Οι Λωτοφάγοι, όπως αναφέρει ο Όμηρος στην Οδύσσεια, ήταν ένας ειρηνικός και φιλόξενος λαός. Η κύρια τροφή του λαού αυτού ήταν τα άνθη και οι καρποί του λωτού, η βρώση των οποίων προκαλούσε ειρηνική απάθεια και λήθη. Τέτοια μεγάλη λήθη που ξεχνούσαν τα πάντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποτε μια μεγάλη καταστροφή έπληξε τη χώρα τους και πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, καθώς ο άρχοντάς τους επέδειξε εγκληματική ανεπάρκεια και ανικανότητα στην αντιμετώπισή της.

Η οργή των Λωτοφάγων εκείνη την ημέρα, αλλά και τις επόμενες, ήταν μεγάλη. Σιγά-σιγά, όμως, τρώγοντας τους λωτούς, η οργή τους ξεθύμαινε και πολύ σύντομα οι Λωτοφάγοι ξέχασαν το τραγικό γεγονός. Έτσι, ο άρχοντας παρέμεινε στο θρόνο του και επειδή αυτός δεν έτρωγε λωτούς, δεν λησμονούσε να προσφέρει απλόχερα τους λωτούς στο λαό του.

Δημοσιεύουμε μία επιστολή του εκπαιδευτικού Αντώνη Λαζαρή, ο οποίος δεν ζητά τίποτε περισσότερο από το αυτονόητο, τίποτε περισσότερο από την εφαρμογή του νόμου. Αν ο νόμος δεν αρέσει στους κυβερνώντες, ας τον καταργήσουν. Αν, πάλι, θεωρούν πως οι μαθητές της Ραφήνας και της Νέας Μάκρης δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του σχετικού νόμου, ας το δηλώσουν. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν επιτρέπεται – δεκαπέντε ημέρες πριν από την καταληκτική ημερομηνία συμπλήρωσης του μηχανογραφικού δελτίου από τους μαθητές της Γ’ Λυκείου – να μην παίρνει το Υπουργείο Παιδείας μία επίσημη και οριστική θέση, αφήνοντας έτσι ξεκρέμαστους τους συγκεκριμένους μαθητές. Πότε περιμένουν να το κάνουν; Μετά τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου; Δεν μπορούν να αντιληφθούν πως η σωστή συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου προϋποθέτει πλήρη γνώση των δεδομένων από πλευράς των μαθητών; Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, το αυτονόητο γίνεται ζητούμενο στη χώρα αυτή. Ας διαβάσουμε, όμως, την επιστολή αυτή

Ραφήνα, 27 Ιουνίου 2019

Μία ημέρα πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2019

Έντεκα μήνες μετά τη νύχτα της Κολάσεως του Δάντη που έζησε η περιοχή στις 23 Ιουλίου 2018.

Η περιοχή δοκιμάστηκε σκληρά και συνεχίζει να δοκιμάζεται σκληρά.

Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Όλα έχουν αλλάξει.

Στο editorial της προηγούμενης εβδομάδας, είχαμε τοποθετηθεί αναφέροντας ποιους υποψηφίους δε θα θέλαμε να εκλεγούν. Ως επιβεβαίωση της ρήσης του Μπρεχτ που χρησιμοποιούμε στην προμετωπίδα του site μας, τα αποτελέσματα ήταν αντιστρόφως ανάλογα των προσδοκιών και της επιθυμίας μας. Έτσι, στο δήμο Ραφήνας-Πικερμίου είδαμε το δήμαρχο της φωτιάς Ε. Μπουρνού, να σημειώνει άνετη νίκη με 43%. Όχι μόνο δεν αποδοκιμάστηκε για την ολέθρια απραξία του και την χωρίς ίχνος ευαισθησίας και αυτοκριτικής παραμονή του στο δημαρχιακό θώκο, αλλά επιβραβεύθηκε από τους αγαπητούς μας συμπολίτες με ένα επιβλητικό ποσοστό, αφήνοντας κατά πολύ πίσω τους υπόλοιπους υποψηφίους και κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε για ακόμη μια φορά σχετικά με το δείκτη της πολιτικής ωριμότητας ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού κοινού.

Αντίπαλός του στο δεύτερο γύρο θα είναι ο Δαμιανός Φαφούτης, με ένα ποσοστό πολύ μικρότερο, κοντά στο 17%, που δεν του αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Παρόλα αυτά, ο Δ. Φαφούτης κατόρθωσε τις τελευταίες ημέρες να εξασφαλίσει τη στήριξη δύο άλλων συνυποψηφίων του, που έχουν διατελέσει στο παρελθόν δήμαρχοι Ραφήνας-Πικερμίου: του Β. Πιστικίδη και του Γ. Χριστόπουλου.

Οι άλλες δύο παρατάξεις που συμμετείχαν στις εκλογές, δεν πήραν θέση υπέρ κάποιου υποψηφίου. Και αν για την παράταξη του ΚΚΕ, η ουδετερότητα ήταν στάση αναμενόμενη και πολιτικά εξηγήσιμη, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τον Α. Βασιλόπουλο, τον και καθηγητή αυτοαποκαλούμενο.

Κόντρα στο γενικό κλίμα εναντίον του Ε.Μπουρνού που επικρατεί σε όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις, ο «καθηγητής» επέλεξε το δρόμο της ουδετερότητας. Μια ουδετερότητα, όμως, που αναμένεται να πληγώσει βαθιά την παράταξή του, καθώς πολλές φωνές μέσα από αυτήν φαίνεται να διαφωνούν με την επιλογή αυτή. Μια ουδετερότητα που φαίνεται ασύμβατη με τις βαριές κατηγορίες που εξαπέλυε ο «καθηγητής» εναντίον του νυν δημάρχου μέχρι πρόσφατα για ύποπτες και άχρηστες αναθέσεις έργων. Μια ουδετερότητα που, στα μάτια των πολλών, είναι σαν να κλείνει το μάτι στον νυν δήμαρχο και να υποκρύπτει κάποια υπόγεια συμφωνία μαζί του.

Όπως και να έχει, η δεύτερη Κυριακή αναμένεται πολύ ενδιαφέρουσα και εμείς, ως site, συνάδοντας με το αρχικό μας editorial, εξακολουθούμε να διαδηλώνουμε περίτρανα την κάθετη αντίθεσή μας με τα πεπραγμένα και τα μη πεπραγμένα του Ε. Μπουρνού και να επιθυμούμε την αποκαθήλωσή του, ως νέμεση για την ύβρη που εξακολουθεί να διαπράττει από τον περσινό Ιούλιο

Επειδή κουραστήκαμε να βλέπουμε την αυταρέσκεια με την οποία μας συστήνονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι Ραφήνας-Πικερμίου, είπαμε να τους δούμε και λίγο διαφορετικά και παράλληλα, να πούμε και μερικά λόγια για τον καθένα, άλλα σοβαρά και άλλα χιουμοριστικά. Άλλωστε το σοβαρό στη χώρα μας μπερδεύεται ουκ ολίγες φορές με το γελοίο και το αποτέλεσμα είναι ένας μακρόσυρτος και διαχρονικός κλαυσίγελως. Ποια χώρα σοβαρή θα μπορούσε να έχει στο κοινοβούλιο της έναν Βασίλη Λεβέντη, έναν Άδωνι Γεωργιάδη, μία Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου; Και αυτές που μόλις αναφέραμε, είναι οι βαριές περιπτώσεις. Αν πιάσουμε και τις λιγότερο βαριές, θα χάσουμε το μέτρημα

Παρουσιάζουμε, λοιπόν, τους υποψηφίους για μια ακόμη φορά, με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο. Όπως θα δείτε, δεν αντιμετωπίζουμε όλους τους υποψηφίους με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν υποψήφιοι που είναι περισσότερο συμπαθείς και άλλοι που είναι λιγότερο (για να μην πούμε αντιπαθείς). Υπάρχουν υποψήφιοι που είναι περισσότερο σοβαροί και άλλοι που είναι λιγότερο (για να μην πούμε αστείοι). Φυσικά και δεν είναι όλοι το ίδιο. Εμείς, όμως, ζητάμε πολλά

Ας παρακολουθήσουμε, όμως, την παρουσίαση των υποψηφίων

1. Ευάγγελος Μπουρνούς

Τα έχουμε πει πολλές φορές γι’ αυτόν. Μεγάλος παίχτης και άσσος στην ντρίμπλα. Όπου μπορεί, συνεργάζεται με άλλους και καταφέρνει να πλασαριστεί σε ευνοϊκή γι΄αυτόν θέση. Συνεργάζεται με το ΣΥΡΙΖΑ και, παράλληλα, λέει πως δεν επιθυμεί τη στήριξή του από αυτόν, μήπως και αρπάξει ψήφους και από αλλού. Περηφανεύεται γι αυτά που λέει πως έκανε, όμως δεν μιλάει καθόλου γι’ αυτά που δεν έκανε το βράδυ της φονικής πυρκαγιάς και αποσείει τις ευθύνες από πάνω του. Με λίγα λόγια, άνθρωπος χωρίς αιδώ και χωρίς συναίσθηση ευθύνης. Συμπέρασμα: Mακριά και αλάργα !

 Σοβαρότητα: μάταιη προσπάθεια μικρού ανθρώπου να αποκτήσει μεγαλείο (George Bernard Shaw) 

Στην πορεία προς τις εκλογές για το δήμο Ραφήνας – Πικερμίου, το σοβαρό μπερδεύεται με το αστείο και η γελοιογραφία με την πραγματικότητα. Πρώτος και καλύτερος ο νυν δήμαρχος Ευάγγελος Μπουρνούς, που αποτελεί μια φυσιογνωμία-καρικατούρα από μόνη της. Αν προσθέσουμε, δε, τις πράξεις και τα λεγόμενά του, μπορούμε να φτιάξουμε ένα ξεκαρδιστικό λεύκωμα. Ας τον παρακολουθήσουμε καρέ-καρέ μέσα από πέντε χαρακτηριστικά περιστατικά, δηλωτικά της ψυχοσύνθεσής του

Νούμερο 1. Ο Μπουρνούς παίρνει το νόμο στα χέρια του

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές παρεμβάσεις του νυν δημάρχου ήταν η στάση που επέδειξε κατά τη διάρκεια των φετινών μαθητικών καταλήψεων στα Γυμνάσια-Λύκεια της Ραφήνας και του Πικερμίου. Στις καταλήψεις αυτές, ο Ευάγγελος Μπουρνούς – αδιαφορώντας για την πιθανότητα να προκαλέσει κάποιο σοβαρό τραυματισμό στα παιδιά – προσπάθησε χρησιμοποιώντας στη μία κατάληψη ένα δισκοπρίονο και στην άλλη μία μεγάλη ψαλίδα να κόψει τις αλυσίδες που είχαν τοποθετηθεί στις πόρτες. Τραγικός και ανώριμος, ανίκανος να καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης και τον ειδικό χειρισμό που απαιτείται όταν στην υπόθεση εμπλέκονται παιδιά

Νούμερο 2. Ο Μπουρνούς συνεργάζεται με την Αγία Φιλοθέη για να αλλάξει τους συντελεστές δόμησης

Ο Ευάγγελος Μπουρνούς – όπως διαβάζουμε στο βιογραφικό του – σπούδασε Φυσικός. Είναι γνωστό πως, σε γενικές γραμμές, οι θετικοί επιστήμονες αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα τις θρησκείες, παρόλα αυτά έχουν υπάρξει αρκετοί που δηλώνουν ένθεοι. Κανένας, όμως, μέχρι τώρα δεν είχε διανοηθεί να πει ότι κάποιος άγιος μπορεί να παρέμβει ώστε να αλλάξουν οι συντελεστές δόμησης σε μία περιοχή. Ο Ευάγγελος Μπουρνούς το τόλμησε και ευχαρίστησε γι αυτό την αγία Φιλοθέη

Νούμερο 3. Ο Μπουρνούς φέρνει το Άγιο Φως στη Ραφήνα

Δήμαρχος για όλες τις δουλειές ο Ευάγγελος. Αγόρασε μερικά κεριά, πήρε μαζί του και έναν ευλαβή συνεργάτη, από αυτούς που αγαπάνε όλους τους ανθρώπους αρκεί αυτοί να μην αλλοεθνείς, αλλόθρησκοι ή κομμουνιστές και πήγε στο αεροδρόμιο να μας φέρει το Άγιο Φως.

Νούμερο 4. Ο Μπουρνούς συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και, παράλληλα, δηλώνει πως δεν επιθυμεί τη στήριξή του.

Ο Μπουρνούς αποδεικνύεται άσσος στους ελιγμούς. Στις προηγούμενες εκλογές συνεργάστηκε με τον Πιστικίδη και μοιράστηκε μαζί του τη δημαρχία. Φέτος συνεργάζεται με το ΣΥΡΙΖΑ και θα την έχει όλη δική του, εάν εκλεγεί. Σαν να μην έφτανε αυτό, μας δουλεύει και από πάνω λέγοντας ότι δεν επιθυμεί τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή που έχει δώσει τα χέρια με την τοπική οργάνωση

Από τη μεριά του, ο ΣΥΡΙΖΑ Ραφήνας, μην τολμώντας να κατεβεί μόνος του, αποφασίζει να συνεργαστεί με τον Μπουρνούς. Φτιάχνει, λοιπόν, ένα κατασκεύασμα που το ονομάζει «Συνεργασία Ενεργών Πολιτών», τοποθετεί αρχηγό τον Χ. Τσεμπέρη, συνεργάτη του υπουργού Σπίρτζη και κατεβαίνει στις εκλογές με τον Μπουρνούς, αδιαφορώντας εάν στο κοινό αυτό ψηφοδέλτιο βρίσκονται ακόμη και ακροδεξιοί. Όλοι μαζί, αριστεροί, δεξιοί, ακροδεξιοί και επιδέξιοι για τον κοινό σκοπό.

Νούμερο 5. Ο Μπουρνούς παλεύει με τη φύση

Ο Ευάγγελος Μπουρνούς έχει, όπως αποδεικνύεται, μία ιδιαίτερη αγάπη προς τις μπουλντόζες. Τις έβαλε το καλοκαίρι μέσα στο Μεγάλο Ρέμα. Τις ξαναβάζει τώρα για να «παλέψει με τη φύση» όπως γράφει ο δυστυχής σε μία ανάρτησή του στο fb. Δε θα αφήσει, λέει, τη φύση «να οργιάσει». Όση απέμεινε από αυτήν, μετά τις πυρκαγιές του Ιούλη, θα την ξεπατώσει με τις μπουλντόζες. Κοντά σε αυτόν ο αντιδήμαρχός του, υπόσχεται πως θα απαλλάξει όσους έχτισαν μέσα στα δάση από το «δασικό βραχνά».

Κι αν αυτοί που μας κυβερνούν είναι τέτοιοι, δε φταίνε αυτοί. Εμείς τους ψηφίζουμε 

«Όλοι μαζί τα φάγαμε», είχε πει ο Πάγκαλος κατά την πρώτη μνημονιακή περίοδο, ένα ευφυές, κυνικό και αποπροσανατολιστικό σύνθημα. Δεν είχε καμία σημασία αν αυτό το σύνθημα ανταποκρινόταν στην αλήθεια. Δεν είχε καμία σημασία αν υπήρχαν πολλοί – οι περισσότεροι – που δεν έφαγαν τίποτα από την πίτα που μοίραζε η εξουσία και οι παρατρεχάμενοί της. Δεν είχε καμία σημασία αν κάποιοι έφαγαν λίγα και κάποιοι - πολύ λίγοι – έφαγαν πάρα πολλά. Το σύνθημα αυτό λειτούργησε συνειδητά και ασυνείδητα. «Αφού όλοι μαζί τα φάγαμε, κανείς δε θα πληρώσει» και έτσι έγινε τελικά.

Η τραγωδία της Ανατολικής Αττικής είναι μια τραγωδία δίχως τέλος.

Δευτέρα βράδυ 23 Ιουλίου 2018, το Μάτι, το Κόκκινο Λιμανάκι, το Μπλε Λιμανάκι βάφονται ολόμαυρα.

Τα λόγια είναι περιττά.

Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως ένα απλό θαλασσινό μπάνιο θα εξελισσόταν σε τραγωδία.

Το λιμάνι της Ραφήνας υποδέχεται όλη τη νύχτα τους επιζώντες και τα θύματα από το Μάτι, το Κόκκινο Λιμανάκι και άλλες περιοχές.

Ένας τεράστιος μηχανισμός στήνεται στο λιμάνι της Ραφήνας.

Κι από αύριο βλέπουμε. Άλλοι θα μετράνε τις πληγές τους, άλλοι θα συμπάσχουν με τους πάσχοντες και άλλοι δε θα τους καίγεται καρφάκι. Άλλοι θα ρίχνουνε ευθύνες, άλλοι θα αποσείουν τις ευθύνες. Οι τηλεθεατές θα νιώσουν για μια ακόμη φορά την ηδονή μιας καταστροφής που δεν τους άγγιξε προσωπικά και οι δημοσιογράφοι την ηδονή μιας θανατερής είδησης. Και όλοι μας θα πορευόμαστε αιωνίως ηττημένοι, αιωνίως απορημένοι, αιωνίως ιδιώτες, αιωνίως ανεύθυνοι

Οι φορείς που δραστηριοποιούνται με επίκεντρο - και όχι μόνο - το δήμο Ραφήνας Πικερμίου

• «Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας»,
• Ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών «Δασαμάρι S.O.S.»,
• Κινηματογραφική λέσχη Πικερμίου «Cine Σχολειό»,

όντες μέλη της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης Ραφήνας Πικερμίου, μετά τα όσα έλαβαν χώρα στη συνεδρίαση της 21^ης Ιουνίου 2018 με θέμα «Γνωμοδότηση επί του Επιχειρησιακού Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης του Παραλιακού Μετώπου», προχώρησαν στην καταγγελία της, αλλά και του Δήμου για σειρά παραβάσεων και λαθροχειριών.

Αλήθεια, τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός, όταν επισκέφτηκε την παρθένα περιοχή του Ερημίτη στην Κέρκυρα πέρυσι, τέτοια περίπου εποχή, είπε πως «Αφού κάποια στιγμή θα καεί, ας την αξιοποιήσουμε». Εννοώντας προφανώς να την παραδώσει στους μεγαλοκαρχαρίες για να την χτίσουν και να φτιάξουν μια κλειστή πολιτεία για πολυτελείς διακοπές πλουσίων. Ένα μήνα μετά, ο Ερημίτης κάηκε κάνοντας πιο εύκολο για την κυβέρνηση το έργο ξεπουλήματος της περιοχής

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση της οποίας η υπουργός «Πολιτισμού» έχει προλάβει ήδη να γίνει διάσημη παγκοσμίως με το τσιμέντωμα της Ακρόπολης; Μια υπουργό που ένα από τα πρώτα έργα που έχει αναλάβει να τρέξει είναι η «αξιοποίηση» του πρώην βασιλικού κτήματος Τατοΐου, ένα έργο που, σύμφωνα με προ εξαμήνου δημοσίευμα του in.gr , αποτελεί μαγνήτη για τους «επενδυτές που σκανάρουν τις γύρω εκτάσεις και διερευνούν τις δυνατότητες αξιοποίησής τους». Και προς μεγάλη λύπη του συντάκτη του άρθρου : «Ωστόσο, μεγάλο τμήμα τους είναι δασικό, ενώ η διαθέσιμη «καθαρή» γη είναι ελάχιστη και με περιορισμούς στις χρήσεις γης». Οι εκτάσεις αυτές, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, καίγονται. Όλα γίνονται πιο εύκολα τώρα. Και για την κυβέρνηση και για τους μεγαλοκαρχαρίες

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που διέθεσε για τον αποτυχημένο Μεγάλο Περίπατο του δήμαρχου της Αθήνας, Κώστα Μπακογιάννη, περισσότερα χρήματα (και εντελώς πεταμένα) από αυτά που διαθέτει ετησίως για την δασοπυρόσβεση της χώρας;

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση, της οποίας ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας δέσμευσε πυροσβεστικό όχημα για να προστατεύσει το σπίτι του στο Κρυονέρι, την ώρα που καίγονταν τα πάντα; Και όταν τον ρωτούν σχετικά οι δημοσιογράφοι, αυτός προχωρά σε δεύτερο ατόπημα δίνοντας μια παραπλανητική απάντηση λέγοντας πως δεν μένει στο Κρυονέρι, προσπαθώντας να ξεφύγει δια της πλαγίας οδού. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι η οικογένειά του διαθέτει ένα πολυτελές σπίτι στην περιοχή, το οποίο ανήκει κατά 50% στη μητέρα του και κατά 50% στην κόρη του υπουργού.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που όχι μόνο κράτησε αλλά έδωσε και προαγωγή στον Στέφανο Κολοκούρη, τον άνθρωπο που ήταν ο επιχειρησιακός επικεφαλής στο Μάτι και από αρχιπύραρχο τον έκανε υποστράτηγο του Πυροσβεστικού Σώματος;

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μία κυβέρνηση της οποίας ο υπουργός Ανάπτυξης έχει ως θέσει ως κύριο στόχο την παράδοση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στον όμιλο του εφοπλιστή Λάτση για να χτίσει ουραξονύστες και καζίνο; Μια έκταση που θα μπορούσε να γίνει ένα τεράστιο μητροπολιτικό πάρκο και ένας πνεύμονας πρασίνου συμβάλλοντας στην απάλυνση των επιπτώσεων ενός καύσωνα, που όπως όλα δείχνουν θα μας κάνει πολύ πιο συχνές επισκέψεις στο μέλλον. Και η απογοήτευσή μας είναι ακόμη πιο μεγάλη, γνωρίζοντας ότι σε αυτό το έγκλημα συνένοχος είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μία κυβέρνηση που δεν μπορεί να στεγάσει μαθητές σε κανονικά κτίρια, αλλά σε κοντέινερ; Και σαν να μην έφτανε αυτό, τοποθετεί τα κοντέινερ αυτά σε πάρκο, αφού πρώτα κόβει τα δέντρα; Και όλα αυτά σε μια από τις πιο τσιμεντωμένες περιοχές της τσιμεντούπολης Αθήνας. Στα Κάτω Πατήσια

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που έχει ως βασική προτεραιότητά της το τάισμα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης για να μπορούν αυτά να κάνουν κάθε μέρα το μαύρο άσπρο και να βαφτίζουν επιτυχίες τις αποτυχίες της κυβέρνησης; Που αν δεν τους χάριζε 20+20=40 εκατομμύρια ευρώ, θα μπορούσε αυτά τα χρήματα να τα διαθέσει σε κάτι πραγματικά σωτήριο; 

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που αντί διορίσει 4000 πυροσβέστες όπως ζητούσε το Πυροσβεστικό Σώμα, αυτή προέκρινε να διορίσει αστυνομικούς για τα Πανεπιστήμια; Ποια ακριβώς εγκλήματα διαπράττονται στους χώρους των Πανεπιστημίων, ώστε να δίνεται τέτοια προτεραιότητα στις προσλήψεις αυτές; Και πώς αυτοί οι ηρωϊκοί, αλλά λίγοι, πυροσβέστες θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στο τιτάνιο έργο τους; Και ποια θα είναι η ανταμοιβή τους για την υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλουν; Μήπως ένα χειροκρότημα από το μπαλκόνι, ύστερα από κάλεσμα της πρωθυπουργικής συζύγου; 

Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που αντί να στέλνει πυροσβέστες στους τόπους που καιγόντουσαν, αυτή έστελνε αστυνομικούς;

Η απάντηση είναι προφανής. Δεν μπορούμε να περιμένουμε απολύτως τίποτα. Το μοναδικό σχέδιο της κυβέρνησης είναι το απόλυτο τίποτα. Σε κάθε κρίση, κανένα σχέδιο. Μόνο το «Μένουμε σπίτι» ακούγαμε επί ένα χρόνο, ως σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας. Τίποτε άλλο. Καμία ενέργεια από την κυβέρνηση για να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας ή να αποσυμφορήσει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Μόνο να μείνουμε σπίτι απαιτούσε, να βάζουμε μάσκες και να κάνουμε εμβόλιο. Έτσι και με τις πυρκαγιές. Μόνο που τώρα δεν πρέπει να μείνουμε στο σπίτι, αλλά να φύγουμε από αυτό. «Φεύγουμε από το σπίτι» ακούμε τώρα από το 112. Οι μάσκες πάντως παίζουν και στις δύο περιπτώσεις, καθιστάμενες πολλαπλά χρήσιμες. Αν και σε λίγο θα χρειαζόμαστε μάλλον μάσκες οξυγόνου

Και στις δύο κρίσεις που αντιμετώπισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, απέτυχε παταγωδώς. Και η αποτυχία της δεν οφείλεται σε μια απλή ανικανότητα, αλλά σε μια ιδεοληπτική θεώρηση πως αξίζει να γίνει μόνο ό,τι αποφέρει οικονομικό κέρδος. Και αντιστρόφως, δεν αξίζει να γίνει ό,τι κοστίζει, όπως η επένδυση στη δημόσια υγεία, στη δημόσια παιδεία, στην προστασία του περιβάλλοντος.

Μόνο που αυτή η στρεβλή θεώρηση της κυβέρνησης περί του τι είναι κέρδος και τι είναι ζημία, είναι νομοτελειακά καταστροφική. Θυμίζει καπετάνιο που μετράει τα κέρδη από τα ναύλα , ενώ δεν βλέπει πως την ίδια στιγμή το πλοίο του οδεύει με απόλυτη βεβαιότητα προς τα βράχια. Και σε έναν τέτοιο καπετάνιο αξίζουν πολύ περισσότερα από όσα τον στολίζει αυτός ο αγανακτισμένος πολίτης