Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΜε την επέλαση των κάθε λογής, κατ' ονομα "προστατών" των οικιστών πρώην δασικών ή γειτνιαζόντων με δάσος περιοχών και προ του ορατού πια κινδύνου να εκχερσωθούν τα τελευταία δάση της Αττικής (όσα γλίτωσαν από τις πυρκαγιές και τις καταπατήσεις), αποκαλύπτεται πως ανέκαθεν όταν οι εξουσίες μιλούσαν για "προστασία", ποτέ δεν αναφέρονταν στο δάσος. Αναφέρονταν στους οικιστές του, παράνομους ή νομότυπους και τις περιουσίες τους. Άγρα ψήφων και υπηρετών, ο σκοπός τους και ποτέ το δάσος. Αυτό που ούτε κατανόησαν, ούτε το χρειάστηκαν ως υπάρξεις. Το δάσος, το βουνο, τα φυσικά αποθέματα ήταν πάντα το "αντάλλαγμα". Αντάλλαγμα σε συνεταιριστές, συλλόγουε, αυτόνομους οικοδομικούς συνεταιρισμούς κλπ. Αντάλασσαν το μεγάλο και το αιώνιο Δάσος για το μικρό, το ασήμαντο. Σαν να ήταν οι ιδιοκτήτες του. Σαράφηδες της γης.
Επακόλουθο ήταν να απαξιωθεί και η δασική υπηρεσία, ως θεράποντας και προστάτης του μεγάλου και του αιωνίου (οι εξαιρέσεις παραμένουν εξαιρέσεις γι' αυτό και επιβεβαιώνεται ο κανόνας). Σήμερα, με τη χυδαιότητα που δικρίνει κάθε εξουσία, χρηματοδοτούνται νομότυπες εκχερσώσεις και σκληρές παρεμβάσεις, έξω από κάθε διαχειριστική λογική. Η διαχείριση έδωσε τη θέση της στον χασάπη και τον μπαλτά του. Ειδικά τώρα που ανακάλυψαν ακόμα μία ωφέλεια, ως καλοί νεοφιλελεύθεροι που εκεί που ο λαός ζει την καταστροφή, αυτοί βλέπουν τη μεγάλη ευκαιρία.
Αναδημοσιεύουμε από το euronews.gr ένα άρθρο που θέτει ένα αναπάντητο ερώτημα, το οποίο απαγορεύεται να απαντηθεί αφού αν υπήρχε δασική υπηρεσία θα έμπαιναν παράμετροι όπως πρόληψη, διαχείριση, χερσαία σώματα δασοπυρόσβεσης, καταστολή με αντίπυρα, γνώση της φυσιογραφίας, προσλήψεις και εκπαίδευση κ.ά Αυτά δεν μπορούν να προκριθούν στο μεγάλο σχέδιο της πολιτικής προστασίας, αφού -όπως λέει και ο υφυπουργός- " κομβικό ρόλο παίζουν τα εναέρια μέσα" και βέβαια "προβλέπεται η αγορά συνολικά 36 νέων αμφίβιων αεροσκαφών Air-Tractor" Γι' αυτό ο τίτλος "η δασική υπηρεσία δεν συμφέρει" θα ήταν συντομότερος, περιγρφικότερος, ακριβέστερος
Aντιπυρική Προστασία: Εξοπλιστικό πρόγραμμα 1,76 δισ. ανακοίνωσαν Χρυσοχοϊδης - Χαρδαλιάς -euronews.gr
Για τομή στον τομέα της αντιπυρικής προστασίας στη χώρα μας και πρότυπη δουλειά, μακριά από «εκ των υστέρων μεμψιμοιρία» και για να προλάβουμε νέες τραγωδίες, χαρακτήρισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τον φετινό σχεδιασμό της Πολιτικής Προστασίας για την αντιπυρική περίοδο, τις λεπτομέρειες της οποίας ανακοίνωσε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε το μεσημέρι στο Κτίριο «Φάρος» στο Μαρούσι.
Όποιος παρακολουθεί από κοντά τις συζητήσεις και τις αναλύσεις για τις πηγές ενέργειας, θα έχει διαπιστώσει το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται κάθε συζήτηση όταν φτάνουμε στο κρίσιμο σημείο να πάρουμε θέση για το ποια πηγή ενέργειας θεωρούμε προτιμότερη.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η απολιγνιτοποίηση της Ελλάδας και η αντικατάσταση του λιγνίτη με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εθεωρείτο η απόλυτη και αδιαμφισβήτητη προτεραιότητα. Όποιος έχει δει – ακόμη και από μακριά – τις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και την Πτολεμαΐδα, αντιλαμβάνεται το τεράστιο τίμημα που καταβάλλουν οι κάτοικοι των περιοχών αυτών αναγκαζόμενοι να αποδεχθούν τη δραματική υποβάθμιση του τόπου τους προκειμένου να ηλεκτροδοτείται όλη η χώρα· ένα τίμημα που εξαγοράζεται με τις θέσεις εργασίας που δημιουργούνται σε αυτές τις περιοχές.
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αποτελούσαν χωρίς αμφισβήτηση τη μεγάλη ελπίδα για μια φιλική προς το περιβάλλον λύση. Όμως, φαίνεται πως υποτιμήθηκαν από τους οπαδούς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δύο παράγοντες.
Ο πρώτος παράγοντας είναι αντικειμενικός και έχει να κάνει με τον τρόπο παραγωγής ρεύματος από τις ανεμογεννήτριες (μιλάμε για τις ανεμογεννήτριες γιατί αυτές βασικά μας απασχολούν στην Ελλάδα). Οι ανεμογεννήτριες πολύ απλά δίνουν ρεύμα μόνο όταν φυσάει. Από την άλλη, όταν φυσάει πολύ, δεν υπάρχει προς το παρόν τρόπος να αποθηκευθεί - τουλαχιστον σε μεγάλη κλίμακα - η πλεονάζουσα ενέργεια, η οποία μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στο σύστημα διανομής της ενέργειας. Έχουμε πρόβλημα λοιπόν και όταν δεν φυσάει και όταν φυσάει πολύ. Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι ένα σύστημα από ανεμογεννήτριες χρειάζεται δίπλα του πάντα σε επιφυλακή και ένα σύστημα σταθερής ροής ενέργειας, που θα καίει δηλαδή λιγνίτη ή πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, το οποίο θα εξισορροπεί τον ασταθή ρυθμό παραγωγής ενέργειας από τις ανεμογεννήτριες
Είναι χαρακτηριστικό πως στη Γερμανία, παρά το δηλωμένο σχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης και τις οδηγίες της ΕΕ για τον τερματισμό της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με άνθρακα, εγκαινιάστηκε ένα νέο ατμοηλεκτρικό εργοστάσιο λιγνίτη και ξεκίνησε την λειτουργία του στις 30 Μαΐου του τρέχοντος έτους. Ο σταθμός παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος των 1.100 MW, βρίσκεται στην περιοχή της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, και η έναρξη της λειτουργίας του αποδεικνύει πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζαμε σε σχέση με την απεξάρτησή μας από τον άνθρακα
Ο δεύτερος παράγοντας που υποτιμήθηκε από τους οπαδούς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας , είναι ο τρόπος με τον οποίο το ελληνικό κράτος θα αποφάσιζε να διαχειριστεί το ζήτημα. Αντί να έχει αυτό τον πρώτο λόγο έχοντας καταστρώσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, άφησε το χώρο των αιολικών πηγών ενέργειας να κατακλυστεί από επιχειρηματικά κοράκια, που είδαν πόρτες ορθάνοιχτες και αφύλαχτες και έτρεξαν να επωφεληθούν. Σε ένα χώρο, όπως είναι αυτόν της ενέργειας, όπου ο ρόλος του Δημοσίου έπρεπε να είναι πολύ ισχυρός, ο ιδιωτικός τομέας έφτασε να έχει σχεδόν την αποκλειστικότητα.
Η ιδιωτικοποίηση αυτή δεν ευνόησε έναν κεντρικό σχεδιασμό, όπως θα επιβαλλόταν. Έτσι, αντί αυτού, παρακολουθούμε αποσπασματικές και αθρόες αναθέσεις έργων σε ιδιώτες, χωρίς κανένα κεντρικό σχεδιασμό και πολλές φορές χωρίς καμία διασύνδεση των έργων μεταξύ τους. Παρατηρούμε, επίσης, να υποβάλλονται και να εγκρίνονται μελέτες για εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε περιοχές Natura
Αυτή τη στιγμή υπάρχει υπερπληθώρα αιτημάτων αδειοδότησης σε ΑΠΕ. Ο εθνικός στόχος εγκαταστημένης ισχύος από Αιολικούς Σταθμούς Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας έως το 2030 είναι 7,05 GW. Ο στόχος αυτός είχε επιτευχθεί κατά 44% το Μάρτιο του 2020 με 260 λειτουργούντες σταθμούς παραγωγής ενέργειας, συνολικής ισχύος 3,11 GW.
Αν σε αυτούς προσθέσουμε και τους σταθμούς για τους οποίους έχουν ήδη εκδοθεί άδειες εγκατάστασης ή βρίσκονται στο τελικό στάδιο της άδειας παραγωγής , τότε η συνολική ισχύς φτάνει στα 8,83 GW. Υπερκαλύπτεται ήδη, δηλαδή, κατά 125% ο εθνικός στόχος του 2030.
Το εξωφρενικό είναι πως αν τεθούν σε λειτουργία όλοι οι χερσαίοι ΑΣΠΗΕ που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε διάφορα στάδια αδειοδότησης (σε αξιολόγηση, άδεια παραγωγής, άδεια εγκατάστασης, άδεια λειτουργίας), η εγκαταστημένη ισχύς στη χώρα θα ξεπεράσει τον εθνικό στόχο κατά πέντε φορές.
Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών
Από την άλλη μεριά έχει γίνει αντιληπτή και η προχειρότητα με την οποία συντάσσονται οι μελέτες, αλλά και η επιπολαιότητα ( ή η δολιότητα) με την οποία αυτές γίνονται δεκτές. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση που αποκαλύπτει η Εφημερίδα των Συντακτών, σχετικά με την απαράδεκτη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που είχε καταθέσει η εταιρεία «ΤΕΡΝΑ ΑΙΟΛΙΚΗ ΞΕΡΟΒΟΥΝΙΟΥ Α.Ε.» για την εγκατάσταση αιολικού σταθμού στο όρος Αγιος Κωνσταντίνος - Ξεροβούνι στην ορεινή Ναυπακτία. Όπως αναδεικνύει η εφημερίδα, η μελέτη ήταν αντιγραφή από μελέτη για έναν προγενέστερο αιολικό σταθμό στην πεδιάδα του νομού Αργολίδας. Και ήταν τόσο πρόχειρη η αντιγραφή που ο μελετητής που τη συνέταξε δεν μπήκε καν στον κόπο να αλλάξει τα ονόματα των τοποθεσιών της προηγούμενης μελέτης
Η εταιρεία, μετά το σάλο που προκάλεσε η αποκάλυψη της απάτης, απέσυρε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που είχε καταθέσει και , με επιστολή που απέστειλε προχθές προς τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος Χωροταξίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου, η εταιρεία γνωστοποίησε την απόσυρση της μελέτης με σκοπό την «επικαιροποίηση και τη διόρθωσή της». Πάντως, θα επανέλθει. Θα διορθώσει τα λαθάκια και θα πάρει την πολυπόθητη έγκριση
Αυτά σε σχέση με την προχειρότητα και την copy-paste διαδικασία με την οποία συντάσσονται οι μελέτες. Σχετικά με την αλληλοεπικάλυψη των έργων, που ως εκ τούτου τα καθιστά περιττά (περιττά για το κοινωνικό σύνολο βέβαια, όχι για τον εργολάβο), ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο σχεδιασμός που προέβλεπε την εγκατάσταση 106 ανεμογεννητριών, ύψους 150 έως 198,5 μ., σε 14 νησίδες στο Νότιο Αιγαίο με εγκατεστημένη ισχύ 486 MW από την εταιρεία Κυκλαδικά Μελτέμια Α.Ε., που ανήκει στον ελληνικών συμφερόντων όμιλο EUNICE ENERGY GROUP (EEG).
Περιβαλλοντικές οργανώσεις, αλλά και η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων του Αιγαίου επισημαίνουν πως το προτεινόμενο έργο είναι περιττό λόγω άλλων αλληλεπικαλυπτόμενων έργων διασύνδεσης που αναμένεται να ολοκληρωθούν σύντομα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη διασύνδεση Κρήτης-Πελοποννήσου και τη διασύνδεση Κρήτης-Αττικής. Όμως, πέρα από περιττό, το έργο αυτό είναι και ιδιαίτερα κοστοβόρο καθώς θα απαιτήσει σχεδόν 50% περισσότερο καλώδιο μεταφοράς από τη λύση που ήδη εφαρμόζεται από τον ΑΔΜΗΕ για την ίδια διασύνδεση.
Πέρα από τα παραπάνω, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και το πλήθος των μελετών που καταγγέλλουν τη μεγάλης έκτασης επέμβαση που επιχειρείται στις περιοχές που έχει αποφασιστεί η εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Τονίζουν ότι το πλήθος αλλά και το μέγεθός τους θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη αλλοίωση του τοπίου και πολύ σοβαρές και πιθανόν μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στα τοπικά οικοσυστήματα
Φωτορεαλιστική απεικόνιση των σχεδιαζόμενων έργων στα Λέβιθα. Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών
Και τι κάνουμε τελικά; Αφηνόμαστε στη σιγουριά του λιγνίτη, αγνοώντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του; Σίγουρα δεν είναι αυτή η λύση. Η λύση επίσης δεν βρίσκεται στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών, που μπορεί να μην επιβαρύνουν με καυσαέρια το περιβάλλον, προκαλούν όμως πλείστα άλλων προβλημάτων μέσω των γιγαντιαίων κατασκευών
Δεν είμαστε από αυτούς που δαιμονοποιούν την τεχνολογία. Αντιλαμβανόμαστε πως από κάπου πρέπει να παράγουμε την ενέργεια που καταναλώνουμε. Γνωρίζουμε επίσης πως κάθε τρόπος παραγωγής ενέργειας αφήνει το αποτύπωμά του στο περιβάλλον. Ακόμη και αυτά που γράφουμε τώρα, απαιτούν ενέργεια που από κάπου πρέπει να αντληθεί. Μια λύση θα μπορούσε να ήταν η μείωση της ενέργειας που καταναλώνουμε, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε εθνικό ή πλανητικό. Κάτι τέτοιο όμως φαντάζει απίθανο, ειδικά αν κοιτάξουμε προς τη μεριά της Ασίας, η οποία γιγαντώνεται τόσο από άποψη πληθυσμού, όσο και από πλευράς κατανάλωσης ενέργειας
Μία λύση, έστω και τοπική, είναι αυτή που προτείνει το πρωτοποριακό σε πολλά θέματα μικρό νησί της Τήλου, το οποίο κατόρθωσε να γίνει ενεργειακά αυτάρκες, μέσω ενός ήπιου προγράμματος ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έργου που έγινε αυστηρά και μόνο για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του νησιού. Το έργο αυτό συνδυάζει παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας, αποθήκευσή τους και ένα έξυπνο σύστημα ελέγχου και διαχείρισης ενέργειας. Το καλοκαίρι, που η Τήλος φτάνει την ανώτατη κατανάλωση, το έργο καλύπτει το 75-80% των αναγκών της με καθαρή ηλιακή και αιολική ενέργεια, ενώ τον χειμώνα το 100% και πουλάει το υπόλοιπο στη ΔΕΗ, Σύμφωνα με τη δήμαρχο του νησιού, Μαρία Καμμά-Αλιφέρη, με μια ακόμη ανεμογεννήτρια των 800 κιλοβάτ, το νησί θα καλυφθεί 100% και για το καλοκαίρι.
Μία άλλη παρόμοια λύση είδαμε να πραγματοποιείται στο Βελβεντό της Κοζάνης με την κατασκευή ενός μικρού υδροηλεκτρικού έργου που έχει ισχύ 1,9 MW και εκμεταλλεύεται τα νερά από την ορεινή θέση «Σκεπασμένο» για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος το χειμώνα ενώ θα χρησιμεύουν στην άρδευση των χωραφιών το καλοκαίρι,
Όσο και να φαίνεται παράδοξο, τα προβλήματα που δημιούργησε η ανάπτυξη της τεχνολογίας, μόνο η ίδια η τεχνολογία θα μπορέσει να τα λύσει. Μέχρι τότε, αυτό που πρέπει να απαιτεί ο πολίτης από τους εντολοδόχους τους στην κυβέρνηση, είναι σύνεση, αίσθηση του μέτρου, εντιμότητα, περιβαλλοντική ευαισθησία, διάλογος και πραγματική δημοκρατία. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αρθεί η δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης από τους πολίτες και μόνο τότε θα δοθεί η δυνατότητα πραγματικής συνεννόησης. Προφανώς δε βρισκόμαστε σε αυτό το επίπεδο δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, οι αγώνες των κατοίκων στις οποίες προβλέπεται, χωρίς διάλογο με την τοπική κοινωνία, να εγκατασταθούν βιομηχανικής έκτασης ανεμογεννήτριες είναι επιβεβλημένοι
Οι «παγκόσμιες μέρες» που καθιερώνει ασταμάτητα ο ΟΗΕ από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μοιάζουν με εξορκισμό των τύψεων που γεμίζουν τη συνείδηση της ανθρωπότητας (ή του μέρους της που διαθέτει συνείδηση). Μοιάζουν και με μικρές επαναλαμβανόμενες τελετουργικές εμβαπτίσεις, των όσων επιδιώκουν να αποτινάξουν μέρος τουλάχιστον, των ανοσιουργιών που διαπράττουν, εναντίον του κεντρικού θέματος κάθε παγκόσμιας μέρας. Για παράδειγμα: Η Διεθνής Ημέρα για την Εκπαίδευση είναι η 24η Ιανουαρίου κάθε έτους, όπως όρισε η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η αναφορά και η θέσπιση της παγκόσμιας μέρας εκπαίδευσης αποσκοπεί στην ανάδειξη της συμβολής της εκπαίδευσης στην ειρήνη και την ανάπτυξη.
Αυτή τη μέρα, η UNESCO καλεί τις κυβερνήσεις των μελών της και όλους τους εταίρους της να θέσουν την ποιοτική εκπαίδευση ως κύρια προτεραιότητα παγκοσμίως. Και η παγκόσμια μέρα κλείνει με τις ετήσια επαναλαμβανόμενες δηλώσεις αυτών (Κεραμέως, Μακρή, και λοιπά λουλούδια) που τον προϋπολογισμό για τη δημόσια δωρεάν παιδεία ή την Παιδεία γενικότερα, τον έχουν καταστήσει από ανέκδοτο έως μυθικό πλάσμα. Βέβαια μπορούν να απαντήσουν (και το κάνουν) πως προωθούν την εκπαίδευση (καμία αναφορά στο ζητούμενο της Παιδείας). Προωθούν την εκπαίδευση, αποδεδειγμένα, αλλά μόνο και σταθερά την ιδιωτική, που κάνει και τζίρο.
Αυτοί οι τύποι λοιπόν, συμμετέχουν ανερυθρίαστα στην παγκόσμια μέρα της εκπαίδευσης. Αυτό ήταν ένα μικρό παράδειγμα. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τη 15η Μαρτίου, την ημέρα του καταναλωτή, που την εορτάζουν καταναλωτές και μαζί τραπεζίτες, εμπορικά τραστ και όσοι γενικά έχουν μία σχέση BDSM εις βάρος του καταναλωτή πάντα.
Η πιο θλιβερή ημέρα
Η μέρα που πνίγει στη θλίψη τον πλανήτη δεν είναι η παγκόσμια μέρα θλίψης ή δακρύων, αλλά η 5η Ιουνίου, η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος. Είναι μία μέρα δίχως περιεχόμενο. Είναι η κατεξοχήν ημέρα, η αφιερωμένη στις τύψεις μία ανθρωπότητας, που δεν σταματάει να επελαύνει κατά του φυσικού (και όχι μόνο) περιβάλλοντος. Είναι η μέρα που οι αθώοι θα κατέβουν με ένα τύμπανο να το χτυπήσουν φωνάζοντας συνθήματα και οι ένοχοι θα «τιμούν» την ημέρα με κούφια λόγια. Σαν τα λόγια μίας κουβέντας με θέμα το σε εξέλιξη γεύμα. Μία κουβέντα που κάνουν οι συνδαιτημόνες, πριν κάτσουν στο τραπέζι που θα κατασπαράξουν το θύμα τους. Αυτό που οι συνδαιτημόνες το αποκαλούν «γεύμα»
Είναι γελοίο να διαβάζει κανείς δηλώσεις περιβαλλοντικών εγκληματιών, όπως ο ανεκδιήγητος εκτελεστής βρώμικων αποστολών, Χατζηδάκης, που ως υπουργός περιβάλλοντος, το εκτέλεσε με τον διαβόητο νόμο του, που φέρει το εξίσου διαβόητο όνομα του, αλλά δήλωνε με εμετικό θράσος «Το περιβάλλον θα είναι προτεραιότητά μας». Ή «Εμείς για το περιβάλλον μιλάμε με έργα» και «Το περιβάλλον είναι ο πλούτος μας και συνεχίζουμε». Τις δηλώσεις μπορείτε να τις αναζητήσετε σε όλα τα μέσα, στις ημερομηνίες 4 και 5 Ιουνίου 2020
Οι σημερινοί Σκρέκας, Αμυράς και Ταγαράς, αποτελούν εγγύηση για τον αφανισμό και του τελευταίου τετραγωνικού εκατοστού φυσικού περιβάλλοντος στον τόπο. Γιατί το να είσαι ποδηλάτης, δεν σε καθιστά και σχετικό με τις μάχες που θα έπρεπε να δώσει ένας σοβαρός υπουργός περιβάλλοντος. Ούτε το να είσαι γέννημα – θρέμμα του κομματικού σωλήνα. Όσο για τον υφυπουργό Ταγαρά, έχει εγνωσμένο παρελθόν και βεβαρυμμένο «ποινικό μητρώο» σε περιβαλλοντικά θέματα. Οι δηλώσεις των εορταζόντων υπουργών και υφυπουργών, μόνο αηδία προκαλούν.
Είναι και ο περιφερειάρχης Αττικής, που «προωθεί» το ποδήλατο, αλλά όταν καλείται να πάρει θέση σε θέματα επί της επαπειλούμενης περιβαλλοντικής υποβάθμισης στην Αττική, είτε δεν παίρνει θέση είτε παίρνει την ακριβώς αντίθετη. Το θέαμα με τα ποδήλατα να παίξει και τα υπόλοιπα……
Δεν έχει και ενδοιασμούς να ποζάρει ο «ευαίσθητος» περιφερειάρχης με ένα αρπακτικό σε αιχμαλωσία ή σε αδυναμία. Εικόνα που επιβεβαιώνει τον «δυναμικό» χαρακτήρα του (μόνο για δημοσιοσχεσίτες σαν τον ίδιο)
Όπως ωμά το λέει και η δικιά του «περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εντεταλμένη σύμβουλος τεχνικών έργων» Ε. Κοσμίδη σε πρόσφατη συνέντευξη της «Δηλαδή τι νομίζετε; Πως θέλουμε να καταστρέψουμε το περιβάλλον;» και διάφορα άλλα «σοβαρά» επιχειρήματα, την ώρα που Περιφέρεια Αττικής ετοιμάζει τη μεγάλη οικολογική καταστροφή στην ανατολική Αττική.
Εκεί που το κοντέρ της υποκρισίας χτυπάει κόκκινα και που ξεπερνά σε ένταση αηδίας το ψέμα του Χατζηδάκη και των διαδόχων του στο υπουργείο περιβάλλοντος ή του υποτιθέμενου ποδηλάτη και περιβαλλοντικά αφυπνισμένου περιφερειάρχη και των λοιπών, είναι οι περιβαλλοντικοί διθύραμβοι του συνενόχου των προαναφερθέντων, αλλά και των προκατόχων τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο έγκλημα εις βάρος του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Ο συνένοχος τους στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά των Αττικών υγροτόπων, δήμαρχος Ραφήνας, έκανε δήλωση για την ημέρα περιβάλλοντος (να μη …χάσει ο οικολόγος!!) και έφτυσε στα μούτρα του κόσμου, μεταξύ άλλων απαράδεκτων αναμεμιγμένων με άσχετα και το εξής:
«…..Η προστασία του περιβάλλοντος είναι υποχρέωση όλων και, χρόνο με το χρόνο, γίνεται ολοένα και περισσότερο επιτακτική ανάγκης επιβίωσης καθώς η κλιματική αλλαγή, απόρροια της υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων επί δεκαετίες σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση των ρύπων, είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον άνθρωπο.
Ο Δήμος Ραφήνας Πικερμίου έχει θέσει ως βασικό πυλώνα την προστασία του περιβάλλοντος και εργάζεται σκληρά, σε καθημερινή βάση για να κάνει την περιοχή μας, υπόδειγμα στο συγκεκριμένο τομέα….»
Από τη δήλωση για την Ημέρα Περιβάλλοντος του δημάρχου Ραφήνας 5/6/2021
Δηλαδή, δεν του φτάνει που προσβάλλω την ίδια η μέρα περιβάλλοντος, πρέπει να προσβάλλει και την ίδια την ανθρώπινη λογική. Θλίψη για το κατάντημα ενός πανέμορφου τόπου κι φόβος για το αύριο του τόπου αλλά κυρίως του φυσικού περιβάλλοντος στην περιοχή ανάμεσα στην Πεντέλη και τον Ευβοϊκό
Κοίτα ποιοι μιλάνε όπως γράφανε και πέρυσι
Αυτός που πέταξε μπάζα στον Βαλανάρη και που παρά το ότι του έδωσε εντολή η Περιφέρεια να τα μαζέψει, αυτός την αγνόησε και τα μπάζα είναι ακόμα εκεί
Αυτός που αμφισβητεί με λογικά άλματα τη διοικητική του ευθύνη για την πυροπροστασία στην περιοχή της δασικής και αναδασωτέας περιοχής Δασαμάρι
Αυτός που έχει βάλει σκοπό του την καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ότι απέμεινε δηλαδή από τα ρέματα και τα ποτάμια της Αττικής
Αυτός που βρίσκει ανύπαρκτους οικισμούς, που δεν στοιχειοθετούν καν τον όρο οικιστική πύκνωση και τους προσδιορίζει σε αναδασωτέες εκτάσεις.
Αυτός που εκχέρσωσε δασική έκταση στη Διώνη για «να φτιάξει πάρκινγκ»
Αυτός που επαιρόταν για την καθημερινή μάχη που δίνει με τη……. Φύση
Μέρα Περιβάλλοντος είναι αυτή και ό,τι θέλει ο καθένας λέει.. Μπορεί να βαφτίσει τα πυροτεχνήματα περί δήθεν ηλέκτροκίνησης (ανύπαρκτων οχημάτων) και περί φυσικού αερίου (που δεν θα εμφανιστεί πριν από 4-5 χρόνια και εφόσον συμφέρει την εταιρεία) «περιβαλλοντική ανησυχία» αλλά εάν ήταν όντως έτσι γιατί καταστρέφει ρέματα, ποτάμια και δάση; Από την υπερβολική του ανησυχία;
Το μόνο καλό φέτος ήταν πως δεν έβγαλε και ανακοίνωση εκείνος ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και ΠεριΒΑΝΤΟΛΟΥ που διαπίστωσε την απαράδεκτη έλλειψη …θερμοπρόσοψης σε ένα επικίνδυνο σχολείο που καταρρέει
Και του χρόνου, αν έχει μείνει πια περιβάλλον όρθιο, φυσικό περιβάλλον και λόγος ύπαρξης σχετικής παγκόσμιας μέρας.
Οι εξουσίες γιορτάζουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Ακόμα και αν ζούμε τα χρόνια του MAD MAX, οι Χατζηδάκηδες, οι Ταγαράδες, οι Πατούληδες και οι δήμαρχοι της ελεεινής τραπέζης, θα βρίσκουν πάντα λόγο για μία «παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος»
Και θα τη γιορτάζουν
ΥΓ Το πάντρεμα αισθητικής και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, στη Ραφήνα ειδικά, είναι μοναδικό στον κόσμο
Μετά τις καταγγελίες μας και την επιστολή [βλ. 1/5/2021 και 23/5/2021] που στείλαμε σε φορείς Πολιτικής Προστασίας σχετικά με την διοικητική ευθύνη του Δήμου για την αντιπυρική προστασία της δασικής έκτασης Δασαμάρι, η γραφειοκρατική αδιαφορία και αβελτηρία των φορέων Πολιτικής Προστασίας μας αναγκάζει να επανέλθουμε στο ζήτημα με δεύτερη επιστολή.
Την επιστολή συνόδευαν τα ακόλουθα 4 συνημμένα
1. Η διαβίβαση της πρώτης επιστολής από την ΓΓ Πολιτικής Προστασίας προς τους δήμους Ραφήνας και Πεντέλης
2. Η απάντηση της Δ/νσης Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών
3. Απάντηση μέσω email του Αντιπεριφερειάρχη Πολιτικής Προστασίας και Περιβάλλοντος
4. Οι απόψεις του δήμου Ραφήνας
Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και η πυρκαγιά στα Γεράνεια, η οποία ανέδειξε, ακόμα μία φορά την αδράνεια των υπευθύνων (οι οποίοι πάντα αρνούνται την ευθύνη που έχουν) δεν αποτελεί και τον καλύτερο οιωνό για την εξέλιξη του
Το πιο δύσκολο πράγμα για κάποιον ο οποίος πολιτεύεται, σε μικρή η μεγαλύτερη κλίμακα, είναι το ότι αισθάνεται την υποχρέωση να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Μπορεί όχι ο ίδιος, αλλά μία φράση του, μία δράση του. Καλή ή κακή, δεν έχει σημασία.
«Any publicity is good publicity» (κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα), λένε οι στοχαστές αλλά και οι διαφημιστές της Αγγλοσαξονικής σχολής. Ακόμα και εκείνοι που δεν ακολουθούν την κλασική της βάση, αλλά βρίσκονται στην πρωτοπορία της διαφήμισης, όπως οι Αμερικάνοι. Μας είναι οικείες οι εικόνες πολιτικών όλων των βαθμίδων αναγνώρισης ή αποστροφής, να κάνουν δηλώσεις, ειδικά μετά από οδυνηρά συμβάντα. Σαν τον Μητσοτάκη, ο οποίος μετά τις πυρκαγιές στα Γεράνεια, θυμήθηκε να μιλήσει για σχέδια της πολιτικής προστασίας ενόψει θέρους (!!!). Αμέσως μετά την καταστροφή 52.000 στρεμμάτων μοναδικού δάσους και 19.000 στρεμμάτων, δασικών και άλλων εκτάσεων, μήπως εκμεταλλευτεί και πάλι την κοντή μνήμη του ελληνικού λαού. Δεν έχει σημασία (για τον Μητσοτάκη, τον Χαρδαλιά ή όλους τους άλλους του θιάσου) το ότι καταστράφηκαν σε μία και μόνο πυρκαγιά, 71.000 στρέμματα Αττικής γης. Σημασία έχει να αναδειχθεί ως ο «πρωθυπουργός του νοιάζομαι». Ακόμα και κατόπιν «εορτής», όπως όλοι αυτοί που συνήθως δεν νοιάζονται για τίποτα, παρά μόνο για την εικόνα τους.
Το ίδιο και στον μικρόκοσμο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Διαβάζουμε «αυτοδιαφημιστική» ανάρτηση αντιδημάρχου καμένης περιοχής, σε τοπικό μέσο. Εκφράζει ο αντιδήμαρχος Βασιλόπουλος τη «λύπη» του, για την αναποτελεσματικότητα της Πολιτείας στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Από την άλλη, ως αντιδήμαρχος (που θεωρεί εαυτόν εκτός του σχήματος «Πολιτεία»), στηρίζει έναν δήμαρχο που με δηλώσεις του αποποιείται την ευθύνη που έχει για την προστασία των δασικών εκτάσεων εντός των ορίων αρμοδιότητας του. Και πως το κάνει; Αερολογώντας και αμφισβητώντας τα εδώ και δεκαετίες, υφιστάμενα όρια διοικητικής ευθύνης. Τα όρια που δέχονται ακόμα και οι όμοροι δήμοι. Αντί λοιπόν ο «λυπημένος» αντιδήμαρχος, να προωθήσει την προστασία των δασικών εκτάσεων, μέσα στο σύστημα διοίκησης του δήμου και να τιμήσει την ευθύνη που και ο ίδιος έχει, μένει άφωνος πίσω από έναν δήμαρχο, που απλά θέλει να αποφύγει τα …τρεχάματα.
Στις 23 Μαρτίου ολοκληρώθηκε η σύσκεψη στο κτίριο Φάρος της Πολιτικής Προστασίας που πραγματοποιήθηκε υπό τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τον Υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκο Χαρδαλιά, για την προετοιμασία του μηχανισμού ενόψει της αντιπυρικής περιόδου που ξεκινά την 1η Μαΐου
Με το πέρας της σύσκεψης, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωσε: «Πραγματοποιήσαμε μια υπηρεσιακή́ σύσκεψη, προκειμένου να προετοιμάσουμε τη νέα αντιπυρική περίοδο, η οποία αρχίζει σε λίγες μέρες. Βασική μας προτεραιότητα είναι η πρόληψη. Ελήφθησαν συγκεκριμένες αποφάσεις για οδηγίες προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και για ενέργειες της Πολιτικής Προστασίας, προκειμένου να καθαριστούν τα περιαστικά δάση, έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους που υπάρχουν κυρίως στην Αττική και σε κάποιες άλλες περιοχές που γειτνιάζουν με δασικές εκτάσεις»
Από πλευράς του, ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς, σημείωσε: «Δουλεύουμε νυχθημερόν, ετοιμαζόμαστε για τη νέα αντιπυρική περίοδο. Η Πολιτική Προστασία, εκτός όλων των άλλων αρμοδιοτήτων που σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία έχει αναλάβει, δεν υπολείπεται σε διαδικασίες που αφορούν στην αντιπυρική περίοδο. Όπως πολύ σωστά είπε και ο κ. Υπουργός, εισάγουμε νέα επιχειρησιακά δεδομένα, ενισχύουμε τον εναέριο στόλο μας, ενισχύουμε τις επίγειες δυνάμεις μας με τους 2.500 εποχικούς Πυροσβέστες, οι οποίοι έχουν ήδη την εμπειρία της περσινής χρονιάς, με τα 80 νέα εποχικά κλιμάκια, για τα οποία αξιολογήσαμε τη συμβολή τους πέρυσι και θα αποτελέσουν τη βάση του σχεδιασμού μας και φέτος.
Σε γενικές γραμμές βρισκόμαστε σε πολύ καλό σημείο. Μένει τις επόμενες μέρες να συνεχίσουμε σε συνεργασία και με τους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα συναρμόδια Υπουργεία, ώστε να προετοιμαστούμε καλύτερα και να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στο κομμάτι της πρόληψης για να μπορέσουμε, στις περιοχές που έχουν «βγάλει» φωτιές στο παρελθόν, να είμαστε σίγουροι ότι έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες από τους εμπλεκόμενους φορείς.
Σε κάθε περίπτωση, η Πολιτική Προστασία είναι εδώ, η Πυροσβεστική είναι εδώ, η προσπάθεια που γίνεται είναι συνολική. Και το αποτέλεσμα, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι αυτό που πρέπει για τη διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας, καθώς και του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας»
Αυτά. Τα πρώτα δείγματα είναι ορατά από απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 25/4/21
ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΡΑΦΗΝΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΡΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Την Πέμπτη 22/4 πραγματοποιήθηκε η διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσε η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με θέμα: «Ρέμα Ραφήνας SOS: Διευθέτηση που απειλεί τη ζωή, την ιστορία και το μέλλον μας;»
Το πάνελ 9 ομιλητών, αποτελούμενο από τους
έδωσε μια σφαιρική εικόνα για τα παράδοξα του «αντιπλημμυρικού» έργου που προγραμματίζεται από το Υπουργείο Υποδομών, για το φυσικό και ιστορικό πλούτο του ρέματος που πρόκειται να χαθεί σε περίπτωση υλοποίησης του έργου, για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και τον αγώνα που δίνεται από τοπικούς φορείς, περιβαλλοντικούς φορείς και κατοίκους για τη διάσωσή του.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο https://fb.watch/53NoZ0ITel/
Εν όψει της δεύτερης προσφυγής φορέων και κατοίκων στο ΣτΕ στις 14/6 κατά της οριοθέτησης του ρέματος, που αποτελεί προϋπόθεση για την υλοποίηση του έργου μετατροπής 17 χιλιομέτρων φυσικού ρέματος σε τεχνητό αγωγό ομβρίων υδάτων, αλλά και όλων των κινήσεων που γίνονται προκειμένου να αποτραπεί αυτό το εγκληματικό έργο…
Δελτίο Τύπου, 6/2/2021
«ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ» ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ
ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ…
Παρά τις συχνότατες πλημμύρες που βιώνουμε τα τελευταία 3 χρόνια με ανυπολόγιστο κόστος σε περιουσίες και ανθρώπινες ζωές, οι οποίες οφείλονται στο συνδυασμό ραγδαίων βροχοπτώσεων μαζί με τη συστηματική πολιτική κακοποίησης και εξαφάνισης ρεμάτων, το ΣτΕ με την απόφαση 2145/20 δίνει το τελειωτικό χτύπημα στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, σε ένα από τα μεγαλύτερα ρέματα της Αττικής!
Η διευθέτηση του ρέματος Ραφήνας που κρίθηκε νόμιμη και Συνταγματική από το ΣτΕ:
Εναλλακτικές λύσεις βελτίωσης της αντιπλημμυρικής λειτουργίας του ρέματος με παράλληλη διατήρηση της φυσικής του κοίτης δεν εξετάστηκαν ποτέ.
Tο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας εμφάνισε πλημμυρικά φαινόμενα 3 φορές μέσα στα τελευταία 50 χρόνια. Οφείλονταν σε τοπικές στενώσεις που προκλήθηκαν από ανεπαρκείς γέφυρες διέλευσης, αυθαίρετα κτίσματα και επιχώσεις, μεταφορά φερτών από παρακείμενες εμπορικές δραστηριότητες κλπ. Δημιούργησαν τοπικές υπερχειλίσεις, που σε ορισμένες περιπτώσεις είχαν ήπιες επιπτώσεις σε ΛΑΘΟΣ χωροθετημένες δημόσιες υποδομές, όπως δρόμους και σχολεία (Ραφήνα- Παλλήνη) χτισμένα μέσα στην ιστορική κοίτη του ρέματος.
Δυστυχώς, η προαποφασισμένη τύχη της περιοχής των Μεσογείων που προβλέπει επέκταση/πώληση λιμανιού, επέκταση Αττικής Οδού και Προαστιακού, ανάπτυξη μεγάλων εμπορικών δραστηριοτήτων στην πεδιάδα των Σπάτων, μεγάλου Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων κλπ, επέβαλλαν τη μη εξέταση ήπιων λύσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντιπλημμυρική επάρκεια το ρέμα Ραφήνας. Τέτοιες θα ήταν, ενδεικτικά, η μελέτη και ανακατασκευή ανεπαρκών γεφυρών(Ευβοϊκού, Βελανιδιάς, Ανδριώτη κλπ), η απομάκρυνση αυθαίρετων κτισμάτων και επιχώσεων που στενεύουν την κοίτη, η απομάκρυνση κρίσιμων δημόσιων υποδομών από την ιστορική κοίτη, η στήριξη ευπαθών πρανών με επιστημονικά άρτιες φυσικές και σύγχρονες μεθόδους όπως αυτές της Βιώσιμης(SFM) ή Φυσικής(NFM) Διαχείρισης Πλημμύρας .
Αντίθετα, η μελέτη επέλεξε να εξετάσει 4 χειρότερες περιβαλλοντικά λύσεις με πιο εκτεταμένη τσιμεντοποίηση. Έτσι, η προτεινόμενη λύση που μετατρέπει 17Km φυσικού ρέματος σε ένα τεχνητό αγωγό ομβρίων επενδεδυμένο με σκυρόδεμα και συρματοκιβώτια εμφανίστηκε συγκριτικά ως η πιο φιλο-περιβαλλοντική λύση!
Στην πραγματικότητα δεν αποτελεί καν λύση, αφού αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο μιας καταστροφικής πλημμύρας τύπου Μάνδρας, Εύβοιας, Κρήτης κλπ, ιδιαίτερα μέσα στην επόμενη 10ετία.
Κι αυτό γιατί:
α/ Το αδειοδοτημένο έργο είναι πολύ κατώτερο των νόμιμων προδιαγραφών που επιβάλλουν σχεδιασμό για περίοδο επαναφορά Τ50, δλδ για προστασία από πλημμύρα που στατιστικά εμφανίζεται μία φορά στην 50ετία. Ακόμη και οι νόμιμες προδιαγραφές του Τ50 σήμερα θεωρούνται εξαιρετικά ανεπαρκείς , όταν μέσα στην τελευταία τριετία έχουν συμβεί πάνω από 6 φορές πλημμύρες 300ετίας, 500ετίας, ακόμη και 1000ετίας! Διαβάζουμε στην απόφαση του ΣτΕ (Σκ.5): «Κύριο κριτήριο για την επιλογή των έργων Α΄ φάσης είναι η εξασφάλιση διοχετευτικότητας καθ’ όλο το μήκος του ρέματος, έστω και για μικρότερη περίοδο από την περίοδο επαναφοράς σχεδιασμού, που θεωρείται κατ’ αρχήν ίση με Τ=50 έτη. Το κρισιμότερο τμήμα είναι το τμήμα εντός πόλεως και μάλιστα στην περιοχή της πεζογέφυρας Ευβοϊκού όπου υπάρχει έντονη στένωση. Ολοκλήρωση της αντιπλημμυρικής προστασίας θα επιτευχθεί με την κατασκευή του φράγματος ανάσχεσης στην πεδιάδα των Σπάτων και την ολοκλήρωση των λοιπών έργων διευθέτησης. Εκτιμάται ότι το φράγμα μπορεί να μελετηθεί σε οριστικό στάδιο και να κατασκευαστεί μετά από 10 χρόνια περίπου από την περαίωση των έργων διευθέτησης του ρέματος.»
Στην πραγματικότητα, το έργο που αδειοδοτήθηκε, βάσει των στοιχείων της μελέτης είναι περίπου Τ20. Αν λοιπόν, μέσα στην επόμενη δεκαετία συμβεί μία βροχόπτωση μεγαλύτερη της Τ20 που μπορεί να αντέξει το έργο διευθέτησης (πράγμα πολύ πιθανό, όταν βλέπουμε να συμβαίνουν Τ300 ή Τ500 σε μεγάλη συχνότητα πλέον!), η πλημμύρα που θα πλήξει τη Ραφήνα θα είναι δραματικά χειρότερη από αυτή που θα συνέβαινε αν δεν είχε γίνει καθόλου το έργο! Γιατί λόγω της διευθέτησης με σκληρά υλικά (τσιμέντα και συρματοκιβώτια) η ορμή του νερού θα είναι κατά πολύ αυξημένη και καταστροφική, όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα σε Εύβοια, Κρήτη, Καρδίτσα κλπ. Τον κίνδυνο από την αύξηση της ταχύτητας του νερού στο διευθετημένο ρέμα, την παραδέχεται άλλωστε και το ίδιο το ΣτΕ (Σκ.16): «Προκύπτει, τέλος, ότι ο πλημμυρικός κίνδυνος δεν είναι μόνον αποτέλεσμα της αύξησης της ταχύτητας ροής του ύδατος, η οποία πράγματι είναι σημαντική εξαιτίας των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν στο έργο.»
β/ Νομιμοποιεί καταπατήσεις και αυθαίρετα, τα οποία μάλιστα εκθέτει σε άμεσο κίνδυνο πλημμύρας. Επειδή με την κατασκευή έργων διευθέτησης οι γραμμές οριοθέτησης του ρέματος τοποθετούνται δίπλα στα έργα, αυτό στενεύει το χώρο που φυσικά ανήκει στο ρέμα. Το αποτέλεσμα είναι πλήθος αυθαίρετων κατασκευών και παράνομων επιχώσεων να βρίσκονται πλέον εκτός γραμμών οριοθέτησης και να νομιμοποιούνται! Αυτά είναι τα πρώτα που θα πάρει μια ενδεχόμενη πλημμύρα.
Στην περίπτωση του ρέματος Ραφήνας, που το έργο που θα υλοποιηθεί είναι για πλημμύρα 20ετίας, ενώ οι γραμμές οριοθέτησης έχουν σχεδιαστεί για πλημμύρα 50ετίας, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα. Καθόλου σύμπτωση λοιπόν, που στη μελέτη οριοθέτησης οι γραμμές πλημμύρας όπως διαμορφώνονται μετά την κατασκευή του αδειοδοτημένου έργου δεν επισημαίνονται καν στο χάρτη, όπως επιβάλλει η νομοθεσία για την οριοθέτηση!
γ/Ακυρώνει τη σωτήρια αντιπλημμυρική λειτουργία που επιτελούν τα φυσικά πλημμυρικά πεδία της πεδιάδας των Σπάτων και της εκβολής, παρόλο που αναγνωρίζει τον ευεργετικό αντιλημμυρικό τους ρόλο αναφέροντας : «Η περιοχή αυτή (πεδιάδα των Σπάτων) αποτελεί πεδίο ανάσχεσης πλημμυρών, πολύ ευνοϊκό για την αντιπλημμυρική προστασία της Ραφήνας».
Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι η απόφαση του ΣτΕ (Σκ.16), αντιμετωπίζει το πλημμυρικό πεδίο ως «εκφυλισμένη κοίτη» που πρέπει να…αποκατασταθεί: « …… Πλέον σημαντική είναι η κακή κατάσταση της κοίτης του ρέματος, όπως περιγράφεται στη μελέτη και δεν αμφισβητείται από τους αιτούντες, και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του δεν διαθέτει διαμορφωμένη διατομή ή διαθέτει ανεπαρκή για την ασφαλή διοχέτευση των υδάτων διατομή. Η αποτροπή κατάκλυσης εξασφαλίζεται με τη δημιουργία ελεγχόμενου και συγκεκριμένου χώρου για τη διέλευση του ύδατος, δυνάμει των επίδικων έργων…… »
Το αποτέλεσμα της «δημιουργίας ελεγχόμενου και συγκεκριμένου χώρου για τη διέλευση του ύδατος» σημαίνει με απλά λόγια ότι θα ακυρωθεί η φυσική εκτόνωση της πλημμύρας στην αδόμητη περιοχή της πεδιάδας και όλο το νερό θα διοχετευθεί στα κατάντη δλδ στην κατοικημένη Ραφήνα!
Επιπλέον, το έργο διευθέτησης που ενέκρινε το ΣτΕ, καταστρέφει το οικοσύστημα του ρέματος Ραφήνας και τον υγρότοπο της εκβολής του, καταστρατηγώντας το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ν.4277/2014) και το ν.4559/2018 που ορίζει τα όρια του υγροτόπου και απαγορεύει «κάθε δραστηριότητα που υποβαθμίζει την οικολογική του κατάσταση». Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ(Σκ.18), το έργο διευθέτησης, που προβλέπει τις πλέον βαριές κατασκευές σκυροδέτησης στα τελευταία 800μ του,… «Δεν αδειοδοτεί δραστηριότητα απαγορευόμενη από τις ανωτέρω διατάξεις»!
Το ΣτΕ, χωρίς καν να ελέγξει αν αληθεύουν τα αναφερόμενα στη ΜΠΕ δλδ αν είναι σύμφωνη με το ν.4559/2018 και τις συντεταγμένες οριοθέτησης του υγροτόπου της εκβολής, αναφέρει (Σκ.18) « Σε κάθε περίπτωση, όπως προκύπτει από την Α.Ε.Π.Ο και την Μ.Π.Ε. του έργου, δεν προβλέπεται στην περιοχή των εκβολών του ρέματος Ραφήνας ούτε δόμηση ούτε επιχωμάτωση ούτε άσκηση οχλουσών δραστηριοτήτων»!!!
Τέλος η ΜΠΕ και η απόφαση του ΣτΕ, εισάγοντας την έννοια του τμηματικού χαρακτηρισμού του ρέματος Ραφήνας ως Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος(!!!), παραβλέπουν την ουσία της προστατευτικής νομοθεσίας που αναφέρεται σε ολόκληρες τις υδρολογικές λεκάνες των ρεμάτων .
Τα συμπεράσματα δικά σας!
Περαιτέρω μπορείτε να διαβάσετε:
Αναλυτική Κριτική Αξιολόγηση της Απόφασης ΣτΕ2145/20
Απόφαση 2145/2020 Ε’ Τμήματος του ΣτΕ .
«Ας έμενε η Πεντέλη ανέγγιχτη από τους ανθρώπους, κι ας μην είχαμε ποτέ τον Παρθενώνα», εύχεται το ανέφικτο, σε ένα δραματικό δίλημμα -λυμένο από χρόνια- ο συγγραφέας του τρίτομου, μνημειώδους για την εποχή μας έργου, με τον κεντρικό τίτλο «ΠΕΝΤΕΛΗ». Είναι ένα έργο εμπνευσμένο από την Πεντέλη, το μικρότερο, αλλά ταυτόχρονα το πιο επιβλητικό βουνό της Αττικής γης. Είναι έργο – αποτέλεσμα της αγάπης για το βουνό, που νιώθει όποιος το επισκεφθεί και ίσως μέρος των δεινών του οφείλονται σε αυτή, τη διεστραμμένη κατά κάποιο τρόπο, αγάπη.
Από τα αρχαία χρόνια, μόλις τα εργαλεία των ανθρώπων της κλασικής αρχαιότητας το επέτρεψαν, εγκαταλείφθηκε η εξόρυξη πωρόλιθου από τα υψώματα του Πειραιά και τα νέα σιδερένια και πιο ισχυρά εργαλεία χτύπησαν πάνω στο αψεγάδιαστο λευκό, το ανέγγιχτο και λαμπερό, πεντελικό μάρμαρο. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο διαμελισμός του βουνού.
Σήμερα εκχερσώσεις «νόμιμες», νομότυπες και παράνομες, πυρκαγιές, αναδασμοί υπέρ των «αξίων της πατρίδας τέκνων» -λες και η κάθε πατρίδα οφείλει «δώρα» στα τέκνα της- συνεταιρισμοί, οικοπεδικοί και οικοδομικοί, σύλλογοι εισβολέων με τη μηχανοκίνητη βαρβαρότητα, σχέδια χωροταξικά, πολεοδομικά, ρυμοτομικά και άλλα, φύσης και ανθρώπου εξευτελιστικά, έχουν υποβαθμίσει μεγάλο μέρος του βουνού. Ακόμα και εκεί που το βουνό αντιστέκεται, έρχεται η «φυσιολατρία της κατανάλωσης» να σπρώξει προς την περεταίρω υποβάθμιση.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά για κάθε περίπτωση της καταναλωτικής φυσιολατρίας. Ο ποταμός Βαλανάρης με τους καταρράκτες του, το ρέμα και οι καταρράκτες της Ραπεντώσας, η Σπηλιά (παρά τα όσα έχει υποστεί από το 2004), ο Άγιος Πέτρος κ.ά είναι τα μέρη που υποφέρουν από τους εκδρομείς τα Σαββατοκύριακα και από τους δημοτικούς άρχοντες όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Αυτά είναι κάποια από τα ειδυλλιακά μέρη. Μέρη που άξεστοι και αμόρφωτοι στα περί της ύπαρξης και της αισθητικής, τα ονειρεύονται «αναπτυγμένα» που σημαίνει απογυμνωμένα από φύση και ενδεδυμένα οικονομικά προσοδοφόρο, σκυρόδεμα.
Eκτός από τα απαστράπτουσας ωραιότητας μέρη, υπάρχουν και άλλα. Όμορφες πλευρές του Πεντελικού, φορτωμένες Ιστορία και Μύθο. Μέρη που, κάποια από αυτά, κουβαλούν το ανθρώπινο αποτύπωμα μίας άλλης εποχής. Τα αρχαία λατομεία, ή τα εναπομείναντα, υψηλής συγκόμωσης δάση του Πεντελικού, είναι τέτοιοι τόποι.
Στον άνθρωπο, ειδικά τον κάτοικο της Αττικής αρέσει η ασχήμια. Είτε είναι συνεπαγόμενο της χρηστικής θεώρησης της καθημερινότητας (πχ τα γνωστά απαίσια διώροφα με τις αναμονές, οι πολυκατοικίες χωρίς ελεύθερο χώρο) είτε η ασχήμια είναι εγγενής μας άποψη (πχ η ομορφιά που βρίσκουμε π.χ. στο μπιτσόμπαρο και τις φωταψίες, στη δυνατή μουσική στην παραλία τις καλοκαιρινές νύχτες). Οι οικονομικοί ανεγκέφαλοι, παίρνουν την κακογουστιά και μας τη σερβίρουν αφειδώς, ωφελούμενοι από την κακογουστιά μας. Η ασχήμια που επιβάλλουμε στον πλανήτη, είναι πάντα στα πλαίσια της άποψης μας, πως όλα μας ανήκουν, αφού είμαστε το κυρίαρχο είδος. Στο πνεύμα και τη λογική αυτή, τα δάση της Πεντέλης έχουν γεμίσει με «ορειβατικές διαδρομές» ή το χειρότερο ακόμα, πίστες μότο κρος κα εσχάτως, σε μία βόλτα στο Πεντελικό πουθενά, στα αρχαία λατομεία, διαπιστώσαμε πως οι ιδέες «αξιοποίησης» δεν στέρεψαν. Δεν εξαντλήθηκαν..
Μέσα στην "καρδιά" των αρχαίων λατομείων, κάποιοι «εξωραΐζουν», ανακαινίζουν ή αναπαλαιώνουν, παλιό νταμαροκάλυβο (=πρόχειρο τόπο διαμονής λατόμων). Οι σφραγισμένες πόρτες τα ολόκλειστα παράθυρα μαρτυρούν πως η χρήση του παλιού νταμαροκάλυβου είναι αυστηρά ιδιωτική. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για μία νέα αντίληψη περί αναψυχής ή αποτελεί βάση περεταίρω αξιώσεων διακατοχής, αλλά με όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια στο Πεντελικό βουνό, είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί ως καχύποπτοι. Οι φωτογραφίες που πήραμε, ελπίζουμε να σας δώσουν μία εικόνα της κατάστασης στην οποία αναφερόμαστε.
Και αν αξιώσεις περί διακατοχής, γης και χρήσης, είναι ενδεχομενες, μία άλλη χρήση που σταθερά υποβαθμίζει επί χρόνια το Πεντελικό και τη φύση του, έδινε το παρόν μπροστά μας. Ή καλύτερα, δίπλα μας. Η βοσκή και μάλιστα η βοσκή από κοπάδια γιδιών, τα οποία δεν αφήνουν τίποτα να φυτρώσει και να μεγαλώσει, αφού δεν κόβουν την τροφή τους, αλλά την ξεριζώνουν αποκλείοντας κάθε πιθανότητα αναγέννησης.
Το κοπάδι των γιδιών δεν έχει μόνιμη «έδρα» τα αρχαία λατομεία. Σαν κοπάδι που είναι, περιφέρεται και εκχερσώνει τη φτωχή αναγέννηση που συναντάμε στο Πεντελικό. Περιφέρεται Και όχι μόνο αυτό το κοπάδι. Είναι και άλλα κοπάδια με επικεφαλής κάποιον ιδιοκτήτη ή τον τσοπάνη τους, στον ρόλο του επικεφαλής τράγου. Από Ανατολή, Νταού, Μαυρηνόρα, Δασαμάρι και όπου τολμήσει η γης και βλαστήσει. Άδικα παλεύουν τα -κηρυγμένα ως αναδασωτέες εκτάσεις- καμένα να ξεπεταχτούν και να ξαναγεννήσουν το δάσος που κάηκε, το δάσος που έκλεψαν από το μέλλον και από τα παιδιά. Τα γίδια εκτιμούν πολύ ως μεζέ τα αρτίφυτρα του μέλλοντος μας. Μαζί και ο ιδιοκτήτης τους, ο οποίος σίγουρα πιστεύει πως το βουνό, τα γίδια και το μέλλον είναι ιδιοκτησία του, βεβαιωμένη με συμβολαιογραφική πράξη, στο υποθηκοφυλακείο του άρρωστου μυαλού του
.
Δεν συνηθίζουμε να «δίνουμε φόρα παρτίδα» τα προσωπικά στοιχεία κανενός. Στις φωτογραφίες έχει θολώσει ο αριθμός κυκλοφορία του αυτοκινήτου του βοσκού – ιδιοκτήτη. Δεν είναι αυτός το θέμα. Το θέμα είναι το διπλό ή και τριπλό έγκλημα του. Και η δική μας ανοχή και σιωπή. Όπως απέναντι σε κάθε έγκλημα που ενώ το βλέπουμε να συμβαίνει, κλείνουμε τα μάτια και μετά, όταν πια τίποτα δεν διορθώνεται ….πέφτουμε από τα σύννεφα.
Αλλά είπαμε, ο τσοπάνης, ο ιδιοκτήτης, ο κάθε βιαστής του βουνού, θεωρεί εαυτόν ιδιοκτήτη και ασκεί δικαίωμα ιδιοκτήτη επί της γης τουA. Επί της Πεντέλης του παρελθόντος, του ανάπηρου παρόντος και του αμφίβολου μέλλοντος μας.
Η Πρωτοβουλία Κατοίκων Πεντέλης – Μελισσίων, εξέδωσε το παρακάτω κάλεσμα, στις 2/2/2021, με αφορμή την απαράδεκτη τροπολογία για τη δημιουργία Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων σε παραρεμάτιο χώρο, δίπλα στο νεκροταφείο των Μελισσίων. Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, ο απαράδεκτος νόμος Χατζηδάκη, είχε φορτώσει και στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας.
Συνηθίζονται από την κυβερνητική «πλειοψηφία» των Κούληδων, των Χατζηδάκηδων, των Βορίδηδων και των Αδώνιδων, τα περιβαλλοντικά πραξικοπήματα. Η Πρωτοβουλία κατοίκων Πεντέλης Μελισσίων καλεί σε αντίσταση απέναντι στα σχέδια καταστροφής.
Ως Attica Voice καλούμε σε συμμετοχή στην συνάντηση στις 11 πμ στην πλ. Αγ. Γεωργίου Μελισσίων ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.
Η Πεντέλη είναι το βουνό μας και κάθε πληγή που του ανοίγουν, σύντομα θα καταλάβουμε πως είναι και δική μας πληγή. Να βάλουμε φρένο στην παράνομη χωματερή στην Πεντέλη
(σημείωση της Attica Voice: Σε μία ακόμα παράνομη χωματερή στο βουνό μας)
Με εκπρόθεσμη τροπολογία και με τη γνωστή πλειοψηφία πέρασε πρόσφατα από τη βουλή απόφαση «αξιοποίησης» χώρου στην Πεντέλη για δημιουργία ΣΜΑ (σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων), συγκεκριμένα παραρεμάτιου χώρου που εφάπτεται στο νεκροταφείο Μελισσίων.
Με μια πρωτοφανή καταχρηστική διαδικασία, χωρίς επίσημη μελέτη, χωροθέτηση, ούτε καν επίσημη ανάθεση, παρακάμπτοντας κατοίκους και δημοτικό συμβούλιο, περιφέρεια και δημοτική αρχή επιχειρούν να φτιάξουν χωματερή στην Πεντέλη.
Παρότι όλες οι υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις έχουν καταδικάσει δημόσια το γεγονός και πλείστες συλλογικότητες και σύλλογοι της περιοχής έχουν από κοινού αντιταχθεί με κάθε πρόσφορο μέσο, περιφέρεια και δημοτική αρχή έχουν ξεκινήσει –ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ- τα έργα, με μπουλντόζες να δουλεύουν νύχτα κα σαββατοκύριακα!
Για την ιστορία, ο χώρος, που -σημειωτέον- ανήκει στην α΄ ζώνη προστασίας του Πεντελικού, χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια από το Δήμο σαν χώρος απόθεσης-μεταφόρτωσης κλαδιών, αλλά ουδέποτε υπήρξε χωροθέτησή του ως ΣΜΑ, όπως –πάλι ψευδώς και καταχρηστικά- αναφέρει η τροπολογία. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι χώρος που εφάπτεται στο νεκροταφείο και διασχίζεται από το ρέμα. Με απλά λόγια, πρόκειται για χώρο απολύτως ακατάλληλο για οποιουδήποτε τύπου σκουπίδια, πολύ δε μάλλον για σύμμικτα ή υγρά! Η επιλογή του συγκεκριμένου χώρου είναι εγκληματική και περιβαλλοντοκτόνα.
Καθώς η διαδικασία που πονηρά ακολούθησαν δεν επιτρέπει προσφυγή στο ΣΤΕ και καθώς δεν υπάρχει μέχρι στιγμής επίσημη ανάθεση από τη δημοτική αρχή, η οποία να μπορεί να προσβληθεί, είμαστε στο έλεος αυτής της παράνομης πρακτικής και διαδικασίας. Μόνο ο συντονισμένος αγώνας μας μπορεί να τους σταματήσει!
Συντονιζόμαστε με τις συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται για τον ίδιο σκοπό και καλούμε τους κατοίκους της περιοχής να αγωνιστούμε μαζί για να ματαιώσουμε το εγκληματικό σχέδιο!
Στο πλαίσιο αυτό σκεφτόμαστε να πραγματοποιήσουμε μια επιτόπια επίσκεψη την ερχόμενη την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου. Για όποιον επιθυμεί, υπάρχει ραντεβού συνάντησης στις 11 πμ στην πλ. Αγ. Γεωργίου Μελισσίων, εννοείται ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΕΝΤΕΛΗΣ-ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ
1/2/2021
Περισσότερο υλικό από το διαδίκτυο, στους παρακάτω συνδέσμους
ΣΜΑ Μελισσίων - Δήμου Πεντέλης (facebook page)
Η «Αμαρυσία» για τις παρανομίες στο νεκροταφείο
Η ΠΕΝΤΕΛΗ ΜΑΣ: «Παράνομες εργασίες για ΣΜΑ στο Κοιμητήριο Μελισσίων»
Αντίθετος στην νομοθέτηση ΣΜΑ ο Σύλλογος Ρεματιάς Πεντέλης - Χαλανδρίου
Όταν αρχαίο Πέρσες και Βαβυλώνιοι, εκεί στο 450 π.Χ. έβλεπαν να σχηματίζονται λιμνούλες από ένα μαύρο υγρό στα χωράφια τους, μάλλον δυσφορούσαν. Πάλευαν με τα μέσα της εποχής να εξασφαλίσουν τη σοδειά τους και να! Ξαφνικά μία μαύρη λιμνούλα από το πουθενά, κατέστρεφε και σοδειά και χωράφι. Αλήθεια και μάρτυς τους ο Ηρόδοτος. Ο Ηρόδοτος ήταν άλλωστε που τους είδε και να μαζεύουν το μαύρο υγρό και το κατακάθι του και να το χρησιμοποιούν σαν συγκολλητική και μονωτική ουσία σε κάστρα και τείχη. Ακόμα και σε σπίτια
Περίπου την ίδια εποχή, το ίδιο υγρό και το κατακάθι του, το μάζευαν και στην Κίνα. Για τους ίδιους σκοπούς. Επειδή οι Κινέζοι όμως –ειδικά οι αρχαίοι- ήταν και μεγάλοι εφευρέτες, αλλά και φρικτοί δουλοκτήτες, προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Έσκαψαν (οι δούλοι τους) στο μέρος που εμφανίζονταν οι μαύρες λιμνούλες, μέχρι και 240 μέτρα βάθος και με σύστημα από καλάμια (σωλήνες από μπαμπού) άρχισαν να αντλούν το μαύρο υγρό, χωρίς να χρειάζεται να περιμένουν πότε αυτό θα αναβλύσει στην επιφάνεια. Έφτιαξαν δηλαδή την πρώτη καταγεγραμμένη ιστορικά, πετρελαϊκή γεώτρηση. Μας το μαρτυράει το Ι Τσίνγκ, το βιβλίο των Αλλαγών που μετράει 5000 χρόνια ζωής και διαρκούς ενημέρωσης, προφανώς.
Η συνέχεια γνωστή. Έφτασε η εποχή που αφενός η βιομηχανική επανάσταση και αφετέρου η εφεύρεση του κινητήρα εσωτερικής καύσης, έκαναν το πετρέλαιο ρυθμιστή της ζωής στον πλανήτη. Πόλεμοι ξεκινούσαν με αιτία το πετρέλαιο. Οι αφορμές άλλαζαν και προσαρμόζονταν στις συνθήκες (πχ εθνικά θέματα, κατάλυση αυτοκρατοριών, προαιώνιες έχθρες, θρησκευτικές έριδες, πόλεμος φυλών κλπ) ανάλογα με το πολιτισμικό επίπεδο και την πολιτική και ταξική κατάρτιση κάθε λαού. Συνήθως οι λαοί που ήταν πιο εξελιγμένοι πολιτισμικά και μορφωτικά, καλλιεργούσαν «εθνικά μίση» και έριδες μεταξύ των «υποψηφίων νεκρών» ενός πολέμου, προκειμένου οι πρώτοι να καρπωθούν την -μαύρη σαν το πετρέλαιο που κατείχαν, τύχη των δεύτερων. Το πετρέλαιο. Έτσι οι πετρελαιοφόρες περιοχές γέμιζαν πτώματα ιθαγενών και μία διορισμένη ελίτ υποταγμένων στις πετρελαϊκές πολυεθνικές, που ουσιαστικά πια, κυβερνούσαν.
Οι χώρες που το πετρέλαιο ήταν στα πιο ανώτερα στρώματα της γεωλογίας του τόπου τους, ήταν και αυτές που οι λαοί τους είχαν την πιο μαύρη τύχη. Η τύχη τους ήταν πιο μαύρη και από το πετρέλαιο τους. Εξαίρεση δεν αποτελούν και οι ΗΠΑ, οι οποίες διέθεταν μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι πρώτοι αγρότες και παράλληλα ιδιοκτήτες πετρελαιοφόρων εκτάσεων δέχτηκαν αφόρητες πιέσεις από τα οργανωμένα συμφέροντα, ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, με αποτέλεσμα το να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα. Βλέπετε δεν είναι οι «κακοί Αμερικάνοι» ή οι «κακοί Εγγλέζοι» που παίρνουν το πετρέλαιο, αλλά οι «καλές πολυεθνικές με τις διαφημίσεις με χαμόγελα και ευτυχισμένες οικογένειες, που καλύπτουν με χρώμα τη δυστυχία που προκαλούν. Το Κεφάλαιο δεν είχε ποτέ ούτε πατρίδα ούτε εθνικότητα
Όσο εξαντλούνταν τα επιφανειακά αποθέματα πετρελαίου, οι γεωτρήσεις βάθαιναν και οι έρευνες εξαπλώνονταν πάνω στον πλανήτη. Έπρεπε να βρεθούν νέα εδάφη για να τρυπήσουν και νέοι λαοί για να γίνουν πρόσφυγες και να αφήσουν τον τόπο τους στο πιάτο των πολυεθνικών. Έτσι είναι άλλωστε το σύστημα. Στον καπιταλισμό ή εξαπλώνεσαι και μεγαλώνεις ή πεθαίνεις. Και κανείς από τους καλούς καπιταλιστές δεν θέλει να πεθάνει. Σπρώχνει άλλους στον θάνατο και οι ισορροπίες εξασφαλίζονται...
Η σειρά μας τώρα
Εσχάτως συστηματοποιήθηκαν οι έρευνες για υδρογονάνθρακες και στην γειτονιά μας. Ήρθε η σειρά μας, αφού οι πηγές υδρογονανθράκων μειώθηκαν πάνω στον παγκόσμιο χάρτη. Η γειτονιά που λέγεται Ανατολική Μεσόγειος, αυλή του αρχαίου παραδείσου και σημερινής Κόλασης, που εντοπίζεται στη Μέση Ανατολή, μπήκε στο μάτι των «καλών πολυεθνικών». Η παγκόσμια οικονομία ρυθμίζεται πάντα από τα ενεργειακά, ξεκάθαρα πετρελαϊκά, συμφέροντα. Και αφού από αυτούς ρυθμίζεται η οικονομία, ρυθμίζεται και η παγκόσμια πολιτική.
Η οικονομία διδάσκει πως είναι οικονομικότερο να πάρεις ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο, που οι πρώην πια, ιδιοκτήτες του το παράτησαν και άρχισαν να τρέχουν για τη ζωή τους, παρά να διαπραγματευτείς την αγορά του. Και τα ξένα αυτά οικόπεδα είναι πια ολόκληρες χώρες. Με χιμαιρικά οράματα περί «εθνικής ανάπτυξης», που έχουν αντικαταστήσει τα καθρεφτάκια και τις χάντρες που μοίραζαν οι αποικιοκράτες πριν 400 χρόνια, βρίσκουν πρόθυμους συνεργάτες μέσα στον κάθε τόπο. Συνεργάτες στην καταστροφή και με αποστολή την απομάκρυνση των ενοχλητικών ιθαγενών. Και μόλις οι συνεργάτες εγκαταστήσουν το δικό τους τοπικό σύστημα εξουσίας, οι τόποι και οι χώρες παραδίδονται με χαρακτηριστική ευκολία στα χέρια των δημίων τους.
Αν δεν το κάνουν, υπάρχει και πόλεμος, ο θάνατος ή η προσφυγιά, γιατί βλέπετε όταν δεν παραδίδουν οι ιθαγενείς τον τόπο τους οικειοθελώς, φυτρώνουν «εθνικά θέματα» διεκδικήσεις και «εθνικές απειλές». Και αν οι απειλές δεν δουλέψουν υπέρ του προστάτη, έρχεται και ο πόλεμος
Η ίδια πάντα ιστορία. Με μόνες αλλαγές τα ονόματα των τόπων και των νεκρών.
Οι ντόπιοι συνεργάτες
Όταν ξεκινάει η διαδικασία εγκατάστασης του «φιλικού δικτύου για τις προστάτιδες δυνάμεις (τις πολυεθνικές του πετρελαίου), η ομάδα των προσώπων που αναλαμβάνει τη «βρώμικη δουλειά» ξεκινάει και τροφοδοτεί έναν ιδιότυπο εμφύλιο πόλεμο. Αφού διακηρύξει το «θαύμα» των ερευνών πετρελαίου και της «ανάπτυξης που έρχεται», αρχίζει τις εκκαθαρίσεις των ενοχλητικών που δεν αντιλαμβάνονται το «όραμα». Πρόσφατα, στις 17/12 στην ιστοσελίδα Candiadoc της Κρήτης δημοσιεύτηκε η περίπτωση της εξόφθαλμης αυθαιρεσίας της συντονίστριας της Αποκεντρωμένης Διοίκηση Κρήτης, η οποία καθαίρεσε τους προϊσταμένους της Δασικής Υπηρεσίας Λασιθίου που υπερασπίστηκαν την προστασία της νήσου Χρυσής!
Η Χρυσή (το Γαϊδουρονήσι) νότια από την Ιεράπετρα, ήταν και είναι ακόμα ένας παράδεισος. Μπορεί ασυνείδητοι να φόρτωσαν για οικοδομικά υλικά τα εκατομμύρια όστρακα που κάλυπταν τις παραλίες του, ξεπερνώντας σχεδόν, την άμμο. Μπορεί να έστησαν καντίνα πάνω στην παραλία και μέσα στο ευαίσθητο και ανεκτίμητης αξίας κεδροδάσος. Μπορεί να έβαλαν και ξαπλώστρες για τους «κουρασμένους» τουρίστες και νωθρούς κολυμβητές, αλλά η ομορφιά του είναι μοναδική ακόμα.
Κοχύλια σκέπαζαν τις παραλίες της Χρυσής
Τώρα τη Χρυσή απόκτησε γείτονα, το «ενεργειακό» οικόπεδο 15. Κατά την ψήφιση του ελεεινού νόμου Χατζηδάκη, ο αρμόδιος εισηγητής της ΝΔ ανέφερε ως κορυφαίο παράδειγμα εγκατάλειψης φυσικού περιβάλλοντος τη νήσο Χρυσή. Εγκατάλειψης που προωθήθηκε από τη συστηματική παρεμπόδιση της Δασικής Υπηρεσίας να κάνει τη δουλειά της. Προτεραιότητα δινόταν πάντα στους κατασκηνωτές, τους καντινιέρηδες, του ιδιοκτήτες ξαπλώστρας και πλαστικής ρύπανσης.
Διαβάζουμε απόσπασμα σχετικής ανάρτησης του καθαιρεμένου από τη «Συντονίστρια» Κοζυράκη πια, αναπληρωτή προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δασών Λασιθίου, Ματθαίου Φιλιππάκη, δασολόγου που είχε επιδιώξει και είχε πετύχει άλλοτε την ένταξη της Χρυσής στο προστατευτικό καθεστώς της δασικής νομοθεσίας (dasarxeio.com 1/9/2020)
“Πρόσφατα τη νήσο επισκέφτηκε και ο υπουργός κος Χατζηδάκης συνοδεία της Συντονίστριας της Α.Δ.Κ. και λοιπών φορέων και η οποία δεν κάλεσε την Δ/νση Δασών Λασιθίου επειδή είχε διαφορετική άποψη για τα συζητούμενα, ήτοι επειδή πρόβαλε την διάσωση του οικοτόπου ως δημόσιο δάσος. Και ποια ήταν τα συζητούμενα που δεν ανακοινώθηκαν για τον οικότοπο αυτό που έχει ενθυλακωθεί στο ενεργειακό οικόπεδο 15, για το οποίο οι εταιρείες εκδηλώνουν το μέγιστο ενδιαφέρον, λόγω και της Χρυσής; Ας απαντήσουν. Για να αναπτυχθούν όμως «αναπτυξιακά» προγράμματα γνωρίζουμε πως θα πρέπει να αρθούν τα εμπόδια, θα πρέπει να απομονωθεί η σπεύδουσα κατά νόμο αρμοδιότητα της Δ/νσης Δασών Λασιθίου, να αλλάξει το αυστηρότατο πλαίσιο προστασίας ως δημόσιο δάσος αμμοθίνας, να μην ενεργοποιηθούν τα στοιχεία της έρευνάς μας που το καθιστούν δημόσιο, να επανέλθουν οι ιδιοκτήτες με οικόπεδα.
Και σήμερα η συντονίστρια της Α.Δ.Κ. ενεργοποιώντας συγκεκριμένο συνταγματικά νεκρό άρθρο Δ.Υ Κώδικα, κατάργησε επί της ουσίας του πράματος την οργανική αυτοτέλεια της Δ/νσης Δασών Λασιθίου, της απαγόρευσε να ενημερώσει τον Υπουργό, ξεκίνησε τη δίωξη των διαφορετικών απόψεων του Δ/ντου και Αναπληρωτού και εντελώς αναιτιολόγητα τους έπαυσε με αυταρχικό και μη σύννομο τρόπο, αφήνοντας την Υπηρεσία ακέφαλη. Εν κρυπτώ δε και με μεθόδευση επιδιώκει να ορίσει νέο Δ/ντη Δασών δασολόγο υπάλληλο του περιβάλλοντος του «Σκανδάλου» Πευκιανάκη εκθέτοντας τη μνήμη του και εγκαινίασε ούτως και το «σκάνδαλο» Χατζηδάκη εκθέτοντας τη φήμη του. Τα παραπάνω τα εκθέτω δημόσια ώστε και πάλι να απλωθεί από την κοινωνία ομπρέλα προστασίας των νήσων Χρυσής και Μικρονήσι και για λόγους επαπειλούμενου μέγιστου δημοσίου συμφέροντος. Υπηρετώ ήδη 36 χρόνια συνεχών διώξεων, δεν έχω ανάγκη από καμία προσωπικού χαρακτήρα στήριξη, πετώ τη καρέκλα στην εξουσία, κρατώ τα καρεκλοπόδαρα και προς το παρόν σιωπώ για τα χειρότερα.»
Τα ίδια περίπου συμβαίνουν παντού στην χώρα. Ποτάμια, ρέματα, βουνά, νησιά και σχηματισμοί ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, όπως αμμοθίνες, ύφαλοι, κεδροδάση, παραλίες – φυσικά αποθέματα και ό,τι οι θιασώτες του χιμαιρικού οράματος της καταστροφής (της ψευδεπίγραφης ανάπτυξης) αντιμετωπίζουν σαν εμπόδιο, απειλούνται. Ο Ματθαίος Φιλιππάκης δεν έμεινε άπραγος απέναντι στην απειλή. Η δοτή συντονίστρια τον έπαυσε. Γιατί και η ίδια χρειάζεται το περιβάλλον της, από κόλακες και από υποχείρια δικά της.
Μένει στους συνειδητοποιημένους κατοίκους αυτής της χώρας, να δείξουν πως δεν τρέφονται με κουτόχορτο και δεν αφήνουν τον τόπο στο έλεος «οραματιστών επαγγελματιών ψευδολόγων» που στην πραγματικότητα στόχο τους έχουν τα κέρδη των λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών –«ευεργετών», ως προϊόν της καταστροφής του τόπου των πολλών.
Μένει να αποδείξουμε πως διαθέτουμε το πολιτισμικό υπόβαθρο, την αξιοπρέπεια και την αγάπη για τον τόπο μας, που θα μας καταστήσουν προστάτες του.
Εκτός αν τελικά δεν διαθέτουμε τίποτα από αυτά.
του Μάριου Διονέλλη. Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών
«Κάποτε η βροχή ήταν ευλογία, τώρα μοιάζει με κατάρα». Τα λόγια είναι ενός από τους εκατοντάδες ανθρώπους που είδαν και χθες, για άλλη μία φορά, την περιουσία τους να χάνεται από τις καταρρακτώδεις βροχές στην Κρήτη. Σχεδόν με κάθε δυνατή βροχή το νησί αλλά και ολόκληρη η χώρα μετρούν πληγές αλλά και νεκρούς.
Ευτυχώς χθες αρκετοί άνθρωποι που κινδύνεψαν διασώθηκαν από τις δυνάμεις της ΕΜΑΚ στην Κρήτη. Εκείνο που μένει, όμως, είναι ο φόβος. Για την επόμενη βροχή, για την επόμενη δυσμενή πρόβλεψη των μετεωρολόγων.
Η κλιματική αλλαγή και η σφοδρότητα με την οποία χτυπούν πλέον όλο τον πλανήτη τα καιρικά φαινόμενα είναι δεδομένες και, ίσως, μη αναστρέψιμες. Μα ψάχνοντας τις αιτίες της καταστροφής τα σημάδια είναι κάτι παραπάνω από ορατά και όποιος δεν τα βλέπει μάλλον εθελοτυφλεί.
Στην Κρήτη, για δεύτερη φορά σε διάστημα ενός μήνα, οι εικόνες της καταστροφής έρχονται από τις πιο «αναπτυγμένες» περιοχές του νησιού. Από τα τουριστικά θέρετρα, από εκεί όπου χτυπά η καρδιά της ευημερίας και της τουριστικής μεγέθυνσης.
Από εκεί δηλαδή όπου μπαζώθηκαν ρέματα για να γίνουν μεγάλα ξενοδοχεία. Από εκεί όπου οι υπηρεσίες έκαναν τα στραβά μάτια για χρόνια. Από εκεί όπου το αστικό-τουριστικό περιβάλλον ήρθε να «κλέψει» τη θέση της φυσικής ροής των ποταμών και των ρεμάτων.
Ο Δήμος Χερσονήσου κηρύχθηκε ήδη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το ίδιο και ο Δήμος Μινώα Πεδιάδος όπου επί δύο 24ωρα σημειώνονταν πλημμύρες και μάλιστα σε περιοχές όπου μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν αντίστοιχα προβλήματα.
Τι άλλαξε; Εδώ και έναν χρόνο έχει στηθεί το εργοτάξιο για το νέο αεροδρόμιο και συνολικά προβλέπεται η εκρίζωση 200.000 δέντρων. Και όσο φεύγουν τα δέντρα τόσο ανεβαίνει η στάθμη των νερών, τα οποία καταλήγουν στα σπίτια και στις καλλιέργειες.
Ποιος πέφτει άραγε από τα σύννεφα με την εξέλιξη αυτή; Τόσο για την άκρατη τουριστική ανάπτυξη όσο και για το αμφιλεγόμενης χρησιμότητας αεροδρόμιο οι ενεργοί πολίτες και οι οικολογικές οργανώσεις φωνάζουν εδώ και χρόνια. Κανείς δεν τους ακούει και τώρα ήρθε η ώρα να το πληρώσουμε.
Αναδημοσίευση από Newsbeast
Με τη δημιουργία του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων Παιανίας - Κορωπίου, η ακτογραμμή της Ανατολικής Αττικής κινδυνεύει, στην καλύτερη περίπτωση, με υποβάθμιση, και στη χειρότερη με καταστροφή. Σε Σχινιά, Νέα Μάκρη, Ραφήνα, Αρτέμιδα, Χαρμολιά και Πόρτο Ράφτη ανησυχούν γι’ αυτά που ετοιμάζονται και η αγωνία τους πολλαπλασιάζεται διαπιστώνοντας ότι μεταξύ άλλων δεν έχει γνωστοποιηθεί εδώ και τόσο καιρό η υφιστάμενη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου ώστε να γνωρίζουν και οι ίδιοι το μέγεθος των συνεπειών που θα υπάρξουν από τα επεξεργασμένα λύματα. Τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά και σοβαρά.
Παρά το γεγονός ότι χιλιάδες κάτοικοι, από τον Σχινιά μέχρι τον Πόρτο Ράφτη, θεσμικοί φορείς και σύσσωμη η δημοτική αρχή ζητούν εδώ και μήνες από την ΕΥΔΑΠ να δουν την επικαιροποιημένη περιβαλλοντική μελέτη που αφορά τη λειτουργία του νέου Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων Παιανίας - Κορωπίου, καθώς τα λύματα θα χύνονται στη θαλάσσια περιοχή τους, κάτι τέτοιο δεν έχει καταστεί εφικτό καθώς η ανώνυμη εταιρεία Υδρεύσεως και Αποχετεύσεως Πρωτευούσης δεν την δημοσιοποιήσει, όπως επισημαίνουν, προκαλώντας εύλογα απορίες ως προς τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας κίνησης.
Βάσει του σχεδιασμού που έχει γίνει, και για τον οποίο ποτέ δεν ρωτήθηκε ο τοπικός πληθυσμός και ο δήμος Μαρκοπούλου, το Κέντρο Επεξεργασίας Παιανίας - Κορωπίου μέσω ενός δικτύου αγωγών συνολικού μήκους 53 χιλιομέτρων θα ρίχνει τα λύματα στην πανέμορφη παραθαλάσσια συνοικία της Χαμολιάς που βρίσκεται μεταξύ Πόρτο Ράφτη και Βραυρώνας. Από τη στιγμή που η μελέτη δεν έχει δημοσιοποιηθεί ήδη, αρκετοί κάνουν λόγο ακόμη και για κίνδυνο μόλυνσης όχι μονάχα της περιοχής αλλά ολόκληρης της ακτογραμμής της Ανατολικής Αττικής. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια αβεβαιότητα εάν και κατά πόσο τα επόμενα χρόνια οι λουόμενοι θα μπορούν και πάλι να κάνουν άφοβα μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά. Φοβούνται πως ο τόπος τους θα μετατραπεί σε κάτι άλλο, σίγουρα όχι καλό.
Όπως τονίζει χαρακτηριστικά στο newsbeast.gr ο δήμαρχος Μαρκοπούλου Μεσογαίας Αττικής κ. Κωνσταντίνος Αλλαγιάννης, «η ΕΥΔΑΠ μας εμπαίζει και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί της. Αρνείται να μας δώσει τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η οποία παρεμπιπτόντως θα τροποποιηθεί καθώς στο Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Παιανίας – Κορωπίου θα μπουν και τα λύματα του δήμου Σαρωνικού» προσθέτοντας ότι η νέα μελέτη μπορεί να δημοσιοποιηθεί όταν θα έχει ήδη ξεκινήσει η λειτουργία του εργοστασίου. «Με την ΕΥΔΑΠ δεν έχουμε ανοικτό κανάλι επικοινωνίας» δηλώνει.
Την ίδια άποψη έχουν και οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης του δήμου με τους οποίους επίσης συζητήσαμε το θέμα που ταλανίζει ολόκληρη την Ανατολική Αττική. «Έχουμε δει μονάχα την αρχική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων αλλά όχι την καινούργια, την επικαιροποιημένη που αφορά τον τόπο μας. Την έχουμε ζητήσει από την ΕΥΔΑΠ εδώ και τρεις μήνες και δεν μας την παραδίδει», μας λέει ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Μπορούμε Αλλιώς» κ. Χρήστος Δρίτσας. Σημειώνει δε πως «Σκεφτείτε ότι τα στοιχεία που μας έδειξε η ΕΥΔΑΠ στην τελευταία συνάντηση που είχαμε, ήταν πλήρως αντικρουόμενα και αναγκαστήκαμε να αποχωρήσουμε».
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται, πολλά. Μεγάλες και οι ανησυχίες των κατοίκων...
Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενόψει των καθαρισμών που σχεδιάζει η Περιφέρεια, στα πλαίσια ευρύτερης εργολαβίας που περιλαμβάνει τα εναπομείναντα ρέματα της Αττικής, έστειλε την ακόλουθη επιστολή στους
κ.κ. Ασπρουλάκη και Ψαρομιχαλάκη, της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας
στο γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Ανατολικής Αττικής και
στη Γενική Διεύθυνση Αναπτυξιακού Προγραμματισμού της Περιφέρειας Αττικής
Ραφήνα 15/10/2020
Ενόψει του επερχόμενου καθαρισμού του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και προκειμένου να αποφευχθεί μια περαιτέρω υποβάθμιση του ποταμού που αποσταθεροποιεί το οικοσύστημα και θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τους κατοίκους αντί να τους προστατεύει από μία ενδεχόμενη μεγάλη/ασυνήθιστη βροχόπτωση, θα θέλαμε να επισημάνουμε ορισμένες ενέργειες που θεωρούμε ότι επιβάλλεται να γίνουν και ορισμένες που πρέπει να αποφευχθούν:
α/ Χρειάζεται να γίνει μία επιτόπια αυτοψία για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν μέσα στην κοίτη ή στις όχθες μπάζα και ογκώδη φερτά υλικά που μπορεί να εμποδίσουν την ελεύθερη απορροή των υδάτων. Από την αυτοψία που κάναμε μέσα από την κοίτη στο τμήμα της εκβολής , δεν παρατηρήθηκε πουθενά να έχει γίνει ρίψη μπάζων ή ογκωδών μέσα στην κοίτη.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
