Οι δημοσκοπήσεις των τηλεοπτικών σταθμών συνεχίζουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται και εξακολουθούν να βγάζουν ως πρώτο κόμμα τη Νέα Δημοκρατία και ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη! Είναι προφανές πως κάνουν τη δουλειά τους, πιστεύοντας πως με την τακτική αυτή θα καταφέρουν να διατηρήσουν τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση.

Ο Ιόλαος ήταν ανιψιός του Ηρακλή και ο βοηθός του στους δώδεκα άθλους του. Ειδικά η συμβολή του στην πάλη του Ηρακλή με τη Λερναία Ύδρα ήταν καταλυτική. Η Λερναία Ύδρα ήταν ένα τέρας με πολλά κεφάλια, που δεν μπορούσε ποτέ κανείς να το σκοτώσει γιατί όποτε του έκοβε το ένα κεφάλι, στη θέση του κομμένου κεφαλιού ξεπηδούσαν δύο.

Ο μόνος τρόπος να μην μπορέσουν τα καινούργια κεφάλια να ξεπηδήσουν ήταν, μόλις ο Ηρακλής έκοβε το ένα κεφάλι, κάποιος άλλος να το καυτηρίαζε. Και αυτός ο άλλος ήταν ο Ιόλαος. Μόλις ο Ηρακλής έκοβε το ένα κεφάλι, ο Ιόλαος το καυτηρίαζε με μια αναμμένη δάδα και έτσι δεν επέτρεπε να ξεπηδήσουν τα καινούργια κεφάλια. Ο Ιόλαος, λοιπόν, ήταν ο πυροδότης. Αυτός δηλαδή που έβαζε φωτιά. Το όνομα του πυροδότη Ιόλαου επέλεξε η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων να δώσει στο υποτιθέμενο σχέδιο αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Τόσα καταλαβαίνει, τόσα κάνει

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε την επιλογή ενός ονόματος από την ελληνική μυθολογία για να χαρακτηρίσει μια πράξη εντελώς αντίθετη από αυτήν που το όνομα συμβολίζει. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν το 2012, όταν με υπουργό Δημόσιας Τάξης τον Νίκο Δένδια, η επιχείρηση σκούπα στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στους πρόσφυγες-μετανάστες πήρε το όνομα του Ξένιου Δία, δηλαδή του φιλόξενου Δία, του προστάτη των ξένων και του θεσμού της φιλοξενίας. Ακόμη και τα φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα μιλούσαν για την επιχείρηση «Ξένιος Δίας» αποκαλώντας την επιχείρηση-σκούπα αποδεικνύοντας με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την επιδερμική και υποκριτική σχέση τους με ο,τιδήποτε έχει σχέση με την ιστορία αυτού του τόπου 

Ένας ηλίθιος δεν είναι οπωσδήποτε δεξιός. Ένας δεξιός, όμως, είναι σίγουρα ηλίθιος. Και αν από κάπου τους βλέπει ο Ξένιος Δίας, θα είναι εξοργισμένος. Όσο για τον Ιόλαο, θα γελάει μαζί τους την ώρα που θα ανάβει τις δάδες

 Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Μανώλης Αναγνωστάκης

13 Ιουλίου του 1967. Η Χούντα των Συνταγματαρχών είχε μόλις λίγους μήνες ζωής και στο πάλκο του νυχτερινού κέντρου «Δειλινά» στη Γλυφάδα, σε μια εκδήλωση που είχε διοργανώσει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού ερμήνευσαν τον «ύμνο της επανάστασης», ένα προπαγανδιστικό κακόγουστο εμβατήριο, αντάξιο της κακογουστιάς του γελοίου θίασου που οργάνωσε το Απριλιανό πραξικόπημα

Τους στίχους του τραγουδιού έγραψε ο διάσημος κονφερασιέ-ηθοποιός της εποχής Γιώργος Οικονομίδης. Για τη μουσική αναφέρεται το όνομα του Γιώργου Κατσαρού, αν και ο ίδιος το αρνείται, υποστηρίζοντας πως έβαλαν το όνομά του στο δίσκο χωρίς να τον ρωτήσουν και πως ο ίδιος βέβαια δεν αντέδρασε ποτέ γι αυτό. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε σε πρώτη εκτέλεση με τον ερμηνευτή του ελαφρού τραγουδιού Φώτη Δήμα και ακολούθησε η επίσημη παρουσίασή του στα Δειλινά από τα δύο μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού

Λίγες μέρες πριν την εμφάνιση στα Δειλινά ο Μίκης Θεοδωράκης είχε στείλει προσωπική επιστολή στον Μπιθικώτση, παρακαλώντας τον να μην ερμηνεύσει τον ύμνο.

«Γρηγόρη», γράφει ο Θεοδωράκης ...« Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα Δειλινά τον “Ύμνο της Επαναστάσεως”. 

Ο Μητσοτάκης θερίζει αυτά που έσπειρε. Το διάγγελμά του μυρίζει πραγματικό φόβο, αλλά δείχνει παράλληλα και μια προκλητικά επιλεκτική ευαισθησία. Τόσες μέρες αλωνίζουν τα τάγματα ασφαλείας μέσα στην πόλη της Αθήνας – και όχι πλέον στα Εξάρχεια - δέρνοντας και τρομοκρατώντας και σήμερα, μόλις είδε τραυματία αστυνομικό, ευαισθητοποιήθηκε.

Στο διάγγελμά του απειλεί, ιδιαίτερα τους νέους, και διαστρέφει την πραγματικότητα … «κάποιοι αγνόησαν τις προειδοποιήσεις μας» λέει σαν άλλος Ντον Κορλεόνε … «Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει» λέει αυτός που έκλεισε τον κόσμο στο σπίτι του, ενώ αυτός τριγυρνούσε ανέμελος

Πιθανόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι το σχέδιο του ημιπαράφρονα Μιχάλη Χρυσοχοΐδη είναι αδιέξοδο και αυτοκαταστροφικό. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να το αντιληφθεί ; Χρειάζεται και λίγο μυαλό

Τα δελτία ειδήσεων, εν τω μεταξύ, μιλούν για τέσσερεις αστυνομικούς τραυματίες. Κανένα δελτίο όμως δε μίλησε και δε μιλάει για τους τραυματίες της άλλης πλευράς. Ποτέ δε μίλησαν εξάλλου. Αυτούς που δεν θα τους παραλάβουν ασθενοφόρα, αλλά θα μπουν σε κλούβες κατηγορούμενοι ή στην καλύτερη περίπτωση θα αφεθούν τραυματισμένοι στο δρόμο. Κι αν θα μιλήσουν, θα είναι γιατί τα βίντεο που τράβηξαν οι πολίτες και δείχνοιυν την αστυνομική βαρβαρότητα δε γίνεται να αγνοηθούν

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να καταδικάσουν την επίθεση κατά του αστυνομικού. Θεωρητικά σωστό, αλλά εύκολο να το λες όταν δεν έχεις νιώσει στο πετσί σου τη βία και την τρομοκρατία των παρακρατικών σωμάτων.

Κάποιοι πάλι, έχουν αρχίσει να μιλάνε για εμφύλιο. Εμφύλιο πόλεμο έχουμε όταν ο λαός χωρίζεται στα δύο. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Το μόνο που έχουμε είναι ένα αστυνομικό σώμα που συμπεριφέρεται ως στρατός κατοχής και μια κοινωνία απηυδισμένη από έναν υποχρεωτικό εγκλεισμό που βλέπει πως δεν οδηγεί πουθενά. Μια κοινωνία που βλέπει πως αυτή η κυβέρνηση το μόνο που ξέρει να κάνει για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι να διορίζει μπάτσους και να κόβει πρόστιμα.

Απορούν όλοι, και πολύ περισσότερο οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, πώς γίνεται και παρά την ανίκανη, γελοία, αντιδημοκρατική και αυταρχική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Άδωνι Γεωργιάδη και του Βασίλη Κικίλια, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να εισπράττει κανένα, μα κανένα κέρδος. Όσοι απορούν όμως, ας ρίξουν μια ματιά γύρω τους και θα τους λυθεί κάθε απορία. Aς κοιτάξουν τον Σπίρτζη ή το Σταθάκη για παράδειγμα. (και άλλους, δηλαδή, αλλά αυτοί είναι που μας απασχόλησαν αυτές τις ημέρες). Με κάθε παρέμβαση ή εμφάνισή τους, διαλύουν οποιαδήποτε αυταπάτη για τo πώς θα πορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ και προσγειώνουν ανώμαλα όσους θα ήθελαν να πιστέψουν πως η δεύτερη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι διαφορετική από την πρώτη.

Πριν από λίγες μόλις μέρες, ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης, σε συνέντευξή του δήλωνε : «Τις εκλογές δεν τις κερδίζει ο καταγγελτικός λόγος, αλλά το θετικό διακύβευμα, η προοπτική αλλαγών που θα φέρουν καλύτερες συνθήκες για την οικονομία και την κοινωνία … Προσωπικά πιστεύω ότι τις εκλογές στην Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες, τις κρίνουν η σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων του κέντρου, που κατά κανόνα συνδέονται με τα πολυπληθή μεσαία στρώματα».

Με άλλα λόγια, το μήνυμα του Σταθάκη είναι, ξεχάστε την Αριστερά, πόσο μάλλον τη Ριζοσπαστική. Τουλάχιστον, αυτός δεν κοροϊδεύει, όπως έκανε ο Σπίρτζης (από τη μεγάλη σχολή του ΠΑΣΟΚ αυτός) που, ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, είχε το Βελουχιώτη πάνω από το γραφείο του

Μια που μιλάμε για τον Σπίρτζη, ζήλεψε τον πολιτικό ρεαλισμό του Σταθάκη  και αποφάσισε να πλειοδοτήσει. Με τροπολογίες που κατέθεσε χθες στη Βουλή μαζί με άλλους τέσσερεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ζητά εφάπαξ ενίσχυση ύψους ενός μηνιαίου μισθού σε αστυνομικούς υπαλλήλους, υπαλλήλους καταστημάτων κράτησης, εξωτερικών υπαλλήλων φρούρησης και σωφρονιστικών υπαλλήλων ως αναγνώριση από την Πολιτεία «του εξαιρετικά δύσκολου έργου και την εξαιρετική κοινωνική προσφορά «στην κρίσιμη μάχη κατά της πανδημίας του κορωνοϊού»

Εκτίμησαν, κατά πώς φαίνεται, οι βουλευτές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς τον ιδιαίτερο ζήλο που επιδεικνύουν τα όργανα της τάξης κατά τον ξυλοδαρμό των πολιτών, αλλά και τον κόπο που καταβάλλουν γι’ αυτό.

Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά είναι πως αδυνατούν οι "ριζοσπάστες" βουλευτές να αντιληφθούν πως η απόδοση μπόνους σε μια και μόνο κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων αποτελεί μέγιστη πρόκληση για μια κοινωνία με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, άλλους τόσους σε αναστολή, και πολύ περισσότερους σε εργασιακή επισφάλεια.

Ακόμη πιο προκλητική είναι και η αιτιολόγηση του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ :

«Για να τελειώνει η σπέκουλα ότι εμείς δεν νοιαζόμαστε για τους αστυνομικούς και είμαστε υπέρ των μπαχαλάκηδων, καταθέτουμε - και θα αποδείξετε σήμερα αν νοιάζεστε πραγματικά τους αστυνομικούς - τρεις τροπολογίες, που φαντάζομαι και κάνουμε έκκληση να τις κάνετε δεκτές», είπε ο Σπίρτζης κατά τη διάρκεια της σημερινής συζήτησης του νομοσχεδίου στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή.

Μπαχαλάκηδες λοιπόν, κατά τον Σπίρτζη, είναι οι εκατοντάδες συλληφθέντες και ξυλοδαρμένοι κατά την πορεία του Πολυτεχνείου αλλά και των εκδηλώσεων μνήμης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου

Μπορεί να είναι κατάρα για έναν τόπο μια κακή κυβέρνηση, είναι όμως διπλή κατάρα μια καιροσκόπα, ψευδεπίγραφη και κατώτερη των περιστάσεων αντιπολίτευση

«Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει», George Santayana, Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος

Πέντε χρόνια έχουν περάσει από το περίφημο δημοψήφισμα του Ιουλίου, την πιο ηχηρή επιβεβαίωση πως η δημοκρατία που βιώνουμε είναι απλά μια ψευδαίσθηση. Η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» είναι πλέον αντιπολίτευση. Στην κυβέρνηση βρίσκεται τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία σαν να μην ήταν αυτοί οι υπεύθυνοι της μνημονιακής κρίσης και όχι μόνο αυτό, αλλά πηγαίνουν αυτή την ήδη κουτσή δημοκρατία μας δεκαετίες πίσω, στα χρόνια της ΕΡΕ και - γιατί όχι, αν δει κανείς το πρόσφατο νομοσχέδιο περί απαγόρευσης των συγκεντρώσεων - στα χρόνια της χούντας. Ο Βαρουφάκης, η Κωνσταντοπούλου, ο Λαφαζάνης και άλλοι ενοχλητικοί αιθεροβάμονες έχουν φύγει από το ΣΥΡΙΖΑ. Τη θέση τους έχει πάρει η ρεαλιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, ο Ραγκούσης, ο Μπίστης, η Ξενογιαννακοπούλου, η Κατσέλη, η Τζάκρη, ο Κουρουπλής. Η ζυγαριά έχει γείρει πλέον ανεπανόρθωτα. Ο Τσίπρας μιλάει για βρώμικο ΄89, πιθανόν νομίζοντας πως είναι η μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Η Περιστέρα δεν ξέρουμε αν κλαίει ακόμη. 

Θέλοντας να μεταφέρουμε το κλίμα εκείνων των ημερών και την απογοήτευση στο χώρο της Αριστεράς, μεταφέρουμε αυτούσιο ένα κείμενο όπως είχε γραφεί στο φιλικό ιστολόγιο της Μαύρης Οχιάς εκείνες τις ημέρες

" Η ρήξη τελικά έγινε. Όχι όμως αυτή που περίμεναν πολλοί από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια ρήξη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Θεωρούμε ότι έπρεπε να γίνει για να διαλυθούν από τη μία οι αυταπάτες και από την άλλη να βγει λόγος καθαρός, αληθινός. Ποιος είναι με τι, ποιος είναι με ποιον.

Από τη μία λοιπόν είναι οι ρεαλιστές που διατείνονται πως προσπάθησαν όσο μπορούσαν και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε περισσότερο. Από την άλλη είναι οι οπαδοί της ρήξης, αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η υπακοή σε μνημόνια είναι ένας φαύλος κύκλος που δε θα βοηθήσει σε τίποτα την πλειοψηφία του λαού και αντιθέτως θα επιφέρει μείωση του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων του.

Αύριο ανοίγουν τα σχολεία. Αφού η κυβέρνηση τα έκλεισε πρώτα-πρώτα, ισχυριζόμενη πως οι μελέτες έδειχναν ότι τα παιδιά είναι κινούμενες βόμβες υψηλής μεταδοτικότητας του ιού, τώρα τα ανοίγει ισχυριζόμενη το ακριβώς αντίθετο, πως δεν έχει διαπιστωθεί δηλαδή μετάδοση του ιού από παιδί σε ενήλικο – σαν τα παιδιά δηλαδή να αποτελούν διαφορετικό ζωϊκό είδος.

Εν πάσει περιπτώσει, η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει τα σχολεία και να θεσπίσει κανόνες απόστασης για τα παιδιά. Κανόνες απόστασης σε μια χώρα όπου στα περισσότερα σχολεία τα παιδιά βρίσκονται στριμωγμένα σε απαράδεκτες συνθήκες, ακόμη και για την εποχή προ κορονοϊού, πόσο μάλλον τώρα. Υπάρχουν σχολεία, όχι κάπου μακριά, εδώ στην Ανατολική Αττική για παράδειγμα, όπου τα παιδιά κάνουν μάθημα στοιβαγμένα σε άθλια containers με ένα κλιματιστικό να προσπαθεί να τα ζεστάνει το χειμώνα και να τα δροσίσει το καλοκαίρι, όταν το container βράζει. Ναι, με αυτό το κλιματιστικό που οι αρμόδιοι λοιμωξιολόγοι συνιστούν να αποφεύγουμε τη χρήση του

Ας το προσπεράσουμε όμως και αυτό και ας πάμε στο δια ταύτα. Η κυβέρνηση γνωρίζει πως η συμμετοχή των παιδιών στο σχολείο θα είναι ελάχιστη έως μηδενική. Θα μπορούσε λοιπόν να ζητήσει από τους καθηγητές να μαγνητοσκοπήσουν διαλέξεις των μαθημάτων τους ώστε να τις παρακολουθούν όσα παιδιά δεν θέλουν να πάνε στο σχολείο. Αντί αυτού, αποφασίζει να προβεί σε μια αδιανόητη κίνηση για μια χώρα που θέλει να λέει πως ανήκει στις δυτικές δημοκρατίες, αυτές που υποτίθεται πως ενδιαφέρονται για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών τους. Αποφασίζει, λοιπόν, να προχωρήσει στη μαγνητοσκόπηση των ζωντανών μαθημάτων. Στη μαγνητοσκόπηση δηλαδή όχι μιας διάλεξης ενός καθηγητή αλλά ολόκληρου του μαθήματος, δηλαδή στην καταγραφή των μαθητών και των αντιδράσεών τους μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας.

Στο βίντεο που ακολουθεί μπορούμε να δούμε κάποιους – νεαρούς στην πλειοψηφία τους – να βρίζουν, να κάνουν άσεμνες χειρονομίες, να πετάνε πέτρες και χημικά, να φοράνε κράνη και να σπάνε αυτοκίνητα σταθμευμένα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων, όπως θα έλεγε με στόμφο και με ιερή αγανάκτηση ο Μπόγδανος. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι χουλιγκάνια του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ ή του Ολυμπιακού.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι αστυνομικοί και ανήκουν στις αποκαλούμενες Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης. Πληρώνονται από το ελληνικό κράτος όπως φαίνεται για να δέρνουν, να βρίζουν, να τρομοκρατούν, να προσβάλλουν και να εξευτελίζουν. Είναι εμφανώς ανεκπαίδευτοι για το πώς θα διαχειριστούν με ψυχραιμία μια δύσκολη κατάσταση και λειτουργούν με όρους Μαφίας εκδικούμενοι ως μαφιόζοι όποιον τολμήσει να τους αντισταθεί. Αυτή είναι η δουλειά τους και πλέον το έμαθαν καλά και οι μέχρι τώρα «φιλήσυχοι νοικοκυραίοι» που μέχρι σήμερα μπορεί και να πίστευαν πως αυτοί δε θα έτρωγαν ποτέ ξύλο και πως το ξύλο ήταν μονάχα γι αυτούς που τα κανάλια των ολιγαρχών αποκαλούσαν μπαχαλάκηδες  

Μέρες που είναι, αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από τη mavrioxia.blogspot που γράφτηκε πριν από τέσσερα χρόνια ακριβώς, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει να δείχνει προς τα πού το πηγαίνει. Λίγες ημέρες μετά τη συγγραφή του κειμένου, ήρθε το πυροτέχνημα του δημοψηφίσματος που έκανε πολλούς απογοητευμένους αριστερούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να αναθαρρήσουν και να νομίσουν πως ο Τσίπρας αποφάσισε να ασκήσει επιτέλους την υπερήφανη πολιτική για την οποία είχε εκλεγεί. Δυστυχώς, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Το δημοψήφισμα αποδείχθηκε τελικά μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές απάτες στην ιστορία αυτού του τόπου. Αμέσως μετά τη θριαμβευτική νίκη του «ΟΧΙ», ο Τσίπρας βγήκε στα τηλεοπτικά κανάλια και δήλωσε πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν τον δεσμεύει. Λίγες ώρες μετά, έδιωχνε τον μη ελεγχόμενο Βαρουφάκη και από τότε η Περιστέρα, η σύζυγος του Τσίπρα, κλαίει γοερά κάθε επέτειο του δημοψηφίσματος

Ας διαβάσουμε, όμως, το κείμενο για να πάρουμε μια γεύση από το κλίμα των ημερών εκείνων στους κόλπους του φαινομενικά συμπαγούς ακόμη, πλην οριστικά ραγισμένου ΣΥΡΙΖΑ

Στο μύθο του Σίσυφου, ο ήρωας ήταν καταδικασμένος από τους θεούς να ανεβάζει στον αιώνα τον άπαντα ένα τεράστιο βράχο στην κορυφή ενός βουνού. Και λέμε στον αιώνα τον άπαντα, γιατί όταν πλησίαζε στην κορυφή, ξέφευγε ο βράχος από τα χέρια του και ο Σίσυφος ήταν αναγκασμένος να αρχίσει πάλι από την αρχή το μαρτύριό του.

Το παράδειγμα του Σισύφου χρησιμοποιείται σήμερα για να χαρακτηρίσει όλες τις καταδικασμένες εκ των προτέρων επαναλαμβανόμενες προσπάθειες. Στη δική μας την περίπτωση, ο Σίσυφος είναι ο αφανής, πιθανόν αφελής, πιθανόν ανένταχτος αριστερός που συμμετέχει από κάποιο πόστο και με τις όποιες δυνάμεις του στη δημιουργία και στην ενίσχυση ενός αριστερού κόμματος. Το κόμμα αρχίζει να μεγαλώνει, να έχει απήχηση στην κοινωνία, να βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας αλλά…

Κοιτάζοντας γύρω του ο Σίσυφος βλέπει να έχει περιτριγυριστεί από ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται σύντροφοί του αλλά δεν είναι σαν κι αυτόν, δε μιλούν τη δική του γλώσσα. Είναι άνθρωποι που κάποιοι τους αποκαλούσαν εισοδιστές, κάποιοι άλλοι λαθρεπιβάτες, κάποιοι τους παρομοίαζαν με ποντίκια που εγκατέλειπαν το πολιτικό τους πλοίο που βούλιαζε, μα οι πιο πολλοί τους αποκαλούσαν βδέλες.

Τους ήξερε αυτούς τους ανθρώπους ο Σίσυφος. Ήταν άνθρωποι που πάντα τους είχε απέναντί του. Κάποιοι από αυτούς υπηρετούσαν αθόρυβα, χωρίς ενδοιασμούς, το σύστημα που μάχονταν ο Σίσυφος χτίζοντας προσωπικές καριέρες. Κάποιοι άλλοι δεν ήταν τόσο αθόρυβοι. Βροντερά και ξεδιάντροπα, με την υπεροψία που δίνει η εξουσία τον λοιδωρούσαν, τον ειρωνεύονταν, τον υποτιμούσαν και τον καθύβριζαν. Τον έλεγαν λαϊκιστή, αριστεριστή, μαξιμαλιστή, ονειροπαρμένο, ανεύθυνο, ακραίο, φίλο των τρομοκρατών.

Και ήταν πολλοί πλέον αυτοί – πάρα πολλοί. Την ώρα που ο Σίσυφος έβλεπε από την μπροστινή πόρτα να μπαίνει η Τζάκρη και ο Μητρόπουλος και κάτι πήγαινε να ψελλίσει αλλά συγκρατιόταν «χάριν της ενότητας απέναντι στον κοινό εχθρό», έμπαιναν όλοι αυτοί κατά κύματα από την πίσω πόρτα που είχε ανοίξει διάπλατα και άρχιζαν να δουλεύουν συστηματικά, μεθοδικά και διακριτικά.

Κάποιοι από αυτούς πρόλαβαν και έφτιαξαν ιδεολογική τάση μέσα στο καινούργιο τους κόμμα, κάποιοι άρχισαν να λειτουργούν σα μοναχικοί καβαλάρηδες ως να μην ανήκουν σε κάποιο σύνολο και να ομιλούν και να πράττουν ακατάσχετα, κάποιοι από αυτούς έγιναν και υπουργοί και όλοι μαζί βάλθηκαν να τρελάνουν το συμπαθή Σίσυφο μόλις αυτός άρχισε να υποστηρίζει αυτά που έλεγε το κόμμα του προεκλογικά και να διαμαρτύρεται που δεν έχουν ακόμη αρχίσει να εφαρμόζονται.

 - Δε μας ψήφισε ο κόσμος γι αυτά που λες, του είπαν οι βδέλες. Μας ψήφισε για να βρούμε λύση εντός του ευρώ, χωρίς ρήξη και χωρίς μονομερείς ενέργειες μέσα σε ένα κλίμα δημιουργικής ασάφειας αναζητώντας έναν έντιμο συμβιβασμό, επιζητώντας ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ και πιστεύοντας στις αξίες της Ενωμένης Ευρώπης, της Δύσης και του ΝΑΤΟ

- Πρώτα πρώτα δεν ψήφισε εσάς… εσείς ήσασταν αλλού τόσα χρόνια. Δεύτερον αυτά  τα ασυνάρτητα και απολίτικα που λέτε δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά και τρίτον εμείς δε ζητάμε να εφαρμόσουμε τίποτα περισσότερο από το προεκλογικό μας πρόγραμμα προς το παρόν, το οποίο είναι ένα ελάχιστο από αυτά που θέλει να εφαρμόσει το κόμμα, τους απάντησε αυτός. Και μην ξεχνάτε πως είμαστε ένα κόμμα που έχει θέσει ως στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό

- Τι έχει θέσει, λέει; Το σοσιαλισμό ως στρατηγικό στόχο; ανταπάντησαν οι βδέλες  προσπαθώντας με κόπο να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Έβγαλε γλώσσα το 4% και νομίζει ότι ακόμη μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Μου φαίνεται ότι δεν έχετε πάρει χαμπάρι τίποτα. Εμείς είμαστε πλέον το 36% και πάμε για το 46%. Να φύγετε και να πάτε αλλού

Μα το χειρότερο απ όλα ήταν ότι και πολλοί παλιοί του σύντροφοι κι από αυτό ακόμη το λειψό 4% έλεγαν τα ίδια και χειρότερα. Αυτούς τώρα τελευταία τους έλεγαν ρεαλιστές και αυτή την προσφώνηση έδειχναν να την απολαμβάνουν ιδιαίτερα και να καμαρώνουν σαν Παπαδημούληδες περιφερόμενοι στα κανάλια της διαπλοκής, όπως κάποτε τα ονόμαζαν, ενώ τώρα ξημεροβραδιάζονταν σ΄αυτά

- Ηρέμησε, σύντροφε, του έλεγαν. Δε βλέπεις ότι μας πολεμούνε όλοι; Κι εσύ μαζί τους είσαι;

- Τι μαζί τους, ρε σύντροφοι; Να κάνουμε όσα υποσχεθήκαμε θέλω και τίποτε περισσότερο από αυτά. Να καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ για την πρώτη κατοικία, να κόψουμε το φόρο από το πετρέλαιο θέρμανσης για να μην κρυώνουν οι συνάνθρωποί μας, να επαναφέρουμε το βασικό μισθό, να δώσουμε επιδόματα ανεργίας και σε μακροχρόνια ανέργους ώστε να σταθούν στα πόδιά τους. Αν αυτά είναι πολλά, ποιος είναι ο ρόλος μας τότε;

- Σύντροφε, νομίζω ότι δεν συναισθάνεσαι την κρισιμότητα της κατάστασης και την αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των προεκλογικών μας υποσχέσεων. Οι εκβιαστές δε μας αφήνουν να κάνουμε βήμα και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι, έτσι δεν είναι σύντροφε;

- Μα όταν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος τα έλεγαν αυτά, εμείς τους κατακεραυνώναμε.

- Και πολύ καλά κάναμε σύντροφε. Αυτοί είναι αυτοί κι εμείς είμαστε εμείς. Εμείς λέμε την αλήθεια, δεν πιστεύω να αμφιβάλλεις γι αυτό σύντροφε

- Ποια αλήθεια λέμε, σύντροφοι; Εμείς φωνάζαμε για σχίσιμο του μνημονίου, για κατάργησή του με ένα νόμο και τώρα διαπραγματευόμαστε όχι για να σχίσουμε τα δύο πρώτα μνημόνια, αλλά για το πώς θα είναι το τρίτο;

- Θα έπρεπε να έχεις ακούσει σύντροφε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Όσον αφορά το σχίσιμο του μνημονίου, θα έπρεπε να έχεις καταλάβει ότι αποτελούσε μια λεκτική υπερβολή στο πλαίσιο της διαφημιστικής προώθησης των ιδεών μας. Και το RedBull λέει ότι βγάζεις φτερά μόλις το πιεις, δε νομίζω όμως ότι θα καταγγείλει ποτέ κάποιος ότι ενώ ήπιε RedBull δεν μπόρεσε να πετάξει!

Ο Σίσυφος κατάλαβε ότι κάθε διάλογος πλέον ήταν περιττός. Πήρε λοιπόν το βράχο του, πήρε και βαθιά ανάσα και ξεκίνησε για ακόμη μία φορά. Το ξέρει πάλι το τέλος αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Αυτό έχει μάθει, αυτό ξέρει, αυτό θα ξανακάνει. Τουλάχιστον θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του και καθαρό το πρόσωπό του. Δεν είναι και λίγο στις μέρες μας αυτό.

Στο μυαλό του στριφογύριζαν συνεχώς τα λόγια του ποιητή

Είν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

…….

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,

στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.

Όμως, όχι… Ο Σίσυφος μπορεί να ξέρει ότι και την επόμενη φορά ο βράχος θα του φύγει από τα χέρια, έχει καταλάβει όμως ότι κάθε προσπάθεια που κάνει είναι καλύτερη από την προηγούμενη και  - ποιος ξέρει - κάποια στιγμή μπορεί να τα καταφέρει. Αλλά και να μην τα καταφέρει ποτέ, ξέρει ότι μόνο και μόνο η προσπάθειά του έχει την αξία της. 

 Αν οι ψεύτικες ειδήσεις (fake news), η απάτη (hoax) και η συνωμοσιολογία είχαν πρόσωπο, αυτό θα ήταν αναμφισβήτητα του Κυριάκου Βελόπουλου. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός πιστεύει όσα λέει. Μόνο εντελώς ανόητος θα μπορούσε να υιοθετήσει αυτές τις τερατολογίες και να τις αναπαράγει. Και εδώ που τα λέμε, δε φαίνεται και τελείως ανόητος

Ένας καπάτσος έμπορος είναι, που βλέπει πως στη χώρα αυτή υπάρχει μια μεγάλη μάζα εύπιστων αμαθών, δεισιδαίμονων και ειδωλολατρών. Είναι αυτοί που υποδέχονται το «Άγιο» φως με τιμές αρχηγού κράτους, αυτοί που κάνουν λιτανείες πίσω από ανθρώπινα «άγια» λείψανα (που και άγια να είναι, δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δεν τα αφήνουν στην ησυχία τους), αυτοί που θα προσκυνήσουν τις σαγιονάρες του Αγίου Παϊσιου, αυτοί που είναι έτοιμοι να αγοράσουν χειρόγραφες επιστολές του Ιησού Χριστού. Το κοινό αυτό κινείται μεταξύ ακροδεξιών κομμάτων, παραεκκλησιαστικών οργανώσεων και εθνικιστικών συλλαλητηρίων και είναι έτοιμο να αποδεχθεί οποιαδήποτε συνωμοσιολογική τερατολογία θα του πλασάρει ο θλιβερός τηλέμπορας.

Eτσι, αυτό το εξελιγμένο υβρίδιο Άδωνι Γεωργιάδη και Δημοσθένη Λιακόπουλου θα αποκαλύψει την παγκόσμια συνωμοσία που εξυφαίνεται εναντίον του περιούσιου λαού μας από τον Τζωρτζ Σόρος, τους Εβραίους και τους Μασόνους. Θα ξεσκεπάσει τους Τούρκους, Αλβανούς και Σκοπιανούς που επιβουλεύονται τις κατακτήσεις του έθνους μας. Θα επιτεθεί στη Δύση και τον καθολικισμό και θα αναβιώσει τη μακραίωνη ανάγκη του ένδοξου μας έθνους για τον Ρώσο ομόδοξο προστάτη. Θα φανερώσει πως ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη, θα προκαλέσει διαμελισμό της Ελλάδας. Θα ανακαλύψει πως η φωτιά στο Μάτι διευκολύνει τη μεταφορά κινεζικών προϊόντων από τα λιμάνια Λαυρίου και Ραφήνας προς τη δυτική Ελλάδα. Θα πουλήσει χειρόγραφες επιστολές του Ιησού Χριστού μαζί με αλοιφές για τη φαλάκρα και χάπια για την όξυνση της μνήμης

Ο άνθρωπος αυτός σπέρνει μίσος, φόβο και απάτη και αποσπά χρήματα και βουλευτική έδρα. Και όλα αυτά γιατί οι ανόητοι και οι μισαλλόδοξοι σ’ αυτή τη χώρα – και πιθανόν σε όλες τις χώρες – είναι πολλοί, ίσως και η πλειοψηφία. Δυστυχώς, αυτό το θλιβερό πολιτικό και κοινωνικό κατακάθι, αντί να διώκεται για απάτη και για υποκίνηση φυλετικού και ρατσιστικού μίσους, θα πάει στην Ευρωβουλή, θα πληρώνεται αδρά και θα συνεχίσει να κοροϊδεύει τα κορόιδα που τον ψήφισαν.

ΥΓ. Δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να δημοσιεύσουμε μερικές εικόνες και ένα βίντεο, προκειμένου να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα αυτού του τραγέλαφου