Η Αποκριά ανέκαθεν εορταζόταν στην Ελλάδα. Με έντονες κατά τόπους παραλλαγές, τόσο στις εκδηλώσεις και το θέαμα που προσέφεραν όσο και στο περιεχόμενο τους, στο βαθύτερο τους νόημα θα λέγαμε σήμερα. Με λίγα λόγια, η απόσταση από τις Διονυσιακές γιορτές μέχρι τα σύγχρονα καρναβάλια μπορεί να είναι μεγάλη ως προς το περιεχόμενο αλλά παραμένει μικρή ως προς τους στόχους τους οποίους εξυπηρετούσαν οι ανθρώπινες αυτές εκδηλώσεις.

Οι μεγάλες γιορτές δεν έπαψαν ποτέ να είναι απεικόνιση του αιώνιου κύκλου της Φύσης, της βλάστησης  της γης και της αναπαραγωγής της ζωής. Από τις γιορτές περί την Αποκριά, στοιχεία και δρώμενα από τις αρχαίες παγανιστικές τελετές,  διαδόθηκαν ευρέως και ρίζωσαν στις κοινωνίες που αναπτύχθηκαν. Τα στοιχεία της αθυροστομίας και του αποκαλούμενου «άσεμνου» επέζησαν ακόμα και της συντέλειας της κάθε θρησκείας και της ακόλουθης υποκατάστασης της από άλλη. Επέζησαν και γλίτωσαν ακόμα και από τις πιο βάρβαρες εξουσίες, θρησκευτικές ή κοσμικές, που θέλησαν να καθυποτάξουν τις συνειδήσεις με χαλινάρια  σεμνοτυφίας. Επιβιώνουν ακόμα και σήμερα, στην εποχή της ανόδου του πουριτανισμού και της -καλβινικής προέλευσης- πολιτικής ορθότητας. Γενικά ακόμα και τώρα που οι εξουσίες επιβάλλουν έναν απαραίτητο για την επιβίωση τους  συντηρητισμό-κοινωνικό καθωσπρεπισμό, έρχεται η  περίοδος της Αποκριάς που επιβεβαιώνει πως δεν έχουμε ακόμα αποβάλλει τη φυσική μας υπόσταση, εκείνη του ανθρώπου που έχει ανάγκες, επιθυμίες, πόθους.

Ας επιστρέψουμε στις απαρχές των σύγχρονων καρναβαλιών. Από τον Μεσαίωνα κι εξής τα παγανιστικά στοιχεία και οι τελετές ενσωματώθηκαν στο δυτικοευρωπαϊκό καθολικό Καρναβάλι και αντίστοιχα στις νεοελληνικές, ορθόδοξες Αποκριές. Από την άλλη μεριά, οι προτεσταντικές εκκλησίες δεν διαθέτουν τέτοιες επιβιώσεις αφού δεν διέθεταν ούτε κεντρικές εκδηλώσεις, όπως τα καρναβάλια. Ακόμα και οι αρχαιότερες παγανιστικές τελετές των λαών της κεντρικής Ευρώπης εξαφανίστηκαν με την επικράτηση του χριστιανικού προτεσταντικού δόγματος, το οποίο απαλλαγμένο από φαντασιοπληξίες και λοιπά  οράματα, επικρατεί πλέον στον κόσμο. Η επικράτηση του φαίνεται άλλωστε από το politically correct που δεν επιβάλλεται λόγω της προόδου της κοινωνίας και της εμπέδωσης του αλληλοσεβασμού μεταξύ των μελών της, αλλά επιβάλλεται μέσω ενός ιδιότυπου συρμού, σχεδόν δογματικά.

Απόκριες και Καρναβάλι/Carnival* έχουν την ίδια ετυμολογική σημασία: αποχή από το κρέας. Στο πλαίσιο της καθολικής και της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης συμβολίζουν την εγκατάλειψη της αμαρτίας και τον εξαγνισμό του σώματος και της ψυχής, ένα συγκεκριμένο διάστημα πριν από το Πάσχα και τον εορτασμό της Ανάστασης του Χριστού.  Σε αυτό το μεταίχμιο του ετήσιου κύκλου ανήκει  και ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης, σύμβολο της χειμωνιάτικης νάρκης και της  ανοιξιάτικης αφύπνισης της Φύσης.  Στους αρχαίους πολιτισμούς όσο και στις σύγχρονες κοινωνίες, η ιδέα και η πραγμάτωση των μαζικών εορτασμών με ξέφρενο και άναρχο  γλέντι, γέλιο, μεταμφίεση, ανταλλαγή ρόλων και σάτιρα λειτουργούν εκτονωτικά και ως εκ τούτου θεραπευτικά για τις κοινωνίες.

Το Αθηναϊκό καρναβάλι

Οι πρώτες αποκριάτικες δημόσιες εκδηλώσεις, μεταμφιέσεις και σατιρικές δραστηριότητες στην Αθήνα εμφανίστηκαν όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της η βαυαρική αντιβασιλεία του Όθωνα. Η Αποκριά εορταζόταν και παλαιότερα αλλά με έναν χαρακτήρα πιο «ιδιωτικό» ο οποίος έφτανε μέχρι την κλίμακα της γειτονιάς. Την εποχή της έναρξης της αντιβασιλείας του Όθωνα οι γιορτές γίνονται πια δημόσιες με κοινές εκδηλώσεις για όλη την πόλη.

Το επίκεντρό τους βρισκόταν στη συμβολή των οδών Αιόλου και Μητροπόλεως. Εκεί υπήρχαν τα κεντρικά καφενεία και η πλατεία Δημοπρατηρίου, το παζάρι. Τα πολιτικά πρόσωπα της επικαιρότητας είχαν πάντα την τιμητική τους.

Στα τότε δρώμενα περιλαμβανόταν μία αναπαράσταση υπουργικού συμβουλίου, το οποίο «συνεδρίαζε» πάνω σε κάρο (άρμα της εποχής) και αλληγορικά πρωταγωνιστούσαν ένας σχοινοπλέκτης και ένας ζωγράφος (παραπομπή στους Κωνσταντίνο Σχινά και Κωνσταντίνο Ζωγράφο, αμφότεροι υπουργοί της τότε κυβέρνησης). Διάφοροι απευθύνονταν προς εκείνους με ιδιαίτερα καυστικά ή ακόμη και υβριστικά σχόλια. Ανταλλάσσονταν χυδαίοι υπαινιγμοί που αφορούσαν την εμφάνιση και τα φυσικά χαρακτηριστικά των δύο υπουργών Σχινά και Ζωγράφου, πάντα όμως προς τους δύο σατιριστές, τον σχοινά, δηλαδή τον κατασκευαστή σχοινιών και τον ζωγράφο. Ένα τέτοιο θέαμα και ακρόαμα, με ύβρεις και χυδαιολογίες κατά υπουργών –έστω και ρόλων επί κάρου- δεν θα ήταν αποδεκτή σήμερα (βλ. Άδ, Γεωργιάδη κατά του κωμικού Χρ. Ζαραλίκου)

Οι ονειδισμοί τους ήταν σκληροί προς κάθε κατεύθυνση. Περιλάβαιναν τον βασιλιά, τους πολιτικούς αλλά και την Εκκλησία. Αυτοσχέδια στιχάκια όπως

«Κακό χρόνο να ‘χουν όλ’ οι βαυαροί

πού ‘λθαν στην Ελλάδα κ’ ήπιαν το κρασί»

προκαλούσαν. Το γεγονός ότι είχαν διαλέξει την πλατεία Ανακτόρων ζέσταινε ακόμη περισσότερο τα πνεύματα. Μέχρι που το 1843 οι αστυνομικές αρχές αποφάσισαν να «αποπέμψουν διοικητικά», δηλαδή να εξορίσουν τον επικεφαλής των αδόντων καρναβαλιστών στο Ναύπλιο για να ησυχάσουν! Για να αποφεύγονται τα αποκριάτικα… έκτροπα εκδίδονταν πλέον αστυνομικές διατάξεις της μάσκας, της μεταμφίεσης ή των αποκριάτικων εκδηλώσεων στο σύνολό τους.

Στο γύρισμα του αιώνα

Από τον 19^ο προς τον 20^ο αιώνα, η Αθηναϊκή αποκριά γίνεται κεντρική αποκριάτικη εκδήλωση. Σε αυτό συντελεί και η λογοτεχνική παρέα του Γ. Σουυρή, δηλαδή οι Παλαμάς, Δροσίνης, Λάσκαρης,  Βελιανίτης, Άννινος, Τσοκόπουλος, Πωπ Στρατήγης, Σκόκος και  Νιρβάνας που παράγουν ευτράπελα αλλά και στίχους που διαδίδονται παντού ανάμεσα στους καρναβαλιστές. Σκωπτικοί στίχοι, είτε σατιρίζουν είτε κατακεραυνώνουν την εξουσία αλλά και μέρος των αστών της εποχής. Ενδεικτικά το απόσπασμα:

«………………

Στους τωρινούς καιρούς της Ρωμιοσύνης,

τραγούδια δεν μας πρέπουν σοβαρά

ούτε κλωνάρια δαφνης και μυρσίνης,

μας φθάνει μουσική του ταμπουρά.

Γυναίκες, άνδρες όλοι στο χορό,

Και σας κρατώ το ίσο … τιριρό.

Όλο το χρόνο είμαστε μπερλίνες,

κι όμως βαστούμε ύφος σοβαρό,

και για τις δόξες σκούζουμε εκείνες,

που άλλοτε τις είχαμε σωρό.

Όπ! Όπ! πηδάτε όλοι σας ψηλά

Οι φτέρνες σας ν’ ανάψουν… τραλαλά.

Όλοι σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν,

Ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

Οι μοίρες μας μουτσούνες εγινήκαν,

Δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.

Όπ! Όπ! στο γύρο όλοι… τραλαλό…

Κι εγώ μασκαρεμένος σας γελώ….»

Δεκαετία του 1930

Από τις πρώτες εκδηλώσεις που ο ΕΟΤ έθεσε υπό την αιγίδα του ήταν και η Αθηναϊκή Αποκριά και μάλιστα και μετά το 1936 που υποτίθεται πως έκλεισε μετά τη συγχώνευση του στο λεγόμενο «Υπουργείο Τύπου» του διαβόητου Νικολούδη.

Με επίκεντρο την Πλάκα και τις πέριξ περιοχές, οι αθηναϊκές αποκριάτικες εκδηλώσεις άκμασαν (με διάλειμμα την τραγική δεκαετία του 1940) μέχρι το αποκορύφωμα τους στη δεκαετία του 1960. Αξίζει να σημειώσουμε τη στάση του Γ. Σεφέρη, κατοίκου της οδού Κυδαθηναίων,  ο οποίος παρατηρώντας μεθυσμένους και οργιάζοντες καρναβαλιστές γίνεται επικριτικός και καυστικός, δηλώνοντας την αηδία του στα ημερολόγια του (Μέρες Γ’).

Ο ποιητής δεν έκανε κάτι διαφορετικό από το να εκφράσει τον τρόπο που έβλεπε η μεγάλη αστική τάξη της εποχής την λαϊκή Αποκριά. Ο Παλαμάς, ο Δροσίνης ή οι άλλοι ποιητές φίλοι του Σουρή, στις αρχές του αιώνα δεν γνώριζαν την έννοια της "αστικής τάξης". Ήταν παλαιοελλαδίτες και μόνο αυτόν τον τρόπο γνώριζαν εκείνη την εποχή. Ο σμυρνιός Σεφέρης όμως, ήδη στη δεκαετία του 1930, ήταν μέλος της πραγματικά μεγαλοαστικής τάξης της χώρας. Οι αστοί προέκριναν μία πιο εκλεπτυσμένη μορφή γιορτής για την Αποκριά αλλά ενώ κατάφεραν να επιβάλουν την άποψη τους σε πολλά, δεν μπόρεσαν να της στερήσουν τον Βακχικό της χαρακτήρα. Αυτό το κατάφεραν οι υπερατλαντικοί πολιτιστικοί μας επικυρίαρχοι κατά τις τελευταίες 3 δεκαετίες. Αλλά αυτό που γράφουμε εδώ είναι politically incorrect και γι’ αυτό δεν επεκτεινόμαστε.

Τα άλλα σημερινά καρναβάλια

Το καρναβάλι της Πάτρας είναι μάλλον το μεγαλύτερο και ίσως το παλαιότερο στον ελλαδικό χώρο. Επειδή έλκει την καταγωγή του μερικώς και από τα Επτάνησα τα οποία είχαν και έχουν τον δικό τους τρόπο να γιορτάζουν την Αποκριά, ανήκει σε άλλη κατηγορία από αυτή στην οποία ανήκουν οι εορτές της Αθήνας. Σταδιακά όμως εξαλείφθηκαν οι διαφορές και η ανάπτυξη κι άλλων καρναβαλιών κατά τον τρόπο και το πνεύμα του πατρινού (βλ. Μοσχάτο ή της Ξάνθης)  εξομοίωσαν τον τρόπο που γιορτάζονται οι Αποκριές σε μεγάλο βαθμό.

Εξαιρέσεις μάλλον είναι ο Τύρναβος και οι γύρω περιοχές που διατηρούν τον διονυσιακό τους χαρακτήρα αλλά και τα πρώιμα καρναβάλια της Δυτικής Μακεδονίας που όμως είναι αμέσως μετά την πρωτοχρονιά και δεν ακολουθούν το Τριώδιο.

Να μην επεκταθούμε όμως περισσότερο. Τα καρναβάλια είναι έξω και μας περιμένουν και ακόμα καλύτερα, μας περιμένουν τα Κούλουμα για τα οποία οι προγνώσεις της ΕΜΥ είναι εξαιρετικές. 

Καλή Αποκριά λοιπόν στη χώρα που το καρναβάλι κυβερνά και τις 365 μέρες του χρόνου.

-----

Καρναβάλι: δάνειο από την ιταλική λέξη carnevale, η οποία ανάγεται στο υστερολατινικό carnem (το κρέας) levare (σηκώνω, αφαιρώ) (Ν. Σαραντάκος Μάρτιος 2011)

Αποκριά (από+κρέας) της Απόκρεω

Παραπομπή:

Τα Γαμοτράγουδα, αγαπημένες απαγγελίες των ημερών

Στις 20/2/2023 έληξε η δημόσια διαβούλευση επί του νομοσχεδίου με τίτλο «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή». Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο επιβολής σκληρής καταστολής στα σχολεία, κατ’ εικόνα και ομοίωση της καταστολής όπως εφαρμόζεται από την αστυνομοκρατία του Μητσοτάκη σε όλη την Ελλάδα. Δεν εστιάζει στα πραγματικά προβλήματα, δεν λύνει τίποτα, παράγει φανταστικές έννοιες και λειτουργίες που τις υποχρηματοδοτεί (άρα είναι θνησιγενείς ή ψεύτικες). Όλα είναι ένα προκάλυμμα για να περάσει από κάτω του η σκληρή καταστολή στις πιο ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι επόμενες γενιές ως πειθήνια ζόμπι, ενεργούμενα της κάθε εξουσίας. Και ποια είναι η σύνοψη όλων αυτών σε μία εικόνα όπως το αντελήφθη η συντάκτρια της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ (πηγή πληροφοριών για το παρόν); Η φωτογραφία του δημάρχου της Ραφήνας Μπουρνούς με τον οικοδομικό κόφτη, όταν πήγε να «σπάσει» την κατάληψη στο Γυμνάσιο Πικερμίου στις 6 Δεκεμβρίου του 2018. (ΣτΣ Θαυμάστε δημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ ποιον στηρίζετε για δήμαρχο)

Από τις 9/2/2023  είχε ξεκινήσει η  διαβούλευση επί του νομοσχεδίου για την ενδοσχολική βία και τον εκφοβισμό. Ο τίτλος του είναι «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή» και ο σύνδεσμος για τη συμμετοχή στη ληγμένη πια (20/2) δημόσια διαβούλευση ήταν (και παραμένει αλλά η διαβούλευση έχει κλείσει)  εδώ.

Διαβάζοντας τα σχόλια που έγιναν από όσους συμμετείχαν στη διαβούλευση βλέπουμε πως μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων εντόπισε το μεγάλο κενό που υπάρχει στην ευρύτερη οπτική της ζωής των παιδιών ως μέλη της σχολικής κοινότητας. Δηλαδή οι όποιες «μέριμνες» προσδιορίζονται επάνω στη σχολική ζωή, παραβλέποντας πως το παιδί διαμορφώνεται πρώτα από το οικογενειακό περιβάλλον. Προφανώς το εξωσχολικό περιβάλλον συμμετέχει εξίσου με το σχολικό στη διάπλαση των παιδιών αλλά και αυτό παραγνωρίζεται από το σχέδιο νόμου. Αλλά αυτά είναι θέματα που μία σοβαρή διαβούλευση -και υπό τον όρο της επίσης σοβαρής διαχείρισης της- μπορεί να τα λύσει. Η σχολική συμπεριφορά δεν είναι ανεξάρτητη από την οικογενειακή ζωή και εμπειρία  ούτε από το σύνολο των εμπειριών και των άλλων δραστηριοτήτων ενός παιδιού. Όλα αυτά οφείλουν να παραμετροποιηθούν. πρωτίστως επιστημονικά, στο πλαίσιο της πρόληψης και  αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού. Η αντιμετώπιση κοινωνικών φαινομένων απαιτεί πολυεπίπεδη και επίπονη εργασία και αυτό δεν φαίνεται να ισχύει για το νέο νομοσχέδιο.

Αντίθετα, σε άλλα θέματα, το νομοσχέδιο είναι πιο «σκληρό». Δείχνει ξεκάθαρα πως δεν είχε επιστημονική επεξεργασία αλλά κυριως στυνομική. Προφανώς ισχύει αυτό που γράφει στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ, η Γιούλα Γκεσούλη (βλ. πηγές της παρούσας ανάρτησης στο τέλος). Δηλαδή πως δεν είναι τόσο αθώο και ακίνδυνο όσο θέλει να φαίνεται.

Τζάμπα εξαγγελίες

Η Γιούλα Γκεσούλη χαρακτηρίζει τον εξαγγελθέντα από το νομοσχέδιο, διπλασιασμό των ψυχολόγων-κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία, τις επιμορφώσεις εκπαιδευτικών, τον σύμβουλο σχολικής ζωής, τις σχετικές θεματικές στο πλαίσιο των εργαστηρίων δεξιοτήτων και των νέων προγραμμάτων σπουδών και την ενίσχυση υποστηρικτικών θεσμών όπως τα  Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής & Υποστήριξης (ΚΕΔΑΣΥ) ως φανφάρες. Κινήσεις εντυπωσιασμού για να φανεί ότι τάχα το υπουργείο καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας μεταξύ μαθητών.

Πράγματι. Η ακατάσχετη αναφορά μερών ενός "προγράμματος", αποσιωπά τον βασικό υπαίτιο της γέννησης φαινομένων βίας και εκφοβισμού, που είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Μαζί και η αγριότητα  του, που ιδιαίτερα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης γνώρισε και γνωρίζει τεράστιες διαστάσεις. Εκεί δεν γίνεται καμία αναφορά και φυσικά δεν υπάρχει καμία σχετική μέριμνα. Η Γ. Γκεσούλη αναφέρει: Η φτώχεια, η ανεργία, το γκρέμισμα των ονείρων για σπουδές, για επαγγελματική αποκατάσταση, για ένα καλύτερο μέλλον, η αποθέωση του ατομισμού και η υποχώρηση της συλλογικότητας μαζί με τη βία που ξερνά το σύστημα μέσα απ’ όλους τους μηχανισμούς του, ωθούν τη νεολαία ιδιαίτερα των εργατικών συνοικιών, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων σε «παραβατικές» συμπεριφορές.

Στο άρθρο της Γ. Γκεσούλη επισημαίνεται άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα του νομοσχεδίου. Εκείνο της σταθερής κρατικής υποχρηματοδότησης. Αυτό το πρόβλημα αναδεικνύει την αληθινή υπόσταση του νομοσχεδίου, που δεν είναι άλλη από εκείνη της «φούσκας». Μία κίνηση για το «θεαθήναι» προεκλογική, προορισμένη για διαφήμιση της κυβέρνησης μέσω της διάχυσης της «ευχάριστης είδησης» από τις γνωστές, πετσωμένες οδούς παραπληροφόρησης και προπαγάνδας. Σε αυτά τα κανάλια άλλωστε δεν γίνονται και πολλές ερωτήσεις όπως οι παραπάνω που εκφράζει η Γ. Γκεσούλη, ερωτ'ησειος στις οποίες δεν θα άντεχε το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου..

Το κυρίως πιάτο. Η καταστολή

Γράφει η Γ. Γκεσούλη: «Ο διάβολος, όμως, λέει μια γνωστή ρήση, κρύβεται στις λεπτομέρειες και εν προκειμένω πίσω από γενικόλογες φράσεις. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτές, οι μαθητικές καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις των μαθητών εντός του σχολείου (π.χ. αποχή από τα μαθήματα) θεωρούνται άσκηση ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού εναντίον όσων τυχόν αντιδρούν. Άλλωστε, είναι γνωστές οι κραυγές όλου του αστικού εσμού όταν ξεσπούν μαθητικοί αγώνες και ιδίως μαθητικές καταλήψεις, που αποτελούν οξυμμένη μορφή αντίστασης, ότι κάποιες μειοψηφίες με το έτσι θέλω βάζουν λουκέτο στα σχολεία και παρεμποδίζουν τους «υγιώς σκεπτόμενους» και «φιλομαθείς» μαθητές να μπουν στο σχολείο τους και να παρακολουθήσουν τα μαθήματα»

Αντιγράφουμε τώρα από το σχέδιο νόμου: «Κάθε μορφή σωματικής, λεκτικής, ψυχολογικής, συναισθηματικής, κοινωνικής, ρατσιστικής, σεξουαλικής, ηλεκτρονικής ή άλλης βίας και παραβατικής συμπεριφοράς, που πλήττει τη σχολική κοινότητα και διαταράσσει την εκπαιδευτική διαδικασία συνιστά ενδοσχολική βία και εκφοβισμό και ιδίως:

δ) η παρεμπόδιση της ομαλής διεξαγωγής των μαθημάτων και ο βίαιος αποκλεισμός μαθητών είτε από την εκπαιδευτική διαδικασία είτε από τη συμμετοχή τους στην καθημερινή σχολική ζωή, καθώς και ο εν γένει κοινωνικός αποκλεισμός, οι απειλές και η ψυχολογική βία στις επαφές των μαθητών με τους συμμαθητές τους,

ε) η επιβολή με τη βία και ο εξαναγκασμός σε πράξεις ή παραλείψεις παρά τη θέληση των μαθητών,

στ) οποιαδήποτε μορφή βίαιης ή απαξιωτικής συμπεριφοράς ή η ενθάρρυνση σε διάπραξη βίαιων εκδηλώσεων που διαταράσσουν τη σχολική γαλήνη και πλήττουν το κύρος της εκπαιδευτικής κοινότητας…» (άρθρο 4).

Καλούνται, δε, όσοι αντιδρούν στην κατάληψη του σχολείου να γίνουν καταδότες των αγωνιζόμενων συμμαθητών τους. Η ρουφιανιά θεωρείται καλοδεχούμενη γι’ αυτό και δημιουργείται ηλεκτρονική πλατφόρμα, όπου οι καταδότες-μαθητές μπορούν να φορέσουν την κουκούλα της ανωνυμίας. Ωραία, λοιπόν, μαθήματα ηθικής και ανθρωπιστικής κοινωνικής συμπεριφοράς παραδίνονται στους μαθητές με τη σφραγίδα του υπουργείου της υποτιθέμενης Παιδείας.

Καταδότες, βεβαίως, καλούνται να γίνουν και οι αυτόκλητοι σωτήρες των παιδιών, οι μονίμως «ανησυχούντες» και «αγανακτισμένοι» γονείς, οι καταγγελίες των οποίων στην σχετική πλατφόρμα πρέπει να είναι επώνυμες.

Μπορούν επίσης να στρέφονται εναντίον όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας της σχολικής μονάδας (εκπαιδευτικών, μαθητών, υποστηρικτικού διοικητικού προσωπικού, κ.λπ.).

«Στην ειδική ψηφιακή πλατφόρμα που δημιουργείται και λειτουργεί, με την ευθύνη του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων (Ι.Τ.Υ.Ε.) «Διόφαντος», για την αντιμετώπιση της ενδοσχολικής βίας και των φαινομένων εκφοβισμού, πρόσβαση έχουν οι μαθητές και οι γονείς, καθώς και όσοι έχουν την επιμέλεια μαθητών. Η πρόσβαση διασφαλίζεται με τη χρήση ατομικών κωδικών εισόδου στην ψηφιακή πλατφόρμα και διευκολύνεται με τη δημιουργία ψηφιακού ιστότοπου που υποδέχεται επώνυμες και ανώνυμες αναφορές. Οι μαθητές δύνανται να υποβάλουν επώνυμες ή ανώνυμες αναφορές.

Οι γονείς και όσοι έχουν την επιμέλεια των μαθητών υποβάλλουν μόνο επώνυμες αναφορές.

Η ανωνυμία της αναφοράς ισχύει έναντι όλων των χρηστών της πλατφόρμας και αντιτάσσεται έναντι όλων των εκπαιδευτικών και του προσωπικού της σχολικής μονάδας» (άρθρο 6 ό.π.).

Δημιουργείται επίσης ένα ολόκληρο δίκτυο αποδοχής, και χειρισμού αυτών των αναφορών.

Συμπέρασμα

Γενικά το νομοσχέδιο αναφέρεται στους χειρισμούς εντός της σχολικής μονάδας (παρακολούθηση, απομόνωση, απειλές τρομοκρατία μαθητών που κινητοποιούνται) έρχεται να συμπληρώσει το ισχύον κατασταλτικό νομικό πλαίσιο εναντίον των μαθητικών καταλήψεων και αποτελεί το πρώτο βήμα, ώστε στη συνέχεια τη σκυτάλη να παίρνουν οι εισαγγελείς, τα μαθητοδικεία και τα ΜΑΤ.

Μπορείτε να θαυμάσετε τον νέο κόσμο σχολικής καταστολής που έρχεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση που προσλαμβάνει μπάτσους ενώ απολύει καθηγητές και γιατρούς στις πηγές που αναφέρουμε στο τέλος της ανάρτησης.

Πηγές:

Ηλεκτρονική έκδοση εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ

Διαβούλευση «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή» στο  opengov.gr

Αγαπάμε τη μικρή φόρμα στη λογοτεχνία, αγαπάμε εξίσου τη γραφή της Γκέλυς Τουλή και όταν αυτά τα δύο συναντιούνται δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τον ενθουσιασμό μας. Μπορούμε όμως να τον μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας και να ευχαριστήσουμε τη δημιουργό για την προσφορά της

(Attica Voice)

Μικρός χώρος (της Γκέλυς Τουλή)

Πολλά email. Ας δω τα σημερινά. Και τι λέει αυτό; Μην ξεχάσω σήμερα τέσσερις και μισή Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Τι λέει αυτός ο τρελάρας της παλιοπαρέας μας; Μεσημεριάτικα; Μέσα στον καύσωνα; Έτσι τα κανονίζουν αυτοί, ξαφνικά γιατί τους ήρθε η όρεξη. Οι παλιοί συμφοιτητές. Καιρό έχουμε να τα πούμε. Σχεδόν μισό χρόνο; Αλλά το τσιπουράκι δεν το ξεχνάνε. Κι ας εξηνταρίσαμε βρε.  Ο Μίμης λέει στο μήνυμα: μην ξεχάσεις.  Ξεχνάω εγώ; Ο μπαγάσας της παρέας είναι αυτός…, ο χωρατατζής. Όλοι από τους ηλεκτρολόγους του Πολυτεχνείου κι αυτός βρήκε να ανοίξει επιχείρηση με είδη υπολογιστών. Άσχετο. Όλοι οι άλλοι καλά το υπηρετήσαμε το επάγγελμα. Ειδικά ο Θέμης που συνέχισε το διδακτορικό κι έγινε καθηγηταράς.  Πιστεύω να τα καταφέρει να έρθει σήμερα κι ο Αριστείδης ο δίκαιος. Μελετητής αυτός και άξιος για το παρατσούκλι του. Κι η Μίνα η όμορφη. Αιώνιος έρωτάς μου. Ευθύνες πολλές. Διευθυντικό στέλεχος στην εταιρεία ηλεκτρισμού. Η Μίνα! Και τι δεν περάσαμε. Κυλιόμασταν στις μαξιλάρες της φοιτητικής μου γκαρσονιέρας. Μικρός χώρος, μεγάλες ελπίδες. Συζητήσεις, Μαρξ, πολλά μαλλιά. Έρωτες, σχέσεις.

Εκείνη παντρεύτηκε μετά. Εγώ πάντα γεροντοπαλίκαρο. Μαγκούφης δηλαδή. Νομίζω το έχω όρεξη αυτό το τσίπουρο σήμερα. Μα ήμουν και χαζός τότε.  Δεν ήξερα από  γυναίκες. Να την βουτήξω και να μην την αφήσω. Σάμπως ξέρω και τώρα; Γέρασα και μυαλό δεν έβαλα.

Άντε να ετοιμαστώ. Περνάει κι η ώρα. Μην πάω σαν λέτσος.

Πολλή ζέστη. Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Δεν βλέπω μαγαζί. Τι είναι εδώ; Να πάρω στο κινητό τον λεχρίτη τον Μίμη.

-Ρε Μίμη. Είμαι εδώ. Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Ένα νεκροταφείο μόνο βλέπω. Πού είστε;

-Έλα μέσα. Εδώ είμαστε. Σου έστειλα τρία email. Δεν τα είδες;

-Τι;

-Η Μίνα.

Μικρός χώρος, καμία ελπίδα.

Το καταπληκτικό Σκόιλ Ελικικού, σύμβολο των Μητσοτάκειων ελληνικών προγραμμάτων επιμόρφωσης, επέστρεψε "Δημήτριο" όπως αρμόζει σε μία ίδιας ποιότητας απόδοση του όρου "δριμύτερο". Μας πληροφορεί η Εφημερίδα των Συντακτών  σχετικά, σε σημερινό της άρθρο (της Διαλεκτής Αγγελή -22/2/2023) όπου μας παρουσιάζει τα νέα κατορθώματα των φωστήρων της εθνικής μας επιμόρφωσης. Αναδημοσιεύουμε και εσείς απλά απολαύστε:

Η θριαμβευτική επιστροφή του Σκοιλ Ελικικου

της Διαλεκτής Αγγελή από την ΕΦΣΥΝ

Το αλήστου μνήμης Σκοιλ Ελικικου φαίνεται ότι συνοδεύει κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης για επιμόρφωση. Τότε ήταν τα εκπαιδευτικά προγράμματα για όσους επιστήμονες ήθελαν να λάβουν το επίδομα των 600 ευρώ, σήμερα είναι οι επιμορφώσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής του υπουργείου Παιδείας που απευθύνονται στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς.

Κακομεταφρασμένα κείμενα και η χρήση του αυτόματου συστήματος υποτιτλισμού μέσω Microsoft Teams για κωφούς/βαρήκοους παράγουν διαμάντια, όπως «το τακτοποιημένο φρικιό», που δεν είναι τίποτα άλλο από το control freak («τελειομανής»), ο «πρωκτικός συγκρατητής» (ακριβής μετάφραση του anal retentive που όμως στα ελληνικά μεταφράζεται ως «ο ψείρας», αυτός δηλαδή που δίνει υπερβολική προσοχή στη λεπτομέρεια σε σημείο που να γίνεται εκνευριστικός) αλλά και το παντελώς ακατανόητο «Επήγαινα γαμήσι Παθολογίας»! Το δυστύχημα είναι ότι το υλικό της επιμόρφωσης το υπογράφουν ακαδημαϊκοί, ενώ, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του προέδρου του ΙΕΠ, αυτό «δοκιμάστηκε και διορθώθηκε». Φανταστείτε να μην είχε διορθωθεί...

πηγή

ΣτΣ Ο ερευνητής της Attica Voice Χρ. Φακιόλης εντόπισε και σας παρουσιάζει το τακτοποιημένο φρικιό (δεξιά) μαζί με τον πρωκτικό συγκρατητή (αριστερά)

Στο πνευματικό κέντρο του δήμου Ραφήνας, στην οδό Αραφηνίδων Αλών και Έλλης Αλεξίου 1, δίπλα στο δημαρχείο. από την Κυριακή 26/2/23 μέχρι την Παρασκευή 3/3/23 και ώρες 10:00-13:00 και 17:00-21:00, η ομάδα καλλιτεχνών κεραμικής "Art from Earth" εκθέτει δημιουργίες της

Ο Δημόκριτος υποστήριζε πως όποιος ξεχνά τα δικά του σφάλματα, αποθρασύνεται* και η νεοελληνική πραγματικότητα δεν έχει πάψει να τον επιβεβαιώνει.

Ο θλιβερός κανόνας της ατιμωρησίας των υπευθύνων για κακουργήματα (ή βαφτισμένα σοβαρά "πλημμελήματα") πάντα βασιζόταν σε δύο τεκμήρια. Εκείνο της αθωότητας και εκείνο του δικαιώματος των κατηγορουμένων σε δίκαιη δίκη. Και φυσικά αυτό επιβάλλει ο σύγχρονος πολιτισμός. Το πρόβλημα όμως ξεκινάει από τη στιγμή που οι υπεύθυνοι και οι ελεγχόμενοι επιδιώκουν την εγκατάσταση μίας βολικής λήθης στις συνειδήσεις των θυμάτων αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Και αν στην κοινωνία μπορούν να παρέμβουν και να αλλοιώσουν τις εντυπώσεις, με όπλα τα δικά τους ΜΜΕ και τους δικούς τους κομματάρχες, που αναλαμβάνουν τον βρώμικο ρόλο του ξεπλύματος, αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα θύματα. Στα αμέσως θιχθέντα και  πάσχοντα θύματα, γιατί θύματα με την ευρεία έννοια, είμαστε όλοι οι κάτοικοι αυτού του τόπου.

Η σελίδα 23July προϊόν προσπαθειών των πυρόπληκτων, είναι μία σελίδα στο facebook  που εκτός από την άμεση επικοινωνία μεταξύ των ίδιων των πυροπλήκτων και των φίλων τους, εξασφαλίζει τη διαφύλαξη πολύτιμου πληροφοριακού υλικού από εκείνη την αποφράδα ημέρα. Υλικό το οποίο θα μπορούσε να είναι χρήσιμο και στη δικαιοσύνη, για την πληρέστερη εξέταση των γεγονότων. Είναι πολύ χρήσιμη δεξαμενή άντλησης πληροφοριών και στους ανθρώπους γενικά, σαν φάρμακο κατά της λήθης. Φάρμακο κατά της "απορρυπαντικής" προπαγάνδας στην οποία επιδόθηκαν ανερυθρίαστα οι εμπλεκόμενοι και κατηγορούμενοι, από την πρώτη κιόλας μέρα μετά την καταστροφή.

Αναδημοσιεύουμε ένα βίντεο παραγωγής του  Jason Carow από τη σελίδα 23July και το σχετικό κανάλι στο YouTube, αφιερωμένο στην παρουσίαση των υπό εξέλιξη γεγονότων της 23ης Ιουλίου 2018 στο Μάτι, από τον δήμαρχο της Ραφήνας Μπουρνούς, στο κανάλι ΣΚΑΪ. Είναι τρομακτική ακόμα και η σκέψη πως όλα αυτά ακούστηκαν από κανάλι εθνικής εμβέλειας την ώρα της φωτιάς, που όπως εκτιμήθηκε ήδη από τότε, θα είχε απρόβλεπτη εξέλιξη. Τρομακτικότερο είναι το ενδεχόμενο κάποιοι να κινήθηκαν με γνώμονα και τα όσα άκουσαν από το θεσμικά υπεύθυνο πρόσωπο και θεώρησαν πως "η φωτιά κατευθύνεται στο Διόνυσο". Αλλά αυτά είναι ενδεχόμενα. Το βίντεο της καταγραφής είναι γεγονός.

 *Λήθη των ιδίων κακών θρασύτητα γεννά

ΣτΣ1: Σημειώνουμε πως η στηλίτευση της στάσης του δημάρχου είναι απαραίτητη γιατί εκτός από παραπλανητικές και ανεύθυνες εκτιμήσεις που παρείχε, τον τοποθετεί σε θέση θεατή ενώ θα έπρεπε -ως αιρετός και αρμόδιος- να προχωρά σε δράσεις προστασίας των δημοτών, όπως έπραξε ο δήμαρχος Μεγαρέων το πρωί της ίδιας μέρας με την πυρκαγιά στην Κινέτα που αν και μεγαλύτερη, δεν είχε ούτε ένα θύμα, γεγονός στο οποίο βοήθησε σημαντικά η πρωτοβουλία του εκεί δημάρχου για εκκένωση. Δείτε και το video

ΣτΣ2: Η αλαζονεία που επιδεικνύει διαρκώς ο συγκεκριμένος δήμαρχος είναι η καλύτερη επιβεβαίωση του αποφθέγματος του Δημόκριτου

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡΡ) εξέδωσε το ακόλουθο δελτίο τύπου, για την κινητοποίηση που έλαβε χώρα στις 19/2 και ήταν πραγματικά μία όαση για την τοπική κοινωνία. Μία όαση ανθρωπιάς, πολιτισμού, και περιβαλλοντικής δράσης. Το εντυπωσιακό ήταν πως πλήθος συμπολιτών μας αγνοούσε τις εγκληματικές προθέσεις της καθετοποιημένα κάκιστης διοίκησης. Η παραπληροφόρηση και γη μεθοδευμένη συσκότιση από αυτούς που θα έπρεπε να ενημερώνουν, εξασφάλισε τα ανόσια  συμφέροντα. Όταν όμως ο κόσμος γνωρίζει ιδίοις όμμασι τι συμβαίνει, κανείς δεν μπορεί να τον κρατήσει στο σκοτάδι. 

Από υπουργείο σε περιφέρεια και από εκεί στον δήμο, όλοι μοιάζουν να βάζουν σε προτεραιότητα τις ανάγκες και το συμφέρον του εργολάβου, τελικά εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Η συγκέντρωση αυτή ίσως να έπρεπε να έχει γίνει μερικά χρόνια νωρίτερα, αλλά για όποιον παλεύει για το δίκιο, ποτέ δεν είναι αργά.

Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της ΚΠΑΜΡΡ

                      Απελευθέρωση αποθεραπευμένων γερακιών  από την ΑΝΙΜΑ  

Ραφήνα, 20/2/23

Την Κυριακή 19/2/23 εκατοντάδες άνθρωποι, κάτοικοι της Ραφήνας και άνθρωποι που αγαπούν την περιοχή παρευρέθηκαν σε Μουσική Εκδήλωση που διοργάνωσαν κάτοικοι της Ραφήνας σε συνεργασία με την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη:

• Στη διάσωση του ρέματος Ραφήνας που απειλείται από άμεση έναρξη του έργου που θα το μετατρέψει από ένα ζωντανό οικοσύστημα σε τσιμεντένιο αγωγό
• Στη διάσωση ζώνης πρασίνου 12 στρεμμάτων στο κέντρο της Ραφήνας, ανάμεσα σε 6 σχολεία και δίπλα σε οικισμό, που κινδυνεύει άμεσα να μετατραπεί σε εργοτάξιο του έργου για τουλάχιστον 7 χρόνια

Η εκδήλωση υποστηρίχθηκε από μαθητές του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης που γέμισαν νότες, φωνές και ζωντάνια το πάρκο δίπλα στην εκβολή του ρέματος με την όμορφη επιλογή των τραγουδιών που έπαιξαν και την πηγαία ομιλία του Νέστωρα Σφετσίδη, μέλους της ορχήστρας, που έκλεισε την εκδήλωση.

Υποστηρίχθηκε επίσης από την ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής,  η οποία στα πλαίσια της εκδήλωσης απελευθέρωσε μετά από περίθαλψη δύο πανέμορφες γερακίνες που πλημμύρισαν συγκίνηση και χαμόγελα τα πρόσωπα των παιδιών και των ενηλίκων που την παρακολούθησαν.

Στην εκδήλωση απηύθυναν χαιρετισμό ο Παναγιώτης Ευαγγέλου, εκπρόσωπος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος», ο Αντώνης Λαζαρής, βιολόγος καθηγητής του Γυμνασίου Ραφήνας, ο Διονύσης Ασημακόπουλος, εκπρόσωπος γονέων των 1^ου και 4^ου Νηπιαγωγείων Ραφήνας, ο Μαρίνος Γλώσσης, εκπρόσωπος της περιφερειακής παράταξης Ανυπότακτη Αττική, η Φωτεινή Τσεργά, κάτοικος και γιαγιά τριών παιδιών που φοιτούν στα σχολεία όπου πρόκειται να κατασκευαστεί το εργοτάξιο του έργου που θα τσιμεντώσει το ρέμα.

Επίσης παρευρέθηκαν εκπρόσωποι της δημοτικής παράταξης Ραφήνας Δύναμη Ανάπτυξης με επικεφαλής τον Ανδρέα Βασιλόπουλο, εκπρόσωποι της κίνησης πολιτών Ποδονίφτης SOS-Ρέ(υ)μα κριτικής των καιρών και δράσης, της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών Δασαμάρι SOS,  του Εξωραϊστικού Συλλόγου ΜΑΤΙ, της κινηματογραφικής λέσχης Σινέ Σχολειό, δάσκαλοι και καθηγητές από τα σχολεία που γειτνιάζουν στο επικείμενο εργοτάξιο κλπ.  

Κατά της εγκατάστασης εργοταξίου στο κέντρο της Ραφήνας έχουν ταχθεί με προσφυγές ή ψηφίσματα όλες οι δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης στη Ραφήνα, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Αλέξανδρος Δελμούζος,  οι Σύλλογοι γονέων 1^ου- 4^ου Δημοτικών και 1^ου – 4^ου Νηπιαγωγείων Ραφήνας, η Ένωση Γονέων, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Νηρέας, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Αύρας, η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και δεκάδες πολίτες. 

Από την  πρόσκληση της εκδήλωσης διαβάζουμε χαρακτηριστικά:

«Η καταστροφή του ρέματος Ραφήνας βρίσκεται προ των πυλών…

Η πολιτεία αποφάσισε να το μετατρέψει σε ένα νέο Κηφισό.

 Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας είναι ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της Αττικής.

Είναι μέρος  του δικτύου υγροτόπων της Ανατ. Αττικής που αποτελεί βασικό διάδρομο

για τα μεταναστευτικά πουλιά.

Θα είναι ο 8^ος από τους 12 υγρότοπους  που καταστρέφονται σήμερα στην Ανατ. Αττική.

Το έργο που ξεκινάει θα αποψιλώσει όλη τη φυσική βλάστηση σε μήκος 17 χιλιομέτρων

για να την αντικαταστήσει με τσιμέντα και πέτρες.

Πάνω από 2500 δέντρα θα κοπούν, καταστρέφοντας το βιότοπο εκατοντάδων πουλιών, ψαριών και άλλων ειδών.

Δεκάδες απειλούμενα και προστατευόμενα είδη θα απομακρυνθούν.

Ορισμένα είδη θα απειληθούν με εξαφάνιση (πχ. το ενδημικό αττικόψαρο).

Το έργο θα αυξήσει κατά πολύ τα νερά που θα φθάνουν στη Ραφήνα, εκθέτοντας σε κίνδυνο μεγάλης πλημμύρας τον οικιστικό ιστό, σε περίπτωση έντονων φαινομένων.

Το εργοτάξιο της εταιρίας που θα κατασκευάσει το έργο, θα γίνει στο κέντρο της Ραφήνας, δίπλα σε 6 σχολεία και σε 2 κεντρικούς οδικούς άξονες, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια, την υγεία και την ποιότητα ζωής όλων των κατοίκων, ιδιαίτερα όμως των μαθητών.

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΡΑΦΗΝΑ…

ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΡΓΩΝ ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

ΤΟ ΡΕΜΑ ΡΑΦΗΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ.

ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ ΣΕ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ.»

 Ευχαριστούμε τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης, την ΑΝΙΜΑ και όλους όσους βοήθησαν και παρευρέθηκαν, συντελώντας έτσι στο δυνάμωμα των  φωνών  που ζητούν το σταμάτημα της καταστροφής του ρέματος και του πρασίνου της Ραφήνας!

Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Επισυνάπτεται το Δελτίο Τύπου όπως ελήφθη με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, σε μορφή PDF

Μία ενδιαφέρουσα κινηματογραφική πρόταση από την Attica Voice και τον συνεργάτη μας, Αλέξανδρο Κροκιδά

Η ταινία του Μένιου Καραγιάννη "Θολή Γραμμή", προβάλλεται στον κινηματογράφο
STUDIO NEW STAR ART CINEMA. Σπάρτης και Σταυροπούλου 33, Πλατεία Αμερικής, τηλ. 210 8640054
Πρεμιέρα την Πέμπτη 23/2 και ώρα 21.30

Η φυγή δυο παιδιών που αγαπήθηκαν και «κλέφτηκαν» δεκαετίες πριν – ή χθες. Είναι άραγε ο έρωτας η τέχνη του να φεύγεις; Αναπάντητες ερωτήσεις και παράλληλοι μονόλογοι δυο ανθρώπων που πολύ αγαπήθηκαν. Η «Θολή Γραμμή» αλλάζει χώρους, διαθέσεις, μουσική και ένταση, καθώς οι εικόνες ενώνονται συνειρμικά, σε ένα ταξίδι ονειρικό. Η σχέση του ζευγαριού, η επιθυμία τους να είναι μαζί, η δυσκολία. Φεύγουν, δραπετεύουν από μια πραγματικότητα που τους πνίγει, για να έρθουν πιο κοντά, αλλά το κοντά τους απομακρύνει. Βρίσκονται σε μέρη άγνωστα, συγκρούονται, ερωτεύονται. Μια πορεία σε ένα τεντωμένο σχοινί, σε μια θολή γραμμή.

Σενάριο- Σκηνοθεσία: Μένιος Καραγιάννης

Διεύθυνση φωτογραφίας: Ηρακλής Κουγεμήτρος

Μουσική: Απόστολος Δημητρακόπουλος

Παίζουν: Ηλιάνα Μαυρομάτη, Όμηρος Πουλάκης, Αγγελίνα Ρήγα, Αλέξης Κροκιδάς, Χρήστος Παντελίδης

Παραγωγή: Μένιος Καραγιάννης

Έτος Παραγωγής: 2022
Διάρκεια: 89΄

Διανομή: New Star Art Cinema

Θολή Γραμμή. Η κριτική του Αλέξανδρου Κροκιδά

Δυο εξαιρετικοί επαγγελματίες ηθοποιοί, η Ηλιάνα Μαυρομάτη και ο Όμηρος Πουλάκης, δίπλα σε δυο μη ηθοποιούς, τον Αλέξη Κροκιδά και την Αγγελίνα Ρήγα, καθώς κι έναν παράξενο ερημίτη, τον Χρήστο Παντελίδη, καλούνται να ερμηνεύσουν την ταινία «Θολή Γραμμή» σε σκηνοθεσία Μένιου Καραγιάννη.

Δύσκολο εγχείρημα για όλους, συμπεριλαμβανομένου και του σκηνοθέτη, ο οποίος επίσης καλείται να ερμηνεύσει το δημιούργημά του, ακριβώς μέσα από την πράξη της δημιουργίας.

Ίσως κάποιος να έλεγε ότι πρόκειται για μια ταινία δυσερμήνευτη, ή για μια ταινία όπου χωρούν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Πολυσημία και αμφισημία, ναι. Όμως δεν είναι κάθε προσπάθεια ερμηνείας καταδικασμένη να υπολείπεται αυτού που προσπαθεί να ερμηνεύσει; Η Θολή Γραμμή, ήσυχα, τρυφερά και με μια αμείλικτη συνέπεια ανατρέπει κάθε τέτοια προσπάθεια χωρίς ποτέ να την απαξιώνει.

Ο δυτικός λογοκεντρισμός επιμένει ανάγωγα να αναγάγει ό,τι δεν είναι λόγος στον λόγο. Ρωτάει με το αυτάρεσκο θράσος του: Τι θέλει να πει ο ποιητής, ο ζωγράφος, ο γλύπτης, ο σκηνοθέτης; Εκεί που στέκομαι ή κάθομαι και βλέπω την Πιετά του Μικελάντζελο, ή την Αποκαθήλωση του Ποντόρμο, ή το Χρώμα του Ροδιού του Παρατζάνοφ, ακούω αυτή την αφόρητη ερώτηση, σαν φωνή που έχει ριζώσει στο κεφάλι μου και δεν ξεριζώνεται με τίποτα. Ωστόσο η τέχνη, όπως και η επιθυμία,  είναι μια προσπάθεια ανυποταγής στην κυριαρχία της ιδέας, του λόγου δηλαδή. 

Οι δυο πρωταγωνιστές κάνουν αυτό ακριβώς. Περιπλανώνται σε χώρους ανοίκειους, καταφέρνοντας να διατηρήσουν πάλλουσα τη βασανιστική αίσθηση της ανοικειότητας, τόσο στην μεταξύ τους σχέση, όσο και στις σχέσεις τους με άλλους. Κανένας χώρος δεν ήταν ο δικός τους χώρος, δηλαδή ένας χώρος/τόπος που θα μπορούσαν να είναι μαζί. Τα πλάνα το μαρτυρούν αυτό. Το μάτι του αλόγου κοιτάει την κάμερα. Το άλογο καταλαβαίνει, σκέφτομαι, εφόσον αναγκαστικά υιοθετώ ως θεατής την θέση της κάμερας. Καταλαβαίνει αλλά αδιαφορεί, σκέφτομαι κι ανατριχιάζω. Στο μεταξύ, οι δυο πρωταγωνιστές, που δεν έχουν όνομα, κάθονται, στέκονται, χορεύουν, ξαπλώνουν, αγγίζονται φευγαλέα, περπατάνε, κοιτάζουν, ψάχνουν στα χαλάσματα, αναζητούν κάτι που έχει νόημα, κάτι να κρατηθούν. Στα κάδρα σπάνια βρίσκονται κοντά ο ένας με τον άλλο. Η κάμερα δεν τους το επιτρέπει. Κι όταν πλησιάζουν... μυρίζει θάνατος και ηδονή μαζί. Μια διπλή απειλή νοτίζει τα ρουθούνια. Ίσως μόνο στην τελευταία σκηνή να βρίσκουν μια εφήμερη, εύθραυστη οικειότητα.

Μια σκηνή που με στοίχειωσε: το ζευγάρι κάθεται σε ένα τραπέζι, απέναντι ο ένας στον άλλο. Κάθονται στο τραπέζι σε υπαγορευμένη στάση φαγητού. Περιμένουν και δεν περιμένουν. Κανείς δεν θα τους φέρει κάτι να φάνε, κάτι να πιούνε. Μπροστά τους άδεια γυαλιστερά πιάτα και μαχαιροπήρουνα. Δυο άδεια αχρησιμοποίητα ποτήρια κρασιού. Κανένα ίχνος ή υποψία φαγητού ή κρασιού. Ένα κηροπήγιο στην άκρη του τραπεζιού με τρία λευκά κεριά που δεν έχουν αναφτεί ποτέ. Το τελετουργικό μιας απλής τρυφερής καθημερινότητας που δυο άνθρωποι κάθονται μαζί στο τραπέζι να φάνε, τους είναι ξένο, όπως και ο χώρος, τα αντικείμενα. Όλα ξένα. Ο άντρας, με ντοστογιεφσκική αθωότητα, μια αθωότητα δηλαδή που αρνείται με το απόλυτο πείσμα του παιδιού ότι αυτό που κάνει είναι σαδιστικό, σέρνει το μαχαίρι αργά, κυκλικά πάνω στο άδειο πιάτο. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει φαγητό, το πιάτο θα παραμείνει άδειο. Παράγει έναν ήχο που σου τρυπάει τον εγκέφαλο. Έναν ήχο που δεν έχει τίποτα το ανθρώπινο, τίποτα το ζωικό. Καθαρός, παγωμένος, ανατριχιαστικός, απόκοσμος. Κάτι σαν τους ήχους του σύμπαντος. Θα σε σκοτώσω, του λέει η γυναίκα, αν συνεχίσεις να το κάνεις. 

Δεν ξέρουμε τι είδους ζευγάρι είναι οι δυο πρωταγωνιστές. Δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι. Εραστές; Φίλοι; Αδέρφια; Τι σχέση προσπαθούν να φτιάξουν; Γιατί η σεξουαλική τους σχέση είναι ανέφικτη; Τι θέλουν;

Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ιδέα της ταινίας. Ίσως ο όρος "ιδέα" να είναι προβληματικός ή και παραπλανητικός. Ίσως να μην πρόκειται για μια ιδέα, αλλά για μια επιθυμία. Την επιθυμία, ας πούμε, αποδέσμευσης από προκαθορισμένους ρόλους, δηλαδή σενάρια ζωής, γιατί κάθε ρόλος είναι ένα γραμμένο σενάριο. Διαφορετικά ειπωμένο, την επιθυμία να φτιάξεις μια σχέση πέρα από σενάρια. Ανέφικτο; Μάλλον.

Το ανέφικτο της σχέσης αγάπης ή έρωτα. H θολή γραμμή που τα διαχωρίζει και τα ενώνει. Το ανέφικτο σε όλη την ομορφιά του, τη βασανιστική αβεβαιότητα, την οδύνη του, σε όλη την βιαιότητά του ως αντίσταση στην ιδέα. Η Θολή Γραμμή αντιστέκεται στη δομή, στο σενάριο, στους ρόλους, στην ιδέα. Μια ταινία που σε προσκαλεί ήσυχα χωρίς να σε καθοδηγεί στη ζωή, στον θάνατο, στον έρωτα, στην πραγματικότητα. Δηλαδή στο όνειρο.

Αλέξης Κροκιδάς

20/2/2023

Τελικά ακόμα και οι μεγαλύτερες μπαρούφες που έχουν ειπωθεί ή γραφτεί, όπως εκείνη με το σύμπαν που συνωμοτεί για να πετύχεις αυτό που θέλεις, μοιάζει να ισχύουν μετά τη χθεσινή μουσική εκδήλωση που έγινε στη Ραφήνα, στην εκβολή του Μεγάλου ποταμού της. Μία απλή διοργάνωση, ένα απλό κάλεσμα για μουσική, απελευθέρωση πουλιών από την ΑΝΙΜΑ και ενημέρωση, ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες και εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό συμβάν. Κάτοικοι της Ραφήνας καλούσαν κι άλλους συμπολίτες για να ενημερωθούν για όσα δεινά και επικίνδυνα στήνει η κάκιστη διοίκηση εις βάρος τους. Το κάλεσμα και η εκδήλωση  υποστηρίχθηκαν από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος και πρόβαλλε τα προβλήματα που φορτώνει αυτή η κάκιστη διοίκηση σε πόλη και ανθρώπους. Ήταν μία εκδήλωση που ενεργοποίησε άτομα, παρέες, συλλόγους και πρωτοβουλίες κατοίκων.

Η Μαρία Γανωτή της ΑΝΙΜΑ απελευθερώνει το δεύτερο γεράκι της ημέρας μετά την αποθεραπεία του 

Από νωρίς φαινόταν πως επρόκειτο για μία πολύ πετυχημένη εκδήλωση. Όλοι ήταν στις θέσεις τους. Οι τεχνικοί του ήχου και της εικονοληψίας. Τα τραπεζάκια, τα καθίσματα, η ηχητική εγκατάσταση. Και οι μουσικοί και ο κόσμος βέβαια. Τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου της Παλλήνης που θα έπαιζαν για τη στήριξη του αγώνα σωτηρίας του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και ο κόσμος που κατέφθανε για να παρακολουθήσει, να συμμετάσχει, να μιλήσει και να εκφραστεί.

Όσοι είχαν ενημερωθεί για την επικείμενη εκδήλωση είχαν έρθει από νωρίς στη γέφυρα της εκβολής. Σύντομα προστέθηκαν και όσοι δεν είχαν ενημερωθεί τις προηγούμενες μέρες αλλά βλέποντας τη συρροή του κόσμου, κατάλαβαν πως κάτι καλό ξεκινούσε εκείνη την ώρα. Ακόμα και όσοι δεν έχουν πάψει να αποδεικνύουν πως μισούν οτιδήποτε έχει σχέση με ελεύθερη βούληση, με λαϊκή πρωτοβουλία ή ελεύθερη έκφραση γνώμης, ήταν εκεί. Κλεισμένοι και κρυμμένοι μέσα σε καφετέριες και  πιο ιδιωτικούς  χώρους (αφού ο δημόσιος χώρος είναι γι’ αυτούς «ο εχθρός» ή η «λεία» τους, κατά περίπτωση) δεν αντέχουν στην δημόσια έκθεση εκτός αν περιστοιχίζονται από τα παπαγαλάκια τους ή τους «δικούς» τους.

Ήταν όλοι εκεί και στις 12:00  ξεκίνησε η εκδήλωση. Πλήθος φορέων με σημαντικούς χαιρετισμούς, εκδήλωσαν τη συμπαράσταση τους στον δίκαιο αγώνα όσων έχουν συνείδηση της ζημιάς που οργανώνεται για το κέρδος των λίγων και τη ζημιά των πολλών. Αυτό που συζητήθηκε πολύ ήταν η απάνθρωπη και πέρα από κάθε λογική, εγκατάσταση εργοταξίου μέσα στον οικιστικό ιστό, δίπλα σε 6 (ΕΞΙ) σχολεία και τη διακινδύνευση της υγείας, της ακεραιότητας ή και της ζωής μαθητών ή άλλων μελών της σχολικής κοινότητας. Και όλα για τη διευκόλυνση του εργολάβου. Υπέρ πάντων ο εργολάβος. Ακόμα και η ανθρώπινη ζωή εύκολα ανταλλάσσεται με κάποιο ικανό αντίτιμο. Όλα άλλωστε είναι θέμα αντιτίμου και όχι θέμα τιμής.

Όλοι συμφώνησαν πως ένα έργο που θα καταστρέψει την περιοχή και θα οδηγήσει σε κλιμάκωση τα πλημμυρικά φαινόμενα, ξεκινά ήδη με καταστροφές και κλιμάκωση των απειλών κατά της ανθρώπινης ζωής. Όλοι συμφώνησαν πάλι πως αυτοί που αποφασίζουν, έχουν ως πρώτο μέλημα την διατήρηση της καρεκλίτσας τους (που την ονομάζουν σαν μαντάμ Σουσούδες «θώκο») και δεν διστάζουν να θυσιάσουν την αξιοπρέπεια τους (αν ποτέ διέθεταν αξιοπρέπεια). Ένας εσμός υπεύθυνων για εγκληματικές αποφάσεις, που όταν έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες τους, θα δηλώνουν αμέτοχοι και ανεύθυνοι και θα επιρρίπτουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο.

Το πανό για το εργοτάξιο που θέλει να στήσει η διοίκηση, σταθερά στεκόμενη στο πλευρό των εργολάβων αντί των πολιτών.

Όλα αυτά συζητήθηκαν και βοήθησαν να σκιαγραφηθεί η πορεία προς το μέλλον, η οποία είναι μονόδρομος αγώνων. Κοινωνικών, πολιτικών, δικαστικών Και όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν οι εμμονές (μόνο;) ενός και μόνο, ελαχίστου ανθρώπου, υπηρέτη αλλότριων συμφερόντων.

Το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο και γκρίζο όσο οι στόχοι των διοικούντων, που αφορούν έργα και παρεμβάσεις, παραμένουν το κέρδος των λίγων (ή του ενός) και η ολοένα και εντονότερη αστικοποίηση.

Χθες οι κάτοικοι της Ραφήνας (αλλά και κάτοικοι από το Πικέρμι των χωματερών, των βιοαποβλήτων, των απορριμμάτων, των βιομηχανικών εγκαταστάσεων) μαζεύτηκαν στην εκδήλωση για τη σωτηρία του Μεγάλου Ρέματος και την προστασία του χώρου που θέλει να μετατρέψει σε εργοτάξιο ο δήμαρχος της πόλης.  Είναι ακόμα μία φάση του αγώνα για ποιότητα ζωής και η κλιμάκωση της γίνεται φανερή σε κάθε νέο κάλεσμα, αποδεικνύοντας την τεράστια διάσταση της κοινωνίας από τις επιθυμίες της άγριας και αυταρχικής, τοπικής εξουσίας.

ΥΓ: Ο τίτλος δεν έχει καμία σχέση με το αριστούργημα του J. Steinbeck. Δεν αναφέρεται σε μετανάστες ούτε σε εξαθλιωμένους. Ο τίτλος εδώ έχει να κάνει με ανθρώπους που βγαίνουν έξω, λειτουργούν και διεκδικούν το φως σε αντιδιαστολή με τα  ποντίκια που προτιμούν την ασφάλεια του "μέσα χώρου" και του σκοταδιού της τρύπας τους

Κάτοικοι της Ραφήνας σε συνεργασία με την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας προσκαλούν όλους τους συνδημότες και συμπολίτες μας, την Κυριακή 19/2 ώρες 12:00-14:30 στην εκβολή του ρέματος Ραφήνας (πάρκο αποκαλούμενο Καραμανλή), 

1. σε μία ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ με τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΛΛΗΝΗΣ και

2. σε απελευθέρωση πουλιών που θα γίνει με την υποστήριξη και συνδρομή της ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής

Τόσο η μουσική εκδήλωση όσο και η γιορτή της απελευθέρωσης, της επιστροφής των πουλιών στο φυσικό περιβάλλον, είναι αφιερωμένες στη διάσωση:

• του ρέματος Ραφήνας από την άμεση έναρξη του έργου που θα το μετατρέψει από ένα ζωντανό οικοσύστημα σε τσιμεντένιο αγωγό 

• της ζώνης πρασίνου 12 στρεμμάτων δίπλα στα σχολεία της Ραφήνας από την μετατροπή της σε εργοτάξιο του έργου για τουλάχιστον 7 χρόνια

Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου για την εκδήλωση, που διανεμήθηκε:

Πηγή το ιστολόγιο της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας