι υπάρχουν στους πίνακες του Μπος, που πιστεύω ότι θα σας τρόμαζαν». Ο Φίλιππος Β’ εκτιμούσε τους πίνακες του Μπος, όπως αναφέρει ο J. Wauters οι διαβολικοί εφιάλτες αυτού του οραματιστή ζωγράφου άρεσαν σε κείνον από τον οποίο η Ιερά Εξέταση ζητούσε οδηγίες.
Στο ζωγραφικό κόσμο του Μπος ζωντανεύει η φύση μέσα από αρχέγονες τρομακτικές δυνάμεις με τις οποίες ο άνθρωπος είναι προορισμένος να συγκρουστεί. Είναι η αιώνια σύγκρουση μεταξύ φύσης και πνεύματος. Η ιδέα αυτή απασχολεί τους αστούς και εκφράζεται με την απεικόνιση χωρικών, αγροίκων και γελωτοποιών. Στον κήπο των επίγειων απολαύσεων ο Μπος δανείζεται τα ερωτικά μοτίβα από παλαιότερες εικονογραφήσεις και κάνει χρήση φανταστικών φυτικών σχηματισμών. Ο άνθρωπος και η κοινωνική του κατάσταση είναι επίσης από τα βασικά θέματα στους πίνακες του Μπος, όπου παρουσιάζονται ζητιάνοι ανάπηροι και περιθωριακοί. Από τον 15ο και 16ο αιώνα αλλάζει η μεσαιωνική αντίληψη για τους ζητιάνους και δεν είναι πλέον αποδεκτοί κοινωνικά. Η ελεημοσύνη και η μιζέρια θεωρούνται παραπτώματα και τον 16ο αιώνα αρχίζει η αναμόρφωση του συστήματος πρόνοιας. Στις εικόνες με ζητιάνους υπάρχουν επίσης, ανάπηροι και σακάτες που, σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη της εποχής, ήταν σύμβολο της παρουσίας του κακού, των δαιμονίων και των μαγισσών. Σε δύο έργα του Μπος την Πτώση των εξεγερμένων αγγέλων (από την Τελική Κρίση) και το Κάρο με άχυρο απεικονίζονται δαίμονες με τη μορφή ζητιάνων.
Ο Μπος απέρριπτε τα φυσικά ένστικτα, τη νωθρότητα, την αταξία, την απληστία, την οκνηρία. Υπερασπιζόταν τη δουλειά, την αυτοκυριαρχία και τη σεμνότητα. Η απόρριψη των διασκεδάσεων είναι προφανής σε πολλά από τα κοσμικά έργα του. Τα έργα του μιλούσαν για την υλική ζωή, την εργασία και την διασκέδαση, τον πλούτο, τη φτώχεια καθώς και για τα αμαρτήματα που σχετίζονται με όλα αυτά. Σε πολλά έργα του εκφράζεται ο μισογυνισμός της εποχής, όπως και η στερεότυπη εικόνα για τον άνθρωπο της υπαίθρου σε αντίθεση με τον εξευγενισμένο αστό. Παρά τη ζοφερή και απαισιόδοξη άποψη του για τον κόσμο και την πανταχού παρούσα ύπαρξη του κακού, ο Μπος πιστεύει ότι η σωτηρία είναι εφικτή. Το θρησκευτικό του συναίσθημα όμως εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι στους συγχρόνους του. Στην φλαμανδική και ολλανδική τέχνη ήταν αρκετά σπάνια τα θέματα από την Παλαιά Διαθήκη. Ο Μπος όμως, τα χρησιμοποιεί ως θετικά παραδείγματα της επικράτησης του καλού.
Η άποψη του Μπος για τον κόσμο βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με την άποψη της αστικής τάξης των αρχών του 16ου αιώνα παρά το γεγονός ότι η ζωγραφική του ήταν ανεξάρτητη από τους εικαστικούς κανόνες της εποχής. Οι αξίες και οι αρχές του ουμανισμού είχαν επηρεάσει το ζωγράφο, ο οποίος βρέθηκε στη μεταβατική περίοδο από τον μεσαιωνικό κόσμο στον αναγεννησιακό. Το ζωγραφικό σκοτεινό του σύμπαν αποτέλεσε το επίκεντρο προβληματισμών και πολλαπλών ερμηνειών από πολλούς ερευνητές. Οι ιστορικές πηγές και τα αρχεία δεν μπορούν να διαφωτίσουν ικανοποιητικά πολλά σημεία της ζωής και του έργου του. Όμως, η δυναμική της τέχνης του παραμένει απαράμιλλη και οδηγεί τους θεατές σε παράξενα ταξίδια του μυαλού και της φαντασίας.
καημό-καημό το λεν στα δυοσμαρίνια και στους πεύκους
και ντιντινίζουν στα καράβια τα σκοινια σαν κόρδες
(Γ. Ρίτσος - Ρωμηοσύνη ΙΙ)
Σβήσε τα φώτα και να παίξει το παιδί με το σουραύλι
μυρίζει πεύκο και ρετσίνι το δαδί εκάς οι φαύλοι.
(Σαρκικό – Β. Γκούφας – Α. Κουνάδης)
Πάνω στη γλυκιά ρομάντζα,
Πεύκο κι ακροθαλασσιά
(Το ξεφάντωμα = Β. Τσιτσάνης 1948)
Τώρα θάλασσα και πεύκο τρέλες και φιλιά
και του έρωτα φωλίτσα στην ακρογιαλιά
(Φυσάει ο μπάτης – Β. Τσιτσάνης 1947)
Μας αρέσει πότε πεύκο κι αμμουδιά,
πού και πού και κρουαζιέρα στα νησιά.
(Πέντ’ έξι μάγκες – Π. Πετσάς -1960;)
Γνωστός ο τύπος. Ο τύπος του ανθρώπου που δεν έχει χρόνο να ζυγίσει, να σταθμίσει και να αποφασίσει για τη θέση που θα τηρήσει, απέναντι στα διάφορα θέματα της ζωής του.
Είναι ο τύπος που μετατρέπει αυτόματα το βίωμα (από το επιδερμικότερο μέχρι το βαθύτερο) σε δόγμα, σε ιδεολογικό τοτέμ και με αυτό θα συνεχίσει τη ζωή του, άσχετα αν μέχρι την τοτεμοποίηση (ή τη δαιμονοποίηση) πίστευε το ακριβώς αντίθετο και το υπερασπιζόταν ως ζηλωτής.
Τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιρού στον Βουτζά και το Μάτι Αττικής, με την πυρκαγιά που κατέκαψε 13.000 στρέματα δάσους και 100 ανθρώπους, ανέδειξαν γλαφυρότατα αυτόν τον τύπο ανθρώπου. Που δεν σκέφτεται πριν αντιδράσει, δεν κρίνει αλλά λειτουργεί θυμικά, αυτόματα. Σα να είναι ο νωτιαίος μυελός του το κέντρο λήψης των αποφάσεων του και όχι ο εγκέφαλος του. Ήταν ο τύπος που αφόριζε σε δύο λέξεις πως αιτία και αφορμή για την τραγωδία ήταν …τα δέντρα.
Ο τύπος αυτός του ανθρώπου, φτιάχνοντας ένα δικό του προσωπικό, σχήμα που βάζει στο κέντρο έναν εχθρό (την χαλέπιο πεύκη - Pinus halepensis εν προκειμένω) ως ένοχο για την φωτιά, αποσείει τις ευθύνες από τους κυρίως υπευθύνους, που δεν είναι άλλοι από αυτούς που είναι επιφορτισμένοι με την πρόληψη του κινδύνου πυρκαγιάς. Αυτοί που γνωρίζουν τις τοπικές συνθήκες και καταρτίζουν σχέδια πρόληψης κινδύνου, ενταγμένα σε ευρύτερα διαχειριστικά σχέδια. Τα σχέδια διαχείρισης και αντιμετώπισης κινδύνου, που οφείλουν να καταρτίζουν τουλάχιστον για τις δασικές εκτάσεις, που συνορεύουν με οικισμούς. Σχέδια ακόμα και για δασικές εκτάσεις που μέρος τους εκχερσώθηκε νόμιμα ή παράνομα για να εγκατασταθούν οικισμοί.
Με λίγα λόγια, οι αρμόδιες υπηρεσίες δήμων και περιφερειών είναι οι κατεξοχήν αρμόδιοι για την πρόληψη πυρκαγιάς σε αστικά ή ημιαστικοποιημένα (και οι οικιστικές πυκνώσεις αυθαιρέτων εδώ εντάσσονται) περιβάλλοντα. Για τις αμιγώς δασικές εκτάσεις (ακόμα και τις καταπατημένες) αρμόδια είναι η –απογυμνωμένη πια- δασική υπηρεσία.
Αυτοί που είναι επιφορτισμένοι με την κατάσβεση φέρουν ευθύνη αλλά όχι ακέραια, αφού αυτοί, όπως και τα δέντρα αποτελούν τα πρώτα θύματα σε κάθε περιστατικό πυρκαγιάς. Θύματα, όπως και οι κουκουναριές (Pinus pinea) που την πλήρωσαν και κόπηκαν, μόνο και μόνο γιατί έμοιαζαν στη ρητiνοφόρο Pinus halepensis). Θύματα γιατί ενώ ήταν καμένα, βρέθηκαν και δαρμένα ως ένοχοι, κατηγορούμενοι κυρίως από τους αληθινά ενόχους. Θύματα, γιατί ενώ κάηκαν κατηγορήθηκαν:
-τα πεύκα για τα κουκουνάρια και το ρετσίνι τους
-οι πυροσβέστες γιατί δεν ‘έσβησαν τη φωτιά που άναψε η έλλειψη πρόληψης
-οι νεκροί γιατί έχτισαν παράνομα και πήγαιναν γυρεύοντας
Επειδή οι νεκροί και τα δέντρα δεν μιλάνε, όπως συνήθως και η Πυροσβεστική, βρέθηκε χώρος για τους ενόχους να καταδικάζουν τους αθώους προκειμένου να μετατοπίσουν την ευθύνη και την ντροπή από πάνω τους. Συμπαραστάτες στο ανοσιούργημα τους βρήκαν στους κλασικούς νεοέλληνες, που λειτουργούν αυτοματοποιημένα και που άρχισαν αφενός να κραυγάζουν πως «κάηκαν γιατί ήταν αυθαίρετοι», ή «Ποτέ Ξανά Πεύκο στο Μάτι» και αφετέρου να πλημμυρίζουν το τοπίο των «Αττικότερων*» παραλίων της ανατολικής Αττικής με ….ελιές.
Φυσικά η αρμόδια δασική υπηρεσία, τουλάχιστον στις δασικές ή μη και διακατεχόμενες εκτάσεις, έλαμψε δια της απουσίας της. Οι περιστάσεις απαιτούσαν την παρουσία στελεχών της δασικής υπηρεσίας, σε ρόλο ελεγκτή των ανεξέλεγκτων και σαρωτικών τελικά υλοτομιών, αλλά και των βεβιασμένων και τελικά προχείρων φυτεύσεων. Όχι μόνο για τον έλεγχο του τόπου φύτευσης. Εείναι βέβαιο πως δασικές εκτάσεις που κάποτε καλύπτονταν από πεύκη, σήμερα έχουν καλυφθεί με ελιές, αποκτώντας έτσι έναν πιο «μαχητό», πιο «διεκδικήσιμο» ως προς τη χρήση, χαρακτήρα.
Επίσης θα μπορούσαν τα στελέχη της δασικής υπηρεσία να λειτουργήσουν συμβουλευτικά και να παρασταθούν στον κόσμο, που αναζητώντας τρόπο να ξαναπρασινίσει τον καμένο τόπο του, αναζήτησε συμβουλές σε φυτωριούχους, που το μόνο κριτήριο για την παροχή συμβουλών ήταν το να πουλήσουν. Μάλιστα οι συμβουλές που δόθηκαν σε πολλές περιπτώσεις έφταναν τα όρια της γελοιότητας, όπως οι φυτεύσεις ατόμων γιούκα ή βραχυχιτώνων, ή κατάλπης κ.α.
Η πάλαι ποτέ, ομηρική δρυούσα (καλυπτόμενη από δρύες) Αττική, διαμορφώθηκε σε πιτυούσα (καλυμμένη από πεύκα), με την επικράτηση της πεύκης ως λιτοδίαιτης και ανταγωνιστικότερης. Τα ρέματα της είχαν ιτιές και πλατάνους και οι παραλίες της πεύκα, σχίνα, λαδανιές και αρμυρίκια. Το τοπίο της Αττικής, προσαρμοσμένο στις εδαφικές και κλιματολογικές της συνθήκες, προσαρμόζεται σήμερα στις εμπορικές οδηγίες των φυτωριούχων, τις ακαλαίσθητες και νευρωτικές επιλογές των επηλύδων της. Δικαιώνεται έτσι και η φράση της Δ. Μαργέλη που πρόσφατα δημοσιεύτηκε σε έναν ιστότοπο πως Παιδεία δεν είναι τα πτυχία αλλά η αισθητική. Η Αττική αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα επαλήθευσης της φράσης αυτής.
Στον πυθμένα της σημερινής λίμνης του Μαραθώνα. Η αισθητική της Φύσης κυριαρχεί (πηγή ΕΛΙΑ)
Οι πυρκαγιές είναι μάστιγα για την Ελλάδα και περισσότερο για τη θερμομεσογειακή υποζώνη βλάστησης (Oleo-Ceratonion ζώνη ελιάς – χαρουπιάς), η οποία είναι εύφλεκτη ανεξαρτήτως της ύπαρξης ή όχι πεύκων. Είναι μάστιγα και για όσα έπονται των πυρκαγιών. Επειδή στην χώρα αυτή, όλοι τα ξέρουν όλα, αποφασίζουν να παρέμβουν και να αποτρέψουν τη φυσική διαδοχή. Να εμποδίσουν την εξισορρόπηση και σταθεροποίηση του περιβάλλοντος, που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω ορθών διαχειριστικών σχεδίων, ίδρυσης μικτών συστάδων. Να αλλοιώσουν την ανάπτυξη ενός πυράντοχου προφίλ βλάστησης, με σωστές πρακτικές. Να καταργήσουν κάθε έννοια αισθητικής, εναρμονισμένη με τις οδηγίες του μεγάλου δημιουργού. Τις οδηγίες της ίδιας της Φύσης.
Αντί αυτών, ακολουθούν πιστά και πανικόβλητοι τις οδηγίες των …φυτωριούχων, θεωρώντας πως έτσι θα είναι ασφαλείς. Μέχρι την επόμενη τραγωδία, δυστυχώς.
Η τραγωδία της 23ης Ιουλίου 2018 άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στον τόπο και τους ανθρώπους. Από την Κινέττα και τα Γεράνεια μέχρι την κορύφωση του δράματος στο ανατολικό Πεντελικό. Η ανευθυνότητα Περιφέρειας και δήμων οδήγησε στην τραγωδία και η συνεχιζόμενη ανευθυνότητα από πλευράς ιθυνόντων και αρμοδίων, επιταχύνει τα πράγματα προς μία ακόμα χειρότερη κατάσταση. Στον αφανισμό κάθε φυσικού οικοσυστήματος από την Αττική και τη δημιουργία ενός ακραία ασταθούς και ως εκ τούτου ακατάλληλου και επικίνδυνου για την ανθρώπινη υγεία, περιβάλλοντος. Η πορεία αποκτά φρενήρη ταχύτητα στην πτώση της, προσθέτοντας την τοξική βόμβα του ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ Γραμματικού, πηγή χημικής ρύπανσης του Νοτίου Ευβοϊκού και το ΚΕΛ βορείων Μεσογείων στη Ραφήνα, πηγή βιολογικής ρύπανσης του ίδιου θαλάσσιου αποδέκτη.
Μόνη ελπίδα για το φαιό νταμάρι που οραματίζονται οι εμπρηστές, αναπτυξιολάγνοι και μη, είναι η αποκατάσταση κατά το δυνατό μίας φυσικής ισορροπίας στους μεγάλους ορεινούς όγκους και την μοναδικής ομορφιάς ακτογραμμή της Αττικής. Χρειάζεται η μείωση των επιβαρύνσεων της από την αλόγιστη ανθρώπινη δραστηριότητα. Χρειάζεται σύνεση και ευθύνη, από τον πρώτο ειδικό μέχρι τον τελευταίο ιδιοκτήτη μίας έστω και αδόμητης επιφάνειας γης.
Η ευθύνη είναι ένα φορτίο που το θέλουν όλοι στα λόγια και τα αξιώματα, αλλά στην πράξη κοιτάνε να το κουβαλήσει πάντα κάποιος άλλος.
Ας μη ξεχνάμε πως τελικά εμείς είμαστε οι άλλοι.
*Πόσοι αλήθεια στίχοι μιλούν για το πεύκο στην Αττική παραλία
Αυτά τα κομμένα σου νύχια
Σαν να ήταν ο θάνατος
Μια χειρονομία αβρή κι ανυπόμονη
Σε ένα ποίημα που γράφτηκε για το ηλιοβασίλεμα
Ή σε ένα ποίημα γραμμένο
Για εκείνη τη μάχη που οδήγησε τον Τρακλ*
-Έναν ολόκληρο Τρακλ-
Στην υπερβολική δόση της λύπης-
Καμιά ανησυχία
Αυτοί που πρέπει να είναι νεκροί, είναι νεκροί.
Τα νύχια τους δεν είναι αρπακτικά.
Η ψυχή τους δεν αρπάζει το χώμα
Γιατί η ψυχή τους βιάζεται.
Και προσπερνάει το χώμα.
Τα κάτω άκρα της ψυχής τους τρέχουν
Τα άνω άκρα της ψυχής τους δείχνουν.
Δεν σταματούν
(Αποθήκη Καταλοίπων Ηδονής - Κώστας Καναβούρης, εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα 2019
*Georg Trakl. Αυστριακός ποιητής που πολέμησε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
της Νίνας Γεωργιάδου (αναδημοσίευση από το site της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό)
Όταν ο χρυσός της Μακεδονίας, ξεπουλήθηκε στην Eldorado για ένα κομμάτι ψωμί, μαζί με την περιβαλλοντική ανασκολόπηση της Χαλκιδικής, πόσο μία και πόσο ελληνική ήταν η Μακεδονία;
Όταν οι ΜΑΤατζήδες σακάτευαν γέρους στις Σκουριές και μπούκαραν στα σπίτια, σαν στρατός κατοχής, πού είχες κρύψει τη σάρισα;
Όταν ο Όμιλος Μυτιληναίου και Κοπελούζου, που ‘ ναι θυγατρική του Καναδικού Ομίλου PSP, πήρε την εκμετάλλευση της Εγνατίας, του μεγαλύτερου οδικού άξονα της Μακεδονίας, που είναι μία και ελληνική αλλά τα πηγαινέλα της τα ελέγχουν οι Καναδοί και τα διόδιά της τα τσεπώνει ο Κοπελούζος και όταν η γερμανική DIMERA πήρε το 67% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, και η γερμανική Fraport πήρε όλο το αεροδρόμιο της Μίκρας και βγήκε για ξεπούλημα στους ξένους δανειστέςτο κτίριο της ΕΡΤ και το στρατόπεδο Μέγας Αλέξανδρος και οι φυλακές Κασσάνδρας κι εκατοντάδες στρέμματα στο Μετόχι Σταυρονικήτα στη Σάνη της Χαλκιδικής, και η ΔΕΗ Κοζάνης και η Αγορά Μοδιάνο, το Στρατόπεδο Γκόνου, το Camping Επανομής, το Camping Αγίας Τριάδας, το Στρατόπεδο ΣΕΔΕΣ και η Μαρίνα Αρετσούς τι συλαλλητήρια έκανες, Μακεδονικέ χαλβά;
Ίσα-ίσα για τα στρατόπεδα Μ. Αλέξανδρος, Γκόνου και ΣΕΔΕΣ είπες να πουληθούν, μη τυχόν και γίνουν καταυλισμοί προσφύγων κι ας είσαι γέννημα και θρέμμα της προσφυγιάς.
Μπάσταρδη γενιά, που θυμάσαι τη μάχη στα Γαυγάμηλα αλλά όχι τους κυνηγημένους παππούδες σου Κι όταν ξεμπούκαραν ορδές από εγχώριους τζογαδόρους στο γειτονικό καζίνο κι έκανες τα ψώνια σου σε ημερήσιες εκδρομές για να πάρεις πολλά κι ακόμη πιο πολλά, ήταν κατά τη ρήση του Μεγαλέξαντρου, σ’ άλλο να χρωστάς το ζην και σ’ άλλον το ευ ζην;
Κι όταν οι μπατριώτες επιχειρηματίες μετέφεραν πλεχτήρια, πριονιστήρια, γαζωτήρια στην πάνω,εκτός συνόρων, γειτονιά για περισσότερα κέρδη και καλύτερα λεφτά, τι εξηγήσεις σου έδιναν οι βετεράνοι σημερινοί οργανωτές της πατριωτικής σου αγανάχτησης για το πώς γίνονται σκόνη τα σύνορα όταν συμφέρει; Κι όταν κάποιοι φώναζαν πως το Κόσσοβο θα γίνει ο αρχιμπάτσος των Βαλκανίων με 10000 αμερικάνους στρατιώτες και μια ηλεκτρονική υποδομή να παρακολουθεί όλη τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, ήθελε τότε αρετή και τόλμη η ελευθερία, όχι αγιαστούρες και καρναβαλιστές.
Θα συμφωνήσω σε ένα, μαζί σου. Δεν είσαι απαραίτητα φασίστας. Μόνο άθυρμα. Μαριονέτα κι έρμαιο. Στη φτώχεια και τον ξεπεσμό, με πατριωτικά λαμέ. Μπόσικος σε κηρύγματα μίσους. Παλικαράς στους πιο μικρούς και πιο αδύναμους. Όχι απαραίτητα φασίστας. Εκκολαπτόμενος, μπορεί. Σίγουρα πάντως, ανθρωπάκι. Στης καταπίεσης τα φραγγέλια, άμβωνες κι ευαγγέλια. Ενοχοποιημένο κι εξομολογητέο, απ’ αυτούς που αφόρισαν το Ρήγα και την Επανάσταση, ευλογούσαν προεστούς και κοτζαμπάσηδες και θυμήθηκαν τον Παπαφλέσσα όταν ήταν για τα καλά νεκρός. Κι έπειτα έστελναν την ευλογία των ουρανών στους Ναζί και όρκους πίστης στους δικτάτορες και τώρα τακίμια με τα μπάσταρδα του Αδόλφου.
Όχι απαραίτητα φασίστας. Σίγουρα πάντως, άθυρμα. Μπορεί και λίγο κάθαρμα
Τον Απρίλιο του 1982, η Αργεντινή εισβάλλει στα νησιά Φώκλαντ που βρίσκονται υπό Βρετανικό έλεγχο από το 1841. Η εξουσία των Βρετανών στα νησιά αυτά που απέχουν μόλις 300 μίλια από την Αργεντινή - και 7500 μίλια από τη Μεγάλη Βρετανία - ήταν κάτι που δεν αποδεχόταν ποτέ η χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η Μεγάλη Βρετανία αντιδρά άμεσα στην κίνηση της Αργεντινής και στέλνει στα νησιά μεγάλη ναυτική δύναμη με επικεφαλής δύο αεροπλανοφόρα.
What a journey this has been. Setting this mark is a huge honor. I’m aware of Father Time’s curfew.
Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ο Αστέρας Εξαρχείων της Γερμανίας. Το μέγεθος, όμως, της St.Pauli και η επιρροή της είναι ασύγκριτα μεγαλύτερα. Μιλάμε για μια ομάδα που έχει εκατομμύρια φίλους σε όλο τον κόσμο και κάθε δεύτερη Κυριακή, το γήπεδό της γεμίζει από 30.000 φίλους της που θεωρούν το αποτέλεσμα του αγώνα λιγότερο σημαντικό από την ιδέα που εκφράζει αυτή η ομάδα.
Μια ομάδα που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο όχι σαν μια επιχείρηση από την οποία θα κερδοσκοπήσουν αναρίθμητοι καιροσκόποι, αλλά ως ένα άθλημα που θα ψυχαγωγεί τον κόσμο χωρίς να προκαλεί αλλά και ως ένα χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει και να βοηθήσει κοινωνικά κινήματα. Η St. Pauli δεν υπάρχει κυρίως για τα χρήματα ή για τα τρόπαια, αλλά για την αγάπη για το παιχνίδι αυτό καθεαυτό και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Δεν θα πρωτοτυπούσαμε εάν λέγαμε πως το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει χάσει εντελώς τις όποιες λαϊκές καταβολές του και από ένα άθλημα που δημιουργούσε κάποτε όμορφες κυριακάτικες συνευρέσεις φίλων που αγαπούσαν να βλέπουν ποδόσφαιρο, έχει γίνει πλέον ένα πεδίο παγκόσμιου τζόγου, στο οποίο συμμετέχουν ζάμπλουτοι επιχειρηματίες με αμφίβολες για πολλούς - αλλά όχι για τους υποψιασμένους - πηγές χρημάτων, παγκόσμιας εμβέλειας «νόμιμα» και παράνομα γραφεία στοιχημάτων – τέτοιας έκτασης και δύναμης που δε σου αφήνουν καμία αμφιβολία για το αν μπορούν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα των αγώνων - και ακριβοπληρωμένοι μισθοφόροι ποδοσφαιριστές που αλλάζουν ομάδες σαν τα πουκάμισα αγόμενοι και φερόμενοι από επιτήδειους μάνατζερς
Και, όμως, σε αυτό τον άχρωμο, οικονομίστικο, διεφθαρμένο, συνειδητά απολίτικο κόσμο που έχει μετατραπεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο, υπάρχει η Sankt Pauli (Ζανκτ Πάουλι) που ξεχωρίζει σε αυτό το βρώμικο χώρο όπως το μικρό γαλατικό χωριό του Αστερίξ μέσα στη ρωμαιοκρατούμενη Γαλατία. Μια πρόσφατη κίνησή της , την έφερε ξανά στην επικαιρότητα και έδωσε και σε μας το έναυσμα για ένα μίνι αφιέρωμα σε αυτή τη μοναδική ομάδα
Ο Τούρκος ποδοσφαιριστής της ομάδας, Τσενκ Σαχίν, δεν γνώριζε προφανώς την ιστορία της. Έτσι, με ανάρτησή του στα social media τάχθηκε υπέρ του πολέμου στη Συρία, όπως έκαναν πλήθος συμπατριώτες του μαριονέτες-αθλητές άλλων ομάδων. Συγκεκριμένα, ο Σαχίν ανέβασε μια φωτογραφία της τουρκικής σημαίας στο Instagram και προσευχήθηκε για τη θετική εξέλιξη της εισβολής των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή της βορειοανατολικής Συρίας.
Οι φίλοι της Sankt Pauli αντέδρασαν άμεσα και χωρίς περιστροφές. Σε φιλικό αγώνα της ομάδας τους με τη Βέρντερ, ύψωσαν πανό που καλούσαν όλους τους φίλους της ομάδας να υποστηρίξουν τους Κούρδους και τον ποδοσφαιριστή της ομάδας, Σαχίν, να φύγει από τον σύλλογο. Στο αίτημα των οπαδών αντέδρασε άμεσα η διοίκηση της ομάδας, η οποία σε ανακοίνωσή της, τόνισε πως οι θέσεις που εξέφρασε ο Σαχίν είναι αντίθετες με τις αξίες του συλλόγου και πως ήδη έχει ξεκινήσει επαφές μαζί του για να λύσει το θέμα. Μάλιστα η ανακοίνωση της διοίκησης της ομάδας, έκλεινε με το σύνθημα «Ποτέ ξανά πόλεμος»!
Για όποιον γνώριζε την ιστορία αυτής της ομάδας, ήταν σχεδόν αναμενόμενη αυτή η εξέλιξη. Οι οπαδοί της έχουν αντιταχθεί σε πολέμους και επεμβάσεις και έχουν σταθεί στο πλευρό λαών που δοκιμάζονται. Δε θα μπορούσαν λοιπόν, να ανεχθούν μια τέτοια κίνηση από τον Τούρκο ποδοσφαιριστή
Ας δούμε, όμως, λίγη από αυτή την ιστορία της ομάδας, που η έδρα της βρίσκεται στην περιοχή των κόκκινων φαναριών του Αμβούργου. Το γήπεδό της είναι το μοναδικό στη δεύτερη κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος που έχει σχεδόν 100% ρεκόρ προσέλευσης στα εντός έδρας παιχνίδια με 30,000 εισιτήρια. Και αυτό, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα ή την έλλειψη μεγάλων μεταγραφών ή ακόμα και την ελπίδα να κερδίσει κάποιο τρόπαιο.
Είναι πιθανόν η πιο αριστερή, αντιφασιστική, αντιομοφοβική και υπέρ των μεταναστών ομάδα σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι η ομάδα η οποία, στο πρόγραμμα του αγώνα που θα έδινε υποδεχόμενη την Bayern Munich, έγραφε «Πόλεμος των τάξεων». Είναι η ομάδα που έχει απαγορεύσει ρατσιστικές και φασιστικές πράξεις ή πανό στις τάξεις της από τις αρχές τις δεκαετίας του ’80. Είναι η ομάδα που το κατάστημα με τα αναμνηστικά είδη της μοιάζει περισσότερο με δισκάδικο και το επίσημο περιοδικό της ομάδας φιλοξενεί θέματα που αφορούν τις τέχνες, την πολιτική και τη λογοτεχνία. Είναι η ομάδα που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό γυναικών οπαδών από όλες τις ομάδες της Γερμανίας και η οποία απαγόρευσε τη διαφήμιση του περιοδικού Maxim στους χώρους του γηπέδου κατηγορώντας το για σεξιστικές διακρίσεις.
Οι οπαδοί της φορούν αντιφασιστικά t-shirt, τραγουδούν κομμουνιστικά τραγούδια και οργανώνουν πορείες υποστηρίζοντας καταληψίες ή για να διαμαρτυρηθούν για ελλείψεις σε περιοχές με χαμηλά εισοδήματα. Είναι πρωτοστάτες σχεδόν σε κάθε πολιτική διαδήλωση στο Αμβούργο, μια παράδοση που ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄80 όταν η οδός Haffenstrasse που διασχίζει το λιμάνι θα προστατευτεί από το αναρχικό κίνημα που αντιδρά ενάντια στην λαίλαπα της ανοικοδόμησης και του Real Estate. Σε αυτό τον νικηφόρο αγώνα ενεργή συμμετοχή είχε και η βάση των οπαδών της St. Pauli
Στο παρελθόν η St. Pauli έχει κάνει προετοιμασία στην Κούβα. Εκεί οι παράγοντες, ποδοσφαιριστές και προπονητές ήρθαν σε επαφή με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοι του νησιού σε ό,τι αφορά το νερό. Έτσι αποφάσισαν να βοηθήσουν και σε συνεργασία με τους πάντα πρόθυμους φίλους της ομάδας έθεσαν σε εφαρμογή το πρόγραμμα «Viva con aqua de Sankt Pauli» – μια καμπάνια συλλογής χρημάτων για την υδροδότηση σχολείων της Κούβας με πόσιμο νερό. Το πρόγραμμα πλέον έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο καθώς έχει επεκταθεί σε χώρες της Αφρικής, ενώ πρόσφατα ξεκίνησαν έργα και στο Νεπάλ
Κάτω από τις κερκίδες του γηπέδου ξεκίνησε η λειτουργία μουσείου, σε μια ακόμη νίκη του κόσμου ενάντια στην πρόθεση της πολιτείας να στεγάσει στον ίδιο χώρο ένα αστυνομικό τμήμα! Σε ειδικές Ακαδημίες, παιδιά μικρής ηλικίας, των οποίων οι γονείς αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, προπονούνται δωρεάν. Παράλληλα, υπάρχει μια πρωτοβουλία που έχει ως στόχο να βοηθήσει τους οπαδούς που υποφέρουν από κλινική κατάθλιψη
Οι φίλοι της ομάδας συλλέγουν τακτικά χρήματα για να χρηματοδοτήσουν την αντιφασιστική δράση στο Αμβούργο και έδωσαν μάχες με την πολιτεία και για τους πρόσφυγες που έφτασαν το 2013 στο Αμβούργο από τη μακρινή Λαμπεντούζα. Προπύργιο για τους οπαδούς αποτελεί ίσως η αρχαιότερη κατάληψη της Ευρώπης. Της θρυλικής Rote Flora που εδώ και 25 χρόνια αντιστέκεται στα σχέδια του ιδιοκτήτη για εκκένωση και την δημιουργία στη θέση της, ενός εμπορικού κέντρου
Η St Pauli αγοράζει κυρίως νέους, Γερμανούς παίκτες με τοπική καταβολές. Για τους οπαδούς της St Pauli, τα αποτελέσματα και τα τρόπαια είναι λιγότερο σημαντικά από την καθαρή αγάπη για το ποδόσφαιρο. Όπως ένας οπαδός σχολίασε «Ακόμη και αν πέσουμε κατηγορία, δεν έχει σημασία. Δεν έχει σημασία. »
Η φιλοσοφία της ομάδας αντικατοπτρίζεται στις περίφημες «5 αρχές» τις οποίες τηρεί ο σύλλογος:
α. «Στο σύνολο της, αποτελούμενη από μέλη, προσωπικό, οπαδούς και επίτιμα στελέχη, η FC Sankt Pauli είναι μέρος της κοινωνίας με την οποία περιβάλλεται και έτσι επηρεάζεται τόσο άμεσα όσο και έμμεσα από κοινωνικές αλλαγές στην πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική σφαίρα.»
β. «Η FC Sankt Pauli έχει επίγνωση της κοινωνικής ευθύνης που αυτή συνεπάγεται και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα των μελών, του προσωπικού, των οπαδών και των επίτιμων στελεχών σε θέματα που δεν περιορίζονται μόνο στον τομέα του αθλητισμού »
γ. «Η FC Sankt Pauli είναι ένας σύλλογος μιας συγκεκριμένης συνοικίας της πόλης, και σε αυτό οφείλει την ταυτότητά της. Αυτό του δίνει μια κοινωνική και πολιτική ευθύνη σε σχέση με την περιοχή και τους ανθρώπους που ζουν εκεί»
δ. «Η FC Sankt Pauli σκοπεύει να βάλει ορισμένο αίσθημα για την ζωή και συμβολίζει την αυθεντικότητα του αθλητισμού. Αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους να ταυτιστούν με το σύλλογο ανεξάρτητα από τις αθλητικές επιτυχίες που μπορεί να επιτύχει. Τα βασικά χαρακτηριστικά του συλλόγου που ενθαρρύνουν αυτή την αίσθηση αναγνώρισης πρέπει να τιμηθούν, να προωθηθούν και να διατηρηθούν»
ε. «Η ανεκτικότητα και ο σεβασμός στις αμοιβαίες ανθρώπινες σχέσεις είναι σημαντικοί πυλώνες της φιλοσοφίας της Sankt Pauli»
Για τη συγγραφή αυτού του άρθρου διαβάσαμε stpaulithess.wordpress.com και giati-o-kosmos-agapa-tin-sankt-pauli-
Η παραπάνω πρόσκληση εμφανίστηκε στη σελίδα του Αθλητικού Ομίλου Πικερμίου στο facebook, την Τρίτη 1/10/2019, ενόψει του αγώνα που θα διεξαχθεί στο κλειστό γήπεδο της Διώνης, στις 21:30 μεταξύ της γυναικείας ομάδας του ΑΟΠ και εκείνης του ΑΣ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ ΝΤΕΡΗ.
Η πρόσκληση βέβαια δεν αφορά μόνο αυτόν τον αγώνα, αλλά το σύνολο των αγώνων που τα κορίτσια του ΑΟΠ θα δώσουν στο πρωτάθλημα της Γ κατηγορίας της ΕΣΚΑ
Εκείνο που δεν υπάρχει στην πρόσκληση και που είναι ενδεικτικό της σεμνότητας που διακρίνει τις αθλήτριες του ΑΟΠ, είναι τα ονόματα τους.
Επειδή αξίζει και με το πραπάνω, να γνωρίσουμε όλοι την ομάδα που χρόνια αγωνίζεται στα παρκέ εκπροσωπώντας το Πικέρμι, την πόλη μας και μία μπασκετική ιστορία. Εκείνη του ΑΟΠ που μας έχει προσφέρει τόση χαρά, θα τις αναφέρουμε στην παρούσα ανάρτηση, μία προς μία.
Για να γνωρίσουμε και τις ίδιες τις παίκτριες, τις αγωνίστριες, εκτός από τον αγώνα τους.
Να γνωρίσουμε (σε αλφαβητική σειρά επιθέτων), να απολαύσουμε το παιχνίδι τους και να φωνάξουμε για την ομάδα του ΑΟΠ που έχει παίκτριες σαν
Την Ιωάννα Ανδρεαδέλλη
Την Αφροδίτη – Μαρία Αργύρη
Τη Μαρία Βέντη
Τη Μαρία Γεωργαντώνη
Την Αλεξάνδρα Δεσποτίδου
Τη Χαρούλα Θωμά
Την Αφροδίτη Μαρία Κοκκινοβασίλη
Την Ελένη Κούκη
Την Κωνσταντίνα Κυριακίδου
Τη Δέσποινα Λεοντιάδη
Την Ευθυμία Μακρή
Τη Χρυσή Μανιμανάκη
Την Παναγιώτα Νταούτη
Τη Βιολέτα Ξανθούλη
Την Άννα Μαρία Πέτση
Την Ιωάννα Πρωτόπαππα
Και την Coach της ομάδας την Έλενα Κανέλλου
Θα είμαστε όλο το Πικέρμι εκεί. Η ομάδα μας αξίζει την στήριξη μας
Καλή αρχή και καλή επιτυχία στην ομάδα του Πικερμίου.
Η αληθινή εμπειρία του μπάσκετ ξεκινά μαζί με τη μεγάλη οικογένεια του Αθλητικού Ομίλου Πικερμίου. Ελάτε να μοιρασούμε την εμπειρία. Για τα αγόρια μέχρι 12 ετών και τα κορίτσια μέχρι 14, η οικογένεια του ΑΟΠ κάνει δώρο τη συνδρομή μέχρι 31/12/2019
Η εποχή των πρωταθλητών και των πρωταθλημάτων έφτασε! Η μεγάλη μπασκετική οικογένεια του Αθλητικού Ομίλου Πικερμίου, σε καλεί στην υπερταχεία που διαρκώς ανεβαίνει κατηγορίες.
Σε καλεί να ανέβεις κι εσύ στο τραίνο, για να μοιραστείς μαζί μας το ταξίδι, τη συγκίνηση, τον αγώνα και να μάθεις το μπάσκετ από την δική σου μπασκετικη οικογένεια.
Κάνε κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο και το ταξίδι θα ξεκινήσει. Το ΑΟΠ express έχει τη θέση σου έτοιμη και είσαι μόνο ένα κλικ μακριά.
Και για τους νεαρότερους επιβάτες του ΑΟΠ express, από 7 έως 12 ετών, η συνδρομή μέχρι το τέλος του 2019 ειναι δώρο
Δεν αποτελεί νέο ούτε έκπληξη, για τους κατοίκους του Πικερμίου ο διχασμός που έχει καταφέρει να καλλιεργήσει μία ομάδα ανθρώπων, στην τοπική αθλητική καθημερινότητα. Στο κείμενο που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να βάλουμε μία τάξη στα γεγονότα που ζούμε τα τελευταία χρόνια και να αναδείξουμε την αλήθεια για όσα συμβαίνουν εις βάρος του μοναδικού αθλητικού συλλόγου στο Πικέρμι, που με αγώνες και θυσίες των ίδιων των Πικερμιωτών, έχουν καταφέρει να ανεβάσουν μία ανδρική ομάδα μπάσκετ στην Α κατηγορία της ΕΣΚΑ, μία γυναικεία στην Γ κατηγορία του ίδιου πρωταθλήματος και ταυτόχρονα να διατηρεί ακαδημίες με τμήματα παίδων, παμπαίδων, κορασίδων.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία και πρέπει να τονιστεί πως ο Αθλητικός Όμιλος Πικερμίου, γεννημένος μέσα από την ίδια την Πικερμιώτικη κοινωνία και την ανάγκη της να δημιουργήσει αθλητική παιδεία και εμπειρία στον τόπο, αγωνίζεται από το 1990 και έχει καταφέρει τα παραπάνω επιτεύγματα. Είναι η αγάπη των ανθρώπων του τόπου που τον προωθεί και όχι κάποιοι άδηλοι πόροι ή κάποια προνομιακή μεταχείριση εκ μέρους της εξουσίας. Το αντίθετο μάλιστα. Η αντιμετώπιση του από την δημοτική αρχή, την κακώς εννοούμενη ως τοπική εξουσία, είναι παραδειγματικά εχθρική.
Ίσως να αποτελεί μοναδική περίπτωση στα ελληνικά χρονικά, μία δημοτική αρχή, είτε μέσω των εταιριών διαχείρισης των εγκαταστάσεων είτε με αποφάσεις συνδεδεμένων με αυτήν φορέων, να εξοβελίζει έναν τοπικό σύλλογο που διακρίνεται σε ανταγωνιστικά περιφερειακά πρωταθλήματα και έχει -παρά την εξόφθαλμη δημαρχιακή εχθρότητα- ανοδική αγωνιστική τάση. Αυτά όμως είναι επιτεύγματα, που αν για άλλες ομάδες κοστίζουν σε κόπο και χρήμα ένα Α ποσό, για τον ΑΟΠ έχει φτάσει να κοστίζουν τόσο ώστε τα κόστη αυτά να απειλούν και την ίδια την ύπαρξη του.
Ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.
Είναι μία αναντίρρητη αλήθεια πως ο ιστορικός αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου είναι ο ΑΟΠ, από το 1990 που ιδρύθηκε και περισσότερο από το 1994 που ανέπτυξε αγωνιστικά τμήματα στις κατηγορίες των τοπικών και περιφερειακών πρωταθλημάτων της Αττικής (τουλάχιστον μέχρι σήμερα). Μιλάμε δηλαδή για 25 χρόνια αγωνιστικής εμπειρίας στα πρωταθλήματα της Αττικής. Τα τελευταία 4 χρόνια, εμφανίστηκε μία ακόμα ομάδα στο Πικέρμι. Μία ομάδα που δεν γεννήθηκε από τους κατοίκους του Πικερμίου αλλά εμφυτεύτηκε στον τόπο, σαν μόσχευμα. Μία ομάδα που γεννήθηκε από τους κατοίκους του Μενιδίου και που εισάχθηκε στο Πικέρμι προκειμένου να γίνει όχημα διεκδίκησης κοινωνικής αποδοχής για τον άνθρωπο που την εμφύτευσε και που δεν είναι άλλος από τον σημερινό δήμαρχο Ραφήνας - Πικερμίου. Η επιχείρηση της μεταφοράς της ομάδας τον ωφέλησε, απ’ ότι έδειξαν τα πράγματα.
Μία ομάδα που δραστηριοποιείται στο ποδόσφαιρο, μάλλον με όχι και τόσο καλά αποτελέσματα, μετακόμισε από το Μενίδι στο Πικέρμι. Εκτός από όχημα διεκδίκησης κοινωνικής αποδοχής του δημάρχου από την τοπική κοινωνία, η ομάδα αυτή εκτέλεσε και άλλον έναν στόχο, που δεν ήταν άλλος από τον υποσκελισμό του ΑΟΠ, μέχρι ίσως και την τελική του υποκατάσταση -από τον επονομαζόμενο «Αετό». Για να το πετύχουν αυτό οι άνθρωποι του Αετού Μενιδίου που τώρα λέγεται Αετός Πικερμίου, ξεκίνησαν από την ίδια την ιστορία της ομάδας και τη χωροχρονική μετάθεση της ίδρυσης του το 1982 (8 χρόνια πριν τον ΑΟΠ) πράγμα που αποτελεί, αν όχι κραυγαλέο, απλά γελοίο ψέμα.
Και αν τα πράγματα έμεναν εδώ, θα μιλούσαμε απλά για γραφικούς και τις ανοησίες στις οποίες καταφεύγουν οι συνήθεις γραφικοί. Δεν θα υπήρχε λόγος να συντάξουμε το παρόν κείμενο αν δεν μεθοδεύονταν και υλοποιούνταν πολλά περισσότερα δόλια και απαράδεκτα.
Το πρώτο απαράδεκτο ήταν το ότι με την υποστήριξη συγκεκριμένων προσώπων και κυρίως της ίδιας της δημοτικής αρχής, ο Αετός Μενιδίου, που τώρα λέγεται Πικερμίου, διεμβόλισε τον ΑΟΠ και του έκοψε κομμάτια από την ίδια του την σάρκα, την οποία αποτελούσαν νεαροί αθλητές, κυρίως του μπάσκετ. Δεδομένης μίας διοικητικής αναταραχής που προκλήθηκε το 2015 από συγκεκριμένους και γνωστούς στην τοπική κοινωνία, προκλήθηκε το πρώτο ρήγμα. Πολλά παιδιά ακολουθώντας, τους ανθρώπους του Αετού, που φρόντισαν να δημιουργήσουν τις παραίτητες συνθήκες, μετακόμισαν εκεί μαζί τους. Από εκεί και με την ύπαρξη δύο ομάδων πια, που θα χρησιμοποιούσαν ως έδρα και γήπεδο τις εγκαταστάσεις της Διώνης, άρχισε η ασυμμετρία στην μεταχείριση των ομάδων η οποία οδήγησε σε περαιτέρω διαρροές παιδιών από τον ΑΟΠ προς τον Αετό. Η δημοτική αρχή φρόντισε, μέσω του ελεγχόμενου από αυτή ΔΟΠΑΠ, να μειώσει τις ώρες χρήσης του γηπέδου που χρειαζόταν ο ΑΟΠ για τα τμήματα του, Με ανδρική και γυναικεία ομάδα στις κατηγορίες της ΕΣΚΑ (Γ,Β,Α διαδοχικά οι άνδρες, Δ και Γ οι γυναίκες) με τμήματα παίδων, παμπαίδων, κορασίδων που συμμετείχαν σε πρωταθλήματα και διοργανώσεις, έφτασαν τα μεν παιδιά να προπονούνται με τον «γαλατά». Πρωί πρωί και οι μεγάλοι να προπονούνται νυχτερινές και μεταμεσονύκτιες ώρες. Ο «Αετός» είχε (ως δια μαγείας ή από μία ακατανόητη δικαιοπραξία) τις άλλες, τις λογικές ώρες. Ήταν μία λεόντειος συμφωνία που υπονοούσε πως ο «Αετός» είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του γηπέδου και απλά ανεχόταν τον ΑΟΠ, την ιστορική ομάδα του Πικερμίου.
Φέτος και λόγω της «δημοτικής δικαιοσύνης» που εφαρμόζεται στις ώρες χρήσης του γηπέδου της Διώνης, ο ΑΟΠ έπρεπε να βρει τρόπο να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες σε προπονητικό χώρο και χρόνο που επιβάλει η τελευταία άνοδος του στο πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ. Αναζήτησε λοιπόν χώρο, έξω από τη φυσική και ιστορική του έδρα, που είναι το γήπεδο της Διώνης. Έτσι αποφάσισε ο «ιδιοκτήτης» του Αετού, δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου (που καλύπτεται πίσω από το νομότυπο του διορισμού ενεργούμενων του σε διοικητικές θέσεις). Η ιστορική ομάδα του τόπου έπρεπε να εγκαταλείψει την έδρα της. Στην έρευνα που έγινε, ακόμα και το χαμηλότερο κόστος για τη χρήση γηπέδου προπόνησης για την ομάδα, ήταν υψηλότατο και σχεδόν απαγορευτικό. Θα έπρεπε να στερηθεί η ομάδα κάτι που θα είχε ανάγκη, για να πληρώνει γήπεδο για προπονήσεις (τα στοιχεία είναι στη διάθεση μας). Ακόμα και αν ο νόμος υποχρεώνει τον δήμο και τα νομικά του πρόσωπα να υποστηρίξουν την ομάδα της πόλης (υποστήριξη σωματειακού αθλητισμού και μάλιστα όταν αυτός είναι και αξιώσεων), στο Πικέρμι ισχύει ο «νόμος του Αετού» ή μάλλον ο νόμος «των ανθρώπων του Αετού».
Αυτό που συνήθως ξεπλένει μία λαθροχειρία και την κάνει να μοιάζει σχεδόν φυσιολογική, είναι το νομότυπο της . Η λαθροχειρία μπορεί να είναι ανήθικη και ουσιαστικά παράνομη, αν όμως διαθέτει ένα ψήγμα πάνω στο οποίο μπορεί να βασιστεί ακόμα και η χειρότερη αδικοπραξία, τότε αυτό μεγεθύνεται και προβάλλεται στην οθόνη της συλλογικής συνείδησης ως δίκαιο. Έτσι, η αιτιολόγηση για την μέγιστη λαθροχειρία στις ώρες χρήσης του γηπέδου βασίστηκε στον αριθμό των αθλητών. Αθλητών αδιακρίτως αν επρόκειτο για ομάδα ανταγωνιστικού πρωταθλήματος ή ομάδα σούπερ μίνι με παιδιά 8 ετών. Οι ώρες μοιράστηκαν τυπικά στα δυο, ουσιαστικά με τρόπο που εξωθεί τον ΑΟΠ να εγκαταλείψει την έδρα του και να αναζητά χώρο για προπόνηση με κόστη που δεν αντέχονται.
Ο δήμος, που για τον ΑΟΠ και το Πικέρμι αποτελεί δήμ(ι)ο, με την ίδια επινοημένη και ala Carte αντίληψη περί δικαίου, διαχειρίζεται και τις ενισχύσεις προς τις τοπικές ομάδες.
Διαβάζουμε σε τοπική ιστοσελίδα που διατηρεί «θερμό εναγκαλισμό» με τον δήμαρχο πως το 2018, θα δοθούν συνολικά 70.000 ευρώ στα αθλητικά σωματεία του δήμου, 20.000 ευρώ περισσότερα από την προηγούμενη χρονιά.
Αναλυτικά το ποσό που πήρε (;) κάθε σωματείο είναι:
Α.Ο. Τριγλίας Ραφήνας 21.000 €
ΑΠΟ Θύελλα Διασταύρωσης Ραφήνας 21.000 €
Αργοναύτης Τριγλίας Ραφήνας 10.500 €
ΔΑΣ «Αραφήν» 4.900 €
Αετός Πικέρμιου 4.900 €
Α.Ο. Καλλιτεχνούπολης 2.800 €
Α.Ο. Πικερμίου 2.800 €
Ναυταθλητικός Σύλλογος «Αλκυών» 2.100 €
Ο Αετός, με ποδοσφαιρική ομάδα που δεν διακρίνεται και για τις επιτυχίες της και με μπάσκετ δίχως τις ανάγκες που συνεπάγεται η συμμετοχή σε υψηλό επίπεδο στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑ, παίρνει σχεδόν ένα πεντοχίλιαρο, ποσό διπλάσιο από το ποσό που προορίζεται για τον ΑΟΠ. Είναι αυτό επιβράβευση της πορείας του ΑΟΠ και αναγνώριση της πορείας του;
Αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση της ανέγερσης υποδομής λουτρού από τον δήμο, όπως και αποδυτηρίων στην εγκατάσταση του «Αετού», όταν ο ΑΟΠ αναγκάζεται να φιλοξενεί ομάδες επιπέδου Α’ ΕΣΚΑ σε αποδυτήρια και λουτρά που αποτελούν ντροπή για τον τόπο. Προφανώς ο δήμος (που μέρος των χρημάτων του προέρχεται και από τον κόσμο του ΑΟΠ) χρηματοδοτεί υποδομές για τα δικά του παιδιά. Οι «ξένοι» προς τον δήμαρχο και την ομάδα του, δεν χρειάζονται αποδυτήρια ούτε λουτρά. Η εικόνα μιλάει από μόνη της και είναι αμείλικτη και ενδεικτική της προσπάθειας της δημοτικής αρχής να εξοβελίσει τον ΑΟΠ από τη φυσική και ιστορική του έδρα.
Τα αποδυτήρια μίας ομάδας ποδοσφαίρου στο Πικέρμι, κάποιων επιδόσεων, πηγή iRafina
  |
Λουτρά της ομάδας μπάσκετ του Πικερμίου που παίζει στην Α ΕΣΚΑ και ανεβαίνει διαρκώς. Εδώ φιλοξενούνται ομάδες
Το πράγμα έχει πάρει δραματικές διαστάσεις για τον ΑΟΠ. Προεκλογικά, είχε κυκλοφορήσει μία φήμη (όπως αποδείχθηκε άσχετα αν έγιναν και «συναντήσεις») πως θα γινόταν επανένωση του αθλητικού σώματος του Πικερμίου, με τρόπο που θα ταίριαζε στην ιστορική αλήθεια και την αθήτική πραγματικότητα. Τα πάντα σήμερα μας ωθούν να πιστέψουμε πως επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα του δημάρχου που είναι αντιδημοφιλής στο Πικέρμι (απόδειξη είναι πως στο Πικέρμι στις εκλογές ήρθε δεύτερος).
Γεγονός είναι πως ακόμα και να θέλαμε να πιστέψουμε πως μπορεί να κρατήσει κανείς την πολιτική (αυτού του επιπέδου) μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, αυτό δεν γίνεται. Οι εκφραστές της μικροπολιτικής και της εξυπηρέτησης ιδίων και φιλικών τους συμφερόντων, οι ταγοί της, έρχονται να διαλύσουν μία αθλητική πραγματικότητα που χτίστηκε με αγώνες από τους ίδιους τους Πικερμιώτες και το μεράκι και το πάθος μερικών από αυτούς, που προσέφεραν και προσφέρουν τα πάντα για τον σύλλογο του τόπου. Τον σύλλογο που δεν προσφέρει ούτε ψήφους ούτε χαρά σε έναν δήμαρχο που μετακόμισε απέναντι στην ομάδα μία ολόκληρη άλλη ομάδα από τον τόπο της, για να φτιάξει μια δική του αυλή από χειροκροτητές και προσωπικούς κόλακες. Με το αζημίωτο βεβαίως, αφού όλοι πρέπει να κερδίσουν κάτι «για την προσφορά τους στον τόπο»
(Συνεχίζεται)
7 Σεπτεμβρίου 2012
Ο χρόνος σταματά για λίγο ... Η φρίκη προβάλλει μέσα από μια γιορτή...Το τέρας βρυχάται μέσα στη νύχτα,,,
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
