Χωρίς περαιτέρω σχόλια παρακολουθούμε μία αντιπαράθεση του λόγου του "πανεπιστήμονα" Μπουρνούς, απερχόμενου δημάρχου Ραφήνας, όπως τον διατύπωσε σε διαφημιστική συνέντευξη του (μία από τις πολλές) και ενόψει της νέας υποψηφιότητας του, στο κανάλι Attica TV. Από την άλλη έχουμε τον λόγο του καθηγητή Τεχνικής Γεωλογίας και Γεωτεχνικής Μηχανικής στο ΕΜΠ, Κωνσταντίνου Λουπασάκη. Τον λόγο του καθηγητή τον αντλήσαμε από συνέντευξη του στην ΕΡΤ για τις τραγικές πλημμύρες στη Θεσσαλία.

Τα σχόλια και οι κρίσεις δικές σας

Η αγαπημένη του Σαββατοκύριακου, η RAF-WEST Journal επέστρεψε από τις διακοπές και όπως μας είχε προϊδεάσει στο φύλλο #20, ασχολείται με τις δημοσκοπήσεις που κυκλοφόρησαν. Είτε κυκλοφόρησαν καθαυτές και ευθέως, με στοιχεία και λεπτομέρειες (ακόμα τις ψάχνουμε στην Attica Voice είτε πλαγίως και με υπονοούμενα (ως συνήθως), από τα κυρίαρχα και συστημικά, τοπικά μέσα.

Το εκλογικό επιτελείο της RAF-WEST Journal, με επικεφαλής την εκλογολόγο και συντάκτρια Ντέμη (Δημοκρατία) Κουραμάνα και μία πλειάδα συντακτών, συνεπικουρούμενο από ειδικούς επιστήμονες με τη συμμετοχή του Γερμανού Αλβέρτου Μονόπετρου, αναλύει τα αποτελέσματα, τα συγκρίνει και παρουσιάζει τα συμπεράσματα του. Μία επίπονη διαδικασία αφού από τις δημοσκοπήσεις έλειπαν βασικές παράμετροι όπως το μέγεθος δείγματος, οι ερωτήσεις, η περίοδος έρευνας, η μεθοδολογία αλλά ακόμα και τα τελικά ποσοστά. Το επιτελείο της RAF-WEST όμως τα βρήκε και προχώρησε στην παρουσίαση τους στους αναγνώστες, στο πρώτο φύλλο της περιόδου 2023-2024

Είναι γεγονός πως οι άνθρωποι στην Ελλάδα ξεχνάμε εύκολα. Ξεχνάμε είτε γιατί απλά η ζωή μας τρέχει, μαζί με τα προβλήματα της καθημερινότητας και μας παρασύρει στη λήθη αυτών που μας παίδεψαν, είτε γιατί μας "πείθουν" με διάφορους τρόπους, να ξεχάσουμε. Η έλλειψη μνήμης δεν είναι κατ' ανάγκη κάτι κακό, όπως όταν ξεχνάμε το όνομα του συνομιλητή μας καμιά φορά αλλά όμως μπορεί να οδηγήσει σε άσχημες καταστάσεις. Όπως όταν ξεχνάμε αναμμένο τον θερμοσίφωνα που δεν έχει λειτουργικό θερμοστάτη, για παράδειγμα. 

Τα χειρότερα αποτελέσματα η έλλειψη μνήμης τα έχει στις εκλογές, όταν επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια και εμείς νομίζουμε πως τα ακούμε για πρώτη φορά. Όπως όταν ξεχνάμε τα πεπραγμένα μίας διοίκησης που μας παρουσιάζεται σε κάθε προεκλογική περίοδο, αθώα και άσχετη με τα μαύρα πεπραγμένα της και ζητά να την εμπιστευτούμε και πάλι (για να ολοκληρώσει προφανώς την καταστροφή). Και προς επίρρωση της επικαλούμενης αθωότητας της κακής διοίκησης, ο κατ' εξοχήν υπεύθυνος δηλώνει σε κάθε προεκλογική περίοδο πως θα είναι "η τελευταία του φορά". Κάτι σαν την τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ δηλαδή,

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε και ακούμε τον νυν δήμαρχο Ραφήνας να μιλάει για το πρόγραμμα του πριν τις εκλογές του 2019 (τότε υποστηριζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ) και να κομπάζει  και για το χρονοδιάγραμμα του -που πήγαν στον βρόντο.  Όπως και τώρα (που τώρα υποστηρίζεται από τη ΝΔ) που προαναγγέλλει τα ίδια. Ενδιάμεσα και στο τέλος του βίντεο υπάρχει και η πραγματικότητα των πεπραγμένων του.

Δεν είναι ένα διασκεδαστικό βίντεο αν και προκαλεί μία ευθυμία παρακολουθούμενο εκ των υστέρων. Είναι απλά μία σάτιρα της κοντής μας μνήμης που επιτρέπει στον κάθε υπερφίαλο και αλαζόνα να αξιώνει την εμπιστοσύνη μας -άρα και το συγχωροχάρτι μας- για όσα μας έχει κάνει. Καλή "διασκέδαση"

Η Αttica Voice δημιουργήθηκε πριν από πέντε χρόνια και δύο μήνες περίπου, από μια ανάγκη των δημιουργών της να συμβάλλουν στην υπεράσπιση της ΓΗΣ και της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, των αγαθών που πρωτίστως απειλούνται από την απληστία των αρπακτικών και τον αυταρχισμό της εξουσίας. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, πέρα από την ικανοποίηση ότι έχουμε δημιουργήσει ένα μέσο που έχει επιτύχει την αναγνώριση πολλών, έχουμε τη διπλή ικανοποίηση ότι έχουμε συμβάλλει κι εμείς στη δημιουργία της φιλόδοξης δημοτικής κίνησης των πολιτών της Ραφήνας και του Πικερμίου με το βαρύ, αλλά άκρως γοητευτικό όνομα «Γη & Ελευθερία», στο σχήμα του οποίου συμμετέχουν τα μέλη της Συντακτικής ομάδας - ο Νίκος Σίμος και ο Χρήστος Κωστούλας - καθώς και ο τακτικός συνεργάτης μας Αλέξης Κροκιδάς

Ήδη, από το blog  της «Γης & Ελευθερίας», έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται σύντομα βιογραφικά των υποψηφίων του σχήματος. Μαζέψαμε κι εμείς τα πρώτα 12 βιογραφικά όπως έχουν δημοσιευθεί στο συγκεκριμένο blog και σας τα παρουσιάζουμε μέσα από την Attica Voice αυτή τη φορά

Κάποτε ο Μπρεχτ είχε γράψει: " Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν τίποτα παραπάνω από το ότι είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό. Και από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται".

Εμείς θα παλέψουμε να γίνουμε πολλοί που θα δώσουμε τον δίκιο αγώνα και τελικά να νικήσουμε.

Φόβους ότι «το δάσος της Δαδιάς όπως το ξέραμε δεν θα το ξαναδούμε», εξέφρασε μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «Πρακτορείο FM 104,9» ο πρόεδρος του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος ΑΠΘ Αλέξανδρος Δημητρακόπουλος.

«Δεν θα μπορέσουμε να ξαναέχουμε το οικοσύστημα της Δαδιάς. Δεν μπορούμε το συγκεκριμένο οικοσύστημα να το εντάξουμε στις γενικότερες απώλειες του 1.500.000 στρεμμάτων δασικών εκτάσεων που κάηκαν. Είναι κάτι το μοναδικό”, πρόσθεσε.

Ο κ. Δημητρακόπουλος εξήγησε πως η περιοχή της Δαδιάς, είναι προστατευόμενη περιοχή από το δίκτυο NATURA που σημαίνει ότι έχει μοναδικότητα. Δεν συναντάται σε καμία άλλη περιοχή της Ευρώπης και αυτό γιατί οι συνθήκες που το δημιούργησαν ήταν μοναδικές.

«Αυτό το δάσος έχει χαθεί. Οι μαυρόγυπες, οι ασπροπάρηδες, και τα όρνεα που φώλιαζαν σε αυτό το δάσος και αναπαράγονταν είτε έχουν καεί είτε έχουν φύγει. Δεν θα επανέλθουν. Και αυτό το δάσος δεν θα επανέλθει σε αυτήν του την μορφή. 

Ήταν ένα αρχέγονο δάσος μαύρης πεύκης αποτελούνταν από πολύ γηραιά δένδρα με πεπλατυσμένη κορυφή, πράγμα που σημαίνει ότι χρειαζόμαστε 100 με 150 χρόνια για να αποκτήσουμε τέτοια δένδρα με τέτοιο σχήμα ώστε να πάνε να ξαναφωλιάσουν εκεί οι μαυρόγυπες» τόνισε.

Ο καθηγητής του τμήματος Δασολογίας του ΑΠΘ, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι “ είναι απορίας άξιο πως 10 μέρες τώρα πολεμάμε και η πυρκαγιά καίει το δάσος και το δάσος ακόμη να του βγει η ψυχή. Αυτό θα πρέπει να το δούνε αυτοί που ασχολούνται με την κατάσβεση”.

Ο ίδιος, απορεί γιατί οι δασοπυροσβέστες δεν έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο στην κατάσβεση μιας φωτιάς στο δάσος.“ Οι δασοπυροσβέστες είναι η δουλειά τους και για αυτό προετοιμάζονται όλο το χρόνο. Τώρα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δε συμμετέχουν”. Επισημαίνει μάλιστα τον γενικό επανασχεδιασμό της πρόληψης και της καταστολής των πυρκαγιών. Και προτείνει την ενεργό συμμετοχή της στελεχωμένης δασικής υπηρεσίας και των ΟΤΑ.

Είναι σημαντική η “ δημιουργία ενός ξεχωριστούν ενιαίου φορέα δασοπυρόσβεσης στον οποίο θα συμμετέχουν ισότιμα το πυροσβεστικό σώμα, η δασική υπηρεσία και οι ΟΤΑ. Τον κύριο ρόλο ωστόσο πρέπει να αναλαμβάνει η δασική υπηρεσία γιατί το δάσος είναι το σπίτι της”, υπογράμμισε.

Ο κ. Δημητρακόπουλος εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την επόμενη ημέρα στην περιοχή έν όψει και φθινοπώρου. “ Ειδικά για τον Έβρο πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε κυρίως στα πεδινά εκτεταμένα πλημμυρικά φαινόμενα με πολλούς τόνους λάσπης. Γιατί ο εθνικός δρυμός είχε πάρα πολλά χρόνια να καεί. Και έχει και οργανική ουσία και παχύ έδαφος είναι πρώτη ποιότητα τόπου που λέμε εμείς οι δασολόγοι και όλο αυτό το χώμα με τις βροχές θα κατέβει και θα πλημμυρίσουν χωριά και χωράφια.

«Το καλό, πρόσθεσε ο ίδιος, «σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι οι υψομετρικές διαφορές δεν είναι μεγάλες, το ανάγλυφο είναι κάπως πιο ήπιο».        

Ο.Γ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο Ανδρέας Βασιλόπουλος και η παράταξη του "Δύναμη Ανάπτυξης" εξέδωσαν το ακόλουθο δελτίο τύπου σχετικά με τον έξαλλο "σερίφη" Μπουρνούς, όπως τον έχει βαφτίσει η πάντα εύστοχη στις περιγραφές της, ένθετη της Attica Voice, η RAF-WEST Journal.

Ο Ευ. Μπουρνούς κάνει και πάλι ό,τι μπορεί για να δικαιολογήσει και να υπερασπιστεί τον τίτλο του σερίφη. Ακολουθεί το δελτίο τύπου της παράταξης "Δύναμη Ανάπτυξης"

Δημοσιεύουμε δελτίο τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης του δήμου Ραφήνας Πικερμίου,  αναφορικά με τη συνάντηση που είχε στις 25/8 στο χώρο της κατασκήνωσης «Μελτέμι» στα πλαίσια των συζητήσεων με τους υποψηφίους δημοτικούς συνδυασμούς στις επερχόμενες τοπικές εκλογές της 8 Οκτώβρη, Τη συνάντηση και συζήτηση οργάνωσε ο Συνεταιρισμός των κατασκηνωτών,

Την παρουσίαση των θέσεων της παράταξης έκανε ο επικεφαλής και υποψήφιος δήμαρχος κ. Παναγιώτης Ευαγγέλου.

Μετά τη συμφορά και του φετινού καλοκαιριού μετράμε κοντά 3.000.000 στρέμματα καμένης γης, ως επί το πλείστο δασικής, μέσα στα μόλις 3 τελευταία χρόνια. Και αν θέλουμε να αποδώσουμε ευθύνες για την κακή μας μοίρα, έχουμε τον εύκολο εχθρό, άυλο και απροσδιόριστο αλλά και -για τους ίδιους λόγους- τρομακτικό, που αποκαλούμε κλιματική αλλαγή ή «κλιματική κρίση» ή ακόμα και «κακοτυχία», «συγκυρία». Έχουμε εσχάτως  και το ακόμα πιο συνωμοσιολογικό, αυτό του, υβριδικού πολέμου και άλλα εξίσου γελοία. Γιατί μόνο γελοίες μπορεί να είναι οι δικαιολογίες αυτές όταν ό,τι ζούμε γίνεται μέσα σε ένα περιβάλλον κακοδιοίκησης, κακοδιαχείρησης, προτεραιοποίησης των καλούμενων «στρατηγικών επιλογών για την οικονομία» και εν γένει σε ένα τοπίο που ακόμα και το φυσικό περιβάλλον ρευστοποιείται, για να γίνει καύσιμο μίας θνησιγενούς οικονομικής δραστηριότητας.

Δεν είναι μόνο τα καμένα δάση τα θύματα της ρευστοποίησης. Είναι και οι κατακρεουργημένες παραλίες, το ολοένα και πιο τσιμεντένιο αστικό τοπίο, οι σκληρές διευθετήσεις ρεμάτων και γενικότερα η μονότονη επιλογή των «γκρίζων λύσεων» της ανθρώπινης δραστηριότητας. Είναι μία κεντρική στρατηγική του ελληνικού κράτους το οποίο  δεν ντρέπεται να παριστάνει τη «βαρυπενθούσα χήρα» σε κάθε καταστροφή και είκοσι τέσσερεις ώρες μετά και πίσω από τους προβολείς, να εγκρίνει καταστροφικές επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον. Το ίδιο περιβάλλον για το οποίο «σκούπιζε τα δάκρυα του» ο κροκόδειλος της εξουσίας. Νομοθετικής, εκτελεστικής αλλά και δικαστικής όπως έχει επανειλημμένα αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια. Εξουσία που όχι μόνο εγκρίνει και προωθεί την καταστροφή αλλά παράλληλα τη διαφημίζει,  την παρουσιάζει  ως «ανάπτυξη» και καμαρώνει χωρίς αιδώ,  αποδεικνύοντας πως πέρα από το όριο του τραγικού, αρχίζει το γελοίο.

Παράλληλα με τον «ενεργητικό βιασμό του φυσικού περιβάλλοντος, το ίδιο αυτό εξουσιαστικό σύμπλεγμα, φροντίζει να εξαφανίσει ό,τι προστατευτικό είχε απομείνει από την παλαιότερη νομοθεσία, με κύριους στόχους την προστατευτική νομοθεσία για τα δάση αλλά και το φυσικό περιβάλλον, που περιεχόταν σε νόμους όπως ο 998/79. Γενικά ο κροκόδειλος της εξουσίας που κλαίει μπροστά στις κάμερες (ή τάχα οργίζεται όπως πρόσφατα ο «υπουργός Κικίλιας») έχει ήδη ανοίξει το στόμα του και ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε από το Σύνταγμα του 1975 και τους νόμους για την προστασία της Φύσης που απέρρευσαν από αυτό. Και το κάνει χοντροκομμένα και με τον άθλιο τρόπο που χαρακτηρίζει τους κροκόδειλους. Από τη μία η εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων με αυθαιρετούχους, καταπατητές, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, εργοστασίων ή βιομηχανικών ΑΠΕ και άλλα αδηφάγα και από την άλλη οι σχεδιασμοί «στο γόνατο» και πάντα στην υπηρεσία των «επενδυτών» δεν αφήνουν περιθώρια για να ελπίσουμε πως θα υπάρξει ποτέ αποκατάσταση της καταστροφής. Αντίθετα, η καταστροφή που έχει ξεκινήσει ήδη 30 χρόνια πριν, βρίσκεται σε εξέλιξη και μάλιστα τώρα αρχίζει η απόλυτη κορύφωση της. Τα τρία τελευταία χρόνια το κάνουν ξεκάθαρο αυτό.

Το κράτος -κροκόδειλος κλαίει σε εθνικό δίκτυο. Κλαίει και υπόσχεται πως θα αποκαταστήσει τις καταστροφές. Το έχει ξανακάνει. Ποιος δεν θυμάται το 2007 όταν ο Καραμανλής επαναλάμβανε μονότονα το «Όπου δάσος πάλι δάσος». Ποιος δεν θυμάται και το ότι πέρα από κάτι «κηποτεχνικά» που έγιναν στην αρχαία Ολυμπία και κάτι μικροαναδασώσεις σε παλαιότερα καμένα, τίποτα άλλο και ουσιαστικό  δεν έγινε. Αλλά ούτε και οι προσχηματικές αναδασώσεις είναι το θέμα αφού συνήθως αυτές γίνονται βεβιασμένα και για διαφημιστικούς λόγους. Όπως πέρυσι ο δήμαρχος της Ραφήνας πήγε και έκανε «δενδροφυτεύσεις» και «σβωλορίψεις»(!!!!) στα φρεσκοκαμένα του ανατολικού Πεντελικού, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στα καμένα εδάφη και προωθώντας έτσι την περαιτέρω διάβρωση τους. Το θέμα λοιπόν είναι η φυσική αναδάσωση, η βλάστηση των σπόρων που βρίσκονται στο έδαφος και η αναβλάστηση των ζωντανών  πρέμνων ή των ριζών, για τα είδη που έχουν αυτή την ικανότητα. Ακολουθεί υποχρεωτικά η απόλυτη προστασία τους από τον άνθρωπο και τις εντεταλμένες γι’ αυτό υπηρεσίες του.  Αλλά ακόμα και αν το καμένο δάσος ξαναγεννηθεί, πως θα προστατευτεί από υπηρεσίες που είναι μεν εντεταλμένες αλλά όχι στελεχωμένες;

Γι’ αυτό γίνεται αμέσως αντιληπτό πως ό,τι κάηκε χάθηκε ανεπιστρεπτί. Με δασική υπηρεσία «φάντασμα» που δεν έχει ούτε ανθρώπους ούτε μέσα για να προστατέψει το δάσος που αναγεννιέται, δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει δάσος. Οι πιέσεις είναι αφόρητες. Είτε παράνομες, από καταπατητές, εκχερσωτές που λειτουργούν ως άτομα ή ως οικοδομικοί συνεταιρισμοί, είτε «νόμιμες» όπως απεδείχθη από τις «οικιστικές πυκνώσεις» (sic) και κυρίως με το «νέο δάσος» του Μπένου στην Εύβοια που αποσκοπούσε σε εγκατάσταση νέων χρήσεων με τη συνέργεια ανυστερόβουλων(;;; ) «μεγάλων χορηγών». Αλλά και σε μικρότερη κλίμακα, με την προώθηση «Ειδικών Πολεοδομικών» στην Αττική. Στο Μάτι και σε γειτονικές του περιοχές. Και όλα αυτά με την έγκριση ή την ανοχή μίας δασικής υπηρεσίας «μαριονέτα», εξαρτημένης, υποστελεχωμένης και γι’ αυτό ανίκανης πια να δράσει και να υπερασπιστεί το καμένο δάσος. Παρηκμασμένης και οδηγούμενης σταθερά στην απαξίωση* και τον θάνατο (την κατάργηση, για να μη γινόμαστε μακάβριοι).

Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της και μέσα σε αυτές δεν βρίσκεται ούτε το δάσος ούτε το φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Αυτά είναι τα αναλώσιμα για μία αδιέξοδη πορεία προς την καταστροφή των πολλών στο όνομα του κέρδους των ολίγων και εκλεκτών της. Κάθε μέρα το αποδεικνύει άλλωστε στην πράξη και όσα λόγια και αν εκφωνήσει από το auto-cue ο κυβερνητικός κροκόδειλος, θα είναι για να πείσει τους ευκολόπιστους πως «το δάσος ξαναγίνεται».

Όπως ξαναδασώθηκε η Πεντέλη, ο Υμηττός και τόσα άλλα -κάποτε υπέροχα- βουνά.

_

*Ενδεικτική ήταν η έλλειψη κάθε αντίδρασης το 2018, όταν μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τη Νταού,τον Βουτζά, το Κόκκινο Λιμανάκι, αλαλάζοντα πλήθη είχαν ξεχυθεί με πριόνια εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των πεύκων. Λες και τα δέντρα ήταν υπεύθυνα για την καταστροφή. Έκοβαν ζωντανά και καμένα αδιακρίτως χωρίς καμία επίπληξη έστω. Σήμερα η έρημος που απλώνεται στην περιοχή είναι αδιάψευστος μάρτυρας πως το φυσικό περιβάλλον απειλείται κυρίως από τον άνθρωπο που ακόμα και μετά την πυρκαγιά και την ολοκλήρωση της καταστροφής που προκαλεί, θα έρθει ο ανθρωπος να ολοκληρώσει το έγκλημα

Αναζητώντας τις ρίζες του πογκρόμ που έχει εξαπολυθεί στην Αλεξανδρούπολη κατά μεταναστών και προσφύγων, πέσαμε πάνω στις δημοσιεύσεις του Γιάννη Λασκαράκη, εκδότη της εφημερίδας "Γνώμη" της Αλεξανδρούπολης, ο οποίος έχει ασχοληθεί με το θέμα αναλυτικά.

Ενσωματώνουμε σε ξεχωριστό άρθρο μία από τις τελευταίες του αναρτήσεις, στην οποία μπορείτε να βρείτε απαντήσεις για τα αίτια και τους πρωταγωνιστές που γέννησαν το πογκρόμ, χωρίς να είναι ούτε η πρώτη φορά ούτε τα αίτια που θα διαπιστώσετε να είναι τα μόνα. Οι λούμπεν αυθαίρετοι, παράνομοι οικιστές του υγροτόπου του Δέλτα του Έβρου (!!!)  έχουν συστήσει εδώ και χρόνια ακροδεξιά εθνικιστική, ρατσιστική ομάδα που δρα αυτόνομα μέσα στον περίφημο βιότοπο του Έβρου. Δρα όχι απλά με την ανοχή του επίσημου κράτους αλλά και με την επιβράβευση του για τις κτηνωδίες που διαπράττει. Το αποκαλούμενο "Έπος" του Έβρου ήταν ένα από τα ορόσημα της δράσης της ομάδας αυτής.

Αρχηγός των ιδιότυπων αυτών ταγμάτων δίωξης δυστυχισμένων και κατατρεγμένων και ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων τους, είναι ο Πάρης Παπαδάκης, βουλευτής της "Ελληνικής Λύσης" του κόμματος του Βελόπουλου και ...δικηγόρος (όπως και οι ομοϊδεάτες του Βορίδης και Πλεύρης), με όσα αυτό μπορεί να σημαίνει για τη συνολική πνευματική, ηθική υποβάθμιση και πολιτική καταρράκωση της χώρας γενικά. Αλλά αποτελεί και απόδειξη του ότι -εκτός από τους Κασιδιάρηδες Σπαρτιάτες, ο φασισμός και ο ρατσισμός που υποτίθεται πως καταδικάστηκαν μαζί με τη ΧΑ, επιβιώνουν και κρύβονται μέσα στα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα που αποτελούν σήμερα μεγάλο μέρος του ελληνικού Κοινοβουλίου. Κρύβονται και ξεπροβάλλουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο μόλις τους δοθεί η ευκαιρία.

Η δικαστική καταδίκη του φασισμού και του ρατσισμού τελικά αποτελεί άλλοθι για ένα σύστημα αδικίας που είναι από τα θεμέλια του αντιδημοκρατικό και συντηρεί τους φασίστες είτε στο "σαλόνι" του (όπως τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη, τον Πλεύρη) είτε στην "πίσω αυλή" του όπως οι Σπαρτιάτες,  η Ελληνική Λύση ή  η "βυζαντινή" Νίκη.  Ο φασισμός και ο ρατσισμός δεν καταδικάζονται στις δικαστικές αίθουσες αλλά μέσα στη συνείδηση μας και μέσα στην ίδια την κοινωνία