Η αληθινή εμπειρία του μπάσκετ ξεκινά μαζί με τη μεγάλη οικογένεια του Αθλητικού Ομίλου Πικερμίου. Ελάτε να μοιρασούμε την εμπειρία. Για τα αγόρια μέχρι 12 ετών και τα κορίτσια μέχρι  14, η οικογένεια του ΑΟΠ κάνει δώρο τη συνδρομή μέχρι 31/12/2019

Η εποχή των πρωταθλητών και των πρωταθλημάτων έφτασε! Η μεγάλη μπασκετική οικογένεια του Αθλητικού Ομίλου Πικερμίου, σε καλεί στην υπερταχεία που διαρκώς ανεβαίνει κατηγορίες.

Σε καλεί να ανέβεις κι εσύ στο τραίνο, για να μοιραστείς μαζί μας το ταξίδι, τη συγκίνηση, τον αγώνα και να μάθεις το μπάσκετ από την δική  σου μπασκετικη  οικογένεια.

Κάνε κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο και το ταξίδι θα ξεκινήσει. Το ΑΟΠ express έχει τη θέση σου έτοιμη και είσαι μόνο ένα κλικ μακριά.

Και για τους νεαρότερους επιβάτες του ΑΟΠ express, από 7 έως 12 ετών, η συνδρομή μέχρι το τέλος του 2019 ειναι δώρο

Δεν αποτελεί νέο ούτε έκπληξη, για τους κατοίκους του Πικερμίου ο διχασμός που έχει καταφέρει να καλλιεργήσει μία ομάδα ανθρώπων, στην τοπική αθλητική καθημερινότητα. Στο κείμενο που ακολουθεί, θα προσπαθήσουμε να βάλουμε μία τάξη στα γεγονότα που ζούμε τα τελευταία χρόνια και να αναδείξουμε την αλήθεια για όσα συμβαίνουν εις βάρος του μοναδικού αθλητικού συλλόγου στο Πικέρμι, που με αγώνες και θυσίες των ίδιων των Πικερμιωτών, έχουν καταφέρει να ανεβάσουν μία ανδρική ομάδα μπάσκετ στην Α κατηγορία της ΕΣΚΑ, μία γυναικεία στην Γ κατηγορία του ίδιου πρωταθλήματος και ταυτόχρονα να διατηρεί ακαδημίες με τμήματα παίδων, παμπαίδων, κορασίδων.

Έχει πολύ  μεγάλη σημασία και πρέπει να τονιστεί πως ο Αθλητικός Όμιλος Πικερμίου, γεννημένος μέσα από την ίδια την Πικερμιώτικη κοινωνία και την ανάγκη της να δημιουργήσει αθλητική παιδεία και εμπειρία στον τόπο, αγωνίζεται από το 1990 και έχει καταφέρει τα παραπάνω επιτεύγματα. Είναι η αγάπη των ανθρώπων του τόπου που τον προωθεί και όχι κάποιοι άδηλοι πόροι ή κάποια προνομιακή μεταχείριση εκ μέρους της εξουσίας. Το αντίθετο μάλιστα. Η αντιμετώπιση του από την δημοτική αρχή, την κακώς εννοούμενη ως τοπική εξουσία, είναι παραδειγματικά εχθρική.

Ίσως να αποτελεί μοναδική περίπτωση στα ελληνικά χρονικά, μία δημοτική αρχή, είτε μέσω των εταιριών διαχείρισης των εγκαταστάσεων είτε με αποφάσεις συνδεδεμένων με αυτήν φορέων, να εξοβελίζει έναν τοπικό σύλλογο που διακρίνεται σε ανταγωνιστικά περιφερειακά πρωταθλήματα και έχει -παρά την εξόφθαλμη δημαρχιακή εχθρότητα- ανοδική αγωνιστική τάση. Αυτά όμως είναι επιτεύγματα, που αν για άλλες ομάδες κοστίζουν σε κόπο και χρήμα ένα Α ποσό, για τον ΑΟΠ έχει φτάσει να κοστίζουν τόσο ώστε τα κόστη αυτά να απειλούν και την ίδια την ύπαρξη του.

Ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά.

Είναι μία αναντίρρητη αλήθεια πως ο ιστορικός αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου είναι ο ΑΟΠ, από το 1990 που ιδρύθηκε και περισσότερο από το 1994 που ανέπτυξε αγωνιστικά τμήματα στις κατηγορίες των τοπικών και περιφερειακών πρωταθλημάτων της Αττικής (τουλάχιστον μέχρι σήμερα). Μιλάμε δηλαδή για 25 χρόνια αγωνιστικής εμπειρίας στα πρωταθλήματα της Αττικής. Τα τελευταία 4 χρόνια, εμφανίστηκε μία ακόμα ομάδα στο Πικέρμι. Μία ομάδα που δεν γεννήθηκε από τους κατοίκους του Πικερμίου αλλά εμφυτεύτηκε στον τόπο, σαν μόσχευμα. Μία ομάδα που γεννήθηκε από τους κατοίκους του Μενιδίου και που εισάχθηκε στο Πικέρμι προκειμένου να γίνει όχημα διεκδίκησης κοινωνικής αποδοχής για τον άνθρωπο που την εμφύτευσε και που δεν είναι άλλος από τον σημερινό δήμαρχο Ραφήνας - Πικερμίου. Η επιχείρηση της μεταφοράς της ομάδας τον ωφέλησε, απ’ ότι έδειξαν τα πράγματα.

Μία ομάδα που δραστηριοποιείται στο ποδόσφαιρο, μάλλον με όχι και τόσο καλά αποτελέσματα, μετακόμισε από το Μενίδι στο Πικέρμι. Εκτός από όχημα διεκδίκησης κοινωνικής αποδοχής του δημάρχου από την τοπική κοινωνία, η ομάδα αυτή εκτέλεσε και άλλον έναν στόχο, που δεν ήταν άλλος από τον υποσκελισμό του ΑΟΠ, μέχρι ίσως και την τελική του υποκατάσταση -από τον επονομαζόμενο «Αετό». Για να το πετύχουν αυτό οι άνθρωποι του Αετού Μενιδίου που τώρα λέγεται Αετός Πικερμίου, ξεκίνησαν από την ίδια την ιστορία της ομάδας και τη χωροχρονική μετάθεση της ίδρυσης του το 1982 (8 χρόνια πριν τον ΑΟΠ) πράγμα που αποτελεί, αν όχι κραυγαλέο, απλά γελοίο ψέμα.

Και αν τα πράγματα έμεναν εδώ, θα μιλούσαμε απλά για γραφικούς και τις ανοησίες στις οποίες καταφεύγουν οι συνήθεις γραφικοί. Δεν θα υπήρχε λόγος να συντάξουμε το παρόν κείμενο αν δεν μεθοδεύονταν και υλοποιούνταν πολλά περισσότερα δόλια και απαράδεκτα.

 Το πρώτο απαράδεκτο ήταν το ότι με την υποστήριξη συγκεκριμένων προσώπων και κυρίως της ίδιας της δημοτικής αρχής, ο Αετός Μενιδίου, που τώρα λέγεται Πικερμίου, διεμβόλισε τον ΑΟΠ και του έκοψε κομμάτια από την ίδια του την σάρκα, την οποία αποτελούσαν νεαροί αθλητές, κυρίως του μπάσκετ. Δεδομένης μίας διοικητικής αναταραχής που προκλήθηκε το 2015 από συγκεκριμένους και γνωστούς στην τοπική κοινωνία, προκλήθηκε το πρώτο ρήγμα. Πολλά παιδιά ακολουθώντας, τους ανθρώπους του Αετού, που φρόντισαν να δημιουργήσουν τις παραίτητες συνθήκες, μετακόμισαν εκεί μαζί τους. Από εκεί και  με την ύπαρξη δύο ομάδων πια, που  θα χρησιμοποιούσαν ως έδρα και γήπεδο τις εγκαταστάσεις της Διώνης, άρχισε η ασυμμετρία στην μεταχείριση των ομάδων η οποία  οδήγησε σε περαιτέρω διαρροές παιδιών από τον ΑΟΠ προς τον Αετό. Η δημοτική αρχή φρόντισε, μέσω του ελεγχόμενου από αυτή ΔΟΠΑΠ, να μειώσει τις ώρες χρήσης του γηπέδου που χρειαζόταν ο ΑΟΠ για τα τμήματα του, Με ανδρική και γυναικεία ομάδα στις κατηγορίες της ΕΣΚΑ (Γ,Β,Α διαδοχικά οι άνδρες, Δ και Γ οι γυναίκες) με τμήματα παίδων, παμπαίδων, κορασίδων που συμμετείχαν σε πρωταθλήματα και διοργανώσεις, έφτασαν τα μεν παιδιά να προπονούνται με τον «γαλατά». Πρωί πρωί και οι μεγάλοι να προπονούνται νυχτερινές και μεταμεσονύκτιες ώρες. Ο «Αετός» είχε (ως δια μαγείας ή από μία ακατανόητη δικαιοπραξία) τις άλλες, τις λογικές ώρες. Ήταν μία λεόντειος συμφωνία που υπονοούσε πως ο «Αετός» είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του γηπέδου και απλά ανεχόταν τον ΑΟΠ, την ιστορική ομάδα του Πικερμίου.

Φέτος και λόγω της «δημοτικής δικαιοσύνης» που εφαρμόζεται στις ώρες χρήσης του γηπέδου της Διώνης, ο ΑΟΠ έπρεπε να βρει τρόπο να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες σε προπονητικό χώρο και χρόνο που επιβάλει η τελευταία άνοδος του στο πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ. Αναζήτησε λοιπόν χώρο, έξω από τη φυσική και ιστορική του έδρα, που είναι το γήπεδο της Διώνης. Έτσι αποφάσισε ο «ιδιοκτήτης» του Αετού, δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου (που καλύπτεται πίσω από το νομότυπο του διορισμού ενεργούμενων του σε διοικητικές θέσεις). Η ιστορική ομάδα του τόπου έπρεπε να εγκαταλείψει την έδρα της. Στην έρευνα που έγινε, ακόμα και το χαμηλότερο κόστος για τη χρήση γηπέδου προπόνησης για την ομάδα, ήταν υψηλότατο και σχεδόν απαγορευτικό. Θα έπρεπε να στερηθεί η ομάδα κάτι που θα είχε ανάγκη, για να πληρώνει γήπεδο για προπονήσεις (τα στοιχεία είναι στη διάθεση μας). Ακόμα και αν ο νόμος υποχρεώνει τον δήμο και τα νομικά του πρόσωπα να υποστηρίξουν την ομάδα της πόλης (υποστήριξη σωματειακού αθλητισμού και μάλιστα όταν αυτός είναι και αξιώσεων), στο Πικέρμι ισχύει ο «νόμος του Αετού» ή μάλλον ο νόμος «των ανθρώπων του Αετού».

Αυτό που συνήθως ξεπλένει μία λαθροχειρία και την κάνει να μοιάζει σχεδόν φυσιολογική, είναι το νομότυπο της . Η λαθροχειρία μπορεί να είναι ανήθικη και ουσιαστικά παράνομη, αν όμως διαθέτει ένα ψήγμα πάνω στο οποίο μπορεί να βασιστεί ακόμα και η χειρότερη αδικοπραξία, τότε αυτό μεγεθύνεται και προβάλλεται στην οθόνη της συλλογικής συνείδησης ως δίκαιο. Έτσι, η αιτιολόγηση για την μέγιστη λαθροχειρία στις ώρες χρήσης του γηπέδου βασίστηκε στον αριθμό των αθλητών. Αθλητών αδιακρίτως αν επρόκειτο για ομάδα ανταγωνιστικού πρωταθλήματος ή ομάδα σούπερ μίνι με παιδιά 8 ετών. Οι ώρες μοιράστηκαν τυπικά στα δυο, ουσιαστικά με τρόπο που εξωθεί τον ΑΟΠ να εγκαταλείψει την έδρα του και να αναζητά χώρο για προπόνηση με κόστη που δεν αντέχονται.

Ο δήμος, που για τον ΑΟΠ και το Πικέρμι αποτελεί δήμ(ι)ο, με την ίδια επινοημένη και ala Carte αντίληψη περί δικαίου, διαχειρίζεται και τις ενισχύσεις προς τις τοπικές ομάδες.

Διαβάζουμε σε τοπική ιστοσελίδα που διατηρεί «θερμό εναγκαλισμό»  με τον δήμαρχο πως το 2018, θα δοθούν συνολικά 70.000 ευρώ στα αθλητικά σωματεία του δήμου, 20.000 ευρώ περισσότερα από την προηγούμενη χρονιά.

Αναλυτικά το ποσό που πήρε (;) κάθε σωματείο είναι:

Α.Ο. Τριγλίας Ραφήνας 21.000 €

ΑΠΟ Θύελλα Διασταύρωσης Ραφήνας 21.000 €

Αργοναύτης Τριγλίας Ραφήνας 10.500 €

ΔΑΣ «Αραφήν» 4.900 €

Αετός Πικέρμιου 4.900 €

Α.Ο. Καλλιτεχνούπολης 2.800 €

Α.Ο. Πικερμίου 2.800 €

Ναυταθλητικός Σύλλογος «Αλκυών» 2.100 €

Ο Αετός, με ποδοσφαιρική ομάδα που δεν διακρίνεται και για τις επιτυχίες της και με μπάσκετ δίχως τις ανάγκες που συνεπάγεται η συμμετοχή σε υψηλό επίπεδο στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑ, παίρνει σχεδόν ένα πεντοχίλιαρο, ποσό διπλάσιο από το ποσό που προορίζεται για τον ΑΟΠ. Είναι αυτό επιβράβευση της πορείας του ΑΟΠ και αναγνώριση της πορείας του;

Αξίζει να αναφερθεί η περίπτωση της ανέγερσης υποδομής λουτρού από τον δήμο, όπως και αποδυτηρίων στην εγκατάσταση του «Αετού»,  όταν ο ΑΟΠ αναγκάζεται να φιλοξενεί ομάδες επιπέδου Α’ ΕΣΚΑ σε αποδυτήρια και λουτρά που αποτελούν ντροπή για τον τόπο. Προφανώς ο δήμος (που μέρος των χρημάτων του προέρχεται και από τον κόσμο του ΑΟΠ) χρηματοδοτεί υποδομές για τα δικά του παιδιά. Οι «ξένοι» προς τον δήμαρχο και την ομάδα του, δεν χρειάζονται αποδυτήρια ούτε λουτρά. Η εικόνα μιλάει από μόνη της και είναι αμείλικτη και ενδεικτική της προσπάθειας της δημοτικής αρχής να εξοβελίσει τον ΑΟΠ από τη φυσική και ιστορική του έδρα.

Τα αποδυτήρια μίας ομάδας ποδοσφαίρου στο Πικέρμι, κάποιων επιδόσεων, πηγή iRafina

Λουτρά της ομάδας μπάσκετ του Πικερμίου που παίζει στην Α ΕΣΚΑ και ανεβαίνει διαρκώς. Εδώ φιλοξενούνται ομάδες

Το πράγμα έχει πάρει δραματικές διαστάσεις για τον ΑΟΠ. Προεκλογικά, είχε κυκλοφορήσει μία φήμη (όπως αποδείχθηκε άσχετα αν έγιναν και «συναντήσεις») πως θα γινόταν επανένωση του αθλητικού σώματος του Πικερμίου, με τρόπο που θα ταίριαζε στην ιστορική αλήθεια και την αθήτική πραγματικότητα. Τα πάντα σήμερα μας ωθούν να πιστέψουμε πως επρόκειτο για ένα ακόμα τέχνασμα του δημάρχου που είναι αντιδημοφιλής στο Πικέρμι (απόδειξη είναι πως στο Πικέρμι στις εκλογές ήρθε δεύτερος).

Γεγονός είναι πως ακόμα και να θέλαμε να πιστέψουμε πως μπορεί να κρατήσει κανείς την πολιτική (αυτού του επιπέδου) μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους, αυτό δεν γίνεται. Οι εκφραστές της μικροπολιτικής και της εξυπηρέτησης ιδίων και φιλικών τους συμφερόντων, οι ταγοί της, έρχονται να διαλύσουν μία αθλητική πραγματικότητα που χτίστηκε με αγώνες από τους ίδιους τους Πικερμιώτες και το μεράκι και το πάθος μερικών από αυτούς, που προσέφεραν και προσφέρουν τα πάντα για τον σύλλογο του τόπου. Τον σύλλογο που δεν προσφέρει ούτε ψήφους ούτε χαρά σε έναν δήμαρχο που μετακόμισε απέναντι στην ομάδα μία ολόκληρη άλλη ομάδα από τον τόπο της, για να φτιάξει μια δική του αυλή από χειροκροτητές και προσωπικούς κόλακες. Με το αζημίωτο βεβαίως, αφού όλοι πρέπει να κερδίσουν κάτι «για την προσφορά τους στον τόπο»

(Συνεχίζεται) 

7 Σεπτεμβρίου 2012

Ο χρόνος σταματά για λίγο ... Η φρίκη προβάλλει μέσα από μια γιορτή...Το τέρας βρυχάται μέσα στη νύχτα,,,

Στις ελληνικές παραλίες το καλοκαίρι ενδημεί ένα ιδιαίτερο είδος ζωής. Ο συστηματικός ρυπαντής της ήδη ρυπαρής, από την ανθρώπινη δραστηριότητα-  άμμου και της παραλίας γενικότερα. Οι ρύποι πολλοί. Λάδια, αντηλιακά γαλακτώματα, ενίοτε και τα μπουκάλια τους, χαρτιά υγείας, μεταχειρισμένα και αμεταχείριστα, μπουκάλια νερού, σακούλες, αλουμινόχαρτα, σαγιοντάρες, μπαλάκια από ρακέτες και πολλά ακόμη ευφάνταστα. Βέβαια, μαζί με όλα τα παραπάνω, ευδοκιμούν και οι τσιγαριές, δηλαδή τα μικρά εκείνα μοσχεύματα - γόπες, συνήθως καφέ χρώματος αλλά κει λευκά ή μαύρα, τα οποία φιλότιμοι «καλλιεργητές» τα παραχώνουν στην άμμο, αλλά αυτά ούτε ριζώνουν ούτε μεγαλώνουν.

Ξημερώνοντας η Κυριακή 27/6/2021, ανατρέχοντας στην ειδησεογραφία και σε ό,τι βαφτίζεται  έτσι, γίναμε μάρτυρες μίας φοβερής συναστρίας, συγκυρίας, διαβολικής σύμπτωσης ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να περιγραφεί το παρακάτω

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡΡ) προχώρησε στη δημοσίευσση  της παρακάτω ανακοίνωσης, απαντώντας στις τερατολογίες του δημάρχου Ραφήνας Μπουρνούς, ο οποίος σε συνέντευξή του προπαγάνδισε την επικείμενη άνευ όρων παράδοση της πόλης σε σχέδια, τα οποία θα την καταστρέψουν και θα υποβαθμίσουν την ποιότητα  της  ζωής και της καθημερινότητας. Ακολουθεί η ανακοίνωση:

Το έγκλημα κατά του περιβάλλοντος και των ανθρώπων στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, δεν κρύβεται με  ψέματα

9/6/2021, Ανακοίνωση της “Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας” σχετικά με τη συνέντευξη του Ευ.Μπουρνού σε τοπικό ηλεκτρονικό περιοδικό

Ακούσαμε το δήμαρχο Ευ.Μπουρνούς σε συνέντευξή του, να καυχιέται για πακτωλό εκατομμυρίων και κατασκευή φαραωνικών έργων εντός των ορίων του δήμου Ρ-Π, μέσα στην ερχόμενη πενταετία. Έργα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που θα μετατρέψουν την περιοχή σε απέραντο εργοτάξιο, με αμφιλεγόμενες συνέπειες στην ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα των πολιτών και με σημαντικές απειλές για το φυσικό περιβάλλον της περιοχής. Ειδικότερα, ακούγοντας τα λεγόμενα του για το έργο που ετοιμάζεται στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας (facebook video 21:40’-24:30’), νιώθουμε την ανάγκη να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Ακούσαμε το δήμαρχο να μιλάει για τα παρακάτω:

ΟΙ «ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ» ΚΑΙ ΟΙ «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ» ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ !!!

Δε θα ζητήσουμε διευκρινήσεις για τους  χαρακτηρισμούς του δημάρχου «περιθωριακοί οικολόγοι», ούτε  για το ποιοί είναι οι «πραγματικοί οικολόγοι» που τον έχουν βραβεύσει.  Γιατί οι  χαρακτηρισμοί αυτοί προσπαθούν να καλύψουν ότι : 

• η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ επιστημονική κοινότητα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αντιτίθεται σε copy-paste πρακτικές εξαφάνισης όλων των φυσικών ρεμάτων (αυτό που γίνεται στο Μεγάλο Ρέμα), εξετάζει τα προβλήματα και τις ανάγκες του κάθε ρέματος ξεχωριστά και προτείνει λύσεις φυσικής διαχείρισης των ρεμάτων και ευρύτερων μέτρων αντιμετώπισης του πλημμυρικού κινδύνου (πχ. μείωση επιφανειακών απορροών). Θα παραπέμψουμε στις παρουσιάσεις τριών πανεπιστημιακών του Κων/νου Βουβαλίδη/καθηγητή ΑΠΘ, του Κων/νου Λουπασάκη/καθηγητή ΕΜΠ και του Jason Vogel/καθηγητή πανεπιστημίου Οκλαχόμα, στη διαδικτυακή  εκδήλωση που διοργάνωσε στις 22/4 η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Σίγουρα αυτοί δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «περιθωριακοί οικολόγοι»

• μια σειρά χώρες του εξωτερικού , έχοντας έρθει αντιμέτωπες με τις καταστροφικές συνέπειες των τεχνικών έργων σε ρέματα και ποτάμια (υποβάθμιση ποιότητας νερού, βιοποικιλότητας κλπ),  πασχίζουν και δαπανούν τεράστια ποσά για να τα επαναφέρουν στη φυσική τους κατάσταση , ενώ  το έργο στο Μεγάλο Ρέμα κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

• σωρεία Ευρωπαϊκών Οδηγιών κατευθύνουν τις χώρες-μέλη στην αποφυγή μετατροπής των ρεμάτων σε αγωγούς ομβρίων, η δε στρατηγική της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα στα πλαίσια του Green-Deal  στοχεύει μέχρι το 2030 στην αποκατάσταση  000 χιλιομέτρων ευρωπαϊκών ποταμών.

ΔΕ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΙΜΕΝΤΟ !!!

Το έργο που αδειοδοτήθηκε, με βάση τη Μελέτη Περιβαλλονικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), συνολικά προβλέπει (ΜΠΕ, κεφ 6.1.1):

• πλήρη σκυροδέτηση(στην καθομιλουμένη τσιμέντωμα) ή μετατροπή σε κλειστό οχετό (στην καθομιλουμένη κάλυψη) μήκους 3,5χιλιομέτρων (20% στο συνολικό μήκος που διευθετείται)
• επένδυση με συρματοκιβώτια και σκυροδετημένο (στην καθομιλουμένη τσιμεντωμένο) διάδρομο πλάτους 3μέτρων στο κέντρο της κοίτης, συνολικού μήκους 7χιλιομέτρων (40% στο συνολικό μήκος που διευθετείται)
• επένδυση μόνο με συρματοκιβώτια, συνολικού μήκους 7χιλιομέτρων (40% στο συνολικό μήκος που διευθετείται)

Παραθέτουμε παρακάτω απόσπασμα της ΜΠΕ , Κεφ.2.2.1.(για όσους δεν την έχουν διαβάσει,  σίγουρα ο δήμαρχος δε συγκαταλέγεται σε αυτούς):

«Οι διατομές που προβλέπονται είναι :

• ανοικτή τραπεζοειδής επενδεδυμένη με υλικά φιλικά προς το περιβάλλον /λιθοπλήρωτα συρματοκιβώτια, με βαθμιδωτή διάταξη στα πρανή

• Ορθογωνική διατομή με σκυρόδεμα και τοίχους αντιστήριξης αριστερά /δεξιά. Στις περιπτώσεις που υπάρχει περιορισμένος χώρος για τη κατασκευή των τοίχων αντιστήριξης προβλέπεται κατασκευή με πασσαλοστοιχία που απαιτεί μικρό εύρος κατάληψης λόγω απουσίας αναγκαίων εκσκαφών.»

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΒΟΛΗΣ ΜΕ ΣΥΡΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΑ !!!

Ανάπλαση υδροβιοτόπων δεν προβλέπεται από καμία  νομοθεσία, παρά μόνο ΑΠΟΛΥΤΗ προστασία αυτών. Αν ωστόσο ο δήμαρχος εννοούσε «αποκατάσταση του υδροβιοτόπου»  από τα χορταράκια που ίσως φυτρώσουν ανάμεσα στα συρματοκιβώτια,  ενημερώνουμε ότι:

• στον υδροβιότοπο της εκβολής το έργο προβλέπει πλήρη τσιμεντοποίηση (σκυροδετημένη διατομή κατά τη μελέτη) και όχι συρματοκιβώτια και επιπλέον προβλέπει ανύψωση τοιχίου 1,4 μέτρων ώστε να μην είναι καν ορατός από τον περαστικό. Στο τσιμέντο δε φυτρώνει τίποτα, ούτε καν χορταράκια.

• ακόμη και συρματοκιβώτια να προέβλεπε, οι υδροβιότοποι δεν αποκαθίστανται με χορταράκια. Γιατί τα χορταράκια που ίσως φυτρώσουν σε κάποια σημεία ανάμεσα στα συρματοκιβώτια δε μπορούν να υποκαταστήσουν την υδρόφιλη βλάστηση και τα χιλιάδες δέντρα που θα χαθούν για πάντα, ούτε τα είδη που θα εξαφανιστούν για πάντα από το ρέμα (μεταξύ των οποίων προστατευόμενα και απειλούμενα του Παραρτήματος Ι της Ευρωπαϊκής Οδηγίας  2009/147/ΕΚ)

Επομένως, αποκατάσταση του υδροβιοτόπου δε θα υπάρξει.  

ΤΟ ΜΠΑΖΩΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ…

Το ρέμα είναι μπαζωμένο είπε ο δήμαρχος κι έφερε ως  παράδειγμα  το 4ο Νηπιαγωγείο που είναι χτισμένο μέσα στην παλαιά κοίτη του ποταμού.  Και άφησε να υπονοηθεί ότι,  επειδή το νερό πάντα βρίσκει το γνωστό του  δρόμο,  για να μην πλημμυρίσει χρειάζεται η κοίτη να εγκιβωτιστεί.

 Μα ακριβώς επειδή το νερό βρίσκει το δρόμο του, η νομοθεσία (ν.4258/2014) επιβάλλει την οριοθέτησή των ποταμών  βάσει της παλαιάς τους κοίτης, δηλαδή μετά την απελευθέρωση των ποταμών  από τα οποιαδήποτε μπαζώματα και παράνομες καταπατήσεις.

Αν λοιπόν το Μεγάλο Ρέμα οριοθετηθεί σε διαφορετική θέση (όπως  προτείνει η μελέτη οριοθέτησης που ο δήμαρχος υποστηρίζει), το νηπιαγωγείο και κάθε άλλη παράνομη κατασκευή στο ρέμα  θα εξακολουθούν να κινδυνεύουν από το νερό το οποίο, αν ξεφύγει από την κοίτη του, θα βρει τον παλαιό του δρόμο. Και οι πιθανότητες να ξεφύγει δεν είναι μικρές, δεδομένου ότι το έργο που αδειοδοτήθηκε είναι πολύ κατώτερο των νόμιμων  προδιαγραφών(Τ20 αντί Τ50).  Με στοιχεία  που υπέβαλε ο ίδιος ο Δήμος στο ΣτΕ, η πιθανότητα εμφάνισης πλημμύρας Τ50 (που δεν καλύπτεται από το έργο) μέσα στα επόμενα 10χρόνια είναι 18%, ενώ μέσα στα επόμενα 20χρόνια 33%!!! Εφιστούμε δε την προσοχή οτι, τυχόν πλημμύρα του εγκιβωτισμένου ρέματος δε θα έχει σχέση με τα μέχρι τώρα διαχειρίσιμα πλημμυρικά επεισόδια αλλά  θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα και πολύ μεγάλο κίνδυνο απώλειας ανθρώπινων ζωών, αφού  η παροχή και η ταχύτητα των υδάτων θα είναι κατά πολύ αυξημένες συγκριτικά με σήμερα.

Η ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΟΙΤΗ ΠΟΥ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΘΥΜΑΤΑ!

 Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν,  η νομοθεσία (ν.4258/2014, ΚΥΑ140055/2017) επιβάλλει το ξεμπάζωμα των ποταμών και την οριοθέτησή τους στη θέση που βρισκόταν η ιστορική τους κοίτη και όχι στη θέση που βρίσκεται η  υπάρχουσα κοίτη όπως έχει διαμορφωθεί μετά από μπαζώματα και επιχώσεις. Αν λοιπόν ο δήμαρχος κρίνει ότι η υπάρχουσα κοίτη δε χωράει το νερό, όπως αναφέρει στη συνέντευξή του,  το νομικά και επιστημονικά ορθό είναι καταρχήν η απελευθέρωσή του από όλες τις καταπατήσεις και η ανακατασκευή των ανεπαρκών τεχνικών έργων(γέφυρες) που δημιουργούν στένωση. Τότε και μόνο μπορεί να κριθεί η επάρκεια ή μη της κοίτης για  διοχέτευση του πλημμυρικού νερού.

Η απελευθέρωση της κοίτης από παράνομες ή «νόμιμες» καταπατήσεις είναι το βασικότερο μέλημα για την ασφάλεια των πολιτών, αφού αυτές οι κατασκευές θα είναι οι πρώτες που θα πλημμυρίσουν.  Οι καθαιρέσεις αυθαιρέτων και οι απαλλοτριώσεις τυχόν «νόμιμων» ιδιοκτησιών θα πρέπει φυσικά να γίνουν συνυπολογίζοντας  και κοινωνικά κριτήρια διασφάλισης εκείνων των ιδιοκτητών που αποδεδειγμένα έχουν ανάγκη.

Αναφορικά λοιπόν με τις πλημμύρες και τα ανθρώπινα θύματα (πράγματι υπήρξε ένα ανθρώπινο θύμα το 1977), ο δήμαρχος και οι μελετητές  θα έπρεπε να έχουν ενημερώσει τους πολίτες  για τους δραματικά μεγαλύτερους  κινδύνους που ελλοχεύει μία μεγάλη πλημμύρα σε ένα εγκιβωτισμένο Μεγάλο Ρέμα από ότι σε ένα φυσικό ρέμα, γεγονός  που αναγνωρίζει και το ΣτΕ (Α2145/2020, σκ.16): «Προκύπτει, τέλος, ότι ο πλημμυρικός κίνδυνος δεν είναι μόνον αποτέλεσμα της αύξησης της ταχύτητας ροής του ύδατος, η οποία πράγματι είναι σημαντική εξαιτίας των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν στο έργο.»

ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΡΟΔΙΚΑΖΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΣτΕ!!! ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ;;;

 Ο δήμαρχος ανέφερε ότι όλες οι προσφυγές που έγιναν στο ΣτΕ από τους….περιθωριακούς οικολόγους απορρίφθηκαν.

Θυμίζουμε ότι ακόμη  εκκρεμεί  δεύτερη προσφυγή κατά της οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, η οποία ήταν προγραμματισμένη να εκδικαστεί  9/6 και πήρε αναβολή για 22/9.  Για τη συγκεκριμένη προσφυγή, η πρώτη (μη οριστική) απόφαση του ΣτΕ(Α1360/2020) δικαιώνει τους προσφεύγοντες, δίνοντας προθεσμία 6 μηνών στη Διοίκηση να συμμορφωθεί  με την κατά το νόμο οριοθέτηση ενός ρέματος Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος όπως είναι το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και όλοι οι κλάδοι του.

Είναι η δεύτερη φορά που ο δήμαρχος προδικάζει απόφαση του ΣτΕ!!!  Το ίδιο είχε κάνει  και για την πρώτη προσφυγή  κατά της αδειοδότησης του έργου, με δηλώσεις του σε δημόσια εκδήλωση της περιβαλλοντικής ομάδας του γυμνασίου της Ραφήνας στις 27/4/2019. Γνωρίζει κάτι;;;  Μήπως γνωρίζει «εκ των έσω» ότι η πολιτικές αποφάσεις και τα επενδυτικά συμφέροντα στην Ελλάδα είναι πάντα ισχυρότερα των επιστημονικών μελετών και των νόμων;;;

Συνημμένη η απάντηση της Κίνησης σε pdf αρχείο, το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε και να κοινοποιήσετε, αν το επιθυμείτε

;Αφιερωμένο στη δήλωση του δημάρχου Ραφήνας, που χαρακτηρίζει όσους αντιδρούν στην καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος,  με πρόχειρες μελέτες, "περιθώριο"

Σοφές οι παροιμίες. Αποτελούν απόσταγμα εμπειρίας και οδύνης. Της οδύνης που προκαλεί η άσχημη εμπειρία. Όπως η εμπειρία του πως κατάντησε η Αθήνα και η Αττική. Όπως τις κατάντησαν τα μικρά και τα μεγάλα συμφέροντα, τα ακόμα μικρότερα εγώ, προβεβλημένα στον καθρέφτη της ατομικής μισαλλοδοξίας του κάθε εξουσιαστή. Της ατομικής μισαλλοδοξίας, που οι διαφημιστές αποκαλούν «φιλοδοξία».

Η εμπειρία της καταστροφής μας δίδαξε τα λάθη και τις καταστροφές που προκάλεσαν οι εξουσιαστές, με τη δική μας ανοχή ή (ακόμα χειρότερα) με τη δική μας έγκριση.

Από το «θάπτομεν τον Ιλισσό» του Μεταξά, στη σημερινή στάση ενός κράτους και μίας διοίκησης που ζούνε ακόμα στις μεσοπολεμικές δεκαετίες. 

Από την άγνοια της εποχής του Μεταξά στην προπαγάνδιση της καταστροφής με ψέματα.  Αγνοώντας ή παραβλέποντας ακόμα και την παγκόσμια πρακτική και έρευνα, που μιλάνε για ένα τεράστιο λάθος που πάνε να κάνουν με πρόχειρες μελέτες.

Τι και αν η επιστήμη και η τεχνική στην Ευρώπη, αλλά και υπερατλαντικά, προκρίνουν άνοιγμα των σκεπασμένων ποταμών και ρεμάτων. Αυτοί έμαθαν από τα λάθη τους και φροντίζουν να τα διορθώσουν. Εδώ, ακόμα θέλουμε να κάνουμε τα λάθη. Εκείνα που μας λένε πως είναι λάθη και γι’ αυτό τα αποκαθιστούν, αλλά εμείς, ζώντας πολλές δεκαετίες πίσω, επιμένουμε να συνεχίσουμε να τα εφαρμόζουμε στην πλάτη του λαού και του  μέλλοντος του.

Η εξουσία χρησιμοποιεί κάθε τρόπο. Θεμιτό ή αθέμιτο για να προκρίνει τον τζίρο των χαϊδεμένων της. Και στην πρόστυχη απόπειρα συμμετέχουν όλοι όσοι βρίσκονται  στην εξουσιαστική ιεραρχία.

Και λένε ψέματα ανερυθρίαστα. Και χωρίς να σκεφτούν, κατηγορούν ακαδημαϊκούς ως περιθωριακούς, όπως στην περίπτωση μας.

Πως να χαρακτηρίσει κανείς κάποιον που για μία μελέτη διευθέτησης ενός ρέματος, με τεχνικές περιγραφές, σχέδια,  προμετρήσεις ποσοτήτων σκυροδέματος, αδρανών, και εγκατάσταση συρματοκιβωτίων, ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει «τσιμέντωμα»; Ψεύτη ή αδαή; Αν είναι το πρώτο, απλά μιλάμε για την τέχνη που γνωρίζουν καλά οι πολιτικοί αριβίστες. Αν είναι το δεύτερο, το πράγμα γίνεται επικίνδυνο. Πολύ πιο επικίνδυνο.

Πάντως το ψέμα δεν χρειάζεται καν αντίλογο. Μόνο δημοσίευση των σχετικών μελετών και όρεξη από όποιον ενδιαφέρεται πραγματικά,  να διαβάσει τις προτάσεις τους. Για να καταλάβει και την κοροϊδία του "ανθισμένου συρματοκιβωτιου" ή "συρματολιθρριπής" (sic) που λέει και ο "βραβευμένος" δήμαρχος Ραφήνας.

Μόνη ελπίδα για τους ανθρώπους και τον τόπο,  είναι το δεύτερο σκέλος της παροιμίας, που λέει πως οι δυο χαρακτήρες, ήτοι ο ψεύτης και ο κλέφτης, «τον πρώτο χρόνο χαίρονται».

Παρακολουθήστε και τις παρακάτω εισηγήσεις των «περιθωριακών» κατά τον ….»(δ)ήμαρχο Ραφήνας και την επιχειρηματολογία, στην εκδήλωση που είχε οργανωθεί υπό τον τίτλο: «Ρέμα Ραφήνας SOS: Διευθέτηση που απειλεί τη ζωή, την ιστορία και το μέλλον μας; (Facebook videos).

1. Ηλίας Ταρναράς, Πολιτικός Μηχανικός, μελετητής Υδραυλικών Έργων

2. Κωνσταντίνος Λουπασάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ

3. Κωνσταντίνος Βουβαλίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής, τμήμα Γεωλογίας  ΑΠΘ

4. Jason Vogel, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα (Oklahoma U.S.A.)

5. Νίκος Σίμος,  Δασολόγος ΑΠΘ - Εργολήπτης

6. Θεμιστοκλής Λαζαρής, φοιτητής Ιστορικού Αρχαιολογικού τμήματος,  της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ

7.Ευάγγελος Νικολόπουλος, Διδάκτωρας Αρχαιολογίας της Εφορίας Αρχαιοτήτων Αν.Αττικής

8. Σπύρος Σκαρέας,  Γεωπόνος και Φωτογράφος Άγριας Φύσης

9. Εμμανουέλα Τερζοπούλου, χημικός και μέλος της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Τα συμπεράσματα δικά σας, περί του ποιος είναι τελικά το περιθώριο

Ο αγώνας κατά του πρασίνου καλά κρατεί στο Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου

Μετά το «πετσόκομμα μας από τον πρωθυπουργό Κυριάκο», η τοπική εξουσία αποφάσισε πως έπρεπε να πετσοκόψει κάτι, έστω συμβολικά και έτσι πετσόκοψε τους ευκαλύπτους απέναντι από την εκκλησία της Παντοβασίλισσας, στη Ραφήνα.

Γιατί να πετσοκόψει κάποιος ένα δέντρο; Φυσικά για τον ίδιο λόγο που μπορεί να θέλει να πετσοκόψει  4  δέντρα. Μάλλον πρόκειται για ακόμα ένα στιγμιότυπο της «μάχης με τη φύση» που έχει δηλώσει πως δίνει καθημερινά, ο δήμαρχος της Ραφήνας, Μπουρνούς.

Στην εθνική πανδημία των καρατόμησης  δέντρων, ο ευκάλυπτος αποτελεί το συνηθέστερο θύμα, χωρίς να υποεκτιμούμε τις εκατόμβες από ελιές, κατάλπες, χαρουπιές και κουτσουπιές, όπως και από άλλα δέντρα τα οποία συστηματικά υφίστανται την κακοποίηση από κάποιον δήμαρχο ή αντιδήμαρχο, αρμόδιο ή αναρμόδιο, ισορροπημένο ή ανισόρροπο, που αποφασίζει να «κλαδέψει». Και το αποφασίζει εύκολα, αφού το κλάδεμα των δέντρων θεωρείται «εύκολη» δουλειά από τους ανίδεους (συνήθως).

Το δε πεδίο της δόξας των ασχέτων, που μαρτυρά και κακεντρέχεια κορυφωμένη σε μίσος απέναντι στα δέντρα, είναι όταν «κλαδεύουν» κωνοφόρα και περισσότερο τα πεύκα. Αλλά αυτό είναι μία θλιβερή και απαίσια, ιστορία.

Σήμερα κακοποιήθηκαν βάναυσα ευκάλυπτοι στη Ραφήνα. Οι φωτογραφίες φρεσκότατες και αδιάψευστοι μάρτυρες

Η «καλή πρακτική» που θεωρείται σημείο επιτυχούς διαχείρισης και όλοι οι όψιμοι του management την επικαλούνται, θέλει για τους ευκαλύπτους να κλαδεύονται με συγκεκριμένο τρόπο.

Δεν πρόκειται για μουριές, οι οποίες κλαδεύονται αυστηρότατα, για πολύ συγκεκριμένους λόγους που αφορούν τη διαμόρφωση των δέντρων και την ένταξη τους σε δενδροστοιχίες ή σε μεμονωμένες διαμορφώσεις.