Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Μία ανάρτηση από από την ιστοσελίδα του δικτύου Groundwork USA για την αποκάλυψη του ποταμού και τις ευεργετικές συνέπειες της
Διαβάζοντας την ανάρτηση του Δ. Ζαρρή (πολιτικός μηχανικός, μελετητής υδραυλικών έργων και ,απόφοιτος της σχολής Υδρολογίας του Imperial College of Science, Technology and Medicine) στην ομάδα Πολίτες υπέρ των ρεμάτων θεωρήσαμε πως είναι επιτακτική ανάγκη να μεταφέρουμε την αναφερόμενη δημοσίευση και στην Attica Voice, προκειμένου να υπάρχει η εικόνα του πως σκέφτεται και πως δουλεύει ο λεγόμενος και προηγμένος κόσμος. Είναι μία ακόμα απόδειξη του πόσο οπισθοδρομικές είναι οι προτάσεις διευθετήσεων και ειδικά σε επιβαρυμένες περιοχές, όπως η Αττική. Οι υποστηρικτές των καλούμενων "γκρίζων λύσεων" αποδεικνύονται για ακόμα μία φορά αμφιλεγόμενοι, στη μάταιη προσπάθεια τους να υπερθεματίσουν σε ζημιογόνες και εξαιρετικά επικίνδυνου αποτελέσματος λύσεις. Και όταν διαπιστώνουν πως ο καιρός τους έχει αφήσει πίσω, καταφεύγουν σε λοιδορίες και ψέματα αυτογελοιοποιούμενοι. Αλλά αυτό είναι κάτι αδιάφορο και ξεπερασμένο για τον σκεπτόμενο άνθρωπο.
Ας δούμε όμως τις εξελίξεις στο θέμα της διαχείρισης επιφανειακών ροών, ποτάμιων ροών και ρεμάτων, στον πολιτισμένο κόσμο του οποίου μέρος διατεινόμαστε πως είμαστε κι εμείς. Σημειώνουμε πως στην περίπτωση της Νέας Υόρκης και του Saw Mill είχαμε αναφερθεί και σε παλαιότερη ανάρτηση μας, που ασχολούνταν με εργολάβοι οικοδομών που υπερθεμάτιζε για την καναλοποίηση του Μεγάλου Ρέματος επικαλούμενος μία παρουσιασμένη ως δική του, δήθεν επιστημονική, αλήθεια
DAYLIGHTING THE SAW MILL RIVER
Groundwork USA
Λίγα περιβαλλοντικά έργα καταφέρνουν να εστιάσουν το ενδιαφέρον της κοινότητας τόσο έντονα όσο εκείνα που αποσκοπούν στη δημιουργία ή την ανάκτηση πάρκων και διαδρομών κατά μήκος αστικών, υδάτινων ροών. Το Groundwork network έχει να επιδείξει αξιοσημείωτη επιτυχία σε τέτοια έργα, μεταξύ των οποίων είναι και η αποκάλυψη (Daylighting) του ποταμού Saw Mill και του πάρκου που γεννήθηκε στο Yonkers της Νέας Υόρκης, του πράσινου διάδρομου του ποταμού Spicket στο Lawrence της Μασαχουσέτης, του πράσινου διαδρόμου του ποταμού Elizabeth στο Elizabeth του New Jersey και του πράσινου διαδρόμου του ρέματος Mill στο Cincinnati. Η δημιουργία πάρκων κατά μήκος υδάτινων ροών μπορεί να είναι από απλή μέχρι μεγάλη και περίπλοκη.
Saw Mill River, Yonkers, NY, μετά την αποκάλυψη του (daylighting)
Τα έργα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν προκυμαίες (ντόκους), προβλήτες για ψάρεμα, διαδρομές για κανό, γήπεδα, πράσινες διαδρομές και άλλες παραποτάμιες βελτιώσεις, όλα με δεδομένη τη δημόσια πρόσβαση στο ποτάμι, στην υδάτινη ροή. Τα παραποτάμια πάρκα γίνονται χώροι για εκδηλώσεις, για εκπαίδευση, αναψυχή ή απλά αναπόληση και για μοναχικές, προσωπικές στιγμές. Μπορούν να γίνουν καταλύτες για την αναζωογόνηση της γειτονιάς και σε κάποιες περιπτώσεις να γίνουν οδηγοί σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη πιεσμένων από την ανθρώπινη δραστηριότητα ή υποβαθμισμένων περιοχών.
Η παρουσία του ποταμού Saw Mill και η δύναμη του νερού του που τροφοδοτούσε νερόμυλους, έκανε το Yonkers μια ακμάζουσα βιομηχανική πόλη. Η ακμή της αυτή ξεκίνησε το 1650. Στο πέρασμα του χρόνου και λόγω της έλλειψης γης (αφού η ζήτηση της είχε αυξηθεί) «συμπίεσε» τον ποταμό με αποτέλεσμα αυτός να καλυφθεί σε διάφορα σημεία. Τελικά, στη δεκαετία του 1920 καλύφθηκε και το τελευταίο τμήμα του ποταμού από έναν χώρο στάθμευσης (που μετονομάστηκε σε Larkin Plaza). Στη δεκαετία του 1960, η βιομηχανική δραστηριότητα άρχισε να μεταφέρεται αλλού και μέχρι το 2000 έμειναν άδεια και εγκαταλελειμμένα κτήρια να περιστοιχίζουν τα πάρκινγκ και το κέντρο της πόλης.
Το έργο
Daylighting σε εξέλιξη. Φωτογραφία Saw Mill River Coalition
Οι συνθήκες που συνέτειναν για να γίνει πραγματικότητα η αποκάλυψη και αποκατάσταση των προηγουμένως θαμμένων τμημάτων του ποταμού Saw Mill πλήθυναν έως το 1992. Εκείνη τη χρονιά ο στρατός των ΗΠΑ χαρακτήρισε την αποκάλυψη – αποκατάσταση της φυσικής κατάστασης του ποταμού στη θέση του χώρου στάθμευσης Larkin Plaza, ως την ενδεδειγμένη – έγκυρη λύση.
Το 1999, η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA) και η Εθνική Υπηρεσία Πάρκων εγκαινίασαν τη Groundworks Yonkers με εξαγορές για να εστιάσουν σε περιβαλλοντικά έργα. Η αποκάλυψη και επαναφορά των ποταμών ήταν ένα έργο προτεραιότητας και το 2002, το δίκτυο Groundwork στρατολόγησε φοιτητές του πανεπιστημίου Columbia για να εμπνευστούν ένα όραμα. Ο οργανισμός Scenic Hudson ανέλαβε τη χρηματοδότηση του δικτύου για τη διεξαγωγή συνεδρίων εισαγωγής της κοινότητας στο έργο. Στην ιδέα, στα επιμέρους τμήματα του και στους στόχους του. Και, η πόλη τότε άρχισε να φλερτάρει με την αποκάλυψη του σκεπασμένου ποταμού και την ανάπλαση του, αξιοποιώντας την και για να αναζωογονήσει και την τοπική οικονομία.
Η χρηματοδότηση ήταν κρίσιμη για την αποκατάσταση των ενδιαιτημάτων και την ενεργό συμμετοχή της κοινότητας
Η ύπαρξη ενός συνεργάτη μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ο οποίος εμπλέκεται βαθιά στην συμμετοχή της κοινότητας και στις περιβαλλοντικές λεπτομέρειες, ήταν ένα όφελος για την πόλη του Yonkers. Η χρηματοδότηση τοπικών ιδρυμάτων (Westchester Community, Hudson River) παρείχε προσωπικό για να ξεκινήσει μια ευρύτερη προσπάθεια σχεδιασμού. Η κρίσιμη πολυετής χρηματοδότηση από το EPA Office of Water και το Πρόγραμμα NY-NJ Harbor Estuary στήριξε με τη συμμετοχή της κοινότητας, ένα σχέδιο οικότοπου και τις επιτόπιες εργασίες με το City's Downtown and Waterfront Development Office και την ομάδα μελέτης και κατασκευής . Ενώ η Groundwork ξεκίνησε τη συνεργασία, η προσπάθεια έβρισκε όλο και μεγαλύτερη απήχηση με τη συμμετοχή τοπικών επιχειρήσεων, πολλών κοινοτικών εταίρων και κρατικών και ομοσπονδιακών χρηματοδοτικών φορέων. Αυτά έχουν εξελιχθεί σήμερα σε μακροχρόνιες εργασιακές σχέσεις.
Ένα νέο ποτάμι γεννήθηκε
Ένα από τα πιο ωραία πράγματα σε αυτό το έργο είναι ότι δημιουργήθηκε μία νέα διαδρομή για το ποτάμι. Το υπόγειο κανάλι του ποταμού αφέθηκε στη θέση του ως υπερχειλιστής (διάταξη ασφαλείας) σε έντονες βροχοπτώσεις - οι οποίες διαφορετικά θα είχαν πλημμυρίσει το πάρκο. Ένας θάλαμος κατασκευάστηκε γύρω από το υπόγειο κανάλι του ποταμού για να εκτρέψει μέρος της ροής του ποταμού στη νέα διαδρομή του ποταμού. Επειδή η παρουσία μολυσματικών ουσιών από την παλιά βιομηχανική χρήση, είχε μετατρέψει το ποτάμι σε μία «σκούρα ροή», το νέο μονοπάτι ήταν επενδεδυμένο με βαρύ βινύλιο.
Τον Απρίλιο του 2012, μέσα σε έξι μήνες από τη ροή του νερού, το ποτάμι συνδεόταν και πάλι με τη ζωή!
Πρασινοκεφαλόπαπια και κυπρίνος στον ελεύθερο Saw Mill River
Οικολογικές επιπτώσεις: 1.300 τετραγωνικά μέτρα νέου υγροτόπου, συμπεριλαμβανομένης μιας πιο παλιρροϊκής λίμνης – εφήμερου υγροτόπου και δύο ακόμα μικρότερων, που υποστηρίζουν πολλά είδη (χελώνα, πάπιες, μπλε καβούρι, το απειλούμενο με εξαφάνιση αμερικανικό χέλι και άλλα). Τα εγγενή είδη φυτών που φυτεύονται ως παραποτάμιοι βιότοποι προσελκύουν ωφέλιμα έντομα για να αναπτυχθεί φυσιολογικά η τροφική αλυσίδα.
Πολιτιστικές επιπτώσεις: Το πάρκο ελκύει τους επισκέπτες με τον ήχο του ρέοντος νερού και την ομορφιά του. Το πάρκο φιλοξενεί περιηγήσεις, παραστάσεις τέχνης, εκδηλώσεις, μουσική, δημόσιες παραστάσεις τέχνης και μια εποχική αγορά αγροτών που διαχειρίζεται από την Groundwork Hudson Valley. Γίνονται και μαθήματα, διαλέξεις για το αμερικάνικο χέλι (American Eel). Πρόκειται για πλήρη εκπαιδευτική σειρά με ένα μωσαϊκό που δείχνει το ταξίδι του χελιού από τη θάλασσα των Σαργασσών στον ποταμό, διαθέσιμο στον κόσμο και σε εκπαιδευτικούς.
Οικονομικές επιπτώσεις: Το νέο πάρκο έχει ήδη πιστωθεί από την πόλη το ότι ενεργοποίησε με την παρουσία του τα εξής:
την ανάπλαση της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της ανανέωσης μιας εταιρείας τεχνολογίας, αξίας 7 εκατομμυρίων δολαρίων, με 180 θέσεις εργασίας
μια ιστορική αναπαλαίωση αξίας 43 εκατομμυρίων δολαρίων, που αφορούσε πέντε έως επτά κτήρια και έναν ουρανοξύστη διαμερισμάτων.
Επίσης στο πάρκο πιστώνεται και η δημιουργία ενός συγκροτήματος κτηρίων μικτής χρήσης, για την αντικατάσταση των εγκαταλελειμμένων κτηρίων κατά μήκος της μίας πλευράς του πάρκου.
Μαθήματα που αντλήθηκαν κατά την πορεία - Οδηγίες που προέκυψαν
Τα επόμενα βήματα (μετά την αποκατάσταση) και νέες συνεργασίες
Με την ολοκλήρωση του πρώτου σταδίου του έργου αποκάλυψης του ποταμού και επαναφοράς του στη φυσική κατάσταση, η πόλη προχώρησε με το Daylighting Phase II-Mill Street και το Daylighting Phase III-Chicken Island. Αν και αυτά είναι πολύ πιο μικρά, εστιάζουν την προσοχή στην ιστορία της κάλυψης ποταμών, την έκπληξη που η φύση μπορεί να ανταποκριθεί γρήγορα στις επεμβάσεις αποκάλυψης και επαναφυσικοποίησης, το ενδιαφέρον για το πού τρέχει ακόμα το ποτάμι υπόγεια και στην απόλαυση του ήχου του νερού σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από ξηρότητα.
Η Groundwork χρησιμοποίησε τις εργασίες στο πάρκο και το ποτάμι ως ερέθισμα για τη νεολαία και τους κατοίκους της περιοχής για να τους εμπλακούν στη διαχείριση. Τον Αύγουστο του 2014, η Υπηρεσία Ψαριών & Άγριας Ζωής των ΗΠΑ όρισε τη συνεργασία της με την Groundwork Hudson Valley, για την ενίσχυση των διαχειριστών αστικών ποταμών, ως Συνεργασία Urban Wildlife Refuge Partnership.
Η Groundwork έλαβε επίσης μια μικρή επιχορήγηση της Urban Waters για τη δημιουργία ενός προγράμματος διαχείρισης «Eyes on the River».
Πηγές (διαθέσιμες για κατέβασμα υλικού
http://www.UrbanWatersLearningNetwork.org)
και
Λόγω της κρισιμότητας και σημαντικότητας των θεμάτων της επικαιρότητας η RAF WEST Journal αφιέρωσε όλο της το 10ο φύλλο σε 2 μόνο θέματα.
Διαβάστε στην RAF-WEST #10 που κυκλοφορεί :
Ένα διδακτικό παραμύθι που μας βοήθησε σε πολύ μικρή ηλικία να κατανοήσουμε τις αόρατες στο μη εξοικειωμένο μάτι, σχέσεις μεταξύ των μελών μίας ομάδας, μίας κοινωνίας. Μας βοήθησε να μάθουμε να διαβάζουμε, στο μέτρο που το καταφέραμε, πίσω από τις γραμμές. Να διακρίνουμε το ψέμα από την αλήθεια και κυρίως τους λόγους που θέλουν να μας πούνε ψέματα, όσοι μας τα λένε. Αλλά και τους λόγους που μας κάνουν εμάς τους ανθρώπους, να προτιμάμε ένα φτιασιδωμένο ψέμα από μία γυμνή και σκληρή αλήθεια.
Η ποντικοπαγίδα
Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την φωλιά του έναν αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
«Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο», αναρωτήθηκε...;
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, το σοκ που έπαθε το ποντικάκι ήταν τεράστιο. Μπροστά του βρισκόταν μία μεγάλη ποντικοπαγίδα. Δεν πρόλαβε να συνέλθει από την τρομάρα όταν είδε τον αγρότη και τη γυναίκα του να βάφουν την ποντικοπαγίδα με ωραία ζωηρά χρώματα, να της κρεμάνε κορδέλες και φιόγκους και να της κρεμάνε μία μεγάλη επιγραφή που έγραφε «Εδώ Παράδεισος».
Ο ποντικός που είχε μάθει να διαβάζει από τον παππού του που πέρασε τη ζωή του στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, έξυσε το κεφάλι του «Γιατί γράφουν τέτοια ψέματα;» αναρωτήθηκε. «Αφού κάτω από τις μπογιές και τις κορδέλες είναι μία παγίδα. Μία ποντικοπαγίδα» σκεφτόταν κι έτρεμε. Σκέφτηκε να πάει να ειδοποιήσει και τα άλλα ζώα γιατί θα μπορούσαν να ξεγελαστούν και να φάνε το δόλωμα της ποντικοπαγίδας και η ποντικοπαγίδα να κάνει κακό σε αυτά. Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε, φώναζε το ποντικάκι
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
-Κυρ- ποντικέ μου, δεν μ` ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Ακόμα και αν πάω να φάω το τυρί που θα βάλουν για εσένα, εμένα θα με ελευθερώσουν αν με πιάσει, γιατί τους δίνω τα αυγά μου
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
-Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι. Έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε
Το γουρούνι έβγαλε έναν στεναγμό, κοίταξε το τρομαγμένο ποντίκι και του απάντησε:
-Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ μου, δεν μ` ενδιαφέρει εμένα. Δεν χωράω στην ποντικοπαγίδα οπότε δεν θα μπω, ούτε για να φάω το τυρί που θα βάλουν για δόλωμα. Λυπάμαι πολύ για σένα και πρόσεξε μη ξεγελαστείς και σε πιάσει.
Τότε το ποντίκι, με πολύ άγχος και στεναχώρια, στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
- Έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε γιατί δεν μοιάζει με ποντικοπαγίδα και μπορεί να σας πληγώσει.
Και το βόδι απάντησε:
-Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! Και για να με παγιδέψουν χρειάζονται κάτι μεγαλύτερο.
Έκανε να φύγει ο ποντικός και όπως γύρισε το κεφάλι του βλέπει μία αλεπού που τον κοιτούσε πίσω από κάτι θάμνους. Απελπισμένος την πλησίασε και της φώναξε:
-Κυρά Μάρω, εσύ είσαι διάσημη για την εξυπνάδα σου και θα με καταλάβεις. Στο σπίτι έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη. Ζωγραφισμένη και φτιασιδωμένη σου λέω. Πρόσεχε και πες και στα άλλα ζώ να προσέχουν. Εσένα θα σε ακούσουν, όχι σαν κι εμένα που δεν μου δίνουν σημασία....
Η αλεπού που είχε πάει να φάει καμιά κότα τον κοίταξε υποτιμητικά και του είπε:
-Φύγε από μπροστά μου ποντικέ γιατί θα τρομάξεις τις κότες με τη φωνή σου. Τι να πάθω εγώ από την ποντικοπαγίδα; Εσύ να προσέχεις. Εγώ είμαι έξυπνη και δεν θα με γελάσει μία παγίδα για ποντίκια.
Έτσι, ο ποντικός έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας.
..........
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι... Φοβισμένο το φίδι όμως, δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Την περιποιήθηκαν οι γιατροί αλλά όταν την έφερε πίσω στο σπίτι, ανέβασε υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες... Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα.
Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
Τελικά η γυναίκα δε γλίτωσε και λίγο καιρό αργότερα, πέθανε.
Στην κηδεία της, ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Αφού έφαγαν όλοι, ο αγρότης μάζεψε τα αποφάγια για να τα πετάξει αφού δεν είχε πια ούτε κότες ούτε γουρούνι. Η αλεπού το ήξερε και περίμενε τον αγρότη να πετάξει τα αποφάγια για να πέσει πάνω τους. Και είχε μία πείνα τεράστια. Για κακή της τύχη την είδε ο αγρότης και κατάλαβε τι του έτρωγε τις κότες, όταν είχε κότες. Πριν προλάβει η αλεπού να φύγει την άρπαξε από την ουρά και φώναξε τα σκυλιά του τα οποία την σκότωσαν
Ο ποντικός έβλεπε όλο αυτό το πέρα δώθε και το θανατικό των ζώων, από την τρύπα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη... Τους είχε προειδοποιήσει όλους γιατί ήξερε καλά πως η ποντικοπαγίδα έφερνε την καταστροφή του αγροκτήματος, αλλά τα άλλα ζώα δεν ήθελαν να καταλάβουν πως εκείνο το στολισμένο με ζωγραφιές, χρώματα και μεγάλα ωραία γράμματα ήταν το δόλωμα που όλοι τελικά έφαγαν και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.
Για τον ελληνικό, σκοτεινό νεομεσαίωνα που διανύουμε, ένα ευχάριστο νέο φώτισε τη μέρα και μας έρχεται από την Επιτροπή Πολιτισμού (CULT) του Ευρωκοινοβουλίου. Κόντρα στις μηνύσεις και αγωγές που αποσκοπούν στη φίμωση και στην πράγμασι κατάργηση της ελευθερία του λόγου, η επιτροπή προσέθεσε τέσσερις ακόμα λόγους στους οποίους θα "σκοντάφτουν" διώξεις εκπορευόμενες από συμφέροντα ή άλλες αφετηρίες, εναγόντων που θέλουν να εργαλειοποιήσουν τη δικαιοσύνη για την επίτευξη των ανόσιων σκοπών τους. Αναδημοσιεύουμε από την Εφημαρίδα των Συντακτών της 25ης Μαΐου τη σχετική είδηση:
«Ναι» στην νομοθετική γνωμοδότηση για την προστασία από τις SLAPP
Υπερψηφίστηκε η νομοθετική γνωμοδότηση της Επιτροπής Πολιτισμού (CULT) του Ευρωκοινοβουλίου για την προστασία των δημοσιογράφων και άλλων πολιτών από τις εκφοβιστικές, εκβιαστικές και καταχρηστικές αγωγές SLAPP.
Η Επιτροπή συνεδρίασε σήμερα το πρωί (ΣτAV 25/5) στο πλαίσιο της κατάρτισης της ευρωπαϊκής οδηγίας με αυτό το ζήτημα, που λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και εισηγητής της γνωμοδότησης στην οδηγία antiSLAPP, Στέλιος Κούλογλου, δήλωσε πως η Επιτροπή βελτίωσε την οδηγία εισάγοντας τέσσερις ακόμη παραμέτρους προστασίας.
Λάβαμε και δημοσιεύουμε καταγγελία κίνησης κατοίκων του Οχυρού της Ραφήνας, σχετικά με τις καταστροφές που λαμβάνουν χώρα σε έναν ξεχωριστό δημόσιο χώρο πρασίνου και αναψυχής. Έναν χώρο που για μεγάλους και παιδιά είναι ένας παράδεισος. Οι κάτοικοι καταγγέλλουν τον δήμαρχο της Ραφήνας, σεσημασμένο από τα αντιπεριβαλλοντικά έργα του. Σεσημασμένο και για τη δράση του στην μετατροπή των δημοσίων χώρων ιδιώτικούς.
Ακολουθεί η καταγγελία της Κίνησης Κατοίκων Οχυρού
Να μην Μείνει Ίχνος πράσινου στην Αττική
Έργα και ημέρες του Δήμαρχου Ραφήνας‐Πικερμίου
Στο Δάσος Οχυρού
Με απίστευτη ταχύτητα και με εντολή του Δήμαρχου Ραφήνας‐Πικερμίου, εργολαβικά συνεργία καταστρέφουν άλλον ένα πνεύμονα πρασίνου στην πολύπαθη Αττική.
Με τους γνωστούς ψευδεπίγραφους χαρακτηρισμούς της «Ανάδειξης και αξιοποίησης του Λόφου Οχυρού» μπουλντόζες και εκσκαφείς, σκάβουν και τσιμεντώνουν μια αμιγώς δασική έκταση. Ισοπεδώνουν και εκχερσώνουν, καταστρέφοντας δεκάδες μικρά πεύκα σε μια περιοχή που η φυσική αναδάσωση οργίαζε.
Ο δήμαρχος χαρακτηρίζοντας την έκταση Δημοτική‐ Ιδιωτική (νεολογισμός) δηλώνει ότι σκοπεύει να περιφράξει, να κλείσει τον χώρο και να απαγορεύσει την ελεύθερη πρόσβαση στους πολίτες. Όπως «ενημερώνει» θα μεταφέρει και θα εκθέσει ΤΑΝΚΣ και κανόνια (δεν είναι για γέλια) και θα φτιάξει τσιμεντένια Escape Rooms για να «παίζουν» τα παιδιά.
«Αξιοποίηση» για ποιόν και γιατί;
Αξιοποίηση αυτού του δημόσιου ελεύθερου χώρου είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όποιον πολίτη θέλει όποια ώρα θέλει χωρίς εισιτήριο και περιορισμούς. Τα παιδιά πρέπει να συνεχίσουν να παίζουν ανέμελα και ελεύθερα στο δάσος και το Μεγάλο Ρέμα, οι δημότες της Ραφήνας πρέπει να συνεχίσουν να βλέπουν τις εποχές να αλλάζουν κι όχι τσιμέντα και άρματα καταστροφής ανθρώπινων ζωών.
Τα τσιμέντωμα, οι περιφράξεις, οι απαγορεύσεις, τα εκατομμύρια ευρώ στο όνομα της «ανάπτυξης» μας έχουν φέρει στο χάλι που ζούμε, στην κλιματική αλλαγή στην περιβαλλοντική καταστροφή.
Η Αττική, η Ραφήνα, το Πικέρμι δεν έχει ανάγκη από άλλο τσιμέντο, έχει ανάγκη από πράσινο, και από ελευθέρους δημόσιους χώρους.
Τι κάνει άραγε το Δασαρχείο απέναντι στο έγκλημα που συντελείται, υπάρχουν άδειες και από ποιόν;
Είναι πολλά τα λεφτά Βαγγέλη αλλά η ανθρώπινη διαβίωση έχει μεγαλύτερη αξία από τα ευρώ.
Κίνηση κατοίκων Οχυρού Ραφήνας
Ακολουθεί το κείμενο της καταγγελίας της Κίνησης Κατοίκων Οχυρού Ραφήνας σε pdf αρχείο για μεταφόρτωση, εκτύπωση ή περαιτέρω ανεξάρτητη κοινοποίηση
Είναι από τα κυρίαρχα μότο των ημερών αλλά και της εποχής, είναι το «Αχ, ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια!!», παρμένο από την τηλεοπτική σειρά των Ρήγα - Αποστόλου στην ΕΡΤ «Η τούρτα της μαμάς» και το εκφέρει τόσο όμορφα η ηθοποιός Λυδία Φωτοπούλου
Δεν στεκόμαστε στο τι νοστάλγησε η τηλεοπτική ηρωίδα από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ αλλά θαυμάζουμε τη νοσταλγία που νιώθουν οι άνθρωποι από τον καιρό που δεν είχαν κάνει εθελούσια ή αναγκαστικά, άβολους για τους ίδιους, συμβιβασμούς για να συνεχίσουν την καριέρα τους, την πορεία τους ή τη ζωή τους γενικά. Έτσι ο νους μας πέταξε σε άλλον έναν νοσταλγό, που όμως δεν μπορεί (ή δεν μπορούσε) να ομολογήσει τη νοσταλγία του για τα παλιά. Όχι τα παλιά του ΠΑΣΟΚ αλλά τα άλλα παλιά. Τα δικά του και των ομοϊδεατών του που μοιράστηκαν έντονες συγκινήσεις σε δρόμους και νυχτερινές εφόδους, σε πανεπιστήμια, στη Νομική, στο Χημείο, στα Εξάρχεια. Η νοσταλγία βγάζει δυνατά συναισθήματα. Η ανομολόγητη και ανέκφραστη νοσταλγία ακόμα δυνατότερα. Πως να μιλήσει όμως ο πάλαι ποτέ Tsecurator του πάλαι ποτέ ΛάΟΣ του Καρατζαφέρη (Καρατζαφύρερ για τους φίλους του) για τα χρόνια εκείνα τα παλιά; Τα χρόνια του ΛάΟΣ και τα ακόμα πιο παλιά, όταν ήταν 21 ετών (αλλά 19 κατά τον ίδιο*) και κράδαινε ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι, τον Μάρτιο του 1985 στα Εξάρχεια.
Ήταν τότε μια ομάδα διαδηλωτών που διαμαρτυρόταν για την αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία, στα πλαίσια του διαβόητου σχεδίου των «επιχειρήσεων Αρετή» του τότε υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Αντώνη Δροσογιάννη . Το πρόσχημα του Δροσογιάννη ήταν η «εκκαθάριση» των Εξαρχείων από τους αναρχικούς. Μία ομάδα από ΕΠΕΝίτες, οπλισμένη με ρόπαλα, σιδηρολοστούς και κράνη όρμηξε στους διαδηλωτές κι αυτοί αμύνθηκαν εξωθώντας τους στα τότε γραφεία της χουντικής οργάνωσης στην Ακαδημίας και Κιάφας. Ένας από τους συμμετέχοντες στη συμμορία των φασιστών μπήκε στο κάδρο μίας φωτογραφικής μηχανής. Ήταν ο Μαυρουδής (Μάκης) Βορίδης, ο οποίος είχε πάει εκεί για να αυτοαμυνθεί(!!!) και γι' αυτόν τον λόγο κράδαινε ένα... αυτοσχέδιο τσεκούρι! Υπουργός με το τσεκούρι του δηλαδή και «ΕΠΕΝ, ωραία χρόνια!!» μονολογεί νοσταλγώντας.
Ήρθε αργότερα και η εποχή Καρατζαφέρη με τις κοινές πορείες με τη Χ.Α. στην αρχή, με τον Άδωνι να διαφημίζει το αγαπημένο του βιβλίο, η είσοδος στο Κοινοβούλιο το 2007 και μάλιστα χωρίς τσεκούρι ή λοστό. Μία παρέα ευκαιρίας δηλαδή με Καρατζαφέρη, Άδωνι, Πλεύρη, Λιακόπουλο, Βελόπουλο. Όλα τα μπουμπούκια σε μια παρέα.
Η συνέχεια είναι σχετικά φρέσκια και δεν έχει σκεπαστεί από την σκόνη του χρόνου. Η συγκυβέρνηση Παπαδήμου (μαζί με Άδωνι Γεωργιάδη, Αστέριο Ροντούλη, και Γιώργο Γεωργίου) το άδειασμα του πρώην αρχηγού Καρατζαφέρη από κοινού με Άδωνι, Βελόπουλο,, Κιλτίδη και Πλεύρη και η ενσωμάτωση του στη Σαμαρική τότε και έπειτα Μητσοτακική ΝΔ, σχεδόν αθόρυβα αλλά πολύ παραγωγικά για τον ίδιο.
Από την εποχή της πρώτης εισόδου στη Βουλή ΤΟ 2007 και λίγο μετά, προέρχεται και η Χολυγουντιανή υπερπαραγωγή του εξειδικευμένου σε θέματα ΛάΟΣ, ιστολογίου Jungle -REPORT
Μία ζωή γεμάτη νοσταλγία για τον γνωστό και ως The Tsecourator υπουργό. Νοσταλγία που πηγάζει και από παλαιότερα και από την ΕΠΕΝ χρόνια, εκεί που βρέθηκε διαδεχόμενος τον Μιχαλολιάκο με τις ευλογίες του Παπαδόπουλου μέσα από τον Κορυδαλλό.
Ενδεικτικά:
Ο Βορίδης υπήρξε δημιουργός του εθνικιστικού κινήματος Ελεύθεροι Μαθητές κατά το 1979 που ξεκίνησαν ως μαθητική παράταξη από το Κολλέγιο Αθηνών όπου σπούδαζε ο σημερινός υπουργός.. Διετέλεσε και πρόεδρος του 15μελούς σε αυτό το φυτώριο αυριανών πολιτικών και επιχειρηματικών προσωπικοτήτων. Οι Ελεύθεροι Μαθητές γνώρισαν μεγάλη απήχηση στα βόρεια προάστια απ' όπου στρατολογούσαν τα (ανήλικα) μέλη τους από ένα οργανωμένο δίκτυο στα σχολεία των περιοχών αυτών. Στις στρατολογήσεις των Ε.Μ. συμμετείχε ενεργά και η ΝΟΠΟ, το σκληροπυρηνικό παρακλάδι της Θύρας 13, δηλαδή η διαβόητη Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών.
Το 1984 ο σημερινός υπουργός Βορίδης, φοιτητής πλέον της Νομικής Σχολής, διαγράφεται από τη Γενική Συνέλευση των φοιτητών ως φασίστας. Ειρωνεία: στη διαγραφή πρωτοστάτησε η ΔΑΠ-Νομικής.
Προηγήθηκε την ίδια χρονιά η αναρίχηση του στην προεδρία της νεολαίας της ΕΠΕΝ στη θέση του Νίκου Μιχαλολιάκου και μάλιστα με τις ευλογίες του δικτάτορα Παπαδόπουλου τον οποίον ο Μάκης επισκέφτηκε στις φυλακές του Κορυδαλλού. Από κείνη ακριβώς την περίοδο προέρχεται η φωτογραφία με το αυτοσχέδιο τσεκούρι
Στις 22/4/1986 το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" αναφέρει: "Επιδρομή από φασιστοειδή στοιχεία και μέλη της ΕΠΕΝ οπλισμένα με στιλέτα και λοστούς έγινε χθες το πρωί στη Νομική Σχολή της Αθήνας, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν εννιά φοιτητές και να προκαλέσουν ζημιές στο κτίριο. Την ίδια ώρα συνεδρίαζε το κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, που αποφάσισε να υποβάλει μήνυση κατά του Μάκη Βορίδη (πρόκειται για φοιτητή της Νομικής σχολής που έχει διαγραφεί από τον φοιτητικό σύλλογο για φασιστική δράση) που ηγείτο της ομάδας των φασιστών". Για το επεισόδιο έβγαλαν ανακοινώσεις καταγγελίας όλες οι φοιτητικές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης της ΔΑΠ"
Στη συνέχεια ιδρύει το Ελληνικό Μέτωπο και κουμπαριάζει με τον Λεπέν.
Ανέπτυξε υπόγειες σχέσεις με την ΜΑΒΗ, την παραστρατιωτική οργάνωση που η ίδια καμάρωνε τότε με προκηρύξεις στην Ελευθεροτυπία για την ανάμειξή της στην επίθεση σε αλβανικό στρατόπεδο στην Επισκοπή όπου δολοφόνησαν δύο στρατιώτες, παίρνοντας ομήρους τρεις και άρπαξε δεκαπέντε όπλα. Όταν σε μπλόκο της αστυνομίας συνελήφθησαν δύο «πρωτοπαλίκαρα», ο Γιώργος Αναστασούλης και ο Απόστολος Καρβελάς, με πλουσιότατο οπλικό εξοπλισμό στο αυτοκίνητό τους και σε ένα διαμέρισμα, ο Μάκης Βορίδης πρόσφερε άλλοθι στον ηγέτη της ΜΑΒΗ Γιώργο Αναστασούλη λέγοντας πως το βράδυ της επίθεσης στην Επισκοπή, ο τελευταίος ήταν στο ιδρυτικό συνέδριο του Ελληνικού Μετώπου στην Αθήνα...
Σήμερα ο «υπουργός με το τσεκούρι του» περιστοιχισμένος από τους τοπικούς δημάρχους και κομματικούς παράγοντες, ζητάει την ψήφο του λαού της ανατολικής Αττικής. Είναι ένα είδος εξαγνισμού η ψήφος, μία κολυμβήθρα του Σιλωάμ ακόμα και για όσους δεν έχουν αποκηρύξει ρητώς την εγκληματική τους δραστηριότητα. Αλλά για έναν λαό δίχως μνήμη ή στην καλύτερη περίπτωση, με μνήμη χρυσόψαρου, ο Βορίδης μοιάζει να είναι ακριβώς αυτό που αρμόζει. Παιδί της αμνησίας μας. Όπως και οι πρώην συμμαθητές του στη μεγάλη του Καρατζαφέρη σχολή, οι οποίοι είναι υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, κομματάρχες και γενικά επηρεάζουν τις εξελίξεις στη χώρα. Παντρεμένοι με τον νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη συνθέτουν την πιο ρεαλιστική απεικόνιση της τεκμηριωμένης και από παντού άποψης, πως ο φασισμός είναι αναπόσπαστο τμήμα και αναντικατάστατο εργαλείο του σκληρού καπιταλισμού.
Με λίγα λόγια, ο Μητσοτάκης αν δεν έβρισκε αυτή την παρέα του ΛάΟΣ που πρόσφερε έτοιμη ο Καρατζαφέρης στον Σαμαρά, θα έπρεπε να την κατασκευάσει
Σκηνές από την προετοιμασία μίας ακόμα τελετής δημοκρατικού εξαγνισμού στη Ραφήνα, αλλά ερήμην της δημοκρατίας
______________
_____
(*) Η σχετική φωτογραφία είναι από το 1985. Ο υπουργός Tsecourator είναι γεννημένος το 1964. Έτσι παραμένει αίνιγμα η δήλωση του στο MEGA και τον Γ. Οικονομέα (Κοινωνία ώρα MEGA) το 2008 όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε για τη φωτογραφία, πως «Παλιές αμαρτίες. Ήμουν 19 ετών και σε κάποια επεισόδια με αναρχικούς είχε τραυματιστεί ένας φίλος μου και είχαμε φτιάξει αυτά τα όπλα για αυτοάμυνα».
Πηγές:
Διαβάστε στην RAF-WEST #9 που κυκλοφορεί εκτάκτως, σήμερα Παρασκευή 19/5/2023 λόγω των εθνικών εκλογών της 21ης Μαΐου:
Είναι κοινό συμπέρασμα για όσες και όσους δεν κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην πολιτισμική και πολιτιστική μας υποβάθμιση ως χώρα, πως ζούμε 200 χρόνια πίσω από όλον τον αποκαλούμενο "πολιτισμένο" κόσμο. Με τον όρο "πολιτισμένος κόσμος" συνοψίζουμε εκείνες τις χώρες που βρίσκονται στην αιχμή του ανθρώπινου πολιτισμού. Στην πρωτοκαθεδρία των επιστημών, των τεχνών, της οικονομίας, της κοινωνίας και τέλος της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής του σήμερα.
Δεν έχει περάσει εβδομάδα από την εκδίκαση αίτησης αναστολής εργασιών καταστροφής του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας στο τμήμα αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας. Σε άλλες χώρες, από εκείνες του πολιτισμένου κόσμου, χώρες που μάλιστα τις θεωρούμε "συμμάχους και εταίρους" εντός του υπερεθνικού, οικονομικού σχηματισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το θέμα της σκληρής διευθέτησης, της καναλοποίησης ενός φυσικού ποταμού συνεχούς ροής, δεν θα έφτανε στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο. Γιατί; Γιατί απλά οι μέθοδοι αυτές στον πολιτισμένο κόσμο έχουν καταδικαστεί, χρόνια πριν. Σήμερα οι αρχές και οι στόχοι που τίθενται από τις οδηγίες του ευρωπαϊκού σχηματισμού στον οποίο μετέχουμε κι εμείς, κινούνται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Έχοντας διαπιστώσει (οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί) από την εμπειρία ετών, πως η καναλοποίηση των επιφανειακών ροών είναι αναποτελεσματική, αυξάνει τους κινδύνους από τους οποίους υποτίθεται πως προστατεύει και τέλος είναι ακραία επιβαρυντική για τον άνθρωπο και τη Φύση, έχουν προχωρήσει στη λεγόμενη "επαναφυσικοποίηση" των ροών αυτών. Προς καταγραφή των επιδόσεων τους στον τομέα αυτόν και για τη συγκρότηση πλέγματος ενεργειών κατά της κλιματικής κρίσης, έχουν δημιουργηθεί και οι σχετικοί φορείς - παρατηρητήρια της προόδου.
Εννοείται πως η Ελλάδα ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να μετέχει στις μετρήσεις αυτές ή να καταγράψει σχετικές επιδόσεις. Ο λόγος είναι προφανής και όποιος δεν τον βλέπει ας κοιτάξει όσα διαμείβονται πάνω στο θέμα της τσιμεντοποίησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, αλλά και στο θέμα της συνεχούς και άμετρης εγκατάστασης φραγμάτων και μικροφραγμάτων κατά μήκος των ελληνικών ποταμών.
Ισπανία: Ποταμός Deba (2022) Ένα υποβαθμισμένο ποτάμι που οι προσπάθειες των τελευταίων ετών τον αναβάθμισαν με τη σταδιακή επαναφορά του υδάτινου οικοσυστήματος
Ο ελληνικός υδρολογικός και υδραυλικός Μεσαίωνας
Οι φραγμοί και οι διευθετήσεις στους ποταμούς της Ελλάδας είναι σοβαρή απειλή για την βιοποικιλότητα και την υδρολογία τους. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αν και όχι ακόμα στην Ελλάδα, μία νέα τάση είναι η απελευθέρωση ποταμών με την απομάκρυνση τεχνητών φραγμών.
Οι ευρωπαϊκές επιδόσεις στην απελευθέρωση των υδάτινων επιφανειακών ροών ανά χώρα για το 2022. Η Ελλάδα είναι στο γκρίζο του τσιμέντου (πηγή DRE)
Στην τελευταία έκθεση του συνασπισμού οργανώσεων Dam Removal Europe (DRE), διαβάζουμε πως τουλάχιστον 325 τεχνητοί φραγμοί απομακρύνθηκαν από ποτάμια συστήματα στην Ευρώπη το 2022. Το νούμερο αυτό αντιστοιχεί σε αύξηση 36% σε σχέση με το 2021 και καταδεικνύει την αυξητική τάση και δυναμική τουκινήματος απομάκρυνσης φραγμών στην Ευρώπη που αποσκοπεί στην αποκατάσταση της συνεκτικότητας και της υδρομορφολογικής και οικολογικής ακεραιότητας των ποταμών.
Στην Ευρώπη εκτιμάται ότι υπάρχουν πάνω από 1 εκατομμύριο τεχνητοί φραγμοί, διαφόρων τύπων και διαστάσεων, που διακόπτουν τη συνεκτικότητα των ποτάμιων συστημάτων, με το 15% αυτών να θεωρούνται απαρχαιωμένα. Η πλειονότητα (71%) των φραγμών που απομακρύνθηκαν το 2022 ήταν χαμηλού ύψους (< 2 m) υδατοφράκτες (weirs), καθώς τα φράγματα αυτού του τύπου είναι ως επί το πλείστον παλαιά, δεν επιτελούν πλέον κάποιο ρόλο και η απομάκρυνσή τους είναι οικονομική και επωφελής.
Η Ισπανία, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ηγείται του κινήματος απομάκρυνσης φραγμών και αναίρεσης διευθετήσεων στην Ευρώπη. Πιο πίσω βρίσκονται Σουηδία και η Γαλλία. Οι χώρες που το 2022 δήλωσαν για πρώτη φορά επισήμως την απομάκρυνση φραγμών ήταν το Λουξεμβούργο και η Λετονία. Κι όμως, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη υιοθετήσει την εν λόγω πρακτική, παρά τις εκτιμήσεις για ύπαρξη χιλιάδων φραγμών παντός τύπου στα ποτάμια συστήματα της χώρας.
Ο Δρ. Φοίβος Μουχλιανίτης, ερευνητής και συγγραφέας της ετήσιας έκθεσης της Dam Removal Europe, αναφέρει πως «η απομάκρυνση φραγμάτων και λοιπών φραγμών αποτελεί ακόμη αμφιλεγόμενο ζήτημα στην Ευρώπη. Υπάρχουν χώρες όπου το θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, συχνά και λόγω έλλειψης επαρκούς πληροφόρησης ή/και παραπληροφόρησης. Τα προβλήματα που προκαλούν οι τεχνητοί φραγμοί στα ποτάμια συστήματα είναι πολυάριθμα και η απομάκρυνσή τους – ειδικά όσων έχουν εξαντλήσει τη χρησιμότητά τους – έχει αποδειχθεί επανειλημμένως ότι επιφέρει άμεσα και πολύπλευρα οφέλη.».
Ο Herman Wanningen, διευθυντής του ιδρύματος World Fish Migration Foundation (WFMF) και ιδρυτής του φορέα DRE (Dam Removal Europe) δηλώνει πως “Όλα δείχνουν πως οι χώρες επιταχύνουν στην υλοποίηση του εργαλείου της επαναφυσικοποίησης των ποταμών”. Επίσης ξεκαθαρίζει πως "Απομακρύνοντας φραγμούς και αποκαθιστώντας τη φυσική ροή στα ποτάμια εξασφαλίζονται πλεονεκτήματα όπως η αντιπλημμυρική προστασία και ο καθαρισμός του νερού, παρέχοντας παράλληλα πάρα πολλές δυνατότητες ανάπτυξης δραστηριοτήτων αναψυχής στον άνθρωπο"
Διαβάστε (στα Αγγλικά) τη σχετική έκθεση της DRE και σχετικό άρθρο του Guardian (βρίσκονται στις πηγές στο τέλος του παρόντος).
Στα ελληνικά πράγματα, πέρα από τις σχεδιαζόμενες ή τις προγραμματισμένες καταστροφές (που αποτελούν ντροπή για μία χώρα που ισχυρίζεται σαν άλλη μαντάμ Σουσού πως ανήκει στην Ευρώπη), η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης γράφει στον ιστότοπο της πως πιστεύει στην διατήρηση και υπεράσπιση της φυσικότητας των ποταμών της Ελλάδας, που αντιμετωπίζουν σήμερα σημαντικές απειλές από φράγματα και μικρά υδροηλεκτρικά, μέχρι διευθετήσεις.
Αλλά ακόμα και αυτό το ζήτημα πολιτισμού, εξαρτάται από μία ή πολλές δικαστικές αποφάσεις
Πηγές:
Dam Removal Europe (DRE)
Το έχουμε γράψει επανειλημμένα, πως διώξεις τύπου SLAPP πρέπει να αντιμετωπίζονται (και να καταδικάζονται) από σχετική νομοθεσία ώστε να μην απαιτείται από τους δικαστές να χάνουν χρόνο με δίκες που είναι άδικες εξ' ορισμού, αφού παραβιάζουν εξόφθαλμα συνταγματικές ελευθερίες. Από την Κρήτη έρχεται το πρόσφατο παράδειγμα, όπου αντιδήμαρχος υπέβαλλε μήνυση κατά της έντυπης έκδοσης του ιστότοπου neakriti.gr, δηλαδή της εφημερίδας ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ. Ως παθόντες στην Attica Voice αλλά και δικαιωμένοι από το τον Εισαγγελέα στην εξέλιξη της υπόθεσης μας, έχουμε αναπτύξει ιδιαίτερη ευαισθησία στις διώξεις αυτού του τύπου, που στόχο έχουν τη φίμωση ή την εξόντωση των εναγόμενων και αφετηρία έχουν την απόπειρα απόκρυψης της σκληρής αλήθειας ή άλλες προβληματικές συμπεριφορές και δράσεις -ακόμα και προσωπικά προβλήματα- που συχνά χαρακτηρίζουν τους ενάγοντες.
Αναδημοσιεύουμε τη ανάρτηση τη σχετική με την απόρριψη της μήνυσης του αντιδημάρχου Βαρδαβά κατά της εφημερίδας ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ, με απώτερο στόχο τη φίμωση του μέσου, από το candiadoc.gr
Ηράκλειο: Δικαστική απόφαση δικαιώνει το δικαίωμα της κριτικής από τα μέσα ενημέρωσης στην κάθε εξουσία (17/5/2023)
Απόφαση “κόλαφος” του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου για μηνύσεις / αγωγές με αβάσιμο χαρακτήρα προς εκφοβισμό
Πανηγυρική δικαίωση της έντυπης “Νέα Κρήτη” και του neakriti.gr ύστερα από μήνυση του αντιδημάρχου Κώστα Βαρδαβά – Στις 4 Μαΐου 2023, με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου, αθωώθηκε πανηγυρικά ο πρόεδρος του Ομίλου “ΚΡΗΤΗ TV” Αντώνης Δημητρίου, μετά από αβάσιμη μήνυση του αντιδημάρχου Ηρακλείου Κωνσταντίνου Βαρδαβά
Το φαινόμενο SLAPP (ακρωνύμιο από τα αρχικά των λέξεων Strategic Lawsuit Against Public Participation) είναι ουσιαστικά αβάσιμες μηνύσεις/αγωγές με στόχο να εκφοβίσουν, εκβιάσουν, τη σιωπή και την αποχή από την άσκηση δημόσιας κριτικής σε βάρος προσώπων με δημόσιο αξίωμα και θεσμικό ρόλο, από πρόσωπα, φορείς, ακτιβιστές και κυρίως δημοσιογράφους.
Σε ελεύθερη μετάφραση, παραπέμπουν σε ποινικές στρατηγικές για να αποθαρρύνουν την ενασχόληση με τα κοινά και την άσκηση δημόσιας κριτικής σε θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος και προστασίας του κοινού καλού. Ο σκοπός του SLAPP είναι απλός: Να “κόψουν τον βήχα” και εντέλει να λογοκρίνουν φωνές που ασκούν δημόσια κριτική. Τα “θύματα” που υπόκεινται σε μηνύσεις και αγωγές τύπου SLAPΡ υπόκεινται σε μια μήνυση/αγωγή που έχει σκοπό να λογοκρίνει, να εκφοβίσει και να φιμώσει όσους ασκούν κριτική, επιβαρύνοντάς τους με το κόστος της νομικής τους υπεράσπισης μέχρις ότου εγκαταλείψουν την κριτική ή την αντίθεσή τους.
Τα θύματα του SLAPP στοχεύονται μέχρι που αργά ή γρήγορα αποθαρρύνονται, αποκαρδιώνονται και… σωπαίνουν, μέθοδο που οι έχοντες κάθε μορφής εξουσία ασκούν κατά κόρον σε βάρος των δημοσιογράφων και της ερευνητικής δημοσιογραφίας, που ασκεί δημόσια κριτική και ελέγχει την όποια εξουσία. Μιλάμε στην ουσία για ένα ιδιότυπο νομικό “μπούλινγκ”, που τα τελευταία χρόνια έχει προβληματίσει, καθώς είναι κάτι περισσότερο από πασιφανές ότι “απειλεί” άμεσα το καθολικό αίτημα για διαφάνεια και συνέπεια και εντέλει την ίδια τη Δημοκρατία.
Ο τυπικός ενάγων μιας τέτοιας μήνυσης ή αγωγής SLAPP συνήθως δεν περιμένει να την κερδίσει. Οι στόχοι του ενάγοντος έχουν επιτευχθεί αν ο εναγόμενος υποκύψει στον φόβο, την τρομοκράτηση, τα αυξανόμενα δικαστικά έξοδα ή απλώς την εξάντληση και εγκαταλείψει την κριτική. Γι’ αυτό η συνήθης πρακτική του μηνυτή είναι οι διαρκείς πιέσεις και δικαστικές εκκρεμότητες, ως εκεί που δεν πάει άλλο, με στόχο την πολυετή “ομηρία” έως φίμωση του “κατηγορουμένου”.
Μία μήνυση ή αγωγή SLAPP μπορεί, επίσης, να εκφοβίσει άλλους και να τους αποτρέψει από τη συμμετοχή στον δημόσιο διάλογο και την κριτική.
Το φαινόμενο και στην Ευρώπη τείνει να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, καθώς πρόσωπα με δημόσιες θέσεις, που δεν αντέχουν σε κριτική και έλεγχο των πεπραγμένων τους, προχωρούν σε SLAPP. Στο πλαίσιο αυτό, ήδη η Ε.Ε. έχει λάβει πρωτοβουλία για σχετική νομοθετική παρέμβαση, συγκεκριμένα με την πρόταση Οδηγίας υπό τον τίτλο “Δράση της Ε.Ε. κατά της καταχρηστικής προσφυγής στη Δικαιοσύνη (στρατηγικές μηνύσεις/αγωγές προς αποθάρρυνση της συμμετοχής του κοινού – SLAPP), με στόχο δημοσιογράφους και υπερασπιστές δικαιωμάτων”.
Η πρόταση «αποσκοπεί στην προστασία δημοσιογράφων και ακτιβιστών των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, στο πλαίσιο στρατηγικών μηνύσεων/αγωγών προς αποθάρρυνση της συμμετοχής του κοινού (SLAPP). Πρόκειται για αγωγές που κατατίθενται κατά των προσώπων αυτών, με σκοπό να αποτραπεί η ενημέρωση του κοινού και η υποβολή εκθέσεων σχετικά με ζητήματα δημόσιου συμφέροντος».
Από τον Μάρτιο του 2021 με τη σύσταση του Expert Group Αgainst SLAPP, που εντάχθηκε στο Ευρωπαϊκό Σχέδιο Δράσης για τη Δημοκρατία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Κομισιόν δηλαδή, φιλοδοξεί να αποκτήσει το φόρουμ εκείνο, μέσω του οποίου θα λαμβάνει την ειδική γνώση για το επικίνδυνο αυτό φαινόμενο.
Οι μεγάλες νίκες κατά του SLAPP σε δικαστήρια περιφερειακών πόλεων, όπως το Ηράκλειο
Κι αν όλα αυτά ακούγονται ως θεωρίες, στην πράξη είναι κάτι περισσότερο από παρήγορο το γεγονός ότι τον ρόλο να διασφαλίσουν την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου και εντέλει τα δημοκρατικά δικαιώματα που εκπορεύονται από το Σύνταγμα και τις επιταγές του καταφέρνουν να επιτελούν περιφερειακά δικαστήρια της χώρας. Ανάμεσά τους και το Ηράκλειο, που το τελευταίο διάστημα, σε μια σειρά υποδειγματικών ακροαματικών διαδικασιών, οι δικαστές του βάζουν εμφατικό stop σε τέτοιου είδους πρακτικές, που επιχειρούν πρόσωπα με δημόσιες θέσεις ή αξιώματα κάθε βαθμού, τοπικά ή και κεντρικά.
Μία από αυτές τις υποθέσεις αφορά και στην εφημερίδα μας, τη “Νέα Κρήτη” και το neakriti.gr, και αποτελεί και την πιο πρόσφατη απόφαση ενός ταπεινού μεν Τριμελούς Πλημμελειοδικείου του Ηρακλείου, αλλά εξόχως εκκωφαντικού για τα μηνύματα που εξέπεμψε ως προς το δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης του συνταγματικού δικαιώματος στην ελευθερία έκφρασης του Τύπου και των δημοσιογράφων, ως αυταπόδεικτου του ρόλου τους στην άσκηση κριτικής και ελέγχου προσώπων με δημόσια αξιώματα και για θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος και συμφέροντος.
Στη σημασία αυτής της απόφασης και στους συμβολισμούς που περιλαμβάνει, συνυπολογίστε και τις επανειλημμένες καταδίκες της χώρας μας από το Δικαστήριο του Στρασβούργου για παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ για την ελλιπή προστασία της ελευθερίας της έκφρασης από την ελληνική νομολογία. Μόνο έτσι θα βγάλετε το καθαρό συμπέρασμα ότι, όταν υπάρχει γενναιότητα και οι δικαστικές αποφάσεις έρχονται να ευθυγραμμιστούν με τα όσα προστατεύουν οι συνταγματικοί κανόνες, τότε ένα περιφερειακό δικαστήριο με αποφάσεις του μπορεί να δείξει τον δρόμο σε πανελλήνια διάσταση.
Μια απόφαση- “κόλαφος”
Στις 4 Μαΐου 2023, με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου, αθωώθηκε πανηγυρικά ο πρόεδρος του Ομίλου “ΚΡΗΤΗ TV” Αντώνης Δημητρίου, μετά από αβάσιμη μήνυση του αντιδημάρχου Ηρακλείου Κωνσταντίνου Βαρδαβά, μετά από μια συγκλονιστική εισήγηση ως προς την αλήθεια των γεγονότων και το δικαίωμα στην άσκηση κριτικής από τους συντάκτες της έντυπης «Νέα Κρήτη» και του neakriti.gr, ακόμη και με οξύτητα, σκώμμα στην κριτική και τον έλεγχο ενός δημόσιου προσώπου, από την εισαγγελέα της έδρας, την οποία υιοθέτησε πλήρως το δικαστήριο.
Η εισαγγελέας αιτιολόγησε πλήρως την πρότασή της με το σκεπτικό ότι όλα όσα ανεγράφησαν στα ελεγχόμενα από το δικαστήριο σχόλια της εφημερίδας “Νέα Κρήτη” και του neakriti.gr ήταν αληθινά, ουδέν ψευδές, ακόμη και οι αιχμηρές και δηκτικές καταγραφές αποτελούν σχόλια που συντάχθηκαν από το δικαιολογημένο ενδιαφέρον των δημοσιογράφων στο πλαίσιο ενημέρωσης του κοινού για τη δράση ενός δημόσιου προσώπου, όπως είναι ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου, που ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο.
Μετά από δημοσιογραφική έρευνα δημοσιογράφων της εφημερίδας “Νέα Κρήτη” και του neakriti.gr, σε επαφή με ευρύ κύκλο προσώπων, διαπιστώθηκαν κρίσιμα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αφορούσαν στη συμπεριφορά του Κωνσταντίνου Βαρδαβά ως αντιδημάρχου. Τα περιστατικά αυτά κατέδειξε σε σχόλιά της η εφημερίδα, για ενημέρωση του αναγνωστικού της κοινού.
Ο διώκτης αντιδήμαρχος Ηρακλείου Κ. Φ. Βαρδαβάς
Η κρίση του δικαστηρίου – Αληθή γεγονότα οι αποκαλύψεις της «Νέα Κρήτη» και του neakriti.gr
Το δικαστήριο του Ηρακλείου έκρινε πανηγυρικά και, υιοθετώντας πλήρως την εισήγηση της εισαγγελικής λειτουργού της Έδρας, ότι:
– Ήταν αληθές το δημοσίευμα της εφημερίδας μας «Νέα Κρήτη» και του neakriti.gr, πως τον Αύγουστο του 2018 ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου και, μεταξύ άλλων, και πρόεδρος της ΑΑΗ Α.Ε. ΟΤΑ, που διαχειρίζεται τις αθλητικές υποδομές του Δήμου Ηρακλείου, σύναψε προσωπική συμφωνία με τον πρόεδρο της Επιτροπής Μπάσκετ του Ερασιτέχνη ΟΦΗ και υπεύθυνο τοπικού τηλεοπτικού σταθμού, για μεταφορά της ομάδας από τις εγκαταστάσεις της στο ΒΑΚ στο κλειστό του Δήμου στα Δύο Αοράκια, χωρίς να έχει προηγηθεί εισήγηση, συνεδρίαση, συζήτηση και απόφαση του Δ.Σ. της ΑΑΗ Α.Ε. ΟΤΑ, στο οποίο είναι πρόεδρος, με την τήρηση πρακτικών αλλά και τη σχετική ανάρτηση στη “Διαύγεια” σχετικής απόφασης με τους όρους παραχώρησης του κλειστού γηπέδου στα Δύο Αοράκια. Μάλιστα, στην ακροαματική διαδικασία καταδείχτηκε ότι, έξω από κάθε θεσμική λειτουργία του Δ.Σ. της δημοτικής εταιρείας, ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου σύναψε τη συμφωνία με εντελώς επαχθείς όρους, μεταξύ των οποίων να εισπράττει 15 ευρώ ημερησίως για 8 μήνες για την παραχώρηση αυτή, προσφέροντας μια γκάμα υπηρεσιών που σε άλλους συλλόγους χρεώνονταν από 300 έως 500 ευρώ ημερησίως. Υπηρεσίες όπως κεντρικό κλειστό γήπεδο, βοηθητικό για προπονήσεις, κυλικεία, αποδυτήρια, ηλεκτρονικούς πίνακες σκορ και χρόνου, ντους, προσωπικό φύλαξης, χώρους στάθμευσης, προσωπικό λειτουργίας των χώρων, ηλεκτρικό ρεύμα και νερό με 15 ευρώ ημερησίως.
Αίσθηση προκάλεσε ότι η σύμβαση αυτή, όπως ειπώθηκε στην ακροαματική διαδικασία, ουδέποτε αναρτήθηκε, παρά την υποχρεωτικότητα από το 2011 για θεσμούς όπως οι Δήμοι και οι εταιρείες τους, στη “Διαύγεια”, θεσμό κατοχύρωσης της διαφάνειας και του ελέγχου των αποφάσεων του κάθε βαθμού εξουσίας. Δεν αναρτήθηκε, γιατί ουδέποτε υπήρξε τέτοια συζήτηση και απόφαση στο Δ.Σ. της ΑΑΗ Α.Ε. ΟΤΑ, αλλά προσωπική συμφωνία του προέδρου της και αντιδημάρχου Ηρακλείου με τον εκπρόσωπο της ερασιτεχνικής ομάδας, που όλως τυχαίως, ως υπεύθυνος τοπικού τηλεοπτικού σταθμού, πύκνωσε τις εμφανίσεις τού εν λόγω αντιδημάρχου στον συγκεκριμένο σταθμό και ενώ πλέον εισερχόμασταν σε προεκλογική χρονιά για τις δημοτικές εκλογές του 2019.
Μάλιστα, εν αντιθέσει με αυτή τη σύμβαση, που ποτέ δεν είδε το φως της “Διαύγειας”, η ανανέωσή της στην εκλογική χρονιά του 2019 αναρτήθηκε στη “Διαύγεια” με επίκληση σε όρους και τίμημα της αρχικής του 2018, που ποτέ όμως δε δημοσιοποιήθηκε, ως όφειλε, αν πράγματι υπήρχε απόφαση του Δ.Σ. της ΑΑΗ Α.Ε. ΟΤΑ του Δήμου Ηρακλείου. Ακόμη χειρότερα που ο μηνυτής, μετά από 6 αναβολές εκδίκασης της υπόθεσης με υπαιτιότητά του, εμφανίστηκε στο δικαστήριο για να υποστηρίξει ότι η σύμβαση καταχωρίστηκε στο TAXISnet ως εμπορική συμφωνία της ΑΑΗ Α.Ε. ΟΤΑ (!).
Δηλαδή, ο αντιδήμαρχος, αν και έχει απόλυτη γνώση της σπουδαιότητας της υποχρεωτικότητας από το 2011 της ανάρτησης στη “Διαύγεια” για λόγους διαφάνειας, δημόσιου ελέγχου και έρευνας, διαφορετικά απαγορεύεται η εκτέλεσή τους ως συμβάσεις, ουσιαστικά ζητούσε από τους δημοσιογράφους της εφημερίδας μας και του neakriti.gr να είναι γνώστες και κάτοχοι των κωδικών εισόδου στη φορολογική ταυτότητα της δημοτικής εταιρείας και της εμπορικής πράξης που σύναψε ο ίδιος με τον εκπρόσωπο μιας αθλητικής ομάδας!
– Ήταν αληθές το δημοσίευμά μας, πως ο ίδιος ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου εμφανίστηκε να μεσολαβεί τηλεφωνικά για να πειστεί εκλιπών πλέον παράγοντας ερασιτεχνικού αθλητισμού, με μεγάλη κοινωνική προσφορά, να κλείσει συμφωνία με τον ίδιο πάλι τότε πρόεδρο της Επιτροπής του Ερασιτέχνη ΟΦΗ στο μπάσκετ και εκπρόσωπο τηλεοπτικού σταθμού, ώστε να καλύψει με χορηγίες των 20 χιλιάδων ευρώ την ομάδα μπάσκετ του ΟΦΗ και με άλλες 20 χιλιάδες ευρώ την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων του, από τον τηλεοπτικό σταθμό που ήταν επίσης υπεύθυνος ο πρόεδρος της Επιτροπής Μπάσκετ του Ερασιτέχνη ΟΦΗ και μάλιστα καθ’ οδόν για το ραντεβού του εκλιπόντα εν δυνάμει χορηγού στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό που εκπροσωπούσε.
– Ήταν αληθές το δημοσίευμά μας για τη μεθόδευση του αντιδημάρχου Ηρακλείου μετονομασίας της οδού Κονίτσης στον Πόρο σε οδό “Φαίδωνα Βαρδαβά”, στη μνήμη του πατέρα του, αειμνήστου ομοίως αντιδημάρχου Ηρακλείου, οδό που σχετίζεται με την οικία της οικογένειας, αντί να επιλεχθεί γι’ αυτήν την τιμή άλλη οδός της πόλης και ενδεχομένως μέχρι τότε ανώνυμη. Μια μεθόδευση που ξεσήκωσε τότε “θύελλα” διαμαρτυριών κατοίκων της οδού και της περιοχής, όπως και επιχειρηματιών επί της οδού για τη ζημία που θα τους επέφερε η μετονομασία του δρόμου. Κυρίως όμως, επειδή “έσπαγε” μια ιστορική ενότητα δρόμων στον Πόρο, με ονοματοθεσίες αφιερωμένες στο έπος του ’40- ’41 και τη διακριτή συνεισφορά και των Κρητικών σε αυτό το έπος, με οδούς τιμής, όπως Κονίτσης, Φλωρίνης, Κορυτσάς, Αργυροκάστρου, Κατεχάκη, κ.ά.
Το δημοσίευμα αυτό στις 7 Σεπτεμβρίου του 2018, διόλου τυχαία είναι και η ημερομηνία της κατάθεσης μήνυσης του αντιδημάρχου Ηρακλείου και μάλιστα απευθείας στον πρόεδρο του Ομίλου που υπάγεται η “Νέα Κρήτη” και το neakriti.gr, Αντώνη Δημητρίου, είναι και η απτή απόδειξη του τύπου μήνυσης/αγωγής SLAPP, αφού συνοδεύτηκε με αναρτήσεις του στα προσωπικά του μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με την ευθεία απειλή αναγραφή «θα τους τελειώσω… τελειώσατε και άλλα κοσμητικά επίθετα για τη δημοσιογραφία».
Δικαίωση των δημοσιογράφων του ομίλου – Μια απόφαση που θωρακίζει την ελευθεροτυπία
Η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηρακλείου στις 4 Μαΐου ξεσκέπασε πλήρως την αλήθεια των γεγονότων, προς μεγάλη λύπη του αντιδημάρχου Ηρακλείου. Κυρίως όμως κατέδειξε ότι οι μεγάλες μάχες κατά της βιομηχανίας των μηνύσεων/αγωγών SLAPP, με στόχο να εκφοβίσουν και να φιμώσουν τον ρόλο της δημοσιογραφίας, ως προς τον έλεγχο και την κριτική ακόμη και με οξύτητα προσώπων με δημόσιες θέσεις και αξιώματα, όσο υπάρχουν ακόμη δικαστές στο Ηράκλειο, κερδίζονται σε περιφερειακά δικαστήρια, που μπορεί να μην έχουν την άνεση και την πολυτέλεια των Βρυξελλών, έχουν όμως την κρίση και την αποφασιστικότητα των δικαστών και των εισαγγελικών λειτουργών, μέσα από τον νόμο, να προασπιστούν την ελευθεροτυπία και τη συνταγματικά κατοχυρωμένη θέση των δημοσιογράφων να ελέγχουν και να κριτικάρουν την κάθε μορφή εξουσίας.
Η αθωωτική αυτή απόφαση προστίθεται σε μια σειρά άλλων ανάλογων υποθέσεων του Ηρακλείου, για άλλους δημοσιογράφους και ΜΜΕ, ομοίως σχετικά πρόσφατες με μηνύσεις/αγωγές SLAPP, από άλλα δημόσια πρόσωπα και της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Γεγονός που ήδη προκαλεί το ενδιαφέρον όλου του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας, των ΜΜΕ, αλλά και φορέων, ακτιβιστών και πανεπιστημιακών, που είτε ασκούν δημόσια κριτική, είτε αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα τέτοιων αποφάσεων για την ίδια τη Δημοκρατία, βασικό συστατικό της οποίας είναι η ελευθερία της έκφρασης και της ελευθεροτυπίας.
Πηγή: candiadoc.gr από αρχική πηγή εφημερίδα Νέα Κρήτη (εδώ ο ιστότοπος)
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
