Με την ταινία «Another Round/Druk», o Δανός σκηνοθέτης Τόμας Βίντερμπεργκ αναδείχθηκε o μεγάλος νικητής των 33ων Βραβείων της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Το «Another Round» κέρδισε τον τίτλο της Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας του 2020, ενώ παράλληλα ο Τόμας Βίντερμπεργκ κέρδισε το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαίου Σκηνοθέτη και αυτό του Ευρωπαίου Σεναριογράφου μαζί με τον Τομπίας Λίντχολμ. Επίσης, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Μαντς Μίκελσεν, απέσπασε το βραβείο του καλύτερου Ευρωπαίου Ηθοποιού.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία τεσσάρων φίλων, καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο, προσωπικό, οικογενειακό, επαγγελματικό. Οι σχέσεις τους είναι διαλυμένες ή βρίσκονται υπό διάλυση και η δουλειά τους έχει καταντήσει ρουτίνα και δεν τους δίνει κανένα ενδιαφέρον.

Σε μια συνάντησή τους, ένας από αυτούς αναφέρει τη θεωρία ενός Νορβηγού φιλόσοφου πως ο άνθρωπος γεννιέται με έλλειμμα οινοπνεύματος στο σώμα του, το οποίο πρέπει να αναπληρώνει προκειμένου να ανοίγει η σκέψη του, να κάνει τα προβλήματα να φαίνονται μικρότερα και να αυξάνει τη δημιουργικότητά του.

Έτσι, οι τέσσερεις φίλοι αποφασίζουν να δοκιμάσουν τη θεωρία πίνοντας σταθερά και διατηρώντας ένα ελαφρύ επίπεδο μέθης σε όλη τη διάρκεια της μέρας. Το πείραμα αρχικά δείχνει ότι πετυχαίνει, αλλά τελικά δε θα πετύχει για όλους.

Και σε άλλες του ταινίες , ο Βίντερμπεργκ έχει δείξει ότι πίσω από τις κουρτίνες, η «πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου» δεν έχει και τόσο ευτυχισμένους ανθρώπους. Για τη βαθιά διάδοση του αλκοόλ στη δανέζικη κοινωνία, ο Βίντερμπεργκ είναι γλαφυρός :

 «Ο ακριβής όρος είναι 'Druk', αλλά δεν υπάρχει στα αγγλικά. Τα αγγλικά έχουν 250.000 λέξεις, τα δανέζικα μόνο 50.000, όμως έχουμε το “druk”. Είναι όπως στη Γροιλανδία, όπου έχουν 50 λέξεις για το χιόνι. Στη Δανία έχουμε πολλές λέξεις για την κατανάλωση αλκοόλ. Το “Druk”' πλησιάζει τη βαριά κατανάλωση. Σημαίνει “πιώμα”, αλλά “πιώμα” με... μεγαλοπρέπεια»

Σχετικά με το θέμα της ταινίας λέει «τα οινοπνευματώδη ποτά εδώ σημαίνουν περισσότερα από το αλκοόλ. Η ταινία ακολουθεί τέσσερις ανθρώπους που έχασαν την έμπνευσή τους, το πνεύμα τους, το οποίο αναζητούν στο... οινόπνευμα. Αγωνίζονται να πάρουν πίσω την πνευματώδη ζωή τους, οπότε υπό την έννοια αυτή, η ταινία είναι σχετική με τη ζωή»

Σε άλλη συνέντευξή του που διαβάζουμε στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Βίντερμπεργκ αναφέρει ματαξύ πολλών άλλων :

« … Η ταινία μιλάει για ανθρώπους που έχουν παγιδευτεί μέσα σε μια πεζή καθημερινότητα. Η επανάληψη μπορεί να είναι ωραίο πράγμα γιατί φέρνει ρυθμό στη ζωή, αλλά μπορεί επίσης να σου θυμίζει τον θάνατο. Το οινόπνευμα ανοίγει την πόρτα σε έναν χώρο έμπνευσης και έλλειψης ελέγχου, όπου σμίγουν μια αίσθηση ρίσκου και οικειότητας μεταξύ των φίλων. Το τέλος μιας τέτοιας ιστορίας είναι φυσικά δύσκολο γιατί δεν έχω τη συνταγή της ζωής. Εκθέτω τα ερωτήματα αλλά επιμένω στο να μην τα απαντάω. Έτσι, το τέλος γίνεται κάτι σαν ένα είδος εξύψωσης και κάθαρσης μαζί.

… Ζούμε σε έναν κόσμο μετρημένο – ας πούμε όταν γράφετε ένα άρθρο ξέρετε πόσες λέξεις πρέπει να πληκτρολογήσετε, το κινητό μετράει τα βήματά σας, κάνετε σχέδια για το μέλλον των παιδιών σας… Όταν όμως φέρνετε το μπουκάλι στα χείλη, ανοίγετε την πόρτα στο μη ελέγξιμο στοιχείο, όπως τον έρωτα και τη δημιουργία. Θέλαμε όμως να πούμε ολόκληρη την ιστορία, όχι μόνο την υπέρβαση του μεθυσμένου αλλά και την καταστροφή και τον θάνατο που μπορεί να προκαλέσει ο αλκοολισμός σε οικογένειες.

… Το αλκοόλ λειτουργεί σαν καταλύτης εδώ και 7.000 χρόνια, φέρνοντας τον άνθρωπο πιο κοντά στους θεούς του και τη δημιουργία. Δεν μιλάμε για κάτι άδειο και ανούσιο. Από τη μια ο χαρακτήρας μου αισθάνεται πως έχει χάσει το τρένο της ζωής, έχει απογοητευτεί με το παρελθόν του, ενώ δεν περιμένει πολλά από το μέλλον. Από την άλλη, το ποτό τον ξαναφέρνει στο παρόν όπου ξαναβρίσκει τον εαυτό του.

… Δεν είναι σύμπτωση ότι το ποτό λέγεται «spirit». Δεν έχει να κάνει μόνο με το οινόπνευμα αλλά με την ανάταση του πνεύματος.

… Το θέμα είναι: το οινόπνευμα βοηθάει, αλλά μέχρι πού; Μπορείς να βρεις το σημείο όπου δεν αναπολείς και μετανιώνεις για το παρελθόν σου, αλλά ούτε ματαιοδοξείς για το μέλλον; Μπορείς να κοιτάξεις τα πράγματα εδώ που είσαι, στο παρόν; Αυτή δεν είναι η γυναίκα που αγαπάς, τα παιδιά που αγαπάς, η δουλειά που αγαπάς; Μπορείς να ζήσεις στο παρόν; Αυτό είναι το θέμα της ταινίας.

… Η ταινία δεν μιλάει για τον αλκοολισμό αλλά για την ανάγκη να αγκαλιάσεις τη ζωή, να ξαναπιάσεις τον παλμό που έχεις χάσει»

Κλείνοντας το αφιέρωμα στην ταινία, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην εκπληκτική ερμηνεία του Ματς Μίκελσεν αλλά και στο μαγικό φινάλε της που δείχνει πως δε θέλει πολλά πράγματα η ζωή για να είναι ωραία